PL204086B1 - Armatura przyłączeniowa do grzejnika - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest armatura przyłączeniowa do grzejnika, posiadająca obudowę, co najmniej jeden otwór grzejnikowy, do którego można podłączyć grzejnik, co najmniej jeden otwór zasilający, do którego można podłączyć przewód zasilający, i otwór mocujący umieszczony naprzeciwko każdego otworu grzejnikowego, przez który wprowadzona jest rura mocująca, która wystaje elementem mocującym z otworu grzejnikowego i która wewnątrz obudowy posiada otwór w ściance, który połączony jest z otworem zasilającym.

Tego rodzaju armatura przyłączeniowa znana jest z opisu DE 298 12 233 U1.

Armatura przyłączeniowa tego typu stosowana jest zasadniczo w połączeniu z grzejnikami przeznaczonymi do montażu naściennego, a zwłaszcza w połączeniu z suszarkami do ręczników. Grzejniki takie często nie są podłączane bezpośrednio do przewodów zasilających, tzn. do jednego przewodu dopływowego i jednego przewodu odpływowego. Co więcej przewód dopływowy i odpływowy są połączone z armaturą przyłączeniową, do której później może zostać również zainstalowany zawór grzejnikowy, przykładowo zawór grzejnikowy sterowany za pomocą termostatu. Armatura przyłączeniowa może zostać zainstalowana przed grzejnikiem w taki sposób, że pozostałe prace instalacyjne w danym pomieszczeniu, przykładowo układanie glazury mogą zostać przeprowadzone bez większych problemów. Po zakończeniu tych prac grzejnik jest zawieszany na ścianie i podłączany do armatury przyłączeniowej.

Łączenie grzejnika z armaturą przyłączeniową jest jednakże stosunkowo kłopotliwe. W przypadku znanym z opisu DE 298 12 233 U1 stosowane są nakrętki złączkowe, które łączą armaturę z odpowiednimi przewodami grzejnikowymi. Wymaga to na przykład tego, aby przewody grzejnikowe miały prawidłową długość i były zakończone stożkowo.

Celem wynalazku jest uproszczenie montażu.

W armaturze przyłączeniowej wedł ug wynalazku otwór grzejnikowy i otwór mocują cy łączą się w obudowie tworząc otwór przelotowy połączony za pomocą kanału z otworem zasilającym, a w obudowie zainstalowany jest zawór kontrolujący przepływ cieczy grzewczej przez grzejnik.

Za pomocą rury mocującej można teraz w prosty sposób łączyć wykonywać połączenie pomiędzy armaturą przyłączeniową i grzejnikiem. W tym celu wymagane jest jedynie, aby rura mocująca została wkręcona lub wciśnięta w odpowiedni otwór grzejnika. Oprócz tego rura mocująca jest dostępna z drugiej strony obudowy, co upraszcza manipulowanie rurą mocującą. Montaż nie jest więc utrudniony przez samą obecność grzejnika. Dostępna jest wystarczająca ilość miejsca do manipulowania się rurą mocującą.

Natomiast poprzez otwór w ściance rury można w prosty sposób utworzyć ścieżkę przepływu cieczy grzewczej od otworu zasilającego do grzejnika. Z uwagi na to, że otwór w ściance rury umieszczony jest w środku obudowy, czyli na odcinku rury mocującej, który znajduje się w środku obudowy, problemy ze szczelnością nie odgrywają żadnej roli.

Zaletą armatury przyłączeniowej według wynalazku jest również to, że element mocujący posiada gwint lub geometrię zamknięcia zaczepowego. Umożliwia to konstrukcję połączenia gwintowego pomiędzy rurą mocującą i grzejnikiem. Przy odpowiednim ukształtowaniu grzejnika można również wykonać połączenie zatrzaskowe.

