PL228479B1 - Taśma do systemu przenośnikowego - Google Patents

Description

(21) Numer zgłoszenia: 403917 (51) Int.CI.

B65G 15/34 (2006.01)

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 17.05.2013 (54)

Taśma do systemu przenośnikowego

(30) Pierwszeństwo: 17.05.2012, US, 13/473,949	(73) Uprawniony z patentu: Joy MM Delaware, Inc., Wilmington, US
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 25.11.2013 BUP 24/13	(72) Twórca(y) wynalazku: TERRY M. THOMAS, Franklin, US BRIAN C. ZIEGLER, Franklin, US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik: rzecz, pat. Urszula Sierpińska
30.04.2018 WUP 04/18

σ>

r'St oo

CM

CM

Q_

PL 228 479 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest taśma do systemu przenośnikowego, stosowanego w górnictwie podziemnym.

Ze stanu techniki znane są taśmy do systemu przenośnikowego wykonane z giętkiego elastomeru.

W brytyjskim dokumencie patentowym nr GB 1240123 A ujawniono taśmy przenośnikowe zawierające warstwy licznych stalowych sznurów wzmacniających, zanurzonych w materiale elastomerowym pasa, przy czym część sznurów posiada końce między osią podłużną a krawędzią boczną. Wskutek ciągłego użytkowania, takie taśmy przenośnikowe mogą się zużyć i potencjalnie rozerwać wzdłuż bocznych krawędzi taśmy.

Celem wynalazku jest opracowanie taśmy do systemu przenośnikowego, która pozwoli na uniknięcie tego rodzaju problemu.

Taśma do systemu przenośnikowego według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera:

- pas z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną oraz parę krawędzi bocznych biegnących równolegle do osi wzdłużnej, przy czym środkowa oś wzdłużna wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy wzdłuż systemu przenośnikowego;

- pierwszą warstwę sznurów wzmacniających połączonych z pasem i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi;

- drugą warstwę sznurów wzmacniających połączonych z pasem i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi;

- trzecią warstwę sznurów wzmacniających połączonych z pasem wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi; oraz

- czwartą warstwę sznurów wzmacniających połączonych z pasem i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi;

i w której końce sznurów w każdej spośród pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej warstwy są umieszczone miedzy osią wzdłużną a krawędziami bocznymi, i w której końce sznurów w co najmniej jednej grupie obejmującej pierwszą, drugą, trzecią i czwartą warstwę biegną zgodnie ze wzorem powcinanym wzdłuż kierunku równoległego do osi wzdłużnej, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej i prostopadłym do osi biegnącej między krawędziami bocznymi.

Korzystnie wzór powcinany wyznacza wierzchołki mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.

Końce sznurów wyznaczają odstęp między końcami a krawędzią boczną, i w której odległość między końcami sznurów a krawędzią różni się między sznurami.

Korzystnie pierwsza i druga warstwa sznurów wzmacniających zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Sznury wzmacniające pierwszej i drugiej warstwy zawierają nakładającą się część, która biegnie zgodnie ze wzorem oczkowym, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Korzystnie trzecia i czwarta warstwa sznurów wzmacniających zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających, patrząc w kierunku prostopadłym do osi podłużnej.

Korzystnie pierwsza i trzecia warstwa są połączone z drugą i czwartą warstwą wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru.

Sznury drugiej i czwartej warstwy są cięższe niż sznury pierwszej i trzeciej warstwy.

Korzystnie każdy sznur w pierwszej i czwartej warstwie jest nachylony pod pierwszym kątem ostrym do kierunku prostopadłego do osi wzdłużnej oraz każdy sznur w drugiej i trzeciej warstwie jest nachylony pod drugim kątem ostrym kierunku prostopadłego do osi wzdłużnej, przy czym jeden spośród pierwszego i drugiego kąta ostrego jest kątem dodatnim a drugi jest kątem ujemnym.

Trzecia i czwarta warstwa sznurów wzmacniających są wycofane względem pierwszej i drugiej warstwy sznurów wzmacniających w stronę kierunku prostopadłego do osi podłużnej.

Sznury wzmacniające są zasadniczo symetryczne, patrząc wzdłuż osi podłużnej.

Końce sznurów w każdej spośród pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej warstwy biegną zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku prostopadłym do osi podłużnej oraz prostopadłym do osi biegnącej między krawędziami bocznymi.

Korzystnie wzór powcinany wyznacza wierzchołki mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.

Korzystnie tworzywo elastomerowe obejmuje kauczuk wulkanizowany.

Druga postać wykonania taśmy do systemu przenośnikowego według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera:

PL 228 479 B1

- pas z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną oraz parę krawędzi bocznych biegnących równolegle do osi wzdłużnej, przy czym środkowa oś wzdłużna wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy wzdłuż systemu przenośnikowego; oraz

- parę sznurowych wzmacniających warstw połączonych z pasem, przy czym każda warstwa zawiera wiele sznurów biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi, i w której sznury w jednej spośród warstw są nachylone pod kątem ostrym do kierunku prostopadłego do osi wzdłużnej, i w której końce sznurów w co najmniej jednej spośród warstw biegną w kierunku równoległym do osi wzdłużnej zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku prostopadłym do osi podłużnej i prostopadłym do osi biegnącej pomiędzy dwoma krawędziami bocznymi.

