PL163768B1 - Maszyna jezdna do podbijania toru PL - Google Patents

Abstract

1 M a szy n a je z d n a d o p o d b ija n ia to ru , z k o rp u se m m aszy n y w sp a rty m na po d w o ziach i z uto zy sk o w an a o b r o to w o w o k ó l osi pio n o w ej la m a n arzed zio w a, k tó ra jest b o czn ic w y ch y lan a w plaszczyznie rów noleglej d o plaszczyzny to ru o ra z z zespolam i p o d b ijajacy m i, k tó re sa u m ieszczone ob o k siebie poprzecznie do k ieru n k u to ru i k tó re sa p rz e sta w ia n e niezalez nie od siebie za p o m o c a n a p e d ó w w k ie ru n k u pop rzeczn y m i w yso k o scio w y m , przy czym zespoly po d b ijajace sa w y p o sa z o n e w p ary narzedzi p o d b ija ja c y c h w raz z zaglebianym i w tluczen o s k a rd a m i p o d b ija ja c y m i, k tó re sa w p ra w ia n e w ruch d o su w o w y i w ib racy jn y za p o m o c a n a p e d ó w , znam ienna tym , ze p o sia d a dw ie o sa d z o n e ru c h o m o na k o rp u sie (2) m a sz y n y ra m y n arzed zio w e (21,22), k tó re sa przez sw oje n a p e d y (17, 18) niezaleznie od siebie w ychylone na boki w o k ó l p io n o w y c h osi (19, 20) i k tó re sa k a z d o ra z o w o po la c z o n e zje d n y m z d w ó ch zespolów podbijajacych ( 15, 16) w y p o sa z o n y c h we wlasne n a p ed y przestaw ia n ia w yso k o scio w eg o (48, 49) Fig 5 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest maszyna jezdna do podbijania toru, z korpusem maszyny wspartym na podwoziach i z ułożyskowaną obrotowo wokół osi pionowej ramą narzędziową, któia jest bocznic wychylana w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny toru oraz z zespołami podbijającymi, które są umieszczone obok siebie poprzecznie do kierunku toru i które są przestawiane niezależnie od siebie za pomocą napędów w kierunku poprzecznym i wysokościowym, przy czym zespoły podbijające są wyposażone w pary narzędzi podbijających wraz z zagłębieniami w tłuczeń oskardami podbijającymi, które są wprawiane w ruch dosuwowy i wibracyjny za pomocą napędów.

Znana z austriackiego opisu patentowego nr AT-PS 303795 maszyna jezdna posiada na tego rodzaju ranne narzędziowej ułozyskowanej w sposób umożliwiający jej wychylanie na boki, a wystającej swobodnie do przodu w kierunku roboczym, dwa dźwigary narzędzi podbijających, na których dla jednoczesnego podbijania dwóch sąsiadujących ze sobą podkładów, są umieszczone po dwa, ustawione jeden za drugim, zespoły podbijające wraz z urządzeniem korekcyjnym. Każdy z zespołów podbijających posiada napędy, które pary narzędzi podbijających z oskardami podbijającymi wprowadzanymi w tłuczeń po lewej i prawej stronie jednej względnie drugiej szyny przestawiają wysokościowo, dostawiają do siebie i wprowadzają w wibracje. Obydwa dźwigary są niezale4

163 768 żnie od siebie przestawiane przez napędy poprzecznie na ramie narzędziowej, która jest wychylana na boki wokół pionowej osi na korpusie maszyny. Ta maszyna do podbijania toru ze zwykle spotykaną w starszych maszynach zwartą konstrukcją o wystającym do przodu umieszczeniu zespołów podbijających na korpusie maszyny względnie na wychylanych na boki dźwigarach narzędzi jest specjalnie ukształtowana również do podbijania zwrotnic itp., z niezależnie od siebie wychylanymi na boki pojedynczymi narzędziami podbijającymi i z systemem odniesienia dla uzyskania niwelującej maszyny do podbijania toru.

Następna maszyna do podbijania toru o starszej zwartej budowie znana z opisu patentowego nr GB-PS 1 213 381, posiada wysunięte do przodu umieszczenie zespołów podbijających na ramie narzędziowej wychylanej na boki względem korpusu maszyny, które to zespoły podbijające, przyporządkowane po dwa każdej szyny są niezależnie od siebie przesuwane poprzecznie i wysokościowo. Są one ułożyskowane w sposób umożliwiający przesuwanie wysokościowe i poprzeczne na wydłużonej ramie narzędziowej wystającej do przodu nad skrajnym przednim podwoziem i przez napędy wychylanej na boki wokół pionowej osi względem korpusu maszyny, dzięki czemu narzędzia podbijające mogą być lepiej dopasowane do zmieniających się na zwrotnicach rozstawów szyn. Rozwiązanie to jest konstrukcyjnie kosztowne, ponieważ wychylana na boki rama narzędziowa musi sięgać ponad cały korpus maszyny do tyłu i tam być zamocowaną lub wspartą o łożysko ślizgowe umożliwiające jej ruchy wychylne. Wadą jest również możliwość niedokładnego wycentrowania wspólnie wychylanych narzędzi podbijających nad podbijanym podkładem spowodowana tym, że oś obrotu ramy narzędziowej jest oddalona od środka toru przesuwania poprzecznego. Szczególną wadą tego oddalenia jest to, że wskutek niedokładnego dopasowania narzędzia podbijające nie mogą być ustawione równolegle do ukośnie leżącego podkładu co uniemożliwia dokonanie dokładnego i trwałego podbicia.

Inna maszyna jezdna do podbijania toru według austriackiego opisu patentowego nr AT-PS 380498 jest ukształtowana jako maszyna do podbijania, niwelowania i prostowania toru, o tak zwartej obudowie. W ostatnich dwudziestu latach, maszyny te okazały znaczną przewagę nad maszynami o uprzednio opisanej wysuniętej do przodu konstrukcji, ponieważ dzięki umieszczeniu zespołów podbijających oraz zespołu do podnoszenia i prostowania toru, pomiędzy szeroko rozstawionymi podwoziami można dokonać znacznie dokładniejszej korekty bocznego i wysokościowego ułożenia toru a ponadto można uzyskać łagodną linię gięcia szyn zapobiegającą niedopuszczalnym naprężeniom gnącym. W tej maszynie do podbijania torów, dla każdego pasma szyn przewidziano osobną ramę narzędziową połączoną przegubowo na jednym końcu poprzez urządzenie sprzęgające o regulowanej długości z korpusu maszyny i wyposażoną w zespół do podbijania, podnoszenia i prostowania, przy czym każda wychylana na boki rama narzędziowa na swoim drugim, oddalonym od połączenia przegubowego końcu, posiada podwozie wsporczo-kierujące przystosowane do jeżdżenia po szynie i tworzące podwozie swobodnie kierowane. Zespoły do podbijania, podnoszenia i prostowania stanowią tak zwane zespoły zwrotnicowe z wychylanymi na boki narzędziami podbijającymi względnie cęgami podnoszącymi i kołnierzowymi rolkami prostującymi.

Z austriackiego opisu patentowego nr AT-PS 379 625 znaną jest maszyna do podbijania toru z zespołem podbijającym o nowoczesnej konstrukcji, w którym każdej szynie są przyporządkowane dwa zespoły podbijające niezależnie przestawiane przez napędy w kierunku poprzecznym i wyposażone w dwie pary narzędzi podbijających wprowadzanych w podłoże po lewej względnie prawej stronie szyny. Dla utworzenia samodzielnych jednostek podbijających, każda para narzędzi podbijających może być niezależnie przestawiana wysokościowo, dzięki czemu nawet na trudnych odcinkach zwrotnicowych, z przeszkodami torowymi po jednej stronie szyny, można naprzeciwległą jednostkę podbijającą opuścić dla dokonania prawidłowego podbicia.

