PL156713B1 - Beczka z korkiemP ierw szen stw o:21.01.1988,EP,88100868.4Z gloszen ie ogloszono:24.07.1989 BUP 15/89O u d zielen iu p a te n tu ogloszono: 30.04.1992 WUP 04/92 PL PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest beczka z korkiem, wykonana z termoplastycznego tworzywa sztucznego, z co najmniej jednym piirścieniβm o masywnym przekroju do unoszenia i transportu, położonym przy płaszczu beczki w pobliżu dna, mającym powierzchnie przyłożenia: poziomą i pionową dla ramion chwytaka do beczek, przy czym pierścień ten jest połączony w jedną całość z beczką za pośredni, ^wem pierścienia łączącego przylega jącego do poziomej powwerzchni przyłożenia i przechodzącego w płaszcz beczki, której część płaszcza, odchodząca od pierś^e nowego rowka, wznosi się stożkowo ku powierzohni dennej becmki.

Może tu przy tym chodzić o beczkę wytworzoną w całości metodą wydIMchiwinia, w której pierścienie do unoszenia i transportu są formowane podczas wytwarzania integralnie z płaszczem beozki. Znane są jednak także beczki, w któiyoh część rurową płaszcza i dna beczki wytwarza się oddzielnie. Dna wytworzone metodą wtryskową wraz ze znajdującymi się na nioh pierścieniami do unoszenia i transportu łączy się w dalszej operacji roboczej z rurowym korpusem beciki przez zgrzewanie.

Tego rodEaju pierścienie do unoszenia i transportu mją zwykle, jak to jest znane z opisu wEoru użytkowego REK nr DE-GM 76 00 621, przekrój z CEęśoią poziomą i częścią pionową. Część pionowa jest skierowana swym wolnym końcem ku idpowiedniβj kocowej powierzchni beczki, a CEęść pozioma, wystająca na ziwnątrz, jest uformowana promieniowo z płaszcza beczki. Ponieważ przy takm wykonaniu opanowanie trudności konstrukcyjnych w krytycznej częśoi spoiny zgrzewcEej było trudne, ukθztałiiwano wspomniany pierścień tak, że krytyczne strefy zgrzewania aą w dużym stopniu odciążone od sił zginających; pierścień staje się sprężysty w kierunku obwodowym i tym samym odkazla^s^y względem płaszcza beozki przy uderzeniu, a połączenie pierścienia z płaszczem staje się podatne. Do tego celu

156 713 połączono pierścień e bsciką za pośrednictwem pierścieniowe j części łączącej, połączonej z poziomą powierzchnią przyłożenia 1 wchodzącej w płaszcz beczki.

Pierścienoowa część łącząca jest obciążona już tylko nie.szkod lWwymi siłimi rozciągającym., które przy unoszeniu i transporcie beczki za pomooą chwytaka są przenoszone na płaszcz. Gdy z uwagi na moożiwie najbardziej sprężyste połączenie ta część łączącą pierścienia do unoszenia 1 transportu wchodzi w płaszcz pod ostrym kątem do osi beozki, dno rowka między pierścieniem 1 sąsiadującą częścią płaszcza, wEnoaząoa się stożkowo do góry, przypada na wysokości poziomej płaszczyzny przyłożenia pierścienia. Wskutek tego przestrzeń między tą powierzchnią i stożkową częśoią płaszcza beozki zostaje bardzo zawężona, zwłaszoza że siły, powssające podczas rngazynowanla w stosach przy ustawieniu na danym dnie dalszej pełnej becmkl., są przenoszone przez część stożkową bezpośrednio na pozostałą część płaszcza. Tego rodzaju zbiornik znany jest z opisu ogłoszeniowego RFN nr DB-OS 35 26 921. Zawężenie to utrudnia stosowanie chwytaka do beczek, Któremu z tego względu trzeba nadać specjalny kształt.

Celem wynalazku jest tmoίliwienie stosowania chwytaków dowolnych, zwłaszcza zwykłych chwytaków do beczek blaszanych.

Cel ten został osiągnięty według wynalazku poprzez umieszczenie dna rowka między pierścieniem łączącym 1 częścią płaszcza, wznoszącą się stożkowo ku części dennej beczki, w pewnej o^l^g:oś^:l. poniżej poziomej powierzchni przyłożenia pierścienia do unoszenia i transportu, przy czym pierścień łączący stanowi osiowe przedłużenie walcowej części płaszcze beczki.

