PL189296B1

PL189296B1 - Podajnik nici do maszyny włókienniczej

Info

Publication number: PL189296B1
Application number: PL99347944A
Authority: PL
Inventors: Alfred Lampprecht; Hermann Schmodde; Eberhard Leins
Original assignee: Memminger Iro Gmbh
Priority date: 1998-09-07
Filing date: 1999-08-13
Publication date: 2005-07-29
Also published as: US6568620B1; AU6464299A; DE59908700D1; ID29548A; ES2216392T3; AR021791A1; KR100434621B1; EP0985620B1; DE19840727A1; MY125289A; KR20010072972A; BR9913514A; JP3459061B2; PL347944A1; HK1040508A1; JP2002524367A; WO2000014002A1; CN1314866A; CA2343271A1; TWI234539B

Abstract

1 Podajnik nici do m aszyny w lókienniczej, dzialajacy na zasadzie w ym uszonego prowadzenia nici i w yposazony w osadzone obrotowo w zgledem osi w obudow ie podajnika napedzane ruchem obrotowym koto podajace, zlozone z bebna nawijajacego, zaopatrzonego z jednej strony w lukowa, w zgled- nie w stozkow a pow ierzchnie odcinka w ejsciow ego o przekroju okraglym, w spólosiow ym z o sia obrotu bebna o srednicy zmniejszajacej sie w kierunku do pow ierzchni bebna nawijaja- cego, z drugiej zas - w lukow a pow ierzchnie odcinka w yjscio- w ego o przekroju okraglym, w spólosiow ym z osia obrotu bebna o srednicy zwiekszajacej sie w kierunku od powierzchni bebna nawijajacego, przy czym beben nawijajacy jest zaopatrzony w um ieszczone w ustalonym od siebie odstepie 1 oddzielone od siebie przerwami powierzchnie przylegania, zn am ien n y tym , ze kolo podajace (17) jest elem entem jedn oczesciow ym , przy , czym przekrój poprzeczny powierzchni przylegania (25), sta- ( now iacego z nim jedna calosc bebna naw ijajacego (26), jest utworzony z w ierzcholków wielokata forem nego, wspólsrodko- w ego w zgledem osi obrotu (D ) tego bebna nawijajacego, zas boki tego wielokata sa w kiesle, natom iast powierzchnia (24) odcinka w ejsciow ego i pow ierzchnia (36) odcinka w yjsciow ego kola podajacego (17) stanow ia w przekroju osiow ym bebna nawijajacego (26) ciagle przedluzenie je g o powierzchni przyle- gania (25) Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest podajnik nici do maszyny włókienniczej, działający na zasadzie wymuszonego prowadzenia nici i wyposażony w osadzone obrotowo względem osi w obudowie podajnika napędzane ruchem obrotowym koło podające. Koło to złożone jest z bębna nawijającego, zaopatrzonego z jednej strony w łukową, względnie w stożkową powierzchnię odcinka wejściowego o przekroju okrągłym, współosiowym z osią obrotu bębna o średnicy zmniejszającej się w kierunku do powierzchni bębna nawijającego, z drugiej zaś w łukową powierzchnię odcinka wyjściowego o przekroju okrągłym, współosiowym z osią obrotu bębna o średnicy zwiększającej się w kierunku od powierzchni bębna nawijającego. Bęben nawijający jest zaopatrzony w umieszczone w ustalonym od siebie odstępie i oddzielone od siebie przerwami powierzchnie przylegania.

Właściwości nici doprowadzanych do zespołów maszyny włókienniczej są zróżnicowane ze względu na ich materiał, skręcenie, grubość włókien i inne istotne cechy. We włókiennictwie stosowane są włókna bawełniane i syntetyczne, przygotowane i wykonane w różny sposób, na przykład gładkie, skręcone, skędzierzawione itp.

