PL181486B1

PL181486B1 - Z a w ó r z la c z k i PL

Info

Publication number: PL181486B1
Application number: PL96314287A
Authority: PL
Inventors: Karl R Leinsing
Original assignee: Alaris Medical Systems
Priority date: 1995-05-16
Filing date: 1996-05-16
Publication date: 2001-07-31
Also published as: HK1049453B; EP1236482A1; HK1049453A1; DE69624982T2; NZ286445A; EP0748635A2; EP0748635B1; DE69633839T2; EP0748635A3; ATE281869T1; JP2006142053A; DK0748635T3; ES2188688T3; ES2233742T3; AU5203896A; DE69624982D1; ATE228382T1; CA2175021C; AU686942B2; SG64931A1

Abstract

1. Zawór zlaczki,zawierajacy wydrazona obudowe z pierwszym otworem i drugim otworem, znamienny tym, ze obudowa (14) zawiera pierwsza sekcje (38) o pierwszym wewnetrznym ksztalcie i wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczona bezposrednio przy pierwszym otworze (18) oraz druga sekcje (40) o drugim wewnetrznym wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczona w sasiedztwie pier- wszej sekcji (38) oraz w obudowie (14) jest umieszczone sprezyscie odksztalcalne denko (24) tloczka (46) z uformo- wanym w nim przelotowym otworem (51), przy czym de- nko (24) tloczka (46) jest ruchome pomiedzy pierwsza sekcja (38) i druga sekcja (40) oraz ma srednice wieksza niz pierwsza sekcja (38) tak, ze kiedy jest umieszczone w pier- wszej sekcji (38) otwór (51) jest zamkniety, a kanal przeplywowy pomiedzy pierwszym otworem (18) i drugim otworem (20) jest zatkany oraz denko (24) tloczka (46) ma srednice mniejsza niz druga sekcja (40) tak, ze kiedy jest umieszczone w drugiej sekcji (40) otwór (51) jest otwarty tworzac kanal przeplywowy pomiedzy pierwszym otwo- rem (18) i drugim otworem (20), przy czym obudowa (14) zawiera srodki do przemieszczania denka (24) tloczka (46) do pierwszej sekcji (38) dla zamkniecia otworu (51). FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zawór złączki. Wynalazek dotyczy złączek takiego typu, jakie stosuje się w rozprowadzaniu płynów pozajelitowych, a zwłaszcza mechanizmu zaworowego stosowanego w takich złączkach, umożliwiającego wykonanie za jego pomocą połączenia przepływowego bez używania ostrej rurki.

Znane i szeroko stosowane są urządzenia wtryskowe do wtryskiwania lub usuwania płynów z układu, takie jak dożylny zestaw infuzyjny podłączany do pacjenta, albo zbiornik płynu lub fiolka z lekiem. Konwencjonalne zestawy wtryskowe na ogół składają się z przebijalnej przegrody wykonanej z materiału elastomerowego, takiego jak guma lateksowa lub podobnego, osadzonej w otworze dostępu. Obudowę takiej przegrody może stanowić, na przykład, korpus trójnikowy konwencjonalnego stanowiska trójnikowego dożylnego zestawu wlewowego. W otwór dostępu wkłada się ostrą rurkę przebijającą przegrodę; dalszy, otwarty koniec rurki przechodzi za przegrodę w wyniku czego powstaje połączenie przepływowe z wewnętrzną częścią otworu dostępu. Po wyjęciu ostrej rurki, elastomerowa przegroda samoczynnie uszczelnia się, dzięki czemu wewnątrz obudowy urządzenia wtryskowego zachowują się sterylne warunki. Przed każdym użyciem wyciera się zewnętrznąpowierzchnię przegrody środkiem aseptycznym zapobiegając wnikaniu substancji septycznych do otworu dostępu podczas przebijającego ruchu igły.

Ostatnio rośnie liczba łączników do wtryskiwania i usuwania płynów bez stosowania ostrych rurek. Co najmniej częściowo jest to związane z groźbą przenoszenia chorób pochodzących od krwi wskutek przypadkowego zranienia się igłą osób manipulujących ostrymi rurkami. W związku z koniecznością eliminacji zagrożeń tego typu potrzebne są łączniki nie mające ostrych powierzchni.

Niestety, niektóre stosowane obecnie łączniki bezigłowe mają różnorodne niedostatki. Przykładem jest stosunkowo złożony układ składający się z wielu części trudnych do wytwarzania i montażu. Takie rozwiązanie nie tylko zwiększa koszty, ale może stwarzać kłopoty podczas stosowania. Ponadto posługiwanie się urządzeniami skomplikowanymi może nie być odruchowe, co może rozpraszać uwagę, a to nie jest pożądane w typowych warunkach szpitalnych.

Innym problemem konstrukcyjnym złączek bezigłowych jest kolejność operacji podczas podłączania. Przykładowo, niepożądane jest dopuszczanie do ucieczki płynu lub wchodzenia powietrza podczas podłączania w wyniku otwarcia końcówki gniazdowej przed odpowiednim osadzeniem końcówki wtykowej.

Ponadto, niektóre znane złączki mają stosunkowo dużą pojemność, co wymaga wtryśnięcia proporcjonalnie dużej objętości płynu w celu jej napełnienia i uruchomienia. Skutkiem nieuwzględnienia tego faktu może być zmniejszenie objętości leku wtryskiwanego pacjentowi o objętość tego płynu, co może być znaczące klinicznie. W przypadku wprowadzania małych dawek lub niestabilnych leków, ta stosunkowo duża objętość wewnętrzna może wymagać stosowa

181 486 nia niewygodnej procedury rozdzielania płynów. Ponadto, stosunkowo skomplikowane geometrie oraz używanie sprężynek i podobnych elementów w wilgotnej części przestrzeni wewnętrznej złączki, może być związane ze wzrostem “przestrzeni martwych”, w których ciecz ma skłonność do zatrzymywania się wskutek słabego przepływu. Przestrzenie martwe są przyczyną występowania problemów podobnych do związanych z dużymi przestrzeniami wewnętrznymi, co również wymaga niewygodnego przepłukiwania.

W tych sytuacjach, w których w łącznikach takich stosuje się elementy metalowe, elementy te mogą zakłócać stosowane w szpitalach badania za pomocą rezonansu magnetycznego. Kolejną trudnością występującą w przypadku stosowania metalowych sprężynek spiralnych jest ostrożność, jaką trzeba zachować podczas ich produkcji. Dopuszczenie do stykania się spiralnych sprężynek ze sobąpodczas oczekiwania na zamontowanie w zaworkach może doprowadzić do ich splątania się ze sobą, co wymaga potem wykonania następnych czynności przed ich zainstalowaniem.