Ponadto z opisu patentowego nr GB-OS 2 201 178A znana jest maszyna do podbijania toru o konstrukcji wysuniętej do przodu, która posiada cztery jednostki podbijające niezależnie od siebie przestawiane własnymi napędami poprzecznie i wysokościowo. W maszynie tej o wysuniętej do pizodu konstiukcji nic przewidziano jakichkolwiek zespołów podnoszących i prostujących dla dokonywania korekty ułożenia toru. Tego rodz_aju przestawiane jednostki podbijające, są zawsze przyporządkowane parami jednej szynie, przyczyni wszystkie cztery, niezaleznie od siebie przestawiane wysokościowo jednostki podbijające mogą być przez swoje własne napędy przestawiane

163 768 poprzecznie po ramie prowadzącej przewidzianej na korpusie maszyny. Tym układem czterech, niezależnie od siebie przestawianych poprzecznie i wysokościowo jednostek podbijających, z których każda posiada parę narzędzi odbijających do wprowadzania w podłoże po lewej względnie prawej stronie jednej lub drugiej szyny, można obrabiać dalsze obszary odcinków zwrotnicowych z tym, jednak, że również przy nieregularnych odstępach pomiędzy podkładami względnie przy podkładach ustawionych ukośnie, nie można zadawalająco spełnić wysokich wymagań dotyczących dokładności korekty ułożenia toru.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie maszyny jezdnej do podbijania toru, rodzaju opisanego na wstępie, która mogłaby być używana szczególnie na trudnych odcinkach toru np. odcinkach zwrotnicowych lub na torach o podkładach ustawionych ukośnie względnie, w nieregularnych odstępach i w której możnaby uzyskać szybkie, proste i dokładne dopasowanie narzędzi podbijających podczas ich wprowadzenia w tłuczeń.

Zadanie to, w maszynie jezdnej do podbijania torów rodzaju opisanego we wstępie, zostało według wynalazku rozwiązane przez to, że dla niezależnego przestawiania poprzecznego i łożyskowania dwóch zespołów podbijających wraz z ich napędami przestawiania wysokościowego zamontowano dwie ramy narzędziowe, które niezależnie od siebie są przy pomocy włsanych napędów wychylane na boki na ramie maszyny wokół pionowej osi.

Dzięki wynalazczemu rozwiązaniu utworzono nową konstrukcję podstawową, wyjątkowo prostą ajednak pewną, wytrzymującą względnie duże obciążenie występujące przy zastosowaniu w trudnych i ciężkich urządzeniach torowych, a które ponadto otwiera drogę dla wielu nowych konstrukcji odpowiednich dla różnych znanych zespołów do podbijania zwrotnic czy też odcinków torowych. Tego rodzaju wynalazcze ułożyskowanie zespołów podbijających na dwóch ramach narzędziowych, niezależnie wychylanych na boki względem korpusu maszyny, równolegle do płaszczyzny toru, umożliwia w prosty konstrukcyjnie sposób, uzyskanie układu wyjątkowego pewnego, najlepiej wytrzymującego bardzo duże, a szczególnie udarowe obciążenia występujące przy podbijaniu, przy czym dzięki niezależnemu, indywidualnemu przestawianiu poprzecznemu przy pomocy odpowiednich napędów, można w bardzo prosty sposób dokonywać szybkiego i dokładnego wychylania każdego indywidualnego zespołu podbijającego z centralnego położenia odpowiadającego torowi głównemu, np. przy podbijaniu iglic zwrotnicy. Niezależnie od bardzo korzystnego zastosowania na ciężkich odcinkach toru, a szczególnie przy zwrotnicach, zespoły podbijające połączone z wychylaną ramą narzędziową mogą być bez jakichkolwiek ograniczeń stosowane na otwartych odcinkach toru, co korzystnie umożliwia ciągłe podbijanie również dłuższych torów z odcinkami otwartymi i ze zwrotnicami przy jednoczesnej poprawie ekonomiczności i zachowaniu jednakowej jakości podbijania. Jest przy tym szczególnie korzystnym to, że wraz z wychylaniem dla wycentrowania zespołów podbijających wraz z wychylaną ramą narzędziową wokół jej osi pionowej można względnie łatwo dostosować oskardy podbijające do ukośnego położenia długich podkładów występujących na odcinkach zwrotnicowych.

Korzystne rozwinięcie wynalazku polega na tym, że obydwa zespoły podbijające wyposażone w pary narzędzi podbijających dla podbijania podkładów po lewej i prawej stronie jednej lub drugiej szyny, są ułożyskowane w końcowym obszarze swojej wychylanej ramy narzędziowej, przy czym każda z tych wydłużonych ram narzędziowych w obszarze sąsiadującym z zespołem podbijającym jest dodatkowo wsparta na poziomej ślizgowej lub prowadzącej powierzchni ramy maszyny. Zaletą umieszczenia zespołów podbijających na zakończeniu wychylanej ramy narzędziowej jes to, ze w obszarze bocznego przestawiania zespołów podbijających nie znajdują się inne części maszyny, a zespoły podbijające połączone z jedną tylko stroną wychylanej ramy narzędziowej mogą być lepiej obserwowane przez personel obsługujący, znajdujący się na przeciwległym wolnym końcu ramy, co przyczynia się do bardziej wydajnej i dokładniejszej pracy. Wydłużone wychylane ramy narzędziowe pozwalają na znaczne wysunięcie do przodu zespołów podbijających celem uzyskania względnie dużego zakresu przestawiania, dzięki czemu można na przykład znacznie lepiej niż dotychczas podbijać względnie korygować odgałęzienia, które w obszarze zwrotnic są połączone z torem głównym poprzez długie podkłady, co ze swej strony umożliwia dokonanie trwałej i dokładniejszej korekty położenia jednocześnie z torem głównym. Powierzchnia ślizgowa lub prowadząca zapewnia, że przy każdym wychyleniu, zespoły podbijające są równomiernie i pewnie oparte o korpus maszyny

163 768

Szczególnie korzystne rozwiązanie według wynalazku jest to, że każda z obydwu wydłużonych wychylających się ram narzędziowych, które wraz ze swoimi zespołami podbijającymi wystają bezpośrednio przed podwozie, można się wychylać wokół pionowej osi umieszczonej ponad jedną względnie drugą szynę. To szczególnie rozmieszczenie obydwu wychylanych ram narzędziowych umożliwia ich korzystne oparcie o podwozie przyporządkowane zespołom podbijającym, przy czym dzięki swobodnemu ich wysunięciu do przodu można uzyskać swobodne i niezakłócone wychylanie boczne oraz układ, który w jakimkolwiek stopniu nie zakłóca działania narzędzi podbijających. Wskutek wychylania wokół osi w obszarze znajdującym się ponad szynami uzyskuje się nie tylko pewne i niezakłócone mocowanie obydwu ram narzędziowych, które sobie wzajemnie nie przeszkadzają, ale również szczególnie korzystny, dostosowany do każdej szyny, średni obszar przestawiania pozwalający na łatwe dopasowanie centrowania zespołów podbijających do położenia podkładów nieco różnorodnie ustawionych ukośnie w obszarze zwrotnicy.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem wynalazku długość każdej z obydwu wychylanych ram narzędziowych zagiętych kątowo lub wygiętych w kierunku wzdłużnym maszyny, mierzona od jej osi pionowej do zespołu podbijającego wynosi od dwóch do trzech i pół szerokości toru. Takie konstrukcyjne ukształtowanie długościowe wychylanych ram narzędziowych, w połączeniu z ich celowym wygięciem pozwala na uzyskanie bardzo korzystnego, wystarczającego szerokiego obszaru przemieszczania każdego agregatu podbijającego dla dostosowania do ukośnego ułożenia podkładów w odcinkach zwrotnicowych. Uzyskuje się szczególnie korzystne maksymalne dopasowanie obszaru dostawiania i wychylania każdej ramy narzędziowej do charakterystyki toru, tak by podczas wychylania uzyskiwać możliwie samoczynne dopasowanie agregatów podbijających do podkładów ukośnie położonych w obszarze zwrotnic i by można było tego rodzaju odcinek zwrotnicowy podbić, a tym samym znacznie dokładniej ustalić w jednym przejeździe podbijającym.

Korzystne rozwinięcie wynalazku polega również na tym, że pionowa oś każdej wychylanej ramy narzędziowej jest w kierunku wzdłużnym toru umieszczona za środkową osią podwozia znajdującego się bezpośrednio za zespołem podbijającym, względnie za środkowym podwoziem korzystnie stanowiącym wózek skrętny przegubowo ukształtowanego korpusu maszyny. Tak ukształtowana maszyna podbijająca, przy uwzględnieniu również największych sił wystających podczas podbijania i korygowania toru, umożliwia zarówno pewne oparcie o środkowe podwozie obrotowej jak również właściwe umieszczenie obydwu wychylanych ram narzędziowych na ramie maszyny, przy czym w tym układzie, obydwie kabiny kierowcy są korzystnie umieszczone nad pierwszym względnie ostatnim podwoziem maszyny podbijającej.

