PL187653B1 - Element zabezpieczający dokumenty i urządzenie dosprawdzania dokumentów - Google Patents

Abstract

1. Element zabezpieczajacy dokumen ty w postaci przewodzacej elektrycznie dy frakcyjno-optycznej metalicznej warstwy refleksyjnej majacej ksztalt struktur belko- wych, siatkowych, lukowatych i/lub kolo- wych, które sa umieszczone w dokumen- tach, znamienny tym, ze struktury elektro- przewodzace maja charakterystyczne, róz- niace sie przewodnosci elektryczne jako zakodowanie elektryczne specyficznych in- formacji, przy czym elektroprzewodzace, metalizowane struktury (2, 7) z ostrymi kra- wedziami sa rozdzielone na róznych pozio- mach niemetalicznymi strukturami (3, 8, 9), a rozmieszczenie metalizowanych struktur (2, 7) o zmiennej elektrycznej przewodnosci jest elektrycznie zakodowane w postaci specjalnego elektrycznego kodu, zas szero- kosc kreski najmniejszych kontrolowanych metalizowanych struktur (2, 7) jest mniejsza i/lub równa 5 mm. Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element zabezpieczający dokumenty i urządzenie do sprawdzania dokumentów, przy czym element zabezpieczający stosuje się w dokumentach ścisłego zarachowania, korzystnie w papierach wartościowych i/lub w banknotach, których wiarygodność sprawdza się maszynowo w urządzeniu według wynalazku.

187 653

Dotychczas dokumenty z optycznymi dyfrakcyjnie czynnymi elementami zabezpieczającymi są kontrolowane przy pomocy kosztownej, optycznej techniki sprawdzającej. Przeprowadzenie testu dokumentów z dyfrakcyjnie czynnymi elementami zabezpieczającymi wzgl. tak zwanymi OVD-ami (urządzenie zmienne optycznie) nie jest możliwe w maszynach do obróbki dokumentów, ponieważ pracują one z dużymi prędkościami. Tak więc w opisie US 4,255,652 jest opisane urządzenie do wykazywania cech rozpoznawczych dokumentów z obszarami przewodzącymi elektrycznie. Za pomocą pierwszego elementu pojemnościowego, rozciągającego się przez całą szerokość sprawdzanego dokumentu i umieszczonego nad tym dokumentem, zostaje przeniesiony ładunek na jeden z obszarów przewodzących elektrycznie. Podczas dalszego transportu badanego dokumentu naładowany, przewodzący elektrycznie obszar zostaje przeniesiony na drugi element pojemnościowy, za pomocą którego ładunek zostaje odprowadzony. Obliczeniowy i dekodujący układ połączeń przetwarza odebrane sygnały. Zarówno urządzenie jak i zastosowana zasada funkcyjności wychodzą ze stosunkowo dużych, przewodzących elektrycznie obszarów, rozciągających się poprzez szerokość kontrolowanych dokumentów, ponieważ ilość transportowanego ładunku przy mniejszych powierzchniach bardzo się obniża. Jednoczesne sprawdzanie wielu obszarów przewodzących jest tak samo niemożliwe jak określenie ich geometrycznego kształtu i wielkości, zwłaszcza rysunku z delikatnymi, drobnymi szczegółami.

Następnie w opisie EP 0 097 570 przedstawione jest urządzenie do badania właściwości dielektrycznych materiałów arkuszowych, w którym badany materiał pomiędzy parami okładzin jednego szeregu, jest przeprowadzany do kondensatorów, posiadających określoną konfigurację. Zmiana właściwości dielektrycznych powoduje zmianę napięcia na elektrodach odbiorczych. Sygnały zostają pojedynczo wzmocnione i przetworzone.

W tym urządzeniu, które opiera się na badaniu właściwości dielektrycznych materiału arkuszowego, zwłaszcza znaków wodnych, wszystkie kondensatory zostają jednocześnie zasilone częstotliwością oscylatora, w wyniku czego może nastąpić sprzężenie pomiędzy sąsiadującymi kanałami. Jeżeli wybierze się większy odstęp kondensatorów dla zapobieżenia tej niedogodności, zmniejsza się osiągalne rozpoznanie geometryczne. Mogą więc być uchwycone tylko struktury grube. Dla opanowania problemów drgań w okładzinach odbiorczych kondensatorów, dopuszczalna jest tylko jedna stosunkowo niska częstotliwość przełączania, przez co prędkość sprawdzania mieści się w niskich granicach. Tego rodzaju urządzenie także ze względów konstrnkcyjnych nie może być stosowane w szybkobieżnych maszynach obróbczych.

Opis DE 27 47 156 przedstawia sposób i przyrząd kontrolny do sprawdzania autentyczności kart identyfikacyjnych, zabezpieczonych holograficznie. System OVD jest reprodukowany i poddany kontroli wzrokowej. Sposób ten nie nadaje się dla szybkiego, efektywnego i niezależnego wzrokowego sprawdzania.

W EP 0 042 946 jest opisane urządzenie do odtwarzania odczytywanych wzorów, które są sprawdzane za pomocą laserów, systemów luster i soczewek jak również fotodetektora. Nakład ekonomiczny jest w tym przypadku bardzo wysoki. Nakłady mogą być większe, jeżeli ma być sprawdzany materiał nie sortowany. Aby zapobiec sortowaniu wstępnemu, potrzebny jest wielokrotny układ systemu badania autentyczności wzgl. wielokrotne sprawdzanie. W EP 0 042 691 Aljest opisane urządzenie do wykrywania pasm zabezpieczających w bańknotach. Przy pomocy dwóch kanałów prześwietlających w obszarze podczerwonym przy długościach fal około 5 mm zostają pomierzone taśmy absorpcyjne pasma zabezpieczającego z tworzywa sztucznego. Sprawdzanie autentyczności i jakości dyfrakcyjno-optycznie czynnych elementów zabezpieczających, które odbijają metalicznie, jak na przykład hologramy refleksowe lub obrazy kinowe nie jest opisane w przytoczonym Ep, gdyż w tym urządzeniu nie byłoby ono możliwe.

Z opisu GB 21 60 644 A znane jest naświetlające badanie banknotów za pomocą kamery Line-Scan, natomiast z opisu CH-PS 652 355 znane jest sprawdzanie kart ze specjalną warstwą za pomocą metody naświetlającej wzgl. prześwietlającej. W obydwóch przypadkach opisano metodę sprawdzania, według której otrzymane informacje obrazowe zostają porównane z oryginałami. Dużą wadą obydwóch metod są występujące odbicia i ślady zużycia. Automatyczne badanie autentyczności informacji hologramowych jest opisane w DE-OS 38 11 905.

