PL200149B1 - Sposób scalania wielu rolek z wielokrotnymi zwojami papieru na urządzeniu scalającym - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób scalania wielu ro- lek z wielokrotnymi zwojami papieru, na urz adzeniu scala- j acym, podczas formowania drukowanych wyrobów wielo- arkuszowych. W sposobie tym najpierw zestawia si e razem rolki sk ladowe, potrzebne przy produkcji wyrobów drukowa- nych, w odpowiednich miejscach mocowania urz adzenia scalaj acego, przy czym ka zda rolka posiada zwój papieru, z którego formuje si e arkusze sk ladowe wyko nczonych drukowanych wyrobów wieloarkuszowych. Nast epnie dopa- sowywuje si e, w miejscu ustawiania wspó lliniowo sci, wpro- wadzaj ace kody wydrukowane na zwoju pierwszej rolki z odpowiadaj acymi im kodami kontrolnymi wydrukowanymi na zwojach innych rolek sk ladowych, nak ladaj ac na siebie poszczególne arkusze, z powi azanymi zmiennymi danymi, w uformowanym drukowanym wyrobie wieloarkuszowym. Po czym rozpoczyna si e cykl roboczy urz adzenia scalaj a- cego trwaj acy dot ad a z wszystkie drukowane wyroby wielo- arkuszowe, z kodami kontrolnymi nadrukowanymi na nich, zako ncz a si e. W nast epnej operacji odrzuca si e drukowane wyroby wieloarkuszowe z kodami kontrolnymi wydrukowa- nymi na nich, i ko nczy si e scalanie powi azanych ze sob a zwojów, formuj ac drukowane wyroby wieloarkuszowe z powi azanymi zmiennymi i czynnymi danymi, przy czym, drukowanie kodów kontrolnych na ka zdym zwoju wykonuje si e przed zestawianiem razem rolek przy urz adzeniu scala- j acym. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób scalania wielu rolek z wielokrotnymi zwojami papieru na urządzeniu scalającym.

Wynalazek ten odnosi się do łączących się i scalających, wielokrotnie zwiniętych zwojów, lub wielokrotnie złożonych arkuszy, materiałów piśmiennych. W szczególności wynalazek ten dotyczy sposobu scalania różnych arkuszy ze zmiennymi danymi, albo z wizerunkami nadrukowanymi na nich, tak żeby uformować produkt drukowany wieloarkuszowy. Chociaż produkt drukowany wieloarkuszowy jest specyficznie opisany w odniesieniu do zawierającej personalia, lub indywidualnie adresowanej, korespondencji pocztowej, w zamierzeniu określeniem produktu drukowanego wieloarkuszowego objęto, bez ograniczania się tylko do tego, takie wyroby wieloarkuszowe jak bloki książkowe biletów loteryjnych, instrukcje komputerowe drukowane w programach użytkowych ze zmiennymi danymi, produkcję książek, produkcję opakowań pocztowych i korespondencję pocztową adresowaną.

W przemyśle poligraficznym jest dobrze znane scalanie zwojów papieru, z różną treś cią nadrukowaną, do formowania wykończonego kompletnego wyrobu. Taka technika scalania obejmuje wytwarzanie formularzy handlowych, książek, czasopism i prasy. Taki proces jest znacznie łatwiejszy wtedy, gdy prawidłowe scalanie jest niezbędne w celu zapewnienia, że strony są ułożone we właściwej kolejności, a treść, która jest drukowana na każdym zwoju, jest niezmienna. Na przykład, jeżeli występuje błąd, albo niewspółliniowość, w nałożonym zwoju, zawierającym strony od 1 do 8, na zwój zawierający strony od 9 do 16, pierwszy zwój może być po prostu wysuwany do przodu dopóki ponownie nie zostanie osiągnięta strona 1 i scalanie może być kontynuowane. Treść drukowana na każdej stronie 1 jest identyczna. Jednakże, takie dostrajanie nie byłoby możliwe, gdyby scalane zwoje były ze zmiennymi danymi nadrukowanymi na nich, ponieważ każdy zestaw stronic podlegający scaleniu musi zawierać zmienne dane, które są powiązane ze sobą w jakiś sposób, na przykład strona 1 mogłaby być arkuszem, lub oddzielną kopertą z adresem danego osobnika, która musi być prawidłowo scalona ze zwojem zawierającym arkusze przeznaczone do wydzielenia, które także zawierają wcześniej wydrukowane dane odnoszące się do tej samej osoby.

Innym zastosowaniem dla tego procesu byłoby scalanie bankowych zestawień stanu rachunków, drukowanych na oddzielnych arkuszach, gdzie występuje druga i trzecia strona dalszego ciągu, które to strony muszą być scalone ze stroną tytułową, na której widnieje nazwisko klienta i jego adres. W trakcie niniejszego procesu, strony mog ą być drukowane w kolejnoś ci przez komputer na cią g ł ym materiale piśmiennym, z kodem kreskowym lub innym identyfikatorem nadrukowanym na górze. Kiedy w urzą dzeniu scalającym, które rozdziela strony, kod kreskowy wykaże, że następna strona będzie dalszym ciągiem strony lub stron, nastąpi faktyczne zatrzymanie biegu. Te strony będą scalane i następnie bieg urządzenia będzie kontynuowany. Większość zestawień stanu rachunków mogłaby być jednostronicowymi zestawieniami. To mogłoby mieć dalsze zastosowanie, do wyciągów z rachunków bankowych kart kredytowych.