Podajnik maszyny włókienniczej powinien umożliwiać doprowadzanie wielu, a korzystnie wszystkich rodzajów nici. Szczególnie niekorzystne dla działania podajnika są nici zawierające pył albo luźno związane włókna, zawierające względnie dużą ilość klejonki, co powoduje stosunkowo szybkie zużycie powierzchni elementów urządzenia oraz okładanie się na tych powierzchniach cząsteczek stałych. Zanieczyszczenia osadzające się zwykle na kole podajnika wpływają niekorzystnie na jego pracę, a w skrajnych przypadkach mogą spowodować urywanie się nici.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 3 501 944 znany jest podajnik nici wyposażony w osadzone obrotowo i napędzane ruchem obrotowym koło podające, utworzone przez bęben nawijający złożony z kilku powierzchni stożkowych. Pierwsza z nich, o kącie stożka l50°, jest powierzchnią doprowadzającą odpowiadającą odcinkowi wejściowemu i łączy się z drugą powierzchnią o kącie stożka 14° oraz z trzecią, prawie walcową powierzchnią bębna, na którą nawijana jest nić. Średnica zwojów nawiniętych na powierzchnię doprowadzającą zmniejsza się w kierunku wzdłuż osi bębna, bowiem podawana nić przesuwa zwoje ułożone na tej powierzchni w kierunku osi bębna. Napięcie nici w poszczególnych zwojach na ogół różni się między sobą. Na przebieg procesu podawania nici za pomocą tego podajnika duży wpływ mają właściwości włókna.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 3 326 099 znany jest podajnik nici wyposażony w osadzone obrotowo i napędzane ruchem obrotowym koło podające, złożone z dwóch powierzchni stożkowych tworzących powierzchnię doprowadzającą i połączonych za pośrednictwem pierścieniowego progu z cylindrycznym bębnem nawijającym, ewentualnie wyposażonym w osiowe występy. Koło podające może stanowić jedną część albo być złożone z wielu części. Z tej samej publikacji jest znana przerywana powierzchnia doprowadzająca bębna nawijającego, zaopatrzona w zagłębienia.

W każdym z opisywanych rozwiązań w dolnym końcu bębna, oddalonym od powierzchni doprowadzającej, jest umieszczony kołnierz w postaci tarczy, mającej kierunek promieniowy. W miejscu połączenia kołnierza i bębna znajduje się zgrubienie tworzące stopień.

Z tajwańskiego opisu patentowego nr l65 470 znany jest podajnik nici wyposażony w koło podające ze zwężającą się, stożkową powierzchnią odcinka wejściowego, walcową powierzchnią bębna nawijającego oraz podobną w kształcie do koła pasowego - powierzchnią odprowadzającą, połączoną z walcową powierzchnią bębna za pośrednictwem stożkowej po4

189 296 wierzchni przejściowej. Powierzchnia bębna jest przy tym wyposażona w obwodowy rowek, dzielący ją na dwie osobne powierzchnie przylegania. Postać koła podającego tego podajnika jest stosunkowo skomplikowana w porównaniu do innych podobnych rozwiązań.

Z tajwańskiego wzoru użytkowego nr 314 077 znany jest podajnik nici wyposażony w jednoczęściowe, obrotowo symetryczne koło podające, na którym jest wyodrębniony odcinek wejściowy, właściwy bęben nawijający oraz powierzchnia doprowadzająca, przy czym odcinek wejściowy ma postać torusa o powierzchni soczewkowej, zaś powierzchnia bębna ma postać walca. W miejscu połączenia z powierzchnią bębna średnica koła podającego stopniowo zwiększa się, tworząc stożek o niewielkim kącie wierzchołkowym. Działanie opisanego podajnika polega na tym, że wprowadzona nić odpycha zwoje ułożone na powierzchni cylindrycznej w kierunku od odcinka wejściowego z siłą większą od siły tarcia spoczynkowego całego zwoju.

W opisie niemieckiego wzoru użytkowego nr DE-GM 29 616 525 przedstawiony jest podajnik wyposażony w koło podające złożone z kilku części, przy czym odcinek wejściowy, powierzchnia bębna nawijającego i powierzchnia doprowadzająca są utworzone przez żebra równoległe do osi obrotu podajnika, których zewnętrzna powierzchnia jest jednocześnie powierzchnią przylegającą koła podającego. Końce żeber są połączone tarczami umieszczonymi w obydwu końcach podajnika. Prędkość przesuwu zwojów po powierzchni koła podającego jest w tym rozwiązaniu ograniczona za pomocą wąskich żeber, umieszczonych na odcinku wejściowym. W praktyce stosowania tego podajnika okazało się, że żebra umieszczone na powierzchni odcinka wyjściowego zakłócają często bieg nici dostarczanej przez podajnik.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 568 762 znany jest podajnik nici wyposażony w bęben podający, składający się z górnej i dolnej powierzchni stożkowej, między którymi umieszczony jest walcowy bęben nawijający. Część powierzchni bębna nawijającego jest zaopatrzona w szczeliny równoległe do osi obrotu oraz w występy umiejscowione między tymi szczelinami. Zewnętrzna powierzchnia występów tworzy przerywaną, walcową powierzchnię przylegania bębna nawijającego. Okazało się jednak, że niedogodnością tego rozwiązania podajnika nici jest przyleganie zwojów nici do krawędzi żeber, powodujące ich częste zrywanie.

