PL197960B1 - Kotew rozporowa z tuleją kotwiącą - Google Patents

Abstract

1. Kotew rozporowa z tulej a kotwi ac a, za- opatrzon a w wystaj ace ku przodowi j ezyczki rozporowe, rozpierane poprzez wci aganie kor- pusu rozporowego mi edzy te j ezyczki, przy tym kotew rozporowa ma polaczenie zatrzaskowe, które laczy korpus rozporowy w pozycji wci a- gni etej pomi edzy j ezyczki rozporowe i utrzymu- j acej je w stanie rozchylonym z tulej a kotwi ac a, znamienna tym, ze polaczenie zatrzaskowe (20, 36) ma haczyk zatrzaskowy (36), który w stanie zatrza sni etym zachodzi za wolny ko- niec, w zasadzie równoleg lego do osi, j ezyczka zatrzaskowego (20), przy czym haczyk zatrza- skowy (36) jest polaczony z korpusem rozpo- rowym (24) lub tulej a kotwi ac a (12), za s j ezy- czek zatrzaskowy (20) jest polaczony odpo- wiednio z pozosta la z obu tych cz esci (12, 24), przy czym haczyk zatrzaskowy (36) i/lub j ezy- czek zatrzaskowy (20) s a spr ezysto-elastyczne. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kotew rozporowa z tuleją kotwiącą, do mocowania w płytowym materiale budowlanym na przykład płycie gipsowo-kartonowej lub innej płycie budowlanej . Może tu chodzić również przykładowo o ściankę pustaka. Kotew rozporowa według wynalazku nadaje się także do kotwienia w miękkim, na przykład porowatym materiale budowlanym, jak gazobeton.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 197 20 033 A1 znana jest kotew rozporowa z tuleją kotwiącą, zaopatrzoną w wystające ku przodowi języczki rozporowe. Języczki są rozpierane poprzez wciąganie pomiędzy nie umieszczonego przed języczkami rozporowymi, stożkowego korpusu rozporowego, przy czym kotew rozporowa ma połączenie zatrzaskowe, które łączy korpus rozporowy w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe i utrzymującej je w stanie rozchylonym z tuleją kotwiącą. W celu rozparcia języczków rozporowych korpus rozporowy wciąga się pomiędzy języczki, wkręcając śrubę rozporową, przy czym korpus odpycha języczki od siebie, to znaczy rozpiera je. Rozparte języczki rozporowe zachodzą za płytowy materiał budowlany, kotwiąc w ten sposób kształtowo kotew rozporową w materiale budowlanym.

Znana kotew rozporowa ma tę wadę, że korpus rozporowy wypada spomiędzy języczków rozporowych, gdy śruba zostanie wyciągnięta z kotwy, najpóźniej zaś wówczas, gdy śruba rozporowa podczas próby ponownego wkręcenia w kotew jest dociskana do korpusu z niewielkim dociskiem osiowym. Wykręcanie śruby rozporowej po zakotwieniu kotwy może być niezbędne lub przynajmniej korzystne na przykład w celu przeprowadzenia renowacji lub przy wymianie względnie zdejmowaniu przedmiotu zamocowanego przy użyciu kotwy rozporowej. Nie jest możliwe ponowne wykorzystanie raz zakotwionej, znanej kotwy rozporowej. Jej tuleję kotwiącą po wyciągnięciu z otworu trzeba wyrzucić i użyć nowej kotwy. Korpus rozporowy pozostaje w niedostępnej komorze z tyłu płytowego materiału budowlanego.

Celem wynalazku jest takie udoskonalenie kotwy rozporowej opisanego na wstępie rodzaju, aby nadawała się ona do ponownego użytku po wykręceniu wkręconej śruby rozporowej.

