PL175982B1

PL175982B1 - Podstawione pirazole jako antagoniści CRF

Info

Publication number: PL175982B1
Application number: PL93309355A
Authority: PL
Inventors: Gene M. Bright; Jr Welch Willard M.
Original assignee: Pfizer
Priority date: 1992-12-17
Filing date: 1995-05-31
Publication date: 1999-03-31
Also published as: NO307884B1; CN1045293C; KR950704299A; IL107947A0; HUT65822A; ZA939406B; AU5141393A; PT674631E; JP2781661B2; AU690079B2; EG20440A; EP0959074A2; WO1994013661A1; CZ158295A3; ES2139676T3; CA2150703A1; FI935672A; FI935672A0; FI111254B; DE69327254T2

Abstract

1. Podstawione pirazole o wzorze I i farmaceutycznie akceptowane jego sole z kwasami, gdzie; A oznacza grupe CH2; R 1 jest atomem wodoru; liniowa lub rozgaleziona grupa C1-C6 alkilowa; grupa alkilowa C3-C6 zawierajaca jedno lub dwa nie sasiadujace ze soba wiazania podwój- ne; lub fenylem, R3 jest liniowa grupa alkilowa C1-C6, rozgaleziona grupa alkilowa C3-C8, X1 jest wiazaniem kowalencyjnym lub grupa CH2, alkil, S, Y oznacza grupe fenylowa, która moze byc podstawiona jednym do trzech pod- stawników sposród fluoru, chloru, bromu, grupy metylowej, lub jedna grupa trifluorome- tylowa: z tym zastrzezeniem, ze Y nie jest niepodstawiona grupa fenylowa; i Z oznacza grupe chinolinowa, naftylowa, podstawione alkilem, -OCH3, CH, oksy, alkanolem, alkoksyalkilem. PL PL PL PL PL PL

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy podstawionych pirazoli, kompozycji farmaceutycznych zawierających te związki, związki te są stosowane w leczeniu chorób związanych ze stresem i innych. Związki wykazują aktywność antagćnistyuzną w stosunku do czynnika uwalniającego kortykotropinę (CRF).

Antagoniści CRf wspomniani w patentach Stanów Zjednoczonych U. S. Patents 4,605,642 i 5,063,245 odnoszą się, odpowiednio, do peptydów i pirαpolinonów. Ważność antagonistów CRf omówiona jest w literaturze, np. jest dyskutowana w patencie U. S. Patent 5,063,245, cytowanym tutaj jako odnośnik. Ostatnie omówienie różnych aktywności wykazywanych przez antagonistów CRF znaleźć można w pracy M. J. Owens et al., Pharm. Rev., Vol. 43, str. 425-473 (1991) również cytowanej tutaj jako odnośnik. W oparciu o badania naukowe opisane w tych dwóch i innych odnośnikach uważa się, że antagoniści CRF są substancjami efektywnymi w leczeniu szerokiego zakresu chorób związanych ze stresem jak wywoływane przez stres depresja, lęk, ból głowy; syndrom brzuszno-jelitowy; stany zapalne, obniżenie odporności immunologicznej; infekcje związane z wirusem braku odporności immunologicznej u ludzi (HIV); choroba Alzheimera; choroby żołądkowo-jelitowe·, jadłowstręt psychiczny; wstrząs krwotoczny, zespół odstawienia leku i alkoholu; uzależnienie od leków oraz problemy płodności.

Niniejszy wynalazek dotyczy związków o wzorze I

,N

N'

175 982 i farmaceutycznie akceptowanych soli tych związków z kwasami, gdzie

A oznacza grupę CH 2;

R1 jest atomem wodoru; liniową lub rozgałęzioną grupą C1-C6 alkilową lub fenylową;

R3 jest liniową grupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową, C3-C8;

X1 jest wiązaniem kowalencyjnym, grupą CH2, grupą alkilo lub S

Y oznaczai grupę fenylową, która może być p bystawiona jednym do trzdch poclstawników spośród fluoru, chloru, bromu, grupy metylowej, lub jedną grupą trifluzrometyk)wą; z tym zastrzeżeniem, że Y nie jest niepzdstawizną grupą fenylową; i

Z oznacza grupę chinolinową, naftylową, podstawione alkilem, -OCH3, OH, oksy, alkanolem, alkotayalkilem.

Wybranymi związkami o wzorze I są takie, w których Z jest grupą 1,2,3,4--etrahydro izochinolil-2-ową podstawioną przez R 5, korzystnie, gdy R 5 oznacza grupę (CH2)kOH, gdzie k wynosi od 1 do 4, lub CH 2OCH2CH2OR 6, gdzie Ró jest wodorem, liniową grupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową C3-C8, grupą C3-C8 alkenylową. Innymi preferowanymi związkami są takie, gdzie Z jest grupą 1,2,3,4-tetrahydrochinolil-2-ową podstawioną przez R5 w pozycji 3, o absolutnej konfiguracji w pozycji 3 S lub R lub R,S. Dalszymi preferowanymi związkami są takie związki o wzorze I, w którym Z oznacza

o absolutbsj konfjguzaoji w pozycjiO ykreśtokej pozez wppowaazyytti jej z (+) -z -hydroksymetylo-1,2,34^t^<itrahydroizochinoliny, gdzie R19 jest grupą metylową, etylową, izopropylową, cyklopropylometylezową lub 2-hydeoksyetylzwą, i bardziej korzystnie, gdy XR3 jest w dodatku grupą etylową lub metylztiolową, Y jest grupą 2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylową, 2,4,6-trichloro0enylową, 2,4,6-trimetylo0ezylową, 2,6-dimetylo-4-bromofenylową lub 2,6-dibromo-4-fluoro0ezylowr, a R1 jest grupą metylową lub etylową.

Bardziej' specyficznymi związkami o wzorze I, w których Z oznacza

OR gdzie Kjest węglem C lub azotem N, a R 20 jest grupą metylową, etylową, izopropylową, cyklopropylometylezową, metoksyetylenową, hydroksyetylenową i, bardziej specyficznie, dodatkowo XiR3 jest grupą metylową lub metylotiolową, Y jest grupą 2,6-dichloro-4-trifluo’rometylofenylową, 2,4,6-trichkjrofezylową, lub 2,6-dibromo-4-fluorofenylową, i R1 oraz R2 są każdy grupą metylową lub etylową.

Innymi bardziej specyficznymi związkami są związki o wzorze I, w kórym Z jest jak zdefiniowano wyżej, B jest grupą fenylową, p i m równają się 1 i R5 oznacza CH2OCH2 lub

175 982

Bardziej specyficzne związki o wzorze I według wynalazku obejmują takie związki, w których Y jest grupą fenylową podstawioną trzema podstawnikami, każdy w pozycjach 2,4 lub 6 np. 2,4,6-trichlorofenyl, 2,6-dimetylo-4-bromofenyl, 2,6-dichloro-4-trifluorometylofenyl, 2,6-dichloro-4-fluorofenyl lub 2,4,6-trimetylofenyl. Jeszcze innymi specyficznymi związkami o wzorze I są takie, gdzie XiR3 jest grupą metylową lub metylotiolową, takie gdzie R1 jest grupą (C1-C<;)alkilową i takie, gdzie Z oznacza NR7R8 i gdzie R7 jest grupą fenylową lub fenylową monopodstawioną fluorem, chlorem, grupą nitrową, metylową lub metoksylową i Rg jest najlepiej grupą (CH2)3OH, CH2CH2OH lub metylową.

Specyficznymi, preferowanymi związkami o wzorze I są:

3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

(3R)-3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1Hpirazol-4-ilometylo]-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

{2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]1.2.3.4- tetrahydroizochmolil-3-ylo} metanol;

{2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,6-chcłhoro-‘Łtrifluorrmetylofenylo)-lH-pirazol-4ilnmetylo]-1,2,3,4-tetrahydrnizochiaol-3-ilo}metaanl;

2t{1-[(2,6-dichlorn-4-trifluornmetylofenylo)-3,5tdietylo-1H-pirazol-4tilometyk))t2t naleylnksy}-etannl;

2-{8t[1-(2,6»-dichlorn-4-trifluornmetylnfnayln)-3,5-dintylo-1H-pH'azol-4tilometyln]chianl7-iloksy}etannl;

2t[3,5-dietylo-1-(2,4,6-trichlorneenyln)t1H-pirazol-4-iiometylo]-3-metoksymntylf)t

1.2.3.4- tetrahydroizochianliya;

lub 1t(2,6-dichlorn-4-triflonrnmetylnfnaylo)-3,5-dietylo-4-(2-metnksy-1-aaftylometylo]-1H-pirazol;

2-{2-[1t(2,6-dichlorOt4-triflunrometylneeaylo)-3,5-dietylot1Htpirazf)lt4tilometylf)]t

1.2.3.4- tetrahydroizocłπnolt3 tilomntoksy} etanol;

2t{1-[3,5-dietylo-1-(2,4,6-trimetyloenayln)-lH-pirazol-4tilometylo]-2tnaetyloksy}etaynl;

2-[1t(4-brnmo-2,6-dimetylofnnylo)t3,5tdietylo-1H-p^aznl-4-ilometylo]-3tmetoksymetyln-1,2,3,4-tetrahydrniznchiyolina;

2-[1t(4-brnmo-2,6tdimetylofeaylo)t3,5tdintylo-1Htp^·azolt4-ilometylo]t3t etoksymet tylo-1,2,3,4-tetrahydrnizochinolma;

i 2-{2-[3,5-dietyto-nt(2,4,6-tr^netyieeenylo)-aH)ptlazolir^ilomeiy)o]te,2,3,4-tetrahydroiznchianl-3-ilnmntnksy}etanol.

