NL1028397C2

NL1028397C2 - Werkwijze voor automatisch bepalen van het sagittale vlak.

Info

Publication number: NL1028397C2
Application number: NL1028397A
Authority: NL
Inventors: Joachim Greassner
Original assignee: Siemens Ag
Priority date: 2004-02-27
Filing date: 2005-02-24
Publication date: 2009-04-21
Also published as: JP2005237968A; US7548638B2; DE102004009658B4; NL1028397A1; CN1661390A; KR20060043280A; US20050197562A1; DE102004009658A1

Description

WERKWIJZE VOOR AUTOMATISCH BEPALEN VAN HET SAGITTALE VLAK

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor automatisch bepalen van het sagittale vlak van een door middel van een magneetresonantie-inrichting te onder-5 zoeken gebied van een object.

In het kader van de opname van beelden van een onderzoeksobject door middel van een magneetresonantie-inrichting is de kennis over de positie van bepaalde voorkeursvlakken met betrekking tot het onderzoeksobject belangrijk, om kennis over de positie van het onderzoeksobject met betrekking tot het coördinatensysteem van de 10 magneetresonantie-inrichting te hebben, om de vlakken van de laagbeelden, die opgenomen moeten worden, exact te kunnen definiëren. Verder is de kennis over dergelijke gemarkeerde vlakken belangrijk om in het kader van herhalingsonderzoekingen vergelijkbare laagbeelden te kunnen opnemen.

Een dergelijk vlak is het sagittale vlak, waarbij onder het begrip “sagittale vlak” 15 elk aan het middenvlak van het lichaam of de pijlnaad van de schedel parallelle li-chaamsvlak verstaan moet worden. De bepaling van de positie van het sagittale vlak of de sagittale positie vindt in de stand van de techniek handmatig plaats. Het komt eerst aan op een zo exact mogelijke positionering van het onderzoeksobject, dus bijvoorbeeld een patiënt, waarvan de wervelkolom opgenomen moet worden, in de magneetre-20 sonantie-installatie, dat wil zeggen de medisch-technisch assistente moet er op letten om de patiënt zo recht en vlak mogelijk liggend te positioneren. Aansluitend worden meerdere referentie-opnamen, eventueel met verschillende contrasten bijvoorbeeld met betrekking tot de Tl-, T2- of T2*-waarden uitgevoerd. Het gebruikelijke aantal ligt bij circa 3-5 opnames, die dan meestal aan de arts worden weergegeven, die aan de hand 25 van deze opnamen de positie van het sagittale vlak of de middelste sagittale positie door optische evaluatie en aan de hand van zijn vakkennis bepaalt. Bij gekromd verloop van de wervelkolom probeert de arts ofwel een compromis-instelling te vinden, ofwel er wordt echter een compromis-instelling volgens specificaties van de fabrikant van de installatie gebruikt. Deze werkingswijze is enerzijds zeer complex, anderzijds is 30 hij ook relatief sterk met fouten belast, aangezien enerzijds fouten bij de patiëntpositio-nering gemaakt kunnen worden, die tot evaluatieproblemen van de navolgende opnamen leiden, anderzijds ontstaan soms ook moeilijkheden bij de beeldevaluatie, in het bijzonder wanneer de opnames ofwel van slechtere kwaliteit zijn ofwel geen of slechts 1 028397- 2 ontoereikend relevante, voor de bepaling van de sagitalle positie dienende beeldinformatie omvatten.

Aan de uitvinding ligt het probleem ten grondslag een werkwijze aan te geven, die een vergemakkelijking van de bepaling van het sagittale vlak voor een vergemakke-5 lijking van het latere instelproces voor het opnemen van sagittale lagen biedt.

Voor het oplossen van dit probleem is bij een werkwijze van de in het begin genoemde soort overeenkomstig de uitvinding voorzien dat een in hoofdzaak coronale localizer-beeldopname van het ondezoeksgebied wordt opgenomen, aan de hand waarvan door een automatische beeldevaluatie aan de zijde van de beeldverwerkingseenheid 10 van de magneetresonantie-inrichting het sagittale vlak wordt bepaald.

