PL164332B1 - Spód buta sportowego PL PL PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Spód buta sportowego, polaczony z chole- wka, zawierajacy podeszwe oraz klin ulozony na podeszwie, a obejmujacy wysciólke podporowa, wy- sciólke wewnetrzna stykajaca sie ze stopa uzytkowni- ka, oraz zestaw, polaczonych ze soba, sprezystych korpusów, które sa umieszczone na klinie, znamienny tym, ze w odpowiadajacym piecie obszarze klina (3) jest uksztaltowane pierwsze gniazdo (16), w którym jest umieszczona pierwsza wkladka (13), o ksztalcie dopasowanym do ksztaltu pierwszego gniazda (16), przy czym pierwsza wkladke (13) stanowi hermetycz- na obudowa (15) otaczajaca korpusy (14), a korpusy (14) maja ksztalt beczkowaty o przekroju poprze- cznym, zmniejszajacym sie w kierunku ich przeciwle- glych swobodnych konców (18, 19) i o najwiekszym przekroju w ich srodkowym obszarze (20), w którym korpusy (14) sa polaczone ze soba, a ponadto korpusy (14) sa polaczone ich swobodnymi koncami (18, 19) z hermetyczna obudowa (15). Fig. 1 Fig. 3 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest spód buta sportowego.

Wynalazek dotyczy spodu buta, zwłaszcza zawierającego podeszwę oraz klin ułożony na podeszwie, a obejmujący wyściółkę podporową, wyściółkę wewnętrzną stykającą się ze stopą użytkownika, oraz zestaw sprężystych korpusów.

Od kilku lat, butom sportowym stawia się wymagania, aby w czasie używania były w stanie oddziaływać na stopę użytkownika siłą odpowiadającą części energii, jaka jest przekazywana na podłoże w czasie ruchu. Ułatwia to podnoszenie stopy i przez to ułatwia ruch.

Buty sportowe powinny spełniać szczególne wymagania. Praktycznie powinno następować całkowite tłumienie uderzenia, występującego przy skoku, który wykonuje użytkownik, a zwłaszcza lekkoatleta w czasie biegu. Ozięki temu zabezpiecza się układ kostny i stawowy. Położenie stopy użytkownika w bucie powinno być zoptymalizowane, zwłaszcza podczas opierania się użytkownika na stopie. Ozięki temu zabezpieczony jest układ kostny przed narażeniem na jakiekolwiek zniekształcenia. But powinien korygować wady postawy użytkownika polegające na wykrzywianiu stopy na zewnątrz i do wewnątrz.

W opisie patentowym US-A-4 535 553 jest ujawniony but sportowy zawierający w podeszwie, absorbującą uderzenia wkładkę, która jest ułożona wzdłuż całej podeszwy i jest ukształtowana w postaci jednej lub dwóch warstw wydrążonych korpusów, które mają kształt stożkowy lub piramidony. Wydrążone korpusy są otwarte w kierunku zewnętrznej strony i zawierają szereg rozstawionych giętkich podpór. W związku z taką konstrukcją wydrążone korpusy podeszwy (a więc

164 352 i but) nie mają wzdłużnej 1 poprzecznej stabilności, a te korpusy w rzeczywistości nie tylko są ściskane ale także przemieszczane u kierunku bocznym. Za względu na złożoność ruchów stopy występuje nie tylko ściskanie korpusów ale takie ich wzdłużna i poprzeczna zginanie. Powoduje to niestabilność stopy użytkownika podczas ruchu, niewygodę i zmęczenie.

Opis patentowy US-A-4 391 048 ujawnia but sportowy, którego spodnia część zawiera korpusy, w postaci oddzielnych części taśmowych z materiału sprężystego lub jednolitej taśmy, od których odchodzę stożkowe występy o określonej wysokości. Podeszwa zawiera również płytkę regulacyjną do ustawiania sztywności korpusów. Stanowi to techniczny nonsens biorąc pod uwagę, że praktycznie niemożliwe jest jednakowe uregulowanie sztywności dwóch butów, a zmiana sztywności powoduje wzrost lub zmniejszenie wymiaru wkładki w kierunku prostopadłym do stopy użytkownika, i tworzenie wybrzuszeń lub wgłębień, co czyni but niewygodnym i powodującym zmęczenie.

