PL176587B1 - Sposób nadawania wypukłości tafli szklanej i urządzenie do nadawania wypukłości tafli szklanej - Google Patents

Abstract

1. Sposób nadawania wypuklosci tafli szklanej, w którym dwie tafle szklane sklada sie w stos, umieszcza sie na ramie w polozeniu po- ziomym, podgrzewa sie do temperatury mieknie- nia i nadaje sie im wypuklosc w co najmniej dwóch etapach, przy czym w pierwszym etapie nadaje sie taflom szklanym wypuklosc wstepna dzialajaca na nie sila ciezkosci, a w drugim etapie nadaje sie taflom szklanym ksztalt koncowy, znamienny tym, ze w drugim etapie podtrzymu- je sie tafle szklane (2 0 ) pomiedzy elementem ksztaltujacym (8 ) a rama (1 ) i podnoszac do góry poprzeczki wychylne (4) nadaje sie taflom szkla- nym ksztalt koncowy dzialajaca na nie sila ciez- kosci oraz owijajac je wokól elementu ksztaltujacego (8 ), przy czym przy nadawaniu ta- fli szklanej (2 0 ) ksztaltu ostatecznego wygina sie ja wzdluz drugiej linii obwodowej o krzywiznie odmiennej od krzywizny pierwszej linii obwodo- wej wzdluz której wygina sie tafle szklana (2 0 ) podczas nadawania jej ksztaltu wstepnego. F 1G .1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób nadawania wypukłości tafli szklanej i urządzenie do nadawania wypukłości tafli szklanej.

Znane są sposoby nadawania wypukłości taflom szklanym. Nadawanie wypukłości taflom szklanym na szkielecie stanowi stosowaną powszechnie technikę, w szczególności do nadawania wypukłości jednocześnie dwom taflom szklanym, przeznaczonym do utworzenia dwuwarstwowego zaszklenia wypukłego np. szyby orceemej samochodu. Taka technika nadawania wypukłości na ramie umożliwia wykonanie zaszkleń, mających złożone krzywizny, w szczególności podwójną krcywicnę. W technice tej obydwie tafle szklane, ułożone jedna na drugiej, z wprowadzonym pomiędzy nie środkiem oddzielającym, są podtrzymywane wzdłuż ich obrzeżnych części krańcowych w sposób w przybliżeniu poziomym przez ramę, mającą żądany profil,

176 587 to jest profil, odpowiadający ostatecznemu profilowi obu wypukłych tafli szklanych. Obydwie tafle szklane podtrzymywane w ten sposób, przechodzącą do pieca do nadawania wypukłości, zazwyczaj pieca tunelowego, mającego strefy nagrzewania do różnych temperatur:.

Pierwszą z tych strefjest na ogół strefa nagrzewania wstępnego, w której tafle szklane nagrzewa się do temperatury szkła, bliskiej w przybliżeniu temperaturze mięknienia. Następną strefąjest strefa nadawania wypukłości, w której tafle szklane, doprowadzone do temperatury, ok. 600°C, ulegają stopniowemu zgięciu pod działaniem siły ciężkości, przytrzymując ostatecznie na obwodzie kształt ramy i uzyskując żądane krzywizny. Uzyskane tafle szklane chłodzi się następnie i na wylocie pieca wyjmuje się z ramy formującej.

Ten sposób nadawania krzywizny na szkielecie jest w pełni satysfakcjonujący, zwłaszcza wówczas, gdy krzywizny nie sąbardzo wyraźne i/lub gdy wypukłość jest głownie walcowa. Gdy krzywizny są bardziej uwydatnione, w szczególności w sąsiedztwie obydwu zaszkleń, wówczas może powstać to, co nazywa się przeciwwypukłością w narożach tafli szklanych, na ogół w dwóch z tych naroży, lub nawet w czterech narożach - w zależności od kształtu geometrycznego tafli, tj. jej ostatecznych krzywizn, a także jej początkowego kształtu wykrojenia. Przeciwwypukłość odpowiada niepożądanej inwersji w zadanej krzywiźnie.

