PL188511B1 - Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe - Google Patents

Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe

Info

Publication number
PL188511B1
PL188511B1 PL97331847A PL33184797A PL188511B1 PL 188511 B1 PL188511 B1 PL 188511B1 PL 97331847 A PL97331847 A PL 97331847A PL 33184797 A PL33184797 A PL 33184797A PL 188511 B1 PL188511 B1 PL 188511B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
catalyst
gas
hydrolysis
alumina
bed
Prior art date
Application number
PL97331847A
Other languages
English (en)
Other versions
PL331847A1 (en
Inventor
Den Brink Peter John Van
Hans Michiel Huisman
Sander Stegenga
Original Assignee
Shell Int Research
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Shell Int Research filed Critical Shell Int Research
Publication of PL331847A1 publication Critical patent/PL331847A1/xx
Publication of PL188511B1 publication Critical patent/PL188511B1/pl

Links

Classifications

    • BPERFORMING OPERATIONS; TRANSPORTING
    • B01PHYSICAL OR CHEMICAL PROCESSES OR APPARATUS IN GENERAL
    • B01DSEPARATION
    • B01D53/00Separation of gases or vapours; Recovering vapours of volatile solvents from gases; Chemical or biological purification of waste gases, e.g. engine exhaust gases, smoke, fumes, flue gases, aerosols
    • B01D53/34Chemical or biological purification of waste gases
    • B01D53/74General processes for purification of waste gases; Apparatus or devices specially adapted therefor
    • B01D53/86Catalytic processes
    • BPERFORMING OPERATIONS; TRANSPORTING
    • B01PHYSICAL OR CHEMICAL PROCESSES OR APPARATUS IN GENERAL
    • B01DSEPARATION
    • B01D53/00Separation of gases or vapours; Recovering vapours of volatile solvents from gases; Chemical or biological purification of waste gases, e.g. engine exhaust gases, smoke, fumes, flue gases, aerosols
    • B01D53/34Chemical or biological purification of waste gases
    • B01D53/74General processes for purification of waste gases; Apparatus or devices specially adapted therefor
    • B01D53/86Catalytic processes
    • B01D53/8603Removing sulfur compounds
    • BPERFORMING OPERATIONS; TRANSPORTING
    • B01PHYSICAL OR CHEMICAL PROCESSES OR APPARATUS IN GENERAL
    • B01DSEPARATION
    • B01D53/00Separation of gases or vapours; Recovering vapours of volatile solvents from gases; Chemical or biological purification of waste gases, e.g. engine exhaust gases, smoke, fumes, flue gases, aerosols
    • B01D53/34Chemical or biological purification of waste gases
    • B01D53/74General processes for purification of waste gases; Apparatus or devices specially adapted therefor
    • B01D53/86Catalytic processes
    • B01D53/8603Removing sulfur compounds
    • B01D53/8612Hydrogen sulfide

Landscapes

  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Environmental & Geological Engineering (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Analytical Chemistry (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Oil, Petroleum & Natural Gas (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Catalysts (AREA)
  • Exhaust Gas Treatment By Means Of Catalyst (AREA)
  • Industrial Gases (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Production Of Liquid Hydrocarbon Mixture For Refining Petroleum (AREA)
  • Treating Waste Gases (AREA)
  • Solid-Sorbent Or Filter-Aiding Compositions (AREA)

