PL174737B1 - Obudowa modułu prądu upływowego - Google Patents

Abstract

1 . Obudowa modulu pradu uplywowe- go, zlozona z kilku polaczonych ze soba cze- sci skladowych, znamienna tym, ze jej element srodkowy (2) ma uksztaltowane sy- metrycznie przeciwlegle boki, do których sa dolaczone dwa elementy boczne (3, 4) uksztaltowane zgodnie z ksztaltem boków elementu srodkowego (2). Fig.3 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest obudowa modułu prądu upływowego, zwłaszcza w modułowym układzie z wyłącznikami zabezpieczającymi, dla różnych prądów znamionowych (wyłącznik FI/LS), w którym pojedyncze moduły ze swoimi obudowami są umieszczone z boku i połączone w zwartą jednostkę konstrukcyjną, jego mechanizmy przełączania i wyzwalania, są wzajemnie sprzężone mechanicznie, a między transformatorem sumującym modułu prądu upływowego i zaciskami wyłącznika zabezpieczającego, wykonane jest połączenie za pomocą przewodu elektrycznego.

Obudowa modułu prądu upływowego, która składa się z wielu połączonych ze sobą elementów, jest znana na przykład z opisu patentowego nr EP 0 264 314 B1. Taka obudowa składa się ze skrzynkowych elementów składowych, które za pomocą mechanicznych urządzeń łączących są zespolone w jeden moduł.

174 737

Ponadto, z opisów patentowych nr DE 3 004 211 A1, EP-0 375 568 A1 i US-3 812 400, znane są moduły prądu o różnych konstrukcjach, w których przewidziano co najmniej jedną klapę przykrywającą, służącą do przykrywania zacisków modułu. Z amerykańskiego opisu patentowego nr 3 289 049 znanajest jedna z takich klap przykrywających, wykonana z materiału izolacyjnego.

Obudowa modułu prądu upływowego według wynalazku, jest złożona z kilku połączonych ze sobą części składowych. Charakteryzuje się ona tym, że jej element środkowy ma ukształtowane symetrycznie przeciwległe boki, do których są dołączone dwa elementy boczne ukształtowane zgodnie z kształtem boków elementu środkowego.

Korzystnym jest, że na obu elementach bocznych i po obu stronach elementu centralnego są utworzone jednakowe zazębiające się zamocowania. Element środkowy jest połączony kształtowo z każdym elementem bocznym przynajmniej przez dwa odmiennie zbudowane listwowe, przesuwne względem siebie, zamocowania. Element środkowy na płaszczyźnie modułu jest zbudowany z powłokowej części dolnej, skrzynkowej części pośredniej umieszczonej tylko w górnym obszarze profilu oraz powłokowej części górnej zewnętrznie zamykającej obudowę i obejmującej w obszarze cokołu obudowy część pośrednią. Część dolna, część pośrednia i część górna elementu środkowego są zestawione ze sobą wzajemnie się zazębiając poprzez człon centrujący.

Korzystnym jest, że elementy boczne i element środkowy są połączone poprzez szczelinowe wgłębienia i przyporządkowane im listwy środnikowe wzajemnie zazębione. Elementy boczne między częścią dolną a częścią górną elementu środkowego są utrzymywane przez wzajemnie zazębiające się haczykowe nasadki. W jednym elemencie bocznym wszystkie zaciski przestrzeni zaciskowej transformatora sumującego oraz część izolująca i zamykająca jego doprowadzeń są przyporządkowane do wyłączników zabezpieczających. Część izolująca i zamykająca jest swoją otwartą stroną odpowiadającą zagiętym na bok doprowadzeniom transformatora sumującego wprowadzona do elementu bocznego. Drugi element boczny zawiera w niezmienionym położeniu dodatkowe zaciski do podłączenia przekaźnika ewentualnie innego elektronicznego elementu konstrukcyjnego niezależnie od złożenia obudowy.

Zgodnie z wynalazkiem opracowano taką obudowę modułu prądu upływowego, w której za pomocą jednakowych części obudowy i jedynie przez inne ustawienie tych części można umieścić zaciski na górnym, albo na dolnym poziomie połączenia wyłącznika. W ten sposób uzyskano uniwersalną kombinację szeregową pomiędzy modułem prądu upływowego, a wyłącznikami zabezpieczającymi.