Otrzymane wypukłe tafle szklane nie odpowiadająjuż wówczas warunkom, jakie stawia się tafli, aby mogła być osadzona w otworze nadwozia.

Ze zgłoszenia patentowego EP-A-448 447 znany jest sposób nadawania wypukłości pod działaniem siły ciężkości, obejmujący co najmniej dwa etapy.

Pierwszy etap polega na nadaniu wypukłości taflom szklanym pod działaniem siły ciężkości według pierwszego kształtu, odpowiadającego wstępnej postaci kształtu ostatecznego. Podczas tego pierwszego etapu tafle szklane są podtrzymywane przez ramę do nadawania wypukłości wyznaczającą pierwszą linię obwodową.

Drugi etap polega na nadaniu wypukłości taflom szklanym pod działaniem siły ciężkości według kształtu ostatecznego, przy czym są one podtrzymywane wzdłuż drugiej linii obwodowej, wyznaczonej przez tę samą ramę. W tym celu rama jest utworzona na co najmniej, części swego obwodu przez układ zdwojony.

Ten sposób nadawania wypukłości jest w pełni zadawalający w przypadku nadawania wypukłości dwom taflom szklanym, przeznaczonym do wykonania takiego zaszklenia, jak szyba przednia obecnych samochodów Zawiera on jednak pewne ograniczenia, związane z kątem “przystawiania”, tj. kątem, utworzonym przez wektor, styczny do bocznego krańca najszerszej części szyby, z płaszczyzną poziomą, gdy wypukła szyba jest umieszczona w położeniu poziomym.

Opisany poprzednio sposób nadawania wypukłości pozwala na wykonywanie szyb, mających kąty przystawania o maksymalnej wartości ok. 45°. dla małych promieni krzywizny.

Z opisu patentowego USA nr 3 511 628 znane jest podtrzymywanie krawędzi tafli podczas operacji nadawania wypukłości. Przeciwdziała to powstawaniu przeciwwypukłości w przypadku nadawania wypukłości jednej tylko tafli szklanej, którajest przeznaczona do hartowania cieplnego i która w tym celu zostaje silnie nagrzana. Za pomocą takiego sposobu wydaje się możliwe nadawanie wypukłości tafli szklanej, mającej kąty przystawania, większe od 50°.

Z opisu patentowego EP-B 0250311 znane jest wykorzystanie siły, dodatkowej względem siły ciężkości i przykładanej do górnej powierzchni wierzchniej tafli szklanej w miejscach, narażonych na powstanie przeciwwypukłości. Wydaje się także, że sposób taki może ułatwić wykonywanie kątów przystawania, większych od 50°.

Znane urządzenie do nadawania wypukłości taflom szklanym zawiera ramę, której co najmniej jedna część jest zdublowana, co umożliwia uzyskanie dwóch położeń, z których pierwsze wykorzystywane jest do uzyskania kształtu wstępnego, a drugie - kształtu ostatecznego.

Z opisu patentowego EP 0 471 621 znany jest sposób i forma do wyginania tafli szklanej. Sposób wyginania polega na tym, że taflę szklaną podgrzewa się w piecu do temperatury mięknienia, a następnie przenosi się jąna stanowisko wyginania. Stanowisko wyginania zawiera podnośnik stanowiący równocześnie stempel formy wyginającej oraz, wygiętą zgodnie z żądanym profilem wyginanej szyby, ramę stanowiącą matryce formy. Po podgrzaniu i przeniesieniu tafli

176 587 na stanowisko wyginania, szybę podnosi się przy pomocy podnośnika, podsuwa się pod nią ramę, a następnie dociska się podnośnik z szybą do ramy i kształtuje wygięcia tafli. Podczas tego wyginania te części tafli szklanej, które są najbardziej zaginane podgrzewa się dodatkowo palnikami przymocowanymi do spodu ramy.