Korzystne w tym rozwiązaniu jest to, że rura mocująca szczelnie przylega do obudowy w strefie otworu mocującego. Uszczelnienie to można względnie łatwo osiągnąć na przykład dzięki temu, że rura mocująca na końcu, który sąsiaduje z otworem mocującym, połączona jest z obwodowym kołnierzem przylegającym do obudowy, pod który ewentualnie można włożyć podkładkę uszczelniającą. Oczywiście można zastosować również inne kształty geometryczne, przykładowo stożkowe wydłużenie rury mocującej. Rura mocująca nie musi być więc wkręcona w obudowę. Wystarczy jeśli rura mocująca wkręcona jest gwintowanym odcinkiem w grzejnik. Wywołane wkręceniem siły docisku są wystarczające do uzyskania szczelności pomiędzy grzejnikiem i obudową oraz pomiędzy rurą mocującą i obudową.

Korzystne w tym rozwiązaniu jest to, że rura mocująca po stronie otworu mocującego posiada powierzchnię przyłożenia momentu obrotowego. Dzięki temu rurę mocującą można uchwycić narzędziem od strony otworu mocującego w taki sposób, że może ona być wkręcana w grzejnik za pomocą wymaganego momentu obrotowego.

W korzystnym przykładzie realizacji wynalazku obudowa oraz rura mocująca w strefie otworu tworzą obwodowy rowek. Dzięki temu pozycja kątowa, w jakiej ostatecznie rura mocująca zostanie

PL 204 086 B1 zamontowana w obudowie, nie odgrywa żadnej roli. Rura mocująca może być więc wkręcana wyłącznie w celu uzyskania wystarczającego zamocowania w grzejniku. Dopływ cieczy do wnętrza rury mocującej jest zapewniony.

W takim przypadku szczególnie korzystne jest aby obwodowy rowek znajdował się na zewnętrznej stronie rury mocującej w strefie otworu. Rowek na stronie zewnętrznej można wykonać w prostszy sposób niż rowek na wewnętrznej ścianie otworu. Upraszcza to produkcję.

Ponadto w armaturze przyłączeniowej według wynalazku korzystne jest aby rura mocująca na połączeniu z otworem grzejnikowym otoczona była tuleją dystansową. Tuleja dystansowa, którą można nazwać również wkładką, umożliwia w prosty sposób dopasowanie do różnych sytuacji montażowych. Jeśli grzejnik z jakichkolwiek powodów musi zostać zainstalowany w pewnym oddaleniu od armatury przyłączeniowej, odległość tę można pokonać stosując nieco dłuższą rurę mocującą i odpowiednią tuleję dystansową. Wprawdzie wymagane jest w tym przypadku dodatkowe uszczelnienie, a mianowicie oprócz uszczelnienia pomiędzy tuleją dystansową i obudową uszczelnienie pomiędzy tuleją dystansową i grzejnikiem, jednak z uwagi na to, że rura mocująca może zostać wkręcona wystarczająco dużym momentem obrotowym w grzejnik, szczelne połączenie pomiędzy tuleją dystansową z jednej strony oraz obudową i grzejnikiem z drugiej strony można uzyskać bez większych trudności.

Korzystne jest także, aby w armaturze przyłączeniowej według wynalazku rura mocująca posiadała w strefie czołowej ściankę zamykającą z otworem, który zamknięty jest za pomocą wkładki. Otwór ten może być wykorzystywany przykładowo do opróżniania grzejnika.

W takim przypadku szczególnie korzystne jest kiedy wkł adka wykonana jest w postaci elementu funkcyjnego. Za pomocą prostego wprowadzenia tego rodzaju elementu funkcyjnego armaturę można wyposażyć w dodatkowe funkcje. Element funkcyjny może być przykładowo wykonany w postaci czujnika do pomiaru temperatury i/lub natężenia przepływu. Element funkcyjny może mieć również postać grzejnika lub wkładu grzewczego zasilanego elektrycznie. Dzięki temu możliwe jest ogrzewanie także w okresach, gdy podłączona instalacja grzewcza nie pracuje, przykładowo w lecie, kiedy potrzebna jest jedynie ilość ciepła wystarczająca do suszenia ręczników.