Innym zastosowaniem byłoby scalanie, przez towarzystwa ubezpieczeń na życie i towarzystwa emerytalne, rocznych zestawień stanu rachunków polis dla osób, które mają więcej niż jedną polisę w poszczególnym towarzystwie. Obecnie, oddzielne zestawienia są przesył ane do każ dego posiadacza poszczególnej polisy, co skutkuje wielokrotną korespondencją pocztową przesyłaną od tego samego towarzystwa do tej samej osoby. Istnieje potrzeba dostarczania jednego zestawienia różnych polis z sumaryczną informacją na jednej stronie, z oddzielnymi arkuszami na bieżącą wartość, na płatność, albo dodane roczne premie, dla każdej poszczególnej polisy, tak żeby wszystko to scalić i wysłać do poszczególnego właściciela w jednej korespondencji przesyłanej pocztą.

Innym wyrobem jest zestaw korespondencyjny ze swobodną wkładką, taki jak na przykład opisywany w moim międzynarodowym zgłoszeniu patentowym WO-A-9321022. W ogólności, usunięcie części z pooddzieranymi resztkami, wzdłuż jednego boku zestawu korespondencyjnego, pozwala na swobodne wyciąganie arkusza wewnętrznego, lub arkuszy wewnętrznych, które są inaczej łączone z zestawem. Podstawowa struktura swobodnej wkładki korespondencyjnej może zawierać przednie i tylne arkusze zewnętrzne, które stanowią kopertę, oraz wewnętrzne arkusze, na przykład z formularzami handlowymi. Wewnętrzne arkusze mogą, na przykład, być rozcinane matrycą, albo mogą być usuwane okrawki po obu ich stronach, tak że linie klejowe służące do łączenia z zewnętrznymi arkuszami, które są normalnie klejone wzdłużnie po czterech bokach wzdłuż połączenia ich z częścią okrawkową, biegnąc w poprzek zwoju nie są dołączone do arkuszy wewnętrznych.

PL 200 149 B1

Znane jest to, że zestaw wieloarkuszowy jest zbudowany z licznych zwojów, które są normalnie wcześniej zadrukowywane oraz poddawane podczas scalania kolejno następującym po sobie różnorodnym zabiegom, poprzecznego i wzdłużnego usuwania okrawków, klejenia, nadcinania i perforacji. Jak opisano w dokumencie US-A-3,339,827, rozmaite informacje mogą być nanoszone na wewnętrzne arkusze, które mogą być przenoszone przez kalkę przy pomocy odpowiednich urządzeń odciskających, albo uformowane jako część spodniej strony jednego z arkuszy koperty, albo jako oddzielny arkusz, albo powstające jako reakcja na odcisk wykonywany na dwóch przylegających do siebie arkuszach. Zestaw kopertowy jest składany w trybie bezpośrednim w linii technologicznej ciągłej; drukowany, scalany, klejony, perforowany krzyżująco się i składany na maszynie do zbierania, a następnie odłączany od linii technologicznej tam gdzie koperty są adresowane.

Szczególnym problemem, występującym przy wytwarzaniu zestawów korespondencyjnych zawierających personalia, jest wydajne i dokładne scalanie wieloarkuszowego zestawu korespondencyjnego. Każdy arkusz musi być prawidłowo ustawiony w linii z powiązanym z nim arkuszem pochodzącym z innego zwoju papierowego, na różnych stanowiskach. Ten problem nie jest zbyt trudny, jeżeli są strony w ilości wystarczającej dla ilości wymaganych stron do wydrukowania na pojedynczej rolce. Przy rozpoczynaniu produkcji operator ręcznie ustawia w linii każdy zwój, w którym każdy arkusz, z którego zamierza się formować zestaw korespondencji pocztowej, jest pozycjonowany we wł a ś ciwym miejscu na urządzeniu scalającym, tak żeby wtedy, gdy zestaw korespondencji pocztowej jest formowany, wszystkie powiązane ze sobą arkusze były prawidłowo nakładane na każdy inny i pozycjonowane wewnątrz zestawu korespondencji pocztowej. Operacja jest dużo trudniejsza tam, gdzie występuje wymaganie odnośnie ilości rolek, a więc gdzie wymaga się łączenia świeżej rolki z końcem zakończonej rolki. Ponadto, jest to znacznie trudniejsze, jeżeli każda rolka ma na sobie zmienne dane, takie jak nazwiska i adresy wydrukowane na niej, z danymi na jednej rolce powiązanymi z danymi na innych rolkach; kiedy jest to przypadek wieloarkuszowego zestawu korespondencji pocztowej zawierającego personalia, wymaganie odnośnie ścisłego, dokładnego i wydajnego scalania, jest konieczne do spełnienia, a dotychczas było to trudne do zagwarantowania.

Jak zaznaczono wyżej, to dokładne scalanie różnych zwojów jest także możliwe do zastosowania do różnych zadrukowanych pól, takich jak na przykład rachunki za usługi, zdjęcia korespondencyjne, i tym podobne. Chociaż zostały zasugerowane do tego scalania różniące się między sobą rozwiązania, występują problemy z rozpoczynaniem i zatrzymywaniem urządzenia scalającego dla wysuszenia kleju, oraz problemy z nieefektywnym klejeniem powiązanych ze sobą arkuszy.