We wszystkich znanych rozwiązaniach zwoje nici, ułożone na powierzchni bębna nawijającego, są przesuwane przez wprowadzaną nić w kierunku osiowym. Na powierzchni odcinka wejściowego bębna nawijającego i czasami na powierzchni doprowadzającej powstaje wskutek tego siłą tarcia. Również między nicią i powierzchnią koła podającego powstaje siła tarcia, która wpływa na ruch zwojów, a tym samym na zużycie koła podającego. Zjawisko tarcia dotyczy zwłaszcza włókien powodujących intensywne ścieranie powierzchni albo też zawierających materiał powodujący takie ścieranie, na przykład włókien bawełnianych. Zużycie powierzchni koła podającego jest z kolei przyczyną pogorszenia pracy podajnika. Włókna albo zwoje włókien na powierzchni koła podającego zachowują się różnie, w zależności od swoich właściwości. Istotna różnica występuje zwłaszcza między nićmi gładkimi i nićmi zawierającymi odstające włókna, które układają się na sąsiednich zwojach powodując zaciskanie się nici.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego podajnika nici, którego działanie nie będzie zależne od właściwości stosowanych nici, zapewniając ich bezawaryjne podawanie do maszyny włókienniczej.

Cel ten realizuje podajnik nici do maszyn włókienniczych według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że koło podające jest elementem jednoczęściowym, przy czym przekrój poprzeczny powierzchni przylegania, stanowiącego z nim jedną całość bębna nawijającego, jest utworzony z wierzchołków wielokąta foremnego, współśrodkowego względem osi obrotu tego bębna nawijającego. Boki tego wielokąta są przy tym wklęsłe, natomiast powierzchnia odcinka wejściowego i powierzchnia odcinka wyjściowego koła podającego stanowią w przekroju osiowym bębna nawijającego ciągłe przedłużenie jego powierzchni przylegania.

Powierzchnia odcinka wejściowego koła podającego jest korzystnie powierzchnią stożkową, względnie łukową powierzchnią wklęsłą przy czym tworząca tej powierzchni tworzy z osią obrotu koła podającego kąt większy od 60°, korzystnie kąt 75°.

189 296

Powierzchnia odcinka wyjściowego koła podającego jest korzystnie powierzchnią stożkową, względnie wklęsłą powierzchnią toroidalną, której promień krzywizny jest korzystnie mniejszy od promienia koła podającego.

Powierzchnia zewnętrzna bębna nawijającego jest utworzona przez układ żeber, równoległych do osi obrotu tego bębna i oddzielonych od siebie zagłębieniami, przy czym część wierzchołkowa tych żeber stanowi przerywaną powierzchnię przylegania bębna nawijającego.

Wklęsłe boki wielokąta wklęsłobocznego, stanowiącego obrys przekroju poprzecznego bębna nawijającego, są przynajmniej częściowo krzywoliniowe, albo też stanowią linię łamaną, utworzoną z powierzchni bocznych i segmentów tworzących dno zagłębienia.

Przekrój poprzeczny bębna nawijającego jest korzystnie od strony zewnętrznej ograniczony wąskimi, płaskimi względnie wypukłymi powierzchniami wierzchołków żeber, tworzących powierzchnię przylegania bębna nawijającego oraz znajdującymi się między tymi powierzchniami przylegania - wklęsłymi powierzchniami zagłębień, płaskich względnie łukowych, zakończonych u dołu segmentami tworzącymi dno tych zagłębień.

Koło podające podajnika według wynalazku jest wykonane z materiału ceramicznego, względnie z szafiru, kwarcu, azotku lub węglika metalu albo też z materiału zawierającego ziarna diamentowe, albo też jest wykonane z metalu, zwłaszcza z aluminium pokrytego twardą powłoką, wykonaną z materiału ceramicznego, szafiru, kwarcu, azotku lub węglika metalu, względnie warstwą twardej emalii.

Powłoka pokrywająca metalowy korpus koła podającego zawiera tlen i metal, z którego jest wykonany ten korpus.

Koło podające i wałek, na którym jest ono osadzone w obudowie podajnika nici, są korzystnie wykonane jako jeden element.)

