PL171565B1 - Obejma rurowa PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. OBEJMA RUROWA Z DWOMA POLÓWKAMI OBEJ- MY, KTÓRYCH JEDNE KONCE SA WZAJEMNIE POLACZONE PRZEGUBOWO, A ICH DRUGIE KONCE SA WZAJEMNIE ZAMY- KALNE, PRZY CZYM ZAMYKALNY KONIEC PIERWSZEJ POLÓWKI OBEJMY POSIADA ZASADNICZO W KIERUNKU KONCA LISTWE, Z ZACZEPAMI OPOROWYMI, A ZAMYKALNY KONIEC DRUGIEJ POLÓWKI OBEJMY POSIADA PROMIENIOWO ODSTAJACY KOL- NIERZ Z OTWORAMI PRZELOTOWYMI DLA WSPOMNIANEJ LI- STWY, PRZY CZYM OTWÓR PRZELOTOWY JEST CZESCIOWO ZAKRYWALNY PRZEZ LACZNIK, WYCHYLNY POD WPLYWEM SILY SPREZYSTOSCI, WSPÓLPRACUJACY Z ZACZEPAMI OPORO- WYMI LISTWY, NA STRONIE KOLNIERZA, ODWRÓCONEJ OD PIER- WSZEJ POLÓWKI OBEJMY, ZNAMIENNA TYM, ZE LACZNIK, WSPÓLPRACUJACY Z ZACZEPAMI OPOROWYMI LISTWY (7, 17), JEST UKSZTALTOWANY JAKO SZTYWNA PLYTKA (9, 19), POLACZONA PRZEZ PRZEGUB (8C, 9A, 18C, 19A) Z KOLNIE- RZEM (18), A W CELU WYTWORZENIA SILY SPREZYSTOSCI JEST PRZEWIDZIANY CZLON SPREZYSTY (10,20), OPIERAJACY SIE NA PLYTCE (9,19) 1 NA KOLNIERZU (18). F I G . 1 ( 5 4 ) OBEJMA RUROWA PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy obejmy rurowej z dwoma połówkami obejmy, których jedne końce są wzajemnie połączone przegubowo, a ich drugie końce są wzajemnie zamykalne, przy czym zamykalny koniec pierwszej połówki obejmy posiada zasadniczo w kierunku końca listwę z zaczepami oporowymi, a zamykalny koniec drugiej połówki obejmy posiada promieniowo odstający kołnierz z otworem przelotowym dla wspomnianej listwy, przy czym otwór przelotowy jest częściowo zamykalny przez łącznik, wychylny pod wpływem siły sprężystości, współpracujący z zaczepami oporowymi listwy, na stronie odwróconej od pierwszej połówki obejmy.

Obejma służy do mocowania rur, na suficie, ścianach, podłogach itp. Miejsca mocowania często są trudno dostępne dla personelu montażowego. Z tych względów żąda się zmniejszenia tych trudności montażowych.

Montaż obejmy rurowej odbywa się najczęściej w pierwszej operacji a zamocowanie rury przez zamknięcie zamocowanej obejmy w drugiej operacji. Ponieważ przy montowanych rurach chodzi najczęściej o trudne do manipulacji i po części także ciężkie przedmioty, wymagane jest od obejmy rurowych, żeby one były zamykalne w prosty sposób, możliwie tylko za pomocą jednej ręki osoby obsługującej.

Bardzo szeroko rozszerzone obejmy rurowe, przy których dwie połówki, po wzajemnym wychyleniu muszą być połączone wzajemnie za pomocą śruby zamykającej, nie spełniają

171 565 wspomnianych wymagań. Przy tych obejmach osoba obsługująca potrzebuje jednej ręki do sprowadzenia wzajemnego połówek a drugą rękę do wprowadzenia i dociągnięcia śruby mocującej. Do uchwycenia i ustalenia rury jest dlatego potrzebna druga osoba obsługująca.

