PL190649B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Abstract

1. Wyrób chlonny, zawierajacy prze- puszczalna dla cieczy warstwe umieszczona blisko ciala uzytkownika podczas uzywania wyrobu, nieprzepuszczalna dla cieczy war- stwe, polozona podczas uzytkowania po stronie odwrotnej wzgledem ciala oraz ele- ment chlonny umieszczony pomiedzy prze- puszczalna dla cieczy warstwa i nieprze- puszczalna dla cieczy warstwa, znamienny tym, ze element chlonny zawiera material chlonny (32, 122), pozostajacy w stanie syp- kim równiez po zetknieciu z ciecza, w któ- rym co najmniej jedna trzecia materialu chlonnego (32, 122) stanowi polimetyleno mocznik. Fig. 2 PL PL PL

Description

Wyroby chłonne jednorazowego użytku są znane od wielu lat. Znajdują one zastosowanie na przykład jako podpaski, wkładki higieniczne, pieluszki dla niemowląt lub wkładki dla osób nie mogących utrzymać moczu lub stolca. Wspólną cechą tych jednorazowych wyrobów chłonnych jest to, że zawierają warstwę przepuszczalną dla cieczy, która podczas noszenia jest zwrócona do ciała użytkownika, warstwę nieprzepuszczalną dla cieczy, która podczas noszenia jest położona po stronie odwrotnej do ciała użytkownika, oraz umieszczoną pomiędzy tymi obiema warstwami, warstwę magazynującą ciecz. Warstwa magazynująca ciecz może być przykładowo wykonana z rozwłóknionej celulozy.

Wadą znanych jednorazowych wyrobów chłonnych okazało się to, że czyste warstwy celulozowe jako materiał magazynujący ciecz mają ograniczoną chłonność. Ponadto, materiał celulozowy, po zetknięciu z cieczą, nie wykazuje wyraźnej zdolności jej zatrzymywania. Wreszcie odkształcony materiał celulozowy zachowuje raz przybrany kształt, co użytkownik względnie użytkowniczka wyrobu chłonnego może odczuwać jako nieprzyjemne. Gdy poniżej mowa jest o użytkowniku, pojęcie to obejmuje zarówno mężczyzn, jak też kobiety.

Ponadto znane są wyroby chłonne jednorazowego użytku, w których warstwa magazynująca ciecz jest wykonana z superchłonnych materiałów. Superchłonne materiały są w stanie wchłonąć ciecz w ilości wielokrotnie przewyższającej ich ciężar w stanie suchym i zatrzymać ją w pewnym stopniu nawet w stanie ściśniętym. Superchłonne materiały są znane na przykład z europejskiego zgłoszenia patentowego nr EP-A-0339461.

Trudność w stosowaniu superchłonnych materiałów na warstwy magazynujące ciecz w wyrobach chłonnych polega na tym, że w superchłonnych materiałach pod działaniem cieczy występuje przyrost objętości, innymi słowy, ulegają one „pęcznieniu”. Powoduje to, że wyrób chłonny „pogrubia się”, co zmniejsza komfort noszenia. Poszczególne składniki superchłonnego materiału wykazują również tendencję do sklejania się pod działaniem cieczy, co z kolei znacznie obniża teoretycznie możliwą zdolność wchłaniania cieczy (tak zwana blokada żelowa).

Blokada żelowa powoduje ograniczenie rozkładu cieczy wnikającej do wyrobu chłonnego. Przy silniejszym napływie cieczy może to uniemożliwiać dalsze całkowite wchłanianie cieczy do wyrobu chłonnego, chociaż teoretycznie nadal istniałaby wystarczająca pojemność chłonna, przy czym użytkownik wyrobu ma wrażenie zawilgocenia i zanieczyszczenia skóry, ponadto zachodzi niebezpieczeństwo, że zabrudzeniu ulegnie również odzież użytkownika. Wreszcie wyrób chłonny wskutek blokady żelowej może zostać trwale odkształcony, co jeszcze bardziej obniża komfort noszenia wyrobu.

Wyrób chłonny, zawierający przepuszczalną dla cieczy warstwę umieszczoną blisko ciała użytkownika podczas używania wyrobu, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, położoną podczas użytkowania po stronie odwrotnej względem ciała oraz element chłonny umieszczony pomiędzy przepuszczalną dla cieczy warstwą i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element chłonny zawiera materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, w którym co najmniej jedną trzecią materiału chłonnego stanowi polimetylenomocznik.

Korzystnie element chłonny jest otoczony przez przepuszczalną dla cieczy warstwę, przy czym element chłonny jest połączony z nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą w jej centralnym obszarze.

Korzystnie element chłonny i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa są połączone ze sobą za pomocą środka adhezyjnego.

190 649

Korzystnie element chłonny i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa są połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego szwu.

Korzystnie na zwróconej do ciała stronie nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy umieszczony jest, służący jako zbiornik wtórny, miękki materiał chłonny.

Korzystnie służący jako zbiornik wtórny, miękki materiał stanowi materiał typu „coform” (mieszanina polipropylenu i celulozy), materiał typu „airlaid” (układany pneumatycznie), wata bibułkowa i/lub włóknina, zwłaszcza włóknina przędziona lub włóknina gręplowana.

Korzystnie materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest osadzony w osnowie z materiału włóknistego.

Korzystnie materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest rozprowadzony jednorodnie w materiale włóknistym.

Korzystnie materiał chłonny pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest osadzony pomiędzy warstwami z materiału włóknistego.

Korzystnie materiał włóknisty stanowi celuloza, mieszanina celulozy i polipropylenu i/lub materiał typu „coform” (mieszanina polipropylenu i celulozy).

Korzystnie stosunek materiału chłonnego, pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 1 do 25% wagowych do 99 do 75% wagowych.

Korzystnie stosunek materiału chłonnego, pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 5 do 20% wagowych do 95 do 80% wagowych.

Korzystnie stosunek materiału chłonnego, pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 10 do 15% wagowych do 90 do 85% wagowych.

Korzystnie element chłonny zawiera, poza materiałem chłonnym, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, co najmniej jedną substancję pielęgnacyjną.

Korzystnie co najmniej jedną substancję pielęgnacyjną stanowi wyciąg z aloesu, nagietka i/lub rumianku.

Korzystnie substancje pielęgnacyjne są osadzone w mikrokapsułkach.

Korzystnie substancje pielęgnacyjne są tak osadzone w mikrokapsułkach, że są uwalniane przy noszeniu wyrobu chłonnego pod wpływem działających sił i/lub ciepłoty ciała.

Korzystnie w stanie unieruchomionym na lub w materiale chłonnym, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, względnie związane adsorpcyjnie na materiale chłonnym, umieszczone są substancje bakteriobójcze, grzybobójcze i/lub wirusobójcze.

Korzystnie substancje bakteriobójcze stanowi chlorowany kwas lewulinowy i/lub halogenki alkilodimetylobenzyloamonu.

Korzystnie materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, zachowuje swoją sypkość co najmniej do 10 ml cieczy/gram materiału.

Korzystnie materiał chłonny zawiera kuliste cząstki.

Korzystnie kuliste cząstki mają średnicę od 100 do 2000 pm, zwłaszcza od 200 do 800 pm.

Korzystnie co najmniej połowę materiału chłonnego stanowi polimetylenomocznik.

Korzystnie co najmniej dwie trzecie materiału chłonnego stanowi polimetylenomocznik.

Korzystnie co najmniej 80% materiału chłonnego stanowi polimetylenomocznik.

Korzystnie element chłonny jest z polimetylenomocznika.

Korzystnie polimetylenomocznik jest wolny od grup eterowych i formaldehydu.

Korzystnie materia! chłonny zawiera materiał superchłonny.

Korzystnie materiał superchłonny stanowi poliakrylan.

Korzystnie element chłonny zawiera co najmniej jeden rdzeń, w którym umieszczony jest materiał chłonny pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, przy czym korzystnie długość 1 rdzenia jest mniejsza lub równa długości L wyrobu chłonnego, zaś szerokość b rdzenia jest mniejsza lub równa szerokości B wyrobu chłonnego.

Korzystnie element chłonny ma co najmniej dwie komory, oddzielone od siebie za pomocą co najmniej jednej ścianki.

Korzystnie co najmniej jedna ścianka biegnie wzdłuż wyrobu chłonnego.

Korzystnie co najmniej jedna ścianka biegnie w poprzek wyrobu chłonnego.

190 649

Korzystnie element chłonny jest podzielony na przedziały przez co najmniej jedną ściankę, biegnącą wzdłuż wyrobu chłonnego, i co najmniej jedną następną, biegnącą w poprzek wyrobu chłonnego.

Korzystnie co najmniej jeden rdzeń elementu chłonnego jest podzielony na komory.

Korzystnie wyrób chłonny jest artykułem higienicznym.

Korzystnie wyrób chłonny jest artykułem higienicznym dla kobiet.

Korzystnie artykuł higieniczny dla kobiet stanowi podpaska, zwłaszcza podpaska bardzo cienka.

Korzystnie artykuł higieniczny dla kobiet stanowi wkładka higieniczna.

Korzystnie przepuszczalna dla cieczy warstwa (18) wyrobu chłonnego ma centralnie usytuowany otwór.

Korzystnie wyrób chłonny stanowi pielucha.

Korzystnie wyrób chłonny stanowi wkładka zabezpieczająca przed niekontrolowanym oddawaniem moczu lub stolca.

Szczególny przykład wyrobu chłonnego według wynalazku w jego pierwszym aspekcie stanowi postać wykonania, w której przepuszczalna dla cieczy, górna warstwa osłaniająca ma biegnące w kierunku wzdłużnym zakładki. Zakładki te są tak ukształtowane, że przepuszczalna dla cieczy warstwa przykrywa częściowo element chłonny również na stronie, która podczas noszenia nie styka się z ciałem użytkownika. Osiąga się to po pierwsze w taki sposób, że element chłonny nie jest połączony z leżącą pod nim warstwą na całej swej „spodniej stronie”, lecz tylko w wąskim, centralnym obszarze. Po drugie zaś w przepuszczalnej dla cieczy warstwie ukształtowane są dwie zakładki, które również częściowo obejmują od spodu element chłonny w kierunku wzdłużnym.