Kotew rozporowa z tuleją kotwiącą, zaopatrzona w wystające ku przodowi języczki rozporowe, rozpierane poprzez wciąganie korpusu rozporowego między te języczki, przy tym kotew rozporowa ma połączenie zatrzaskowe, które łączy korpus rozporowy w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe i utrzymującej je w stanie rozchylonym z tuleją kotwiącą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że połączenie zatrzaskowe ma haczyk zatrzaskowy, który w stanie zatrzaśniętym zachodzi za wolny koniec, w zasadzie równoległego do osi, języczka zatrzaskowego, przy czym haczyk zatrzaskowy jest połączony z korpusem rozporowym lub tuleją kotwiącą, zaś języczek zatrzaskowy jest połączony odpowiednio z pozostałą z obu tych części, przy czym haczyk zatrzaskowy i/lub języczek zatrzaskowy są sprężysto-elastyczne.

Korzystnie kotew rozporowa ma zabezpieczenie przed obrotem, które blokuje obrót korpusu rozporowego na tulei kotwiącej.

Korzystnie korpus rozporowy jest połączony w całość z tuleją kotwiącą za pomocą zadanego miejsca podziału.

Korzystnie kotew rozporowa jest wykonana z tworzywa sztucznego.

Kotew rozporowa według wynalazku ma połączenie zatrzaskowe, które zaskakuje przy wciąganiu korpusu rozporowego pomiędzy języczki rozporowe. W stanie zatrzaśniętym połączenie zatrzaskowe utrzymuje korpus rozporowy kotwy rozporowej według wynalazku na tulei kotwiącej w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe. Dzięki temu korpus rozporowy pozostaje w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe także po wykręceniu śruby rozporowej. Nawet gdy po ponownym wprowadzeniu śruby kotwiącej w kotew rozporową będzie ona wywierać osiowy nacisk na korpus rozporowy, zatrzaskowe połączenie kotwy rozporowej według wynalazku utrzymuje korpus rozporowy w pozycji zatrzaśniętej pomiędzy języczkami rozporowymi. Ponieważ korpus rozporowy w tym położeniu utrzymuje języczki rozporowe w stanie rozchylonym, połączenie zatrzaskowe sprawia, że kotew rozporowa według wynalazku pozostaje zakotwiona na materiale budowlanym nawet po wykręceniu śruby rozporowej. Kotew rozporowa według wynalazku jest zatem o tyle korzystna, że korpus rozporowy nie może ulec zgubieniu, gdy wykręci się śrubę rozporową po zakotwieniu kotwy. Kolejną zaletę kotwy rozporowej według wynalazku stanowi to, że pozostaje ona zakotwiona w materiale budowlanym także po wykręceniu śruby rozporowej. Zatrzaskowe połączenie korpusu rozporowego z tuleją kotwiącą może również zachodzić pośrednio poprzez języczki zatrzaskowe, co oznacza, że korpus rozporowy jest połączony zatrzaskowo z języczkami rozporowymi.

PL 197 960 B1

Jeżeli kotew ma jeden lub więcej, w zasadzie równoległych do osi, haczyków zatrzaskowych, które wspólnie z, także równoległymi do osi, języczkami zatrzaskowymi tworzą połączenie zatrzaskowe, wówczas w stanie zatrzaśniętym haczyk zatrzaskowy zachodzi za wolny koniec języczka zatrzaskowego, utrzymując w ten sposób korpus rozporowy w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe. Haczyk zatrzaskowy może być przy tym połączony z korpusem rozporowym lub tuleją kotwiącą, podczas gdy języczek zatrzaskowy jest połączony odpowiednio z pozostałą z obu tych części. Haczyk zatrzaskowy i/lub języczek zatrzaskowy są sprężysto-elastyczne.

Jeżeli kotew rozporowa ma zabezpieczenie przed obrotem, które utrzymuje względnie prowadzi korpus rozporowy na tulei kotwiącej w sposób zabezpieczony przed obrotem, wówczas zabezpieczenie to zapobiega obracaniu się korpusu rozporowego wraz ze śrubą rozporową przy wkręcaniu śruby w kotew rozporową. Zabezpieczenie przed obrotem może być zaopatrzone na przykład w występ, żebro lub temu podobny element, który wchodzi pomiędzy języczki rozporowe i dzięki temu prowadzi korpus rozporowy po tulei kotwiącej przesuwnie wzdłuż osi, a jednocześnie zabezpiecza go przed obrotem. Również haczyk zatrzaskowy i/lub języczek zatrzaskowy połączenia zatrzaskowego mogą tworzyć zabezpieczenie przed obrotem.

