PL174419B1

PL174419B1 - Preparaty kosmetyczne do mycia i pielęgnacji włosów

Info

Publication number: PL174419B1
Application number: PL92300757A
Authority: PL
Inventors: Karl Giede; Kurt Seidel; Reinhard Müller; Detlef Hollenberg
Original assignee: Henkel Kgaa
Priority date: 1991-03-27
Filing date: 1992-03-18
Publication date: 1998-07-31
Also published as: DK0577636T4; ES2066607T3; FI933948A0; EP0577636A1; DE59200988D1; ES2066607T5; DK0577636T3; FI933948A; JPH06505973A; HU9302710D0; HU213364B; CA2107120A1; HUT65715A; WO1992017153A1; DE4109999A1; EP0577636B1; EP0577636B2; ATE115396T1; GR3035399T3

Abstract

1 . Preparaty kosmetyczne do mycia i pielegnacji wlosów zawierajace obok substancji pomocniczych substancje czynna, znamienne tym, ze zawieraja kombinacje substancji czynnych skladajaca sie z (A) kationowej pochodnej hydrolizatu bialkowego w ilosci od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do calego preparatu (B) weglowodanu, wybranego z - monosacharydów - oligosacharydów - kwasów onowych i uronowych (kwasy cukrowe) - alkoholi cukrowych - glikozydów w ilosci od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do calego preparatu i (C) kationowego, anionowego albo amfoterycznego polimeru w ilosci od 0,1 do 5 % wagowych w odniesieniu do calego preparatu. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są zatem preparaty zawierające zwykle składniki do mycia i pielęgnacji włosów, które charakteryzują się tym, że zawierają kombinację substancji czynnych składającą się z (A) pochodnej kationowej hydrolizatu białkowego ilości od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do całego preparatu i (B) węglowodanu wybranego z monosacharydów, oligosacharydów, kwasów onowych i uronowych (kwasy cukrowe), alkoholi cukrowych i glikozydów w ilości od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do całego preparatu i (C) kationowego, anionowego albo amfoterycznego polimeru w ilości od 0,1 do 5% wagowych w odniesieniu do całego preparatu.

Kationowymi pochodnymi hydrolizatów białkowych (A) są mieszaniny substancji, które można otrzymać na przykład przez reakcję alkalicznie, kwasowo albo enzymatycznie hydrolizowanych białek z solami glicydylotrialkiloamoniowymi albo solami 3-chlorowco-2hydroksypropylotrialkiloamoniowymi.

Białka, które służą jako substancje wyjściowe dla hydrolizatów białkowych, mogą być pochodzenia zarówno zwierzęcego jak też roślinnego. Zwykłymi substancjami wyjściowymi są

174 419 na przykład keratyna, kolagen, elastyna, białko sojowe, białko mleka, białko pszenne, białko jedwabiu i białko migdałowe.

Przez hydrolizę powstają mieszaniny substancji o masie cząsteczkowej w zakresie od około 100 do około 50 000. Zwykle średnie masy cząsteczkowe leżą w zakresie od około 500 do około 1000.

Bliższe szczegóły o tworzeniu kationowych pochodnych można zaczerpnąć między innymi z japońskiego zgłoszenia patentowego 77/73485 (Chemical Abstracts Referat 90:174508v).

Korzystnie kationowe pochodne hydrolizatów białkowych zawierają jeden albo dwa długie łańcuchy alkilowe o 8 do 22 atomach C i odpowiednio dwa albo jeden krótki łańcuch alkilowy o 1 do 4 atomach C. Korzystne są związki, które zawierająjeden długi łańcuch alkilowy.

Korzystnymi związkami (A) są substancje o wzorze (I),

R¹

I

R³-N*-CH₂-CH-CH₂- (NH-CH-C) _π-οη

I 1 I II

R² OH R O w których R oznacza łańcuchy boczne aminokwasów białka, R¹ i R² niezależnie od siebie oznaczają łańcuchy alkilowe o 1 do 4 atomach C, a R3 łańcuch alkilowy o 8 do 22 atomach C.

