PL195286B1

PL195286B1 - Sposób wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu oraz pakiet blach do wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z dużą liczbą kanałów drożnych dla substancji płynnych

Info

Publication number: PL195286B1
Application number: PL99344367A
Authority: PL
Inventors: Robert Diewald; Manfred Vierkötter
Original assignee: Emitec Emissionstechnologie
Priority date: 1998-06-04
Filing date: 1999-05-28
Publication date: 2007-08-31
Also published as: WO1999062635A1; CN1116114C; DE19825018A1; JP2002516758A; RU2215164C2; EP1091805A1; EP1091805B1; CN1304335A; JP4384812B2; PL344367A1; US6449843B2; ID28722A; MY118954A; US20010015087A1; ES2181487T3; KR20010052562A; AU4266899A; KR100572903B1; DE59902208D1

Abstract

1.Sposób wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z duza liczba kanalów, skladajacego sie z duzej liczby przynajmniej czesciowo ksztaltowanych przestrzennie warstw blach, w którym: przynajmniej jeden stos uklada sie z co najmniej czesciowo ksztal- towanych warstw blach, kazdy stos do uksztaltowania pakietu blach zagina sie wzdluz odpowiednio wybranej linii giecia tak, aby obszary blachy rozdzielone linia giecia przylegaly do siebie, kazdy z pakie- tów blach utrzymuje sie nieruchomo w srodkowej czesci formy za pomoca urzadzenia do zwijania i przez wzgledny ruch obrotowy tego urzadzenia w odniesieniu do nieruchomej formy odpowiednio ksztaltuje sie pakiety tworzac korpus o strukturze plastra miodu, znamienny tym, ze w etapie zaginania kazdy stos (27) do uksztal- towania pakietu (1, 2, 3) blach zagina sie na siebie samego wzdluz odpowiednio wybranej linii giecia (21, 22, 23) tak, ze pakiet (1, 2, 3) blach obejmuje zaokraglony pierwszy obszar skrajny (30) oraz drugi obszar skrajny (31) naprzeciwko pierwszego obszaru . . . . . . . . . . . . 9. Pakiet blach do wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z duza liczba kanalów droznych dla substancji plynnych, zawierajacy duza liczbe co najmniej czesciowo ksztaltowanych warstw blach, ulozonych warstwami i nastepnie zagietych wzdluz wspólnej dla nich linii giecia do zetkniecia sie dwóch obszarów blachy usytuowanej w srodku pakietu, rozdzielonych linia giecia, przy czym kazdy z pakietów charakteryzuje sie zaokraglonym pierwszym obszarem skrajnym oraz przeciwleglym do niego drugim obszarem skrajnym, utworzonym przez pierwszy odcinek skrajny idrugi odcinek skrajny, znamienny tym, ze pierwszy odcinek skrajny (32) obejmuje pierwsza powierzchnie czolowa (35), zas drugi odcinek skrajny (33) obejmuje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób oraz pakiet blach do wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z dużą liczbą kanałów drożnych dla substancji płynnych.

Znane są metalowe korpusy o strukturze plastra miodu, stosowane jako konstrukcje, na powierzchni których osadzane są katalizatory. Korpus taki zbudowany jest z dużej liczby co najmniej częściowo odpowiednio uformowanych warstw blach, kształtujących strukturę komórek. Liczne przykłady sposobów wykonywania korpusów o strukturze plastra miodu znane sąnp. z opisów US-PS 4 923 109, WO 90/03220, EP 0322 566 i WO 94/01660.