Abstract

1. Sposób zmniejszania calkowitej zawartosci siarki w gazach zawierajacych siar- kowodór i inne skladniki siarkowe, znamienny tym, ze: (a) kontaktuje sie gaz z gazem redukujacym w obecnosci katalizatora uwodornienia zawierajacego, co najmniej jeden skladnik w postaci metalu wybranego z grupy VIB i VIII, osadzony na nosniku zawierajacym bezpostaciowy uklad krzemionka/tlenek glinu, przy czym uwodornienie prowadzi sie w temperaturze 150-250°C, (b) kontaktuje sie, co najmniej czesc gazu uzyskanego w etapie (a) z katalizatorem hydrolizy zdolnym do katalizowania hydrolizy sulfidu karbonylu do siarkowodoru oraz (c) usuwa sie siarkowodór z gazu uzyskanego w etapie (b). PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy sposobu zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach, które zawierają siarkowodór i inne składniki siarkowe, np. w gazach wylotowych z procesów odzyskiwania siarki, takich jak proces Clausa.
Gazy zawierające znaczące ilości siarkowodoru (H2S) poddaje się obróbce w procesie Clausa odzysku siarki. Kwaśny gaz wprowadzany do takiego procesu Clausa zwykle zawiera ponad 80% objętościowych H2S i często pochodzi, co najmniej częściowo z procesów hydroodsiarczania. Procesy hydroodsiarczania stanowią procesy oczyszczania gazu, w których gazy przemysłowe, takie jak gaz rafineryjny, gaz ziemny i gaz syntezowy, poddaje się obróbce wodorem w celu zmniejszenia poziomu zawartych w nim składników siarkowych, w których uzyskuje się jako produkt uboczny gaz zawierający H2S. Jak wiadomo, w procesie Clausa H2S najpierw częściowo spala się do ditlenku siarki (SO2) w strefie termicznej, po czym większość pozostałego H2S reaguje z SO2 w jednej lub większej liczbie kolejnych stref katalitycznych
188 511 z wytworzeniem siarki elementarnej i wody. W instalacjach Clausa można zazwyczaj osiągnąć stopień odzysku siarki (czyli wydajność siarki w % wagowych w stosunku do siarki obecnej w kwaśnym gazie zasilającym) od 94 do 96% wagowych, co oznacza, ze gaz odlotowy z instalacji Clausa w dalszym ciągu zawiera pewną ilość H2S. Do innych składników występujących w takim gazie wylotowym z instalacji Clausa należy ditlenek siarki, siarka elementarna oraz niewielkie ilości siarczku karbonylu (COS) i disiarczku węgla (CS2) (poniżej łącznie określane jako „inne składniki siarkowe”, jednak bez wyłączenia z tej definicji jakichkolwiek innych związków siarki), wodór, azot, para wodna, ditlenek węgla (CO2) i pewna ilość tlenku węgla (CO). W związku z tym taki gaz wylotowy Clausa musi być poddany dalszej obróbce w celu dalszego obniżenia całkowitej zawartości siarki. Wynalazek dotyczy ulepszonego sposobu takiej dalszej obróbki.
Znany sposób zmniejszania poziomu składników siarkowych w gazie wylotowym Clausa ujawniono w opisie patentowym brytyjskim nr 1 356 289. Zgodnie z tym sposobem gaz wylotowy Clausa poddaje się redukcji katalitycznej w temperaturze ponad 175°C z zastosowaniem gazu redukującego zawierającego wodór i/lub tlenek węgla, dzięki czemu przekształca się inne obecne składniki siarkowe w H2S, po czym usuwa się większość H2S na drodze obróbki absorpcyjnej z zastosowaniem odpowiedniego rozpuszczalnika absorpcyjnego selektywnego względem H2S. Katalizator stosowany do redukowania gazów wylotowych Clausa zawiera metal z grupy VI i/lub metal z grupy VIII, osadzony na nieorganicznym nośniku tlenkowym, a zazwyczaj katalizator NiM8/tlenek glinu lub Co-Mo/tlenek glinu. Po obróbce absorpcyjnej rozpuszczalnik absorcyjny zawierający większość H2S regeneruje się. Uzyskany w ten sposób zdesorbowany H2S zawraca się do aparatu Clausa do odzysku siarki, a zregenerowany rozpuszczalnik używa się ponownie. Ostateczny gaz wylotowy z obróbki absorpcyjnej zawiera jedynie niewielkie ilości H2S i jest wydalany do atmosfery, ewentualnie po obróbce dopalającej w celu dalszego zmniejszenia zawartości H2S w wyniku przekształcenia H2S w SO2. Obecnie takie dopalanie stosuje się prawie zawsze z uwagi na coraz ostrzejsze wymagania odnośnie zanieczyszczenia powietrza i ścieków.
W etapie redukcji znanego sposobu podstawowe reakcje stanowi uwodornienie CS2, SO2 1 Sx (x wynosi od 1 do 8), obecnych w gazie wylotowym Clausa, z wytworzeniem H2S, oraz hydroliza COS 1 CS2 do H2S i CO2. CO obecny w gazie redukującym może dogodnie reagować z wodą z wytworzeniem CO2 i H2, z tym że obecny CO może także reagować z SO2, H2S i/lub Sx z wytworzeniem COS, który oczywiście jest niepożądany. W związku z tym uwodornienie i hydroliza zachodzą w jednym etapie przy zastosowaniu pojedynczego katalizatora. W warunkach przemysłowych temperatura w etapie redukcji wynosi zazwyczaj 280-330°C. Takie wysokie temperatury w szczególności faworyzują wysokie szybkości reakcji uwodornienia SO2 i Sx, co tym samym zapewnia ilościowe uwodornienie SO2 i Sx. Ponadto takie wysokie temperatury zapobiegają kondensacji siarki elementarnej i jej adsoprcji na aktywnej powierzchni katalizatora, co mogłoby spowodować poważne zamulenie, a tym samym szybką dezaktywację katalizatora. Temperatura gazu wylotowego Clausa wynosi zazwyczaj 130-200°C tak, że musi zostać on podgrzany do wysokiej temperatury procesu, co zwykle osiąga się poprzez zainstalowanie palnika w przewodzie. W takim palniku w przewodzie może również powstać część gazu redukującego.
Wadę wysokiej temperatury w etapie redukcji stanowi to, ze hydroliza COS do H2S i CO jest faworyzowana przez niższe temperatury. W związku z tym korzystne byłoby, gdyby można było etap redukcji przeprowadzić w niższej temperaturze, gdyz w takich warunkach zawarty COS jest bardziej ilościowo hydrolizowany do H2S, a tym samym uzyskuje się mniejszą zawartość COS w uzyskanym ostatecznie gazie. Jednakże równocześnie nizsza temperatura nie powinna spowodować zmniejszenia konwersji CS2, SO2 1 Sx do H2S, przy równoczesnym zapobieganiu w możliwie jak największym stopniu zamulania katalizatora na skutek skraplania się i adsorpcji siarki. Dodatkową zaletę niższej temperatury reakcji mogłoby stanowić wyeliminowanie drogiego palnika w przewodzie do ogrzewania gazu zasilającego do wymaganej temperatury, przez zastąpienie go o wiele tańszym wymiennikiem ciepła. Nieobecność takiego palnika w przewodzie mogłaby również spowodować, ze nie będzie juz potrzebne paliwo, a ponadto mogłoby to być korzystne w aspekcie kontroli procesu. W istniejących instalacjach ze względu na koszty zazwyczaj nie będzie się wymieniać istniejącego
188 511 palnika w przewodzie na wymiennik ciepła, ale gdyby można było obniżyć temperaturę pracy w etapie redukcji, zmniejszyłoby się zużycie paliwa przez palnik, co spowodowałoby obniżenie kosztów eksploatacyjnych. Jeszcze inną zaletę obniżonej temperatury pracy stanowi to, że można by wówczas zapewnić skuteczne zintegrowanie urządzenia z instalacją Clausa, zwłaszcza z trzecim stopniem instalacji Clausa. Zrozumiałe jest, że takie zintegrowanie jest bardzo korzystne z punktu widzenia ekonomiki procesu.