Dzięki takiej konstrukcji element chłonny, mimo osadzenia go pomiędzy nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą tylną i przepuszczalną dla cieczy warstwą osłaniającą, pozostaje elastyczny i może się bardzo dobrze dopasowywać do anatomicznych szczegółów ciała użytkownika.

Jeżeli warstwa przepuszczalna dla cieczy i warstwa nieprzepuszczalna dla cieczy są połączone ze sobą w swych obszarach brzegowych tak, że powstaje szczelnie zamknięta przestrzeń wewnętrzna, wówczas element chłonny może być utworzony z luźnego, osadzonego przesuwnie względem siebie materiału, który pozostaje sypki również po zetknięciu z cieczą, przy czym materiał może się swobodnie poruszać w całej przestrzeni wewnętrznej.

W innym aspekcie wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, zawierającego położoną podczas użytkowania po stronie odwrotnej względem ciała, warstwę nieprzepuszczalną dla cieczy oraz otoczony warstwą przepuszczalną dla cieczy, element chłonny, który zawiera materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, przy czym element chłonny jest połączony z nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą w jej centralnym obszarze. Nie jest przy tym konieczne, aby element chłonny stykał się bezpośrednio z warstwą nieprzepuszczalną dla cieczy. Jeżeli na warstwie nieprzepuszczalnej dla cieczy umieszczona jest jeszcze jedna lub kilka innych warstw, wówczas element chłonny jest zamocowany na wierzchu tej warstwy, którąjest położona najwyżej.

Kolejny aspekt wynalazku dotyczy wyrobu chłonnego, którego element chłonny jest z materiału chłonnego w postaci polimetylenomocznika (PMH). Wyrób chłonny może zawierać położoną podczas użytkowania wyrobu po stronie ciała, warstwę przepuszczalną dla cieczy oraz położoną podczas użytkowania po stronie odwrotnej względem ciała, warstwę nieprzepuszczalną dla cieczy, przy czym pomiędzy warstwą przepuszczalną dla cieczy i warstwą nieprzepuszczalną dla cieczy umieszczony jest element chłonny. Możliwe sąjednak również inne postaci wykonania, które odpowiednio do opisanego wyżej aspektu nie zawierają przepuszczalnej dla cieczy, górnej warstwy osłaniającej iub zamiast niej zawierają jedynie materiał PMH zatopiony w przepuszczalnej dla cieczy osłonce.

Nowa koncepcja różni się od znanych konstrukcji tym, że pewna część, korzystnie główna część, składników chłonnych zawiera ziarnistą strukturę, złożoną w miarę możliwości z materiałów o kulistych cząstkach. Materiał elementu chłonnego ma taki skład, że podczas noszenia, a także po zetknięciu z cieczą, pozostaje on sypki.

190 649

Korzystnie element chłonny pozostaje sypki aż do ilości cieczy, wynoszącej co najmniej 10 ml/g materiału. Zapewnia to optymalne dopasowanie („giętkość”) do dowolnego kształtu ciała użytkownika podczas różnego rodzaju ruchów i przy różnych rodzajach obciążenia. Oznacza to, że element chłonny „płynie”, może on mianowicie w wyniku bocznego obciążenia ewentualnie bocznego ściskania nieco się odkształcić, jako że materiał chłonny przemieszcza się, bądź jest wypychany w miejsca mniej obciążone. Przy odjęciu obciążenia względnie nacisku wypchnięte cząstki mogą przesypać się w swe położenie wyjściowe, gdzie ponownie mogą wchłaniać ciecz. Z drugiej strony ruchy te mogą powodować zamianę cząstek miejscami, co pozwala wykorzystać dotychczas niewykorzystaną zdolność wchłaniania i magazynowania cieczy. Gdy w niniejszym przypadku jest mowa o „elemencie chłonnym”, oznacza to również „element magazynujący”.

Element chłonny, służący jednocześnie jako warstwa magazynująca i zawierający materiał chłonny, który pozostaje sypki również po zetknięciu z cieczą, nadaje wyrobowi chłonnemu według wynalazku następujące korzystne własności:

- szybkie wchłanianie cieczy (dobra penetracja sypkiego materiału i dobre zwilżanie materiału),

- dobra retencja cieczy (zatrzymywanie cieczy nawet przy obciążeniu ściskającym),

- dobra chłonność (absorpcja praktycznie bez przyrostu objętości), zapobieganie zbrylaniu pod działaniem cieczy,

-jak najlepsze indywidualne dopasowanie do ciała,

- duża miękkość wyrobu połączona z wysokim komfortem noszenia,

- bardzo dobry transport cieczy i dobre jej rozprowadzanie,

- brak zjawiska „zapadania się”, jakie występuje w celulozowych elementach chłonnych.

W wyrobie chłonnym według wynalazku, podczas jego noszenia osiąga się optymalne dopasowanie do anatomicznych parametrów użytkownika, ponieważ otoczony osłonką element chłonny jest w zasadzie „odsłonięty”, to znaczy nie jest oddzielony od ciała użytkownika opinającą cały wyrób, przepuszczalną dla cieczy warstwą. Wydzielająca się z ciała ciecz może być bezpośrednio wchłaniana przez element chłonny w miejscu jej wydzielania, po czym kierowana dalej lub zatrzymywana.

Połączenie między nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą tylną i, otoczonym warstwą przepuszczalną dla cieczy, elementem chłonnym może być zrealizowane na różne sposoby. Korzystne z punktu widzenia zmechanizowanego wytwarzania wyrobu chłonnego okazało się na przykład połączenie za pomocą środka adhezyjnego. Tylna warstwa i element chłonny mogą jednak być połączone ze sobą na stałe również za pomocą zszycia, przy czym należy oczywiście zwrócić uwagę na to, aby nie uszkodzić przy tym nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy tylnej tak, że ciecz mogłaby przez nią przenikać.

Ponadto korzystne okazało się rozwiązanie, w którym na zwróconej do ciała stronie warstwy nieprzepuszczalnej dla cieczy umieszczona jest następna warstwa z miękkiego materiału, służąca jako zbiornik wtórny. Ta druga warstwa podwyższa dodatkowo komfort noszenia wyrobu chłonnego. Poza tym ta następna warstwa może magazynować ciecz, nie wchłoniętą przez główny element chłonny, przy czym całkowita zdolność magazynowania cieczy przez drugą warstwę jest oczywiście o wiele mniejsza niż zdolność wchłaniania właściwego elementu chłonnego. Odpowiednimi materiałami na drugą warstwę są materiały typu „coform” (mieszaniny polipropylenu i celulozy), materiały typu „airlaid” (układane pneumatycznie mieszaniny włókien z tworzyw sztucznych i celulozy), oraz włókniny, na przykład włóknina przędziona lub włóknina gręplowana.

Według kolejnego aspektu niniejszego wynalazku materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, może być osadzony w osnowie z materiału włóknistego. Materiał chłonny może być przy tym rozprowadzony jednorodnie w materiale włóknistym, w związku z czym składniki materiału, pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, są równomiernie rozprowadzone w strukturze włóknistej i w niej osadzone. Alternatywnie element chłonny może mieć również budowę warstwową, przy czym materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest osadzony na zasadzie konstrukcji typu „sandwicz” (konstrukcja wielowarstwowa) pomiędzy dwiema lub kilkoma warstwami z materiału włóknistego.

190 649

Wreszcie w ostatniej z opisanych, strukturze typu „sandwicz”, w warstwach włóknistych może być osadzony dodatkowo materiał chłonny, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą. Materiał, nadający się szczególnie jako materiał włóknisty do wspomnianych celów, stanowi celuloza lub mieszanina celulozy i polipropylenu, czyli tak zwany materiał typu „coform”. Materiał włóknisty powoduje dalsze zoptymalizowanie rozprowadzania cieczy w wyrobie chłonnym według wynalazku, ponieważ włókna mają określoną chłonność i mogą transportować ciecz w sposób ukierunkowany. Stosunek materiału chłonnego, pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi korzystnie od 1 do 25% wagowych do 99 do 75% wagowych, zwłaszcza od 10 do 15% wagowych do 90 do 85% wagowych.

Według innego aspektu wynalazku element chłonny może zawierać, poza materiałem chłonnym, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, co najmniej jedną, związaną adsorpcyjnie, substancję pielęgnacyjną. W pierwszym rzędzie chodzi tutaj o substancje, które chronią skórę użytkownika wyrobu chłonnego według wynalazku. Odpowiednie substancje stanowią przykładowo wyciąg z aloesu (Aloe Vera), nagietka (Calendula) i/lub rumianku (Matricaria).

Szczególnie korzystne jest, jeżeli substancje pielęgnacyjne są osadzone w mikrokapsułkach. Mikrokapsułki mogą być przy tym zmieszane z materiałem chłonnym, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą. Osłona mikrokapsułek powinna być przy tym tak dobrana, by pękała podczas noszenia wyrobu chłonnego według wynalazku, uwalniając tym samym substancję względnie substancje, zawarte w mikrokapsułkach. Pękanie może być wywołane na przykład naciskiem, ciepłem i/lub tarciem. Umieszczenie substancji w mikrokapsułkach, na przykład metodą ciśnieniową, jest od dawna znane.

Szczególnie odpowiednim materiałem, jaki można zastosować w elemencie chłonnym względnie magazynującym ciecz elemencie wyrobu chłonnego, jest polimetylenomocznik (PMH) o strukturze cząsteczkowej. PMH pozostaje sypki również po zetknięciu z cieczą, zwłaszcza moczu lub krwi menstruacyjnej. Wytwarzanie polimetylenomocznika jest od dawna znane i może być prowadzone na przykład za pomocą katalizowanego kwasami żelowania roztworu mocznika i formaldehydu względnie rozcieńczanego wodą koncentratu mocznika i formaldehydu, co jest opisane na przykład w publikacji Renner, Makromolekulare Chemie 149, 1 (1971). Ponadto, na przykład z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr DE-AS-1907914, znane jest wytwarzanie, mających rozdrobnioną strukturę, substancji stałych typu żywic aminowych na bazie kondensatów mocznikowo-formaldehydowych, które poddaje się katalizowanej kwasami polikondensacji w wodnym medium.