Specyficznymi najbardziej preferowanymi związkami o wzorze I są 2-[1t(2,6-dichlft rOt4ttriflunrometylnfenylo)-3,5-dintylo-1H-pirazolt4-ilnmntylo]-3-metnksymetylo-1,2,3,4tetrahydroizochiaolma; 2t[3,5-dietylo-1-(2,4,6-trimetylnfeaylo)-1Htpirazol-4tik)metyΊo]t3t ^oksymety^-^, 3,4- tertahydroif ochinoiina.

Wynalazek obejmuje związek o wzorze IA (nie pokazany) i jego farmaceutycznie akceptowane sole z kwasami. Związki o wzorze IA są identyczne ze związkami o wzorze A z wyjątkiem tego, że A oznacza C(Ci-C6 alkil), C(Ci-C6 alkil)2, C(Ci-Có alkil), (C3-C8 alkeny^, lub CH(CH₂)n(<C₃-Cs alkenyl), gdzie n wynosi od 0 do 4.

Niniejszy wynalazek dotyczy również środków farmaceutycznych służących do leczenia (a) chorób wywoływanych przez czynnik uwalniający kortykotropinę lub którym on sprzyja, lub (b) schorzeń związanych ze stresem i lękiem jak wywoływana stresem depresja i ból głowy, syndrom brzusznojelitowy, stany zapalne, obniżenie odporności immunologicznej; infekcje związane z wirusem braku odporności immunologicznej; u ludzi (HIV), choroba Alzheimera, choroby żnłądkowntjelienwe, jadłowstręt psychiczny, wstrząs krwotoczny, zespół odstawienia leku i alkoholu, uzależnienie od leku i problemy płodności, które składają się ze związku o wzorze I lub IA zdefiniowanym powyżej zawartym w ilości efektywnej do leczenia wymienionych chorób i schorzeń i akceptowanego farmaceutycznie

175 982 nośnika. Preferowanymi mieszankami według wynalazku są te, które zawierają opisane wyżej preferowane związki o wzorze I.

Niniejszy wynalazek dotyczy również związku przejściowego o wzorze

Y gdzie A oznacza grupę CH2; R3 jest liniową grupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową C3-C8, R1 jest atomem wodoru; liniową lub rozgałęzioną grupą C1-C6 alkilową; grupą alkilową C3-C6 zawierającą jedno lub dwa nie sąsiadujące ze sobą wiązania podwójne; lub fenylem, X1 jest wiązaniem kowalencyjnym, lub grupą CH2, alkil, S, Y oznacza grupę fenylową, która może być podstawiona jednym do trzech podstawników spośród fluoru, chloru, bromu, grupy metylowej, lub jedną grupą trifluorometylową; z tym zastrzeżeniem, że Y nie jest niepodstawioną grupą fenylową; i L jest chlorowcem lub grupą hydroksylową.

Związki o wzorze I można otrzymać w reakcji związku o wzorze IX

gdzie R1i Y sąjak zdefiniowano poprzednio przy omawianiu wzoru I ze związkiem o wzorze ZH, gdzie Z jest jak zdefiniowano powyżej.

Reakcję przeprowadza się zwykle w przedziale temperatur od około 0° do 85°C, zazwyczaj w temperaturze pokojowej. Korzystnie jest prowadzić reakcję w rozpuszczalniku obojętnym w warunkach reakcji np. w acetonitrylu. Związek o wzorze IX poddaje się najpierw reakcji z aktywowanym kwasem sulfonowym np. z chlorkiem metylosulfonylowym w obecności czynnika neutralizującego kwas jak np. trietyloamina w rozpuszczalniku obojętnym jak np. chlorek metylenu w temperaturze od około -10° do około 50°C, przed przeprowadzeniem reakcji z ZH.

Związek o wzorze IX można otrzymać poddając reakcji związek o wzorze X

w którym R1, X1 i Y są jak zdefiniowano omawiając wzór I, a R17 jest grupą C1-C6 alkilowa z czynnikiem redukującym takim jak wodorek diizobutyloglinowy w temperaturach od około -10° do około 80°C w obojętnym w warunkach rozpuszczalniku jak tetrahydrofuran lub eter:.

Związek o wzorze X można otrzymać w reakcji związku o wzorze XI

XI

175 982 ze związkiem o wzorze Y-NHNH 2, gdzie Χχ, Rx, R 3 i Y są jak zdefiniowano omawiając wzór I, M jest O lub S, R17 jest jak zdefiniowano powyżej omawiając wzór X, i R18 jest grupą C1-C6 alkilową. Reakcję zwykle przeprowadza się w rozpuszczalniku jak np. alkoholu C1-C4, w temperaturach przynajmniej z zakresu 50 do 150°C, najdogodniej w temperaturze wrzenia mieszaniny reakcyjnej. Linia falista — we wzorze Xl wskazuje, że określony izomer związku został użyty zgodnie z zaakceptowaną konwencją określającą stereoizomery.

Związki o powyższym wzorze XI można otrzymać poddając reakcji odpowiedni beta-ketoester z zasadą taką jak wodorek sodowy w obecności dwusiarczku węgla w odpowiednim rozpuszczalniku lub w mieszaninie rozpuszczalników takich jak dimetylosulfotlenek lub dimetyloformamid w temperaturach od około -10°C do około 40°C, a następnie wyłapanie powstałego dwuanionu za pomocą odpowiedniego czynnika alkilującego jak np. jodku metylu otrzymując 3,3-bismetylotioakrylową pochodną XI, gdzie R18 i R3 jest grupą CH3, a M i X1 jest S. Reakcja związków o wzorze Xl, gdzie M równa się X1 i jest S oraz R3 równa się R18 i jest grupą C1-C6 alkilową z alkoholami R3OH w obecności zasady prowadzi do otrzymania związków XI, w których R18 jest R3 i M równa się X1 i jest O.

Reakcja odpowiedniego beta-ketoestru z ortoestrem o jednym z poniższych wzorów:

(C1-C6 alkil) - (CH₂)_B-C[O-(Ci-C« alkil)]₃;

(C2-C8 alkenyl) - (CH₂)_n-C[O-(C1-C6 alkil)]₃; lub

R19Q1(CH2)q-X1-(CH2)„-C[O-(C1-C₆alkil)]₃, gdzie n, R19, Q1, q, i X1 są jak zdefiniowano przy wzorze I, w odpowiednim rozpuszczalniku jak np. w octanie etylu w temperaturach od około 0° do około 100^OC prowadzi do związków o wzorze XI, gdzie R18 jest grupą C1-C6 alkilową, M jest O, X1 jest CH 2 lub wiązaniem kowalencyjnym, i R3 jest, odpowiednio, (C1-C6 alkil) - (CHzjn; (C2-C8 alkenyl) - (CH2)„; i R19^1(CH2)q-X1-(CH^2)n, gdzie n, R19, Q1, q, i X1 są jak zdefiniowano powyżej.

Reakcja związków o wzorze XI, w którym M równa się Xj i jest S i gdzie R₃ równa się R18 i jest grupą C1-C6 alkilową z takimi aminami jak RNH2 lub RR₃NH w odpowiednim rozpuszczalniku jak etanol w temperaturach od około 0° do około 100°C prowadzi do związków o wzorze XI, w którym jedna lub obie grupy R18-M i X1-R ₃ oznaczają każda RNH lub NRR₃, gdzie R jest zdefiniowane przy omawianiu wzoru I, i R3 jest liniową grupą alkilową, rozgałęzioną grupą alkilową C₃-C8 lub grupą C3-C8 alkenylową, w której podwójne wiązanie nie sąsiaduje z azotem.

Związki o wzorze I, w którym Z jest zdefiniowane powyżej, w którym R 5 lub R14 oznacza grupę X2(CH2)rQ2R6, w której Q2 jest tlenem, i X2, i R6 są jako poprzednio zdefiniowano za wyjątkiem tego, że R6 nie jest wodorem, a r = 0,1 lub 2, można otrzymać przez alkilowanie odpowiednim związku, w którym R5 lub R14 są odpowiednio (CH2)oX2-(CH2)2- Q2-R6 i -X2-(CH2)rQ2R6, gdzie R6 jest wodorem a Q2 jest tlenem. W tych przypadkach, gdy R5 i R14 posiadają terminalną grupę hydroksylową, należy ją najpierw poddać reakcji z mocną zasadą jak np. z wodorem metalu alkalicznego np. wodorkiem litowym, sodowym lub potasowym w takim rozpuszczalniku jak np. dimetyloformamid w temperaturach od około 50° do 100°C.

Uzyskany alkoksyd metalu alkalicznego poddaje się następnie reakcji z estrem alkilo lub arylosulfonylowym o wzorze HO(CH2)rQ2R6, gdzie R.6 jest jak zdefiniowano wyżej nie jest wodorem. Reakcję tę przeprowadza się w takich rozpuszczalnikach jak chlorek metylenu lub toluen w temperaturach od około 50° do około 100°C. Powyższe estry sulfonylowe otrzymuje się tą samą metodą jak to powyżej opisano przy aktywacji związków o wzorze IX.

