BE1021307B1 - Inkapselende folie met meerdere lagen voor fotovoltaische modules - Google Patents

Abstract

De huidige uitvinding heeft betrekking op een multilayerfilm voorde inkapseling van fotovoltaïsche cellen, bestaande uit: (a) ten minste een eerste, buitenste thermoplastisch polymeer laag; (b) een tweede thermoplastisch polymeer tussenlaag tussen de eerste en de derde laag, en (c) een tweede, buitenste thermoplastisch polymeer laag, waarin ten minste één van de lagen (a), (b) of (c) ondoorzichtig is.

Description

INKAPSELENDE FOLIE MET MEERDERE LAGEN VOOR FOTOVOLTAISCHE MODULES

Deze uitvinding heeft betrekking op een inkapselende folie met meerdere lagen voor fotovoltaische modules, een werkwijze voor de productie van de inkapselende folie, en het gebruik ervan in een werkwijze voor de productie van fotovoltaische modules.

Achtergrond van de uitvinding

Fotovoltaische cellen kunnen gewoonlijk gecategoriseerd worden in twee typen, gebaseerd op het lichtabsorberende materiaal dat wordt gebruikt, namelijk gestapelde of op silicium-wafels gebaseerde fotovoltaische cellen en fotovoltaische dunnefilm cellen. Gewoonlijk worden de cellen in een bepaald patroon gecombineerd en worden ze aan elkaar vastgemaakt om een enkele elektrische uitgang tot stand te brengen.

De modules zijn gewoonlijk ingesloten in een matrijs van polymere materialen. De fotovoltaische cellen bevatten gewoonlijk een halfgeleidend materiaal dat binnenkomend licht omzet in elektrische energie. Vaak gebruikte materialen omvatten monokristallijn silicium (c-Si), poly- of multikristallijn silicium (poly-Si of mc-Si) om daarmee de meer traditionele fotovoltaische cellen gebaseerd op silicium-wafels te maken. Fotovoltaische dunnefilm zonnecellen worden daarentegen gemaakt van materialen die amorf-silicium (a-Si) omvatten, mikrokristallijn silicium ([mu]c-Si), cadmiumtelluride (CdTe), koper-indium-selenide (CulnSe2 of CIS), koper-indium/gallium-diselenide (CIGS), lichtabsorberende verf, en organische halfgeleiders.

Fotovoltaische modules die zijn afgeleid van fotovoltaische cellen gebaseerd op silicium-wafels bevatten vaak een serie zelfstandige wafels die aan elkaar zijn gesoldeerd. De wafels hebben meestal een dikte die ligt tussen 180 en 240 pm, wat gewoonlijk bekend staat als een fotovoltaische cellaag. Deze laag bevat verder meestal elektrische bedrading zoals lintkabels die de individuele celeenheden verbinden en stroomrail waarvan het ene eind verbonden is met de cellen en het andere eind de module verlaat.

De fotovoltaische cellaag is meestal ingeklemd tussen inkapselende polymere lagen en beschermende lagen aan de buitenkant, om zo een weerbestendige module te vormen. De fotovoltaische modules worden blootgesteld aan de buitenlucht en moeten blijvend weerstand kunnen bieden aan verschillende weersomstandigheden, inclusief veranderingen in luchtvochtigheid en temperatuur, blootstelling aan UV-straling en overige straling, en blootstelling aan chemicaliën en/of (micro)biologische groei die samenhangt met de blootstelling aan de buitenlucht, ionenmigratie en oxidatie.

In het algemeen bevat een fotovoltaische module, beginnend vanaf de kant waar het licht binnenvalt tot aan de achterkant, een invallende laag of bovenplaat; een inkapselende laag aan de bovenkant; de laag met fotovoltaische cellen; een inkapselende laag aan de achterkant en een achterlaag of achterplaat.

De functie van de bovenplaat bestaat uit de bescherming van de fotovoltaische module tegen mechanische invloeden en weersinvloeden terwijl hij licht laat passeren naar de werkzame laag. Typische bovenplaten zijn gemaakt van een glasplaat, meestal gehard glas met een laag ijzergehalte met een dikte van 4 of 3,2 mm, of van transparante polymeren zoals PMMA, of transparant composietmateriaal met meerdere lagen. De bovenplaat is gewoonlijk verbonden met de laag met fotovoltaische cellen door middel van een transparante inkapselende laag, meestal een polymere laag die kan functioneren als een smeltlijm. De achterkant van de laag met fotovoltaische cellen is gewoonlijk vastgemaakt aan een tweede inkapselende laag, gevolgd door de achterplaat die de beschermende laag van de module aan de achterkant vormt.

Voorplaat en achterplaat moeten vochtwerende eigenschappen bezitten; mechanische kracht; weerstand tegen snijden; goede adhesie aan de fotovoltaische cellen en hun verbindingsstukken; bestand tegen alle weersomstandigheden en/of eigenschappen voor elektrische isolatie.

De huidige lamineringsmethode voor fotovoltaische modulen omvat het in lagen aanbrengen van de bovenplaat, de inkapselende folie, de cellen met de kabels en verbindingsstukken, de inkapselende laag aan de achterkant en een achterplaat, of een geïntegreerde inkapselende achterplaat met meerdere lagen. Deze worden met de bovenplaat omgekeerd neergezet en dan in een vacuüm lamineerapparaat geplaatst, en ten slotte met conversieverwarming onder druk aan elkaar geplakt, waarbij de fotovoltaische cellen en kabels stevig worden vastgezét in de twee inkapselende folielagen die smelten en crosslinken in het geval van een voor crosslinken ontworpen polymeer systeem.

Deze methode brengt dus meestal de verwerking van ten minste drie verschillende folies met zich mee, d.w.z. de inkapselende folie aan de voor-en achterkant, gevolgd door de achterfolie.

Een probleem dat zich voordoet met de inkapselende folie is dat folies die EVA-copolymeren bevatten de neiging hebben om vatbaar te zijn voor krimp ten gevolge van uitgloeien na een co-extrusie, wat tijdens het lamineringsproces leidt tot spanning op de fotovoltaische cel-onderdelen en de boven- en onderplaat. Toepassingen wezen verrassend uit dat het gebruik van een andere materiaallaag met lagere krimpeigenschappen het krimpen effectief kan verminderen en derhalve de folieafmetingen kan behouden tijdens de opwarmfase in het lamineringsproces, voordat druk wordt toegepast op de stapel. Verder kan de aanwezigheid van een andere polymeer als een aparte laag in de inkapselende folie de mogelijkheid bieden om de folie-eigenschappen aan te passen, zoals betere beschermende eigenschappen.

Toepassingen hebben verrassend uitgewezen dat de gecompliceerdheid van het proces aanmerkelijk verbeterd kan worden door de hoeveelheid afvalmaterialen te verminderen terwijl tegelijkertijd een extra lamineringsstap wordt geschrapt en bovendien de noodzaak voor hechtmiddel met oplosmiddelen verdwijnt, terwijl tegelijkertijd de beschermende eigenschappen van de folie verbeteren.

Samenvatting van de uitvinding

Deze uitvinding heeft dus betrekking op een folie met meerdere lagen voor het inkapselen van fotovoltaische cellen, en bevat: (a) ten minste een eerste, buitenste thermoplastische polymere laag; (b) een tweede thermoplastische polymere tussenlaag die tussen de eerste en derde laag is geplaatst; en (c) een tweede buitenste thermoplastische polymere laag, waarbij ten minste één laag van (a), (b) of (c) ondoorzichtig is.

Korte beschrijving van de figuren

De volgende figuren dienen om de voorkeursuitvoeringen van de uitvinding te illustreren:

Fig. 1 toont een eerste voorkeursuitvoering van de uitvinding. Getoond wordt hier een folie met meerdere lagen (1) bevattende een eerste, transparante, inkapselende laag (11) die vastzit aan een tweede, ondoorzichtige of transparante inkapselende laag (12), waarbij de laatste vastzit aan een ondoorzichtige of transparante folie (13). 12 of 13 mogen ondoorzichtig zijn, of één van hen, terwijl de ander dan transparant kan zijn.

Fig. 2 toont een tweede voorkeursuitvoering van de uitvinding. Getoond wordt hier een folie met meerdere lagen (1) bevattende een eerste, transparante, inkapselende laag (11) die vastzit aan een tweede, ondoorzichtige inkapselende laag (12), waarbij de laatste vastzit aan een adhesieverbeterende laag (13), waarbij de laatste weer vastzit aan folie (14).

De eerste laag (a), wanneer deze wordt gebruikt voor de productie van fotovoltaische cellen, is naar boven gekeerd, de derde laag (c), naar beneden gekeerd.

De term “naar boven gekeerd” zoals hier gebruikt, betreft de kant van de folie die in lagen zal worden aangebracht in een fotovoltaische module die gekeerd is naar de zijde waar het licht binnenvalt.

De term “naar beneden gekeerd” zoals hier gebruikt, betreft derhalve de kant van de folie die in lagen zal worden aangebracht in een fotovoltaische module die gekeerd is naar de kant die gekeerd is naar de achterkant van de fotovoltaische module. Echter, de folie of plaat overeenkomstig de uitvinding hoeft niet geprepareerd te worden op een manier waarbij een naar boven gekeerde kant naar boven is gekeerd.

Er zijn geen specifieke beperkingen wat betreft de dikte van de afzonderlijke lagen in de hier beschreven gelamineerde folie.

De totale foliedikte bedraagt bij voorkeur 150 tot 1000 pm. De inkapselende lagen (a) tot (c) hebben bij voorkeur een gecombineerde dikte van 150 tot 600 pm.

De één of meer buitenste polymere lagen (a) hebben bij voorkeur een dikte van 50 tot 250 pm. Het is gunstig als wordt gekozen voor een dikte van de laag die groot genoeg is om fotovoltaische cellen en enkele kabels in te sluiten, waar deze aanwezig zijn tijdens het lamineringsproces.

Voor klassieke fotovoltaische cellen met lintkabelconnectoren, de één of meerdere buitenlagen hebben bij voorkeur een dikte van 160 tot 250 pm, met meer voorkeur voor 170 tot 210 pm.

De één of meerdere binnenlagen (b) hebben bij voorkeur een dikte van 10 tot 250 μιτι. De dikte van de laag (b) hangt van het polymeer materiaal af, alsmede op de functie en de aard van de fotovoltaische cel.

De één of meerdere buitenlagen (b) hebben bij voorkeur een dikte van 50 tot 250 pm. De dikte van de laag (c) is meestal vergelijkbaar met of is gelijk aan de dikte van de laag (a). De dikte van de lagen zal ruimschoots worden gekozen zodat de fotovoltaische cel en linten kunnen worden verankerd wanneer deze aanwezig zijn tijdens het lamineringsproces.

In een voorkeuruitvoeringsvorm, laag (a) en laag (c) bestaan uit ethyleen vinyl acetaat copolymeer, terwijl laag (b) bestaat uit een ander polymeer, dan wel uit een ethyleen vinyl acetaat copolymeer met een andere samenstelling, bijv. met een lagere vinylacetaatmonomeer inhoud, of één of meerdere polymeren van een verschillende samenstelling, zoals bij voorkeur een polyolefine, of een blok copolymeer.

In deze uitvoeringsvorm, welke in het bijzonder nuttig is voor achtercontactcellen, de dikte van laag (a) en (c) ligt in het bereik van 50 tot 150 pm, met meer voorkeur in het bereik van 40 tot 100 pm.

In een bijzondere voorkeuruitvoeringsvorm, laag (a) is transparant, en bestaat deze uit ethyleen vinyl acetaat copolymeer, met een dikte van 35 tot 250 pm; laag (b) is transparant of ondoorzichtig, en bestaat deze niet uit een ethyleen vinyl acetaat copolymeer, en heeft een dikte van 15 tot 150 pm; en laag (c) is transparant, of bij voorkeur ondoorzichtig, bestaat deze uit een ethyleen vinyl acetaat copolymeer, en heeft een dikte van 35 tot 250 pm.

In een voorkeuruitvoeringsvorm, buitenlagen (a) en (b) bestaan uit EVA copolymeren en de binnenlaag (b) uit een gerecycled EVA polymeermateriaal. Bij voorkeur kunnen alle drie de lagen transparant zijn.

Ten minste één van de lagen (b) en (c) is een wit gekleurde laag dat dienst doet als een diffuse reflector. In voorkeuruitvoeringsvorm, laag (b) kan een polyolefine laag zijn, ofwel wit gekleurd of transparant.

In een andere voorkeuruitvoeringsvorm, laag (c) bestaat uit gerecycled EVA materiaal en is een diffuse reflector.

Tenzij anders vermeld, alle percentages, onderdelen, verhoudingen, etc., zijn in gewichtspercenten. Wanneer een hoeveelheid, concentratie of andere waarde of parameter wordt gegeven als een reeks, voorkeursreeks of als een lijst van hogere -en lagere voorkeurswaardes dan dient dit te worden opgevat als een specifieke opgave van alle reeksen die gevormd zijn van een paar van elk bovenste limiet of elke voorkeurswaardes en elk lagere limiet of elke voorkeurswaarde ongeacht of reeksen afzonderlijk worden vermeld. Wanneer een numerieke reeks hierin wordt vermeld, tenzij anders aangegeven, wordt met de reeks alle eindpunten, en alle getallen en delen in deze reeks bedoeld. Het is niet de bedoeling dat het toepassingsgebied van de uitvinding wordt beperkt tot de specifieke waarden die worden opgegeven bij het definiëren van een reeks.