Poprzez odpowiednie prowadzenie sposobu i/lub następujące po nim granulowanie można uzyskać żądane spektrum wielkości cząstek. Sterować można również kształtem cząstek, przy czym szczególnie korzystne są cząstki kuliste. Zalecane wielkości cząstek, jakie mogą znaleźć zastosowanie w wyrobie chłonnym według wynalazku, są mniejsze niż 2 mm, zwłaszcza mniejsze niż 0,8 mm.

Zalecane przedziały wielkości cząstek wynoszą od 100 do 2000 (im (0,1 do 2 mm), zwłaszcza od 200 do 800 pm (0,2 do 0,8 mm).

Przy użyciu w wyrobie chłonnym według wynalazku polimerów typu PMH jako substancji sypkich istotne jest, aby podczas użytkowania wyrobu nie powstawały substancje szkodliwe dla zdrowia. We wspomnianej powyżej, katalizowanej kwasami polikondensacji formaldehydu i mocznika w wodnym medium do postaci mocznika polimetylenowego mogą powstawać produkty uboczne, zawierające grupy eterowe. Jeżeli przetestuje się zatem dostępny na rynku materiał typu PMH na zawartość formaldehydu, wówczas te, zawierające grupy eterowe, produkty uboczne mogą się odszczepiać i prowadzić do pozytywnego wyniku testu na zawartość formaldehydu.

Przebieg reakcji można przedstawić w sposób następujący (według Saechtlinga, Kunststoff-Taschenbuch, wydanie 26, Carl Hanser Verlag, Monachium, Wiedeń (1995)).

190 649

I NH — CH₂ — QH ri dihydroksymetyIcmocznik mocznik formaldehyd

JIM—'□»,—OH Kb.

!

C —0 · C —

UH,

C~ —1 «0— Oj— UH c I

Mb, «*—a*. — wi kondensat wstępny (prekonder.san)

I I ‘ kwas — C = 0 C “ 0

I I •--N — CHj — J| — CHj — N — CHj — N — CHj---C“0 ć-o !

----CH, — N — CHj — N — CHj — N — CH, — tf---'j — H — CH, — N — CH

I

C “0

Ν'

CH,·

--CHj — N — --CHj — N poLimetylenomocznik

Jak widać z powyższego schematu, przy przemianie mocznika i formaldehydu powstaje, zależnie od stechiometrycznego stosunku substratów, albo monohydroksymetylomocznik (stosunek mocznika do formaldehydu równy 1:1), albo dihydroksymetylomocznik (stosunek mocznika do formaldehydu równy 1 : 2). Przy stosunkach substratów ieżących pomiędzy 1 : 1 i 1 : 2 oba produkty reakcji (monohydroksymetylomocznik, dihydroksymetylomocznik) powstają w odpowiednich proporcjach. Produkty reakcji ulegają przemianie w dobranych warunkach reakcji (środowisko zasadowe, temperatura pomiędzy 50 i 100°C), przy odszczepieniu wody, do postaci kondensatu wstępnego. Kondensat wstępny jest następnie sieciowany za pomocą katalizy kwasowej do postaci polimetylenomocznika.

190 649

W opisanym powyżej sposobie powstaje, poza czystym polimetylenomocznikiem, również niewielka ilość PMH, zawierającego grupy eterowe, co przedstawia poniższy schemat:

C =0

CH

N - CH , - N - CH , - N - C - _N - _CH ,

CH.

CH grupa eterowa

Dla zastosowania w wyrobie chłonnym według wynalazku korzystne jest użycie materiału, który ma jak najmniej mostków eterowych, zaś w idealnym przypadku w ogóle ich nie zawiera.

Szczególnie korzystne według wynalazku jest zatem zastosowanie w wyrobie chłonnym, jako pozostającego w stanie sypkim materiału chłonnego i magazynującego, materiału typu PMH wolnego od grup eterowych. Typowa metoda syntezy, w której mocznik i formaldehyd ulegają w reakcji przyłączania przemianie w kondensat wstępny (prekondensat), a następnie w wyniku katalizowanej kwasami polikondensacji wytwarzany jest polimetylenomocznik, jest według wynalazku tak zmieniona, że po etapie polikondensacji wytrącony materiał jest przepłukiwany kwasem, korzystnie w przedziale pH pomiędzy 1 i 2. Dopiero po dodatkowym etapie przepłukiwania kwasem można przeprowadzić obróbkę za pomocą tak zwanych „wychwytywaczy formaldehydu”. W ten sposób można uzyskać materiał typu PMH wolny od grup eterowych względnie formaldehydu.

PMH w postaci cząstek można wytwarzać przykładowo następującym sposobem: 30% roztwór formaliny, mocznik oraz ewentualnie dodatki (na przykład koloidy ochronne), skrapla się wstępnie w zamkniętym kotle, z jednoczesnym mieszaniem. Temperatura w kotle utrzymywana jest pomiędzy 70 i 90°C, zaś wartość pH pomiędzy 8 i 9. Wytwarzanie prekondensatu jest zakończone po około 30 do 90 minut. Następnie prekondensat wytrąca się katalitycznie przy użyciu kwasu, na przykład kwasu solnego, cjńrynowego lub sulfaminowego. Wartość pH użytego kwasu wynosi korzystnie pomiędzy 1 i 2. Wytrąconym produktem jest polimetylenomocznik, który jednak może jeszcze zawierać grupy eterowe.

Celem nąnnieeia tveh σηιη eternwvc,h nnlimelA/lennmncTnik nrzenbiknie rie nonownie — --------- — X ~ -j-------- J---Γ--------J--------- X----χ------J ~ ~ Ł. X kwasem, przykładowo jednym z wyżej wymienionych kwasów, to jest kwasem solnym, cytrynowym lub sulfaminowym, przy pH równym od 1 do 2. Następnie osad PMH przepłukuje się neutralną cieczą i traktuje tak zwanymi wychwytywaczami formaldehydu, jak na przykład siarczyn sodu, trójetanoloamina lub kopolimer mocznikowo-formaldehydowy. Potem znowu następuje płukanie i suszenie uzyskanego materiału, na przykład w temperaturze od 100 do 110°C.

190 649

Następnie można przeprowadzić obróbkę wykańczającą, na przykład celowe granulowanie. Granulowanie można wspomóc poprzez użycie substancji naturalnych, jak na przykład celuloza, skrobia lub ich pochodne.

Uzyskany w ten sposób, granulowany materiał typu PMH jest wolny od grup eterowych, dzięki czemu nadaje się znakomicie do zastosowania w wyrobach chłonnych, ponieważ chodzi tutaj o wyjątkowo czysty materiał, nie zawierający i nie wydzielający szkodliwych względnie podrażniających skórę substancji.

Poza materiałem typu PMH w elemencie chłonnym wyrobu chłonnego mogą być również zawarte inne materiały. Ich skład można przy tym dobrać tak, by wspomniane wyżej funkcje były przejmowane przez jeden materiał lub dzielone na różne materiały. Materiałami tymi mogą być: superabsorber, materiał superchłonny w postaci cząstek, włókna superchłonne, zeolity, włókna celulozowe, wełna celulozowa lub włókna z tworzyw sztucznych, cięte na różną długość, styropor i inne.

Odnośnie własności cząstek polimetylenomocznika należy ponadto zauważyć, że cząstki te mają strukturę zbliżoną do zeolitów, w związku z czym mają również podobne działanie. Zeolity stosuje się w artykułach higienicznych zazwyczaj do wiązania zapachów. Jeżeli jako materiał wchłaniający lub magazynujący ciecz stosuje się PMH, wówczas można zrezygnować z użycia zeolitów do wiązania zapachów, co stanowi kolejną zaletę wyrobu chłonnego według wynalazku. PMH jest poza tym korzystny, jeżeli chodzi o ilość materiału chłonnego, jaką należy zastosować. W porównaniu na przykład z chłonnością celulozy PMH wykazuje właściwości ponad dwukrotnie lepsze. Również koszty elementu chłonnego, zawierającego PMH, leżą znacznie poniżej odpowiednich kosztów dla celulozowego elementu chłonnego. W porównaniu do poliakrylanów, znajdujących zastosowanie jako superabsorber, koszty PMH s O + o fer\ ows ar m ł'ea/łi i rz τ cgU izyuu, cv

Poniżej opisane są wyniki pomiarów przeprowadzonych w ramach badań adsorpcyjnych na polimetylenomoczniku (oznaczenie wsadu P 124), mieszanin polimetylenomocznika i poliakrylanu (oznaczenie wsadu P 124 + AK) oraz poliakrylanu (oznaczenie wsadu AK). Parametry zestawione w tabeli 1 zostały wyznaczone za pomocą tensometru KI21 firmy Kruss.

Tabela 1

Próbka	δ [grd]	V podnoszenia x 102 [g/s]	Maksymalna chłonność wody [g/g]
PI 24	56,8	3,266	16,1
P124+3%AK	66,1	2,420	20,3
P124+6%AK	83,1	0,715	15,5
AK	76,9	1,346	1,6

W drugiej kolumnie tabeli 1 podany jest kąt zwilżania badanego materiału. Trzecia kolumna tabeli 1 podaje szybkość podnoszenia się materiału, przy czym wysokość ponoszenia została wyznaczona w postaci przyrostu ciężaru materiału.

Jak wynika z czwartej kolumny tabeli 1, 100% P124 wykazuje maksymalną chłonność wody, wynoszącą 16,1 g/g materiału. Mieszanina złożona z 97% P124 i 3% AK zwiększa maksymalną chłonność wody do 20,3 g/g, zaś przy zastąpieniu dalszych 3% P124 przez AK wartość ta spada ponownie do 15,5 g/g. Wszystkie podane wyżej wartości wskazują na to, że odpowiednie materiały nadają się do zastosowania w elementach chłonnych wyrobów chłonnych.

Maksymalna chłonność wody każdego z materiałów była wyznaczana w warunkach, w których dla materiałów nie było możliwe zwiększenie objętości, to znaczy niemożliwe było ich pęcznienie. To wyjaśnia wyjątkowo małą chłonność wody poliakrylanu, wynoszącą 1,6 g/g.