Wyżej wymienione wodorki metali alkalicznych można zastąpić innymi mocnymi zasadami w tym takimi zasadami jak n-butylolit lub aniony amin np. diizopropyloamidolit. W tych przypadkach reakcję tworzenia alkoksydu metalu można przeprowadzić w tetrahydrofuranie w temperaturach od około -5° do około 65°C.

Takie samo alkilowanie można zastosować do otrzymania związku o wzorze I, w którym X1 oznacza tlen i R₃ jest grupą (CH2)qQiR19, gdzie q, Q1 i R19 są jak zdefiniowano poprzednio a q = 0,1 lub 2 za wyjątkiem tego, że R19 nie jest grupą hydroksylową z odpowiednich związków, w których X1R₃ jest grupą hydroksylową.

175 982

Związki o wzorze IX, w którym R3 oznacza grupę (CH2)qQiRó i gdzie q jest takie jak zdefiniowano dla wzoru I, Q1 jest O i R1 jest grupą metylową reagując ze związkiem ZH, zdefiniowanym poprzednio, tworzą związki o wzorze

Związki te można poddać reakcji z czynnikiem demetylującym, aby otrzymać odpowiednie związki, gdzie R6 jest wodorem. Odpowiednim czynnikiem demetylującym jest trójbromek boru w kombinacji z jodkiem sodu i eteru koronowego 15-crown-5, jak to poprzednio opisano w dziedzinie.

Związki o wzorze IA, gdzie A oznacza grupy CH(C1-C6 alkil) lub CH(CH2)n (C3-C8 alkenyl), gdzie n wynosi od 0 do 4 (mające wzór IB, niepokazany) można otrzymać ze związku o wzorze IX w reakcji z odczynnikiem Grignarda o wzorze R^MgHal, gdzie R19 jest grupą alkilową C1-C6 lub (CH2)_n(C3-Cs alkenyl), gdzie n wynosi od 0 do 4 sposobem konwencjonalnym t. j. w eterze diet^low^ lub tetrahydrofuranie jako rozpuszczalniku w temperaturach od około -78° do 50°C uzyskując keton o wzorze XVI

Y

Keton XVI można przekształcić w odpowiednią enaminę w reakcji związku o wzorze ZH, gdzie Z jest jak zdefiniowano powyżej w standardowych warunkach katalizowanej kwasem dehydrogenacji. Enaminę można następnie przeprowadzić w związku o wzorze LA, gdzie A jest grupą CHR19 przez wodorowa^e wodorem pod ciśnieniem w obecności katalizatora metalicznego (noble metal catalyst) lub przez redukcję wodorkiem takim jak cyjanoberowodorek sodowy lub litowy w eterze dietylepym lub tetrahydrofuranie (THF).

Alternatywnie związki o wzorze IB można otrzymać ze związków o wzorze IX w reakcji ZH, gdzie Z jest jak zdefiniowano powyżej w obecności wodorków jako czynników redukujących takich jak cyjanoborllwodorpk sodowy lub litowy.

Związki o wzorze IA, gdzie A jest grupą (C1-C6 alkil)2 lub C(Cr-C6 alkil) (C3-C8 alkenyl) można otrzymać ze związku o wzorze IX przez ogrzewanie ich do wrzenia pod chłodnicą zwrotną ze stężonym kwasem solnym otrzymując związek o wzorze XVII

Związek XVII można poddać bromowaniu np. bromkiem pirydyniepym w THF otrzymując odpowiedni 4-brompk o wzorze XVIII (niepokazany), który można metylować w położeniu 4 in situ np. poddając go rea

-78°C, a następnie traktować in situ ze kcji z t-butylolitem w eterze dietylewym w temperaturze związkiem miniowym o wzorze Tm* = CR19R20 X⁽'),

175 982 gdzie R19 jest jak zdefiniowano powyżej, R20 równa się R19, Z jest jak zdefiniowano powyżej i X jest chlorowcem.

Związki o wzorze IA, gdzie A oznacza grupę CHR19 i gdzie R19 jest zdefiniowane powyżej, Z jest zdefiniowanym powyżej i R14 nie posiada kwaśnych wodorów takich jak grupy hydroksylowe można otrzymać ze związków o wzorze I, gdzie Z jest jak zdefiniowano powyżej i inne podstawniki są takie jak zdefiniowano dla wzoru I, w reakcji z mocnymi zasadami jak np. t-butylolit w eterze lub w THF i następnie alkilowanie w tym samym rozpuszczalniku z halogenkiem o wzorze RkX, gdzie R19 i X zdefiniowano wyżej.

Jeśli związki według wynalazku zawierają centrum chiralne należy rozumieć, że wynalazek dotyczy mieszaniny racemicznej oraz indywidualnych enancjomerów tych związków. Na przykład, związki według wynalazku, w których Z jest grupą 1,2,3,4-tetrahydroizochinolilową posiadają centrum chiralne jeśli Z jest podstawione w pozycji 3 przez R 5, gdzie R5 jest zdefiniowane przy opisie wzoru I i nie jest wodorem, jak widać ze wzoru:

gdzie centrum chiralne zaznaczono gwiazdką.

Preferowanymi związkami według wynalazku o wzorze I są takie, które wywodzą się z prawoskrętnego (+) enancjomeru związku przejściowego ZH o wzorze

gdzie R 5 jest grupą hydroksymetylową lub (C1-C6 alkoksy)metylową.

Sole z kwasami sporządza się w sposób konwencjonalny dodając do roztworu lub zawiesiny wolnej zasady o wzorze I lub IA jeden równoważnik chemiczny akceptowanego farmaceutycznie kwasu. Do izolowania soli stosuje się klasyczne techniki zatężania lub krystalizacji. Przykładami odpowiednich kwasów są: kwas octowy, mlekowy, bursztynowy, maleinowy, winowy, cytrynowy, glukonowy, askorbinowy, benzoesowy, cynamonowy, fumarowy, siarkowy, fosforowy, chlorowodorowy, bromowodorowy, jodowodorowy, amidosulfonowy, kwasy sulfonowe takie jak metanosulfonowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfononowy i kwasy pokrewne.

Nowe związki według wynalazku o wzorze I lub IA można podawać osobno lub w kombinacji z farmaceutycznie akceptowanymi nośnikami w pojedynczej dawce lub wielokrotnej. Odpowiednimi farmaceutycznie nośnikami są odpowiednie stałe rozcieńczalniki lub wypełniacze, sterylne roztwory wodne i różne rozpuszczalniki organiczne. Kompozycje farmaceutyczne sporządzone przez zmieszanie nowych związków o wzorze I lub IA z farmaceutycznie akceptowanymi nośnikami są następnie łatwo podawane w rozmaitych dozowanych formach, takich jak tabletki, proszki, pigułki, syropy, roztwory do iniekcji i tym podobne. Takie kompozycje farmaceutyczne mogą, jeśli jest to wskazane, zawierać dodatkowe składniki jak substancje smakowe, wiążące, rozczynniki i tym podobne. Tak więc przy podawaniu doustnym tabletki zawierające różne rozczynniki jak cytrynian sodu, węglan wapnia i fosforan wapnia mogą być stosowane wspólnie z różnymi rozdrabniaczami jak skrobia, kwas alginowy i pewne kompleksy krzemiankowe, i łącznie z czynnikami wiążącymi jak poliwinylopirolidon, sacharoza, żelatyna i akacja. Ponadto, często przy tabletkowaniu stosuje się czynniki zwilżające jak stearynian magnezu, siarczan sodowo-laurylowy i talk. Kompozycje stałe podobnego typu można stosowaćjako wypełnienia w miękkich i twardych żelatynowych kapsułkach. Preferowanymi materiałami stosowanymi do tego celu są

175 982 laktoza, cukier mleczny i wysokocząsteczkowe glikole polietylenowe. Jeśli pożądane jest stosowanie do podawania doustnego wodnych zawiesin lub eliksirów właściwy aktywny składnik może być zmieszany z różnymi dodatkami słodzącymi lub smakowymi, substancjami kolorującymi, barwnikami i, jeśli wskazane, czynnikami emulgującymi lub zawieszającymi, łącznie z rozcieńczalnikami takimi jak woda, etanol, glikol propylenowy, gliceryna i ich kombinacje.

Przy podawaniu pozajelitowym można stosować roztwory nowych związków o wzorze I w oleju sezamowym lub orzeszkowym (peanut), w wodnym glikolu polietylenowego, w sterylnej wodzie. T akie roztwory wodne powinny być, w miarę konieczności, odpowiednio buforowane i ciekły rozcieńczalnik najpierw doprowadzony do ipotonicznćści przez dodanie roztworu soli lub glukozy. Takie właśnie roztwory wodne są szczególnie przydatne do podawania dożylnego, domięśniowego, podskórnego i dootrzewnowego. Wszystkie stosowane sterylne wodne układy są łatwo osiągane znanymi w dziedzinie standardowymi technikami.

Ponadto możliwe jest też podawanie związków według niniejszego wynalazku na powierzchnię ciała przy leczeniu stanów zapalnych skóry stosując kremy, galaretki, żele, pasty i maście zgodnie ze standardową praktyką farmaceutyczną.