Opis patentowy OE 3 338 557 ujawnia but mający podeszwę ze środkową podporą. W obszarze pięty i w obszarze śródstopia podeszwa jest wyposażona w korki pełniąca rolę elementów absorbujących uderzenia, środkowa podpora ma budowę klatkową lub siatkową i jest wykonana ze sprężystego materiału. Jest ona usytuowana wewnątrz podeszwy, która jest wykonana z miękkiej sprężystej pianki. Korki są zamontowane ruchomo w otworach środkowej podpory. Mają one postać dwóch nałożonych na siebie stożków lub piramid zwężających się w kierunku do dołu tak, że szerszy obszar podporowy jest usytuowany po stronie stopy. Ta podeszwa jest bardzo złożona pod względem budowy i wytwarzania. Korki muszą być wkładane jeden za drugim do odpowiednich otworów podeszwy, co jest czasochłonne i kosztowne.

Inny spód buta sportowego jest przedstawiony w opisie patentowym US-A-4 794 707. Spód buta zawiera element wahaczowy w obszarze śródstopia. Element wahaczowy ma górną płaską część i dolną łukowatą część, umieszczoną w gnieździe ukształtowanym w podeszwie. W jednym przykładzie wykonania element wahaczowy współpracuje z wkładką przeciwgrawitacyjną umieszczoną w części piętowej buta. Wkładka przeciwgrawitacyjna i element wahaczowy są częściami stałymi, a więc wywierają mniejszą reakcję sprężystą na stopę w porównaniu z zestawem oddzielnych korpusów, ponieważ energia przekazywana przez użytkownika znanej wkładce jest rozpraszana, podczas odkształcenia sprężystego tej wkładki, na większy obszar.

Opis patentowy USA-4 815 221 odnosi się do buta sportowego zawierającego urządzenie do regulowania sprężystości, które może być umieszczona w podeszwie w obszarze pięty buta. Urządzenie te zawiera płytkę dociskową, płytkę sprężystą i sprężyste wkładki, ułożone jedna na drugiej. Sprężysta płytka zawiera wiele sprężyn płytkowych w postaci uginających się elementów, które są odkształcane pod wpływem siły wywieranej przez użytkownika. W jednym przykładzie wykonania, każda sprężyna płytkowa jest usztywniona za pomocą bocznych żeber. Sprężyny płytkowe są bardzo sztywne i nie zapewniają odpowiedniego pochłaniania energii uderzenia. Większa sztywność znanego urządzenia powoduje większe zmęczenie kończyn użytkownika, który czuje większy nacisk stóp na podłoże.

W opisie patentowym US-A-4 616 431 przedstawiono but sportowy mający wielowarstwową podeszwę z wieloma pionowymi otworami, w których są umieszczone cylindry. Cylindry zawierają tłumiące dyski, na które działają elementy podobne do tłoków. Cylindry mogą być osadzone w zewnętrznej warstwie podeszwy i mogą być z nią połączone, chociaż, korzystnie, mogą one tworzyć część podeszwy. Cylindry mogą być dołączone do zewnętrznej warstwy podeszwy, lub do protektora, lub do jednej z wkładek, lub mogą być swobodnie zamontowane w pośredniej warstwie podeszwy. Tłumiące dyski są umieszczone w cylindrach i utrzymywane w nich za pomocą części zamykających. To znane rozwiązanie jest bardzo skomplikowana i kosztowne, ponieważ zawiera wiele oddzielnych elementów. Oprócz tego te elementy są umieszczone wokół miękkich obszarów, usytuowanych w strefie pięty i śródstopia, co jeszcze bardziej zwiększa złożoność tego rozwiązania. Zachowanie się każdego dysku i miękkich obszarów jest bardzo podobne do działania cylindrycznych sprężyn.

Opis patentowy G8-A-2 183 446 ujawnia but z podeszwy absorbującą uderzenie, zawierającą nadmuchiwaną komorę usytuowaną w kieszeni podeszwy. Komora może być wyjmowana z kieszeni podeszwy. But zawiera szereg wyjmowalnych części przykrywających kieszeń. Komora zawiera urządzenie do dostarczania do niej powietrza, z zaworem kontrolnym takim, jakie stosuje się

164 332 w plikach futbolowych. Zawór jest łatwo dostępny z zewnątrz 1 dlatego jest narażony na zniszczenie (wypuszczenie powietrza) podczas użytkowania buta. Uniemożliwia to właściwe użytkowanie buta. To rozwiązanie jest bardzo złożone i stwarza możliwość nadmuchiwania dwóch butów w różnym stopniu, co powoduje niewygodę i zmęczenie.

