PL190476B1

PL190476B1 - Rura osłonowa dla urządzenia wiertniczego i kotwiącego

Info

Publication number: PL190476B1
Application number: PL99347033A
Authority: PL
Inventors: Josef Mocivnik; Karl Böhm
Original assignee: Alwag Tunnelausbau Gmbh; Techmo Entw & Vertriebs Gmbh
Priority date: 1998-10-05
Filing date: 1999-10-04
Publication date: 2005-12-30
Also published as: US20010013427A1; CZ299258B6; CZ20011208A3; KR100551507B1; EP1119687B1; CN1322273A; US6397957B2; HRP20010245A2; HRP20010245B1; CA2346212A1; MY124340A; ES2204156T3; HK1041913B; EP1119687A1; AU6181299A; ATE245762T1; JP3990538B2; TR200100907T2; CN1187515C; DE59906378D1

Abstract

1. Rura oslonowa dla urzadzenia wiertniczego i kotwiacego, do wiercenia otworów i tworzenia zakotwienia w mate- riale gruntowym lub skalnym, przy czym rura oslonowa jest sprzezona z zerdzia wiertnicza i/lub z koronka wiertnicza wzgled- nie z mlotkiem wiertniczym i jest uksztalto- wana z wieksza liczba otworów przelotowych na swoim obwodzie oraz po wykonaniu otwo- ru wiertniczego wzglednie po umieszczeniu kotwy jest wypelniana utwardzalna zawiesina, znamienna tym, ze rura oslonowa (6 , 10) jest utworzona z co najmniej jednego, majacego równomiernie rozmieszczone otwory przelo- towe (9), elementu (6 , 11 , 12) z siatki jednoli- tej, który na swoich koncach ma elementy laczace (7, 8, 16), zwlaszcza kielichy, do laczenia z koronka wiertnicza (1) i/lub dal- szymi elementami (6 , 10) rury oslonowej. F IG . 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest rura osłonowa dla urządzenia wiertniczego i kotwiącego, do wiercenia otworów i tworzenia zakotwienia w materiale gruntowym lub skalnym, przy czym rura osłonowa jest sprzężona z żerdzią wiertniczą i/lub z koronką wiertniczą względnie z młotkiem wiertniczym i jest ukształtowana z większą liczbą otworów przelotowych na swoim obwodzie oraz po wykonaniu otworu wiertniczego względnie po umieszczeniu kotwy jest wypełniana utwardzalną zawiesiną.

Urządzenia do wiercenia, zwłaszcza do wiercenia udarowego lub udarowo-obrotowego i następującego potem wykonywania wyłożenia otworów w materiale gruntowym lub skalnym są znane w różnych postaciach. Chodzi przy tym o w danym wypadku rozciągający się na dużych długościach otwór względnie otwór wiertniczy wykonywany za pomocą koronki wiertniczej, którą jest osądzona na żerdzi wiertniczej, przy czym otwór wiertniczy tworzy się za pomocą ruchu udarowego i/lub obrotowego. W celu uniknięcia wpadania materiału do rozciągającego się w danym przypadku na dużej długości otworu i/lub aby móc po wykonaniu

190 476 otworu oddać do dyspozycji wyłożenie, zaproponowano przy tym przykładowo zastosowanie otaczającej żerdź wiertniczą rury osłonowej, którą wstawia się podczas procesu wiercenia.

Po zakończeniu wykonywania otworu można na przykład w tę rurę osłonową wstawić kotwę względnie jako kotwę można bezpośrednio zastosować żerdź wiertniczą i wprowadzić szybkowiążącą zawiesinę do umocnienia znajdującego się wokół materiału.