Problem wysokiej temperatury reakcji uwodorniania oraz faworyzowanej w niskich temperaturach hydrolizy COS rozpatrywali również John A. Ray i inni w Oil & Gas Journal, 14 lipca 1986, str. 54-57. W artykule tym ujawniono dwustopniowy sposób konwersji związków siarki obecnych w gazie wylotowym, obejmujący pierwszy etap uwodornienia z zastosowaniem katalizatora Co-Mo/tlenek glinu, oraz drugi etap hydrolizy do przekształcania COS w H2S z zastosowaniem zawierającego promotor katalizatora Cr/tlenek glinu. Temperatura na wlocie do reaktora do uwodorniania wynosi około 300-350°C, co wymaga zastosowania palnika w przewodzie w celu podgrzania zasilającego gazu wylotowego, a etap hydrolizy przeprowadza się w temperaturze 177°C. W związku z tym gaz wylotowy z etapu uwodorniania chłodzi się przed wprowadzeniem do reaktora do hydrolizy. W artykule tym opisano jednak również układ, w którym stosuje się dzielone złoże katalizatora uwodorniania CoMo/tlenek glinu i zawierającego promotor katalizatora hydrolizy Cr/tlenek glinu w stosunku objętościowym 75/25, dzięki czemu eliminuje się pośredni etap chłodzenia. Ogólna temperatura w takim układzie wynosi 343°C. Wadę układu z dzielonym złożem stanowi to, że nie można juz osiągnąć korzystnego wpływu niskiej temperatury reakcji na równowagę hydrolizy COS. Ponadto w obydwu ujawnionych układach konieczne jest zastosowanie drogiego palnika w przewodzie w celu osiągnięcia niezbędnej wysokiej temperatury reakcji.
W opisie patentowym GB 1332337 opisano sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w metodzie Claus'a gazów odlotowych przy zastosowaniu katalizatora. W opisie tym me ma mowy o usuwaniu COS. Jakkolwiek w opisie tym wymieniono wiele nośników, nie wymieniono tam bezpostaciowego układu krzemionka/tlenek glinu. A ponadto bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu, który jest mieszanką tlenków fundamentalnie różni się od fizycznej mieszaniny krzemionki 1 tlenku glinu.
W opisie patentowym EP 140191 opisano sposób obróbki strumienia gazu zawierającego siarkę metodą uwodornienia, a następnie selektywnej absorpcji H2S. Sedno rozwiązania według EP 140191 lezy w dodaniu kwasu do wodnego roztworu alkanoloaminy użytej do usuwania H2S, aby uzyskać zgodę na usuwanie strumienia gazu do atmosfery przez spalaniem.
Jakkolwiek stosuje się katalizatory z grupy VIB i VIII, to nie wymieniono nośnika z bezpostaciowego układu krzemionka/tlenek glinu.
Opis patentowy JP 62106991 opisuje kompozycję katalityczną stosowaną w działaniu wodorem na oleje węglowodorowe.
Reasumując, opisy brytyjski i europejski nie mówią nic na temat bezpostaciowego układu krzemionka/tlenek glinu, a opis japoński dotyczy tylko procesu działania wodorem 1 me mówi mc na temat obróbki gazu.
Celem wynalazku jest dostarczenie sposobu zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazie zawierającym siarkowodór, takim jak gaz odlotowy Clausa, który można zrealizować w stosunkowo niskich temperaturach przy równoczesnym zapewnieniu skutecznego obniżenia całkowitej zawartości siarki w gazie poddawanym obróbce. Stwierdzono, ze można to osiągnąć sposobem, w którym stosuje się określony katalizator uwodornienia oparty na bezpostaciowym nośniku krzemionka/tlenek glinu i określonym katalizatorze hydrolizy.
W związku z tym przedmiotem wynalazku jest sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach, które zawierają siarkowodór i inne składniki siarkowe, polegający na tym, ze:
(a) kontaktuje się gaz z gazem redukującym w obecności katali zatora uwodornienia zewierającego, co najmniej jeden składnik w postaci metalu wybranego z grupy VIB i VIII, osadzony -u nośniku zawierającym bezpostaciowy układ kazemiokka/elekek glinu, przy czym uwodornienie prowadzi się w temperaturze 150-250°C,
188 511 (b) kontaktuje się, co najmniej część gazu uzyskanego w etapie (a) z katalizatorem zdolnym do katalizowania hydrolizy sulfidu karbonylu do siarkowodoru oraz (c) usuwa się siarkowodór z gazu uzyskanego w etapie (b).
W ten sposób uzyskuje się gaz o zmniejszonej całkowitej zawartości siarki.
Określenie „(całkowita) zawartość siarki” użyte w całym opisie odnosi się do wszystkich związków zawierających siarkę obecnych w gazie, o ile nie zaznaczono tego inaczej.
Nośnik katalizatora uwodornienia stosowanego etapie (a) zawiera bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu. Stosowany bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu dogodnie zawiera tlenek glinu w ilości 5-75% wagowych, korzystnie 10-60% wagowych. Oprócz bezpostaciowego układu krzemionka/tlenek glinu nośnik może dogodnie zawierać środek wiążący Do typowych materiałów wiązących należą tlenki nieorganiczne, takie jak krzemionka i tlenek glinu, przy czym według wynalazku korzystny jest tlenek glinu. Jeśli środek wiążący jest obecny, jego ilość może wynosić 10-90% wagowych, korzystnie 20-80% wagowych, w stosunku do całkowitej wagi nośnika. Całkowita objętość porów w nośniku zawierającym bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu (oznaczana metodą intruzyjnej porozymetrii rtęciowej, norma ASTM D 4284-88) dogodnie wynosi 0,3-1,5 ml/g, a bardziej korzystnie 0,4-1,2 ml/g, a jego powierzchnia właściwa wynosi dogodnie, co najmniej 150 m+g, a jeszcze dogodniej 250-600 m2/g. Należy zdawać sobie sprawę, ze po wprowadzeniu katalitycznie czynnego metalu do nośnika katalizatora objętość porów i powierzchnia właściwa gotowego katalizatora będą niższe niz w przypadku samego nośnika.
Składnik w postaci metalu katalizatora uwodornienia stanowi, co najmniej jeden składnik w postaci metalu grupy VEB i/lub, co najmniej jeden składnik w postaci metalu grupy VIII. Do składników w postaci metali grupy VIII należą metale nieszlachetne grupy VIII, takie jak nikiel (Ni) i kobalt (Co) oraz metale szlachetne grupy VIII, takie jak platyna (Pt) i pallad (Pd). Do odpowiednich metali grupy VIB należy np. molibden (Mo) i wolfram (W). W związku z tym katalizator uwodornienia dogodnie stanowi kombinację Mo i/lub W jako metalu z grupy VIB oraz Ni i/lub Co jako metalu z grupy VIII. Alternatywnie dogodne może być zastosowanie Pt i/lub Pd jako metali z grupy VIII, ewentualnie w połączeniu z metalem grupy VIB, takim jak W. Do korzystnych składników katalizatora uwodornienia w postaci metalu należą składniki zawierające wyłącznie Pt lub wyłącznie Pd, oraz składniki zawierające jedną z kombinacji PtPd, NiW, NiMo, CoMo i PdW. Metale te mogą występować w postaci pierwiastków, jako tlenki, jako siarczki lub jako mieszanina dwóch albo większej liczby takich postaci. Zwykle jednak metale nieszlachetne są, co najmniej częściowo w postaci siarczkowej, gdyz taka postać metali wykazuje największą odporność na składniki siarkowe obecne w gazie poddawanym obróbce. Składnik w postaci metalu grupy VIB dogodnie występuje w ilości 1-35% wagowych, korzystnie 5-25% wagowych, a składnik w postaci metalu nieszlachetnego grupy VIII występuje w ilości 0,5-15% wagowych, korzystnie 1-10% wagowych. Jeśli występuje metal szlachetny z grupy VIII, to ilość Pt i/lub Pd wynosi dogodnie 0,1-10% wagowych, jeszcze korzystniej 0,2-6% wagowych. Wszystkie procenty wagowe dotyczą ilości metalu w stosunku do całkowitej wagi nośnika.
W wyniku zastosowania katalizatora uwodornienia opartego na nośniku w postaci bezpostaciowego układu krzemionka/tlenek glinu temperaturę, w której można prowadzić uwodornianie, można obniżyć do wartości w zakresie 150-250°C, a jeszcze korzystniej 175-220°C, co umożliwia wyeliminowanie palnika w przewodzie do podgrzewania gazu zasilającego lub, w przypadku istniejących instalacji, zmniejszenie ilości energii cieplnej dostarczanej przez palnik w przewodzie. Ciśnienie w etapie uwodornienia wynosi zazwyczaj 0,7-2 · 102 kPa. Stosowany gaz redukujący powinien zawierać, co najmniej wodór i/lub tlenek węgla. W aspekcie zdolności redukującej tlenek węgla jest równoważny wodorowi, gdyż może on zapewniać powstawanie wodoru in situ w reakcji z wodą zgodnie z równaniem:
co + M <=> co2 + H2
Gaz redukujący powinien być dostarczany dogodnie w ilości zapewniającej, co najmniej stechiometryczną ilość wodoru i/lub tlenku węgla, niezbędną do całkowitego przekształcenia
