PL197909B1 - Zamek ryglujący iglicę zwrotnicy kolejowej - Google Patents

Abstract

1. Zamek rygluj acy iglic e zwrotnicy kolejo- wej, wyposa zony przynajmniej w jeden element osadczy, s luzacy do przymocowania zamka do szyny oporowej, przynajmniej w jeden zacisk iglicy, oraz w przesuwny drazek, przy czym skok przesuwnego dr azka jest wi ekszy ni z skok iglicy, a przysuni eta do szyny oporowej iglica jest w swym ko ncowym po lozeniu zaryglowana, natomiast element osadczy jest wyposa zony przynajmniej w jedn a rolk e, a przesuwny dr a- zek podczas przestawiania zwrotnicy przesuwa sie wzgl edem elementu osadczego po przymo- cowanej do niego rolce, znamienny tym, ze jest wyposa zony w k atow a d zwigni e (19, 20), zamocowan a dwoma przegubami do przesuw- nego dr azka (10) i do zacisku (8, 9) iglicy (2, 3), przesuwaj ac a si e, podczas przemieszczania przesuwnego drazka (10), po rolce (17, 18), a podczas ryglowania iglicy (2, 3) obracaj ac a sie doko la przegubu usytuowanego na zaci- sku (8, 9) iglicy (2, 3). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zamek ryglujący iglicę zwrotnicy kolejowej, wyposażony przynajmniej w jeden element osadczy, służący do przymocowania zamka do szyny oporowej, przynajmniej w jeden zacisk iglicy, oraz w przesuwny drążek. Skok przesuwnego drążka jest większy niż skok iglicy. Przysunięta do szyny oporowej iglica jest w swym końcowym położeniu zaryglowana. Element osadczy jest wyposażony przynajmniej w jedną rolkę, a przesuwny drążek podczas przestawiania zwrotnicy przesuwa się względem elementu osadczego po przymocowanej do niego rolce.

Znanych jest wiele różnego typu zamków ryglujących iglice zwrotnicy kolejowej. Znane są przykładowo zamki hakowe, klamrowe, wewnętrzne, zapadkowe. Wspólne jest dla nich wszystkich to, że podczas przestawiania zwrotnicy uruchamiają bezpośrednio iglice. Powodują, że po przestawieniu zwrotnicy między jedną iglicę i odpowiednią szynę oporową nie może się dostać obrzeże koła pojazdu, natomiast między przeciwległą iglicą i odpowiednią szyną oporową pozostaje przestrzeń umożliwiająca swobodne przetoczenie się obrzeża koła pojazdu przez zwrotnicę. Dalsze wymagania dla zamka ryglującego iglicę zwrotnicy kolejowej są następujące.

Zamek powinien uniemożliwiać odstawanie jakiegokolwiek fragmentu zaryglowanej iglicy od szyny oporowej.

Iglica i szyna oporowa, w obszarze stopy szyny, powinny do siebie tak przylegać, żeby nawet w przypadku pewnego miejscowego powiększenia rozstawu szyn niemożliwe było odstawanie jakiegokolwiek fragmentu zaryglowanej iglicy od szyny oporowej.

Termiczne wydłużenie iglicy do ± 25 mm nie powinno osłabiać ryglowania tej iglicy.

Zamek może być zastosowany dla zwrotnic napędzanych elektrycznie, zwrotnic ręcznych i zwrotnic ciężarowych.

Zwrotnica może być z obu kierunków bezpiecznie przejeżdżana przez pojazdy poruszające się z prędkością do 40 km/h.

Zamek może być stosowany również wówczas, gdy napęd zwrotnicy jest nieczynny.

Zamek może być stosowany dla długich iglic w zwrotnicach dla pojazdów o dużej prędkości.

Zamek może być stosowany dla szyn szerokostopowych.

Zamek powinien funkcjonować również w warunkach dużego zabrudzenia, opadów śniegu i zalodzenia.

Zamek może być stosowany między dwoma podkładami, względnie we wnęce między podkładami.

