PL227488B1 - Urządzenie przyłączeniowe dla połączenia, od strony końcowej, sprężyny naciągowej - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie przyłączeniowe dla połączenia, od strony końcowej, sprężyny naciągowej, dla zastosowania w sprężynach naciągowych, których końce nie posiadają uformowanych uch.

Dzięki opisowi EP 2 539 600 B1 stał się znany system mocowania końcowego dla przymocowania sprężyny naciągowej, przy czym wewnątrz średnicy wewnętrznej sprężyny naciągowej niejako wkręca się zamocowanie końcowe, które w ten sposób znajduje oparcie wewnątrz skoku sprężyny naciągowej, powstającego przez zwoje.

Dzięki opisowi DE 606 718 A znane jest ucho mocujące dla śrubowych sprężyn naciągowych. Tego rodzaju ucho mocujące składa się z taśmy stalowej, tarcz lub tym podobnych, które w wymiarze średnicy sprężyny są zaopatrzone w otwory, w które wkręca się końce sprężyn naciągowych. W podobny sposób, także w opisie DE 381 316 A opisany jest analogiczny sposób postępowania.

Bardzo pracochłonne zamocowanie sprężyny naciągowej pokazuje opis DE 10 2012 109 477 A1. W przypadku sprężyny naciągowej, co najmniej na jednym z końców znajduje się wymienny, zabezpieczony łącznik dla połączenia z elementem konstrukcyjnym. Przy tym, łącznik składa się zasadniczo z płaskiego, wydłużonego korpusu, który posiada co najmniej jeden trzpień prowadzący, który poprzez koniec sprężyny wchodzi do średnicy wewnętrznej sprężyny naciągowej i podpiera się na obszarze podporowym wobec końca sprężyny i jest zabezpieczony przez dodatkową tarczę. Jednocześnie istnieje możliwość przystosowania, która zasadniczo leży poza końcem sprężyny. Przy tym, dla obciążenia rozciągającego są wsuwane pomiędzy zwoje sprężyny oddzielne elementy przytrzymujące.

Spiralnie lub śrubowo zwinięte sprężyny naciągowe, dla ich zastosowania wymagają ukształtowania, od strony końca, możliwości zamocowania. Jest ona zapewniona zazwyczaj dzięki uformowanym uchom. To ukształtowanie uch obejmuje jednocześnie jednak niebezpieczeństwo złamania, przede wszystkim przy obciążeniach dynamicznych. Opisane powyżej, różne środki w stanie techniki nie są jednak przyjazne w montażu, względnie są połączone z wysokimi kosztami wytwarzania i stosowania.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie prostego urządzenia przyłączeniowego dla połączenia, od strony końcowej, sprężyny naciągowej, w której materiał sprężyny nie powinien doznawać żadnej zmiany. Taka możliwość przyłączenia powinna być możliwa do stosowania w prosty sposób i dla najróżniejszych wykonań.

Zadanie według wynalazku zostało rozwiązane w ten sposób, że urządzenie przyłączeniowe składa się z dwóch elementów przytrzymujących, które każdorazowo na wolnym końcu podstawy, przebiegającej zasadniczo prostoliniowo, posiadają zagięcie ze znajdującymi się w jego obszarze końcowym zaokrągleniami, przy czym dają się one połączyć ze sprężyną naciągową tak, że wchodzą w przestrzeń wewnętrzną sprężyny naciągowej i każdorazowo wchodzą pomiędzy dwa sąsiadujące zwoje sprężyny naciągowej, przy czym elementy przytrzymujące lub dają się połączyć między sobą bezpośrednio lub pośrednio.

Rozwinięcie cech urządzenia przyłączeniowego według wynalazku przedstawione jest w zastrzeżeniach zależnych.