Z opisu patentowego EP 0 418 700 A1 znane jest urządzenie do wyginania tafli szklanej. Urządzenie zawiera ramę mającą belki wzmacniające przymocowane wahliwie do ramion stałych. Pod ramąjest wahliwie przymocowany element kształtujący. Element ten w swoim górnym położeniu wystaje ponad ramę i dzięki temu nadaje tafli szklanej żądane wygięcie.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu jednoczesnego nadawania wypukłości kilku taflom szklanym na ramie lub szkielecie, umożliwiające wyeliminowanie przeciwwypukłości na zbyt dużym obszarze szyny i pozwalające ponadto na otrzymanie szyb, które mają duże kąty przystawania, w szczególności większe od 50°, z małymi promieniami krzywizny w obszarach przystawania. Przez małe promienie krzywizny rozumie się promienie krzywizny, mniejsze od 200 mm, a często mniejsze od 150 mm.

Według wynalazku, sposób nadawania wypukłości tafli szklanej, w którym dwie tafle szklane składa się w stos, umieszcza się na ramie w położeniu poziomym, podgrzewa się do temperatury mięknienia i nadaje się im wypukłość w co najmniej dwóch etapach, przy czym w pierwszym etapie nadaje się taflom szklanym wypukłość wstępną działaj ącąna nie siłąciężkości, a w drugim etapie nadaje się taflom szklanym kształt końcowy, charakteryzuje się tym, że w drugim etapie podtrzymuje się tafle szklane pomiędzy elementem kształtującym a ramą i podnosząc do góry poprzeczki wychylne nadaje się taflom szklanym kształt końcowy działający na nie siłąciężkości oraz owijając je wokół elementu kształtującego, przy czym przy nadawaniu tafli szklanej kształtu ostatecznego wygina się ją wzdłuż drugiej linii obwodowej o krzywiźnie odmiennej od krzywizny pierwszej linii obwodowej wzdłuż której wygina się taflę szklaną podczas nadawania jej kształtu wstępnego.

Korzystnie, owijając tafle szklane wokół elementu kształtowego wykonuje się wypukłość komplementarną, podłużną, umiejscowioną na obrzeżu tafli szklanej.

Korzystnie wygina się taflę szklaną wzdłuż pierwszej linii obwodowej, której styczna z płaszczyzną poziomą tworzy kąt mniejszy od 20°, korzystnie zaś mniejszy od 15°.

Według wynalazku, urządzenie do nadawania wypukłości tafli szklanej zawierające stanowiącą podstawę tafli szklanej zdublowaną ramę mającą połączone podłużnicami nieruchome części poprzeczne oraz umocowaną wahliwie poprzeczkę wychylną, a także połączony z ramą element kształtujący charakteryzuje się tym, że element kształtujący jest umieszczony ponad ramą i połączony z nią suwliwie, a poprzeczka wychylnaj est wyposażona w rękoj eść połączoną z obracającym ją elementem.

Korzystnie, poprzeczka wychylna jest umieszczona przy dwóch bokach ramy.

Korzystnie, poprzeczka wychylna jest umieszczona przy wszystkich bokach ramy.

Korzystnie, kąt zawarty pomiędzy styczną do podłużnego boku ramy a poziomem jest mniejszej od 20°, a korzystnie jest mniejszy od 15°.

Korzystnie, kąt zawarty pomiędzy styczną do podniesionej poprzeczki wychylnej a poziomem jest większy od 50°.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku jest możliwe wytworzenie tafli szklanych o kątach przystawania większych od 50° i dochodzących nawet do 80°.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat urządzenia według wynalazku w widoku perspektywicznym, fig. 2 - sześć etapów sposobu według wynalazku w ujęciu schematycznym, fig. 3 - inny przykład wykonania urządzenia według wynalazku w ujęciu schematycznym.

Rama 1 zawiera dwie nieruchome podłużnice 2, z których tylkojednajest widoczna na fig. 1. Podłużnice 2 są połączone za pomocą nie uwidocznionych osiek, które zapewniają sztywność całego układu i tworzą w ten sposób nieruchomą ramę 1, mającą profil żądanego półwyrobu.

