PL178432B1

PL178432B1 - Sposób i system do nadawania i odbioru wiadomości

Info

Publication number: PL178432B1
Application number: PL95314230A
Authority: PL
Inventors: Anthony K. Sharpe; Peter J. Mabey
Original assignee: Philips Electronics Nv
Priority date: 1994-07-28
Filing date: 1995-07-20
Publication date: 2000-04-28
Also published as: DE69532987T2; WO1996003820A2; JPH09503371A; AU695562B2; JP3862735B2; CN100409603C; JP3862734B2; WO1996003820A3; EP0721714A1; RU2144736C1; HUT74625A; CN100409604C; BR9506289A; HU219941B; EP0721714B1; CZ295328B6; AU2897095A; CN1146179C; CN1135273A; US5721743A

Abstract

1 . Sposób nadawania i odbioru wiadomo- sci, zawierajacy etapy, w których sklada sie wiadomosci z wielu slów wiadomosci, oblicza sie sume kontrolna dla danej wiadomosci i wlacza sie ja do wiadomosci, nadaje sie wia- domosc, odbiera sie nadana wiadomosc, wy- odrebnia sie slowa i zapamietuje sie kolejne slowa, znamienny tym, ze wyodrebnia sie (87) sume kontrolna wlaczona do wiadomo- sci, a po zapamietaniu kazdego slowa wyzna- cza sie, w kolejnych etapach (97, 99, 101) sume kontrolna, uzywajac identycznego algo- rytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomosci, porównuje sie wy- odrebniona sume kontrolna wlaczona do wia- domosci z suma kontrolna wyznaczona w etapach (97, 99, 101) i notuje sie identycz- nosc, jesli wyznaczona suma kontrolna jest taka sama, jak wyodrebniona suma kontrolna wlaczona do pierwotnej wiadomosci. FIG. 7 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i system do nadawania i odbioru wiadomości, w szczególności służące do zwiększenia prawdopodobieństwa poprawnego odbioru wiadomości dla danego stosunku mocy fali nośnej do mocy szumu. Części składowe systemu stanowią stacje główne, najczęściej nieruchome, i na ogół ruchome stacje podrzędne.

Wynalazek zostanie opisany w odniesieniu do systemu przywoławczego o dużej prędkości przesyłu danych, który rozwinął się i jest zgodny z systemem POCSAG lub inaczej CCIR Radiopaging Code No 1, którego szczegóły są opisane w publikacji The Book of the CCIR Radiopaging Code No 1, dostępnej pod adresem Secretary, RCSG, British Telecom, Radiopaging, 23 Howland Street, London W1P 6HQ. Zgodnie z systemem POCSAG wiadomości przywoławcze są wysyłane w pakietach, z których każdy składa się z jednego słowa synchronizacji i ośmiu ramek, z których każda zawiera dwa słowa. Każdy pager lub inaczej stacja podrzędna ma przyporządkowaną określoną ramkę co oznacza, że jeśli sygnał przywoławczy jest wysyłany przez stację główną do określonego pagera, to sygnał ten będzie zawarty w z góry określonej, jednej z ośmiu ramek. Każdy pager w systemie POCSAG działa w ten sposób, że jest on najpierw uruchamiany, by mógł odebrać słowo synchronizacji, a następnie powtórnie uruchamiany na okres czasu trwania przyporządkowanej mu ramki. W przypadku wiadomości, słowa zawierające wiadomości są łączone ze słowem adresowym.

178 432

Każdy adres i słowo wiadomości w systemie POCSAG składa się z 32 bitów, z których pierwszy bit ma wartość 0 dla słowa adresowego lub 1 dla słowa wiadomości. Bity od 22 do 31 obu rodzajów słów zawierają kod cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC), a bit 32 zapewnia kontrolę parzystości. W końcowej części wiadomości wysłane zostaną kolejne słowa adresowe, poczynając od pierwszej przyporządkowanej ramki do pierwszej nieprzyporządkowanej ramki. W przypadku braku przyporządkowanego słowa adresowego, wysyłane jest słowo puste, które jest słowem nieprzyporządkowanym. Dzięki zastosowaniu adresów lub słów pustych nie trzeba wysyłać specjalnych słów oznaczających koniec wiadomości lub też słów zawierających długość wiadomości. Powoduje to nie tylko skrócenie czasu wymaganego do wysłania wiadomości, ale także zwiększa szansę, że wiadomość zostanie prawidłowo odebrana.

Użycie dziesięciobitowego kodu CRC umożliwia korekcję błędów o długości do dwóch bitów. Przeplot bloków bitów w kolejnych słowach zapewni jeszcze lepsze zabezpieczenie, szczególnie w przypadku zaniku sygnału. Zdekodowane słowa adresowe pojawiające się w danej ramce mogą być porównane z adresami przechowywanymi w pagerze. Jeśli okaże się, że dwa adresy są takie same, to wiadomość jest akceptowana. Nie jest to jednak możliwe w przypadku słów wiadomości. W europejskim zgłoszeniu patentowym EP-B1-0 117 595 opisano użycie sum kontrolnych jako środków zapobiegawczych przeciwko zafałszowaniom, czyli błędnym korekcjom jednego lub więcej słów przez mechanizm dwubitowej korekcji błędów.

Dla wiadomości przesyłanych z dużą prędkością efekty zaniku sygnału mogą być większe niż w przypadku wiadomości przekazywanych z mniejszą prędkością, gdyż stracona zostanie większa ilość bitów. Znanym sposobem zwiększenia prawdopodobieństwa poprawnego odbioru wiadomości jest jednokrotne lub wielokrotne powtórne przesyłanie wiadomości. W stacji podrzędnej poszczególne słowa są porównywane i oceniane, które z nich jest poprawne, na przykład na podstawie decyzji większościowej w przypadku dwóch powtórnych transmisji. Mimo to pozostaje problem zaniku sygnału w momencie, gdy jedna wiadomość się kończy, a zaczyna druga, co czyni ocenę niemożliwą.