Spód buta sportowego, połączony z cholewką, zawierający podeszwę oraz klin ułożony na podeszwie, a obejmujący wyściółkę podporową, wyściółkę wewnętrzną stykającą się ze stopą użytkownika, oraz zestaw, połączonych ze sobą, sprężystych korpusów, które są umieszczone na klinie, charakteryzuje się tym, według wynalazku, że w, odpowiadającym piacie, obszarze klina jest ukształtowane pierwsze gniazdo, w którym jest umieszczona pierwsza wkładka, o kształcie dopasowanym do kształtu pierwszego gniazda. Pierwszą wkładkę stanowi hermetyczna obudowa otaczająca korpusy, które mają kształt beczkowaty, o przekroju poprzecznym zmniejszającym się w kierunku ich przeciwległych swobodnych końców, i o największym przekroju w ich środkowym obszarze, w którym korpusy są połączone ze sobą. Ponadto korpusy są połączone ich swobodnymi końcami z hermetyczną obudową.

Korzystnie pierwsza wkładka zawiera co najmniej jedną warstwę korpusów, a, szczególnie korzystnie, zawiera dwie warstwy korpusów. Przy czym korpusy jednej warstwy są oparte na korpusach drugiej warstwy.

Z pierwszą wkładką styka się występ usytuowany na, zwróconej w stronę wyściółki podporowej, powierzchni wyściółki wewnętrznej. Przy czym występ ma kształt odpowiadający kształtowi pierwszego gniazda klina.

Korzystnie, w klinie jest ukształtowane co najmniej jedno drugie gniazdo, w którym jest umieszczona druga wkładka, która, w szczególnie korzystnym wykonaniu, jest usytuowana w obszarze śródstopia klina.

But sportowy, według wynalazku, spełnia zadowalająco wymagania stawiane tego typu butom. Zabezpiecza układ kostny stopy użytkownika, a także koryguje wady jego postawy w obrębie stóp. Dużą zaletą tego typu butów, według wynalazku, jest niższy koszt ich wytwarzania, w porównaniu ze znanymi butami spełniającymi analogiczne funkcje, co czyni te buty powszechnie dostępnymi.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia spód buta sportowego w stanie rozłożonym, fig. 2 - spód buta sportowego w widoku od dołu, fig. 3 - spód buta sportowego w przekroju wzdłuż linii III-III z fig. 2, fig. 4 - spód buta sportowego w alternatywnym przykładzie wykonania.

Jak przedstawiono na fig. 1 but sportowy zawiera cholewkę A i spód 1 składający się z podeszwy 2, na przykład z syntetycznej gumy, do której jest przymocowany w znany sposób klin 3, na przykład z termoplastycznego poliuretanu. Klin 3 ma wgłębienie 4 ograniczone przez wystające krawędzie 10, w którym jest ułożona wyściółka podporowa 5, na przykład z korka. Na wyściółce podporowej 5 jest umieszczona wyściółka wewnętrzna 6, na przykład z tkaniny (nie pokazana na fig. 3). Jak pokazano na fig. 2 podeszwa 2, wykonana korzystnie z gumy, ma w swojej dolnej części 9 typowe karby 7 i nacięcia 8. Podeszwa 2 ma także przednią wystającą do góry krawędź 11 1 bocznz ąrawadż 1 2, usytyouaną wzdłuż pozoztataj częzęl ibwodo uodeszwy 2 2figi 1 , 3 ).

Spód buta, według wynalazku, zawiera wkładkę 13 mającą sprężyście odkształcane korpusy 14, wykonane z termoplastycznego materiału takiego, jak poliuretan lub temu podobny, Korpusy są zamknięte w hermetycznej obudowie 15 z poliuretanu lub podobnego materiału. W obudowie 15 jest zamknięte powietrze pod ciśnieniem co najwyżej równym atmosferycznemu. W tym przykładzie wykonania, wkładka 13 jest umieszczona w pierwszym gnieździe 16 klina 3 i w gnieździe 17 ^ściółki podporeneJ 5. Przy czym pierwsze gniazdo 16 klina 3 i gniazdo 17 wy^mki podporowej 5 są nałożone na siebie. Alternatywnie, gniazdo 17 W2śn1ójkl podporowej może być pominięte, a wkładka 13 umlzsłnłonα tylko w pierwszym gnieździe 16 klina 3. W tym przypadku dyśnlójka podporowa 5 jest nałożona na klin 3 i przykrywa wkładkę 15 umieszczoną w pierwszym gnieździe 16 klina 3.

Korpusy 14 wkładki 13 są wykonane z dowolnego, syntetycznego, wysoko sprężystego materiału i mają kształt beczkowaty. To znaczy są one zwężone w kierunku ich przeciwległych swobodnych końców 18 i 19, a w środkowym obszarze 20 ich wysokości mają największy przekrój.

W środkowym obszarze 20 korpusy 14 są połączone pomiędzy sobą żebrami łączącymi 20A (fig. 3).

