PL192876B1

PL192876B1 - Kompozycja poliolefinowa

Info

Publication number: PL192876B1
Application number: PL341535A
Authority: PL
Inventors: Anteo Pelliconi; Giovanni Galetti; Paolo Ferrari
Original assignee: Montech Usa Inc
Priority date: 1998-11-03
Filing date: 1999-10-20
Publication date: 2006-12-29
Also published as: ID25491A; JP2002528621A; EP1042401B1; AR023691A1; NO20003426L; AU1264600A; ES2237176T3; DE69923660T2; CN1287566A; NO20003426D0; JP4480116B2; ATE288941T1; TR200001838T1; WO2000026295A1; BR9907139A; KR100580897B1; DE69923660D1; PL341535A1; CN1142973C; US6395832B1

Abstract

1. Kompozycja poliolefinowa, znamienna tym, ze zawiera, w % wagowych (A) 40-60% polimeru propylenu o szerokim rozk ladzie ci ezarów cz asteczkowych (sk ladnika A), o wska zniku polidyspersyjno sci od 5 do 15 i szybko sci p lyni ecia stopu od 80 do 200 g/10 minut (zgodnie z norm a ASTM-D 1238, warunek L); przy czym wska znik polidyspersyjno sci P.I. oznacza si e srodkami z u zyciem reometru i z zastosowaniem nast epuj acego równania: P.I. = 54,6 (modu l rozdzielania) -1,76 gdzie modu l rozdzielania (MS) okre sla si e jako MS = (cz estotliwo sc przy G' = 500 Pa)/(cz estotliwo sc przy G" = 500 Pa) gdzie G' stanowi sk ladow a rzeczywist a modu lu, a G" stanowi niski modu l, oraz (B) 40-60% cz esciowo nierozpuszczalnego w ksylenie kauczukowego polimeru olefinowego (sk ladnika B), zawieraj acego co najmniej 65% wagowych etylenu; przy czym stosunek lV S /IV A , lepko sci istotnej (IV S ) cz esci rozpuszczalnej w ksylenie kompo- zycji poliolefinowej w temperaturze pokojowej do lepko sci istotnej (IV A ) sk ladnika (A) wynosi od 2 do 2,5, korzystnie od 2,1 do 2,4, a obie warto sci lepko sci istotnej oznacza si e w tetrahydronaftale- nie w temperaturze 135°C. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja poliolefinowa, elastomeryczna, termoplastyczna. W szczególności, wynalazek dotyczy kompozycji zawierających polimer propylenu o szerokim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych.

Z uwagi na właściwości mechaniczne i fizyczne, kompozycja polimerowa według wynalazku znajduje zastosowanie przede wszystkim w samochodach (np. jako zderzaki i pasy boczne).

Taka kompozycja poliolefinowa wykazuje dobrą równowagę właściwości mechanicznych, w szczególności równowagi między modułem sprężystości przy zginaniu oraz udarnością Izoda, nawet w niskich temperaturach (np. w temperaturze -30°C).

Ponadto, kompozycja według wynalazku wykazuje zadowalające właściwości optyczne. Zgodnie z wymaganiem rynku, kompozycja wykazuje niski poziom połysku.

Dodatkową zaletę, którą wykazuje kompozycja według wynalazku, stanowi to, że wykazuje ona niski współczynnik cieplnej rozszerzalności liniowej (CLTE). Właściwość ta zapewnia wysoką stabilność wymiarów wyrobów wytwarzanych z kompozycji poliolefinowej według wynalazku.

Kompozycja poliolefinowa, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że zawiera, w % wagowych (A) 40-60% polimeru propylenu o szerokim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych (składnika A), o wskaź niku polidyspersyjnoś ci od 5 do 15 i szybkoś ci pł ynię cia stopu od 80 do 200 g/10 minut (zgodnie z normą ASTM-D 1238, warunek L); przy czym wskaźnik polidyspersyjności P.I. oznacza się środkami z użyciem reometru i z zastosowaniem następującego równania:

P.I. = 54,6 (moduł rozdzielania)^-1,76 gdzie moduł rozdzielania (MS) określa się jako

MS = (częstotliwość przy G' = 500 Pa)/(częstotliwość przy G = 500 Pa) gdzie G' stanowi składową rzeczywistą modułu, a G stanowi niski moduł, oraz (B) 40-60% częściowo nierozpuszczalnego w ksylenie kauczukowego polimeru olefinowego (składnika B), zawierającego co najmniej 65% wagowych etylenu;

przy czym stosunek IVS/IVA lepkości istotnej (lVS) części rozpuszczalnej w ksylenie kompozycji poliolefinowej w temperaturze pokojowej do lepkości istotnej (IVA) składnika (A) wynosi od 2 do 2,5, korzystnie od 2,1 do 2,4, a obie wartości lepkości istotnej oznacza się w tetrahydronaftalenie w temperaturze 135°C.

