PL172793B1

PL172793B1 - Przebijarka do przebijania otworu spustowego w sciance pieca szybowegoprowadzacy (64) dla przebijaka wzdluz PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL172793B1
Application number: PL93299365A
Authority: PL
Inventors: Victor Kremer; Emile Lonardi; Guy Thillen; Philippe Malivoir
Original assignee: Paul Wurth Sa; Wurth Paul Sa
Priority date: 1992-06-17
Filing date: 1993-06-17
Publication date: 1997-11-28
Also published as: SK59693A3; JPH0688111A; CN1036209C; US5351939A; GB9310794D0; CZ106693A3; KR100253683B1; CZ283022B6; GB2267956A; RU2094469C1; AU3996193A; PL299365A1; DE4317436C2; EP0574729B1; GB2267956B; CN1083114A; CA2098564A1; EP0574729A1; ES2125929T3; DE4317436A1

Abstract

1. PRZEBIJARKA DO PRZEBIJANIA OTWORU SPU- STOWEGO W SCIANCE PIECA SZYBOWEGO, ZAWIE- RAJACA PODSTAWE, GLÓWNY WÓZEK PRZESUWNY WZDLUZNIE WZGLEDEM PODSTAWY ORAZ NAPED GLÓWNEGO WÓZKA, ZNAMIENNA TYM, ZE POSIA- DA RURE PROWADZACA (66) STANOWIACA KANAL PROWADZACY (64) DLA PRZEBIJAKA (54) WZDLUZ PODSTAWY (10), PRZY CZYM RURA PROWADZACA (66) POSIADA CO NAJMNIEJ JEDEN WZDLUZNY OTWÓR STANOWIACY WEJSCIE DO WNETRZA KANALU PROWADZACEGO (64) PROSTOPADLE DO JEGO OSI, A DO PODSTAWY (10) PRZYMOCOWANE SA RAMIO- NA PODPIERAJACE (72, 72’), ZAS Z GLÓWNYM WÓZKEM (32) POLACZONY JEST PALEC (42) PRZE- CHODZACY PRZEZ OTWÓR WZDLUZNY DO WNETRZA KANALU PROWADZACEGO (64). PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest przebijarka do przebijania otworu spustowego w ściance pieca szybowego.

Znane jest użytkowanie konwencjonalnych przebij arek za pomocą sposobu traconego przebijaka, przewidzianego do pracy z koronką wiertniczą wykonującą otwór spustowy. Te przebijarki zawierają uchwyt mocowany w środkach sprzęgających przebijak i dwukierunkowy młot pneumatyczny o dużej mocy do wywierania energii potrzebnej do umieszczania i wyciągnięcin nr7ahiiaefl “'T---_r---~ -----Jednakże taki młot stosowany w przebijakach nie jest bez wad. Przede wszystkim wywołuje on znaczne naprężenia i drgania w wyposażeniu, a zwłaszcza, w środkach do sprzęgania przebijaka z członem roboczym, powodujące szybkie zużycie człona roboczego. Ponadto młot jest bardzo hałaśliwy i często nie spełnia wymogów norm zmierzających do obniżenia poziomu hałasu w otoczeniu przemysłowym.

Wobec powyższego pożądane jest wyeliminowanie przebijania podczas umieszczania i wyciągania przebijaka.

Znany jest też sposób wyciągania przebijaka przy zastosowaniu środków napędowych, sprzężonych ze swobodnym końcem przebijaka i wyciągających go z otworu spustowego za pomocą ruchu powrotnego, to jest bez powodowania drgań i bez hałasu. Ten sposób wyciągania jest przeprowadzany za pomocą różnych urządzeń i jest nas ogół zadawalający. W tych urządzeniach jako środki napędowe są zastosowane dźwigniki lub silniki hydrauliczne, a jako zaciski - środki do sprzęgania środków napędowych z przebijakiem.

Niestety, takie ciche rozwiązanie nie może być zastosowane do czynności umieszczania przebijaka w twardniejącej masie szamotowej. W rzeczywistości, określone wymiary przebijaka, na ogół długość 4 m i średnica 4 cm, powodują przy znacznym osiowym nacisku ryzyko wyboczenia się przebijaka, a następnie zablokowanie w położeniu, w którym jest on częściowo wprowadzony w szybko twardniejącą masę szamotową.

W wyniku tego zastosowano prowadzenie przebijaka podczas umieszczania go w otworze spustowym, za pośrednictwem prowadnic zamontowanych na podstawie i otaczających przebijak w wielu punktach zapewniając prowadzenie go w miarę przesuwu zacisku w kierunku przodu podstawy, w położeniu, które nie przeszkadzałoby przemieszczaniu się zacisku. W jednym z rozwiązań na podstawie umieszczono przesuwne prowadnice, popychane przez przesuw zacisku do przodu w położenie z przodu podstawy. To rozwiązanie ma wiele oczywistych wad. Przede wszystkim, przesuwne pośrednie prowadnice stanowią elementy bardzo podatne na uszkodzenia. Uwzględniając surowe warunki pracy przebijarki, prowadnice mogą zostać zablokowane w swoich szynach prowadzących tworząc przeszkodę dla przemieszczania się zacisku. Ponadto, w położeniu spoczynkowym z przodu podstawy, pośrednie prowadnice nie tylko stanowią przeszkodę z przodu podstawy ale także są narażone na rozpryski pochodzące ze strumienia stopionego metalu wydobywającego się z otworu spustowego. Ponadto, okazało się, że wyboczenie pręta między dwoma kolejnymi wspornikami nie jest całkowicie wykluczone.

Celem wynalazku jest opracowanie przebijarki do przebijania otworu spustowego w ściance pieca szybowego, umożliwiającej napęd przebijaka w półstwardniałą masę szamotową przez wywieranie nacisku na swobodny koniec przebijaka bez jego wyboczenia, i która nie miałaby wyżej wymienionych wad i niedogodności.

