PL185438B1

PL185438B1 - Mieszanina odpowiednia jako dodatek do paliwa silnikowego

Info

Publication number: PL185438B1
Application number: PL94310700A
Authority: PL
Inventors: Juergen Thomas; Peter Schreyer; Knut Oppenlaender; Wolfgang Guenther; Lothar Franz
Original assignee: Basf Ag
Priority date: 1993-03-20
Filing date: 1994-03-09
Publication date: 2003-05-30
Also published as: HU213839B; ATE286110T1; UA41925C2; DE59410400D1; ES2235161T3; PL310700A1; PT689576E; FI954424A0; NO312730B1; KR100300775B1; US20020029512A1; CA2155660C; US6267791B1; EP0689576A1; WO1994021754A1; RU2112014C1; NO953696D0; AU6375694A; HU9502739D0; JPH08507810A

Abstract

1. Mieszanina odpowiednia jako dodatek do paliwa silnikowego, znam ienna tym, ze zasadniczo s klada sie z A) co najmniej jednej aminy, poliaminy albo alkanoloaminy, które zawieraja rodnik weglowodorowy o sredniej masie czasteczkowej wynoszacej 500-10000, wytworzonych przez hydroformylowanie poliolefin i animowanie tak otrzymanej mieszaniny aldehydu i alkoholu w warunkach uwodorniajacych, i B) co najmniej jednej polieteroaminy o wzorze ogólnym 1 wzór 1 w którym wielkosci zmienne maja nastepujace znaczenia, a mianowicie m oznacza 1 albo 2, n oznacza 1 - 100, R 1 w przypadku, gdy m równa sie 1, oznacza jednowartosciowy rodnik C2-C3 5-weglowodorowy, a w przypadku, gdy m równa sie 2, oznacza dwuwartosciowy rodnik C2-C3 0-weglowodorowy, R2, 3 sa ewentualnie jednakowe albo rózne i oznaczaja atom wodoru, rodnik C 1-C 1 2 -alkilowy, C5 -C7- cykloalkilowy, C6-C1 0 -arylowy, rodnik pohalkilenoaminowy albo rodnik alkanoloaminy o 1-5 atomach azotu, przy czym rodniki te razem z atomem azotu, do którego sa one przylaczone, ewentualnie tworza piecio- albo szescioczlonowy pierscien, w którym wystepuja ewentualnie jeszcze dalsze heteroatomy, D oznacza C2 -C5-alkilen. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest mieszanina odpowiednia jako dodatek do paliwa silnikowego, przy czym mieszanina ta składa się zasadniczo z

A) co najmniej jednej aminy, poliaminy albo alkanoloaminy, które zawierają rodnik węglowodorowy o średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 500-10000, i

185 438

B) co najmniej jednej polieteroaminy o wzorze ogólnym 1

R¹

R² /

(O - D) - N n

wzór 1

w którym wielkości zmienne mają następujące znaczenia, m oznacza 1 albo 2, n oznacza 1-100,

R¹ w przypadku, gdy m równa się 1, oznacza jednowartościowy rodnik C2-C35-węglowodorowy, a w przypadku, gdy m równa się 2, oznacza dwuwartościowy rodnik C2-C3o-węglowodo^rowy>

R², R3 są ewentualnie jednakowe albo różne i oznaczają atom wodoru, rodnik CrCi2-alkilowy, C5-C7-cykloalkilowy, Cg-Cio-arylowy, rodnik polialkilenoaminowy albo rodnik alkanoloaminowy o 1-5 atomach azotu, przy czym rodniki razem z atomem azotu, do którego są one przyłączone, ewentualnie tworzą pięcio- albo sześcioczłonowy pierścień, w który są ewentualnie wbudowane jeszcze dalsze heteroatomy,

D oznacza C2-C5-alkilen.