Ponadto łączniki bezigłowe powinny być skonstruowane w sposób umożliwiający łatwe ich czyszczenie przed podłączeniem antyseptycznym wacikiem, albo sterylizowanie innym sposobem. Wszystkie powierzchnie zewnętrzne, które mogą stykać się z przetłaczanym płynem powinny być łatwo dostępne do czyszczenia przed dokonaniem połączenia. W niektórych znanych złączkach jest mała szczelina lub odstęp wynikający z luzu pomiędzy częściami. Takie miejsce jest trudne i niewygodne do czyszczenia podczas sterylizacji złączki. Z kolei niepożądane są złączki wymagające do utrzymania sterylności przed użyciem stosowania kapturków, ponieważ wiąże się to z niewygodnymi dodatkowymi czynnościami w formie zdejmowania i zakładania kapturka, a także z dodatkowymi kosztami wytwarzania kapturków.

Ponadto złączki bezigłowe powinny być przystosowane do dużych natężeń przepływu płynów. W pewnych sytuacjach lekarze aplikująpacjentom leki z dużym natężeniem przepływu. Geometria niektórych znanych łączników jest restrykcyjna, co ogranicza ich objętość przepływową tak, że nie jest możliwe uzyskanie dużych natężeń przepływu. Skutkiem zastosowania krętej drogi przepływu cieczy przez urządzenie z ruchomym zaworem, przez jakie musi płynąć ciecz, może być zmniejszenie maksymalnej przepustowości przepływowej złączki. W przypadku pewnych restrykcyjnych rozwiązań geometrycznych można nie uzyskać wyższych natężeń przepływu w warunkach przepływu grawitacyjnego, co może wymagać stosowania pompy tłoczącej. Złączek tego typu nie można stosować tam gdzie nie ma pomp, co znacznie ogranicza ich użyteczność. Zwiększenie przepustowości przepływowej i eliminacja krętej drogi przepływu może również ułatwiać uruchamianie złączki i zmniejszać potencjonalną hemolizę krwi.

Ponadto, w przypadku braku możliwości zwiększenia natężenia przepływu pogarszają się parametry złączek stosowanych w zestawach do wlewów dożylnych i możliwości automatycznego dodawania leków do aplikowanych płynów. W razie braku możliwości uzyskania dużych natężeń przepływu przez złączki, automatyczne dodawanie leków za pomocą pomp infuzyjnych trzeba ograniczyć do stosunkowo małych infuzyjnych natężeń przepływu. W przeciwnym przypadku, podczas stosowania pomiędzy zbiorniczkiem głównym a dodatkowym głowic o normalnej różnicy wysokości może pojawić się przypadkowy przepływ równoległy głównego płynu. Większe natężenia przepływu przez złączkę bezigłową umożliwiają większe natężenia przepływu automatycznie aplikowanego leku dodatkowego bez możliwości przypadkowego równoczesnego przepływu cieczy głównej.

Kolejnym elementem branym pod uwagę podczas projektowania złączki jest zgodność z innymi złączkami. W tych przypadkach, w których rurkę osadza się wewnątrz złączki bezigłowej tak, żeby ślizgała się wewnątrz otworu dla płynu łącznika wtykowego zamontowanego w złączce bezigłowej w celu utworzenia kanału przepływowego, trzeba bardzo dokładnie kontrolować zewnętrzną średnicę rurki tak, żeby mogła bez problemów pasować do szerokiego zakresu łączników wtykowych. Skutkiem za dużej tej średnicy może być jej niedopasowanie do pewnych łączników, a tym samym bezużyteczność jako elementów złączek bezigłowych. Natomiast skutkiem zbyt małej średnicy zewnętrznej jest zmniej szenie natężeń przepływu płynów przez rurkę.

181 486

Ponadto znajdująca się wewnątrz złączki rurka może uszkodzić sam zaworek. Rurka ta może, na przykład, przebić, przeciąć lub przedrzeć gumowy tłoczek lub znajdującą się nad nią przegrodę i uniemożliwić ponowne uszczelnianie zaworka. Rurka ta może również przyczyniać się do powstawania cząstek stałych w wyniku odrywania części gumowego tłoczka lub przegrody podczas wprowadzania do złączki elementu wtykowego. Może to nastąpić tam, gdzie otwór elementu wtykowego nakłada się lub ma bardzo zbliżone wymiary do rurki i przebija przegrodę w taki sposób, że odrywa od niej kawałek gumy. W związku z tym, należy unikać stosowania takich rozwiązań.

Stąd projektanci złączek uznali potrzebę usprawnienia złączek bezigłowych pod kątem uproszczenia ich konstrukcji z uwzględnieniem zmniejszenia liczby części, eliminacji wnikania powietrza podczas wstępnych czynności podłączających, zmniejszenia częstotliwości przemywania, ułatwienia czyszczenia przed użyciem oraz umożliwienia stosunkowo dużych natężeń przepływu.

Zawór złączki zawierający wydrążoną obudowę z pierwszym otworem i drugim otworem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obudowa zawiera pierwszą sekcję o pierwszym wewnętrznym kształcie i wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczoną bezpośrednio przy pierwszym otworze oraz drugą sekcję o drugim wewnętrznym wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczoną w sąsiedztwie pierwszej sekcji oraz w obudowie jest umieszczone sprężyście odkształcalne denko tłoczka z uformowanym w nim przelotowym otworem, przy czym denko tłoczka jest ruchome pomiędzy pierwszą sekcją i drugą sekcją oraz ma średnicę większąniż pierwsza sekcja tak, że kiedy jest umieszczone w pierwszej sekcji otwór jest zamknięty, a kanał przepływowy pomiędzy pierwszym otworem i drugim otworem jest zatkany oraz denko tłoczka ma średnicę mniejszą niż druga sekcja tak, że kiedy jest umieszczone w drugiej sekcji otwór jest otwarty tworząc kanał przepływowy pomiędzy pierwszym otworem i drugim otworem, przy czym obudowa zawiera środki do przemieszczania denka tłoczka do pierwszej sekcji dla zamknięcia otworu.

Korzystnie denko tłoczka ma eliptyczny przekrój poprzeczny, a pierwsza sekcja obudowy ma kołowy przekrój poprzeczny.

Korzystnie uformowany w denku tłoczka otwór ma markizowy przekrój poprzeczny z główną osią zorientowaną prostopadle do głównej osi eliptycznego przekroju poprzecznego denka tłoczka.

Korzystnie druga sekcja obudowy ma kołowy przekrój poprzeczny i średnicę większą od średnicy pierwszej sekcji.