Koło podające podajnika jest wyposażone korzystnie w ściankę czołową z częścią środkową, w której znajduje się współosiowy względem osi obrotu koła podającego otwór do osadzenia tego koła na wałku.

Badania eksploatacyjne podajnika nici do maszyn włókienniczych według wynalazku wykazały, że zwoje nawinięte na wąskich przęsłach, tworzących wierzchołki wklęsłobocznego wielokąta foremnego i stanowiących powierzchnię przylegania bębna nawijającego, ułatwiają przesuw nici, zwłaszcza nici składających się z wielu ciągłych włókien, które w trakcie nawijania zostają wsunięte pod zwój, ułatwiając jego przesuwanie po wąskiej powierzchni przylegania. Dzięki opisanemu rozwiązaniu konstrukcyjnemu uzyskuje się zwarte i równomierne układanie się zwojów nici na bębnie nawijającym oraz ich swobodne oddzielanie się od uzwojenia, co zapewnia niezawodną pracę podajnika nawet przy stosowaniu różnego rodzaju nici. Zwarta, jednolita konstrukcja koła podającego wpływa na obniżenie kosztów wytwarzania, zaś stosowane bardzo twarde materiały lub powłoki przyczyniają się do ograniczenia zużycia, a tym samym wzrostu żywotności urządzenia.

Podajnik nici do maszyn włókienniczych według wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia podajnik nici wyposażony w koło podające, wykonane z materiału ceramicznego, w widoku z boku; fig. 2 - koło podające według fig. 1, w widoku perspektywicznym; fig. 3 i 4 - koło podające według fig. 2, w widoku perspektywicznym z dwóch różnych kierunków; fig. 5 - wycinek koła podającego według fig. 2, w widoku perspektywicznym; fig. 6 - koło podające według fig. 2, w przekroju osiowym; fig. 7 - koło podające według fig. 2, w widoku z góry, z częściowym przekrojem wzdłuż linii VII-VII na fig. 6; fig. 8 - wycinek przekroju koła podającego według fig. 7 w powiększeniu; fig. 9 - koło podające, w częściowym przekroju wzdłuż linii IX-IX na fig. 7; fig. 10 - to samo koło podające, w przekroju wzdłuż linii X-X na fig. 7; fig. 11 - koło podające wykonane z metalu pokrytego warstwą ceramiczną, w widoku - perspektywicznym; fig. 12 - koło podające według fig. 11, w widoku perspektywicznym z innego kierunku; fig. 13 - koło podające według fig. 11, w widoku z boku; fig. 14 - koło podające według fig. 11, w widoku z góry, z częściowym przekrojem wzdłuż linii XIV-XIV; fig. 15 - koło podające według fig. 11, w przekroju osiowym wzdłuż linii XV-XV na fig. 14; fig. 16 - to samo koło w przekroju osiowym wzdłuż linii XVI-XVI na fig. 14, a fig. 17 - to samo koło w przekroju poprzecznym wzdłuż linii XVII-XVII na fig. 13.

189 296

Na fig. 1 przedstawiony jest podajnik 1 nici 2 do nieuwidocznionej na rysunku maszyny włókienniczej, osadzony w pierścieniu mocującym 3 tej maszyny. W rozwiązaniach znanych ze stanu techniki w jednym pierścieniu mocującym 3 mocuje się zwykle kilka podajników 1, wyposażonych we wspólny napęd i dostosowanych do różnych rodzajów nici 2.

Podajnik 1 jest wyposażony w obudowę 4, której końcowa część ma postać uchwytu 5, przymocowanego do pierścienia 3 maszyny włókienniczej za pomocą śrub zaciskowych 6.

Na końcu podajnika 1, przeciwległym do uchwytu 5 znajduje się osadzone na obudowie 4 oczko wejściowe 7, przez które przechodzi nić 2, wprowadzana do hamulca 8. Hamulec 8 jest zaopatrzony w dwa połączone ze sobą pierścienie magnetyczne 2, osadzone obrotowo z zachowaniem określonego luzu w uchwycie 10. Po przejściu przez hamulec 8 nić 2 jest prowadzona przez oczko prowadzące 11, połączone z obudową 4, przy czym napięcie nici na odcinku między hamulcem 8 i oczkiem 11 jest sprawdzane za pomocą czujnika 12. Czujnik 12 napięcia nici stanowi osadzoną obrotowo dźwignię, utrzymywaną w swym górnym położeniu silą napięcia nici 2, zaś w przypadku zerwania nici - opadającą w dół i uruchamiającą przełącznik połączony z systemem sterowania maszyny włókienniczej.