Opis WO 97/00725 dotyczy wykonania elementu konstrukcyjnego o strukturze plastra miodu, zawierającego dużą liczbę kanałów przepuszczalnych dla płynów, zbudowanego z wielu warstw co najmniej częściowo odpowiednio ukształtowanych blach, formujących strukturę komórek. W opracowaniu tym proponuje się, aby co najmniej jeden stos utworzony był z dużej liczby co najmniej częściowo ukształtowanych warstw blach. Każdy stos, w celu przekształcenia go w pakiet, kształtowany jest przez zginanie wzdłuż odpowiednio wybranej linii prostej, aż do zetknięcia się dwóch obszarów powierzchni blachy, usytuowanych po zakończeniu gięcia wewnątrz pakietu, rozdzielonych linią gięcia. Poszczególne pakiety blach umieszczane są w formie, której kształt wewnętrzny odwzorowuje zarys gotowego korpusu o strukturze plastra miodu. Każdy stos ustawiany jest nieruchomo wzdłuż krawędzi zagięcia w centralnej części formy, w przyrządzie umożliwiającym przeprowadzenie zwijania. Następnie wszystkie stosy blach, wraz z mocującym je przyrządem, wprawiane są w ruch obrotowy względem nieruchomej formy, dzięki czemu w następstwie zwijania przyjmują pożądany zwarty kształt korpusu o strukturze plastra miodu. Tak przygotowany korpus o strukturze plastra miodu umieszczany jest następnie w płaszczu w postaci rury. Kolejny sposób wykonywania korpusów o strukturze plastra miodu znany jest z opisu patentowego WO 97/00135.

W następnej operacji technologicznej korpus o strukturze plastra miodu łączony jest na stałe z płaszczem zewnętrznym w kształcie rury metodą lutowania. Istota tej operacji sprowadza się do zlutowania obszarów skrajnych poszczególnych warstw blach z płaszczem zewnętrznym korpusu. W przypadku korpusu o strukturze plastra miodu wykonywanego opisaną metodą istnieje niebezpieczeństwo, że w następstwie gięcia stosów wzdłuż odpowiednio dobranej krawędzi, prowadzącego do całkowitego zetknięcia się dwóch obszarów tej samej powierzchni blachy usytuowanej po zakończeniu gięcia w środku stosu i następnie formowania stosów w korpus o strukturze plastra miodu, w obszarze styku poszczególnych blach z płaszczem zewnętrznym w kształcie rury, blachy te na stosunkowo długich odcinkach obwodu płaszcza zostaną z nim połączone w następstwie lutowania, podczas gdy inne warstwy blach połączone będą metodą lutowania tylko na stosunkowo krótkich odcinkach styku z płaszczem zewnętrznym. Tak wykonane połączenie korpusu o strukturze plastra miodu z płaszczem zewnętrznym kryje w sobie niebezpieczeństwo, że korpus ten pod wpływem naprężeń mechanicznych i cieplnych ulegnie uszkodzeniu. W szczególności istnieje niebezpieczeństwo, że połączenie lutowane między poszczególnymi warstwami blach przynajmniej częściowo ulegnie zniszczeniu.

Wychodząc z powyższych przesłanek, w przedstawionym wynalazku podstawowym założeniem sformułowanym w odniesieniu do wykonania korpusu o strukturze plastra miodu jest wytworzenie bardziej równomiernego połączenia lutowanego z płaszczem w kształcie rury.

Kolejnym celem wynalazku jest zaproponowanie dla korpusu o strukturze plastra miodu najbardziej odpowiedniej konstrukcji pakietu blach.

Przedmiotem wynalazku jest zatem sposób wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu zdużą liczbą kanałów, składającego się z dużej liczby przynajmniej częściowo kształtowanych przestrzennie warstw blach, w którym:

- przynajmniej jeden stos układa się z co najmniej częściowo kształtowanych warstw blach,

- każdy stos do ukształtowania pakietu blach zagina się wzdłuż odpowiednio wybranej linii gięcia tak, aby obszary blachy rozdzielone linią gięcia przylegały do siebie,

- każdy z pakietów blach utrzymuje się nieruchomo w środkowej części formy za pomocą urządzenia do zwijania i przez względny ruch obrotowy tego urządzenia w odniesieniu do nieruchomej formy odpowiednio kształtuje się pakiety tworząc korpus o strukturze plastra miodu.

Istota wynalazku polega na tym, że w etapie zaginania każdy stos do ukształtowania pakietu blach zagina się na siebie samego wzdłuż odpowiednio wybranej linii gięcia tak, że pakiet blach obejmuje zaokrąglony pierwszy obszar skrajny oraz drugi obszar skrajny naprzeciwko pierwszego obszaru skrajnego, który jest utworzony przez pierwszy odcinek skrajny oraz drugi odcinek skrajny stosu, przy

PL 195 286 B1 czym pierwsza powierzchnia czołowa pierwszego odcinka skrajnego tworzy z płaszczyzną środkową pierwszy kąt, zaś druga powierzchnia czołowa drugiego odcinka skrajnego tworzy z płaszczyzną środkową drugi kąt, przy czym pierwszy kąt jest mniejszy niż drugi kąt.

