PL200048B1 - Zespół dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie i jego zastosowanie - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest zespó l dwóch paneli pod- logowych polaczonych mechanicznie. Ka zdy z paneli ma rdzen oraz pierwsz a i drug a cz esc kraw edzi lacz acej do laczenia paneli pod logowych w po lozeniu mechanicznego polaczenia, usytuowane przeciwlegle i po laczone w piono- wej p laszczy znie lacz acej. Ponadto panel pod logowy ma uk lad blokuj acy, który zawiera mechaniczne elementy blokuj ace do pionowego laczenia pierwszej cz esci kraw edzi lacz acej pierwszego panelu pod logowego i drugiej czesci krawedzi lacz acej, do laczonego drugiego panelu oraz me- chaniczne elementy blokuj ace do poziomego laczenia pierw- szej i drugiej cz esci kraw edzi lacz acej. Mechaniczne elemen- ty blokuj ace zawieraj a rowek blokuj acy usytuowany w dolnej cz esci drugiego panelu i u lo zony równolegle z i w odleg lo sci od pionowej p laszczyzny lacz acej w drugiej cz esci kraw edzi lacz acej oraz maj acy skierowany do do lu otwór. Nieroz- dzielnie z rdzeniem pierwszego panelu pod logowego jest uformowany pas, który w pierwszej cz esci kraw edzi lacz a- cej wystaje z pionowej p laszczyzny lacz acej, a w odleg losci od p laszczyzny lacz acej na pasie jest ukszta ltowany ele- ment blokuj acy, który wystaje w kierunku p laszczyzny zawie- raj acej górny bok pierwszego panelu pod logowego i który ma co najmniej jedn a powierzchni e blokuj ac a dzia lania do wspó loddzia lywania z rowkiem blokuj acym. Rowek bloku- j acy, widziany w p laszczy znie paneli pod logowych i z dala od pionowej powierzchni lacz acej, ma wi eksz a szeroko sc ni z element lacz acy….. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie i jego zastosowanie.

Tego typu zespół jest stosowany zwłaszcza do mechanicznego łączenia cienkich podłóg z warstwą izolacji przeciwdźwiękowej paneli podłogowych złożonych z górnej warstwy powierzchniowej, pośredniego rdzenia z płyty pilśniowej i dolnej warstwy równoważącej takiej jak laminowany materiał podłogowy i fornirowany materiał podłogowy z rdzeniem z płyty pilśniowej.

Znany jest zespół dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie, przy czym każdy z paneli ma rdzeń oraz pierwszą i drugą część krawędzi łączącej do łączenia paneli podłogowych w położ eniu mechanicznego połączenia, usytuowane przeciwległe i połączone w pionowej płaszczyźnie łączącej. Panel podłogowy ma układ blokujący, który zawiera mechaniczne elementy blokujące do pionowego łączenia pierwszej części krawędzi łączącej pierwszego panelu podłogowego i drugiej części krawędzi łączącej, dołączonego drugiego panelu oraz mechaniczne elementy blokujące do poziomego łączenia pierwszej i drugiej części krawędzi łączącej. Mechaniczne elementy blokujące zawierają rowek blokujący usytuowany w dolnej części drugiego panelu i ułożony równolegle z i w odległości od pionowej płaszczyzny łączącej w drugiej części krawędzi łączącej oraz mający skierowany do dołu otwór. Nierozdzielnie z rdzeniem pierwszego panelu podłogowego jest uformowany pas, który w pierwszej części krawędzi łączącej wystaje z pionowej płaszczyzny łączącej, a w odległości od płaszczyzny łączącej na pasie jest ukształtowany element blokujący, który wystaje w kierunku płaszczyzny zawierającej górny bok pierwszego panelu podłogowego i który ma co najmniej jedną powierzchnię blokującą działania do współoddziaływania z rowkiem blokującym. Rowek blokujący, widziany w płaszczyźnie paneli podłogowych i z dala od pionowej powierzchni łączącej, ma większą szerokość niż element łączący.

Dlatego też poniższy opis stanu techniki, problemy powiązane ze znanymi układami oraz cele i wł aś ciwości wynalazku, jako nieograniczony przykł ad, skupią się na tym zakresie zgłoszenia patentowego, a w szczególności na prostokątnych panelach podłogowych o wymiarach około 1,2 m x 0,2 m i grubości 7 mm - 10 mm, przeznaczonych do mechanicznego łączenia wzdłuż dłuższych krawędzi jak również krótszych.

Cienki laminowany materiał podłogowy oraz drewniany, fornirowany materiał podłogowy są zazwyczaj złożone z rdzenia zawierającego 6 - 9 mm płytę pilśniową, 0,20 mm - 0,8 mm grubości górnej warstwy powierzchniowej i 0,1 mm - 0,6 mm grubości dolnej warstwy równoważącej. Warstwa powierzchniowa zapewnia wygląd i trwałość paneli podłogowych. Rdzeń zapewnia trwałość, a warstwa równoważąca utrzymuje panel w poziomie kiedy względna wilgotność (RH) waha się podczas roku. RH może wahać się pomiędzy 15% i 90%. Powszechne panele podłogowe tego typu są zazwyczaj łączone za pomocą klejonych połączeń na pióro i wpust (to jest połączenia posiadające pióro na panelu podłogowym i wpust na dołączanym panelu podłogowym) po dłuższej i krótszej stronie. Kładąc podłogę, panele są łączone ze sobą poziomo za pomocą wkładania wystającego pióra wzdłuż krawędzi łączącej pierwszego panelu do wpustu wzdłuż krawędzi łączącej drugiej dołączanego panelu. Ten sam sposób jest wykorzystany do łączenia wzdłuż dłuższej strony jak również wzdłuż krótszej strony. Pióro i wpust są zaprojektowane tylko do takiego poziomego łączenia i w szczególności do sposobu w jaki wgłębienia klejowe i powierzchnie kleją ce powinny być zaprojektowane, aby umoż liwić skuteczne przyklejenie pióra wewnątrz wpustu. Łączenie na pióro i wpust przedstawia współdziałające górną i dolną powierzchnię styku, które ustawiają panele pionowo w celu zapewnienia wypoziomowanej powierzchni wykończonej podłogi.

W dodatku do takich powszechnych podł óg, które są łączone poprzez elementy klejonych połączeń na pióro i wpust, ostatnio rozwinięto panele podłogowe, które są łączone mechanicznie i które nie wymagają używania kleju. Ten typ układu łączenia mechanicznego w dalszym ciągu odnosi się do „układu blokowania pasa”, ponieważ najbardziej charakterystycznym składnikiem tego układu jest wystający pas, który wspiera element blokujący.

Na Pos. la - Ic przedstawiono w trzech etapach sposób ustawienia pod kątem w dół do łączenia mechanicznego dłuższych boków tafli podłogowych według zgłoszenia patentowego WO 9426999.

Pos. IIa - IIc przedstawiają w trzech etapach sposób zatrzaskiwania dla mechanicznego łączenia krótszych boków tafli podłogowych według zgłoszenia patentowego WO 9426999.

Pos. Illa - IIIb są widokiem z góry i widokiem z dołu, odpowiednio, panelu podłogowej według zgłoszenia patentowego WO 9426999.

PL 200 048 B1

Pos. IVa-IVe przedstawiają cztery układy blokowania pasa, dostępne na rynku i układ blokowania pasa według zgłoszenia patentowego US 4426820.

Pos. V przedstawia w szczegółach podstawowe reguły znanego układu blokowania pasa do łączenia dłuższych boków paneli podłogowych według zgłoszenia patentowego WO 9426999.

Pos. VI przedstawia wariant układu blokującego.

Ze zgłoszenia patentowego WO 9426999 i WO 9966151 znany jest zespół blokowania pasa do łączenia paneli budowlanych, w szczególności paneli podłogowych. Ten układ blokujący umożliwia mechaniczne zablokowanie paneli pod kątami prostymi jak również równolegle z główną płaszczyzną paneli wzdłuż dłuższego boku jak również wzdłuż krótszego boku. Sposoby wytwarzania takich paneli podłogowych są ujawnione w zgłoszeniu patentowym EP 0958441 i EP 0958442. Podstawowe zasady układu i instalacji paneli podłogowych, jak również sposoby ich wytwarzania, jak opisano to w czterech wyżej wymienionych dokumentach, zostały użyte w obecnym wynalazku.

W celu uł atwienia zrozumienia i opisu obecnego wynalazku, jak również zrozumienia problemów leżących u podstaw wynalazku, krótki opis podstawowego układu i funkcji znanych paneli podłogowych według wyżej wspomnianych zgłoszeń patentowych WO 9426999 i WO 9966151 zostanie przedstawiony poniżej w odniesieniu do Pos. I i III, przedstawionych na załączonych rysunkach. Pos. IIla i Illb przedstawiają widok z góry i widok z dołu, odpowiednio, znanego panelu podłogowego 1. Panel 1 jest prostokątem z górnym bokiem 2, dolnym bokiem 3, dwoma przeciwległymi długimi bokami z częściami krawędzi łączącej 4a, 4b i dwoma przeciwległymi krótkimi bokami z częściami krawędzi łączącej 5a, 5b.