187 653

Opisany w tym DE-OS układ przewiduje dla hologramowego badania prześwietleniowego bezpośrednio przeciwległe umieszczenie nadajnika i odbiornika, aby umożliwić analizę informacji hologramowych. Ten przeciwległy układ nadajników i odbiorników posiada szkodliwą techniczno-pomiarową nadsterowność i w danym przypadku może nawet spowodować uszkodzenie elementów pobierających przez bezpośrednie wejście światła do przestrzeni pośrednich między kolejno przemieszczanymi banknotami. Przy sprawdzaniu banknotów zużytych, zmięte fałdy z powodu przypadkowych odbić czynią takie badanie praktycznie niemożliwym.

Według opisanego wyżej znanego sposobu konieczne jest dokładne umieszczenie badanego obiektu i z tego względu nie można stosować szybkobieżnych maszyn obróbczych.

W opisie DE 196 04 856 A1 proponuje się, aby kontrolę stanu, jakości wzgl. dopasowania optycznych cech zabezpieczających w postaci metalicznie odbijających warstw, jak obrazów kinowych, hologramów lub podobnych na papierach wartościowych, zwłaszcza banknotach, wykonywać w ten sposób, że metalicznie odbijająca cecha zabezpieczająca papieru wartościowego w znany jako taki sposób zostaje odczytana przez co najmniej jedną elektroniczną kamerę, korzystnie kamerę CCD-Line-Scan, a wyznaczone przy tym wartości rzeczywiste są porównywane za pomocą znanych metod przetwarzania obrazów, aby rozpoznać banknoty z wadliwymi cechami zabezpieczającymi wzgl. banknoty zużyte oddzielić. Urządzenie opisane w DE 196 04 856 A1 ma urządzenie transportowe do przemieszczania papierów wartościowych w obszarze elektronicznej kamery oraz źródło promieniowania podczerwonego, umieszczone od strony badanego papieru wartościowego, odwróconej od tej kamery, której oś optyczna jest ustawiona pod kątem 180° do optycznej osi urządzenia naświetlającego, przy czym urządzenie transportowe składa się z pasów transportowych, które są umieszczone w pewnych odstępach, poprzecznie do kierunku transportu. Także to urządzenie wzgl. sposób posiada wadę polegającą na tym, że zwłaszcza banknoty zużyte ze zmiętymi fałdami lub także banknoty, które mają na swojej powierzchni uszkodzoną lub zanieczyszczoną folię kinegramową, nie zostaną rozpoznane jako banknoty prawidłowe. Ponadto opisany sposób i przynależne urządzenie są wprawdzie zautomatyzowane, lecz nie nadają się do będących w eksploatacji szybkobieżnych maszyn do liczenia banknotów o wydajności 1200 sztuk na minutę.

Dyfrakcyjno-optycznie czynne cechy zabezpieczające wzgl. OVD'y na papierach wartościowych, jak na przykład na niemieckich banknotach 100- i 200 DM są obecnie sprawdzane ręcznie wzgl. wizualnie na uszkodzenia, dokładność dopasowania, dokładne wytłoczenie obrzeży lub podobne. Sprawdzanie następuje wizualnie zarówno przy produkcji banknotów jak i w danym przypadku przy koniecznym sortowaniu banknotów, wycofywanych z obiegu. Metoda ta jest jednak czasochłonna i kosztowna. Ponadto sprawdzanie jest niedokładne, ponieważ na przykład w dyfrakcyjno-optycznie czynnych elementach zabezpieczających, według dotychczasowej praktyki, demetalizowane struktury są wytwarzane przykładowo za pomocą chemicznych procesów trawiących. Te procesy nie pozwalają, jak wiadomo, na dokładny przebieg pożądanych struktur. Powstają z reguły „wystrzępione” krawędzie na obrzeżach. Jak wiadomo z opisów US 5,248,544 jak również US 5,388,862, optycznie zmienne elementy zabezpieczające dla dokumentów posiadają warstwy metalowe w kształcie tak zwanych hologramów i włókien zabezpieczających, przy czym warstwy metalowe w hologramach są refleksyjne. Dyfrakcyjno-optycznie czynne cechy zabezpieczające wzgl. OVD'y są stosowane tylko do osiągnięcia efektów optycznych i mogą być sprawdzane tylko optycznymi metodami sprawdzającymi lub przez wizualne oględziny. Inne metody sprawdzania, zwłaszcza do stosowania w szybkobieżnych maszynach obróbczych, nie są znane. W DE 195 42 995 A1 jest między innymi opisany sposób badania autentyczności nośnika danych przez wyrównanie tych różnych danych, będących do dyspozycji. Zastosowanie sposobu według DE 195 42 995 A1 stwarza następujące możliwości:

- porównanie obrazu standardowego hologramu z jednostką pamięciową,

- porównanie danych hologramu z danymi w określonym obszarze nośnika danych i/lub w jego jednostce pamięciowej,

- porównanie danych hologramu z danymi, które są do dyspozycji przez jednostkę wejściową,

187 653

- porównanie indywidualnego obrazu hologramu z danymijecmostki wejściowej pamięci i/lub Unoymi zkrtelzotrz zhsonzn.

Tnkżt tto s-zsób jest conspchłzooy i kzsotzwoy. S-rawUonoit onstę-uit on UzzUot z-tycooti -roto -zzówonoit zhznon o nzoyzoąUtm pUcoytgsącym i tym snmym oit dnUnjt się Uz soyhkρhitżdych mnsoyo zhzóhcoych i snznweznSących.

W EP 330 733 A1 z-isnoz cechy onhtonitconiąct umitsocozot on epknmtdtach, które mnją mttnliozwnot wnrstwy, onwitrają lumiotsctocySot suhstnocSt, hzlzgznmy i tltmtoty ztfltksySot. Wnzstwy tt są nz-zoteoitlnot warstwami ditmttalicodymi i są peczytywndt z-tycooit w mtchnoicooych uzoąeotdiach s-rnwUonSących.

W WO 95/26884 Al p-isadp -zStmoik o stoszztm Uz mpditpzpwndia fioycooych i chtmicooych ctch skłaUpwndych w oim chtmiknlii. Stoszz mn włnsot oasiladit, n -zStmoik mzżt hyć wykpdady o mttnlu luh o iootrz mattzinłu. Ttgz ty-u -zStmoiki są stpspwndt Uz skłnUpwadin chtmikalii wrażliwych on wazndki ntmpsftzycodt i on c/as -rotchpwywndin.

W ^teorit US 5.388.862 pnisndp tltmtot onhto-itczaSący umitsocondy on hnokoztnch, kaztach kztUatPwych, knztach iUtotyfikncySoych i irnych Uρkumtdtach. Eltmtot tto Stst wykzywady p-tyczdit w tradsmitpwadym ewittlt. Mn zo witlt -zotozpczystych -pwitzzchdO -ρnzotUoitladych dit-rotz.rzczystami wazstwnmi.