De hierin vermelde termen "bestaat", "bestaat uit", "bevat", "omvat", "gekenmerkt door", "heeft", of een andere variatie hiervan, zijn ter dekking van een niet-exclusieve insluiting. Bijvoorbeeld, een proces, methode, artikel of apparaat dat bestaat uit een lijst van elementen is niet noodzakelijk beperkt tot alleen die elementen, maar kunnen ook andere elementen zijn die niet expliciet zijn vermeld of die inherent zijn aan een dergelijk proces, methode, artikel of apparaat. Verder, tenzij nadrukkelijk het tegendeel staat vermeld, verwijst "of' naar een inclusieve of en niet naar een exclusieve of. De overgangszin "bestaande" beperkt de reikwijdte van een bewering tot de specifieke materialen of stappen en deze die in wezen de standaard en vernieuwende eigenschap(pen) van de geclaimde uitvinding beïnvloeden.

Wanneer aanvragers een uitvinding, of een deel hiervan, hebben gedefinieerd met een term die een open einde heeft zoals " bestaande uit " dan zal deze worden begrepen dat tenzij anders staat vermeld n de omschrijving, deze ook een uitvinding omschrijft met de term "bestaat voornamelijk uit".

Het woord "een" wordt gebruikt om elementen of componenten van de uitvinding te beschrijven. Dit is slechts voor het gemak en om een algemeen gevoel voor de uitvinding te geven. Deze beschrijving dient te worden gelezen als één of ten minste één en het enkelvoud omvat ook het meervoud tenzij het duidelijk is dat anders wordt bedoeld.

Zoals hierin gebruikt, de term "film" refereert naar een laag, of laagachtig substraat zoals de rollen of lagen die normaliter worden gebruikt bij de productie van fotovoltaische cellen.

Wanneer bepaalde polymeren worden omschreven dient het te worden begrepen dat aanvragers refereren naar polymeren aan de hand van de monomeren die gebruikt worden om deze te produceren of de hoeveelheid monomeren die gebruikt zijn om de polymeren te produceren. Een dergelijke beschrijving kan niet beschikken over de specifieke nomenclatuur die gebruikt wordt bij het beschrijven van de uiteindelijke polymeer en mag geen product-door-proces terminologie omvatten. Een dergelijke verwijzing naar monomeren en hoeveelheden dient te worden gezien als dat het polymeer bestaat uit de monomeren, d.w.z. copolymeriseerde eenheden van de monomeren, of het aantal van de monomeren, alsmede de overeenkomstige polymeren en samenstellingen daarvan.

In het beschrijven en/of bewering van deze uitvinding, de term "copolymeer" wordt gebruikt om te verwijzen naar polymeren die gevormd zijn door het copolymeriseren van twee of meer monomeren. Dergelijke copolymeren zijn dipolymeren, terpolymeren copolymeren of Copolymeren van een hogere orde. De "smeltstroomindex", nader aangeduid als MFI, is een aanduiding van het gemak van het smelten van een thermoplastisch polymeer. Het is gedefinieerd als de massa van polymeer, in grammen, dat per tien minuten door een capillair van een specifieke diameter en lengte stroomt onder druk vanuit voorgeschreven alternatieve gravimetrische gewichten voor alternatief voorgeschreven temperaturen en wordt bepaald volgens ASTM D1238.

Het dient te worden opgemerkt dat wanneer een polymeer is geformuleerd met een crosslinking mechanisme dat wordt gestart vanaf boven een bepaalde temperatuur, bijvoorbeeld EVA copolymeren en peroxiden, de reologie waarden die hier worden gebruikt refereren naar materialen die niet, of slechts deels zijn ge-crosslinked. Zodra de crosslinking is voltooid, bijvoorbeeld bij een fotovoltaische module lamineringsproces, worden polymeren die ge-crosslinked zijn niet langer beschouwd als thermoplastische materialen. Daarom, voor zover de specificatie verwijst naar fotovoltaische modules na het lamineren, de beschreven eigenschappen refereren naar polymeren vóór het lamineringsproces, waaronder ook de ge-crosslinkde polymeren.

De term smeltpunt, zoals hierin beschreven, refereert naar de overgang van een kristallijn of semi-kristallijne fase naar een vaste amorfe fase, ook wel bekend als het kristallijne smelttemperatuur. Het smeltpunt van een polymeer kan adequaat worden bepaald door DSC. In het geval van een blok co-polymeren, verwijst de term smeltpunt in dit document naar de temperatuur waarbij het hogere smeltende blok onderdeel overgaat naar de glas transitie temperatuur waardoor het polymeer kan smelten en stromen. De "extrusie temperatuur" verwijst naar de temperatuur dat een polymeer materiaal naar wordt verwarmd tijdens extrusie, door middel van een verwarmde extruder en/of verwarmde mal.

Wanneer naar de smelttemperatuur van een bepaalde laag wordt gerefereerd, doordat lagen in essentie hoofdzakelijk bestaan uit polymeren met toevoegingen of andere polymeren, zal deze temperatuur worden bepaald door de smelttemperatuur van het polymeermateriaal dat aanwezig is in deze laag. De smelttemperatuur moet daarom worden beschouwd als de temperatuur van het polymeer materiaal dat aanwezig is in de laag. De toevoegingen en/of optionele polymeren kunnen aanwezig zijn in een hoeveelheid van ten hoogste 25 gew.%, op basis van het totale gewicht van de belangrijkste polymeer in een laag, op voorwaarde dat de opneming van dergelijke toevoegingen en/of optionele polymeren geen nadelige gevolgen heeft voor de smeltstroomindex in de film op basis van de uitvinding en waarbij één of meer van (a), (b) en (c) bij voorkeur transparant zijn. Wanneer de film wordt ingezet op de achterzijde van een fotovoltaische cel dan is bij voorkeur ten minste één van de lagen (b) of (c) ondoorzichtig. Eén of meer ondoorzichtige lagen bestaan uit voorkeur uit diffuus reflecterende pigmenten, en hebben een reflecterende rendement van ten minste 75% voor licht met een golflengte in het bereik van 400 tot 800 nm, bepaald volgens ASTM E 903, bij een ondoorzichtige laag dikte van 50 tot 500 pm. Bij voorkeur, bij een totaal ondoorzichtige laag dikte van 450 tot 500 pm dienteen reflecterende efficiëntie van 95% of meer voor licht met een golflengte in het bereik van 400 tot 800 nm, bepaald volgens ASTM E 903, te worden verkregen.

De huidige uitvinding heeft bij voorkeur betrekking op een film, waarin laag (c) bestaat uit een optioneel gehydrogeneerde polystyreen blok copolymeer van butadieen, isopreen en/of butylheen/ethyleen copolymeren (SIS, SBS en/of SEBS); een polymethacrylaat polyacrylaat blok copolymeer, een polyolefine, een polyolefine copolymeer met copolymeriseerde functionaliseerde monomeren zoals methacrylzuur (ionomeer).

De term "ionomeer" hierin verwijst naar een polymeer dat wordt meestal verkregen door gedeeltelijk of volledig neutralisatie van de carbonzuur groepen of een ethyleen/carbonzuur copolymeer, met één of meer ion-bevattende basen.

De lagen (a) tot (c) kunnen bestaan uit twee of meer thermoplastisch polymeer materialen, die elk (i) een smelttemperatuur van 80 °C tot 165 °C hebben, bij voorkeur van 85 °C tot 155 °C.

Geschikte polymeren zijn polyolefines, waaronder polyethylenen zoals ethyleen homopolymeren en ethyleen copolymeren, polypropylenen zoals propyleen homopolymeren en propyleen copolymeren, polyurethanen, polyvinyl butyrals en combinaties van twee of meerdere hiervan.

Geschikte ethyleen copolymeren omvatten diegene die bestaan uit ge-copolymeriseerde eenheden van ethyleen en een polaire monomeer. Geschikte polaire monomeren omvatten, maar zijn niet beperkt tot, vinylacetaat, carbonzuren zoals (meth)acryl zuren (inclusief esters daarvan (d.w.z., acrylaten) en zouten daarvan (d.w.z., ionomeren)), en combinaties van twee of meer hiervan.

Wanneer een ethyleen homopolymeer wordt gebruikt, kan het een lage-dichtheid-polyetheen, lineair lage-dichtheid-polyetheen, zeer lage-dichtheid-polyetheen, ultra lage-dichtheid-polyetheen, gemiddelde-dichtheid polyethyleen, hoge-dichtheid-polyetheen, metallocenen gekatalyseerd polyethyleen of andere polyethylenen zijn die het product zijn van één site katalyse en combinaties van twee of meer van deze polyethylenen.

De lagen (a) tot (c) kunnen voordelig bestaan uit een ethyleen/vinylacetaat copolymeer (EVA copolymeer) die copolymeriseerde eenheden van ethyleen en vinylacetaat bevatten.

De verhouding tussen de inhoud van een bestanddeel eenheid dat is afkomstig van vinylacetaat in ethyleen vinyl acetaat co-polymeer in lagen (a) tot (c) is wenselijke 18% in massa of meer.

Een buitenste polymeer laag (a) en/of (c) heeft bij voorkeur een smeltpunt van T-\ die ten minste 10 °C beneden het smeltpunt van T2 ligt van ten minste één van de resterende polymeer lagen. Bij voorkeur is het smeltpunt Ti tussen de 10 en 100 °C lager dan het smeltpunt T2, met meer voorkeur tussen de 10 en 50 °C lager.

In een voorkeuruitvoeringsvorm, ten minste één van de polymeer lagen (a) en (c) heeft een smeltpunt dat tenminste 10 °C lager is dan het smeltpunt van laag (b), maar met voorkeur 15, en met de meest voorkeur 25 °C.

In een voorkeuruitvoeringsvorm, ten minste één van de polymeer lagen (a) en (c) heeft een smeltpunt dat tenminste 100 °C lager is dan het smeltpunt van laag (b), maar met voorkeur 85, en met het meest voorkeur 75 °C, en nog beter 70, 65, 55, 50 °C.

Bij voorkeur, de smeltstroomindex van laag (b) op de extrusie temperatuur T b van laag (b) is gelijk aan of in het bereik van -2 tot + 2 MFI van de MFI van lagen (a) en/of (c) op de extrusie temperatuur Ta of Tc van de lagen (a) en/of (c). Met meer voorkeur, de MFI van laag (b) verschilt in een bereik van 0.5 tot 10 met de MFI van (a) en/of (c) bij temperatuur TL, waarin Tl de lamineer temperatuur van een vacuüm laminatie voor zonne-panelen is, bestaande uit de film en Tl, Tb > Ta Tc Tl kan < of > Tb zijn.

Normale temperaturen voor het lamineren liggen in het bereik van 135 tot 165 °C, bij voorkeur 145 tot 155 °C.

Bij voorkeur, de MFI van lagen (a) en/of (c) is hoger dan de MFI van laag (b) bij TL.

Dit is nuttig omdat de inkapseling effectiever is wanneer de polymeren meer vloeibaar zijn om de fotovoltaische cel onderdelen te bevochtigen.

De EVA copolymeer kan een smeltstroomindex (MFI) in het bereik van 0,1 tot 1000 g/10 minuten hebben. Bij voorkeur van 0.3 tot 300 g /10 minuten, nog meer voorkeur van 0.5 tot 50 g/10 minuten, zoals bepaald volgens de norm ASTM D1238 bij 190 °C en 2.16 kg. De EVA copolymeer kan één EVA copolymeer zijn, of een mengsel van twee of meer verschillende EVA copolymeren. Met verschillende EVA copolymeren wordt bedoeld dat de copolymeren verschillende comonomeer verhoudingen en/of het gemiddelde molecuulgewicht hebben en/of dat de molecuulgewichtsverdeling kan verschillen. De EVA copolymeer kan daardoor ook bestaan uit copolymeren die dezelfde co-monomeer verhoudingen hebben, maar een andere MFI door een verschillende molecuulgewichtsverdeling.

In een voorkeuruitvoeringsvorm, de EVA copolymeren bevat monomeren anders dan ethyleen en vinylacetaat, zoals alkyl acrylaten, waarbij het alkyl deel van de alkyl acrylaat 1 tot 6 of 1 tot en met 4 koolstofatomen kan bevatten, en kan worden gekozen uit methyl groepen, ethyl groepen en vertakt of onvertakte propyl-, butyl, pentyl en hexyl groepen.