Przy nieruchomych częściach poprzecznych 3 osadzone są wewnątrz poprzeczki wychylne 4, mające krzywizny, różniące się od krzywizn nieruchomych części poprzecznych 3.

176 587

Te poprzeczki wychylne 4 mogą przyjmować dwa różne położenia. Pierwsze położenie jest uwidocznione na fig. 1. W tym przypadku ułożone tafle szklane 20 stykają się z całą nieruchomą częścią ramy 1 i przyjmująjej kształt po doprowadzeniu do temperatury mięknienia.

W dalszym ciągu opisu będzie mowa o drugim położeniu poprzeczek wychylnych 4. Przejście od jednego do drugiego z tych położeń może być dokonane przez oddziałanie na rękojeść 5, które powoduje wychylnie poprzeczki wychylnej 4. Rękojeść 5, przeznaczona do zmiany położenia poprzeczek wychylnych 4, stanowi jedynie jeden z przykładów wykonania. Możliwe jest też zastosowanie np. ciężarków, które przymocowane do prętów, połączonych trwale z poprzeczkami wychylnymi 4, spełniają funkcją wahadła i powodują obrót poprzeczek wychylnych 4.

Rama 1 jest umieszczona na szkielecie 6, przystosowanym do przemieszczania wzdłuż szyn 7. W ten sposób możliwe jest przemieszczanie ramy 1, na której, umieszczone są tafle szklane 20, wewnątrz pieca tunelowego, mającego strefy nagrzewania do różnych temperatur.

Nad ramą 1 uwidoczniony jest element kształtujący 8, uruchamiany podczas nadawania wypukłości taflom szklanym 20. Element kształtujący 8 jest połączony z innym nieuwidocznionym elementem kształtującym, umieszczonym symetrycznie na drugim końcu ramy 1 za pośrednictwem dwóch belek 9, 10. Te belki 9, 10 są z kolei przytrzymywane przez zespół podtrzymujący 11, uwidoczniony symbolicznie za pomocąłańcucha i pozwalający zmieniać wysokość położenia elementów kształtujących 8. Z belkami 9,10 są również skojarzone elementy 12 lub “palce”, które przez ustawianie się w gniazdach 13 umożliwiają centrowanie elementów kształtujących 8 względem ramy 1. Te elementy 12 pozwalajątakże na utrzymywanie określonej przestrzeni pomiędzy elementami kształtującymi 8 a ramą 1. Elementy 12 sąumieszczone korzystnie w czterech narożach ramy 1.

Na fig. 1 element kształtujący 8 ma krzywiznę o małym promieniu, mniejszym od 200 mm, oraz ciągnącą się na całej szerokości ramy 1. Ten element kształtujący 8 jest skojarzony z innym identycznym elementem, umieszczonym symetrycznie na drugim końcu ramy 1. Każdy z elementów kształtujących 8 może być np. zastąpiony przez kilka elementów, umieszczonych obok siebie tak, aby utworzyć powierzchnię nieciągłą. Możliwe jest także umieszczenie jednego tylko elementu kształtującego 8, który obejmuje całą ramę 1.

Figura 2 uwidacznia schematycznie sposób według wynalazku w sześciu kolejnych etapach 14,15,16,17,18,19. Aby uprościć wyjaśnienia, będzie mowa o pierwszym położeniu lub położeniu wstępnym oraz o drugim położeniu lub położeniu ostatecznym, przy czym przejście od pierwszego do drugiego położenia następuje przez obrócenie poprzeczek wychylnych 4.

Etap 14 przedstawia ramę 1 w swym pierwszym położeniu. Dwie tafle szklane 20 oznaczone grubą kreską, są umieszczone na ramie 1 i wycentrowane np. za pomocą nieuwidocznionych rolek, osadzonych na obwodzie ramy 1. Dolna tafla szklana jest podparta na ramie 1 w rożnych punktach lub na różnych odcinkach w odległości ok. 5 mm od jej obrzeża. Kąt, jaki tworzy wektor, styczny do najszerszego krańca bocznego ramy 1, z taflami szklanymi 20, tworzącymi wówczas płaszczyznę poziomą, wynosi ok. 15°.