Urządzenie z rurą osłonową wymienionego na wstępie rodzaju można znaleźć na przykład w międzynarodowej publikacji patentowej nr WO 98/21439, gdzie ujawniono sposób i urządzenie do wiercenia i wykonywania wyłożenia otworów. Za pomocą rury osłonowej otaczającej żerdź wiertniczą, która napędza koronkę wiertniczą oddawana jest do dyspozycji przestrzeń pierścieniowa pomiędzy rurą osłonową i zewnętrznym obwodem żerdzi wiertniczej, przy czym przykładowo w obszarze bezpośrednio przyległym do koronki wiertniczej jest przewidziany, we w zasadzie pełnościennej rurze osłonowej, co najmniej jeden otwór przelotowy, przez który może być w danym przypadku usuwany z wykonywanego otworu materiał urabiany i może być dla zakotwienia wpuszczana do otaczającego materiału utwardzalna zawiesina.

Oprócz wstawiania rury osłonowej razem z kształtowaniem otworu wiertniczego stały się ponadto znane sposoby, przy których w czasochłonnych, wielokrotnych operacjach roboczych po wykonaniu otworu wiertniczego usuwa się koronkę wiertnicza z otworu i następnie wstawia się obudowę względnie mrę osłonowa w otwór wiertniczy. Rury osłonowe względnie wkładki tulejowe dla tych wykładzin otworów wiertniczych są przy tym przykładowo znane z opisów patentowych nr nr DE-B 21 33 593, AT-B 329 487 lub AT-B 262 196. Jest przy tym zrozumiałym, że tego rodzaju sposób wykonywania daje się stosować tylko w tych przypadkach, w których można z pewnością wykluczyć wpadanie materiału w już wykonany otwór wiertniczy, przy czym ponadto musi być wywiercony odpowiednio większy przekrój, aby umożliwić późniejsze wstawienie rury wyłożeniowej względnie osłonowej. Aby móc wstawić taką rurę wyłożeniową względnie osłonowa o większej długości rura ta musi mieć z kolei większą grubość ścianki, aby możliwe było pewne włożenie, tak że koronka wiertnicza, która jest dostosowywana do wymiarów rury osłonowej, musi mieć stosunkowo duża średnicę.

Dla prawidłowego zamocowania kotwy oraz otaczającej kotwę rury osłonowej po spuszczeniu utwardzalnej zawiesiny jest jednak ponadto wymagane odpowiednie stabilne połączenie z usytuowanym wokoło materiałem, tak aby można było z pewnością uniknąć niezamierzonego usunięcia kotwy przy odpowiednim obciążeniu. Jest przy tym wadą znanych postaci wykonania rur osłonowych, jak na przykład rury osłonowej znanej z publikacji międzynarodowej nr WO 98/21439 to, że mają one w zasadzie gładką powierzchnię, ponieważ są one zwykle wykonywane z elementów stalowych lub z tworzywa sztucznego, tak że tylko przy wprowadzeniu zawiesiny poprzez pewną liczbę otworów przelotowych w rurze osłonowej możliwe jest częściowo tylko miejscowe wnikanie utwardzalnej zawiesiny w znajdujący się wokół materiał i uzyskuje się zasadniczo gładką względnie równą powierzchnię rozdziału pomiędzy zawiesiną i powierzchniami zewnętrznymi rury osłonowej, tak że działanie kotwiące, zwłaszcza w obszarze rury osłonowej, ulega po części znacznemu pogorszeniu.

Celem wynalazku jest dostarczenie rury osłonowej wspomnianego na wstępie rodzaju, która obok szybkiego i prostego wykładania otworu wiertniczego poprzez równoczesne wprowadzanie rury osłonowej umożliwi potem uzyskać pewne zakotwienie względnie dodatkowe uzbrojenie wkładanej do rury osłonowej kotwy względnie zastosowanej jako kotwa żerdzi wiertniczej przy wprowadzaniu utwardzalnej zawiesiny, która co najmniej częściowo jest wypuszczana do materiału otaczającego otwór wiertniczy, przy niezawodnym zakotwieniu rury osłonowej.