Mieszanina według wynalazku stanowi dodatek do paliw silnikowych do silników z zapłonem iskrowym. Układ gaźnikowy i wlotowy silników z zapłonem iskrowym, jak również zespoły wtryskowe do dozowania paliwa silnikowego w silnikach z zapłonem iskrowym i silnikiem Diesla są obciążone w rosnącej mierze zanieczyszczeniami spowodowanymi przez cząstki pyłu z powietrza, resztki niespalonych węglowodorów z komory spalania i kierowane do gaźnika gazy odpowietrzające z korpusu wału korbowego.

Pozostałości adsorbują paliwo silnikowe i przesuwają stosunek powietrze-paliwo silnikowe w bieg jałowy i w dolny zakres obciążenia częściowego tak, ze mieszanina staje się bardziej tłusta, spalanie bardziej niecałkowite a to prowadzi do większych udziałów niespalonych albo częściowo spalonych węglowodorów w gazie odlotowym oraz wzrostu zużycia benzyny.

Wiadomo, że przez dodanie detergentów układ wlotowy silników z zapłonem iskrowym można utrzymać w czystym stanie (patrz np. M. Rosenbeck w Katalysatoren, Tenside, Mineraloladditive, edytorzy J. Falbe, U. Hasserodt, strona 223 i następna, wydawnictwo Thieme, Stuttgart 1978 i Ullmann's Encyclopedea of Industrial Chemistry, tom A 16, strona 719 i następne, 1990, VCH Verlagsgesellschaft). Redukuje się przez to emisję i zużycie paliwa silnikowego oraz poprawia warunki jazdy. Zasadę cząsteczkowej budowy takich detergentów można opisać ogólnie jako połączenie polarnych struktur z najczęściej wyżej cząsteczkowymi rodnikami lipofilowymi. Przedstawicielami są tu na przykład produkty na bazie poliizobutenu z ugrupowaniami aminowymi jako polarnymi grupami, jak opisano w opisie patentowym EP-A 244 616.

Dalszym ważnym składnikiem dodatkowym do paliw silnikowych są tak zwane oleje nośne. W przypadku tych olejów nośnych chodzi z reguły o wysokowrzące ciecze termostabilne. Z opisu patentowego EP-A 356 726 jako oleje nośne znane sa estry aromatycznych kwasów polikarboksylowych z długołańcuchowymi alkoholami. Opis patentowy US-A 5 112 364 jako dodatki do paliw silnikowych podaje polieteroaminy z końcowymi grupami alkilofenolowymi lub alkilocykloheksylowymi, które posiadają szczególnie dobre właściwości czyszczenia zaworów.

Publikacja WO-A 91/03529 podaje jako oleje nośne kombinację detergentów, które zawierają określone grupy aminowe, z polieteroalkoholami. Ta kombinacja przyczynia się szczególnie mniej niż jej poszczególne składniki do wzrostu zapotrzebowania liczby oktanowej (ORI, Octane Requirement Increase), które wynika przez osadzanie się paliwa silnikowego albo dodatków na częściach silnika. Nowy silnik dopiero po znacznym czasie przebiegu

185 438 osiąga swoje ostateczne zapotrzebowanie liczby oktanowej, które wówczas może być wyższe niż na początku. Ogólnie dodatki powinny przynajmniej nie potęgować tego efektu.

Znaczną niedogodność wymienionej kombinacji dodatków stanowi niezadowalająca mieszalność detergentu z olejem nośnym. Otrzymuje się często mętne mieszaniny, których nie można dodać do paliw silnikowych. Po dłuzszym składowaniu w mieszaninach tych występuje często rozdzielenie faz. Rozprowadzenie detergentu w mieszaninie jest zatem niejednorodne. W praktyce są jednak wymagane takie pakiety dodatków, które zawierają wszystkie składniki w rozpuszczonej postaci, które można dodawać do paliwa silnikowego w jednym etapie.