Wartość ta pozwala uniknąć przeciwwypukłości, gdy tafle szklane 20 przyjmują kształt ramy 1.

Ramę 1 wprowadza się wówczas do pieca do nadawania wypukłości przez przemieszczanie wzdłuż szyn 7. W pierwszej fazie całość podlega nagrzewaniu wstępnemu. Następnie w drugiej fazie, w której szkło doprowadza się i utrzymuje w temperaturze, bliskiej jego temperatury mięknienia, tafle szklane 20 osiadająpod działaniem siły ciężkości. Wynikjest przedstawiony w etapie 15. Tafle szklane 20 opierają się na obwodzie nieruchomej ramy 1 i głównie na środkowych częściach nieruchomych podłużnie 2, przyjmując w ten sposób kształt wstępny uzyskiwanych krzywizn ostatecznych. Ten kształt wstępny ma w szczególności krzywiznę poprzeczną, bliską lub większą od ostatecznej krzywizny poprzecznej.

Po uzyskaniu kształtu wstępnego można ponownie przemieścić ramę 1 wzdłuż szyn 7 i ustawić pod elementami kształtującymi 8. Elementy kształtujące 8 znajdują się wówczas w górnym położeniu, tak, aby zapobiec niebezpieczeństwu ocierania się tafli szklanych 20 podczas ich ruchu. Elementy kształtujące 8 doprowadza się następnie do dolnego położenia za pomocą ze6

176 587 społu podtrzymującego 11. W etapie 16 ruch ten jest oznaczony strzałką 21. Elementy kształtujące 8 stykaaąsię wtedy z taflami szklanymi, lecz nie wywierająna nie żadnej siły. Jest to możliwe dzięki zespołowi podtrzymującemu 11, który umożliwia dokładną regulację położenia elementów kształtujących 8.

Etapy 17 i 18 przedstawiają zmianę położeń ramy 1. Etap 17 przedstawia ramę 1 podczas zmieniania, a schemat 18 - w jej ostatecznym położeniu.

Elementy 22, którym nadaje się ruch obrotowy, oznaczony strzałkami 23, wywołująruch rękojeści 5, oznaczony strzałkami 24, a zatem ruch poprzeczek wychylnych 4. Poprzeczki wychylne 4 wykonująobrót wewnątrz części poprzecznych 3 i ustawiająsię w końcu nad częściami poprzecznymi 3, tworząc w ten sposób ostatecznąpozycję ramy 1. Dzięki temu uzyskuje się ostateczne krzywizny.

W położeniu ostatecznym, przedstawionym w etapie 18, wektor, styczny do bocznego krańca najszerszej części ramy 1, tworzy z płaszczyznąpoziomąkąt, większy od 50°, mogący sięgać 80° lub więcej, w zależności od krzywizny, nadanej poprzeczkom wychylnym 4.

Siły, działające na części ruchome czyli poprzeczki wychylne 4, powinny być dostatecznie duże, aby wywołać ich obrót oraz tafli szklanych 20, spoczywających na poprzeczkach wychylnych 4.

Elementy kształtujące 8 wywii^i^i^jąwówczas siły oporowe na całąpowierzchnię tafli szklanych 20, stykających się z nimi. Obrót poprzeczek wychylnych 4 powoduje formowanie tafli szklanych 20 przez zwijanie dokoła elementów kształtujących 8. W ten sposób możliwe jest uzyskanie kątów przystawania, większych od 50° bez pojawienia się przeciwwypukłości w narożach tafli szklanej 20.

Po uzyskaniu ostatecznego kształtu podnosi się element kształtujący 8. W etapie 19 ruch ten jest oznaczony strzałką 25.

Ramę 1 można ponownie przemieścić wzdłuż szyn 7 ku strefie chłodzenia.