Najczęściej stosowanym zamkiem ryglującym iglice zwrotnicy jest zamek zapadkowy, który składa się z przesuwnego drążka, z listwy łączącej, z dwóch zapadek, z dwóch zacisków, oraz z dwóch elementów ryglujących. Zapadki są częścią zacisków przymocowanych do iglic. Elementy ryglujące, przymocowane do szyn oporowych, służą jako podpora przesuwnego drążka. Zamek tej konstrukcji funkcjonuje również w przypadku termicznego wydłużenia iglicy wynoszącego ± 25 mm. Boczne prowadzenie przesuwnego drążka jest przejmowane przez zaciski. Każdy zacisk jest osadzony na mimośrodowym sworzniu, umożliwiającym regulację luzu iglicy. Spowodowane dużymi siłami przekazywanymi przez koła pojazdu, dynamiczne obciążenia osi zapadki są przejmowane przez wbudowane sprężyste tulejki. Przesuwny drążek składa się z dwóch części, izolowanych elektrycznie między sobą, dzięki czemu nie powstaje zwarcie w przypadku przewodzenia prądu przez szyny. Element napędowy przesuwnego drążka jest przyłączony do drążka zwykle w jego środku, ale możliwe jest również przyłączenie napędu na końcu drążka.

Zapadka zamka, połączona z iglicą bezpośrednio, względnie pośrednio, jest usytuowana pod stopą szyny i jest połączona z nią mechanicznie. W położeniu roboczym zapadka rygluje bezpośrednio element osadczy i jest w tym położeniu ustalona za pomocą przesuwnego drążka. Przemieszczenie przesuwnego drążka powoduje przestawienie zwrotnicy. Najpierw przemieszcza się przylegająca do szyny oporowej iglica. Po przemieszczeniu o drogę odryglowania zapadka jest odsuwana w dół i powoduje odryglowanie iglicy. Po całkowitym odryglowaniu obie iglice podążają za przesuwnym drążkiem aż do przysunięcia przeciwległej zapadki do szyny oporowej. Po dalszym przemieszczeniu przesuwnego drążka zapadka zostaje uniesiona do położenia ryglującego. Odsunięta od szyny oporowej iglica przemieszcza się dalej, aż do zakończenia przestawiania zwrotnicy i zostaje w tym końcowym położeniu zablokowana.

Podczas najeżdżania pojazdu na zwrotnice obrzeże koła pojazdu wywiera siłę na odsuniętą od szyny oporowej iglicę. Na ile pozwala konstrukcja napędu zwrotnicy przesuwny drążek zostaje

PL 197 909 B1 przemieszczony, a przylegająca do szyny oporowej iglica zostaje odryglowana, a następnie podąża za ruchem przesuwnego drążka. Dzięki temu zwrotnica może być bezpiecznie przejeżdżana przez pojazdy najeżdżające na zwrotnicę z niewłaściwego kierunku, z prędkością do 40 km/h.

Niedostatkiem znanych zamków zwrotnic jest to, że siła potrzebna do przestawienia zwrotnicy jest bardzo duża. Podczas przestawiania zwrotnicy mogą wystąpić tak duże siły, że mogą one powodować uszkodzenie zamka zwrotnicy. Znane zamki zwrotnicy są bardzo wrażliwe na podłużne przemieszczenia zwrotnicy. Znane zamki zwrotnicy wymagają znacznej pracochłonności obsługi eksploatacyjnej. Ponieważ wiele części zamka porusza się względem siebie, to konieczne jest stałe i obfite smarowanie, by zapewnić pewność ruchu nawet w przypadku niewielkich sił potrzebnych do przestawienia zwrotnicy. Znane zamki zwrotnicy z dużą trudnością tylko umożliwiają dopasowanie ich do określonych miejscowych warunków montażowych.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego zamka ryglującego iglicę zwrotnicy kolejowej, który wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas zamków, zwłaszcza zamka nie wymagającego stosowania dużej siły do przestawienia zwrotnicy, a równocześnie nie wymagającego znacznej pracochłonności od obsługi eksploatacyjnej.