Sposób nadawania i odbioru wiadomości, zawierający etapy, w których składa się wiadomości z wielu słów wiadomości, oblicza się sumę kontrolną dla danej wiadomości i włącza się ją do wiadomości, nadaje się wiadomość, odbiera się nadaną wiadomość, wyodrębnia się słowa i zapamiętuje się kolejne słowa, według wynalazku wyróżnia się tym, że wyodrębnia się sumę kontrolną włączoną do wiadomości, a po zapamiętaniu każdego słowa wyznacza się, w kolejnych etapach sumę kontrolną, używając identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości. Wyodrębnioną sumę kontrolną włączoną do wiadomości porównuje się z sumą kontrolną wyznaczoną w kolejnych etapach i notuje się identyczność, jeśli wyznaczona suma kontrolna jest taka sama, jak wyodrębniona suma kontrolna włączona do pierwotnej wiadomości.

Korzystnym jest, że wiadomość traktuje się jako kompletną jeśli zanotuje się identyczność sum kontrolnych. Zapamiętane słowa korzystnie dekoduje się aż do napotkania słowa adresowego, a wiadomość kończącą się na słowie poprzedzającym słowo adresowe traktuje się jako kompletną.

Korzystnym jest, że kolejne zapamiętane słowa kolejno dekoduje się, aż do momentu gdy natrafi się na słowo niemożliwe do zdekodowania, następnie sprawdza się, czy identyczność sum kontrolnych została osiągnięta i jeśli tak, to wiadomość kończącą się na słowie zapewniającym identyczność sum kontrolnych traktuje się jako kompletną.

Dla wiadomości składających się ze słowa adresowego i dołączonych do niego słów wiadomości, sumę kontrolną korzystnie włącza się do słowa adresowego.

Korzystnym jest, że dla wiadomości składających się ze słowa adresowego i dołączonych do niego słów wiadomości sumę kontrolną włącza się do słowa wiadomości, dołączonego do słowa adresowego.

Korzystnym jest, że transmituje się wiadomość przynajmniej dwukrotnie, odbiera się pierwszą transmisję wiadomości, przeprowadza się korektę ewentualnych błędów, każde słowo dekoduje się i zapamiętuje, odbiera się powtórne transmisje wiadomości, słowa w każdej transmisji poddaje się korekcji ewentualnych błędów, każde słowo dekoduje się, zapamiętuje

178 432 się powtórzone wiadomości słowo po słowie, poczynając od zapamiętanej pierwszej wiadomości, ostateczną wersję wiadomości składa się poprzez porównywanie słów w pierwszej wiadomości z odpowiednimi słowami wiadomości powtórzonych, po dołączeniu wszystkich słów do ostatecznej wersji wiadomości, oblicza się sumę kontrolną przy użyciu identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości, decyduje się czy tak obliczona suma kontrolna jest taka sama, jak suma kontrolna włączona do pierwotnej wiadomości i jeśli tak, to przerywa się dalsze porównywanie wiadomości pierwotnej z wiadomościami powtórzonymi.

Wiadomość transmituje się korzystnie przynajmniej dwukrotnie w wyznaczonych przedziałach czasu dla każdej transmisji tej samej wiadomości, wyznacza się słowa poprawne poprzez porównywanie odpowiadających sobie słów zawartych w zdekodowanych danych i zapamiętuje się słowa poprawne, a następnie oblicza się sumę kontrolną dla zapamiętanych dotąd poprawnych słów wiadomości, przy czym jeśli została zanotowana identyczność, to przyjmuje się, że odebrano całą wiadomość i przerywa się dalszą analizę zapamiętanych słów.

Korzystnym jest, że wiadomości przesyła się w określonych ramkach w przynajmniej dwóch połączonych pakietach, a zdekodowaną wiadomość lub połączone wiadomości, występujące w wyznaczonej ramce w pierwszym z przynajmniej dwóch pakietów zapamiętuje się, przy czym zdekodowane słowa wiadomości występujące w tej samej ramce w drugim i ewentualnie w kolejnych pakietach kolejno zapamiętuje się aż do momentu, gdy wykrywa się wskaźnik końca wiadomości.

Sumę kontrolną korzystnie włącza się do słowa adresowego, które jest połączone ze słowami danych.

Korzystnym jest, że przeplata się bity w nadawanych słowach i usuwa się przeplot przy odbiorze słowa.

System do transmisji wiadomości, który zawiera stację główną, której wejście jest połączone z układem kodowania danych, z którym jest połączony układ formujący dane w słowa kodu i obliczający sumę kontrolną dla słów, włączający sumę kontrolną, do wiadomości zawierającej słowa i połączony z układem wysyłającym wiadomość, przynajmniej jedną stację podrzędną, zawierającą układ odbierający wysłaną wiadomość połączony z układem dekodującym, wyodrębniającym słowa i włączoną sumę kontrolną i pamięć, połączoną z układem dekodującym, według wynalazku wyróżnia się tym, że układ dekodujący zawiera układ dodawania każdego wyodrębnionego słowa do słów zapamiętanych i wyznaczania sumy kontrolnej przy użyciu identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości, oraz układ notujący identyczność, w procesorze, wyznaczonej sumy kontrolnej i sumy kontrolnej zawartej w pierwotnej wiadomości.

Układ dekodujący wiadomość nadaną przynajmniej dwukrotnie przez nadajnik korzystnie zawiera układ korekcji ewentualnych błędów w wiadomości i każdym jej powtórzeniu i jest połączony z układem zapamiętującym kolejne słowa każdej wersji wyodrębnionej wiadomości, z którym jest połączony układ składania ostatecznej wersji wiadomości, który zawiera układ porównania odpowiadających sobie słów z odpowiednich wersji wyodrębnionych wiadomości. Układ dekodujący korzystnie zawiera układy dodawania każdego kolejnego słowa do ostatniej wersji składanej wiadomości, wyznaczania sumy kontrolnej za pomocą identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości i układy notujące identyczność, kończące dalsze porównywanie pierwotnej wiadomości z jej powtórzeniami.

Układ notujący identyczność w procesorze jest korzystnie połączony z układem blokującym porównanie sum kontrolnych oraz z pamięcią, zawierającą słowa poprawne jako całą wiadomość.

Rozwiązanie według wynalazku umożliwia zwiększanie prawdopodobieństwa poprawnego odbioru wiadomości dla danego stosunku mocy fali nośnej do mocy szumu.