Korzystnie pierwsza sekcja obudowy jest oddzielona od drugiej sekcji obudowy sekcją w kształcie stożka ściętego, zaś tłoczek zawiera stożkowo-blokującą sekcję rozciągającą się w pewnej odległości od denka tłoczka, która ma kształt dostosowany do kształtu sekcji w kształcie stożkaściętego, przy czym stożkowo-blokującą sekcja jest umieszczona na tłoczku w położeniu zgodnym z położeniem sekcji w kształcie stożka ściętego, gdy denko tłoczka jest umieszczone w pierwszej sekcji, ograniczając w ten sposób postępowy ruch denka tłoczka do położenia, w którym leży w jednej płaszczyźnie z otaczającym go pierwszym otworem.

Korzystnie środki do przemieszczania denka tłoczka obejmująpusty w środku, sprężyście kurczliwy element rozciągający się dalej od denka tłoczka i szczelnie osadzony wokół dyszy wylotowej.

Korzystnie pusty w środku, sprężyście kurczliwy element wyznacza kanał przepływowy płynu pomiędzy denkiem tłoczka a dyszą wylotową.

Korzystnie pomiędzy denkiem tłoczka a sprężyście kurczliwym elementem znajduje się stożkowo-blokującą sekcja 50 o kołowym przekroju poprzecznym.

Korzystnie denko tłoczka, stożkowo-blokującą sekcja oraz sprężyście kurczliwy element są wykonane z jednej wytłoczki gumowej.

Korzystnie wokół dalszego końca otworu jest uformowane stożkowe uszczelnienie wargowe.

181 486

Korzystnie pierwszy otwór posiada większy wymiar niż element wtykowy, umożliwiając umieszczenie w nim elementu wtykowego.

Korzystnie obudowa zawiera środki do blokowania w niej elementu wtykowego.

Korzystnie otwór utworzony w denku tłoczka jest w kształcie markizowym.

Korzystnie denko tłoczka i środki do przemieszczania denka tłoczka są utworzone jako jeden element, przy czym środki do przemieszczania denka tłoczka zawierają sprężyste fałdy mieszkowe osadzone w drugiej sekcj i obudowy i w stanie ściśniętym, wymuszające przemieszczenie denka tłoczka do pierwszej sekcji obudowy.

Korzystnie tłoczek zawiera przejściową sekcję mającą kształt eliptyczny i stożkowy, która jest umieszczona i zorientowana tak, aby przykładać siłę do denka tłoczka dla otwarcia otworu, gdy denko tłoczka jest umieszczone w drugiej sekcji obudowy.

Korzystnie otwór utworzony w denku tłoczka jest w kształcie markizowym, a denko tłoczka zawiera stożkowe uszczelnienie wargowe uformowane wokół dalszego końca otworu.

Dokładniej, zawór złączki według wynalazku zawiera wydrążoną obudowę z pierwszym otworem i drugim otworem, pierwszą sekcję o pierwszym dobranym kształcie i wymiarach przekroju poprzecznego, usytuowaną w sąsiedztwie pierwszego otworu, oraz drugą sekcję o drugim dobranym kształcie i wymiarach przekroju poprzecznego. Wewnątrz obudowy znajduje się odkształcalne denko tłoczka z otworem, które jest przemieszczane pomiędzy sekcjami, pierwszą i drugą. Umieszczenie denka tłoczka w pierwszej sekcji powoduje jej odkształcenie tak, że zatyka otwór, natomiast pó umieszczeniu denka tłoczka w drugiej sekcji przyjmuje ono swoją postać nieodkształconą, co powoduje otwarcie otworu, a tym samym umożliwia powstanie kanału przepływowego płynu pomiędzy otworem złączki a dyszą wylotową. Ponadto w skład zaworu złączki wchodzą środki do przemieszczania denka tłoczka do pierwszej sekcji, tak że zamyka się otwór.

Denko tłoczka jest w przekroju poprzecznym eliptyczne, natomiast przekrój poprzeczny pierwszej sekcji obudowy jest kołowy. Ponadto kiedy denko tłoczka jest w stanie nieodkształconym znajdujący się w nim otwór ma markizowy przekrój poprzeczny, tj. przekrój poprzeczny w kształcie elipsy ostrołukowej, z osią główną prostopadłą do głównej osi eliptycznego przekroju poprzecznego denka tłoczka.

Tłoczek jest elementem zawierającym gumową wytłoczkę pełniącą równocześnie kilka funkcji. W górnej części tłoczka znajduje się denko tłoczka w kształcie eliptycznym z markizowym otworem uformowanym wzdłuż jego osi podłużnej. Markizowy otwór i eliptyczny kontur zewnętrzny denka tłoczka są zorientowane względem siebie w taki sposób, że główne osie ich odpowiednich kształtów eliptycznych są do siebie prostopadłe. Denko tłoczka łączy się ze sprężystą, kurczliwą dolną częścią tłoczka, przypominającą z grubsza mieszek. Zatem dolna część działa jak ściskana sprężyna wciskająca denko tłoczka do pierwszej sekcji obudowy. Ponadto wewnętrzna część całego tłoczka jest kanałem przepływowym dla płynu. Alternatywnie, dolnej części tłoczka można nadać kształt rozciąganej sprężyny, takiej jak przepona.

Średnica otworu obudowy stopniowo zmniejsza się w pobliżu otworu wlotowego tak, że denko tłoczka, które w normalnych warunkach jest eliptyczne, po wejściu w ten otwór ulega zgnieceniu, w wyniku czego jego przekrój poprzeczny staje się kołowy, co powoduje zaciśnięcie markizowego otworu. Zadaniem sprężynującego działania składanego mieszkowo końca tłoczka lub rozciągliwej przepony jest dociskanie denka tłoczka do otworu łączącego w celu utrzymania go w położeniu zamkniętym.

W skład tłoczka wchodzi stożkowa sekcja blokująca sprzęgająca się z częścią obudowy w celu ograniczenia ruchów tłoczka tak, że w stanie zamkniętym jest on wpuszczony w otwór łączący. W położeniu tym gładka płaska górna powierzchnia denka tłoczka jest w jednej płaszczyźnie z otworem łączącym, co eliminuje możliwość tworzenia się zbiorniczka pomiędzy tłoczkiem a obudową i ułatwia dezynfekcję urządzenia.

Stożkowe uszczelnienie wargowe pod denkiem tłoczka i wokół otworu w tłoczku uszczelnia otwór tak, że jest on w stanie wytrzymać znaczne ciśnienie wewnętrzne.