Zaleta wynalazku polega na tym, że obudowa modułu prądu upływowego jest zestawiona z elementu środkowego i dwóch odmiennie wykonanych elementów bocznych tak, że otrzymano dwa warianty modułu prądu upływowego z jednakowymi elementami obudowy. Oba elementy boczne mogą być połączone z elementem środkowym przez symetrycznie wykonane, jednoznacznie przyporządkowane kontury obudowy. Zespolenie obudowy osiąga się jedynie przez złącze kształtowe, bez dodatkowych urządzeń łączących, ponieważ wystarczą zwykłe środki łączące zastosowane do zamykania przy zespalaniu obu części obudowy. Do wykonania elementów obudowy w normalnych warunkach wymagany jest tylko jeden zestaw narzędzi, tak że można uzyskać dwa wykonania modułu prądu upływowego przy ogólnie obniżonych kosztach inwestycyjnych.

Ponieważ w praktyce wszystkie części składowe modułu prądu upływowego, zarówno pod względem położenia jak i budowy, niezależnie od wariantu, są trwale przyporządkowane do pojedynczych elementów obudowy, uzyskuje się również uproszczenie produkcji. Jedynie doprowadzenia przewodowe transformatora sumującego muszą być przeprowadzone w dwóch różnych kierunkach, aby otrzymać połączenie z zaciskami wyłącznika zabezpieczającego, właściwe dla przełączania, na górnym albo dolnym poziomie zacisków.

Przedmiot wynalazku objaśniono dokładniej w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku przestrzennym otwartą obudowę modułu prądu upływowego, jednak bez jej mechanizmów i elektrycznych części składowych, fig. 2 - schemat składania obudowy z fig. 1 z elementu środkowego i elementów bocznych, a fig. 3 przedstawia obudowę osłoniętą górną częścią i z zamienionymi miejscami elementami bocznymi.

174 737

Obudowa 1 modułu prądu upływowego składa się z powłokowego elementu środkowego 2 i usytuowanych po obu jego stronach, dwóch odmiennie ukształtowanych elementów bocznych 3 i 4, które są wykonane za pomocą formowania, z tworzywa izolującego. Element środkowy 2 otacza części mechaniczne oraz nie przedstawiony transformator sumujący modułu prądu upływowego, podczas gdy oba elementy boczne 3,4 otaczają obszary bloku zaciskowego co najmniej jednego znanego wyłącznika zabezpieczającego prądu upływowego.

Element środkowy 2, na poziomie uszeregowania (na płaszczyźnie rysunku), jest zaopatrzony w powłokową część dolną 2.1, należącą do obszaru przylegania skrzynkową część pośrednią 2.2 oraz powłokową część górną 2.3, która jednak w obszarze cokołu obudowy 1 przykrywa szerokość części pośredniej 2.2 (fig. 3). Dzięki temu w obszarze cokołu obudowy powstaje większa wolna przestrzeń, w której zostaje umieszczony nie przedstawiony na rysunku transformator sumujący, a znajdująca się powyżej część pośrednia 2.2 w podzielonych przez ściankę działową 2.21 konturowych komorach zawiera znane części mechaniczne i części funkcjonalne modułu prądu upływowego. Części elementu środkowego 2 obudowy są wzajemnie przyporządkowane przez swoje zewnętrzne kontury oraz przez wykonane w postaci zębatych nasadek, albo odpowiednich zagłębień, przy czym człony centrujące 2.4 zestawiane są ze sobą w płaszczyźnie rysunku. Dolna część i część powierzchniowa, za pomocą swoich prawie płaskich i gładkich boków zewnętrznych 2.11 albo 2.31, tworzą powierzchnie przylegania do sąsiednich wyłączników, a w szczególności do znajdujących się po jednej stronie wyłączników zabezpieczających. Oba zewnętrzne boki ograniczają szerokość modułu prądu upływowego, który zwykle zawiera dwie tak zwane znormalizowane szerokości biegunowe. W ten sam sposób można wykonać szerszy element środkowy obudowy z odpowiednio szerszą częścią pośrednią i dopasowaną częścią powierzchniową, a przez to uzyskać moduł prądu upływowego dla większych prądów znamionowych, albo dla wielu ścieżek prądowych, który zazwyczaj obejmuje trzy szerokości biegunowe.

