PL182707B1 - Końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów - Google Patents

Abstract

1 1. Koncówka do nadmuchiwania opon po- jazdów za posrednictwem ich zaworu nadmu- chowego, majaca laczona ze zródlem cisnienia obudowe, a w niej majacy otwór zewnetrzny, otwór sprzegajacy, w którym ma usytuowane wspólosiowo z nim czesci uszczelniajace, znamienna tym, ze majacy konfiguracje stop- niowa otwór sprzegajacy (5) ma dwie sekcje otworowe, rozmieszczone wzdluz osi (4), z których kazda ma dwie srednice wewnetrzne, odpowiadajace srednicom zewnetrznym zawo- rów nadmuchowych, przy czym sekcja otworu o wiekszej srednicy jest usytuowana blizej otwo- rowi zewnetrznemu (8) otworu sprzegajacego (5) niz sekcja otworu o mniejszej srednicy, poza tym pierwsza zaworowa czesc uszczelniajaca (13, 80, 194, 332) jest umieszczona w strefie otworu (5) o wiekszej srednicy, zas druga za- worowa czesc uszczelniajaca (12, 79, 192, 330) jest umieszczona w sekcji otworu (5) o mniej- szej srednicy. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów, mająca zastosowanie do nadmuchiwania opon rowerów, pojazdów samochodowych pompkami ręcznymi, nożnymi lub elektrycznymi.

182 707

Ze względu na jasność będą cytowane pewne stosowane normy. W normie ISO nr 10475:1922(E) jest opisany gwint dla zaworów nadmuchowych opon pojazdów. Najbardziej stosowane gwinty są oznaczone: 5V2 (DIN: Vg 5,2), który ma średnicę nominalną 5,2 mm i skok 1,058 mm oraz 8V1 (DIN: Vg 8), który ma średnicę nominalną 7,7 i skok 0,794 mm, odpowiednio. Te typy gwintów są stosowane w typach zaworów Dunlop-Woods, Sclaverand lub Schrader. Ostatni wymieniony typ zaworów jest często stosowany w popularnych samochodach, gdzie trzpień rdzenia obciążony sprężyną, w rdzeniu zaworu musi być trzymany wciśnięty dla przygotowania przelotu powietrza podczas pompowania opony. W tym celu końcówka musi być wyposażona w odpowiednie środki, które mogą służyć temu celowi. Ponadto odpowiednie środki, np. zawór zwrotny lub temu podobne, muszą być stosowane dla zapewnienia, że uniknięto strat powietrza, gdy uruchamiany jest trzpień rdzenia zaworu. Zawór Sclaverand ma - podobnie jak zawór Dunlop-Woods - wyróżniającą, cechę, że jego trzpień rdzenia jest otwierany wyłącznie ciśnieniem powietrza. Konieczne ciśnienie powietrza dla otwierania zaworu Sclaverand wynosi do 16 bar i zawór jest przeważnie stosowany w połączeniu z oponami wysokociśnieniowymi o ciśnieniu do 16 bar. Ciśnienie otwarcia dla zaworu Dunlop-Woods wynosi w przybliżeniu 4 bar, co zapewnia łatwiejsze otwieranie go.

Znane końcówki (np. z opisu patentowego GB-B-977,139) mogą być łączone tylko z zaworami typu Dunlop-Woods i/lub zaworami typu Sclaverand lub zaworami typu Schrader.

Znana końcówka dla zaworu Schrader jest tego typu, że tulejka gumowa jest mocno zaciskana na korpusie za pomocą dźwigni, która ściska wzdłużnie tulejkę gumową. W konsekwencji tulejka gumowa jest zaciskana promieniowo na korpusie. Ze względu na różne średnice zaworów, konieczne jest aby wyposażenie pomocnicze (nakrętka) było nakręcane na lub odkręcane z gwintu zaworu dla wyprzedzającego zmniejszenia lub zwiększenia średnicy wewnętrznej, aby zapewnić ustalenie połączenia między końcówką a zaworami o innych średnicach. Części luźne mogą zaginąć i mogąpoluźnić się gdy są stosowane, jeśli wąż pompy jest obracany, a więc połączenie może już nie być powietrzoszczelne.