Na obudowie 4 są ponadto zamocowane oczka prowadzące 14 i 15, prowadzące nić w obszarze poza podajnikiem 1. Między oczkiem prowadzącym 11 i oczkiem prowadzącym 14 znajduje się koło podające 17, zaklinowane na końcu osadzonego obrotowo w obudowie 4 wałka 4a. Na umieszczonym po przeciwnej stronie obudowy 4 drugim końcu wałka 4a jest zaklinowane koło pasowe 18, połączone przez ten wałek 4a z kołem podającym 17.

Symetryczne względem osi obrotu D koło podające 17, przedstawione na fig. 2 do fig. 10, jest jednoczęściowym elementem, wyposażonym z jednej strony w pierścieniową tarczę 21, zaopatrzoną w walcową krawędź 22 (fig. 2, 6, 9 i 10), połączoną za pośrednictwem wypukłej, łukowej powierzchni 23, ze stożkową, względnie wklęsłą, łukową powierzchnią 24 odcinka wejściowego, na który nawijana jest nić 2. Tworząca powierzchni 24 (względnie styczna do tej powierzchni) odcinka wejściowego tworzy z osią obrotu D koła podającego 17 kąt większy od 60°, korzystnie kąt 75°.

Koło podające 17 jest zaklinowane na wałku 4a współosiowo względem osi D. Odcinek wejściowy jest utworzony przez stożkową, względnie wklęsła, łukową powierzchnię 24, jednakże możliwe jest również zaopatrzenie tej powierzchni 24 w zagłębienia. Stożkowa, względnie wklęsła, łukowa powierzchnia 24 odcinka wejściowego łączy się ze stanowiącym jedną całość z kołem podającym 17 bębnem nawijającym 26. Powierzchnia przekroju poprzecznego bębna nawijającego 26 ma kształt wklęsłobocznego wielokąta foremnego, współśrodkowego względem osi D koła podającego 17, którego wierzchołki, mające postać krótkich linii prostych lub wypukłych, tworzą powierzchnię przylegania 25 nici 2. Powierzchnia odcinka wyjściowego 36 koła podającego 17 jest również powierzchnią stożkową, względnie wklęsłą powierzchnią toroidalną, której promień krzywizny jest korzystnie mniejszy od promienia koła podającego 17. Obydwie powierzchnie, a mianowicie powierzchnia 24 odcinka wejściowego oraz powierzchnia 36 odcinka wyjściowego, stanowią ciągłe, bezstopniowe przedłużenie powierzchni przylegania 25, względnie stycznych do powierzchni przylegania 25 bębna nawijającego 26.

Bęben nawijający 26 w rozwiązaniu konstrukcyjnym przedstawionym na rysunku jest utworzony przez układ żeber 27, równoległych do osi obrotu bębna nawijającego 26 i oddzielonych od siebie zagłębieniami, przy czym wąskie części wierzchołkowe tych żeber 27 tworzą przerywaną powierzchnię przylegania 25 bębna nawijającego 26 dla nici nawijanych na tym odcinku bębna. Bęben nawijający 26 stanowi korzystnie jedną całość z kołem podającym 17 i jest bezpośrednio połączony z jednej strony z powierzchnią 24 odcinka wejściowego, a z drugiej - z powierzchnią 36 odcinka wyjściowego tak, że powierzchnie te stanowią ciągłe przedłużenie przerywanej powierzchni przylegania 25 bębna nawijającego 26. Szerokość zewnętrznej, walcowej względnie wypukłej krawędzi żeber 27, stanowiących elementy przerywanej powierzchni przylegania 25, wynosi od 1 mm do 2 mm, korzystnie 1,5 mm, zaś boczne, płaskie powierzchnie 28 i 29 tych żeber 27 są nachylone do siebie pod kątem 130° dó 140°, korzystnie 135°, wskutek czego żebra 27 rozszerzają się w kierunku powierzchni segmentów 31 dna bębna nawijającego 26. Segmenty 31 dna znajdują się stosunkowo blisko zwojów nici 2, nawiniętych na powierzchnię przylegania 25 bębna nawijającego 26, dzięki czemu wy189 296 stające włókna nici 2, nawijanej na ten bęben, znajdują się w przestrzeni między żebrami 27 (fig. 7, 9 i 10). Na figurze 9, przedstawiającej przekrój koła podającego 17 wzdłuż linii IX-IX na fig. 7, wyraźnie pokazano, że powierzchnia przylegania 25 bębna nawijającego 26 tylko nieznacznie wystaje ponad powierzchnię segmentów 31 dna, tak że odległość między nicią 2 i tą powierzchnią jest mniejsza od 0,2 mm. Powierzchnie segmentów 21 dna mogą być w przekroju poprzecznym bębna nawijającego 26 zarówno wklęsłe, łukowe, jak i płaskie, równoległe do prostych odcinków nawiniętej na bęben nawijający 26 nici 2, dzięki czemu uzyskuje się jednakową odległość między tą nicią 2 i powierzchnią segmentów 31 dna.

