PL205543B1

PL205543B1 - Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny oraz jego zastosowanie jako herbicydu

Info

Publication number: PL205543B1
Application number: PL363536A
Authority: PL
Inventors: Andrew John Griffiths; Sarah Elizabeth Barnett
Original assignee: Syngenta Ltd
Priority date: 2001-02-15
Filing date: 2002-02-04
Publication date: 2010-04-30
Also published as: CZ20032184A3; DK1361791T3; PL363536A1; NO329310B1; GB0103761D0; HUP0302101A3; BG66173B1; AR032121A1; JP2004522760A; JP4015950B2; DE60213564D1; ATE334588T1; UA76738C2; NO20033615L; US20040082481A1; ES2271226T3; HUP0302101A2; NO20033615D0; GT200200015A; PT1361791E

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny oraz jego zastosowanie jako herbicydu.

Środki agrochemiczne zwykle dostarczane są użytkownikowi jako koncentraty, które następnie rozcieńcza się przed użyciem. Jakkolwiek możliwe jest dodanie adiuwantu (dodatków podnoszących wydajność biologiczną) do mieszanki w zbiorniku w momencie rozcieńczania, to dla użytkownika korzystniej i wygodniej jest, gdy dodatki zawarte są w skoncentrowanym preparacie. Stosowane w niniejszym opisie określenie „adiuwant” oznacza układ podnoszący agrochemiczną wydajność biologiczną, składający się z jednego lub więcej dodatków podnoszących wydajność biologiczną. Gdy składnik aktywny agrochemicznie jest nierozpuszczalny, albo jest tylko częściowo rozpuszczalny w wodzie, to dogodnie dostarcza się go w postaci skoncentrowanej zawiesiny, w której dokł adnie rozdrobnione cząstki stałe środka agrochemicznego zawieszone są w wodnym preparacie. Istotne jest, aby cząstki stałe pozostały zawieszone w preparacie wodnym. Istotne jest, aby cząstki stałe pozostały zawieszone w skoncentrowanym preparacie i aby przez długi czas nie zaszło znaczące rozdzielenie w warunkach otoczenia, spotykanych w praktyce handlowej. Zwykle z tego powodu konieczne jest wprowadzenie do skoncentrowanej zawiesiny środków utrzymujących zawiesinę albo środków strukturalnych. Adiuwant wprowadzony jako dodatki podnoszące wydajność biologiczną na ogół nie działa w stopniu znaczą cym albo wystarczają cym jako ś rodek utrzymują cy zawiesinę albo ś rodek strukturalny, zatem do tego celu stosowane muszą być inne środki. W istocie, obecność w preparacie dużej ilości adiuwantu, a w konsekwencji redukcja zawartości wody w preparacie (które to obie tendencje są pożądane z punktu widzenia efektywności i skuteczności) stawia wytwórcę preparatu przed poważnymi problemami, a w szczególności uniemożliwia zastosowanie zwykłych środków utrzymujących zawiesinę, takich jak żywice polisacharydowe, które dla efektywnego działania muszą ulec hydratacji.

Obecnie odkryto środek utrzymujący zawiesinę, który jest zaskakująco skuteczny, nawet w skoncentrowanym preparacie w postaci zawiesiny, zawierają cym dużą ilość adiuwantu, a zatem mniejszą ilość wody.

Zatem przedmiotem niniejszego wynalazku jest skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny zawierający (i) nierozpuszczalny składnik aktywny agrochemicznie i (ii) adiuwant wybrany z grupy obejmującej kopolimery blokowe tlenku etylenu/tlenku propylenu, etoksylany alkoholi, polisacharydy alkilowe, etoksylany alkilowofenylowe, polietoksylowane kwasy nonyloksy-fenylo-karboksylowe, etoksylany amin łojowych, pochodne olejów, sorbitol, etoksylowane pochodne sorbitanu, pochodne diolu acetylenowego i glikol polietylenowy, przy czym ten adiuwant ma stężenie powyżej 500 g/l, znamienny tym, że skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny zawiera układ utrzymujący zawiesinę obejmujący krzemionkę i alkilopoliwinylopirolidon.