Voorbeeldige alkyl acrylaten zijn, maar zijn niet beperkt tot, methylacrylaat, ethyl acrylaat,i-butylacrylaat en n-butylacrylaat. De polariteit van de alkyl acrylaat comonomeer kan worden gemanipuleerd door wijziging van de relatieve hoeveelheid en identiteit van het alkyl-groep dat in het comonomeer aanwezig is. Vergelijkbaar, een Ci -C6 alkyl methacrylaat comonomeer kan worden gebruikt als comonomeer. Dergelijke comonomeren zijn methylmethacrylaat, ethyl methacrylaat, i-butyl methacrylaat en n-butyl methacrylaat.

De EVA composities die worden gebruikt volgens de uitvinding kunnen bestaan uit één of meer optionele polymeren, zoals bijvoorbeeld polyolefinen met ethyleen homopolymeren, propeen homopolymeren, extra ethyleen copolymeren, en copolymeren van propyleen; ethyleen (meth)acryl copolymeren. De optionele polymeren kunnen aanwezig zijn in een hoeveelheid van maximaal 25 gew. %, op basis van het totale gewicht van de EVA copolymeer, op voorwaarde dat de opneming van dergelijke optionele polymeren geen nadelige effecten hebben op de wenselijke karakteristieken van de EVA copolymeer, zoals transparantie, smeltstroomindex, pigment kleurschifting en/of hechtingseigenschappen.

De EVA copolymeren hierin gebruikt kunnen ook andere veelgebruikte toevoegingen bevatten. De toevoegingen kunnen technische hulpstoffen, flow verbetering toevoegingen, smeermiddelen, kleurstoffen, brandvertragers, impact wijzigingselementen bevatten zoals kiemvormers, anti-blokkeringsmiddelen zoals siliciumdioxide, thermische stabilisatoren, UV-absorbeerders, UV-stabilisatoren, dispersiemiddelen, oppervlakte actieve stoffen, chelaatvormers, koppeling agenten, versterking additieven, zoals glasvezel, vulstoffen en dergelijke bevatten.

In het algemeen, toevoegingen die kunnen leiden tot de reductie van de optische helderheid van het EVA copolymeer, zoals versterkende toevoegingen en vullingen, zijn bij voorkeur in lagen (a) (b) en/of (c) wanneer de film wordt ingezet als een achterkant inkapsel.

Pigmenten en vulstoffen die geschikt zijn voor gebruik in de ondoorzichtige, en bij voorkeur diffuus reflecterende laag,van het multilayer film omvatten, maar is niet beperkt tot, vulstoffen met een brekingsindex van 1.4 of hoger, 1.6 of hoger, of 2 of hoger, of 2.5 of hoger en een gemiddelde deeltjesgrootte van 0.1 tot 20 pm of 0.1 tot 10 pm of 0.1 tot 5 of 0.1 tot 2 of 0.2 tot 1 pm of 0.1 tot 0.5 pm of 0.2 tot 0.5 pm. Specifieke voorbeelden van geschikte vulstoffen zijn, zonder enige beperking, calciumcarbonaat en magnesiumcarbonaat, bariumcarbonaat, magnesiumsulfaat, bariumsulfaat, calciumsulfaat, zinkoxide, magnesiumoxide, calciumoxide, titaniumoxide, aluminiumoxide, aluminiumhydroxide hydroxyapatiet, silica, mica, talk, kaolien, klei, glas poeder, asbest poeder, zeoliet, klei silicaat, koolvliegas en combinaties hiervan.

Bij voorkeur wordt de opvulling geselecteerd uit materialen die ook een brekingsindex van 1.6 of hoger hebben zoals calciumcarbonaat, bariumsulfaat, titaniumoxide, zinkoxide, mica, glas poeder en combinaties en combinaties hiervan. In een andere reflecterende laag, de opvulling is titanium oxide, dat een brekingsindex van 2,5, 2,7 of hoger heeft. Geschikte soorten van titaniumoxide zijn reeds bekend.

Thermische stabilisatoren kunnen worden gebruikt en zijn reeds veelal beschreven. Alle bekende thermische stabilisator kunnen een rol spelen bij de een samenstelling van deze uitvinding. De bij voorkeur algemene klassen van thermische stabilisatoren omvatten, maar zijn niet beperkt tot, fenolische antioxidanten, gealkyleerde monofenolen, alkylthiomethylfenolen, hydroquinones, gealkyleerde hydroquinones, tocoferolen, hydroxy-thiodiphenyl ethers, alkylidenebisfenolen, O-, N- en S-benzyl verbindingen, hydroxybenzylated malonaten, aromatische hydroxybenzylglucosinolaat verbindingen, triazineverbindingen, aminic antioxidanten, aryl aminen, diaryl aminen, polyaryl aminen, acylaminofenols, oxamides, metalen raffinaderijbenzines, fosfieten, phosphonites, benzylphosphonates, ascorbinezuur (vitamine C), verbindingen die peroxide vernietigen, hydroxylamines, nitronen, thiosynergists, benzofuranones, indolinones en dergelijke of mengsels hiervan. De EVA copolymeer kan elk effectieve hoeveelheid thermische stabilisatoren bevatten . Het gebruik van een thermische stabilisator is optioneel en is in sommige gevallen niet aanbevolen. Wanneer thermische stabilisatoren worden gebruikt, bevat het polymeer materiaal doorgaans ten minste 0.05 gew. %, en maximaal 10 gew. %, met voorkeur maximaal 5 gew. % en het met het meest voorkeur maximaal 1 gew. % aan thermische stabilisatoren, gebaseerd op het totale gewicht van het polymeer. UV-absorberende materialen kunnen worden gebruikt en zijn reeds veelal beschreven. Alle bekende UV-absorbeerders kunnen een rol spelen bij de huidige uitvinding, indien deze verenigbaar zijn met het film systeem en het de eigenschappen of het proces niet nadelig beïnvloed. De bij voorkeur algemene klassen van UV-absorbeerders zijn, maar zijn niet beperkt tot, benzotriazoles, hydroxybenzophenones, hydroxyfenyl triazines, esters van vervangen en onvervangen benzoëzuur zuren en dergelijke of mengsels hiervan. Het polymeer materiaal kan elk effectieve hoeveelheid UV-absorbeerders bevatten. Het gebruik van een UV-absorbeerder is optioneel en is in sommige gevallen niet aanbevolen. Wanneer UV-absorbeerders worden gebruikt, bevat het polymeer materiaal ten minste 0,05 gew. %, en maximaal 10 gew. %, bij voorkeur maximaal 5 gew. % en met het meest voorkeur maximaal 1 gew. % aan UV-absorbeerders, gebaseerd op het totale gewicht van het polymeer.

Gehinderde aminelichtstabilisatoren (HALS) worden bij voorkeur gebruikt en zijn reeds veelal beschreven. Over het algemeen, gehinderde aminelichtstabilisatoren worden beschreven als secundaire, tertiaire, geacetyleerde, N-hydrocarbyloxy substitueerde, hydroxy substitueerde of andere gesubstitueerde cyclische amines die gekenmerkt worden door een aanzienlijke hoeveelheid van sterische belemmering, meestal afgeleid van alifatische substitutie op de koolstofatomen naast de amine functie. Het polymeer bevat bij voorkeur een effectieve hoeveelheid aan gehinderde aminelichtstabilisatoren. Het gebruik van gehinderde aminelichtstabilisatoren is optioneel en is in sommige gevallen niet aanbevolen.

Wanneer gehinderde aminelichtstabilisatoren worden gebruikt, bevat het polymeer materiaal ten minste 0,05 gew. %, en maximaal 10 gew. %, bij voorkeur maximaal 5 gew. % en met het meest voorkeur maximaal 1 gew. % aan gehinderde aminelichtstabilisatoren, gebaseerd op het totale gewicht van het polymeer.

Silaankoppelingsmiddelen kunnen worden toegevoegd aan het polymeer om de hechtkracht te verbeteren . Nuttige voorbeelden van silaankoppelingsmiddelen zijn [gamma] -chloropropylmethoxysilane, vinylmethoxysilane, vinyltriethoxysilane, vinyltris( [bèta] -methoxyethoxy)silaan, [gamma] -vinylbenzylpropylmethoxysilane, N- [bèta] - (N-vinylbenzylaminoethyl) - [gamma] -aminopropyltrimethoxysilane, [gamma]-methacryloxypropyltriethoxysilane, [gamma]-methacryloxypropyltrimethoxysilane, [gamma]-methacryloxypropyltriethoxysilane, vinyltriacetoxysilane, [gamma]-glycidoxypropyltrimethoxysilane, [gamma] -glycidoxypropyltriethoxysilane, [bèta] - (+3,4 - epoxycyclohexyl)ethylthmethoxysilane, vinylthchlorosilane, [gamma] -mercaptopropylmethoxysilane, [gamma] -aminopropyltriethoxysilane, N- [bèta] - (-) - [gamma]-aminopropyltrinethoxysilane en/of mengsels van twee of meer hiervan.

De silaankoppelingsmiddelen worden met meer voorkeur opgenomen in de encapsulatielaag in een hoeveelheid van 0.01 tot 5 gew,%, of bij voorkeur 0.05 tot 1 gew.%, gebaseerd op het totale gewicht van het polymeer.

De film materialen, volgens de huidige uitvinding, bestaan bij voorkeur uit één of meer organische peroxiden, waarmee de crosslink van ethyleen en vinylacetaat copolymeer wordt uitgevoerd, waardoor de hechtsterkte, weerstand tegen vochtigheid en de penetratie weerstand worden verhoogd, met behoud van een hoge mate van transparantie, indien gewenst.

Organische peroxiden die ontleden bij een temperatuur van ten minste 110 °C om radicalen te genereren kunnen voordelig worden ingezet als een hierboven genoemde organische peroxiden.

Een organische peroxide, of combinatie van peroxiden, wordt over het algemeen gekozen bij de film-vormende temperatuur, betreffende de voorbereiding van de samenstelling, droging (lijm) temperatuur, weerstand van de lichaam dat wordt gebonden en de stabiliteit bij het opslag.

Aan de hand van een voorkeuruitvoeringsvorm van de uitvinding, wordt een peroxide gekozen op een dergelijke manier dat het in wezen het hars niet ontleedt, met name tijdens co-extrusie en/of verdere extrusie en een pelletvorming stap terwijl het enkel activeert tijdens de zonnecel temperatuur. "In wezen niet ontleden" volgens de huidige uitvinding heeft betrekking op een halfwaardetijd van minstens 0.1 tot 1 uur co-extrusie temperatuur.

Voorbeelden van de organische peroxiden zijn onder meer 2,5 -dimethylhexane-2,5-dihydroperoxide, 2,5 -dimethyl-2,5-di (tert-butylperoxyjhexaan, 3-di-tert-butylperoxide, door dicumylperoxide, 2,5 -dimethyl-2,5-di(2-ethylhaxanoylperoxy)hexaan, 2,5 -dimethyl-2,5-di (tert-butylperoxyjhexaan, tert-butylcumylperoxide, [alpha], [alpha] " -bis(tert-butylperoxyisopropyljbenzeen, [alpha], [alpha] " -bis- (tert-butylperoxyjdiisopropylbenzene, n-butyl difenylmethaan-4,4-bis- (tert-butylperoxy)butaan, 2,2 -bis- (tert-butylperoxy)butaan, 1,1 -bis- (tert-butylperoxyjcyclohexaan, 1,1 -bis- (tert-butylperoxy)-3,3,5-trimethylcyclohexane, tert-butylperoxybenzoate, benzoylperoxide en 1,1 -di (tert-hexylperoxy)-3,3,5-trimethylcyclohexane. Van deze, 2,5 -dimethyl-2,5-di(2-ethylhexanoylperoxy)hexaan, en 1,1 -di (tert-hexylperoxy)-3,3,5-trimethylcyclohexane hebben de voorkeur.

De inhoud van het organisch peroxide in de filmlagen ligt bij voorkeur in het bereik van 0.1 tot 5 gewichtsdelen, met meer voorkeur voor in het bereik van 0.2 tot 1.8 gewichtsdelen, gebaseerd op 100 gewichtsdelen polymeer.

De film van de huidige uitvinding kan ook crosslinking hulpmiddelen bevatten, indien nodig. Crosslinking hulpmiddelen die hierin worden vermeld zijn verbindingen met ten minste één, met voorkeur meerdere, radicaal polymeriseerbare functionele groepen bevatten. Het crosslinking hulpmiddel verhoogd meestal de gel fractie van ethyleen en vinylacetaat copolymeer, waardoor de duurzaamheid en mechanische eigenschappen van het inkapselmiddel worden verbeterd.

Crosslinking hulpmiddelen zijn meestal werkzaam in een hoeveelheden van 10 gewichtsdelen of minder, bij voorkeur in het bereik van 0.1 tot 5.0 gewichtsdelen, gebaseerd op 100 gewichtsdelen polymeer. Voorbeelden van crosslinking hulpstoffen zijn tri-functionele crosslinking hulpstoffen zoals triallyl cyanurate en triallyl isocyanurate en mono- of di-functionele crosslinking hulpmiddelen van (meth)acrylamide esters. Onder deze verbindingen worden triallyl cyanurate en triallyl isocyanurate in het bijzonder aanbevolen.

De films, deze uitvinding, kunnen goed worden gebruikt bij voor -en/of achterkant inkapseling.