Rura osłonowa dla urządzenia wiertniczego i kotwiącego, do wiercenia otworów i tworzenia zakotwienia w materiale gruntowym lub skalnym, przy czym rura osłonowa jest sprzężona z żerdzią wiertniczą i/lub z koronką wiertniczą względnie z młotkiem wiertniczym i jest ukształtowana z większą liczbą otworów przelotowych na swoim obwodzie oraz po wykonaniu otworu wiertniczego względnie po umieszczeniu kotwy jest wypełniana utwardzalną zawiesiną według wynalazku charakteryzuje się tym, że rura osłonowa jest utworzona z co najmniej jednego, mającego równomiernie rozmieszczone otwory przelotowe, elementu z siatki jednolitej, który, na swoich końcach ma elementy łączące, zwłaszcza kielichy, do łączenia z koronką wiertniczą i/lub dalszymi elementami rury osłonowej.

190 476

Korzystnie, otwory przelotowe elementu z siatki jednolitej mają w zasadzie kontury o kształcie równoległobokU lub rombu.

Korzystnie, element z siatki jednolitej ma strukturę typu kraty względnie siatki drucianej.

Korzystnie, wyznaczona jest przestrzeń pierścieniowa przez elementy rozporowe umieszczone pomiędzy rurą osłonową i żerdzią wiertniczą względnie kotwą, zwłaszcza elementów kielichowych usytuowanych w końcowych obszarach elementu lub elementów z siatki jednolitej.

Korzystnie, rura osłonowa ma budowę wielowarstwową, przy czym pomiędzy umieszczonymi w kierunku promieniowym na wewnętrznej i na zewnętrznej powierzchni, utworzonymi z otworami przelotowymi elementami z siatki jednolitej znajduje się rura z tworzywa sztucznego.

Korzystnie, rura z tworzywa sztucznego jest ukształtowana z większą liczbą otworów wylotowych, otwierających się względnie zamykalnych jedynie w kierunku strony zewnętrznej rury osłonowej.

Korzystnie, utworzone z kielichów elementy łączące mają kontur stopniowany względnie ukształtowany z odsądzonymi obszarami, na których dają się unieruchamiać usytuowane wewnątrz i na zewnątrz elementy z siatki jednolitej i umieszczona pomiędzy nimi rura z tworzywa sztucznego.

Korzystnie, rura osłonowa przy działaniu ciągnącym jest sprzęgalna z koronką wiertniczą względnie młotkiem wiertniczym, ewentualnie ze wstawieniem pomiędzy nie elementu sprzęgającego, zwłaszcza oddziałującego na koronkę wiertniczą (1) trzewika udarowego.

Dzięki temu, że zgodnie z wynalazkiem rura osłonowa jest utworzona z co najmniej jednego elementu z siatki jednolitej, który jest wyposażony w mnóstwo, rozmieszczonych równomiernie na obwodzie, otworów przelotowych, zapewnia się pewne, wielkopowierzchniowe wpuszczanie utwardzalnej zawiesiny do otaczającego materiału po wykonaniu otworu wiertniczego dla osadzenia kotwy, tak że daje się uzyskać odpowiednio pewne zamocowanie kotwy i rury osłonowej. Ponadto przez utworzenie rury osłonowej z co najmniej jednego elementu z siatki jednolitej zapewnione jest to, że rura osłonowa nie ma całkowicie równej, gładkiej zewnętrznej powierzchni, tak że po wprowadzeniu utwardzalnej zawiesiny dzięki przynależnemu ukształtowaniu powierzchni elementu z siatki jednolitej względnie przynależnej nierówności powierzchni elementu z siatki jednolitej jest odpowiednio wzmocnione działanie kotwiące w otaczającym materiale po utwardzeniu zawiesiny. Gdy przewidziane są otwory wiercone rozciągające się na dużych długościach stosuje się w znany jako taki sposób rurę osłonową podzieloną na jej długości, tak że w ten sposób kilka, umieszczonych jeden za drugim elementów z siatki jednolitej łączy się ze sobą każdorazowo za pomocą odpowiednich elementów łączących, zwłaszcza kielichów, względnie dołącza się bezpośrednio do koronki wiertniczej. Dzięki zastosowaniu elementu z siatki jednolitej z odpowiednią ilością otworów przelotowych daje się, przy wprowadzaniu rury osłonowej podczas procesu wiercenia, zapewnić wysoką elastyczność rury osłonowej, tak że nie są powodowane żadne utrudnienia podczas procesu wiercenia i możliwe jest uzyskanie rozłożenia sił na całej rurze osłonowej. Ponadto po zalaniu utwardzalną zawiesiną daje się uzyskać dodatkowy, rozciągający się na całej długości rury osłonowej efekt zbrojenia przez siatkę jednolitą przy pewnym zamocowaniu w otaczającym materiale za pomocą szorstkiej powierzchni, tak że po utwardzeniu uzyskuje się trwałe osadzenie rury osłonowej i ewentualnie umieszczonej w niej kotwy, przy czym dzięki wzmocnieniu efektu zakotwienia względnie zbrojenia przez siatkę jednolitą ewentualnie przy mających mniejsze wymiary kotwach i w ten sposób mających w tym wypadku mniejsze wymiary otworach wiertniczych uzyskuje się wynikające z tego oszczędności materiału i zmniejszenie pracy związanej z wierceniem.