Ponadto stwierdzono, że układ utrzymujący zawiesinę według niniejszego wynalazku rozwiązuje problemy, które spotykane są w przypadku, gdy skoncentrowana zawiesina ma niskie pH, jako że niskie pH dodatkowo ogranicza wybór środków utrzymujących zawiesinę, gdyż zwykłe środki, takie jak bentonit, są nieskuteczne w niskim pH. Jest wiele powodów, dla których wymagane może być niskie pH skoncentrowanej zawiesiny i niniejszy wynalazek na ogół stosowany może być we wszystkich takich preparatach. Na przykład mezotrion jest środkiem aktywnym agrochemicznie, którego rozpuszczalność jest silnie zależna od pH, i którego rozpuszczalność w niskim pH jest znacznie zmniejszona. Ponadto mezotrion wykazuje tendencję do powolnego i długo trwającego rozkładu chemicznego w roztworze wodnym, a zatem pożądane jest ograniczenie jego rozpuszczalnoś ci przez prowadzenie operacji przy niskim pH. Zatem chociaż zalety niniejszego wynalazku związane ze skutecznym działaniem przy dużej ilości adiuwantu występują w całym zakresie pH, zwykle od pH 9 (powyżej tego pH krzemionka zaczyna się rozpuszczać) do pH 1,5, to wynalazek jest szczególnie korzystny, gdy skoncentrowana zawiesina ma mieć niskie pH, na przykład poniżej pH 3.

Zatem zgodnie z kolejnym aspektem, przedmiotem niniejszego wynalazku jest skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny, mający pH poniżej 3, zawierający nierozpuszczalny składnik aktywny agrochemicznie oraz układ utrzymujący zawiesinę obejmujący krzemionkę i alkilopoliwinylopirolidon.

Mimo że nie istnieje konkretna dolna granica pH skoncentrowanej zawiesiny, a pH tak niskie jak 1,5 może być stosowane przy odpowiednim układzie adiuwantu, to w praktyce handlowej zwykle pożądane jest unikanie nadmiernie żrących preparatów, i na ogół spotyka się preparaty o minimalnym pH

PL 205 543 B1 o wartoś ci 2,2. Zatem termin „niskie pH” stosowany w niniejszym opisie oznacza pH od 3 do 1,5, a korzystnie od 3 do 2,2, na przykł ad od 2,2 do 2,4.

Korzystnie skoncentrowany preparat według niniejszego wynalazku ma pH od 3 do 1,5.

Alkilopoliwinylopirolidon jest polimerem grzebieniowym zawierającym poliwinylopirolidonowy szkielet mający alkilowe grupy boczne. Zwykle każda jednostka winylopirolidonowa zawiera przyłączoną jedną grupę alkilową, ale nie jest to regułą. Grupa alkilowa to korzystnie grupa C4 do C30 alkilowa, a konkretne przykłady dostępnych w handlu alkilopoliwinylopirolidonów zawierają grupy alkilowe o długości łańcucha 4 i 16. Średni ciężar cząsteczkowy alkilopoliwinylopirolidonu korzystnie wynosi od 1000 do 25000, na przykład od 5000 do 10000.

Krzemionkę korzystnie stanowi krzemionka pirolityczna, a najkorzystniej krzemionka hydrofilowa. Dostępne w handlu krzemionki pirolityczne mają pole powierzchni leżące w granicach od 50 m²/g do 380 m²/g. Korzystnie krzemionka pirolityczna ma pole powierzchni powyżej 100 m²/g. Korzystnie krzemionka pirolityczna ma średnią wielkość ziaren podstawowych poniżej 20 nm, na przykład od 7 do 20 nm.