Dostępnym na rynku produktem jest Lamequat^RL (Chemische Fabrik Gru nau). Ma on budowę

OH,

I.⁵

0H₅-(0H₂)_i1-H⁺U3H₂-0H-0H₂-.(HH-ęH-G)_n-0H ,

Óh₅ 0Ξ HO przy czym R oznacza boczne łańcuchy aminokwasów kolagenu. Nazwa odpowiadająca CTFA jest Lauryldimonium Hydroxypropylamino Hydrolyzed Animal Protein. Produkt ten stanowi szczególnie korzystny składnik (A).

Jako węglowodany (B) można stosować według wynalazku zarówno monosacharydy jak też oligosacharydy, jak na przykład cukier trzcinowy, cukier mlekowy i rafinozę. Korzystne jest zastosowanie monosacharydów. Spośród monosacharydów korzystne są znowu takie związki, które zawierają 5 albo 6 atomów węgla.

Odpowiednimi pentozami i heksozami są na przykład ryboza, arabinoza, ksyloza, liksoza, alloza, altroza, glukoza, mannoza, guloza, idoza, galaktoza, taloza i fruktoza. Arabinoza, glukoza, galaktoza i fruktoza są korzystnie stosowanymi węglowodanami; całkiem szczególnie korzystna jest glukoza.

Dalej można stosować według wynalazku także pochodne tych pentoz i heksoz, jak odpowiednie kwasy onowe i uronowe (kwasy cukrowe), alkohole cukrowe i glukozydy. Korzystnymi kwasami cukrowymi są kwas glukonowy, kwas glukuronowy, kwas cukrowy, kwas mannocukrowy i kwas śluzowy. Korzystnymi alkoholami cukrowymi są sorbit, mannit i dulcyt. Korzystnymi glikozydami są metyloglikozydy.

Czwartorzędowane węglowodany można również stosować według wynalazku jako składnik (B). Korzystnym czwartorzędowanym węglowodanem jest produkt handlowy GlucquatR100 (zgodnie z nomenklaturą CTFA Lauryl Methyl Gluceth-10 Hydroksypropyl Dimonium Chloride).

Ze względu na to, że stosowane węglowodany są uzyskiwane zazwyczaj z naturalnych surowców jak skrobi, wykazują one z reguły konfiguracje odpowiadające tym surowcom (np. D-glukoza, D-fruktoza i D-galaktoza).

17-4419

Przykładami zgodnych z wynalazkiem odpowiednich kationowych polimerów (C) są:

- czwartorzędowane pochodne celulozy, jakie są do nabycia w handlu pod nazwami Celquat^R i Polymer JRK Korzystnymi czwartorzędowanymi pochodnymi celulozy są związki Celquat H 100, Celquat L 200 i Polymer JR^r400

- kopolimery winylopirolidonu z czwartorzędowanymi pochodnymi dialkiloaminoakrylanu i -metakrylanu, jak na przykład czwartorzędowane siarczanem dietylowym kopolimery winylopirolidon-dimetyloaminometakrylan· Takie związki są do nabycia w handlu pod nazwami GafquatR734 oraz GafquatR755

- kopolimery winylopirolidonu z metylochlorkiem winyloimidazoliowym, jakie oferowane są pod nazwą LuviquatR

- polimery soli dimetylodialliloamoniowych oraz ich kopolimery z estrami i amidami kwasu akrylowego i metakrylowego.

Przykładami takich kationowych polimerów są produkty dostępne w handlu pod nazwami Merquat^R100 (poli(chlorek dimetylodialliloamoniowy)) i MerquatR550 (kopolimer chlorek dimetylodialliloamoniowy-amid kwasu akrylowego)·

Przykładami zgodnych z wynalazkiem odpowiednich polimerów anionowych są:

- kwasy poliakrylowe i polimetakrylowe, ich sole, ich kopolimery z estrami i amidami kwasu akrylowego i kwasu metakrylowego oraz ich pochodne, które otrzymuje się przez krzyżowe sieciowanie polifunkcjonalnymi czynnikami· Związki tego rodzaju są do nabycia na przykład pod nazwami Carbopo^934, Carbopo^934P, Carbopo^940, Carbopo^950, Carbopol^R980· Są to homopolimery kwasu akrylowego sieciowane krzyżowo z eterem allilowym pentaerytrotritolu albo eterem allilowym propylenu a Hostacerin^RPN 73 odnosi się do kopolimeru akryloamidoakrylanu sodu;

- kwasy polioksykarboksylowe jak kwasy poliketono- i polialdehydokarboksylowe oraz ich sole, jak na przykład POCRHS 5060 i POCRAS5060· Typ kwasów poliakrylowych otrzymuje się przez utleniającą polimeryzację akroleiny (ewentualnie kwasu akrylowego) z aldehydem i grupami hydroksymetylowymi (skrót POC);

- polimery i kopolimery kwasu krotonowego z estrami i amidami kwasu akrylowego i metakrylowego, jak kopolimery octan winylu-kwas krotonowy i octan winylu-propionian winylu-kwas krotonowy· Związki tego rodzaju są dostępne jako LuvisetR Ca-66-winylooctanu i LuvisetRCAP· Ta nazwa handlowa dotyczy kopolimeryzatów i kwasu krotonowego (9:10) bez dodatku formaldehydu· Odnosi się do kopolimeru octanu winylu/kwas krotonowy/propionian winylu 50:40:10·

Przez podane wyżej pojęcie amfo-polimery objęte są amfoteryczne polimery, to znaczy polimery, które w cząsteczce zawierają zarówno wolne grupy aminowe jak też wolne grupy -COOH albo SO3H i zdolne są do utworzenia wewnętrznych soli, polimery o jonach obojnaczych, które w cząsteczce zawierają czwartorzędowe grupy amoniowe i grupy -COO’ albo -SO3', oraz takie polimery, które zawierają grupy -COOH albo SO3H i czwartorzędowe grupy amoniowe·

Przykładem odpowiedniego do stosowania według wynalazku amfo-polimeru jest dostępna pod nazwą AmphomerR żywica akrylowa, którą stanowi kopolimer z tert-butyloaminoetylometakrylanu, N-( 1,1,3,3-tetrametylobutylo)akryloamidu oraz dwu albo więcej monomerów z grupy kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego oraz ich prostych estrów·

Dalszymi odpowiednimi do stosowania według wynalazku amfopolimerami są związki wymienione z brytyjskim opisie ogłoszeniowym 2 104 091, europejskim opisie zgłoszeniowym 47 714, europejskim opisie zgłoszeniowym 217 274, europejskim opisie zgłoszeniowym 283 817 i niemieckim opisie ogłoszeniowym 28 17 369·

Szczególnie korzystnie stosowanymi amfo-polimerami są takie polimery, które składają się w zasadzie z (a) monomerów z czwartorzędowymi grupami amoniowymi o wzorze ogólnym (II),

R⁴-CH=CR⁵-CO-Z-(C_nH2n)-N⁽⁺⁾R⁶R⁷R⁸ A' (-) (Π)

174 419 w którym R⁴ i R⁵ niezależnie od siebie oznaczają wodór albo grupę metylową, a R⁶, R⁷ i R⁸ niezależnie od siebie oznaczają grupy alkilowe o 1do 4 atomach węgla, Z oznacza grupę NH albo atom azotu, n oznacza całą liczbę 2 do 5, zaś A^(_) anion organiczny lub nieorganiczny kwasu i

(b) monomerycznych kwasów karboksylowych o wzorze ogólnym (III),

R⁹ - CH=CR¹⁰ - COOH (III) w którym r9 i R¹⁰ niezależnie od siebie oznaczają wodór albo grupy metylowe.