Zarówno części krawędzi łączącej 4a, 4b dłuższych boków jak i części krawędzi łączącej 5a, 5b krótszych boków mogą być połączone mechanicznie, bez użycia kleju, w kierunku D2 na Pos. Ic, tak aby łączyły się w płaszczyźnie łączącej F (zaznaczono na Pos. lIc). Dla tego celu panel 1 posiada płaski pas 6, montowany w fabryce, który to pas rozciąga się poprzez długość dłuższego boku 4a i który jest wykonany ze sprężystego arkusza aluminium. Pas 6 wystaje z płaszczyzny łączącej F w części krawędzi łączącej 4a. Pas 6 może być zamocowany mechanicznie w odniesieniu do pokazanego przykł adu wykonania lub za pomocą kleju, lub w inny sposób. Moż na użyć pasy z innych tworzyw, takich jak arkusze innych metali, jak również aluminium lub tworzywa sztucznego. Alternatywnie, pas 6 może zostać wykonany w jednym kawałku z panelem 1, na przykład poprzez dogodną obróbkę rdzenia panelu 1. Obecny wynalazek jest wykorzystywany do paneli podłogowych, w których pas jest utworzony nierozdzielnie z rdzeniem, i rozwiązuje specjalne problemy ujawniające się w takich panelach podłogowych i ich wytwarzaniu. Rdzeń panelu podłogowego nie musi być, ale korzystnie jest, wykonany z jednolitego tworzywa. Jakkolwiek pas 6 jest zawsze połączony w jedną całość z panelem 1, to nie jest nigdy zamontowany na panelu 1 podczas kładzenia podłogi, ale jest zamontowany lub utworzony w fabryce. Szerokość pasa 6 może wynosić około 30 mm, a jego grubość około 0,5 mm. Podobny, ale krótszy pas 6' jest umieszczony wzdłuż jednego krótszego boku 5a panelu 1. Część pasa 6, wystająca z płaszczyzny łączącej F, jest utworzona z elementem blokującym 8, rozciągającym się wzdłuż długości pasa 6. Element blokujący 8 posiada w swojej dolnej części blokującą powierzchnię działania 10, skierowaną w kierunku płaszczyzny łączącej F i posiadającą wysokość na przykład 0,5 mm. Kiedy kładziemy podłogę, ta blokująca powierzchnia 10 współdziała z rowkiem blokującym 14, utworzonym w dolnej części 3 części krawędzi łączącej 4b przeciwległego dłuższego boku dołączanego panelu 1'. Krótki bok pasa 6' jest wyposażony w odpowiadający element blokujący 8', a część krawędzi łączącej 5b przeciwległego krótszego boku posiada odpowiadający rowek blokujący 14'. Krawędź rowków blokujących 14, 14' najbliższych płaszczyźnie łączącej F tworzy blokującą powierzchnię działania 11 do współdziałania z blokującą powierzchnią działania 10 elementu blokującego.

Ponadto, do mechanicznego łączenia dwóch, dłuższego i krótszego boku w pionowym kierunku (kierunek D1 na Pos. Ic), panel 1 jest utworzony z poprzecznie otwartym wgłębieniem 16 wzdłuż jednego dłuższego boku (część krawędzi łączącej 4a) i jednego krótszego boku (część krawędzi łączącej 5a). W dolnej części wgłębienie 16 jest określone poprzez odpowiednie pasy 6, 6'. W przeciwległych częściach krawędzi 4b i 5b znajduje się górne wgłębienie 18, określające blokujące pióro 20, współdziałające z wgłębieniem 16 (patrz Pos. IIa).

Pos. la - Ic przedstawiają sposób w jaki dwa dłuższe boki 4a, 4b dwóch takich paneli 1, 1' na podstawie U mogą zostać połączone ze sobą poprzez ustawienie pod kątem do dołu. Pos. IIa - Ilb przedstawiają sposób w jaki krótsze boki 5a, 5b paneli 1, 1' mogą zostać połączone ze sobą poprzez zatrzaśnięcie. Dłuższe boki 4a, 4b mogą zostać połączone ze sobą za pomocą obydwu

PL 200 048 B1 sposobów, podczas gdy krótsze boki 5a, 5b - kiedy położono pierwszy rząd - są normalnie łączone ze sobą, w wyniku łączenia ze sobą dłuższych boków 4a, 4b i tylko za pomocą zatrzaśnięcia.

Kiedy nowy panel 1' i wcześniej zainstalowany panel 1 mają zostać połączone ze sobą wzdłuż ich części łączących dłuższych boków 4a, 4b, jak pokazano to na Pos. la - Ic, część krawędzi dłuższego boku 4b nowego panelu 1' jest wciskana w część krawędzi dłuższego boku 4a poprzedniego panelu 1, jak przedstawiono to na Pos. la, tak aby pióro blokujące 20 zostało wprowadzone do wgłębienia 16. Następnie panel 1' jest ustawiany pod kątem do dołu w kierunku ślepej podłogi U w odniesieniu do Pos. Ib. W tym połączeniu pióro blokujące 20 wchodzi do wgłębienia 16 całkowicie, podczas gdy element blokujący 8 pasa 6 wchodzi do rowka blokującego 14. Podczas ustawiania pod kątem do dołu górna część 9 elementu blokującego 8 może działać i zapewniać prowadzenie nowego panelu 1' w kierunku wcześniej zainstalowanego panelu 1. W pozycji połączonej, jak przedstawiono to na Pos. Ic, panele 1, 1' są zablokowane zarówno w kierunku D1 jak i kierunku D2 wzdłuż ich części krawędzi dłuższego boku 4a, 4b, ale również panele 1, 1' mogą być wzajemnie rozłączone we wzdłużnym kierunku połączenia wzdłuż dłuższych boków.

Pos. IIa - Ilc przedstawiają w jaki sposób części krawędzi krótszego boku 5a i 5b paneli 1, 1' mogą być mechanicznie połączone w kierunku D1, jak również kierunku D2 poprzez przesunięcie nowego panelu 1' w kierunku wcześniej zainstalowanego panelu 1, poziomo. Specyficznie, może być to wykonane w następstwie łączenia dłuższego boku nowego panelu 1' z wcześniej zainstalowanym panelem 1 w dołączanym rzędzie w sposób według Pos. Ia - Ic. W pierwszym kroku na Pos. Ila rozchylone powierzchnie przyległe do wgłębienia 16 i pióro blokujące 20 odpowiednio współpracują tak, aby pas 6' był zmuszony do przesunięcia się w dół jako bezpośredni rezultat połączenia ze sobą części krawędzi krótszych boków 5a, 5b. Podczas ostatecznego połączenia, pas 6' zatrzaskuje się, kiedy element blokujący 8' wchodzi do rowka blokującego 14', tak aby blokujące powierzchnie działania 10, 11 elementu blokującego 8' i rowka blokującego 14' zazębiły się ze sobą.

Poprzez powtarzanie kroków przedstawionych na Pos. Ia - Ic i lIa - lIc, cała podłoga może zostać ułożona bez użycia kleju wzdłuż wszystkich łączących krawędzi. Znane panele podłogowe, wyżej wspomnianego typu, są w ten sposób mechanicznie łączone zazwyczaj poprzez ustawienie ich pod kątem do dołu wzdłuż dłuższego boku, a kiedy dłuższy bok zostanie już zamocowany, zatrzaśnięcie ze sobą krótszych boków, poprzez poziome przesunięcie nowej panelu 1' wzdłuż dłuższego boku wcześniej zainstalowanego panelu 1. Panele 1, 1' mogą zostać zdjęte w odwrotnej kolejności do układania bez wywoływania jakichkolwiek uszkodzeń łącznika i mogą być ułożone ponownie. Te reguły układania są także zastosowane do obecnego wynalazku.

Dla optymalnego funkcjonowania, w wyniku połączenia ze sobą, panele powinny móc przyjmować położenie wzdłuż ich dłuższych boków, w którym może występować niewielki luz pomiędzy blokującą powierzchnią działania 10 elementu blokującego oraz działania blokującą powierzchnią 11 rowka blokującego 14. Bardziej szczegółowy opis tego luzu został przedstawiony w zgłoszeniu patentowym WO 9426999. Taki luz może mieć wartość 0,01 mm - 0,05 mm pomiędzy blokującymi powierzchniami działania 10, 11, kiedy następuje wciśnięcie dłuższych krawędzi łączonych panelu jedna w drugą.

Jakkolwiek nie powinno być żadnego luzu w krawędziach górnych krawędzi łączących w górnej części tafli podłogowych.

W dodatku do tego, co jest znane z wyż ej wspomnianych zgł oszeń patentowych, znana jest laminowana podłoga z mechanicznym łączeniem według zastrzeżenia patentowego WO 9426999. Ta laminowana podłoga, która jest przedstawiona na Pos. IVa ma 7,2 mm grubości oraz 0,6 mm aluminiowy pas 6, który jest mechanicznie dołączany po stronie pióra. Blokująca powierzchnia działania 10 elementu blokującego 8 ma nachylenie (w dalszym ciągu określone jako kąt blokujący) około 80° do płaszczyzny panelu. Element blokujący ma górną zaokrągloną część prowadzącą i dolną blokującą powierzchnię działania. Zaokrąglona górna część prowadząca, która ma znacząco mniejszy kąt niż powierzchnia blokująca, przyczynia się istotnie do umiejscowienia paneli podłogowych podczas instalacji oraz do ułatwienia wślizgiwania się elementu blokującego do rowka blokującego podczas procesu ustawiania pod kątem i zatrzaskiwania. Pionowe połączenie jest zaprojektowane jako zmodyfikowane łączenie na pióro i wpust, gdzie termin „zmodyfikowany” oznacza możliwość łączenia ze sobą pióra i wpustu poprzez proces ustawiania pod kątem.

Zgłoszenie patentowe WO 9747834 ujawnia system blokowania pasów, który ma pas z płyty pilśniowej i jest oparty na wyżej poznanych regułach. Na Pos. IVc, przedstawiono odchylenie panelu co w rezultacie dało wysokie tarcie i utrudniło ustawianie paneli pod kątem względem siebie i przemieszczanie ich. Dokument przedstawia kilka przykładów wykonania układu blokującego. Wszystkie

PL 200 048 B1 powierzchnie blokujące mają kąt, który nie przekracza 60°, a układy łączące nie mają powierzchni prowadzących.