Istnieje dlatego wymaganie wobec obejmy rurowej, aby jej połówki mogły być między sobą łączone za pomocą prostych środków w ten sposób, żeby rura była ustawiana wstępnie i nie potrzebowała żadnego dalszego zamocowania. Zwłaszcza środek zamykający powinien być tak prosty, żeby była możliwa obsługa jedną ręką. Znane rozwiązania częściowo unikające niedogodności odnośnie komfortu obsługi w praktyce nie zdobyły wystarczającego uznania, ponieważ zawsze są przewidziane śruby mocujące, które wymagają celowego ustawiania i dodatkowego nakładczego dociągania. Z opisu patentowego DE nr 3 235 329 jest znana opaska taśmowa z dziedziny zacisków do węży, której końce połówek opaski są między sobą łączone bez śruby zamykającej. Przy tym koniec pierwszej połówki posiada listwę z uzębieniem, skierowanym na zewnątrz. Druga połówka posiada nakładające się ukształtowane pętle do utworzenia otworu przelotowego dla listwy pierwszej połówki. Dzięki temu, że chodzi o opaskę taśmową ze względnie łatwo odkształcalnego materiału, w celu utworzenia wystarczająco sztywnego kołnierza jest potrzebne sztywne przeplatanie. Łatwa odkształcalność materiału taśmowego umożliwia także zastosowanie wolnego końca jako przykrycia dla otworu przelotowego, aby uniemożliwić ustępowanie pierwszej połówki opaski, zaopatrzonej w listwę. Ta względnie prosta możliwość stworzenia przykrycia, dla otworu przelotowego, z bardzo łatwo odkształcalnego materiału taśmowego ma jednak dużą niedogodność, że siły wywoływane przez obciążenia wymagają ruchu tylko w nadzwyczaj wąskich ramach. Ta możliwość bezśrubowego zamknięcia nie może być przeniesiona do obejmy rurowej, ponieważ przy obejmach rurowych ze względu na wysokie obciążenia panują całkowicie inne stosunki sił, jest stosowany inny materiał, który me może prosto odkształcać się jak materiał taśmowy.

Zadaniem lezącym u podstaw wynalazku jest opracowanie obejmy rurowej uwzględniającej wymaganie dużych obciążeń, której połówki mogą być łączone w prosty i dogodny sposób oraz z bardzo nieznacznym nakładem czasowym.

Zgodnie z wynalazkiem zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że przy obejmie rurowej, której pierwsza połówka posiada listwę z zaczepami oporowymi, a jej druga połówka jest zaopatrzona w łącznik, częściowo przykrywający otwór przelotowy w kołnierzu, łącznik, współpracujący z zaczepami oporowymi listwy, jest ukształtowany jako płytka, połączona sztywnie przez przegub z kołnierzem, a w celu wytworzenia siły sprężystości jest przewidziany człon sprężysty opierający się na płytce i na kołnierzu.

Płytka przykrywa otwór przelotowy tak daleko, że pozostająca, wolna część odpowiada rzutowi osiowemu listwy bez zaczepów oporowych. Jeżeli listwa jest przeprowadzana przez otwór przelotowy, przykryty przez płytkę, to płytka odchyla się tak daleko, że wolny obszar otworu przelotowego powiększa się o wymiar rzutu osiowego zaczepów oporowych. Po osiągnięciu położenia końcowego listwy, przeprowadzonej przez otwór przelotowy, płytka podchwytuje z powrotem odpowiedni zaczep oporowy tak, że tylko obszar otworu przelotowego, odpowiadający osiowemu rzutowi listwy bez zaczepów oporowych, nie jest zakryty przez płytkę. Zaczepy oporowe, współpracujące dzięki temu z płytką uniemożliwiają cofnięcie się wprowadzonej listwy.