188 511
SO2 i Sx, obecnych w gazie zasilającym, w H2S. Zwykle jednak doprowadza się wodór i/lub tlenek węgla w ilości stanowiącej 1,2-2,0-krotność ilości stechiometrycznej. Doprowadzać można większe ilości z tym, że nie jest to praktyczne z ekonomicznego punktu widzenia. Jakkolwiek gaz wylotowy Clausa zawiera już pewne ilości wodoru i tlenku węgla, zwykle doprowadza się dodatkowy gaz zawierający wodór i/lub tlenek węgla w celu zapewnienia całkowitego przekształcenia CS2, SO2 i Sx, obecnych w gazie zasilającym, w H2S. Bardzo dogodnym sposobem osiągnięcia dodatkowego doprowadzenia takiego gazu jest działanie palnika w przewodzie w warunkach poniżej spalania stechiometrycznego, czyli w takich, jakie panują w poprzedzającej jednostce Clausa, w których powstaje wodór i tlenek węgla.
W etapie (b) sposobu według wynalazku zachodzi hydroliza w wyniku kontaktowania, co najmniej części zredukowanego lub uwodornionego gazu uzyskanego w etapie (a) z katalizatorem zdolnym do katalizowania hydrolizy COS do H2S. Oznacza to, że pomiędzy etapami (a) i (b) nie przeprowadza się żadnej pośredniej obróbki, takiej jak chłodzenie. Jako katalizator hydrolizy zastosować można dowolny znany katalizator, który katalizuje hydrolizę COS. Katalizator hydrolizy korzystnie nie powinien przyspieszać jakiejkolwiek reakcji, w której powstaje COS, takie jak reakcja powodująca przesunięcie równowagi w kwaśnym gazie:
H2S + CO + <=> H2 + COS
Wiadomo, ze w szczególności zasadowe grupy hydroksylowe (Brónsted), takie jakie występują na tlenkach nieorganicznych, takich jak tlenek glinu lub tlenek tytanu, katalizują reakcję hydrolizy COS. W związku z tym nie zawierający promotora tlenek glinu, tlenek tytanu lub ich mieszaniny można dogodnie zastosować jako katalizator hydrolizy w etapie (b) sposobu według wynalazku. Można także ewentualnie dodać zasadowe związki, takie jak tlenek ceru (CeO2), tlenek cyrkonu (ZrO?.), tlenki (Na20, K20) i/lub wodorotlenki (NaOH, KOH) metali alkalicznych oraz tlenki (BaO, MgO, CaO) i/lub wodorotlenki (Ba(OH)2, Mg(OH)2, Ca(OH)2) metali ziem alkalicznych. Gdy takie związki zasadowe są obecne, to dogodnie stanowią 0,1-20% wagowych, korzystnie 1-15% wagowych katalizatora hydrolizy, w przeliczeniu na metal. Stwierdzono, że według wynalazku katalizator hydrolizy zawierający tlenek glinu i CeO2 oraz katalizator zawierający tlenek tytanu domieszkowany potasem (czyli zawierający tlenek tytanu oraz KOH i/lub K20) są szczególnie przydatne. Gaz odlotowy z etapu (a) zwykle zawiera wystarczającą ilość pary wodnej, czyli, co najmniej wymaganą ilość stechiometryczną do hydrolizy COS i ewentualnie obecnego CS2.
Katalizatory stosowane w etapach (a) i (b) dogodnie siarczkuje się przed zastosowaniem zgodnie ze sposobem według wynalazku. Takie wstępne siarczkowanie można przeprowadzić, znanymi sposobami, np. sposobami ujawnionymi w zgłoszeniach patentowych europejskich nr 181 254, 329 499, 448 435 i 564 317 oraz w międzynarodowych zgłoszeniach patentowych nr WO 93/02793 i WO 94/25157. Według wynalazku korzystnie nieszlachetne, katalitycznie czynne metale występują w katalizatorze, co najmniej częściowo jako siarczki tak, aby katalitycznie czynne metale wykazywały wysoką odporność na składniki siarkowe obecne w gazie poddawanym obróbce.
Warunki reakcji w odniesieniu do temperatury i ciśnienia w etapie (b) przypadają w tych samych zakresach, co w poprzednim etapie (a) i w związku z tym obejmują temperatury 150-250°C, jeszcze korzystniej 175-200°C, oraz ciśnienia w zakresie 0,7-2 • 102kPa.
Etapy (a) i (b) sposobu według wynalazku można realizować w różnych układach. Tak np. etap (a) i etap (b) można prowadzić w dwóch odrębnych reaktorach. Jakkolwiek jest to stosunkowo drogie rozwiązanie, zapewnia ono optymalną elastyczność w aspekcie kontroli procesu i z tego względu może być korzystne do zastosowania. W szczególności w przypadku, gdy istniejący układ dwóch reaktorów nadaje się do modyfikacji, to układ taki może być bardzo atrakcyjny.
Etapy (a) i (b) można także przeprowadzić w jednym reaktorze. Należy zdawać sobie sprawę, ze z punktu widzenia kosztów jest to rozwiązanie atrakcyjne. Jednym z bardzo odpowiednich układów z jednym reaktorem jest układ z warstwowym złozem zawierającym złoze katalizatora uwodornienia i złoze katalizatora hydrolizy. W takim układzie ze złozem warstwowym dwa złoza są ułożone w taki sposób, że gaz zasilający przechodzi najpierw przez
188 511 złoze katalizatora uwodornienia, a następnie przez złoże katalizatora hydrolizy. Gaz zasilający może przechodzić przez reaktor w kierunku do góry lub do dołu, choć można także zastosować przepływ boczny. Stosunek objętościowy złoza katalizatora uwodornienia do złoża katalizatora hydrolizy zalezny jest przede wszystkim od ilości składników siarkowych, które mają być uwodornione do H2S, oraz ilości COS, który ma zostać zhydrolizowany. Zazwyczaj stosunek objętościowy złoża katalizatora uwodornienia do złoza katalizatora hydrolizy będzie wynosić od 50:50 do 95:5, korzystnie od 60:40 do 90:10.
Innym odpowiednim układem z jednym reaktorem jest układ, w którym pojedynczy reaktor zawiera, co najmniej jedno złoże, korzystnie jedno złoze, stanowiące mieszaninę cząstek katalizatora uwodornienia i cząstek katalizatora hydrolizy. Mieszanina taka może stanowić całkowicie przypadkową mieszaninę obydwu katalizatorów z tym, ze może to być także mieszanina, w której stężenie katalizatora uwodornienia stopniowo zmniejsza się w kierunku przepływu gazu zasilającego. Cząsteczki zawierające siarkę, zawarte w gazie zasilającym, które mają zostać uwodornione do H2S, będą zawsze napotykać na cząstkę katalizatora uwodornienia w złozu katalizatora, natomiast jakiekolwiek cząsteczki COS (i CS2) obecne w gazie zasilającym lub powstałe w wyniku redukcji CS2, SO2 lub Sx, za pomocą CO w wyniku kontaktu z katalizatorem uwodornienia, będą napotykać na cząstkę katalizatora hydrolizy. Stosunek objętościowy cząstek katalizatora uwodornienia do cząstek katalizatora hydrolizy w mieszanym złozu katalizatora będzie wynosić od 50:50 do 99:1, korzystnie od 65:35 do 95:5, a jeszcze korzystniej od 60:40 do 90:10. Można także zastosować kombinację złoża warstwowego i mieszanego katalizatora. Taka kombinacja może np. zawierać w kierunku przepływu gazu zasilającego złoze katalizatora uwodornienia i złoże zawierające mieszaninę katalizatora uwodornienia i katalizatora hydrolizy, ewentualnie o zmniejszającym się stężeniu katalizatora uwodornienia w kierunku przepływu gazu. Inną odpowiednią kombinację stanowi złoze mieszane, korzystnie o zmniejszającym się stężeniu katalizatora uwodornienia w kierunku przepływu gazu, w połączeniu ze złozem katalizatora hydrolizy. Do takich kombinacji odnosi się ten sam ogólny stosunek objętościowy katalizatora uwodornienia do katalizatora hydrol izy.
Zamiast fizycznej mieszanki cząstek katalizatora uwodornienia i cząstek katalizatora hydrolizy mieszanka obydwu katalizatorów może być także w postaci pojedynczego katalizatora spełniającego zarówno działanie katalizatora uwodornienia jak i działanie katalizatora hydrolizy W ten sposób cząsteczki w mikroskali będą również napotykać na katalizator o odpowiednim działaniu. W takim układzie złoze określonego katalizatora hydrolizy będzie dogodnie znajdować się za złozem „mieszaniny” kataliz.atorów. Taki katalizator łączący działanie uwodorniające i hydrolizujące w jednej cząstce katalizatora dogodnie wytwarza się przez współwytłaczanie określonego katalizatora uwodornienia opartego na bezpostaciowym układzie krzemionka/tlenek glinu i określonego katalizatora hydrolizy.