Inne znane systemy blokujące do mechanicznego łączenia paneli są opisane, na przykład, w zgłoszeniu patentowym GB-A-2256023, przedstawiającym jednostronne mechaniczne łączenie do zapewniania złącza kompensacyjnego w drewnianym panelu do użytku zewnętrznego. Układ blokujący nie pozwala na łączenie krawędzi łączących i nie może zostać otwarty poprzez ustawienie pod kątem do góry krawędzi łączących. Ponadto element blokujący i rowek blokujący są zaprojektowane w sposób, który nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości na rozciąganie. Zgłoszenie patentowe US-A-4426820 (przedstawione na Pos. IVe) dotyczy mechanicznego układu blokującego do sportowych podłóg z tworzywa sztucznego, w których podłoga jest umyślnie zaprojektowana w taki sposób, aby nie było możliwe ani przemieszczenie paneli podłogowych wzdłuż siebie ani zablokowanie krótszych boków paneli poprzez zatrzaśnięcie.

Znana jest 7,2 mm laminowana podłoga z układem blokowania pasów, która zawiera pas z płyty pilśniowej i jest wytwarzana według zgłoszenia patentowego WO 9426999 oraz WO 9966151. Ta laminowana podłoga jest przedstawiona w przekroju poprzecznym na Pos. IVb.

Znana jest laminowana podłoga o grubości 7,8 mm z blokadą pasów. Przekrój poprzeczny części krawędzi łączącej tego układu jest przedstawiony na Pos. IVd. Także w tej podłodze pas jest złożony z płyty pilśniowej i warstwy równoważącej.

Znane są układy posiadają powierzchnie blokujące z niewielkimi kątami blokującymi, a prowadnica, w przypadkach gdzie występuje, ma znajdować się w górnej części elementu blokującego.

Chociaż podłogi według zgłoszenia patentowego WO 9426999 i WO 9966151 mają wiele zalet w porównaniu z tradycyjnymi, klejonymi podłogami, pożądane są dalsze ulepszenia głównie w cienkiej budowie podłogi.

Pionowy układ łączenia, który zawiera elementy blokujące i rowki blokujące, posiada dwie współoddziałujące części, mianowicie część blokującą z blokującymi powierzchniami działania, które zapobiegają ślizganiu się paneli podłogowych, oraz część prowadzącą, która ustala położenie paneli i przyczynia się do tego, że element blokujący może zostać włożony do rowka blokującego. Im większa różnica kątowa pomiędzy płaszczyzna blokującą i częścią prowadzącą, tym większa zdolność prowadząca.

Korzystny przykład wykonania elementu blokującego według zgłoszenia patentowego WO 9426999, mającego zaokrągloną część górną i prostokątną dolną powierzchnię blokującą, jest idealny do zapewnienia łącznika o wysokiej wytrzymałości. Ustawianie pod kątem do środka i funkcja zatrzaskiwania są także bardzo dobre i mogą zostać osiągnięte z całkowicie szczelnymi krawędziami łączącymi dzięki temu, że pas jest zagięty do dołu, poprzez co element blokujący otwiera i zatrzaskuje się do rowka blokującego.

Wadą tego projektu elementu blokującego jest funkcja podnoszenia, która jest istotną częścią w większości mechanicznych układów blokujących. Rowek blokujący podąża za kołowym łukiem, którego środek znajduje się na górnej krawędzi łączącej (to jest, gdzie pionowa płaszczyzna łącząca przecina się z górnym bokiem panelu podłogowego). Jeżeli rowek blokujący ma kąt blokujący odpowiadający stycznej do łuku kołowego, dalej zwanym kątem przyłożenia, podnoszenie może być wykonywane bez żadnych problemów. Jeżeli kąt blokujący jest większy niż kąt przyłożenia, części układu blokującego będą zachodziły na siebie podczas ustawiania pod kątem do góry, co spowoduje, że podnoszenie będzie znacznie utrudnione.

Na Pos. IVa panel ma aluminiowy pas z kątem blokującym około 80° i kątem przyłożenia około 65°. Inne znane układy z pasami wykonanymi nierozdzielnie z rdzeniem panelu podłogowego posiadają kąty blokujące i kąty przyłożenia wynoszące 30° - 55° dzięki temu, że szerokość pasa jest węższa, a promień ł uku koł owego mniejszy. Daje to w rezultacie mniejszą wytrzymał o ść na rozcią ganie w poziomym kierunku D2, ponieważ element blokujący łatwo ześlizguje się z rowka blokującego. Ponadto poziome naprężnie rozciągające zostanie częściowo zmienione w siłę skierowana ku górze, która może spowodować, że krawędzie zostaną uniesione. Ten podstawowy problem zostanie teraz wytłumaczony w szczegółach.

Kiedy względna wilgotność, RH, zmienia się z około 80% w lecie do około 20% w zimie podłoga z warstwami izolacji przeciwdźwiękowej kurczy się o około 10 mm w typowym pomieszczeniu. Ruch następuje w sposób niewidoczny pod listwą przypodłogową przy ścianach otaczających. To kurczenie będzie przesuwało wszystkie meble, które wywierają nacisk na podłogę. Testy pokazały, że jeżeli pomieszczenie jest wyposażone w ciężkie regały wzdłuż ścian, łącznik będzie

PL 200 048 B1 podlegał bardzo wysokim obciążeniom lub naprężeniom rozciągającym w zimie. Wzdłuż dłuższego boku to obciążenie może wynieść około 300 kg na metr bieżący łącznika. Wzdłuż krótszego boku, gdzie obciążenie jest rozmieszczone ponad szerokością mniejszego łącznika, obciążenie może wynieść 500 kg na metr bieżący.

Jeżeli powierzchnie blokujące mają niski kąt blokujący, wytrzymałość łącznika zostanie ograniczona. W zimie krawędzie łączące mogą ześlizgiwać się z siebie tak, że powstaną niepożądane widzialne szczeliny łączące na górnym boku podłogi. Poza tym, pochylona powierzchnia blokująca elementu blokującego będzie naciskała górną powierzchnię blokującą rowka blokującego ku górze w kierunku powierzchni łączącej. Górna część pióra bę dzie naciskał a górną część rowka wpustowego ku górze, co w rezultacie da niepożądane uniesienie krawędzi. Obecny wynalazek jest oparty na zrozumieniu, że problemy te mogą zostać ograniczone, na przykład, poprzez wytworzenie powierzchni blokujących o wysokich kątach blokujących, przekraczających 50° i na przykład poprzez przesunięcie płaszczyzn blokujących ku górze w konstrukcji. Idealny układ stanowią prostopadłe powierzchnie blokujące. Takie powierzchnie blokujące jednakże są trudne do otwarcia, szczególnie gdy pas jest wykonany z płyty pilśniowej i nie jest elastyczny, jak pasy na przykład z aluminium.

Prostopadłe powierzchnie blokujące mogą być otwierane, jeżeli wykorzystywana jest interakcja pomiędzy wieloma czynnikami. Pas powinien być szeroki względem grubości podłogi i powinien mieć dobrą sprężystość. Tarcie pomiędzy powierzchniami blokującymi powinno być zminimalizowane, powierzchnia blokująca powinna być mała, a tworzywo włókniste w rowku blokującym, element blokujący i górne krawędzie łączące układu blokującego powinny być ściśliwe. Ponadto zaletą jest jeżeli panele w zablokowanej pozycji będą miały mały luz, wynoszący kilka setnych milimetra pomiędzy blokującymi powierzchniami działania rowka blokującego i elementu blokującego, gdy dłuższe boki części krawędziowych paneli zostaną ze sobą ściśnięte.

Obecnie nie istnieją żadne znane produkty lub sposoby, które dają wystarczająco dobre rozwiązanie problemów, które są związane z istotnie prostopadłymi powierzchniami blokującymi, które jednocześnie są łatwe do otwarcia.

Byłoby dużą zaletą, gdyby otwierane powierzchnie blokujące mogły być wykonane z większą dowolnością i większym kątem blokującym, korzystnie 90°, w połączeniu z wąskimi pasami, które ograniczają straty w połączeniu z działaniem. Produkcja byłaby ułatwiona, ponieważ narzędzia robocze musiałyby być tylko dokładnie prowadzone w poziomym kierunku, a łącznik posiadałby wysoką wytrzymałość.

Podsumowując, istnieje ogromna potrzeba zapewnienia układu blokującego, który spełnia wyżej wymienione wymagania i problemy oraz bierze pod uwagę znacznie szerszy zakres niż stan techniki.