Odnośnie sposobu i urządzenia, występuje oczywiste wymaganie dotyczące wydajnego scalania wieloarkuszowych zwojów powiązanych ze sobą materiałów piśmiennych, tak żeby uformować z nich kompletny wyrób. Wymaganie ś cisł ego i dokł adnego scalania jest specyficznie zwią zane z każ dym zawierającym personalia wyrobem, albo z wyrobem ze zmiennymi danymi. Występuje tam szczególna potrzeba systemu nanoszenia personaliów, wbudowanego w proces technologiczny wytwarzania zestawów przesyłek pocztowych; potrzebny jest sposób, który zapewnia umieszczanie zmiennych danych, takich jak nazwiska i adresy na poszczególnych zwojach, i scala te powiązane ze sobą zwoje w ścisły i dokładny sposób, tak żeby utworzyć wieloarkuszowy wyrób, który zawiera personalia na dwóch lub więcej arkuszach. Jednym ze sposobów do uzyskania tego jest wykorzystywanie systemu wielokrotnego odwzorowania, wbudowanego w proces technologiczny przetwarzania na urządzeniu scalającym, jednakże nanoszenie personaliów jest ograniczone do ilości głowic odwzorowujących, występujących w urządzeniu scalającym, i może być bardzo kosztowne zwielokrotnianie stronic z personaliami.

Jeden przykład zastosowania tych wielokrotnych głowic odwzorowujących jest zawarty w dokumencie US 5,608,639, który mówi o problemach formowania wieloczęściowego drukowanego wyrobu, ze zmiennymi danymi na jednej lub więcej jego części, przy użyciu kamery, włączonej w procedurę scalania, do sprawdzania prawidłowości scalanych arkuszy. Dokument ten opisuje także stosowanie systemów odwzorowujących w procedurze scalania, do nanoszenia zmiennych danych. Ten wbudowany odwzorowujący system wymaga niezależnego zespołu odwzorowującego dla każdego zwoju, który jest z naniesionymi zmiennymi danymi.

Dokument US 5,915,089 podaje udoskonalony system w stosunku do tamtego z dokumentu US 5,608,639, w którym jest dodatkowy układ przetwarzania danych wprowadzony do istniejących tam systemów, służący do dopasowywania i weryfikacji, żeby scalane arkusze były łączone prawidłowo. Ten system pozwala na wykonywanie dodatkowych zabiegów, takich jak powodowanie etykietowania i porcjowania, na zewnątrz układu dopasowywania i weryfikacji.

PL 200 149 B1

Podobnie do rozwiązania opisywanego wyżej, dokument US 5,707,055 mówi o problemach połączonych ze scalaniem wielu arkuszy, występujących przy włączaniu do systemu scalania układu weryfikacji. Ten układ weryfikacji wykorzystuje kamerę odwzorowującą, umieszczoną w urządzeniu scalającym, po to żeby monitorować arkusze podlegające scalaniu i zapewniać, że jest uzyskiwane dokładne scalanie.

Pomimo, że powyższe odkrycia dostarczają systemów i sposobów do wytwarzania drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, one jednak robią to przez włączanie układów weryfikacji do procedury scalania, tak żeby potwierdzać, że scalany wyrób zawiera tylko wymagane arkusze wchodzące w jego skład. One robią to w połączeniu z odwzorowywaniem zmiennych danych na poszczególnych arkuszach podczas procedury scalania i następnie przez wykorzystywanie technik weryfikacyjnych do zapewniania utrzymywania się prawidłowości scalania. Użycie tych wbudowanych układów odwzorowania i weryfikacji wymaga specyficznego sprzętu komputerowego do uzyskiwania wymaganego efektu, a w przypadku wbudowanego odwzorowywania wymaga jedynego w swoim rodzaju urządzenia odwzorowującego łączonego z każdym zwojem papieru, na który zmienne dane podlegają naniesieniu. To wymaga kosztownego inwestowania w sprzęt komputerowy i w konserwację wymaganych urządzeń.

Występuje więc zapotrzebowanie na sposób, który umożliwia wydajne scalanie wielu zwojów, ze zmiennymi danymi wydrukowanymi na nich, bez wymagania stosowania wielokrotnych głowic odwzorowujących lub układów weryfikacji.

Sposób scalania wielu rolek z wielokrotnymi zwojami papieru, na urządzeniu scalającym, podczas formowania drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, polegający na tym, że najpierw zestawia się razem rolki składowe, potrzebne przy produkcji wyrobów drukowanych, w odpowiednich miejscach mocowania urządzenia scalającego, przy czym każda rolka posiada zwój papieru, z którego formuje się arkusze składowe wykończonych drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, następnie dopasowywuje się w miejscu ustawiania współliniowości, wprowadzające kody wydrukowane na zwoju pierwszej rolki z odpowiadającymi im kodami kontrolnymi wydrukowanymi na zwojach innych rolek składowych, nakładając się na siebie poszczególne arkusze, z powiązanymi zmiennymi danymi, w uformowanym drukowanym wyrobie wieloarkuszowym, po czym rozpoczyna się cykl roboczy urządzenia scalającego trwający dotąd aż wszystkie drukowane wyroby wieloarkuszowe, z kodami kontrolnymi nadrukowanymi na nich, zakończą się, w następnej operacji odrzuca się drukowane wyroby wieloarkuszowe z kodami kontrolnymi wydrukowanymi na nich, i kończy się scalanie powiązanych ze sobą zwojów, formując drukowane wyroby wieloarkuszowe z powiązanymi zmiennymi i czynnymi danymi, według wynalazku charakteryzuje się tym, że drukowanie kodów kontrolnych na każdym zwoju wykonuje się przed zestawianiem razem rolek przy urządzeniu scalającym.