W celu uzyskania dużego przekroju przelotu dla utwardzalnej zawiesiny jak również dla odpowiednio dobrego działania kotwiącego przewidziano, że otwory przelotowe elementu z siatki jednolitej będą miały w zasadzie kontury o kształcie równoległoboku lub rombu. Dzięki tego rodzaju konturom, o kształcie równoległoboku lub rombu, otworów przelotowych jest ponadto zapewnione podczas operacji wiercenia to, że otwory przelotowe nie są całkowicie zatykane i blokowane przez wybierany materiał, który zwykle ma kształt zaokrąglony względnie kulisty. W związku z tym ponadto zaproponowano, aby element z siatki jednolitej miał strukturę typu kraty względnie siatki drucianej, dzięki czemu uzyskuje się w rezultacie

190 476 odpowiednio dużą swobodną powierzchnię przelotu, w porównaniu z przekrojem materiału pozostającego pomiędzy poszczególnymi otworami przelotowymi, i dużą elastyczność podczas umieszczania przy jednoczesnym uzyskaniu podwyższonego efektu zbrojenia i kotwienia po zalaniu i utwardzeniu zawiesiny.

Dla prawidłowego prowadzenia rury osłonowej, zbudowanej z co najmniej jednego elementu z siatki jednolitej, względem żerdzi wiertniczej lub osadzanej później kotwy zaproponowano, aby była wyznaczona przez elementy rozporowe umieszczone pomiędzy rurą osłonową i żerdzią wiertniczą względnie kotwą, zwłaszcza przez elementy kielichowe znajdujące się w końcowych obszarach elementu względnie elementów z siatki jednolitej, przestrzeń pierścieniowa.

