PL195299B1 - Element słupkowy do wyznaczania przestrzennej pozycji, zwłaszcza implantu - Google Patents

Abstract

1. Element slupkowy do wyznaczania prze- strzennej pozycji implantu lub przekroju otworu sztucznego wglebienia, znajdujacego sie w zebie lub w tkance oporowej organizmu ludzkiego lub zwierzecego, wzgledem otaczajacych zab lub tkanke oporowa struktur tkankowych, przy czym slupkowy element jest umieszczany odcinkiem ustalajacym w dopasowanym don gniezdzie w implancie, unieruchamiany w nim i ponownie usuwany oraz w pozycji polaczonej wystaje odcinkiem kolnierzowym poza przekrój otworu gniazda, znamienny tym, ze element slupkowy ma, przebiegajacy w kierunku jego wzdluznej osi, otwór przelotowy, przez który przeprowa- dzany jest element pretowy (32) liniowo tak daleko, ze styka sie on swoja dalsza powierzch- nia oporowa (36) z powierzchnia oporowa (37) w podstawie gniazda (10) implantu (1). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element słupkowy do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu lub przekroju otworu sztucznego wgłębienia, znajdującego się w zębie lub w tkance oporowej organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, względem otaczających ząb lub tkankę oporową struktur tkankowych, przy czym słupkowy element jest umieszczany odcinkiem ustalającym w dopasowanym doń gnieździe w implancie lub w sztucznym wgłębieniu, unieruchamiany w nim i ponownie usuwany oraz w pozycji połączonej wystaje odcinkiem kołnierzowym poza przekrój otworu gniazda lub sztucznego wgłębienia.

W dziedzinie stomatologii tego typu słupkowe elementy nazywane są słupkami wyciskowymi, za pomocą których ustala się przykładowo położenie i ustawienie implantu dentystycznego, umieszczonego uprzednio w szczęce. W tym celu element słupkowy wkłada się jego dolną częścią, stanowiącą odcinek ustalający, w pełniący funkcję gniazda otwór w implancie i unieruchamia się go w ślepym gwintowanym otworze wewnątrz implantu, na przykład za pomocą ciągłej osiowo śruby. Odcinek wspornikowy, wystający w tej połączonej pozycji elementu słupkowego poza przekrój otworu w implancie, jest zazwyczaj zaopatrzony w większą liczbę elementów retencyjnych, aby utworzyć jak najściślejsze połączenie kształtowe pomiędzy odcinkiem kołnierzowym i utwardzalną masą odciskową. Przy użyciu łyżki wyciskowej wypełnia się przestrzeń wokół słupka wyciskowego oraz sąsiednich zębów początkowo odkształcalną plastycznie masą wyciskową, wskutek czego zęby i słupek wyciskowy odformowują się na zasadzie negatywu.

W obszarze, przyporządkowanym bliższemu końcowi odcinka kołnierzowego słupka wyciskowego, łyżka wyciskowa ma wybranie, aby po utwardzeniu masy wyciskowej można było z powrotem wykręcić śrubę, służącą do unieruchomienia elementu słupkowego. Po zlikwidowaniu zamocowania elementu słupkowego w implancie element ten, osadzony kształtowo w masie wyciskowej, można wraz z masą usunąć ze szczęki.

Wadę tego znanego słupka wyciskowego stanowią trudności w ustalaniu jego prawidłowej pozycji w odniesieniu do implantu przy wstawianiu i przed formowaniem. Może się bowiem zdarzyć, że pomiędzy powierzchnie styku słupka wyciskowego i implantu, które przy prawidłowym ustawieniu przylegają do siebie, wsunie się tkanka sąsiadująca, wskutek czego słupek wyciskowy i implant nie mogą zająć prawidłowego położenia wobec siebie. W tym przypadku odcisk odzwierciedlałby fałszywą pozycję słupka wyciskowego, co pociągałoby za sobą przekłamanie także pozycji implantu.

Aby wyeliminować tę niepewność, po unieruchomieniu słupka wyciskowego w implancie, a jeszcze przed wykonaniem odcisku kontroluje się prawidłowe położenie słupka wyciskowego za pomocą zdjęcia rentgenowskiego. Zdjęcie to powoduje po pierwsze wydłużenie czasu całego zabiegu, a zatem zwiększenie kosztów tego typu układu implantowego, ponadto wiąże się z poddaniem pacjenta działaniu promieniowania, które zgodnie z dzisiejszą wiedzą powinno być minimalizowane.