Przebijarka otworu spustowego w ściance pieca szybowego, zawierająca podstawę, główny wózek przesuwny wzdłużnie względem podstawy oraz napęd głównego wózka, według wynalazku charakteryzuje się tym, ze posiada rurę prowadzącą stanowiącą kanał prowadzący

172 793 dla przebijaka wzdłuż podstawy, przy czym rura prowadząca posiada co najmniej jeden wzdłużny otwór stanowiący wejście do wnętrza kanału prowadzącego prostopadłe do jego osi, a do podstawy przymocowane są ramiona podpierające, zaś z pierwszym wózkiem połączony iest palec pizechodzący przez otwór wzdłużny do wnętrza kanału prowadzącego.

Korzystnym jest, że ramiona podpierające przymocowane są do podstawy przegubowo.

Korzystnym jest, że rura prowadząca posiada co najmniej jedną wzdłużną szczelinę przechodzącą promieniowo przez jej ściankę wzdłuż tworzącej.

Korzystnym jest, że rura prowadząca jest rozdzielona wzdłużnie na dwa segmenty rurowe lewy i prawy, a ramiona podpierające zawierają lewe ramiona podpierające przymocowane przegubowo do podstawy wzdłuż jej lewego boku i połączone z lewym segmentem rurowym oraz prawe ramiona podpierające przymocowane przegubowo do podstawy wzdłuż jej przeciwległego prawego boku i połączone z prawym segmentem rurowym.

Korzystnym jest, że palec jest połączony z głównym wózkiem, obrotowym sworzniem prostopadłym do kierunku przemieszczania się głównego wózka, przy czym palec opiera się o powierzchnię oporową usytuowaną na głównym wózku, stanowiącą tylne oparcie dla palca.

Korzystnym jest, że na podstawie zamocowany jest przesuwnie człon roboczy sprzęgający się z napędem głównego wózka.

Korzystnym jest, że człon roboczy jest połączony ze sprzęgłem sprzęgającym się ze swobodnym końcem przebijaka, a napęd głównego wózka jest połączony z pomocniczym wózkiem bezpośrednio połączonym ze sprzęgłem.

Korzystnym jest, że na podstawie jest zamocowany przesuwnie pośredni wspornik.

Korzystnym jest, ze pośredni wspornik zawiera hak podtrzymujący zamocowany cylindrycznym przegubem na dodatkowym wózku.

Korzystnym jest, ze do głównego wózka zamocowany jest co najmniej jeden hak sprzęgalny z występem usytuowanym na swobodnym końcu przebijaka, korzystniej dwa sąsiadujące ze sobą haki stanowiące zacisk hakowy, przy czym są one zamocowane obrotowo wokół osi prostopadłej do kierunku przemieszczania się głównego wózka.

Korzystnym jest, że co najmniej jeden z dwóch haków połączony jest z jednym dźwignikiem pneumatycznym.

Korzystnym jest, ze jeden z dwóch haków zawiera stopkę wchodzącą do kanału prowadzącego i stanowi wraz z nią palec, a główny wózek ma usuwalny zderzak, stanowiący tylne oparcie dla haka zawierającego stopkę.

Korzystnym jest, że do głównego wózka zamocowany jest zacisk szczękowy ze szczękami, przy czym szczęki obejmują swym wewnętrznym profilem przejście dla przebijaka, a także dla rury prowadzącej.

Główną zaletą przebijarki jest jej zdolność do umieszczania przebijaka w masie szamotowej całkowicie bezpiecznie, przy wykorzystaniu siły wywieranej najego swobodny koniec, bez stosowania hałaśliwego młota wywołującego naprężenia i drgania wyposażenia i przebijarki.

Przebijak przesuwa się w kanale prowadzącym, w który może wchodzić palec, połączony z głównym wózkiem napędowym. Stosując to prowadzenie przebijaka w kanale, zabezpiecza się go przed wyboczeniem, gdy jest przyłożony nacisk osiowy na jeden koniec przebijaka za pomocą palca wchodzącego w kanał, powodujący napęd przeciwnego końca tego przebijaka w masę szamotową, która otwór spustowy został poprzednio zablokowany. Jest oczywiste, że te środki prowadzące mają takie wielkości, aby przebijak nie uciekał z kanału promieniowo. Należy także zauważyć, że kanał prowadzący ma osiową i promieniową nieciągłość tak dużą, że nie ma ryzyka promieniowego przesuwania się przebijaka poddanego osiowemu naciskowi.

W przeciwieństwie do rozwiązania wykorzystującego pośrednie prowadnice przesuwne, kanał prowadzący według wynalazku nie musi być usuwany z toru przesuwu palca, który jest połączony z głównym wózkiem przemieszczanym wzdłuż podstawy.

Jedynym elementem, który musi być przemieszczony, zgodnie z wynalazkiem, jest główny wózek podpierający palec wchodzący do wnętrza kanału. W rzeczywistości środki prowadzące, tworzące kanał prowadzący, nie przeszkadzają przemieszczaniu się palca połączonego z głównym wózkiem i mogą pozostawać w miejscu przez cały czas trwania operacji umieszczania przebijaka.

172 793

Podparcie środków podpierających za pomocą ramion, które są zamocowane przegubowo na podstawie, umożliwia obracanie środków prowadzących na boki, uwalniając w miarę potrzeby przestrzeń wzdłuż podstawy tak, aby wyjmować przebijak za pomocą konwencjonalnego

1. * 9 9 9 9 X 9 X «. 3 U?

LiK mł· rln o eit nrnmr nu £»Η·όΙ/ί Ltym n-ra ti r nn or/% Λ .....

iw u iikywi^^outuwj y muio pv j z ivuwiu^vuzut mu^ pi&vod vv <xv żt^ p ^uiul pvu.wa.wy .

To obracanie lub wychylanie środków prowadzących w położenie z boku względem podstawy, ma dodatkową zaletę usuwania ich z najbardziej niebezpiecznej strefy usytuowanej na wprost otworu spustowego, która to strefa jest jedną ze stref usytuowanych bezpośrednio na przedłużeniu osi strumienia, gdy otwór spustowy jest otwarty.