Cel ten zrealizowano według wynalazku przez opracowanie konstrukcji zamka, który jest wyposażony w kątową dźwignię, zamocowaną dwoma przegubami do przesuwnego drążka i do zacisku iglicy, przesuwającą się podczas przemieszczania przesuwnego drążka po rolce, a podczas ryglowania iglicy obracającą się dokoła przegubu usytuowanego na zacisku iglicy. Rozwiązanie konstrukcyjne zamka według wynalazku różni się znacznie od rozwiązań konstrukcyjnych znanych zamków. Zastosowanie rolki i bezpośredni, względnie pośredni ruch drążka po rolce powoduje, że między poruszającymi się względem siebie częściami ma miejsce tarcie toczne, a nie tarcie ślizgowe. Dzięki temu siła potrzebna do przestawienia zwrotnicy jest stosunkowo mała i jest stała, nie występują więc chwilowe maksymalne siły, jak w znanych zamkach. Również zamek w rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku nie wymaga znacznej pracochłonności od obsługi eksploatacyjnej.

Jakkolwiek rozwiązanie konstrukcyjne zamka według wynalazku odnosi się zasadniczo do jednej iglicy, to korzystne i celowe jest zastosowanie tego rozwiązania konstrukcyjnego dla obu iglic.

Zasadniczo możliwa jest realizacja rozwiązania konstrukcyjnego zamka, w którym skok przesuwnego drążka jest większy niż skok iglicy, za pomocą różnego rodzaju elementów konstrukcyjnych. W rozwiązaniu konstrukcyjnym zamka według wynalazku wynik ten jest zapewniony dzięki kątowej dźwigni, która przesuwa się po rolce. Dźwignia ta jest przymocowana przegubowo do drążka i do zacisku iglicy. Dzięki temu zamek łatwo daje się uruchomić, a poza przegubami nie jest zaopatrzony w inne przemieszczające się względem siebie części. Podczas przestawiania zwrotnicy dźwignia obraca się względem jej przegubu umieszczonego na zacisku iglicy.

Dźwignia jest na swym dłuższym ramieniu korzystnie zaopatrzona w czołową powierzchnię, przesuwającą się po rolce podczas przestawiania zwrotnicy. Odryglowanie odbywa się w przeciwnym kierunku względem ryglowania, a przemieszczenia poszczególnych części zwrotnicy są skierowane przeciwnie.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku dźwignia, podczas przemieszczania przesuwnego drążka, przesuwa się po rolce opierając się na niej dolną powierzchnią swego dłuższego ramienia. Dotyczy to czynności ryglowania i odryglowania, oraz całego ruchu dźwigni podczas przestawiania zwrotnicy.

Czołowa i dolna powierzchnie dłuższego ramienia kątowej dźwigni korzystnie łączą się ze sobą, a w obszarze przejściowym są do siebie prostopadłe.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku dolna powierzchnia dłuższego ramienia dźwigni, rozpoczynając od obszaru przejściowego, jest nachylona w kierunku powodującym unoszenie się iglicy podczas przestawiania zwrotnicy. Dzięki temu zbędne są płyty podporowe iglic, względnie podobne elementy konstrukcyjne, które muszą być smarowane.

Kątowa dźwignia umożliwia odpowiednie przemieszczenia elementów konstrukcyjnych zwrotnicy podczas jej przestawiania. Może być ona zaopatrzona w odpowiednie zderzaki ograniczające jej ruch.

Rolka, po osiągnięciu przez iglicę swego końcowego położenia, korzystnie przylega do zagłębienia usytuowanego w obszarze połączenia ze sobą ramion dźwigni. Jest to szczególnie korzystne w przypadku ręcznego uruchamiania zwrotnicy. W przypadku napędu mechanicznego wielkość skoku jest ograniczona przez zespół napędowy.

PL 197 909 B1

Korzystnym rozwiązaniem konstrukcyjnym wynalazku jest, że koniec dłuższego ramienia dźwigni jest zaopatrzony w występ, który opiera się na rolce po osiągnięciu zaryglowanego położenia iglicy.

W korzystnym rozwiązaniu konstrukcyjnym według wynalazku przeguby, łączące dźwignię z zaciskiem iglicy oraz ewentualnie z przesuwnym drążkiem, mają postać sworzni, zaopatrzonych w samosmarowne tulejki.