W jednym z korzystnych wariantów realizacji sposobu według wynalazku podczas zaginania stosu w pierwszym odcinku skrajnym dopuszcza się znacznie większe względne przemieszczenie warstw blach niż w drugim odcinku skrajnym. W szczególnie korzystnym przypadku podczas zaginania warstwy blach stosu w strefie drugiego odcinka skrajnego w zasadzie nie zmienia się ich wzajemnego położenia.

W kolejnym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku podczas zaginania stos w obszarze między drugim odcinkiem skrajnym a linią gięcia mocuje się nieruchomo.

W następnym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku warstwy blach układa się tak, że druga powierzchnia czołowa stosu w obszarze drugiego odcinka skrajnego przebiega prostopadle do kierunku wzdłużnego stosu.

W dalszym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku przynajmniej jeden stos układa się z większej liczby co najmniej częściowo ukształtowanych warstw blach zasadniczo całkowicie nakładających się na siebie.

W innym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku w formie umieszcza się co najmniej dwa pakiety blach ustawione zaokrąglonym pierwszym obszarem skrajnym w obszarze środkowym i skierowane promieniowo na zewnątrz oraz przy takim ustawieniu unieruchomione w przyrządzie do zwijania w taki sposób, że patrząc w kierunku wzdłuż obwodu pierwszy odcinek skrajny i drugi odcinek skrajny usytuowane są na przemian względem siebie.

W kolejnym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku przyjęty kierunek obrotu przyrządu do zwijania dobiera się tak, że każdy z pakietów blach zagina się względem odpowiednich osi gięcia, przebiegających w zasadzie równolegle do linii gięcia stosu oraz usytuowanych w sąsiedztwie odpowiedniego odcinka zewnętrznej warstwy blachy, leżącego pomiędzy drugim odcinkiem skrajnyma zaokrąglonym obszarem skrajnym.

Przedmiotem wynalazku jest również pakiet blach do wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z dużą liczbą kanałów drożnych dla substancji płynnych, zawierający dużą liczbę co najmniej częściowo kształtowanych warstw blach, ułożonych warstwami i następnie zagiętych wzdłuż wspólnej dla nich linii gięcia do zetknięcia się dwóch obszarów blachy usytuowanej w środku pakietu, rozdzielonych linią gięcia, przy czym każdy z pakietów charakteryzuje się zaokrąglonym pierwszym obszarem skrajnym oraz przeciwległym do niego drugim obszarem skrajnym, utworzonym przez pierwszy odcinek skrajny i drugi odcinek skrajny, charakteryzujący tym, że pierwszy odcinek skrajny obejmuje pierwszą powierzchnię czołową, zaś drugi odcinek skrajny obejmuje drugą powierzchnię czołową, przy czym pierwsza powierzchnia czołowa tworzy z płaszczyzną środkową pierwszy kąt, a druga powierzchnia czołowa tworzy z płaszczyzną środkową drugi kąt, zaś pierwszy kąt jest mniejszy niż drugi kąt. W korzystnym wariancie realizacji pakietu blach według wynalazku drugi kąt wynosi około 90°.

W sposobie według wynalazku każdy stos, użyty do wykonania pakietu blach, poddawany jest operacji gięcia wzdłuż odpowiednio dobranej linii prostej tak, aby po zakończeniu tej operacji pakiet blach tworzył pierwszy zagięty obszar skrajny oraz przylegający do niego drugi obszar skrajny stosu. Zaginanie stosu blach wzdłuż linii gięcia w celu utworzenia pakietu wykonywane jest przy tym w ten sposób, że drugi obszar skrajny utworzony jest przez pierwszy odcinek skrajny oraz drugi odcinek skrajny stosu. Pierwszy odcinek skrajny obejmuje pierwszą powierzchnię czołową. Drugi odcinek skrajny obejmuje drugą powierzchnię czołową. Pierwsza powierzchnia czołowa oraz druga powierzchnia czołowa tworzą łącznie powierzchnię czołową drugiego obszaru skrajnego pakietu blach. Powierzchnie czołowe są nachylone względem siebie. Pierwsza powierzchnia czołowa tworzy wraz z płaszczyzną środkową, którą stanowi np. środkowa warstwa blachy pakietu, której obszary skrajne po operacji gięcia stykają się ze sobą, pierwszy kąt α. Druga powierzchnia czołowa tworzy z płaszczyzna środkową kąt β. W przypadku kątów β i α chodzi o kąty zawarte między tworzącymi je powierzchniami. Kąty te są tak dobrane, że pierwszy kąt α jest mniejszy niż drugi kąt β. Osiąga się to w ten sposób, że podczas zaginania warstwy blach przy pierwszym odcinku skrajnym przemieszczają się względem siebie znacznie bardziej, niż przy drugim odcinku skrajnym. Zasadniczo drugi obszar skrajny pakietu blach uformowany jest niesymetrycznie.