Podczas gdy poprzez zastosowanie elementu z siatki jednolitej do tworzenia rury osłonowej daje się uzyskiwać odpowiednio duże przekroje przelotów dla wprowadzanego później, utwardzalnego materiału, jak również odpowiednie działanie zbrojące i kotwiące, istnieje w danym wypadku, przy dużej liczbie otworów przelotowych, niebezpieczeństwo wnikania wody względnie wilgoci z otaczającego materiału do obszaru kotwy, tak że kotwa przy przykładowo kilkuletnim przebywaniu w otworze wiertniczym może zostać uszkodzona przez korozje. Dlatego dla dodatkowej ochrony przed przenikaniem wilgoci do kotwy zgodnie z dalszą postacią wykonania według wynalazku zaproponowano, aby rura osłonowa miała budowę wielowarstwową, przy czym pomiędzy umieszczonymi w kierunku promieniowym na wewnętrznej i na zewnętrznej powierzchni, utworzonymi z otworami przelotowymi elementami z siatki jednolitej znajduje się rura z tworzywa sztucznego. Dzięki tej zaproponowanej konstrukcji warstwowej z usytuowanych na zewnątrz elementów z siatki jednolitej i znajdującej się pomiędzy nimi rury z tworzywa sztucznego mogą być wykorzystane właściwości elementu z siatki jednolitej istotne dla skuteczniejszego działania kotwiącego, podczas gdy może być przez rurę z tworzywa sztucznego w najwyższym stopniu zminimalizowane przenikanie wilgoci do kotwy i powstające przez to niebezpieczeństwo korozji. W celu wprowadzenia zawiesiny dla późniejszego zakotwienia rura z tworzywa sztucznego musi być naturalnie wyposażona w odpowiednie otwory przelotowe, przy czym w związku z tym proponuje się, aby rura z tworzywa sztucznego była ukształtowana z większą liczbą otworów wylotowych, otwierających się względnie zamykalnych jedynie w kierunku strony zewnętrznej rury osłonowej, tak że dzięki tego typu zamykalnym otworom wylotowym względnie otworom, które wskutek działania zaworowego otwierają się jedynie w kierunku na zewnątrz otworu wiertniczego, zapewnione jest pewne rozprowadzanie utwardzalnej zawiesiny w obszarze otaczającym, podczas gdy unika się wnikania wilgoci. W ten sposób możliwe jest znowu uzyskanie pewnego zamocowania w otaczającym materiale, który jest przykładowo utworzony z tak zwanych nałożonych warstw skalnych względnie skał luźnych, przy czym po utwardzeniu zawiesiny znowu przylegające nierówności elementów siatki jednolitej pozwalają uzyskać odpowiednio dobre działanie kotwiące i jednocześnie dzięki rurze z tworzywa sztucznego uzyskuje się uszczelnienie względem istniejącej w danym przypadku wilgoci.

W szczególności przy rurze osłonowej o konstrukcji wielowarstwowej dla elementów łączących względnie kielichów proponowano według dalszej postaci wynalazku, aby utworzone z kielichów elementy łączące mają kontur stopniowany względnie z odsądzonym obszarem, na którym dają się unieruchamiać usytuowane wewnątrz i na zewnątrz elementy z siatki jednolitej i umieszczona wewnątrz rura z tworzywa sztucznego.

W celu łatwego zabierania w szczególności wielowarstwowej rury osłonowej podczas operacji wiercenia, wskutek którego już podczas operacji wiercenia daje się uzyskać odpowiednie działanie ochronne dla żerdzi wiertniczej, przewidziano ponadto, że rura osłonowa przy oddziaływaniu ciągnącym daje się sprzęgać z koronką wiertniczą, ewentualnie ze wstawieniem pośrednim elementu sprzęgającego, zwłaszcza oddziałującego na koronkę wiertniczą trzewika udarowego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w schematycznym widoku z boku i częściowo w przekroju rurę osłonową według wynalazku dla urządzenia do wiercenia, przy czym dodatkowo zaznaczone są części urządzenia wiertniczego, fig. 2 - rurę osłonową według wynalazku wykonaną z elementu z siatki jednolitej, w widoku z boku, a fig. 3 - inny przykład wykonania wielowarstwowej rury osłonowej według wynalazku, w powiększonym częściowym przekroju.