Ponadto w takim przypadku korzystne jest kiedy wkładka wchodzi wypustem w rurę mocującą, przy czym wypust i ścianka rury tworzą szczelinę. Tego rodzaju ukształtowanie stanowi zaletę szczególnie w przypadku grzejników, gdyż zapewnia wystarczającą powierzchnię dla przenikania ciepła.

Odpowiednie jest również, kiedy w armaturze przyłączeniowej według wynalazku rura mocująca posiada rurę wewnętrzną, przy czym rura wewnętrzna posiada odciętą przestrzeń wewnętrzną, a szczelina pomiędzy rurą wewnętrzną i ścianką rury posiada osobne połączenia z otworami zasilającymi. W tym przypadku stosowany jest tylko jeden otwór grzejnikowy, przez który odbywa się zarówno dopływ cieczy grzewczej do grzejnika jak i jej odpływ z grzejnika. Tego rodzaju wykonanie zalecane jest szczególnie w przypadku instalacji grzewczych zasilanych jednym pionem.

Ponadto korzystne jest, kiedy w armaturze przyłączeniowej według wynalazku, w obudowie znajduje się kanał obejściowy. Kanał obejściowy umożliwia przepływ części cieczy grzewczej do następnego grzejnika bez przepływania przez grzejnik podłączony do armatury przyłączeniowej. Dzięki temu można w wielu grzejnikach, które podłączone są do tego same pionu, ustawić wymagane warunki temperaturowe.

W takiej konstrukcji korzystne jest aby w kanale obejściowym umieszczony był demontowalny korek. Korek ten można również wymienić na korek innego typu, tak więc taka sama armatura przy niewielkim nakładzie pracy może zostać dopasowana do różnych pozycji grzejnika w instalacji grzejnikowej zasilanej z jednego pionu. Przy ostatnim grzejniku kanał obejściowy zostaje całkowicie zablokowany. W poprzedzających armaturach przyłączeniowych korek wyposażany jest w większy lub mniejszy dławik.

W takiej konstrukcji korzystne jest także to, że kanał obejściowy w pobliż u otworu zasilającego zamykany jest zatyczką blokującą, którą można wprowadzić w obudowę na głębokość przerwania połączenia pomiędzy otworem zasilającym i rurą mocującą. Zatyczka blokująca ma zatem dwa zadania. Z jednej strony umożliwia całkowite lub częściowe odblokowanie lub zablokowanie dojścia do korka, z drugiej służy również do przerywania połączenia grzejnika, a dokładniej mówiąc otworu grzejnikowego z odpowiednim otworem zasilającym. Jeśli drugi otwór zasilający ma zostać zamknięty za pomocą zaworu grzejnikowego to możliwe jest całkowite odcięcie wlotu względnie wylotu. Można zatem przerwać dopływ cieczy grzewczej do podłączonego grzejnika co umożliwia wymontowanie grzejnika.

W tym przypadku korzystne jest aby otwór zasilają cy połączony był z kanał em obejściowym za pomocą kanału dodatkowego. Dzięki temu możliwe jest to, że w sytuacji przedstawionej powyżej,

PL 204 086 B1 w której grzejnik podłączony do armatury przyłączeniowej jest całkowicie odłączony od zasilania, zainstalowane w dalszej kolejności grzejniki nadal otrzymują ciecz grzewczą w wystarczającej ilości.

Korzystne jest również, aby w armaturze przyłączeniowej według wynalazku otwór grzejnikowy i otwór mocujący były wykonane są w ten sam sposób. W razie potrzeby można zatem przekręcić obudowę, wprowadzić rurę lub rury mocujące w otwór grzejnikowy i wysunąć przez otwór mocujący. Zapewnia to dużą elastyczność przy prowadzeniu montażu.