System według wynalazku może zostać przystosowany do pracy w wielu wariantach. Na przykład identyczność obliczone i odebranej sumy kontrolnej jest traktowana jako informacja, że wiadomość została skompletowana, lub też jako informacja, że wiadomość została skompletowana w przypadku braku odbioru kolejnego słowa adresowego lub słowa pustego,

178 432 spowodowanego zanikiem sygnału. W systemie, w którym każda wiadomość jest przesyłana przynajmniej dwukrotnie, ostateczna postać wiadomości jest składana słowo po słowie, na przykład poprzez porównywanie odpowiadających sobie słów z pierwszej wersji otrzymanej wiadomości z jej powtórzoną kopią. Jak tylko wszystkie słowa zostaną włączone do ostatecznej postaci składanej wiadomości, wyznaczana jest suma kontrolna przy użyciu identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości i, jeśli tak wyznaczona suma kontrolna jest taka sama, jak suma kontrolna włączona do pierwotnej wiadomości, to fakt ten jest zapamiętywany i wykorzystywany w opisany sposób.

Niniejszy wynalazek oparty jest na pomyśle, że za każdym razem, kiedy poprawne słowo jest dodawane do składanej wiadomości i obliczona przez stację podrzędną suma kontrolna jest identyczna, jak wysłana suma kontrolna, to z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że cała wiadomość została skompletowana.

Wynalazek został bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat ilustrujący system przywoławczy, fig. 2 - schemat ilustrujący przykład struktury pakietu, fig. 3A - schemat ilustrujący początkowe rozmieszczenie słowa adresowego i dołączonych słów wiadomości, fig. 3B - schemat ilustrujący następne rozmieszczenie słowa adresowego i dołączonych słów wiadomości, fig. 4A - transmisję i odbiór dwóch połączonych wiadomości w jednej z ramek pakietu, fig. 4B - transmisję i odbiór powtórzonych wiadomości pokazanych na fig. 4A, fig. 4C - składanie ostatecznej wersji wiadomości w odbiorniku, fig. 5 - schemat blokowy stacji głównej, fig. 6 - schemat blokowy działań w stacji głównej, fig. 7 - schemat blokowy stacji podrzędnej, fig. 8 - schemat blokowy działań w stacji podrzędnej w przypadku pojedynczej transmisji wiadomości, fig. 9 - schemat blokowy działań w stacji podrzędnej, gdy dekodowanie następnego słowa jest ważniejsze, niż zakończenie dalszego dekodowania w przypadku, gdy sumy kontrolne obliczona i odebrana są takie same, fig.10 - schemat blokowy działań w stacji podrzędnej, gdy wiadomość jest powtarzana, a fig.11 przedstawia schemat znacznika zerowego pakietu.

Na rysunkach użyto tych samych oznaczeń liczbowych dla odpowiadających sobie elementów.

System przywoławczy pokazany na fig.1 składa się ze sterownika systemu przywoławczego 10, który pobiera wysyłane wiadomości, formatuje adresy i wiadomości zgodnie z używanym protokołem transmisji. Sterownik systemu 10 jest połączony z wieloma nadajnikami 12A, 12B, które działają w trybie pseudosynchronicznym. W obrębie zasięgu nadajników 12A, 12B mogą się dowolnie poruszać cyfrowe pagery lub inaczej stacje podrzędne SS1, SS2. Działanie i sposoby ekonomicznego zużycia energii baterii elektrycznej są zgodne z użytym protokołem komunikacji.

W przykładzie pokazanym na fig.2 protokół systemu przywoławczego składa się z kolejnych cykli o długości 6.8 sekund.

Na każdy cykl składają się trzy pakiety BO, B1 i B2, każdy o długości 2.267 sekund, a każdy pakiet składa się z 32-bItowego słowa synchronizacji oraz n ramek, każda o długości m słów (CW). Na przykład dla prędkości przesyłu danych 6400 bitów na sekundę n=28, m=16, a każde słowo ma długość 32 bitów, chociaż możliwe są również inne wartości. Zgodnie z fig. 3A i 3B każda wiadomość rozpoczyna się 32 bitowym słowem adresowym (ADD), które jest połączone z wieloma słowami wiadomości M. Tak jak to jest w systemie POCSAG, pierwszy bit słowa adresowego jest zerem, a dla słowa wiadomości bit ten jest jedynką. Podobnie każdy z obu rodzajów słów posiada 10 bitową cykliczną kontrolę nadmiarową (CRC), służącą do wykrywania błędów, a następnie bit kontroli parzystości (P).

W celu umknięcia zniekształceń w odbiorniku, dodawana jest suma kontrolna CSM. Na fig. 3A suma kontrolna CSM w postaci czterech bitów, jest włączona do słowa adresu, pozostawiając 16 bitów na adres. Na fig. 3B suma kontrolna CSM jest włączona do pierwszego słowa wiadomości Ml, lub do pola wektorowego umieszczonego pomiędzy ADD i M1. Jednym ze sposobów uzyskania sumy kontrolnej jest zsumowanie bitów kodujących wiadomość, czyli 20 bitów z każdego słowa wiadomości. Następnie suma ta jest dzielona przez wielomian, a reszta z dzielenia jest poszukiwaną sumą kontrolną. Koniec wiadomości jest wyznaczany poprzez wystąpienie słowa adresowego, odnoszącego się do kolejnej wiadomości.

178 432

Stacje podrzędne SS są przyporządkowane do odpowiednich, wcześniej wyznaczonych ramek pakietu. W celu zaoszczędzenia prądu odbiornik stacji podrzędnej jest zasilany (aktywowany) w czasie odbioru słowa synchronizacji S oraz w czasie trwania przyporządkowanej mu ramki w pakiecie. Sterownik systemu przywoławczego 10 (fig. 1) uporządkowuje wysyłane do stacji podrzędnych wiadomości tak, by znalazły się one w ramce odpowiadającej danej stacji.

Zgodnie z wynalazkiem, włączenie sumy kontrolnej CSM do słowa adresowego lub pierwszego słowa wiadomości zabezpiecza przed błędami, co pozwala na korekcję

2-bitowych błędów w każdym słowie. Dodatkowo, jak to zostanie opisane, powyższy mechanizm może zostać użyty do wykrycia końca wiadomości bez odbierania słowa kończącego wiadomość, następnego słowa adresowego lub słowa pustego, które mogły by być zgubione lub zafałszowane z powodu zaniku sygnału.