Celem wynalazku jest zaproponowanie elementu słupkowego do wyznaczania przestrzennej pozycji, zwłaszcza implantu, którego prawidłowe położenie w odniesieniu do implantu przed procesem formowania można kontrolować w prosty i niezawodny sposób bez użycia promieniowania rentgenowskiego.

Element słupkowy do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu lub przekroju otworu sztucznego wgłębienia, znajdującego się w zębie lub w tkance oporowej organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, względem otaczających ząb lub tkankę oporową struktur tkankowych, przy czym słupkowy element jest umieszczany odcinkiem ustalającym w dopasowanym doń gnieździe w implancie, unieruchamiany w nim i ponownie usuwany oraz w pozycji połączonej wystaje odcinkiem kołnierzowym poza przekrój otworu gniazda, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element słupkowy ma, przebiegający w kierunku jego wzdłużnej osi, otwór przelotowy, przez który przeprowadzany jest element prętowy liniowo tak daleko, że styka się on swoją dalszą powierzchnią oporową z powierzchnią oporową w podstawie gniazda implantu.

Korzystnie, otwór przelotowy i gniazdo są współosiowe względem siebie.

Korzystnie, element prętowy jest wprowadzany dalszym odcinkiem końcowym w dopasowany doń przekrojem, ślepy otwór w podstawie gniazda.

Korzystnie, ślepy otwór rozszerza się nieznacznie w obszarze swego przekroju wejściowego i/lub element prętowy ma na swym dalszym odcinku końcowym nieznacznie zmniejszoną średnicę.

Korzystnie, bliższa czołowa powierzchnia biegnie pod kątem prostym do wzdłużnej osi elementu prętowego.

PL 195 299 B1

Korzystnie, element prętowy jest na swej zewnętrznej powierzchni bocznej zaopatrzony w oznakowanie, które w przypadku prawidłowej pozycji elementu słupkowego w odniesieniu do implantu iprzy styku powierzchni oporowych elementu prętowego i implantu jest całkowicie schowane w otworze przelotowym lub znajduje się bezpośrednio nad przekrojem wyjścia otworu przelotowego.

Korzystnie, element słupkowy stanowi słupek wyciskowy do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu dentystycznego.

Wprowadzanie elementu prętowego w dopasowany otwór przelotowy pozwala łatwo stwierdzić, czy element słupkowy jest prawidłowo ustawiony względem implantu. Element prętowy, korzystnie dłuższy niż otwór przelotowy, wprowadza się w ten otwór do chwili, gdy zetknie się on swoją dalszą powierzchnią oporową z powierzchnią oporową na podstawie gniazda implantu. Ponieważ długość otworu przelotowego w elemencie słupkowym jest znana, można na podstawie długości elementu prętowego, schowanego w otworze przelotowym, stwierdzić, czy element słupkowy znajduje się w prawidłowej pozycji. Jeżeli mianowicie element prętowy daje się wsunąć w otwór przelotowy głębiej, niż odpowiadałoby to prawidłowej pozycji elementu słupkowego, wówczas prowadziłoby to do wniosku, że element słupkowy z jakichś powodów znajduje się jeszcze dalej od implantu, co można wytłumaczyć przykładowo zaciśnięciem tkanki pomiędzy powierzchniami styku elementu słupkowego i implantu.

Element słupkowy według wynalazku umożliwia zatem kontrolę jego prawidłowego położenia wyłącznie przy użyciu przyrządów optycznych względnie mechanicznych. Można całkowicie zrezygnować z rentgenowskiej kontroli elementu słupkowego, co powoduje obniżenie kosztów i ogranicza działanie promieniowania na pacjentów.

W jednej z postaci wykonania wynalazku otwór przelotowy i gniazdo są współosiowe względem siebie.

Poza tym korzystne jest, jeżeli element prętowy jest wprowadzany dalszym odcinkiem końcowym w dopasowany doń przekrojem, ślepy otwór w podstawie gniazda. W tym przypadku element prętowy nadaje zespołowi, utworzonemu z elementu słupkowego i implantu, stabilność, która podczas procesu formowania pozwala zrezygnować w pewnych okolicznościach z innych dodatkowych elementów unieruchamiających.

Wprowadzanie elementu słupkowego zostaje ułatwione, gdy ślepy otwór rozszerza się nieznacznie w obszarze swego przekroju wejściowego i/lub element prętowy ma na swym dalszym odcinku końcowym nieznacznie zmniejszającą się średnicę.