Związki te można stosować zgodnie z wynalazkiem zarówno wprost albo też w postaci soli, którą otrzymuje się przez zobojętnienie polimerów na przykład wodorotlenkiem metalu alkalicznego. Odnośnie szczegółów wytwarzania tych polimerów można powołać się na treść niemieckiego opisu ogłoszeniowego 39 29 973. Szczególnie korzystne są takie polimery, w których stosuje się monomery typu (a), w których r6, r7 i r8 oznaczają grupy metylowe, Z oznacza grupę NH, zaś A^w oznacza jon chlorowcowy, metoksysiarczanu i etoksysiarczanu; szczególnie korzystnym monomerem (a) jest chlorek akryloamidopropylo-trimetyloamidowy. Jako monomer (b) dla wymienionych polimerów korzystnie stosuje się kwas akrylowy.

Substancje czynne (A) zawarte są korzystnie w ilości od 0,5 do 5% wagowych w odniesieniu do całego preparatu.

Substancje czynne (B) są zawarte korzystnie w ilości od 0,5 do 5% wagowych, w odniesieniu do całego preparatu.

Okazało się, że szczególnie korzystne działanie uzyskuje się wówczas, gdy związki (A) i (B) występują w stosunku wagowym od 0,5:1 do 2:1; preparaty, w których składniki (A) i (B) występują w mniej więcej jednakowych częściach wagowych, są szczególnie korzystne.

Substancje czynne (C) zawarte są w preparatach według wynalazku korzystnie w ilości od 0,1 do 2% wagowych, w odniesieniu do całego preparatu.

Chociaż już kombinacje z substancji czynnej (A) i substancji czynnej (B) lub substancji czynnej (A) i substancji czynnej (C) wykazują niespodziewanie silny efekt na strukturę i właściwości włosa, to okazało się, że przy kombinacji wszystkich trzech substancji czynnych występują dalsze, nieoczekiwanie duże podwyższenie działania.

Preparaty według wynalazku zawierają obok substancji czynnej (A) zarówno substancję czynną (B) ja też substancję czynną (C). Całkiem szczególnie korzystne są takie kombinacje z (A), (B) i (C), w których (C) jest amfoterycznym polimerem.

Preparaty według wynalazku można stosować zarówno w takich sposobach traktowania włosów, w których preparat po zastosowaniu jest z włosów znowu wypłukiwany, jak też w takich sposobach traktowania, w których preparat pozostaje we włosach.

Preparatami, po zastosowaniu których włosy są zwykle płukane, są na przykład szampony, środki do ondulacji i środki do farbowania. Produktami, które zwykle pozostają we włosach, są na przykład środki wzmacniające włosy, odżywki lecznicze do włosów oraz preparaty do ondulacji na zimno. Zależnie od rodzaju preparatu obok obligatoryjnych składników mogą być zawarte wszystkie dla każdorazowego celu zastosowania używane środki pomocnicze i dodatkowe.

W przypadku szamponów są to zazwyczaj preparaty zawierające obok wody jako podstawy anionowe, niejonowe i o jonach obojnaczych substancje powierzchniowo czynne, środki perłowo-błyszczące, perfumy, środki mające na celu ustawienia wartości pH, barwniki, środki konserwujące, ewentualnie alkoksylowane kwasy tłuszczowe i alkohole tłuszczowe oraz składniki regulujące lepkość.

Płukanki do włosów, które zwykle są również zbudowane na podstawie wodnej, zawierają z reguły czwartorzędowe związki amoniowe, niższe alkohole, środki solubilizujące, substancje czynne jak np. pantenol, niejonowe polimery, środki do ustawienia lepkości i olejki zapachowe.

Środki wzmacniające włosy zawierają z reguły obok wody niższe alkohole, substancje powierzchniowo czynne, korzystnie niejonowe, stabilizatory, kationowe i/albo anionowe polimery, środki do ustawienia wartości pH oraz, w przypadku pieniącego środka do wzmacniania włosów, środki pianotwórcze.

174 419

W środkach do farbowania włosów zawarte są zwykle barwniki bezpośrednie i/albo produkty wstępne dla barwników oksydacyjnych (bierne składniki reakcji sprzęgania, składniki wywołujące), substancje powierzchniowo czynne, alkohole tłuszczowe oraz środki do ustawienia wartości pH.