Korzystne dalsze rozwinięcie polega na tym, że obydwa agregaty podbijające ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego są ułożyskowane obrotowo wraz z napędem wokół dalszej pionowej osi na wystającym do przodu końcu wychylanej ramy narzędziowej względnie są względem osi toru. Takie rozwiązanie w wyjątkowo korzystny sposób łączy proste i pewne ułożyskowanie zespołów podbijających umożliwiające ich boczne wychylanie dla niezależnego przestawiania poprzecznego z zaletą szybkiego i niezależnie od przestawiania poprzecznego zawsze możliwe do wykonania ustawienia oskardów podbijającyh w położnie równoległe do kierunku wzdłużnego ukośnie ułożonych podkładów. To ustawienie uzyskuje się przez realizowane za pomocą własnego napędu niezależne wychylanie zespołu podbijającego wokół dodatkowej osi pionowej. Dzięki takiemu układowi można po raz pierwszy dokonać podbicia wyjątkowo trudnych ze względu na szereg utrudnień torowych i na ukośnie ułożone długie podkłady, odcinków zwrotnicowych za pomocą zespołów podbijających, w prosty i pewny sposób połączonych z korpusem maszyny, a dzięki praktycznie dwu osiom wychylania przestawionych niezależnie i wyjątkowo indywidualnie. Przy pełnym zakresie przestawiania zespołu podbijającego wynoszącym około 2,0 m, można dzięki swobodnie wystającej do przodu wychylanej ramie narzędziowej dokonać bez trudności i względnie łatwo podbicia zewnętrznych obszarów zwrotnicowych wzajemnie połączonych jedynie długimi podkładami

Szczególnie korzystne rozwinięcie wynalazku polega na tym, ze każda z obydwu wydłużonych wychylanych ram narzędziowych jest wieloczęściowa, a szczególnie w kierunku wzdłużnym ramy może być wydłużana teleskopowo i jest połączona z własnym napędem dla przestawiania wzdłużnego agregatu podbijającego ułożyskowanego na końcu ramy narzędziowej. To korzystne, proste wydłużanie teleskopowe wychylanej ramy narzędziowej, bez wywierania wpływu na wyżej wspomniane zalety, zapewnia możliwość szybkiego i dokładnego dopasowania względnie indywidual163 768 7 nego przesunięcia wzdłużnego obydwu zespołów podbijających celem ich dokładnego wycentrowania nad podkładem, który ma być podbity, a który niekiedy jest ułożony ukośnie.

Zgodnie z dalszym korzystnym i celowym rozwiązaniem wynalazku, obydwie wychylane ramy narzędziowe wraz ze swoimi osiami pionowymi, swoimi napędami przestawiającymi i zakresami swoich przestawień są względem osi wzdłużnej maszyny ukształtowane lustrzanie. Dzięki temu, uzyskuje się daleko idące symetryczne obciążenie obydwu wychylanych ram narzędziowych względnie korpusu maszyny, unikając jednocześnie ich wzajemnego szkodliwego oddziaływania na siebie.

Zgodnie ze szczególnie korzystnym dla praktycznego zastosowania takiej maszyny rozwiązaniem wynalazku, korzystnie wszystkie narzędzia podbijające obydwu zespołów podbijających wychylanych na boki równolegle do płaszczyzny toru, a szczególnie dwie pary narzędzi podbijających wprowadzanych w podłoże po lewej i prawej stronie szyny, są wraz z przyporządkowanymi im oskarami podbijającymi w znany sposób, poprzez własne hydrauliczne napędy indywidualne wychylane niezależnie od siebie na boki wokół osi przebiegających równolegle do wzdłużnego kierunku maszyny. Takie umożliwiające boczne wychylanie ukształtowanie oskardów podbijających w połączeniu z uzyskanymi przez wychylane ramy narzędziowe korzyściami względnie możliwościami ustawiania agregatów podbijających pozwala na jeszcze lepsze wymijanie względnie opuszczanie zespołów podbijającyh również w obszarze przeszkód torowych takich jak kierownice kół, iglice zwrotnic itp., gdzie można odpowiednio podciągnąć lub odchylić oskard znajdujący się nad taką przeszkodą.

Wreszcie, zgodnie z preferowanym rozwiązaniem wynalazku, obydwu zespołom podbijającym ułożyskowanym na swoim niezależnie od siebie wychylanych ramach narzędziowych jest przyporządkowane urządzenie podnoszące umieszczone w kierunku roboczym przed zespołem do podnoszenia i prostowania toru, przeznaczone do wybiórczej obróbki odcinka lewego lub prawego toru bocznego względnie dodatkowo wychylane na boki. Przy pomocy tego dodatkowego urządzenia podnoszącego umieszczonego przed obydwiema wychylanymi ramami narzędziowymi można teraz w wyjątkowo korzystny sposób podnieść do dokładnie znamionowego położenia również odcinek toru bocznego znajdujący się poza obszarem maszyny a połączony z torem głównym jedynie przez długie podkłady, celem dokonania szybkiego i dokładnego podbicia względnie skorygowania jego położenia przy pomocy zespołu podbijającego wychylanego wraz z odpowiednią wychylaną ramą narzędziową, dzięki czemu, można w tym samym przejściu roboczym poddać obróbce w sposób bardzo ekonomiczny i względnie prosty, również i tego rodzaju obszary zwrotnicowe.

Zgodnie ze szczególnie zalecanym i korzystnym dalszym rozwinięciem wynalazku, z łącznie czterech jednostek zespołów podbijających ustawionych obok siebie poprzecznie do kierunku toru a swymi napędami indywidualnie ustawianymi wysokościowo, z których każda jest wyposażona w parę narzędzi podbijających z oskardami wprowadzanymi w podłoże po lewej względnie prawej stronie jednej względnie drugiej szyny, co najmniej obydwie zewnętrzne jednostki zespołów podbijających wraz ze swymi napędami przestawienia wysokościowego, dla przestawiania poprzecznego są ułożyskowane na swoich wychylanych ramach narzędziowych, które są niezależnie od siebie wychylane wokół pionowej osi na boki względem ramy maszyny przez własne napędy.

Dzięki tej wyjątkowo prostej ale konstrukcyjnie pewnej nowej konstrukcji podstawowej, poszczególne, wzajemnie niezależne przestawiane jednostki zespołu podbijającego, zostały z punktu widzenia ich układu i ich niezależnego przestawiania rozwiązane konstrukcyjnie w sposób prosty ale celowy, przy czym było możliwym utrzymanie szczególnych korzyści uzyskiwanych dzięki układowi tych czterech jednostek zespołu podbijającego, który umożliwia ciągłą obróbkę również trudniejszych odcinków zwrotnicowych, a w przypadku możliwości dopasowywania do podkładów zwiększenie tych korzyści. Dzięki specjalnemu, wychylanemu poprzecznie ułożyskowaniu co najmniej zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego na ich indywidualnych wychylanych lamach narzędziowych utworzono mechanicznie wysokoobciążalne i konstrukcyjnie proste połączenie z ramą masz.yny, przy czym dzięki indywidualnym ramom narzędziowym i napędom wychylania poprzecznego można było jeszcze zwiększyć celowe i indywidualne dopasowanie do aktualnych przeszkód torowych. Dzięki utworzeniu możliwości niezależnego wychylania bocznego co najmniej obydwu zewnętrznych jednostek zespołów podbijących uzyskuje się możliwość

163 768 dokonania szybko i bez przeszkód dopasowania względnie wycentrowania narzędzi podbijających do podbicia również podbijanej podpory odcinka zwrotnicowego znajdującego się już na torze bocznym, a połączonego z torem głównym jedynie przez wspólne długie podkłady.

Ponadto, rozwiązanie takie stwarza personelowi obsługującemu możliwość dogodnej obserwacji i kontroli całego układu jednostek zespołu podbijającego zarówno podczas ich centrowania jak i podczas wprowadzania w podłoże i dosuwania. Szczególne uproszczenie konstrukcyjne polega na tym, że dla bardzo korzystnego bocznego wychylenia zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego nie jest potrzebne jakiekolwiek prowadzenie poprzeczne z odpowiednim łożyskowaniem, połączone z ramą maszyny i wystające daleko poza skrajnię maszyny. Dzięki zamocowaniu na wychylanej ramie narzędziowej, obie zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego mogą być szybko i bezproblemowo wycofane do wnętrza skrajni maszyny.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem wynalazku, obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego znajdującego się pomiędzy zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego są umieszczone wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego na ramie maszyny względnie na związanym z tą ramą wsporniku narzędzi. Zaletą takiego niezależnego od zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego umieszczenia obydwu wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego jest to, że zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego przewidziane do podbijania odcinków toru położonych daleko na zewnątrz, a szczególnie bocznic mogą być w najprostszy sposób, niezależnie od wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego przestawiane względnie centrowane w bardzo szerokim obszarze przemieszczeń, razem z wychylaną ramą narzędziową. Wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego mogą być przy tym stosowane tak jak dotychczas w niezmieniony korzystny sposób na środkowym obszarze toru. Umieszczenie na korpusie maszyny lub na własnej ramie narzędziowej może być w korzystny sposób rozwiązane konstrukcyjnie niezależnie od zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego, odpowiednio do typu maszyny dla obróbki zwrotnic i/lub odcinków. Zaletą różnorodnego rozmieszczenia jednostek zespołu podbijającego jest to, że spowodowane nimi obciążenie może być rozłożone na dwa różne odcinki korpusu maszyny.