Volgens deze uitvinding is de "voorkant" de zijde met het fotovoltaische element of cel dat wordt bestraald met licht, ofwel de licht-ontvangende kant terwijl de term "achterkant" wordt gebruikt bij de keerzijde van de licht-ontvangende kant van de fotovoltaische elementen.

Voor gebruik als voorkant inkapsel middel zijn de lagen (a) tot (c) bij voorkeur transparant. Voor het achterkant inkapsel kunnen de lagen (a) tot (c) ondoorzichtig zijn, maar bij voorkeur zijn alleen (b) en (c) ondoorzichtig.

Wanneer de film wordt ingezet als voorkant inkapsel middel is bij voorkeur een luminescentie terugschakelingselement aanwezig in lagen (a) tot (c). Dit luminescentie terugschakelingselement heeft de eigenschap dat op zijn minst gedeeltelijke straling kan absorberen op een lagere golflengte dan het luminescentie terugschakelingselement in een volgende laag. Dus, de barrière laag bevat luminescentie terugschakelingselement(en) die straling kunnen absorberen bij een lagere golflengte dan luminescentie terugschakelingselement(en) in de overige polymeer laag of lagen. Dit is gunstig omdat veel organische stoffen gevoelig zijn voor met name de kortere golflengte straling. Door deze kortere golflengte straling te filteren en langere golflengte straling opnieuw uit te stralen wordt een stabielere polymeer vel verkregen. Met meer voorkeur heeft de eerste polymeer laag, d.w.z. de barrière laag, de eigenschap dat het ten minste gedeeltelijk UV-straling kan absorberen, tussen 10 en 400 nm, en deze weer kan uitstralen met een hogere golflengte. De luminescentie terugschakelingselement(en) die in het UV golflengte kunnen absorberen kunnen worden gecombineerd met traditionele UV stabilisatoren. Het heeft de voorkeur om het gebruik van traditionele stabilisatoren te beperken omdat zij de geabsorbeerde UV-straling in thermische energie omzetten en deze en niet opnieuw uitzenden op de langere golflengten. Aldus, een efficiëntere polymeer plaat wordt verkregen wanneer deze UV-stabilisatoren zijn weggelaten of wanneer deze in een lage concentratie zijn gebruikt. Het luminescentie terugschakelingselement neemt dan de beschermende functie van een UV stabilisator over.

De inkapsel film volgens de uitvinding, wanneer deze wordt gebruikt als de voorkant plaat, bestaat bij voorkeur ook uit verbindingen die de kortere golflengte straling van zonlicht tot langere golflengte straling kan omzetten die een golflengte hebben waarbij fotovoltaische cellen effectiever straling kunnen omzetten in elektriciteit. De uitvinding is daarom ook gericht op het gebruik van het inkapsel film volgens de uitvinding voor de verbetering van de prestaties van een fotovoltaische cel door middel van de terugschakeling van luminescentie van zonlicht.

De eerste transparante polymeer encapsulant laag (b) bestaat bij voorkeur uit een luminescentie terugschakelingselement om ten minste gedeeltelijk straling met een bepaalde golflengte te absorberen en om straling met een langere golflengte dan de golflengte van het geabsorbeerde straling uit te stralen. Dergelijke elementen kunnen de efficiëntie van een zonnepaneel vergroten. De fotovoltaische cel functioneert meestal optimaal in een bepaalde golflengte. Door een gedeelte van de lagere golflengte straling van de zon terug te schakelen naar een golflengte waarin de PV cel optimaal werkt is het mogelijk om de efficiëntie te vergroten.

Het luminescentie terugschakelingselement kan een organisch of anorganisch luminescentie element zijn dat ten minste gedeeltelijk straling met een bepaalde golflengte te absorberen en om straling met een langere golflengte dan de golflengte van het geabsorbeerde straling uit te stralen. Dergelijke verbindingen zijn bekend en zijn bijvoorbeeld beschreven door Efthymios Klampaftis, David Ross, Keith R. Mclntosh, Bryce S. Richards, Enhancing the performance of a solar cell via luminescent down-shifting of incident spectrum, a review, Solar Energy Materials &amp; Solar Cells 93 (2009) 1182-1194.

Geschikte organische luminescentie terugschakelingselementen zijn bijvoorbeeld laser kleurstoffen. De volgende verbindingen, waarvan sommige worden ook gebruikt als een laser kleurstof, kunnun mogelijk een toepassing hebben als een biologisch luminescentie terugschakelingselement: Rhodamine, 5-carboxytetramethylrhodamine, Rhodamine 6G, Rhodamine B, Rubrene, aluminium tris- ( [delta] -hydroxychinoline (Alq3), N,N’ -difenyl-Ν,Ν' -bis- (3-methylfenyl)-1,1 ' -bifenyl- 4-4 ' -diamine (( TPD), bis- (8-hydroxychinoline) -chlorogallium (Gaq2CI); een perylene koolzuur of een afgeleide daarvan; een naftaleen koolzuur of een afgeleide daarvan; een violanthrone of een iso-violanthrone of een afgeleide hiervan. Voorbeelden van organische luminescentie terugschakelingselementen zijn kinine fluorescien, kleurstof sulforhodamine, 5-Bis(5-tert-butyl-2-enzoxazolyl)thiophene, Nile Blue.

Andere voorbeelden van geschikte organische luminescentie terugschakelingselementen zijn Cumarine kleurstoffen, bijvoorbeeld 7-Diethylaminocoumarin-3-carbonzuren zuur-hydrazide (DCCH), 7-Diethylaminocoumarin-3-carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Methoxycoumarin-3-carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Hydroxycoumarin- 3- carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Diethylamino-3- ((((2-iodoacetamido)ethyl)amino)carbonyl)cumarine (IDCC), 7-Diethylamino-3-((((2-maleimidyl)ethyl)amino)carbonyl)cumarine (MDCC), 7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-isothiocyanaat (DACITC), N- (7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-yl)maleimide (DACM), N- (7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-yl)iodoacetamide (DACIA), 7-Diethylamino-3- (4 ' -maleimidylphenyl)-4-methylcoumarin (CPM), 7-Diethylamino-3- ((4 ' -(iodoacetyl)amino)fenyl)-4-methylcoumarin (DCIA), 7-Dimethylaminocoumarin-4-azijnzuur (DMACA) en 7-Dimethylaminocoumarin- 4- azijnzuur succinimidyl ester (DMACASE).

Andere voorbeelden van geschikte organische luminescentie terugschakelingselementen zijn perylene kleurstoffen, bijvoorbeeld N,N'-Bis(2,6 -diisopropylphenyl)perylene-3,4:9,10-tetracarboniczuur diimide, N,N' -Bis(2,6 - dimethylphenyl)perylene-3,4:9,10-tetracarbonic zuur diimide, N,N' -Bis(7-tridecyl)perylene-3,4:9,10-tetracarbonic zuur diimide, N,N' -Bis(2,6 -diisopropylphenyl)-1,6,7,12-tetra(4-tert. -octylphenoxy)perylene-3,4:9,10-tetracarbonic zuur diimide, N,N'- Bis(2,6 -diisopropylphenyl)-1,6,7,12-tetraphenoxyperylene-3,4:9,10-tetracarbonic zuur diimide, N,N' -Bis(2,6 -diisopropylphenyl)-1,6- -1,7-bis(4-tert- octylphenoxy)perylene-3,4:9,10-tetracarbonic zuur diimide, N,N' -Bis(2,6 - diisopropylphenyl)-1,6- -1,7-bis(2,6 -diisopropylphenoxy) -perylene-3,4:9,10- tetracarbonic zuur diimide, N- (2,6 -diisopropylphenyl)perylene-3,4-dicarbonic zuur imide, N- (2,6 -diisopropylphenyl)-9-phenoxyperylene-3,4-dicarbon zuur imide, N- (2,6 -diisopropylphenyl)-9- (2,6 -diisopropylphenoxy)perylene-3,4-dicarbonic zuur imide, N- (2,6 -diisopropylphenyl)-9-cyanoperylene-3,4-dicarbonic zuur imide, N- (7-tridecyl)-9- phen-oxyperylene-3,4-dicarbonic zuur imide, perylene-3,9-en -3,10-dicarbonic - zuur-ester, 4,10-dicyanoperylene-3,9- en 4,9 -dicyanoperylene-3,10-dicarbonic - zuur-ester en perylene-3,9- en -3,10-dicarbonic zuur di(2,6 - diisopropylphenyl)amide.

Perylene kleurstoffen absorberen doorgaans straling in het golflengte gebied van 360 tot 630 nm en stralen deze weer uit tussen 470 tot 750 nm. Naast perylene kleurstoffen, andere fluorescerende kleurstoffen met gelijkaardige structuren kunnen worden gebruikt, zoals kleurstoffen op basis van violanthrones en/of iso-violanthrones, zoals de structuren die bekend zijn gemaakt in EP-A-073 007. Een gewenste voorbeeld van geschikte verbindingen zijn gealkoxyleerd violanthrones en/of iso-violanthrones, zoals 6,15-didodecyloxyisoviolanthronedion- (9,18).

Andere voorbeelden van geschikte luminescentie terugschakelingselementen zijn naftaleen type verbindingen. Deze kleurstoffen vertonen doorgaans een absorptie in het UV-bereik bij een golflengte van ongeveer 300 tot 420 nm en hebben een emissie bereik van ongeveer 380 tot 520 nm. Voorbeelden van naftaleen type verbindingen zijn de naftaleen koolzuur derivaten zoals naftaleen 1,8:4,5 tetracarbonic diimides zuur, en vooral naftaleen-1,8-dicarbonic zuur alsmede imiden, met meeste voorkeur 4,5 dialkoxynaphthalene-1,8-dicarbonic zuur monoimides en 4-phenoxynaphthalene-1,8-dicarbonic monoimides zuur. Andere naftaleen type verbindingen zijn bijvoorbeeld N- (2-ethylhexyl)-4,5-dimethoxynaphthalene-1,8-dicarbonic zuur imide, N- (2,6 -diisopropyl-fenyl)-4,5-dimethoxynaphthalene-1,8-dicarbonic zuur imide, N- (7-tridecyl)-4,5-dimethoxy-naftaleen-1,8 dicarbonic zuur imide, N- (2,6 - diisopropylphenyl)-4,5-diphenoxynaphthalene-1,8-dicarbonic zuur imide en N,N'- Bis(2,6 -diisopropylphenyl) -1,8:4,5 naftaleen tetracarbonic diimide zuur.

Andere voorbeelden zijn Lumogen F Yellow 083, Lumogen F Orange 240, Lumogen F Red 305 en Lumogen F Violet 570 zoals verkrijgbaar bij BASF.

Bijvoorbeeld de volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen absorberen (excitatie golflengte) van 300 tot 360 nm, en hebben een emissie spectrum met een maximum rond 365 tot 400 Nm: difenyloxazool (2,5 - diphenyloxazol 1,4 -Di[ 2- (5-oxazolyl))benzeen, 4,4 ’-diphenylstilbene, 3,5,3 "",5 "" -tetra-t-butyl-p-quinquephenyl. Deze verbindingen kunnen worden verkregen van bijvoorbeeld Synthon Chemicals GmbH en Luminescence Technology Corp. De volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen inkomende straling tussen de 400 - 460 nm weer uitstralen: 2,5 -thiopenediylbis(5-tert-butyl-1,3-benzoxale). De volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen inkomende straling naar 560 nm weer uitstralen: hostasole 3G naphtalimide (Clariant), Lumogen F Yellow 083 (BASF), Rhodamine 110 (Lambdachrome 5700).

De volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen inkomende straling tussen de 580-640 nm weer uitstralen: hostazole GG thioxanthene benzanthione (Clariant), - Lumogen F Red 300 (BASF), benzoëzuur rhodamine 6G ethylaminoxanthene (Lambdachrome 5900),

De volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen inkomende straling tussen de 640-480 nm weer uitstralen: cretsyl paars diaminobenzole, Sublforhodamine B (Lambdachrome LC6200),

De volgende organische luminescentie terugschakelingselementen kunnen inkomende straling tussen de 700-1 OOOnm weer uitstralen:

Rhodamine 800 (Sigma), Pyridine 2 (Lambdachrome LC7600), DOTC, HITC (Lambdachrome LC7880), Styril 9 (Lambdachrome LC8400).

Geschikte anorganische luminescente verbindingen zijn halfgeleidende quantum dot materialen en nanodeeltjes, bestaande uit Sm 3+> Cr3+. ZnSe, Eu 2+ en Tb 3+ en nanodeeltjes, bestaande uit ZnO; ZnS gedoopt met Mg,

Cu en/of F; CdSe; cd; Ti02; Zr 3+. Zr4+; en/of Eu 3+- Sm 3+- of Tb 3+ gedoopt YPO 4 . Een gemeenschappelijk kenmerk van deze materialen is dat ze in staat zijn om fluorescentie te vertonen. De nanoschaal deeltjes kunnen worden gemaakt door elk geschikt proces, bijvoorbeeld door de procedure zoals uiteengezet in US7384680. Ze kunnen een gemiddelde diameter van minder dan 75 nm hebben, en in het bijzonder hebben zij een grootte tussen de 3 en 50 nm zoals bepaald door Transmissie Elektronen Microscoop (TEM). Mogelijke Europium complexen die geschikt zijn als luminescente stoffen zijn [Eu(ß-diketonate)3- (DPEPO)] en andere Eu3+ complexen, zoals beschreven door Omar Moudam et al, Chem. Commun., 2009, 6649-6651 by the Royal Society of Chemistry 2009.