W pewnych przypadkach pożądane może być kontaktowanie gazu zasilającego ze złozem katalizatora hydrolizy przed wprowadzeniem do etapu (a) sposobu według wynalazku. Można to np. dogodnie osiągnąć przez ułożenie złoża katalizatora hydrolizy przed złozem zawierającym katalizator uwodornienia. Taka poprzedzająca obróbka hydrolizująca może być przydatna, zwłaszcza w przypadku, gdy gaz zasilający zawiera znaczące ilości (np. ponad 500 ppmv, części objętościowe na milion) CS2. W wyniku kontaktowania z katalizatorem uwodornienia CS2 może przereagować z wodorem z wytworzeniem merkaptanów, które trudno jest przekształcić dalej w H2S. W związku z nieprzyjemnym zapachem merkaptanów, a także w związku z tym, że w wyniku prowadzonej następnie obróbki dopalającej przyczyniają się one do wzrostu ilości SO2 wypuszczanego do atmosfery, korzystne jest utrzymywanie zawartości merkaptanów na możliwie jak najnizszym poziomie. W wyniku kontaktowania zawierającego CS2 gazu zasilającego najpierw z katalizatorem hydrolizy CS2 zostaje zhydrolizowany do COS, który następnie ulega łatwo hydrolizie do H2S. W ten sposób zawartość CS2 znacząco zmniejsza się przed kontaktowaniem z katalizatorem uwodornienia, co skutecznie zapobiega powstawaniu merkaptanów. W przypadku układu z jednym reaktorem jakąkolwiek poprzedzającą hydrolizę można dogodnie osiągnąć przez wprowadzenie złoża katalizatora hydrolizy, korzystnie takiego samego katalizatora, który stosuje się w etapie (b) sposobu według wynalazku.
188 511 przed złozem zawierającym katalizator uwodornienia. W przypadku układu ze złozem warstwowym oznacza to, że złoże warstwowe powiększa się o trzecie złoze przed oryginalnym układem dwuzłożowym. Stosunek objętości takiego ewentualnego wstępnego złoza katalizatora hydrolizy do następnych złóż katalizatorów uzależniony jest od zawartości CS2 w gazie zasilającym, ale zazwyczaj wynosi od 1:99 do 30:70, korzystnie od 5:95 do 20:80.
Wielkość cząstek katalizatora stosowanego zgodnie ze sposobem według wynalazku może wahać się w szerokich granicach, przy czym są to cząstki o wielkościach powszechnie stosowanych i dostępnych w handlu. Odpowiednie są cząstki o średnicach 0,5-15 mm, jeszcze dogodmej 1-5 mm. Stosować można cząstki o dowolnym znanym kształcie, takie jak kulki, kółka, cząstki trójpłatowe i czteropłatowe, z tym że można także stosować cząstki w postaci pokruszonej.
W etapie (c) sposobu według wynalazku usuwa się H2S obecny w gazie wylotowym z etapu (b), uzyskując tym samym gaz o zmniejszonej zawartości siarki. Usuwanie H2S z kwaśnego gazu uzyskanego w etapie (b) można osiągnąć różnymi znanymi sposobami. Sposoby absorpcji chemicznej z zastosowaniem ciekłych absorbentów selektywnych względem H2S są powszechnie stosowane i bardzo przydatne dla celów wynalazku. Do często stosowanych absorbentów należą wodne roztwory alkanoloamin, takich jak monoetanoloamina, dietanoloamina, diizopropanoloamina, mieszaniny diizopropanoloaminy i metylodietanoloammy w wodzie oraz sulfolan. Zazwyczaj taka obróbka absorpcyjna obejmuje etap absorpcji, w którym gaz zawierający H2S kontaktuje się z ciekłym absorbentem w kolumnie absorpcyjnej, oraz etap regeneracji, w którym H2S ponownie usuwa się z absorbenta. Uzyskany w ten sposób zdesorbowany H2S zazwyczaj zawraca się do instalacji Clausa do odzysku siarki, natomiast zregenerowany absorbent zawraca się do kolumny absorpcyjnej. Gaz wylotowy z obróbki absorpcyjnej obecnie często poddaje się dopalaniu termicznemu lub katalitycznemu w celu przekształcenia niewielkich ilości pozostałego H2S w SO2 w reakcji z tlenem, po czym dopalony gaz wypuszcza się do atmosfery.
Alternatywnie etap (c) może obejmować sposób usuwania H2S z gazu uzyskanego w etapie (b) na drodze reakcji H2S z wodnym roztworem jonu lub chelatu wielowartościowego metalu w reakcji redoksy, z wytworzeniem siarki elementarnej oraz zredukowanej postaci jonu lub chelatu wielowartościowego metalu, który w następnym etapie regeneracji przekształca się ponownie w wyjściowy jon lub chelat wielowartościowego metalu, w reakcji z odpowiednim środkiem utleniającym, takim jak tlen. Jako wielowartościowy metal zazwyczaj stosuje się żelazo, a jako odpowiednie środki chelatujące kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) i kwas nitrilotrioctowy (NTA). Wyjściowa mieszanina redoksy może zawierać jony fosforanowe i tiosiarczanowe łub ich prekursory, w celu zwiększenia wielkości powstających kryształów siarki. Powstałą siarkę elementarną odzyskuje się z wodnej mieszaniny reakcyjnej. Przykłady takich sposobów usuwania H2S ujawniono np. w zgłoszeniach patentowych europejskich nr 0 066 310, 0 152 647, 0 186 235 i 0 215 505.
Jak to stwierdzono wyżej, zaletę sposobu według wynalazku stanowi to, ze możliwe jest skuteczne jego zintegrowanie z instalacją Clausa, zwłaszcza z trzecim stopniem instalacji Clausa, z uwagi na obniżoną temperaturę pracy. Takie zintegrowanie mogłoby zazwyczaj obejmować załadowanie do ostatniego reaktora w takiej instalacji Clausa katalizatora uwodornienia oraz katalizatora hydrolizy, stosowanych odpowiednio w etapach (a) i (b) sposobu według wynalazku. Jest to oczywiście bardzo atrakcyjne rozwiązanie z punktu widzenia ekonomiki procesu.
Wynalazek ilustruje ponizszy przykład, nie ograniczający jednak zakresu wynalazku do tego konkretnego rozwiązania.
Przykład
Gaz zawierający 500 ppmv (części objętościowe na milion) COS, 750 ppmv Sx, 10 000 ppmv H2S, 250 ppmv CS2, 2000 ppmv SO2, 25% objętościowych H20, 10 000 ppmv H2 i 5000 ppmv CO przepuszczono w kierunku do góry przez wstępnie siarczkowane złoze warstwowe (o łącznej objętości 625 ml) zawierające złoze katalizatora uwodornienia pod złozem katalizatora hydrolizy, w stosunku objętościowym 90.10.
188 511
Zastosowany katalizator uwodornienia zawierał 4,3% wagowych Ni i 13,0% wagowych Mo, osadzonych na bezpostaciowym nośniku krzemionka/tlenek glinu o zawartości tlenku glinu 55% wagowych. Nośnik charakteryzował się całkowitąobjętością porów (metodą porozymetrii rtęciowej) 0,82 ml/g i powierzchnią właściwą 440 m2g. Gotowy katalizator charakteryzował się całkowitą objętością porów (metodą porozymetrii rtęciowej) 0,64 ml/g i powierzchnią właściwą 240 m2/g.
Katalizator hydrolizy stanowił domieszkowany potasem katalizator z tlenku tytanu zawierającego 2% wagowe KOH przed wstępnym sulfidowaniem.
Obydwa katalizatory zastosowano w postaci pokruszonych cząstek o średnicy w zakresie 0,5-1,0 mm.
Warunki procesu obejmowały temperaturę reaktora 210°C, ciśnienie 1,2 · 102 kPa i szybkość przestrzenną w odniesieniu do gazu 1500 h'1.
Skład odgazu z reaktora („gazu zredukowanego”) oznaczano metodą chromatografii gazowej i spektroskopii ea porlc zerwieni. W celu wykonania tcgo o zmeto^nia próbkę zredukowanego gazu π^οησ i porldawuno anahzie. Pwzed suszemroa zredukowamy baz zawiero rnoy% obretoaciowece wody W^itó podano w tpbeH I.
Po tztLodzemu zreduk^wa-nny gpiz poddnnvabz obróbce w układzie absorbera z zastosowaniem wadner mieszaniny metylogietanoldominy i srlfolaim jako oozpuszczalnika absoipw^egm. Gśmanib gazu yasd ającygo yoΓynoriea 1,?ζ · 10° kPa, u temperattn-a gazu zcs1 iojącego 29,5°C.
Skład ozzskayeko rogu ozyeazayo matodą chromatografii οοζ^^ i spektroskopii w podscstw i mai. Wtyllrr podań o oz hAeb L
Waz^tUe ilo^i podane w tebeh I odnoszą się do suchego gazu.
Tabela I
Zmniejszanie całkowitej zawartości siarki