Środki do ondulacji obok środka redukującego (kwas tioglikolowy, kwas tiomlekowy) z reguły zawierają składniki do ustawienia wartości pH, substancje powierzchniowo czynne, środki kompleksujące, środki solubilizujące, alkohole tłuszczowe i olejki zapachowe. Odpowiednie roztwory utrwalające zamiast środka redukującego zawierają środki utleniające jak nadtlenek wodoru i bromian potasowy.

Przykłady

1. Oznaczanie właściwości włosów

Testowane 4 szampony, których składy podane są w tabeli 1.

Tabela 1

Szampony testowe

Składnik	% wagowe
1	2	3	4
Texapon^RN251	43	43	43	43
Dehyton^R K-IS2	10	10	10	10
Euperlan^RPK 81OIS³	5	5	5	5
AkypoRRLM 1)0 Nv4	5	5	5	5
Edenor K P K C12-1 8+9,2Eo5	1	1	1	1
Środek konserwujący	0,3	0,3	0,3	0,3
Chlorek sodu	1,2	0,25	0,19	0,10
Olejek zapachowy, barwniki	1,1	1,1	1,1	1,1
LameąuatRL⁶	-	3	3	3
D-glukoza	-	3	3	3
Polymer JRR400⁷-celuloza	-	-	0,2	-
Polymer P1, odpowiednio do IE 39 29 973⁸	-	-	-	1
Kwas cytrynowy do pH	7,2	7,2	7,2	7,0
Woda		każdorazowo do 100
Lepkość (mPas)	9300	9700	8500	9200

¹ laurylopolioksyetylenosiarczan sodu; nazwa według CTFA: Sodium Laureth Sulfate (około 28% czynnej substancji w wodzie) (HENKEL) pochodna amidu kwasu tłuszczowego o strukturze betainy i o wzorze R-CONH-(CH2)3-N+(CH 3)2-CH2-COO'; nazwa według CTFA: Cocamidopropyl Betaine (około 30% czynnej substancji w wodzie) (HENKEL) ³ mieszanina alkilopolioksyetylenosiarczanów z substancjami nadającymi perlisty połysk; nazwa według CTFA: Glycol Distearate (and) Sodium Laureth Sulfate (and) Cocoamide MEA (and) Laureth-9 (około 37% czynnej substancji, z tego około 13% anionowej substancji powierzchniowo czynnej, w wodzie) (HENKEL) alkohol tłuszczowy C12-14+10 EO-kwas octowy-sól sodowa; nazwa według CTFA; Sodium Laureth-11 Carboxylate (22% substancji czynnej) (CHEM-Y) ⁵ kwas tłuszczowy z oleju ziaren palmy kokosowej (C12-8) z 9,2 tlenku etylenu (HENKEL) ⁶ kationowy hydrolizat białkowy o strukturze ch₅

CHy (0¾) ) _n-0H

OH, OH B

II o

(R = łańcuchy boczne aminokwasów kolagenu); określenie według CTFA: Lauryldimonium Hydroxypropylamino Hydrolyzed Animal Protein (około 35% suchej substancji) (CHEMISCHE FABRIK GRĆNAU)

174 419 ⁷ czwartorzędowana hydroksyetyloceluloza (Union Carbide) ⁸ polimer z chlorku akryloamidopropylotrimetyloamoniowego i kwasu akrylowego w stosunku molowym 3:1, zobojętniony za pomocą NaOH (20% czynnej substancji w wodzie).

a) Pomiaro wydłużenia pezy rozciąganiu ga potratowakych włosach

Do pomiarów zastosowano pasma włosów typu 6621 firmy Alkinco (długość pasm: 12 cm).