Uważa się, że struktura układu wynika z oddziaływań alkilopoliwinylopirolidonu i krzemionki. Stwierdzono, że struktura skoncentrowanych zawiesin według niniejszego wynalazku zapewnia doskonałą trwałość, nawet w przypadku poddania skoncentrowanej zawiesiny siłom ścinającym, na przykład podczas mieszania. W praktyce handlowej pożądane jest, aby skoncentrowana mieszanina wykazywała rozdzielenie wynoszące maksymalnie 20%, a korzystnie nie więcej niż 15% podczas przyspieszonego testu przez 4 tygodnie w temperaturze 40°C, gdzie współczynnik trwałości (% rozdzielenia) jest jak zdefiniowano w przykładach. Doskonała kompozycja wykazuje nie więcej niż 2% rozdzielenia.

Charakter adiuwantu nie jest kwestią krytyczną dla wynalazku i specjalista w tej dziedzinie wybierze odpowiednie układy adiuwantu w celu optymalizacji wydajności biologicznej rozważanego składnika aktywnego. Dostępny jest szeroki zakres rodzajów adiuwantów znanych specjalistom w tej dziedzinie i chociaż nie zostanie tu podana wyczerpująca lista, to zwykle układ adiuwantu może na przykład zawierać jeden albo więcej środków wspomagających, takich jak kopolimery blokowe tlenku etylenu/tlenku propylenu, etoksylany alkoholi (takie jak Brij 97 i Brij 93), polisacharydy alkilowe (takie jak Atplus 435™), etoksylany alkilowofenylowe (takie jak Agral 90™), polietoksylowany kwas nonyloksy-fenylo-karboksylowy (taki jak Sandopan MA-18), etoksylany amin łojowych, pochodne olejów (zarówno mineralnych jak i roślinnych) (takie jak Atplus 411F™ i Atplus 463™), sorbit, etoksylowane pochodne sorbitanu (takie jak dowolny z serii środków powierzchniowych Tween™), pochodne diolu acetylenowego (takie jak dowolny z serii Surfynol) i glikol polietylenowy. Wydajność biologiczna może być dodatkowo podniesiona przez zawarcie w preparacie jednego albo kilku środków zwilżających, takich jak etoksylany alkoholi o krótkich łańcuchach.

W jednym aspekcie niniejszego wynalazku stężenie adiuwantu (czyli całkowite stężenie dodatków podnoszących wydajność biologiczną) jest większe niż 500 g/l. W celu uzyskania maksymalnego wzmocnienia aktywności składnika czynnego pożądane może być, aby stężenie adiuwantu wynosiło powyżej 650 g/l. Im wyższe jest stężenie adiuwantu, który dodawany jest w celu uzyskania wzmocnienia wydajności biologicznej, tym trudniejsze staje się uzyskanie trwałej skoncentrowanej zawiesiny. Zalety niniejszego wynalazku są zatem najlepiej widoczne przy wyższych stężeniach adiuwantu. Górna granica stężenia adiuwantu ustalona będzie zgodnie ze względami praktycznymi, takimi jak fakt, że wzrastająca zawartość adiuwantu zmniejsza zawartość wody w stężonej zawiesinie. Efektywna skoncentrowana zawiesina powinna zawierać co najmniej 5% wody.

Uważa się, że stężona zawiesina według niniejszego wynalazku uzyskuje swą strukturę na podstawie oddziaływań alkilopoliwinylopirolidonu i krzemionki. Stężenie alkilopoliwinylopirolidonu korzystnie wynosi od 5 do 30 g/l, a korzystniej od 10 do 30 g/l. Jeżeli to pożądane, to zastosowane mogą być wyższe stężenia alkilopoliwinylopirolidonu, i wchodzą one w zakres niniejszego wynalazku, ale stwierdzono, że zwiększenie stężenie alkilopoliwinylopirolidonu powyżej korzystnych granic zapewnia niewielki albo nie zapewnia żadnego wzrostu trwałości i w pewnych okolicznościach może nawet zmniejszać trwałość. Gdy składnikiem aktywnym jest na przykład mezotrion, to szczególnie korzystne jest stężenie alkilopoliwinylopirolidonu wynoszące od 10 do 20 g/l.