De uitvinding stelt voor het ondersteunen en vereenvoudigen van de vlakbepaling voor om dit volautomatisch door een geschikte evaluatie van een zo snel mogelijke overzichtsbeeldopname, die “localizer-beeldopname” wordt genoemd en door middel waarvan het relevante onderzoeksgebied wordt opgenomen, uit te voeren. Deze beeld-15 opname wordt nu aan de zijde van de beeldverwerkingseenheid van de MR-installatie onder gebruikmaking van een geschikt evaluatie-algoritme verwerkt en geëvalueerd, om de middelste sagittale beeldpositie en de kanteling van het sagittale vlak met betrekking tot het installatiecoördinatensysteem te bepalen. Dat wil zeggen, het is niet noodzakelijk om meerdere overzichtsopnamen zoals tot dusver in de stand van de tech-20 niek op te nemen, veeleer is het toereikend om door opname van een zogenaamde “single shot turbo spinecho sequentie” de automatische vlakbepaling uit te voeren. Bovendien wordt ook van de arts niet meer verlangd om voor de vlakbepaling actief te worden, hoewel het hem natuurlijk voorgehouden blijft om parallel daaraan bijvoorbeeld aan de hand van de localizer-beeldopname het vlak te bepalen en het automatische eva-25 luatieresultaat te controleren. In totaal ontstaat door de werkwijze overeenkomstig de uitvinding een aanzienlijke vereenvoudiging van het vlakbepalingsproces alsook een duidelijke tijdsverkorting hiervan.

Zoals reeds beschreven kunnen willekeurige evaluatie-algoritmen voor de beeldevaluatie van de localizer-beeldopname worden gebruikt, zolang ze geschikt zijn om 30 de sagittale positie en daaruit resulterend het sagittale vlak te bepalen. Op doelmatige wijze kan daarbij de vlakbepaling op basis van een analyse van de grijswaardeverdeling of een helderheidsverdeling in het beeld of in een of meer gemarkeerde beeldgebieden worden uitgevoerd. Aanvullend of alternatief is het ook denkbaar om de vlakbepaling 1 028397- 3 aan de hand van een patroonherkenningsanalyse voor het vaststellen van anatomische oriëntatiepunten in het beeld of in een of meer gemarkeerde beeldgebieden uit te voeren. Het uiteindelijk gebruikte algoritme hangt af van het onderzoeksgebied. De selectie van het te gebruiken algoritme kan ofwel aan de zijde van de beeldverwerkingseenheid 5 zelf worden uitgevoerd, zodra hiervoor de te evalueren localizer-beeldopname beschikbaar is, ofwel kan hij eventueel bij overeenkomstige aanduiding van het op te nemen onderzoeksgebied door de arts aan de zijde van de installatie vooraf ingesteld worden.

Problemen ontstaan in het bijzonder in het kader van de correcte en reproduceerbare instelling van het sagittale vlak bij wervelkolomopnamen in het totale wervelko-10 lomgebied, dus zowel in het gebied van de halswervelkolom, de borstwervelkolom als ook de lendewervelkolom. Om bij dergelijke onderzoeken een zo exact mogelijke exacte vlakbepaling uit te voeren, voorziet een voordelige verdere uitvoering van de gedachte van de uitvinding erin dat de wervelkolom of een wervelkolomsegment zodanig wordt opgenomen dat het met vloeistof gevulde ruggenmergkanaal zich in het locali-15 zer-beeld bevindt, waarbij de localizer-beeldopname zodanig plaatsvindt dat het met vloeistof gevulde gebied optisch wordt geaccentueerd, in het bijzonder helderder wordt weergegeven. Hieraan ligt de gedachte ten grondslag dat een toereikend exacte positie-respectievelijk vlakbepaling op basis van het de wervelkolom in het midden passerende ruggenmergkanaal mogelijk is. Om dit voor de automatische beeldevaluatie bruikbaar 20 verwerkbaar te kunnen opnemen, wordt het localizer-beeld zodanig opgenomen dat het vloeistof- of liquorgebied duidelijk helderer dan de omgeving wordt weergegeven. Hiertoe dient een overeenkomstige instelling van de opnameparameters voor de opna-mesequentie te worden gekozen. De effectieve meettijd bij dergelijke localizer-opnamen moet in het gebied van circa één seconde liggen.