Włosy traktowano przez 20 minut szamponem testowym, potem płukano przez około sekund i suszono w ciągu około 1,5 godziny przy 38°C wentylatorem grzejnym. Następnie włosy poddano w ciągu 20 minut ultrarozjaśnianiu (skład środka do ultrarozjaśniania: 6% wag. nadtlenku wodoru, 15% wag. nadtlenodisiarccaru amonowego, stężony amoniak do pH 9,4, resztę stanowi woda) i płukano wodą przez około 1 minutę. Mokre włosy poddano działaniu szamponu jak wykonano wyżej, wypłukano i wysuszono. Potem poddano włosy ondulacji na zimno (roztwór do ondulacji: 7% wag. kwasu tioglikolowego, stężony amoniak do pH 9,0, resztę stanowi woda), płukano w ciągu 1 minuty wodą (38°C) i potraktowano roztworem utrwalającym (2% wag. nadtlenku wodoru, kwas cytrynowy do pH 4,0, resztę stanowi woda), jak wyżej poddano działaniu szamponem, spłukano i wysuszono. Cykl ultrarozjaśniania, płukania, traktowania szamponem, płukania, suszenia, ondulacji na zimno, płukania, utrwalania, płukania, traktowania szamponem, płukania i wysuszenia powtórzono potem jeszcze dwukrotnie. Dla oznaczania na sucho włosy utrzymywano na powietrzu przy 38°C; dla oznaczania na mokro włosy przechowywano leżące pod wodą aż do momentu bezpośrednio przed pomiarem.

Oznaczono następujące wielkości:

największa siła zrywająca (siła rozciągająca, przy której włos zrywa się), wartość 15%-wydłużenia (siła rozciągająca, przy której włos zostaje wydłużony o 15%), wydłużenie przy zerwaniu (% wydłużenie, przy którym włos zrywa się), łamliwość.

Szczegóły sposobu pomiaru można zaczerpnąć z literatury (Arztl. Kosmetologie 15, 347 - 355 (1985) i Parfumerie & Kosmetik 72, 74 - 81 (1991)).

Jako łamliwość oznaczono udział włosów, które przy 20% wydłużeniu i mniejszym wykazywały zerwanie.

Oznaczenie na mokro	szampon	1	2	3	4
największa siła zrywająca (mN)		380	462	390	511
wartość tS^c-wydłużenia (mN)		268	307	290	304
Oznaczenie na sucho	szampon	1	2	3	4
największa siła zrywająca (mN)		477	446	461	501
wartość 15%-wydłużenia (mN)		432	401	403	418
wydłużenie przy zerwaniu (%)		21	28	28	42
łamliwość (%)		68	52	52	30

b) Oznaczenie pracy rozczesania na sucho

Oznaczenie pracy rozczesania na sucho następowało na brunatnych włosach (Alkinco 6634, długość pasm: 12 cm; ciężar pasm: 1 g) w postaci porównania parami wartości średniej. W celu oznaczenia wartości zerowej pasma płukano przez 1,5 minut wodą (1 l/min, 38°C) i rozczesano. Potem pasma suszono przez 40 minut za pomocą wentylatora przy 45°C. Po 12-godzinnym kondycjonowaniu przy 30°C i względnej wilgotności powietrza wynoszącej 40% oznaczono pracę rozczesania. Następnie pasma włosów traktowano przez 5 minut za pomocą preparatu w ilości 100 g i potem w wyżej przedstawiony sposób płukano, suszono i kondycjonowano. Z kolei oznaczono pracę rozczesania na sucho. Szczegóły sposobu pomiaru można zaczerpnąć z literatury (Arztl. Kosmetologie 20,498-502 (1990)).

Zmierzono następujące prace rozczesania:

174 419

Szampon	Praca rozczesania na sucho	v/n
przedtem (v)	potem (n)
	mJ	(%)
1	6,5	6,5	100
2	5,1	7,6	150
3	5,5	9,7	175
4	7,6	10,9	144

2. Przykłady zastosowania

a) Pieniący środek do wzmacniania włosów

	% wag.
9 Eumulgin 0,5	0,5
LuvisetCA-661°	4,5
AMP-95^H	0,4
Gafquat 755^	0,5
D-glukoza	0,2
LamequatRł	0,2
Amoniak (25%-owy roztwór)	0,1
Olejek zapachowy	0,13
Etanol	5,0
DrivosolR3,513	7,0
Woda	do 100