Dzięki temu rozwiązaniu powstaje dostateczna Ilość miejsca dla chwytaków do beczek w normalnym wykonaniu, umoóżiwiająca włożenie bez trudności górnego ramienia chwytaka za pionową powierzchnię przyłożenia pierścienia. Ponadto zapewnione jest, że zewnętrzny promieniowy brmeg tego pierścienia nie ulegnie zmianie, co jest warunkiem stosowania palet.

Zwiększenie przestrzeni na chwytanie ułatwia jednak również w znacznym stopniu manipulacje ręczne. Przedłużenie pierścienia łącząoego w stosunku do znanego rozwiązania, według którego dno rowka między pierśclentom i sąsiadującą częścią płaszcza przypada na wysokości poziomej powierzchni przyłożenia, wpływa korzystnie na sprężyste w kierunku obwodowym połączenie z płaszczem beozki, co stanowi szczególną zaletę.

Przy zwiększeniu wysokości pierścienia łączącego według wynalazku otrzymuje się taką samą grubość ścianki w walcowej części płaszcza, w sąsiadującej jego części wznoszącej się stożkowo ku powierzchni dennej beczki, oraz w okolicy pierścienia łączącego.

W szczególności w przypadku możliwego dalszego zimnejszenia grubości ścianki pierścienia łączącego i osiągniętej dzięki temu podatności, przy bocznym upadku napełnionej beczki pow^ają we wszystkich wchodzących tu w grę przekrojach ścianek takie same naprężenia odkształcające, wobec czego nie mogą występować żadne szkodliwe naprężenia szczytowe, powodujące pękanie płaszcza.

Oprócz tego wskutek przedłużenia pierścienia łączącego, podozas bocznego upadku becmkl zostaje skrócona droga przejścia części pierścienia, uderzającej o podłoże, w położenie odkształcone, a tym samym zmniejszenie zmiany kąta w przejśoiu tego pierścienia w część walcową płaszcza. Zmnnijszenie dróg i kątów odkształcenia przyczynia się do zmπiejszenia naprężeń w mateiale.

W przykładzie wykonania wynalazku porowaTz^nia dna becmki kończy się poniżej płaszczyzny poziomej powierzchni przyłożenia pierścienia. Przy tym wysokość stożkowej częśoi płaszcza jest co najmniej równa wysokości pierścienia. Tę wysokość należy utrzymać, ażeby zapewnić wystarczającą podatność przy bocznym upadku napełnionej beczki.

Zaleca się więo zachować część płaszcza, wychodzącą z ptorścίenżiwβgż rowka i wznoszącą się stożkowo ku powwerzchni dna bacBki, ażeby zapewnić tak zwaną strefę zgniotową, w której zostaje pochłonięta główna część energii uderzania. Odbywa się to w taki sposób, że dno rowka każdego pierścienia umieszczono w pewnej odległości poniżej poziomej powierzchni przyłożenia. Wysokość stożkowej części płaszcza, sąsiadującej z powierzchnią denną, można z korzyścią doprowadzić aż do płaszczyzny górnej powierzchii brzegowej pierście4

156 713 nia i ponad nią. Przy obniżeniu powierzchni dennej beczki poniżej poziomej powierzchni przyłożenia pierścienia najmniijeza wysokość stożkowej ozęśoi płaazoza powinna - jak już podano wyżej - być równa co najmniej wysokości tego pierścienia.

Przy lżejszych beczkach można dopuścić nieznaczne przekroczenie tej wysokości w dćł przy zachowaniu wystarczającej strefy zgniotowej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment dna beczki z korkiem, w przekroju podłużnym, fig. 2 - fragment dna beczki w przekroju podłużnym, z nisko położonym dnem górnym baozki, oraz fig. 3- fragment dna beczki w przekroju podłużqym, z powierzchnią denną wybrzuszoną na zewnątrz.

Na rysunku oznaczono liczbą 7 walcową część płaszcza, a 6 - powierzchnię denną beczki z tworzywa sztucznego. W powierzchni dennej umieszczono w odpowiednich wgłębieniach korki 9.