Zespół dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie, według wynalazku, przy czym każdy z paneli ma rdzeń oraz pierwszą i drugą część krawędzi łączącej do łączenia paneli podłogowych w położeniu mechanicznego połączenia, usytuowane przeciwległe i połączone w pionowej płaszczyź nie łączą cej, a ponadto panel podł ogowy ma ukł ad blokują cy, który zawiera mechaniczne elementy blokujące do pionowego łączenia pierwszej części krawędzi łączącej pierwszego panelu podłogowego i drugiej części krawędzi łączącej, dołączonego drugiego panelu oraz mechaniczne elementy blokujące do poziomego łączenia pierwszej i drugiej części krawędzi łączącej, przy czym mechaniczne elementy blokujące zawierają rowek blokujący usytuowany w dolnej części drugiego panelu i uł o ż ony równolegle z i w odległoś ci od pionowej płaszczyzny łączącej w drugiej części krawędzi łączącej oraz mający skierowany do dołu otwór, przy czym nierozdzielnie z rdzeniem pierwszego panelu podłogowego jest uformowany pas, który w pierwszej części krawędzi łączącej wystaje z pionowej płaszczyzny łączącej, a w odległości od płaszczyzny łączącej na pasie jest ukształtowany element blokujący, który wystaje w kierunku płaszczyzny zawierającej górny bok pierwszego panelu podłogowego i który ma co najmniej jedną powierzchnię blokującą działania do współoddziaływania z rowkiem blokującym, przy czym rowek blokujący, widziany w płaszczyźnie paneli podłogowych i z dala od pionowej powierzchni łączącej, ma większą szerokość niż element łączący, charakteryzuje się tym, że co najmniej jedna blokująca powierzchnia działania elementu blokującego jest płaska i jest usytuowana w górnej części elementu blokującego w pobliżu jego wierzchołka i w odległości od górnej strony wystającego pasa oraz jest skierowana w stronę płaszczyzny łączącej, zaś rowek blokujący ma co najmniej jedną płaską blokującą powierzchnię działania współpracującą z powierzchnią blokującą elementu blokującego w połączonym położeniu, przy czym powierzchnia działania rowka blokującego jest

PL 200 048 B1 usytuowana w rowku blokującym w odległości od otworu rowka blokującego, zaś rowek blokujący, w dolnej krawę dzi najbliż szej do powierzchni łączącej ma nachyloną lub zaokrą gloną część prowadzącą do prowadzenie elementu blokującego w rowku blokującym podczas skośnego do dołu ułożenia drugiego panelu względem pierwszego panelu poprzez zazębianie części elementu blokującego, która jest umieszczona ponad powierzchnią blokującą elementu blokującego lub przyległa do jej górnej krawędzi, przy czym część prowadząca rozciąga się od powierzchni blokującej rowka blokującego do otworu rowka blokującego, zaś blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowka blokującego tworzą z górną stroną panelu kąt blokujący o wielkości co najmniej 50°.

Panele podłogowe posiadają rdzeń, a na górnej stronie rdzenia jest usytuowana warstwa powierzchniowa, zaś na tylnej stronie rdzenia jest umieszczona warstwa równoważąca.

Korzystnym jest gdy blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowka blokującego tworzą z górną stroną panelu kąt o wielkości co najmniej 60°, a w szczególności gdy blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowka blokującego tworzą z górną stroną panelu kąt o wielkości co najmniej 80°, korzystnie blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowka blokującego z górną stroną panelu tworzą kąt o wielkości 90°.

Elementy blokujące paneli podłogowych w postaci mechanicznych elementów współpracujących pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania układu blokującego, są usytuowane do umieszczenia elementu blokującego w rowku blokującym i pochylenia pod kątem do środka jednego panelu podłogowego w kierunku innego panelu podłogowego, przy czym płaszczyzny części krawędzi łączących dwóch paneli podłogowych są w styku w pobliżu granicy pomiędzy płaszczyzną łączącą i górną stroną paneli pod ł ogowych.

Elementy blokujące paneli podłogowych w postaci mechanicznych elementów współpracujących pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są usytuowane do umieszczania elementu blokującego w rowku blokującym poprzez poziomy ruch jednego panelu podłogowego w kierunku innego panelu podłogowego gdy sprzężony pasa jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia elementu blokującego w rowku blokującym.

Elementy blokujące paneli podłogowych w postaci mechanicznych elementów blokujących pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są usytuowane do umieszczania elementu blokującego w rowku blokującym poprzez pionowy ruch jednego panelu podłogowego w kierunku innego panelu podłogowego gdy sprzężony pas, jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia w elemencie blokującym w rowku blokującym.

Grubość W elementu blokującego mierzona równolegle do górnej strony paneli podłogowych na jednym poziomie z blokującą powierzchnią działania elementu blokującego ma wielkość W > 0,5 H, gdzie H jest wysokością elementu blokującego widzianego od górnej strony pasa .

Grubość W elementu blokującego mierzona równolegle do górnej strony paneli podłogowych na jednym poziomie z blokującą powierzchnią działania elementu blokującego ma wielkość W < 5 * H, gdzie H jest wysokością elementu blokującego widzianego od górnej strony pasa.

Element blokujący ma grubość W mierzoną równolegle do górnej strony paneli podłogowych, która jest większa w dolnej części elementu blokującego niż w jego górnej części.

Dolna część prowadząca rowka blokującego i odpowiadająca jej dolna część elementu blokującego są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.

Część prowadząca rowka blokującego ma sekcję, która jest umieszczona wewnątrz łuku kołowego, w którego środku płaszczyzna łącząca przecina się z górną stroną panelu podłogowego i który jest styczny do górnej części elementu blokującego.

Element blokujący ma górną pochyloną lub zaokrągloną część prowadzącą, która jest umieszczona ponad działającą powierzchnią blokującą elementu blokującego i na zewnątrz łuku kołowego, w którego ś rodku pł aszczyzna łączą ca przecina się z górną stroną paneli podł ogowych, i który jest styczny do górnej części elementu blokującego.

Suma z jednej strony poziomej odległości pomiędzy dolną krawędzią części prowadzącej rowka blokującego i łuku kołowego oraz, z drugiej strony, poziomej odległości pomiędzy górną krawędzią części prowadzącej elementu blokującego i łukiem kołowym zawsze przekracza zero, przy czym pozioma odległość dla niższej krawędzi rowka blokującego jest ujemna jeśli ta niższa krawędź jest umieszczona na zewnątrz łuku kołowego.

Element blokujący ma część prowadzącą, przy czym część prowadząca i rowek blokujący są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.

PL 200 048 B1

Element blokujący i głębokość rowka blokującego mają wysokość przy której górna część elementu blokującego w zablokowanym położeniu jest usytuowana bez zazębiania rowka blokującego.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania mają usytuowanie przy którym element blokujący jest wysunięty z rowka blokującego w kierunku górnego pochylenia panelu podłogowego, mającego rowek blokujący, do styku pomiędzy częściami płaszczyzny krawędzi łączących paneli podłogowych w pobliżu granicy pomiędzy płaszczyzną łączącą i górną stroną paneli pod łogowych.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania, mają konfigurację przy której panele podłogowe są przesunięte równolegle z płaszczyzną łączącą w poł oż eniu zablokowania.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania paneli podłogowych są uformowane w częściach krawę dzi łączą cych paneli podł ogowych.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania paneli podłogowych są uformowane w postaci połączenia na pióro i wpust.

Pas jest z tworzywa innego niż rdzeń panelu podłogowego i jest nierozdzielnie połączony z rdzeniem.

Pas jest uformowany w jednym kawałku z rdzeniem panelu podłogowego i nierozdzielnie połączony z rdzeniem.

Blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowek blokujący mają kąt blokujący, który jest prostopadły do górnej strony paneli podłogowych, przy czym blokujące powierzchnie działania elementu blokującego i rowek blokujący mają wysokość równoległą z płaszczyzną łączącą, która jest mniejsza niż 0,5 razy wysokości elementu blokującego, zaś element blokujący w swoim górnym końcu ma pochyloną lub zaokrągloną część prowadzącą, rozciągającą się od blokującej powierzchni działania elementu blokującego do zazębiania z częścią prowadzącą rowka blokującego w położeniu wprowadzania elementu blokującego do rowka blokującego.

Suma z jednej strony poziomej odległości pomiędzy dolną krawędzią części prowadzącej rowka blokującego i łuku kołowego w którego środku płaszczyzna łącząca przecina górną stronę paneli podłogowych, i który jest styczny do górnej części elementu blokującego oraz, z drugiej strony, poziomej odległości pomiędzy górną krawędzią części prowadzącej elementu blokującego i łukiem kołowym zawsze przekracza zero, przy czym odległość pozioma dla dolnej krawędzi rowka blokującego jest ujemna gdy niższa krawędź jest umieszczona na zewnątrz łuku kołowego.

Panele podłogowe posiadają rdzeń, zaś na górnej stronie rdzenia jest usytuowana warstwa powierzchniowa, a na tylnej stronie rdzenia jest umieszczona warstwa równoważąca.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są uformowane do umieszczenia elementu blokującego w rowku blokującym poprzez poziomy ruch jednego panelu podłogowego w kierunku innego panelu podłogowego gdy sprzężony pas jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia w elemencie blokującym w rowku blokującym.

Dolna część prowadząca rowka blokującego i odpowiadająca jej dolna część elementu blokującego są ułożone z odstępem w zablokowanym położeniu.

Element blokujący ma górną część prowadzącą, która jest umieszczona ponad blokującą powierzchnią działania elementu blokującego i dalej w odległości od środka niż łuk kołowy, który jest styczny do górnego końca elementu blokującego.

Część prowadząca elementu blokującego i rowek blokujący są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.

Element blokujący i głębokość rowka blokującego mają wysokość przy której górna część elementu blokującego w zablokowanym położeniu jest pozbawiona zazębienia z rowkiem blokującym.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania są usytuowane do przesuwania paneli podłogowych równolegle z płaszczyzną łączącą (F) w położeniu zablokowania.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania paneli podłogowych są uformowane w częściach krawę dzi łączą cych paneli podł ogowych.

Mechaniczne elementy blokujące pionowego blokowania paneli podłogowych mają postać połączenie na pióro i wpust.

Pas jest z tworzywa innego niż rdzeń panelu podłogowego i jest nierozdzielnie połączony z rdzeniem.

PL 200 048 B1

Pas jest uformowany w jednym kawałku z rdzeniem panelu podłogowego i nierozdzielnie połączony z rdzeniem.