Korzystnie wzór powcinany wyznacza wierzchołki mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.

Para warstw zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Korzystnie taśma zawiera ponadto drugą parę sznurowych wzmacniających warstw, przy czym każda warstwa drugiej pary warstw jest sprzężona z odpowiednią warstwą z pary warstw, i w której druga para warstw zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Korzystnie ta druga para warstw jest połączona ze sobą wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru.

Druga para warstw jest wycofana względem pary warstw w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Końce sznurów w każdej warstwie biegną zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej i prostopadłym do osi biegnącej pomiędzy krawędziami bocznymi.

Wzór powcinany wyznacza wierzchołki mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.

Korzystnie kąt ostry wynosi w przybliżeniu 7°.

Trzecia postać wykonania taśmy do systemu przenośnikowego według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera:

- pas z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną oraz parę krawędzi bocznych biegnących równolegle do osi podłużnej, przy czym środkowa oś wzdłużna wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy wzdłuż systemu przenośnikowego;

- pierwszą parę sznurowych warstw wzmacniających połączonych z pasem, przy czym pierwsza para zawiera warstwę górną oraz warstwę dolną; oraz

- drugą parę sznurowych warstw wzmacniających, przy czym druga para połączona jest z pasem i zawiera warstwę górną oraz warstwę dolną, w której każda z warstwy górnej i dolnej pierwszej i drugiej zawiera wiele sznurów biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi, przy czym sznury mają końce rozmieszczone pomiędzy środkową osią wzdłużną a jedną z krawędzi bocznych, i w której warstwa górna i dolna pierwszej i drugiej pary są rozmieszczone naprzemiennie, tak że warstwa górna drugiej pary jest umieszczona poniżej warstwy górnej pierwszej pary, warstwa dolna pierwszej pary jest umieszczona poniżej warstwy górnej drugiej pary, a warstwa dolna drugiej pary jest umieszczona poniżej dolnej warstwy pierwszej pary, i w której końce warstwy górnej i dolnej pierwszej pary są wycofane względem końców warstwy górnej i dolnej drugiej pary wzdłuż kierunku biegnącego pomiędzy krawędziami bocznymi i prostopadłego do osi wzdłużnej.

Korzystnie druga para warstw zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Korzystnie druga para jest warstw połączona ze sobą wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru.

Pierwsza i druga para warstw są zasadniczo symetryczne, patrząc wzdłuż osi wzdłużnej.

Korzystnie każda spośród pierwszej i drugiej pary warstw zawiera nakładającą się część, która biegnie zgodnie ze wzorem oczkowym, patrząc w kierunku prostopadłym do osi wzdłużnej.

Taśma przenośnikowa może obejmować zespół pasa z tworzywa elastomerowego i warstwę wzmacniających sznurów umieszczonych w nim w celu zapewnienia sztywności lub wzmocnienia taśmy w inny sposób. Wzmacniająca warstwa sznurowa typowo zawiera liczne sznury wzmacniające, które są ustawione pod kątem do podłużnej osi środkowej taśmy. Warstwa rozciąga się w sposób wewnętrzne oddalony od krawędzi pasa i zasadniczo do niej równolegle. Podczas użytkowania, pas z elastomerowego tworzywa może się zużyć w pobliżu jego bocznych krawędzi. Gdy zużycie rozprze4

PL 228 479 B1 strzeni się na wewnętrzną sznurową warstwę wzmacniającą, zespół pasa i sznurowej warstwy wzmacniającej może się rozwarstwić wzdłuż bocznego obrzeża sznurowej warstwy wzmacniającej i potencjalnie może się rozerwać. Jeżeli nastąpi takie rozwarstwienie lub rozerwanie, taśmę przenośnikową trzeba usunąć i wymienić, co może być czasochłonne i niewygodne. Zatem powstało zapotrzebowanie na taśmę przenośnikową, która podczas użytku może stawiać opór rozwarstwianiu i rozrywaniu, aby w ten sposób zapewnić długo okres użytkowania.

W niektórych przykładach wykonania, taśma do systemu przenośnikowego na ogół obejmuje pas z tworzywa elastomerowego i liczne sznury wzmacniające połączone z pasem. Pas wyznacza podłużną oś środkową i parę bocznych krawędzi rozciągających się równolegle do osi podłużnej. Co najmniej część sznurów ma końce umieszczone między osią podłużną a krawędzią boczną. W innych przykładach wykonania, taśma do systemu przenośnikowego na ogół obejmuje pas z tworzywa elastomerowego i parę sznurowych warstw wzmacniających połączonych z pasem. Pas wyznacza podłużną oś środkową i parę bocznych krawędzi rozciągających się równolegle do osi podłużnej. Każda warstwa zawiera liczne sznury posiadające końce umieszczone między osią środkową a krawędzią boczną. Końce każdej warstwy mogą się rozciągać w odpowiedni ząbkowany wzór patrząc w kierunku zasadniczo prostopadłym do osi podłużnej.