Jeżeli korpus rozporowy jest połączony w całość z tuleją kotwiącą za pomocą żądanego miejsca podziału, które ulega rozdzieleniu, na przykład pęka, przy wciąganiu korpusu rozporowego pomiędzy języczki rozporowe, wówczas kotew rozporowa może być wytwarzana w całości, a jednocześnie korpus rozporowy jest połączony z tuleją kotwiącą w sposób zabezpieczający go przed zgubieniem do chwili wkręcenia śruby rozporowej.

Jeżeli kotew rozporowa według wynalazku jest wykonana z tworzywa sztucznego, na przykład metodą wtrysku lub wyciskania, wówczas obniża to koszty wytwarzania kotwy rozporowej według wynalazku. W szczególności korpus rozporowy i tuleję kotwiącą możną wykonać bez problemów z tworzywa sztucznego w ramach jednej operacji.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia kotew rozporową w widoku perspektywicznym, fig. 2 - kotew rozporową z fig. 1 w widoku z boku, oraz fig. 3 - zastosowanie kotwy rozporowej z fig. 1 w półprzekroju.

Na figurach użyta jest różna skala.

Przedstawiona na fig. 1 i 2 kotew rozporowa 10 według wynalazku jest wykonana w całości metodą wtrysku z tworzywa sztucznego. Ma ona tuleję kotwiącą 12, która tworzy tylny koniec kotwy rozporowej 10. Tuleja rozporowa 12 ma na swym tylnym końcu wystający promieniowo na zewnątrz kołnierz oporowy 14. Ponadto z tulei kotwiącej 12, wystają gwiaździście, równolegle do jej osi, żebra zabezpieczające 16 przed obrotem, które mają zapobiegać przekręcaniu się kotwy rozporowej 10 przy wkręcaniu śruby rozporowej, nie przedstawionej na fig. 1 i 2.

Z tulei kotwiącej 12 wystają ku przodowi języczki rozporowe 18. W przedstawionym i opisanym przykładzie wykonania kotew rozporowa 10 ma dwa języczki rozporowe 18, z których każdy zajmuje część obwodu kotwy rozporowej 10 i pomiędzy którymi w przedstawionym przykładzie wykonania zachowany jest odstęp. Języczki rozporowe 18 stanowią całość z tuleją kotwiącą 12, wystając z jej przedniej, odwrotnej względem kołnierza oporowego, czołowej powierzchni na przedłużeniu ścianki tulei kotwiącej 12.

W przestrzeni pomiędzy języczkami rozporowymi 18 kotew rozporowa 10 ma języczki zatrzaskowe 20, których wolny koniec jest zwrócony w stronę tulei kotwiącej 12. Na końcu odwrotnym względem tulei kotwiącej 12 języczki zatrzaskowe 20 przechodzą w łącznik 22, który łączy w całość dalszy koniec języczków zatrzaskowych 20 z tuleją kotwiącą 12. Łącznik 22 biegnie równolegle do osi kotwy rozporowej 10 i jest usytuowany w obszarze obwodu kotwy rozporowej 10 pomiędzy języczkami zatrzaskowymi 20. Języczki zatrzaskowe 20 są sprężyste elastycznie w kierunku obwodowym.

Na wolnym, przednim, oddalonym od tulei kotwiącej 12 końcu języczków rozporowych 18 znajduje się korpus rozporowy 24. Na końcu korpusu rozporowego 24 od strony języczków rozporowych 18 znajduje się stożek rozporowy 26, który następnie przechodzi w cylindryczną część 28 i kończy się na przednim końcu zwężającym się stożkiem (faza 30). Korpus rozporowy 24 ma ciągły gwint wewnętrzny 32 (fig. 3).