Zwiększanie zawartości krzemionki zwiększa stopień strukturalizacji, ale jednocześnie zwiększa lepkość kompozycji. Zatem w celu zapewnienia skutecznej strukturalizacji wymagane jest stężenie co najmniej 10 g/l krzemionki, podczas gdy stężenie wynoszące ponad około 40 g/l prawdopodobnie

PL 205 543 B1 da kompozycję, która będzie zbyt lepka, aby wykorzystać ją w praktyce. Stężenie krzemionki w skoncentrowanym preparacie wedł ug wynalazku korzystnie wynosi od 10 do 40 g/l, korzystniej od 20 do 35 g/l.

Zastosowane dokładne stężenia alkilopoliwinylopirolidonu i krzemionki zależą od charakteru i stężeń wszystkich innych składników, włącznie z wodą, w preparacie. Zatem podane wyżej zakresy są jedynie przykładowe.

Jak zauważono wyżej, mimo że skoncentrowana zawiesina według niniejszego wynalazku stosowana może być przy szerokim zakresie stężeń nierozpuszczalnych składników aktywnych (innymi słowy, składników aktywnych, których rozpuszczalność w wodzie jest taka, że w koncentracie pozostaje znacząca zawartość części stałych), jest ona szczególnie użyteczna do skoncentrowanych zawiesin, które albo zawierają dużą ilość adiuwantu, albo obejmują składnik aktywny, który wymaga preparatu o niskim pH, lub gdy zachodzą obie te okoliczności. Stężenie składnika aktywnego w skoncentrowanej zawiesinie nie jest kwestią zasadniczą dla niniejszego wynalazku, ale zwykle wynosi od 50 g/l do 500 g/l, na przykład od 75 g/l do 250 g/l. Przykładami takich składników aktywnych, które można wymienić, mogą być mezotrion i sulkotrion. Korzystnym składnikiem aktywnym jest mezotrion. Gdy składnikiem aktywnym jest mezotrion albo sulkotrion, skoncentrowany preparat według niniejszego wynalazku jest szczególnie odpowiedni do stosowania jako herbicyd.

Zwykle konieczne jest zakwaszenie skoncentrowanej zawiesiny w celu uzyskania pożądanego niskiego pH. Stosowany może być dowolny środek zakwaszający, ale stwierdzono, że szczególnie użyteczny jest kwas fosforowy, jako że zapewnia doskonałą regulację pH preparatu. Z pewnymi składnikami aktywnymi, takimi jak mezotrion, kwas fosforowy tworzy wewnętrzny układ buforujący.

W celu uzyskania najdogodniejszej równowagi między zwiększaniem efektów strukturalnych oddziaływań krzemionka/alkilopoliwinylopirolidon przy jednoczesnym unikaniu nadmiernej lepkości preparatu pożądane może być dodanie środka zmieniającego lepkość. Specjalistom w tej dziedzinie znanych jest wiele środków zmieniających lepkość, a typowe przykłady obejmują etery, takie jak eter dimetylowy glikolu dipropylenowego i eter n-butylowy glikolu tripropylenowego, ewentualnie etoksylowane alkohole C6 do C10, takie jak n-oktanol, 2-etyloheksanol i 3-butoksypropan-2-ol i glikole, takie jak dioctan glikolu propylenowego. Stwierdzono, że n-oktanol jest tanim i skutecznym środkiem zmieniającym lepkość, który może nawet wywoływać pewne korzystne efekty, jako składnik wzmocnienia efektywności biologicznej. Środek zmieniający lepkość może być obecny w stężeniu od 0 do 250 g/l, na przykład od 50 do 150 g/l.

Obecne mogą być również inne dodatki, które zwykle są stosowane w skoncentrowanych zawiesinach. Zwykle w handlowych zawiesinach stężonych zastosowanie środka przeciwpieniącego jest korzystne, i stwierdzono, że silikonowe środki przeciwpieniące są szczególnie odpowiednie do wprowadzenia do skoncentrowanej zawiesiny według niniejszego wynalazku. Środek przeciwpieniący obecny jest zwykle w stężeniu od 0,5 do 5 g/l, na przykład od 0,5 do 2 g/l.