Claims (10)

1. Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe, znamienny tym, że:
(a) kontaktuje się gaz z gazem redukującym w obecności katalizatora uwodornienia zawierającego, co najmniej jeden składnik w postaci metalu wybranego z grupy VIB i VIII, osadzony na nośniku zawierającym bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu, przy czym uwodornienie prowadzi się w temperaturze 150-250°C, (b) kontaktuje się, co najmniej część gazu uzyskanego w etapie (a) z katalizatorem hydrolizy zdolnym do katalizowania hydrolizy sulfidu karbonylu do siarkowodoru oraz (c) usuwa się siarkowodór z gazu uzyskanego w etapie (b).
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu zawiera tlenek glmu w ilości w zakresie 5-75% wagowych, korzystnie 10-60% wagowych.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że nośnik zawierający bezpostaciowy układ krzemionka/tlenek glinu charakteryzuje się całkowitą objętością porów w zakresie 0,3-1,5 ml/g, korzystnie 0,5-1,2 ml/g.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że katalizator uwodornienia zawiera kombinację molibdenu i/lub wolframu jako metalu z grupy VIHf z niklem i/lub kobaltem jako metalem z grupy VIII.
5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ze katalizator uwodornienia zawiera platynę i/lub pallad jako metal z grupy V1H.
6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ze katalizator hydrolizy stosowany w etapie (b) stanowi katalizator zawierający CeC>2 i tlenek glinu lub katalizator zawierający tlenek tytana domieszkowany potasem.
7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ze etap (a) i etap (b) przeprowadza się w pojedynczym reaktorze.
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że pojedynczy reaktor zawiera warstwowe złoze składające się ze złoza katalizatora uwodornienia i złoza katalizatora hydrolizy.
9. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, ze pojedynczy reaktor zawiera, co najmniej jedno złoze zawierające mieszaninę katalizatora uwodornienia i katalizatora hydrolizy.
10. Sposób według zastrzezeń 1 albo 2, albo 8, albo 9, znamienny tym, ze gaz zawierający siarkowodór przed etapem (a) kontaktuje się z katalizatorem hydrolizy.
PL97331847A 1996-08-22 1999-02-17 Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe PL188511B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
EP96202341 1996-08-22
PCT/EP1997/004756 WO1998007502A1 (en) 1996-08-22 1997-08-21 Process for reducing total sulphur content in gases containing hydrogen sulphide and other sulphur components