Wielkość rury prowadzącej, tworzącej kanał prowadzący dla przebijaka, która ma średnicę nieco większą niż średnica przebijaka i zaopatrzenie jej w co najmniej jedną wzdłużną szczelinę przechodzącą promieniowo przez jej ściankę, umożliwia wykonanie bardzo prostych i tanich środków prowadzących. Wzdłużna szczelina umożliwia palcowi wchodzenie do wnętrza rury tak. że może on wywierać nacisk osiowy na koniec przebijaka podczas przesuwu wózka do przodu wzdłuż prowadnicy, w kierunku otworu spustowego. Przebijak może być obciążony osiowo w kanale prowadzącym przez napęd przebijaka na jednym końcu kanału. Umieszczenie pizcuijdKa w kanale prowadzącym jest ułatwione uzięki temu, że jest on rozdzielony na dwa podłużne segmenty rurowe umieszczone obok siebie i tworzące kanał prowadzący.

Umocowanie segmentów rurowych na zamocowanych przegubowo ramionach podpierających umożliwia obrót lewego segmentu rurowego i prawego segmentu rurowego na boki w przeciwnych kierunkach i otwarcie kanału prowadzącego. W położeniu otwarcia kanału łatwo jest umieścić przebijak w jednym z dwóch segmentów rurowych, a następnie zamknąć kanał prowadzący przez obrót dwóch segmentów w ich położenie początkowe. To rozwiązanie również umożliwia utworzenie niewielkiego prześwitu między dwoma segmentami rurowymi, który może być konieczny dla przejścia zacisku lub wiertła, przemieszczanego na podstawie.

Środki napędowe głównego wózka przemieszczają główny wózek wzdłuż podstawy w kierunku otworu spustowego, przez wywieranie za pomocą palca wystarczającej siły na swobodny koniec przebijaka tak, żeby jego drugi koniec przeszedł przez twardniejącą masę szamotową w otworze spustowym.

Należy zauważyć, że przebijarkajest korzystnie zaopatrzona w człon roboczy, który może być sprzężony z wietirem i ewentualnie ^młotem. Zachowanajest również miożliwośc współpracy ze zwykłą koronką wiertniczą. Człon roboczy może być także użyteczny dla poprawienia kształtu lub wykonania w innym miejscu otworu spustowego lub do współpracy z konwencjonalną koronką wiertniczą, gdy nie może być stosowany z jakiegoś powodu sposób traconego przebijaka.

Zaopatrzenie przebijarki w co najmniej jeden hak sprzęgalny z występem na swobodnym końcu przebijaka umożliwia wywieranie siły wyciągającej przebijak z otworu spustowego i wycofanie go wraz z ruchem wstecznym wózka, przez kanał prowadzący, poza otwór spustowy, a odmiana z dwoma hakami dodatkowo umożliwia zmniejszenie nacisku jednostkowego, przenoszonego przez występ wykonany na przebijaku.

W celu uwolnienia przebijaka z otworu spustowego, jest również możliwe odchylenie środków prowadzących do dołu i na boki względem podstawy. W tym przypadku, dysponuje się wystarczającą wolną przestrzenią na osi przebijaka, aby zastosować środki umożliwiające sprzęgnięcie końca przebijaka ze środkami napędowymi tak, aby wywrzeć na niego znaczną siłę ciągnącą. Takimi środkami są na przykład zaciski ze szczękami takie, jak opisano w opisie patentowym GB 2 116 898, zawierające łączniki z gwintem wewnętrznym nakręcanym na gwint zewnętrzny wykonany na swobodnym końcu przebijaka lub łączniki z poprzecznymi zabierakami współpracującymi ze spłaszczeniem wykonanym na końcu przebijaka.

Zaopatrzenie przebijarki w przesuwny pośredni wspornik zawierający podtrzymujący hak, umożliwia podparcie przebijaka lub koronki wiertniczej przy braku kanału prowadzącego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony narysunku w przykładzie wykonania, naktórymfig. 1 przedstawia podstawę przebijarki, w widoku z boku, fig. 2 - podstawę z fig. 1 w przekroju podłużnym, fig. 3 - podstawę z fig. 1, w przekroju poprzecznym, fig. 4 - główny wózek podpierający palec, w przekroju podłużnym, fig. 5 - wózek z fig. 4, w przekroju poprzecznym, fig. 6 - dodatkowy wózek podpierający pośredni wspornik na podstawie, w przekroju

172 793 podłużnym, fig. 7 - wózek z fig. 6 w przekroju poprzecznym, fig. 8 - główny wózek podpierający palec do napędu człona roboczego, w przekroju podłużnym, fig. 9 - wózek z fig. 8, w przekroju poprzecznym, fig. 10 - zamknięty zacisk szczękowy do wyciągania przebijaka, połączony z głównym wózkiem podpierającym palec, w przekroju podłużnym, fig. 11 - zamknięty zacisk szczękowy z fig. 10, w przekroju poprzecznym, fig. 12 - otwarty zacisk szczękowy do wyciągania przebijaka, połączony z głównym wózkiem podpierającym palec, w przekroju podłużnym, fig. 13 - otwarty zacisk szczękowy z fig. 12, w przekroju poprzecznym, fig. 14 - inny przykład zacisku z hakami do wyciągania przebijaka z otworu spustowego, w położeniu roboczym, w przekroju podłużnym, fig. 15 - zacisk z fig. 14, w przekroju poprzecznym, fig. 16 - zacisk z hakami do wyciągania przebijaka z otworu spustowego w położeniu spoczynkowym, w przekroju podłużnym, fig. 17 - zacisk z fig. 16 w przekroju poprzecznym.