Powstało zatem zadanie opracowania kombinacji złożonej z detergentu i składowego oleju nośnego, która posiada właściwości działania czyszczącego zawory w paliwach silnikowych i nie pogarsza wartości ORI w porównaniu z paliwami silnikowymi bez dodatków, oraz poza tym składniki jej są dobrze mieszalne ze sobą.

Zgodnie z tym opracowano wyżej określone mieszaniny zawierające detergent A i polieteroaminę B o wzorze 1. Poza tym opracowano zastosowanie tych mieszanin oraz paliw, które zawierają składniki A i B.

Składnik A

Składnik A jest w paliwach silnikowych skuteczny głównie jako detergent. Jako składnik A w rachubę wchodzą takie aminy, poliaminy albo alkanoloaminy, które posiadają rodnik węglowodorowy o średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 500-10000, korzystnie 600-2500, a szczególnie korzystnie 700-1500.

Rodnik węglowodorowy z reguły jest rozgałęziony. Na ogół chodzi o taki rodnik, który otrzymuje się przez polimeryzację olefin. Korzystnie w przypadku tych olefin chodzi o C2-C6-olefiny, takie jak etylen, propylen, 1-buten, 1-penten, ale szczególnie korzystnie o izobuten. W rachubę wchodzą zarówno homopolimery jak też kopolimery, np. polimery otrzymane z 70-95% molowych izobutenu i 5-30% molowych 1-butenu. W uwarunkowaniu procesem ich wytwarzania poliolefiny te stanowią z reguły mieszaninę związków o różnej masie cząsteczkowej.

W zasadzie znanym sposobem te poliolefiny po chlorowaniu można poddać reakcji z aminami. Korzystne jest jednak hydroformylowanie poliolefm i aminowanie tak otrzymanej mieszaniny aldehydu i alkoholu w warunkach uwodorniających (patrz opis patentowy EP-A 244 616), ponieważ ta droga prowadzi do produktów wolnych od chloru. Grupa aminowa detergentu A pochodzi od w zasadzie znanych amin, takich jak amoniak, pierwszorzędowe aminy jak metyloamina, etyloamina, butyloamina, heksyloamina, oktyloamina, drugorzędowe aminy jak dimetyloamina, dietyloamina, dibutyloamina, dioktyloamina, związki heterocykliczne jak piperazyna, pirolidyna, morfolina, które ewentualnie mogą zawierać dalsze obojętne podstawniki. Dalej jako substancje wyjściowe do wytwarzania detergentów A stosuje się poliaminy jak etylenodiaminę, propylenodiaminę, dietylenotriaminę, trietylenotetraaminę, heksametylenodiaminę, tetraetylenopentaaminę i dimetyloaminopropyloaminę, oraz poliaminy zawierające różne grupy alkilenowe jak etylenopropylenotriaminę. Alkanoloaminy zawierają rodnik węglowodorowy przy atomie azotu. Należy tu wymienić alkanolomonoaminy jak etanoloaminę oraz alkanolopoliaminy jak aminoetyloetanoloaminę. Z tych korzystne są poliaminy, a wśród nich szczególnie etylenodiamina, dietylenotriamina i trietylenotetraamina. Całkiem szczególnie korzystny jest jednak amoniak.

Składnik B

Jako olej nośny mieszanina według wynalazku zawiera polieteroaminy o wzorze ogólnym 1 (O - D)_n