190 476

Na figurze 1 jest oznaczona jako 1 koronka wiertnicza do wykonywania otworu wiertniczego, którego kontur zewnętrzny jest oznaczony jako 2, przy czym do napędzania koronki wiertniczej 1 stosowana jest zaznaczona schematycznie żerdź wiertnicza 3. Bezpośrednio za koronką wiertniczą na stronie odwróconej od elementów wiercących 4, względnie na trzewiku udarowym 5 koronki wiertniczej 1, znajduje się rura osłonowa 6, przy czym rura osłonowa 6, jak to jest szczególnie wyraźnie widoczne z fig. 2, jest utworzona z elementów z siatki jednolitej, które w swoich obszarach końcowych są, dla łączenia zarówno z koronką wiertniczą 1 względnie z trzewikiem udarowym 5, jak i z sąsiadującym elementem rury osłonowej 6, ukształtowane z elementami kielichowymi 7 i 8. Elementy kielichowe 7, 8 mogą przy tym być ukształtowane w sposób umożliwiający uzyskanie odpowiedniego połączenia wtykowego względnie gwintowego, aby umożliwić, zwłaszcza przy dużych wymiarach otworu wiertniczego, odpowiednie przedłużenie rury osłonowej 6 podobnie do przedłużenia żerdzi wiertniczej 3.

Tego rodzaju element rury osłonowej 6 względnie elementu z siatki jednolitej jest przy tym jeszcze raz wyraźnie przedstawiony na fig. 2, przy czym jest widoczne, że równomiernie rozmieszczone na obwodzie otwory przelotowe utworzonej z elementów z siatki jednolitej rury osłonowej 6 mają w zasadzie każdorazowo kontury 9 o kształcie równoległoboku lub rombu, tak że razem uzyskuje się na powierzchni rury osłonowej 6 strukturę typu kraty względnie siatki drucianej.

Po wykończeniu otworu wiertniczego 2 albo stosuje się bezpośrednio żerdź wiertniczą jako kotwę albo po wyjęciu żerdzi wiertniczej 3 z przynajmniej częściami koronki wiertniczej 1 wkłada się do skończonego otworu 2 i do wewnątrz rury osłonowej 6 oddzielną kotwę, po czym w dalszej kolejności do wnętrza rury osłonowej 6 wprowadza się utwardzalną zawiesinę, która może poprzez utworzone w elemencie 6 z siatki jednolitej otwory przelotowe 9 wychodzić do otaczającego materiału. Po utwardzeniu zawiesiny uzyskuje się więc nadzwyczaj wytrzymałe zakotwienie w wykończonym otworze wiertniczym 2, przy czym działanie kotwiące jest wspomagane zwłaszcza przez to, że dzięki nie całkiem równej budowie powierzchni elementu 6 z siatki jednolitej możliwe jest, oprócz zamocowania kotwy w utwardzonej zawiesinie, pewne zakotwienie także rury osłonowej 6 z wytworzeniem przy tym dodatkowego efektu zbrojenia.

Na figurze 3 jest pokazany powiększony przekrój częściowy przez odmienni postać wykonania rury osłonowej, oznaczonej schematycznie jako 10, przy czym wielowarstwowa rura osłonowa 10 jest utworzona z usytuowanego na zewnątrz, znowu wyposażonego w dużą liczbę otworów przelotowych elementu 11 z siatki jednolitej, usytuowanego wewnątrz, wyposażonego w otwory przelotowe elementu 12 z siatki jednolitej i z umieszczonej pomiędzy nimi rury względnie elementu 13 z tworzywa sztucznego. Elementy 11 i 12 z siatki jednolitej mają z kolei ukształtowanie względnie budowę podobną do elementu 6 z siatki jednolitej z dużą ilością otworów przelotowych 9 o kształcie równoległoboku względnie rombu. W przeciwieństwie do tego, umieszczona pomiędzy nimi rura 13 z tworzywa sztucznego jest ukształtowana z mniejszą liczbą otworów przelotowych, przy czym na fig. 3 jest ukazany jeden z otworów 14, które wykazują działanie typu zaworowego, umożliwiające przechodzenie wprowadzanej później zawiesiny tylko w kierunku wskazanym przez strzałkę 15. Jest więc w przedstawionej na fig. 3 postaci wykonania zapewnione to, że po wprowadzeniu zawiesiny do utworzenia zakotwienia nie może wilgoć względnie woda z otaczającego materiału wnikać w kierunku ku żerdzi wiertniczej 3 względnie kotwy, umieszczonej zamiast żerdzi wiertniczej 3, tak że unika się działania korozyjnego i w ten sposób można wytwarzać kotwy, które przez wiele lat mogą pozostawać w otworze wiertniczym.