Przebijarka przedstawiona na fig. 1 i 2 zawiera podstawę 10. Podstawa 10 jest podparta na jednym końcu ramienia nośnego, za pośrednictwem głównego elementu 12 stanowiącego jedną całość z podstawą 10. To ramię nośne może obracać się w znany sposób wokół wspornika, tak aby przemieszczać podstawę 10 pomiędzy położeniem spoczynkowym i położeniem roboczym W położeniu rohoc/vm podstawa 10 /naiduie sie na wprost ścianki nieca tak zp iei nc _A i _A r-------------- r--------j ~~ j-j podłużna jest usytuowana na przedłużeniu osi otworu spustowego.

Podstawa utworzona jest z zespawanych ze sobą wielu belek lub metalowych kształtowników stanowiących konstrukcję skrzynkową 14. Konstrukcja skrzynkowa 14 zawiera dwie ścianki boczne 16,18 połączone na górze metalową płytą 201 ograniczające otwór wzdłużny 22. W konstrukcji skrzynkowej 14 jest zamontowany co najmniej jeden łańcuch 24 bez końca, naprężony między kołem łańcuchowym 26 zamocowanym na przodzie podstawy 10 a kołem napędowym 28 a zamocowanym z tyłu podstawy 10. Koło napędowe 28 jest napędzane przez co najmniej jeden silnik 30 zamocowany na podstawie 10. Korzystnie stosuje się silnik hydrauliczny, którego kierunek obrotu może być zmieniany za pomocą odpowiedniego układu sterującego.

Wewnątrz konstrukcji skrzynkowej 14 przesuwa się główny wózek 32, który jest napędzany łańcuchem 24 bez końca. Główny wózek 32 jest pokazany bardziej szczegółowo na fig. 4. Zawiera on z każdej strony parę rolek 34, 36, które są prowadzone odpowiednio w pierwszej szynie 38 i w drugiej szynie 40. Szyny 38, 40 mają przekrój poprzeczny o kształcie litery U (fig.5) i tworzą jedną całość ze ściankami bocznymi 16 i 18 konstrukcji skrzynkowej 14. Na głównym wózku 32 jest zamontowany przegubowo palec 42, zawierający płaski trzon 44, który wystaje z głównego wózka 32 do dołu przez otwór wzdłużny 22 konstrukcji skrzynkowej 14, tworzącej podstawę 10. Palec 42 jest korzystnie zamontowany na głównym wózku 32 za pomocą obrotowego sworznia 46 umieszczonego w otworze 48, 50 głównego wózka 32, i przechodzącego przez otwór 52 trzona 44. Dzięki takiemu rozwiązaniu palec 42 może obracać się w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś przemieszczania się głównego wózka 32.

Na fig. 2 i 4 pokazany jest palec 42 w położeniu, w którym opiera się on swoim dolnym końcem na przebijaku 54. Przebijak 54 jest umieszczony w przebijarce tak, że jest napędzany w kierunku masy szamotowej, która została wcześniej wprowadzona do otworu spustowego. Dolny koniec palca 42, który opiera się o przebijak 54 stanowi cylindryczną stopkę 56, usytuowaną na przedłużeniu osi przebijaka 54. Należy zauważyć, że palec 42 ma przedłużenie 58 jego trzona 44 z drugiej strony obrotowego sworznia 46. Przedłużenie 58 opiera się napowierzchni oporowej 60 głównego wózka 32, gdy cylindryczna stopka 56 palca 42 wywiera osiowy nacisk na koniec przebijaka 54. W położeniu pokazanym na fig. 4, palec 42 może obracać się jedynie w kierunku obrotu wskazówek zegara, to jest w kierunku strzałki 62.

Przebijak 54 jest prowadzony w kanale prowadzącym 64 utworzonym w cylindrycznej rurze prowadzącej 66. Rura prowadząca 66, która jest na ogół tej samej długości co przebijak 54 i ma wewnętrzną średnicę, która jest nieco większa od średnicy przebijaka, jest korzystnie utworzona z dwóch segmentów rurowych 68, 70, które są prawie, symetryczne względem płaszczyzny przechodzącej przez oś wzdłużną rury prowadzącej 66. Każdy z dwóch segmentów 68, 70 jest podparty przez liczne zagięte ramiona podpierające 72, 72’. Ramiona podpierające 72, podpierające lewy rurowy segment 68 są rozmieszczone w odstępach i przymocowane do rury 74, usytuowanej wzdłuż lewej ścianki bocznej 16 konstrukcji skrzynkowej 14, tworzącej

172 793 podstawę 10 (fig. 1 i 3). Rura 74 jest połączona, na środku i na dwóch swoich końcach cylindrycznymi przegubami 76, z lewą ścianką boczną 16 tak, że może obracać się wokół swojej osi wzdłużnej Ramiona podpierające 72’. podpierające prawy segment rurowy 70, są zamontowane identycznie wzdłuż przeciwległej, prawej ścianki bocznej 18 podstawy 10. Ele^aenty do podpierania prawego segmentu rurowego 70’ są oznaczone tymi samymi oznaczeniami cyfrowymi, co elementy podpierające lewy segment rurowy 68, zaopatrzonymi jednak w znak prim.

Na fig. 5 pokazano dwa segmenty rurowe 68, 70 w położeniu, w którym są one ustawione obok siebie tak, ze tworzą kanał prowadzący 64. W tym położeniu oś określona przez kanał prowadzący 64 jest linią prostą, równoległą do kierunku toczenia się głównego wózka 32. Bardziej dokładnie, ta oś jest usytuowana w środkowej płaszczyźnie wzdłużnej głównego wózka 32.

Rura 66 utworzona przez zestawienie dwóch segmentów rurowych 68, 70 ma podłużną szczelinę78,przechodzącąpromieniowoprzezjej ściankę wzdłuż tworzącej nacałej jej długości. Na fig. 5 pokazano, że szczelina 78 jest skierowana do otworu wzdłużnego 22 podstawy 10. W ten sposób palec 42 może wchodzić swoim płaskim trzonem 44 przez szczelinę 78 do wnętrza rury oo, w któiej cylinuiycziia stopka 56 inoZe pizesuwae się swobodnie, gdy główny wózek 32 jest przemieszczany wzdłuż podstawy 10. W pobliżu połączenia między cylindryczną stopką 56 a trzonem 44 palca 42, palec 42 ma zwężenie 80, dzięki któremu można ograniczyć szerokość szczeliny 78, zabezpieczając przebijak 54 przed zakleszczeniem w szczelinie 78, gdy palec 42 wywiera osiowy nacisk na koniec przebijaka 54.