W DE 195 12921 Al z-isnoz nzoąUotdit Uz s-rawUonoin hndkdptów. UzoąUotoit mn z-tycoot i mnrdttyczdt conSdikO zrao. cznSdiki -nsmzwt Uz s-rawUondia ctch hnokoztów -zotchpUoących -roto tz uzoąUotdit. Fnlsyfikaty i hnokozty odisocoPdt opstają zUrouczot. UzoąUotdit mn tltktrzUy Uz iUtotyfikncSi -rotwzUoących ctch strukturalnych i -rncuSt o szabkpecią zU 500 Uz 1800 hnokoztów on mioutę zrno, mzżt hyć Upstpspwadt Uz s-rnwUznoin haϋkdpt<ów zóżdych krnSów.

W DE 44 05 860 A1 -rotestawipdp s-zsóh s-raweoadin ctch mttaliopwndych umitsocozoych on hndkdptnch i on -n-itrnch waztpecipwych. S-zsóh -zltrn on zmitrztdίn -zln tltktrpmardttycodtrp hndkdptn nmitsocopdtrp -pmięezy -nrami Uwóch tltklrzU, -zrówondin ttgz -zln o wozrctm i on ttS -pUstawit sprtpwndin hnokoztów^.

Zonot s-rawezndt ctchy, iUtdtyfikacySdt struktury Snk rówditż mttzUy i nroąUotdin s-rawUoaSąct Uln ttstów nnttdtycodpeci ρbitktów, -n-itrów wnztpecipwych, owłasocoa hnokoztów mują główną wnUę -zltrąSącą on tym, żt są zot -zwsotchoit odndt. Jtst tz witUoa umzżliwinSącn fnłsztropm, odaSącym mttzUy i uroąUotoin haeawcot zrao ich ezinładit, uditzuchpmitdit hnUndych ctch, strtf i struktur bnUnwczych. Wydikn stąU więc kpditcodpeć wprpwaUotdin ou-tłmt dpwtrp systtmu s-rawUonoin phitktów, -n-itrów waztpecipwych, zwłnsocoa hndkdptów, którego zpowiąondit musi się z-terać on ozwtS mttpezit stpspwa.din ctch haUawcoych, s-zsztów i urząUotń hnUnwcoych, nhy on-zhitc łntwtmu odaltoitdin kpen infprmacySdtrp i Stgz skp-ipwndiu.

Ctltm wy^nlnoku Stst nsndięcit wnU stnou ttchdiki, n owłasocon p-racpwndit tltmtotów oabto-itcoaSących epknmtdty zrao uroąe.ztdin Uz s-rawUondίa ttgz rpeznSn d^totów onhto-itconSących, -roy czym, tt dpwt tltmtoty onhto-itconSąct wiorny w s-zsóh istptdy utruUdiać luh wręco unitmpżliwinć fnłsotrozm uditruchpmitdit fgokciodpwaoia mttzU hnUnwcoach n tym snmym wytwnronoit falsyfikntów, którt są tnk -pUphdt Uz pryridnłów, żt oit mzgą hyć wykrytt -roto nroąeotdin s-rnwUonSąct.

Dnlsoym ctltm wyonlnoku Stst pnracpwadit UyfrakcySdP-p-tycomt czyddych tltmtotów i ctch oabto-itconSących wogl. OVD'y, którt mzgą hyć -recyoySmt s-raweoadt soyhkz, ditoaltżdit zU zsóh i -roy oitwitlkim dakłaeoit. Proadaltżdt Uz ttgz gzoąeotdit Uz s-rnwUoadia ctch oabto-itcoaSących npwiddp hyć stpspwadt onrówdp w szyhkphitżdych mnsoyonch Uz phróhki Upknmtdtów Snk i w -royroąUnch kpdtrplnych. Nnstę-oit onUnmtm wadalazkn Stst ρ-racpwadit nroąeztdia, którt mzżt s-raweznć pkrtelpdą licohę witlu tltmtotów wogl. ctch onhto-itcoaSącach nmitszcopdych on Upknmtdcit, -roy coym licohn s-rawezadych tltmtotów onhto-itczaSących mięU^y urząeztdinmi Stst różon.

Eltmtot znhto-itconSący Uzkumtoty wtUług wy^nlnoku w ^stn^ -rotwpUząctS tltktrycooit Uafrakcyjdp-p-tyczdtS, mttalicodtS warstwy rtfltksySdtS mnSąctS ksotnłt struktur htlkzwych, siatkpwych, łukzwntych i/lu-h kpłpwych, którt są nmitszczpdt w epknmtdtach, chnrakttryouSt się tym, żt struktury tltktrρ-rztwpUząct urają chnrakttrystycoot, różdiąct się

187 653 przewodności elektryczne jako zakodowanie elektryczne specyficznych informacji, przy czym elektroprzewodzące, metalizowane struktury z ostrymi krawędziami są rozdzielone na różnych poziomach niemetalicznymi strukturami, a rozmieszczenie metalizowanych struktur o zmiennej elektrycznej przewodności jest elektrycznie zakodowane w postaci specjalnego elektrycznego kodu, zaś szerokość kreski najmniejszych kontrolowanych metalizowanych struktur jest mniejsza i/lub równa 5 mm.

Co najmniej dwie struktury korzystnie mają różniące się grubości powłok wewnątrz cechy zabezpieczającej, a szerokość elektrycznie przewodzącej struktury o stałej przewodności elektrycznej najkorzystniej odpowiada szerokości co najmniej dwóch elektrod urządzenia kontrolnego.

Odstęp między dwoma strukturami przewodzącymi elektrycznie o jednakowej i/lub różnej przewodności elektrycznej korzystnie wynosi co najmniej 0,1 mm.

Dodatkowo naniesione elektrycznie przewodzące struktury korzystnie stanowią atramenty i/lub farby.

Urządzenie do sprawdzania dokumentów z dyfrakcyjno-optycznymi elementami zabezpieczającymi z metaliczną warstwą refleksyjną mające pojemnościowy skaner z elektrodami nadawczymi i odbiorczymi o szerokości większej niż największa szerokość dokumentu z elektrycznie przewodzącymi strukturami oraz elektroniczne urządzenie do odbierania sygnałów ze skanowanych dokumentów i porównywania ich z sygnałami zakodowanymi, charakteryzuje się tym, że powierzchnia i rozmieszczenie elektrod nadawczych odpowiada powierzchni i rozmieszczeniu elektroprzewodzących struktur, przy czym elektrody te są połączone z urządzeniem sterującym.

Powierzchnia co najmniej dwóch elektrod nadawczych korzystnie odpowiada powierzchni cechy elektroprzewodzącej, a najmniejszy odstęp między dwoma elektrodami nadawczymi najkorzystniej jest mniejszy od 0,5 mm, zaś odstęp między elektrodą nadawczą i elektrodą odbiorczą najkorzystniej wynosi co najmniej 0,5 mm.

Urządzenie korzystnie jest umieszczone w szybkobieżnych maszynach do obróbki dokumentów i/lub w przyrządach ręcznych.