Korzystnie, kompozycja poliolefinowa zawiera ponadto 0,5-3 części wagowych wypełniacza mineralnego, w stosunku do sumy składników (A) i (B).

Korzystnie, kompozycja poliolefinowa wykazuje szybkość płynięcia stopu wynoszącą od 5 do 20 g/10 minut.

Korzystnie, składnik (A) kompozycji poliolefinowej ma szybkość płynięcia stopu wynoszącą od 80 do 150 g/10 minut.

Korzystnie, składnik (B) kompozycji poliolefinowej stanowi poli(etylen-co-propylen).

Sposób oznaczania zawartości części rozpuszczalnej w ksylenie i wskaźnika polidyspersyjności opisano niżej. W niniejszym opisie temperatura pokojowa oznacza temperaturę około 25°C.

Kompozycja według wynalazku wykazuje zazwyczaj szybkość płynięcia stopu od 5 do 20 g/10 minut. Ponadto jej moduł sprężystości przy zginaniu wynosi zazwyczaj od 650 do 1000 MPa, korzystnie od 700 do 1000 MPa. Korzystnie współczynnik cieplnej rozszerzalności liniowej wynosi do 8°C^-1 x 10^-5, jeszcze korzystniej 5-8; udarność Izoda z karbem w temperaturze -30°C wynosi zazwyczaj 15 kJ/m²lub powyżej, korzystnie 18 kJ/m². Typowe wartości połysku wynoszą poniżej 50%. Sposoby pomiaru tych właściwości opisano niżej.

Składnik (A) stanowi krystaliczny homopolimer propylenu lub kopolimer propylenu z etylenem albo C₄-C₁₀-a-olefiną lub ich mieszaninę. Korzystnym komonomerem jest etylen. Zawartość komonomeru wynosi korzystnie od 0,5 do 1,5% wag., jeszcze korzystniej od 0,5 do 1% wag.

Zawartość części nierozpuszczalnej w ksylenie w temperaturze 25°C składnika (A) wynosi zazwyczaj ponad 90%, korzystnie jest równa lub wyższa od 94% wag.

Składnik (A) wykazuje przybliżony rozkład ciężarów cząsteczkowych Mw/Mn (Mw = wagowo średni ciężar cząsteczkowy, a Mn = liczbowo średni ciężar cząsteczkowy, obie wartości oznaczane metodą chromatografii żelowej) od 8 do 30, jeszcze korzystniej od 8,5 do 25.

Kauczukowy polimer olefinowy jako składnik (B) stosowany w kompozycji poliolefinowej według wynalazku może stanowić poli(etylen-co-C₃-C₁₀-a-olefina) lub poli(etylen-co-propylen-co-C₄-C₁₀-aPL 192 876 B1

-olefina) o zawartości etylenu korzystnie od 65 do 80% wag. Ostatni polimer zawiera 0,5-10% wag.

C₄-C₁₀-a-olefiny. Kauczukowy polimer olefinowy może ponadto zawierać dien, którego zawartość wynosi korzystnie 1-10% wag., jeszcze korzystniej 1-5% wag.

Kauczukowy polimer olefinowy jako składnik (B) jest częściowo rozpuszczalny w ksylenie w temperaturze pokojowej. Zawartość części nierozpuszczalnej w ksylenie wynosi około 25-35% wag., korzystnie 27-33% wag.

Do C₃-C₁₀-a-olefin przydatnych do wytwarzania składnika (B), opisanego wyżej, należy propylen, 1-buten, 1-penten, 1-heksen, 4-metylo-1-penten i 1-okten. Szczególnie korzystny jest propylen i 1-buten.