Zespół łożyskowania rolki względem elementu osadczego jest korzystnie również wyposażony w samosmarowną tulejkę. Samosmarowne tulejki likwidują potrzebę dokonywania przez obsługę eksploatacyjną pracochłonnych czynności smarowniczych.

Bardzo korzystnym rozwiązaniem konstrukcyjnym wynalazku jest, że szerokość rolki jest kilkakrotnie większa od grubości kątowej dźwigni. Możliwy jest dzięki temu nieskrępowany ruch iglicy względem szyny oporowej, oraz w określonym zakresie ruch dźwigni po rolce w kierunku osi toru, bez utrudniania funkcjonowania zamka.

Rolka jest korzystnie wyposażona w regulator, umożliwiający zmianę jej pionowego usytuowania, oraz ewentualnie zmianę jej odległości od szyny oporowej. Regulator jest wyposażony w widełki, w których jest ułożyskowana rolka. Między elementem osadczym i widełkami są umieszczone podkładki regulacyjne. Dzięki temu zamek ryglujący iglicę zwrotnicy może być łatwo przystosowany do montażu w warunkach miejscowych.

Skok iglicy wynosi korzystnie przynajmniej 150 mm, a korzystniej około 160 mm, natomiast skok przesuwnego drążka wynosi korzystnie przynajmniej 200 mm, a korzystniej około 220 mm.

Przesuwny drążek może być dwuczęściowy i tak wykonany, że obydwie jego części są względem siebie izolowane elektrycznie.

Zamek według wynalazku, ryglujący iglicę zwrotnicy kolejowej, jest uwidoczniony w przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zamek według wynalazku, zamontowany na torze kolejowym, w przekroju prostopadłym do osi toru, fig. 2 - zamek według fig. 1, w widoku z góry, fig. 3 - lewy fragment zamka według fig. 1, w przekroju prostopadłym do osi toru i w powiększeniu, fig. 4 - prawy fragment zamka według fig. 1, w przekroju prostopadłym do osi toru i w powiększeniu, fig. 5 - lewy fragment zamka według fig. 2, w widoku z góry, a fig. 6 - prawy fragment zamka według fig. 2, w widoku z góry.

Figury 1 i 2 przedstawiają zamek 1 według wynalazku ryglujący iglicę zwrotnicy kolejowej. Zamek 1, podczas przestawiania zwrotnicy, rygluje lewą iglicę 2 i prawą iglice 3, usytuowane między lewą szyną oporową 4 i prawą szyną oporową 5. Zamek 1 jest wyposażony w lewy element osadczy 6 i w prawy element osadczy 7, osadzone na lewej szynie oporowej 4 i na prawej szynie oporowej 5. Zamek 1 jest również wyposażony w lewy zacisk 8 lewej iglicy 2 i w prawy zacisk 9 prawej iglicy 3. Zamek 1 jest również wyposażony w przesuwny drążek 10. Przesuwny drążek 10 jest wieloczęściowy i składa się z części środkowej 11, oraz z dwóch części zewnętrznych 12, 13. Część środkowa 11, oraz części zewnętrzne 12, 13 są zaopatrzone w elementy złączne 14, 15, 16, umożliwiające przyłączenie zamka do zespołu napędowego.

Tak jak w znanych zamkach ryglujących iglicę zwrotnicy kolejowej, również w zamku 1 według wynalazku skok przesuwnego drążka 10 jest większy niż skok Z iglicy 2, 3.

Przedstawiona na fig. 1 i 2 z lewej strony rysunku iglica 2 jest w położeniu otwartym, natomiast przedstawiona na fig. 1 i 2 z prawej strony rysunku iglica 3 jest w położeniu zamkniętym i jest zaryglowana względem prawej szyny oporowej 5.