181 486

Z chwilą zetknięcia się zewnętrznego urządzenia przepływowego, takiego jak element wtykowy, z górną powierzchnią denka tłoczka, jeszcze przed otwarciem przepływu płynu do tłoczka i obudowy powstaje uszczelnienie, co zapobiega wszelkim przeciekom płynu na zewnątrz albo wnikaniem powietrza do środka. Podczas dalszego wsuwania elementu wtykowego do obudowy, denko tłoczka jest wciskane w obudowę przeciwnie do nacisku wywieranego przez jego sekcję mieszkową. W rezultacie denko tłoczka wchodzi w sekcję obudowy o zwiększonej średnicy, wskutek czego może przyjąć swój naturalny kształt eliptyczny, co powoduje otwarcie znajdującego się w nim markizowego otworu. W rezultacie otwiera się kanał przepływowy biegnący przez denko tłoczka, wnętrze mieszkowej sekcji tłoczka i do dalszej sekcji obudowy bez konieczności wnikania elementu wtykowego w denko tłoczka.

W dalszej sekcji obudowy może znajdować się trójnik typu Y, element typu J, trójnik łączący typu T, element przejściowy typu PRN, albo dowolny inny element.

Złączka z zaworem według wynalazku jest urządzeniem o stosunkowo prostej konstrukcji, jest stosunkowo tania w produkcji, łatwa do odruchowego stosowania, łatwa do czyszczenia, i nie wymagająca stosowania kapturka ochronnego. Ponadto urządzenie według wynalazku cechuje się stosunkowo dużym natężeniem przepływu i ma stosunkowo minimalnąpojemność wewnętrzną oraz “martwą przestrzeń”.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złączkę według niniejszego wynalazku w rzucie perspektywicznym; fig. 2 złączka z fig. 1 w położeniu zamkniętym, w przekroju poprzecznym, w powiększeniu; fig. 3 złączka z fig. 2 z łącznikiem wtykowym włożonym w otwór łączący złączki, a tym samym z przesuniętym tłoczkiem złączki do położenia otwartego, w przekroju poprzecznym, w powiększeniu; fig. 4 - złączka według wynalazku w innym przykładzie wykonania, w położeniu zamkniętym, w przekroju poprzecznym; fig. 5 - złączka z fig. 4, z łącznikiem wtykowym włożonym w otwór łączący złączki, a tym samym z tłoczkiem złączki przesuniętym do położenia otwartego, w przekroju poprzecznym; fig. 6 - łącznik złączki pokazanej na fig. 1 do 5, w kolejnym przekroju poprzecznym, w powiększeniu; fig. 7a i 7b - tłoczek złączki pokazanej na fig. 2 w rzutach obróconych względem siebie o 90°, w przekroju poprzecznym i rzucie z góry, w powiększeniu; fig. 8a - alternatywny przykład wykonania złączki według wynalazku, w przekroju poprzecznym; fig. 8b - część złączki z fig. 8a z widocznym tłoczkiem z włożonym łącznikiem wtykowym w przekroju poprzecznym, w powiększeniu; fig. 9 - denko tłoczka w alternatywnym przykładzie wykonania, w przekroju poprzecznym, w silnym powiększeniu; fig. 1 Oa do 1 Od - różne kształty tłoczka do złączki według wynalazku; fig. 1 la i 1 Ib - alternatywny przykład wykonania złączki według wynalazku, w której znajduje się centralny trzpień, w przekroju poprzecznym, przy czym na fig. 11 b przedstawiono przekrój złączki z fig. 11 a wzdłuż linii 1 Ib 1 Ib; fig. 12 - złączka według wynalazku w innym przykładzie wykonania, w przekroju poprzecznym, w powiększeniu; oraz fig. 13 - złączka z fig. 12 z łącznikiem wtykowym włożonym w celu zapewnienia przepływu płynu, w przekroju poprzecznym, w powiększeniu.

Na poszczególnych figurach rysunku podobne elementy oznaczono podobnymi numerami. Na figurach 1 do 3 przedstawiono złączkę trójnikową typu Y, zawierającą zawór bezigłowy według wynalazku. Złączkę o takim konkretnym układzie wybrano wyłącznie dla celów ilustracyjnych, albowiem wspomniany zawór bezigłowy można zastosować w dowolnych złączkach, a nie tylko w złączkach typu J, złączkach trójnikowych typu T, złączkach trójnikowych typu Tri, aparatach przejściowych PRN, blokadach, elementach ślizgowych, elementach do sprzęgania z rurkami, igłach medycznych i innych.

Jak widać na fig. 1, złączka trójnikowa 12 typu Y zawiera obudowę 14 kończącą się otworem wylotowym lub drugim otworem 20 i odgałęzienie 21 typu Y z otworem odgałęziającym 22.

W tym konkretnym przykładzie wykonania znajduje się również łącznik 16 stanowiący część obudowy 14, zawierający otwór łączący lub pierwszy otwór 18. Konstrukcja łącznika 1'6 jest przystosowana do sprzęgania z nim wszystkich końcówek wtykowych ANSI, a także do innych tępo zakończonych rurek lub przewodowych urządzeń przepływowych. W stanie uniemożliwiającym dostęp albo w położeniu zamkniętym, denko 24 tłoczka 46, znajdujące się wewnątrz

181 486 obudowy 14 leży w jednej płaszczyźnie z otaczającym pierwszym otworem 18 i ma w swoim środku szczelnie zamkniętą dyszę 26.

Na figurze 2 pokazano złączkę trójnikową typu Y z fig. 1 z zaworem bezigłowym w położeniu zamkniętym, w przekroju poprzecznym, w powiększeniu. Odgałęzienie 21 typu Y biegnie do otworu odgałęzionego 22, natomiast pomiędzy odgałęzieniem typu Y a drugim otworem 20 rozciąga się dalsza sekcja 19 obudowy 14. Obudowa 14 zawiera cylindryczną sekcję 28 o kołowym przekroju poprzecznym, dyszę wylotową30 u jej podstawy 31, rurkę nośną 29 biegnącąku górze od podstawy 31, oraz rowek 32 uformowany w podstawie 31 otaczającej rurkę nośną29. Zewnętrzna powierzchnia cylindrycznej sekcji 28, w pobliżu jej bliższego końca 34, jest lekko odstopniowana do wewnątrz tak, że wchodzi w nią łącznik 16 i ma geometrię przystosowaną do zgrzewania ultradźwiękowego. Alternatywnie, łącznik 16 można łączyć z obudową 14 techniką zgrzewania tarciowego, wciskania zatrzaskowego, spajania lub innymi metodami.