Wypełniacz mineralny, gdy jest obecny, jest korzystnie wybrany spośród talku, węglanu wapnia, krzemionki, zwykłych glinek, wollastonitu, ziemi okrzemkowej, tlenku tytanu i zeolitów. Korzystnym wypełniaczem mineralnym jest talk.

Oprócz wspomnianych wyżej wypełniaczy mineralnych kompozycja poliolefinowa według wynalazku może ponadto zawierać zwykłe dodatki, np. stabilizatory, pigmenty, inne wypełniacze i środki wzmacniające, np. sadzę oraz perełki i włókna szklane.

Kompozycję poliolefinową według wynalazku można wytwarzać jako mieszankę fizyczną lub mieszankę chemiczną.

Korzystnie kompozycję poliolefinową według wynalazku wytwarza się bezpośrednio w polimeryzacji, drogą sekwencyjnej polimeryzacji w serii reaktorów, opartej na określonych stereospecyficznych katalizatorach Zieglera-Natty, prowadząc polimeryzację składnika (A) i składnika (B). Następnie dodaje się ewentualnie wypełniacz mineralny, przez mieszanie, lub w końcowej sekcji granulacji przemysłowej instalacji do polimeryzacji.

Polimeryzację prowadzi się w co najmniej trzech kolejnych etapach, w obecności określonych stereospecyficznych katalizatorów Zieglera-Natty, osadzonych na halogenku magnezu w postaci aktywnej. W szczególności polimer propylenu o szerokim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych jako składnik (A) opisany wyżej można wytworzyć drogą sekwencyjnej polimeryzacji w co najmniej dwóch etapach, a kauczukowy polimer olefiny w innym etapie (etapach).

Alternatywnie kompozycję poliolefinową według wynalazku można fizycznie zmieszać lub wymieszać w dowolnym zwykłym urządzeniu do mieszania, takim jak wytłaczarka lub mieszanka Banbury, przez zmieszanie składników (A) i (B) oraz ewentualnie dodatkowych składników. Składniki (B) i (A) można zmieszać w stanie stopionym lub zmiękczonym.

Jak to zaznaczono uprzednio, etap polimeryzacji można zrealizować w co najmniej trzech kolejnych etapach, przy czym składniki (A) i (B) wytwarza się w odrębnych kolejnych etapach, przeprowadzając każdy etap w obecności wytworzonego polimeru i katalizatora stosowanego w poprzednim etapie. Katalizator dodaje się tylko w pierwszym etapie, z tym że jego aktywność jest taka, że jest on w dalszym ciągu aktywny w następnych etapach. Kolejność, w jakiej wytwarza się składniki (A) i (B), nie ma decydującego znaczenia. Jednakże korzystnie składnik (B) wytwarza się po wytworzeniu składnika (A).

Katalizator stosowany do wytwarzania składnika (A) korzystnie charakteryzuje się tym, że jest on zdolny do wytwarzania polimerów propylenu o zawartości frakcji nierozpuszczalnej w ksylenie w temperaturze 25°C, większej lub równej 90% wag., korzystnie większej lub równej 94% wag. Ponadto jest on na tyle wrażliwy na regulatory ciężaru cząsteczkowego, aby można było wytwarzać homopolimery propylenu o szybkości płynięcia stopu w zakresie od 1 do 20 g/10 minut oraz powyżej 200 g/10 minut.

Sposoby wytwarzania polimeru propylenu o szerokim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych, jako składnika (A), według wynalazku, opisano w europejskim zgłoszeniu patentowym nr 573 862.

Wyżej opisany katalizator stosuje się we wszystkich etapach procesu polimeryzacji według wynalazku, do bezpośredniego wytwarzania łącznie składników (A) i (B).

Katalizatory o wyżej wspomnianych charakterystykach są znane w literaturze patentowej; szczególnie dogodne są katalizatory opisane w opisie patentowym USA nr 4 399 054 i w opisach patentowych europejskich 45977 i 395083.

Polimeryzację możną prowadzić w sposób ciągły lub periodycznie, zgodnie ze znanymi technikami, w fazie ciekłej w obecności lub bez obojętnego rozpuszczalnika lub w fazie gazowej albo w mieszanych fazach ciecz/gaz. Korzystnie proces prowadzi się w fazie gazowej.