⁹ alkohol oleilowy + 5 tlenek etylenu; nazwa według CTFA: Oleth-5 (HENKEL) ¹⁰ kopolimer octan winylu-kwas krotonowy (90:10) (BASF) ¹¹ 2-amino-2-metylopropanol (95% czynnej substancji, resztę stanowi woda) (ANGUS CHEMIE) kopolimer dimetyloaminoetylometakrylan-winylopirolidon, czwartorzędowany siarczanem dietylowym; nazwa według CTFA: Polyquatemium 11 (około 19% czynnej substancji w wodzie) (GAF) mieszanina propan-izobutan-butan-eter dimetylowy (24:72:3:1) (MULS)

b) Płukanie

	% wag.
CremophorRRH 40*⁴	1,5
DehyquartRSP¹⁵	1,0
LuviskolRK 301⁶	1,0
Panthenol	1,0
D-glukoza	2,0
LamequatRL	1,0
Polymer P1 odpowiednio do DE 39 29 973	3,0
Hydroksyetyloceluloza	1,8
Etanol (96%)	12,0
Woda	do 100

*⁴uwodorniony olej rycynowy, po przereagowaniu z 45 molami tlenku etylenu na mol oleju rycynowego (BASF) ¹⁵ fosforan oksyetyloalkiloamoniowy; nazwa według CTFA: Quatemium-52 (50% czynnej substancji w wodzie) (HENKEL) ¹⁶ poliwinylopirolidon (95% czynnej substancji, resztę stanowi woda) (BASF)

174 419

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Preparaty kosmetyczne do mycia i pielęgnacji włosów zawierające obok substancji pomocniczych substancję czynną, znamienne tym, że zawierają kombinację substancji czynnych składającą się z (A) kationowej pochodnej hydrolizatu białkowego w ilości od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do całego preparatu (B) węglowodanu, wybranego z

- monosacharydów

- oligosacharydów

- kwasów onowych i uronowych (kwasy cukrowe)

- alkoholi cukrowych

- glikozydów w ilości od 0,1 do 10% wagowych w odniesieniu do całego preparatu i (C) kationowego, anionowego albo amfoterycznego polimeru w ilości od 0,1 do 5% wagowych w odniesieniu do całego preparatu.
2. Preparaty według zastrz. 1, znamienne tym, że jako składnik A zawierają związek o wzorze (I),

R¹

I

R³ -N⁺ -CH-CH-CH - (NH-CH-C) -OH ( )

2 z n l I i II

R² OH R O (I) w którym R oznacza boczne łańcuchy aminokwasów białka, R*i R² niezależnie od siebie oznaczają łańcuchy alkilowe o 1 do 4 atomach C, a R³ oznacza łańcuch alkilowy o 8 do 22 atomach C.
3. Preparaty według zastrz. 2, znamienne tym, że jako składnik A zawierają związek o wzorze (I), w którym R¹ i r2 oznaczają grupy metylowe, a r3 oznacza grupę laurylową.
4. Preparaty według zastrz. 1, znamienne tym, że jako substancję czynną (B) zawierają węglowodan o 5 albo 6 atomach węgla.
5. Preparaty według zastrz. 4, znamienne tym, że jako węglowodan zawierają glukozę.
6. Preparaty według zastrz. 1, znamienne tym, że jako substancję czynną (C) zawierają polimer amfoteryczny.
7. Preparaty według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że zawierają składnik (A) w ilości od 0,5 do 5% wagowych, w odniesieniu do całego preparatu.
8. Preparaty według zastrz. 1 albo 4, znamienne tym, że zawierają składnik (B) w ilości od 0,5 do 5% wagowych, w odniesieniu do całego preparatu.
9. Preparaty według zastrz. 1 albo 6, znamienne tym, że zawierają składnik (C) w ilości od 0,1 do 2% wagowych, w odniesieniu do całego preparatu.

Wynalazek dotyczy preparatów kosmetycznych do mycia i pielęgnacji włosów, które zawierają specjalną kombinację substancji czynnych.