Poszczególne pakiety blach są następnie utrzymywane nieruchomo w przyrządzie do gięcia usytuowanym w centralnym obszarze formy i pod wpływem względnego ruchu obrotowego przyrządu do gięcia doginane odpowiednio do kształtu formy, w celu utworzenia korpusu o strukturze plastra miodu.

PL 195 286 B1

Niespodziewanie okazało się, że korpusy o strukturze plastra miodu, wytwarzane zgodnie ze sposobem według wynalazku, odznaczają się stosunkowo równomiernym rozmieszczeniem krawędzi warstw blach, co umożliwia znacznie bardziej równomierne wykonanie połączeń lutowanych korpusu o strukturze plastra miodu z płaszczem zewnętrznym w kształcie rury. Dzięki temu, że korpus o strukturze plastra miodu może być bardziej równomiernie polutowany, przez co uzyskać można większą jego niezawodność w eksploatacji.

Korzystnie w operacji kształtowania stosu blach w odniesieniu do pierwszego odcinka skrajnego stosuje się znacznie większe względne przemieszczenie warstw blach niż dla drugiego skrajnego ich odcinka. Zwłaszcza podczas gięcia połączonego ze zwijaniem warstwy blach tworzące stos w obszarze drugiego odcinka skrajnego w zasadzie pozostają unieruchomione. W efekcie uzyskuje się to, że drugi odcinek skrajny pakietu blach w zasadzie zachowuje pierwotny kształt pakietu tworzącego stos. Odpowiednio do liczby stosów blach użytych do skonstruowania korpusu o strukturze plastra miodu jak również odpowiednio do zamierzonego kształtu korpusu możliwe jest również łączenie stosów blach o różnym ukształtowaniu ich obszarów skrajnych. Przez zestawianie pakietów blach o różnej konfiguracji jak również przez odpowiednie ukształtowanie drugiego odcinka skrajnego podczas operacji gięcia połączonego ze zwijaniem stosu poprawiać można niezawodność użytkową korpusu o strukturze plastra miodu.

Dla uproszczenia wykonania korpusu o strukturze plastra miodu zapewnia się, aby przynajmniej podczas gięcia stosu przynajmniej w jednym obszarze między drugą krawędzią a linią gięcia był on unieruchomiony. Można to zrealizować np. przez zamocowanie drugiego odcinka skrajnego stosu w odpowiednim zacisku. Sposób zamocowania może być również tak skonstruowany, aby dopuszczał możliwość przemieszczania się poszczególnych warstw blach.

Korzystnie stos może być skonstruowany w ten sposób, że warstwy blach układane są tak, aby druga powierzchnia czołowa stosu w obszarze drugiego odcinka skrajnego przebiegała prostopadle do jego kierunku wzdłużnego. W szczególności do utworzenia korpusu o strukturze plastra miodu stosuje się trzy tego typu stosy blach.

W kolejnym korzystnym rozwiązaniu co najmniej jeden stos spośród większej ich liczby złożony jest z blach co najmniej częściowo ukształtowanych przestrzennie, zaś warstwy blach w zasadzie całkowicie przylegają do siebie.