W celu zaopatrzenia zbudowanych spiralnie lub śrubowo sprężyn naciągowych w urządzenie przyłączeniowe, które może być użyte dla wszystkich możliwych dziedzin zastosowania, sięga się po dwa elementy przytrzymujące. Te elementy przytrzymujące posiada na jednym ze swoich końców zagięcie, które w obszarze końcowym posiada zaokrąglenie. Tego rodzaju wykonanie elementu przytrzymującego z zagięciem jest tak dopasowane pod względem wymiaru, że jego rozciągłość w pionie jest dopasowana co najmniej do średnicy zewnętrznej przeznaczonej do połączenia sprężyny naciągowej. Dzięki tego rodzaju środkowi jest możliwe, że dwa elementy przytrzymujące, wyposażone w swoje proste podstawy, każdorazowo swoimi zagięciami, poprzez rozwarcie i następujące potem przechylenie, są osadzane we wnętrzu sprężyny naciągowej. Przez następujące bezpośrednio potem ściśnięcie elementów przytrzymujących ich tyłami podstaw uzyskuje się to, że zagięcia wciskają się pomiędzy dwa sąsiadujące zwoje na każdej stronie sprężyny naciągowej. Tym samym, przez przyleganie do siebie elementów przytrzymujących swoimi tyłami, zagięcia wnikają pomiędzy zwoje do korpusu sprężystego sprężyny naciągowej i po następującym bezpośrednio potem połączeniu elementów przytrzymujących między sobą, podczas prawidłowego użycia nie są możliwe do ponownego usunięcia ze sprężyny naciągowej. W przypadku oddziaływania siłą na połączone elementy przytrzymujące, powstające obciążenie rozciągające jest równomiernie przenoszone na sprężynę naciągową. Dzięki

PL 227 488 B1 temu środkowi według wynalazku nie jest konieczne, aby końce sprężyn naciągowych musiały być ukształtowane w szczególny sposób. Ponadto, uzyskuje się wyrównujące rozłożenie siły sprężyny naciągowej, ponieważ oddziaływanie siły jest wprowadzane bezpośrednio do zwojów.

Także połączenie dwóch umieszczonych jedna w drugiej sprężyn naciągowych, może być wykonane analogicznie, w jednakowy sposób, z pierwszą parą elementów przytrzymujących dla wewnętrznej sprężyny naciągowej i z drugą parą elementów przytrzymujących dla zewnętrznej sprężyny naciągowej. Przy tym, obie pary elementów przytrzymujących są łączone między sobą, aby w ten sposób uzyskać jednocześnie równomierne obciążenie obu sprężyn naciągowych. Ponadto, istnieje możliwość umieszczenia równolegle także pewnej ilości kilku sprężyn naciągowych i co najmniej na jednym końcu zaopatrzenia ich wspólnie między sobą w elementy przytrzymujące.

W zmodyfikowanej postaci wykonania, element przytrzymujący może posiadać na swojej podstawie uformowane zagięcie. Dzięki okoliczności, że elementy przytrzymujące, w zależności od budowy sprężyn naciągowych, łączą się z różnymi grubościami drutów sprężyny, dwa elementy przytrzymujące mogą być wykonane z różną długością, w odniesieniu do wymiarów ich podstaw. Dzięki różnej długości, możliwości zamocowania w podstawach mogą być wykonane w odpowiadający sposób.

W celu uniemożliwienia ruchów obrotowych dwóch elementów przytrzymujących, umieszczonych swoimi podstawami naprzeciwko siebie, mogą one posiadać z boku, na każdej podstawie zagięcie. To zagięcie ułatwia łączenie podstaw. Aby całkowicie wykluczyć przekręcenie elementów przytrzymujących wewnątrz sprężyny naciągowej, możliwe jest ukształtowanie na jednej z obu podstaw występu, który w przypadku ruchu skręcającego lub dążenia do skręcania przylega do wolnego końca zwoju sprężyny. Dzięki temu występowi zagwarantowane jest niezawodne zamocowanie w położeniu użytkowym elementów przytrzymujących w sprężynie naciągowej.

Elementy przytrzymujące w opisanych powyżej wykonaniach mogą być one wytwarzane jako tłoczona część wyginana z blachy stalowej lub metalu i dostarczane w stanie zmontowanym ze sprężyną naciągową.