Opis patentowy GB-B-15 99 304 pokazuje uniwersalną końcówkę, która może być nakręcana na wszystkie typy zaworów. Gwint odpowiadający 8V1 utrzymuje także tulejkę w swym położeniu. Tulejka ma gwint wewnętrzny odpowiadający 5V2 dla zaworów Sclaverand lub Dunlop-Woods. Trzpień rdzenia zaworu Schrader jest otwierany mechanicznie za pomocą trzonu nieruchomego wskazanego przez. Wadą tego typu łącznika jest to, że tulejka z gwintem 5V2 musi być usunięta przed połączeniem z zaworem Schrader, a także, że tulejka musi być ponownie zamontowana przed połączeniem z zaworem Dunlop-Woods lub Sclaverand. Także w tym przypadku są stosowane części luźne. Mogą one zaginąć i poluźnić się gdy są stosowane, jeśli wąż pompy jest obracany, dając w wyniku nieszczelne połączenie.

Z opisu DE-B 38 19 771 znana jest końcówka na pompie ręcznej z dwoma otworami sprzęgającymi: jednym dla zaworów Dunlop-Woods i Sclaverand, a drugi dla zaworów Schrader, których trzpień rdzenia jest otwierany mechanicznie. Wadą tego sposobu sprzęgania jest po pierwsze, że końcówka nie może być mocowana do zaworu, a po drugie, że może on być stosowany tylko w pewnej pozycji, gdy otwór sprzęgający jest skierowany prawie pionowo w górę i w końcu, że użytkownik musi stwierdzić, który z tych dwóch otworów zastosować do określonego zaworu.

Inny znany uniwersalny typ końcówki, który oczywiście nie istnieje w literaturze patentowej, jest tego samego typu jak ten z wyżej wymienionego opisu GB-B15 99 304. Ta tulejka gumowa składa się z dwóch przyległych części o różnej średnicy i długości, pasujących na gwinty 5V2 i 8V1, odpowiednio. Możliwe jest zamontowanie środków, wzdłużnie, blisko przestawianych na osi otworów, które mogą otwierać trzpień rdzenia zaworu Schrader. Wadą tego sprzęgania jest częściowo to, że do ustalenie połączenia (rozłączenia) stosownych typów zaworów muszą być użyte obydwie ręce, a częściowo to, że tulejka gumowa musi być wyjęta z obudowy i obrócona odwrotnie aby dokonać połączenia zaworów o różnych możliwych typach gwintów, tak aby miejsce sprzęgania dla łączonego zaworu było zawsze ustawione najbliżej wlotu otworu sprzęgającego. Także trzon, który otwiera mechanicznie zawór Schrader musi być obrócony w wyżej wymienionej operacji. Jest to problem dla zwykłego użytkownika, ponieważ obydwa środki muszą być ustawione właściwie względem siebie w celu

182 707 umożliwienia połączenia z zaworem: łącznie istnieją cztery możliwości do wyboru, który może być dokonany właściwie tylko wówczas, gdy dostępna jest instrukcja obsługi. Niezależnie od tego, wyżej wymienione środki mogą poluźnić się lub zagubić przy wyżej wymienionej operacji.

Z opisu WO-A-92/22448 znane jest zapewnienie uszczelnienia, które jest umieszczone na jednym poziomie, a z opisu GB-B-997.139 znana jest końcówka sterowana krzywką dźwigniową. Wspólne dla obydwu powołań stanu techniki jest to, że mogą one być stosowane razem z zaworem Schrader i że ani zawory typu Sclaverand ani zawory typu Dunlop-Woods nie mogą być obsłużone tym typem końcówki, ponieważ uszczelnienie pokazuje tylko złączkę o jednej średnicy, np. zawór Schrader.

Istota wynalazku, którym jest końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów za pośrednictwem ich zaworu nadmuchowego, mająca łączoną ze źródłem ciśnienia obudowę, a w niej mający otwór zewnętrzny otwór sprzęgający, w którym ma usytuowane współosiowo z nim części uszczelniające, polega na tym, że mający konfigurację stopniową otwór sprzęgający ma dwie sekcje otworowe rozmieszczone wzdłuż osi, z których każda ma różne średnice wewnętrzne, odpowiadające średnicom zewnętrznym zaworów nadmuchowych, przy czym sekcja otworu o większej średnicy jest usytuowana bliżej otworowi zewnętrznemu, niż sekcja otworu o mniejszej średnicy, poza tym pierwsza zaworowa część uszczelniająca jest umieszczona w strefie sekcji otworu o większej średnicy, zaś druga zaworowa część uszczelniająca jest umieszczona w sekcji otworu o mniejszej średnicy.