Odczytywanie pozycji elementu prętowego jest prostsze, jeżeli bliższa czołowa powierzchnia przebiega pod kątem prostym do wzdłużnej osi elementu prętowego.

Poza tym korzystnie jest, jeżeli element prętowy jest na swej zewnętrznej powierzchni bocznej zaopatrzony w oznakowanie, które w przypadku prawidłowej pozycji elementu słupkowego w odniesieniu do implantu i przy styku powierzchni oporowych elementu prętowego i implantu jest całkowicie schowane w otworze przelotowym lub znajduje się bezpośrednio nad przekrojem wyjścia otworu przelotowego.

Szczególnie korzystne zastosowanie elementu słupkowego według wynalazku polega na tym, że stanowi on słupek wyciskowy do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu dentystycznego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia implant z zamocowanym w nim zatrzaskowo kołpakiem zamykającym, w przekroju wzdłużnym, fig. 2 - kołpak zamykający, w widoku z góry, fig. 3 - implant po usunięciu kołpaka zamykającego, w widoku z góry, fig. 4 - implant z fig. 1, w przekroju wzdłuż linii IV-IV, fig. 5 - implant z fig. 1, w przekroju wzdłuż linii V-V, fig. 6 - obszar wczepienia elementu zatrzaskowego, w powiększeniu, fig. 7 implant z zamocowanym w nim zatrzaskowo dwuczęściowym słupkiem wyciskowym, w przekroju wzdłużnym, fig. 7a - górną część słupka wyciskowego z fig. 7, w widoku z góry, fig. 8 - podobnie jak fig. 7, ale implantu laboratoryjnego, fig. 9 - podobnie jak fig. 7, ale jednoczęściowego słupka wyciskowego, oraz fig. 10 - podobnie jak fig. 9, ale implantu laboratoryjnego.

Na figurach 1do 5 widoczny jest wykonany z tytanu implant 1, mający w przybliżeniu stożkowy kształt zewnętrzny i zaopatrzony na zewnętrznej powierzchni bocznej w gwint zewnętrzny 2. Implant 1 ma zaokrąglony koniec dalszy 3 i koniec bliższy 4, utworzony przez czołową powierzchnię 5, mającą w zasadzie kształt kołowego pierścienia. W sąsiadującym z czołową powierzchnią 5 odcinku 6 implant 1 ma od zewnątrz cylindryczny kształt o wypolerowanej na wysoki połysk, bocznej powierzchni 7. W znajdującym się dalej odcinku gwintowanym 8 implant 1ma kształt stożkowy. Wychodząc z czołowej powierzchni 5, równolegle do wzdłużnej osi 9 implantu, rozciąga się gniazdo 10, przebiegające przez całą długość odcinka 6 oraz część długości odcinka gwintowanego 8.

Jak widać na fig. 3, przekrój gniazda 10 w obszarze odcinka 6 ma na całej jego długości kształt zaokrąglonego prostokąta. Począwszy od odcinka gwintowanego 8, przekrój gniazda 10 zwęża się

PL 195 299 B1 w sposób ciągły w taki sposób, że w podstawie 11 gniazda 10 przyjmuje kształt zaokrąglonego kwadratu (porównaj fig. 5). Przejście kształtu przekroju od zaokrąglonego prostokątnego do zaokrąglonego kwadratowego odbywa się w sposób ciągły i bez skoków.

Jak widać zwłaszcza na fig. 1, ścianka 12 gniazda 10 jest zaopatrzona w dużą liczbę pierścieniowych rowków 13, skierowanych prostopadle do wzdłużnej osi 9. Ponadto ścianka 12 jest zaopatrzona w jeden górny i jeden dolny rowek zatrzaskowy 14o i 14u, których funkcja zostanie objaśniona poniżej.

W implant przedstawiony na fig. 1 wstawiony jest kołpak zamykający 15, składający się z cylindrycznego w przybliżeniu łba 16 i współosiowego względem niego łącznika 17, który wchodzi w gniazdo 10. Powierzchnia styku 18 łba 16 przylega dociskany siłowo do czołowej powierzchni 5 implantu 1.