Na figurze 2 widać ponadto tłoczek 44 na swoim miejscu wewnątrz otworu 33 w cylindrycznej sekcji 28 zablokowany pomiędzy łącznikiem 16 apodstawą31. Tłoczek 44 zawiera łącznie cztery fałdy mieszkowe. Alternatywny przykład wykonania złączki pokazany na fig. 4 i 5 jest podobny do pokazanego na fig. 2 i 3 z tym wyjątkiem, że nie ma w nim rurki nośnej 29, a tłoczek 44a zawiera łącznie pięć fałd mieszka o mniejszym kącie pochylenia.

Jak pokazano na fig. 6, wewnętrzna część łącznika 16 ma sekcj ę o różnych średnicach. Sekcja bezpośrednio sąsiadująca z pierwszym otworem 18 ma znormalizowaną według ANSI stożkową sekcj ę lub pierwszą sekcj ę 3 8 o lekko zbieżnym stożku. Centralna sekcj a 40 ma w zasadzie większą średnicę i jest oddzielona od stożkowej sekcji 38 stożkową, pochyłąblokującąsekcją42. Ponadto, z podanych dalej przyczyn, wewnętrzna średnica centralnej sekcji 40 jest nieco większa od wewnętrznej średnicy cylindrycznej sekcji 28 obudowy 14. Nakońcu, łącznik 16zawiera prowadzącą część 36 o wymiarach dopasowanych do stopniowanego bliższego końca 34 cylindrycznej sekcji 28 tak, że ma geometrię odpowiednią do zgrzewania ultradźwiękowego. Łącznik 16 można wytwarzać z materiału ze świecącym barwnikiem, dzięki czemu złączka jest widoczna w zaciemnionym pomieszczeniu.

Jak widać na fig. 2 do 5, pomiędzy podstawą 31 cylindrycznej sekcji 28 a łącznikiem 16 w otworku 33 obudowy 14 jest osadzony sprężyście odkształcalny tłoczek 44 i 44a. Poszczególne elementy konstrukcyjne tłoczka 44a mogąbyć nieco różne w różnych przykładach wykonania, natomiast podstawowe jego cechy, wspólne dla wszystkich, są takie jak pokazano na fig. 7a i 7b. Korpus tłoczka 44a, wytłoczony całkowicie z gumy, zawiera w tym przykładzie wykonania tłoczek 46 oraz kurczliwą sekcję lub sprężyście kurczliwy element 48. Z kolei tłoczek 46 ma denko 24 tłoczka 46 o eliptycznym przekroju poprzecznym oraz grubą, stożkowąblokującąsekcję 50 o kołowym przekroju poprzecznym. Wzdłuż podłużnej osi denka 24 rozciąga się otwór 51 w kształcie markizy kończący się na swoim końcu bliższym dyszą 26, a na dalszym końcu stożkowym uszczelnieniem wargowym 59. Stożkowe uszczelnienie wargowe 59 zawiera parę warg 54 biegnących od przeciwległych boków otworu 51. Wargi 54 mają części stożkowe biegnące od przeciwległych boków otworu 51 i pełniące rolę uszczelnienia. Kąt stożka dobiera się tak, żeby istniejące w zaworku ciśnienie wewnętrzne, kiedy jest on w położeniu zamkniętym, dociskało wargi 54 do siebie, a tym samym zamykało otwór 51.

Jak wyraźnie widać przy porównaniu fig. 7a i 7b, mający kształt markizy otwór 51 jest zorientowany tak, że jego główna oś 53 jest prostopadła do głównej osi 55 eliptycznego denka 24 tłoczka 46. Ponadto, przejściowa sekcja 57 pomiędzy denkiem 24 tłoczka 46 a stożkową blokującąsekcją50 jest eliptyczna i stożkowa, przy czym główna oś takiej elipsy jest równoległa do głównej osi 55 denka 24 tłoczka 46 i prostopadła do głównej osi 53 otworu 51. Taka geometria dodatkowo pomaga w naturalnym przestawianiu markizowego otworu 51 do położenia otwartego. Dzięki takiemu eliptycznemu kształtowi powstaje skierowana na zewnątrz siła równoległa do głównej osi 55 eliptycznego denka 24 tłoczka 46 oraz skierowana do wewnątrz siła, równoległa do osi małej. Siła skierowana do wewnątrz ściska tłoczek 44 w kierunku prostopadłym do jego głównej osi, a zatem, pod działaniem siły wywieranej przez element wtykowy na górną część

181 486 tłoczka 44, przemieszczającej tłoczek 44 do centralnej sekcji 40 łącznika 16, rozciąga markizowy otwór 51 do położenia otwartego.

Stożkowa blokująca sekcja 50 tłoczka 44 jest bardzo gruba, co zapobiega możliwości jej zgniecenia. Ta grubsza sekcja pomaga w utrzymywaniu tłoczka 44 w zaworku przy większych ciśnieniach wewnętrznych oraz działa jak rozdzielacz pomiędzy działaniem sprężystym poniżej oraz otwieraniem i zamykaniem markizowego otworu 51 powyżej. Pomimo tego, że tłoczek 44 jest szczelnie osadzony w podstawie 31 obudowy 14, skrajne ciśnienie wewnętrzne może wywołać siłę wystarczającą do wypchnięcia tłoczka 44 z obudowy 14, a tym samym zniszczenia jego spójności. Pogrubiona sekcja 50 tłoczka 44 dodatkowo zapewnia, że tłoczek 44 nie ulegnie skurczowi pod działaniem takich sił wewnętrznych i utrzymuje tłoczek 44 w odpowiednim położeniu w obudowie 14.

Na figurach 8a i 8b pokazano alternatywny przykład wykonania, w którym wewnętrzna średnica cylindrycznej sekcji 28 jest na tyle mniejsza od wewnętrznej średnicy centralnej sekcji 40 łącznika 16, że mieści w swojej bliższej krawędzi pierścieniowy rowek 35. Na każdym końcu głównej osi 55 dna eliptycznego denka 24 znajdują się sekcje kołowego rowka 37 tworzące zaczepy 25. Zaczepy te są skonstruowane w taki sposób, że sprzęgająsię z rowkiem 35 w cylindrycznej sekcji 28. Po sprzężeniu się zaczepów 25 z rowkiem 35 w wyniku wpychania przez wtykową końcówkę 62 denka 24 tłoczka 46 dalej w łącznik 16, zaczepy 25 przeciwstawiają się dalszemu ruchowi zewnętrznej części tłoczka 44 i wywołują dodatkowe siły we wtykowej końcówce 62 powodując szersze otwarcie otworu 51, jak widać na fig. 8b. Na figurze 9 przedstawiono alternatywny przykład wykonania, w którym od okolic otworu 51 biegnie para elastycznych klapek 58, co poprawia wytrzymałość tłoczka 44 na ciśnienie wewnętrzne. Kąt klapek 5 8 dobiera się tak, żeby ciśnienie wewnętrzne w zaworku, kiedy jest on w stanie zamkniętym, dociskało klapki 58 do siebie, a tym samym utrzymywało otwór 51 w stanie zamkniętym. W innym przykładzie wykonania klapki 58 mogą być cieńsze i dłuższe. W zaworku w stanie otwartym mogą one pełnić podobną rolę jako zawór zwrotny.