W pobliżu powierzchni dennej 6 leży pierścień 1 do unoszenia i transportu, o Msywnym przekroju, z powierzchnią 2 przyłożenia poziomą 2 i powierzchnią 3 przyłożenia pionową dla nie pokazanyoh ramion chwytaka do beozek. Górna powierzchnia brzegowa 10 pierścienia 1 leży w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 w jednej płaszczyźnie z powierechiią denną 6 beczki, natom-ast w drugim przykładzie wykonania pokazanym na fig. 2 wystaja ponad tę pd^wej^isOihi^^ę. Pierścień 1 jest połączony z płaszczem beczki w jedną całość za pośredni^Nem pierścienia łączącego 4, przytykającego do powierzchni 2. Dno rowka między pierścieniem łączącym 4 i częścią 5 płaszcza, wznoszącą się stożkowo ku powierzchni dennej 6 umieszczono w pewnej odleg^eo! poniżej pcwiθrzohii 2.

Gdy powierzchnia denna 6 beczki kończy się, jak przedstawiono na fig. 2, poniżej powierzchii 2 pierścienia 1, to wysokość części 5 jest co najmniej równa wysokośoi tego pierścienia. Dno beczki 6 misi leżeć pod płaszczyzną poziomej powierzchni 2 przyłożenia pierścienia do ncwszenia i transportu. Wysokość stożkowej częśoi płaszcza 5 oznacza wysokość mierzoną pionowo, równcoegle do osi beozki x, od dna rowka do powierzchni dennej 6 beczki. Wyeotcość x muui być co najmniej równa pionowej wysokośoi y pierścienia 1, mierzonej od pcwiβrzchil 2 do górnej powierzchni brzegowej 10. Oznacza to, że gdy pionowa wysokość x częśoi 5 Jest co najmnej równa wysokości pierścienia do transportu, to wysokość pierścienia łączącego 4 można zmieniać.

x jest zatem równe lub większe od y x y

Stożkowatość jest konieczna ze względu na miejsce potrzebne dla chwytaka beczek^ a z drugiej strony iajmniejsza wysokość tak zwanej strefy zgniotowej służy jako niezbędny zamek sprężysty między dnem 6 i boczną cąęścią 7 płaszcza beczki.

Jak pokazano na fig. 3, dno 6 jest równomiernie wybrzuszone na zewnątrz. D dołu pierścienia 4 umieszczono otwór 8 na odpływ wody. Dno rowka może przebiegać falisto wzdłuż obwodu beczki 1 jest wtedy tak zaprojektowane, że otwór lub otwory 3 przypadają zawsze w zagłębieniu linii falistej.

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 5000 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. ^czka z korkiem, wykonana z tworzywa sztucznego_ termoplastycznego, z co najmniej jednym pierścieniem o rnsywnym przekroju do unoszenia i transportu, położonym przy płaszczu beczki w pobliżu odnośnego dna, mjącym powierzchnię przyłożenia poziomą i pionową powierzchnią przyłożenia dla ramion chwytaka do beczek, przy czym pierścień ten jest połączony w jedną całość z beczką za pośrednictwem pierścienia łączącego przylegającego do poziomej powwerzchni przyłożenia i przechodzącego w płaszcz beciski, której część płaszcza, odchodząca od pierścienia rowka, wznosi się stożkowo ku powierzchni dennej beczki, znamienna tym, że dno rowka między piirściθniem łąozącym /4/ i częścią /5/ płaszcza, wznoszącą się stożkowo ku części dennej /6/, jest umieszczone w pewnej odległości poniżaj poziomej powiirzchni przyłożenia /2/ pierścienia /1/ do unoszenia i transportu, przy czym pierścień łączący /4/ stanowi osiowe przedłużenie walcowej części /7/ płaszcza beczki.
2. 2. Beczka według zastrz. 1, znamienna tym, że dno /6/ kończy się poniżej płaszczyzny poziomej powierzchni przyłożenia /2/ pierścienia /1/ do unoszenia i transportu, przy czym wysokość stożkowej części płaszcza /5/ jest co najmiej równa wysokości pierścienia /1/.
3. 3. ^czka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ma dno /6/ wybrzuszone równoIniirnii na zewnątrz.
4. 4. ^ozka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ma co najmniej jeden otwór do odpływu wody /0/, prowadzący na zewnąąrz i umieszczony u dołu pierścienia łączącego /4/.
5. 5. Beczka według zastrz. 1, znamienna tym, że dno rowka przebiega falisto dokoła obwodu beczki, * * *