Budowa elementów zabezpieczających z metaliczną warstwą refleksyjną dla sprawdzanych dokumentów według wynalazku obejmuje nową konfigurację, oznaczenie lub rysunek, sprawdzane metodą badawczą a nie poprzez efekt wizualny. Ta konfiguracja, oznaczenie lub rysunek - nazwane dalej oznaczeniem funkcjonalnym - jest kombinacją przewodzących lub izolujących struktur o jednakowej lub różnej wielkości, w jednakowych lub różnie względem siebie umieszczonych płaszczyznach i jest wytwarzane z metalizowanych struktur i/lub przewodzących atramentów lub farb drukarskich. Funkcjonalna konfiguracja, oznaczenie lub rysunek zawiera w swojej wielopostaciowości i różnym składzie we wszystkich rozróżnianych elementach zabezpieczających funkcję kodową i tym samym jest zaszyfrowana i zdolna do sprawdzenia. Zgodnie z wynalazkiem oznaczenie funkcjonalne może stanowić dyfrakcyjnooptycznie czynny element zabezpieczający lub składać się z elektrycznie przewodzących farb lub atramentów. Jest to dyfrakcyjno-optycznie czynny element zabezpieczający, który może pokrywać się z optycznym, a więc wizualnie odczytywanym znakiem lub obrazem i nawet opierać się na swoim optycznym oznaczeniu lub obrazie. Elementy zabezpieczające są oznaczone za pomocą sprzężenia pojemnościowego w kształcie kresek, kropek i figur struktury metalizacji i elektrycznie przewodzących farb i atramentów. Tego rodzaju elementy zabezpieczające są umieszczone na dokumentach pojedynczo lub w kombinacjach.

Cecha zabezpieczająca składa się co najmniej z jednego elementu zabezpieczającego, lub szczególnie nagromadzonych elementów zabezpieczających o jednakowym lub różnym układzie, wielkości, odcieniu barwy i/lub przewodności.

Dyfrakcyjno-optycznie czynne elementy zabezpieczające, zamiast demetalizowania poszczególnych struktur według znanych metod, są wytwarzane zgodnie z wynalazkiem ze struktur metalizowanych. Jako sprawdzające elementy zabezpieczające o wysokiej jakości, zgodnie z wynalazkiem wytwarza się metalizowane elementy zabezpieczające o bardzo wysokim podobieństwie do żądanej struktury metalizowanej i stromych krawędziach względem sąsiadujących niemetalicznych struktur izolujących. Stromość tych krawędzi powoduje, że

187 653 mogą być wytwarzane i sprawdzane mikrostruktury. Jak wspomniano wyżej, w znanych dyfrakcyjno-optycznie czynnych elementach zabezpieczających struktury demetalizowane są wytwarzane na przykład za pomocą chemicznych procesów trawiących. Jak wiadomo, w procesach tych nie uzyskuje się stromych krawędzi i dokładnego przebiegu żądanych struktur. Z reguły powstają obrzeża „wystrzępione”. Te wystrzępienia na obrzeżach nie pozwalają, aby mogły być stosowane jako funkcjonalne znaki lub obrazy struktury demetalizowane o szerokościach obszarów, wynoszących dziesiąte milimetra. Dla osiągnięcia dokładnych przebiegów obrzeży funkcjonalnego znaku lub obrazu, musi być zastosowana inna technologia wytwarzania. Zgodnie z wynalazkiem przeprowadza się metalizację określonych niemetalizowanych stref w znanych instalacjach do naparowywania w wysokiej próżni. Dla fałszerzy oznacza to zwiększenie nakładów finansowych przy produkcji falsyfikatów. Zgodnie z wynalazkiem dyfrakcyjno-optycznie czynne elementy zabezpieczające mają w strukturach sprawdzających oprócz znanych jako takich, mniej lub więcej płaskich struktur, co najmniej jeden sprawdzalny belkowy, siatkowy, hakowaty i/lub kołowy element zabezpieczający o grubości kreski < 5 mm. Te elementy zabezpieczające przedstawiają jednocześnie zakodowanie informacji, które za pomocą urządzeń według wynalazku zostają rozpoznane i przetworzone.

Urządzenie do sprawdzania opisanych, zgodnych z wynalazkiem elementów zabezpieczających posiada skaner, pracujący pojemnościowo. Ten skaner ma wiele elektrod nadawczych umieszczonych obok siebie w jednym lub wielu wierszach, oraz jedną elektrodę odbiorczą, umieszczoną równolegle do tego szeregu elektrod nadawczych.

Skaner z małymi powierzchniami elektrod posiada względem czujników z dużymi powierzchniami elektrodę zaletę, że między poszczególnymi elektrodami powstaje małe sprzężenie pojemnościowe. W maszynie do obróbki dokumentów skaner jest umieszczony w ten sposób, że znajdujące się w zwykłych maszynach do obróbki dokumentów czujniki optyczne lub mechaniczne uaktywniają urządzenie według wynalazku. Dla zmniejszenia błędów wykrywania i pomiarów stosowany jest korzystnie nośnik czujników, na którym są umieszczone wszystkie czujniki badawcze. Odstępy między czujnikami są zminimalizowane.

To zminimalizowanie odstępów między czujnikami jest konieczne do zmniejszenia wpływu zmiany długości badanych dokumentów, ponieważ podczas przebiegu dokumentów zmienia się ich położenie w wyniku stanu tych dokumentów, stopnia zużycia maszyny jak również warunków otoczenia, zwłaszcza temperatury i wilgotności powietrza. Przez niewłaściwe wprowadzanie dokumentów zmienia się ich wzajemny odstęp. Ukośny przebieg dokumentów może wynikać także ze zużycia rolek transportowych i łożysk, co oznacza także, że dokument wciągnięty prosto skręca się podczas transportu. Ta niepożądana zmiana położenia powoduje, że zostaje zakłócony wyznaczony czas i tym samym powstają fałszywe odrzuty. o ile mniejsze są elementy zabezpieczające, o tyle bardziej problematyczne jest ich wykrywanie. Urządzenie według wynalazku posiada urządzenie dociskowe, które prowadzi dokument równolegle do elektrod nadawczych i odbiorczych wzgl. dociska sprawdzany dokument do skanera. Następnie osie rolek transportowych zostają połączone z masą za pomocą zestyków ślizgowych. Dzięki tym dodatkowym ekranom i urządzeniu dociskowemu są zagwarantowane powtarzalne czynności badawcze z równomiernym odstępem wzgl. kontaktem między dokumentami, przy czym zdolność funkcyjna czujnika jest znacznie polepszona. Sterowanie poszczególnych elektrod nadawczych następuje przestawnie czasowo za pomocą elektronicznego urządzenia do sterowania z przełączaną częstotliwością w zakresie kHz i powyżej. Urządzenie elektroniczne do sterowania posiada, oprócz zasilania prądowego, jako główne elementy składowe multiplekser, oscylator do przygotowania energii dla elektrod nadawczych i oscylator do sterowania multipleksera.