Obydwa elementy osadcze 6, 7 są wyposażone w rolki 17, 18. Przesuwny drążek 10, podczas przestawiania iglic 2, 3, przesuwa się wzdłuż elementów osadczych 6, 7 i wzdłuż rolek 17, 18. Przesuwny drążek 10 nie przesuwa się po rolkach 17, 18 bezpośrednio lecz pośrednio. W tym celu obydwa elementy osadcze 6, 7 są wyposażone w kątowe dźwignie 19, 20, służące do ryglowania i przestawiania iglic 2, 3, współpracujące z rolkami 17, 18. Każda dźwignia 19, 20 jest przymocowana przegubowo do przesuwnego drążka 10 i do zacisku 8, 9 iglicy. Lewa dźwignia 19 jest przymocowana przegubowo do części zewnętrznej 12 przesuwnego drążka 10 i do lewego zacisku 8 iglicy swym krótszym ramieniem 21. Prawa dźwignia 20 jest przymocowana przegubowo do części zewnętrznej 13 przesuwnego drążka 10 i do prawego zacisku 9 iglicy również swym krótszym ramieniem 21. Z krótszym ramieniem 21 dźwigni łączy się jej dłuższe ramię 22. Obydwie dźwignie 19, 20 są tak usytuowane, że ich dłuższe ramiona 22 są skierowane ku sobie. Krótsze ramię 21 dźwigni swym zewnętrznym końcem jest przymocowane przegubowo do przesuwnego drążka 10. Obszar połączenia krótszego ramienia 21 z dłuższym ramieniem 22 jest przymocowany przegubowo do zacisku 8, 9 iglicy. Dźwignie 19, 20, podczas przemieszczania przesuwnego drążka 10, obracają się swym dłuższym

PL 197 909 B1 ramieniem 22 dokoła przegubu zacisku 8, 9 iglicy. Dla umożliwienia pożądanego przemieszczenia, podczas przestawiania zwrotnicy, każda dźwignia 19, 20, na końcu swego dłuższego ramienia 22, jest zaopatrzona w czołową powierzchnię 23, przesuwającą się po rolce 17, 18. Każda dźwignia 19, 20, na dolnej stronie swego dłuższego ramienia 22, jest zaopatrzona w dolną powierzchnię 24, która, podczas przestawiania zwrotnicy, przesuwa się po rolce 17, 18. Powierzchnie 23, 24 są powierzchniami sterującymi, powodującymi celowe przemieszczanie się elementów zamka i ryglowanie iglicy zwrotnicy kolejowej.

Czołowa i dolna powierzchnie 23, 24 łączą się ze sobą (fig. 3 i 4), przy czym w obszarze przejściowym 25 są do siebie prostopadłe. Nie jest wyraźnie widoczne na rysunku, że dolna powierzchnia 24, poczynając od obszaru przejściowego 25, jest nieco nachylona co powoduje, że iglice 2, 3 unoszą się podczas przestawiania zwrotnicy. Rolka po osiągnięciu przez iglicę 2, 3 końcowego położenia otwartego opiera się o krótsze ramię 21 dźwigni 19, 20 (fig. 3), wskutek czego stanowi ono zderzak ograniczający skok przesuwnego drążka 10 podczas przestawiania zwrotnicy. Koniec dłuższego ramienia 22 dźwigni 19, 20 jest zaopatrzony w występ 26, który w położeniu ryglującym jest skierowany w stronę rolki 17, 18, pełniąc funkcję zderzaka po osiągnięciu końcowego położenia ryglującego.

Do połączenia przegubowego dźwigni 19, 20 z zaciskiem 8, 9, względnie z przesuwnym drążkiem 10 służą sworznie 27, 28, zaopatrzone w samosmarowne tulejki. Również obydwie rolki 17, 18, łożyskowane na elementach osadczych 6, 7, są zaopatrzone w samosmarowne tulejki.

Szerokość B rolek 17, 18 jest kilkakrotnie większa od grubości dźwigni 19, 20 (fig. 6), dzięki czemu możliwe jest swobodne przemieszczenie iglicy względem szyny oporowej, a równocześnie każdej dźwigni 19, 20 wzdłuż rolki 17, 18.