Figura 3 przedstawia inny przykład wykonania ramy 1 według wynalazku. Również ta rama 1 jest utworzona przez część nieruchomą, złożoną z dwóch podłużnie nieruchomych 28 i dwóch poprzeczek 29. Części wychylne dublują ramę 1 na niemal całym jej obwodzie. Każda część wychylna składa się z poprzeczki wychylnej 30 i dwóch półpodłużnic 31. W tej postaci wykonania rama 1 nadająca kształt wstępny i przedstawiona na schemacie 26, składa się z nieruchomych poprzeczek 29 i z półpodłużnic 31.

W drugim położeniu, przedstawionym na schemacie 27, rama 1, mająca kształt ostateczny, jest utworzona przez poprzeczki wychylne 30 i podłużnice nieruchome 28.

W przypadku, przedstawionym na fig. 3, krzywizna podłużna jest w pierwszym położeniu słabo uwydatniona (schemat 26), w związku z czym w położeniu wstępnym ramy 1 otrzymuje się głównie krzywiznę poprzeczną.

Wypukłe tafle szklane 20, otrzymane w myśl wynalazku, można zastosować przy wytwarzaniu zaszklenia wielowarstwowego przez wstawienie pomiędzy nie co najmniej jednej warstwy pośredniej np. z poliwinylobutyralu.

W pierwszym przykładzie wykonania wynalazku dodatkową siłą mechanicznąjest siła naciskowa, wywierana przez co najmniej jeden element kształtujący 8. Sposób pozwala na otrzymywanie tafli szklanych 20 wypukłych, wykazujących przeciwwypukłość jedynie w obszarach, ograniczonych do 20 mm obrzeża tafli szklanej 20, oraz mających kąty przystawania, większe od 50°, przy promieniach krzywizny, mniejszych od 150 mm w obszarach przystawania. Jednakże nacisk, wywierany na taflę szklaną 20 w temperaturze jej odkształcania, może pozostawić ślady po elemencie kształtującym 8. Te ostatnie można później osłonić, zwłaszcza za pomocą emalii, jeśli są położone dostatecznie blisko od obrzeży tafli szklanej 20.

W drugiej korzystnej postaci wykonania wynalazku dodatkową siłą mechanicznąjest siła oporowa, wywierana przez co najmniej jeden element kształtujący 8, do którego dociska się tafle szklane 20.

176 587

W tym wykonaniu szkło poddaje się swego rodzaju ciągnieniu lub owijaniu dokoła elementu kształtującego 8, przy czym ten ostatni nie pozostawia dzięki temu niemal żadnego śladu ani znaku na powierzchni tafli szklanej, która się z nimi styka.

Według zalecanej postaci wykonania wynalazku podczas pierwszego etapu wykonuje się głównie co najmniej zarys wstępny krzywizny poprzecznej. Następne etapy nadawania wypukłości polegają wówczas na dokończeniu krzywizny poprzecznej oraz na uzyskaniu krzywizny podłużnej.

W pierwszym etapie możliwe jest również nadanie wypukłości głównie według krzywizny poprzecznej i według krzywizny podłużnej, ograniczonej w jej przypadku do części środkowej tafli szklanych 20. W ostatnim etapie wykonuje się wówczas głownie komplementarną wypukłość podłużną, umiejscowioną na częściach obwodowych tafli szklanych 20.

Według jednego wariantu zastosowania sposobu według wynalazku pierwszy etap nadawania wypukłości wykonuje się, przemieszczając tafle szklane 20 wzdłuż pierwszej linii obwodowej, która w danym przypadku może zmieniać się podczas pierwszego etapu, a ostatni etap nadawania wypukłości wykonuje się przemieszczając tafle szklane 20 wzdłuż drugiej linii obwodowej o odmiennej i ostatecznej krzywiźnie.

W wariancie zastosowania sposobu według wynalazku, wykorzystującym dwie linie obwodowe, obydwie te linie są całkowicie różne. Zastąpienie jednej linii drugą dokonuje się bądź przez podniesienie poziomu drugiej linii względem poziomu pierwszej, bądź też przez obniżenie poziomu tej pierwszej linii, bądź wreszcie przez skojarzenie podniesienia poziomu części drugiej linii i obniżenie poziomu części pierwszej linii.