Korzystnym jest, gdy każda z zaworowych części uszczelniających, wzajemnie sobie odpowiadających, są elementami nie łączącymi się.

Korzystnym jest także, gdy każda z zaworowych części uszczelniających ma pierścieniową, uszczelniającą powierzchnię czoło wąw strefie wejściowej odpowiedniej sekcji otworu sprzęgającego.

Również korzystnym jest, gdy otwór sprzęgający ma gwinty mocujące.

Szczególnie korzystnym jest, gdy otwór sprzęgający ma zewnętrzną tuleję, zamocowaną obrotowo na obudowie i uszczelnioną z nią zaworową częścią uszczelniającą oraz połączonym stałym lub półrozłącznym elementem mocującym, przy czym ma sprzęgniętą z nią nieobrotowo tulejkę wewnętrzną mającą wypusty usytuowane suwliwie w rowkach tulejki zewnętrznej, rozmieszczonych na jej powierzchni obwodowej, ponadto druga zaworowa część uszczelniająca jest ukształtowana stopniowo i osadzona w obudowie w zagłębieniu tak, że element ukształtowany stopniowo najwyższym stopniem leży bliżej osi, a umieszczony w zagłębieniu obudowy element uszczelniający drugiej zaworowej części uszczelniającej jest umieszczony dalej od osi niż element uszczelniający pierwszej części uszczelniającej.

Poza tym korzystnym jest, gdy między osią otworu sprzęgającego a osią zacisku pierścieniowego zawarty jest kąt w przedziale (30 - 60°).

Dodatkowo korzystnym jest, gdy zaworowe części uszczelniające są utworzone przez stanowiący tulejkę korpus z materiału odkształcalnego, osadzony w obudowie, zaś w górnej strefie obudowy usytuowany jest suwliwie tłok stykający się z korpusem, którego górna powierzchnia stanowi powierzchnię oporową dźwigni, osadzonej obrotowo na osi.

Zwłaszcza korzystnym jest, gdy środek osi dźwigni leży w osi otworu sprzęgającego, zaś odległość pomiędzy środkiem osi a powierzchnią roboczą dźwigni jest większa niż odległość między środkiem osi, a powierzchnią dźwigni.

Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku, uzyskano możliwość szybkiego, szczelnego, pewnego mocowania końcówek na zaworach nadmuchowych opon pojazdów dowolnych typów i średnic zewnętrznych.

Wynalazek jest wyjaśniony poniżej w przykładowych wykonaniach:

Na fig. 1 przedstawiono koócówkę wpierwszym wykonaniu połąązonn z wężem (wysokiego ciśnienia) pompy ooeorj, gdzie łącznik jest nakręcony na zawór typu Schrader, który może być otwierany ciśnieniem powietrza;

Na fig. 2A przedstawiono końcówkę woflug fg. 1 w drugim wykoo<anu, gcdz^ii^ tulejka z gwintem i uszczelką zaworu Schrader może przesuwać się równolegle do osi;

182 707

Na fig. 2B uwidoczniono szczegóły końcówki według fig;. 2A, (przekrój A-A);

Na fig. 3 przedstawiono końcówkę według fig.. 2 w trzecim wykonaniu przeznaczonym do stosowania na zaworze Sclaverand;

Na fig. 4 przedstawiono końcówkę w czwartym wykonaniu połączoną z wężem (wysokiego ciśnienia) pompy nożnej, gdzie łącznik jest zaciśnięty na zaworze i zawór Schrader może być otwierany ciśnieniem powietrza;

Na fig. 5A, B przedstawiono końcówkę w piątym wykonaniu, która jest dalszym rozwinięciem wykonania z fig. 5, gdzie łącznik jest połączony z wężem pompy nożnej i gdzie łącznik jest zaciśnięty na zaworze, a zawór Schrader może być otwierany mechanicznie za pomocą ruchomego trzonu, który jest odpowiednio w górnej i dolnej pozycji;