Odpowiednio do innego korzystnego wariantu realizacji sposobu według wynalazku w formie umieszcza się co najmniej dwa pakiety blach. Zaokrąglony obszar skrajny każdego z pakietów umieszcza się w środkowej części formy. Każdy pakiet skierowany jest w kierunku promieniowym od osi formy, jak to już wiadomo z opisu WO 97/00725. Pakiety blach utrzymywane są w stałym położeniu, zamocowane w przyrządzie do ich zwijania. Pakiety blach usytuowane są w formie tak, aby patrząc w kierunku obwodu pierwszy odcinek skrajny oraz drugi odcinek skrajny pakietów rozmieszczone były na przemian. Takie umieszczenie pakietów blach w formie ma tę zaletę, że operacja gięcia każdego z pakietów przebiega w taki sam sposób. Dzięki temu osiąga się również to, że krawędzie poszczególnych warstw blach w poszczególnych pakietach, patrząc w kierunku obwodowym, są bardziej równomiernie rozmieszczone.

W kolejnym korzystnym wariancie sposobu według wynalazku, kierunek, w jakim obraca się przyrząd do zwijania jest tak dobrany, aby każdy z pakietów blach był zwijany wokół odpowiedniej osi, która zasadniczo jest usytuowana równolegle do linii gięcia i przebiega między drugim odcinkiem skrajnym warstwy blachy a odcinkiem zaginanego obszaru skrajnego zewnętrznej warstwy blachy.

Zgodnie z kolejnym wariantem sposobu według wynalazku, do wykonania korpusu o strukturze plastra miodu stosuje się pakiet blach zawierający dużą liczbę kanałów, drożnych dla substancji płynnych. Pakiet blach składa się z dużej liczby blach, co najmniej częściowo odpowiednio ukształtowanych przestrzennie, ułożonych warstwami i następnie poddanych operacji gięcia wzdłuż krawędzi, wspólnej dla wszystkich blach. Pakiet obejmuje zagięty pierwszy obszar skrajny oraz drugi obszar skrajny położony naprzeciwko pierwszego obszaru skrajnego. Drugi obszar skrajny jest utworzony przez pierwszy odcinek skrajny i drugi odcinek skrajny. Pakiet blach odznacza się tym, że pierwszy odcinek skrajny posiada pierwszą powierzchnię czołową, a drugi odcinek skrajny - odpowiednio drugą powierzchnię czołową, przy czym pierwsza skrajna powierzchnia czołowa tworzy z płaszczyzną środkową pierwszy kąt α, a druga skrajna powierzchnia czołowa tworzy z płaszczyzną środkową drugi kąt β, przy czym pierwszy kąt α jest niniejszy niż drugi kąt β. Tak ukształtowany pakiet blach jest szczególnie przydatny do wykonania korpusu o strukturze plastra miodu. Pakiet blach, odpowiednio do sposobu przedstawionego w opisie WO 97/00725 lub w opisie WO 97/00135, może być wraz z innymi pakietaPL 195 286 B1 mi o odpowiednim kształcie użyty do uformowania metodą zwijania korpusu o strukturze plastra miodu, przy czym uzyskany tym sposobem korpus odznacza się krawędziami skrajnymi blach, szczególnie równomiernie rozmieszczonymi na obwodzie, co umożliwia wykonanie stosunkowo równomiernego połączenia metodą lutowania korpusu o strukturze plastra miodu z zewnętrznym płaszczem stanowiącym jego osłonę w kształcie rury. Korzystnie pakiet blach ukształtowany jest tak, że drugi kąt β wynosi ok. 90°.

Dalsze szczegóły oraz zalety sposobu według wynalazku jak również pakietu według wynalazku wyjaśniono na przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego przedstawionego na rysunkach poniżej. Na rysunku przedstawiono:

Figura 1. Stos blach przedstawiony schematycznie, w widoku perspektywicznym

Figura 2. Pakiet blach przedstawiony schematycznie, w widoku perspektywicznym

Figura 3. Przyrząd wraz z trzema pakietami blach przygotowanymi do zwijania, przedstawiony schematycznie, w widoku z góry

Figury 4 i 5. Odpowiednie położenia chwilowe w procesie zwijania

Figura 6. Całkowicie zwinięty korpus o strukturze plastra miodu znajdujący się w formie

Figura 7. Powiększony szczegół X wg fig. 3

Figura 8. Przekrój przyrządu wg fig.1.