25 Voor de vlakbepaling worden op doelmatige wijze ten minste twee op afstand van elkaar liggende transversale beeldvlakken van de opgenomen localizer-beeldopname met betrekking tot de grijswaardeverdeling of de helderheidsverdeling geëvalueerd en aan de hand van de zich door de overeenkomstig de uitvinding voorgestelde, het ruggenmergkanaal optisch accentuerende opnametechniek in de ten minste 30 twee transversale beeldvlakken ontstane grijswaarde- of helderheidsmaxima het sagitta le vlak bepaald. Voor een zo nauwkeurig mogelijke vlakbepaling kan de grijswaarde-of helderheidsverdeling ook in meer dan twee transversale beeldvlakken worden bepaald. Aan de hand van de grijswaarde- of helderheidsmaxima, die bij een ideale posi 1 028397- 4 tionering van de patiënt alsmede een anatomisch ideale, ongekromde wervelkolom op één lijn liggen, kan dan door bepaling van de maximapositie de overeenkomstige sagittate positie of het overeenkomstige sagittale vlak exact worden bepaald.

Onder bepaalde omstandigheden kan het geval optreden, bijvoorbeeld bij een 5 kanteling of verkromming van de wervelkolom, dat binnen een beeldvlak in het gebied van het ruggenmergkanaal twee of zelfs meer grijswaarde- of helderheidsmaxima binnen het geaccentueerde met vloeistof gevulde gebied van één enkel transversaal beeldvlak aanwezig zijn. Dit kan ook met het onderzoeksgebied en de positie van de vlakken samenhangen, bijvoorbeeld bij een opname in het gebied van de halswervelkolom en 10 een positie van het transversale beeldvlak dichtbij de overgang naar de schedel van de patiënt. In dit geval is het doelmatig wanneer uit de twee of meer grijswaarde- of helderheidsmaxima een gemiddelde maxima-waarde, eventueel bij overeenkomstige weging van de afzonderlijke maxima, wordt gevormd, welke gemiddelde maxima-waarde aansluitend in de vlakbepaling wordt opgenomen.

15 In het bijzonder bij een gegeven kanteling van de wervelkolom, bijvoorbeeld als gevolg van een iets onnauwkeurige positionering van de patiënt in de installatie, of van een anatomisch veroorzaakte wervelkolomverkromming, kan het voorkomen dat de maxima of de gemiddelde maxima-waarden niet zoals in het ideale geval op een gemeenschappelijke verbindingslijn liggen. In een dergelijk geval wordt de verbindings-20 lijn respectievelijk daaruit resulterend het eigenlijke sagittale vlak door interpolatie binnen de ter beschikking staande, te verwerken maxima bepaald.

Naast in het bijzonder het onderzoek van de wervelkolom is echter de bepaling van het sagittale vlak ook bij de opname van andere objecten belangrijk, genoemd wordt bijvoorbeeld een knieonderzoek. In een dergelijk geval wordt de automatische 25 sagittale-vlak-bepaling overeenkomstig de uitvinding op doelmatige wijze door vaststelling van de achterste condylen van het dijbeenbot als anatomische oriëntatiepunten uitgevoerd. Voor de vlakbepaling wordt daarbij op doelmatige wijze eerst een beide condylen verbindende lijn bepaald, waaruit de de positie van het sagittale vlak bepalende loodlijn wordt bepaald. Hier vindt dus de vlakbepaling op basis van een patroonher-30 kenning en anatomische oriëntatiepunten plaats, waarbij hier een andere parameterin-stelling met betrekking tot de localizer-beeldopname wordt gekozen.

Primair vindt hier de localizer-opname in de vorm van een Tl-meting en -evaluatie plaats.

1 0283 67-_ 5

Verder is het doelmatig wanneer overeenkomstig de uitvinding naast het sagittale vlak ook het coronale vlak bij het onderzoeksgebied automatisch wordt bepaald. Bij een wervelkolomonderzoek wordt daarbij het coronale vlak bij voorkeur aan de hand van een in hoofdzaak omgekromd wervelkolomgebied vastgesteld, wat met het oog op 5 de van huis uit gegeven S-vorm van de wervelkolom primair in het gebied van de borstwervelkolom, die over een toereikend segment in hoofdzaak rechtlijnig verloopt, mogelijk is. In het geval van een knieonderzoek vindt de coronale-vlak-bepaling op doelmatige wijze aan de hand van de tussen de beide condylen vaststelbare verbindingslijn plaats. In elk geval is het van voordeel wanneer in de bepaling van het corona-10 le vlak ook de vastgestelde positiedata van het sagittale vlak worden opgenomen respectievelijk daarmee rekening wordt gehouden.