Podczas działania stacja podrzędna jest aktywowana w czasie trwania przyporządkowanej jej ramki, po czym odbierany jest ciąg sygnałów. Dla przykładu przyjęto, że na ciąg składa się wiadomość zawierająca słowo adresowe ADD i trzy słowa wiadomości M1, M2 i M3 (patrz na przykład fig. 4A). Podczas odbioru każdego słowa jeśli jest to potrzebne, to przeprowadzana jest korekcja błędów, a następnie słowo jest zapamiętywane.

Gdy jedno słowo zostanie zapamiętane jest ono dekodowane i ponieważ jest ono słowem adresowym ADD sprawdza się, czy odpowiada ono adresowi przyporządkowanemu danej stacji podrzędnej. Jeśli adres się zgadza, a słowo zawiera sumę kontrolną, to suma ta jest również zapamiętywana. W przykładzie tym następne słowo jest słowem wiadomości M1, więc po ewentualnej korekcji błędów procesor oblicza sumę kontrolną stosując taki sam algorytm jak ten użyty przez sterownik systemu przywoławczego. Następnie obliczona suma kontrolna jest porównywana z zapamiętana suma kontrolną. Jeśli przyjmie się, że sumy są różne, to powyższe działania są powtarzane dla następnego słowa wiadomości M2. Jeśli po raz kolejny sumy kontrolne nie są identyczne, to powyższe działania są znów powtarzane dla trzeciego słowa wiadomości M3 i niech tym razem suma kontrolna obliczona dla tego słowa będzie zgodna z zapamiętaną sumą kontrolną. Procesor po otrzymaniu informacji, że sumy kontrolne są identyczne przestaje analizować ciąg kolejnych sygnałów przyjmując, że odebrana została cała wiadomość. Procesor może przyjąć, że cała wiadomość została odebrana, na podstawie wcześniej odebranych sygnałów, bez potrzeby odbierania i sprawdzania czy następne słowo jest adresem lub słowem pustym. Zaletą braku konieczności dekodowania kolejnego słowa jest zmniejszenie stopnia wykorzystania procesora o 25% w przypadku wiadomości o długości czterech słów, jak również mniejsza liczba dekodowanych słów przyczynia się do zwiększenia prawdopodobieństwa poprawnego odbioru wiadomości. Cała zdekodowana wiadomość może być wyświetlona lub zachowana dla późniejszego wyświetlenia.

W przypadku zaniku sygnału i zniekształcenia jednego lub więcej słów wspomniane sumy kontrolne mogą się różnić. Gdy stacja podrzędna nie może zdekodować słowa wiadomości, to zaprzestaje dalszej analizy sygnału, ponieważ wie, że sumy kontrolne nie będą równe.

Gdy stacja podrzędna zdecyduje, że w odbieranym sygnale słowo adresowe nie zawiera adresu przyporządkowanego do tej stacji, to suma kontrolna nie jest zapamiętywana, jak również nie są przeprowadzane żadne obliczenia dotyczące połączonych słów wiadomości.

W celu umożliwienia poprawnego zastosowania powyższego sposobu konieczne jest, aby słowo adresowe zawierające sumę kontrolną (fig. 3A) lub słowo adresowe i słowo wiadomości zawierające sumę kontrolną (fig. 3B), mogły być właściwie odebrane i zdekodowane.

Jako wariant powyższego sposobu, procesor stacji podrzędnej może być tak zaprogramowany, aby w celu wyznaczenia końca wiadomości sprawdzał następny adres lub słowo puste. Jednak wciąż obliczane są sumy kontrolne z kolejnych słów i porównywane z odebraną sumą kontrolną, co umożliwia wyznaczenie końca wiadomości w przypadku zniekształceń spowodowanych zanikiem sygnału. W przypadku tym, przy wyznaczaniu końca wiadomości, odbiór adresu lub słowa pustego jest ważniejszy, niż zgodność sum kontrolnych. Jak pokazano wcześniej, z istoty sposobu wynika, że bardziej niezawodne jest odbieranie mniejszej ilości słów.

178 432

W celu zwiększenia prawdopodobieństwa poprawnego odbioru wiadomości przez odbiornik dla dowolnego danego stosunku mocy fali nośnej do mocy szumu, każda wiadomość może być przesyłana przynajmniej dwukrotnie. Dla uproszczenia opisu przyjęto, że każdy pakiet jest przesyłany dwukrotnie, czyli pakiet B1 jest kopią pakietu B0. Jednakże może to wyglądać inaczej, jeśli wystarczy, że wiadomość jest powtarzana w wyznaczonych wcześniej przedziałach czasu.

Figura 4A przedstawia przekaz ramki zaczynającej się od słowa adresowego ADD1, do którego dołączone są słowa wiadomości M1, M2, M3. Inne wiadomości zaczynające się odpowiednio od słów adresowych ADD2, ADD3 są dołączone do wiadomości pierwszej.

Odbiornik w stacji podrzędnej jest aktywowany w czasie trwania odpowiadającej mu ramki i, jeśli to możliwe, koryguje ewentualne błędy zanim wszystkie adresowane do niego słowa zostaną, zapamiętane. Jeśli to konieczne, to w czasie trwania kolejnych ramek kolejne słowa są zapamiętywane aż do chwili, gdy osiągnięty zostanie koniec wiadomości przeznaczonej dla danej stacji podrzędnej. Końcem danej wiadomości jest na przykład początek następnej wiadomości przeznaczonej dla innej stacji podrzędnej.

Odpowiednie słowa kolejnego pakietu (fig. 4B) są odbierane, a ewentualne błędy są korygowane. Słowa te są następnie porównywane z odpowiednimi, zapamiętanymi wcześniej, słowami.

Słowa z powtórnej transmisji, które udało się zdekodować są użyte do wypełnienia brakujących słów z poprzedniej transmisji, których nie udało się wcześniej zdekodować. Po zdekodowaniu słowa adresowego ADD1, które jest przyporządkowane do danej stacji podrzędnej, zapamiętywana jest zapisana w nim suma kontrolna CSM. Suma kontrolna jest wyznaczana dla każdego możliwego do zdekodowania słowa wiadomości występującego po słowie adresowym ADD1, czyli poczynając od słowa M1. Stosowany jest tu ten sam algorytm jak ten, który został użyty do wyznaczenia sumy kontrolnej przed transmisją. Następnie obliczona suma kontrolna jest porównywana z sumą uzyskaną ze słowa ADD1. Jeśli się one różnią, to powyższe działania są powtarzane dla słów M2, M3 aż do czasu, gdy albo obie sumy kontrolne będą identyczne, co powoduje, że dalsza analiza sygnału jest przerywana, ponieważ można przyjąć, że osiągnięto koniec wiadomości. W przeciwnym przypadku odbierane jest kolejne słowo adresowe. Skompletowana wiadomość jest pokazana na fig. 4C.