Ludzki włos na głowie traktowany jest dziś w wieloraki sposób preparatami kosmetycznymi do włosów. Należy do tego na przykład mycie włosów szamponami i preparatami natryskowymi oraz rozjaśnianie, farbowanie i kształtowanie włosów środkami do ondulacji,

174 419 środkami cieniującymi i preparatami do układania włosów. Na skutek prawie wszystkich traktowań włosów może dojść do niepożądanych uszkodzeń struktury włosów. Te uszkodzenia przejawiają się między innymi w złej zdolności do czesania na mokro i sucho, wzmożonym ładowaniu elektrostatycznym, wzmożonej łamliwości, zmniejszonej najwyższej sile zrywającej i zmniejszonym wydłużeniu przy zerwaniu włosów oraz w pogorszonym wyglądzie zewnętrznym fryzury.

Znaną możliwością zmniejszenia tych wad jest poddanie włosów dodatkowemu traktowaniu odpowiednimi substancjami czynnymi, najczęściej kationowymi substancjami powierzchniowo czynnymi, które łączy się ewentualnie z dalszymi substancjami. To postępowanie może jednak nie zadowalać w szeregu punktach.

Wiadomo, że kationowe substancje powierzchniowo czynne nadają się dobrze tylko dla traktowania nie przetłuszczających się włosów; ich zastosowanie w przypadku szybko przetłuszczających się włosów jest natomiast problematyczne, gdyż obciążają one dodatkowo włosy i powiększają naturalne tłuszczenie się włosów.

Stosowane zazwyczaj jako kationowe substancje powierzchniowo czynne czwartorzędowe związki amoniowe niewystarczająco ulegają biologicznej degradacji, tak że ich użycia ze względów ekologicznych należałoby jak najbardziej unikać albo zmniejszyć.

Poza tym niezadowalające jest to, ze traktowanie kationowymi substancjami powierzchniowo czynnymi musi następować z reguły w oddzielnym etapie, zwykle płukaniu, ponieważ tych kationowych substancji powierzchniowo czynnych często nie można włączać do preparatów z anionowymi substancjami powierzchniowo czynnymi jak na przykład szamponów.

Dalszą grupę substancji, przez użycie których można zmniejszyć niepożądane uszkodzenia włosów, stanowią hydrolizaty białkowe.

Niemiecki opis patentowy DE 35 28 168 opisuje synergistycznie działające mieszaniny składające się z hydrolizatów białkowych oraz mono-, di- i oligosacharydów, które odznaczają się dobrymi właściwościami powłokotwórczymi, jakie pożądane są dla traktowania niepożądanych uszkodzeń włosów. Mieszaniny złożone ze znanych hydrolizatów białkowych i sacharydów wykazują rzeczywiście niedogodność polegającą na tym, że już podczas magazynowania w temperaturze pokojowej może przebiegać tak zwana reakcjaMaillard’ a. To prowadzi nie tylko do rozkładu substancji czynnych, lecz także do brunatnego zabarwienia preparatu. To brunatne zabarwienie nie jest z reguły akceptowane przez użytkownika tak, że musi ono być przykryte przez dodanie większych ilości barwników. A zatem stan techniki nie spełnił oczekiwań odnośnie preparatów kosmetycznych i dlatego istnieje dalej zapotrzebowanie na opracowanie preparatów kosmetycznych do włosów, które zmniejszają niepożądane uszkodzenia włosów.

Obecnie niespodziewanie stwierdzono, że wyraźnie korzystniej wpływają na włosy takie preparaty kosmetyczne do włosów, które zawierają kationową pochodną hydrolizatu białkowego (A), węglowodan (B) i kationowy, anionowy lub amfoteryczny polimer (C). Przez użycie tych kombinacji substancji czynnych zostaje podniesiona zarówno wytrzymałość włosa na zerwanie jak też uzyskuje się lepszą trwałość fryzury oraz polepszoną objętość.

Poza tym przy kombinacjach (A) i (B) i (A) + (B) + (C) nie występuje reakcja Maillard’a.