Gdy przebijak 54 jest wprowadzany w masę szamotową, jest on prowadzony na całej swojej długości, za wyjątkiem odcinka usytuowanego między ścianką pieca i przodem podstawy 10. Długość tego nieprowadzonego odcinka jest znacznie mniejsza niż krytyczna długość, przy której powstaje ryzyko wyboczenia. Jest zrozumiałe, że osiowe przerwy w kanale prowadzącym 64 nie są przeszkodą, o ile przebijak 54 w czasie wprowadzania w masę szamotową jest całkowicie zabezpieczony przed ryzykiem wyboczenia w punktach, w których nie jest prowadzony. Utworzenie kanału prowadzącego 64, na przykład, przez zastosowanie wielu współosiowych tulei, które są osiowo oddalone na długość mniejszą niż długość krytyczna, przy której występuje ryzyko wyboczenia między dwoma kolejnymi tulejami prowadzącymi, nie będzie wychodziło poza zakres niniejszego wynalazku.

Na fig. 3 dwa segmenty rurowe 68, 70, tworzące kanał prowadzący 64 gdy są ustawione obok siebie, są przedstawione w położeniu oddalonym względem siebie. To rozmieszczenie jest uzyskane przez obrót lewej rury 74 podpierającej za pomocą lewych ramiom podpierających 72, lewy segment rurowy 68 i obrót prawej rury 74’ podpierającej za pomocą prawych ramion podpierających 72', prawy segment rurowy 70, wokół ich odpowiednich osi i w przeciwnych kierunkach. Ten obrót jest korzystnie wytworzony za pomocą jednego lub więcej dźwigników 82, 84.

W przykładzie przedstawionym na fig. 1 i 3, każda rura 74,74’ jest połączona z własnym dźwignikiem 82, 84. Obydwa dźwigniki 82,84 są rozmieszczone po bokach podstawy, w środku długości rur 74, 74’, a więc nie są narażone na działanie rozpryskiwanego stopionego metalu, wypływającego z otworu spustowego gdy jest on otwarty. Dźwigniki 82, 84 mogą być również zamontowane w klatce ochronnej, która w żaden sposób nie ogranicza w tym miejscu ruchów podstawy 10. Każdy z dźwigników 82, 84 jest zamocowany przegubowo jednym końcem do wspornika 86 stanowiącego całość z podstawą 10, a drugim końcem do ramienia dźwigni 88,88’, stanowiącego jedną całość z lewą rurą 74 lub z prawą mrą 74’. Na fig. 3 ramię dźwigni 88, 88’ jest usytuowane na przedłużeniu zagiętego ramienia podpierającego 72, 72’. Należy zauważyć, że wydłużenie się dwóch dźwigników 82, 84 powoduje ruch dwóch segmentów rurowych 68,70 w kierunku do siebie, do spotkania się ich w strefie wzdłużnej płaszczyzny środkowej podstawy 10. W położeniu pokazanym na fig. 5 dwa dźwigniki popychają segmenty rurowe 68, 70 w kierunku do siebie, segmenty rurowe 68, 70 tworzą kanał prowadzący 64.

Skrócenie się dwóch dźwigników 82, 84 powoduje ruch w kierunku od siebie dwóch segmentów rurowych 68, 70 i wzdłużne otwarcie kanału 64 (fig. 3) tak, że przebijak 54 może być łatwo umieszczony w jednym z dwóch segmentów rurowych 68, 70. Przebijak 54 umieszczony w prawym segmencie rurowym 70 (fig. 3) jest następnie zamocowany w pazurach 90

172 793 podpierających przebijak 54. Pazury 90 są rozmieszczone w odstępach wzdłuż prawego segmentu rurowego 70 (fig. 1 i 2) i gdy obydwa segmenty rurowe są ze sobą połączone, wchodzą w odpowiednie wycięcia 92 lewego segmentu rurowego 68.

Należy zauważyć, że obydwa segmenty rurowe 68, 70 są elementami, które mogą być wykonane, przy niskich kosztach, z przeciętych wzdłużnie rur stalowych. Segmenty rurowe 68, 70 są, korzystnie, zamocowane na przykład za pomocą łap 94 przyspawanych do segmentów rurowych 68, 70 i przykręconych śrubami do zagiętych ramion podpierających 72, 72’. Łapa 94 jest pokazana w strefie lewego ramienia podpierającego 72 (fig. 3). Taki zespół umożliwia wymianę segmentów rurowych 68, 70, jeśli są one przypadkowo uszkodzone, na przykład, na przodzie podstawy 10 przez ciekły metal wydobywający się z otworu spustowego.

Na fig. 3 pokazano, że ramiona podpierające 72, 72’ dwóch segmentów rurowych 68, 70 tworzą wolną przestrzeń poniżej podstawy 10, wystarczającą dlaprzejścia człona roboczego 100. Człon roboczy 100 zawiera zazwyczaj wiertło i młot konieczny do wiercenia, jeśli zachodzi potrzeba przebicia otworu spustowego przy zastosowaniu konwencjonalnej koronki wiertniczej. Taki przypadek może mieć miejsce, gdy jest pożądana zmiana kształtu lub przemieszczenie >ΗΖλΛΙπ ma iozt τ o η π p . a » r» 7. d u .·» l·» i mv iuuz^n»n.- ŁtbHUóuwαιπν- dpudUUU mnct/Mircm-u opuoiu W ί n Iz i ormr j iuviv&vo traconego pręta. Człon roboczy 100 jest połączony ze sprzęgłem 102, które może być sprzężone z koronką wiertniczą. W tym celu palec 42 jest obracany do góry, to jest w kierunku strzałki 62 na fig. 4, tak, aby umożliwić umieszczenie koronki w uchwycie. Segmenty rurowe 68, 70 są odsunięte na boki uwalniając przestrzeń potrzebną do przejścia człona roboczego 100.