Efektywna doza związku o wzorze I lub IA zależy od proponowanej drogi podania i od innych czynników takich jak wiek i waga pacjenta ogólnie znanych dobrze lekarzowi. Doza zależy również od rodzaju leczonego schorzenia. Dzienna dawka zawiera się generalnie w przedziale od około 0,1 do 50 mg/kg ciała leczonego pacjenta. Ogólnie przy leczeniu stanów zapalnych potrzebna dawka wynosi od około 0,1 do około 100 mg/kg, przy chorobach żołądkowo-jelitowych od około 0,1 do około 50 mg/kg, tak samo przy leczeniujadłowstrętu psychicznego, wstrząsu krwotocznego, symptomów odstawienia leku i alkoholu oraz problemów płodności. Dawka dzienna może być podawana pojedynczo lub porcjami do trzech doz dziennie.

Metody testowania związków o wzorze I i IA na ich antagćgistyczgą aktywność względem CRF opisana jest w .Egdocrinolćfy, 116, 1653-1659 (1985) i w Peptides 10,179 -188 (1989) i oparte są na określaniu aktywności wiązania testowanych związków z receptorem CRF. Aktywność wiązania związków o wzorze I zawiera się ogólnie w przedziale od 0,2 nanomola do 10 mikromoli.

Antagonistyczną efektywność względem CRF dla konkretnych związków przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1

Nazwa związku	IC⁵⁰
1	2
3- metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichk)rofenylo)-1H-pirazol- 4- ylmetyl]-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina	8,7μΜ
(3R)3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1H- pirazol-4-ylmetyl-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina	1,7μΜ
3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylGsulfanylo-1-(2,6-dichloro-4- trifluorometylofenylo)-1H-pirazol-4-ylmetyl]-1,2,3,4-tetrahydroizochmolina	31nM
{2-[5-metvlo-3-metylosu]fanylo-1-(2,4,6-trichloiOfenylo)-1-H-pirazol-4-ylmetyl]- 1,2,3,4-tetrahydriizochinolin-3-yl}metanol	66μΜ
{2-[5-metyl-3-met^^osulfany;l-1-(2,6-dich^oro-4-tr^^i^]^(^i^iet^^^lfe^^^^)-1-H-pirazol-4- yimetyi]-1,2,3,4-tetiahydΓoizochinolm-3-yl}metanoi	86μΜ
{2-[1-(2,6-dichloio-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietyl-1H-pirazoi-4-yimetyi]-naftaien- 2-yloksy}etanol	10nM
2-^[3^,5-diet^yl-1-(2^,4^,6-tricłlloro^fenylo)-l^H-^pirazoⁱ-4-yⁱmet^yl]-³-meto^ks^ymetylo-^1,2,3,4- tetiahydro)zocliinolżna	19μΜ
1-(2,6-dicłdoro-4-triffuorometylofenylo)-3,5-dietylo-4-(2-metoksynaftalen-1-ylmetyi)- tH-pirazol	4,6nM

175 982

Tabela 1 (ciąg dalszy)

1	2
2-[1-(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietylo-1H-pirazol-4-ylmetyl]-3- inetoksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinolin.a	9,4nM
2-[3,5-dietylo-1.-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-piraz,ol-4-ylmetyl]-3-metoksymetylo-1,2,3,4- tetrahydroizochinolina	6nM
2-[1-(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietylo-1H-pirazol-ylmetyl]-3- etoksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina	7,5nM

Wynalazek .ilustrują następujące przykłady. Skrót Et oznacza grupę etylową.

Przykład 1

A. 3,3-B^.s^^^ty^l^zt.i(^j-2^ί^tc^tyl<^jakrylaz etylu

Do roztworu 6,50 g (50,0 mmoli) acetylooctazu etylu i 4,18 g (3,30 mL, 55,0 mmoli) dwusiarczku węgla w 60 mL suchego dimetylosulfotlenku w wysuszonej w płomieniu 300 mL kolbie dodawano porcjami w temperaturze 16 - 18°C 2,64 g (110 mmoli) wolnego od oleju wodorku sodowego. Ewentualnie dodaje się dodatkowo 100 mL dimetylosulfotlenku, aby ułatwić mieszanie. Po zakończeniu dodawania wodorku czerwony roztwór miesza się przez 75 minut i dodaje się 15,62 g (6,85 mL, 110 mmoli) jodku metylu. Mieszanie kontynuuje się przez noc w temperaturze pokojowej po czym roztór wylewa się do wody i ekstrahuje eterem. Ekstrakty przemywa się wodą, suszy i odparowuje otrzymując czerwony olej, który stosuje się bez dalszego oczyszczania w następnej reakcji.¹ H-NMR (CDCI3) δ 1,24 (3H, t, J = 7), 2,28 (3H, s), 2,37 (6H, s), 4,21 (2H, q, J = 7).

B. 4-Etjjksykarbjjnylo-5-metylo-3-metylotio-1-(2,4,6-trichlorofezylo)airapol

Mieszaninę 1,22 g (5,23 mmoli) 3,3-bismetylotio-2-acetyloakrylanu etylu i 1,1 g (5,23 mmoli) 2,4,5-trichlorofezylohydrazyzy w 12 mL etanolu ogrzewa się do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny. Oziębioną mieszaninę reakcyjną wylewa się następnie do zimnej wody i produkt ekstrahuje eterem. Ekstrakty eterowe suszy się i odparowuje, a pozostałość poddaje chromatografii na żelu krzemionkowym stosując układ heksan/octan etylu 6 : 1 jako eluent. Otrzymuje się 1,12 g (56%) żądanego produktu w postaci krystalicznego osadu, t. top. 95-98°C. ¹H-NMR (CDCfe) δ 1,38 (3H, t, J = 7), 2,30 (3H, s), 2,49 (3H,.s), 4,31 (2H, q, J = 7), 7,47m (2H, s). .

C. 2-(5-Metylo-3-metylαtiy-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-pirazol-4-iio)metylo-1,2,3,4-tetrahydroizochizoliza

Roztwór 0,340 g (0,89 mmoli) 4-etokoykarbyzylo-5-metylo-3-metylotio-1-(2,4,6-trichlorofenylo)pirazolu w 10 mL tetrahydrofuranu oziębiono do 0°C w łaźni z lodem pod azotem i wówczas dodano do niego 2,37 mLi 1,5 M roztworu wodorku diizzbutyloglizowego w toluenie (3,56 mmola). Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej i mieszano w niej przez 2 godziny. Następnie dodano ostrożnie wodę i produkt ekstrahowano eterem. Ekstrakty eterowe suszono i odparowano uzyskując produkt, który wzięto do następnej reakcji bez dalszego oczyszczania. 'H-NMR (CDCfe) δ 2,07 (3H, s), 2,53 (3H, s), 4,56 (2H, d, J = 7), 7,45 (2H, s).

Powyższy produkt rozpuszczono w 10 mL chlorku metylenu i 0,62 mL (0,45 g,

4,45 mmola) trietyloamizy i w temperaturze 0-5°C dodano 0,21 mL (0,31 g, 2,67 mmola) chlorku metanosulfonylu. Po 1 godzinie w temperaturze pokojowej mieszaninę reakcyjną wylano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Roztwór produktu wysuszono solanką i siarczanem magnezu i rozpuszczalnik odparowano otrzymując odpowiedni przejściowy mezylat, który użyto w następnym etapie bez dalszego oczyszczania.

Produkt powyższej reakcji (0,98 mmola) rozpuszczono w 10 mL acetonitrylu po czym dodano 0,45 mL (0,475 g, 3,57 mmola) 1,2,3,4-tetrahydroizochinoliny. Roztwór ciemniał i jaśniał przez kilka minut, następnie mieszano go przez noc w temperaturze pokojowej. Powstający osad odsączono i odrzucono a przesącz zatężono i pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, stosując układ heksan/octan etylu 4:1 jako eluent. Otrzymany materiał rozpuszczono w eterze i zadano roztworem chlorowodoru (gaz)

175 982 w eterze otrzymując chlorowodorek, t. top. 205-207°C (53% ogólnej wydajności licząc na trzy reakcje).

Analiza: Obliczono dla C21H20N3SCE; C,51,55; H,4,33; N,8,59.

Znaleziono C,51,01; H,4,69; N,8,40.

Przykład 2

Następujące związki otrzymano w procesie opisanym w przykładzie 1.

R1	R2	R6	R7	Dane fizyczne (t. top. w °C)
CH3	Cl	H	H	205 - 207
CH(CH3)2	Cl	H	H	209 - 210
CH(CH3)2	Cl	OCH3	OCH3	140 -142
Fenyl	CF3	H	H	1H-NMR (CDCl3) δ2,59 (s, 3H), 2,74 (2H, t. J = 7), 2,89 (2H, t. J = 7), 3,54 (2H, s), 3,64 (2H, s), 6,98 - 7,01 (1H, m), 7,07 - 7,15 (3H, m), 7,25 - 7,32 (3H, m), 7,37 - 7,42 (2H, m), 7,60 (2H, m)

Przykład 3

A. 4-Metoksykarbonylo-3,5-heptadion

Do roztworu zawieraj ącego 6,5 g (50 mmoli) propionylooctanu metylu w 100 mL eteru dodano 1,19 g (50 mmoli) wodorku sodowego i mieszaninę mieszano przez 2 godziny. Następnie oziębiono ją do temperatury 5°C i w ciągu 5 minut wkroplono 6,93 g (6,51 mL, 75 mmoli) chlorku propionylu. Po całonocnym mieszaniu mieszaninę reakcyjną wylano do zimnej wody. Uzyskaną mieszaninę wykwaszono kwasem siarkowym i produkt ekstrahowano do eteru; ekstrakty eterowe przemyto wodą i suszono. Po odparowaniu otrzymuje się żądany produkt z wydajnością 88% dostatecznie czysty do użycia go w następnej reakcji. 1H-NMR δ 1,08 (6H, t, J = 7), 2,58 (4H, q, J = 7), 3,66 (1H, s), 3,74 (3H, s).