Czas i temperatura reakcji nie mają zdecydowanego znaczenia; jednakże temperatura wynosi zazwyczaj 20-100°C.

PL 192 876 B1

Korzystnie temperatura reakcji wynosi zazwyczaj od 40 do 65°C, w przypadku polimeryzacji składnika (B).

Ciężar cząsteczkowy reguluje się z użyciem znanych regulatorów, takich jak wodór.

Podstawowym składnikiem katalizatorów Zieglera-Natty, stosowanych w procesie polimeryzacji według wynalazku, jest stały składnik katalizatora, stanowiący związek tytanu z co najmniej jednym wiązaniem tytan-chlorowiec oraz związek będący donorem elektronów, obydwa osadzone na halogenku magnezu w postaci aktywnej.

Innym podstawowym składnikiem (kokatalizatorem) jest związek glinoorganiczny, taki jak związek alkiloglinowy. Ewentualnie dodaje się zewnętrzny donor.

Do stałych składników katalizatora, stosowanych w takich katalizatorach, należą jako donory elektronów (donory wewnętrzne) związki wybrane z grupy obejmującej etery, ketony, laktony, związki zawierające atomy N, P i/lub S oraz estry kwasów mono- i dikarboksylowych. Do szczególnie odpowiednich związków będących donorami elektronów należą estry kwasu ftalowego, takie jak ftalan dibutylu, dioktylu, difenylu i benzylobutylu.

Do innych szczególnie odpowiednich donorów elektronów należą 1,3-dietery o wzorze

gdzie każdy z R^I i R^II, które są takie same lub różne, oznacza C1-C18-alkil, C1-C18-cykloalkil lub C7-C18-aryl, każdy z R^III i R^IV, które są takie same lub różne, oznacza C1-C4-alkil, albo 1,3-dietery, w których atom węgla w pozycji 2 należy do cyklicznej lub policyklicznej struktury, utworzonej przez 5, 6 lub 7 atomów węgla, zawierające dwa lub trzy miejsca nienasycenia.

Etery tego typu opisano w publikowanych europejskich zgłoszeniach patentowych 361493 i 728769.

Do reprezentatywnych przykładów takich dieterów należą: 2-metylo-2-izopropylo-1,3-dimetoksypropan, 2,2-diizobutylo-1,3-dimetoksypropan, 2-izopropylo-2-cyklopentylo-1,3-dimetoksypropan, 2-izopropylo-2-izoamylo-1,3-dimetoksypropan i 9,9-bis(metoksymetylo)fluoren.

Wyżej wspomniane składniki katalizatora wytwarza się różnymi sposobami. Tak np. addukt MgCl2.nROH (zwłaszcza w postaci kulistych cząstek), w którym n wynosi generalnie od 1 do 3, a ROH oznacza etanol, butanol lub izobutanol, poddaje się reakcji z nadmiarem związku elektrodonorowego zawierającego TiCl4. Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj od 80 do 120°C. Substancję stałą wydziela się następnie i poddaje jeszcze raz reakcji z TiCl4 w obecności lub bez związku elektrodonorowego, po czym wydziela się ją i przemywa porcjami węglowodoru, aż do zaniku jonów chlorkowych. W stałym składniku katalizatora zawartość związku tytanu, wyrażanego jako Ti, wynosi zazwyczaj od 0,5 do 10% wag. Ilość związku elektrodonorowego, który pozostaje związany ze stałym składnikiem katalizatora wynosi zazwyczaj 5-20% molowych w stosunku do dihalogenku magnezu. Do związków tytanu, które można zastosować do wytwarzania stałego składnika katalizatora, należą halogenki i chlorowcoalkoholany tytanu. Korzystnym związkiem jest tetrachlorek tytanu.

W opisanej wyż ej reakcji otrzymuje się halogenek magnezu w postaci aktywnej. Znane są z literatury inne reakcje, w których powstaje halogenek magnezu w postaci aktywnej, wychodząc ze związków magnezu, innych niż halogenki, takich jak karboksylany magnezu.

Do związków alkiloglinu stosowanych jako kokatalizatory, należą trialkilogliny, takie jak trietylo-Al, triizobutylo-Al, tri-n-butylo-Al oraz liniowe i cykliczne związki alkiloglinowe, zawierające dwa lub większą liczbę atomów Al połączonych ze sobą poprzez atomy O lub N, albo grupy SO4 lub SO3.