Analizując ponownie fig. 7a i 7b widać, że otwór 51 łącznie z pustym wnętrzem stożkowej blokującej sekcji 50 i pustym wnętrzem sprężyście kurczliwego elementu 48, stanowią kanał przepływowy płynu przez cały tłoczek 44. Sprężyście kurczliwy element 48 może mieć kształt mieszka, jak pokazano na fig. 2-5,7ą 7b i 8a albo alternatywnie, pierścieniowo lub spiralnie użebrowaną strukturę, która również umożliwia regulowane kurczenie się struktury wzdłuż jej osi podłużnej dla wytworzenia siły powrotnej. Na figurze 1 Oa do 1 Od pokazano kilka alternatywnych przykładów wykonania tłoczka 44 różniących się liczbą wymiarami i układem żeber lub mieszków. Różne kształty tłoczka 44 można wykorzystać do poprawy natężenia przepływu, siły uruchamiającej, siły powrotne sprężyny, uszczelniania, działania tłoczka oraz możliwości wkładania tępo zakończonych rurek. Zmiany geometrii tłoczka, polegające na usunięciu wewnętrznych pierścieniowych rowków i punktowych obszarów zaciskowych, mogłyby również poprawić działanie zaworka w przypadku cieczy łatwo krzepnących. Modyfikacje polegają na zmianie liczby fałd mieszków, żeber, grubości ścianki, wysokości, średnicy, twardości, barwy i geometrii. Z fałd mieszka, które w wyniku kurczenia się tłoczka zbliżają się do siebie, powstająpunktowe obszary zaciskowe. Obszary te mogą w pewnych warunkach, więzić zakrzepłe płyny, przeszkadzając w kurczeniu się tłoczka.

Na figurze 10 a pokazano sprężyście kurczliwy element 48 z pięcioma fałdami mieszka, j ak wprzykładzie wykonania z fig. 4,5,7 i 8, wymagającymi mniejszej siły uruchamiającej. Na figurze 1 Ob pokazano sprężyście kurczliwy element 48 o strukturze z użebrowanąpowierzchniązewnętrzną w której po skurczeniu, nie ma punktów zaciskowych. Na figurze lOc pokazano sprężyście kurczliwy element 48 tłoczka 44 o prostych ściankach, w którym po skurczeniu nie ma miejsc zaciskowych. Na figurze lOd pokazano sprężyście kurczliwy element 48 tłoczka 44 o gładkiej powierzchni wewnętrznej po skurczeniu się, co zwiększa natężenie przepływu.

Analizując ponownie fig. 2,3,7a i 7b widać, że dalszy koniec 45 sprężyście kurczliwego elementu 48 wchodzi w rowek 32 w podstawie 31 cylindrycznej sekcji 28, tworząc ścisłe uszczelnienie wokół rurki nośnej 29 i dyszy wylotowej 30. W celu ułatwienia ruchu tłoczka 44 wewnątrz

181 486 złączki i zapobiegania zakleszczaniu się otworu 51 w denku 24 tłoczka 46 podczas sterylizacji, tłoczek 44 smaruje się zatwierdzonym przez FDA olejem silikonowym.

W alternatywnych przykładach wykonania pokazanych na fig. 1 la i 1 lb, w wewnętrznej części cylindrycznej sekcji 28 dodano strukturę nośną w formie spłaszczonego trzpienia 63 tak, że wystaje on do sprężyście kurczliwego elementu 48 w tłoczku 46. Trzpień 63 ma zaokrągloną końcówkę 61, która po naciśnięciu tłoczka 44 wchodzi w otwór 51 w denku 24 pomagając w jego otwarciu. Dzięki temu prześwit pomiędzy końcówką 61 trzpienia 63 a ostrymi końcami markizowego otworu 51 ułatwia przepływ, natomiast prześwit pomiędzy cieńszym wymiarem płaskiego trzpienia 63 a wewnętrzną powierzchnią sprężyście kurczliwego elementu 48 umożliwia przepływ płynu do dyszy wylotowej 30.

Na figurach 12 i 13 pokazano kolejny alternatywny przykład wykonania złączki według wynalazku, w którym zamiast ściskanej sprężyny pokazanej na innych rysunkach, pokazano sprężynę rozciąganą w postaci przepony 64 przeznaczonej do przytrzymywania tłoczka 46 w jego położeniu zamkniętym. Przepona 64 wybiega z podstawy stożkowej, blokującej sekcji 50 i ma uformowane na obwodzie pierścieniowe zgrubienie 66. Zgrubienie to wchodzi pomiędzy łącznik 16 a bliższą krawędź cylindrycznej sekcji 28. Rowki w tych elementach formuje się w celu zapewnienia odpowiedniego uchwytu zgrubienia 66. Położenie zgrubienia 66 względem jego punktu mocowania do stożkowej sekcji blokującej 50, oraz wymiary przepony 64 zapewniają jej wstępne naprężenie tak, że dociska stożkowy trzon 56 tłoczka 46 do styku ze stożkową blokującą sekcją 42 łącznika 16.

Przeanalizuj emy teraz bardziej szczegółowo działanie zaworka pokazanego na różnych rysunkach. Wymiary eliptycznego denka 24 tłoczka 46 oraz markizowego otworu 51 dobiera się tak, żeby po utwierdzeniu denka 24 w kołowym wnętrzu stożkowej sekcji 38 według normy ANSI w łączniku 16, otwór 51 całkowicie zniknął zamykając szczelnie dyszę 26 i powodując oparcie się o siebie sąsiadujących krawędzi wargowych 54 stożkowego uszczelnienia wargowego 59. Stożkowy trzon 56 stożkowej blokującej sekcji 50 styka się z pochyłą blokującą sekcją 42 łącznika 16 i zapobiega wychodzeniu górnej części denka 24 tłoczka 46 poza pierwszy otwór 18. Wewnętrzną średnicę centralnej sekcji 40 łącznika 16 dobiera się tak, żeby umieszczone w nim denko 24 tłoczka 46 mogło swobodnie przyjąć swój eliptyczny kształt. To z kolei umożliwia otworowi 51 przyjęcie jego naturalnego, markizowego kształtu, a tym samym otwarcie kanału przepływowego przez tłoczek i złączkę.