Szczególnie korzystne i celowe jest gdy obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego znajdujące się w obszarze pomiędzy obydwiema wychylanymi ramami narzędziowymi względnie zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego są umieszczone wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego na korpusie maszyny względnie na wsporniku narzędzi i dzięki prowadnicom poprzecznym i własnemu napędowi mogą być wzajemnie niezależnie przestawiane poprzecznie względem korpusu maszyny. Przy takim ułożyskowaniu wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego mogą być one niezależnie wzajemnie od siebie i niezależnie od obydwu zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego w najprostszy sposób przestawiane poprzecznie dla odpowiedniego szybkiego i dokładnego dopasowania lub wycentrowania do przeszkód torowych. Prowadnice poprzeczne mogą być przy tym umieszczone wewnątrz skrajni maszyny bezjakichkolwiek problemów i bez zakłóceń powodowanych przez zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego związane z każdą z wychylanych ram narzędziowych. Dzięki takiemu różnorodnemu ułożyskowaniu zewnętrznych i wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego, można w korzystny sposób osiągnąć również odciążenie prowadnic poprzecznych od względnie dużych obciążeń powodowanych szybkim wprowadzaniem oskardów podbijających w tłuczeń.

Zalecane dalsze rozwinięcie wynalazku polega na tym, że dźwigar narzędzi wraz z obiema wzajemnie niezależnie przestawianymi wysokościowo wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego a korzystnie wraz z prowadnicami poprzecznymi i obydwoma napędami przesuwu poprzecznego jest poprzez własny napęd ułożyskowany obrotowo, równolegle do płaszczyzny toru, na korpusie maszyny wokół pionowej osi przebiegającej przez oś wzdłużną maszyny w poprzecznej płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez jednostki zespołu podbijającego. Szczególną zaletą takiego obrotowego ułożyskowania wspornika narzędzi jest to, że obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego, przy niezmienionym zachowaniu swojej przesuwalności poprzecznej mogą się dodatkowo obracać wokół osi pionowej. W ten sposób, przy tylko nieznacznym zwiększeniu nakładów konstrukcyjnych, oskardy wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego mogą być w korzystny sposób ustawione równolegle do ukośnie położonych podkładów a jednocześnie przez odpowiednie przesunięcie poprzeczne dokładnie wyccntiowane nad podbija

163 768 nym miejscem. Obszary bardziej oddalone od osi toru, a sięgające aż do torów bocznych są obrabiane za pomocą zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego po odpowiednim do aktualnego położenia podkładu względnie szyny bocznym wychyleniu wychylanej ramy narzędziowej.

W ten sposób, można szybko i ze stałą jakością podbijać względnie korygować nawet najtrudniejsze odcinki zwrotnicowe z dużą ilością przeszkód torowych, a zwłaszcza iglic zwrotnic. Ponadto, dzięki temu specjalnemu rozmieszczeniu wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego bez stosowania ich własnej wychylanej ramy narzędziowej, staje się możliwym niezależne względnie niezatrudnione, względnie prostsze umieszczenie obydwu wychylanych ram narzędziowych związanych z zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego.

Przedmiot wynalazku jest dokładniej wyjaśniony w przykładach wykonania na rysunku na którym fig. 1 przedstawia maszynę do podbijania, niwelowania i prostowania toru z zespołami podbijającymi ułożyskowanymi na dwóch wystających do przodu ramach narzędziowych indywidualnie wychylanych bocznie wokół pionowych osi, w widoku z boku, fig. 2 - maszynę do podbijania toru z fig. 1, przy czym jeden zespół podbijający jest wraz z odpowiednią wychylaną osią narzędziową wychylany na bok dla podbicia odcinka zwrotnicowego, w widoku z góry, fig. 3 -maszynę do podbijania w powiększeniu i w przekroju według linii III-III na fig. 2, fig. 4 - fragment zespołu podbijającego z fig. 1, wraz z połączoną z nim wychylaną ramą narzędziową, w powiększeniu i w widoku z boku, fig. 5 - fragment obydwu połączonych z zespołem podbijającym i przez własne napędy indywidualnie wychylanych na boki ram narzędziowych z fig. 2 w powiększeniu i w widoku z góry, fig. 6 - maszynę do podbijania, niwelowania i prostowania jednostkami zespołu podbijającego ułożyskowanymi na dwóch wystających do przodu i wzajemnie niezależnie od siebie wychylanych na boki ramach narzędziowych i z dwiema wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego ułożyskowanymi na dźwigarze narzędzi połączonym z ramą maszyny i wzajemnie niezależnie od siebie przestawianymi poprzecznie, w widoku z boku, fig. 7 - maszynę do podbijania toru z fig. 6, przy czym jedna zewnętrzna jednostka zespołu podbijającego wraz z odpowiednią wychylaną ramą narzędziową jest wychylona na bok celem podbicia odcinka zwrotnicowego, w widoku z góry, fig. 8 - maszynę do podbijania, w powiększeniu i w przekroju według linii VIII—VIII na fig. 7 względnie fig. 10, fig. 9 - część zewnętrzna jednostki zespołu podbijającego z fig. 6 połączonej z wychylaną ramą narzędziową, w powiększeniu i w widoku z boku, fig. 10 - fragment obydwu ram narzędziowych, połączonych z zewnętrzną jednostką zespołu podbijającego i przez własne napędy wzajemnie niezależnie wychylanych na boki oraz wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego z fig. 7 połączone z własnym dźwigarem narzędzi niezależnie ułożyskowane w sposób pozwalający na ich poprzeczne przesuwanie a wspólnie obracane, w powiększeniu i w widoku z góry.

Przedstawiona na fig. 1 i 2, maszyna do podbijania, niwelowania i prostowania torów 1 z ramą 2 maszyny może jeździć po torze złożonym z podkładów popizecznych 5 oraz szyn 6 i 7 za pomocą dwóch wózków skrętnych 3 i jednego podwozia pojedynczego 4. Dla zasilania napędu jezdnego 8 oraz różnych dalszych napędów zastosowano centralne energetyczne urządzenie zasilające 9. Poszczególne napędy są sterowane poprzez centralne urządzenie sterujące 11 znajdujące się w kabinie obsługi 10. Dla dokonywania dokładnej korekty ułożenia toru służy system odniesienia poziomu i kierunku 12 składający się z rolek czujnikowych oraz naprężonych drutów. Rama 2 maszyny, posiadająca na krańcach jezdne kabiny 13, jest dzięki pionowej osi 14 ukształtowana przegubowo.

Pomiędzy obydwoma wózkami skrętnymi 3, dla wzajemnie niezależnego przestawiania poprzecznego i łożyskowania dwóch zespołów podbijających 15, 16 są zamontowane na ramie 2 maszyny dwie wychylane ramy narzędziowe 21,22, które są przez własne napędy 17, 18 niezależnie od siebie wychylane na boki wokół pionowych osi 19,20. Obydwa zespoły podbijające 15,16, które wraz ze swoimi wychylanymi ramami narzędziowymi 21,22 są wychylane na bok, równolegle do płaszczyzny toru, dla uzyskania zwartości maszyny do podbijania, niwelowania i prostowania toru 1, są w kierunku roboczym zaznaczonym strzałką 23 umieszczone bezpośrednio za zespołem 25 do podnoszenia i prostowania toru i wraz z nim pomiędzy szeroko rozstawionymi wózkami skrętnymi.

Zespół 25 do podnoszenia i prostowania toru, który opiera się o szyny 6, 7 rolkami obrzeza koła 24 i jest przestawiany wysokościowo względnie na boki przez napędy 26,27 posiada, szczególnie przy zastosowaniu na odcinkach zwrotnicowych, przylegające do główki szyny i wychylane na

163 768 boki rolki podnoszące 28 oraz haki chwytające 29 przestawiane wysokościowo i na boki. Obydwu wychylanym na boki zespołom podbijającym 15,16 jest przyporządkowane urządzenie podnoszące 30, które w kierunku roboczym jest umieszczone na bezpośrednio przed zespołem 25 do podnoszenia i prostowania toru i jest wychylane na bok z jednej lub drugiej wzdłużnej strony maszyny. Jak to szczególnie jest widoczne na fig. 2, to dodatkowe urządzenie podnoszące 30 posiada ramę nośną 31 z rolkami podnoszącymi o podwójnych kołnierzach, połączoną przegubowo z ramą 2 maszyny poprzez drąg wsporczy 32. Na rysunku, urządzenie podnoszące 30 jest tak jak prawy zespół podbijający 15 wychylane w bok, na tor boczny 33 podczas gdy podwozie 3 i 4 maszyny 1 stoją na torze głównym 34.