Energia sterowanej elektrody nadawczej jest, w przypadku przewodności elektrycznej między tą elektrodą nadawczą i odbiorczą, sprzężona pojemnościowo. Przebieg sygnału do elektrody odbiorczej zostaje przetworzony w odpowiedni sygnał obrazowy. Obraz sygnału jest zależny od metalizowanej struktury dyfrakcyjno-optycznie czynnego elementu zabezpieczającego. Połączone z elektrodą odbiorczą urządzenie elektroniczne do obliczania porównuje obraz sygnału dokumentu badanego z odpowiednimi sygnałami wzorcowymi. Urządzenie elektroniczne do obliczania składa się w zasadzie ze wzmacniacza, demodulatora, komparatora,

187 653 mikroprocesora z pamięciąjak również filtrów do tłumienia sygnałów obcych i zakłócających. W pamięci są, oprócz oprogramowania mikroprocesora, zgromadzone obrazy wzorcowe, które w zależności od sprawdzanych elementów zabezpieczających są porównywane z sygnałem obrazu dokumentu badanego. Ponieważ skaner przechodzi przez całą szerokość dokumentu, każdy przewodzący elektrycznie element zabezpieczający zostaje skontrolowany przez urządzenie według wynalazku. Porównanie z obrazami wzorcowymi dostarcza sygnał, klasyfikujący do dalszej przeróbki. Odpowiednio do tego może zostać wysortowany na przykład dokument, rozpoznany jako falsyfikat, przy czym urządzenie sprawdzające zostaje zatrzymane lub droga transportu dokumentów zmieniona. Aby zmniejszyć wpływy zakłóceniowe, nośnik czujników jest zespolony z płytką, na której jest umieszczone urządzenie elektroniczne do sterowania i obliczania. Modyfikacja układu elektrod według wynalazku polega na umieszczeniu rozciągniętej wzdłużnie elektrody nadawczej równolegle do uszeregowanych jedna za drugą dużej liczby elektrod odbiorczych. W tym przypadku odebrane sygnały zostają opracowywane za pomocą multipleksera.

Ukształtowanie elektrod nadawczych i odbiorczych charakteryzuje się tym, że posiada wiele elektrod nadawczych i odbiorczych, umieszczonych obok siebie i/lub w szeregu. Zarówno sterowanie jak i odbiór sygnałów następuje poprzez multiplekser i demultiplekser. Stosowane przyrządy ręczne zawierają analogicznie odpowiednie urządzenia do transportu dokumentów lub skaner, którego funkcja dorównuje urządzeniom transportowym w kopiarkach, optycznym skanerom obrazowym lub przyrządom faksującym. Według wynalazku w przyrządach tych przewidziane jest urządzenie, które za pomocą elementów ograniczających określa pozycję pojemnościowo pracującego skanera w urządzeniu sprawdzającym. Dla docelowego sprawdzania określonej ilości elementów zabezpieczających dokument, urządzenie posiada różną ilość umieszczonych obok siebie elektrod nadawczych wzgl. odbiorczych. Dzięki temu wiele elementów zabezpieczających i kodów o podwyższonym stopniu trudności daje się kontrolować. Proste przyrządy ręczne, będące w codziennym użytkowaniu, są łatwe w manipulacji i tanie w produkcji, i umożliwiają sprawdzenie obecności pojedynczych elementów zabezpieczających, na przykład pojedynczego włókna zabezpieczającego. Urządzenia o wyższym stopniu rozwiązania pozwalają na sprawdzanie dodatkowych elementów zabezpieczających, jednak bez możliwości rozpoznania wszystkich elementów zabezpieczających. Jest to realizowane przez proste oprogramowanie mikroprocesora, który jest zaprogramowany na określone cechy zabezpieczające i nie jest ogólnie dostępny. Rozwiązanie wyższego stopnia z odpowiednio sporządzonym oprogramowaniem dla mikrokontrolera pozwala na sprawdzanie wszystkich elementów zabezpieczających. Ten wysoki nakład na badanie jest stosowany na przykład przez wytwórców elementów zabezpieczających o bardzo wysokim standardzie bezpieczeństwa i przez ich użytkowników, aby uzyskać możliwie jak najlepsze rezultaty kontroli. Dzięki temu można również rozpoznać w sposób niezawodny także różne przewodności.

Do całego systemu stosowania opisanych elementów zabezpieczających i urządzeń do sprawdzania dokumentów wchodzi także w rachubę przeprowadzenie rozpoznania domniemanego i kontrola stanu dokumentów. Za pomocą elektrycznie przewodzących elementów zabezpieczających jest możliwe rozpoznanie domniemane przez zakodowanie i to zakodowanie samodzielne lub wspierane środkami pomocniczymi dla celów sortowniczych, zakodowanie dla określenia stopnia wartości i zakodowanie dla ustalenia autentyczności. Przy kodowaniu samodzielnym nie istnieje żaden dalszy element zabezpieczający i elektrycznie przewodzący element zabezpieczający musi być jednoznacznie identyfikowany, na przykład jego pozycja na dokumencie, dzięki czemu są zminimalizowane fałszywe zwroty. W kodowaniu wspomagającym jako środku pomocniczym zawarte są dalsze cechy co powoduje, że zakodowanie służy wtedy jako czynnik wzorcowy dla przypadku, gdy został rozpoznany fałszywy zwrot. Kontrola stanu zostaje przeprowadzona przy pomocy urządzenia według wynalazku i to w postaci, przy której przewodność elementu zabezpieczającego dopuszcza zwroty ze względu na stan dokumentu, ponieważ bardzo zużyty dokument zgodnie z doświadczeniem prowadzi do zużycia elektrycznie przewodzących struktur, a tym samym do zmiany przewodności elektrycznej. Poszczególne stopnie zużycia zostają sklasyfikowane za pomocą oprogramowania. Tym samym zostają wycofane ostatecznie dokumenty o określonym stopniu zużycia.

187 653

Ten stopień zużycia objawia się na przykład przez częściowe uszkodzenie OVD, zarysowanie dokumentu i uszkodzenie przez to elementu zabezpieczającego lub gdy dokument jest nadmiernie zmięty i doszło do złamania lub zerwania wewnątrz elementu zabezpieczającego. Wynikają stąd możliwości wielostronnych kombinacji między sprawdzaniem autentyczności, rozpoznaniem przypuszczalnym i kontrolą stanu. Oprócz optycznego ukształtowania cech zabezpieczających na sprawdzanym dokumencie elementy zabezpieczające zostają - jak to zostało dokładniej opisane wyżej - zaopatrzone w kodowania, które we wzajemnym matematycznym odniesieniu - na przykład jako obraz sumaryczny - tworzą kod główny, który z kolei za pomocą sygnału wzgl. kodu z jednocześnie przebiegającym sprawdzaniem autentyczności metalicznego włókna zabezpieczającego i/lub również jednocześnie przebiegającym sprawdzaniem OVD’u ustala autentyczność, stan lub gatunek określonego dokumentu.