Na przynajmniej dwóch zwojach z czynnymi danymi nadrukowuje się zmienne dane, które są powiązane ze sobą, przy czym drukowanie zmiennych danych wykonuje się również przed mocowaniem rolek na urządzeniu do scalania.

Sposób według wynalazku zawiera dodatkowe zabiegi, w których zatrzymuje się scalanie rolek składowych jednego zwoju z jednej rolki składowej, która ma wyprowadzony odsłonięty kod, łączy się drugi zwój z nową rolką do istniejącego zwoju starej rolki, przy czym ułatwia się łączenie zwojów dopasowując kody wprowadzające drugiego zwoju na nowej rolce do kodów wyprowadzających pierwszej rolki. Dopasowuje się parametry pracy urządzenia scalającego do zakończenia scalania powiązanych ze sobą rolek, po czym odrzuca się drukowane wyroby z widzialnymi kodami kontrolnymi, przy czym drukuje się wyprowadzające kody kontrolne po tym jak czynne dane zostały wprowadzone wcześniej do mocującej rolki na urządzeniu scalającym, następnie łączy się kody wprowadzające z nowej rolki z kodami wyprowadzającymi starej rolki, wprowadza się łączenie nowej rolki do starej rolki, przez to umożliwia się wytwarzanie wielu wieloarkuszowych drukowanych wyrobów z czynnymi danymi, większych niż to możliwe przy pojedynczym zwoju z każdej rolki składowej.

Odrzuca się scalone wyroby wieloarkuszowe z kodami kontrolnymi drukowanymi na nich po zakończeniu scalania wyrobów bez kodów kontrolnych na tych wyrobach.

Liczba drukowanych kodów na wprowadzanych i wyprowadzanych częściach zwojów rolek składowych wiąże się z najdalej przesuwaną przez jakikolwiek jeden zwój jego miejsca umocowania do ustawienia współliniowości.

Zwoje na rolkach składowych kształtuje się z papieru takiego samego gatunku i typu albo z papieru innego gatunku lub typu takiego żeby scalony wieloarkuszowy wyrób miał arkusze składowe z powszechnie stosowanego typu papieru.

PL 200 149 B1

Dane czynne na każdym zwoju są zwykle tymi samymi nadrukowanymi danymi, ciągle powtarzanymi w regularnych odległościach wzdłuż zwoju. Tam gdzie są drukowane zmienne dane na zwojach, mogą one być nakładane na dane czynne, już po wydrukowaniu danych czynnych, i zwykle zawierają one informacje z personaliami, które są wymagane do scalenia z powiązaną z nimi informacją z personaliami na zwoju drugiej rolki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie widok poziomy z góry, linii produkcyjnej do drukowania informacji na zwoju papieru, według wynalazku, fig. 2 - schematycznie widok poziomy z góry, linii produkcyjnej, do zastosowania przy wytwarzaniu zestawu korespondencyjnego przesyłanego pocztą, przez scalanie zwojów z powiązanymi ze sobą informacjami, według wynalazku, fig. 3 - schemat drogi przebywanej przez papier, od dwóch różnych rolek do linii produkcyjnej, fig. 4 - schemat drogi przebywanej przez papier, od dwóch różnych rolek do linii produkcyjnej, pokazujący kody kontrolne widoczne na dwóch różnych zwojach papieru, a fig. 5 - rozwinięty widok perspektywiczny uformowanego zestawu korespondencyjnego, z wieloarkuszową wkładką i z widocznym kodem kontrolnym, według jednej z postaci wynalazku.

Chociaż niniejszy wynalazek dopuszcza możliwość występowania w wielu postaciach, został przedstawiony na rysunku, i następnie będzie opisywany, jeden zalecany przykład z opisem odniesionym do wytwarzania zestawu korespondencyjnego przesyłanego pocztą, zawierającego personalia, rozumiejąc, że niniejszy opis należy uważać jako zilustrowanie wynalazku, które zostało wykonane bez zamiaru ograniczania wynalazku do tej specyficznej zilustrowanej tu postaci.

Na figurze 1 jest naszkicowana prasa drukarska 1 wykorzystywana do drukowania wieloarkuszowych zestawów korespondencyjnych, albo formularzy zawierających jedno lub więcej pól ze zmiennymi danymi. Bieg materiału z nadrukiem jest zaprojektowany wokół gabarytu bazy danych, zawierającej zmienne dane i znany ciężar lub długość rolki papieru 2, które są przeznaczone do użycia w prasie drukarskiej. Posługując się informacją o rolce, może być wcześniej określana ilość drukowanych formularzy, które można uzyskać z jednej rolki, a także to czy łączyć dwie, albo więcej rolek, jeżeli będzie to konieczne, żeby wydrukować wszystkie zmienne dane. Opierając się na tym wstępnym obliczeniu, wyjściowa baza danych, zawierająca zmienne dane, może być rozdzielona na dwa pliki, lub więcej, jeśli jest to wymagane. Gdy następuje generowanie tych plików drukowania, dołączane są kody kontrolne (takie jak pokazane na fig. 4) przed zmiennymi danymi i po zmiennych danych. Ilość stronic, albo długość zwoju, z kodami kontrolnymi wydrukowanymi na nich, jest obliczana z odniesieniem do najdalszej odległości któregoś jednego ze zwojów, którą będzie on miał do przebycia na urządzeniu scalającym, od stanowiska rozwijania do punktu ustawiania współliniowości lub miejsca dopasowywania. Robi się to, korzystnie, bezpośrednio przed stanowiskiem formowania arkuszy na urządzeniu scalającym. Każdy zwój papieru, który będzie użyty przy przygotowywaniu zestawu korespondencyjnego, będzie miał wcześniej tę samą ilość kodów kontrolnych we wstępnym nadruku.