Na całej szerokości elementu środkowego 2, po obu jego stronach, znajdują się elementy boczne 3 albo 4, które są wykonane tak, że zamykają się powierzchniowo na bokach zewnętrznych 2.11, 2.31 w powiązaniu z bocznymi konturami obudowy 2.5 (fig. 3). Nieco większy element boczny 3 tworzy w swojej górnej części skrzynkową przestrzeń zaciskową 3.1 dla przyjęcia dalszych, niepokalanych zacisków, a w dolnej części ma wymienną część izolującą i zamykającą 3.2. W tej części umieszcza się nie pokazane doprowadzenia transformatora sumującego do poszeregowanych wyłączników zabezpieczających tak, by utworzyć trwałe połączenie elementu bocznego 3 i transformatora sumującego.

Przeciwległy element boczny 4 korzystnie przyjmuje się pokazane dodatkowe zaciski, które są montowane niezależnie od dalszego dostarczania elementów bocznych do elementu środkowego.

Istotne znaczenie dla wybranego układu dwóch elementów bocznych 3, 4 i elementu środkowego 2 oraz dla trwałego utrzymywania obudowy mają różne listwowe zamocowania, które symetrycznie przyporządkowują do elementu środkowego boczne kontury obudowy 2.5. Jak wynika z fig. 2, w części pośredniej 2.2 elementu środkowego 2, po obu stronach przeprowadzono szczelinowe wgłębienia 2.6 wydrążone w tym samym kierunku, na których zazębiają się elementy boczne za pomocą środnikowej listwy 3.3 albo 4.3. Te listwy środnikowe 3.3,4.3, na swoich przednich krawędziach mają kształt haczykowy tak, że po złożeniu elementów bocznych 3, 4 i części pośredniej 2.2, podobnie jak w przypadku wpustu przesuwnego, osiąga się trwałe utrzymywanie przeciwległych boków.

Drugi punkt połączeniowy, zaznaczony na fig. 2 strzałkami, znajduje się między wgłębieniami 2.7 dolnej części 2.1 i takimi wgłębieniami w części powierzchniowej 2.3 (niedostrzegalnymi), do których przyporządkowane są haczykowe nasadki 3.4 i 4.4. Są one przyporządkowane parami i skierowane swoimi haczykowymi konturami w stronę części dolnej 2.1 albo części górnej 2.3. Wgłębienia 2.7 i haczykowe nasadki 3.4 i 4.4 łączą się ze sobą po złożeniu tak, że elementy boczne 3, 4 mocno przylegają do elementu środkowego 2, a w obszarze cokołu obudowy, szczelina wpływająca na działanie modułu prądu upływowego, nie może w żadnym przypadku zachodzić na boczny kontur obudowy 2.5.

174 737

Podobne haczykowe i wzajemnie chwytające się układy między elementem środkowym 2 i obydwoma elementami bocznymi 3,4 są takżż cclowo zastosowime na sp^c^c^zii; obudowy. Tu chwytają czopy 3.5 i 4.5 elementów bocznych 3,4 w odpowiednich wgłębieniach 2.8 w części dolnej 2.1 albo w części górnej 2.3, co wyraźnie przedstawiono na fig. 3. Opisane zamocowania mogą być zrealizowane pod względem rodzaju i liczby również w inny sposób, bez odejścia od zakresu wynalazku.

Złożenie obudowy polega na zestawieniu skrzynkowej części dolnej 2.2 z odpowiednimi elementami składowymi, jak pokazano na fig. 2. Człony centrujące 2.4 i wzajemnie chwytające się kontury obudowy utrudniają przesuwanie się przeciwległych boków na płaszczyźnie rysunku. Następnie elementy boczne 3, 4 zostają pionowo nasunięte na część pośrednią 2.2 i część dolną 2.1, przy czym różne zamocowania (3.3,3.4, 3.5) i (4.3,4.4,4.5) mocno się zahaczają w odpowiednich wgłębieniach (2.6, 2.7, 2.8) w opisany sposób. Umożliwia to powstanie układu przedstawionego na fig. 1.