Na fig. 5C przedstawiono przekrój A-A według fig. 5A odpowiadający przekrojowi B-B według fig. 5B - nieistotne szczegóły nie są pokazane;

Na fig. 6 przedstawiono końcówkę w szóstym wykonaniu, która jest zaciśnięta na zaworze przy zastosowaniu tulejki gumowej z nacięciami i pierścieniem toroidalnym w każdym nacięciu i gdzie zawór Schrader może być otwierany za pomocą automatycznie ruchomego trzona, który jest ukształtowany jak tłok i jest pokazany w pozycji dolnej.

W pierwszym wykonaniu wąż pompy 1 jest zamontowany na obudowie 3 za pomocą zacisku pierścieniowego 2. Obudowa 3 jest zagięta pod kątem 30° - 60° w stosunku do osi środkowej otworu sprzęgającego 5. Tuleja 6 jest w pokazanym wykonaniu wyposażona w gwint 7 rozpoczynający się najdalej od wlotu 8 otworu sprzęgającego 5 i gwint 9 rozpoczynający się przy wyżej wymienionym wlocie. Przy łączeniu (rozłączaniu), tuleja 6 jest obracana dookoła i jest utrzymywana w rowkach 11 obudowy 3 za pomocą haczyków uchwytowych 10. Uszczelki 11 i 12 są dociskane do gwintów 7 i 9. Uszczelka 12 uszczelnia także miejsce połączenia 14 pomiędzy obudową 3 a tuleją 6. Na dole tulei 6 znajduje się stożek 15.

W drugim wykonaniu obudowa 190 jest wyposażona w tuleję zewnętrzną 191, która swobodnie i bez tarcia może obracać się dookoła obudowy 190 na skutek małego luzu b pomiędzy uszczelką 192 a tulejką wewnętrzną 193 razem z tuleją zewnętrzną 191. Uszczelka 194 zaworu Schrader jest umieszczona swobodnie w tulei zewnętrznej 191 na gwincie 195. Tulejka 193 z gwintem 204 jest nieprzymocowana ale ruchoma wzdłużnie w wyfrezowaniu stożkowym 202 w tulei zewnętrznej 191. Obydwie mogą być przesuwane równolegle z osią zaworu. Uszczelka 200 jest osadzona w wyfrezowaniu stopniowym 201 w obudowie z częścią zewnętrzną 102, która uszczelnia także miejsce połączenia pomiędzy obudową 190 a tuleją zewnętrzną 191. Tulejka 193 może obracać się razem z tuleją zewnętrzną 191 jako że jest wyposażona w co najmniej dwa żebra 196, które pasują w odpowiadające rowki 197 (fig. 2B) w tulei zewnętrznej 191. Gdy łączony jest zawór Dunlop-Woods lub Sclaverand, uszczelka 200 jest dociskana na średnicy wewnętrznej gwintu zaworu. Zawór zatrzymuje się na krawędzi 198 tak, że nakrętka zaworu Dunlop-Woods nie jest sama mocowana na dole 199 gwintu 195. Na górze uszczelka 200 ma stopniowaną promieniowo, zmniejszoną średnicę.

W trzeciej wersji wykonania końcówka przewidziana jest do stosowania na zaworze Sclaverand, który nie jest według normy ISO. W zaworze takim pewne zwoje gwintu są usuwane, tworząc przez to równoległe powierzchnie sieczne na każdej stronie zaworu typu Sclaverand. Taki zawór typu Sclaverand nie może być dociskany do uszczelki 330 wyżej wymienionych łączników zaworowych, ponieważ sprężone powietrze będzie usiłowało wydostać się poprzez otwory powierzchni siecznych. Tuleja 340 jest przymocowana do obudowy 341 za pomocą rozłączalnych środków blokujących 339 sięgających do rowka zewnętrznego na obudowie 341 prostopadłego do osi środkowej. Uszczelka wewnętrzna 330 i uszczelka zewnętrzna 332 są umieszczone pomiędzy tulejką sprzęgającą 331 a obudową 341 względnie tuleją 340. Tulejkę sprzęgającą 331 dociska się do podciętego rowka w obudowie 341, w obecności innego uszczelnienia 333 zamontowanego w podciętym rowku. Gdy montuje się końcówkę na zaworze, tulejka sprzęgająca porusza się w podciętym rowku w obudowie zaworu i jeśli zawór typu Sclaverand nie może być dociśnięty do uszczelnienia

182 707

330, powietrze będzie przechodziło do przestrzeni pomiędzy tulejką sprzęgającą 331 a innym uszczelnieniem 333.