Związek alkiloglinowy stosuje się zazwyczaj w takiej ilości, że stosunek Al/Ti wynosi od 1 do 1000.

Związkami elektrodonorowymi, które można zastosować jako zewnętrzne donory, są estry kwasów aromatycznych, takie jak benzoesany alkilu, a zwłaszcza związki krzemu zawierające co najmniej jedno wiązanie Si-OR, w którym R oznacza rodnik węglowodorowy. Jako przydatne przykłady związków krzemu wymienić można (tert-butylo)2Si(OCH3)2, (cykloheksylo)(metylo)-Si(OCH3)2, (fenylo)2Si(OCH3)2 i (cyklopentylo)2Si(OCH3)2.

Z powodzeniem można także zastosować 1,3-dietery o wzorach przedstawionych wyżej.

PL 192 876 B1

Gdy wewnętrznym donorem jest jeden z takich dieterów, zewnętrzne donory można pominąć.

Katalizator można poddać wstępnemu kontaktowaniu z niewielkimi ilościami olefin (prepolimeryzacji), co poprawia zarówno skuteczność katalizatora, jak i morfologię polimerów. Prepolimeryzację prowadzi się utrzymując katalizator w zawiesinie w rozpuszczalniku węglowodorowym (np. heksanie lub heptanie) i prowadząc polimeryzację w temperaturze od temperatury otoczenia do 60°C, przez okres czasu wystarczający do wytworzenia polimeru w ilościach 0,5-3 razy wyższych od wagi stałego składnika katalizatora. Można ją również prowadzić w ciekłym propylenie, w warunkach temperaturowych podanych wyżej, otrzymując polimer w ilości do 1000 g/g składnika katalitycznego.

Jak to stwierdzono wyżej, kompozycję poliolefinową według wynalazku można także otrzymać przez mieszanie. Mieszanie przeprowadza się znanymi sposobami, wychodząc z granulek, proszków lub cząstek polimerów otrzymanych w procesie polimeryzacji, korzystnie wstępnie wymieszanych w stanie stał ym z wypeł niaczem mineralnym (np. w mieszarce Banbury, Haake lub Lodige), po czym prowadzi się wytłaczanie.

Jak to wspomniano wyżej, kompozycja polimerowa według wynalazku nadaje się do wytwarzania zderzaków i innych części pojazdów, takich jak pasy boczne. W związku z tym kompozycję polimerową poddaje się przeróbce znanymi sposobami, stosowanymi do wytwarzania takich wyrobów.

Następujące metody analityczne zastosowano do scharakteryzowania polimeru propylenu jako składnika (A), kopolimeru kauczukowego jako składnika (B) i otrzymanej z nich kompozycji.

Szybkość płynięcia stopu, oznaczana zgodnie z ASTM-D 1238, warunek L.

Lepkość istotna [η]: oznaczano w tetrahydronaftalenie w temperaturze 135°C

Etylen: oznaczano metodą spektroskopii IR.

Części rozpuszczalne i nierozpuszczalne w ksylenie: 2,5 g polimeru rozpuszcza się w 250 ml ksylenu w temperaturze 135°C z mieszaniem. Po 20 minutach roztworowi pozwala się schłodzić do temperatury 25°C ciągle mieszając, po czym pozostawia się na 30 minut do opadnięcia. Osad odsącza się na bibule, roztwór odparowuje się w strumieniu azotu i pozostałość suszy się pod próżnią w temperaturze 80°C, do stałej wagi. Następnie wylicza się procent wagowy polimeru rozpuszczalnego i nierozpuszczalnego w ksylenie w temperaturze otoczenia (25°C).

Wskaźnik polidyspersyjności (P.I.): pomiar rozkładu ciężarów cząsteczkowych polimeru. W celu wyznaczenia wartości P.I. wyznacza się moduł rozdzielania przy niskiej wartości modułu, np. 500 Pa, w temperaturze 200°C, z użyciem reometru z równoległymi płytkami, model RMS-800, dostępnego z Rheometics (USA), działającego z częstotliwością oscylacji zwiększającą się od 0,01 rad/s do 100 rad/s. Z wartości modułu rozdzielania wartość P.I. można wyliczyć z następującego równania:

MS = (częstotliwość przy G' = 500 Pa)/(częstotliwość przy G = 500 Pa) gdzie G' stanowi składową rzeczywistą modułu, a G stanowi niski moduł.