Praca z sumami kontrolnymi jest o tyle lepsza, że w przypadku polegania na wykrywaniu znacznika końca wiadomości lub kolejnego słowa adresowego, jeśli któryś z nich zostanie zniekształcony podczas transmisji, to nie jest możliwe wykrycie końca wiadomości.

Po złożeniu kompletnej wiadomości w całość, jest ona albo wyświetlana, albo zapamiętywana w pamięci o swobodnym dostępie RAM do późniejszego wyświetlenia.

Gdy wiadomość jest retransmitowana dwa lub więcej razy, to porównując odpowiadające sobie słowa, można podjąć decyzję większościową.

Pewne rodzaje pagerów mogą działać w trybie oszczędzania baterii, w którym oprócz wykrywania słowa synchronizacji B0 pakietu jest on aktywowany tylko w czasie trwania jednego z trzech pakietów tworzącego cykl. W tym przypadku powtórna transmisja wiadomości odbywa się w tej samej ramce odpowiedniego pakietu w następnym cyklu.

Figura 5 jest schematem blokowym stacji głównej PS, która w tym przykładzie składa się z urządzeń 14 służących do pobierania wysyłanych danych, którymi może być klawiatura operatora (nie pokazana) lub komputer osobisty (nie pokazany). Dane z urządzenia pobierającego 14 są przekazywane do urządzenia 16, gdzie są, one kodowane i formatowane, obliczana jest suma kontrolna, która jest kolejno włączana do słowa adresowego lub pierwszego słowa wiadomości tak jak to opisano powyżej.

Połączone ze sobą słowo adresowe i słowa wiadomości, wraz ze słowem synchronizacji i znacznikiem zerowego pakietu są łączone do postaci pakietu na etapie 18. Następnie pakiet jest modulowany na fali nośnej w modulatorze 20 i kolejno wysyłany przez nadajnik 22.

Figura 6 przedstawia schemat blokowy, który określa schemat działań w stacji głównej PS.

Początkiem schematu jest blok 24, w którym dane wiadomości są zapamiętywane, aby mogły być zakodowane w bloku 26. W bloku 28 zakodowane dane wiadomości są formatowane w słowa, na początku każdego słowa dołączany jest znacznik, a na końcu kod CRC i bit

178 432 parzystości. W bloku 30 sformatowane słowa są łączone tworząc ciąg słów. Dla całego ciągu, w bloku 32, obliczana jest suma kontrolna CSM, na przykład w sposób opisany powyżej. W bloku 34 suma kontrolna CSM jest włączana do słowa adresowego, pierwszego słowa wiadomości lub pola wektorowego umieszczonego pomiędzy słowem adresowym, a pierwszym słowem wiadomości. Tak utworzona wiadomość jest włączana do pakietu wiadomości w bloku 36.

W bloku 38 sprawdzane jest, czy istnieją kolejne wiadomości, które powinny zostać włączone do tworzonego pakietu.

Jeśli odpowiedź brzmi tak (Y), to powraca się do bloku 24. Gdy odpowiedź brzmi nie (N), to działania kontynuowane są od bloku 40, w którym do utworzonego pakietu dołączane jest słowo synchronizacji oraz znacznik zerowego pakietu BZM. Cały pakiet zapamiętywany jest w bloku 42. W określonym czasie wyznaczonym przez wewnętrzny zegar, pakiet jest odczytywany, modulowany (blok 44) i wysyłany (blok 46). W bloku 48 sprawdzane jest, czy pakiet ma być powtórnie wysłany. Jeśli odpowiedź brzmi tak (Y), a dzieje się tak, gdy stacja główna działa w trybie powtarzania wiadomości i trzeba powtórzyć transmisję wiadomości przynajmniej raz, to działanie kontynuowane jest od bloku 44. Gdy odpowiedź brzmi nie (N), a dzieje się tak, gdy wymagane jest jednokrotne wysłanie wiadomości lub zakończono powtarzanie wiadomości, to działanie kontynuowane jest od bloku 24.

Zgodnie z fig. 7, stacja podrzędna SS składa się z anteny 50 dołączonej do odbiornika 51, którego wyjście połączone jest z dekoderem 54. Detektor słów adresowych 56 jest dołączony do dekodera 54. Gdy stacja podrzędna działa w trybie jednokrotnej transmisji wiadomości, to wyjście dekodera 54 jest dołączone do wejścia procesora 62, który działa zgodnie z programem przechowywanym w pamięci stałej ROM 64.

W przypadku, gdy stacja podrzędna przetwarza jedną lub więcej powtórzonych wiadomości, to wyjście dekodera 54, jak pokazano za pomocą linii przerywanych, jest połączone za pomocą przełącznika 58 z wieloma rejestrami przesuwnymi SR1 do SRn. Wejście układu składania ostatecznej wersji wiadomości ( 60 ) łączącego sygnały jest dołączone do wyjść rejestrów przesuwnych SR1 do SRn, a wyjście dołączone do procesora 62.

Procesor 62 posiada kilka wyjść:

(1) sygnał włączenia/wyłączenia odbiornika doprowadzany do elementu 66 sterującego zasilaniem, który steruje aktywacją odbiornika 52, (2) wejście/wyjście wiadomości dołączone do pamięci o swobodnym dostępie RAM 68, w której przechowywane są wiadomości, (3) wyjście dołączone do sterownika 70, sterującego wyświetlaniem odczytanej z pamięci RAM 68 wiadomości, na wyświetlaczu LCD 72, oraz (4) wyjście sygnału oznajmienia, który jest doprowadzony do jednego lub więcej przetworników dźwiękowych 74, urządzeń 76 wysyłających sygnały świetlne, na przykład diod LED, oraz do wibratora 78. Klawiatura 80 połączona jest z procesorem 62.