Po wbudowaniu nie pokazanych pozostałych części mechanizmu i części funkcjonalnych, przy jednoczesnym trwałym zamocowaniu transformatora sumującego do elementu bocznego 3, można umieścić część górną 2.3 hkc, jiks pok.iz.ano na fig. 3 . Na eej figurce rysunku przedstawiono części boczne 3,4 wzajemnie zamienione, przy czym tylko jednostronnie otwarta na bok zewnętrzny 2.11 część izolująca i zamykająca 3.2 jest odwrócona o 180 stopni w bok tak, żeby doprowadzenia transformatora sumującego do zewnętrznego boku 2.31 części górnej 2.3 były zawsze odkryte. Do zamykania w czopowych zagłębieniach członu centrującego 2.4 stosuje się zwykłe środki łączące, jak śruby albo nity, które łączą część dolną 2.1 i część górną 2.3 i funkcjonalnie zamykają obudowę 1. Oba elementy boczne 3,4 są także bez dodatkowych części trwale utrzymywane na elemencie środkowym 2 tak, by się nie przesuwały, w złączu kształtowym.

Ponieważ zewnętrzne elektryczne połączenie zawsze przechodzi przez zaciski elementu bocznego 3, to przy wyprowadzeniu zgodnie z fig. 1, moduł prądu upływowego jest połączony z góry. Nie pokazane wyłączniki zabezpieczające są 'umieszczone przy boku zewnętrznym 2.11 części dolnej 2.1. Ich liczba zależy od tego, czy moduł prądu upływowego jest przewidziany do wykonania dwu-, trój- albo czterobiegunowego.

174 737

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Obudowa modułu prądu upływowego, złożona z kilku połączonych ze sobą części składowych, znamienna tym, że jej element środkowy (2) ma ukształtowane symetrycznie przeciwległe boki, do których są dołączone dwa elementy boczne (3, 4) ukształtowane zgodnie z kształtem boków elementu środkowego (2).
2. 2. Obudowa według zastrz. 1, znamienna tym, że na obu elementach bocznych (3,4) i po obu stronach elementu centralnego (2) są utworzone jednakowe zazębiające się zamocowania (2.6, 2.7,2.8 i 3.3, 3.4,3.5; 2.6, 2.7, 2.8 i 4.3,4.4,4.5).
3. 3. Obudowa według zastrz. 2, znamienna tym, że element środkowy (2) jest połączony kształtowo z każdym elementem bocznym (3,4) przynajmniej przez dwa odmiennie zbudowane listwowe, przesuwne względem siebie, zamocowania (2.6/3.3 i 2.6/4.3; 2.7/3.4 i 2.7/4.4; 2.8/3.5 i 2.8/4.5).
4. 4. Obudowa według zastrz. 3, znamienna tym, że element środkowy (2) na płaszczyźnie modułu jest zbudowany z powłokowej części dolnej (2.1), skrzynkowej części pośredniej (2.2) umieszczonej tylko w górnym obszarze profilu oraz powłokowej części górnej (2.3) zewnętrznie zamykającej obudowę (1) i obejmującej w obszarze cokołu obudowy (1) część pośrednią (2.2).
5. 5. Obudowa według zastrz. 4, znamienna tym, że część dolna (2.1), część pośrednia (2.2) i część górna (2.3) elementu środkowego (2) są zestawione ze sobą wzajemnie się zazębiając poprzez człon centrujący (2.4).
6. 6. Obudowa według zastrz. 2, znamienna tym, że elementy boczne (3, 4) i element środkowy (2) są połączone poprzez szczelinowe wgłębienia (2.6) i przyporządkowane im listwy środnikowe (3.3, 4.3) wzajemnie zazębione.
7. 7. Obudowa według zastrz. 5, znamienna tym, że elementy boczne (3,4) między częścią dolną (2.1) a częścią górną (2.3) elementu środkowego (2) są utrzymywane przez wzajemnie zazębiające się haczykowe nasadki (2.7, 2.8/3.4, 3.5; 2.7,2.8/4.4, 4.5).
8. 8. Obudowa według zastrz. 7, znamienna tym, że w jednym elemencie bocznym (3) wszystkie zaciski przestrzeni zaciskowej (3.1) transformatora sumującego oraz część izolująca i zamykająca (3.2) jego doprowadzeń są przyporządkowane od wyłączników zabezpieczających.
9. 9. Obudowa według zastrz. 8, znamienna tym, że część izolująca i zamykająca (3.2) jest swoją otwartą stroną odpowiadającą zagiętym na bok doprowadzeniom transformatora sumującego wprowadzona do elementu bocznego (3).
10. 10. Obudowa według zastrz. 7, znamienna tym, że drugi element boczny (4) zawiera w niezmienionym położeniu dodatkowe zaciski do podłączenia przekaźnika ewentualnie innego elektronicznego elementu konstrukcyjnego niezależnie od złożenia obudowy (1).