Dzięki temu jest umożliwiony nadzwyczaj prosty, łatwy w obsłudze montaż rury. Przy tym rura jest wprowadzana w najpierw zmontowaną obejmę rurową, a obie, połączone między sobą przegubowo połówki obejmy są zamknięte, po czym ich wolne końce są łączone. Złączenie obu wolnych końców powoduje, że listwa, zaopatrzona w zaczepy oporowe, pierwszej połówki obejmy jest przeprowadzana przez otwór przelotowy w kołnierzu drugiej połówki obejmy, mianowicie tak daleko, że w położeniu końcowym płytka połączona przez przegub z kołnierzem, podchwytuje odpowiedni zaczep oporowy na listwie pierwszej połówki obejmy. Dzięki temu uzyskuje się zaletę, że zamknięcie obejmy rurowej odbywa się bez nakładczego uruchamiania śruby zamykającej. Jeżeli okaże się, że podchwycenie odpowiedniego zaczepu oporowego nie doprowadziło do wystarczającego unieruchomienia montowanej śruby, to istnieje możliwość

171 565 przegubowego połączenia obu połówek obejmy przez śrubę. A zatem, przez dociąganie tej śruby, uzyskuje się ostateczne zamocowanie rury wewnątrz obejmy rurowej.

Wspomniane rozwiązanie tworzy zatem istotną zaletę nie tylko w kierunku łatwości montażu i zmniejszenie nakładu montażowego, ale także istotny krok w kierunku dalszej ekonomiczności. Zwłaszcza można to osiągnąć przez rezygnację ze śruby zamykającej, a zatem potrzebna jest tylko śruba, która służy do utworzenia przegubowego połączenia pomiędzy obydwoma połówkami obejmy. Ukształtowanie przegubu przewidzianego pomiędzy kołnierzem a płytką, uprzywilejowane zwłaszcza ze strony wytwarzania, jest osiągnięte dzięki temu, że przegub posiada oś wychylną, przebiegającą równolegle do osi symetrii obejmy rurowej. Dzięki temu przegub w prosty sposób może być ukształtowany w postaci języka na jednej części, która wchodzi w wybranie w drugiej części. Przy tym proponuje się przewidzenie języka na płytce a wybranie na kołnierzu.

Uprzywilejowane warunki, w odniesieniu do konstrukcji, osiąga się, gdy przegub jest umieszczony w obszarze wolnego końca kołnierza. Dzięki temu, w płaszczyźnie równoległej do kołnierza można samoczynnie osiągnąć przy wysokich obciążeniach wystarczające mocowanie płytki.

Człon sprężysty, przewidziany do wytworzenia siły sprężystości, jest celowo ukształtowany jako gumowy, elastyczny element. Przy tym ten element może być ukształtowany w postaci pierścienia gumowego, otaczającego kołnierz i płytkę. Zamiast takiego pierścienia gumowego można zastosować tarczę z gumy, która przykładowo jest zamocowana na języku płytki i opiera się na kołnierzu. Taka tarcza, w przeciwieństwie do pierścienia gumowego, obciążonego na rozciąganie, jest obciążona na gięcie.

Zaczepy oporowe listwy pierwszej połówki obejmy posiadają powierzchnie oporowe, leżące w płaszczyźnie przebiegającej równolegle do osi symetrii obejmy rurowej. Te powierzchnie oporowe mogą być przewidziane na ukształtowanych w różnych sposób zaczepach oporowych.

Uprzywilejowana postać wykonania, w celu utworzenia zaczepów oporowych, polega na tym, że na listwie są przewidziane występy w postaci zębów, przy czym powierzchnie oporowe są na takich występach. Ze względu na wytwarzanie uzyskuje się zaletę, że zębate występy są otwarte w kierunku do strony zewnętrznej obejmy. Wytwarzanie zębów występów może odbywać się przez odpowiednie ukształtowanie i obróbkę plastyczną boków listwy, albo płaszczyzna listwy może być zaopatrzona bezpośrednio w takie występy. Kształt profilu i ilość występów może być również różna, przy czym względnie nieliczne występy, zaopatrzone w duży profil z uwagi na obciążenie mają zaletę, że tworzą mniejsze możliwości przytrzymywania. Mniejsze profilowanie występów stwarza więcej możliwości przytrzymywania, wymaga jednak z uwagi na obciążenie, na podstawie mniejszych powierzchni oporowych, dodatkowych środków, zwłaszcza w odniesieniu do podpierania płytki.