Moduł sprężystości: oznaczano zgodnie z ASTM-D 790.

CLTE: metoda badań oparta jest na metodzie ASTM D 696 i E83-61. Przed pomiarem CLTE próbkę kondycjonuje się w aparacie TMA (do analizy termomechanicznej) w temperaturze 120°C przez 10 minut, w celu zlikwidowania naprężeń wywołanych w próbce (3,5 mm grubości, 10 m długości) podczas wtrysku. Następnie wyznacza się krzywą dylatacji w zakresie temperatur 0-130°C, przy szybkości skanowania 3°C/minutę, pod obciążeniem 1 mN (płaska próbka o średnicy 3,66 mm).

Pomiar CLTE wykonuje się w kierunku wzdłużnym w stosunku do linii wtrysku polimeru.

CLTE mierzy się przy α = ΔL/(L° x ΔΤ) w zakresie temperatur 23-80°C.

ΔL: zmiana długości w temperaturze w granicach 23-80°C.

ΔΤ = 80-23 = 57°C

L° = wyjściowa długość próbki.

Udarność Izoda z karbem w temperaturze -30°C mierzy się zgodnie z normą ASTM-D 256/A.

Połysk: oznaczano zgodnie z ASTM-D 2457

Następujące przykłady podano w celu zilustrowania, a nie ograniczania wynalazku.

P r z y k ł a d y 1-2 i przykłady porównawcze 1C-2C

Wytwarzanie stałego składnika katalizatora

Addukty MgCl2/alkohol w postaci kulistej wytwarza się sposobem opisanym w przykładzie 2 patentu USA nr 2 399 054, ale przy szybkości 3 000 obrotów/minutę zamiast 10 000 obrotów/minutę.

Addukt częściowo odalkoholizowuje się przez ogrzewanie przy wzroście temperatury od 30 do 180°C, w strumieniu azotu.

PL 192 876 B1

Do 1 litrowej kolby, wyposażonej w chłodnicę i mieszadło mechaniczne wprowadzono, w strumieniu azotu, 625 ml TiCl4. W temperaturze 0°C, w trakcie mieszania, dodano 25 g częściowo odalkoholizowanego adduktu. Mieszaninę ogrzano następnie do temperatury 100°C w ciągu 1 godziny; gdy temperatura wzrosła do 40°C, dodano ftalan diizobutylu (DIBF) w stosunku molowym Mg/DIBF = 8.

Temperaturę 100°C utrzymywano przez 2 godziny. Mieszaninę pozostawiono do dekantacji i gorą c ą ciecz odessano. Dodano 550 ml TiCl4 i mieszaninę ogrzano do temperatury 120°C na 1 godzinę. Na koniec mieszaninę pozostawiono do opadnięcia i ciecz odessano na gorąco; pozostałą substancję stałą przemyto 6 razy porcjami po 200 ml bezwodnego heksanu w temperaturze 60°C i 3 razy w temperaturze pokojowej. Substancję stałą wysuszono następnie pod próżnią .

Polimeryzacja

Polimeryzację prowadzono w sposób ciągły w serii reaktorów wyposażonych w urządzenia do przenoszenia produktu z jednego reaktora do bezpośrednio następnego.

W fazie gazowej wodór, propan i monomery analizowano w sposób cią gły i wprowadzano w podanej kolejnoś ci, aby otrzymać wymagane stężenia.

W próbie polimeryzacji mieszaninę aktywatora, trietyloglinu (TEAL) i dicyklopentylodimetoksysilanu (DCPMS) jako składnika elektrodonorowego kontaktowano ze stałym składnikiem katalizatora, w taki sposób, aby stosunek wagowy TEAL/katalizator wynosił 5, w temperaturze 30°C w ciągu około 9 minut. TEAL i związek elektrodonorowy stosuje się w takich ilościach, ż e stosunek wagowy TEAL/DCPMS wynosi 15.

Katalizator przeniesiono następnie do reaktora zawierającego nadmiar ciekłego propylenu i prowadzono prepolimeryzację przez 33 minuty w temperaturze 25°C.