Om te waarborgen dat het onderzoeksgebied in het bijzonder in het geval van de wervelkolomopname ook daadwerkelijk het totale voor de automatische vlakbepaling relevante gebied toont, moet de localizer-beeldopname op doelmatige wijze met een 15 laagdikte van 40 mm tot 100 mm, in het bijzonder tussen 60 mm en 80 mm plaatsvinden. Het gaat dus om een coronale opname van een dikke laag, via welke wordt gewaarborgd dat in het bijzonder in het geval van de wervelkolom ondanks de wervelko-lomkromming het gemiddeld circa maximaal 1 cm in diameter dikke ruggenmergka-naal op grond van de gekozen laagdikte in het beeld wordt opgenomen.

20 Naast de werkwijze overeenkomstig de uitvinding heeft de uitvinding verder be trekking op een magneetresonantie-installatie, die respectievelijk waarvan de beeldop-name-eenheid voor automatische vlakbepaling in de zin van de hierboven beschreven werkwijze is uitgevoerd.

Verdere voordelen, maatregelen en bijzonderheden van de uitvinding blijken uit 25 het hieronder beschreven uitvoeringsvoorbeeld alsmede aan de hand van de tekeningen.

Figuur 1 toont een magneetresonantie-installatie overeenkomstig de uitvinding, gevormd voor het uitvoeren van de werkwijze overeenkomstig de uitvinding, in de vorm van een principeweergave,

Figuur 2 toont een principeweergave van een opgenomen wervelkolomgebied 30 met geaccentueerd raggenmergkanaal en een grijswaarde- of helderheidsprofiel in een eerste transversaal beeldvlak,

Figuur 3 toont de weergave uit figuur 2 met een grijswaarde- of helderheidsver-deling in een tweede transversaal beeldvlak, 1028397- ·♦ 6

Figuur 4 toont de weergave uit figuur 3 met een grijswaarde- of helderheidsver-deling in een derde transversaal beeldvlak,

Figuur 5 toont de bepaling van de positie van het mediosagittale-laag-vlak aan de hand van de vastgestelde maxima.

5 Figuur 1 toont een magneetresonantie-installatie 1 overeenkomstig de uitvinding, omvattend het onderzoeksdeel 2, waarin de patiënt wordt ingeschoven, alsmede een het totale installatiebedrijf besturende besturingsinrichting 3 met geïntegreerde beeldver-werkingseenheid 4, die voor de beeldopname- als ook voor het beeldverwerkings- en -evaluatiebedrijf en ook voor het uitvoeren van de hieronder beschreven werkwijze 10 overeenkomstig de uitvinding is uitgevoerd. Verder is een monitor 5 voorzien, waaraan gegenereerde beelden worden afgegeven.

De beeldverwerkingsinrichting 4 is voor het uitvoeren van de werkwijze overeenkomstig de uitvinding voor de automatische sagittale-vlak-bepaling uitgevoerd. Hiertoe wordt eerst een localizer-beeldopname in de vorm van een coronale single shot 15 turbo spinecho localizer-opname van een dikke laag uitgevoerd. Deze vindt plaats in coronale instelling met een laagdikte van bijvoorbeeld 60 — 80 mm en eventueel met vaste laagpositie, dat wil zeggen zonder handmatige laagpositionering. Het field of view, dus het beeldopnamegebied, komt overeen met gebruikelijke nuttige metingen, maar kan ook iets kleiner zijn, al naar gelang het op te nemen onderzoeksgebied. Bij 20 grote te verwachten wervelkolomkrommingen kan echter ook een groter field of view worden ingesteld.

Voor het opnemen van de wervelkolom onder weergave van het ruggenmergka-naal of myelon in optisch geaccentueerde, voor de latere beeldevaluatie noodzakelijke weergave worden de bedrijfsparameters voor de beeldopname op overeenkomstige wij-25 ze ingesteld. Voor een snelle beeldopname wordt een TE-waarde van circa 500 ms ingesteld, een spectrale vetverzadigingsinstelling kan in de regel vervallen, om de meting snel te maken, zonder dat de beeldkwaliteit hieronder lijdt.