Figura 1 przedstawia schematycznie, w widoku perspektywicznym, stos blach 27. Stos 27 obejmuje dużą liczbę co najmniej częściowo ukształtowanych przestrzennie („strukturowanych”) warstw blach 28, 29. Stos w postaci przedstawionej na fig. 1 utworzono z blach gładkich 28 oraz z blach falistych 29. Blachy gładkie 28 oraz blachy faliste 29 ułożone są na przemian. Blachy gładkie28 oraz blachy faliste 29 w przedstawionym przykładzie przylegają do siebie całkowicie. Są one ułożone kolejno na sobie warstwami w ten sposób, że tworzą pryzmę o czworokątnej podstawie. Na fig. 1za pomocą linii kropkowo-kreskowej zaznaczono linię gięcia 21, wokół której stos 27 był zginany. Linia gięcia 21 przebiega w zasadzie przez środek stosu 27. W wyniku całkowitego zagięcia stosu 27 wokół linii gięcia 21 wykonano pakiet, co przykładowo przedstawione zostało na fig. 2. Pakiet blach 1 charakteryzuje się obszarem skrajnym 30. Obszar skrajny 30, sąsiadujący z linią gięcia 21, ma kształt zaokrąglony. Istotnym fragmentem pakietu 1 jest także drugi obszar skrajny 31. Drugi obszar skrajny 31 utworzony jest przez pierwszy odcinek skrajny 32 oraz drugi odcinek skrajny 33 stosu blach 27.

Pierwszy odcinek skrajny 32 posiada pierwszą powierzchnię czołową 35. Powierzchnia czołowa35 jest nachylona względem przeciwległego pierwszego obszaru skrajnego 30. Powierzchnia czołowa 35 tworzy z płaszczyzną środkową (34) kąt α. Drugi odcinek skrajny 33 posiada powierzchnię czołową 36. Powierzchnia czołowa 36 tworzy z płaszczyzną środkową kąt β. Jak pokazano na fig. 2, pierwszy kąt α jest mniejszy, a w szczególności znacząco mniejszy niż drugi kąt β. W przedstawionym przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego drugi kąt β wynosi ok. 90°.

Figura 3 przedstawia w widoku z góry rozmieszczenie trzech pakietów blach 1, 2, 3 w formie. Zaokrąglony pierwszy obszar skrajny 30 każdego z pakietów1, 2, 3 usytuowany jest w obszarze środkowym 7 formy 5. Pakiety blach1, 2, 3 rozstawione są promieniowo na zewnątrz od obszaru środkowego 7. Pakiety blach 1, 2, 3 umieszczone są tak, iż ich odcinki skrajne 32 i 33, obserwowane wzdłuż obwodu, rozmieszczone są na przemian.Formę otacza powierzchnia wzdłużna 11, której trzy prostokątne wycięcia przelotowe 8, 9 rozmieszczone są w przedstawionym przykładzie na obwodzie formy5 w jednakowych odstępach względem siebie. Forma połączona jest w jedną całość za pomocą nie pokazanego elementu złącznego, z wykorzystaniem kołnierza zewnętrznego 13 z płytą podstawy14, co przedstawiono na fig. 8. W płycie podstawy 14 wykonany jest otwór przelotowy 15, przez który może przechodzić stempel 16, połączony z wprawiającym go w ruch trzpieniem 17. Przekrój poprzeczny otworu 15 oraz stempla 16 usytuowany jest współosiowo z przekrojem poprzecznym otworu w formie 5. Wycięcia przelotowe 8, 9 i 10 utworzone są przez powierzchnie wzdłużne, które korzystnie, w kierunku poprzecznym, mają kształt wypukły, co widoczne jest na fig. 7. Korzystne jest przy tym zastosowanie na powierzchniach wzdłużnych 11, 12 warstwy poślizgowej 18, 19, wykonanej w tym przypadku z materiału ceramicznego.

Dla lepszej przejrzystości, zrezygnowano z pokazania urządzenia do zwijania pakietów blach 1, 2, 3, obracającego się wokół osi4 prostopadłej do płaszczyzny rysunku. Wskład urządzenia do zwijania pakietów wchodzą przyrządy do zwijania (trzpienie do zwijania blach) 24, 25 i 26 wprowadzane wotwory pakietów blach 1, 2, 3 i przemieszczające się w kierunku obrotu S podczas obrotu urządzenia do zwijania. Przyrządy do zwijania 24, 25 i 26 wprowadzane są w otwory pakietów blach 1, 2 i 3 znajdujące się w obszarze linii gięcia 21, 22 i 23.