164 332

Ze względu na wytwarzanie wkładki 13, korzystnie swobodne końce 18, 19 beczkowatych korpusów 14 są zamocowane do obudowy 15. Podczas wytwarzania wkładki 13, w pierwszej fazie są kształtowane korpusy 14, następnie są one umieszczane pomiędzy termozgrzewalnymi plastycznymi arkuszami tworzącymi obudowę 15. Przy czym korpusy 14 są umieszczone pomiędzy arkuszami w stosunkowo wysokiej temperaturze, co powoduje zgrzewanie swobodnych końców 18, 19 korpusów 14 z arkuszami obudowy 15. Połączenie korpusów 14 z obudową 15 zabezpiecza przed przemieszczaniem się korpusów 14 względem obudowy 15 w czasie użytkowania buta. Połączenie zaś korpusów 14 żebrami łączącymi 20A zapewnia dobrą wielokierunkową stabilność i giętkość spodu buta. To powoduje większą stabilność wkładki 13 w bucie i pozwala lepiej spełniać funkcje, do których jest ona przeznaczona.

Kształt korpusów 14 pozwala na znaczną absorbcję nacisków wywieranych przez nogę użytkownika w czasie jego ruchu. Tym samym pozwala na to, że znaczna część zaabsorbowanej energii jest przekazywana szybko, ale stopniowo do stopy.

W celu pewniejszego zamocowania wkładki 13 wewnątrz pierwszego gniazda 16 klina 3 i gniazda 17 wyściółki podporowej 5, wyściółka wewnętrzna 6 ma, na skierowanej w stronę wyściółki podporowej 5, powierzchni występ 22 o kształcie odpowiadającym kształtowi gniazd 16 i 17, a przystosowany do współdziałania z nimi i z wkładką 13. W alternatywnym przykładzie, omówionym powyżej występ 22 jest pominięty.

Obudowa 15 wkładki 13 ma kołnierz 23, który jest przystosowany do oparcia o stopień 24, usytuowany pomiędzy wyściółką podporową 5 i wewnętrzną powierzchnią 25 klina 3, po umieszczeniu wkładki 13 w spodzie 1 buta. W alternatywnym przykładzie, w którym gniazdo 17 wyściółki podporowej 5 jest pominięte, kołnierz 23 (bardzo cienki) jest oparty o kontur pierwszego gniazda 16 klina 3.

Ponadto podeszwa 2 zawiera wzmacniający element 28, umieszczony poniżej wkładki 13 lub w innym miejscu podeszwy 2 tam, gdzie są usytuowane inne wkładki, przy czym wzmacniający element 28, wykonany na przykład ze sprężystego materiału, takiego jak guma naturalna lub syntetyczna, jest korzystnie nieco przezroczysty. Element 28 może być zabarwiony. Wzmacniający element 28 jest wykonany z materiału odpornego na zużycie i ścieranie, i jest korzystnie usytuowany w obszarze pięty oraz w obszarze śródstopia podeszwy 2 (fig. 2).

W czasie używania buta według wynalazku, za każdym razem, gdy użytkownik wywiera nacisk na spód 1 buta swoją stopą, wkładka 13 jest naciskana w kierunku podeszwy 2. Wskutek nacisku wywieranego przez stopę, zostają ściśnięte korpusy 14, co powoduje odkształcenie hermetycznej obudowy 15 i wzrost ciśnienia wewnątrz niej. Kiedy pięta użytkownika przestaje wywierać nacisk, korpusy 14 powracają do swojego początkowego kształtu, przekazując stopie użytkownika znaczną część energii, nagromadzonej w czasie wywierania nacisku. Stopa doznaje przez to stopniowego pchnięcia, które odrywa piętę (lub inną część stopy np. śródstopie) od podłoża.

Do tego pchnięcia wywieranego na stopę użytkownika przez korpusy 14, dodaje się pchnięcie wywierane przez powietrze znajdujące się wewnątrz wkładki 13, które to powietrze znajduje się pod zwiększonym ciśnieniem, w wyniku działania stopy użytkownika. Te zsumowane pchnięcia pomagają przekazać stopie użytkownika część energii, którą musi on przenieść na podłoże w czasie ruchu.

Sprężyste wkładki, takie jak ujawnione powyżej, mogą być umieszczone w innych obszarach spodu 1 buta, a zwłaszcza w pobliżu przednich obszarów podeszwy 2 i klina 3, korzystnie w obszarze 31 śródstopia, jak pokazano linią kreskowaną na fig. 1. W obszarze 31 klina 3 może być ukształtowane drugie gniazdo 16A, w którym jest umieszczona druga wkładka 13A, pozwalająca użytkownikowi (zwłaszcza lekkoatlecie) uzyskać zwiększony wyskok w czasie przyspieszania i w czasie zmian szybkości ruchu.