Powierzchnia przylegania 25 bębna nawijającego 26 jest połączona z powierzchnią stożkową, względnie łukową 24 odcinka wejściowego za pośrednictwem wklęsłej, łukowej powierzchni 22 odcinka przejściowego, przy czym promień łuku tej powierzchni w przekroju podłużnym bębna nawijającego 26 wynosi od 1 mm do 2 mm, korzystnie 1,5 mm.

Po stronie przeciwnej względnie pierścieniowej tarczy 21 koła podającego. 17 stożkowa, względnie łukowa powierzchnia 36 odcinka wyjściowego tworzy w przekroju osiowym bębna nawijającego 26 korzystnie obrys soczewki (fig. 9) i jest połączona z powierzchnią przylegania 25 bębna nawijającego 26 za pośrednictwem wklęsłej powierzchni łukowej 37 odcinka przejściowego o promieniu mniejszym od promienia wklęsłego łuku powierzchni 36 odcinka wyjściowego.

Powierzchnie segmentów 31 dna i powierzchnie boczne 28 i 29 żeber 27 łączą się z sąsiednimi wklęsłymi powierzchniami łukowymi 33 i 37 odcinków przejściowych za pośrednictwem wklęsłych, łukowych powierzchni łączących 38 (fig. 5), dzięki czemu unika się tworzenia zagłębień, w których mogłyby osadzać się zanieczyszczenia pochodzące z nawijanej nici.

Koło podające 17 ma postać bryły wydrążonej, zamkniętej od strony czołowej, przeciwnej względem pierścieniowej tarczy 21, ścianką zamykającą 41, której środkowa część 42, prostopadła do osi D koła podającego 17, jest zaopatrzona w otwór 45, tworząc piastę, za pomocą której koło podające 17 jest osadzone na czopie wałka 4a. Środkowa część 42 ścianki zamykającej 41 jest połączona z jej częścią zewnętrzną za pośrednictwem stożkowej części 43 tej ścianki, dzięki czemu wewnątrz koła podającego 17 może być schowany element mocujący, na przykład nakrętka, tak aby nie wystawała ponad jego powierzchnię czołową. Ścianka 41 koła podającego 17 może być również umieszczona w innym miejscu, na przykład w środkowej części tego koła, albo też na jego górnej powierzchni, stanowiąc przedłużenie pierścieniowej tarczy 21.

Opisane wyżej koło podające 17 podajnika nici jest elementem jednoczęściowym, wykonanym z materiału ceramicznego albo też z innego materiału o porównywalnej twardości, który zapewnia dużą odporność powierzchni koła na ścieranie i zużycie.

Na figurach 11 do 17 przedstawione jest koło podające 17, wykonane z kształtki metalowej, na przykład wytłaczanej z blachy albo odlewanej, przy czym zewnętrzna powierzchnia koła jest pokryta twardą powłoką ceramiczną albo też wykonaną z szafiru, azotku tytanu względnie węglika wolframu, albo też z borku względnie z utwardzonego tytanu. Powłoka odporna na ścieranie może być również wykonana z materiału zawierającego diament albo kryształy innych substancji o podobnej twardości, na przykład z niklu z proszkiem diamentowym. Możliwe jest również stosowanie twardej emalii albo warstwy kwarcu.

W przeciwieństwie do powłok tworzonych przez zmianę właściwości materiału podłoża, na przykład powłok anodowanych, omawiane utwardzone warstwy są nanoszone na materiał rdzenia. Wyjątkiem jest powłoka szafirowa, która oprócz tlenu i krzemu zawiera również aluminium z podłoża.

Krawędzie materiału tworzącego podłoże albo rdzeń koła mogą być zaokrąglone, co jest korzystne dla procesu prowadzenia nici. Dobór materiału powłoki zależy od wymagań użytkownika.