wzór 1

185 438 przy czym zmienne wielkości we wzorze 1 mają szczegółowo następujące znaczenie, a mianowicie m oznacza 1 albo 2, korzystnie 1, n oznacza liczbę powtarzających się jednostek oksyalkilenowych i wynosi 1-100, korzystnie 5-50, a zwłaszcza 7-30, R ^r oznacza różne rodniki węglowodorowe. W przypadku, gdy m równe jest 1, R¹ oznacza jednowartościowy rodnik C2-C35-węglodorowy. W rachubę wchodzą proste rodniki alifatyczne jak n-heksyl, n-oktyl, n-nonyl, n-decyl, n-undecyl, n-dodecyl oraz n-tridecyl, poza tym rozgałęzione r^odniki alifatyczne jak 2-etyloheksyl, izobutyl i tert-butyl. Ponadto należy wymienić rodniki arylowe jak fenyl oraz alkilopodstawionę rodniki fenylowe, wśród nich zwłaszcza C6-Ci6-podstawione rodniki fenylowe jak oktylofenyl, nonylofenyl, dodecylofenyl. Rodniki alkilowe korzystnie znajdują się w pozycji 2 i 4 pierścienia fenylowego. Można stosować również znajdujące się w handlu mieszaniny izomerów podstawienia. Dalej w rachubę wchodzą związki, które są wielokrotnie alkilopodstawione.

W przypadku, gdy m równa się 2, R1 oznacza dwuwartościowy rodnik C2-C30-węglowodorowy jak alkilen, np. etylen, propylen, butylen i heksylen. Korzystne są jednak rodniki pochodzące od połifenoli jak bisfenolu A (2,2-bis-(4-hydroksyfenylo)-propan), 1,1-bis-(4-hydroksyfenylo)-etanu, 1,1-bis-(4-hydroksyfenylo)-izobutanu. 2,2-bis-(4-hydroksy-3-tert-butylofenylo)-propanu i 1,5-dihydroksy-naftalenu, otrzymane przez formalne odszczepienie grup hydroksylowych.

Rodniki R² i R3 mogą być jednakowe albo różne i oznaczają atom wodoru, Cp-Cn-alkil jak metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, heksyl, oktyl, C5-C7-cykloalkil jak cyklopentyl, cykloheksyl, Có-Curaiyl jak fenyl, rodniki polialkilenoaminowe o 1-5 atomach azotu, które pochodzą od polialkilenoamin jak dietylenoaminy, ©etylenodiaminy, tetraetylenotriaminy, tetraetyłenopentaaminy i dimetyloaminopropyloaminy. Jako alkanoloaminy w rachubę wchodzą ałkanolomonoaminy jak etanoloamina i alkanolopoliaminy jak aminoetyloetanoloamina. Poza tym rodniki razem z atomem azotu, do którego są one przyłączone, mogą tworzyć pięcio- albo sześcioczłonowy pierścień jak piperydynę i piperazynę. Związek heterocykliczny może zawierać obojętne podstawniki jak w 2-aminoetylopiperazynie. Pierścień może zawierać dalsze heteroatomy jak tlen, jak w morfolinie.

Rodnik D oznacza grupę C2-C5-alkilenowąjak etylen, 1,2-propylen i butylen. Korzystne są grupy C3- i Cą-alkilenowe. W przypadku, gdy n jest większe niż 1, rodniki D mogą być jednakowe albo różne. Jednostki -(OD)_n- mogą występować jako homopolimery albo jako kopolimery blokowe. Najprościej otrzymuje się jednak takie polimery, w których różne rodniki rozdzielone są statystycznie.

Polieteroaminy o wzorze 1 są w zasadzie znane albo można je wytwarzać znanymi metodami (opis patentowy US-A 5 112 364).

Na ogół w tym celu alkohol R1- OH poddaje się reakcji z n równoważnikami tlenku alkilenu w obecności mocnej zasady jak tert-butanolanu potasu w podwyższonej temperaturze z utworzeniem polieteru o wzorze 2 >4 (O = D)

OH wzór 2

Wielkości zmienne majątakie samo znaczenie jak podano wyżej. Te polietery następnie w dalszym etapie reakcji, na ogół bez dalszej obróbki wstępnej, poddaje się aminowaniu znanymi metodami. Przez aminowanie rozumie się przy tym reakcję polieteru z amoniakiem albo pierwszorzędową aminą względnie poliaminą, przy czym stojąca na końcu grupa hydroksylowa zostaje z odszczepieniem wody zastąpiona przez, grupę aminową (Houben-Weyl, Metho6

185 438 den der Organischen Chemie, tom 11/1, rozdział Ilb, strony 108 - 134, 4. wydanie, wydawnictwo Thieme (1957)).