Polimetylenomocznik P124 zachowuje swoją sypkość do wchłonięcia wody w ilości 10,5 g/g. Dopiero po przekroczeniu wartości 10,5 g/g materiał zaczyna się lekko zbrylać, aż do osiągnięcia wartości równej 12,8 g/g. Przy doprowadzeniu wody w ilości przekraczającej 12,8 g/g powstaje gruzelkowata struktura, przechodząca przy 18,8 g/g w ciastowatą, płynną konsystencję.

190 649

W przeciwieństwie do tego nie można było wyznaczyć sypkości czystego poliakrylanu (AK), ponieważ materiał ten już przy wchłonięciu niewielkiej ilości wody ulegał żelowaniu i nabierał kleistych własności względnie przywierał do ścianek naczynia.

Lekkie pęcznienie materiału i skutki blokady żelowej można było zaobserwować w mieszaninach PMH i poliakrylanu w stosunku 95:5. Im wyższy udział poliakrylanu w mieszaninie, tym silniejsze było pęcznienie i blokada żelowa. Dla czystego polimetylenomocznika PI24, nawet przy silnym wchłanianiu wody nie stwierdzono pęcznienia, to jest przyrostu objętości. Wreszcie nawet maksymalnie nasączone wodą materiały na bazie PMH i poliakrylanu poddano ściskaniu. Podczas gdy z PMH nie można było wycisnąć wody, to poliakrylan przy silniejszym ściśnięciu oddawał nadmiar wody.

Kolejny aspekt wynalazku dotyczy lepszego zapobiegania powstawaniu nieprzyjemnych zapachów przy użytkowaniu wyrobów chłonnych. Według wynalazku zaproponowano, aby na i/lub w materiale chłonnym, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, umieszczać w stanie unieruchomionym, względnie związane adsorpcyjnie, substancje bakteriobójcze, grzybobójcze i/lub wirusobójcze. Jeżeli jako materiał chłonny stosuje się przykładowo PMH, wówczas ma on opisaną wyżej strukturę zeolityczną, co oznacza, że materiał ma poza swoją powierzchnią zewnętrzną również znaczną powierzchnię wewnętrzną, która może wynosić pomiędzy 10 i 700 m²/g.

Istotne jest przy tym, aby substancje bakteriobójcze, grzybobójcze i/lub wirusobójcze były unieruchomione na materiale chłonnym, ponieważ uwolnienie tych substancji mogłoby doprowadzić do podrażnień skóry użytkownika wyrobu chłonnego. Za powstawanie nieprzyjemnych zapachów podczas użytkowania wyrobu chłonnego są odpowiedzialne przede wszystkim produkty przemiany materii, zachodzącej w mikroorganizmach.

Oznacza to, że powstawanie nieprzyjemnych zapachów można by skutecznie ograniczyć lub wyeliminować, jeżeli zahamuje się wzrost i/lub namnażanie się mikroorganizmów, względnie spowoduje ich wymarcie. Wspomniane substancje umożliwiają zahamowanie i osłabienie wzrostu mikroorganizmów, w związku z czym na już skuteczne działanie przeciwzapachowe materiału typu PMH nakłada się dodatkowo działanie substancji bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, co daje użytkownikowi dodatkowe zabezpieczenie przed niepożądanymi działaniami ubocznymi.

Odpowiednie substancje bakteriobójcze stanowi na przykład chlorowany kwas lewulinowy i halogenki alkilodimetylobenzyloamonu.

Poza częścią elementu chłonnego, która również pod działaniem cieczy zawiera składniki sypkie, element chłonny może mieć również inne obszary. W takim przypadku część elementu chłonnego, zawierająca materiał sypki, ma korzystnie postać rdzenia, którego długość 1 jest mniejsza niż długość L wyrobu chłonnego, zaś szerokość b jest mniejsza niż szerokość B wyrobu chłonnego.

Element chłonny może być połączony z warstwą leżącą pod nim na całej powierzchni przylegania, na przykład za pomocą środka adhezyjnego. Wystarczające może się jednak okazać, jeżeli tylko część elementu chłonnego jest połączona z leżącą pod nim warstwą. Możliwe tu są różne postaci wykonania, na przykład mocowanie w postaci pasów środka adhezyjnego, za pomocą których element chłonny jest zamocowany do podłoża.

Ogólnie rzecz biorąc, powierzchnia względnie część powierzchni, na której element chłonny jest połączony z warstwą leżącą pod nim, jest mniejsza niż powierzchnia względnie część powierzchni 1 x b. Długość X połączenia między elementem chłonnym i leżącą pod nim warstwą jest przy tym mniejsza lub równa długości 1, zaś szerokość β połączenia między elementem chłonnym i leżącą pod nim warstwąjest przy tym mniejsza lub równa szerokości b.

Element chłonny może mieć jedną komorę lub może być podzielony na kilka podkomór, oddzielonych od siebie całkowicie lub mogących się ze sobą komunikować, przy czym ściśnięcie jednej komory powoduje wówczas przemieszczenie cząstek o komory sąsiedniej.

Jeżeli element chłonny i/lub rdzeń elementu chłonnego jest podzielony na kilka komór, wówczas znajdujące się w nim przegrody mogą biec wzdłuż i/lub w poprzek wyrobu chłonnego. Jedna ścianka wzdłużna lub poprzeczna powoduje przykładowo powstanie dwóch podkomór. Dwie ścianki wzdłużne dają w efekcie układ trój komorowy, a jeżeli doj190 649 dzie do nich jeszcze ścianka poprzeczna, wówczas element chłonny lub jego rdzeń jest podzielony na sześć komór.

Jedna komora może być przy tym w 100% wypełniona materiałem chłonnym. Korzystne okazało się jednak, jeżeli nie cała komora, która zawiera materiał pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest wypełniona tym materiałem. Materiałem chłonnym można wypełnić komorę przykładowo w 50 do 100%, korzystnie 60 do 90%, zwłaszcza w 80%. Jeżeli element chłonny jest kilkukomorowy, wówczas dla poszczególnych komór obowiązują odpowiednie korzystne wartości wypełnień. Jeżeli wypełnionych jest mniej niż 60% komory, wówczas korzystne jest, jeżeli wewnątrz poszczególnych komór umieszczone są tak zwane „bariery przesypowe”, które zapobiegają gromadzeniu się całego materiału chłonnego w jednym narożu komory.

Można również, jak już wspomniano, zaopatrzyć przegrody pomiędzy poszczególnymi komorami w małe otwory, które umożliwiają ograniczoną wymianę materiału pomiędzy komorami, co oznacza, że poszczególne komory mogą się ze sobą komunikować. Niecałkowite napełnienie komory jest konieczne zwłaszcza wówczas, gdy komora zawiera materiał skłonny do pęcznienia, na przykład superabsorber.

Według kolejnego aspektu wynalazku, w przypadku istnienia kilku komór, tworzących element chłonny, mogą one być wypełnione różnymi materiałami.

Tak na przykład w elemencie chłonnym z trzema komorami, gdzie przegrody mogą biec wzdłuż lub w poprzek wyrobu chłonnego, centralna komora może być wypełniona PMH lub mieszaniną PMH i superabsorbera, natomiast komory boczne (w przypadku przegród wzdłużnych) lub przednie i tylne (w przypadku przegród poprzecznych) mogą być wypełnione superabsorberami.

Jeżeli stosuje się mieszaniny, na przykład PMH i superabsorbera, należy zwracać uwagę na to, aby mieszaniny te nie ulegały rozdzieleniu, ponieważ mogłoby to ograniczać potencjalne możliwości wykorzystania materiału chłonnego względnie magazynującego, prowadząc do powstania obszarów tak zawanego „martwego materiału”.

Niniejszy wynalazek stanowi zatem wyrób chłonny, najlepiej dopasowujący się do kształtów ciała. Wyrób ten wyróżnia się również tym, że odpowiednie materiały elementu chłonnego nie doznają pod działaniem cieczy zwiększenia objętości, to znaczy nie ulegają „pęcznieniu”. Wreszcie wyroby według wynalazku mogą optymalnie wchłaniać ciecz również w stanie odkształconym.

Wyroby chłonne według wynalazku dopasowują się ponadto optymalnie do kształtu ciała użytkownika. Można je zatem nosić bardzo blisko ciała (anatomiczne dopasowanie kształtu), co jest o tyle korzystne, że ciecz może być wchłaniana natychmiast po wydzieleniu, dzięki czemu użytkownik nie odczuwa zawilgocenia skóry. Uczucie suchości skóry osiągane jest także wówczas, gdy materiał chłonny jest umieszczony centralnie w wyrobach chłonnych według wynalazku. Wreszcie ukształtowanie wyrobu chłonnego według wynalazku sprawia, że w przypadku podpaski jej końce mogą być wyjątkowo cienkie, co umożliwia bardzo dyskretne noszenie tego wyrobu.

Poza elementem nazwanym powyżej elementem chłonnym i służącym jednocześnie jako warstwa magazynująca ciecz (pierwotny element magazynujący) wyrób chłonny według wynalazku może zawierać dodatkową warstwę magazynującą (tak zwany wtórny element magazynujący). Ta następna warstwa magazynująca ma korzystnie postać taśmy pomiędzy elementem chłonnym i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą, znajdującą się pod stronie odwrotnej do ciała użytkownika. Materiał użyty na drugą warstwę magazynującą może również wykazywać działanie chłonne, aby powodować lepsze rozprowadzanie cieczy. Ta kolejna warstwa magazynuiaca jest przeznaczona dla „wypadków awaryjnych”, gdy z jakichkolwiek przyczyn zostałaby przekroczona graniczna chłonność elementu chłonnego (pierwotnego elementu magazynuj ącego).

Odpowiednimi materiałami na drugą warstwę magazynującą (wtórny element magazynujący) są przykładowo materiały typu „coform”, celuloza, mieszaniny włókien celulozowych (typu „airlaid”), włókniny lub wata bibułkowa.