Korpus rozporowy 24 jest za pomocą zadanego miejsca podziału 34 połączony w całość z łącznikami 22 języczków zatrzaskowych 20. Zadane miejsca podziału 34 stanowią obszary pocienionego materiału, które podczas opisanego poniżej wciągania korpusu rozporowego 24 pękają pomiędzy języczkami rozporowymi 18. Zatem wszystkie elementy kotwy rozporowej 10 według wynalazku są połączone w całość ze sobą i wykonane metodą wtrysku z tworzywa sztucznego w ramach jednej operacji.

PL 197 960 B1

Na stożku rozporowym 26 uformowane są z boku dwa, leżące naprzeciw siebie, haczyki zatrzaskowe 36. Haczyki zatrzaskowe 36 nie wystają w kierunku promieniowym poza obwód kotwy rozporowej 10, są, one umieszczone na przedłużeniu szczeliny 38 pomiędzy języczkami zatrzaskowymi 20 i języczkami rozporowymi 18. Położenie i rozmieszczenie haczyków zatrzaskowych jest dobrze widoczne na fig. 1.

Zastosowanie kotwy rozporowej 10 według wynalazku jest przedstawione na fig. 3. Kotew rozporowa 10 służy do mocowania przedmiotu 40, na przykład na płycie gipsowo-kartonowej 42. W celu zamocowania, kotew rozporową 10 w jej stanie wyjściowym, przedstawionym na fig. 1 i 2, wkłada się w otwór, wywiercony na wskroś przez płytę gipsowo-kartonową 42, do chwili, gdy kołnierz oporowy 14 dojdzie do powierzchni płyty gipsowo-kartonowej 42. Żebra zabezpieczające 16 przed obrotem wciskają się przy tym w karton gipsowy i zapobiegają obracaniu się kotwy rozporowej 10 przy późniejszym wkręcaniu śruby rozporowej 44. Po osadzeniu kotwy rozporowej 10 w otworze mocowany przedmiot 40 przystawia się do płyty gipsowo-kartonowej 42 i przez otwór w przedmiocie 40 w kotwę rozporową 10 wprowadza się śrubę rozporową 44. Śrubę rozporową 44 można przełożyć przez tuleję kotwiącą 12 i języczki rozporowe 18 aż do korpusu rozporowego 24. W korpus rozporowy 24 wkręca się śrubę rozporową 44. Gdy łeb 46 śruby rozporowej 44 dochodzi do mocowanego przedmiotu 40, śruba rozporowa 44 wciąga korpus rozporowy 24 pomiędzy języczki rozporowe 18. Na początku wciągania korpusu rozporowego 24 pomiędzy języczki rozporowe 18 pękają zadane miejsca podziału 34, umożliwiając wciągnięcie korpusu rozporowego 24 pomiędzy języczki rozporowe 18. Przy wciąganiu pomiędzy języczkami rozporowymi 18 stożek rozporowy 26 korpusu rozporowego 24 rozpycha języczki rozporowe 18, kotwiąc w ten sposób kształtowo kotew rozporową 10 na płycie gipsowo-kartonowej 42.