Sama płytka nie wymaga żadnego specjalnego ukształtowania, to znaczy w swoim prostym kształcie, krawędź boczna płyty, może być przeznaczona do podchwytywania zaczepów oporowych. Specjalne ukształtowania płytki są wtedy wymagane, gdy muszą spełniać specjalne funkcje prowadzące.

Inna możliwość układu zaczepów oporowych listwy polega na tym, że listwa posiada wybranie w rodzaju okna, a zatem odpowiednie krawędzie tych wybrań tworzą powierzchnie oporowe. Przy tym ukształtowaniu jest wymagane, żeby płytka posiadała łapki, współpracujące z wybraniami tak, że te łapki przy wychylaniu z powrotem płytki podchwytują odnośny zaczep oporowy.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia otwartą obejmę rurową, w przekroju wzdłuż płaszczyzny przebiegającej prostopadle do osi symetrii, fig. 2 - obejmę rurową z fig. 1 w położeniu zamkiętym, fig. 3 - widok w kierunku strzałki A z fig. 2, fig. 4 - inną postać wykonania obejmy rurowej w przekroju, w położeniu zamkniętym, a fig. 5 - widok w kierunku strzałki B na fig. 4.

Obejma rurowa według fig. 1 do 3 składa się z pierwszej połówki obejmy 1 i drugiej połówki obejmy 2. Obie połówki 1 i 2 są połączone między sobą przegubowo, co przykładowo

171 565 jest osiągnięte przez śrubę 3. W tym celu pierwsza połówka 1 posiada część kołnierzową 4 a druga połówka 2 część kołnierzową 5. W części kołnierzowej 4 śruba 3 jest zamocowana przez gwint wewnętrzny 4a i przechodzi przez otwór wzdłużny 5a w części kołnierzowej 5. W celu zamocowania obejmy rurowej, przykładowo za pomocą pręta gwintowego, pierwsza połówka 1 jest zaopatrzona w nakrętkę 6. Pierwsza połówka 1 jest zaopatrzona w listwę 7, które w celu utworzenia zaczepów oporowych posiada występy 7a, w rodzaju zębów, z powierzchniami oporowymi 7b. Jak pokazuje zwłaszcza fig. 3 te występy 7a są umieszczone na odpowiednio ukształtowanych krawędziach, które są odgięte z pierwszej połówki 1. Druga połówka 2 posiada kołnierz 8. Ten kołnierz 8 jest zaopatrzony w otwór przelotowy 8a i posiada odgięty koniec 8b. Otwór przelotowy 8a kołnierza 8 jest częściowo zakryty przez płytkę 9, która przez przegub jest połączona z kołnierzem. W celu utworzenia przegubu płytka 9 posiada język 9a, który przechwytuje wybranie C w kołnierzu 8.

Aby zapewnić, że płytka 9 jest wychylana z powrotem do położenia według fig. 1 do 3, jest ona zaopatrzona w człon sprężysty 10. Ten człon sprężysty 10 jest ukształtowany jako pierścień z gumy, który otacza płytkę 9 i kołnierz 8.

Na figurach 2 i 3 jest pokazane, jak w położeniu zamkniętym obejmy rurowej płytka 9 podchwytuje występy 7a w rodzaju zęba, a zatem pod działaniem członu sprężystego 1θ jest całkowicie wychylona z powrotem. Chodzi tu o zamknięte położenie obejmy rurowej, z którego samoczynnie nie może być otworzona. Jeżeli w tym położeniu nie nastąpiło wystarczające zamocowanie rury, to istnieje możliwość zamocowania rury przez dociągnięcie śruby 3.

Postać wykonania płytki 9 przedstawiona na fig. 3 jest tylko przykładowa. Wybranie 9b służy jedynie do dodatkowego prowadzenia listwy 7, nie jest jednak wymagane dla właściwej funkcji płytki 9. Również odpowiednia dla podchwycenia występów 7a jest krawędź boczna płytki 9 ukształtowana prostoliniowo.