Een ander voorbeeld van geschikte anorganische luminescerende stoffen zijn moleculaire zeven die bestaan uit oligo atomaire metalen clusters, variërend van 1 tot 100 atomen van de volgende metalen (sub nanometer grootte), Si, Cu, Ag, Au, Ni, Pd, Pt, Rh, Co en Ir of legeringen daarvan zoals Ag/Cu, Au/Ni etc. De moleculaire zeven zijn geselecteerd uit de groep van zeolieten, poreuze oxiden, silicoaluminophosphates, aluminophosphates, gallophosphates, zincophophates, titanosilicates en aluminosilicates of mengsels hiervan. In een uitvoeringsvorm van de huidige uitvinding, de moleculaire zeven van deze uitvinding zijn gekozen uit grote zeolieten poriën uit de groep bestaande uit MCM-22, ferrierite, faujastites X en Y. De moleculaire zeven in een andere uitvoeringsvorm van deze uitvinding zijn materialen die zijn geselecteerd uit de groep bestaande uit zeoliet 3 A, zeoliet 13X zeoliet 4A, zeoliet 5 A en ZKF. Bij voorkeur zijn de oligo atomaire metalen clusters oligo atomaire zilver moleculen met 1 tot 100 atomen. Voorbeelden van terugschakel verbindingen die zijn gebaseerd op dergelijke moleculaire zeven zijn beschreven in WO-A-2009006708, en worden bij deze naar verwezen.

De concentratie van het luminescentie terugschakelingselement in laag (b) hangt af van het gekozen luminescentie terugschakelingselement. Sommige elementen zijn effectiever en vereisen een lagere concentratie in de polymeer laag terwijl sommige verbindingen een hogere concentratie vereisen omdat ze minder efficiënt zijn in het absorberen en afgeven van straling. Één of meer lagen (a) tot (c) kunnen ten minste één luminescentie terugschakelingselement bevatten. De polymeer laag kan bestaan uit een enkele luminescentie terugschakelingselementen. Als er meer dan één luminescentie terugschakelingselement aanwezig is verdient het de voorkeur dat verbindingen worden gecombineerd die straling absorberen op een andere golflengte en deze weer uitstralen op een andere golflengte. Op deze manier kan er een zogenaamde terugschakeling "cascade" plaatsvinden waarbij straling dat door één element is uitgestraald door een ander wordt geabsorbeerd. Een dergelijke cascade wordt ook wel aangeduid als een Photon-Absorption-Emitting Chain (PAEC).

In een voorkeuruitvoeringsvorm, bestaat de film uit de volgende co-extruded polymeer sub-lagen: een eerste polymeer laag (a) bestaat uit een luminescentie terugschakelingselement voor de absorptie van straling tussen 280 tot 400 nm en het afgeven van straling tussen 400 en 550 nm, een andere polymeer sub-laag (b) bestaat uit een luminescentie terugschakelingselement voor het absorberen van straling tussen 360 en 470 nm en het afgeven van straling tussen de 410 tot 670 nm, en een andere polymeer sub-laag (c) bestaat uit een luminescentie terugschakelingselement voor het absorberen straling tussen 360 en 570 nm en het afgeven van straling tussen de 410 tot 750 nm. Één of meer luminescentie terugschakelingselementen kunnen aanwezig zijn in één van de hierboven genoemde sub-lagen. Extra lagen kunnen ook aanwezig zijn in het polymeer vel, waarbij de extra lagen ook luminescentie terugschakelingselementen of andere toevoegingen kunnen bevatten.

Voorbeelden van geschikte luminescentie terugschakelingselementen voor laag (b1) zijn 2,5 - diphenyloxazol (PPO difenyloxazool), 4,4 ' -Diphenylstilbene (DPS), 1,4 -Di[ 2- (5-oxazolyl))benzeen (POPOP), 3,5,3 "",5 "" -Tetra-t-butyl-p-quinquephenyl (QUI P-quinqaphenyl), 1,8 -ANS (1-Anilinonaphthalene-8-trifluormethaansulfonzuur zuur), 1-Anilinonaphthalene-8-trifluormethaansulfonzuur zuur (1,8 -ANS), 6,8-difluorethaan-7-hydroxy-4-methylcoumarin pH 9,0 of 7-Amino-4-methylcoumarin pH 7,0 of 7-Hydroxy-4-methylcoumarin, 7-Hydroxy-4-methylcoumarin pH 9.0, Alexa 350, BFP (Blauw-Fluorescerend Eiwit), Cascade Yellow, Cascade Yellow antilichaam conjugaat pH 8,0 Cumarine, Dansyl Cadaverine, Dansyl Cadaverine, MeOH, DAPI-, DAPI-DNA, Dapoxyl (2aminoethylalkyl-) Sulfonamiden, DyLight 350, Fura-2 Ca2+, Fura-2, hoge Ca, Fura-2, geen Ca, Hoechst 33258, Hoechst 33258-DNA, Hoechst 33342, lndo-1, Ca vrij, LysoSensor Yellow pH 3.0, LysoSensor Yellow pH 9,0, Marina Blue, Saffier, en/of SBFI-Na+. Voorbeelden van luminescentie terugschakelingselementen voor sublaag (b) zijn: 7-Diethylaminocoumarin-3-carbonzuren zuur-hydrazide (DCCH), 7-Diethylaminocoumarin-3-carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Methoxycoumarin-3-carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Hydroxycoumarin-3-carbonzuren zuur succinimidyl ester, 7-Diethylamino-3- ((((2-iodoacetamido)ethyl)amino)carbonyl)cumarine (IDCC), 7-Diethylamino-3-((((2-maleimidyl)ethyl)amino)carbonyl)cumarine (MDCC), 7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-isothiocyanaat (DACITC), N- (7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-yl)maleimide (DACM), N- (7-Dimethylamino-4-methylcoumarin-3-yl)iodoacetamide (DACIA), 7-Diethylamino-3- (4 ' -maleimidylphenyl)-4-methylcoumarin (CPM), 7-Diethylamino-3- ((4 ' -(iodoacetyl)amino)fenyl)-4-methylcoumarin (DCIA), 7-Dimethylaminocoumarin-4-azijnzuur (DMACA), 7-Dimethylaminocoumarin-4-azijnzuur succinimidyl ester (DMACASE), Acridine Orange, Alexa 430, Alexa Fluor 430 antilichamen conjugaat pH 7,2, Auramine O Di-8 ANEPPS, Di-8-ANEPPS-lipide, FM 1-43, 1-43 FM lipide, Fura RedCa2+, Fura Red, hoge Ca, Fura Red, lage Ca, Lucifer Yellow en/of CH, SYPRO Ruby (CAS 260546-55 -2).

Voorbeelden van geschikte luminescentie terugschakelingselementen voor sub-laag (c) zijn de genoemde verbindingen afgebeeld voor laag (b) en Rhodamine 110 Rhodamine 6G ethylaminoxanthene benzoïque (verkrijgbaar bij Lambdachrome), Alexa Fluor 647 R-phycoerythrin met streptavidine coating pH 7.2 Ethidiumbromide, Ethidiumbromide homodimer, Ethidiumbromide homodimer-1-DNA, FM 4-64, FM 4-64, 2% CHAPS, Nijl Red-lipid en/of Propidium jodide.

Een voorbeeld van een mogelijke cascade kan bestaan uit een eerste luminescentie terugschakelingselement met een absorptie bereik tussen de 280 nm tot 365 nm en met een emissie bereik van 380 nm tot 430 nm. Een voorbeeld van een geschikte luminescentie terugschakelingselement is 3,5,3 "",5 "" -tetra-t-butyl-p-quinquephenyl, waar het bekend is dat de maximale absorptie ongeveer op 310 nm ligt en de maximale emissie bij ongeveer 390 nm. Dit luminescentie terugschakelingselement mag worden toegevoegd in een concentratie van bijvoorbeeld ongeveer 33% van de totale inhoud van luminescentie terugschakelingselementen in de polymeer laag. Een tweede luminescentie terugschakelingselementen met een maximale absorptie op ongeveer 335 tot 450 nm en de maximale emissie op ongeveer 410 tot 550 nm. Een voorbeeld van een geschikte luminescentie terugschakelingselement is 2,3,5,6-1 H,4H- tetrahydroquinolizino- [9,9a, 1-gh] -cumarine, met een maximale excitatie golflengte van ongeveer 396 nm en een maximale golflengte van ongeveer 490 nm in een concentratie van bijvoorbeeld ongeveer 33% van de totale inhoud van luminescentie terugschakelingselementen in de polymeer laag. Een derde luminescentie terugschakelingselementen van de cascade kan een maximale absorptie op ongeveer 450 tot 550 nm en de maximale emissie op ongeveer 560 tot 700 nm hebben. Een voorbeeld van een luminescentie terugschakelingselement is 1-amino-2-methylantraquinone met een maximale absorptie rond 450 nm en een maximale emissie bij ongeveer 600 nm in een concentratie van bijvoorbeeld ongeveer 33% van de totale inhoud van luminescentie terugschakelingselementen in de polymeer laag.

Door luminescentie terugschakelingselementen te gebruiken die straling in de UV golflengtegebied absorberen in één van de sub-lagen van de film, en bij voorkeur de laag die zich het dichtst bij het invallende licht bevindt, kan er een stabielere en efficiëntere zonnepaneel worden geleverd. Dit is met name het geval wanneer de film bestaat uit een EVA copolymeer. Het EVA copolymeer kan afbreken onder invloed van UV-straling. Door gebruik te maken van UV-absorbeerders wordt de levensduur van het EVA copolymeer doorgaans verbeterd. UV-absorbeerders zetten echterde UV-straling om in warmte. Dit zorgt ervoor dat fotonen met een golflengte in het UV-bereik niet daadwerkelijk gebruikt worden voor het opwekken van elektriciteit door middel van het fotovoltaisch effect.

Het rendement van het zonnepaneel dat bestaat uit de film waarin de EVA copolymeer kan worden verbeterd door het toevoegen van luminescentie terugschakelingselementen of een cascade van verbindingen die straling absorberen in het UV-golflengte en deze vervolgens uitzendt op een hogere golflengte. Door gebruikte maken van een luminescentie terugschakelingselementen die straling kan absorberen in het UV- golflengte en deze op een op een hogere golflengte kan uitzenden kan het UV-licht worden omgezet in straling die minder schadelijk is voor de polymeer en die effectief kan worden gebruikt voor het opwekken van elektriciteit door middel van fotovoltaische cellen. Dus, er wordt een zonnepaneel verkregen die efficiënter is en minder of geen UV-absorbeerders nodig heeft.

De totale concentratie van de neerwaartse conversie mix in de polymeermatrix hangt van de dikte van de film af omdat de efficiënte van conversie afhankelijk is van de hoeveelheid moleculen die het invallende licht zal tegenkomen per volume. Een polymeer laag van ongeveer 400 tot 450 pm kan bijvoorbeeld worden gedoopt met de vorming van luminescentie terugschakelingselementen in het bereik van 200 tot 1000 ppm. Een geschikte polymeer laag van 450 pm met een goede balans tussen het blokkeren van UV en transmissie werd bijvoorbeeld gevonden bij een concentratie van luminescentie terugschakelingselementen van ongeveer 500 ppm in de uiteindelijke polymeer laag .

De fotovoltaische voorplaat bestaat bij voorkeur uit een glazen substraat, zoals een silicaat glas met een laag ijzergehalte. De dikte van het glazen substraat ligt doorgaans tussen de 0.1 tot 10 mm, bij voorkeur 0.3 tot 5 mm. Het glassubstraat kan chemisch of thermisch worden gehard.

De huidige uitvinding heeft betrekking op een proces voor het opstellen van fotovoltaische modules, waarin fotovoltaische cellen of elementen zijn ingekapseld tussen een transparante voorzijde-beschermend materiaal en een achterkant-beschermend materiaal om een geheel omsloten structuur te verkrijgen.

Meestal wordt de voorkant plaat, de encapsulant film, de cellen met linten en stekkers, de achterkant encapsulant en een achterplaat, of een encapsulant met een geïntegreerd achterblad bestaande uit meerdere lagen geplaatst met de voorste blad ondersteboven, en wordt vervolgens ingevoerd in een vacuüm laminator, waarna deze vervolgens onder druk wordt gelijmd bij een temperatuur van 115 tot 175 °C, bij voorkeur 140 tot 165 °C, en waarbij het meeste voorkeur ligt bij vanaf 145 tot 155 °C. Het laminaat wordt bij voorkeur ook onderworpen aan ontluchting of een tijdsperiode van 0.1 tot 8 minuten.

Vervolgens is de afdicht folie ge-crosslinked en/of genezen door middel van verwarming en druk.