Dla wydrukowania każdego pliku drukowania, do stanowiska rozwijającego jest przedtem wprowadzana świeża rolka papieru 2, i wtedy zwój papieru 3 jest rozwijany z rolki 2 i przeprowadzany przez kolumny drukujące 4. Na nim są drukowane niezmienne informacje, lub dane czynne, i przechodzi on przez wbudowany układ odwzorowywania strumieniowego 5. Zmienne dane, poprzedzane przez kody kontrolne, oraz kody kontrolne występujące za nimi, są nanoszone na zwój i są suszone przy użyciu znanych konwencjonalnych procesów. Zwój jest następnie przeprowadzany przez stół przetwarzania 6, gdzie są wykonywane zabiegi matrycowego cięcia, przebijania dziurek linii dziurkowanych, perforacji, i tym podobne. Urządzenie 7 wizyjnego sprawdzania zwoju, poprzedza stanowisko nawijania 8, gdzie zwój jest ponownie zwijany w postać rolki, i pozwala na wzrokową inspekcję druku na zwoju. Docenione zostanie, że sposób według niniejszego wynalazku wykonuje drukowanie zmiennych danych i kodów kontrolnych, przed zestawianiem rolek przy urządzeniu scalającym.

Alternatywnie, zmienne dane mogą być drukowane w trybie rozłącznym, na przykład rolka po rolce w systemie nanoszenia zmiennych danych (nie pokazano), stosując na przykład drukowanie metodą osadzania jonów, drukowanie laserowe, i tym podobne, chociaż nawet i w tym układzie drukowania w trybie rozłącznym, drukowanie zmiennych danych jest wykonywane przed zamocowaniem powiązanych ze sobą rolek na urządzeniu scalającym lub zbierającym, tak żeby wykonać scalenie arkuszy potrzebnych do uformowania zestawu korespondencyjnego, albo podobnego drukowanego wyrobu wieloarkuszowego.

Na figurze 2 jest naszkicowane urządzenie scalające (8A), zaprojektowane z przeznaczeniem do wytwarzania 8 arkuszowego zestawu korespondencyjnego, to jest zestawu korespondencyjnego

PL 200 149 B1 z sześ cioma wkł adkami. Do takiego urzą dzenia jest potrzebnych 8 rolek papieru; na strukturę koperty zewnętrznej (2 rolki) i na sześć wkładek (6 rolek). Rolka papieru, pobrana ze stanowiska ponownego zwijania 8 prasy drukarskiej (fig. 1), jest wprowadzana do urządzenia scalającego 8A. W zależności od projektu i struktury gotowego zestawu korespondencyjnego rolka jest umieszczana przy jakimś jednym stanowisku rozwijania 9-14. Stanowiska 15 i 16 są wydzielone i umiejscowione z przeznaczeniem do rozwijania zwojów papieru formującego, odpowiednio, przednie i tylne płaty gotowej koperty.

Papier przechodzi od stanowisk rozwijania 9-14 przez stanowisko poprzedzającego cięcia 17, gdzie zwój jest przycinany, przez zespół usuwania okrawek 18, oraz opcjonalnie przez zaginak zakładki 19 ułatwiającej składanie arkuszy. Po zagięciu zakładki, scalane wkładki dołączane są do płatów koperty, tylnego 15 i przedniego 16, z których jeden ma nakładany klej dla uformowania koperty, przedtem zanim przejdzie przez suszarkę promiennikową 20 i przez zespół końcowego obcinania 21. Przycinane są boki dla usunięcia obrzeża z dziurkami prowadzącymi i wykonywane jest cięcie formujące pojedyncze koperty.

Odstęp od ostatniego stanowiska 21 cięcia i formowania arkuszy, do każdej poszczególnej rolki będzie zawsze pozostawał ten sam przy każdym biegu roboczym, ale będzie on różny dla poszczególnych stanowisk rozwijania. To usytuowanie jest określane terminem umiejscowienia ostatecznej współliniowości, albo umiejscowienia dopasowującego. Rolki mogą być umieszczane w jakimś jednym z wielu stanowisk rozwijania, albo powyż ej urzą dzenia scalają cego, albo z boku. Pozycja rolki, jako umieszczonej w określonym stanowisku rozwijania przy urządzeniu scalającym, będzie przesądzać o dł ugoś ci papieru, który jest odkryty na przestrzeni od rolki do stoł u urządzenia scalaj ą cego. Wybór, które stanowisko rozwijania ma być używane dla określonej rolki, jest dokonywany przed przebiegiem drukowania, ponieważ stanowiska rozwijania przesądzą ostatecznie o sortowaniu stronic w wykończonym wyrobie. Na przykład, odległość jaką papier przebywa od rolki 16 jest dużo mniejsza niż odległość przy rolce 9. Jest to pokazane na fig. 3, gdzie naszkicowano jedno indywidualne umiejscowienie, występujące w urządzeniu do scalania, używając przykładów rolki na stanowisku rozwijania 9 i rolki na stanowisku rozwijania 10, gdzie rolka 9 jest umieszczona powyż ej urzą dzenia do scalania, a rolka 10 z boku. W takim ukł adzie odległ o ść przebywana przez zwój papieru od punktu B na stanowisku rozwijania, do stołu urządzenia scalającego (punkt A), jest większa dla stanowiska rozwijania 10 niż dla stanowiska rozwijania 9.