Jak to przedstawiono na fig. 3, każdy z obydwu zespołów podbijających 15,16 posiada dwie pary narzędzi podbijających 35, 36 względnie 37, 38 przeznaczonych do wprowadzania w podłoże po lewej względnie prawej stronie szyny 6 względnie 7. Pary te są wyposażone w narzędzia podbijające 39,40, względnie 41,42, które przez napędy są dostawiane i wprowadzane w drgania. Wszystkie narzędzia podbijające 39 do 42 obydwu zespołów podbijających 15, 16 są w znany sposób przez własne indywidualne napędy hydrauliczne 43 względnie 44 wzajemnie niezależnie wychylane na bok wokół osi 45 przebiegających równolegle do kierunku wzdłużnego maszyny, wraz z im przyporządkowanymi oskardami podbijającymi 46,47. Każdy zespół podbijający 15,16 jest poprzez własny napęd przestawiania wysokościowego 48, 49 niezależnie ułożyskowany na odpowiedniej wychylanej ramie narzędziowej 21, 22 w sposób pozwalający na zmianę jego wysokości położenia. Z boku obok szyn 6, z podkładami 5 są połączone kierownice kół 50. Dodatkowe urządzenia podnoszące 30 posiada ramię wspornikowe 51 obracane przez napęd wokół pionowej osi oraz przesuwany wzdłużnie przez napęd 52 dźwigar teleskopowy 53. Linia 54 związana z ramą nośną 31 jest przeprowadzona poprzez rolkę nawrotną 55 związaną z dźwigarem teleskopowym 53 i dla przenoszenia sił podnoszących jest połączone z siłownikiem hydraulicznym 56.

Jak pokazano na fig. 4, obydwa zespoły podnoszące 15, 16 są ułożyskowane w obszarze końcowym odpowiedniej dla każdego z nich wychylanej ramy narzędziowej 21 względnie 22. Każda z tych wydłużenie ukształtowanych wychylanych ram narzędziowych 21,22 jest w obszarze graniczącym z zespołem podbijającym 15, 16 dodatkowo wsparta o poziomą powierzchnię ślizgową lub prowadzącą 57 ramy maszyny. Każda z obydwu wychylanych ram narzędziowych 21,22 może się teleskopowo wydłużać w kierunku wzdłużnym ramy i jest połączona z własnym napędem 58,59 dla wzdłużnego przestawiania zespołu podbijającego 15,16 ułożyskowanego na końcu ramy narzędziowej 60. Zespoły te wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego 48,49 są na końcu 60 swobodnie wystającej do przodu wychylanej ramy narzędziowej 21, 22 ułożyskowane obrotowo wraz ze swoim napędem 63, 64 wokół dalszej pionowej osi 61,62 (patrz również fig. 5) względnie mogą się wychylać ku osi wzdłużnej toru lub maszyny 65. Pionowa oś 19, 20 odpowiedniej wychylanej ramy narzędziowej 21, 22 jest we wzdłużnym kierunku toru umieszczona za środkową osią 66 znajdującego się bezpośrednio za zespołem podbijającym 15, 16 środkowego wózka skrętnego 3 przegubowo ukształtowanej ramy 2 maszyny. Toczące się po torze rolki czujnikowe systemu odniesienia poziomu i kierunku 12 oznaczono przez 67. Dla wyeliminowania sprężynowania podwozia, napędy hydrauliczne 68 są połączone z ramą nośną wózka skrętnego i z ramą 2 maszyny.

Jak to pokazano szczególnie na fig. 5, obydwie wychylane ramy narzędziowe 21, 22 wraz ze swoimi osiami pionowymi 19, 20 są ułożyskowane wychylnie na wspólnym koźle łożyskowym 69 połączonym z ramą 2 maszyny. Każda z obydwu wychylanych ram narzędziowych 21,22 składa się z prostokątnego dźwigara wewnętrznego 70 połączonego z osiami pionowymi 19, 20 oraz z nasuwanego na niego lub po nim przesuwanego w kierunku wzdłużnym, dźwigara zewnętrznego 71. Końce 60 odgiętych od osi wzdłużnej maszyny 65 lub kątowo ukształtowanych wychylanych ram narzędziowych 21, 22 posiadają w tym przykładzie wykonania pełny zakres wychylania a wynoszący około 1,7 m przy czym skrajnie wewnętrzne, zaznaczone liniami kreskowo-kropkowynn położenie wychylenia znajduje się wewnątrz szyn 6, 7 tworzących tor główny 34. Całkowita długość każdej z wychylanych ram narzędziowych 21, 22 liczona od jej osi pionowej 19, 20 do

163 768 przyporządkowanego zespołu podbijającego 15, 16, wynosi co najmniej 4 do 5m. Pełny zakres bocznego przestawiania każdego z zespołów podbijających 15,16 uzyskiwany przy pomocy napędów 17,64 względnie 18,63 wynosi ok. 2 m. Obydwie szyny toru bocznego 33 oznaczono przez 72 i 73 a szyny dziobowe krzyżownicy oznaczono przez 74.

Poniżej, w nawiązaniu do figur 1 do 5 zostanie opisane działanie wynalazczo ukształtowanej maszyny 1 do podbijania, niwelowania i prostowania toru.

Dla podbicia odcinka toru, obydwie wychylane ramy narzędziowe 21, 22 zostają tak wychylane na bok by oba zespoły podbijające 15, 16 zostały wycentrowane nad przeznaczonymi do podbicia podłożami podkładów względnie obszarami odnośnej szyny 6, 7 (patrz również na zaznaczony na fig. 3 linią kreskowo-kropkowaną prawy zespół podbijający 15). Główny tor 34 zostaje przy tym podniesiony do położenia znamionowego przez zespół 25 do podnoszenia i prostowania toru bez użycia dodatkowego urządzenia podnoszącego 30. Z chwilą gdy pokazany na rysunku, a szczególnie na figurach 2, 3 i 5 odcinek zwrotnicowy zostanie osiągnięty wraz z torem głównym 34 i torem odgałęziającym 33, następuje boczne wychylanie prawego zespołu podbijającego 15 aż ten zostanie wycentrowany nad zewnętrzną szynę 73 toru odgałęzienia 33 (fig. 2,3 i 5). W uzupełnieniu wychylenia dokonanego przy pomocy napędu 18 można przez zasilanie napędu 58 spowodować nieznaczne przesunięcie wzdłużne wychylanej ramy narzędziowej 21 wraz z zespołem podbijającym 15, tak by przyporządkowane pary narzędzi podbijających 35, 36 ze swymi oskardami podbijającymi 46, 47 znalazły się dokładnie nad odpowiednim punktem skrzyżowania podwaliny podłużnej 5 i szyny, w razie potrzeby przy wychyleniu jednego lub drugiego oskarda podbijającego 46,47 ze względu na istniejące przeszkody np. kierownice kół 50. Przy jednoczesnym zasileniu napędu 63 następuje również niewielkie wychylenie całego zespołu podbijającego 15 wokół pionowej osi 61 (fig. 5), aż oskardy podbijające 46,47 zostaną ustawione dokładnie równolegle do wzdłużnego kierunku podbijanego układu 5, który na tym odcinku zwrotnicowym jest ułożony ukośnie. Naprzeciwległy zespół podbijający 16 względnie jemu przyporządkowana wychylana rama narzędziowa 22 pozostaje w położeniu już przewidzianym dla podbicia zewnętrznej szyny 6 toru głównego 34. Obydwa haki podnoszące 29, ewentualnie wraz z obiema rolkami podnoszącymi 28, zostają sprzęgnięte z szynami 6, 7 toru głównego 34.