B. Ester metylowy kwasu 1-(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietylopirazolo-4-karboksylowego

Roztwór 7,5 g (40 mmoli) związku otrzymanego w etapie A i 11,85 g (48 mmoli) 2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylohydrazyny w 50 mL etanolu ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 8 godzin. Po odparowaniu etanolu pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu i rozcieńczony kwas solny. Ekstrakty organiczne odparowano otrzymując żądany produkt z wydajnością 43% w postaci brązowego (kasztanowego) oleju. ¹H-NMR δ 1,08 (3H, t, J = 7), 1,24 (3H, t, J = 7), 2,22 (2H, q, J = 7), 2,94 (2H, q, J = 7), 3,86 (3H, s), 7,46 (2H, s).

175 982

C. [1-(2,6-dichlore-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietyle-1H-pirazol-4-ilo]metanel

Do roztworu 8 g (20 mmoli) związku otrzymanego w etapie B w 50 mL tetrahydrofuranu (THF) dodano w temperaturze °C w ciągu 5 minut 44,1 mL 1,5 M roztworu wodorku dπnebutyleglinowego w toluenie. Po mieszaniu przez 2 godziny w temperaturze °C reakcję ostrożnie przerwano dodając wodę. Produkt ekstrahowano octanem etylu, ekstrakty suszono i odparowano otrzymując tytułowy związek z wydajnością 46%. ^:H-NMR δ 1,04 (3H, t, J = 7), 1,26 (3H, t, J = 7), 2,42 (2H, q, J = 7), 2,70 (2H, q, J = 7), 4,54 (2H, s), 7,66 (2H, s).

D. 1-[3,5-Dietykl-1-(2,6-dichklIΌ-4-triifu<rlΌmptylofenylo)-1H-piranol-4-ilemetylo_j-2-naftol

Do roztworu 303 mg (2,1 mmola) 2-naftolu w 5 mL suchego eteru dodano 50 mg (2,1 mmola) wodorku sodowego i mieszaninę mieszano przez 15 minut. Roztwór 368 mg (1,0 mmol) związku otrzymanego w etapie C w 5 mL suchego eteru i 126 mg (0,174 mL, 1,22 mmola) trietyloaminy oziębiono do temperatury °C i zadano 114 mg (0,077 mL, 1,0 mmola) chlorku metanosuffonylllppgo. Po odsączeniu chlorowodorku trietyloaminy przesącz dodano do poprzednio otrzymanej zawiesiny soli sodowej 2-naftolu i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 12 godzin. Mieszaninę tę podzielono pomiędzy wodę i eter, ekstrakty organiczne wysuszono i odparowano uzyskując właściwy produkt z wydajnością 29%. 1H-NMR (CDCL) δ 1,00 (3H, t, J = 7), 1,20 (3H, t, J = 7), 2,44 (2H, q, J = 7), 2,72 (2H, q, J = 7), 4,58 (2H, s), 6,96 - 7,84 (2H, s).

E. 3,5-Dietylo-4-(2-metoksy-1-naftylometyle)-1-(2,6-dichlero-4-trifluoromptylefpnylo^H-pirazol

Do roztworu 100 mg (0,20 mmola) związku z etapu D w 5 mL suchego THF dodano 5 mg (0,20 mmola) wodorku sodowego i całość mieszano przez 15 minut. Następnie dodano 85 mg (0,037 mL, 0,60 mmola) jodku metylu i mieszanie kontynuowano przez noc w temperaturze pokojowej. Reakcję przerwano dodając wodę i produkt ekstrahowano octanem etylu; ekstrakty wysuszono i odparowano. Stosując technikę rzutowej chromatografii otrzymano żądany produkt w postaci białego związku stałego o temp. top. 96-98°C. 1H-NMR (CDCl₃) δ 0,6 (3H, t, J = 7), 1,04 (3H, t, J = 7), 2,06 (2H, q, J = 7), 2,51 (2H, q, J = 7), 3,90 (3H, s), 4,14 (2H, s) 7,18-7,34 (3H, m), 7,58 (2H, s), 7,70-7,84 (3H, m).

Przykład 4

8-[1-(2,f>IDichleπ^4-ΐrf^uoromeΐylefpnyle)-3,5-diptyle4H-piΓanol·4-ilometykr]ichinelin-7-r)l

Stosując ogólną metodę podaną w przykładzie 3D zastępując 2-naftol 7-hydroksyinechinolmą otrzymano tytułowy związek [wychodząc z 264 mg (0,75 mmola) związku z przykładu 3C otrzymano 45 mg oleju ineklwanege po rzutowej - chromatografii (kolumna z żelem krzemionkowym, 40 μ - mesh, elucja układem octan etylu/heksan = 1:4 obj.). ¹H-NMR (CDCb) δ 0,83 (3H, t), 1,09 (3H, t), 2,37 (2H, q), 2,50 (2H, q), 4,64 (2H, s),

7,14 (1H, d), 7,30 (1H, dd), 7,64 (1H, d), 7,70 (2H, s).

Przykład 5

A. Eter tep-buiylo-dimetylotihlewy eWl-[l((2-6-dichloro-4-rrifluoromeielofeyylotn

3,5 ^etylo^H-pn azol-4- Ho me ty - 2-naftyl oksy }-etanolu

Do roztworu związku z przykładu 3D (150 mg, 0,30 mmola) w tptrahydrofuranip (1,0 mL) dodano porcjami w ciągu kilku minut wodorek sodowy (37 mg 60% dyspersji wodorku sodowego w oleju mineralnym, 0,93 mmola wodorku sodowego); następnie dodano 1-jodel 2-(tPit-butylodimetylosililoksy)etan (858 mg, 0,30 mmola) i mieszając ogrzewano mieszaninę w temperaturze 45°C przez 48 godzin. Następnie dodano kolejną porcję (858 mg, 0,30 mmola) lljedo-2-(tprt-butyledime1ylesililoksy)etanu i mieszaninę ogrzewano w temperaturze 45°C przez dodatkowe 18 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość ekstrahowano mieszaniną octan etylu/woda (100 mL każdego). Oddzieloną warstwę wodną ekstrahowano dwukrotnie 30 mL porcjami octanu etylu. Połączone ekstrakty organiczne wysuszono (bezwodny siarczan sodu) i zalężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując olej (1,95 g). Po chromatografii próbki (rzutowa chromatografia, żel krzemionkowy, 40μ - mesh, elucja układem octan etylu/heksan = 5:95 obj.) otrzymano tytułowy związek (40 mg) w postaci oleju. ¹ H-NMR (CDCl₃) δ 0,10 (6H, s), 0,60

175 982 (3H, t), 0,90 (9H, s), 1,10 (3H, t), 2,10 (2H, q), 2,56 (2H, q), 4,00 (2H, q), 4,20 (2H, q), 4,32 (2H, s), 7,25-7,38 (3H, m), 7,65 (2H, s), 7,73-7,87 (3H, m).

B. 2-{l-[l-(2,6-Dic6doro-4-trifluoromerylofenylo)-3,5-dietylo-lH-pnH-oir4-ilometylo]-2-naftyloksy}-etanol

Roztwór związku z etapu A (40 rag, 0,06 mmola) w tltrahydroOuranie (0,40 mL) i fluorku tetrabutyloamomowlgy (123 μΐ 1,00 M roztworu w tetrahydrofuranie (THF), 0,123 mmola) mieszano w temperaturze otoczenia przez 3 godziny. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość ekstrahowano mieszaniną octan etylu/woda (60 mL każdego). Oddzieloną warstwę organiczną ekstrahowano dwukrotnie jednakowymi porcjami wody, suszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężyny pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując olej (49 mg). Po chromatografii próbki (rzutowa chromatografia, żel krzemillnkywy, 40μ - mesh, elucja układem octan etylu/heksan = 3:7 obj.) otrzymano tytułowy związek (24 mg) w postaci bezpostaciowego osadu. 1H-NMR (CDCl₃) δ 0,58 (3H, t), 1,15 (3H, t), 2,07 (2H, q), 2,58 (2H, q), 3,99 (2H, m), 4,23 (2H, t),

4,32 (2H, s), 7,2-7,45 (3H, nakładające się multiplety), 7,66 (2H, s), 7,80 (2H, dd), 7,91 (1H, d).