W jeszcze innych przykładach wykonania, taśma do systemu przenośnikowego na ogół obejmuje pas z tworzywa elastomerowego i parę sznurowych warstw wzmacniających połączonych z pasem. Pas wyznacza podłużną oś środkową i parę bocznych krawędzi rozciągających się równolegle do osi podłużnej. Każda warstwa zawiera liczne sznury posiadające końce umieszczone między osią środkową a krawędzią boczną aby zachować odstęp między końcami a krawędzią boczną. Odległość między końcami a krawędzią boczną może się różnić między sznurami. Para sznurowych warstw wzmacniających może obejmować nakładającą się część, która rozciąga się w oczkowy wzór, patrząc w kierunku zasadniczo prostopadłym do osi podłużnej.

Inne aspekty wynalazku staną się jasne po uwzględnieniu szczegółowego opisu i załączonym rysunku.

KRÓTKI OPIS RYSUNKU

Fig. 1 jest perspektywicznym widokiem systemu przenośnikowego, ilustrującym taśmę przemieszczającą się na wałkach.

Fig. 2 jest częściowym perspektywicznym przekrojem taśmy według jednego z przykładów wykonania wynalazku, ilustrującym parę zewnętrznych sznurowych warstw wzmacniających i parę wewnętrznych sznurowych warstw wzmacniających.

Fig. 3 jest powiększonym częściowym perspektywicznym przekrojem taśmy z Fig. 2.

Fig. 4 jest przekrojem poprzecznym taśmy wykonanym wzdłuż linii 4-4 z Fig. 3.

Fig. 5 jest bocznym częściowym perspektywicznym przekrojem taśmy z Fig. 2.

Fig. 6 jest powiększonym bocznym częściowym perspektywicznym przekrojem taśmy z Fig. 2.

Fig. 7 jest perspektywicznym częściowym przekrojem zbliżonym do Fig. 2, ilustrującym zewnętrzne sznurowe wzmacniające warstwy.

Fig. 8 jest bocznym częściowym perspektywicznym przekrojem taśmy z Fig. 7.

Fig. 9 jest perspektywicznym częściowym przekrojem zbliżonym do Fig. 2, ilustrującym wewnętrzne sznurowe wzmacniające warstwy.

OPIS SZCZEGÓŁOWY

Przed szczegółowym wyjaśnieniem któregokolwiek z przykładów wykonania wynalazku, należy przyjąć, że wynalazek nie ogranicza się pod względem zastosowania do szczegółów konstrukcji i układu komponentów przedstawionych w następującym opisie lub zilustrowanych na następujących rysunku. Wynalazek może mieć inne przykłady wykonania lub można go wykonać lub realizować różnymi sposobami. Również należy zrozumieć, że stosowana niniejszym frazeologia i terminologia jest wykorzystana pod kątem opisu i nie jest ograniczająca. Zastosowanie słów „obejmujący”, „zawierający” lub „posiadający” oraz ich odmian w niniejszym zastosowaniu należy rozumieć jako obejmujące wymienione po nich przedmioty i ich odpowiedniki, jak również elementy dodatkowe. Pojęcia „zamontowany”, „połączony” i „sprzężony” stosuje się w szerokim znaczeniu i obejmują one zarówno bezpośrednie jak i pośrednie mocowania, połączenia i sprzężenia. Ponadto pojęcia „połączony” i „sprzężony” nie ograniczają się do fizycznych lub mechanicznych połączeń lub sprzężeń, i mogą obejmować połączenia lub sprzężenia elektryczne, zarówno bezpośrednie jak i pośrednie.

Fig. 1 jest perspektywicznym częściowym przekrojem systemu przenośnikowego 10. System przenośnikowy 10 obejmuje taśmę przenośnikową 20 rozciągającą się w przebiegu przenoszącym

PL 228 479 B1 (zilustrowane) i przebiegu powrotnym (nieprzedstawionym), przy czym wałki nieckowe 30 podtrzymują taśmę przenośnikową 20 w kierunku powrotnym. Przebieg powrotny taśmy przenośnikowej 20 znajduje się poniżej przebiegu przenoszącego i zatem nie został on przedstawiony na rysunkach. W niniejszym zastosowaniu, pojęcia „górny”, „dolny”, „przedni”, „tylny”, „boczny”, „powyżej”, „poniżej”, i inne określenia kierunków nie wymagają żadnego określonego ustawienia, lecz są stosowane wyłącznie dla celów opisu.