Każda rolka 17, 18 jest wyposażona w regulator 29 (fig. 3 do 6), umożliwiający montażowe pionowe przemieszczenie każdej rolki 17, 18, oraz ewentualnie zmianę jej odległości od szyny oporowej 4, 5. Regulator 29 jest wyposażony w połączone z elementem osadczym 6, 7 za pomocą śruby 30 widełki 31, w których jest ułożyskowana rolka 17, 18. Między elementem osadczym 6, 7 i widełkami 31 są umieszczone podkładki 32, umożliwiające regulacje odległości rolki 17, 18 od szyny oporowej, oraz podkładki 33, umożliwiające regulację wysokości rolki 17, 18.

Możliwy jest montaż zamka 1 według wynalazku ryglującego iglicę, w obszarze zwrotnicy kolejowej. Najpierw przytwierdza się skrzynkowe elementy osadcze 6, 7 do szyn oporowych 4, 5. W tym celu każdy element osadczy 6, 7 jest zaopatrzony w występ 34, z zagłębieniem dla stopy szyny oporowej. Na przeciwległej stronie elementu osadczego 6, 7 są umieszczone elementy naprężające 35, dociskające zamek do szyn oporowych 4, 5. Ponieważ przesuwny drążek 10 jest wieloczęściowy, każdy element osadczy 6, 7 może być montowany oddzielnie. Następnie przykręca się zaciski 8, 9 do iglic 2, 3 za pomocą śrub 36. Następnie montuje się przesuwny drążek 10. Teraz może zostać dokonana dokładna regulacja za pomocą regulatora 29, czyli podkładek 32 i 33. Ostatecznie dokonuje się przyłączenia zamka do zespołu napędowego za pomocą elementów złącznych 14, 15, 16.

Po przyłożeniu siły do przesuwnego drążka 10 przestawianie zwrotnicy, rozpoczynając od jej położenia przedstawionego na fig. 4 odbywa się następująco.

Przemieszczenie przesuwnego drążka 10 w lewo powoduje obrót dźwigni 20 w kierunku obrotu wskazówek zegara i przemieszczenie sworznia 27 również w lewo. Dłuższe ramię 22 dźwigni 20 obraca się, przesuwając się wzdłuż rolki 18, aż do osiągnięcia obszaru przejściowego 25. Do tego momentu iglica 3 jeszcze się nie odsunęła od szyny oporowej 5, natomiast iglica 2 przysunęła się już do szyny oporowej 4. Dalsze przemieszczanie przesuwnego drążka 10 w lewo powoduje, że po rolce 18 przesuwa się dolna powierzchnia 24 dłuższego ramienia 22 dźwigni 20. Jeżeli powierzchnia 24 jest nachylona, to następuje uniesienie się iglicy 3. Ruch wzdłuż powierzchni 24 odbywa się tak długo, aż rolka 18 oprze się na krótszym ramieniu 21 dźwigni 20. Osiągnięte jest już wówczas końcowe otwarte położenie iglicy 3 (jak iglicy 2 na fig. 3). Iglica 2 znajduje się natomiast już w położeniu zaryglowanym.

Zaryglowanie iglicy 3 odbywa się w odwrotnej kolejności. Najpierw następuje poziome przemieszczenie rolki 18 wzdłuż dolnej powierzchni 24 dłuższego ramienia 22 dźwigni 20, do położenia, w którym rolka 18 trafia na czołową powierzchnię 23 dłuższego ramienia 22 dźwigni 20. W tym położeniu iglica 3 przylega do szyny oporowej 5. Następnie odbywa się zaryglowanie, przy czym rolka 18 toczy się po czołowej powierzchni 23 dłuższego ramienia 22 dźwigni 20 do momentu gdy występ 26 zetknie się, jako zderzak, z rolką 18. Ruch zostaje zatrzymany.