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL331847A1 PL331847A1 (en) 1999-08-16
PL188511B1 true PL188511B1 (pl) 2005-02-28

Family

ID=8224307

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97331847A PL188511B1 (pl) 1996-08-22 1999-02-17 Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe

Country Status (25)

Country Link
EP (1) EP0920351B1 (pl)
JP (1) JP2000516530A (pl)
KR (1) KR100492701B1 (pl)
CN (1) CN1160146C (pl)
AR (1) AR009277A1 (pl)
AT (1) ATE208227T1 (pl)
AU (1) AU710859B2 (pl)
BR (1) BR9711322A (pl)
CA (1) CA2263579C (pl)
CZ (1) CZ291166B6 (pl)
DE (1) DE69708119T2 (pl)
DK (1) DK0920351T3 (pl)
ES (1) ES2169428T3 (pl)
HU (1) HU223098B1 (pl)
MY (1) MY117311A (pl)
NO (1) NO320375B1 (pl)
NZ (1) NZ334727A (pl)
PL (1) PL188511B1 (pl)
PT (1) PT920351E (pl)
RU (1) RU2177361C2 (pl)
SA (1) SA97180338B1 (pl)
TR (1) TR199900356T2 (pl)
TW (1) TW438620B (pl)
WO (1) WO1998007502A1 (pl)
ZA (1) ZA977495B (pl)