Przy wydajnym scalaniu wieloarkuszowego zestawu korespondencyjnego z personaliami, informacja w punkcie A o zmiennych danych, na obu arkuszach musi być kompatybilna (niesprzeczna). Z figury 3 wynika, że odległość od A do B, to jest odległość, którą arkusz papieru przebywa, od pozostawania na rolce 9 do stołu urządzenia scalającego, jest dużo mniejsza niż odległość przebywana przez papier pozostający na rolce 10, dla osiągnięcia tej samej pozycji co ten pierwszy. W takim układzie jest bardzo trudno dokładnie ustawiać współliniowo wszystkie arkusze z dołączeń, z rolek z różnych stanowisk.

Do przezwyciężenia tego problemu może być stosowany kod kontrolny, drukowany przed zmiennymi danymi, na każdej rolce. Kody na początku zwoju zwane są „kodami wprowadzającymi. Ponieważ odległość od A do B jest większa dla rolki 10 niż dla rolki 9, widoczne jest, że ilość formularzy/zestawów korespondencyjnych, z widocznym kodem kontrolnym, będzie dużo mniejsza dla rolki 9 niż dla rolki 10. Biorąc pod uwagę uproszczony przypadek z fig. 3, gdzie dwie rolki z informacją kompatybilną są ustawiane współliniowo w pozycji A, może to być uzyskiwane przez pozycjonowanie formularzy z tym samym kodem wprowadzającym przy tym samym punkcie A. Dalej jest to wyjaśniane na fig. 4, gdzie ustawianie współliniowe wieloarkuszowego zestawu korespondencyjnego z personaliami jest uzyskiwane przez dopasowywanie kodu kontrolnego każdego z arkuszy w pozycji „A, z symbolem numerycznym 1. Jak jest to oczywiste z fig. 4, arkusz widoczny przy stanowisku rozwijania 10 ma kod kontrolny 16, podczas gdy kod kontrolny 13 (niepokazany) byłby widoczny przy stanowisku 9. Jak rozpatrywano uprzednio, ilość kodów kontrolnych na każdej rolce jest obliczana dla najdłuższej odległości A-B, którą jakiś jeden z arkuszy będzie miał do przebycia.

Ustawianie parametrów pracy, przez dopasowywanie kodów kontrolnych, jest nazywane „przygotowywaniem. Skoro tylko zwoje z różnych rolek są ustawione współliniowo przy użyciu metody kodów kontrolnych, rozpoczynana jest produkcja i wszystkie zestawy korespondencyjne z widocznymi kodami kontrolnymi zostają wybrakowane. Ostatni zestaw korespondencyjny, z widocznym kodem kontrolnym na zewnątrz, pokazuje operatorowi start tak zwanych „danych czynnych. W przypadkach, gdzie jest wystarczająca ilość papieru na pojedynczej rolce dla wykonania pracy, to tylko raz kody kontrolne są potrzebne do stosowania. Na zwoju znajduje się nadrukowany końcowy numer kodu i ta

PL 200 149 B1 sekwencja nie jest kontynuowana dla całej długości zwoju. Kody kontrolne są używane specjalnie dla „przygotowywania fazy scalania, a gotowe wieloarkuszowe produkty z zawartymi w nich danymi czynnymi (to jest wyroby, które będą sprzedawane) nie będą mieć widocznych kodów kontrolnych.

Jednakże, w dużej ilości przypadków, wytwarzanie zestawów korespondencyjnych z personaliami wymaga przyłączania świeżej rolki papieru do rolki istniejącej. Kiedy występuje przyłączanie świeżych rolek, istotne jest żeby każda z nich była przyłączana tak, żeby na końcu scalania wszystkich zwojów było uzyskiwane dokładne ustawienie współliniowe. Wynalazek zapewnia to przez drukowanie kodu kontrolnego zarówno po czynnych danych jak i przed czynnymi danymi. Kod kontrolny przy końcu rolki papieru jest nazywany „kodem wyprowadzającym. Kiedy następuje przyłączanie nowej rolki do rolki zakończonej, scalanie jest zatrzymywane gdy pierwszy kod wyprowadzający na rolce 16 znajduje się w umiejscowieniu ostatecznej współliniowości. Każda rolka będzie mieć odsłaniany swój własny jednoznaczny kod.

Skończona rolka jest usuwana i zastępowana nową rolką, która będzie miała tę samą sekwencję kodów wprowadzających co kody wyprowadzające na starej rolce. Nowa rolka jest rozwijana dopóki kod wprowadzający na nowej rolce nie będzie taki sam jak kod wyprowadzający na starej rolce, i w tym stanie rzeczy jest cięty cały zwój. Te dwa zwoje, z tymi samymi kodami, są wtedy nakładane na siebie i łączone. Proces jest powtarzany dla każdej rolki, każdej która będzie przyłączana w punkcie dla tamtej rolki określonym jednoznacznym kodem. Znowu, podobnie do początkowego „przygotowywania, skoro tylko produkcja zostaje wznowiona wszystkie zestawy korespondencyjne z widocznymi sekwencjami kodów, jak na fig. 5, są usuwane. Po ich usunięciu trwa teraz wytwarzanie scalonych zestawów korespondencyjnych, z personaliami i z danymi czynnymi. Proces ten jest normalną procedurą scalania, przebiegającą poza stosowaniem kodów kontrolnych do dokładnego dopasowywania powiązanych ze sobą rolek. Docenione zostanie, że sposób według niniejszego wynalazku nie włącza w procedurę, stosowania wraz z urządzeniem scalającym, wielokrotnych głowic odwzorowujących, po to żeby dokonywać nanoszenia zmiennych danych podczas scalania. Zwoje są wprowadzane do urządzenia scalającego już ze zmiennymi danymi wydrukowanymi na nich.