Człon roboczy 100 jest zamontowany na pomocniczym wózku 104, który przesuwa się za pomocą dwóch par rolek 108, umieszczonych w parze szyn 110, 112. Szyny 110, 112 są przymocowane do konstrukcji skrzynkowej 14 równolegle i poniżej szyn 38,40 podpiei ających główny wózek 32. Szyny 110, 112 mają przekroje poprzeczne o kształcie litery U i są umieszczone tak, że prowadzą pomocniczy wóze-k 104 pionowo i na boki.

Człon roboczy 100 jest korzystnie napędzany przez te same środki napędowe co główny wózek 32. W tym celu pomocniczy wózek 104 może być sprzężony, na przykład, hakami, niepokazane, lub innymi równoważnymi środkami, z głównym wózkiem 32. Należy zauważyć, że człon roboczy 100 może być również użyty do wyciągania przebijaka 54. Wówczas człon roboczy 100 jest przymocowany do odpowiednich środków sprzęgających sprzęgła 102, sprzężonego z końcem przebijaka 54 wyjmowanego z otworu spustowego. Główny wózek 32 jest następnie mocowany do człona, który przekazuje siłę ciągnącą bezpośrednio do środków sprzęgających, tak aby zapewnić przeniesienie siły ciągnącej przez mechanizm człona roboczego. Tym członem, na przykład, mogą być widełki 105, stanowiące jedną całość z przedłużeniem 58 palca 42, połączonego przegubowo z głównym wózkiem 32 (fig. 4). Gdy przebijak 54 jest wyjmowany, widełki 105 opierają się na występie 106 sprzęgła 102 zamontowanego na członie roboczym 100 i wywierają osiowy nacisk na człon roboczy 100 w kierunku wyciągania przebijaka 54. W tym położeniu przegubowo zamocowany palec 42 opiera się o powierzchnię oporową 118 głównego wózka 32. Pomocniczy wózek 104 jest następnie popychany przed głównym wózkiem 32. Człon roboczy 100 nie musi przenosić siły ciągnącej i stanowi jedynie wspornik ślizgowy dla sprzęgła 102.

Na fig. 8 i 9 przedstawiono korzystny przykład napędu człona roboczego 100. Widełki 105 stanowiące jedną całość z palcem 42, przymocowanym przegubowo do głównego wózka 32, są zablokowane poprzecznym prętem 132 w położeniu pionowym pomiędzy występem 116 z tyłu sprzęgła 102 i drugim występem 130 z przodu sprzęgła 102. Gdy główny wózek 32 jest przemieszczany w kierunku przodu podstawy 10 - widełki 105 opierają się o przedni występ 130 i popychają człon roboczy 100 w tym samym kierunku, a gdy główny wózek 32 jest przemieszczany w kierunku tyłu podstawy 10 - widełki 105 opierają się o tylny występ 106 i popychają człon roboczy 100 w kierunku tyłu podstawy 10.

Sprzęgło 102 zawiera klatkę 134, stanowiącą jedną całość z końcem ramy człona roboczego 100. W klatce 134 może swobodnie obracać się człon obrotowy 136, stanowiący jedną całość z trzpieniem napędowym 138 człona roboczego 100. Klatka 134 zawiera z przodu, to jest od strony swobodnego końca, występ 130, o który opierają się widełki 105, gdy człon roboczy 100 jest napędzany w kierunku przodu podstawy 10. Podczas uwalniania przebijaka 54 z otworu

172 793 spustowego nacisk widełek 105 na występ 106 usytuowany na członie obrotowym 136 sprzęgła 102 uwalnia trzpień 138 od siły ciągnącej.

Należy zauważyć, że przedstawione na fig. 8 środki do mocowania przebijaka 54 ze sprzęgłem 102, zawierają część M0 z zewnętrznym gwintem na swobodnym końcu przebijaka 54 i odpowiednią część z wewnętrznym gwintem na przednim końcu człona obrotowego 136.

Na fig. 10, 11, 12 i 13 pokazano przykład zespołu do wyciągania przebijaka 54, w którym zastosowano zacisk szczękowy 150 ze szczękami 154. Zacisk szczękowy 150 stanowi jedną całość z głównym wózkiem 32, do którego jest przymocowany przegubowo palec 42. Należy zauważyć, że zacisk szczękowy 150 musi być zamocowany w przejściu 152, w którym przesuwa się przebijak 54. Wymiary przejścia 152 umożliwiają przejście środków prowadzących podczas umieszczania przebijaka 54 za pomocą palca 42 (fig. 10,11). Dzięki temu zacisk szczękowy 150 może pozostać na miejscu, na głównym wózku 32, podczas wprowadzania przebijaka 54 w masę szamotową. Podczas wyjmowania przebijaka 54 środki prowadzące, jakimi są segmenty rurowe 68, 70, są oczywiście usuwane z toru zacisku szczękowego 150, a palec 42 jest wychylany do góry (fig. 12 i 13). Przebijak 54 może być teraz uchwycony przez parę szczęk 154 zacisku — .— — — —.1 — λ 1 C (~\ , » « /-χ r-nn u >>v /-! Ii , n * so

Na fig. 14, 15, 16 i 17 pokazano przykład zespołu do wyciągania przebijaka 54, w którym zastosowano zacisk hakowy 160, utworzony z dwóch haków 162 i 164, ustawionych obok siebie i przymocowanych przegubowo poprzecznym kołkiem 166, umieszczonym w głównym wózku 32.