Mieszaniny według wynalazku składają się w zasadzie z detergentu A i polieteroaminy o wzorze 1 jako składnika B. Mieszaniny zawierają z reguły 15-95% wagowych, korzystnie 30-80% wagowych składnika A oraz 5-85% wagowych, korzystnie 20-70% wagowych składnika B.

Poza tym mieszaniny według wynalazku mogą zawierać dalsze składniki C, przy czym ilości składników C wynoszą 0-40% wagowych, korzystnie 0-10% wagowych, w odniesieniu do ogólnego ciężaru składników A i B. Te składniki C wpływają tylko w nieznacznym stopniu na właściwości mieszanin według wynalazku odnośnie ich zastosowania w paliwach silnikowych.

Składnik C obejmuje w zasadzie znane dodatki do mieszanin, które dodaje się do paliw silnikowych. Wśród nich są inhibitory korozji, demulgatory, detergenty albo dyspergatory jak amidy oraz imidy bezwodnika kwasu poliizobutylobursztynowego oraz poza tym oleje nośne jak estry kwasów karboksylowych albo kwasów polikarboksylowych i alkanoli lub polioli (patrz opis patentowy DE-A 38 38 918).

Mieszanina według wynalazku dodawana jest do paliw silnikowych do silników z zapłonem iskrowym, przy czym jako paliwa silnikowe wchodzą w rachubę etylizowana i nieetylizowana benzyna normalna i super. Benzyny mogą zawierać również inne składniki niż węglowodory, np. alkohole jak metanol, etanol, tert-butanol oraz etery jak eter metylowo-tert-butylowy.

Paliwa silnikowe zawierają składniki A i B na ogół w ilościach wynoszących każdorazowo 10-5000 ppm, w odniesieniu do całej masy, korzystnie 50-1000 ppm.

Zgodne z wynalazkiem paliwa silnikowe obok wyżej opisanych składników C mogą zawierać poza tym jeszcze przeciwutleniacze, np. N,N'-di-sec-butylo-para-fenylenodiaminę i stabilizatory, np. N,N'-di-salicylideno-1,2-diaminopropan.

Składniki A i B można mieszać otrzymując klarowne, jednorodne roztwory. Dlatego paliwa silnikowe z dodatkami wykazują w porównaniu z czystymi paliwami silnikowymi wyraźnie mniejsze nagary na zaworach. Poza tym dodatki nie przyczyniają się do wzrostu zapotrzebowania liczby oktanowej ORI.

Przykłady

Przykłady wytwarzania

Przykładl

Wytwarzanie polieteru o wzorze 2, przy czym m oznacza 1, n oznacza 24, R¹ oznacza nonylofenyl, a D 1,2-propylen

740 g (3,36 moli) nonylofenolu i 55 g tert-butanolanu potasu poddano reakcji z 4,68 kg (80,6 moli) tlenku propylenu w temperaturze 130°C podczas mieszania i pod ciśnieniem wynoszącym 0,4 MPa. Po 3,5 godzinach produkt poddano przerobowi i otrzymano 5,40 kg polieteru.

Przykład II

Wytwarzanie polieteroaminy o wzorze 1, przy czym wielkości zmienne mają znaczenie podane w przykładzie I, a rodniki R² i R³ oznaczają każdorazowo atom wodoru

362 g (0,3 mola) polieteru wytworzonego według przykładu I z 500 ml amoniaku oraz 50 g niklu Raney'a ogrzewano w temperaturze 225°C przez 4 godziny i pod ciśnieniem wodoru wynoszącym 28 MPa. Wydajność wynosiła 330 g, stopień aminowania wynosił 96% (całkowita liczba aminowa: 44,6 mgKOH/g).

Jako składnik A w następujących próbach służyła poliizobutyloamina PIBA o średniej masie cząsteczkowej 1000 (wytworzona w sposób opisany w opisie patentowym EP-A 244 616).