Fig. 2 ilustruje taśmę 100 do systemu przenośnikowego 10 według jednego z przykładów wykonania wynalazku. Taśma 100 na ogół obejmuje pas 110 z elastomeru lub tworzywa elastom erowego oraz liczne sznurowe wzmacniające warstwy 120, 130, 140, 150 (patrz Fig. 4) połączone z pasem 110. W niektórych przykładach wykonania, elastomerowe tworzywo pasa 110 obejmuje, w sposób nieograniczający, wulkanizowalny kauczuk i różne związki takie jak neopren. Pas 110 obejmuje powierzchnię górną 160, na której można umieszczać przenoszony materiał, i powierzchnię dolną (nieprzedstawioną), która jest sprzęgana przez wałki nieckowe 30 i dolne wałki systemu przenośnikowego 10. W odniesieniu również do Fig. 3 i 4, każda sznurowa wzmacniająca warstwa 120, 130, 140, 150 obejmuje liczne sznury wzmacniające, odpowiednio 170, 180, 190, 200. Sznury wzmacniające 170, 180, 190, 200 są skonfigurowane do zapewniania pożądanej sztywności lub w inny sposób wzmacniania taśmy 100. Jako takie, sznury wzmacniające 170, 180, 190, 200 mogą być wykonane z materiału o odpowiedniej sztywności lub wytrzymałości, obejmującego w sposób nieograniczający poliester. W innych przykładach wykonania, jeden lub wiele sznurów wzmacniających 170, 180, 190, 200 jest wykonanych z metalu, lub są one wykonane w inny sposób z innych materiałów. Pomimo że zilustrowane przykłady wykonania obejmują cztery sznurowe wzmacniające warstwy 120, 130, 140, 150, należy docenić, że w innych przykładach wykonania taśma 100 może obejmować dowolną inną liczbę sznurowych warstw wzmacniających.

Pas 110 ma podłużną oś środkową 210 i parę bocznych krawędzi 220 rozciągających się równolegle do osi podłużnej 210. Tylko połowę pasa 110 w stosunku do osi podłużnej 21 0 przedstawiono dla jasności; druga połowa może być jej lustrzanym odbiciem. W zilustrowanym przykładzie wykonania, każda warstwa sznurów wzmacniających 120, 130, 140, 150 jest zasadniczo symetryczna patrząc wzdłuż osi podłużnej 210. Jednakże w innych przykładach wykonania, mniej niż wszystkie warstwy 120, 130, 140, 150 mogą być zasadniczo symetryczne patrząc wzdłuż osi podłużnej 210.

W zilustrowanym przykładzie wykonania, każda sznurowa wzmacniająca warstwa 120, 130, 140, 150, ma część końcową 230 umieszczoną między osią podłużną 210 a krawędzią boczną 220. W zilustrowanym przykładzie wykonania, odległość między krawędzią boczną 220 a końcami 230 sznurów 170, 180, 190, 200 różni się między sznurami, aby utworzyć wzór ząbkowany patrząc w kierunku pionowym 240 zasadniczo prostopadłym do osi podłużnej 210. W innych przykładach wykonania, odległość między końcami 230 a krawędzią boczną 220 różni się między sznurami niekoniecznie tworząc ząbkowany wzór. Pojęcie „różni się między sznurami” nie wymusza zmiany odległości między krawędzią 220 a końcami 230 dla każdego sznura, lecz raczej po prostu sugeruje pewną zmianę w dowolny wzór, która może dotyczyć dowolnego sznura lub dowolnego innego wzoru.

Również w odniesieniu do Fig. 5, cztery sznurowe wzmacniające warstwy 120, 130, 140, 150 można pogrupować w dwie pary: zewnętrzne sznurowe wzmacniające warstwy 120, 150 (patrz Fig. 7 i 8) i wewnętrzne sznurowe wzmacniające warstwy 130, 140 (patrz Fig. 9). Każda para obejmuje odpowiednią warstwę górną 120, 130 i odpowiednią warstwę dolną 140, 150. W zilustrowanym przykładzie wykonania, sznury 170 górnej warstwy zewnętrznej 120 i sznury 190 w dolnej warstwie wewnętrznej 140 są wszystkie nachylone pod pierwszym kątem ostrym Θ1 do kierunku poprzecznego 250 zasadniczo prostopadłego do osi podłużnej. Ponadto, sznury 200 dolnej warstwy zewnętrznej 150 i sznury 180 w górnej warstwy wewnętrznej 130 są wszystkie nachylone pod drugim kątem ostrym Θ2 do kierunku poprzecznego 250. W zilustrowanym przykładzie wykonania, pierwszy kąt ostry Θ1 jest kątem ujemnym, tj. wyznaczonym przez obrót zgodny z ruchem wskazówek zegara patrząc z góry, i drugi kąt ostry Θ2 jest kątem dodatnim, tj. wyznaczonym przez obrót w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara patrząc z góry. Jednakże w innych przykładach wykonania, pierwszy kąt ostry Θ1 jest kątem dodatnim a drugi kąt ostry Θ2 jest kątem ujemnym. W zilustrowanym przykładzie wykonania, pierwszy kąt ostry Θ2 wynosi w przybliżeniu -7° w stosunku do kierunku poprzecznego 250, a drugi kąt ostry Θ2 wynosi w przybliżeniu +7° w stosunku do kierunku poprzecznego 250. Odpowiednio, sznury 170 górnej warstwy zewnętrznej 120 są ustawione pod kątem w przybliżeniu 14° w stosunku do sznurów 200 dolnej warstwy zewnętrznej 150. Podobnie, sznury 180 górnej warstwy wewnętrznej 130 są ustawione pod kątem w przybliżeniu 14° w stosunku do sznurów 190 dolnej warstwy

PL 228 479 B1 wewnętrznej 140. Jednakże w innych przykładach wykonania, sznury 170, 180, 190, 200 w każdej warstwie 120, 130, 140, 150 są ustawione pod innych odpowiednimi kątami, i zatem sznury 170, 180 górnych warstw 120, 130 mogą być ustawione pod innymi kątami w stosunku do sznurów 190, 200 dolnych warstw 140, 150.