Należy zauważyć, że hak 162 zawiera na swoim dolnym końcu stopkę 56', odpowiadającą cylindrycznej stopce 56 palca 42. Stopka 56' może wchodzić w kanał prowadzący 64 tak, aby oprzeć się na swobodnym końcu przebijaka 54, w celu jego popchnięcia w otwór spustowy. Podczas umieszczania przebijaka 54 w otworze spustowym, hak 162 spełnia rolę palca 42 pokazanego na fig. 4 i 5.

Na fig. 16 pokazano, że w celu umieszczania przebijaka 54 w otworze spustowym, dwa haki 162 i 164 są zablokowane przez usuwalny zderzak 168 w położeniu złożenia. W tym położeniu, stopka 56' znajduje się na przedłużeniu kanału prowadzącego 64, a hak 164 jest całkowicie złożony w głównym wózku 32. Usuwalny zderzak 168 stanowi jednocześnie tylne oparcie dla haka 162, gdy jego cylindryczna stopka 56' opiera się o koniec przebijaka 54, wywierając na niego nacisk osiowy.

W celu wyjmowania przebijaka 54, środki tworzące kanał prowadzący 64 są rozłożone (fig. 14), a usuwalny zderzak 168 jest usunięty tak, że haki 162 i 164 są zaczepione o występ 170 stanowiący jedną całość ze swobodnym końcem przebijaka 54. Należy zauważyć, że hak 162 jest zablokowany w tym położeniu przez usuwalny, poprzeczny pręt 172.

Pneumatyczny dźwignik 174, stanowiący jedną całość z głównym wózkiem 32, dociska hak 162 do przebijaka 54, a przez to zamyka zacisk 160 poza występem 170.

Drugi hak 164 jest dociskany do poprzecznego pręta 172, stanowiącego tylne podparcie lub element reakcyjny zacisku hakowego 160. Należy zauważyć, że końce dwóch haków 162 i 164 mają korzystnie kształt segmentów pierścieniowych, otaczających pierścieniowo przebijak 54, dzięki czemu zwiększona jest powierzchnia styku między zaciskiem hakowym 160 a przebijakiem 54, a więc zmniejszone jest ryzyko zniszczenia występu 170 przy wyjmowaniu przebijaka 54 z otworu spustowego.

Aby zapewnić działanie przebijarki bez kanału prowadzącego 64, podstawa 10 zawiera korzystnie pośredni wspornik 111. Pośredni wspornik 111 posiada hak podtrzymujący 113, zamontowany na dodatkowym wózku 114, przesuwanym za pomocą dwóch par rolek 106, 108 w tych samych szynach 110, 112, w których przesuwa się człon roboczy 100 (fig. 6 i 7). Dodatkowy wózek 114 jest korzystnie połączony z głównym wózkiem 32 dwoma prętami 120, 122, przymocowanymi do dodatkowego wózka 114 i które przesuwają się w tulejach prowadzących 124, 126 głównego, wózka 32 i człona roboczego 100. Celem tych prętów 120, 122 jest wycofanie pośredniego wspornika 111 z położenia na przodzie podstawy 10 w kierunku jej środka tak, żeby zwiększyć jego bezpieczeństwo, zanim przebijak 54 zostanie całkowicie wycofany z otworu spustowego. Pośredni wspornik 111 stanowi podporę przebijaka 54, który został wycofany z otworu spustowego. Ten sam wspornik 111 może być jednakże również użyty

172 793 do umieszczania i zdejmowania koronki wiertniczej z człona roboczego 100. Gdy jest zastosowany kanał prowadzący 64, wówczas hak podtrzymujący 113 pośredniego wspornika 111 jest korzystnie wychylany ku górze tak, aby nie przeszkadzać zainstalowaniu segmentów rurowych <->a1n łiolz nA^K^-,7 h op v 11^

Cviu uo.iv μνιηΐ£>νιιι<..........

(O Ίί\ w ♦·.. oo, t v. w tj

... ....................................... no m \n1 1 1 Λ yvu^jj ji.^ Jvji ŁadiiUitw zt wn j nu uwuuuw w j m uunu,i i i. τ cylindrycznym przegubowym 128 i może być unieruchomiony w położeniu złożonym kołkiem 129 lub odpowiednimi środkami równoważnymi.

Wspornik 130, przymocowany do przedniego końca podstawy 10, jest korzystnie wspornikiem ekranowym typu opisanego w europejskim zgłoszeniu patentowym nr EP 0064644. Zawiera on dwie klapy zamontowane z przodu podstawy 10, to jest ustawione w położeniu roboczym na wprost otworu spustowego. Klapy te mogą obracać się między położeniem otwarcia, ułatwiającym chwytanie przebijaka 54 w celu wyjęcia go z otworu spustowego, a położeniem zamknięcia, w którym stanowią wspornik przebijaka 54 oraz stanowią ekran ochronny przed rozpryskami pochodzącymi ze strumienia wydobywającego się z otworu spustowego, gdy jest on otwarty.

Należy zauważyć, że przebijarka według wynalazku może również zawierać środki . i____ · _ _ _ _ · 1.i. u. j_____i:_____ _ ~ j---i, s. i___u _ i - „ \T- _ i_i. i . i ' napędowe inne niż sunik hydrauliczny napędzający łańcuch ucz końca. Na pizykiau mogą być zastosowane różnego typu dźwigniki, między innymi dźwignik teleskopowy lub dźwignik o skoku C, który oddziaływuje na główny wózek 32 za pomocą przekładni zwiększającej skok tak, że. główny wózek 32 jest przemieszczany na odległość 2C wzdłuż podstawy 10. Innym możliwym układem napędowym jest układ śruba-nakrętka, w którym nakrętka jest zamontowana obrotowo, a śruba usytuowana wzdłuż podstawy jest zamontowana przesuwnie. Obrót śruby powoduje przesunięcie nakrętki. Ta nakrętka może pośrednio podpierać palec 42 lub może napędzać główny wózek 32 podpierający palec 42.