Przy mieleniu stałego składnika aktywnego w celu utworzenia skoncentrowanej zawiesiny pożądane może być dodanie środka dyspergującego dla utrwalenia początkowej zawiesiny. Typowy dla takich środków dyspergujących jest kopolimer blokowy tlenku etylenu/tlenku propylenu o ciężarze cząsteczkowym 3000, zawierający około 50% wagowych części hydrofobowych. Takie środki dyspergujące mogą być dodane, jeżeli jest to pożądane, ale nie uznaje się ich za niezbędne do utworzenia efektywnej stężonej zawiesiny, jako że oddziaływanie alkilopoliwinylopirolidonu i krzemionki zapewnia efektywną strukturalizację. Zwykle środek dyspergujący może być obecny w stężeniu od 0 do 20 g/l.

Stężoną zawiesinę zwykle wytwarza się przez zmielenie technicznej wilgotnej pasty składnika aktywnego agrochemicznie w obecności innych składników kompozycji. Kolejność dodawania składników nie jest istotna, ale korzystnie alkilopoliwinylopirolidon i krzemionka są obecne przed rozpoczęciem mielenia, tak aby uzyskiwanie struktury przez kompozycję odbywało się podczas mielenia i natychmiast po nim. Zaletą kompozycji według niniejszego wynalazku jest to, że efekt tworzenia struktury wynikający z oddziaływań między krzemionką i alkilopoliwinylopirolidonem odnawia się szybko po zakończeniu działania sił ścinających podczas mielenia, zatem wszelka skłonność zmielonego składnika stałego do agregacji jest zredukowana. Dogodnie albo krzemionkę albo alkilopoliwinylopirolidon dodaje się po dodaniu wszystkich składników (ale przed mieleniem), tak że strukturalizacja kompozycji zachodzi jedynie po homogenizacji składników. Zakwaszenie skoncentrowanej zawiesiny do pożądanego pH można przeprowadzić, jeżeli jest to pożądane, przed mieleniem, ale dogodnie dokonuje się tego po mieleniu.

PL 205 543 B1

Przykłady

Wynalazek ilustrują następnie poniższe przykłady, w których części i procenty podane są wagowo, chyba że zaznaczono inaczej.

Opis produktów stosowanych w przykładach jest następujący:

Składnik	Opis
TWEEN 20 (TWEEN jest znakiem towarowym firmy Uniquema)	Etoksylowany (20) monolaurynian sorbitanu
RHODASURF DA630E (RHODASURF jest znakiem towarowym firmy Rhodia)	Etoksylowany (6) alkohol izodecylowy
PLURONIC PE 10500 (PLURONIC jest znakiem towarowym firmy BASF)	Tlenek polietylenu-tlenek polipropylenu - kopolimer blokowy tlenku polietylenu
AGRIMER AL-22 (AGRIMER jest znakiem towarowym firmy ISP)	Alkilowany poliwinylopirolidon
AEROSIL 3 00 (AEROSIL jest znakiem towarowym firmy Degussa)	Hydrofilowa krzemionka pirolityczna

P r z y k ł a d 1

Skoncentrowane zawiesiny mezotrionu wytwarza się stosując następującą metodę ogólną:

Adiuwant (jak zdefiniowano niniejszym) i środek modyfikujący lepkość (jeśli jest stosowany) odważa się do naczynia i homogenizuje. Środkiem dyspergującym dla mezotrionu (jeżeli jest stosowany) jest zwykle stały kopolimer blokowy tlenku etylenu/tlenku propylenu, który dogodnie ogrzewa się do jego temperatury topnienia (zwykle 35°C do 60°C, w zależności od ścisłego charakteru produktu) i dodaje się w stanie stopionym, mieszają c. Nastę pnie dodaje się alkilopoliwinylopirolidon i mieszanie prowadzi się do momentu uzyskania homogenicznego produktu. Następnie dodaje się pożądaną ilość wody i miesza się wraz ze środkiem przeciwpieniącym (jeżeli jest stosowany).

Dodaje się wilgotną techniczną pastę mezotrionu i zwiększa szybkość mieszania, które prowadzi się do uzyskania homogenicznej zawiesiny. Następnie odważa się do naczynia krzemionkę pirolityczna, zwilża ją preparatem przy umiarkowanej szybkości mieszania, po czym mieszanie kończy się stosując wyższą szybkość mieszania. Wytwarza się homogeniczny, jednorodny, ruchliwy i lepki płyn.