W czwartej wersji wykonania wąż pompy 1 jest połączony z tłokiem 76, który porusza się w obudowie 110, za pomocą pierścienia zaciskowego 2. Korpus elastomerowy 78 z powierzchniami uszczelniającymi 79 (dla zaworu Dunlop-Woods i Sclaverand) i 80 (dla zaworu Schrader) jest ściskany przez tłok ruchomy 76 za pomocą dźwigni 102, która jest naciskana w dół od pozycji górnej 82 do pozycji 83, gdzie jest ona równoległa z osią 36 zacisku pierścieniowego 2. Dźwignia 102 obraca się wokół osi 85, która jest zamontowana w obudowie 110 i do której środek osi 107 jest prostopadły i który przecina oś środkową 4 wlotu 8 otworu sprzęgającego 5. Powierzchnia uszczelniająca 79 leży w odległości „a” od wlotu 8 otworu sprzęgającego 5, podczas gdy powierzchnia uszczelniająca 80 przylega do niego. Obszar na środku elastomerowym 78 opiera się o tłok 76. Otwór 75 zasilania powietrzem tłoka ma średnicę, która jest nieco mniejsza niż średnica zewnętrzna gwintu zewnętrznego tak by zawór Sclaverand miał naturalny opór w swoim połączeniu.

Przy rozłączaniu dźwignia 102 jest zwalniana. Wraca ona teraz automatycznie do pozycji spoczynkowej 82, ponieważ korpus elastomerowy 78 powraca do stanu nienaprężonego. Jest to możliwe, ponieważ odległość powierzchni 118 od środka osi 107 jest większa niż odległość powierzchni 120 dźwigni 102 na górze 119 tłoka 76. Obrót dźwigni 102 zatrzymuje się, gdy powierzchnia płaska 120 dźwigni 102 zatrzyma się na płaskiej górze 119 tłoka. Góra dźwigni 102 jest w pozycji spoczynkowej 82 pod kątem ψ w przybliżeniu 45° względem osi 36 zacisku pierścieniowego 2. Przy wlocie 8 otworu sprzęgającego 5, obudowa 110 jest wyposażona w stożek 15, który ułatwia monitowanie łącznika uniwersalnego.

Piąte wykonanie jest połączeniem końcówki z fig. 4 i konstrukcji trzona uruchamiającego 142, który jest pokazany w swojej pozycji górnej 18 na fig. 5A i w swojej pozycji dolnej, 32 na fig. 5B. Trzon 142 jest zamontowany na tłoku 138 za pomocą obrzeża 135 na dolnym końcu cylindra 136. Konstrukcja trzona staje się powietrznoszczelna za pomocą uszczelki 139 pomiędzy tłokiem 138 a cylindrem 136. Pokrętło 140 ma linię 141 wskazującą pozycję 140 pokrętła. Symbole zaworu 71, 72 odpowiadają pozycji 18 trzona 142, a symbol 73 odpowiada pozycji 32 trzona 142, odpowiednio. Pokrętło 140 jest ustalane na symbolach 71, 72, 73, gdy tłok ma umieszczony w wybraniu 145 (fig. 5C) pokrętła 140 łebek 144: patrz przekrój A-A na fig. 5A i przekrój B-B na fig. 5B, odpowiednio. Także tutaj wlot 8 otworu sprzęgającego 5 ma oś 4.