Jak to pokazuje rozwiązanie według wynalazku, sprężyny naciągowe mogą być zaopatrzone od strony końca, w sposób opłacalny, w elementy przytrzymujące według wynalazku. Części elementów przytrzymujących, które wystają jako podstawy ze sprężyny naciągowej/sprężyn naciągowych, mogą być połączone z każdym rodzajem łączników w rodzaju haków lub uchwytów dla krążków, uch lub tym podobnych. Taki sposób postępowania oszczędza koszty magazynowania i otwiera możliwość wykonania różnych możliwości przystosowania za pomocą jednakowych, tanich blach przytrzymujących.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym; fig. 1 przedstawia sprężynę naciągową z osadzonymi elementami przytrzymującymi, fig. 2 - widok dwóch umieszczonych jedna w drugiej sprężyn naciągowych z elementami przytrzymującymi i łącznikiem, fig. 2a - widok ukształtowania według fig. 2, od strony górnej, fig. 3 - szczegółowy widok boczny zamocowania dwóch umieszczonych jedna w drugiej sprężyn naciągowych według fig. 2, fig. 4 - widok perspektywiczny elementu przytrzymującego, fig. 5 - widok z góry układu z fig. 3, fig. 6 - widok połączenia, od strony końcowej, sprężyny naciągowej z uchwytem dla krążków, fig. 7 - zestawienie czterech elementów przytrzymujących z łącznikiem, bez sprężyn, fig. 8 - kolejną postać wykonania elementu przytrzymującego, fig. 8a - zmodyfikowaną postać elementu z fig. 8, fig. 9 - kolejną postać wykonania elementu przytrzymującego, fig. 9a - zmodyfikowaną postać elementu z fig. 9, fig. 10 widok kolejnej postaci elementu przytrzymującego z jednoczesnym wykonaniem łącznika, fig. 10a zmodyfikowaną postać elementu z fig. 10, fig. 11 - widok elementu przytrzymującego dla wspólnego mocowania trzech umieszczonych równolegle obok siebie sprężyn naciągowych, fig. 12 - przedstawia widok boczny elementu z fig. 11.

Fig. 1 przedstawia sprężynę naciągową 4, która posiada prosty koniec 16 zwoju sprężyny, który nie posiada ukształtowanego ucha lub oczka. W średnicy wewnętrznej sprężyny naciągowej 4 osadzone są elementy przytrzymujące 2, 3, których podstawy 17 leżą naprzeciwko siebie i wystają ze sprężyny naciągowej 4. Zamocowanie elementów przytrzymujących 2, 3 w sprężynie naciągowej 4 uzyskuje się dzięki temu, że blachy przytrzymujące 2, 3 z podstawami 17 w obszarze zagięć 7 są tak dociskane do siebie, że ich końce z zagięciami 7 mogą zostać wprowadzone do średnicy wewnętrznej sprężyny naciągowej 4, tym samym nie są potrzebne dodatkowe elementy konstrukcyjne. Następuj ące bezpośrednio potem przechylenie podstaw 17 względem siebie może być łatwo przeprowadzone. Przez dociskanie do siebie podstaw 17, elementy przytrzymujące 2, 3 dochodzą do siebie, przy czym łączenie podstaw 17 prowadzi nieuchronnie do wchodzenia zagięć 7 pomiędzy poszczególne zwoje sprężyny naciągowej 4. Wchodzenie zagięcia 7 pomiędzy zwoje sprężyny naciągowej 4 jest ułatwione

PL 227 488 B1 dzięki temu, że przekrój poprzeczny materiału sprężyny jest okrągły lub owalny, a zagięcia 7 na swoich wolnych końcach są skośne.

Na fig. 4 jest przedstawiony w widoku perspektywicznym element przytrzymujący 2, 3. Zasadniczo, element przytrzymujący 2, 3 składa się z prostej podstawy 17, która na jednym końcu zawiera zagięcie 7. W obszarach końcowych zagięcia 7 umieszczone są zaokrąglenia 14, które są dopasowane do średnicy sprężyny naciągowej 7 i umożliwiają wejście elementów przytrzymujących 2, 3 do średnicy wewnętrznej sprężyn naciągowych 4. Przy tym, pionowe ukształtowanie zagięcia 7 jest dopasowane do promienia sprężyny naciągowej 4. Wewnątrz podstawy 17 mogą znajdować sie wybrania 13 względnie otwory łączące 15, w celu umożliwienia połączenia pomiędzy dwoma przylegającymi do siebie elementami przytrzymującymi 2, 3. Poprzez wybranie 13, które może mieć najróżniejsze kształty, możliwe jest przystosowanie kolejnych elementów konstrukcyjnych lub urządzeń.

Na fig. 2 przedstawione jest zastosowanie dwóch umieszczonych jedna w drugiej sprężyn naciągowych 4, 5. Z końców 16 zwojów sprężyny wystają elementy przytrzymujące 8, 9, połączone z łącznikiem 10, który może być ukształtowany w sposób zróżnicowany. Na fig. 2a objaśniony jest widok końca sprężyny z wchodzącymi elementami przytrzymującymi 8, 9 i łącznikami 10.