Prepolimer przeniesiono następnie do pierwszego reaktora do polimeryzacji w fazie gazowej, w którym następowała homopolimeryzacja propylenu, prowadz ąca do homopolimerów propylenu o niskiej MFR. Otrzymany produkt przeniesiono nast ę pnie do drugiego reaktora, w którym prowadzono homopolimeryzację propylenu, prowadzącą do homopolimerów propylenu o wysokiej MFR. Na koniec produkt z drugiego reaktora przeniesiono do trzeciego reaktora, w którym etylen kopolimeryzowano z propylenem, w celu otrzymania składnika (B).

Warunki polimeryzacji w każdym reaktorze podano w tabeli I, w właściwości otrzymanych w ten sposób produktów podano w tabeli II.

T a b e l a I

Przykład	1	2	1C	2C
1	2	3	4	5
Pierwszy reaktor
Temperatura (°C)	80	80	70	70
Polipropylen (% wag.)	20	19	24	25
MRF L, g/ 10 minut	2,7	2,5	6,9	10,7
Drugi reaktor
Temperatura (°C)	80	80	70	70
Polipropylen (% wag.)	34	35	35	36
MRF L, g/ 10 minut	102	105	46	68
Części nierozpuszczalne w ksylenie (% wag.)	96,5	96,5	96,4	96,3
IVi (dl/g)	1,00	1,00	1,20	1,08
P.I.	12	12	6,0	6,2
Mw/Mn	19,99	19,99	-	-

PL 192 876 B1 cd. tabeli I

Trzeci reaktor
1	2	3	4	5
Temperatura (°C)	65	65	65	65
Poli(etylen-co-propylen) (% wag.)	46	46	41	39
C2/(C2+C3), molowo	0,58	0,56	0,61	0,59

T a b e l a II

Przykład	1	2	1C	1C
MFR L (g/ 10 minut)	11,3	9,7	11,3	14,3
Części rozpuszczalne w ksylenie (% wag.)	31,6	32,1	29,3	26,8
Części nierozpuszczalne w ksylenie (% wag.)	66,7	66,2	69,1	72,0
Zawartość etylenu (% wag.)	33,2	34,6	29,7	28,5
IVs (dl/g)	2,23	2,26	2,40	2,39
Stosunek IVs/IVa	2,23	2,26	2,0	2,21
Moduł sprężystości (MPa)	910	810	920	980
Udarność Izoda w -30/C (kJ/m²)	33,1	19,9	9,2	11,2
Połysk w 60° na płytce 1 mm (%o)	39,9	41,0	67,4	38,0
Wzdłużna CLTE (°C^-1 x 10^-5)	7,18	7,29	7,05	10,63

Zastrzeżenia patentowe

Claims

1. Kompozycja poliolefinowa, znamienna tym, że zawiera, w % wagowych (A) 40-60% polimeru propylenu o szerokim rozkładzie ciężarów cząsteczkowych (składnika A), o wskaźniku polidyspersyjności od 5 do 15 i szybkości płynięcia stopu od 80 do 200 g/10 minut (zgodnie z normą ASTM-D 1238, warunek L); przy czym wskaźnik polidyspersyjności P.I. oznacza się środkami z użyciem reometru i z zastosowaniem następującego równania:

przy czym stosunek lVS/IVA, lepkości istotnej (IVS) części rozpuszczalnej w ksylenie kompozycji poliolefinowej w temperaturze pokojowej do lepkości istotnej (IVA) składnika (A) wynosi od 2 do 2,5, korzystnie od 2,1 do 2,4, a obie wartości lepkości istotnej oznacza się w tetrahydronaftalenie w temperaturze 135°C.

2. Kompozycja poliolefinowa według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera ponadto 0,5-3 części wagowych wypełniacza mineralnego, w stosunku do sumy składników (A) i (B).

3. Kompozycja poliolefinowa według zastrz. 2, znamienna tym, że szybkość płynięcia stopu wynosi od 5 do 20 g/10 minut.

4. Kompozycja poliolefinowa według zastrz. 2, znamienna tym, że składnik (A) ma szybkość płynięcia stopu wynoszącą od 80 do 150 g/10 minut.

5. Kompozycja poliolefinowa według zastrz. 2, znamienna tym, że składnik (B) stanowi poli(etylen-co-propylen).