Na opname van de zeer korte localizer-meting, waarvan de effectieve meettijd circa 1 seconde bedraagt, wordt het bij wijze van voorbeeld in figuur 2 getoonde beeld 30 verkregen. Dit wordt nu met het oog op de vaststelling van het sagittale vlak automatisch aan de zijde van de beeldverwerkingsinrichting 4 geëvalueerd. Voor dit doeleinde worden in verschillende transversale beeldvlakken de grijswaarde- of intensiteits- of 1028397- 4 7 helderheidsprofielen van de beeldpunten van het digitale beeld vastgesteld en geëvalueerd.

Figuur 2 toont het grijswaarde- of intensiteitsprofiel VI, dat bij een evaluatie van de pixelinhouden tot het transversale beeldvlak BI werd bepaald. Duidelijk vertoont 5 zich in het gebied van het ruggenmergkanaal S betrokken op de positie van het beeldvlak BI een sterke piek PI respectievelijk een uitgesproken maximum, waarvan de positie op de het beeldvlak BI aanduidende lijn is aangegeven en met Ml is gekenmerkt.

Figuur 3 toont het opgenomen localizer-beeld LB uit figuur 2, waarbij hier voor 10 een tweede beeldvlak B2, weergegeven door de overeenkomstige transversale lijn, eveneens de grijswaarde- of helderheidsverdeling V2 wordt vastgesteld. Ook hier vertoont zich in het gebied van het ruggenmergkanaal S een uitgesproken piek P2 met een maximum M2 op de aangegeven positie op de lijn van het beeldvlak B2.

Op overeenkomstige wijze wordt zoals in figuur 3 met betrekking tot het locali-15 zer-beeld LB bij het beeldvlak B3 zoals door de lijn gekenmerkt te werk gegaan. Hier tonen zich in het gebied van het ruggenmergkanaal S echter twee uitgesproken pieken P3a en P3b, die beide tot een maximum M3a en M3b leiden. Uit deze beide maxima M3 a en M3b wordt, eventueel door verschillende weging (bijvoorbeeld volgens de sterkte van de pieken), een gemiddelde maxima-waarde M3 bepaald, deze is op de lijn 20 naar het transversale vlak B3 ingetekend.

Aan de hand van figuur 5 wordt nu zichtbaar hoe de positie van het sagittate vlak uit de maxima wordt bepaald. Getoond is weer het localizer-beeld LB, waarbij bij de betreffende beeldvlakken BI, B2 en B3 de betreffende maxima Ml, M2 en M3 zijn weergegeven. In het getoonde voorbeeld liggen alle drie de maxima Ml, M2 en M3 bij 25 benadering op een gemeenschappelijke verbindingslijn L, die gelijktijdig het loodrecht daarop staande sagittale vlak definieert. Op de beschreven wijze kan derhalve automatisch en snel het midden van het wervelkolomsegment en de kanteling van het optimale sagittale verloop van het sagittale vlak door overeenkomstige vaststelling van de inten-siteits- of grijswaardemaxima en eventueel door gewogen algoritmische evaluatie van 30 de afzonderlijke profielen worden bepaald. De vastgestelde laagpositie van het midden van het wervelkolomsegment en de eventuele kanteling worden aansluitend op het ge-bruiksprotocol voor een navolgende laagbeeldopname gekopieerd. Dat wil zeggen, het op deze wijze bepaalde mediosagittale verloop van het ruggenmergkanaal en daarmee 1 028397- 4 8 het midden van de sagittale laaggeleiding dienen als instelparameter voor verdere beeldopnamen.

Zoals beschreven liggen de in figuur 5 getoonde maxima Ml, M2 en M3 idealiter bij benadering op een verbindingslijn L. Voor het geval dat de wervelkolom sterteer 5 gekromd of gekanteld is, zullen de maxima niet beslist op een gemeenschappelijke lijn liggen, maar verschoven ten opzichte daarvan. Er vindt een lijnbepaling plaats door interpolatie, eventueel gewogen, dat wil zeggen de positie van afzonderlijke maxima kan verschillend sterk in het interpolatie-algoritme opgaan, om de lijn L en daaruitvol-gend de positie van het sagittale vlak SE te bepalen.