Przykład wykonania wynalazku jest pokazany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczne ujęcie dokumentu z meandrową, metalizowaną cechą zabezpieczającą; fig. 2, 3 - schematyczne ujęcie dokumentów z pasmowymi, metalizowanymi cechami zabezpieczającymi; fig. 4 - schematyczne ujęcie dokumentu z siatkową, metalizowaną cechą zabezpieczającą; fig. 5 - schematyczne ujęcie dokumentu z wieloma cechami zabezpieczającymi; fig. 6 schemat blokowy urządzenia kontrolnego; fig. 7 do 9 - schematyczne ujęcie różnych skanerów; fig. 10 - schematyczne ujęcie skanera i kontrolowanego dokumentu w widoku z boku; fig. 11 - schematyczny przekrój przez metalizowane elementy zabezpieczające; fig. 12 - wykres napięcie-czas sygnału szacującego, oraz fig. 13 do 15 - schematyczne ujęcia skanerów i struktury cechy zabezpieczającej.

Przedstawione na fig. 1 do 5 przykłady pokazują dokumenty z elementami zabezpieczającymi, które każdorazowo zawierają docelowe elektryczne zakodowanie. Zakodowanie to odbywa się nie tak prosto przez zapamiętanie jakichkolwiek informacji, lecz informacje te w postaci elektrycznie przewodzących struktur są rozdzielone przez struktury nie przewodzące, tak że docelowo są umieszczone elektrycznie przewodzące cechy kontrolne, których elektryczne dekodowanie wywołuje określony sygnał w urządzeniu kontrolnym według wynalazku, który to sygnał zostaje porównany z istniejącym, zakodowanym w pamięci sygnałem wzorcowym. W wyniku tego uzyskana zostaje pożądana, wysoka prędkość sprawdzania. Pracujący pojemnościowo skaner urządzenia według wynalazku jest również przedstawiony schematycznie na rysunku.

Na fig. 1 jest przedstawiona schematycznie budowa cechy zabezpieczającej 1 z metalizowaną strukturą 2. Metalizowane struktury 2 są rozdzielone niemetaliczną strukturą 3. W widoku z góry niemetaliczna struktura 3 ma postać meandra. Szerokość niemetalicznej struktury 3 w kształcie meandra jest przy tym większa niż najmniejszy odstęp dwóch elektrod. Pracujący pojemnościowo skaner 4 składa się wielu umieszczonych obok siebie elektrod nadawczych 5 i jednej elektrody odbiorczej 6, umieszczonej równolegle do tego szeregu. Figura 2 pokazuje schematycznie budowę cechy zabezpieczającej 1, w której są umieszczone równolegle do siebie pasmowe metalizowane struktury 7 i izolujące, niemetalizowane, pasmowe struktury 8. Widziane z góry pasmowe struktury 7, 8 przebiegają przy tym równolegle lub prostopadle do kierunku transportu dokumentów. Ostatni przypadek jest przedstawiony na fig. 3. Odstęp pomiędzy dwoma strukturami o tej samej przewodności elektrycznej wynosi między 0,2 mm i 1,0 mm. Szerokości struktur o jednakowej przewodności elektrycznej są przy tym zmienne. Możliwe są również różne przewodzące struktury o różnych szerokościach.

Kombinacja cech z fig. 2 i 3 jest przedstawiona na fig. 4. Równolegle do kierunku transportu dokumentów są umieszczone na przemian pasmowe metalizowane struktury 7 i izolujące, pasmowe, niemetaliczne struktury 8. Metalizowane struktury 7 są przerwane przez prostopadle do nich przebiegającą pasmową izolującą niemetaliczną strukturę 9.

Figura 5 pokazuje dokument z wieloma cechami zabezpieczającymi. Uzyskana kombinacja powoduje dalsze zakodowanie. Tym samym zostaje zwiększona pewność kontroli.

Figury 6 do 9 przedstawiają schemat połączeń jak również różne postacie wykonania skanera 4, pracującego pojemnościowo.

Figura 6 pokazuje blokowy układ połączeń urządzenia kontrolnego według wynalazku, składającego się z elektronicznego urządzenia do sterowania, pracującego pojemnościowo

187 653 skanera 4 i elektronicznego urządzenia do obliczania. Urządzenie elektroniczne do sterowania posiada zasadniczo oprócz zasilania prądowego demultiplekser 10 połączony z oscylatorem 11 dla przygotowania e^^^gii dla elektrod nadawczych i 12 do sterowania demultipleksera.

Urządzenie elektroniczne do obliczania składa się głównie ze wzmacniacza 13 połączonego z demodulatorem 14, komparatora 15 i mikroprocesora 16 z pamięcią jak również filtrami do tłumienia sygnałów obcych i zakłócających.

W nośniku czujnikowym zatopione są elektrody nadawcze i odbiorcze. Tworzą one skaner 4, pracujący pojemnościowo na całej szerokości prowadzania dokumentów. Pasmowa elektroda odbiorcza przebiega poprzecznie do kierunku prowadzania dokumentów. Elektrody nadawcze są umieszczone równolegle do elektrody odbiorczej. Odstęp między elektrodą nadawczą i odbiorczą zostaje określony przez elektrycznie przewodzące elementy zabezpieczające, typowe dla odpowiednich dokumentów. Przez uszeregowanie wielu elektrod nadawczych uzyskuje się możliwość, aby wzdłużna oś pojemnościowo pracującego skanera 4 mogła uchwycić równocześnie większą liczbę cech, przewodzących elektrycznie. Rozwiązanie to zależy od liczby zastosowanych elektrod nadawczych. W tym przykładzie wykonania rozwiązanie polega na odczytywanych punktach w odległości mm zarówno w kierunku wzdłużnym jak i poprzecznym. Najmniejszy odstęp między sąsiadującymi elektrodami nadawczymi jest ograniczony przez wzajemne pojemnościowe sprzężenie zakłócające. Aby temu zapobiec i zmniejszyć wpływy zakłócające sąsiadujących elektrod nadawczych, są one sterowane kolejno przez multiplekser 10. Dzięki układowi elektrod nadawczych sprawdzanie dokumentów następuje w położeniu neutralnym przez całą ich szerokość. Oznacza to, że nie jest potrzebne wstępne sortowanie większej liczby dokumentów w maszynie do obróbki tych dokumentów.

Figura 7 pokazuje schematyczne ujęcie skanera 4 z wieloma elektrodami nadawczymi 5 i jedną elektrodą odbiorczą 5. Sterowanie i przetwarzanie następuje według blokowego układu połączeń, przedstawionego na fig. 6.