Korzystne jest także, kiedy w armaturze przyłączeniowej według wynalazku obudowa otoczona jest osłoną obudowy, która posiada dwa umieszczone na przeciwległych ścianach osłony otwory otaczające rurę mocującą. W niektórych przykładach wykonania na przykład ze względów estetycznych może zachodzić potrzeba zakrycia obudowy za pomocą osłony. Osłona obudowy może mieć na przykład ten sam kolor co grzejnik, podczas gdy obudowa, zwykle wykonana z mosiądzu, ma inny kolor. Mocowanie osłony obudowy może zostać przeprowadzone w prosty sposób tak, że rura mocująca przytrzymuje również osłonę obudowy. W tym celu wymagane jest jedynie to, aby osłona obudowy posiadała otwory, które pokrywają się z otworem mocującym i grzejnikowym. Jeśli następnie rura mocująca wsunięta zostanie w obudowę, to również osłona jest zamocowana na obudowie. W przypadku zastosowania tulei dystansowych, korzystne jest kiedy tuleje te mają taki sam kolor jak osłona obudowy, ewentualnie również taki sam kolor jak grzejnik. O ile jest to możliwe ze względu na obciążenie mechaniczne, osłonę obudowy i tuleje dystansowe a przynajmniej ich powierzchnie zewnętrzne, można wykonać z tego samego materiału.

W takiej konstrukcji korzystne jest to, ż e osł ona obudowy jest nasunię ta na obudowę w kierunku prostopadłym do osi rury mocującej. Rura mocująca zapobiega wówczas przesuwaniu się osłony obudowy na obudowie. Ponadto mocowanie osłony obudowy na obudowie zapewnia kształt osłony.

Korzystne jest wówczas także to, że osłona obudowy posiada w przekroju poprzecznym kształt litery „U” z dwoma ramionami, których wolne zakończenia zagięte są do wewnątrz a pomiędzy nimi znajduje się szczelina, której szerokość odpowiada wymiarom otworu zasilającego. Przy takim ukształtowaniu zagięte do wewnątrz wolne końce ramion zapewniają dostateczne mocowanie osłony na obudowie. Osłona obudowy może być więc przesuwana na obudowie jedynie w kierunku bocznym, przy czym blokowanie tego ruchu odbywa się poprzez wkręcenie rury mocującej w obudowę.

Przedmiot wynalazku opisano bliżej w przykładach wykonania na rysunku, na którym:

fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania armatury przyłączeniowej, fig. 2 - drugi przykład wykonania armatury przyłączeniowej, fig. 3 - trzeci przykład wykonania armatury przyłączeniowej, fig. 4 - przekrój poprzeczny armatury przyłączeniowej z osłoną obudowy.

Na rysunku fig 1 pokazana jest armatura przyłączeniowa 1 do schematycznie pokazanego grzejnika 2 z obudową 3, w którą wkręcony jest zawór 4, sterujący w odpowiedni sposób lub regulujący przepływ cieczy grzewczej przez grzejnik 2.

Obudowa 3 posiada dwa otwory zasilające 5, z których jeden przedstawiono na rysunku fig. 1b. Otwór zasilający 5 wykonany jest w króćcu rurowym 6, który posiada gwint zewnętrzny 7, do którego może być mocowana nakrętka złączkowa. Do króćca rurowego 6 może zostać przymocowany w odpowiedni sposób przewód zasilający, czyli przewód dopływowy lub odpływowy cieczy grzewczej.

Poza tym obudowa 3 posiada dwa otwory grzejnikowe 8, przez które, jak to zostanie wyjaśnione w dalszym ciągu, ciecz grzewcza może przepływać z obudowy 3 do grzejnika 2. W końcu i naprzeciwko każdego otworu grzejnikowego 8 umieszczony jest otwór mocujący 9, tzn. otwór grzejnikowy 8 i przyporządkowany do niego otwór mocujący 9 znajdują się na jednej osi. Otwór grzejnikowy 8 oraz otwór mocujący 9 mogą być w szczególności wykonane w obudowie 3 w postaci jednego otworu przelotowego 10 w taki sposób, że oba otwory 8, 9 mają tę samą średnicę. Dodatkowa obróbka otworu przelotowego 10 nie jest wtedy wymagana. Ewentualnie na obu końcach otworu przelotowego 10 mogą zostać wykonane dodatkowo powiększenia średnicy otworów 11, 12, które mogą zostać użyte do zamocowania uszczelnień lub innych elementów w nie przedstawiony bliżej znany sposób.