W zilustrowanym przykładzie wykonania, górna warstwa wewnętrzna 130 jest sprzężona z górną warstwą zewnętrzną 120. Podobnie, dolna warstwa wewnętrzna 140 jest sprzężona z dolną warstwą zewnętrzną 150. W zilustrowanym przykładzie wykonania, sprzężone warstwy górne 120, 130 są połączone ze sprzężonymi warstwami dolnymi 140, 150 wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru 260. W dalszych przykładzie wykonania, warstwy wewnętrzne 130, 140 są połączone z odpowiednimi warstwami zewnętrznymi 120, 150 ze wstawionym między nimi tworzywem elastomerowym. W zilustrowanym przykładzie wykonania, każda warstwa wewnętrzna 130, 140 jest wycofana względem warstw zewnętrznych sznurów wzmacniających 120, 150 w stronę kierunku poprzecznego 250. Jednakże w innych przykładach wykonania, mniej niż wszystkie warstwy wewnętrzne 130, 140 są wycofane względem warstw zewnętrznych sznurów wzmacniających 120, 150 w stronę kierunku poprzecznego 250. W jeszcze innych przykładach wykonania, jedna lub większa liczba warstw wewnętrznych 130, 140 jest zasadniczo zrównana z warstwami zewnętrznymi sznurów wzmacniających 120, 150 lub wystaje względem nich w sposób oddalony od kierunku poprzecznego 250.

W niektórych przykładach wykonania, sznury 190, 200 dolnych warstw 140, 150 są cięższe niż sznury 170, 180 górnych warstw 120, 130. Można to uzyskać, na przykład, przy użyciu sznurów o większej średnicy w dolnych warstwach 140, 150 niż ta w warstwach górnych 120, 130. Alternatywnie, dolne warstwy 140, 150 można wykonać jako cięższe przy użyciu większej liczbie sznurów niż w warstwach górnych 120, 130. Cięższe dolne warstwy 140, 150 są skonfigurowane tak, by zapewni ały większą sztywność podczas zginania niż warstwy górne 120, 130. Dolna powierzchnia taśmy 100 jako taka może być sztywniejsza niż górna powierzchnia 160.

Odpowiednio, gdy taśma 100 jest umieszczona na płaskiej konstrukcji nośnej takiej jak przebieg powrotny, dolna powierzchnia taśmy 100 może stawiać opór odginaniu się do wewnątrz. Z drugiej strony, gdy taśma 100 jest umieszczona na nieckowym kształcie takim jak przebieg przenoszący, górna powierzchnia 160 taśmy 100 może zapewniać odpowiednio małą sztywność dla odginania się do wewnątrz. Jednakże w innych przykładach wykonania, sznury 190, 200 dolnych warstw 140, 150 mogą być zasadniczo lżejsze niż sznury 170, 180 górnych warstw 120, 130 lub mogą mieć zasadniczo taką samą masę.

W odniesieniu również do Fig. 6-8, zilustrowana górna warstwa zewnętrzna 120 jest ułożona we wzór tworzący pierwszy zestaw ząbków 300 i zilustrowana dolna warstwa zewnętrzna 150 ma drugi zestaw ząbków 310. Każdy spośród pierwszego i drugiego zestawu ząbków 300, 310 obejmuje liczne krawędzie 320, które są ze sobą połączone na trójkątnych wierzchołkach 330. W niektórych przykładach wykonania, wierzchołki 330 są zasadniczo zaokrąglone. W zilustrowanym przykładzie wykonania, pierwszy i drugi zestaw ząbków 300, 310 rozciąga się tworząc naprzemienny wzór wzdłuż bocznej krawędzi 220 taśmy 100. Jako takie, trójkątne wierzchołki 330 pierwszych i drugich ząbków 330, 310 wyznaczają nienakładające się części 270 sznurów wzmacniających 170, 200 patrząc w kierunku pionowym 240. W niektórych przykładach wykonania, para zewnętrznych warstw 120, 150 może obejmować nienakładającą się część, która nie musi koniecznie obejmować zilustrowanych naprzemiennych pierwszych i drugich ząbków 300, 310. W zilustrowanym przykładzie wykonania, para warstw zewnętrznych 120, 150 obejmuje również nakładającą się część 280, która rozciąga się tworząc wzór oczkowy patrząc w kierunku pionowym 240.