Zastosowanie zespołu dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie, zdefiniowanego w zastrz. 1, do wytwarzania podł ogi.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest to, że zapewnia powierzchnie blokujące o dużym kącie blokującym i dużej wytrzymałości, poziomy układ łączący, który ma takie powierzchnie blokujące i który w tym samym czasie może zostać otwarty, oraz poziomy układ łączący, który ma takie blokujące powierzchnie i w tym samym czasie zawiera części prowadzące do ustalania położenia paneli podłogowych. Element blokujący ma blokującą powierzchnię działania w swojej górnej części zamiast swojej dolnej części, jak ma to miejsce w obecnym stanie techniki. Kiedy podnosimy zainstalowaną podłogę ustawiając ją pod kątem do góry, powierzchnia blokująca rowka blokującego będzie wywierała nacisk na górną część elementu blokującego. W rezultacie pas zostanie zgięty do tyłu i do dołu, a element blokujący zostanie otwarty w ten sam sposób, jak podczas ustawiania pod kątem do środka. W układzie elementu blokującego i rowka blokującego, ten nacisk może zostać osiągnięty w części elementu blokującego, która znajduje się bliżej szczytu elementu blokującego niż w tej części elementu blokującego, która działa w pozycji zablokowanej. W ten sposób siła otwierająca będzie niższa niż siła blokująca. Kąt przyłożenia, to jest styczna do łuku kołowego o środku, gdzie pionowa pł aszczyzna łączą ca przecina górny bok panelu podł ogowego, jest wię kszy w górnej części elementu blokują cego niż w jego dolnej części. Jeśli część powierzchni blokującej, która zgodnie z obecnym stanem techniki, jest umieszczona w dolnej części elementu blokującego i rowku blokującym odpowiednio, jest umieszczona w górnej części według wynalazku, róż nica w stopniu pomiędzy ką tem blokującym i kątem przyłożenia będzie mniejsza, a zwalnianie blokady podczas podnoszenia zainstalowanej podłogi będzie ułatwione.

Prowadzenia paneli podłogowych podczas ustawiania pod katem do środka, kiedy podłoga ma zostać położona ma ogromne znaczenie zwłaszcza przy ustawiania pod kątem do środka dłuższych boków paneli podłogowych, ponieważ panele podłogowe są często wypaczone i zakrzywione, i dlatego też są nieco łukowate lub mają kształ t „banana”. Ten kształt łukowaty moż e wynosić kilka dziesiątych milimetra i dlatego też nie może być łatwo zauważony gołym okiem na luźnym panelu. Jeśli zdolność prowadząca układu blokującego przekracza maksymalny kształt łukowaty, panele podłogowe mogą łatwo być ustawione pod kątem do dołu i nie muszą być mocno naciskane względem krawędzi łączącej w celu pogłębienia kształtu łukowatego i umożliwią włożenia elementu blokującego do rowka blokującego. W układach blokujących znanych ze stanu techniki, część prowadząca jest utworzona w górnej części elementu blokującego, a jeśli powierzchnia blokująca jest przesunięta ku górze do górnej części, niemożliwym jest utworzenie wystarczająco dużej części prowadzącej. Wystarczająco duże i ponad wszystko bardziej wydajne i niezawodne prowadzenie jest osiągnięte według wynalazku poprzez część prowadzącą, przesuwaną do rowka blokującego w swojej dolnej części. Według wynalazku moż liwym jest nawet utworzenie całkiem koniecznego prowadzenia w dolnej części rowka blokującego. W korzystnych przykładach wykonania współdziałające części prowadzące mogą być także utworzone zarówno w górnej części elementu blokującego, jak i dolnej części rowka blokującego.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku na którym fig. 1 - 2 przedstawiają układ blokujący według wynalazku, fig. 3 - inny przykład panelu podłogowego i układu blokującego, fig. 4 - 6 przedstawiają warianty rowków blokujących i elementów blokujących trzech dalszych przykładów panelu podłogowego oraz układ blokujący według obecnego wynalazku.

Przed opisaniem korzystnych przykładów wykonania, w odniesieniu do Pos. V, nastąpi szczegółowe wyjaśnienie najważniejszych części w układzie blokowania pasa.

Wynalazek może być zastosowany w układach łączących z obrobionym pasem, który jest wykonany w jednym kawałku z rdzeniem panelu lub z pasem, który jest nierozdzielny z rdzeniem panelu, ale który został wykonany z oddzielnych tworzyw, na przykład aluminium. Ponieważ opracowane przykłady wykonania, gdzie pas i rdzeń są wykonane z tego samego tworzywa, stanowią największy problem ze względu na wyższe tarcie i gorszą elastyczność, poniższy opis skupiony jest na tym zakresie zgłoszenia.

Przekroje poprzeczne, pokazane na Pos. V, są hipotetycznymi, nie opublikowanymi przekrojami poprzecznymi, ale są bardzo podobne do układu blokującego znanego panelu. Pos. V nie przedstawia wynalazku, ale jest użyta jako punkt początkowy opisu dla układu blokującego pas do mechanicznego

PL 200 048 B1 łączenia łączonych paneli podłogowych. Części odpowiadające tym na poprzednich figurach są w wię kszoś ci przypadków wyposaż one w te same numery referencyjne. Budowa, funkcjonowanie i skł ad materiał owy podstawowych elementów panelu z Pos. V są takie same jak w przykładach wykonania obecnego wynalazku, i skutkiem tego, gdzie to możliwe, poniższy opis Pos. V także ma zastosowanie do później opisanych przykładów wykonania wynalazku.

W przedstawionym przykładzie wykonania, panele 1, 1' są prostokątne z przeciwległymi częściami krawędzi dłuższego boku 4a, 4b i przeciwległymi częściami krawędzi krótszego boku 5a, 5b. Pos. V przedstawia pionowy przekrój poprzeczny fragmentu części krawędzi dłuższego boku 4a panelu 1, jak również fragment części krawędzi dłuższego boku 4b łączonego panelu 1'. Panele 1 mają rdzeń 30, który jest złożony z płyty pilśniowej i który wspiera warstwę powierzchniową 32 na swoim przednim boku (górna bok) i warstwę równoważącą 34 na swoim tylnym boku (dolny bok). Pas 6 jest utworzony z rdzenia i warstwy równoważącej panelu poprzez wycięcie i wspiera element blokujący 8. Dlatego też, pas 6 i element blokujący 8 w ten sposób stanowią przedłużenie dolnej części rowka wpustowego 36 panelu podłogowego 1. Element blokujący 8, utworzony na pasie 6, ma blokującą powierzchnię działania 10, która współpracuje z blokującą powierzchnią działania 11 w rowku blokującym 14 w przeciwległej części krawędzi dłuższego boku 4b łączonej panelu 1'. Poziome blokowanie paneli 1, 1' poprzecznie do krawędzi łączącej (kierunek D2) jest osiągnięte poprzez zazębienie pomiędzy blokującymi powierzchniami działania 10, 11. Blokująca powierzchnia działania 10 elementu blokującego 8 i blokująca powierzchnia działania 11 rowka blokującego 14 tworzą kąt blokujący A z płaszczyzną równoległą z górnym bokiem paneli podł ogowych. Ten ką t blokują cy A, wynoszą cy 60°, odpowiada stycznej do łuku kołowego C, który ma swój środek w górnej krawędzi łączącej, to jest przecięciu pomiędzy płaszczyzną łączącą F i górnym bokiem panelu, i który mija blokujące powierzchnie działania 10, 11. W ustawieniu pod kątem do góry panelu podłogowego 1' względem panelu podłogowego 1, rowek blokujący będzie podążał za łukiem kołowym C i dzięki temu będzie można wykonać podniesienie bez żadnego oporu. Górna część elementu blokującego posiada część prowadzącą 9, która w montażu i ustawieniu pod kątem do środka prowadzi panel podłogowy do odpowiedniej pozycji.

Aby utworzyć pionową blokadę w kierunku D1, część krawędzi łączącej 4a posiada bocznie otwarty rowek wpustowy 36, a przeciwległa część krawędzi łączącej 4b posiada bocznie wystające pióro 38, który w pozycji połączonej jest włożony w rowek wpustowy 36. Górne powierzchnie styku 43 i dolne powierzchnie styku 45 układu blokującego są także płaskie i równoległe z płaszczyzną panelu podłogowego.

W połączonej pozycji według Pos. V, dwie umieszczone obok siebie górne cz ęści 41 i 42 powierzchni, skierowane ku sobie, panelu 1, 1' określają pionowa płaszczyznę łączącą F.

Pos. VI różni się od przykłady wykonania z Pos. V tym, że pióro 38 i rowek wpustowy 36 są przesuwane do dołu w panelu podłogowym tak, aby zostały umieszczone nie współśrodkowo. Ponadto grubość pióra 38 (i w ten sposób rowka wpustowego 36) wzrosła, a w tym samym czasie względna wysokość elementu blokującego 8 pozostała niezmieniona. Zarówno pióro 38 jak i część tworzywa ponad rowkiem wpustowym 36 są znacząco bardziej sztywne i wytrzymałe, a jednocześnie grubość podłogi T, zewnętrzna część pasa 6 i element blokujący 8 pozostały niezmienione.

Figura 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania obecnego wynalazku. Element blokujący 8 posiada powierzchnię blokująca 10 z kątem blokującym A, który jest prostopadły do płaszczyzny t paneli podłogowych. Powierzchnia blokująca 10 została przesunięta do góry względem górnego boku pasa 6, w porównaniu z obecnym stanem techniki.

Kąt blokujący A w tym przykładzie wykonania wynalazku jest istotnie większy niż kąt przyłożenia TA, który odpowiada stycznej do łuku kołowego C1, która jest styczna do górnej części elementu blokującego 8 i która ma środek C3, w miejscu przecięcia się płaszczyzny łączącej F z górnym bokiem panelu.

Ponieważ krawędź rowka blokującego 14, najbliższa płaszczyzny łączącej F, posiada części, które są umieszczone na zewnątrz łuku kołowego C1, umożliwiając ustalenie elementu blokującego 8 w rowku blokującym, części te będą, podczas podnoszenia panelu podłogowego 1', podążać za łukiem kołowym C2, który jest współśrodkowy z i ma większą średnicę niż łuk kołowy C1, i który przecina dolną krawędź blokującej powierzchni działania 11 rowka blokującego. Podnoszenie panelu podłogowego 1' poprzez ustawienie pod kątem do góry wymaga, aby pas 6 mógł być zgięty lub aby tworzywo paneli podłogowych 1, 1' mogło być ściśnięte.