Figura 8 pokazuje schematyczne ujęcie postaci wykonania pojemnościowo pracującego skanera z jedną elektrodą nadawczą 17 i wieloma elektrodami odbiorczymi 18. W odróżnieniu od blokowego układu połączeń według fig. 6, elektroda nadawcza 17 jest sterowana za pomocą oscylatora. Sygnały elektrod odbiorczych 18 zostają opracowywane przy pomocy multipleksera. Elektroniczne urządzenie przetwarzające, składające się z demodulatora, komparatora, mikroprocesora z pamięcią jak również z filtrami do eliminowania sygnałów obcych i zakłócających, jest porównywalne z blokowym układem połączeń według fig. 6.

Figura 9 pokazuje schematyczne ujęcie dalszej postaci wykonania pojemnościowo pracującego skanera z wieloma elektrodami nadawczymi 19 i wieloma elektrodami odbiorczymi 20. Są one umieszczone na przemian w jednym szeregu. Odpowiednio do tego zarówno sygnały sterujące elektrod nadawczych 19 jak i sygnały przetwarzające elektrod odbiorczych 20 zostają opracowywane przez multi- i demultipleksowanie.

Figura 10 pokazuje schematyczne ujęcie pojemnościowo pracującego skanera i kontrolowanego dokumentu w widoku z boku. Cecha zabezpieczająca 1 zawiera metalizowane linie 21 jak również elektrycznie izolującą folię nośną 22.

Figura 11 pokazuje schematycznie przekrój przez cechę zabezpieczającą z warstwą nośną 23 i częściowo metalizowaną warstwę 24. Częściowo metalizowana warstwa 24 zawiera większą liczbę izolujących segmentów 25. Częściowo metalizowana warstwa 26 posiada inną przewodność elektryczną niż częściowo metalizowana warstwa 24. W schematycznym ujęciu krawędzie metalizowanych warstw 24; 26 są usytuowane pod kątem prostym do warstwy nośnej 23. Tego rodzaju obrzeża wzgl. krawędzie nie są wytwarzane podobnie do konwencjonalnych procesów chemicznych, jak np. trawienie, ponieważ powstają przy tym krawędzie „wystrzępione” w kierunku wzdłużnym jak również krawędzie z kątami ostrymi do rozwartych w odniesieniu do warstwy nośnej 23. Dla osiągnięcia charakterystycznych przebiegów sygnałowych metalizowane warstwy 24; 26 są więc wytwarzane ze stałym przebiegiem wzdłużnym i krawędziami, które trafiają w przybliżeniu pod kątem prostym na warstwę nośną 23. Do tego celu nadają się korzystnie elektrochemiczne wzgl. elektroerozyjne metody demetalizacji. Na fig. 12 jest przedstawiony przynależny sygnał przetwarzający na wykresie napięcie - czas.

187 653

Figury 13 do 15 pokazują schematyczne ujęcia skanerów 33, 34, 35 i strukturalnej cechy zabezpieczającej 36. Struktura cechy zabezpieczającej 36 składa się z pierścieniowo metalizowanego elementu zabezpieczającego 37, pasmowo metalizowanego elementu zabezpieczającego 38 i dwóch prostokątnie metalizowanych elementów zabezpieczających 39, 40. Zabezpieczenie kontroli zostaje osiągnięte przez widoczną, wysoką stromość metalizacji, ponieważ dzięki temu jest bardzo zwiększona wykrywalność falsyfikatów. Pojedyncze przyrządy ręczne posiadają skaner 33 według fig. 13, który może sprawdzać tylko pasmowo metalizowany element zabezpieczający 38. Przyrządy ręczne tego rodzaju nadają się do codziennego użytku, gdyż są proste, łatwe do manipulowania i niedrogie w produkcji.

Urządzenia z rozwiązaniem wyższego stopnia według fig. 14 posiadają skaner 34 i pozwalają oprócz sprawdzania pasmowo metalizowanego elementu zabezpieczającego 38 na kontrolę dodatkowych elementów zabezpieczających, w danym przypadku pierścieniowo metalizowanego elementu zabezpieczającego 37. Prostokątne elementy zabezpieczające 39, 40 nie zostają sprawdzone. Zostaje to zrealizowane przez proste oprogramowanie mikroprocesora, które działa tylko na określone elementy zabezpieczające. Prostokątne elementy zabezpieczające 39,40 nie są umieszczone w pamięci jako sygnałowe obrazy wzorcowe.

Rozwiązanie wyższego stopnia z odpowiednio ukształtowanym oprogramowaniem mikrokontrolera pokazuje fig. 15. Pozwala ono na kontrolowanie wszystkich cech zabezpieczających, tzn. także prostokątnych elementów zabezpieczających 39, 40. Dla otrzymania dobrej jakości optycznie czynnych elementów zabezpieczających mikrostruktury są wytwarzane docelowo przez metalizację. W wyniku tego powstają strome krawędzie w stosunku do struktur niemetalizowanych.

Dla dokładniejszego objaśnienia podstawowego zadania wynalazku, zostanie objaśnione następujące zastosowanie elementów zabezpieczających przy odpowiednim stosowaniu metody i urządzeń według wynalazku.

W celu szerokiego zastosowania wynalazku konieczne jest ustalenie grup kontrolerów, którzy otrzymują docelowo określone wiadomości systemu kontrolnego i za pomocą opisanej wyżej techniki kontrolnej dokonują zwłaszcza sprawdzanie autentyczności a także rozpoznania imaginowanego oraz kontrolę stanu użyteczności.

Zastosowanie systemu kontrolnego zostanie wyjaśnione w oparciu o grupy A, B, C.

Grupa A:

Znane jest, że banki państwowe dokonują publikacji odnośnie aktualnych cech zabezpieczających banknoty, tak że użytkownik może sam dokonać kontroli według odpowiedniej instrukcji. Te publikacje dotyczą zarówno metod kontroli, które mogą być przeprowadzane bez środków pomocniczych jak i metod, wymagających użycia środków pomocniczych. Czujnik skanerowy jest wbudowany w przyrząd ręczny. Za pomocą tego przyrządu ręcznego i specjalnego oprogramowania następuje sprawdzanie przewodności elektrycznej określonych elementów zabezpieczających.

Oprogramowanie jest tak zmodyfikowane, że przy przeciąganiu banknotów przez czujniki optyczne skaner zostaje uaktywniony a następnie zostaje pomierzona przebiegająca długość cech zabezpieczających. Przewodność elektryczna elementu zabezpieczającego musi być ustalona o trwałej, niezmiennej wartości. Za pomocą czujników optycznych zostaje wyznaczony koniec banknotu i wtedy skaner wyłącza się. Tym samym może być ustalona pozycja przewodzącego elektrycznie elementu zabezpieczającego na sprawdzanym obiekcie. Za pomocą kontrolera dane zostają porównane z danymi zapamiętanymi i przetworzone.