Otwór przelotowy 10 połączony jest za pomocą kanału 13 z otworem zasilającym 5.

W otwór mocujący 9 wsunięta jest rura mocująca 14. Rura mocująca 14 posiada długość większą niż grubość obudowy 3. Rura mocująca 14 wystaje więc poprzez otwór grzejnikowy 8 z obudowy. Rura mocująca 14 skierowana jest końcem wystającym z obudowy 3 w kierunku nagwintowanego odcinka 15, który służy do przykręcenia jej do grzejnika 2. Zamiast odcinka gwintowanego można zastosować również odcinek o innej geometrii mocowania. Przykładowo rura mocująca 14 może tworzyć z grzejnikiem połączenie zaczepowe lub zatrzaskowe. W takim przypadku wystarczy wciśnięcie rury mocującej 14 z odpowiednią siłą w grzejnik 2.

PL 204 086 B1

Jak to zostało pokazane na rysunku fig. 1 pomiędzy grzejnikiem 2 i obudową 3 umieszczona jest jeszcze tuleja dystansowa 16. Za pomocą tulei dystansowej 16 i doboru rury mocującej 14 o odpowiedniej długości, można dopasować odległość pomiędzy grzejnikiem 2 i obudową 3. Jeśli obudowa 3 ma być zamontowana bezpośrednio pod grzejnikiem 2, można zrezygnować z tulei dystansowych 16. W takim przypadku grzejnik 2 przylega bezpośrednio do obudowy 3.

Jak wspomniano wyżej otwór przelotowy 10 nie wymaga żadnej dodatkowej obróbki. Zwłaszcza nie jest wymagane wykonywanie gwintu wewnętrznego, w który mogłaby być wkręcana rura mocująca 14. Mocowanie odbywa się w tym przypadku wyłącznie w ten sposób, że rura mocująca 14 wkręcana jest w grzejnik 2 w taki sposób, że tuleja dystansowa 16 i tym samym obudowa 3 dociągnięte są z wystarczającą siłą mocującą do grzejnika 2, dzięki czemu w tym przypadku, przy stosunkowo niewielkim nakładzie pracy, można osiągnąć wystarczającą szczelność. Jak już powiedziano istnieje również możliwość umieszczenia dodatkowych uszczelnień, przykładowo w postaci pierścieni uszczelniających o przekroju okrągłym.

Na drugim końcu rura mocująca posiada obwodowy kołnierz 17, który przywiera z odpowiednią siłą do obudowy 3 i również w tym miejscu wykonana jest strefa uszczelniająca.

Rura mocująca 14 posiada w ścianie otwór 18, który połączony jest z obwodową komorą pierścieniowa 19. Komora pierścieniowa 19 utworzona jest poprzez obwodowy rowek wykonany na zewnętrznej stronie rury mocującej 14. Otwór 18 oraz rowek tworzący komorę pierścieniową 19 umieszczone są w takiej odległości od kołnierza 17, że komora pierścieniowa 19 połączona jest z kanałem 13. Dzięki temu możliwy jest przepływ cieczy grzewczej z otworu zasilającego 5 poprzez kanał 13, komorę pierścieniową 19, otwór 18 i rurę mocującą 14 do grzejnika 2 względnie w przeciwnym kierunku.

Z uwagi na to, że otwór przelotowy posiada właściwie dwa otwory, a mianowicie otwór grzejnikowy 8 oraz otwór mocujący 9, rurę mocującą można naturalnie wsunąć również od drugiej strony w obudowę 3, czyli w otwory grzejnikowe 8, i pozwolić na jej wyjście przez otwory mocujące 9. Zapewnia to dużą elastyczność przy ustawianiu armatury przyłączeniowej 1.