PL 195 286 B1

Obrót przyrządów do zwijania 24, 25 i 26 wokół głównej osi obrotu 4 w kierunku S powoduje równomierne zwijanie pakietów 1, 2 i 3. Podczas operacji zwijania powierzchnie pakietów blach 1, 2 i 3 ślizgają się po powierzchniach 18 i 19 odpowiednich wycięć przelotowych 8, 9 i 10 wewnątrz formy. Poszczególne pakiety blach kształtowane są metodą zginania wokół osi gięcia 37, 38 i 39. Odpowiednie osie gięcia przebiegają zasadniczo równolegle do linii gięcia 21, 22 i 23, względnie równolegle do osi przyrządów do zwijania 24, 25 i 26. Sąsiadują one z odpowiednimi odcinkami 40 pomiędzy drugim odcinkiem skrajnym 33 i zaokrąglonym obszarem skrajnym 30 zewnętrznej warstwy blachy 41 każdego z pakietów blach 1, 2 i 3. Podczas operacji zwijania odpowiednie osie gięcia 37, 38 i 39 ulegają przemieszczeniu. Chwilowe położenie osi gięcia 37, 38 i 39 uwarunkowane jest długością obwodu pakietów blach 1, 2 i 3 poddawanych zwijaniu.

Podczas operacji zwijania następuje przemieszczanie się warstw blach 28i 29, w następstwie czego drugi obszar skrajny 31w konsekwencji dopasowuje się do wewnętrznego kształtu formy. Przemieszczanie się poszczególnych warstw blach 28, 29 jest przy tym takie, że powoduje ono równomierne rozmieszczenie skrajnych krawędzi odpowiednich warstw blach 28, 29 na obwodzie korpusu 6 o strukturze plastra miodu.

Opisane powyżej urządzenie, przy pomocy którego objaśniono sposób wytwarzania korpusów o strukturze plastra miodu zawierających duża liczbę kanałów drożnych dla substancji płynnych, stanowi preferowane rozwiązanie konstrukcyjne. Alternatywnie, przedstawiony sposób może być realizowany również przy wykorzystaniu urządzenia opisanego w opisie WO 97/00135 oraz przedstawionego tam sposobu. Treść przytoczonego opisu WO 97/00135 jak również DE 195 21 685.7 kwalifikuje się przy tym do wykorzystania w całości.

Wykaz przyjętych oznaczeń

1, 2,3

8, 9,10 11,12

18,19

21, 22, 23 24, 25, 26

37, 38, 39

Pakiety blach

Oś przyrządu

Forma

Korpus o strukturze plastra miodu

Obszar środka formy

Wycięcia przelotowe

Powierzchnie wzdłużne

Kołnierz zewnętrzny

Płyta

Otwór

Stempel

Trzpień wypychający

Warstwa poślizgowa

Linie gięcia

Przyrządy do zwijania (trzpienie do zwijania blach) Stos blach

Warstwa blachy gładkiej

Warstwa blachy falistej

Pierwszy obszar skrajny

Drugi obszar skrajny

Pierwszy odcinek skrajny

Drugi odcinek skrajny

Płaszczyzna środkowa

Pierwsza powierzchnia czołowa

Druga powierzchnia czołowa

Osie gięcia

Odcinek zwijanej blachy

Zewnętrzna warstwa blachy

Pierwszy kąt pochylenia

Drugi kąt pochylenia

Kierunek obrotu (zwijania)

Claims

1. Sposób wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z dużą liczbą kanałów, składającego się z dużej liczby przynajmniej częściowo kształtowanych przestrzennie warstw blach, w którym:

- każdy z pakietów blach utrzymuje się nieruchomo w środkowej części formy za pomocą urządzenia do zwijania i przez względny ruch obrotowy tego urządzenia w odniesieniu do nieruchomej formy odpowiednio kształtuje się pakiety tworząc korpus o strukturze plastra miodu, znamienny tym, że w etapie zaginania każdy stos (27) do ukształtowania pakietu (1, 2, 3) blach zagina się na siebie samego wzdłuż odpowiednio wybranej linii gięcia (21, 22, 23) tak, że pakiet (1, 2, 3) blach obejmuje zaokrąglony pierwszy obszar skrajny (30) oraz drugi obszar skrajny (31) naprzeciwko pierwszego obszaru skrajnego (30), który jest utworzony przez pierwszy odcinek skrajny (32) oraz drugi odcinek skrajny (33) stosu (27), przy czym pierwsza powierzchnia czołowa (35) pierwszego odcinka skrajnego (32) tworzy z płaszczyzną środkową (34) pierwszy kąt (α), zaś druga powierzchnia czołowa (36) drugiego odcinka skrajnego (33) tworzy z płaszczyzną środkową (34) drugi kąt (β), przy czym pierwszy kąt (α) jest mniejszy niż drugi kąt (β).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas zaginania stosu (27) w pierwszym odcinku skrajnym (32) dopuszcza się znacznie większe względne przemieszczenie warstw blach (28, 29) niż w drugim odcinku skrajnym (33).

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że podczas zaginania warstwy blach (28, 29) stosu (27) w strefie drugiego odcinka skrajnego (33) w zasadzie nie zmienia się ich wzajemnego położenia.

4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że podczas zaginania stos (27) w obszarze między drugim odcinkiem skrajnym (33) a linią gięcia (21) mocuje się nieruchomo.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwy blach układa się tak, że druga powierzchnia czołowa (36) stosu (27) w obszarze drugiego odcinka skrajnego (33) przebiega prostopadle do kierunku wzdłużnego stosu (27).

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej jeden stos (27) układa się z większej liczby co najmniej częściowo ukształtowanych warstw blach (28, 29) zasadniczo całkowicie nakładających się na siebie.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w formie (5) umieszcza się co najmniej dwa pakiety blach (1, 2, 3) ustawione zaokrąglonym pierwszym obszarem skrajnym (30) w obszarze środkowym (7) i skierowane promieniowo na zewnątrz oraz przy takim ustawieniu unieruchomione w przyrządzie do zwijania (24, 25, 26) w taki sposób, że patrząc w kierunku wzdłuż obwodu pierwszy odcinek skrajny (32) i drugi odcinek skrajny (33) usytuowane są na przemian względem siebie.

8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przyjęty kierunek obrotu przyrządu do zwijania (24, 25, 26) dobiera się tak, że każdy z pakietów blach (1, 2, 3) zagina się względem odpowiednich osi gięcia (37, 38, 39), przebiegających w zasadzie równolegle do linii gięcia (21, 22, 23) stosu oraz usytuowanych w sąsiedztwie odpowiedniego odcinka (40) zewnętrznej warstwy blachy (41), leżącego pomiędzy drugim odcinkiem skrajnym (33) a zaokrąglonym obszarem skrajnym (30).

9. Pakiet blach do wytwarzania korpusu o strukturze plastra miodu z dużą liczbą kanałów drożnych dla substancji płynnych, zawierający dużą liczbę co najmniej częściowo kształtowanych warstw blach, ułożonych warstwami i następnie zagiętych wzdłuż wspólnej dla nich linii gięcia do zetknięcia się dwóch obszarów blachy usytuowanej w środku pakietu, rozdzielonych linią gięcia, przy czym każdy z pakietów charakteryzuje się zaokrąglonym pierwszym obszarem skrajnym oraz przeciwległym do niego drugim obszarem skrajnym, utworzonym przez pierwszy odcinek skrajny i drugi odcinek skrajny, znamienny tym, że pierwszy odcinek skrajny (32) obejmuje pierwszą powierzchnię czołową (35), zaś drugi odcinek skrajny (33) obejmuje drugą powierzchnię czołową (36), przy czym pierwsza powierzchnia czołowa (35) tworzy z płaszczyzną środkową (34) pierwszy kąt (α), a druga powierzchnia czołowa (36) tworzy z płaszczyzną środkową drugi kąt (β), zaś pierwszy kąt (α) jest mniejszy niż drugi kąt (β).

10. Pakiet blach według zastrz. 9, znamienny tym, że drugi kąt (β) wynosi około 90°.