Przykłady zastosowania

Próby mieszania

Wytworzony w przykładzie I i II polieter względnie aminowany polieter zmieszano z PIBA w stosunku wagowym 1:1, 2:1 i 1:2, i oceniono wizualnie jednorodność roztworu. Uzyskane wyniki przedstawiono w tabeli 1.

185 438

Tabela 1

Stosunek składników w mieszaninie	2 : 1	1: 1	1< 2
PIBA + polieter	mocno mętny roztwór	2 fazy	2 fazy
PIBA + aminowany polieter	klarowny, jednorodny roztwór	klarowny, jednorodny roztwór	klarowny, jednorodny roztwór

Test silnikowy

Oznaczanie nagarów na zaworach w Opel Kadecie według CEC-F-02-T-79 W testach silnikowych badano kombinacje PIBA zpolieterem według przykładu I względnie z aminowanym polieterem według przykładu II na ich skuteczność w zachowaniu czystości zaworów wlotowych.

Paliwo silnikowe: Eurosuper bezołowiowe Uzyskane wyniki przedstawiono w tabeli 2.

Tabela 2

Produkt	Ilości dodatków (mg/kg)	Średnie nagary na zaworach w mg
wartość podstawowa (bez dodatków)	-	386
PIBA +	200	81
polieter według przykładu I	200
PIBA +	200	0
aminowany polieter według przykładu II	200

Z powyższych danych widać wyraźnie wyższą skuteczność zgodnej z wynalazkiem kombinacji PIBA z aminowanym polieterem w porównaniu z kombinacją PIBA z polieterem według przykładu I.

Oznaczanie zapotrzebowania liczby oktanowej ORI

Ogólna metoda pomiaru

Wzrost zapotrzebowania liczby oktanowej mierzy się w trwającym 400 godzin teście w silniku E Mercedes-Benz M 102. Głowica cylindrowa w zastosowanym silniku wyposażona jest w cztery czujniki ciśnienia. Te czujniki są tak zainstalowane, ze membrany ciśnieniowe praktycznie szczelnie są umieszczone w ścianie komory spalania. W ten sposób możliwe jest odbieranie ciśnienia w komorze spalania bez fałszujących drgań dźwiękowych.

Za pomocą dołączonego dla oceny urządzenia indykującego, które składa się z 4 kwarcowych czujników i znajdującego się w handlu urządzenia indykującego (AVL-Indiskop) można śledzić przy każdym spalaniu przebiegi ciśnienia w interesującym zakresie 30° KW (kąt obrotu korby) przed OT (górne położenie zwrotne) do 30° KW po OT. Wbudowany licznik pozwala na ocenę przebiegu spalania. Przy tym można ustalać sygnały ciśnienia poszczególnych cylindrów i oceniać w różnych operacjach obliczeniowych. Zastosowanie prawa grzania okazało się korzystne w celu mierzenia stukania w zakresie granicznym.

Ta funkcja służy do szybkiego obliczenia przebiegu grzania (= uwolnione ciepło na °KW) zintegrowanego przebiegu grzania (zsumowanie uwalniania ciepła) oraz przebiegu średniej temperatury gazu. Chodzi przy tym o uproszczony algorytm, który z przebiegu ciśnienia w komorze spalania oblicza energię skutecznie doprowadzoną do gazu. Rzeczywiście uwolnione przy spalaniu ciepło jest wyższe o straty energii na ściany (około 20%).

Uwalnianie ciepła w rozpatrywanym przedziale oblicza się z różnicy między rzeczywistym ciśnieniem na końcu przedziału oraz wartością ciśnienia wynikającą przy samej adiabatycznej kompresji/ekspansji w przedziale.