W korzystnym przykł adzie wykonania wynalazku powierzchnia graniczna rowka blokują cego 14, najbliższa płaszczyźnie łączącej F, posiada dolną część prowadzącą 12, która jest umieszczona

PL 200 048 B1 wewnątrz łuku kołowego C1 i która dzięki temu wydajnie prowadzi element blokujący 8 w połączeniu z kładzeniem podłogi oraz ustawieniem pod ką tem do doł u panelu podł ogowego 1' wzglę dem panelu podłogowego 1.

Figura 1 ilustruje także, że blokująca powierzchnia działania 11 rowka blokującego 14 i blokująca powierzchnia działania 10 elementu blokującego 8 zostały przesunięte do góry w budowie i są umieszczone w odległości od górnego boku pasa blokującego 6. Takie umiejscowienie daje kilka korzyści, które zostaną omówione poniżej.

Jak wynika z fig. 1, pomiędzy górnym bokiem pasa blokującego 6 i dolną krawędzią blokującej powierzchni działania 10 elementu blokującego 8 znajduje się pochyloną powierzchnia 13. W tym przedstawionym przykładzie wykonania pomiędzy tą nachyloną powierzchnią 13 i częścią prowadzącą 12 rowka blokującego 14 znajduje się szczelina tak, aby przejście części prowadzącej do dolnego boku części krawędziowej 4b było umieszczone wewnątrz łuku kołowego C1. Dzięki takiej szczelinie, zmniejszono tarcie we wzajemnym przemieszczaniu się paneli podłogowych wzdłuż płaszczyzny łączącej F w połączeniu z kładzeniem podłogi.

Figura 2 przedstawia sposób ustawienie pod kątem do góry kiedy następuje podnoszenie zainstalowanej podłogi. Powierzchnia blokująca 11 rowka blokującego wywiera nacisk na górną część blokującej powierzchni działania 10 elementu blokującego 8. Ten nacisk zgina pas 6 w dół, a element blokują cy 8 do tył u i z dala od pł aszczyzny łączą cej F. W praktyce ma miejsce brzegowe ściśnięcie włókien drzewnych w górnych powierzchniach krawędzi łączących 41, 42 dwóch paneli podłogowych oraz włókien drzewnych w powierzchni blokującej 10 elementu blokującego i powierzchni blokują cej 11 rowka blokującego. Jeś li układy łączą ce są poza tym zaprojektowane w taki sposób, aby panele w ich zablokowanej pozycji mogł y mieć trochę luzu wynoszą cego setne milimetra pomiędzy powierzchniami blokującymi 10, 11, to może mieć miejsce otwarcie poprzez ustawienie pod kątem do góry albo niezawodnie i z takim samym dobrym efektem albo gdyby powierzchnie blokujące były pochylone.

Figura 3 przedstawia inny przykład wykonania wynalazku. W tym przykładzie wykonania rowek 36 i pióro 38 są krótsze niż w przykładzie wykonania według fig. 1 i 2. W wyniku tego mechaniczne blokowanie dwóch łączonych paneli podłogowych 1, 1' może być wykonane zarówno poprzez pionowe zatrzaśnięcie jak i przez ustawienie pod kątem do środka podczas zginania pasa. Pionowe zatrzaśnięcie może także być połączone ze znanymi kształtami powierzchni blokujących i z możliwością przemieszczenia wzdł uż kierunku łączenia w pozycji zablokowanej, a także podnoszeniem poprzez odciąganie wzdłuż krawędzi łączącej lub ustawieniem pod kątem do góry. Jednakże fig. pokazują panele podłogowe podczas ustawiania pod kątem do środka panelu podłogowego 1'. Dolna część lub część prowadząca 12 rowka blokującego prowadzi panele podłogowe i umożliwia wprowadzenie elementu blokującego 8 do rowka blokującego 14 tak, aby powierzchnie blokujące 10, 11 zazębiły się ze sobą. Pas 6 jest zginany do dołu, a element blokujący jest prowadzony do rowka blokującego pomimo tego, że części powierzchni krawędziowych 41, 42, leżących naprzeciwko siebie, paneli podłogowych są oddzielone od siebie. Kąt blokujący A wynosi w tym przykładzie wykonania około 80°. Zginanie pasa może zostać ułatwione poprzez obróbkę tylniego boku pasa, tak aby część warstwy równoważącej 34 pomiędzy płaszczyzną łączącą F i elementem blokującym 8 była całkowicie lub częściowo usunięta.

Figura 4 przedstawia powiększenie elementu blokującego 8 i rowka blokującego 14. Element blokujący 8 posiada górną blokująca powierzchnię działania 10, która jest utworzona w górnej części elementu blokującego w odległości od górnego boku pasa blokującego 6. Rowek blokujący 14 posiada współpracującą blokującą powierzchnię działania 11, która także została przesunięta do góry i która znajduje się w odległ o ś ci od otworu rowka blokują cego 14.

Blokujące powierzchnie działania odnoszą się do powierzchni 10, 11, które kiedy są zablokowane i podlegają obciążeniu rozciągającemu, współpracują ze sobą. Obie powierzchnie są w tym przykładzie wykonania płaskie i istotnie znajdują się pod kątem prostym do głównej płaszczyzny paneli podłogowych. Rowek blokujący posiada cześć prowadzącą 12, która jest umieszczona wewnątrz wcześniej wspomnianego łuku kołowego C1 i która w tym przykładzie wykonania jest styczna do górnej części blokującej powierzchni działania 10 elementu blokującego 8.

W tym przykładzie wykonania element blokują cy ma w swojej górnej części część prowadząca 9, która jest umieszczona na zewnątrz łuku kołowego C1. Części prowadzące 9, 12 elementu blokującego i rowka blokującego odpowiednio przyczyniają się do nadawania układowi łączącemu dobrych zdolności prowadzących. Całkowite boczne przemieszczenie paneli podłogo12

PL 200 048 B1 wych 1, 1' w ostatniej fazie procedury układania stanowi sumę E1 i E2 (patrz fig. 4), to jest poziomej odległości pomiędzy dolną krawędzią części prowadzącej 12 i łukiem kołowym C1 oraz pomiędzy górną krawędzią części prowadzącej 9 i łukiem kołowym C1. Ta suma E1 i i E2 powinna być większa niż wyżej wspomniany maksymalny kształt łukowaty paneli podłogowych. Aby układ łączenia miał zdolności prowadzące, E1 i E2 musza być większe od zera, i obydwie E1 i E2 mogą mieć ujemne wartości, to jest być umieszczone po przeciwnych stronach łuku kołowego C1 względem tych przedstawionych na fig.

Zdolność prowadząca jest dalej ulepszona jeżeli pas 6 może być zgięty w dół i jeżeli element blokujący 8 może być odgięty od płaszczyzny łączącej, tak aby powierzchnia blokująca 10 elementu blokującego mogła otworzyć się kiedy element blokujący styka się z częścią innej panelu. Wolny luz pomiędzy powierzchniami, które nie działają w układzie blokującym, ułatwia wytwarzanie ponieważ takie powierzchnie nie muszą być tworzone z małymi tolerancjami. Powierzchnie, które działają w układzie blokującym i które są przeznaczone do zazębiania się ze sobą w położonej podłodze, to jest blokujące powierzchnie działania 10, 11, części powierzchni krawędziowych 41, 42 oraz górne powierzchnie styku 43 pomiędzy rowkiem 36 i piórem 38 muszą, jednakże, być wytworzone z niskimi tolerancjami zarówno jeżeli chodzi o konfigurację jak i o ich względne umiejscowienie.

Jeśli niedziałające powierzchnie w układzie blokującym są oddzielone od siebie, tarcie w połączeniu z bocznym przesunięciem połączonych paneli podłogowych wzdłuż krawędzi łączącej zmaleje.

Według wynalazku, blokujące powierzchnie działania 10, 11 elementu blokującego oraz w rowku blokującym mają małą wysokość, widzianą prostopadle do głównej płaszczyzny paneli podłogowych. To także ogranicza tarcie w bocznym przemieszczaniu się połączonych paneli podłogowych wzdłuż krawędzi łączącej.

Poprzez blokujące powierzchnie działania według wynalazku wykonane istotnie jako płaskie i równoległe z płaszczyzną łącząc ą F, krytyczna odległość pomiędzy płaszczyzną łączącą F i powierzchnią blokującą 10 i 11, odpowiednio, może być łatwo wykonana z bardzo wysoką precyzją, ponieważ narzędzia obrabiające, użyte podczas wytwarzania, muszą być tylko sterowane z wysoką precyzją poziomo. Tolerancja w pionowym kierunku wpływa tylko na wysokość blokujących powierzchni działania, ale wysokość powierzchni blokujących nie jest tak krytyczna jak ich umieszczenie w kierunku poziomym. Używając nowoczesnych technik wytwarzania, powierzchnia blokująca może być umieszczona w stosunku do płaszczyzny łączenia z tolerancją ±0,01 mm. W tym samym czasie tolerancja w kierunku pionowym może wynosić ±0,1 mm, co w rezultacie daje na przykład to, że wysokość blokujących powierzchni działania waha się pomiędzy 0,5 mm i 0,3 mm. Testy na rozciąganie pokazały, że blokujące powierzchnie działania o wysokości 0,3 mm mogą dać wytrzymałość odpowiadającą 1000 kg na metr bieżący łącznika. Ta wytrzymałość jest znacząco wyższa niż wymagana w normalnych łącznikach podłogowych. Wysokość H elementu blokującego 8 ponad górnym bokiem pasa 6 i szerokość W elementu blokującego 8 na poziomie z blokującą powierzchnią działania są ważne dla wytrzymałości i podnoszenia paneli podłogowych.