10 Aan de hand van de bepaalde positieparameters voor het sagittale vlak SE is het ook denkbaar, om de positie van het coronale vlak ten opzichte van het onderzoeksgebied te bepalen. Voor wervelkolomopnamen komt dit primair bij het onderzoek van relatief rechtlijnige, in verregaande mate ongekromde wervelkolomsegmenten zoals de borstwervelkolom in aanmerking, het coronale vlak verloopt loodrecht ten opzichte van 15 het sagittale vlak.

1 028397-

Claims

4

1. Werkwijze voor automatisch bepalen van het sagittate vlak van een door middel van een magneetresonantie-inrichting te onderzoeken gebied van een object, met 5 het kenmerk, dat een in hoofdzaak coronale localizer-beeldopname van het onderzoeksgebied wordt opgenomen, aan de hand waarvan door een automatische beeldeva-luatie aan de zijde van de beeldverwerkingseenheid van de magneetresonantie-inrichting het sagittate vlak wordt bepaald.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de vlakbepaling op basis van een analyse van de grijswaardeverdeling of helderheidsverdeling in het beeld of in een of meer gemarkeerde beeldgebieden of een patroonherkenningsanalyse voor het vaststellen van anatomische oriëntatiepunten in het beeld of in een of meer gemarkeerde beeldgebieden plaatsvindt. 15

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat het in het beeld op te nemen objectgebied de wervelkolom of een wervelkolomsegment met het met vloeistof gevulde ruggenmergkanaal is, waarbij de localizer-beeldopname zodanig plaatsvindt, dat het met vloeistof gevulde gebied optisch wordt geaccentueerd, in het bijzon- 20 der helderder wordt weergegeven.

4. Werkwijze volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat voor de vlakbepaling in ten minste twee op afstand van elkaar liggende transversale beeldvlakken de grijswaardeverdeling of helderheidsverdeling wordt bepaald en aan de hand van de grijswaarde- 25 of helderheidsmaxima het sagittate vlak wordt bepaald.

5. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat de grijswaarde- of helderheidsverdeling in meer dan twee transversale beeldvlakken wordt bepaald.

6. Werkwijze volgens conclusie 4 of 5, met het kenmerk, dat bij twee of meer grijswaarde- of helderheidsmaxima binnen het geaccentueerde met vloeistof gevulde gebied van een transversaal beeldvlak een gemiddelde maxima-waarde wordt gevormd, die in de vlakbepaling wordt opgenomen. 1 028397- 4

7. Werkwijze volgens een van de conclusies 4 tot en met 6, met het kenmerk, dat het sagittale vlak aan de hand van een de vastgestelde maxima, eventueel gemiddelde maxima-waarden, van de afzonderlijke beeldvlakken verbindende of aan de hand van 5 hun positie door interpolatie vastgestelde lijn wordt bepaald.

8. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat het in het beeld op te nemen objectgebied de knie is, waarbij de automatische bepaling van het sagittale vlak door vaststelling van de achterste condylen van het dijbeenbot als anatomische 10 oriëntatiepunten plaatsvindt.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, met het kenmerk, dat voor de vlakbepaling eerst een beide condylen verbindende lijn wordt vastgesteld, waarbij de de positie van het sagittale vlak bepalende loodlijn wordt bepaald. 15

10. Werkwijze volgens een van de vorige conclusies, met het kenmerk, dat naast het sagittale vlak ook het coronale vlak automatisch wordt bepaald.

11. Werkwijze volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat bij een wervelkolom- 20 onderzoek het coronale vlak aan de hand van een in hoofdzaak ongekromd wervelko- lomgebied wordt vastgesteld.

12. Werkwijze volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat het coronale vlak aanvullend aan de hand van de vastgestelde positiedata van het sagittale vlak wordt vastge- 25 steld.

13. Werkwijze volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat bij een knie-onderzoek het coronale vlak aan de hand van de tussen de beide condylen vaststelbare verbindingslijn wordt bepaald. 30

14. Werkwijze volgens een van de vorige conclusies, met het kenmerk, dat de localizer-beeldopname met een laagdikte van 40 mm tot 100 mm, in het bijzonder tussen 60 mm en 80 mm wordt opgenomen. 1028397- * A η

15. Magneetresonantie-installatie, uitgerust voor het uitvoeren van de werkwijze volgens een van de conclusies 1 tot en met 14. 1 02 83 97-