Ze względu na zastosowanie komory pierścieniowej 19 ostateczna pozycja kątowa rury mocującej 14 w obudowie 3 nie odgrywa żadnej roli. Pozycja kątowa może zostać dobrana ze względu na moment skręcający. Zasilanie grzejnika 2 jest w każdym przypadku zapewnione.

Na przeciwległym do odcinka nagwintowanego 15 końcu 20, rura mocująca jest zamknięta za pomocą ścianki zamykającej 21, która posiada otwór 22, zamknięty przez element zamykający 23. Po usunięciu elementu zamykającego 23 można na przykład opróżnić grzejnik z cieczy grzewczej.

Poza tym przewidziano powierzchnię dla przyłożenia momentu obrotowego 24, przykładowo w postaci wewnętrznego sześciokąta, w który monter może włożyć narzędzie w celu wkręcenia rury mocującej 14 w grzejnik 2. Z uwagi na to, że powierzchnia przyłożenia momentu obrotowego 24 jest z reguły dobrze dostępna, również w kierunku osiowym, posługiwanie się narzędziem jest w tym przypadku względnie proste.

Na rysunku fig. 2 pokazano inny przykład wykonania, na którym takie same elementy opatrzono tymi samymi oznaczeniami.

W tym wykonaniu lewa rura mocująca 14' ma inny kształt. Zmiana dotyczy strony, która wystaje z otworu mocującego 9. W tym przypadku przewidziano wypust rurowy 25, w który wkręcany jest elektryczny grzejnik 26 wraz z przewodem łączącym 27. Grzejnik 26 posiada wypust 28, który całkowicie chowa się w rurze mocującej 14' i jest tak długi, że wchodzi w grzejnik 2. Pomiędzy wypustem 28 i rurą mocującą 14' znajduje się szczelina pierścieniowa 29, przez którą musi przepływać ciecz grzewcza w celu przedostania się do grzejnika. Grzejnik 26 zainstalowany jest na dopływie. Szczelina pierścieniowa 29 zapewnia wystarczający styk pomiędzy grzejnikiem 26 względnie jego wypustem 28, a cieczą grzewczą.

Grzejnik 26 stanowi element funkcyjny, przy czym zamiast grzejnika 26 można zastosować również inne elementy funkcyjne, jak np. czujnik temperatury i/lub przepływomierz. Można zatem wyposażyć armaturę przyłączeniową 1 w różne funkcje poprzez prostą wymianę rury mocującej tak, jak to zostało pokazane na rysunku fig. 2.

Na rysunku fig. 3 pokazano trzeci przykład wykonania, a mianowicie, podobnie jak na rysunku fig. 1a w postaci schematycznego przekroju podłużnego i fig. 1b w postaci schematycznego przekroju poprzecznego. Takie same elementy opatrzone są takimi samymi oznaczeniami.

Przykład wykonania przedstawiony na rysunku fig. 3 dotyczy armatury przyłączeniowej stosowanej w instalacji grzewczej z jednym pionem, która charakteryzuje się tym, iż do jednego pionu grzewczego podłączony jest cały szereg grzejników. Grzejniki zasilane są w odpowiedniej kolejności me6

PL 204 086 B1 dium grzewczym, przy czym kanał obejściowy 30 zapewnia, że ostatni grzejnik otrzymuje ciecz grzewczą o wystarczająco wysokiej temperaturze.

Rura mocująca 14 posiada rurę wewnętrzną 31 umieszczoną w taki sposób, że we wnętrzu rury wewnętrznej 31 utworzona jest komora wewnętrzna 32 i pomiędzy rurą wewnętrzną 31, a ścianką rury mocującej 14 utworzona jest szczelina pierścieniowa 33, czyli dwie ścieżki przepływu, które połączone są z różnymi przyłączami zasilającymi 5. Zwykle komora wewnętrzna 32 wykorzystywana jest jako dopływ, a szczelina pierścieniowa 33 jako odpływ. Zawór 4 umieszczony jest na odpływie.