Jak widać na fig. 3, łącznik 17 ma w górnym odcinku przekrój zbliżony do prostokątnego, przy czym obszary narożne są tak odłamane, że w obszarze zaokrąglenia przekroju gniazda 10 pomiędzy łącznikiem 17 i ścianką 12 gniazda 10 powstają cztery kanały odpowietrzające 19a. Powietrze wypierane przy wsuwaniu łącznika 17 w gniazdo 10 może zatem, bez wzrostu ciśnienia utrudniającego demontaż, być odprowadzane do góry, przy czym powietrze może uchodzić przez cztery, biegnące na zewnątrz, rowki odpowietrzające 19b, usytuowane w czołowej powierzchni 5 implantu 1 i połączone z kanałami odpowietrzającymi 19a.

W zamontowanym stanie kołpaka zamykającego 15 zewnętrzne powierzchnie boczne łącznika 17 i ścianki 12 gniazda 10 oraz czołowa powierzchnia 5 i powierzchnia styku 18 przylegają dociskane siłowo do siebie.

Ponieważ kołpak zamykający 15 pozostaje jedynie czasowo po implantacji na implancie 1, jest z nim połączony tylko za pomocą czterech elementów zatrzaskowych 20, które wchodzą w górny rowek pierścieniowy 14o. Zamiast ukazanego na fig. 1 obsadzenia elementów zatrzaskowych 20 w górnym rowku pierścieniowym 14o, przy odpowiednio przedłużonym łączniku 17 możliwe jest także obsadzenie w dolnym rowku pierścieniowym 14u.

Kołpak zamykający 15 jest wstawiany w implant 1 już przez producenta i służy z jednej strony do tego, by po wykonaniu odpowiedniego otworu w kości wkręcić implant 1za pomocą wkrętaka, który wchodzi w ukazaną na fig. 2 szczelinę 21. Z uwagi na zbliżony do prostokątnego przekrój łącznika 17 i dopasowanego doń gniazda 10 możliwe jest wprowadzenie momentu obrotowego do implantu 1 przez kołpak zamykający 15. Po implantacji kołpak zamykający 15 pozostaje na implancie 1 i chroni gniazdo 10 przed zanieczyszczeniami z zewnątrz.

Około trzech do sześciu miesięcy po wstawieniu implantu 1 w szczękę gojenie jest na tyle zaawansowane, że błonę śluzową pokrywającą kołpak zamykający 15 można ponownie otworzyć w drugim zabiegu. Kołpak zamykający 15 zostaje usunięty w ten sposób, że w mający kształt litery V, pierścieniowy rowek 22 w łbie 16 wkłada się kleszcze i lekkim szarpnięciem w kierunku osiowym do góry wyciąga się cały kołpak zamykający 15 z implantu 1. W gniazdo 10 implantu 1 wstawia się teraz łącznik 17 kształtki dziąsłowej, nie przedstawionej na figurach. Zasada mocowania kształtki dziąsłowej jest taka sama, jak w przypadku kołpaka zamykającego 15.

Aby kotwioną w implancie 1 protezę można było dopasować poza jamą ustną pacjenta na modelu szczęki, wykonuje się odcisk zgryzu. W tym celu w gniazdo 10 implantu 1 wstawia się ukazany na fig. 7 element słupkowy w postaci słupka wyciskowego 23. Słupek wyciskowy 23 składa się z części dolnej 24, unieruchamianej w gnieździe 10 za pomocą czterech elementów zatrzaskowych 20, oraz części górnej 25, wkładanej w część dolną w sposób zabezpieczony przed obrotem. Część górna 25 wystaje odcinkiem kołnierzowym 26K poza przekrój otworu gniazda 10i składa się z czterech prostopadłościennych korpusów 27.1 do 27.4. Najniższy korpus 27.1 ma stożkowy odcinek końcowy 28 o eliptycznym przekroju, wchodzący w uformowane komplementarnie wgłębienie 29 w części dolnej 24 słupka wyciskowego 23. Górna krawędź części dolnej 24 pokrywa się z czołową powierzchnią 5 implantu 1. Wgłębienie 29 rozciąga się bezpośrednio od poziomu czołowej powierzchni 5, zaś jego otwór ma przekrój jedynie nieznacznie mniejszy niż przekrój otworu gniazda 10 w samym implancie 1.

Jak wynika z fig. 7a, ukazującej górną część 25 słupka wyciskowego 23w widoku z góry, prostopadłościenne korpusy 27.1 do 27.4, mające prostokątny zarys są obrócone względem siebie o 90°, to znaczy, są ze sobą skrzyżowane.