Jak widać z kolei w przykładach wykonania pokazanych na fig. 2-11, złączka bezigłowa jest początkowo w stanie niedostępnym albo zamkniętym, jak pokazano na fig. 2,4, 1 la i 1 lb. Sprężyście kurczliwy element 48 napręża się wstępnie i powoduje dociśnięcie denka 24 tłoczka 46 do stożkowej sekcji 38 według ANSI (fig. 6) łącznika 16. Trzon 56 stożkowej blokującej sekcji 50 styka się z pochyłą/blokującą sekcją42 łącznika 16 i zapobiega wychodzeniu górnej części denka 24 tłoczka 46 poza pierwszy otwór 18, wskutek czego uzyskuje się gładką powierzchnię na jednym poziomie. Otwór 51 w denku 24 tłoczka 46 jest silnie i szczelnie zamknięty dzięki utwierdzeniu eliptycznego, w warunkach normalnych, denka 24 tłoczka 46 w mającej kołowy przekrój poprzeczny stożkowej sekcji 38 według ANSI. Ostro zakończone końce markizowego otworu 51 ułatwiają szczelne zamknięcie po skurczu otworu 51 wzdłuż jego osi małej w wyniku skurczu denka 24 tłoczka 46 wzdłuż jego osi dużej. Stożkowe wargi 54 stożkowej uszczelki wargowej 59 lub alternatywnie, elastyczne klapki 58 pokazane na fig. 9 dodatkowo zapewniają, że otwór 51 pozostaje szczelny nawet pod działaniem znacznych ciśnień wewnętrznych. Przepona 64, zastosowana w alternatywnym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 12 i 13, również służy do dociskania denka 24 tłoczka 46 do stożkowej sekcji 38 według ANSI w łączniku 16.

Bezpośrednio przed wprowadzeniem do złączki, denko 24 tłoczka 46 i krawędź pierwszego otworu 18 poddaje się czyszczeniu polegającemu, na przykład, na sterylizacji gładkiej powierzchni. Dzięki brakowi grzbietów, rowków, szczelin lub występów czyszczenie to jest dokładne.

Następnie złączka jest gotowa do włożenia do niej standardowego elementu wtykowego z zatrzaskiem albo bez niego.

181 486

Po zetknięciu się wtykowej końcówki 62 wtykowej złączki 60 (fig. 3,5,8 i 13) z gómąpowierzchnią gumowego denka 24 tłoczka 46 powstaje szczelne połączenie, przez które nie może przenikać ciecz ani powietrze. Zastosowanie odpowiedniego ciśnienia powoduje skurcz kurczliwej sekcji 48 tłoczka 44 lub alternatywnie, rozciągnięcie przepony 64, oraz wysunięcie denka 24 tłoczka 46 ze stożkowej sekcji 38 ANSI i wsunięcie do centralnej drugiej sekcji 40 (fig. 6). W miarę jak denko 24 tłoczka 46 wysuwa się ze stożkowej pochyłej/blokującej sekcji 42 i przesuwa się do centralnej drugiej sekcji 40, jego większa średnica wewnętrzna umożliwia denku 24 tłoczka 46 przyjęcie jego normalnie eliptycznego, otwartego kształtu. To z kolei umożliwia otworowi 51 przyjęcie jego naturalnego markizowego kształtu, a tym samym otwarcie kanału przepływowego przez denko 24 tłoczka 46. Stałe ciśnienie elementu wtykowego wymusza postępowy ruch denka 24 tłoczka 46 do cylindrycznej sekcji 28 obudowy 14.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 8a i 8b, nieco zmniejszona średnica wewnętrzna cylindrycznej sekcji 28 w stosunku do średnicy centralnej drugiej sekcji 40 łącznika 16 służy do dalszego powiększania dyszy 26 otworu 51 poprzez wymuszanie ułożenia gumowego materiału wokół zewnętrznej powierzchni wtykowej złączki 60. Zaczepy 25 utworzone w dolnej krawędzi stożkowej blokującej sekcji 50 sprzęgająsię z pierścieniowym rowkiem 35 utrzymując aktywnie otwór 51 w stanie otwartym. Centralnej sekcji 40 łącznika 16 można nadać kształt eliptyczny, w którym oś mała jest nieco krótsza od małej osi denka 24 tłoczka 46. Ma to na celu skurczenie denka 24 tłoczka 46 wzdłuż jego małej osi, dodatkowo zapewniając, że otwór 51 osiągnie swój pełny kształt. W alternatywnym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 11 a i 1 lb, lekkie wniknięcie zaokrąglonej końcówki 61 trzpienia 63 w otwór 51 ma dodatni wpływ na otwieranie otworu 51. Zaokrąglenie końcówki i jej stosunkowo niewielka średnica zapobiegają uszkodzeniu przez nią tłoczka 44. Stwierdzono, że trzpień 63 według pokazanego przykładu wykonania nie przecina, nie rozrywa, ani nie przebija tłoczka 44 podczas jego przemieszczania się do zetknięcia z trzpieniem 63.

W tym położeniu istnieje całkowity dostęp do złączki i możliwość osiągnięcia krótkiego, prostoliniowego, pozbawionego przeszkód kanału przepływowego płynu przez nią. W żadnej chwili płyn nie płynie wokół zewnętrznej powierzchni tłoczka 44 podczas przepływu przez złączkę. Uzyskano objętość “resztkową”, tj. objętość pomiędzy elementem wtykowym a dyszą wylotową, o wartości rzędu 0,04 ml. W żadnym przypadku nie stwierdzono wpływania powietrza ani zanieczyszczeń, ani ucieczki płynu z aparatu.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 2 i 3 oraz w alternatywnym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 la, 11 b, rurka nośna 29 oraz centralny trzpień 63 służą odpowiednio, do zapobiegania wyboczeniu sprężyście kurczliwego elementu 48 i zablokowaniu kanału przepływowego. Spłaszczony przekrój poprzeczny trzpienia 63 zapewnia odpowiedni prześwit w pobliżu sprężyście kurczliwego elementu 48, zapewniając cały czas przepływ. W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 3 płyn jest kierowany przez środek rurki nośnej 29.