Przykład 6

A. (1-[1-(2,6lDiohlyro-4ltrOluorymltyto0enyty)l3,5-diltyly-1Hlpirazllt-4-ilomltyty]'1,2,3,4-tetraizochinol-3- ilo}-metanyl

Roztwór 368 mg (1,0 mmola) [1-(l,6-0ichlory-4-trifluyromltylyfenylo)-3,5-dietyty1H-pirazyl-4-ilo]mltanylu w 10 mL chlorku metylenu i 0,2 mL (2,5 mmola) trietyloaminy yziębiyny do temperatury 0-5°C po czym dodano do niego 0,92 mL (1,2 mmola) chlorku mltanysuOonylowegy i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 0-5°C przez 15 minut. Wówczas dodano 1 mL acetynitlylu i 1 mL dimetyloformamidu i mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez noc. Oziębioną mieszaninę reakcyjną przelano do wody i octanu etylu i ekstrakty organiczne wysuszono i odparowano otrzymując pomarańczowy olej, który oczyszcjzano chromatograficznie (rzutowa chromatografia) otrzymując żądany produkt z wydajnością 45%. ¹ H-NMR (CDCfe) δ 0,86 (3H, t, J = 7), 1,21 (3H, t, J = 7), 2,28 (2H, q, J = 7), 2,60 (2H, q, J = 7), 2,92-3,04 (1H, m), 3,203,32 (1H, m) 3,50-3,90 (7H, m), 6,90-7,24 (4H, m), 7,68 (2H, s).

B. 2l[l-(2,6-Dichtoro-4-trifluyrymetylyfenylo)-3,5-dietylyllH-pirazollU-itome1yly]l 3-mltyksymetyly-1,2,3,4- tetrahyOrllizychinotina

Do roztworu 200 mg (0,39 mmola) związku z etapu A w 5 mL THF dodano 10 mg (0,42 mmola) wodorku sodowego i roztwór mieszano przez 30 minut w temperaturze Oykyjowlj. Następnie dodano 0,1 mL (1,6 mmola) jodku metylu i mieszanie kontynuowano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Reakcję przerwano dodając wodę, produkt ekstrahowano octanem etylu, ekstrakty po wysuszeniu odparowano. Surowy produkt poddano rzutowej chromatografii otrzymując żądany produkt z wydajnością 26% w postaci bezbarwnego oleju. Ή-NMR (CDCfe) δ 0,90 (3H, t, J = 7), 1,20 (3H, t, J = 7), 2,39 (2H, q, J = 7), 2,65 (2H, q, J = 7), 2,88-2,96 (1H, m), 3,16-3,20 (1H, m) 3,32 (3H, s), 3,55-3,78 (7H, m), 6,90-7.,24 (4H, m), 7,65 (2H, s).

Przykład 7

Następujące związki otrzymano według procesu opisanego w przykładzie 6

X

175 982

	R	R1	R2	X	‘h-nmr
racemat	H	CH3	SCH3	Cl	(CDCl3) δ 1,84 (3H, s), 2,48 (3H, s), 2,88 (2H, dd, J = 7), 3,22 (1H, m), 3,40 - 3,66 (5H, m), 3,79 (1H, d, J = 7), 6,88 - 7,14 (4H, m), 7,40 (2H, s)
racemat	CH3	CH3	SCH3	Cl	(CDCl3) δ 1,96 (3H, s), 2,46 (3H, s), 2,80 (1H, ab kwartet, J = 7,2), 2,82 (1H, ab kwartet, J = 7,20), 3,6 (1H, m), 3,32 (3H, s), 3,34 - 3,74 (6H, m), 6,88 - 7,10 (4H, m), 7,40 (2, s) H
enancjomer	H	CH3	SCH3	Cl	(CDCl3) δ 1,80 (3H, s), 2,48 (3H, s), 2,88 (2H, dd, J = 7,7), 3,20 (1H, m), 3,40 - 3,66 (5H, m), 3,79 (1H, d, J = 7), 6,88 - 7,14 (4H, m), 7,40 (2H, s)
enancjomer	CH3	CH3	SCH3	Cl	(CDCl3) δ 1,96 (3H, s), 2,46 (3H, s), 2,80 (1H, ab kwartet, J = 7,20), 2,82 (1H, ab kwartet, J = 7,20), 3,16 (1H, m), 332 (3H, s),3,34 - 3,74 (6H, m), 6,88 - 7,10 (4H, m), 7,40 (2H, s)
racemat	H	CH3	SCH3	CF3	(CDCl3) δ 2,06 (3H, s), 2,24 (3H, s), 2,70 (1H, ab kwartet, J = 7,30), 2,72 (1H, ab kwartet, J = 7,30), 3,20 (1H, m), 3,50 - 3,80 (6H, m), 6,88 - 7,12 (4H, m), 7,65 (2, s)
racemat	CH3	CH3	SCH3	CF3	(CDCl3) δ 2,12 (3H, s), 2,32 (3H, s), 2,78 (1H, ab kwartet, J = 7,16), 2,80 (1H, ab kwartet, J = 7,16), 3,18 (1H, m), 330 (3H, s), 3,50 - 3,90 (6H, m), 6,92 - 7,16 (4H, m), 7,64 (2H, s)
racemat	H	Et	Et	Cl	(CDCl3) δ 0,84 (3H, t, J = 7), 1,22 (3H, t, J = 7), 2,28 (2H, q, J = 7), 2,60 (2H, q, J = 7) 2,56 (1H, dd, J = 7,15), 3,26 (1H, m), 3,50 - 3,86 (6H, m), 6,96 - 7,08 (4H, m), 7,42 (2H, s)
racemat	CH3	Et	Et	Cl	δ (CDCl3) 0,92 (3H, t, J = 7), 1,20 (3H, t, J = 7), 2,38 (2H, q, J = 7), 2,66 (2H, q, J = 7), 2,80 (1H, ab kwartet, J = 7,40), 2,82 (1H, ab kwartet, J = 7,40) 3,16 (1H, m) 3,34 (3H, s), 3,35 - 3,74 (6H, m), 6,92 - 7,10 (4H, m), 7,40 (2H, s)
enancjomer	H	Et	Et	Cl	δ (CDCl₃) 0,86 (3H, t, J = 7), 1,20 (3H, t, J = 7), 2,26 (2H, q, J = 7), 2,58 (2H, q, J = 7), 2,54 (1H, dd, J = 7,15), 2,95 (1H, dd, J = 7,15), 3,24 (1H, m), 3,48 - 3,84 (6H, m), 6,90 - 7,08 (4H, m), 7,40 (2H,s)

Przykład 8

Następujące związki otrzymano zgodnie z przykładami 3 i 5.

175 982

R	Ri	R2	X	^lH-NMR
ch₃	CH,	SCH,	Cl	(CDCl,) δΐ.48 OH, s) , 2.46 (βΗ, £5) ,3.92,ΗΗ,3) , 4.14(2H,s),7.18-7.33(3H,m),7.32(2H,s),7.68 -7.88 (3Η,πΐ)
CH,	Et	Et	CF,	(CDCl,) δ 0.60(3H)t,J=7))1.04(3H,t,J=7) , 2.88 (2Η^ J=7) )2.46(2H, q) J=7)) ,.90(,^ s) ,4..28 (2H)S) .7.12-7.34(3^111) )7.58(2H,s) )7.008 7.84 (3Η)Π1)
H	CH,	CH,	Cl	(CDCl,)71.80 (3H, £3) ) 2.10(3H, s))4.20 (2H,s)) 2.98(lH,d,J=7) )7.215 (1H)t)J=7) )7.36(2H)S) ) 7.37(lH,t,J=7) )7.55 (lH,d,J=-7) )7.72 (1H)d, J=7))7.78(lH)d)J=7)
CH,	CH,	CHI,	Cl	(CDCl,) δ 1.75 UH, s) )2.27(3)5) ,3.94(3H,s) , 4.23 (2H,s) )7.21-7.40(3H,m) ) 7.40 (2H, s) 7.71 -7.8G (3Η)Πΐ)
CH,	Et	Et	CF,	(CDC1₃) Ó0.S(3H,t,J=7) ,2.06(3H,t, J=7) ,2.08( 2H,q,J=7),2.08(2H,q,J=7),2.46(2H,q,J=7),3. 90(3H,s),4.24 (2H,s),7.18-7.36(2H,rn),7.60 (2H,s),7.71(2H,d,J=8),7.81(2H,d,J=8))

Przykład 9

A. 3,5-Dietyiot1-(2,4,6-trimetyiofenyio)pirazol

Roztwór zawierający 7,46 g (0,04 mola) chlorowodorku 2,4,6-trimetylofenylohydrazyny, 5,12 g (0,40 mola) 3,5-heptanodionu i 4,18 mL (0,60 mola) trietyloaminy w 100 mL absolutnego etanolu ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez noc. Po oziębieniu mieszaniny reakcyjnej rozpuszczalnik odparowano i pozostałość podzielono pomiędzy wodę i octan etylu. Ekstrakty organiczne wysuszono solanką i siarczanem magnezu i rozpuszczalnik odparowano otrzymując żądany produkt z wydajnością 95%. Związek ten użyto do kolejnej reakcji bez dalszego oczyszczania. 1H-NMR (CDCI3) δ 1,11 (3H, t, J = 7), 1,24 (3H, t, J = 7), 1,90 (6H, s), 2,22 (2H, q, J = 7), 2,28 (3H, s), 2,65 (2H, q, J = 7), 5,96 (1H, s), 6,86 (2H, s).

B. 4tBromot3,5tdietylo-1t(2,4,6-trimetylofenylo)pirazol

Do mieszanego roztworu 9,00 g (37 mmoli) 3,5-dietylo-1t(2,4,6-trimetylofenyio)pirat zolu w 100 mL lodowatego kwasu octowego wkroplono roztwór 6,4 g (0,04 mola) bromu w 20 mL lodowatego kwasu octowego. Po 1 godzinie w temperaturze pokojowej kwas octowy odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem a pozostałość rozpuszczono w octanie etylu. Roztwór ten przemyto nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego aby usunąć pozostały kwas octowy, wysuszono solanką i siarczanem magnezu, po czym zagęszczono na wyparce obrotowej. Produkt otrzymano w postaci brązowego osadu (10.26 g). ^l-NMIR (CDCI3) δ 0,92 (3H, t, J = 7), 1,15 (3H, t, J = 7), 1,86 (6H, s), 2,24 (3H, s), 2,32 (2H, q, J = 7), 2,60 (2H, q, J = 7), 6,82 (2H, s).