Na fig. 8 przedstawiono schemat blokowy opisujący działania służące do wyznaczenia końca jednokrotnie przesłanej wiadomości.

Blok 79 oznacza początek schematu. Blok 81 oznacza aktywację stacji podrzędnej w czasie trwania wyznaczonej jej ramki. W bloku 83 przeprowadzana jest korekcja błędów i proces dekodowania sygnałów otrzymanych z ramki. W bloku 85 następuje sprawdzenie, czy zdekodowany adres jest przyporządkowany do danej stacji podrzędnej. Jeśli odpowiedź brzmi nie (N), to działanie jest wznawiane od bloku 83. Jednak gdy odpowiedzią jest tak (Y), to ze słowa adresowego wyodrębniania się 87 sumę kontrolną CSM, która jest następnie zapamiętywana.

W bloku 89 przeprowadzana jest korekcja błędów i proces dekodowania kolejnych słów wiadomości. W bloku 91 sprawdzane jest, czy dane słowo wiadomości jest możliwe do zdekodowania. Jeśli odpowiedź brzmi tak (Y), to w bloku 93 sprawdzane jest, czy dane słowo jest słowem wiadomości. Jeśli odpowiedzią jest tak (Y), to słowo wiadomości jest łączone z wcześniej zdekodowanymi słowami wiadomości, dołączonymi do słowa adresowego, co dzieje się w bloku 95. W bloku 97 obliczana jest suma kontrolna na podstawie identycznego algorytmu, jak ten użyty w stacji głównej. Zapamiętana suma kontrolna jest w bloku 99 po10

178 432 równywana z sumą kontrolną obliczoną. Wynik porównania sprawdza się 101, i jeśli sumy kontrolne się różnią, to działanie wznawiane jest od bloku 89. Gdy wspomniane sumy kontrolne są takie same, to wiadomość jest uważana za kompletną i w bloku 103 jest wyświetlana i/lub zapamiętywana do późniejszego wyświetlenia. Blok wznowienia 109 kieruje działania do bloku 81.

Jeśli w bloku 91 odpowiedź brzmi nie (N), to oznacza, że nie jest możliwe zdekodowanie danego słowa wiadomości, co powoduje, że w bloku 105 odczytana dotąd niepełna wiadomość może zostać odrzucona lub wyświetlona wraz z ostrzeżeniem o niekompletności. Działania wznawiane są dalej od bloku 109.

Odpowiedź nie (N) w bloku 93 wskazuje, że odebrano słowo adresowe lub słowo puste oznaczające, że suma kontrolna CSM nie wykazała końca wiadomości. Mogło się tak zdarzyć na przykład w przypadku zafałszowania danego słowa wiadomości. W bloku 107 wiadomość może być odrzucona lub wyświetlona wraz z ostrzeżeniem. Działania wznawiane są dalej od bloku 109.

Na fig. 9 przedstawiono schemat blokowy działań podczas wyznaczania końca wiadomości poprzez wykrywanie kolejnego słowa adresowego lub słowa pustego, co jest ważniejsze, niż zgodność sum kontrolnych CSM. Dla zwięzłości schemat nie będzie powtórnie opisywany do bloku 89 włącznie. W bloku 91 następuje sprawdzenie, czy możliwe jest zdekodowanie danego słowa wiadomości. Jeśli odpowiedź brzmi tak (Y), to w bloku 93 sprawdzane jest, czy dane słowo jest słowem wiadomości. Jeśli odpowiedzią jest tak (Y), to w bloku 95 słowo to jest dołączane do innych słów wiadomości, po czym działania są kontynuowane od bloku 89.

Gdy w bloku 91 odpowiedź brzmi nie (N), to w bloku 97 dla poprzednich słów wiadomości obliczana jest suma kontrolna CSM. W bloku 99 obliczona suma kontrolna CSM jest porównywana z sumą kontrolną zawartą w słowie adresowym, pierwszym słowie wiadomości lub w polu wektorowym. W bloku 101 następuje sprawdzenie, czy obie sumy są identyczne. Jeśli są identyczne, czyli odpowiedź brzmi tak (Y), to w bloku 103 wiadomość jest wyświetlana albo zapamiętywana do późniejszego wyświetlenia. Gdy odpowiedź brzmi nie (N), to w bloku 111 niekompletna wiadomość może być odrzucona albo wyświetlona waz z ostrzeżeniem o niekompletności. Z bloków 103 i 111 działania kontynuowane są w bloku wznowienia 109.

Gdy w bloku 93 odpowiedź brzmi nie (N), to działania są powtarzane według bloków od 97 do 109, za wyjątkiem bloku 113, który został zastąpiony blokiem 111. Bloki te zostały oznaczone takimi samymi numerami jak poprzednio z dodanym przyrostkiem A. Dla zwięzłości bloki te nie będą opisywane powtórnie. Gdy w bloku 101 odpowiedź brzmi nie (N), to oznacza, że odebrana suma kontrolna i obliczona suma kontrolna CSM różnią się. Wynika z tego, że użycie sumy kontrolnej CSM nieumożliwiło wyznaczenia końca wiadomości, więc w bloku 113 wiadomość taka może zostać odrzucona lub wyświetlona wraz z odpowiednim ostrzeżeniem.

Na fig. 10 przedstawiono schemat blokowy działań podczas wyznaczania końca wiadomości, gdy dana wiadomość jest powtarzana. Blok 82 odpowiada za aktywację odbiornika w czasie trwania wyznaczonej ramki w n kolejnych pakietach, gdzie n jest liczbą całkowitą, na ogół od 2 do 4. W bloku 84 te odebrane sygnały, które można zdekodować, są dekodowane i ewentualnie poddawane korekcji błędów. W bloku 86 wykrywane jest słowo adresowe, wskazujące, że rozpoczęła się następna wiadomość. W bloku 88 sprawdzane jest, czy wykryto słowo adresowe i jeśli odpowiedź brzmi nie (N), to kontynuuje się dekodowanie kolejnych odebranych danych. Jeśli jednak odpowiedź brzmi tak (Y), to działania wykonywane są w kolejnych blokach 90a do 90n, w których zapamiętane są kolejne transmisje odebrane w kolejnych ramkach w danej ilości pakietów. Liczba powtórzeń transmisji tej samej wiadomości jest stała w danym systemie komunikacyjnym.