Najniższy korpus 27.1 górnej części 25 słupka wyciskowego 23 przylega powierzchnią styku 30 o kształcie kołowego pierścienia do czołowej powierzchni 5 implantu 1, przy czym celem skutecznego unieruchomienia słupka wyciskowego 23 na implancie 1po wykonaniu metodą wtrysku słupka wyciskowego 23 na

PL 195 299 B1 powierzchnię styku 30 nanosi się cienki obwodowy pierścień kleju 31, który po uformowaniu można oderwać lekkim szarpnięciem od czołowej powierzchni 5 implantu 1.

Wychodząc z przedstawionej na fig. 7 pozycji połączonej, część górną 25 słupka wyciskowego 23 otacza się zdolną do płynięcia i utwardzalną masą wyciskową. Po utwardzeniu słupek wyciskowy 23 nie można już wyjąć z masy wyciskowej, nie uszkadzając przy tym kształtowego połączenia w obszarze jego części górnej 25. Łyżkę wyciskową, wewnątrz której znajduje się masa wyciskowa, usuwa się raczej wraz ze słupkiem wyciskowym 23, przy czym lekkim szarpnięciem rozdziela się połączenie klejone w postaci pierścienia kleju 31. Z uwagi na mające eliptyczny przekrój, stożkowe połączenie między częścią górną 25 i częścią dolną 24 słupka wyciskowego 23 można górną część 25 wyjmować liniowo w różnych kierunkach z implantu 1 względnie z początkowo pozostającej części dolnej 24. Granice możliwych kierunków ruchu są zdefiniowane przez boczną powierzchnię stożka odcinka końcowego 28 względnie komplementarnego wgłębienia 29, gdy przedłuży się tę boczną powierzchnię myślowo do góry poza czołową powierzchnię 5 implantu 1. Dzięki specjalnemu połączeniu części dolnej 24 z częścią górną 25 można tę ostatnią wyjąć z jamy ustnej bez naprężeń, nie wywierając przy tym siły na masę wyciskową, jeżeli wzdłużna oś implantu 1jest zbyt krzywo ustawiona w stosunku do sąsiednich zębów.

Przedstawiony na fig. 7 słupek wyciskowy 23 ma ciągły centralny otwór przelotowy, w który wstawiony jest dopasowany doń element prętowy 32. Element prętowy 32, przechodzący przez wszystkie korpusy 27.1 do 27.4, wchodzi swym dalszym odcinkiem końcowym 33 w dopasowany doń otwór ślepy 34 w podstawie 35 gniazda 10. Wtym celu element prętowy 32 na swym dalszym odcinku końcowym ma nieznacznie zmniejszoną średnicę, co ułatwia jego wprowadzanie. Otwór przelotowy dla elementu prętowego 32 przechodzi również przez odcinek końcowy 28 cylindrycznego korpusu 27.1 oraz część dolną 24.

Po pierwsze, element prętowy 32 pozwala kontrolować prawidłowe ustawienie słupka wyciskowego 23, jeżeli w tym celu w bliższym obszarze końcowym elementu prętowego 32 znajduje się co najmniej jedno oznakowanie 32a, które przy prawidłowym przyleganiu powierzchni styku 30 korpusu 27.1 do czołowej powierzchni 5 implantu 1jest schowane w otworze przelotowym najwyższego korpusu 27.4, dokładnie równo z nim. Alternatywnie oznakowanie może być również tak usytuowane, że w opisanym powyżej położeniu nie wchodzi w otwór przelotowy.

Inna zaleta elementu prętowego 32 polega na tym, że nadaje on większą stabilność słupkowi wyciskowemu 23, zwłaszcza zaś zapobiega przesunięciom części górnej 25 słupka wyciskowego 23 względem części dolnej 24 przy procesie odformowywania, pod działaniem sił wywołanych przez masę wyciskową.

Wskaźnikiem prawidłowego ustawienia elementu prętowego 32 jest wejście dalszego odcinka końcowego 33 w dopasowany doń otwór ślepy 34 w podstawie 35 gniazda 10 i to w taki sposób, że dalsza powierzchnia oporowa 36 elementu prętowego 32 styka się z powierzchnią oporową 37 w podstawie otworu ślepego 34.