Po połączeniu zewnętrznej szyny 73 toru odgałęzienia 33 również z rolkami podnoszącymi związanymi z ramą nośną 31 dodatkowego urządzenia podnoszącego 30, przez jednoczesne zasilenie napędów 26,27 zespołu do podnoszenia i prostowania toru 25 oraz siłownika hydraulicznego 56 urządzenia podnoszącego 30 następuje wspólne i zasadniczo jednoczesne 3 punktowe względnie miejscowe uniesienie (patrz trzy proste pionowe strzałki na fig. 3), aż w ten sposób podniesiona do położenia znamionowego zwrotnica wraz ze swymi podkładkami zostanie przy pomocy zespołów podbijających 15, 16 uprzednio wycentrowanych nad odpowiednimi szynami, w tym położeniu podbita i ustalona. Przy tym, przed uruchomieniem odpowiedniego napędu przestawiania wysokościowego 48,49 dokonuje się odpowiedniego dopasowania oskardów podbijających do istniejących w obszarze podbijania przeszkód torowych takich np. jak kierownice kół 50 - przez odpowiednie zasilenie napędów 43, 44 co umożliwia wzajemne niezależne wychylanie boczne sąsiadujących ze sobą oskardów podbijających 46 (fig. 3). Po podbiciu, prawy i w międzyczasie podniesiony zespół podbijający 15 zostaje przez zasilenie napędu 18 przesunięty wraz z przyporządkowaną wychylaną ramą narzędziową 21 nad dziób krzyżownicy 74, w razie potrzeby również przy pomocy napędu 63 i nad tym dziobem wycentrowany. Po dopasowaniu oskardów podbijających 46, 47 do istniejących obustronnie w tym obszarze kierownic kół 50, zrealizowanym przez boczne wychylenie przy pomocy napędów 43, 44, zespół podbijający 15 zostaje opuszczony w tłuczeń dla podbicia podkładów względnie podłoża podkładów w obszarze dzioba krzyżownicy 74. Następuje teraz przejazd maszyny podbijającej 1 do następnego podkładu, przy czym po zasileniu napędu 18, prawy zespół podbijający 15 wraz z wychylaną ramą narzędziową 21 zostaje ponownie wychylony nad zewnętrzną szynę 73 toru odgałęzienia 33. Następuje nowy cykl podbijania przebiegający w poprzednio opisany sposób.

Przedstawiona na fig. 6 i 7 maszyna do podbijania, niwelowania i prostowania toru 75, poprzez dwa wózki skrętne 76 ljedno pojedyncze podwozie 77 może przy pomocy napędu jezdnego 82 jeździć po torze 81 utworzonym z poprzecznych podkładów 78 oraz szyn 79, 80. Wydłużnie ukształtowana rama maszyny 83 z umieszczonymi na końcach kabinami jezdnymi 84 i centralnym

163 768 zasilaczem energetycznym 85 jest w obszarze pionowej osi 86 ukształtowana przegubowo. Dla ustalania błędu w położeniu toru przewidziano system odniesienia poziomu i kierunku 87 składający się z rolek czujnikowych i naprężonych drutów. Jak to szczególnie pokazano na fig. 7, zespoły podbijające są utworzone z łącznie czterech jednostek 88 do 91 ustawionych obok siebie w kierunku poprzecznym do toru, z których każda posiada parę narzędzi podbijających 92 do 95 przewidzianych do wprowadzania w podłoże po lewej względnie prawej stronie jednej lub drugiej szyny 79,80. Z tych czterech jednostek zespołu podbijającego 88 do 91, obydwie jednostki zewnętrzne 88 i 91 są dla przestawiania poprzecznego ułożyskowane po jednej na odpowiedniej wychylanej ramie narzędziowej 100, 101, które przy pomocy własnego napędu 96, 97 są wokół pionowej osi 98, 99 wzajemnie niezależnie wychylane na bok względem ramy maszyny 83. Obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego 89, 90 znajdujące się pomiędzy zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego 88, 91 są wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego umieszczone na dźwigarze narzędzi 102 połączonym z ramą maszyny 83. Wzajemnie niezależnie przestawiane poprzecznie jednostki zespołu podbijającego 88 do 91, dla uzyskania zwartości tej maszyny do podbijania, niwelowania i prostowania toru 75, są w kierunku roboczym zaznaczonym strzałką 103, umieszczone bezpośrednio za przewidzianym na ramie maszyny 83, przystosowanym do użycia w obszarach zwrotnicowych i jeżdżącym po torze przy pomocy rolek z kołnierzami prowadzącymi 104, z zespołem 105 do podnoszenia i prostowania toru i wraz z tym zespołem znajdują się pomiędzy szeroko rozstawionymi wózkami skrętnymi stanowiącymi podwozie 76. Zespołowi do podnoszenia i prostowania toru 105 jest w kierunku roboczym przyporządkowane dodatkowo wychylane na bok urządzenie podnoszące 106, używane przy wybiorczej obróbce lewego lub prawego odcinka toru bocznego. W polu widzenia jednostek zespołu podbijającego 88, 89, 90, 91 zespołu do podnoszenia i prostowania toru 105 oraz urządzenia podnoszącego 106 jest umieszczona kabina obsługi 107 z siedzeniem i pulpitem sterującym 108 ustawionym przeciwnie do kierunku roboczego. Jak to pokazano na fig. 7, zarówno zewnętrzna jednostka zespołu podbijającego 91 jak i urządzenie podnoszące 106 znajdują się nad odgałęziającym się torem 111 utworzonym z szyn 109, 110.

Jak to pokazano na fig. 8, zewnętrzna jednostka zespołu podbijającego 91 jest wycentrowana nad zewnętrzną szyną 110 toru odgałęzianego 111 natomiast naprzeciwległa jednostka zewnętrzna zespołu podbijającego 88 jest umieszczona naprzeciwko wewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 89 dla wspólnego podbijania podkładów związanych z szyną 80 toru głównego 81. Dalsza jednostka wewnętrzna zespołu podbijającego 90 jest wycentrowana nad wewnętrzną szyną 109 toru odgałęzionego. Każda przez napędy dostawiana i wprowadzana w drgania para narzędzi podbijających 92, 93, 94 i 95 wykazuje ustawione naprzeciwko siebie w kierunku wzdłużnym maszyny względnie toru cztery oskardy podbijające 112, 113 wprowadzane w tłuczeń.

Jednostki zespołu podbijającego 88 do 91 na swoich odwróconych od siebie stronach są wysunięte do przodu poprzecznie do kierunku toru, natomiast na swoich zwróconych ku sobie stronach są ustawione w linii stanowiąc względem płaszczyzny symetrii szyn swoje lustrzane odbicia. Dźwigar narzędzi 102 ułożyskowany przez napęd 114 obrotowo wokół pionowej osi 115 na ramie maszyny 83 jest połączony z przebiegającymi poprzecznie do wzdłużnego kierunku maszyny prowadnicami poprzecznymi 116, na których są poprzecznie przesuwnie ułożyskowane ramy zespołu 119, 120 wyposażone w napędy przestawiania wysokościowego 117, 118 i przewidziane do przestawianego wysokościowo ułożyskowania wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego 89, 90 Dla wzajemnie niezależnego poprzecznego przestawiania obydwu wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego 89, 90 zastosowano napędy 121, 122. Zespół do podnoszenia i prostowania toru 105 toczący się po torze i połączony z napędami do przestawiania wysokościowego i kierunkowego, posiada przestawiane na boki i wysokościowo haki podnoszące 123 i rolki podnoszące 124, które mogą być sprzęgane z szynami 79, 80 toru 81. Również dodatkowe urządzenie podnoszące 106 może dzięki podwójnym rolkom kołnierzowym toczyć się po szynie 110 toru odgałęzionego 111 i jest połączone z rolkami podnoszącymi 125 przykładanymi do szyny 110. Rolki te są ułożyskowane na ramie nośnej 126, która ze swej strony jest poprzez linię 127 połączona z napędem 128 teleskopowego dźwigara 129. Dalszy napęd 130 jest z jednej strony połączony z dźwigarem teleskopowym 129 a z drugiej strony z wysięgnikiem 131 obracanym przez własny napęd obrotowy wokół pionowej osi. Na wolnym końcu dźwigara teleskopowego 129 jest umieszczona rolka nawrotna 132.

163 768

Zgodnie z fig. 9, pionowa oś 98, 99 każdej wychylanej ramy narzędziowej 100, 101 jest w kierunku wzdłużnym toru umieszczona ze środkową osią 133 wózka skrętnego podwozia 76 znajdującego się bezpośrednio za zewnętrznymi i wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego 88 do 91. Każda wychylana rama narzędziowa 100, 101, od swojej osi pionowewj 98, 99 wystaje do przodu w kierunku roboczym a na swoim swobodnym końcu w obszarze powierzchni ślizgowej względnie prowadzącej 134 jest przegubowo połączona z zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego 88 i 91.