Grubość ścianek koła podającego 17, wykonanego z materiału ceramicznego albo z podobnego tworzywa (fig. 2 do 10), jest większa od grubości ścianek koła podającego 17, wykonanego z blachy względnie precyzyjnego odlewu (fig. 11 do 17), przy czym korpus koła 17 jest w obydwu przypadkach korzystnie wydrążony. Dolna, czołowa powierzchnia koła przedstawionego na fig. 11 do 17 jest zaopatrzona w ściankę zamykającą 41, której środkowa część 42 tworzy piastę, za pomocą której koło to jest osadzone i zaklinowane na wałku 4a. Zamiast

189 296 powierzchni stożkowej 43, przedstawionej na fig. 6, jest w tym rozwiązaniu koła podającego 17 zastosowana powierzchnia walcowa 43, umożliwiająca przesunięcie środkowej części 42 ścianki 41 w kierunku osi D do obrzeża bębna nawijającego 26.

Koło podające 17 przedstawione na fig. 11 do 17 różni się od koła przedstawionego na fig. 2 do 10 głównie sposobem wytwarzania. Pierwsze z nich jest wykonywane z metalu, na przykład za pomocą obróbki skrawaniem z wstępnie przygotowanej kształtki, a następnie pokrywane utwardzoną powłoką, natomiast drugie jest wykonywane z ceramiki i po zaformowaniu wypalane.

Działanie podajnika 1 nici 2 do maszyny włókienniczej jest następujące: napęd koła podającego 17 podajnika 1, realizowany zwykle za pomocą nie przedstawionego na rysunku paska zębatego, który napędza koło pasowe 18, powoduje, że na jego bęben nawijający 26 nawija się określoną ilość zwojów nici 2. Nić 2 jest zwykle doprowadzana do podajnika z nieuwidocznionej na rysunku cewki, osadzonej w ramie natykowej, a następnie z podajnika przechodzi do maszyny włókienniczej. Odpowiednie napięcie nici 2 jest utrzymywane za pomocą hamulca 8 oraz czujnika napięcia 12.

Podczas przesuwania się nici przez czujnik napięcia 12 oraz oczko prowadzące 11 odchylone krótkie włókna zaczepiają o krawędzie oczka albo czujnika, ustawiając je w kierunku prostopadłym do kierunku ruchu nici 2 w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu D podajnika 1. Włókna te po przejściu przez oczko prowadzące nie wracają od razu do swego pierwotnego położenia i na powierzchni 24 odcinka wejściowego zostają nieznacznie spłaszczone. Kąt stożka powierzchni 24 odcinka wejściowego jest przy tym tak dobrany, aby powierzchnia ta, na której układają się nici, była w przybliżeniu równoległa, względnie odchylona pod bardzo niewielkim kątem do kierunku tej nici 2. Spłaszczona nić zostaje następnie doprowadzona do powierzchni przylegania 25 bębna nawijającego 26, na którą nawija się swą węższą krawędzią. Natomiast na wklęsłej, łukowej powierzchni 33 odcinka przejściowego następuje obrócenie nici o kąt 90°, dzięki czemu układane na bębnie nawijającym 26 zwoje nici 2 przesuwają się w kierunku osiowym o odległość równąjej grubości.

Napięta nić 2 jest w sposób ciągły dostarczana do maszyny włókienniczej w ten sposób, że po zejściu ze stożkowej powierzchni 36 odcinka wyjściowego odsuwa się ona od zwojów ułożonych wzdłuż linii śrubowej na powierzchni przylegania 25 bębna nawijającego 26 do umieszczonych pod kołem podającym 17 i przesuniętych względem osi D oczek prowadzących 14 i 15.

W odmiennym rozwiązaniu konstrukcyjnym podajnika nici do maszyny włókienniczej według wynalazku, znajdujące się między powierzchniami przylegania elementy ścianek koła podającego 17 tworzą powierzchnie płaskie, wskutek czego przylegająca do tych powierzchni nić 2 nie jest napięta. Opisywane rozwiązanie łączy zalety płaskiego przylegania nici 2 do przerywanej walcowej powierzchni 25 bębna nawijającego 26 oraz korzyści wynikające z prowadzenia nici bez napięcia, dzięki czemu nie występuje niebezpieczeństwo zerwania nici. Ponadto rozwiązanie to zapewnia samoczynne usuwanie zanieczyszczeń, a więc czystą powierzchnię koła podającego 17.