Przy wciąganiu korpusu rozporowego 24 pomiędzy języczki rozporowe 18 haczyki zatrzaskowe 36 przesuwają się w szczelinę 38 pomiędzy języczkami zatrzaskowymi 20 i języczkami rozporowymi 18. Haczyki zatrzaskowe 36 odpychają przy tym sprężyście języczki zatrzaskowe 20 w kierunku obwodowym na boki. Gdy haczyki zatrzaskowe 36 pokonają wolne końce języczków zatrzaskowych 20, zwrócone ku tulei kotwiącej 12, wówczas języczki zatrzaskowe 20 cofają się sprężyście i wskakują w haczyki zatrzaskowe 36. Haczyki zatrzaskowe 36 obejmują języczki zatrzaskowe 20 na ich wolnych końcach, zatem haczyki zatrzaskowe 36 korpusu rozporowego 24 są połączone zatrzaskowo z języczkami rozporowymi 18 tulei kotwiącej 12. Haczyki zatrzaskowe 36 i języczki zatrzaskowo 20 tworzą połączenie zatrzaskowe 20, 36, które utrzymuje korpus rozporowy 24 w położeniu wciągniętym pomiędzy języczki rozporowe 18. W położeniu tym korpus rozporowy 24 utrzymuje języczki rozporowe 18 w stanie rozchylonym. W wyniku połączenia zatrzaskowego 20, 36 korpusu rozporowego 24 z tuleją kotwiącą 12 korpus rozporowy 24 pozostaje w położeniu wciągniętym pomiędzy rozchylone języczki rozporowe 18 nawet wówczas, gdy śruba rozporowa 44 zostanie wykręcona z kotwy rozporowej 10. Kotew rozporowa 10 pozostaje zatem zakotwiona w płycie gipsowo-kartonowej 42 także po wykręceniu śruby rozporowej 44, którą można bez problemu wielokrotnie wykręcać i ponownie wkręcać.

Przy wciąganiu pomiędzy języczki rozporowe 18 stożek rozporowy 26 korpusu rozporowego 24 rozpycha nie tylko języczki rozporowe 18, lecz także łączniki 22 języczków zatrzaskowych 20 z tuleją kotwiącą 12, to znaczy korpus rozporowy 24 przy wciąganiu pomiędzy języczki rozporowe 18 rozpycha również łączniki 22. Łączniki 22 stanowią zatem także języczki rozporowe lub elementy rozporowe, które ulegają rozpieraniu i powodują kształtowe zakotwienie kotwy rozporowej 10 w płycie gipsowo-kartonowej 42.

Haczyki zatrzaskowe 36, które przy wciąganiu korpusu rozporowego 24 pomiędzy języczki rozporowe 18 wchodzą w szczelinę 38 między języczkami zatrzaskowymi 20 i języczkami rozporowymi 18, tworzą zabezpieczenie przeciwobrotowe 18, 20, 36, 38, które zapobiega obrotowi korpusu rozporowego 24 względem tulei kotwiącej 12, a co za tym idzie, obrotowi korpusu rozporowego 24 wraz ze śrubą rozporową 44 przy wciąganiu korpusu rozporowego 24 pomiędzy języczki rozporowe 18.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kotew rozporowa z tuleją kotwiącą, zaopatrzoną w wystające ku przodowi języczki rozporowe, rozpierane poprzez wciąganie korpusu rozporowego między te języczki, przy tym kotew rozporowa ma połączenie zatrzaskowe, które łączy korpus rozporowy w pozycji wciągniętej pomiędzy języczki rozporowe i utrzymującej je w stanie rozchylonym z tuleją kotwiącą, znamienna tym, że połączenie zatrzaskowe (20, 36) ma haczyk zatrzaskowy (36), który w stanie zatrzaśniętym zachodzi za wolny

   PL 197 960 B1 koniec, w zasadzie równoległego do osi, języczka zatrzaskowego (20), przy czym haczyk zatrzaskowy (36) jest połączony z korpusem rozporowym (24) lub tuleją kotwiącą (12), zaś języczek zatrzaskowy (20) jest połączony odpowiednio z pozostałą z obu tych części (12, 24), przy czym haczyk zatrzaskowy (36) i/lub języczek zatrzaskowy (20) są sprężysto-elastyczne.
2. 2. Kotew roozprowa weeług zzstrz. 1, znamiennatym, żż ma zzabezieecznie przzeoorotem (18, 20, 36, 38), które blokuje obrót korpusu rozporowego (24) na tulei kotwiącej (12).
3. 3. Koo^e/ moznOow waeługzzstrz. znnmiennn tym, żż korpuuroozptoww (24)jentpρłącczt ny w całość z tuleją kotwiącą (12) za pomocą zadanego miejsca podziału (34).
4. 4. Kotew rozporowa według zastrz. 1, znamienna tym, że jest z tworzywa sztucznego.