W innym wariancie zastosowania sposobu według wynalazku, wykorzystującym dwie linie obwodowe, druga linia obwodowa różni się tylko niektórymi częściami od pierwszej linii. Różnice odnoszą się korzystnie do części bocznych obu linii.

Linie obwodowe są na ogół linami ciągłymi, zwłaszcza w przypadku linii, wyznaczającej ostateczny kształt wypukły tafli szklanych 20, aczkolwiek linia, złożona z szeregu punktów lub odcinków, umieszczonych w odpowiednich miejscach, mogłaby także nadawać się, zwłaszcza w przypadku linii wyznaczającej kontur półwyrobu.

W celu uniknięcia przeciwwypukłości, pierwsza linia obwodowa, przeznaczona do wykonania etapu nadawania wypukłości, jest taka, iż kąt, jaki tworzy dowolny wektor, styczny do wymienionej linii, z płaszczyzną poziomą jest mniejszy od 20°, korzystnie zaś mniejszy od 15°.

Konstrukcja urządzenia według wynalazku umożliwia liczne warianty przeprowadzania procesu, w zależności od aktualnych potrzeb. W swej podstawowej formie urządzenie do nadawania wypukłości taflom szklanym 20 zawiera z jednej strony ramę 1, której co najmniej jedna część jest zdublowana tak, aby umożliwić dwa położenia, z których pierwsze prowadzi do uzyskania kształtu wstępnego, natomiast drugie - kształtu ostatecznego, z drugiej zaś strony co najmniej jeden element kształtujący 8, przyczyniający się w połączeniu z drugim położeniem do uformowania kształtu ostatecznego, a także elementy pozwalające na wzajemne zbliżenie elementu kształtującego 8 i ramy 1, w celu dociśnięcia elementu kształtującego 8 do tafli szklanych 20 lub odwrotnie.

Podczas uzyskiwania kształtu ostatecznego korzystnie, co najmniej jedna części ramy 1 jest ruchoma w kierunku co najmniej jednego nieruchomego elementu kształtującego 8.

W pierwszej postaci wykonania urządzenia przynajmniej krańcowe części boczne ramy 1 są zdublowane.

W drugiej postaci wykonania urządzenia zdublowana część ramy 1 ciągnie się wzdłuż niemal całego obwodu ramy 1.

W korzystnej postaci wykonania wynalazku zdublowane części ramy 1 sąutworzone przez wychylne elementy ramy 1.

W jednym z aspektów wynalazku rama 1 wstępnie ma kąt, jaki tworzy dowolny wektor, styczny do ramy 1, z płaszczyzną poziomą, mniejszy od 20°, korzystnie zaś mniejszy od 15°.

176 587

W swym położeniu ostatecznym rama 1 ma korzystnie kąt, jaki tworzy wektor, styczny o bocznego krańca najszerszej części ramy 1, z płaszczyzną poziomą, większy od 50° i mogący osiągnąć nawet 80°.

Elementami kształtującymi 8 są elementy powierzchniowe, tj. takie, które są przeznaczone do kontaktu powierzchniowego. Urządzenie do nadawania wypukłości według wynalazku zawiera na ogół dwa elementy kształtujące 8, umieszczone symetrycznie względem osi ramy 1. W ekstremalnej postaci wykonania element kształtujący 8 może być elementem jedynym, pokrywającym całą taflę szklaną.

W wykonaniu wariantowym stykanie się z taflą szklaną może być liniowe wzdłuż jednej lub kilku kolejnych linii, umieszczonych w żądanych miejscach.

W innym wariancie wykonania stykanie się może być punktowe w jednym lub w szeregu punktów, umieszczonych w żądanych miejscach.

W tych dwóch wariantach wykonania elementy kształtujące 8 są korzystnie wielorakie, tak, iż tworzą powierzchnie nieciągłe.