Grupa B:

Grupa B rozporządza maszynami do obróbki banknotów. Maszyny te są wyposażone w specjalne czujniki do wykrywania różnych cech. Obecnie maszyny te są wyposażone w czujniki do zakresu optycznego i/lub wykazywania własności magnetycznych i/lub sprawdzania za pomocą czujnika pojemnościowego pomiaru przemieszczających się długości. Przy pomocy tych czujników pojemnościowych można wykryć istnienie cech przewodzących elektrycznie większych niż 6 mm. Nie pozwalają one na wykrycie wielu przewodzących elektrycznie elementów zabezpieczających na szerokości przelotu. Oprócz tego wykrywanie różnych przewodności elektrycznych w cechach zabezpieczających nie jest możliwe. Struktury wewnątrz

187 653 cechy zabezpieczającej również nie mogą być wykryte. Za pomocą opisanego czujnika skanerowego są jednak te kontrole możliwe, tak że ta grupa B może przeprowadzić kontrolę wyższego stopnia.

Oprogramowanie dla grupy B jest tak opracowane, że czujnik skanerowy zostaje uaktywniony za pomocą czujników optycznych a następnie pierścieniowo metalizowany element zabezpieczający 37 i pasmowo metalizowany element zabezpieczający 38 zostaje rozpoznany. Ustalona zostaje przy tym przewodność. Odchylenia powyżej lub poniżej 30% zostają odrzucone.

Grupa C:

Oprogramowanie jest tak opracowane, że wszystkie elementy zabezpieczające zostają rozpoznane. Czujnik skanerowy zostaje uaktywniony za pomocą czujników optycznych. Zostają wtedy rozpoznane długość przebiegu i szerokość przebiegu cechy zabezpieczającej 36, pierścieniowo metalizowany element zabezpieczający 37, pasmowo metalizowany element zabezpieczający 38 i prostokątne elementy zabezpieczające 39, 40. Przewodność elektryczna zostaje utrzymana, a odchyłki większe i mniejsze od 30% zostają odrzucone.

Zwłaszcza przy stosowaniu w grupach B i C cały system kontroli jest zmienny i szczególnie przy sprawdzaniu EURO w ich miejscach nadania, zależnie od kraju. Ponieważ sprawdzana cecha zabezpieczająca na przykład przy EURO we wszystkich państwach jest jednakowa, w zależności od kraju oraz według punktu ciężkości zarówno sposób kontroli jak i urządzenia kontrolujące mogą być modyfikowane i z biegiem czasu kolejno zmieniane.

Zastosowanie elementów zabezpieczających i urządzeń kontrolnych, jak to zostało opisane wyżej, jest wprowadzane następująco: za pomocą kodowanych docelowo metalizacji może nastąpić rozpoznanie przypuszczalne. To rozpoznanie przypuszczalne może być wykorzystane dla różnych celów, przede wszystkim sortowania oraz określenia wartości lub autentyczności. Dalszą zaletą, tej metody sprawdzania jest kontrola stanu badanych materiałów. Pomiar przewodności elektrycznej pozwala na zwroty ze względu na stan papieru banknotów. Bardzo wytarty papier również bardzo silnie zmniejsza przewodność elektryczną.

W niniejszym wynalazku została wyjaśniona, w oparciu o konkretne przykłady wykonania, budowa elementów zabezpieczających i urządzenie do sprawdzania tego rodzaju elementów. Wspomniano jednak, że niniejszy wynalazek nie jest ograniczony do szczegółów opisywanych przykładów wykonania, ponieważ mogą być dokonane zmiany i modyfikacje w ramach wynalazku. Docelowa kombinacja dyfrakcyjnie i optycznie czynnych elementów zabezpieczających z innymi elektrycznie przewodzącymi cechami powoduje dalsze zakodowania. Jednocześnie za pomocą urządzenia kontrolnego według wynalazku można sklasyfikować dalsze przewodzące elektrycznie cechy kontrolne, jak na przykład włókna zabezpieczające.

187 653

187 653

Fig. 4

Fig. 5

187 653

Fig. 6

Fig. 7

Fig. 8

BI

Fig. 9

187 653

Fig. 12

Fig. 11

187 653

Fig. 13

IR···»ΒΙΙΗΜΙβΒΒΒ w34

ΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒΒ

Fig. 15 •36

187 653

Fig. 1

Fig. 2

Fig. 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Element zabezpieczający dokumenty w postaci przewodzącej elektrycznie dyfrakcyjno-optycznej metalicznej warstwy refleksyjnej mającej kształt struktur belkowych, siatkowych, łukowatych i/lub kołowych, które są umieszczone w dokumentach, znamienny tym, że struktury elektroprzewodzące mają charakterystyczne, różniące się przewodności elektryczne jako zakodowanie elektryczne specyficznych informacji, przy czym elektroprzewodzące, metalizowane struktury (2, 7) z ostrymi krawędziami są rozdzielone na różnych poziomach niemetalicznymi strukturami (3, 8, 9), a rozmieszczenie metalizowanych struktur (2, 7) o zmiennej elektrycznej przewodności jest elektrycznie zakodowane w postaci specjalnego elektrycznego kodu, zaś szerokość kreski najmniejszych kontrolowanych metalizowanych struktur (2, 7) jest mniejsza i/lub równa 5 mm.
2. 2. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że co najmniej dwie struktury mają różniące się grubości powłok wewnątrz cechy zabezpieczającej.
3. 3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że szerokość elektrycznie przewodzącej struktury o stałej przewodności elektrycznej odpowiada szerokości co najmniej dwóch elektrod (5) urządzenia kontrolnego.
4. 4. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że odstęp między dwoma strukturami przewodzącymi elektrycznie o jednakowej i/lub różnej przewodności elektrycznej wynosi co najmniej 0,1 mm.
5. 5. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że dodatkowo naniesione elektrycznie przewodzące struktury stanowią atramenty i/lub farby.
6. 6. Urządzenie do sprawdzania dokumentów z dyfrakcyjno-optycznymi elementami zabezpieczającymi z metaliczną warstwą refleksyjną mające pojemnościowy skaner z elektrodami nadawczymi i odbiorczymi o szerokości większej niż największa szerokość dokumentu z elektrycznie przewodzącymi strukturami oraz elektroniczne urządzenie do odbierania sygnałów ze skanowanych dokumentów i porównywania ich z sygnałami zakodowanymi, znamienne tym, że powierzchnia i rozmieszczenie elektrod nadawczych (5) odpowiada powierzchni i rozmieszczeniu elektroprzewodzących struktur, przy czym elektrody te są połączone z urządzeniem sterującym
7. 7. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że co powierzchnia co najmniej dwóch elektrod nadawczych (5) odpowiada powierzchni cechy elektroprzewodzącej.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że najmniejszy odstęp między dwoma elektrodami nadawczymi (5) jest mniejszy od 0,5 mm.
9. 9. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że odstęp między elektrodą nadawczą (5) a elektrodą odbiorczą (6) wynosi co najmniej 0,5 mm.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że jest ono umieszczone w szybkobieżnych maszynach do obróbki dokumentów.
11. 11. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że jest ono umieszczone w przyrządach ręcznych.