Jak to szczególnie pokazano na fig. 9 i 10, obydwie zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego 88, 91 są ułożyskowane obrotowo wokół drugiej osi pionowej 135, 136 na tym obszarze końcowym wychylanej ramy narzędziowej 100,101, który jest położony naprzeciwko osi pionowej 98, 99 i są połączone z napędem 138, 139 dla wychylania ku osi wzdłużnej toru lub maszyny 173 względnie ku odpowiedniej wewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 89, 90. Obydwie pary narzędzi podbijających 92, 95 obydwu zewnętrznych jednostek zespołu podbijającego 88 i 91 są poprzez napędy przestawiania wysokościowego 140 ułożyskowane na ramie zespołu 141, 142 w sposób umożliwiający zmianę wysokości ich położenia. Każda z obydwu wychylanych ram narzędziowych 100, 101 jest we wzdłużnym kierunku ramy wydłużana teleskopowo i jest połączona z własnym napędem 143, 144 dla przestawiania wzdłużnego zewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 88,91 ułożyskowanej na końcu ramy naizędziowej 145. Wychylane ramy narzędziowe 100,

101 mające postać pionowego dźwigara z dźwigarem zewnętrznym 146 i z ułożyskowanym wewnątrz niego przesuwanym wzdłużnie dźwigarem wewnętrznym 147 są w obszarze jednostek zespołu podbijającego 88 i 91 wygięte na zewnątrz lub kątowo zagięte i wraz ze swoimi osiami pionowymi 98, 99, swoimi napędami przestawiającymi 96, 97, 138, 139, 143, 144 oraz swoimi zakresami przestawień stanowią swoje lustrzane odbicia względem wzdłużnej osi maszyny 173. Długość każdej wychylanej ramy narzędziowej 100, 101 od jej osi pionowej 98, 99 do odpowiedniej zewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 88 względnie 91 wynosi co najmniej około cztery do pięciu metrów względnie dwu do trzy i pół krotną wielkość rozstawu szyn toru. Pełna długość drogi wychylania b (fig. 10) odpowiedniej zewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 88,91 względnie końca ramy narzędziowej 145, od położenia skrajnie wewnętrznego do położenia skrajnie zewnętrznego, wynosi co najmniej ok. 1,7 m.

Pełny, uzyskiwany przez obydwa napędy 96, 138 względnie 97, 139 zakres bocznego przestawiania każdej zewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 88,91 wynosi co najmniej ok. 2 m. Ten pełny zakres przestawiania może być jednak powiększony przy odpowiednim przesunięciu poprzecznym sąsiadującej wewnętrznej jednostki zespołu podbijającego w stronę wzdłużnej osi maszyny 137.

Jak to pokazano na fig. 9 i 10, obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego 89, 90 znajdujące się w obszarze pomiędzy obiema wychylanymi ramami narzędziowymi 100, 101 i umieszczone na dźwigarze narzędzi 102, mogą wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego 117, 118 przesuwać się wzajemnie niezależnie poprzecznie względem ramy maszyny 83 dzięki obydwu prowadnicom poprzecznym 116 i własnym napędom 121, 122. Dźwigar narzędzi

102 wraz z obiema wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego 89,90 i obydwiema prowadnicami poprzecznymi 116 jest poprzez napędy 114 ułożyskowany obrotowo i równolegle do płaszczyzny toru na ramie maszyny 83, wokół pionowej osi 115, która w poprzecznej płaszczyźnie pionowej 148 przebiegającej przez jednostki zespołu podbijającego 88 do 91 przechodzi przez wzdłużną oś maszyny 137. Dla tego obracania przewidziano związane z prowadnicami poprzecznymi 116 dźwigary poprzeczne 149 z łukowatymi łożyskowymi segmentami prowadzącymi 150 związanymi z ramą maszyny 83. Z poprzecznymi dźwigarami 149 są związane rolki prowadzące 151 przewidziane do przylegania do łukowatej wewnętrznej strony łożyskowych segmentów prowadzących 150. Obydwa dźwigary poprzeczne 149 dźwigara narzędzi 102 są przegubowo dołączone z jednej strony do łożyskowych segmentów prowadzących 150 względnie do lamy maszyny 83, a z drugiej strony do środkowego dźwigara 152. Pełny zakres wychyleń wokół pionowej osi 115 dźwigara narzędzi 102 wraz z obiema wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego 89, 90 wynosi około 17.

Poniżej, w nawiązaniu do fig. 6 do 10 zostanie dokładniej wyjaśnione działanie wynalazcze ukształtowanej maszyny do podbijania, podnoszenia i prostowania toru 75.

163 768

Dla podbicia odcinka toru, dźwigar narzędzi 102 zostaje przez napęd 114 tak obrócony wokół pionowej osi 115, że osie wzdłużne prowadnic poprzecznych 116 ustawiają się poprzecznie do osi wzdłużnej maszyny 137. Zasilenie obydwu napędów 121, 122 powoduje takie poprzeczne przestawienie obu ram zespołów 119, 120, że przyporządkowane pary narzędzi podbijających 93, 94 obydwu wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego 89,90 odpowiednio dochodzą do obszaru wewnętrznej strony obu szyn 79, 80. Przez zasilanie obydwu napędów 96, 97, obydwie zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego 88 i 91 wraz z obiema wychylanymi ramami narzędziowymi 100, 101 są tak długo przestawiane na bok, aż przyporządkowane pary narzędzi podbijających 92, 95 znajdą się w obszarze zewnętrznej strony każdej szyny 79, 80. Następnie, po zasileniu napędów przestawiania wysokościowego 140 względnie 117, 118, pary narzędzi podbijających 92 do 95 zostają wprowadzone w tłuczeń dla dokonania podbicia. Z chwilą gdy w ramach krokowego posuwania się naprzód, zostanie osiągnięty tor odgałęziający 111, to następuje podbicie podkładu w obszarze obydwu szyn 79, 80 toru głównego 81 jak również w obszarze obydwu iglic zwrotnicy względnie szyn 109, 110 toru odgałęzionego 111. W tym celu zewnętrzna jednostka zespołu podbijającego 91 po dokonaniu podbicia podkładu w zewnętrznym obszarze szyny 79' toru głównego 81 zostaje przez zasilenie napędu 97 wychylona wraz z przyporządkowaną wychylaną ramą narzędziową 101 do położenia zaznaczonego na fig. 7 linią ciągłą. Jednocześnie z tym wychyleniem następuje w wyniku zasilenia napędu 139 obrócenie jednostki zespołu podbijającego 91 wokół pionowej osi 136 w wyniku czego, oskardy podbijające 11^2, 113 zostają ustawione równolegle do osi wzdłużnej podkładu 78, który w tym odcinku zwrotnicowym jest ułożony ukośnie. Również naprzeciwległa zewnętrzna jednostka zespołu podbijającego 68 zostaje w taki sam sposób przez odpowiednie uruchomienie napędu 138 dopasowana do ukośnie ułożonego podkładu. Dopasowanie oskardów podbijających 112,113 wewnętrznych jednostek zespołu podbijającego 89,90 dokonywane jest przez odpowiednie obrócenie przy pomocy obydwu napędów 114 dźwigara narzędzi 102 wokół pionowej osi 115 (patrz szczególnie fig. 10). Następnie przy odpowiednim zasileniu obydwu napędów 121,122, obie ramy zespołu 119, 120 są tak długo przesuwane poprzecznie aż wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego 89,90 znajdują się nad przewidzianym do podbicia obszarem szyny 80 względnie 109. Jednocześnie następuje zamknięte kształtowo połączenie dodatkowego urządzenia podnoszącego 106 z odgałęzionym torem 111, przy czym rogi podnoszące 125 zostają sprzęgnięte z szyną 110. Przed przeprowadzeniem podbijania, tor 81 wraz z odgałęzionym torem 111, w wyniku uruchomienia napędów przestawiania wysokościowego i kierunkowego zespołu do podnoszenia i prostowania toru 105 oraz napędu 128 urządzenia podnoszącego 106 zostaje podniesiony (patrz trzy strzałki na fig. 8) i na podstawie systemu odniesienia kierunku i poziomu 87 doprowadzany do właściwego położenia zzamiozodegb. Jednocześnie, wycentrowane uprzednio nad obszarem podbijania pary narzędzi podbijających 92 do 95 zostają opuszczone dla podbicia podniesionego odcianka zwrotnicowego. Teraz, przy niezmienionym utrzymaniu podniesionego toru następuje krótkie przesunięcie poprzeczne zewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 91 aż przyporządkowane oskardy podbijające 112, 113 przylegają do naprzeciwległej strony szyny (patrz na oskardy zaznaczono na fig. 10 słabszymi punktami). Przez odpowiednie przesunięcie poprzeczne wewnętrznej jednostki zespołu podbijającego 90 wzdłuż prowadnic poprzecznych 116 zostaje dokonane podbicie obszaru podłoża podkładu położonego pomiędzy wewnętrzną iglicą zwrotnicy a szyną 79. Po podniesieniu wszystkich czterech jednostek zespołu podbijającego 88 do 91, maszyna 75 przejeżdża do następnego podkładu 78 gdzie opisany przebieg podbijania rozpoczyna się od nowa i pizebiega w taki sam sposób.