W bloku 92 ze słów z kolejnych zapamiętanych transmisji, składana jest wiadomość. Do tego celu można stosować wiele sposobów, na przykład można wybierać te słowa, które za pomocą algorytmu korekcji zostały poprawnie skorygowane, a nie te, które zawierają zbyt wiele błędów. Gdy w blokach 90a do 90n zapamiętuje się trzy lub więcej kolejnych transmi178 432 sji, to można użyć logiki większościowej. Ponieważ każde kolejne słowo jest dołączane do wcześniej przyjętych słów w pamięci, więc w bloku 96 obliczana jest suma kontrolna. W bloku 98 porównuje się sumę kontrolną obliczoną z sumą kontrolną wyodrębnioną ze słowa adresowego. W bloku 100 decyduje się, czy obie sumy są identyczne, i jeśli nie są identyczne (N), to powtarzana jest sekwencja składania słów razem, obliczania i porównywania sum kontrolnych. Gdy obie sumy kontrolne są identyczne (Y), to wytwarzany jest znacznik końca wiadomości. Wtedy blok 102 zapobiega łączeniu kolejnych słów i wymazuje wszystkie dane, które zostały zapamiętane w blokach 90a do 90n. W bloku 104 wiadomość zapamiętywana jest w pamięci o swobodnym dostępie RAM 68, a w bloku 106 stacja podrzędna jest ustawiana do stanu początkowego.

Na fig. 11 przedstawiono 32-bitowy znacznik zerowego pakietu BZM, który w swej najprostszej postaci jest używany do oznaczenia pierwszego pakietu w cyklu kilku pakietów, na przykład trzech pakietów o dużej prędkości lub 15 pakietów przy prędkości 1200 b/s. Sposób użycia prostego pakietu BZM jest opisany w europejskim zgłoszeniu patentowym EP-A10 554 941. W rozszerzonej postaci pakiet BZM może być użyty do przesyłania informacji do stacji podrzędnej, aby mogła się ona odpowiednio przygotować. Jedno z rozszerzeń pakietu BZM, znajdujące zastosowanie w niniejszym wynalazku, używane jest do oznajmienia stacji podrzędnej, że ma się ona aktywować raz w czasie przekazywania każdego pakietu o dużej prędkości, z nie raz w trakcie każdego cyklu.

Pakiet BZM przystosowany do sposobu, w którym wiadomość jest powtarzana dwa lub więcej razy, jest pokazany na fig. 11. Pakiet BZM jest w zasadzie 32-bitowym słowem adresowym o formacie zgodnym ze słowem adresowym systemu POCSAG. I tak pierwszy bit jest używany do oznaczenia, czy dane słowo jest słowem adresowym, czy słowem wiadomości, bity od 22 do 31 zawierają kod CRC, a bit 32 służy do kontroli parzystości.

Bit 2 używany jest do oznaczenia, że dane słowo jest albo pakietem BZM, albo adresem stacji podrzędnej. Bity od 3 do 6 są identyfikatorem operatora systemu przywoławczego, a bity od 7 do 15 identyfikują obszar działania systemu. Bit 16 użyty jest do rozróżnienia, czy dane słowo jest pakietem BZM, czy też jest wiadomością BZM. Bity 17 i 18 oznaczają ilość powtórzeń wiadomości, co umożliwia na oznaczenie do czterech możliwości, na przykład 0, 1, 2 lub 3. Bity 19 i 20 oznaczają numer powtórzenia w danym pakiecie, a bit 21 wskazuje, czy system przywoławczy pracuje w trybie cyklicznym, czy wsadowym.

Chociaż nie opisano tego szczegółowo, w przypadku odebrania słowa niemożliwego do zdekodowania i wykrycia końca wiadomości poprzez odebranie kolejnego adresu lub słowa pustego, przesłana w słowie adresowym suma kontrolna może w zwykły sposób zostać użyta do sprawdzenia, czy słowo uległo zafałszowaniu.

Z powyższego opisu dla znawców tej dziedziny techniki, oczywiste są inne modyfikacje systemu. Mogą się na nie składać znane już rozwiązania w projektowaniu, produkcji i użytkowaniu systemów komunikacyjnych i ich części składowych, które mogą zostać użyte zamiast lub oprócz rozwiązań tu opisanych.

Chociaż zastrzeżenia patentowe dotyczą konkretnych kombinacji cech charakterystycznych należy rozumieć, że powyższy opis wynalazku odnosi się również do dowolnych nowatorskich rozwiązań lub ich kombinacji opisanych bezpośrednio lub pośrednio, lub do ich uogólnień, bez względu na to, czy odnoszą się one do wynalazku zastrzeganego w każdym z poniższych zastrzeżeń i bez względu na to, czy likwiduje którykolwiek lub wszystkie problemy rozwiązane zgodnie z tym wynalazkiem. Zgłaszający niniejszy wynalazek zauważają że podczas rozpatrywania tego zgłoszenia patentowego można sformułować nowe zastrzeżenia odnośnie pewnych rozwiązań i ich kombinacji.

Zastosowanie przemysłowe powyższego systemu stanowi przekaz stosunkowo długich wiadomości, na przykład opisów, poprzez system przywoławczy lub specjalny system przekazu wiadomości.