175 982

C. 3,5-Dieeylo-1-(2,4,6-trimetylofeyylo)pirazflo-4-metayol

Przygotowano roztwór 1,0 g (3,1 mmola) 4tbrnmo-3,5-dieeyln-1-(2,4,6-trimetylnl'eyyt lo)pirazolu w 10 mL bezwodnego eteru w wysuszonej w płomieniu kolbie nkrągłndennej z trzema szyjami pod suchym azotem z 3,85 mL 1,7 M roztworu t-butylo^u w pentanie. Po 1 godzinie do mieszaniny dodano 0,355 mL chlrnromrówczanu etylu i pozostawiono ją do ogrzania do temperatury pokojowej. Reakcję przerwano dodając wodę, a następnie dodano octan etylu. Warstwę wodną ekstrahowano ponownie octanem etylu i ekstrakty organiczne połączone wysuszono solanką i siarczanem magnezu, po czym rozpuszczalnik usunięto na próżniowej wyparce obrotowej. Za pomocą analizy metodą chromatografii gazowej (GC) oznaczono, że czystość produktu 3,5-dietylo-4-etoksykarbf)aylo-'1-(2,4,6-trimet.yt lnfenylo)pirazolu wynosi 59%.

Materiał ten, w przybliżeniu 3,1 mmola, rozpuszczono w 10 mL eteru i oziębiono pod azotem do temperatury 0°C. Następnie w ciągu 10 minut dodano 7 mL 1,5 M roztworu wodorku diizobutyloglinowego (10 mmoli). Reakcję kontynuowano mieszając w temperaturze 0°C do chwili, aż zanika wyjściowy związek (obserwacja metodą GC), po czym przerwano ją dodając wodę. Produkt ekstrahowano octanem etylu, ekstrakty suszono solanką i siarczanem magnezu, po czym je zatężono. Pozostałość oczyszczano metodą rzutowej chromatografii stosując układ heksan/octan etylu (4:1 i 1:1) jako eluent. Otrzymano żądany produkt jako olej w ilości 0,565 g (69% wydajności licząc na dwie reakcje). ^! H-NMR (CDCb) δ 0,94 (3H, t, J = 7), 1,23 (3H, t, J = 7), 1,88 (6H, s), 2,26 (3H, s), 2,35 (2H, q, J = 7), 2,66 (2H, q, J = 7), 4,50 (2H, s), 6,82 (2H, s).

D. {2-[3,5-Dietylot1-(2,4,6terimntylofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]t1,2,3,4-tetrahyt droizfchinol-3tilo} metanol

Do roztworu 272 mg (1,0 mmola) 3,5-dietylot1t(2,4,6-trimetylnfeaylo)pirazolOt4tmet tanolu w 5 mL chlorku metylenu oziębionego pod suchym azotem do temperatury 0°C w 25 mL kolbie trójszynej dodano 0,2 mL (2,5 mmola) erietyloamiay i 0,092 mL (2,0 mmola) chlorku metanosueo>aylowegn. Całość mieszano przez 15 minut w temperaturze 0°C i wówczas dodano 0,648 g (4,0 mmola) (+)-3-hydroksymetylo-1,2,3,4-tetrahydrnizochmolmy w 1 mL mieszaniny dimetyloeormamidtacetoyitIyl. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez noc; po tym czasie wyjściowy meteriał nie był już widoczny metodą TLC. Oziębioną mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą i produkt ekstrahowano octanem etylu. Po wysuszeniu ekstraktów (przemycie solanką, siarczan magnezu) surowy produkt oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym stosując układ heksan/octan etylu (10:1 i 5:1) jako eluent. Otrzymano 184 mg (44%) żądanego produktu. ¹H-NMR (CDCls) δ 0,80 (3H, t, J = 7), 1,18 (3H, t, J = 7), 1,92 (6H, s), 2,21 (2H, q, J = 7), 2,28 (3H, s), 2,55 (2H, q, J = 7), 2,97 (2H, dd, J = 7), 3,25 (1H, m), 3,50-3,66 (5H, m), 3,80 (2H, d, J = 12), 6,82-7,16 (6 H, m).

E. 2-[3,5-Dietylo-1-(2,4,6-trimetylofeaylo)-1H-piraz))l-4-i.lfιmetylr)]-3-metoksγt metylo-1,2,3,4- tetrahyroizochinolina

Do roztworu 150 mg (0,36 mmola) {2-[3,5-dietylα-1t(2,4,6-trimetylofeaylo)t1Htpirazol-4-ilαmetylo]-1,2,3,4-tetrahydrnizochiaolt3-ilα}metanolu w 5 mL THF mieszanego w atmosferze suchego azotu dodano 11 mg (0,43 mmola) wolnego od oleju wodorku sodowego. Mieszanie kontynuowano 15 minut po czym dodano 0,044 mL (0,72 mmola) jodku metylu. Po całonocnym mieszaniu mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą. Produkt ekstrahowano octanem etylu i ekstrakty organiczne wysuszono solanką, siarczanem magnezu i odparowano. Czysty produkt wyizolowano chromatograficznie na żelu krzemionkowym stosując układ heksan/octan etylu (10:1 i 5:1) jako eluent. Otrzymano 84 mg (52%) produktu w postaci złotego oleju. 'H-NiMr (CDCb) δ 0,86 (3H, t, J = 7), 1,20 (3H, t, J = 7), 1,92 (6H, s), 2,28 (3H, s) 2,32 (2H, q, J = 7), 2,63 (2H, q, J = 7), 2,83 (2H, d układu ABq), 3,17 (1H, m), 3,33 (3H, s), 3,34-3,38 (1H, m), 3,54-3,76 (5H, m), 6,83-7,16 (6H, m).

Kolejne przykłady ilustrują syntezy związków przejściowych.

Synteza 1

Racemiczny (1,2,3,4-Teerahydrf)izochiaoliy-3-tio)-metayol [zwany również (.⁺)t3-Hydroksymntyk)t1,2,3,4-tetrahydr))izochiyolmą]

175 982

Do dobrze mieszanej oziębionej w łaźni z lodem zawiesiny chlorowodorku kwasu

1,2,3,4-tetrahydroizochizolilo-3-karbokoylowego w bezwodnym metanolu (600 mL) dodano w ciągu 10 minut metanol sodowy (75 g, 0,351 mola; Aldrich Chemical Co.) Po 30 minutach energicznego mieszania usunięto metanol i bezbarwną pozostałość suszono w próżni przez noc. Całą próbkę mieszano w bezwodnym tetrahydrofuranie, aby część organiczną całkowicie rozpuścić. Do szybko mieszanej mieszaniny dodano szybkim strumieniem w ciągu 20 minut 1,0 M roztwór wodorku litowo-glinowego w tetrahydrofuranie (351 mL, 0,351 mola) (łagodna reakcja egzotermiczna). Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzewano energicznie do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny. Po oziębieniu do 5°C reakcję przerwano dodając ostrożnie 15% wodny roztwór wodorotlenku sodowego. Mieszaninę przesączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do żółtego osadu. Całą próbkę zadano następnie w chlorku metylenu (400 mL) i przesączono, aby usunąć pozostałe sole nieorganiczne. Po usunięciu rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano tytułowy związek w postaci pomarańczowego osadu (47,01 g, 70% wydajności. TLC R1 (płytki z żelem krzemionkowym, detekcja u. v., metanol/chlorek metylenu = 5:95, obj.): 0,46.¹³CNMR (CDCb): 135,4, 13-^,:^, 129,3,126,3, 126,1,125,9, 65,4, 55,0,47,8, 30,9.

Synteza 2

Prawoskrętny enancjomer (1,2,3,4-Tetrahydroizochizolin-3-iio)-metazolu [zwany również (+)-3-Hydroksymetylo-1,2,3,4-tPtrahydroizochinoliną]

Do roztworu (-⁺)-3-hydroksymetylo-'1,2,3,4-tetrahydroizochinoliny (Synteza 1; 47,01 g , 0,288 mola) w alkoholu izopropylowym (159 mL) dodano roztwór kwasu (S)-(+)-migdałowego (43,81 g, 0,288 mola) w alkoholu izopropylowym (159 mL). Otrzymany roztwór odstawiono na 48 godzin w temperaturze otoczenia; w tym czasie tworzy się ciężka pomarańczowa masa. Oddzielony krystaliczny osad (13,06 g) rozpuszcza się w gorącym alkoholu izopropylowym (63 mL). Po staniu przez 1 godzinę w temperaturze otoczenia odsącza się nowopowstały krystaliczny osad (8,2 g, t. top. 138°C). Procedurę rekrystalizacji powtarza się jeszcze dwukrotnie stosując 63 mL i 60 mL objętości alkoholu izopropylowego i otrzymując odpowiednio 7,08 g i 6,76 g krystalicznego materiału. Temperatura topnienia po ostatniej krystalizacji wynosi 138-139°C. Całą próbkę rozpuszcza się w chlorku metylenu i wodzie (odpowiednio 300 mL i 100 mL) doprowadzając pH 9,5 (węglan potasu). Obie fazy rozdzielono i część wodną ekstrahowano trzema porcjami po 50 mL świeżego chlorku metylenu. Połączone ekstrakty organiczne wysuszono (bezwodny siarczan sodu) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując optycznie rozdzielony tytułowy związek w postaci bezbarwnego bezpostaciowego osadu (2,02 g 8,6% wydajności). [a ]d = +103° (c = 1,83, CH2CD; ¹³C NMR (CDC3) identyczne jak dla związku racemiczzpgo z syntezy 1.