Na dłuższym boku, gdzie wymagania wytrzymałościowe są niższe element blokujący może być węższy i wyższy. Wąski element blokujący zgina się łatwiej i ułatwia usunięcie zainstalowanych paneli podłogowych.

Na krótszym boku, gdzie wymagania wytrzymałościowe są znacząco wyższe, element blokujący powinien być niższy i szerszy. Niższa część przednia 13 elementu blokującego, to jest część elementu blokującego pomiędzy dolną krawędzią powierzchni blokującej 10 i górnym bokiem pasa 6, posiada w tym przykładzie wykonania kąt około 45°. Taki układ zmniejsza ryzyko pęknięcia na granicy pomiędzy górnym bokiem pasa 6 i elementem blokującym 8, kiedy zainstalowana podłoga podlega obciążeniu rozciągającemu.

Figura 5 przedstawia inny przykład wykonania wynalazku. W tym przypadku, zastosowano element blokujący 8, który ma górną blokującą powierzchnię działania 10 o kącie około 85°, który jest większy niż kąt przyłożenia, który wynosi około 75°. W tym przykładzie wykonania cześć prowadząca 12 rowka blokującego 14 jest także zastosowana jako druga powierzchnia blokująca, która uzupełnia blokujące powierzchnie działania 10, 11. Ten przykład wykonania daje w rezultacie bardzo wysokie siły blokujące. Wadą tego przykładu wykonania jednakże jest to, że tarcie w połączeniu ze względnym przemieszczeniem paneli podłogowych 1, 1' w bocznym kierunku wzdłuż płaszczyzny łączącej F będzie znacząco większe.

PL 200 048 B1

Figura 6 przedstawia kolejny przykład wykonania z prostopadłymi powierzchniami blokującymi 10, 11 i małymi częściami prowadzącymi 9, 12, które sprawiają że jest koniecznym zgięcie pasa 6 w połączeniu z kładzeniem paneli podłogowych. Układ łączący jest bardzo dogodny do użytku na krótszych bokach paneli podłogowych, gdzie potrzeba prowadzenia jest mniejsza, ponieważ w praktyce nie występuje żaden „bananowy kształt”. Otwieranie krótszego boku może być wykonane poprzez ustawienie pod kątem do góry dłuższych boków po czym krótsze boki są przemieszczane równolegle wzdłuż krawędzi łączącej. Otwieranie może być także wykonane poprzez ustawienie pod kątem do góry, jeżeli rowek blokujący i element blokujący mają dogodnie zaprojektowane części prowadzące 12, 9, które są zaokrąglone lub które mają kąt mniejszy niż 90°, oraz jeżeli blokujące powierzchnie działania 10, 11 mają mniejszą wysokość LS (fig. 6), tak aby ich wysokość była mniejsza niż połowa wysokości elementu blokującego. W tym przykładzie wykonania, E2 jest większe niż E1, co sprawia, że suma E2 i E1 jest większa od zera (E1 jest w tym przypadku wartością ujemną). Gdyby w tym przypadku E1 i E2 był prawie takiego samego rozmiaru, prowadzenie mogłoby być wykonane poprzez zgięcie w dół pasa 6, co automatycznie spowoduje przesunięcie części prowadzącej 9 elementu blokującego 8 z dala od zamierzonej płaszczyzny łączącej F oraz także powoduje zmianę kąta elementu blokującego 8, tak aby miało miejsce prowadzenie.

Możliwych jest kilka wariantów wynalazku. Układ łączący może być wytworzony z dużą ilością różnych geometrii łączących, niektóre lub wszystkie z powyższych parametrów mogą być różne w szczególności kiedy pożądanym jest nadanie priorytetu pewnym właściwościom względem innych właściwości.

Wysokość elementu blokującego i kąt powierzchni blokujących mogą być różne. Nie jest koniecznym dla powierzchni blokującej rowka blokującego i powierzchni blokującej elementu blokującego posiadanie ani tego samego nachylenia ani układu. Części prowadzące mogą być wykonane z różnymi kątami i promieniami. Wysokość elementu blokującego może różnić się ponad swoją szerokość w głównej płaszczyźnie panelu podłogowego, a element blokujący może mieć różne szerokości na różnych poziomach. To samo ma zastosowanie do rowka blokującego. Powierzchnia blokująca rowka blokującego może być wykonana z kątem blokującym przekraczającym 90° lub może być delikatnie zaokrąglona. Jeśli powierzchnia blokująca elementu blokującego jest wykonana z kątem przekraczającym 90°, można uniknąć podnoszenia paneli podłogowych poprzez ustawienie pod kątem do góry i osiągnąć trwałe zablokowanie. To może być także osiągnięte z układem blokującym, mającym 90° powierzchnie blokujące, które są wystarczająco duże lub w kombinacji ze specjalnie zaprojektowanymi częściami prowadzącymi, które przeciwdziałają ustawianiu pod kątem do góry. Takie układy blokujące są w szczególności dogodne dla krótkich boków, które wymagają wysokiej siły blokującej.

Claims (37)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie, przy czym każdy z paneli ma rdzeń oraz pierwszą i drugą część krawędzi łączącej do łączenia paneli podłogowych w położeniu mechanicznego połączenia, usytuowane przeciwległe i połączone w pionowej płaszczyźnie łączącej, a ponadto panel podłogowy ma układ blokujący, który zawiera mechaniczne elementy blokujące do pionowego łączenia pierwszej części krawędzi łączącej pierwszego panelu podłogowego i drugiej części krawędzi łączącej, dołączonego drugiego panelu oraz mechaniczne elementy blokujące do poziomego łączenia pierwszej i drugiej części krawędzi łączącej, przy czym mechaniczne elementy blokujące zawierają rowek blokujący usytuowany w dolnej części drugiego panelu i ułożony równolegle z i w odległości od pionowej płaszczyzny łączącej w drugiej części krawędzi łączącej oraz mający skierowany do dołu otwór, przy czym nierozdzielnie z rdzeniem pierwszego panelu podłogowego jest uformowany pas, który w pierwszej części krawędzi łączącej wystaje z pionowej płaszczyzny łączącej, a w odległości od płaszczyzny łączącej na pasie jest ukształtowany element blokujący, który wystaje w kierunku płaszczyzny zawierającej górny bok pierwszego panelu podłogowego i który ma co najmniej jedną powierzchnię blokującą działania do współoddziaływania z rowkiem blokującym, przy czym rowek blokujący, widziany w płaszczyźnie paneli podłogowych i z dala od pionowej powierzchni łączącej, ma większą szerokość niż element łączący, znamienny tym, że co najmniej jedna blokująca powierzchnia działania (10) elementu blokującego (8) jest płaska i jest usytuowana w górnej części elementu blokującego (8) w pobliżu

   PL 200 048 B1 jego wierzchołka i w odległości od górnej strony wystającego pasa (6) oraz jest skierowana w stronę płaszczyzny łączącej (F), zaś rowek blokujący (14) ma co najmniej jedną płaską blokującą powierzchnię działania (11) współpracującą z powierzchnią blokującą (10) elementu blokującego (8) w połączonym poł ożeniu (11), przy czym powierzchnia działania (11) rowka blokującego (14) jest usytuowana w rowku blokującym (14) w odległości od otworu rowka blokującego (14), zaś rowek blokujący (14), w dolnej krawędzi najbliższej do powierzchni łączącej (P) ma nachyloną lub zaokrągloną część prowadzącą (12) do prowadzenie elementu blokującego (8) w rowku blokującym (14) podczas skośnego do dołu ułożenia drugiego panelu (1') względem pierwszego panelu (1) poprzez zazębianie części elementu blokującego (8), która jest umieszczona ponad powierzchnią blokującą (10) elementu blokującego lub przyległa do jej górnej krawędzi, przy czym część prowadząca (12) rozciąga się od powierzchni blokującej (11) rowka blokującego (14) do otworu rowka blokującego, zaś blokujące powierzchnie działania (10, 11) elementu blokującego (8) i rowka blokującego (14) tworzą z górną stroną panelu (1, 1') kąt blokujący (A) o wielkości co najmniej 50°.
2. 2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że panele podłogowe (1, 1') posiadają rdzeń (30), a na górnej stronie rdzenia (30) jest usytuowana warstwa powierzchniowa (32), zaś na tylnej stronie rdzenia (30) jest umieszczona warstwa równoważąca (34).
3. 3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że blokujące powierzchnie działania (10 ,11) elementu blokującego (8) i rowka blokującego tworzą z górną stroną panelu (1, 1') kąt (A) o wielkości co najmniej 60°.
4. 4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że blokujące powierzchnie działania (10, 11) elementu blokującego (8) i rowka blokującego (14) tworzą z górną stroną panelu (1, 1') kąt (A) o wielkości co najmniej 80°.
5. 5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że blokujące powierzchnie działania (10, 11) elementu blokującego (8) i rowka blokującego (14) z górną stroną panelu (1, 1') tworzą kąt (A) o wielkości 90°.
6. 6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy blokujące paneli podłogowych (1, 1') w postaci mechanicznych elementów współpracujących (36, 38) pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania układu blokującego, są usytuowane do umieszczenia elementu blokującego (8) w rowku blokującym (14) i pochylenia pod kątem do środka jednego panelu podłogowego (1) w kierunku innego panelu podłogowego (1'), przy czym płaszczyzny części krawędzi łączących (41, 42) dwóch paneli podłogowych (1, 1') są w styku w pobliżu granicy pomiędzy płaszczyzną łączącą (F) i górną stroną paneli pod łogowych (1, 1').
7. 7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy blokujące paneli podłogowych (1, 1') w postaci mechanicznych elementów współpracujących (36, 38) pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są usytuowane do umieszczania elementu blokującego (8) w rowku blokującym (14) poprzez poziomy ruch jednego panelu podłogowego (1) w kierunku innego panelu podłogowego (1') gdy sprzężony pasa (6) jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia elementu blokującego (8) w rowku blokują cym (14).
8. 8. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy blokujące paneli podłogowych (1, 1') w postaci mechanicznych elementów blokują cych (36, 38) pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są usytuowane do umieszczania elementu blokującego (8) w rowku blokującym (14) poprzez pionowy ruch jednego panelu podłogowego (1) w kierunku innego panelu podłogowego (1') gdy sprzężony pas (6), jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia w elemencie blokującym (8) w rowku blokują cym (14).
9. 9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że grubość W elementu blokującego (8) mierzona równolegle do górnej strony paneli podłogowych (1, 1') na jednym poziomie z blokującą powierzchnią działania (19) elementu blokującego (8) ma wielkość W > 0,5 H, gdzie H jest wysokością elementu blokującego (8) widzianego od górnej strony pasa (6).
10. 10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że grubość W elementu blokującego (8) mierzona równolegle do górnej strony paneli podłogowych (1, 1') na jednym poziomie z blokującą powierzchnią działania (19) elementu blokującego (8) ma wielkość W < 5 * H, gdzie H jest wysokością elementu blokującego (8) widzianego od górnej strony pasa (6).
11. 11. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że element blokujący (8) ma grubość W mierzoną równolegle do górnej strony paneli podłogowych (1, 1'), która jest większa w dolnej części elementu blokującego (8) niż w jego górnej części.