Na fig. 8 ukazana jest górna część 25 słupka wyciskowego 23 w implancie laboratoryjnym 1L, którego gniazdo jest identyczne z gniazdem implantu 1. Najniższy prostopadłościenny korpus 27.1 przylega swoją powierzchnią oporową do czołowej powierzchni 51 implantu laboratoryjnego. Za pomocą elementu prętowego 32 można również bez użycia części dolnej 24 słupka wyciskowego 23 zrealizować zamocowanie słupka wyciskowego 23 w implancie laboratoryjnym 1L.

Dodatkowo element prętowy 32 wchodzi swym dalszym końcem 33' w otwór 34' w podstawie 35' gniazda 10'. Zapewnia to prawidłową pozycję łączącą pomiędzy implantem laboratoryjnym 1L i słupkiem wyciskowym 23.

Na fig. 9 ukazany jest alternatywny słupek wyciskowy 23', który jest jednoczęściowy i który można zamocować elementami zatrzaskowymi 20, znajdującymi się na jego dalszym końcu, w odpowiednim pierścieniowym rowku w implancie 1. Z uwagi na to, że słupek wyciskowy 23' jest jednoczęściowy, można go wyciągnąć z implantu względnie jego gniazda 10 w zasadzie tylko w jednym kierunku. Usuwanie to odbywa się za pomocą lekkiego szarpnięcia, pozwalającego pokonać siły połączenia kształtowego, wytwarzane przez elementy zatrzaskowe.

Także słupek wyciskowy 23' jest zaopatrzony w centralny otwór przelotowy, w który wprowadzony jest element prętowy 32 na tyle, że swą dalszą powierzchnią oporową 36 opiera się on na odpowiedniej powierzchni oporowej 37 w podstawie ślepego otworu 34. W ten sposób można kontrolować prawidłowe osadzenie słupka wyciskowego na czołowej powierzchni 5 implantu 1, bez konieczności wykonywania zdjęć rentgenowskich przed sporządzeniem odcisku.

PL 195 299 B1

Na fig. 10 ukazane jest, w jaki sposób słupek wyciskowy 23' po zakończonym formowaniu jest wstawiony w implant laboratoryjny 1L. Również tutaj unieruchamianie odbywa się zarówno przy użyciu elementów zatrzaskowych 20, jak też elementu prętowego 32.

Claims (7)

1. Element słupkowy do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu lub przekroju otworu sztucznego wgłębienia, znajdującego się w zębie lub w tkance oporowej organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, względem otaczających ząb lub tkankę oporową struktur tkankowych, przy czym słupkowy element jest umieszczany odcinkiem ustalającym w dopasowanym doń gnieździe w implancie, unieruchamiany w nim i ponownie usuwany oraz w pozycji połączonej wystaje odcinkiem kołnierzowym poza przekrój otworu gniazda, znamienny tym, że element słupkowy ma, przebiegający w kierunku jego wzdłużnej osi, otwór przelotowy, przez który przeprowadzany jest element prętowy (32) liniowo tak daleko, że styka się on swoją dalszą powierzchnią oporową (36) z powierzchnią oporową (37) w podstawie gniazda (10) implantu (1).

2. Element słupkowy według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór przelotowy i gniazdo (10) są współosiowe względem siebie.

3. Element słupkowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element prętowy (32) jest wprowadzany dalszym odcinkiem końcowym (33) w dopasowany doń przekrojem, ślepy otwór (34) w podstawie gniazda (10).

4. Element słupkowy według zastrz. 3, znamienny tym, że ślepy otwór (34) rozszerza się nieznacznie w obszarze swego przekroju wejściowego i/lub element prętowy (32) ma na swym dalszym odcinku końcowym (33) nieznacznie zmniejszoną średnicę.

5. Element słupkowy według zastrz. 1, znamienny tym, że bliższa czołowa powierzchnia biegnie pod kątem prostym do wzdłużnej osi elementu prętowego (32).

6. Element słupkowy według zastrz. 1, znamienny tym, że element prętowy (32) jest na swej zewnętrznej powierzchni bocznej zaopatrzony w oznakowanie, które w przypadku prawidłowej pozycji elementu słupkowego w odniesieniu do implantu (1) i przy styku powierzchni oporowych (36, 37) elementu prętowego (32) i implantu (1) jest całkowicie schowane w otworze przelotowym lub znajduje się bezpośrednio nad przekrojem wyjścia otworu przelotowego.

7. Element słupkowy według zastrz. 1, znamienny tym, że stanowi słupek wyciskowy (23, 23') do wyznaczania przestrzennej pozycji implantu dentystycznego (1).