W przedstawionej na fig. 3 postaci wykonania rury osłonowej 10 kotwy zastosowane jest odmienne ukształtowanie kielicha 16 z odsądzonymi względnie stopniowanym obszarami 17, aby umożliwić ustalanie poszczególnych położeń względnie elementów 11, 12 i 13 dla utworzenia warstwowej struktury rury osłonowej 10. Ponadto na fig. 3 jest pokazany dodatkowy element rozporowy względnie występ elementu kielichowego l8, dla umożliwienia odpowiedniego ustawiania względem żerdzi wiertniczej 3 lub wstawianej kotwy, przy czym linia środkowa całej konstrukcji na wszystkich figurach rysunku jest oznaczona odnośnikiem 19.

190 476

fig. 2

FIG. 3

190 476

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Rura osłonowa dla urządzenia wiertniczego i kotwiącego, do wiercenia otworów i tworzenia zakotwienia w materiale gruntowym lub skalnym, przy czym rura osłonowa jest sprzężona z żerdzią wiertniczą i/lub z koronką wiertniczą względnie z młotkiem wiertniczym i jest ukształtowana z większą liczbą otworów przelotowych na swoim obwodzie oraz po wykonaniu otworu wiertniczego względnie po umieszczeniu kotwy jest wypełniana utwardzalną zawiesiną, znamienna tym, że rura osłonowa (6, 10) jest utworzona z co najmniej jednego, mającego równomiernie rozmieszczone otwory przelotowe (9), elementu (6, 11, 12) z siatki jednolitej, który na swoich końcach ma elementy łączące (7, 8, 16), zwłaszcza kielichy, do łączenia z koronką wiertniczą (1) i/lub dalszymi elementami (6,10) rury osłonowej.
2. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że otwory przelotowe (9) elementu (6,11,12) z siatki jednolitej mają w zasadzie kontury o kształcie równoległoboku lub rombu.
3. Rura według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że element (6,11,12) z siatki jednolitej ma strukturę typu kraty względnie siatki drucianej.
4. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że wyznaczona jest przestrzeń pierścieniowa przez elementy rozporowe (18) umieszczone pomiędzy rurą osłonowa (6, 10) i żerdzią wiertniczą (3) względnie kotwą, zwłaszcza elementów kielichowych (7, 8, 16) usytuowanych w końcowych obszarach elementu lub elementów z siatki jednolitej.
5. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że rura osłonowa (10) ma budowę wielowarstwową przy czym pomiędzy umieszczonymi w kierunku promieniowym na wewnętrznej i na zewnętrznej powierzchni, utworzonymi z otworami przelotowymi (9) elementami (11, 12) z siatki jednolitej znajduje się rura (13) z tworzywa sztucznego.
6. Rura według zastrz. 5, znamienna tym, że rura (13) z tworzywa sztucznego jest ukształtowana z większą liczbą otworów wylotowych (14), otwierających się względnie zamykalnych jedynie w kierunku strony zewnętrznej rury osłonowej (10).
7. Rura według zastrz. 5 albo 6, znamienna tym, że utworzone z kielichów (16) elementy łączące mają kontur stopniowany względnie ukształtowany z odsądzonymi obszarami (17), na których dają się unieruchamiać usytuowane wewnątrz i na zewnątrz elementy (11,12) z siatki jednolitej i umieszczona pomiędzy nimi rura (13) z tworzywa sztucznego.
8. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że rura osłonowa (6, 10) przy działaniu ciągnącym jest sprzęgalna z koronką wiertniczą (1) względnie młotkiem wiertniczym, ewentualnie ze wstawieniem pomiędzy nie elementu sprzęgającego, zwłaszcza oddziałującego na koronkę wiertniczą (1) trzewika udarowego.