De compressie lamineringsdruk ligt bij voorkeur in het bereik van 0.1 tot 1.5 kg/cm 2 . De lamineringstijd is meestal tussen de 5 tot 15 minuten.

Deze verhitting zorgt ervoor dat de ethyleen en vinylacetaat copolymeer in de voorste en achterste encapsulant ge-crosslinked worden waarbij de fotovoltaische elementen, de transparante voorblad en het achterblad zeer sterk worden gebonden om de fotovoltaische module af te sluiten.

Een voorkeuruitvoeringsvorm van de huidige uitvinding is waarbij laag (a) transparant is terwijl laag (b) ondoorzichtig is en bij voorkeur is voorzien van een wit gekleurde laag dat dienst doet als een diffuse reflector. Hierdoor is het mogelijk om een bepaald probleem te verhelpen met monolayer diffuse reflector pigment als achter inkapselingen die tijdens het lamineringsproces overstromen naar de voorkant van de cel.

De film, wanneer gebuikt als een achterkant encapsulant, wordt bij voorkeur gecombineerd met een enkele of multilayer achterblad, bestaande uit een film substraat materiaal, geselecteerd van polyesters of fluor-bevattende polymeren. Dit kan een enkele laag, of bij voorkeur meerdere lagen polyester en een enkele laag of lagen van fluor-bevattende polymeren zijn, zoals een gelamineerde film van twee of meerdere lagen polyester en een laag van fluor met polymeer.

Het achterblad film substraat kan worden geselecteerd uit (i) deels aromatische polyesters, (ii) fluor-bevattende polymeren; (iii) polyesters of fluor-bevattende polymeren met een laagje metaal of métal oxide/non-metal oxide op de ondergrond; of (iv) een gelamineerde film, bestaande uit twee of meer materialen zoals hierboven beschreven. Het polyester bestaat bij voorkeur uit een deels aromatische polyester. Dit polyester bestaat bij voorkeur uit polymeren die geselecteerd zijn uit de groep bestaande uit polymeer C2 en C 6 alkeenoxydegroepen die ftalaten, polymeer C2 en Ce alkeenoxydegroepen naphthalates bevatten, en mengsels daarvan, zoals polyethyleentereftalaat (PET), polyethyleen 2,5 -furane dicarbonzuur acid ester (PEF), polytrimethylene polyethyleentereftalaat, (polybutyleen teraftalaat), polyhexylene polyethyleentereftalaat, polyethyleen o-ftalaat, polytrimethylene o-ftalaat, (polybutyleen teraftalaat)o-ftalaat, en polyhexylene o-ftalaat, bij voorkeur polyethyleentereftalaat; polymere C2 en Οβ alkyleen naphthalates, bij voorkeur polymeer C2 en C4 naphthalates, zoals polyethylene naphthalate, polytrimethylene naphthalate en polybutyleen naphthalate; en copolymeren en mengsels van twee of meer materialen. Als alternatief kan de encapsulant aan de achterzijde ook worden gecombineerd met een glazen achterblad.

Geschikte polyester substraten worden gevormd door film-gieten en vervolgens door behandeling door middel van biaxiale oriëntatie om de mechanische sterkte en de glas barrière eigenschappen te verbeteren. Dergelijke films staan bekend om hun goede mechanische dielektrische en gas barrière eigenschappen.

De fluor-bevattende polymeren kunnen elke reeds bekende en geschikte fluor-bevattende polymeren bevatten zoals polymeren van fluoroethyleen; vinylideenfluoride; chloortrifluorethyleen; tetrafluorethyleen; en copolymeren van elk van de andere niet-gefluorideerde, gedeeltelijk of volledig gefluoreerde monomeren, zoals ethyleen, propyleen, fluoroethyleen, ethyleen fluoride, vinylideenfluoride, chloortrifluorethyleen, hexafluorpropeen, bariumsulfaat, perfluoroalkoxyvinyl ether en perfluoropropylene.

Het achterblad film kan een of meerdere lagen zijn, bijv. een gelamineerde film van dubbellaagse of meerdere lagen fluor-bevattende polymeren. De totale dikte van het fluor-bevattende polymeer substraat laag is bij voorkeur tussen de 10 tot 350 pm, bij meer voorkeur tussen de 15 tot 300 pm en het meest bij voorkeur in het bereik van 20 tot 250 pm.

Extra lagen kunnen aanwezig zijn, zoals metaal- of metaaloxide lagen, die kunnen worden gelamineerd of gedeponeerd door een geschikt proces, zoals het chemische of fysische opdampen. Om de hechtkracht tussen de ondergrond en de lijmlaag te verbeteren, kan het substraat oppervlak worden behandeld. Er zijn geen beperkingen op de juiste oppervlaktebehandeling methoden, welke al reeds bekend kunnen zijn. Dit kan bijvoorbeeld een corona behandeling, vlam behandeling of primer behandeling zijn.

Niet-beperkende voorbeelden van geschikte primers omvatten bijvoorbeeld imine primers en amine primers. Wanneer primer behandeling wordt gebruikt voor behandeling van het oppervlak van het substraat oppervlak, zijn er geen specifieke beperkingen tot de uiteindelijke dikte van de gevormde tweecomponenten primer, welke een veelgebruikte dikte kan hebben, zolang de primer geen nadelige gevolgen heeft voor de hechtkracht tussen het polyestersubstraat en de encapsulant laag. Andere lagen kunnen aanwezig zijn, zoals een polyolefinic laag dat als extra gas -en water dampwerende laag dient.

De encapsulant films of vellen, volgens de uitvinding, mogen worden geproduceerd door een geschikt proces, bijvoorbeeld via dompelcoaten, gietwerk, compressie, spuitgieten, laminering, smelt extrusie casting, doorgebrande film processen, extrusie-coating, tandem extrusie-coating, of door andere reeds bekende procedures. Bij voorkeur, wordt het blad gevormd door smelt extrusie casting, doorgebrande film processen, tandem of smelten extrusie-coating processen.

Bij voorkeur bestaat laag (a) en (c) uit nieuw materiaal. Verzoekers hebben echter gevonden dat tussen lagen en lagen die niet direct in contact zijn met een glazen substraat of fotovoltaische cel substraat, laag (b) en/of (c) ten minste gedeeltelijk gerecycled materiaal kunnen bevatten.

De term "nieuw" die hier wordt gebruikt heeft betrekking op materiaal dat niet eerder is gebruikt bij de productie van fotovoltaische cellen. De term "recycled" materiaal heeft betrekking op materiaal dat is gebruikt bij de vorming van een film en vervolgens is bijgesneden en ander ongebruikt materiaal van de film.

Dergelijke films kunnen meestal niet opnieuw worden gebruikt voor hetzelfde doel, maar worden meestal beschouwd als "afval" materialen omdat de actieve silaan samenstelling van de ondergrond meestal niet hoog genoeg is om ervoor te zorgen dat voldoende lijm met het oppervlak van de voorste of achterblad, en/of de onderdelen kan worden ingekapseld.

Laag (b), dat ten minste voor een deel bestaat uit een EVA copolymeer en/of laag (c) in het geval van achterkant encapsulant, bestaat volgens de huidige uitvinding dus bij voorkeur ten minste gedeeltelijk van ethyleen vinyl acetaat materiaal dat is verwijderd uit de film na het productieproces, bij het bepalen van de grootte van de film voor de fotovoltaische module productie tijdens een inkapseling proces voor fotovoltaische cellen, en vervolgens is gepelletiseerd. Het aldus gepelletiseerde materiaal wordt vervolgens bij voorkeur terug naar het co-extrusie proces voor de vorming van laag (b) en/of (c), respectievelijk.

Het pelletiseer proces omvat een extrusie bij lage temperatuur, d.w.z. een temperatuur onder de activeringstemperatuur van een peroxide activator, gevolgd door een lage temperatuur pellet vorming proces. Met meer voorkeur bestaat het proces uit zogenoemde onder water pelletiseer proces. Laag (b) en/of (c) bestaan dus bij voorkeur uit meer gehydrolyseerde silaan componenten dan lagen (a) en/of (c). Derhalve heeft de huidige uitvinding ook bij voorkeur betrekking op een film waarin laag (b) en/of (c) bestaan uit ten minste een deel van ethyleen vinyl acetaat materiaal dat is verwijderd uit de film voorafgaand aan een inkapseling proces voor fotovoltaische cellen, en vervolgens is gepelletiseerd.

Laag (b) kan ook bestaan uit een polymethyl metacrylate n-butylacrylate blokcopolymeer, zoals beschreven in WO2012057079, en commercieel verkrijgbaar als "Kurarity" van Kuraray Corp.

Een andere voorkeuruitvoeringsvorm bestaat uit een polyolefine in laag (b), bij voorkeur een polyethyleen of polypropyleen, zoals een LDPE-type. Het voordeel van deze laag is de hoge barrière eigenschappen, evenals het feit dat de krimp door de aanhechting van de EVA laag of lagen verder wordt verminderd.

Polyolefinen, zoals polyethyleen en polypropyleen zijn geschikt voor laag (b) hoge-dichtheid-polyetheen, gemiddelde-dichtheid polyethyleen, lage-dichtheid-polyetheen, lineair lage-dichtheid-polyetheen, metallocenen afgeleide lage-dichtheid polyethyleen en polypropyleen copolymeer. Lage-dichtheid-polyethyleen en polypropyleen copolymeer met een voldoende hoge MFI en een smelttemperatuur in het bereik tussen 135 tot 155°C.

Laag (b) kan ook bestaan uit polymeren, geselecteerd uit poly-(meth)acrylaten, polyepoxides, Polyurethanen, functionaliseerde polydefinen, bijvoorbeeld op basis van EPM, EPDM rubber, siliconen en/of ionomeren, en/of combinaties hiervan.

Geschikte polyolefine copolymeer materialen zijn onder andere ethyleen-Ci tot C4 alkyl (meth)acrylaat copolymeren, bijvoorbeeld, ethyleen-methyl methacrylaat copolymeren, ethyleen-methyl acrylaat copolymeren, ethyleen-ethyl methacrylaat copolymeren, ethyleen-ethyl acrylaat copolymeren,ethyleen-propyl-methacrylaat copolymeren, ethyleen-propyl-acrylaat copolymeren, ethyleen-butyl methacrylaat copolymeren, ethyleen en butylacrylaat copolymeren en mengsels van twee of meer copolymeren daarvan, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van ethyleen verantwoordelijk zijn voor 50% tot 99 %; bij voorkeur 70% tot 95 %, in totaal gewicht van elk copolymeer; ethyleen en methacrylzuur copolymeren, ethyleen-acrylzuur copolymeren en mengsels daarvan, waarin copolymeer eenheden als gevolg van ethyleen verantwoordelijk zijn voor 50 tot 99 %, bij voorkeur 70 tot 95 %, in totaal gewicht van elk copolymeer; ethyleen- maleïnezuuranhydride copolymeren waarin copolymeer eenheden resulterende uit ethyleen verantwoordelijk zijn voor 50 tot 99 %, bij voorkeur 70 tot 95 %, in totaal gewicht van het copolymeer; meenwaardige polymeren, gevormd door ethyleen met ten minste twee co-monomeren geselecteerd van Ci tot C4 alkyl methacrylaat, C i tot C4 alkyl-acrylaat, ethyleen en methacrylzuur, ethyleen-acrylzuur- en ethyleen-maleïnezuuranhydride, zoals terpolymers van ethyleen-methyl acrylatemethacrylic zuur, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van methylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 % van het gewicht en copolymeren als het gevolg zijn van methacrylzuur verantwoordelijk zijn voor 1 tot 30 % van het gewicht, terpolymers van ethyleen-butyl acrylatemethacrylic zuur, waarin copolymeer eenheden die het resultaat zijn van butylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 % van het gewicht en copolymeren eenheden die het resultaat zijn van methacrylzuur verantwoordelijk zijn voor 1 tot 30 % van het gewicht, terpolymers van ethyleen-propyl-methacrylateacrylic zuur, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van propylgallaat methacrylaat verantwoordelijk zijn voor 15 voor 2 tot 30 gewichtspercenten copolymeer en eenheden die het resultaat zijn van acrylzuur verantwoordelijk zijn voor 1 tot 30 % van het gewicht, terpolymers van ethyleen en methylacrylaat-acrylzuur, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van methylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 % van het gewicht en copolymeren eenheden als gevolg van acrylzuur verantwoordelijk zijn voor 1 tot 30 % van het gewicht, Terpolymers van ethyleen en methylacrylaat-maleïnezuuranhydride, waarin copolymeer eenheden die het resultaat zijn van methylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 gewichtspercenten copolymeer en eenheden die het resultaat zijn van maleïnezuuranhydride van 0.2 tot 10 % van het gewicht, terpolymers van ethyleen-butylacrylaat-maleïnezuuranhydride, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van butylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 % van het gewicht en copolymeren eenheden als gevolg van maleïnezuuranhydride verantwoordelijk zijn voor 0.2 tot 10 % van het gewicht, en terpolymers van ethyleen-acrylzuur-maleïnezuuranhydride, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van acrylzuur verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 % van het gewicht en copolymeren eenheden ten gevolge van maleïnezuuranhydride verantwoordelijk zijn voor 0.2 tot 10 % van het gewicht; copolymeren gevormd door ethyleen, en methacrylaat met ten minste één co-monomeer geselecteerd uit en C4 alkyl methacrylaat, Ci en C4 alkyl acrylaat, ethyleen en methacrylzuur, ethyleen-acrylzuur en ethyleen-maleïnezuuranhydride, niet-limitatieve voorbeelden van, zoals terpolymers van ethylenebutyl acrylaat, methacrylaat, waarin copolymeer eenheden ten gevolge van butylacrylaat verantwoordelijk zijn voor 2 tot 30 gewichtspercenten copolymeer en eenheden die voortvloeien uit methacrylaat verantwoordelijk zijn voor 1 tot 15 % van het gewicht; en mengt twee of meer bovenstaande materialen.