Tę wstępną mieszankę miele się, stosując mini-młynek silnikowy „Eiger”, do otrzymania 100% cząstek o wielkości poniżej 50 μm i ponad 70% o wielkości poniżej 5 μm, co zmierzono przy użyciu aparatu „Malvern” Mastersizer S.

Otrzymaną zmieloną podstawę doprowadza się do pH 2,2-2,4 w temperaturze 20°C kwasem ortofosforowym (85,5% wag.) i skoncentrowaną zawiesinę miesza się przez około 5 minut, stosując mieszadło łopatkowe w celu efektywnego mieszania. Trwałość kompozycji oceniono opisaną niżej metodą.

Kompozycje wytworzone z wykorzystaniem powyższej metody ogólnej podane są w tabeli 1.

T a b e l a 1

		Nr przykładu
Składnik	Stężenie (g/l)	1	2	3	4	5	6
1	2	3	4	5	6	7	8
Mezotrion		100	100	100	100	100	100
TWEEN 20		490,5	490,5	490,5	490,5	490,5	490,5
RHODASURF DA630E		218	218	218	218	218	218
PLURONIC PE10500		16,4	16,4	16,4	16,4	16,4	16,4
AGRIMER AL-22		16,4	19,6	16, 4	27,3	16,4	19, 6
AEROSIL 300		26,2	32,7	32,7	32,7	29,4	29,4
Oktan-1-ol		87,2	87,2	54,5	87,2	87,2	54,5

PL 205 543 B1 ciąg dalszy Tabeli 1

1	2	3	4	5	6	7	8
Kwas fosforowy (85,5% wag.)		24,5	24,5	24,5	24,5	24,5	24,5
Środek przeciwpieniący		1	1	1	1	1	1
Woda		do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra

T a b e l a 1 (cią g dalszy)

		Nr przykładu
Składnik	Stężenie	7	8	9	10	11
Mezotrion		100	100	100	100	100
TWEEN 20		490,5	490,5	490,5	490,5	490,5
RHODASURF DA630E		218	218	218	218	218
PLURONIC PE10500		16,4	16,4	16,4	16,4	16,4
AGRIMER AL-22		19,6	16,4	24,0	16,4	16,4
AEROSIL 300		29,4	32,7	32,7	26,2	26,2
Oktan-1-ol		87,2	87,2	87,2	87,2	87,2
Kwas fosforowy (85,5% wag.)		24,5	24,5	24,5	24,5	24,5
Środek przeciwpieniący		1	1	1	1	1
Woda		do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra

Trwałość każdej kompozycji w postaci skoncentrowanej zawiesiny mierzy się w przyspieszonych testach w następujący sposób:

Skoncentrowaną zawiesinę przelewa się do wyskalowanego cylindra szklanego, który utrzymuje się w temperaturze testu (25°C). Brak trwałości (rozdzielenie faz) objawia się jako wystąpienie klarownej warstwy u góry cylindra. Współczynnik trwałości (procent rozdzielenia) rejestruje się jako % klarownej warstwy (wysokość klarownej warstwy podzielona przez całkowitą wysokość preparatu i pomnoż ona przez 100).

Należy zrozumieć, że im niższy współczynnik trwałości, tym kompozycja jest bardziej trwała. Należy również zauważyć, że te przyspieszone testu oddają bardzo ciężkie warunki, i ocenia się, że 16 tygodni w temperaturze 40°C odpowiada ponad czterem latom w normalnych warunkach otoczenia. Wyniki dla testu przechowywania przez 16 tygodni w temperaturze 25°C przedstawione są w poniższej tabeli 2.

T a b e l a 2 - Test przechowywania przez 16 tygodni w temperaturze 25°C.