Wyroby chłonne według wynalazku z nowym elementem chłonnym mogą znaleźć zastosowanie na przykład w dziedzinie higieny, jak higiena kobiet, jako podpaska, zwłaszcza

190 649 podpaska bardzo cienka, względnie wkładka higieniczna. Poza tym wyrób chłonny według wynalazku może mieć również postać pieluchy lub wkładki zabezpieczającej przed niekontrolowanym oddawaniem moczu lub stolca.

Jeżeli wyrób chłonny jest wyrobem według pierwszego aspektu wynalazku, to znaczy ma zwróconą podczas użytkowania w stronę ciała, przepuszczalną dla cieczy warstwę, wówczas pod tą warstwą przepuszczalną dla cieczy może się znajdować następna warstwa osłaniająca, zaopatrzona w centralny otwór (tak zwany otwór wejściowy -„port-hole”), położony nad elementem chłonnym. Odpowiednie wyroby chłonne są znane na przykład z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr 19640451.7. Taki wyrób z centralnym otworem jest korzystny zwłaszcza do zastosowania w artykułach higienicznych dla kobiet.

Opisany we wspomnianym niemieckim zgłoszeniu patentowym wyrób chłonny może mieć następującą budowę. Po stronie, znajdującej się podczas użytkowania dalej od ciała użytkownika, umieszczona jest warstwa nieprzepuszczalna dla cieczy. Nad tą, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą umieszczona jest pierwotna warstwa magazynująca, na której z kolei znajduje się wtórna warstwa magazynująca. Nad wtórną warstwą magazynującą położona jest warstwa kompensacyjna, zaś powyżej warstwy kompensacyjnej umieszczona jest warstwa osłaniająca, zaopatrzona w centralny otwór. Odpowiednia, zaopatrzona w otwór, warstwa osłaniająca może być umieszczona również w wyrobach chłonnych według niniejszego wynalazku. Wreszcie wyrób chłonny według niniejszego wynalazku zawiera dodatkowo górną przepuszczalną dla cieczy warstwę, która podczas użytkowania znajduje się od strony ciała. Wtórna warstwa magazynująca może mieć co najmniej jeden obszar uszczelniony.

Na materiał wtórnej warstwy magazynującej nadaje się przykładowo celuloza. Lokalne zagęszczenia we wtórnym elemencie magazynującym można osiągnąć na przykład poprzez wytłoczenie w nim rowków. Materiał magazynujący, położony pod wytłoczonymi rowkami jest wówczas zagęszczony, natomiast same rowki wspomagają kierunkowe rozprowadzanie cieczy na warstwie magazynującej względnie w wyrobie chłonnym.

Warstwę osłaniającą zaopatrzoną w centralny otwór, wytwarza się na przykład z mieszaniny celulozy i polimeryzowanej olefmy. Odpowiednie mieszaniny zawierają korzystnie co najmniej 50% wagowych polimeryzowanej olefiny. Bardzo dobre rezultaty osiąga się wówczas, gdy udział polimeryzowanej olefiny wynosi 50-80% wagowych, zwłaszcza 60% wagowych. Warstwa osłaniająca może się składać z dwóch warstw, z których to warstw pierwsza, złożona z mieszaniny celulozy i polimeryzowanej olefmy, jest nałożona na drugą warstwę nośną z polimeryzowanej olefiny, przy czym pierwsza warstwa z mieszaniny celulozy i polimeryzowanej olefmy jest połączona z warstwą nieprzepuszczalną dla cieczy, zaś druga warstwa nośna jest połączona z warstwą kompensacyjną

Do zalecanych polimeryzowanych olefin zalicza się polietylen, polipropylen i mieszaniny polietylenu z polipropylenem. Warstwa osłaniająca może ponadto zawierać pigment, jak dwutlenek tytanu. Materiał warstwy kompensacyjnej stanowi korzystnie włóknina. Włóknina może zawierać polimeryzowaną olefinę i/lub włókna dwuskładnikowe. Warstwa kompensacyjna może być ponadto, na powierzchni zwróconej ku warstwie magazynującej, pokryta substancją powierzchniowo czynną na przykład zawierającą silikon.

Pierwotna warstwa magazynująca może być przykładowo wykonana z materiału typu „UCTAD” (uncreped through air dried materiał-niemarszczony wysuszony powietrzem materiał), waty bibułkowej łub spolimeryzowanej olefiny. Pierwotna warstwa magazynująca ma korzystnie tak zawinięte obszary brzegowe, że zachodzą one wzajemnie na siebie.

Zarówno warstwa nieprzepuszczalna dła cieczy, jak też warstwa przepuszczalna dla cieczy może być wykonana z polimeryzowanej olefiny, na przykład polietylenu, polipropylenu lub mieszaniny tych związków. Celem przytwierdzenia wyrobu chłonnego według wynalazku do odzieży na warstwie nieprzepuszczalnej dla cieczy można umieścić co najmniej jeden element przyczepny i/lub warstwę przyczepną. Ponadto, wyrób chłonny według wynalazku może mieć umieszczone z boku skrzydełka.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób chłonny w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - wyrób chłonny w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, częściowo w przekroju, fig. 3 - wyrób chłonny z fig. 1 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii A-A na fig. 1,

190 649 fig. 4 - inny przykład wykonania wyrobu chłonnego w postaci podpaski, w przekroju poprzecznym, fig. 5 - wyrób chłonny z fig. 1 w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii B-B na fig. 1, fig. 6 - wyrób chłonny i należący do niego rdzeń elementu chłonnego z zaznaczonymi schematycznie proporcjami długości i szerokości, fig. 7a-z - możliwe kształty elementu chłonnego względnie rdzenia elementu chłonnego wyrobu chłonnego, w widoku z góry, fig. 8a-c - element chłonny względnie rdzeń elementu chłonnego wyrobu chłonnego z podziałem na komory (w kierunku wzdłużnym), fig. 8d-f - element chłonny względnie rdzeń elementu chłonnego wyrobu chłonnego z podziałem na komory (w kierunku poprzecznym), fig. 9 - element chłonny względnie rdzeń elementu chłonnego wyrobu chłonnego z podziałem na komory (w kierunku wzdłużnym i poprzecznym), fig. lOa-d -możliwości odkształcania elementu chłonnego względnie rdzenia elementu chłonnego wyrobu chłonnego, fig. 11 a - moment obrotowy proszku polimetylenomocznika (PMH) podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego (BEL), fig. 1lb - moment obrotowy mieszaniny 8 części wagowych PMH i 1 części wagowej poliakrylanu (SAP) podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego BEL, fig. lic- moment obrotowy mieszaniny 4 części wagowych PMH i 1 części wagowej SAP podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego BEL, fig. lid - moment obrotowy mieszaniny 2 części wagowych PMH i 1 części wagowej SAP podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego BEL, fig. Ile - moment obrotowy mieszaniny jednakowych ilości części wagowych PMH i SAP podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego BEL, fig. llf - moment obrotowy mieszaniny 1części wagowej PMH i 2 części wagowych SAP podczas zwilżania rosnącą ilością roztworu krwiozastępczego BEL, fig. 12 - wykres ukazujący maksymalne wartości momentów obrotowych PMH względnie różnych mieszanin PMH/SMH przy zwilżaniu roztworem krwiozastępczym BEL, fig. 13 - inny wyrób chłonny według wynalazku w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, fig. 14 -wyrób chłonny z fig. 13 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii IV-IV, fig. 15 - inny wyrób chłonny według wynalazku w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, fig. 16 - wyrób chłonny z fig. 15 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii Vl-Vl, fig. 17 - kolejny wyrób chłonny według wynalazku w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, fig. 18 - wyrób chłonny z fig. 17 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii II-II, fig. 19 - następny przykład wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku w postaci podpaski, w widoku perspektywicznym, a fig. 20 - wyrób chłonny z fig. 19 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii XX-XX.

Chociaż wyroby chłonne według wynalazku są poniżej ukazane szczegółowo na podstawie podpaski, oczywiste jest, że niniejszy wynalazek nie ogranicza się do podpasek, lecz obejmuje wszystkie chłonne wyroby higieniczne.

Na fig. 1 ukazana jest podpaska 10 według wynalazku, mająca obszar przedni 12, obszar środkowy 14 i obszar końcowy 16. Zwrócona podczas noszenia do ciała użytkowniczki, przepuszczalna dla cieczy warstwa 18 i położona po stronie odwrotnej względem ciała, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa 20 są połączone ze sobą w obszarze brzegowym 22 podpaski 10. Centralnie wzdłuż podpaski 10 rozciąga się niewidoczny element chłonny, który sprawia, że przepuszczalna dla cieczy warstwa 18 jest w centralnej części podpaski 10 wzniesiona w stosunku do obszaru przedniego 12 i obszaru końcowego 16. Ponadto widoczne są dwa wzdłużne rowki 26 w centralnym obszarze 24, które z jednej strony odtwarzają podział elementu chłonnego na komory, z drugiej zaś służą do ukierunkowanego rozprowadzania cieczy przy jej napływie do podpaski 10.

Na fig. 2 ukazany jest w widoku perspektywicznym i częściowym przekroju wyrób chłonny według wynalazku w postaci podpaski 10. Widoczny tu jest również obszar przedni 12, obszar środkowy 14 i obszar końcowy 16 wyrobu. Przepuszczalna dla cieczy warstwa 18 i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwą (folia chroniąca bieliznę) są połączone ze sobą w obszarze brzegowym 22. Rdzeń 28 elementu chłonnego wyrobu według wynalazku jest umieszczony w jego centralnym obszarze i rozciąga się wzdłuż wyrobu. Rdzeń 28 obejmuje (przepuszczalną dla cieczy) osłonkę 30 z włókniny. W osłonce 30 zawarty jest, pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, materiał chłonny 32, w niniejszym przypadku polimetylenomocznik o wielkości cząstek pomiędzy 200 i 800 fim, przy czym poszczególne cząstki mają przeważnie kształt kulisty. W przykładzie wykonania ukazanym na fig. 2 osłonka jest w przybliżeniu całkowicie wypełniona materiałem chłonnym 32, co nie stanowi próbie16

190 649 mu, ponieważ materiał ten nawet po zetknięciu z cieczą nie pęcznieje, w związku z czym nie ma obawy, że osłonka 30 pęknie.