Następujący dalej przykład daje zarys sytuacji, w której wymaga się wykonania 100.000 zestawów korespondencyjnych z personaliami, zawierających sześć wkładek. Po przeanalizowaniu będących do dyspozycji rolek papieru, maksymalna ilość wydrukowanych formularzy, wyliczona z jednej rolki, wynosi 20.000 sztuk. Wynika z tego, że pięć rolek papieru jest wymaganych dla ukończenia produkcji jednego formularza, oraz czterdzieści rolek na całość. Każdy zestaw pięciu rolek odpowiada albo jednej wkładce do zestawu korespondencyjnego, albo części struktury kopertowej, i jako taki jest umieszczany w określonej pozycji na urządzeniu scalającym. Wszystkie z tych pozycji znajdują się albo powyżej, albo z boku urządzenia scalającego 8A, tak że odległość od rolki do punktu współliniowego ustawiania, zmienia się od rolki do rolki. Należy zauważyć, że odległości zawarte w tabeli mają tylko charakter ilustracyjny i zmieniać się będą przy różnych wdrożeniach i/lub różnych urządzeniach scalających.

Numer rolki	Odległość od rolki (punkt B) do punktu współliniowego ustawiania w stopach (metry)
16	20 (6)
15	40 (12)
14	60 (18)
13	50 (15)
12	80 (24)
11	70(21)
10	100 (30)
9	90 (27)

Kiedy podłącza się świeże zwoje, istotne jest żeby każdy był podłączony tak, by przy ostatecznym nałożeniu na siebie wszystkich zwojów uzyskać dokładne ustawienie współliniowe. Sekwencja kodów kontrolnych musi być wcześniej określona zależnie od długości stronicy, to jest zależnie od tego czy stronica ma 6(15,24 cm), czy 4(10,16 cm), i tak dalej. Stosując, na przykład, rolkę 10 i ciąg liczbowy

PL 200 149 B1 dla kodu kontrolnego, podczas gdy jest wymagane 100 stóp (30 m) papieru, to jest to równoznaczne z: 100*12 (100*30,48 cm); 200*6 (200*15,24 cm); i tak dalej. Zatem każdy zwój musi mieć 100 albo 200, kolejnych liczb umieszczonych przed stronicami, i po stronicach, z danymi czynnymi. Przy końcu biegu każdej z rolek, urządzenie do scalania jest zatrzymywane przy pierwszym z numerów kontrolnych rolki 16 znajdującym się w punkcie ostatecznego zestawiania, w umiejscowieniu ostatecznej współliniowości. Każdy zakończony zwój posiada teraz swój własny jednoznaczny numer wyeksponowany na końcu zwoju. Rolka 16 będzie na przykład miała odkrytą liczbę 20, rolka 15 na przykład 40, i tak dalej aż do rolki 10 z liczbą 100. Rolka 9 będzie miała 90. Należy zwrócić uwagę, że ponieważ urządzenie do scalania jest zatrzymane w punkcie ostatecznego zestawiania, to każda sekwencja liczb dla poszczególnych rolek musi być wystarczająco długa żeby kody kontrolne biegły od stanowiska rozwijania do punktu ostatecznego zestawiania.

Świeże zwoje będą także mieć ciąg liczbowy na początku i każdy zwój będzie odkrywany dopóki numer nowego zwoju nie będzie taki jak numer odkryty na zwoju kończonym. Te dwa numerowane zwoje są wtedy nakładane na siebie i wzajemnie łączone. Jak tylko produkcja zostaje rozpoczęta, zestawy korespondencyjne z widoczną sekwencją liczbową zostają usunięte, i teraz ponownie są w produkcji scalane zestawy korespondencyjne z danymi czynnymi. Ten proces musi być stosowany, ponieważ na różnych etapach, w kierunku długości urządzenia scalającego, różne zwoje będą mieć różne łączenia, punkty klejowe, i tak dalej.

Chociaż sposób jest opisany w odniesieniu do wytwarzania zawierających personalia zestawów korespondencji pocztowej, z włączonymi w nie zmiennymi danymi, sposób ten może być stosowany przy wytwarzaniu każdego wieloarkuszowego wyrobu, takiego jak te wymienione następujące, ale bez zamiaru ograniczania się tylko do nich: bloki książkowe biletów loteryjnych, instrukcje komputerowe drukowane w programach użytkowych ze zmiennymi danymi, produkcja książek, produkcja opakowań pocztowych i korespondencja pocztowa adresowana. Dodatkowe urządzenie zaginające, usytuowane przy końcu urządzenia scalającego, pozwoli na wykorzystywanie tego sposobu w wytwarzaniu książek z personaliami, i tym podobnych. Użycie kodów, wprowadzających i wyprowadzających, ułatwia podczas scalania dopasowywanie powiązanych ze sobą zwojów. Kody kontrolne, według niniejszego wynalazku, nie są stosowane przy weryfikacji procesu technologicznego podczas scalania, a raczej tylko do przygotowywania biegu scalania.