W szóstej odmianie wykonania pokazano końcówkę, w której sprzęgnięcie następuje przez zaciśnięcia na zaworze przy zastosowaniu tulei gumowej 366 z nacięciem 361 i pierścieniem toroidalnym 362 w nacięciu i gazie zawór Schrader może być otwierany za pomocą poruszanego automatycznie trzona uruchamiającego, który jest ukształtowany jako tłok i jest pokazany w pozycji dolnej. W celu uniknięcia przenoszenia sił pędu na zawór pojazdu, powierzchnia 367 może być lekko stożkowa. Nacięcie 361 osłabia tulejkę gumową 366 w pokazanym miejscu, co powoduje, że tulejka zaciska się na gwincie zaworu dokładnie tam gdzie to jest najdogodniejsze. Gdy ponadto w nacięciach są umieszczone pierścienie toroidalne, siły wywierane na gwinty zaworów zwiększają się.

182 707

182 707

4- 8

Fig. 5B

182 707

182 707

Fig. 4

182 707

340

Fig.3

182 707

Fig. 2A Fig. 2B

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Końcówka do nadmuchiwania opon pojazdów za pośrednictwem ich zaworu nadmuchowego, mająca łączoną ze źródłem ciśnienia obudowę, a w niej mający otwór zewnętrzny, otwór sprzęgający, w którym ma usytuowane współosiowo z nim części uszczelniające, znamienna tym, że mający konfigurację stopniową otwór sprzęgający (5) ma dwie sekcje otworowe, rozmieszczone wzdłuż osi (4), z których każda ma dwie średnice wewnętrzne, odpowiadające średnicom zewnętrznym zaworów nadmuchowych, przy czym sekcja otworu o większej średnicy jest usytuowana bliżej otworowi zewnętrznemu (8) otworu sprzęgającego (5), niż sekcja otworu o mniejszej średnicy, poza tym pierwsza zaworowa część uszczelniająca (13, 80,194, 332) jest umieszczona w strefie otworu (5) o większej średnicy, zaś druga zaworowa część uszczelniająca (12, 79,192,330) jest ' umieszczona w sekcji otworu (5) o mniejszej średnicy.
2. 2. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że każda z zaworowych części uszczelniających (18, 80, 194, 332) i odpowiednio (12, 79, 192, 330) są elementami nie łączącymi się ze sobą.
3. 3. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że każda z zaworowych części uszczelniających (13, 80, 194, 332) i (12, 79, 192, 330) ma pierścieniową uszczelniającą powierzchnię czołową w strefie wejściowej odpowiedniej sekcji otworu sprzęgającego (5).
4. 4. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że otwór sprzęgający (5) ma gwinty mocujące (7), (9).
5. 5. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że otwór sprzęgający (5) ma zewnętrzną tulejkę (6), (191), (340) zamocowaną obrotowo na obudowie (3), (190), (341) i uszczelnioną z nią zaworową częścią uszczelniającą (12), (192), (330) oraz połączoną stałym (10) lub półrozłącznym (339) elementem mocującym, przy czym ma sprzęgniętą z nią nieobrotowo tulejkę wewnętrzną (192), (331), mającą wypusty (196) usytuowane suwliwie w rowkach (197) tulejki zewnętrznej (191, 340) rozmieszczonych na jej powierzchni obwodowej, ponadto druga zaworowa część uszczelniająca (192) jest ukształtowana stopniowo i osadzona w obudowie (190) w zagłębieniu tak, że element ukształtowany stopniowo najwyższym stopniem leży bliżej osi (4), a umieszczony w zagłębieniu obudowy (341) element (333) drugiej zaworowej części uszczelniającej (33) jest umieszczony dalej od osi (4) niż element (330).
6. 6. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że między osią (4) otworu sprzęgającego (5) a osią zacisku pierścieniowego (2) zawarty jest kąt w przedziale 30° - 60°.
7. 7. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że zaworowe części uszczelniające (80) i (79) są utworzone przez stanowiący tulejkę korpus z materiału odkształcalnego (78) osadzony w obudowie (11), zaś w górnej strefie obudowy (11) usytuowany jest suwliwie tłok (76), stykający się z korpusem (78), którego górna powierzchnia stanowi powierzchnię oporową dźwigni (102), osadzonej obrotowo na osi (85).
8. 8. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że środek (107) osi (85) dźwigni (102) leży w osi (4) otworu sprzęgającego (5), zaś odległość pomiędzy środkiem (107) osi (85) a powierzchnią (118) dźwigni (102) jest większa niż odległość między środkiem (107) osi (85) a powierzchnią (12) dźwigni (102).