Qi2 = m · C_v(T₂-T₂')

185 438

Ρ - rzeczywiste ciśnienie

P' ~ ciśnienie przy adiabatycznej kompresji/ekspansji m = masz miese.aninypaliwc) silnikowe-powietrze m = cienio właściwe v = sWe

R = scala o swowa n = esekładnik politropowy

1-2

Dla c_v oraz n stosuje się wartości przybliżone.

c_v = 0,7+T 0,001.(0,155+A), A = 0,1 dla silników z zapłonem iskrowym

0,2888 n = 1 +----—

Tak obliczone wartości dla przemiany energii

KJ kg”7°KW albo

KJ / _t °KW wykazują bardzo wyraźnie zakłócenia w przemianie energii przez spalanie detonacyjne.

Tak udaje się dobrze rozpoznać próg głowicy przy minimalnych stukaniach. Dzięki wy stępującym paliwom silnikowym ze znanymi liczbami oktanowymi można dobrze i odtwa rzalnieustelićzaeotczebowanie liezOyokiano\vei Wleiko w ϋ%χΒ1οη\^ wanmkachobciąże niowych.

PcHwo eilni^ovwe: bezolowimwe

185 438

Tabela 3

Produkt	Ilości dodatków (mg/kg)	Wzrost zapotrzebowania liczby oktanowej (AOZ)
wartość podstawowa (bez dodatków)	-	3,1
PIBA +	200	4,3
polieter według przykładu I	200
PIBA +	200	2,9
aminowany polieter według przykładu II	200

Kombinacja PIBA z polieterem prowadzi do wzrostu liczb oktanowych wynoszącego 4,3, a zatem o więcej niż 1 powyżej wartości dla paliwa bez dodatków, natomiast dla kombinacji złożonej z PIBA i aminowanego polieteru wzrost zapotrzebowania liczby oktanowej zmierzono tylko wynoszący 2,9.

185 438

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Mieszanina odpowiednia jako dodatek do paliwa silnikowego, znamienna tym, że zasadniczo składa się z

A) co najmniej jednej aminy, poliaminy albo alkanoloaminy, które zawierają rodnik węglowodorowy o średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 500-10000, wytworzonych przez hydroformylowanie poliolefin i aminowanie tak otrzymanej mieszaniny aldehydu i alkoholu w warunkach uwodorniających, i

B) co najmniej jednej polieteroaminy o wzorze ogólnym 1

R³ (O - D) wzór 1 w którym wielkości zmienne mają następujące znaczenia, a mianowicie m oznacza 1 albo 2, n oznacza 1-100,

1 ' .

R w przypadku, gdy m równa się 1, oznacza jednowartościowy rodnik C2-C35-węglowodorowy, a w przypadku, gdy m równa się 2, oznacza dwuwartościowy rodnik C2-C3o-węglowodo^row7, 2 3

R2, R^J są ewentualnie jednakowe albo różne i oznaczają atom wodoru, rodnik C|-Ci2-alkilowy, Cs-CS-cykloalkilowy. C6-Ci0-arylowy, rodnik polialkilenoaminowy albo rodnik alkanoloaminy o 1 -5 atomach azotu, przy czym rodniki te razem z atomem azotu, do którego są one przyłączone, ewentualnie tworzą pięcio- albo sześcioczłonowy pierścień, w którym występują ewentualnie jeszcze dalsze heteroatomy,

D oznacza C2-Cs-alkilen.
2. Mieszanina według zastrz. 1, znamienna tym, że rodnik węglowodorowy składnika A posiada średnią masę cząsteczkową wynoszącą C00-1500.
3. Mieszanina według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że rodnik węglowodorowy składnika A oznacza rodnik poliizobutylowy.
4. Mieszanina według zastrz. 1, znamienna tym. że rodnik R1 składnika B w przypadku, gdy m oznacza 1, oznacza rodnik fenylowy albo C1-C20-alkilo-podstawiony rodnik fenylowy.
5. Mieszanina według zastrz. 1 albo 2, albo 4, znamienna tym, że rodnik D składnika B oznacza grupę propylenową albo butylenową.