Urządzenie według wynalazku pozostawia bardzo mało śladów lub znaków na taflach szklanych 20. Ślady, pozostawione przez ramię 1 na dolnej tafli szklanej znajdują się na obwodzie i bardzo blisko obrzeża, dzięki czemu mogą być usytuowane w obszarze, zakrytym przez spoinę, użytą do osadzenia szyby w otworze nadwozia.

Z drugiej strony pojawia się orcynajmzlej częściowo podwójny znak, ponieważ rama 1 jest zdublowana przynajmniej częściowo. Jednakże części zdublowane są wykonane w taki sposób, że część wychylna pozostawia znak możliwie jak najbliżej znaku pozostawionego przez część nieruchomą. Te dwa znaki są zatem zasłaniane przez spoinę montażową.

Obydwa te znaki, charakterystyczne dla zaszklenia wielowarstwowego, otrzymanego sposobem według wynalazku, można zaobserwować np. przez odbicie w silnym świetle padającym pod projektorem.

Jeśli chodzi o stykanie się belek 9,10 z gómątaflą szklaną, to wydaje się, że te ostatnie nie pozostawiają niemal żadnego znaku. Ponadto możliwe jest użycie przekładek typu siateczek metalowych, które oSaczająelemezty kształtujące 8 i zabezpiżczająjeszcze skuteczniej tafle szklane 20.

176 587

FIG.3

176 587

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób nadawania wypukłości tafli szklanej, w którym dwie tafle szklane składa się w stos, umieszcza się na ramie w położeniu poziomym, podgrzewa się do temperatury mięknienia i nadaje się im wypukłość w co najmniej dwóch etapach, przy czym w pierwszym etapie nadaje się taflom szklanym wypukłość wstępnądziałaj ącąna nie siłą ciężkości, a w drugim etapie nadaj e się taflom szklanym kształt końcowy, znamienny tym, że w drugim etapie podtrzymuje się tafle szklane (20) pomiędzy elementem kształtującym (8) a ramą(1) i podnosząc do góry poprzeczki wychylne (4) nadaje się taflom szklanym kształt końcowy działającą na nie siłą ciężkości oraz owijając je wokół elementu kształtującego (8), przy czym przy nadawaniu tafli szklanej (20) kształtu ostatecznego wygina się ją wzdłuż drugiej linii obwodowej o krzywiźnie odmiennej od krzywizny pierwszej linii obwodowej wzdłuż której wygina się taflę szklaną (20) podczas nadawania jej kształtu wstępnego.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że owijając tafle szklane (20) wokół elementu kształtowego (8) wykonuje się wypukłość komplementarną, podłużną, umiejscowioną na obrzeżu tafli szklanej (20).
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wygina się taflę szklaną wzdłuż pierwszej linii obwodowej, której styczna z płaszczyzną poziomą tworzy kąt mniejszy od 20°, korzystnie zaś mniejszy od 15°.
4. 4. Urządzenie do nadawania wypukłości tafli szklanej zawierające stanowiącą podstawę tafli szklanej zdublowaną ramę mającą połączone podłużnicami nieruchome części poprzeczne oraz umocowanąwahliwie poprzeczkę wychylną, a także połączony z ramąelement kształtujący, znamienne tym, że element kształtujący (8) jest umieszczony ponad ramą(1) i połączony z nią suwliwie, a poprzeczka wychylna (4, 30) jest wyposażona w rękojeść (5) połączoną z obracającym ją elementem (22).
5. 5. Urąddzenie według zsstrz. 4, znamienne tym, że poprzcczka wychybia (4, 30) jsst umieszczona przy dwóch bokach ramy (1).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że poprzeczka wychylna (4, 30) jest umieszczona przy wszystkich bokach ramy (1).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 4 albo 5, albo 6, znamienne tym, że kąt zawarty pomiędzy styczną do podłużnego boku ramy (1) a poziomem jest mniejszy od 20°, a korzystnie jest mniejszy od 15°.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 4 albo 5, albo 6, znamienne tym, że kąt zawarty pomiędzy styczną do podniesionej poprzeczki wychylnej (4, 30) a poziomem jest większy od 50°.