Wzdłuż wyrobu chłonnego 10 rozciągają się wzdłużne rowki 26. Osłonka 30 rdzenia 28 ma zwężenia 34, które powodują pewien podział materiału chłonnego 32 na przedziały. Rdzeń 28 jest przy tym podzielony na centralną komorę 36 i boczne komory 38, 40. Jak widać wyraźnie na fig. 2, ścianki ograniczające poszczególne komory nie sięgają do podstawy osłonki 30, w związku z czym możliwa jest ograniczona wymiana materiału pomiędzy poszczególnymi komorami. W przykładzie wykonania ukazanym na fig. 2 osłonka 30 jest wykonana przykładowo z dwóch części, połączonych ze sobą w obszarze brzegowym 42. Taka konstrukcja ułatwia wypełnianie rdzenia materiałem chłonnym 32.

W ukazanym na fig. 2 przykładzie wykonania wyrobu według wynalazku owalnie ukształtowany rdzeń 28 elementu chłonnego jest ponadto podłożony od dołu chłonnym, zawierającym celulozę, materiałem 44. Ten zawierający 34 celulozę materiał z jednej strony przyczynia się do komfortu noszenia, z drugiej zaś służy jako zbiornik rezerwowy (zbiornik wtórny) dla przypadku, w którym przekroczona zostanie pojemność rdzenia 28, wypełnionego materiałem chłonnym 32 pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą. Zazwyczaj ten zbiornik rezerwowy nie musi jednak być brany pod uwagę, ponieważ badania wykazały, że na przykład przeważająca część wszystkich podpasek styka się z ilością cieczy nie większą niż 5 ml, zaś dla tej ilości w każdym przypadku pojemność rdzenia jest wystarczająca.

Przy napływie krwi na wyrób według wynalazku jest ona najpierw rozprowadzana z udziałem wzdłużnych rowków 26.

Krew przenika wówczas przez przepuszczalną dla cieczy warstwę 18 i wnika przez osłonkę 30 do rdzenia 28 z materiałem chłonnym 32, gdzie zostaje zatrzymana.

Na fig. 3 wyrób chłonny według wynalazku ukazany jest w przekroju poprzecznym wzdłuż linii A-A na fig. 1. Patrząc z góry do dołu, pod przepuszczalną dla cieczy warstwą 18 widoczny jest tutaj rdzeń 28 elementu chłonnego. Jest on otoczony osłonką 30 i wypełniony materiałem chłonnym 32, pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą. Pod rdzeniem 28 umieszczona jest wtórna warstwa magazynująca z materiału celulozowego 44 (służąca w pierwszym rzędzie jako zbiornik rezerwowy lub wtórny), zaś wyrób chłonny jest zamknięty od dołu nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą z polietylenu.

Kolejną charakterystyczną cechą przykładu wykonania ukazanego na fig. 3 jest to, że osłonka 30 ma również od dołu zwężenia 48, pokrywające się z górnymi zwężeniami 34. Dzięki temu powstaje jeszcze bardziej wyraźny podział rdzenia 28 elementu chłonnego na komory, przy czym zachowana zostaje w nieznacznym zakresie możliwość wymiany materiału pomiędzy poszczególnymi komorami. W obszarze brzegowym 22 przepuszczalna dla cieczy warstwa 18 i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa 20 są połączone ze sobą. Połączenie jest w niniejszym przypadku uzyskane poprzez sklejenie warstw za pomocą środka adhezyjnego. Można również połączyć warstwy ze sobą w inny sposób, na przykład za pomocą ultradźwięków lub zgrzewania. W podobny sposób, jak w obszarze brzegowym 22, dwie warstwy są sklejone ze sobą również w obszarze brzegowym 42 osłonki 30.

Na fig. 4 ukazany jest w przekroju poprzecznym kolejny przykład wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku. Takie same elementy są na fig. 3 i 4 opatrzone takimi samymi odnośnikami. W przykładzie wykonania z fig. 4 boczne komory 38, 40 są całkowicie oddzielone od centralnej komory 36, w związku z czym nie jest możliwa wymiana materiału chłonnego 32 pomiędzy komorami. Podział na komory jest zrealizowany tak, że górny obszar 30a osłonki 30 i dolny obszar 30b osłonki 30 są połączone ze sobą w punktach 52, 54. Trwałe połączenie iest osiągane za pomocą zszycia górnej względnie dolnej warstwy osłonki 30.

Podział na komory można zrealizować na przykład za pomocą sklejenia górnego obszaru 30a z dolnym obszarem 30b. Kolejna charakterystyczna cecha przykładu wykonania ukazanego na fig. 3 i 4 polega na tym, że zawiera on górne puste przestrzenie 60. W tych pustych przestrzeniach 60 wnikająca ciecz może bardzo dobrze rozprowadzać się w kierunku wzdłużnym, co powoduje jej równomierne magazynowanie w całym elemencie chłonnym. Taki układ pozwala optymalnie wykorzystać zdolność rdzenia do wchłaniania i magazynowania cieczy.

190 649

Na fig. 4 oznaczono górną krawędź 58 wtórnej warstwy magazynującej 44. Jeżeli nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa.20 nie ma żadnych zwężeń, wówczas pomiędzy poszczególnymi komorami elementu chłonnego mogą powstać małe dolne puste przestrzenie 62.

Ponadto element chłonny wyrobu chłonnego według wynalazku może również być podzielony dalej na komory w taki sposób, że zawiera oddzielone obszary (jak widać na fig. 4, porównaj punkty 52, 54) poza obszarami, umożliwiającymi wymianę materiału pomiędzy komorami (jak widać również na fig. 3, obszary pomiędzy punktami oznaczonymi odnośnikami 34 i 48). Wzdłuż wyrobu chłonnego istnieją wówczas różne obszary pomiędzy centralną komorą 36 i bocznymi komorami 38, 40. W jednych miejscach zatem możliwa jest wymiana materiału pomiędzy komorami (jeżeli komory, jak widać na fig. 3, nie są całkowicie oddzielone od siebie), w innych zaś miejscach wymiana materiału zostaje przerwana (jak widać na fig. 4, punkty 52, 54).

Na fig. 5 ukazany jest wyrób chłonny z fig. 1 w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii B-B na tej figurze. Przepuszczalna dla cieczy warstwa 18 i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa są połączone ze sobą w obszarze brzegowym 22. Centralna komora rdzenia zawierająca materiał chłonny 32, którym jest polimetylenomocznik jest również pokazana w przekroju podłużnym.

Na fig. 6 widać, w jaki sposób wymiary b i 1 rdzenia elementu chłonnego można korzystnie kształtować w odniesieniu do wymiarów B i L wyrobu chłonnego. W każdym przypadku korzystne jest, jeżeli b jest mniejsze niż B, zaś 1jest mniejsze niż L.

Na fig. 7 a do z ukazanych jest 25 różnych możliwości ukształtowania rdzenia. W zależności od funkcji wyrobu chłonnego według wynalazku można dobrać odpowiedni kształt rdzenia. W przypadku ukazanego na fig. 1 kształtu typu „kość dla psa” zalecane jest przykładowo użycie podobnie ukształtowanego rdzenia (patrz na przykład fig. 6). Można tu z powodzeniem zastosować również owalny (fig. 7b) kształt rdzenia (porównaj fig. 1).

Na fig. 8 i 9 ukazane są możliwości podziału rdzenia na komory. Kształt rdzenia ukazany na fig. 8a do c dotyczy podziału wzdłużnego, zaś kształt widoczny na fig. 8d do f dotyczy podziału poprzecznego. Na fig. 9 ukazany jest jednocześnie podział na komory w kierunku wzdłużnym i poprzecznym. Podział na komory widoczny na fig. 8b odpowiada ukazanemu na fig. 2 do 4.

Na fig. 10 uwidocznione są różne odkształcenia elementu chłonnego przy ściskaniu bocznym i ściskaniu od góry. Rdzeń, mający w stanie wyjściowym, w widoku z góry, kształt owalny, może przy tym przechodzić w rdzeń o kształcie klepsydry lub „kości dla psa” (fig. lOa), jeżeli uda użytkowniczki będą ściskać rdzeń z boków (porównaj strzałki na lewej części fig. lOa). Pierwotna szerokość bi (lewa część fig. lOa) w obszarze kroku zmniejsza się przy tym do szerokości b2 (prawa część fig. lOa). Nadaje to wyrobowi chłonnemu według wynalazku szczególną „giętkość”.

Na fig. lOb ukazane są, opisane w odniesieniu do fig. lOa, odkształcenia rdzenia wyrobu chłonnego w przekroju poprzecznym. Na figurze tej widać również wyraźnie, w jaki sposób materiał chłonny może się przemieszczać z obu komór bocznych do komory centralnej. Strzałki ukazują kierunek przemieszczania się materiału.

Z fig. 1 Oia wynika, że przy bocznym ściskaniu zmienia się wprawdzie zewnętrzny kształt i zarys poprzecznego przekroju rdzenia, jednak jego długość 1 pozostaje w zasadzie niezmieniona. , . .

Na fig. lOc przedstawione jest odkształcenie rdzenia elementu chłonnego przy ściskaniu od góry (strzałka od góry). Widać przy tym wyraźnie, w jaki sposób przy zmniejszeniu grubości rdzenia (D2 < Dl) materiał może się przemieszczać z obszaru centralnego do obszarów bocznych (strzałki w lewo i w prawo). Szerokość b rdzenia pozostaje przy tym w zasadzie bez zmian.

Jeżeli rdzeń, jak widać na fig. lOd, jest podzielony na komory, wówczas przy ściskaniu od góry (strzałka od góry) zmniejsza się grubość środkowej (centralnej) komory, zaś materiał przechodzi do komór bocznych, co oznaczono strzałkami w lewo i w prawo (porównaj także fig. 3).

190 649

Na fig. 11e do f przedstawiony jest moment obrotowy (w Ncm) przy mieszaniu proszku polimetylenomocznika względnie mieszanin PMH/poliakrylanu (materiał superchłonny) przy dodaniu określonych ilości roztworu krwiozastępczego (BEL).