Fig. 3 i 5 pokazują w przykładowym wykonaniu, jak są łączone elementy przytrzymujące 2, 3 i 8, 9, zarówno między sobą, jak i z łącznikiem 10. Dzięki skokowi sprężyny naciągowej 4, 5, końce elementów przytrzymujących 2, 3 i 8, 9 z zagięciami 7 nie są umieszczone na jednej płaszczyźnie, lecz są przestawione odpowiednio do skoku. To umożliwia łatwe osadzenie elementów przytrzymujących 2, 3, 8, 9. W przypadku układu 4, 5 podwójnej sprężyny, najpierw w wewnętrznej sprężynie 5, poprzez rozpieranie elementów przytrzymujących 2, 3, uzyskuje się włączenie pomiędzy zwoje sprężyny naciągowej 5. Następnie, w taki sam sposób, w sprężynie naciągowej 4, elementy przytrzymujące 8, 9 zostają osadzone pomiędzy zwojami sprężyny naciągowej 4. Jest oczywiste, że w tym przypadku elementy przytrzymujące 8, 9 nie mogą przylegać do siebie swoimi podstawami 17, lecz po osadzeniu podpierają się na podstawach 17 elementów przytrzymujących 2, 3. Po połączeniu elementów przytrzymujących 8, 9, elementy przytrzymujące 2, 3, 8, 9 zostają połączone między sobą. W pozostałą przestrzeń pośrednią może wejść łącznik 10 i przykładowo poprzez wybranie 13, może być on zamocowany za pomocą wkrętu umocowującego zamek lub tym podobnego.

Widok z fig. 5 wskazuje, że zamocowania mogą się znajdować zarówno wewnątrz elementów przytrzymujących 2, 3, lecz także wewnątrz łącznika 10.

Na fig. 6 jest przedstawione zastosowanie łącznika 10, w którym od strony końcowej, poprzez oś 12 ułożyskowany jest krążek linowy 11.

Kolejne korzystne postacie wykonania elementów przytrzymujących są pokazane na fig. 8 i 8a. Przy tym, element przytrzymujący 18, w obszarze bocznym na swojej podstawie 17 został zaopatrzony w zagięcie 20. W taki sam sposób, na elemencie przytrzymującym 19, w obszarze bocznym swojej podstawy 17, po tej samej stronie, znajduje się również zagięcie 20. Jeśli oba elementy przytrzymujące 18, 19 obróci się ich tyłami tak, to znaczy stroną przeciwną do zagięcia 7, że leżą one jeden przy drugim, wówczas dzięki zagięciom 20, obydwa elementy przytrzymujące 18, 19 są ustalane względem siebie, tak że wybrania 13 leżą w jednej płaszczyźnie. Ponadto, na elemencie przytrzymującym 19, również na długim boku podstawy znajduje się występ 21. Występ 21, w połączeniu z końcem 16 zwoju sprężyny, powoduje to, że uniemożliwione jest przekręcenie elementów przytrzymujących 18, 19, osadzonych w sprężynie naciągowej 4, 5, ponieważ występ 21 przylega do końca 15 zwoju sprężyny.

Wykonania elementów przytrzymujących 18, 19 na fig. 9 i 9a różnią sie wyłącznie rozciągłością wzdłużną podstaw 17. Oba wykonania razem z fig. 8, 8a i 9, 9a mogą być zastosowane w wykonaniu sprężyny podwójnej, jaka jest przedstawiona na fig. 7, jednak bez sprężyn. Poprzez wybranie 13, łącznik 10 w kombinacji z każdorazowo dwoma elementami przytrzymującymi 19 może być trwale z nimi połączony.

Zmodyfikowane wykonanie elementów przytrzymujących 22 i 28 pokazane jest na fig. 10 i 10a. Przy tym, na wolnych końcach podstaw uformowane są jednakowo łączniki 10. Te połowy łącznika 10 posiadają otwór 23, wokół którego znajduje się wgłębienie 25. Po połączeniu elementów przytrzymujących swoimi tyłami, przykładowo poprzez otwór 23 może zostać dołączony krążek lub inne części dobudowane.

Na fig. 11 przedstawione jest kolejne korzystne wykonanie elementu przytrzymującego 24. Za pomocą dwóch wykonań tego elementu przytrzymującego 24, możliwe jest przykładowo umieszczenie obok siebie trzech sprężyn naciągowych, a jednocześnie niezawodne połączenie, od strony końcowej,

PL 227 488 B1 poprzez zagięcia 7. Fig. 12 odzwierciedla element przytrzymujący 24 w widoku z boku. Łącznik 10 jest jednocześnie częścią składową elementu przytrzymującego 24.