Ponieważ odwzorowywanie zmiennych danych na poszczególnych arkuszach jest wykonywane przed procedurą scalania, możliwe jest, stosując sposób według niniejszego wynalazku, wykorzystywanie pojedynczego urządzenia odwzorowującego do odwzorowywania danych na wielokrotnych rolkach papieru. Odwzorowywanie może być wykonywane podczas drukowania każdej rolki, przy pomocy włączonego w układ drukowania urządzenia odwzorowującego, albo alternatywnie, przez wydrukowanie każdej rolki i następnie przepuszczanie ich, rolka po rolce, przez układ odwzorowujący. We wszystkich przypadkach zmienne dane są nanoszone przed scalaniem rolek w urządzeniu scalającym. Ponieważ wykonywanie odwzorowywania występuje przed scalaniem, sposób według niniejszego wynalazku wymaga zmniejszonej ilości głowic odwzorowujących, w porównaniu z systemami według dotychczasowej techniki, a wytwarzanie wyrobów z zawartymi w nich personaliami jest bardziej efektywne pod względem kosztowym niż praktykowane uprzednio. Możliwe jest aby w układ scalający włączyć system weryfikacji dla zapewnienia, że jest uzyskiwane dokładne scalanie, mimo że stosowanie sposobu według niniejszego wynalazku udowodniło, że nie jest to wymagane.

Claims (6)

1. Sposób scalania wielu rolek z wielokrotnymi zwojami papieru, na urządzeniu scalającym, podczas formowania drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, polegający dotychczas na tym, że najpierw zestawia się razem rolki składowe, potrzebne przy produkcji wyrobów drukowanych, w odpowiednich miejscach mocowania urządzenia scalającego, przy czym każda rolka posiada zwój papieru, z którego formuje się arkusze składowe wykończonych drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, następnie dopasowuje się, w miejscu ustawiania współliniowości, wprowadzające kody wydrukowane na zwoju pierwszej rolki z odpowiadającymi im kodami kontrolnymi wydrukowanymi na zwojach innych rolek składowych, nakładając na siebie poszczególne arkusze, z powiązanymi zmiennymi danymi, w uformowanym drukowanym wyrobie wieloarkuszowym, po czym rozpoczyna się cykl roboczy urządzenia scalającego trwający dotąd aż wszystkie drukowane wyroby wieloarkuszowe, z kodami

PL 200 149 B1 kontrolnymi nadrukowanymi na nich, zakończą się, w następnej operacji odrzuca się drukowane wyroby wieloarkuszowe z kodami kontrolnymi wydrukowanymi na nich, i kończy się scalanie powiązanych ze sobą zwojów, formując drukowane wyroby wieloarkuszowe z powiązanymi zmiennymi i czynnymi danymi, znamienny tym, że drukowanie kodów kontrolnych na każdym zwoju wykonuje się przed zestawianiem razem rolek przy urządzeniu scalającym.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że na co najmniej dwóch zwojach z czynnymi danymi nadrukowuje się zmienne dane, które są powiązane ze sobą, przy czym, drukowanie zmiennych danych wykonuje się również przed mocowaniem rolek na urządzeniu do scalania.

3. Sposób scalania wielu rolek z wielokrotnymi zwojami papieru, na urządzeniu scalającym, podczas formowania drukowanych wyrobów wieloarkuszowych, określony zastrzeżeniem nr 1 oraz zastrzeżeniem nr 2, zawierający zabiegi, w których zatrzymuje się scalanie rolek składowych jednego zwoju z jednej rolki składowej, która ma wyprowadzony odsłonięty kod, łączy się drugi zwój z nową rolką do istniejącego zwoju starej rolki, przy czym ułatwia się łączenie zwojów dopasowując kody wprowadzające drugiego zwoju na nowej rolce do kodów wyprowadzających pierwszej rolki, dopasowuje się parametry pracy urządzenia scalającego do zakończenia scalania powiązanych ze sobą rolek, po czym odrzuca się drukowane wyroby z widzialnymi kodami kontrolnymi, znamienny tym, że drukuje się wyprowadzające kody kontrolne po tym jak czynne dane zostały wprowadzone wcześniej do mocującej rolki na urządzeniu scalającym, łączy się kody wprowadzające z nowej rolki z kodami wyprowadzającymi starej rolki, wprowadza się łączenie nowej rolki do starej rolki, przez to umożliwia się wytwarzanie wielu wieloarkuszowych drukowanych wyrobów z czynnymi danymi, większych niż to możliwe przy pojedynczym zwoju z każdej rolki składowej.

4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że odrzuca się scalone wyroby wieloarkuszowe z kodami kontrolnymi drukowanymi na nich po zakoń czeniu scalania wyrobów bez kodów kontrolnych na tych wyrobach.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że liczba drukowanych kodów na wprowadzanych i wyprowadzanych częściach zwojów rolek skł adowych wiąże się z najdalej przesuwaną przez jakikolwiek jeden zwój jego miejsca umocowania do ustawienia współliniowości.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że zwoje na rolkach składowych kształtuje się z papieru takiego samego gatunku i typu albo z papieru innego gatunku lub typu takiego ż eby scalony wieloarkuszowy wyrób miał arkusze składowe z powszechnie stosowanego typu papieru.