Zilustrowane warstwy zewnętrzne 120, 150 mogą ułatwiać zapobieganie rozwarstwianiu i rozrywaniu podczas użytkowania taśmy 100. Podczas użytkowania, taśma 100 się zużywa, a zużywająca się powierzchnia postępuje zasadniczo równolegle do krawędzi bocznej 220. Jeżeli zużywająca się powierzchnia styka się z warstwami zewnętrznymi 120, 150, warstwy zewnętrzne 120, 150 nie będą odsłonięte wzdłuż całych bocznych obrzeży, ponieważ odległość między końcami 230 a krawędzią boczną 220 różni się między sznurami, np. wzdłuż ząbków 300, 310. Poprzez odsłonięcie mniej niż całych bocznych obrzeży warstw zewnętrznych 120, 150 podczas zużywania, można zasadniczo powstrzymać odwarstwianie warstw 120, 150. Ponadto, w zilustrowanym przykładzie wykonania z pierwszymi i drugimi ząbkami 300, 310 rozciągającymi się tworząc naprzemienny wzór, odsłonięte wierzchołki 330 warstw zewnętrznych 120, 150 podczas zużywania będą w większych odległościach od siebie w porównaniu do konfiguracji, w której pierwsze i drugie ząbki 300, 310 rozciągają się zgodnie patrząc w kierunku pionowym 240. Podczas zużywania, mogą wystąpić pęknięcia rozpoczynające się

PL 228 479 B1 od odsłoniętych wierzchołków 330. Jeżeli te pęknięcia są ze sobą połączone, może wystąpić rozwarstwianie lub rozrywanie. Nienakładające się części 270 sznurów wzmacniających 170, 200 ułatwiają przedłużenie długości między odsłoniętymi wierzchołkami 330 warstw 120, 150 podczas zużywania, dzięki czemu zasadniczo powstrzymuje się rozwarstwianie i rozrywanie.

Również w odniesieniu do Fig. 9, zilustrowana górna warstwa wewnętrzna 130 jest ułożona we wzór tworzący trzeci zestaw ząbków 370, a zilustrowana dolna warstwa wewnętrzna 140 ma czwarty zestaw ząbków 380. Tak jak pierwsze i drugie ząbki 300, 310, trzecie i czwarte ząbki 370, 380 mogą ułatwiać przeciwstawianie się rozwarstwianiu i rozrywaniu podczas użytkowania taśmy 100 dzięki odsłanianiu mniej niż całych bocznych obrzeży warstw 130, 140 podczas zużywania.

W zilustrowanym przykładzie wykonania, trzeci i czwarty zestaw ząbków 370, 380 rozciąga się tworząc naprzemienny wzór wzdłuż bocznej krawędzi 220 taśmy 100, i są one wycofane względem pierwszych i drugich ząbków 300, 310 w stronę kierunku poprzecznego 250. Jako taka, zilustrowana para warstw wewnętrznych 130, 140 obejmuje nienakładające się części sznurów wzmacniających 180, 190 patrząc w kierunku pionowym 240. W niektórych przykładach wykonania, trzeci i czwarty zestaw ząbków 370, 380 może nie być wycofany względem pierwszych i drugich ząbków 300, 310 w stronę kierunku poprzecznego 250. W kolejnych przykładach wykonania, para wewnętrznych warstw 130, 140 może obejmować nienakładającą się część, która nie musi koniecznie obejmować naprzemiennych trzecich i czwartych ząbków 370, 380. Tak jak w przypadku pierwszych i drugich ząbków 300, 310, nienakładające się części trzecich i czwartych ząbków 370, 380 przedłużają długość między odsłoniętymi częściami warstw 130, 140 podczas zużywania, co ułatwia przeciwstawianie się rozwarstwianiu. W zilustrowanym przykładzie wykonania, para warstw wewnętrznych 130, 140 obejmuje również nakładającą się część 350, która rozciąga się tworząc wzór oczkowy patrząc w kierunku pionowym 240.

Ponownie w odniesieniu do Fig. 5 i 6, zilustrowane sznury 170, 180 górnych warstw odpowiednio 120, 130 nakładają się tworząc wzór oczkowy patrząc w kierunku pionowym 240. Wzór oczkowy w parze górnych warstw 120, 130 jest wyznaczony przez przecinające się sznury 170, 180 i powstałe w nich szczeliny 290. Szczeliny 290 wykorzystuje się do osadzania sznurów 170, 180 w pasie 110 podczas wulkanizacji, co zostanie wyjaśnione w dalszej części. Podobnie, zilustrowane sznury 190, 200 dolnych warstw odpowiednio 140, 150 nakładają się tworząc wzór oczkowy patrząc w kierunku pionowym 240. Wzór oczkowy w parze wewnętrznych warstw 130, 140 jest wyznaczony przez przecinające się sznury 180, 190 i powstałe w nich szczeliny 410. Szczeliny 410 wykorzystuje się do osadzania sznurów 180, 190 w pasie 110 podczas wulkanizacji, co zostanie wyjaśnione w dalszej części.

W zespole taśmy 100, zespół warstw jest wulkanizowany w temperaturze reakcji. Zespół warstw obejmuje pas z tworzywa elastomerowego 110 oraz sznury wzmacniające 170, 180, 190, 200 połączone z pasem 110. W niektórych przykładach wykonania, zespół warstw jest wulkanizowany w temperaturze reakcji powyżej 100°C. W kolejnych przykładach wykonania, na zespół warstw podczas wulkanizowania przykłada się ciśnienie, np. ciśnienie wynoszące w przybliżeniu dwa MPa, przez około jedną godzinę. Podczas wulkanizowania, tworzywo elastomerowe 110 wchodzi w szczeliny 290, 410 między sznurami 170, 180, 190, 200 w warstwach 120, 130, 140 i 150.