Jak to przedstawiono powyżej w opisie, za pomocą elementów przytrzymujących 2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 24, 28 połączenie sprężyn naciągowych 4, 5, od strony końcowej, można wykonać w najróżniejszy sposób, tanio i szybko.

Koszty wytwarzania elementów przytrzymujących 2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 24, 28 są niewielkie, ponieważ mogą być one wytwarzane z materiału płaskiego jako tłoczona część wyginana.

Oznaczniki urządzenie przyłączeniowe 2 element przytrzymujący 3 element przytrzymujący 4 sprężyna naciągowa sprężyna naciągowa 6 zamocowanie 7 zagięcie element przytrzymujący 9 element przytrzymujący łącznik krążek linowy oś wybranie zaokrąglenie otwór łączący koniec zwoju sprężyny podstawa element przytrzymujący element przytrzymujący zagięcie występ element przytrzymujący otwór element przytrzymujący wgłębienie tył zagięcie element przytrzymujący

Claims (10)

1. Urządzenie przyłączeniowe dla połączenia, od strony końcowej, sprężyny naciągowej, wykonanej spiralnie lub śrubowo, w postaci płaskiego, rozciągniętego korpusu, który może być modyfikowany, znamienne tym, że urządzenie przyłączeniowe składa się z dwóch elementów przytrzymujących (2, 3) lub (8, 9) lub (18, 19) lub (22, 28) lub (24), które każdorazowo na wolnym końcu podstawy (17), przebiegającej zasadniczo prostoliniowo, posiadają zagięcie (7) ze znajdującymi się w jego obszarze końcowym zaokrągleniami (14), przy czym dają się one połączyć ze sprężyną naciągową (4, 5) tak, że wchodzą w przestrzeń wewnętrzną sprężyny naciągowej (4, 5) i każdorazowo wchodzą pomiędzy dwa sąsiadujące zwoje sprężyny naciągowej

PL 227 488 B1 (4, 5), przy czym elementy przytrzymujące (2, 3) lub (8, 9) lub (18, 19) lub (22, 28) lub (24) dają się połączyć między sobą bezpośrednio lub pośrednio.

2. Urządzenie przyłączeniowe według zastrz. 1, znamienne tym, że element przytrzymujący (19, 22, 24) posiada występ (21), który podpiera się na końcu (16) zwoju sprężyny naciągowej (4, 5).

3. Urządzenie przyłączeniowe według zastrz. 1, znamienne tym, że element przytrzymujący (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 28) posiada z boku zagięcie (20) na podstawie (17).

4. Urządzenie przyłączeniowe według zastrz. 1, znamienne tym, że zagięcie (7) w swojej rozciągłości pionowej jest zasadniczo równe lub większe od promienia zewnętrznego sprężyny naciągowej (4, 5).

5. Urządzenie przyłączeniowe według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że szerokość elementu przytrzymującego (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 28) jest tak dopasowana do średnicy wewnętrznej sprężyny naciągowej (4, 5), że element przytrzymujący (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 28) może wejść z luzem w sprężynę naciągową (4, 5).

6. Urządzenie przyłączeniowe według jednego z zastrz. 1-5, znamienne tym, że przy dwóch umieszczonych jedna w drugiej sprężynach naciągowych (4, 5) (sprężynie podwójnej), do każdej z pojedynczych sprężyn naciągowych (4, 5) przynajmniej na jednym końcu sprężyny naciągowej przyporządkowane są odpowiednio dwie blachy przytrzymujące (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 28), które dają się połączyć między sobą.

7. Urządzenie przyłączeniowe według jednego z zastrz. 1-6, znamienne tym, że element przytrzymujący (24) jest wyposażony w dużą ilość zagięć (7) dla zastosowania do jednakowej dużej ilości umieszczonych równolegle sprężyn naciągowych.

8. Urządzenie przyłączeniowe według jednego z zastrz. 1-7, znamienne tym, że elementy przytrzymujące (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 24, 28) są zaopatrzone w łącznik (10) i/lub zamocowanie (6) dla dalszego przyłączania do urządzeń lub części dobudowywanych.

9. Urządzenie przyłączeniowe według zastrz. 8, znamienne tym, że łącznik (10) jest ukształtowany jako hak, jarzmo lub uchwyt dla krążków lub tym podobne.

10. Urządzenie przyłączeniowe według jednego z zastrz. 1-9, znamienne tym, że elementy przytrzymujące (2, 3, 8, 9, 18, 19, 22, 24, 28) składają się ze stali lub metalu i dają się połączyć wymiennie ze sprężyną naciągową (4, 5).