    PL 200 048 B1
12. 12. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że dolna część prowadząca (12) rowka blokującego (14) i odpowiadająca jej dolna część elementu blokującego (8) są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.
13. 13. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że część prowadząca (12) rowka blokującego (14) ma sekcję, która jest umieszczona wewnątrz łuku kołowego (C1), w którego środku (C3) płaszczyzna łącząca (F) przecina się z górną stroną panelu podłogowego (1, 1') i który jest styczny do górnej części elementu blokującego (8).
14. 14. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że element blokujący (8) ma górną pochyloną lub zaokrągloną część prowadzącą (9), która jest umieszczona ponad działającą powierzchnią blokującą (10) elementu blokującego (8) i na zewnątrz łuku kołowego (C1), w którego środku (C3) płaszczyzna łącząca (F) przecina się z górną stroną paneli podłogowych (1, 1'), i który jest styczny do górnej części elementu blokującego (8).
15. 15. Zespół według zastrz. 13, znamienny tym, że suma z jednej strony poziomej odległości (E1) pomiędzy dolną krawędzią części prowadzącej (12) rowka blokującego (14) i luku kołowego (C1) oraz, z drugiej strony, poziomej odległości (E2) pomiędzy górną krawędzią części prowadzącej (9) elementu blokującego (8) i łukiem kołowym (C1) zawsze przekracza zero, przy czym pozioma odległość (E1) dla niższej krawędzi rowka blokującego (14) jest ujemna jeśli ta niższa krawędź jest umieszczona na zewnątrz łuku kołowego (C1).
16. 16. Zespół według zastrz. 13 albo 14, albo 15, znamienny tym, że element blokujący (8) ma część prowadzącą (9), przy czym część prowadząca (9) i rowek blokujący (14) są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.
17. 17. Zespół według zastrz. 16, znamienny tym, że elementu blokującego (8) i głębokość rowka blokującego (14) mają wysokość przy której górna część elementu blokującego (8) w zablokowanym położeniu jest usytuowana bez zazębiania rowka blokującego (14).
18. 18. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania mają usytuowanie przy którym element blokujący (8) jest wysunięty z rowka blokującego (14) w kierunku górnego pochylenia panelu podłogowego (1'), mającego rowek blokujący (14), do styku pomiędzy częściami płaszczyzny krawędzi łączących (41, 42) paneli podłogowych (1, 1') w pobliżu granicy pomiędzy płaszczyzną łączącą (F) i górną stroną paneli pod łogowych (1, 1').
19. 19. Zespół według zastrz. 8, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania, mają konfigurację przy której panele podłogowe (1, 1') są przesunięte równolegle z płaszczyzną łączącą (F) w położeniu zablokowania.
20. 20. Zespół według zastrz. 19, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) układu blokującego pionowego blokowania paneli podłogowych (1, 1') są uformowane w częściach krawędzi łączących (4a, 4b) paneli podłogowych (1, 1').
21. 21. Zespół według zastrz. 18, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania paneli podłogowych są uformowane w postaci połączenia na pióro i wpust.
22. 22. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że pas (6) jest z tworzywa innego niż rdzeń (30) panelu podłogowego i jest nierozdzielnie połączony z rdzeniem (30).
23. 23. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, że pas (6) jest uformowany w jednym kawałku z rdzeniem (30) panelu podł ogowego i nierozdzielnie połączony z rdzeniem (30).
24. 24. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że blokujące powierzchnie działania (10, 11) elementu blokującego (8) i rowek blokujący (14) mają kąt blokujący (A), który jest prostopadły do górnej strony paneli podłogowych (1, 1'), przy czym blokujące powierzchnie działania (10, 11) elementu blokującego (8) i rowek blokujący (14) mają wysokość (LS) równoległą z płaszczyzną łączącą (F), która jest mniejsza niż 0,5 razy wysokości (H) elementu blokującego (8), zaś element blokujący (8) w swoim górnym końcu ma pochyloną lub zaokrągloną część prowadzącą (9), rozciągającą się od blokującej powierzchni działania (10) elementu blokującego (8) do zazębiania z częścią prowadzą c ą (12) rowka blokują cego (8) w położ eniu wprowadzania elementu blokują cego (8) do rowka blokującego (14).
25. 25. Zespół według zastrz. 13, znamienny tym, że suma z jednej strony poziomej odległości (E1) pomiędzy dolną krawędzią części prowadzącej (12) rowka blokującego (14) i łuku kołowego (C1) w którego środku (C3) płaszczyzna łącząca (F) przecina górną stronę paneli podłogowych (1, 1'), i który jest styczny do górnej części elementu blokującego (8) oraz, z drugiej strony, poziomej odległości (E2) pomiędzy górną krawędzią części prowadzącej (9) elementu blokującego (8)

    PL 200 048 B1 i łukiem koł owym (C1) zawsze przekracza zero, przy czym odległ o ść pozioma (E1) dla dolnej krawędzi rowka blokującego (14) jest ujemna gdy niższa krawędź jest umieszczona na zewnątrz łuku kołowego (C1).
26. 26. Zespół według zastrz. 24 albo 25, znamienny tym, że panele podłogowe (1, 1') posiadają rdzeń (30) zaś na górnej stronie rdzenia (30) jest usytuowana warstwa powierzchniowa (32), a na tylnej stronie rdzenia (30) jest umieszczona warstwa równoważąca (24).
27. 27. Zespół według zastrz. 24 albo 25, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania i elementy poziomego blokowania są uformowane do umieszczenia elementu blokującego (8) w rowku blokującym (14) poprzez poziomy ruch jednego panelu podłogowego (1) w kierunku innego panelu podłogowego (1') gdy sprzężony pas (6) jest w położeniu naginania do zatrzaśnięcia w elemencie blokującym (8) w rowku blokującym (14).
28. 28. Zespół według zastrz. 24, znamienny tym, że dolna część prowadząca (12) rowka blokującego (14) i odpowiadająca jej dolna część elementu blokującego (8) są ułożone z odstępem w zablokowanym położeniu.
29. 29. Zespół według zastrz. 28, znamienny tym, że element blokujący (8) ma górną część prowadzącą (9), która jest umieszczona ponad blokującą powierzchnią działania (10) elementu blokującego (8) i dalej w odległości od środka (C3) niż łuk kołowy (C1), który jest styczny do górnego końca elementu blokującego (8).
30. 30. Zespół według zastrz. 29, znamienny tym, że część prowadząca (9) elementu blokującego (8) i rowek blokują cy (14) są usytuowane z odstępem w zablokowanym położeniu.
31. 31. Zespół według zastrz. 30, znamienny tym, że element blokujący (8) i głębokość rowka blokującego (14) mają wysokość przy której górna część elementu blokującego (8) w zablokowanym położeniu jest pozbawiona zazębienia z rowkiem blokującym (14).
32. 32. Zespół według zastrz. 27, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania oraz elementy poziomego blokowania są usytuowane do przesuwania paneli podłogowych (1, 1') równolegle z płaszczyzną łączącą (F) w położeniu zablokowania.
33. 33. Zespół według zastrz. 32, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania paneli podłogowych (1, 1') są uformowane w częściach krawędzi łączących (5a, 5b) paneli podłogowych (1, 1').
34. 34. Zespół według zastrz. 33, znamienny tym, że mechaniczne elementy blokujące (36, 38) pionowego blokowania paneli podłogowych (1, 1') mają postać połączenie na pióro i wpust.
35. 35. Zespół według zastrz. 27, znamienny tym, że pas (6) jest z tworzywa innego niż rdzeń (30) panelu podłogowego (1, 1') i jest nierozdzielnie połączony z rdzeniem (30).
36. 36. Zespół według zastrz. 27, znamienny tym, że pas (6) jest uformowany w jednym kawałku z rdzeniem (30) panelu podłogowego (1, 1') i nierozdzielnie połączony z rdzeniem (30).
37. 37. Zastosowanie zespołu dwóch paneli podłogowych połączonych mechanicznie, zdefiniowanego w zastrz. 1, do wytwarzania podłogi.