Families Citing this family (21)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
EP1442781A1 (en) * 2003-01-31 2004-08-04 Jacobs Nederland B.V. Process for the removal of SO2 in a gas stream
CA2519763C (en) 2003-03-21 2012-07-10 Dow Global Technologies Inc. Improved composition and method for removal of carbonyl sulfide from acid gas containing same
EP1628744B1 (en) * 2003-05-29 2008-07-09 Shell Internationale Researchmaatschappij B.V. A process for the removal of so2, hcn and h2s and optionally cos, cs2 and nh3 from a gas stream
DE602006013695D1 (de) * 2005-12-07 2010-05-27 Shell Int Research Verfahren zur entfernung von schwefelverbindungen und kohlendioxid aus einem gasstrom
AR066682A1 (es) 2007-05-25 2009-09-02 Shell Int Research Un proceso para remover azufre a partir de sendas corrientes de gas de combustible, menos reactivas y mas reactivas que contienen azufre organico y olefinas livianas
AR066680A1 (es) 2007-05-25 2009-09-02 Shell Int Research Un proceso para remover azufre de una corriente de gas combustible, que tambien contiene dioxido de carbono y olefinas livianas
AR067902A1 (es) 2007-08-17 2009-10-28 Shell Int Research Un proceso para remover azufre de una corriente de gas combustible que adicionalmente contiene diolefinas y oxigeno
FR2922783B1 (fr) * 2007-10-31 2010-11-19 Inst Francais Du Petrole Traitements de gaz de queue d'une unite claus sur un enchainement optimise de catalyseurs
KR100963646B1 (ko) * 2008-06-17 2010-06-16 한국화학연구원 몰리브데늄이 함유된 선택산화탈황용 촉매
CN101618313B (zh) * 2008-06-30 2012-11-14 中国石油化工股份有限公司 一种脱硫吸附剂及其制备方法和应用
EA202192874A1 (ru) 2013-03-14 2022-01-19 Стамикарбон Б.В. Эктин Андер Те Нейм Оф Мт Инновейшн Сентр Способ удаления cos и cs2
KR101999824B1 (ko) * 2013-12-10 2019-07-15 한국조선해양 주식회사 탈황장치 및 탈황장치의 작동방법
CN103894196B (zh) * 2014-03-14 2016-04-13 中国石油集团工程设计有限责任公司 一种用于处理克劳斯尾气的低温氧化催化剂及其制备方法
CN103908965B (zh) * 2014-03-14 2015-11-18 中国石油集团工程设计有限责任公司 一种用于处理含硫尾气的低温氧化催化剂及其制备方法
EP2944367A1 (en) 2014-05-16 2015-11-18 Shell International Research Maatschappij B.V. Process for reducing the total sulphur content of a gas stream
CN104986740B (zh) * 2015-07-30 2018-04-20 美景(北京)环保科技有限公司 一种克劳斯尾气处理***以及处理方法
CN113663493A (zh) * 2015-08-06 2021-11-19 氟石科技公司 改善从克劳斯法尾气中回收硫的***和方法
JP7039286B2 (ja) * 2017-12-27 2022-03-22 三菱重工エンジニアリング株式会社 硫化カルボニルの加水分解用触媒及びその製造方法
CN110732238A (zh) * 2018-07-19 2020-01-31 中国石油天然气股份有限公司 一种含硫尾气处理方法和***
CN113430018A (zh) * 2021-05-19 2021-09-24 宝钢工程技术集团有限公司 分段水解脱除有机硫及制氢尾气再生的方法
CN116273022B (zh) * 2023-03-21 2024-06-07 昆明理工大学 一种中空核壳结构的催化材料及其制备方法和应用

Family Cites Families (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
NL171144B (nl) * 1970-07-17 1982-09-16 Shell Int Research Werkwijze voor het verlagen van het totale zwavelgehalte van clausafgassen.
SU389656A3 (pl) * 1970-09-21 1973-07-05
EP0140191A3 (en) * 1983-10-07 1988-09-07 Ford, Bacon &amp; Davis Inc. Tail gas treating process
NL8800525A (nl) * 1988-03-01 1989-10-02 Elektroschmelzwerk Delfzijl B Werkwijze voor het zuiveren van een gasstroom.

Also Published As

Publication number Publication date
CN1160146C (zh) 2004-08-04
HUP9903150A2 (hu) 2000-02-28
HUP9903150A3 (en) 2001-10-29
SA97180338B1 (ar) 2006-04-22
WO1998007502A1 (en) 1998-02-26
AU4457197A (en) 1998-03-06
DK0920351T3 (da) 2002-02-25
NZ334727A (en) 2000-09-29
HU223098B1 (hu) 2004-03-29
PL331847A1 (en) 1999-08-16
MY117311A (en) 2004-06-30
KR100492701B1 (ko) 2005-06-07
DE69708119T2 (de) 2002-06-06
TR199900356T2 (xx) 1999-05-21
CZ291166B6 (cs) 2003-01-15
AU710859B2 (en) 1999-09-30
CA2263579A1 (en) 1998-02-26
ES2169428T3 (es) 2002-07-01
NO990795L (no) 1999-02-19
ZA977495B (en) 1998-03-03
EP0920351B1 (en) 2001-11-07
RU2177361C2 (ru) 2001-12-27
BR9711322A (pt) 1999-08-17
PT920351E (pt) 2002-03-28
DE69708119D1 (de) 2001-12-13
CA2263579C (en) 2006-01-24
EP0920351A1 (en) 1999-06-09
JP2000516530A (ja) 2000-12-12
CZ55399A3 (cs) 2000-01-12
CN1230134A (zh) 1999-09-29
TW438620B (en) 2001-06-07
ATE208227T1 (de) 2001-11-15
KR20000068234A (ko) 2000-11-25
NO320375B1 (no) 2005-11-28
AR009277A1 (es) 2000-04-12
NO990795D0 (no) 1999-02-19

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL188511B1 (pl) Sposób zmniejszania całkowitej zawartości siarki w gazach zawierających siarkowodór i inne składniki siarkowe
NL2011471B1 (en) A Process for Reducing Sulfur Emission of Sulfur Plant.
US4533529A (en) Sulfur recovery process
EP1773473B1 (en) Process for removing mercaptans from an inert gas gas stream
CN102049181B (zh) 一种含硫有机废气的净化方法
EP0073074B1 (en) Process for reducing the total sulphur content of a high co2-content feed gas
EP1748953B1 (en) Configurations and methods for effluent gas treatment
US11629297B2 (en) Reactivated hydroprocessing catalysts for use in sulfur abatement
JP3602268B2 (ja) 天然ガス等に含まれる硫黄化合物の除去方法およびその装置
CA2243482A1 (en) Method for removing sulfur-containing contaminants, aromatics and hydrocarbons from gas
CA2241790A1 (en) Method for removing sulfur-containing contaminants, aromatics and hydrocarbons from gas
US8709366B2 (en) Configurations and methods for effluent gas treatment
EP2944367A1 (en) Process for reducing the total sulphur content of a gas stream
CN113877405B (zh) 一种废润滑油加氢气体处理排放工艺
US4793976A (en) Sulfur recovery system
CA2517090C (en) Process for the removal of so2 in a gas stream
US4913637A (en) Sulfur recovery system
CN101522562A (zh) 用于处理硫醇的方法
JPS59166241A (ja) 脱硫剤

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20120821