Na fig. 11a opisany jest czysty PMH, zaś maksimum wynoszące około 2 Nem występuje przy około 1 ml BEL. Podobne zależności mają miejsce również dla ukazanej na fig. 11b mieszaniny 8 części wagowych PMH i 1 części wagowej poliakrylanu (SAP) oraz mieszaniny 4 części wagowych PMH i 1 części wagowej SAP (fig. 11c), przy czym maksimum dla 1 ml BEL nieco wzrasta (na fig. 11 b wynosi około 2,4 Nem, zaś na fig. 11c około 2,8 Nem).

Jeżeli zbada się mieszaniny 2 części wagowych PMH i 1 części wagowej SAP, wówczas maksimum dla 1 ml BEL wzrasta do około 3,2 Nem, ponadto występuje drugie maksimum wynoszące około 4,2 Nem dla około 7 Ml BEL (fig. 11d). Dla mieszaniny złożonej z jednakowej ilości części wagowych PMH i SAP pierwsze maksimum wynoszące około 2,5 Nem występuje dla około 1,8 ml BEL, drugie maksimum wynoszące około 6 Nem występuje dla około 8,3 ml BEL (fig. 11e). To drugie maksimum wzrasta dla mieszaniny zawierającej 1 część wagową PMH i 2 części wagowe SAP do około 8 Nem przy około 8,3 ml BEL (fig. 11f).

Z danych przedstawionych na fig. 11 a do f jasno wynika, że (po przejściu pieiwszego maksimum dla ilości cieczy wynoszącej około 1 ml) czysty PMH i mieszaniny zawierające do 4 części wagowych PMH i 1 część wagową SAP mogą być poddawane działaniu większej ilości BEL (do 14 ml) bez obawy wystąpienia znaczniejszych oporów tarcia cząstek materiału chłonnego. Stanowi to ważny wskaźnik dla wysokiego komfortu noszenia wyrobów chłonnych, zawierających odpowiednie materiały chłonne. Zgodnie z tym, że, jak już wspomniano, większość podpasek styka się z ilością cieczy nie większą niż 5 ml, wyraźne drugie maksimum, występujące w mieszaninach, które zawierają mniej niż 2 części wagowe PMH na 1 część wagową SAP, nie stanowi tutaj przeszkody.

Wreszcie na fig. 12 przedstawiony jest maksymalny moment obrotowy w Nem przy rozpoczynającym się zwilżaniu BEL i po homogenizacji mieszanin PMH/SAP.

Na fig. 13 ukazana jest podpaska 100 według wynalazku, mająca obszar przedni 102, obszar środkowy 104 i obszar końcowy 106. Na niewidocznej na fig. 13, nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwie umieszczona jest warstwa 110 z miękkiego materiału typu „coform” (mieszaniny polipropylenu i celulozy). Warstwa 110 jest połączona z leżącą poniżej, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą za pomocą środka adhezyjnego 118. W obszarze brzegowym obie warstwy są dodatkowo połączone ze sobą metodą cieplno-mechaniczną lub ultradźwiękową. Warstwa 110 służy po pierwsze do tego, by swoją miękkością zwiększyć komfort noszenia wyrobu chłonnego; poza tym warstwa 110 może również służyć jako zbiornik rezerwowy lub wtórny, jeżeli wchłaniana ciecz przedostanie się do brzegowych obszarów wyrobu chłonnego. Na warstwie 110 umieszczony jest centralny element magazynujący i chłonny 114.

Element chłonny 114 jest zaopatrzony w przepuszczalną dla cieczy osłonkę. W osłonce znajduje się materiał absorbujący ciecz, który pozostaje w stanie sypkim nawet przy zetknięciu się z cieczą.

Budowa ukazanego na fig. 13 wyrobu chłonnego według wynalazku jest przedstawiona szczegółowo na fig. 14, przy czym na fig. 14 uwidoczniony jest przekrój poprzeczny wzdłuż linii IV-IV na fig. 13. Na fig. 14 ukazana jest nieprzepuszczalna dla cieczy, tylna osłaniająca warstwa 116 z polietylenu. Osłaniająca warstwa 116 służy z jednej strony jako podłoże dla umieszczonych wyżej, leżących bliżej ciała użytkownika, warstw wyrobu chłonnego, z drugiej zaś jako „folia zabezpieczająca bieliznę”, która chroni bieliznę użytkownika przed zanieczyszczeniem wydzielinami fizjologicznymi. W obszarze brzegowym 122 nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa 116 i warstwa 110 z miękkiego materiału typu „coform” są sprasowane ze sobą. Na warstwie 110 umieszczony jest element chłonny 114.

Element chłonny 114 ma osłonkę 120 z włókniny, w której znajduje się pozostający w stanie sypkim po zetknięciu z cieczą, materiał chłonny 122, mianowicie polimetylenomocznik (PMH) w kształcie kulistym z cząsteczkami o średnicy w przedziale między 200 i 800 pm. Osłonka 120 jest za pomocą szwów 124 połączona z warstwą 110. Szwy 124 powodują z jednej strony związanie warstwy 110 z elementem chłonnym 114, z drugiej zaś pewien podział elementu chłonnego 114 na przedziały.

190 649

W przykładzie wykonania ukazanym na fig. 13 i 14 szwy 124 nie powodują podziału el^ementu chłonnego na dwa lub więcej całkowicie od siebie oddzielonych obszarów, ponieważ szwy nie przechodzą na wylot. Rodzaj ukazanego na fig. 14 zszycia elementu chłonnego 114 z warstwą 110 typu „coform” sprawia również, że leżąca poniżej, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa 116 pozostaje nienaruszona i może pełnić swoją funkcję jako folii zabezpieczającej bieliznę.

Element chłonny 114 ma obszary brzegowe 126, na których położony od strony warstwy typu „coform”, odcinek 120a osłonki 120 jest połączony za pomocą środka adhezyjnego z położonym od strony ciała, odcinkiem 120b osłonki 120. Przed napełnieniem elementu chłonnego 114 materiałem chłonnym 122 zdolnym do wchłaniania lub magazynowania cieczy obszary 120a i 120b zostają najpierw połączone ze sobą częściowo, tak, że pozostaje otwór wlotowy.

Następnie materiał chłonny 122 wprowadza się przez otwór wlotowy aż do żądanego stopnia napełnienia, w niniejszym przypadku do 80% teoretycznej ilości maksymalnej, po czym łączy się ze sobą obszary 120a i 120b również na odcinku otworu wlotowego, w związku z czym powstaje gotowy element chłonny 11-4, który następnie mocuje się za pomocą szwów na warstwie 110 typu „coform”.

Zaleta wyrobu chłonnego 100 według wynalazku, ukazanego na fig. 13 i 14, w porównaniu do typowych wyrobów chłonnych polega na tym, że z jednej strony element chłonny 114 i znajdujący się w nim materiał chłonny 122 są łatwo dostępne, ponieważ pomiędzy materiałem chłonnym 122 i ciałem użytkownika znajduje się jedynie osłonka 120 elementu chłonnego 114, z drugiej zaś dzięki swobodnemu i wyeksponowanemu położeniu elementu chłonnego 114 może się on optymalnie dopasować do anatomicznych parametrów użytkownika, zapewniając tym samym wysoki komfort noszenia.

Na fig. 15 i 16 ukazana jest również podpaska, mająca w zasadzie taką samą budowę, jak w przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 13 i 14, przy czym na fig. 16 uwidoczniony jest przekrój poprzeczny wyrobu wzdłuż linii VI-VI na fig. 15. Odnośniki na fig. 15 i 16 odpowiadają odnośnikom z fig. 13 i 14. Również materiały opisane w odniesieniu do fig. 13 i 14 odpowiadają materiałom z fig. 15 i 16. Jak wynika z widoków perspektywicznych ukazanych na fig. 13 i 15, przykłady wykonania przedstawione na tych figurach różnią się kształtem elementu chłonnego 114.

Podczas gdy element chłonny 114 z fig. 13 ma kształt podłużnego owalu, element chłonny 114 z fig. 15 ma kształt również podłużny, lecz lancetowaty. To powiększenie elementu chłonnego 114 zwiększa dodatkowo zdolność wchłaniania cieczy przez wyrób chłonny według wynalazku. Jak widać na fig. 16, element chłonny 114 jest połączony z leżącą pod nim warstwą 110 jedynie za pomocą centralnego szwu 124, co dodatkowo poprawia zdolność dopasowywania się elementu chłonnego 114 do różnych warunków noszenia.

Na fig. 17 i 18 ukazana jest wreszcie następna odmiana wyrobu chłonnego według wynalazku, przy czym na fig. 17 wyrób ten uwidoczniony jest w widoku perspektywicznym, zaś na fig. 18 przedstawiony jest przekrój wzdłuż linii II-II na fig. 17. Odnośniki zastosowane na fig. 13 i 14 odnoszą się do odpowiednich elementów na fig. 17 i 18. Również materiały opisane w odniesieniu do fig. 13 i 14 odpowiadają materiałom z fig. 17 i 18.

Szczególna cecha ukazanego na fig. 17 i 18 przykładu wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku polega na podziale elementu chłonnego na trzy części, mianowicie centralny element chłonny 114 i dwa boczne elementy chłonne 114a i 114b. Jak widać na fig. 18, element chłonny ma trzy, całkowicie oddzielone od siebie, obszary 114, 114a i 114b. Pomiędzy centralnym elementem chłonnym 114 i bocznymi elementami chłonnymi 114a i 114b biegną w kierunku wzdłużnym kanały 126, 128.

Ten przykład wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku zapewnia wyjątkowo skuteczną ochronę przed przeciekaniem, ponieważ w przypadku „przelania się” cieczy przez centralny element chłonny 114 do dyspozycji pozostają jeszcze dwa boczne elementy chłonne 114a, 114b, mogące wchłonąć ciecz. Ten rodzaj wyrobu chłonnego jest w związku z tym przydatny zwłaszcza w sytuacjach, w których trzeba wchłonąć i zmagazynować duże ilości cieczy w stosunkowo krótkich odstępach czasowych.