Bij voorkeur heeft het materiaal in laag (b) een hogere MFI bij dezelfde temperatuur dan het materiaal in laag (a) en/of (c).

De huidige uitvinding heeft betrekking op een zonnepaneel bestaande uit de volgende lagen: een glas laag (a), een eerste transparante polymeer encapsulantslaag (b), een laag (c) bestaande uit een fotovoltaische cel, een tweede polymeer encapsulantslaag (d) bestaande uit een film volgens de uitvinding; en een glas laag (e). De uitvinding heeft tevens betrekking op een proces om een zonnepaneel te maken.

Fotovoltaische cellen, afkomstig van schijf-gebaseerde fotovoltaische cellen, bestaan vaak uit een serie van zelfdragende schijven die op elkaar zijn gesoldeerd. De schijven hebben meestal een dikte van ongeveer 180 en 240 pm, en staan beter bekend als een fotovoltaische cel laag. De laag bestaat meestal verder uit elektrische bedradingen zoals kruis linten die de afzonderlijke cel units en rails met elkaar verbinden waarbij één uiteinde aangesloten is op de cellen en het andere uiteinde de module uitgaat.

De fotovoltaische cel laag is meestal ingeklemd tussen lagen van polymeer encapsulant en buitenste beschermende lagen in een weerbestendige behuizingsmodule. Mogelijke buitenste beschermende lagen zijn glasplaten. Onder voorbehoud van het gebruik buitenshuis dienen de fotovoltaische modules duurzaam en resistent te zijn tegen de verschillende weer omstandigheden zoals verschil in vochtigheid en temperatuur, blootstelling aan UV- en andere straling en blootstelling aan chemicaliën en/of (micro)biologische groei dat verbonden is met blootstelling aan de buitenlucht; migratie van ionen; oxidatie, mechanische belasting door blootstelling aan wind en sneeuw; en weerstand tegen mechanische invloeden, zoals hagel.

Er is behoefte aan verbeterde zonnepanelen wat betreft het gemak van gemakkelijkere fabricage en verbeterde zonne-energie-efficiëntie. Dit wordt bereikt door het volgende zonnepaneel.

Een zonnepaneel bestaat uit de volgende lagen: een glas laag (a), een eerste transparante polymeer encapsulantslaag (b), een laag (c) bestaande uit een fotovoltaische cel, een tweede polymeer encapsulantslaag(d); en een glas laag (e), waarin de eerste en/of tweede polymeer encapsulant bestaat uit meerdere gecoextrudeerde thermoplast polymeer sub-lagen. De uitvinding is tevens gericht een proces om een zonnepaneel te maken. Proces voor het produceren van een zonnepaneel door gebruik te maken van een stapel dat bestaat uit de volgende lagen: een glas laag (a), een eerste transparante polymeer encapsulantslaag (b), een laag (c) bestaande uit een fotovoltaische cel, een tweede polymeer encapsulantslaag(d); en een glas laag (e), waarin de eerste en/of tweede polymeer inkapseling bestaat uit meerdere gecoextrudeerde thermoplast polymeer sub-lagen en een thermische laminatie bij een verhoogde laminatie temperatuur. Aanvragers hebben verrassend gevonden dat de complexiteit van een zonnepaneel kan worden beperkt door een encapsulant dat bestaat uit meerdere gecoextrudeerde thermoplast polymeer sub-lagen. Dit vermindert het aantal films bij de stapeling tijdens de thermische lamineringsproces significant. Verder zal de hoeveelheid afval materialen in het productieproces worden verminderd. Verder zal het proces voor de productie van zonnepanelen worden uitgevoerd met geen of aanzienlijk minder kleefstoffen die gebaseerd zijn op oplosmiddelen. Verdere voordelen zijn hieronder beschreven.

De rol van de glas laag (a) is het beschermen van de fotovoltaische module tegen mechanische schokken en het weer terwijl het licht door de actieve laag kan passeren. De rol van glas laag (e) is het beschermen van de achterkant van het zonnepaneel. Door zowel een voorkant als een achterkant glas laag te hebben wordt er een inherent sterke plaat verkregen die geen (aluminium) frame nodig heeft. De glas laag kan natrium vrij glas zijn zoals aluminosilicaat of borosilicaatglas. Voor productie van grote volumes heeft het de voorkeur om gebruik te maken van natronkalkglas of borosilicaatglas. De natronkalkglas kan bestaan uit tussen 67-75% van het gewicht aan Si02, tussen 10-20% van het gewicht; Na20, tussen 5-15% van het gewicht CaO, tussen 0-7% van het gewicht MgO, tussen 0-5% van het gewicht AI2O 3;tussen 0-5% van het gewicht K 2O tussen 0-1,5 % van het gewicht Li 2O en tussen 0-1 %, van het gewicht BaO. Een dergelijk glas zal een transparantie hebben die hoger is dan 90%. Daartoe wordt het glas onderworpen aan een thermisch beschermende behandeling.

Bij voorkeur heeft de glas laag (a) een dikte van tussen de 1.5 en 4 mm en de glas laag (e) een dikte van tussen 1.5 tot 4 mm waarbij de totale dikte van het zonnepaneel minder dan 9 mm dient te zijn.

De glazen laag kan bijvoorbeeld floatglas of rol glas zijn. Het glas kan eventueel thermisch worden behandeld. Geschikte thermisch gehard dunne glasplaten met een dikte kunnen worden verkregen door bijvoorbeeld Saint Gobain Glass, Pilkington, AGC, PPG en Ducatt.

Het oppervlakte van de glas laag, met name het oppervlak dat niet in de richting is van het polymeer blad is bedekt met een voor dit doeleinde geschikte antireflectielaag. De antireflectielaag beperkt de straling die reflecteert op het oppervlak van het glas. Beperking van deze reflectie zal de straling door het glas lagen (a) toenemen dat zorgt voor een verbetering van de efficiëntie van het zonnepaneel. Bij voorkeur wordt een coating aangebracht op glas laag (a). Een geschikte anti-reflectie coating bestaat uit een laagje poreuze silica. De poreuze silica kan worden toegepast door een sol-gel proces zoals bijvoorbeeld beschreven in ONS-B-7767253. De poreuze silica kan bestaan uit vaste silica deeltjes in een silica binder. Een dergelijke coating is verkrijgbaar bij DSM, Nederland, als Khepri Coat™. Processen om glasplaten met een anti-reflecterende coating voor te bereiden zijn bijvoorbeeld beschreven in WO-A-2004104113 en WO-A-2010100285.

Het glasoppervlak van laag (a) dat in de richting van de inkomende straling is geplaatst kan ook een reliëf structuur hebben om de binnenkomende straling effectiever te ontvangen, zoals bijvoorbeeld beschreven in W02005111670.

De fotovoltaische cel mag uit ten minste één van de volgende materialen bestaan: CdS,CdTe; Si, bij voorkeur p-gedoopte Si of kristallijn Si of amorf Si of multikristallijn Si; InP en GaAs; Cu2S; Koper Gallium Indium Diselenide (CIGS). Bij voorkeur bestaat de fotovoltaische cel uit een monokristallijn silicium (c-Si), poly- of multi-kristallijne silicium (poly Si of mc-Si) en lint type silicium fotovoltaische cel. De uitvinding is bijzonder gunstig voor dit soort cellen. Omdat het laag lamineer proces weinig krimp van de inkapsel lagen laat zien worden minder krachten uitgeoefend op de PV-cellen waardoor er meer kans is op een goed functionerende cel.

De huidige uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het opstellen van een film volgens de uitvinding, die bestaat uit de stappen: (i) het leveren van één of meerdere masterbatches van polymeer materialen voor elke polymeer laag, en (ii) de co-extrusie van de masterbatch polymeer materialen waardoor het polymeer blad wordt gevormd. Bij voorkeur dient dit proces te bestaan uit voorbereiding van een of meer masterbatches van polymeer materiaal en toevoegingen, en de vorming van het master batch materiaal voor gebruik bij de co-extrusie. De uitvinding heeft ook betrekking op één of meerdere master batches, bestaande uit het polymeer materiaal en toevoegingen voor de bereiding van een film volgens de uitvinding.

De volgende, niet-beperkende voorbeelden worden geleverd ter illustratie van de uitvinding.

Voorbeeld 1

Een drie lagen film, bestaande uit twee buitenste lagen van EVA en een tussenlaag van polyethyleen was als volgt bereidt:

Een eerste en een derde EVA laag (a) en (c), met een gehalte van 33% VA met een MFI van 45 g/10' op 190°C en 2.16 kg, waren volledig geformuleerd met stabilisatoren en peroxideinitiatoren. Deze werden geperst bij een temperatuur van ongeveer 100°C;bij deze temperaturen werd de MFI van de afzonderlijke EVA hars geregistreerd op ~2,7 g/10’.

Een polyolefine materiaal (b), een lage-dichtheid-polyethyleen met een MFI van 22 g/10' op 190°C en 2.16 kg, was geperst in een laag (ii) tussen (i) en (iii) bij een temperatuur van ~ 120° C. Bij deze temperatuur was de MFI van de afzonderlijke hars geregistreerd op ~ 3g/10’.

De lagen (a) en (c) waren ongeveer 180 pm dik. Laag (ii) was ongeveer 90 pm dik. De film bij het verlaten van mal had een temperatuur van 105 °C.

Geen voortijdig genezing van de EVA lagen van de film werd waargenomen, er was geen smeltbreuk, de film was thermisch stabiel en liet geen krimp gevoeligheid zien tijdens het lamineringsproces. EVA laag (c) was gekleurd met een diffuse reflector van TiO 2 De aanwezigheid van de pigmenten bleek niet van invloed op het gemak van de verwerking van de film waar de smelttemperatuur van beide harsen wezenlijk verschillend zijn, EVA smelt bij ongeveer 63 °C, terwijl LDPE smelt bij ongeveer 105 °C.

De co-extrusie werdt gerealiseerd op een conventionele mal en verfapparatuur sterven, zonder het gebruik van een multi-spruitstuk.

De aldus bereidde multilayer film (d) was werkzaam in een lay-up van een zonnepaneel, bestaande uit een stapel van een glas laag, een eerste transparante traditionele EVA monolayer encapsulant film, een kristallijn silicium PV-cel, de hierboven verkregen multilayer film (d) en een glas laag als achterplaat, werd onderworpen aan een thermische lamineringsproces bij een lamineringstemperatuur van circa 150 °C, met behulp van het volgende protocol op een flat-bed vacuüm laminator van Meier (instellingen):

Temperatuur: 145°C

Vacuüm tijd: 300 seconden

Drukopbouw: 30 seconden

Pers tijd: 400 seconden

De aldus verkregen cellen bleek geen stroming van een wit gekleurde laag aan de voorkant van de PV-cellen zien en slaagde voor versnelde vochtigheid en warmte blootstelling tests. De aldus verkregen multilayer (d) liet geen significante krimp na het koelen zien of tijdens het hierboven beschreven lamineringsproces.

Voorbeeld 2

Voorbeeld 1 werd herhaald, maar met film dat was afgesneden van de eerste film voor het lamineren, en vervolgens onderworpen aan een extrusie en pelletisering, voorafgaand aan de co-extrusie, als laag (b). De aldus verkregen film was werkzaam als een cel volgens voorbeeld 1, en gedroeg zich soortgelijk aan de originele film.

Vergelijkend Voorbeeld 1

Voorbeeld 1 werd herhaald, maar met behulp van een enkellaag, wit gekleurde EVA encapsulant aan de achterzijde. Tijdens het lamineren, een aanzienlijke hoeveelheid witte EVA bleek te mengen met de transparante voorzijde EVA encapsulant, aldus migrerende naar de voorkant van de fotovoltaische cellen, terwijl ook een klein deel van de transparante voorzijde EVA werd gevonden die naar de achterkant van de module was gestroomd en er transparante vlekken in de module ontstonden. Naast dit ongewenste aesthetische effect, leidde de gedeeltelijke dekking van de cellen tot een verminderde output en effectiviteit om licht om te zetten.

Variatie van de laminatiecyclus, zoals gevarieerde vacuüm tijd, maximale druk en temperatuur, had geen invloed op de kwaliteit van de monsters, terwijl het overloop in vergelijkende hoeveelheden aanwezig bleef bij alle gevallen.