W niektórych przykładach wykonania, taśma 100 opcjonalnie obejmuje ogranicznik rozciągania 420 umieszczony w obrębie pasa 110 wzdłuż osi podłużnej 210. Ogranicznik rozciągania 420 może zapewniać wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż osi podłużnej 210, gdy taśma 100 wydłuży się o określoną wartość. Na przykład, w niektórych przykładach wykonania taśma 100 może się wydłużać aż o około 10%, po czym ogranicznik rozciągania 420 uniemożliwi dalsze wydłużanie. W niektórych przykładach wykonania, ogranicznik rozciągania 420 jest wykonany z tkaniny, takiej jak Kevlar® od E. I. du Pont de Nemours and Company.

Pomimo że wynalazek szczegółowo opisano w odniesieniu do niektórych korzystnych przykładów wykonania, w zakresie i zamyśle jednego lub wielu z opisanych niezależnych aspektów wynalazku mieszczą się zmiany i modyfikacje.

PL 228 479 B1

Claims (28)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Taśma (100) do systemu przenośnikowego (10), która zawiera:

   pas (110) z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną (210) oraz parę krawędzi bocznych (220) biegnących równolegle do osi wzdłużnej (210), przy czym środk owa oś wzdłużna (210) wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy (100) wzdłuż systemu przenośnikowego (10);

   pierwszą warstwę (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) połączonych z pasem (110) i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220);

   drugą warstwę (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) połączonych z pasem (110) i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220);

   trzecią warstwę (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) połączonych z pasem (110) wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220); oraz czwartą warstwę (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) połączonych z pasem (110) i biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220); i w której końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) w każdej spośród pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej warstwy (120, 130, 140, 150) są umieszczone miedzy osią wzdłużną (210) a krawędziami bocznymi (220), i w której końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) w co najmniej jednej grupie obejmującej pierwszą, drugą, trzecią i czwartą warstwę (120, 130, 140, 150) biegną zgodnie ze wzorem powcinanym wzdłuż kierunku równoległego do osi wzdłużnej (210), patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210) i prostopadłym do osi biegnącej między krawędziami bocznymi (220).
2. 2. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że wzór powcinany wyznacza wierzchołki (330) mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.
3. 3. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) wyznaczają odstęp między końcami (230) a krawędzią boczną (220), i w której odległość między końcami (230) sznurów (170, 180, 190, 200) a krawędzią (220) różni się między sznurami (170, 180, 190, 200).
4. 4. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwsza i druga warstwa (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200), patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
5. 5. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że sznury wzmacniające (170, 180, 190, 200) pierwszej i drugiej warstwy (120, 130, 140, 150) zawierają nakładającą się część, która biegnie zgodnie ze wzorem oczkowym, patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
6. 6. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że trzecia i czwarta warstwa (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200), patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi podłużnej (210).
7. 7. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwsza i trzecia warstwa (120, 130, 140, 150) są połączone z drugą i czwartą warstwą (120, 130, 140, 150) wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru (260).
8. 8. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że sznury (170, 180, 190, 200) drugiej i czwartej warstwy (120, 130, 140, 150) są cięższe niż sznury (170, 180, 190, 200) pierwszej i trzeciej warstwy (120, 130, 140, 150).
9. 9. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy sznur (170, 180, 190, 200) w pierwszej i czwartej warstwie (120, 130, 140, 150) jest nachylony pod pierwszym kątem ostrym (01) do kierunku (250) prostopadłego do osi wzdłużnej (210) oraz każdy sznur (170, 180, 190, 200) w drugiej i trzeciej warstwie (120, 130, 140, 150) jest nachylony pod drugim kątem ostrym (02) kierunku (250) prostopadłego do osi wzdłużnej (210), przy czym jeden spośród pierwszego (01) i drugiego kąta (02) ostrego jest kątem dodatnim a drugi jest kątem ujemnym.

   PL 228 479 B1
10. 10. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że trzecia i czwarta warstwa (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) są wycofane względem pierwszej i drugiej warstwy (120, 130, 140, 150) sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) w stronę kierunku (250) prostopadłego do osi podłużnej (210).
11. 11. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że sznury wzmacniające (170, 180, 190, 200) są zasadniczo symetryczne, patrząc wzdłuż osi podłużnej (210).
12. 12. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) w każdej spośród pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej warstwy (120, 130, 140, 150) biegną zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi podłużnej (210) oraz prostopadłym do osi biegnącej między krawędziami bocznymi (220).
13. 13. Taśma według zastrz. 12, znamienna tym, że wzór powcinany wyznacza wierzchołki (330) mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.
14. 14. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że tworzywo elastomerowe obejmuje kauczuk wulkanizowany.
15. 15. Taśma do systemu przenośnikowego, która zawiera:

    pas (110) z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną (210) oraz parę krawędzi bocznych (220) biegnących równolegle do osi wzdłużnej (210), przy czym środkowa oś wzdłużna (210) wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy (100) wzdłuż systemu przenośnikowego (10); oraz parę sznurowych wzmacniających warstw (120, 130, 140, 150) połączonych z pasem (110), przy czym każda warstwa (120, 130, 140, 150) zawiera wiele sznurów (170, 180, 190, 200) biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220), i w której sznury (170, 180, 190, 200) w jednej spośród warstw (120, 130, 140, 150) są nachylone pod kątem ostrym (01, 02) do kierunku (250) prostopadłego do osi wzdłużnej (210), i w której końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) w co najmniej jednej spośród warstw (120, 130, 140, 150) biegną w kierunku równoległym do osi wzdłużnej (210) zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi podłużnej (210) i prostopadłym do osi biegnącej pomiędzy dwoma krawędziami bocznymi (220).
16. 16. Taśma według zastrz. 15, znamienna tym, że wzór powcinany wyznacza wierzchołki (330) mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.
17. 17. Taśma według zastrz. 15, znamienna tym, że para warstw (120, 130, 140, 150) zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200), patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
18. 18. Taśma według zastrz. 15, znamienna tym, że zawiera ponadto drugą parę sznurowych wzmacniających warstw (120, 130, 140, 150), przy czym każda warstwa (120, 130, 140, 150) drugiej pary warstw (120, 130, 140, 150) jest sprzężona z odpowiednią warstwą (120, 130, 140, 150) z pary warstw (120, 130, 140, 150), i w której druga para warstw (120, 130, 140, 150) zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200) , patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
19. 19. Taśma według zastrz. 18, znamienna tym że druga para warstw (120, 130, 140, 150) jest połączona ze sobą wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru (260).
20. 20. Taśma według zastrz. 18, znamienna tym, że druga para warstw (120, 130, 140, 150) jest wycofana względem pary warstw (120, 130, 140, 150) w kierunku (250) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
21. 21. Taśma według zastrz. 15, znamienna tym, że końce (230) sznurów (170, 180, 190, 200) w każdej warstwie (120, 130, 140, 150) biegną zgodnie ze wzorem powcinanym, patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210) i prostopadłym do osi biegnącej pomiędzy krawędziami bocznymi (220).
22. 22. Taśma według zastrz. 21, znamienna tym, że wzór powcinany wyznacza wierzchołki (330) mające kształt trójkątny lub zaokrąglony.
23. 23. Taśma według zastrz. 15, znamienna tym, że kąt ostry (01,02) wynosi w przybliżeniu 7°.
24. 24. Taśma do systemu przenośnikowego, która zawiera:

    pas (110) z tworzywa elastomerowego wyznaczający środkową oś wzdłużną (210) oraz parę krawędzi bocznych (220) biegnących równolegle do osi podłużnej (210), przy czym środkowa oś wzdłużna (210) wyznacza kierunek przemieszczania się taśmy (100) wzdłuż systemu przenośnikowego (10);

    PL 228 479 B1 pierwszą parę sznurowych warstw (120, 140) wzmacniających połączonych z pasem (110), przy czym pierwsza para (120, 140) zawiera warstwę górną (120) oraz warstwę dolną (140); oraz drugą parę sznurowych warstw (130, 150) wzmacniających, przy czym druga para (130, 150) połączona jest z pasem (110) i zawiera warstwę górną (130) oraz warstwę dolną (150), w której każda z warstwy górnej (120, 130) i dolnej (140, 150) pierwszej i drugiej pary zawiera wiele sznurów (170, 180, 190, 200) biegnących wzdłużnie pomiędzy krawędziami bocznymi (220), przy czym sznury (170, 180, 190, 200) mają końce (230) rozmieszczone pomiędzy środkową osią wzdłużną (210) a jedną z krawędzi bocznych (220); i w której warstwa górna (120, 130) i dolna (140, 150) pierwszej i drugiej pary są rozmieszczone naprzemiennie, tak że warstwa górna (130) drugiej pary (130, 150) jest umieszczona poniżej warstwy górnej (120) pierwszej pary (120, 140), warstwa dolna (140) pierwszej pary (120, 140) jest umieszczona poniżej warstwy górnej (130) drugiej pary (130, 150), a warstwa dolna (150) drugiej pary (130, 150) jest umieszczona poniżej dolnej warstwy (140) pierwszej pary (120, 140), i w której końce (230) warstwy górnej (120) i dolnej (140) pierwszej pary (120, 140) są wycofane względem końców (230) warstwy górnej (130) i dolnej (150) drugiej pary (130, 150) wzdłuż kierunku (250) biegnącego pomiędzy krawędziami bocznymi (220) i prostopadłego do osi wzdłużnej (210).
25. 25. Taśma według zastrz. 24, znamienna tym, że druga para warstw (130, 150) zawiera nienakładającą się część sznurów wzmacniających (170, 180, 190, 200), patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).
26. 26. Taśma według zastrz. 24, znamienna tym, że druga para warstw (130, 150) jest połączona ze sobą wyłącznie za pomocą warstwy elastomeru (260).
27. 27. Taśma według zastrz. 24, znamienna tym, że pierwsza (120, 140) i druga para warstw (130, 150) są zasadniczo symetryczne, patrząc wzdłuż osi wzdłużnej (210).
28. 28. Taśma według zastrz. 24, znamienna tym, że każda spośród pierwszej (120, 140) i drugiej pary warstw (130, 150) zawiera nakładającą się część, która biegnie zgodnie ze wzorem oczkowym, patrząc w kierunku (240) prostopadłym do osi wzdłużnej (210).

    PL 228 479 Β1