163 768

. 128 -130

Fig 8 '79 i

E23

U'}: ( fl ¹

K rn l »3 ί ll J, cS=== r⁷⁸

163 768

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims (14)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Maszyna jezdna do podbijania toru, z korpusem maszyny wspartym na podwoziach i z ułozyskowaną obrotowo wokół osi pionowej ramą narzędziową, która jest bocznie wychylana w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny toru oraz z zespołami podbijającymi, które są umieszczone obok siebie poprzecznie do kierunku toru i które są przestawiane niezależnie od siebie za pomocą napędów w kierunku poprzecznym i wysokościowym, przy czym zespoły podbijające są wyposażone w pary narzędzi podbijających wraz z zagłębianymi w tłuczeń oskardami podbijającymi, które są wprawiane w ruch dosuwowy i wibracyjny za pomocą napędów, znamienna tym, że posiada dwie osadzone ruchomo na korpusie (2) maszyny ramy narzędziowe (21,22), które są przez swoje napędy (17,18) niezależnie od siebie wychylone na boki wokół pionowych osi (19,20) i które są każdorazowo połączone z jednym z dwóch zespołów podbijających (15,16) wyposażonych we własne napędy przestawiania wysokościowego (48, 49).
2. 2. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy z zespołów podbijających (15,16) jest osadzony na końcu jego wychylnej ramy narzędziowej (21, 22), przy czym każda z tych wzdłużnie ukształtowanych wychylnych ram narzędziowych jest w obrębie przylegającym do zespołu podbijającego (15,16) wsparta dodatkowo na poziomej powierzchni ślizgowej (57) korpusu (2) maszyny.
3. 3. Maszyna według zastrz.l albo 2 ,znamiennatym, ee kżżda z byydwu wydłużnie uksztattowanych wychylnych ram narzędziowych (21, 22), która swobodnie wystaje w kierunku roboczym bezpośrednio przed podwoziem (3) wraz ze swoim zespołem podbijającym (15, 16), jest umieszczona wychylnie na bok wokół osi (19, 20) pionowo przebiegającej nad jedną z szyn (6, 7).
4. 4. Maszyna według zastrz. 1 ^Ioo , ,zaymiezaatym, ee ł^oś ćażydej z oydi^wo wycyllyycO równolegle do płaszczyzny toru ram narzędziowych (21,22), które są kątowo zagięte w kierunku od osi wzdłużnej maszyny, liczona od jej osi pionowej (19, 20) do jej zespołu podbijającego (15,16) wynosi od dwu do trzech i pół krotnej szerokości toru.
5. 5. Maszyna według zastrz.¹, , znameenna tym , ze póonowa o.a (li,, 20j kaddej wychylnej aamia narzędziowej (21, 22) jest w kierunku wzdłużnym toru umieszczona za środkową osią (66) podwozia znajdującego się bezpośrednio za zespołem podbijającym (15, 16) względnie za stanowiącym korzystnie wózek skrętny środkowym podwoziem (3) przegubowo ukształtowanego korpusu (2) maszyny.
6. 6. Maszyna według zastrz. 5 , znameenna yym , ia każdy z obydwu zespołów podbjjjjących 115 , 16) wiaz ze swoim napędem przestawiania wysokościowego (48,49) jest ułożyskbwazy obrotowo wraz z napędem (63, 64) wokół pionowej osi (61, 62) na lezącym naprzeciw osi pionowej (19, 20) końcu (60) swobodnie wystającej ramy narzędziowej (21,22) i jest wychylny względem osi (65) toru.
7. 7. Maszyna według zastrz 6,zaymizza a ypn , ee dżżd a z ióż^^ u amm nasężdzldwyc h (2,,22 ) jest ukształtowana teleskopowo i jest połączona z własnym napędem (58, 59) dla wzdłużnego pIzcstawiαzια zespołu podbijającego (15, 16) ułozyskowazego na końcu ramy narzędziowej (60).
8. 8. Maszyna według zastrz. 7, znamienna tym, że obydwie wychylne ramy narzędziowe (21,22) ze swoimi osiami pionowymi (19, 20), swoimi napędami przestawiającymi (17,18, 58, 59, 63, 64) i swoimi zakresami przestawień (a) stanowią względem wzdłużnej osi (65) maszyny swoje lustrzane odbicie.
9. 9. Maszyna według zastrz. 1, znamienna tym, że korzystnie wszystkie narzędzia podbijające (39, 40, 41, 42) obydwu zespołów podbijających (15, 16) wychylnych na bok równolegle do płaszczyzny toru a szczególnie z dwiema parami narzędzi podbijających (35, 36; 37, 38) wprowadzanymi w podłoże po lewej i prawej stronie szyny są w znany sposób wraz z im przyporządkowanymi oskardami podbijającymi (46, 47) przez własne hydrauliczne napędy indywidualne (43, 44) w zajemme niezależnie wychylane na bok wokół osi (45) przebiegających równolegle do wzdłużnego kierunku maszyny

   163 768
10. 10. Maszyna według zastrz. 9, znamienna tym, że obydwu zespołom podbijającym (15,16), z których każdy jest osadzony na swojej, niezależnie jedna od drugiej, wychylnej ramie narzędziowej (21, 22), jest przyporządkowane, umieszczone w kierunku roboczym przed zespołem (25) do prostowania i podbijania torów, urządzenie podnoszące (30), które dla wybiórczej obróbki lewego bądź prawego toru bocznego jest zamontowane z boku maszyny, korzystnie wychylnie na bok.
11. 11. Maszyna jezdna do podbijania torów z korpusem maszyny wspartym na podwoziach i z ułożyskowaną obrotowo wokół osi pionowej ramą narzędziową, która jest bocznie wychylana w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny toru oraz z zespołami narzędziowymi, które są umieszczone obok siebie poprzecznie do kierunku toru i które są przestawiane niezależnie od siebie za pomocą napędów o kierunku poprzecznym i wysokościowym, przy czym zespoły narzędziowe są wyposażone w pasy narzędzi podbijających wraz z zagłębieniami w tłuczeń oskardami podbijającymi, które są wprawiane, za pomocą napędów, w ruch dosuwowy i wibracyjny, znamienna tym, że łącznie z czterech jednostek zespołu podbijającego (88,89,90, 91), które są ustawione obok siebie poprzecznie do kierunku toru i są wzajemnie niezależnie przedstawiane wysokościowo przez swoje napędy (117,118,140) i są wyposażone w pary narzędzi podbijających (92, 93, 94, 95) posiadających oskardy podbijające (112,113) wprowadzane w podłoże po lewej i prawej stronie jednej z szyn (79, 80), co najmniej obydwie zewnętrzne jednostki zespołu podbijającego (88, 91) wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego (140) są dla przestawiania poprzecznego ułożyskowane przez własne napędy (96,97) na wzajemnie niezależnie wychylanych wokół pionowej osi (98,99) na bok względem ramy maszyny (83) ramach narzędziowych (100, 101).
12. 12. Maszyna według zastrz. 11, znamienna tym, że obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego (89,90) znajdujące się pomiędzy zewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego (88, 91) są wraz ze swoimi napędami przestawiania wysokościowego (117, 118) umieszczone na ramie maszyny (83) względnie na połączonym z nią dźwigarze narzędzi (102).
13. 13. Maszyna według zastrz. 12, znamienna tym, że obydwie wewnętrzne jednostki zespołu podbijającego (89,90) posiadają własne napędy (121,122) do wzajemnie niezależnego przesuwania tych zespołów podbijających (89, 90) względem korpusu (83) maszyny za pomocą poprzecznych prowadnic (116).
14. 14. Maszyna według zastrz. 12 lub 13, znamienna tym, że dźwigar narzędziowy (102) z dwiema wzajemnie niezależnie przestawianymi wysokościowo wewnętrznymi jednostkami zespołu podbijającego (89, 90), korzystnie wraz z prowadnicami poprzecznymi (116) i obydwoma napędami przesuwu poprzecznego (121, 122) jest ułożyskowany na korpusie (83) maszyny i posiada własny napęd (114) do obracania tego dźwigara narzędziowego (102) równolegle do płaszczyzny toru, wokół pionowej osi (115) przebiegającej przez oś wzdłużną maszyny (137) w poprzecznej płaszczyźnie pionowej (148) przechodzącej przez jednostki z.espołu podbijającego (88, 89, 90, 91).