Nr przykładu	1	2	3	4	5	6	8	9	10	11
Współczynnik trwałości (% klarownej warstwy)	1,5	1,0	0,5	1,5	1,5	1,0	0,5	1,0	1,0	0,5

Zastrzeżenia patentowe

Claims

1. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny zawierający (i) nierozpuszczalny składnik aktywny agrochemicznie i (ii) adiuwant wybrany z grupy obejmującej kopolimery blokowe tlenku etylenu/tlenku propylenu, etoksylany alkoholi, polisacharydy alkilowe, etoksylany alkilowofenylowe, polietoksylowane kwasy nonyloksy-fenylo-karboksylowe, etoksylany amin łojowych, pochodne olejów, sorbitol, etoksylowane pochodne sorbitanu, pochodne diolu acetylenowego i glikol polietylenowy, przy czym ten adiuwant ma stężenie powyżej 500 g/l, znamienny tym, że skoncentrowany

PL 205 543 B1 preparat w postaci wodnej zawiesiny zawiera układ utrzymujący zawiesinę obejmujący krzemionkę i alkilopoliwinylopirolidon.

2. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, że ma pH od 3 do 1,5.

3. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że grupę alkilową w alkilopoliwinylopirolidonie stanowi grupa C4 do C30 alkilowa.

4. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że średni ciężar cząsteczkowy alkilopoliwinylopirolidonu wynosi od 1000 do 25000.

5. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wed ł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stężenie alkilopoliwinylopirolidonu wynosi od 5 do 30 g/l.

6. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wed ł ug zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krzemionkę stanowi krzemionka pirolityczna.

7. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wedł ug zastrz. 6, znamienny tym, ż e krzemionka pirolityczna ma pole powierzchni powyżej 100 m²/g.

8. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wed ł ug zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że krzemionka pirolityczna ma średnią wielkość ziaren podstawowych poniżej 20 nm.

9. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny wed ł ug zastrz. 1 albo 2, albo 7, znamienny tym, że stężenie krzemionki wynosi od 10 do 40 g/l.

10. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 1 albo 2, albo 7, znamienny tym, że stężenie adiuwantu wynosi powyżej 650 g/l.

11. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 1 albo 2, albo 7, znamienny tym, że skoncentrowana zawiesina zawiera co najmniej 5% wody.

12. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według któregokolwiek z zastrz. 1 do 12, znamienny tym, że składnik aktywny agrochemicznie stanowi mezotrion albo sulkotrion.

13. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 12, znamienny tym, że składnik aktywny agrochemicznie stanowi mezotrion.

14. Zastosowanie skoncentrowanego preparatu w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 12 albo 13, jako herbicydu.

15. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny mający pH poniżej 3, zawierający nierozpuszczalny składnik aktywny agrochemicznie, znamienny tym, że skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny zawiera ukł ad utrzymujący zawiesinę obejmują cy krzemionkę i alkilopoliwinylopirolidon.

16. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15, znamienny tym, że grupę alkilową w alkilopoliwinylopirolidonie stanowi grupa C4 do C30 alkilowa.

17. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że średni ciężar cząsteczkowy alkilopoliwinylopirolidonu wynosi od 1000 do 25000.

18. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że stężenie alkilopoliwinylopirolidonu wynosi od 5 do 30 g/l.

19. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że krzemionkę stanowi krzemionka pirolityczna.

20. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 19, znamienny tym, że krzemionka pirolityczna ma pole powierzchni powyżej 100 m²/g.

21. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 19 albo 20, znamienny tym, że krzemionka pirolityczna ma średnią wielkość ziaren podstawowych poniżej 20 nm.

22. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, albo 20, znamienny tym, że stężenie krzemionki wynosi od 10 do 40 g/l.

23. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, albo 20, znamienny tym, że skoncentrowana zawiesina zawiera co najmniej 5% wody.

24. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 15 albo 16, albo 20, znamienny tym, że składnik aktywny agrochemicznie stanowi mezotrion albo sulkotrion.

25. Skoncentrowany preparat w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 24, znamienny tym, że składnik aktywny agrochemicznie stanowi mezotrion.

26. Zastosowanie skoncentrowanego preparatu w postaci wodnej zawiesiny według zastrz. 24 albo 25, jako herbicydu.