Figury 4 i 5 pokazują inną postać wykonania obejmy rurowej, przy czym ta obejma różni się od obejmy z fig. 1 do 3, jedynie obszarem swojego zamknięcia. Także tutaj jest przewidziana pierwsza połówka obejmy 11 i druga połówka obejmy 12, które posiadają części kołnierzowe 14, 15, z którymi współpracuje śruba 13, tworząca przegubowe połączenie. Śruba 13 współpracuje z gwintem wewnętrznym 14a w części kołnierzowej 14 i przechodzi przez otwór wzdłużny 15a w części kołnierzowej 15.

W celu zamocowania obejmy rurowej pierwsza połówka 11 posiada nakrętkę 16. Pierwsza połówka 11 posiada listwę 17, która w celu utworzenia zaczepów oporowych jest zaopatrzona w wybrania 17a, w postaci okna, które tworzą powierzchnie oporowe 17b. Druga połówka 12 jest zaopatrzona w kołnierz 18, który posiada otwór przelotowy 18a. Otwór przelotowy 18a kołnierza 18 jest zakryty płytką 19, która jest umieszczona pomiędzy zarysem zewnętrznym drugiej połówki 12 a występem 18b kołnierza 18. Płytka 19 jest połączona przez przegub, który jest utworzony przez język 19a płytki 19 i wybranie 18c w kołnierzu 18.

W celu zabezpieczenia przed wychylaniem z powrotem płytki 19 jest przewidywana elastyczna, gumowa tarcza 20. Przez tarczę 20 przechodzi język 19a płytki 19 i opiera się na kołnierzu 18. Jak pokazuje zwłaszcza fig. 5 płytka 19 jest zaopatrzona w łapkę 19b, która przechwytuje wybranie 17a w rodzaju okna i jest odpowiednia do współpracy z powierzchnią oporową 17b. Także w tej postaci wykonania listwa 17 jest wygięcie krawędzi pierwszej połówki 11, przy czym w tym przypadku jest poddana nie krawędź a obszar środkowy. Montaż rury następuje analogicznie do obejmy rurowej według fig. 1 do 3.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Obejma rurowa z dwoma połówkami obejmy, których jedne końce są wzajemnie połączone przegubowo, a ich drugie końce są wzajemnie zamykalne, przy czym zamykalny koniec pierwszej połówki obejmy posiada zasadniczo w kierunku końca listwę, z zaczepami oporowymi, a zamykalny koniec drugiej połówki obejmy posiada promieniowo odstający kołnierz z otworami przelotowymi dla wspomnianej listwy, przy czym otwór przelotowy jest częściowo zakrywalny przez łącznik, wychylny pod wpływem siły sprężystości, współpracujący z zaczepami oporowymi listwy, na stronie kołnierza, odwróconej od pierwszej połówki obejmy, znamienna tym, że łącznik, współpracujący z zaczepami oporowymi listwy (7, 17), jest ukształtowany jako sztywna płytka (9, 19), połączona przez przegub (8c, 9a, 18c, 19a) z kołnierzem (18), a w celu wytworzenia siły sprężystości jest przewidziany człon sprężysty (10,20), opierający się na płytce (9,19) i na kołnierzu (18).
2. 2. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że przegub (8c, 9a, 18c, 19a) posiada oś wychylną, przebiegającą równolegle do osi symetrii obejmy rurowej.
3. 3. Obejma według zastrz. 2, znamienna tym, że przegub (8c, 9a, 18c, 19a) jest umieszczony w obszarze wolnego końca kołnierza (8,18).
4. 4. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że człon sprężysty (10, 20) jest elementem gumowym, elastycznym.
5. 5. Obejma według zastrz. 1, znamienna tym, że zaczepy oporowe listwy (7, 17) posiadają powierzchnie oporowe (7b, 17b) leżące w płaszczyźnie przebiegającej równolegle do osi symetrii obejmy.
6. 6. Obejma według zastrz. 5, znamienna tym, że powierzchnie oporowe (7b) są na występach (7a) w rodzaju zęba, listwy (7).
7. 7. Obejma według zastrz. 6, znamienna tym, że występy (7a) są otwarte w kierunku do strony zewnętrznej obejmy.
8. 8. Obejma według zastrz. 5, znamienna tym, ze powierzchnie oporowe (17b) są umieszczone na wybraniach (17a), w rodzaju okna, listwy (17).