Po wyciągnięciu elementu wtykowego, siła dociskowa wytwarzana przez sprężyście kurczliwy element 48 tłoczka 44, albo rozciągliwą przeponę 64 według alternatywnego przykładu wykonania pokazanego na fig. 12 i 13, utrzymuje styczność pomiędzy denkiem 24 tłoczka 46 a wtykową końcówką 62. Dzięki nieco większej średnicy centralnej sekcji 40 łącznika 16 (fig. 6) od średnicy cylindrycznej sekcji 28 stożkowo blokująca sekcja 50 tłoczka 44 może swobodnie wsuwać się w odpowiednie położenie z trzonem 56 (fig. 7a) do oparcia się o pochyłą/blokującą sekcję 42 (fig. 6). Równocześnie stożkowa sekcja pochyła/blokująca 42 wprowadza eliptyczne denko 24 tłoczka 46 w stożkową sekcję 38 ANSI, gdzie ponownie wymusza się, żeby przyjęła utwierdzony kształt kołowy stożkowej sekcji ANSI, zamykając otwór 51 i ponownie ustalając uszczelnienie zupełne. Podobnie działa urządzenie według przykładu wykonania pokazanego na fig. 12 i 13.

Powyżej opisano i przedstawiono na rysunku konkretne przykłady wykonania wynalazku, ale osoby biegłe w tej dziedzinie zorientują się w możliwości wprowadzenia modyfikacji bez odchodzenia od istoty i zakresu wynalazku.

181 486

55

FIG. 7a

FIG. 7b

181 486

FIG. 8a

FIG. 9

181 486

FIG. Wb FIG. Wd

FIG. 10α FIG. Wc

181 486

FIG. 13

181 486

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zawór złączki, zawieraj ący wydrążoną obudowę z pierwszym otworem i drugim otworem, znamienny tym, że obudowa (14) zawiera pierwszą sekcję (38) o pierwszym wewnętrznym kształcie i wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczonąbezpośrednio przy pierwszym otworze (18) oraz drugąsekcję (40) o drugim wewnętrznym wymiarze przekroju poprzecznego, umieszczoną w sąsiedztwie pierwszej sekcji (38) oraz w obudowie (14) jest umieszczone sprężyście odkształcalne denko (24) tłoczka (46) z uformowanym w nim przelotowym otworem (51), przy czym denko (24) tłoczka (46) jest ruchome pomiędzy pierwszą sekcją (38) i drugą sekcją (40) oraz ma średnicę większą niż pierwsza sekcja (38) tak, że kiedy jest umieszczone w pierwszej sekcji (38) otwór (51) jest zamknięty, a kanał przepływowy pomiędzy pierwszym otworem (18) i drugim otworem (20) jest zatkany oraz denko (24) tłoczka (46) ma średnicę mniejszą niż druga sekcja (40) tak, że kiedy jest umieszczone w drugiej sekcji (40) otwór (51) jest otwarty tworząc kanał przepływowy pomiędzy pierwszym otworem (18) i drugim otworem (20), przy czym obudowa (14) zawiera środki do przemieszczania denka (24) tłoczka (46) do pierwszej sekcji (38) dla zamknięcia otworu (51).
2. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że denko (24) tłoczka (46) ma eliptyczny przekrój poprzeczny, a pierwsza sekcja (38) obudowy (14) ma kołowy przekrój poprzeczny.
3. Zawór według zastrz. 2, znamienny tym, że uformowany w denku (24) tłoczka (46) otwór (51) ma markizowy przekrój poprzeczny z główną osią (53) zorientowaną prostopadle do głównej osi (55) eliptycznego przekroju poprzecznego denka (24) tłoczka (46).
4. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że druga sekcja (40) obudowy (14) ma kołowy przekrój poprzeczny i średnicę większą od średnicy pierwszej sekcji (38).
5. Zawór według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że pierwsza sekcja (38) obudowy (14) jest oddzielona od drugiej sekcji (40) obudowy (14) sekcją (42) w kształcie stożka ściętego, zaś tłoczek (46) zawiera stożkowo-blokującą sekcję (50) rozciągającą się w pewnej odległości od denka (24) tłoczka (46), która ma kształt dostosowany do kształtu sekcji (42) w kształcie stożka ściętego, przy czym stożkowo-blokującą sekcja (50) jest umieszczona na tłoczku (46) w położeniu zgodnym z położeniem sekcji (42) w kształcie stożka ściętego, gdy denko (24) tłoczka (46) jest umieszczone w pierwszej sekcji (38), ograniczając w ten sposób postępowy ruch denka (24) tłoczka (46) do położenia, w którym leży w jednej płaszczyźnie z otaczającym go pierwszym otworem (18).
6. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że środki do przemieszczania denka (24) tłoczka (46) obejmująpusty w środku, sprężyście kurczliwy element (48) rozciągający się dalej od denka (24) tłoczka (46) i szczelnie osadzony wokół dyszy wylotowej (30).
7. Zawór według zastrz. 6, znamienny tym, że pusty w środku, sprężyście kurczliwy element (48) wyznacza kanał przepływowy płynu pomiędzy denkiem (24) tłoczka (46), a dyszą wylotową (30).
8. Zawór według zastrz. 6, znamienny tym, że pomiędzy denkiem (24) tłoczka (46), asprężyście kurczliwym elementem (48) znajduje się stożkowo-blokującą sekcja (50) o kołowym przekroju poprzecznym.
9. Zawór według zastrz. 8, znamienny tym, że denko (24) tłoczka (46), stożkowo-blokującą sekcja (50) oraz sprężyście kurczliwy element (48) są wykonane z jednej wytłoczki gumowej.
10. Zawór według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że wokół dalszego końca otworu (51) jest uformowane stożkowo uszczelnienie wargowe (59).
11. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy otwór (18) posiada większy wymiar niż element wtykowy, umożliwiając umieszczenie w nim elementu wtykowego.
12. Zawór według zastrz. 11, znamienny tym, że obudowa (14) zawiera środki do blokowania w niej elementu wtykowego.

181 486
13. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (51) utworzony w denku (24) tłoczka (46) jest w kształcie markizowym.
14. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że denko (24) tłoczka (46) i środki do przemieszczania denka (24) tłoczka (46) sąutworzone jako jeden element, przy czym środki do przemieszczania denka (24) tłoczka (46) zawierają sprężyste fałdy mieszkowe osadzone w drugiej sekcji obudowy (14) i w stanie ściśniętym, wymuszające przemieszczenie denka (24) tłoczka (46) do pierwszej sekcji (38) obudowy (14).
15. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że tłoczek (46) zawiera przejściową sekcję (57) mającą kształt eliptyczny i stożkowy, która jest umieszczona i zorientowana tak, aby przykładać siłę do denka (24) tłoczka (46) dla otwarcia otworu (51), gdy denko (24) tłoczka (46) jest umieszczone w drugiej sekcji (40) obudowy (14).
16. Zawór według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (51) utworzony w denku (24) tłoczka (46) jest w kształcie markizowym, a denko (24) tłoczka (46) zawiera stożkowe uszczelnienie wargowe (59) uformowane wokół dalszego końca otworu (51).

★ * ★