Wkładka 13 pokazana na fig. 1 i 3 zawiera tylko jedną warstwę korpusów 14. jednakże wkładka 13 może, korzystnie, posiadać dwie lub więcej warstw korpusów 14 ułożonych jedna na drugiej (fig. 4). Jeżeli wkładka 13 ma dwie warstwy korpusów 14, pierwsza uarstwa podpiera drugą. Odkształcalne korpusy 14 górnej warstwy są oparte na takich samych korpusach 14 umieszczonych poniżej.

Taka konstrukcja zwiększa tę część, przekazanej przez użytkownika do podłoża energii, która jest przenoszona z powrotem do stopy użytkownika. Należy zaznaczyć, że również w tym

164 332 przypadku swobodne końce 18, 19 beczkowatych korpusów 14 są umocowane lub zgrzane 1 obudową 15, podczas gdy przylegające powierzchnie dwóch warstw korpusów 14, Jeżeli występują, są umocowane lub zgrzane ze sobą. To powoduje stabilność wkładki 13, zabozpleczając przed ślizganiem sią jednej warstwy korpusów 14 po drugiej, wewnątrz obudowy 15. But zbudowany według wynalazku spełnia wcześniej przedstawione wymagania. Zwłaszcza umożliwia to, te większa część energii wytwarzana w czasie ruchu jest przenoszona z powrotem do stopy. Oczywiście jest możliwych wiele modyfikacji i wariantów niniejszego wynalazku w zakresie powyższych rozwiązań.

Również druga wkładka 13A według alternatywnego rozwiązania może zawierać co najmniej jedną warstwę połączonych- ze sobą beczkowatych elementów 14.

Należy rozumieć, że, w zakresie dołączonych zastrzeżeń, wynalazek może być wykorzystany w inny sposób niż tu opisany. Zwłaszcza przy innym usytuowaniu wkładki niż wkładka 13 umieszczona w obszarze pięty klina 3. Wynalazek może zawierać inną wkładkę lub wkładki umieszczone we właściwie dobranych obszarach, (na przykład takim jak podbicie 3topy), przy czym ta(e) wkładki są podobne do wkładki 13.

164 332

^r,'3'³

164 332

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Spód buta sportowego, połączony z cholewką, zawierający podeszwę oraz klin ułożony na podeszwie, a obejmujący wyściółkę podporową, wyściółkę wewnętrzną stykającą się ze stopą użytkownika, oraz zestaw, połączonych ze sobą, sprężystych korpusów, które są umieszczone na klinie, znamienny tym, że w, odpowiadającym pięcie, obszarze klina (3) jest ukształtowane pierwsze gniazdo (16), w którym jest umieszczona pierwsza wkładka (13), o kształ cie dopasowanym do kształtu pierwszego gniazda (16), przy czym pierwszą wkładkę (13) stanowi hermetyczna obudowa (15) otaczająca korpusy (14), a korpusy (14) mają kształt beczkowaty o przekroju poprzecznym, zmniejszającym się w kierunku ich przeciwległych swobodnych końców (18, 19) i o największym przekroju w ich środkowym obszarze (20), w którym korpusy (14) są połączone ze sobą, a ponadto korpusy (14) są połączone ich swobodnymi końcami (18, 19) z hermetyczną obudową (15).
2. 2. Spód buta według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza wkładka (13) zawiera co najmniej jedną warstwę korpusów (14).
3. 3. Spód buta według zastrz. 1 , znaminnn y tym, że pierwsza kkładaa (13) zawiera dwie warstwy korpusów (14), przy czym korpusy (14) jednej warstwy są oparte na korpusach (14) drugiej warstwy.
4. 4. Spód buta według zastrz. 1, znamienny tym, że z pierwszą wkładką (13) styka się występ (22) usytuowany na zwróconej w stronę wyściółki podporowej (5) powierzchni (21) wyściółki wewnętrznej (6), przy czym występ (22) ma kształt odpowiadający kształtowi pierwszego gniazda (16) klina (3).
5. 5. Spód buta według zastrz. 1, znamienny tyrn, że w klinie (3) jest ukształtowane co najmniej jedno drugie gniazdo (16A), w którym jest umieszczona druga wkładka (13A).
6. 6. Spód buta według zastrz. 5, znamienny tym, że druga wkładka (13A) jest usytuowana w obszarze śródstopia klina (3).

   * * *