Opis ruchu części zamka dla prawego elementu osadczego 7 odnosi się również do części zamka dla lewego elementu osadczego 6, przy uwzględnieniu odpowiedniego kierunku przemieszczenia przesuwnego drążka 10.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zamek ryglujący iglicę zwrotnicy kolejowej, wyposażony przynajmniej w jeden element osadczy, służący do przymocowania zamka do szyny oporowej, przynajmniej w jeden zacisk iglicy, oraz w przesuwny drążek, przy czym skok przesuwnego drążka jest większy niż skok iglicy, a przysunięta do szyny oporowej iglica jest w swym końcowym położeniu zaryglowana, natomiast element osadczy jest wyposażony przynajmniej w jedną rolkę, a przesuwny drążek podczas przestawiania zwrotnicy przesuwa się względem elementu osadczego po przymocowanej do niego rolce, znamienny tym, że jest wyposażony w kątową dźwignię (19, 20), zamocowaną dwoma przegubami do przesuwnego drążka (10) i do zacisku (8, 9) iglicy (2, 3), przesuwającą się, podczas przemieszczania przesuwnego drążka (10), po rolce (17, 18), a podczas ryglowania iglicy (2, 3) obracającą się dokoła przegubu usytuowanego na zacisku (8, 9) iglicy (2, 3).
2. 2. Zamek według zastrz. 1, tym, że kątowa dźwignia (19, 20) jest na swym dłuższym ramieniu zaopatrzona w czołową powierzchnię (23), przesuwającą się po rolce (17, 18) podczas przestawiania zwrotnicy.
3. 3. Zamek według zastrz. 2, znamienny tym, że kątowa dźwignia (19, 20), podczas przemieszczania przesuwnego drążka (10), przesuwa się po rolce (17, 18), opierając się na niej dolną powierzchnią (24) swego dłuższego ramienia.
4. 4. Zamek według z^^sr^^. 3, znamienny tym, że czołowa i dolna powieezchnie (23 i 24) dłuższego ramienia kątowej dźwigni (19, 20) łączą się ze sobą, a w obszarze przejściowym (25) są do siebie prostopadłe.
5. 5. Zamek według 4, tym, że dolna powierzchnia (24) dłuższego ramienia dźwigni (19, 20), rozpoczynając od obszaru przejściowego (25) jest nachylona w kierunku powodującym unoszenie się iglicy (2, 3) podczas przestawiania zwrotnicy.
6. 6. Zamek według zassic 5, znamienny tym, że rolka (17, 18) i po osiągnięciu przez igllcę (2, 3) swego końcowego położenia, przylega do zagłębienia usytuowanego w obszarze połączenia ze sobą ramion dźwigni (19, 20).
7. 7. Zamek według 6, znamienny tym, że koniec dłuższego ramienia (22) dźwigni (19,

   20) jest zaopatrzony w występ (26), który opiera się na rolce (17, 18) po osiągnięciu zaryglowanego położenia iglicy (2, 3).
8. 8. Z^i^^lk według zas^z. 7, tym, że przeguby, łączące dźwignię (19, 200 z zaciskiem (8, 9) iglicy (2, 3) oraz ewentualnie z przesuwnym drążkiem (10), mają postać sworzni (27, 28), zaopatrzonych w samosmarowne tulejki.
9. 9. Zamek według zas^z. 8, znamienny tym, że zespół jożyskowania rolki (11, 18) względem elementu osadczego (6, 7) jest wyposażony w samosmarowną tulejkę.
10. 10. Z^i^^lk według zas-tirz 9, ζι^^ι^ϊ^ι^ι^^ tym, że (13) rolki (17, 18) jess kiikakrolnie większa od grubości (d) kątowej dźwigni (19, 20).
11. 11. Zamek według zastrz. 10, znamienny tym, że rolka (17, 18) jest wyposażona w regulator (29), umożliwiający zmianę pionowego usytuowania rolki (17, 18), oraz ewentualnie zmianę jej odległości od szyny oporowej (4, 5), przy czym ten regulator (29) jest wyposażony w widełki (31), w których jest ułożyskowana rolka (17, 18) a między elementem osadczym (6, 7) i widełkami (31) są umieszczone podkładki regulacyjne (32, 33).
12. 12. Zamek według zastrz. 11, znamienny tym, że skok z iglicy (2, 3) wynosi przynajmniej 150 mm, a korzystniej około 160 mm, natomiast skok przesuwnego drążka (10) wynosi przynajmniej 200 mm, a korzystniej około 220 mm.