190 649

Kanały 126, 128 wspomagają przy tym rozprowadzanie cieczy wzdłuż wyrobu chłonnego, co oznacza, że cała pozostająca do dyspozycji pojemność chłonna jest jeszcze lepiej wykorzystana, ponieważ do magazynowania cieczy można również wykorzystać, znajdujące się w pobliżu centralnego obszaru napływu cieczy, brzegowe i końcowe obszary elementu chłonnego.

Kolejne szczególne ukształtowanie wyrobu chłonnego według wynalazku jest przedstawione na fig. 19 i 20. Wyrobem tym jest znowu podpaska, która na fig. 19 jest ukazana w widoku perspektywicznym, zaś na fig. 20 w przekroju poprzecznym. Wyrób ma nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę 116 z polietylenu, która podczas użytkowania wyrobu znajduje się po stronie odwrotnej niż ciało użytkownika. Na tej warstwie 116 umieszczona jest warstwa 110 z miękkiego materiału typu „coform”, która z jednej strony służy do podwyższenia komfortu noszenia wyrobu. Z drugiej strony warstwa 110 może również służyć jako zbiornik rezerwowy względnie wtórny, który wchłania i magazynuje ciecz, która nie została wchłonięta i zatrzymana przez element chłonny 114.

Element chłonny 114 jest z kolei otoczony warstwą przepuszczalną dla cieczy lub osłonką 120 z włókniny.

Wchłaniający i magazynujący ciecz materiał 122 w elemencie chłonnym 114 stanowi, pozbawiony grup eterowych i grup formaldehydowych, materiał na bazie polimetylenomocznika, przy czym element chłonny jest w 70% swej teoretycznej pojemności wypełniony materiałem PMH. Ten stopień wypełnienia zapewnia bardzo dobrą zdolność dopasowywania się wyrobu do anatomii użytkownika.

Element chłonny 114 jest za pomocą szwu lub złącza klejonego 124 połączony z leżącą pod nim warstwą 110, a poprzez tę warstwę z kolei z nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą 116. Warstwy 110 i 116 są połączone w obszarze brzegowym 112.

Szczególną cechę przykładu wykonania przedstawionego na fig. 19 i 20 stanowi usytuowanie przepuszczalnej dla cieczy warstwy osłaniającej 130.

Ta warstwa osłaniająca ma zakładki 132, rozciągające się wzdłuż wyrobu. Złożenie warstwy 130 biegnie przy tym pod elementem chłonnym 114 aż do następnego złożenia 134, skąd warstwa osłaniająca rozciąga się znowu w kierunku brzegu wyrobu. Pomiędzy złożeniem 134 i brzegowym obszarem wyrobu warstwa 130 jest połączona poprzez sklejenie z leżącą pod nią warstwą 110. To specjalne usytuowanie warstwy osłaniającej 130 nadaje elementowi chłonnemu 114 i całemu wyrobowi zdolność łatwego przemieszczania i dopasowywania się do ana-

Claims (42)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny, zawierający przepuszczalną dla cieczy warstwę umieszczoną blisko ciała użytkownika podczas używania wyrobu, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, położoną podczas użytkowania po stronie odwrotnej względem ciała oraz element chłonny umieszczony pomiędzy przepuszczalną dla cieczy warstwą i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą, znamienny tym, że element chłonny zawiera materiał chłonny (32,122), pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, w którym co najmniej jedną trzecią materiału chłonnego (32,122) stanowi polimetylenomocznik.
2. 2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że element chłonny (114.114a, 114b) jest otoczony przez przepuszczalną dla cieczy warstwę, przy czym element chłonny (114,114a, 114b) jest połączony z nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą (20,116) w jej centralnym obszarze.
3. 3. Wyrób według zastrz. 2, znamienny tym, że element chłonny (114; 114a, 114b) i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa (20, 116) są połączone ze sobą za pomocą środka adhezyjnego.
4. 4. Wyrób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że element chłonny (114; 114a, 114b) i nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa (116) są połączone ze sobą za pomocą co najmniej jednego szwu (124).
5. 5. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na zwróconej do ciała stronie nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy (20, 116) umieszczony jest, służący jako zbiornik wtórny, miękki materiał chłonny (110).
6. 6. Wyrób według zastrz. 5, znamienny tym, że służący jako zbiornik wtórny, miękki materiał (110) stanowi materiał typu „coform (mieszanina polipropylenu i celulozy), materiał typu „airlaid” (układany pneumatycznie), wata bibułkowa i/lub włóknina, zwłaszcza włóknina przędziona lub włóknina gręplowana.
7. 7. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiał chłonny (32, 122), pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest osadzony w osnowie z materiału włóknistego.
8. 8. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że materiał chłonny (32,122), pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest rozprowadzony jednorodnie w materiale włóknistym.
9. 9. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że materiał chłonny (32, 122), pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, jest osadzony pomiędzy warstwami z materiału włóknistego.
10. 10. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że materiał włóknisty stanowi celuloza, mieszanina celulozy i polipropylenu i/lub materiał typu „coform” (mieszanina polipropylenu i celulozy).
11. 11. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że stosunek materiału chłonnego (32, 122), pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 1 do 25% wagowych do 99 do 75% wagowych.
12. 12. Wyrób według zastrz. 11, znamienny tym, że stosunek materiału chłonnego (32,122), pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 5 do 20% wagowych do 95 do 80% wagowych.
13. 13. Wyrób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosunek materiału chłonnego (32,122), pozostającego w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, do materiału włóknistego wynosi od 10 do 15% wagowych do 90 do 85% wagowych.
14. 14. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element chłonny (H^ł, 114a, 114b) zawiera, poza materiałem chłonnym (32, 122), pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, co najmniej jedną substancję pielęgnacyjną.
15. 15. Wyrób według zastrz. 14, znamienny tym, że co najmniej jedną substancję pielęgnacyjną stanowi wyciąg z aloesu, nagietka i/lub rumianku.

    190 649
16. 16. Wyrób według zastrz. 14, znamienny tym, że substancje pielęgnacyjne są osadzone w mikrokapsułkach.
17. 17. Wyrób według zastrz. 16, znamienny tym, że substancje pielęgnacyjne są tak osadzone w mikrokapsułkach, że są uwalniane przy noszeniu wyrobu chłonnego pod wpływem działających sił i/lub ciepłoty ciała.
18. 18. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w stanie unieruchomionym na lub w materiale chłonnym (32, 122), pozostającym w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, względnie związane adsorpcyjnie na materiale chłonnym, umieszczone są substancje bakteriobójcze, grzybobójcze i/lub wirusobójcze.
19. 19. Wyrób według zastrz. 18, znamienny tym, że substancje bakteriobójcze stanowi chlorowany kwas lewulinowy i/lub halogenki alkilodimetylobenzyloamonu.
20. 20. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiał chłonny (32, 122), pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, zachowuje swoją sypkość co najmniej do 10 ml cieczy/gram materiału.
21. 21. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiał chłonny (32, 122) zawiera kuliste cząstki.
22. 22. Wyrób według zastrz. 21, znamienny tym, że kuliste cząstki mają średnicę od 100 do 2000 jam, zwłaszcza od 200 do 800 pm.
23. 23. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej połowę materiału chłonnego (32,122) stanowi polimetylenomocznik.
24. 24. Wyrób według zastrz. 23, znamienny tym, że co najmniej dwie trzecie materiału chłonnego (32,122) stanowi polimetylenomocznik.
25. 25. Wyrób według zastrz. 23, znamienny tym, że co najmniej 80% materiału chłonnego (32,122) stanowi polimetylenomocznik.
26. 26. Wyrób według zastrz. 23, znamienny tym, że element chłonny jest z polimetylenomocznika.
27. 27. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że polimetylenomocznik jest wolny od grup eterowych i formaldehydu.
28. 28. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że materiał chłonny (32, 122) zawiera materiał superchłonny.
29. 29. Wyrób według zastrz. 28, znamienny tym, że materiał superchłonny stanowi poliakrylan.
30. 30. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element chłonny zawiera co najmniej jeden rdzeń (28), w którym umieszczony jest materiał chłonny (32, 122) pozostający w stanie sypkim również po zetknięciu z cieczą, przy czym korzystnie długość (1) rdzenia (28) jest mniejsza lub równa długości (L) wyrobu chłonnego, zaś szerokość (b) rdzenia (28) jest mniejsza lub równa szerokości (B) wyrobu chłonnego.
31. 31. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element chłonny ma co najmniej dwie komory (36, 38, 40, 114, 114a, 114b), oddzielone od siebie za pomocą co najmniej jednej ścianki.
32. 32. Wyrób według zastrz. 31, znamienny tym, że co najmniej jedna ścianka biegnie wzdłuż wyrobu chłonnego.
33. 33. Wyrób według zastrz. 31, znamienny tym, że co najmniej jedna ścianka biegnie w poprzek wyrobu chłonnego.
34. 34. Wyrób według zastrz. 31, znamienny tym, że element chłonny jest podzielony na przedziały przez co najmniej jedną ściankę, biegnącą wzdłuż wyrobu chłonnego, i co najmniej jedną następną, biegnącą w poprzek wyrobu chłonnego.
35. 35. Wyrób według zastrz. 3 i, znamienny tym, że co najmniej jeden rdzeń (28) elementu chłonnego jest podzielony na komory.
36. 36. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jest artykułem higienicznym.
37. 37. Wyrób według zastrz. 36, znamienny tym, że jest artykułem higienicznym dla kobiet.
38. 38. Wyrób według zastrz. 37, znamienny tym, że artykuł higieniczny dla kobiet stanowi podpaska (10,100), zwłaszcza podpaska bardzo cienka.
39. 39. Wyrób według zastrz. 37, znamienny tym, że artykuł higieniczny dla kobiet stanowi wkładka higieniczna.

    190 649
40. 40. Wyrób według zastrz. 36, znamienny tym, że przepuszczalna dla cieczy warstwa (18) wyrobu chłonnego ma centralnie usytuowany otwór.
41. 41. Wyrób według zastrz. 36, znamienny tym, że wyrób chłonny stanowi pielucha.
42. 42. Wyrób według zastrz. 36, znamienny tym, że wyrób chłonny stanowi wkładka zabezpieczająca przed niekontrolowanym oddawaniem moczu lub stolca.