Odpowiednie ścieżki przepływu cieczy grzewczej muszą znajdować się również w grzejniku bliżej nie przedstawionym na rysunku. Zasilanie komory wewnętrznej 32 oraz szczeliny pierścieniowej 33 odbywa się poprzez komory pierścieniowe 19, 19', które umieszczone są w obudowie 3] na różnych wysokościach.

W kanale obejściowym 30 umieszczony jest korek 34, który albo całkowicie zamyka kanał obejściowy 30 lub może posiadać, nie przedstawiony szczegółowo dławik lub kryzę dla zdławienia przepływu cieczy grzewczej pomiędzy oboma otworami zasilającymi 5. W strefie prawego otworu zasilającego 5 wyprowadzony jest z obudowy 3' kanał obejściowy 30. W tym miejscu przewód obejściowy zamknięty jest za pomocą zatyczki blokującej 35. Zatyczka blokująca 35 może zostać wkręcona w obudowę 3/ na taką głębokość, aby zostało przerwane połączenie pomiędzy prawym otworem zasilającym 5 i szczeliną pierścieniową 33. W przypadku zastosowania zaworu 4 po przerwaniu połączenia pomiędzy lewym otworem zasilającym 5 i komorą wewnętrzną 32 można całkowicie odłączyć przyłączony grzejnik od systemu grzewczego tak, aby mógł on być na przykład zdemontowany.

W celu zapewnienia zasilania dalej położonych grzejników również w sytuacji, kiedy umieszczone są one na tym samym pionie grzewczym, przewidziano rowek pomocniczy 36, który umożliwia przy drożnym kanale obejściowym 30 przepływ cieczy grzewczej pomiędzy oboma otworami zasilającymi 5.

Na rysunku fig. 4 przedstawiony jest kolejny przykład wykonania zaworu grzejnikowego, w którym na obudowę 3 nasunięto osłonę obudowy 40. Osłona obudowy 40 spełnia w znacznej mierze funkcję estetyczną, tzn. zapewnia przyjemny wygląd zewnętrzny obudowy 3. Osłona obudowy posiada taką samą długość jak obudowa (na rysunku fig. 4: pionowo w stosunku do płaszczyzny rysunku). Obudowa po stronie zwróconej w kierunku zaworu może posiadać ścianę czołową (nie przedstawioną szczegółowo), która zakrywa odpowiednią stronę czołową obudowy 3.

Osłona obudowy 40 posiada dwa otwory 41, 42, które pokrywają się z otworem grzejnikowym 8 i otworem mocującym 9. Oba otwory 41,42 mają jednakże większą średnicę w taki sposób, że tuleja dystansowa 16 i kołnierz 17 rury mocującej 14 mogą zostać wprowadzone do otworów 41, 42. Jeśli otwory 41, 42 mają taką samą wielkość, jak obwód zewnętrzny tulei dystansowej 16 lub kołnierza 17, to osłona obudowy 40 jest praktycznie unieruchomiona na obudowie 3.

Osłona obudowy 40 ma w przekroju poprzecznym kształt litery „U”. Swobodne końce 43, 44 obu ramion zagięte są do wewnątrz, a pomiędzy nimi pozostawiona jest szczelina, która odpowiada w przybliżeniu zewnętrznemu obwodowi otworu zasilającego 5. Jeśli teraz osłona obudowy 40 zostanie nasunięta na obudowę 3 (na rysunku fig. 4 pionowo do płaszczyzny rysunku), to będzie się ona trzymała z pewną siłą na obudowie 3. Siła ta może zostać zwiększona w ten sposób, że oba ramiona U zostaną obciążone naprężeniem sprężystym w kierunku do wewnątrz. Jeśli teraz zostanie zainstalowana rura mocująca 14, to spowoduje to również zablokowanie możliwości przesuwania się osłony tak, więc będzie ona niezawodnie zamocowana na obudowie 3.