Jest oczywiste, że palec 42 nie musi być koniecznie zamontowany na głównym wózku 32, który przesuwa się po szynach 38, 40 w konstrukcji skrzynkowej 14 tworzącej podstawę 10. Zgodnie z wynalazkiem mogą być zastosowane inne środki umożliwiające utrzymanie palca 42 w osi przebijaka 54, gdy jest on przemieszczany wzdłuż podstawy 10, jednakże muszą one stanowić środki dokładnie równoważne do układu wózkowo-szynowego. W pewnych przypadkach jest nawet możliwe zastosowanie palca 42 zamontowanego bezpośrednio na środkach napędowych. W tym przypadku, zgodnie z wynalazkiem, główny wózek 32, zastosowany do mocowania palca 42, zaopatrzony jest w środki napędowe W treści wynalazku określenie wózek” oznacza ogólnie składnik urządzenia, który podpiera i przemieszcza inny składnik tego urządzenia.

Należy zauważyć, że przykład środków prowadzących takich jak opisane powyżej, jest jedynie przykładem korzystnym. Jest również możliwe zastosowanie innych rozwiązań, które umożliwiają utworzenie kanału prowadzącego 64 dla przebijaka 54, głównym współosiowego z osią otworu spustowego, i w który to kanał może wejść palec 42, popychający przebijak 54 w kierunku masy szamotowej, nie wychodząc poza zakres niniejszego wynalazku. To samo odnosi się do środków podpierających do podpierania środków prowadzących.

172 793

Fig.3

172 793

cn

172 793

k.

co

CT

172 793

ι_π

172 793

Fig. 16 Fig.U

172 793

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Przebijarka do przebijania otworu spustowego w ściance pieca szybowego, zawierająca podstawę, główny wózek przesuwny wzdłużnie względem podstawy oraz napęd głównego wózka, znamienna tym, że posiada rurę prowadzącą (66) stanowiącą kanał prowadzący (64) dla przebijaka (54) wzdłuż podstawy (10), przy czym rura prowadząca (66) posiada co najmniej jeden wzdłużny otwór stanowiący wejście do wnętrza kanału prowadzącego (64) prostopadle do jego osi, a do podstawy (10) przymocowane są ramiona podpierające (72, 72’), zaś z głównym wózkem (32) połączony jest palec (42) przechodzący przez otwór wzdłużny do wnętrza kanału prowadzącego (64).

1 p~Fp __ηλι\ ϋαιιιινιοία ajiu, ζ,ν iaiiuuua 72 )

g.
2 i £vuijaiij.a wvuiug u«adz^z^.

przymocowane są do podstawy (10) przegubowo.
3. Przebijarka według zastrz. 1, znamienna tym, że rura prowadząca (66) posiada co najmniej jedną wzdłużną szczelinę (78) przechodzącą promieniowo przez jej ściankę wzdłuż tworzącej.
4. Przebijarka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że rura prowadząca (66) jest rozdzielona wzdłużnie na dwa segmenty rurowe lewy (68) i prawy (70), a ramiona podpierające (72,72') zawierają lewe ramiona podtrzymujące (72) przymocowane przegubowo do podstawy (10) wzdłuż jej lewego boku (16) i połączone z lewym segmentem rurowym (68) oraz prawe ramiona podpierające (72’) przymocowane przegubowo do podstawy (10) wzdłuż jej przeciwległego prawego boku (18) i połączone z prawym segmentem rurowym (70).
5. Przebijarka według zastrz. 1. znamienna tym, że palec (42) jest połączony z głównym wózkiem (32) obrotowym sworzniem (46), prostopadłym do kierunku przemieszczania się głównego wózka (32), przy czym palec (42) opiera się o powierzchnię oporową (60) usytuowaną na głównym wózku (32), stanowiącą tylne oparcie dla palca (42).
6. Przebijarka według zastrz. 1, znamienna tym, że na podstawie (10) zamocowany jest przesuwnie człon roboczy (100) sprzęgający się z napędem głównego wózka (32).
7. Przebijarka według zastrz. 6, znamienna tym, że człon roboczy (100) jest połączony ze sprzęgłem (102) sprzęgającym się ze swobodnym końcem przebijaka (54), a napęd głównego wózka (32) jest połączony z pomocniczym wózkiem (104) bezpośrednio połączonym ze sprzęgłem (102).
8. Przebijarka według zastrz. 1, znamienna tym, że na podstawie (10) jest zamocowany przesuwnie pośredni wspornik (111).
9. Przebijarka według zastrz. 8, znamienna tym, że pośredni wspornik (111) zawiera hak podtrzymujący (113) zamocowany cylindrycznym przegubem (128) na dodatkowym wózku (114).
10. Przebijarka według zastrz. 1, znamienna tym, że do głównego wózka (32) zamocowany jest co najmniej jeden hak sprzęgalny z występem (170) usytuowanym na swobodnym końcu przebijaka (54).
11. Przebijarka według zastrz. 10, znamienna tym, że do głównego wózka (32) zamocowane są dwa sąsiadujące ze sobą haki (162, 164) stanowiące zacisk hakowy (160), przy czym są one zamocowane obrotowo wokół osi prostopadłej do kierunku przemieszczania się głównego wózka (32).
12. Przebijarka według zastrz. 11, znamienna tym, że co najmniej jeden z dwóch haków (162,164) połączony jest z jednym dźwignikiem pneumatycznym (174).
13. Przebijarka według zastrz. 11 albo 12, znamienna tym, że jeden z dwóch haków (162,164) zawiera stopkę (56’) wchodzącą do kanału prowadzącego (64) i stanowi wraz z nią

172 793 palec, a główny wózek (32) ma usuwalny zderzak (168), stanowiący tylne oparcie dla haka (162,164) zawierającego stopkę (56’).
14. Przebijarke według zesłrz. 1, znamienna tjen, ze do głównego wnego (3ó) zamoc owany jest zacisk szczękowy (150) ze szczękami (154), przy czym szczęki (154) obejmują swym wewnętrznym profilem przejście (152) dla przebijaka (54), a także dla rury prowadzącej (66).