Synteza 3

Lewoskrętny enazcjomer (1,2,3,4-Tetrahydroizochizoliz-3-iioj-metazolu [zwany również (-)-3-hydroksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinoliną]

Wychodząc z 17,9 g alkoholo-aminy otrzymanej w syntezie 1 i zastępując kwas R-(-)-migdałowy kwasem (S)-(+)-migdałowym otrzymano lewoskrętny tytułowy związek (0,65 g, 7,3% wydajności); Widma *H NMR i ⁿC NMR (CDCb) są identyczne w każdym szczególe z obserwowanym dla produktu racemiczzegz (synteza 1) i prawoskrętnego (synteza 2).

Synteza 4

Ester metylowy kwasu 3,5-dietylo-1-(2,4,6-tnchlorofezykj)pirazolo-4-karbjjkoylowego

Mieszaninę 11,0 g (60,0 mmola) estru metylowego kwasu 2-propiznylo-3-ketoaeztanowego z 11,26 g (65,0 mmola) 2,4,6-trichlorofenylohydrazyny w 50 mL etanolu ogrzewano pod azotem do wrzenia pod chłodnicą zwrotną aż do zaniknięcia wyjściowego materiału. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość podPielozz pomiędzy octan etylu i rozcieńczony kwas solny. Warstwę organiczną wysuszono i odparowano uzyskując produkt jako biały osad, który użyto do następnej reakcji bez dalszego oczyszczania. ^XH NMR: (CDCI3) δ 1,02 (3H, t, J = 7), 1,21 (3H, t, J = 7), 2,62 (2H, q, J = 7), 3,82 (3H, s), 7,42 (2H, s).

175 982

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Podstawione pirazole o wzorze

Y i farmaceutycznie akceptowane jego sole z kwasami, gdzie;

A oznacza grupę CH2;

R1 jest atomem wodoru; liniową lub rozgałęzioną grupą C1-C6 alkilową; grupą alkilową C 3-C6 zawierającą jedno lub dwa nie sąsiadujące ze sobą wiązania podwójne; lub fenylem,

R3 jest liniową grupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową C3-C8,

X1 jest wiązaniem kowalencyjnym lub grupą CH2, alkil, S,

Y oznacza grupę fenylową, która może być podstawiona jednym do trzech podstawników spośród fluoru, chloru, bromu, grupy metylowej, lub jedną grupą trifluorometylową: z tym zastrzeżeniem, że Y nie jest niepodstawioną grupą fenylową; i

Z oznacza grupę chinolinową, naftylową, podstawione alkilem, -OCH3, CH, oksy, alkanolem, alkoksyalkilem.
2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Y jest 2,4,6-tripodstawioną grupą fenylową.
3. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Y jest grupą 2,4,6-trichlorofenylową, 2,6-d.ichlorco-4trifluorometylofenylow£ą 2,©dibromo-4-fluorofeny]ową, 2,6-dimetylo-4-bromofenylową lub 2,4,6-trimetylofenylową.
4. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że XiR3 jest grupą etylową lub metylotio.
5. Związek według dowolnego z zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że R1 jest grupą (C1-C6) alkilową.
6. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z jest NR7R8, gdzie R7 oznacza grupę fenylową lub fenylową podstawioną jednym podstawnikiem spośród fluoru, chloru, grupy trifluorometylowej, nitrowej, metylowej lub metoksylowej.
7. Związek według zastrz. 6, znamienny tym, że R jest grupą CH2CH2CH2OH, CH2CH2OH lub metylową.
8. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z jest grupą 1,2,3,4-tetrahydroizochinol-2-ilową podstawioną przez R5.
9. Związek według zastrz. 8, znamienny tym, że R5 jest grupą (CH 2)kOH, w której k wynosi od 1 do 4, lub grupą CH2OCH2CH2OR6, w której R 6 jest wodorem, liniową gupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową C3-C8, grupą C3-C8 alkenylową.
10. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z jest grupą 1,2,3,4-tetrahydroizochinol-2-ilową, gdzie R5 jest podstawione w pozycji 3 i konfiguracja absolutna w pozycji 3 jest S lub R lub RS.
11. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z opisane jest wzorem

CH,0R„

175 982 z konfiguracją absolutną w pozycji 3 wyznaczoną przez powiązanie jej z (+)-3-hydroksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinoliną, a R19 oznacza grupę metylową, etylową, izopropylową, cyklopropylometylenową lub 2-hydroksyetylową.
12. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z opisane jest wzorem.

OR gdzie K oznacza węgiel C lub azot N, a R20 oznacza grupę metylową, etylową, izopropylową, cyklopropylometylenową, metoksyetylenową lub hydroksyetylenową.
13. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Z opisane jest wzorem gdzie B jest grupą fenylową, m równa się 0, i p wynosi 1.
14. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest to 3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]-1,2,3,4- tetrahydroizochinolina;

(3R)-3-metolffiymetylo-2-[5-metylo-3-metylosulfanylo-1-(2,4,<6tricłhorofenylo)-1H-pirazol-4-ilometylo]-'1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

3-metoksymetylo-2-[5-metylo-3-metylosu.lfanylo-1t(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)t1H-pirazolt4-ilometylo]-1,2,3,4-tetrahydroizochmolina;

{2-[5-metylo-3-metylosulfanylot1-(2,4,6-trichlorofenylo)t'1H-pirazol-4-ilometylo]1,2,3,4-tetrahydroizochinoiil-3-ylo} metanol;

{2-[5-:metylo-3-metylosulfanylot1-(2,6-dicłhoro-4-trifluorometylofenylo)-1H-pπ·azoi-4-ilometylo]t1,2,3,4-tetrahydroizochinoit3tilo}metanoi;

2-{1t[(2,6tdichloro-4ttrifluorometylofenylo)t3,5-dietylo-1H-pπ·azoi-4-ilometylo]-2naftyloksy} -etanol;

2-{8t[1-(2,6-dlchl0rOt4ttrifluorometyiofenyio)-3,5-dietylo-1H-pirazol-4tilometyio]chinoit

7-iloksy}etanol;

2-[3,5-dietyk>1-(2,4,6-trichlorofenylo)-1H-pirazol-4-tiornetylo]]3-metoksymetylo-1,2,3,4t tetrahydmiztrchinolina;

1- (2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-3,5-dietylo-4-(2-metoksy-1-naft ylometylo]1H-pirazol;

2- [1-(2,6-dichloro-4-trifluorometyiofenyio)t3,5-dietylot1Htpirazoit4-.ilometyio]t3metoksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

2-[3,5-dietylo-1-(2,4,6-trimetylofenylα)-1H-pirazol-4-iiometylo]]3-metoksymetylo1,2,3,4ttetrahydroizochinolina;

2-[1-(2,6-dichloro-4-trifluorometylofenylo)-3,5tdietylot1H-pirazol-4-ilometylo]-3etoksymetylo-1,2,3,4-tetrahydroizochinolina;

lub 2-[3,5-dietylot1-(2,4,6-trimetylotfenylo)-1H-pirazolt4-ilometylo]t3tetoksymetylo1,2,3,4ttetrahydroizochinolina.
15. Kompozycja farmaceutyczna do leczenia (a) chorób wywoływanych przez czynnik uwalniający kortykotropinę lub którym on sprzyja, lub (b) schorzeń związanych ze stresem i lękiem jak wywoływana stresem depresja i ból głowy, zespół brzuszno-jelitowy, stany

175 982 zapalne, obniżenie odporności immunologicznej; infekcje związane z wirusem braku odporności immunologicznej u ludzi (HIV), choroba Alzheimera, choroby żołądkowo-jelitowe, jadłowstręt psychiczny, wstrząs krwotoczny, zespół odstawienia leku i alkoholu, uzależnienie od leku i problemy płodności, znamienna tym, że składa się ze zwiąku o wzorze I lub LA w ilości efektywnej do leczenia wymienionych chorób i schorzeń i akceptowanego farmaceutycznie nośnika.
16. Związek o wzorze

Y znamienny tym, że A oznacza grupę CH2; R3 jest liniową grupą alkilową C1-C6, rozgałęzioną grupą alkilową C3-Cs, R1 jest atomem wodoru; liniową lub rozgałęzioną grupą C1-C6 alkilową; grupą alkilową C3-C6 zawierającą jedno lub dwa nie sąsiadujące ze sobą wiązania podwójne; lub fenylem, X1 jest wiązaniem kowalencyjnym, lub grupą CH2, alkil, S,

Y oznacza grupa feuylową, którą moża być podstawiona jednam do trzech podst awników spośród fluoru, chloru, bromu, grupy metylowej, lub jedną grupą trifluorometylową; z tym zastrzeżeniem, że Y nie jest niepodstawioną grupą fenylową; i

L jest chlorowcem lub grupą hydroksylową.