Claims (19)

1. Armatura przyłączeniowa (1) do grzejnika (2) z obudową (3, 3), z co najmniej jednym otworem grzejnikowym (8), do którego można podłączyć grzejnik, co najmniej jednym otworem zasilającym (5), do którego można podłączyć przewód zasilający, i otworem mocującym (9) umieszczonym naprzeciwko każdego otworu grzejnikowego (8), przez który wprowadzona jest rura mocująca (14, 14', 14), która wystaje elementem mocującym (15) z otworu grzejnikowego (8) i która wewnątrz obudowy posiada otwór (18) w ściance, który połączony jest z otworem zasilającym (5), znamienna tym, że otwór grzejnikowy (8) i otwór mocujący (9) łączą się w obudowie (3, 3) tworząc otwór przelotowy (10) połączony za pomocą kanału (13) z otworem zasilającym (5), a w obudowie (3, 3) zainstalowany jest zawór (4) kontrolujący przepływ cieczy grzewczej przez grzejnik (2).

PL 204 086 B1

2. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1, znamienna tym, że element mocujący posiada gwint lub geometrię zamknięcia zaczepowego.

3. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że rura mocująca (14, 14', 14) przylega szczelnie do obudowy (3, 3) w strefie otworu mocującego (9).

4. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że rura mocująca (14, 141, 14) po stronie otworu mocującego (9) posiada powierzchnię przyłożenia momentu obrotowego.

5. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1, znamienna tym, że obudowa (3, 3) oraz rura mocująca (14, 141,14) w strefie otworu (18) tworzą obwodowy rowek (19).

6. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 5, znamienna tym, że obwodowy rowek znajduje się na zewnętrznej stronie rury mocującej (14, 141, 14) w strefie otworu (18).

7. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienna tym, że rura mocująca (14, 141, 14) na połączeniu z otworem grzejnikowym otoczona jest tuleją dystansową (16).

8. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienna tym, że rura mocująca (14, 141, 14) posiada w strefie czołowej ściankę zamykającą (21) z otworem (22), który zamknięty jest za pomocą wkładki (23, 26).

9. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 8, znamienna tym, że wkładka (26) wykonana jest w postaci elementu funkcyjnego.

10. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 8 albo 9, znamienna tym, że wkładka (26) wchodzi wypustem (28) w rurę mocującą (14'), przy czym wypust (28) i ścianka rury tworzą szczelinę (29).

11. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, znamienna tym, że rura mocująca (14) posiada rurę wewnętrzną (31), przy czym rura wewnętrzna (31) posiada odciętą przestrzeń wewnętrzną (32), a szczelina (33) pomiędzy rurą wewnętrzną (31) i ścianką rury posiada osobne połączenia z otworami zasilającymi (5).

12. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienna tym, że w obudowie znajduje się kanał obejściowy (30).

13. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 12, znamienna tym, że w kanale obejściowym (30) umieszczony jest demontowalny korek (34).

14. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że kanał obejściowy (30) w pobliżu otworu zasilającego (5) zamykany jest zatyczką blokującą (35), którą można wprowadzić w obudowę (3) na głębokość przerwania połączenia pomiędzy otworem zasilającym (5) i rurą mocującą (14).

15. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 14, znamienna tym, że otwór zasilający (5) połączony jest z kanałem obejściowym za pomocą kanału dodatkowego (36).

16. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, znamienna tym, że otwór grzejnikowy (8) i otwór mocujący (9) wykonane są w ten sam sposób.

17. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, albo 16, znamienna tym, że obudowa (3, 3) otoczona jest osłoną obudowy (40), która posiada dwa umieszczone na przeciwległych ścianach osłony otwory (41, 42) otaczające rurę mocującą (14).

18. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 17, znamienna tym, że osłona obudowy (40) jest nasunięta na obudowę (3) w kierunku prostopadłym do osi rury mocującej (14).

19. Armatura przyłączeniowa według zastrz. 17 albo 18, znamienna tym, że osłona obudowy (40) posiada U-kształtny przekrój poprzeczny z dwoma ramionami, których wolne zakończenia (43, 44) zagięte są do wewnątrz a pomiędzy nimi znajduje się szczelina, której szerokość odpowiada wymiarom otworu zasilającego (5).