189 296

Fig. 10 Fig. 9

Fig. 8

189 296

Fig.12

189 296

Fig.13

Fig.16

Fig.17

189 296

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Podajnik nici do maszyny włókienniczej, działający na zasadzie wymuszonego prowadzenia nici i wyposażony w osadzone obrotowo względem osi w obudowie podajnika napędzane ruchem obrotowym koło podające, złożone z bębna nawijającego, zaopatrzonego z jednej strony w łukową, względnie w stożkową powierzchnię odcinka wejściowego o przekroju okrągłym, współosiowym z osią obrotu bębna o średnicy zmniejszającej się w kierunku do powierzchni bębna nawijającego, z drugiej zaś - w łukową powierzchnię odcinka wyjściowego o przekroju okrągłym, współosiowym z osią obrotu bębna o średnicy zwiększającej się w kierunku od powierzchni bębna nawijającego, przy czym bęben nawijający jest zaopatrzony w umieszczone w ustalonym od siebie odstępie i oddzielone od siebie przerwami powierzchnie przylegania, znamienny tym, że koło podające (17) jest elementem jednoczęściowym, przy czym przekrój poprzeczny powierzchni przylegania (25), stanowiącego z nim jedną całość bębna nawijającego (26), jest utworzony z wierzchołków wielokąta foremnego, współśrodkowego względem osi obrotu (D) tego bębna nawijającego, zaś boki tego wielokąta są wklęsłe, natomiast powierzchnia (24) odcinka wejściowego i powierzchnia (36) odcinka wyjściowego koła podającego (17) stanowią w przekroju osiowym bębna nawijającego (26) ciągłe przedłużenie jego powierzchni przylegania (25).
2. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia (24) odcinka wejściowego koła podającego (17) jest powierzchnią stożkową, względnie łukową powierzchnią wklęsłą.
3. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że tworząca powierzchni (24) odcinka wejściowego koła podającego (17) tworzy z osią obrotu (D) tego koła kąt większy od 60°, korzystnie kąt 75°.
4. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia odcinka wyjściowego (36) koła podającego (17) jest powierzchnią stożkową, względnie wklęsłą powierzchnią toroidalną. której promień krzywizny jest korzystnie mniejszy od promienia koła podającego (17).
5. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia zewnętrzna bębna nawijającego (26) jest utworzona przez układ żeber (27), równoległych do osi obrotu (D) tego bębna (26) i oddzielonych od siebie zagłębieniami, przy czym część wierzchołkowa tych żeber (27) stanowi przerywaną powierzchnię przylegania (25) bębna nawijającego (26).
6. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wklęsłe boki wielokąta wklęsłobocznego, stanowiącego obrys przekroju poprzecznego bębna nawijającego (26), są przynajmniej częściowo krzywoliniowe.
7. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wklęsłe boki wielokąta, stanowiącego obrys przekroju poprzecznego bębna nawijającego (26), mają kształt linii łamanej, utworzonej z powierzchni bocznych (28,29) i segmentów (31) tworzących dno zagłębienia.
8. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że przekrój poprzeczny bębna nawijającego (26) jest od strony zewnętrznej ograniczony wąskimi, płaskimi względnie wypukłymi powierzchniami wierzchołków żeber (27), tworzących powierzchnię przylegania (25) bębna nawijającego (26) oraz znajdującymi się między tymi powierzchniami przylegania (26) - wklęsłymi powierzchniami zagłębień, płaskich względnie łukowych, zakończonych u dołu segmentami (31) tworzącymi dno tych zagłębień.
9. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że koło podające (17) jest wykonane z materiału ceramicznego, względnie z szafiru, kwarcu, azotku lub węglika metalu albo też z materiału zawierającego ziarna diamentowe.
10. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus koła podającego (17) jest wykonany z metalu, zwłaszcza z aluminium pokrytego twardą powłoką, wykonaną z materiału ceramicznego, szafiru, kwarcu, azotku lub węglika metalu, względnie warstwą twardej emalii.
11. Podajnik według zastrz. 10, znamienny tym, że powłoka pokrywająca metalowy korpus koła podającego (17) zawiera tlen i metal, z którego jest wykonany ten korpus.

189 296
12. Podajnik według zastrz. 10, znamienny tym, że koło podające (17) i wałek (4a), na którym jest ono osadzone w obudowie (4) podajnika (1) nici, są wykonane jako jeden element.
13. Podajnik według zastrz. 1, znamienny tym, że koło podające (17) podajnika (1) jest wyposażone w ściankę czołową (41) z częścią środkową. (42), w której znajduje się współosiowy względem osi (D) obrotu koła podającego (17) otwór (45) do osadzenia tego koła (17) na wałku (4a).