178 432

ADO 1

Ml

M2

M3

ADD 2

M1

M2

M3

ADD 3

M1

M2

M3

ADD 4

Ml

M2

FIG. 4A

ADD 1

M1

M2

M3

ADD 2

Ml

M2

M3

ADD 3

M1

M2

M3

ADD 4

				FIG. 4B
ADD 1	Ml	M2	M3

FIG. 4C

PS

FIG. 5

178 432

SS

FIG. 7

1718 1920

I 2 3-» 6 7-► 151&m.2122-->3132

1

4

9

1

2

CRC10

P

FIG. 11

178 432

FIG. 8

178 432

178 432 czp

FIG. 10

V

178 432

FIG. 3A

M2 M3

-r>y-[xi-r

0 20

CRC 10

P

14 1

16

CRC 10

P

20

CRC jn io f

20

CRC n 10 ^H

FIG. 3B

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób nadawania i odbioru wiadomości, zawierający etapy, w których składa się wiadomości z wielu słów wiadomości, oblicza się sumę kontrolną dla danej wiadomości i włącza się ją do wiadomości, nadaje się wiadomość, odbiera się nadaną wiadomość, wyodrębnia się słowa i zapamiętuje się kolejne słowa, znamienny tym, że wyodrębnia się (87) sumę kontrolną włączoną do wiadomości, a po zapamiętaniu każdego słowa wyznacza się, w kolejnych etapach (97, 99,101) sumę kontrolną, używając identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości, porównuje się wyodrębnioną sumę kontrolną włączoną do wiadomości z sumą kontrolną wyznaczoną w etapach (97, 99, 101) i notuje się identyczność, jeśli wyznaczona suma kontrolna jest taka sama, jak wyodrębniona suma kontrolna włączona do pierwotnej wiadomości.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wiadomość traktuje się jako kompletną jeśli zanotuje się identyczność sum kontrolnych.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że zapamiętane słowa dekoduje się aż do napotkania słowa adresowego, a wiadomość kończącą się na słowie poprzedzającym słowo adresowe traktuje się jako kompletną.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że kolejne zapamiętane słowa kolejno dekoduje się, aż do momentu gdy natrafi się na słowo niemożliwe do zdekodowania, następnie sprawdza się (101), czy identyczność sum kontrolnych została osiągnięta i jeśli tak, to wiadomość kończącą się na słowie zapewniającym identyczność sum kontrolnych traktuje się jako kompletną.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dla wiadomości składających się ze słowa adresowego i dołączonych do niego słów wiadomości, sumę kontrolną (CSM) włącza się do słowa adresowego (ADD).
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dla wiadomości składających się ze słowa adresowego i dołączonych do niego słów wiadomości sumę kontrolną (CSM) włącza się do słowa wiadomości (Ml), dołączonego do słowa adresowego.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że transmituje się wiadomość przynajmniej dwukrotnie, odbiera się pierwszą transmisję wiadomości, przeprowadza się korektę ewentualnych błędów, każde słowo dekoduje się (84) i zapamiętuje (90a), odbiera się powtórne transmisje wiadomości, słowa w każdej transmisji poddaje się korekcji ewentualnych błędów, każde słowo dekoduje się (84), powtórzone wiadomości zapamiętuje się (90b-90n) słowo po słowie, poczynając od zapamiętanej pierwszej wiadomości, ostateczną wersję wiadomości składa się (92) poprzez porównywanie słów w pierwszej wiadomości z odpowiednimi słowami wiadomości powtórzonych, po dołączeniu wszystkich słów do ostatecznej wersji wiadomości, oblicza się (96) sumę kontrolną przy użyciu identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości, decyduje się (100) czy tak obliczona suma kontrolna jest taka sama, jak suma kontrolna włączona do pierwotnej wiadomości i jeśli tak, to przerywa się dalsze porównywanie wiadomości pierwotnej z wiadomościami powtórzonymi.
8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej dwukrotnie transmituje się wiadomość w wyznaczonych przedziałach czasu dla każdej transmisji tej samej wiadomości, wyznacza się słowa poprawne poprzez porównywanie odpowiadających sobie słów zawartych w zdekodowanych danych i zapamiętuje się słowa poprawne, a następnie oblicza się sumę kontrolną dla zapamiętanych dotąd poprawnych słów wiadomości, przy czym jeśli została zanotowana identyczność, to przyjmuje się, że odebrano całą wiadomość i przerywa się dalszą analizę zapamiętanych słów.
9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że wiadomości przesyła się w określonych ramkach w przynajmniej dwóch połączonych pakietach, a zdekodowaną wiadomość lub połą178 432 czone wiadomości, występujące w wyznaczonej ramce w pierwszym z przynajmniej dwóch pakietów zapamiętuje się, przy czym zdekodowane słowa wiadomości występujące w tej samej ramce w drugim i ewentualnie w kolejnych pakietach kolejno zapamiętuje się aż do momentu, gdy wykrywa się wskaźnik końca wiadomości.
10. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że sumę kontrolną włącza się do słowa adresowego, które jest połączone ze słowami danych.
11. Sposób według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7 albo 8 albo 9 albo 10, znamienny tym, że przeplata się bity w nadawanych słowach i usuwa się przeplot przy odbiorze słowa.
12. System do transmisji wiadomości, który zawiera stację główną, której wejście jest połączone z układem kodowania danych, z którym jest połączony układ formujący dane w słowa kodu i obliczający sumę kontrolną dla słów, włączający sumę kontrolną do wiadomości zawierającej słowa i połączony z układem wysyłającym wiadomość, przynajmniej jedną stację podrzędną, zawierającą układ odbierający wysłaną wiadomość połączony z układem dekodującym, wyodrębniającym słowa i włączoną sumę kontrolną i pamięć, połączoną z układem dekodującym, znamienny tym, że układ dekodujący (54, 62) zawiera układ dodawania każdego wyodrębnionego słowa do słów zapamiętanych i wyznaczania sumy kontrolnej przy użyciu identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości, oraz układ notujący identyczność, w procesorze (62), wyznaczonej sumy kontrolnej i sumy kontrolnej zawartej w pierwotnej wiadomości.
13. System według zastrz. 12, znamienny tym, że układ dekodujący (54, 62) wiadomość nadaną przynajmniej dwukrotnie przez nadajnik (22) zawiera układ korekcji ewentualnych błędów w wiadomości i każdym jej powtórzeniu i jest połączony z układem zapamiętującym kolejne słowa (SR1-SRn) każdej wersji wyodrębnionej wiadomości, z którym jest połączony układ składania ostatecznej wersji wiadomości (60), który zawiera układ porównania odpowiadających sobie słów z odpowiednich wersji wyodrębnionych wiadomości, przy czym układ dekodujący (54, 62) zawiera układy dodawania każdego kolejnego słowa do ostatniej wersji składanej wiadomości, wyznaczania sumy kontrolnej za pomocą identycznego algorytmu, jak przy wyznaczaniu sumy kontrolnej w pierwotnej wiadomości i układy notujące identyczność, kończące dalsze porównywanie pierwotnej wiadomości z jej powtórzeniami.
14. System według zastrz. 12, znamienny tym, że układ notujący identyczność w procesorze (62) jest połączony z układem blokującym porównanie sum kontrolnych oraz z pamięcią (68) zawierającą słowa poprawne jako całą wiadomość.