De bovenstaande voorbeelden laten duidelijk de voordelen van het proces en de materialen van deze uitvinding zien, in het bijzonder de vermindering van afval door het hergebruik van materialen, maar ook de vermindering van migratie van een gekleurde laag naar de voorkant van het fotovoltaische element.

Dit maakt de film volgens de uitvinding bijzonder geschikt voor het gebruik met bijvoorbeeld achtercontactcellen.

Hoewel er verschillende uitvoeringsvormen van de huidige uitvinden hierboven uitvoerig zijn beschreven, is deze beschrijving niet bedoeld om de uitvinding te tot een bepaalde manier of uitvoeringsvorm te beperken. De voorbeelden hier beschreven zijn eerder illustratief dan beperkend en het dient duidelijk te zijn voor deskundigen dat de uitvinding niet beperkt is tot deze voorbeelden.

Claims (48)

1. Claims

   1. Een multilayer film voor de inkapseling van fotovoltaische cellen, bestaande uit: (a) ten minste een eerste, buitenste thermoplastisch polymeer laag; (b) een thermoplastisch polymeer tussenlaag tussen de eerste en tweede buitenste laag, en (c) een tweede buitenste thermoplastisch polymeer laag, waarin ten minste één van (a), (b) of (c) ondoorzichtig is.
2. 2. Een film volgens claim 1, waarin één of meer van (a), (b) en (c) transparant zijn, bij voorkeur ten minste (a).
3. 3. Een film volgens claim 2, waarin één of meer dekkende lagen bestaan uit diffuus reflecterende pigmenten, en een reflecterende rendement van ten minste 75% voor licht met een golflengte in het bereik van 400 tot 800 nm heeft, bepaald volgens norm ASTM E 903, bij een ondoorzichtige laag dikte van 30 tot 500 pm en met voorkeur een reflecterende efficiëntie van ten minste 95% voor licht met een golflengte in het bereik van 400 tot 800 nm, met een ondoorzichtige laag dikte van 50 tot 250 pm
4. 4. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij ten minste één van de lagen (a) tot (c) bestaat uit een ethyleen vinyl acetaat co-polymeer.
5. 5. Een film op basis van claim 4, waarin de verhouding tussen inhoud van een bestanddeel eenheid dat is afkomstig van vinylacetaat in ethyleen vinyl acetaat co-polymeer in lagen (a) tot (c) is 18% in massa of meer.
6. 6. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij polymeer lagen zijn gecoextrudeerd om de film te vormen.
7. 7. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij de buitenste polymeer laag een smeltpunt Ti heeft die ten minste 10 °C beneden het smeltpunt T2 ligt van ten minste één van de resterende polymeer lagen.
8. 8. Een film volgens claim 7, waarin het smeltpunt Ti tussen de 10 en 100 °C lager light dan het smeltpunt T2.
9. 9. Een film volgens claim 7 of 8, waarvan ten minste één van polymeer lagen (a) en (c) een smeltpunt heeft dat ten minste 10 °C lager is dan het smeltpunt van laag (b).
10. 10. Een film volgens claim 8 of 9, waarbij de eerste transparante polymeer inkapsel laag (b) bestaat uit een luminescentie terugschakelingselement om ten minste gedeeltelijk straling met een bepaalde golflengte te absorberen en om straling met een langere golflengte dan de golflengte van het geabsorbeerde straling uit te stralen.
11. 11. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij de tussenliggende laag (b) bestaat uit een optioneel gefunctionaliseerde polyolefine, een optioneel gefunctionaliseerde polyolefine co- of terpolymeren; een optioneel gehydrogeneerde polystyreen blok copolymeren met butadieen, isopreen en/of butylhenen/ethyleen Copolymeren (SIS, SBS en/of SEBS); een polymethacrylate polyacrylate blokcopolymeer, een polyolefin of een olefine copolymeer met copolymerizable gefunctionaliseerde comonomeren zoals methacyrylic zuur (ionomeerharsen) bevat.
12. 12. Een film volgens claim 11, waarin het smeltpunt van het polymeer laag (b) ten minste 10°C tot 100°C hoger is dan het smeltpunt van laag (a) en/of (c).
13. 13. Een film volgens claim 11 of 12, waarbij de smeltstroomindex van laag (b) op de extrusie temperatuur Tb van laag (b) gelijk is aan of in het bereik van -2 tot + 2 MFI van de MFI van lagen (a) ligt en/of (c) op de extrusie temperatuur Ta of Tc van de lagen (a) en/of (c).
14. 14. Een film volgens claim 13 waarin de MFI van laag (b) verschilt in een bereik van 0.5 tot 10 met de MFI van laag (a) en/of (c) bij temperatuur Tl, waarin Tl de lamineer temperatuur is van een vacuüm laminatie van fotovoltaische modules bestaande uit de film en waarbij TL gelijk is aan of hoger of lager is dan TB, en TB hoger is dan TA.
15. 15. Een film volgens claim 14, waarin de MFI van de lagen (a) en/of (c) hoger ligt dan de MFI van laag (b) bij TL.
16. 16. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij lagen (a) of (c) in een voldoende hoeveelheid bestaan uit een silaan hechtingsversterker om hechting met siliconen, metalen en/of métal oxide afgeleid oppervlakken, zoals glas en/of fotovoltaische cellen te bewerkstelligen.
17. 17. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij lagen (a), (b) en/of (c) bestaan uit één of meer crosslinking systemen, geactiveerd op de lamineer temperatuur TL.
18. 18. Een film volgens claim 17 waarin het crosslinking systeem bestaat uit organische peroxideinitiatoren.
19. 19. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarbij lagen (a), (b) en (c) aan elkaar worden gehecht door middel van een co-extrusion proces.
20. 20. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarin laag (a) bestaat uit nieuw materiaal.
21. 21. Een film volgens één van de voorgaande claims, waarin laag (b) en/of (c) voor ten minste een deel bestaat uit gerecycled materiaal.
22. 22. Een film volgens claim 21, waarin laag (b) en/of (c) bestaat uit ten minste een deel aan ethyleenvinylacetaat materiaal dat werd weggesneden uit de film, en vervolgens is aangepast.
23. 23. Een film volgens claim 20 tot 22 waarin de laag (b) en/of (c) uit minder silaan bestaat dan laag (a).
24. 24. Een proces voor de productie van een film volgens één van claims 1 tot en met 23, bestaande uit de stappen: (i) het verkrijgen van ten minste een eerste thermoplastisch polymeer materiaal geschikt als encapsulant, en (i)het verkrijgen van ten minste een tweede thermoplastisch polymeer materiaal dat is geschikt als encapsulant materiaal, en (iii) het leveren van ten minste een derde thermoplastisch polymeer materiaal dat is geschikt als tussentijdse polymeer materiaal, en (iv) co-extruding een film, bestaande uit ten minste drie lagen van de respectieve encapsulant materialen (i) tot en met (iii).
25. 25. Een proces volgens claim 24, waarin materialen (i) en (ii) bestaan uit een ethyleen vinyl acetaat co-polymeer.
26. 26. Een proces voor het opstellen van een fotovoltaische module, bestaande uit de film volgens één van de claims 1 tot 23 aan de voorkant en/of achterkant van een fotovoltaische cel en verwarming van de gecombineerde lagen tot de lamineer temperatuur TL, boven het smeltpunt van lagen (a) en (c), en eventueel boven het smeltpunt van laag (b).
27. 27. Een proces volgens claims 24 of 25, bestaande uit het frezen van de co-extruded film tot een de gewenste breedte en/of lengte, en het bijsnijden vanfilm materiaal formaat een om gerecycled film materiaal te krijgen.
28. 28. Een proces volgens claim 27, bestaande uit het gerecycled film materiaal als materiaal voor laag (b) en/of (c) in het proces volgens claim 25.
29. 29. Een fotovoltaische module, bestaande uit een film volgens één van claims van 1 tot en met 23.
30. 30. Een multilayer achterblad film voor de productie van fotovoltaische cellen, bestaande uit: een eerste transparante naar boven gerichte encapsulant laag (a), een tweede encapsulant laag naast de eerste laag (b); een optioneel naar beneden gerichte encapsulant laag (c); en (d) een polymeer film.
31. 31. Een achterblad volgens claim 30, waarin het polymeer film bestaat uit een in meerdere oriëntaties zijnde en deels aromatische polyester en een hechting bevorderen de laag om de hechting van de polyester film met de inkapsel lagen (b) of (c) te verbeteren, indien van toepassing.
32. 32. Een achterblad volgens claim 30 of claim 31, bestaande uit een beschermende laag (e), bestaande uit een hoogwaardig fluorpolymeer), waarin (e) direct is aangesloten op laag (d) aan de zijkant distaai aan laag (c) is.
33. 33. Een achterblad volgens één van de claims 30 t/m 32 waarin ten minste één van de lagen (b) of (c) ondoorzichtig is .
34. 34. Een achterblad volgens claim 33, waarin laag (b) en/of (c) diffuus reflecterende pigmenten bevatten en een reflectie-efficiëntie van ten minste 75% voor licht met een golflengte in het bereik van 400 tot 800 nm heeft, zoals bepaald volgens ASTM E 903.
35. 35. Een achterblad volgens claim 34 waarin de pigmenten bij voorkeur bedekt zijn met inerte titaan oxide en/of mica.
36. 36. Een achterblad volgens één van vorderingen 30 35, waarin één of meer lagen (a), (b) en/of (c) bestaat uit een ethyleen vinyl acetaat co-polymeer.
37. 37. Een achterblad op basis van claim 30 en 36, waarin de verhouding tussen inhoud van een bestanddeel eenheid dat is afkomstig van vinylacetaat in ethyleen vinyl acetaat co-polymeer in lagen (a) tot (c) 18% in massa of meer is .
38. 38. Een achterblad volgens één van de claims 30 tot en met 37, waarin laag (b) bestaat uit een ethyleen vinyl acetaat co-polymeer dat verschilt van de ethyleen vinyl acetaat co-polymeer werkzaam in (a); een blokcopolymeer zoals gehydrogeneerd polystyreen blokcopolymeer met butadieen, isopreen en/of butylhenen/ethyleen Copolymeren (SIS, SBS en/of SEBS); een polymethacrylate polyacrylate blokcopolymeer, een polyolefin, of een olefine copolymeer met copolymeriseerde functionaliseerde comonomeren zoals methacyrylic zuur (ionomeerharsen); een optioneel functionaliseerde polyolefin, polyurethaan en/of een silicone polymeer.
39. 39. Een proces voor het bereiden van een coextruded multilayer achterblad film voor fotovoltaische cellen, bestaande uit: (i) leveren van het eerste encapsulant materiaal (a), en (ii) het verstrekken van een tweede encapsulant materiaal (b); en eventueel, (iii) het leveren van een derde encapsulant materiaal (c), en (iv) het leveren van een polymeer film (d) eventueel bestaande uit een hechting bevorderende laag, en (v) co-extruding de materialen (a), (b) op de film (d) op een manier dat zodanig is dat laag (a) wordt vastgehouden aan laag (b), en laag (b) is gehecht aan één zijde van de film (d) of aan de kant van de laag (c) en laag (c) film (d), indien van toepassing
40. 40. Een proces volgens claim 39, waarin het temperatuurverschil tussen de materialen bij de extruders in een bereik van 5 tot 60 °C ligt, en bij voorkeur van 10 tot 50 °C.
41. 41. Een proces volgens claim 39 of 40, waarin het verschil in de smeltstroomindex van materiaal (a), (b), in het bereik van 0 tot 5 op de temperatuur extruder ligt.
42. 42. Een proces voor het bereiden van een fotovoltaische module bestaande uit de hechting van het achterblad volgens één van de claims 30 tot 38 aan de achterzijde van een fotovoltaische cel laag.
43. 43. Een fotovoltaische module, bestaande uit een gelamineerd achterblad volgens één van claims van 30 tot en met 38.
44. 44. Een fotovoltaische module op basis van claim 43, verder bestaande uit een voor blad en een voorste encapsulant, bestaande uit een ethyleen vinyl acetaat co-polymeer encapsulant laag en een fotovoltaische cel dat is ingebouwd in de voorste encapsulant laag en laag (a).
45. 45. Een fotovoltaische module volgens claim 44, waarin het voorste blad bestaat uit één of meer glazen platen met een dikte van 1,6 tot 4 mm .
46. 46. Een proces voor de productie van een film volgens één van claims 1 tot en met 23, bestaande uit de stappen: (i) het leveren van één of meerdere masterbatches van polymeer materialen voor elke polymeer laag, en (ii) de co-extrusie van de masterbatch polymeer materialen waardoor het polymeer blad wordt gevormd.
47. 47. Proces volgens claim 46 bestaande uit de voorbereiding van een of meer master batches van polymeer materiaal en toevoegingen, en de vorming van het master batch materiaal voor gebruik bij de co-extrusie.
48. 48. Het gebruik van een of meer master batches, bestaande uit het polymeer materiaal en toevoegingen voor de bereiding van een film volgens één van claims sub 1 tot en met 23.