PL167617B1

PL167617B1 - P odpaska higieniczna PL

Info

Publication number: PL167617B1
Application number: PL91299057A
Authority: PL
Inventors: Ronald B Visscher; June T Brennock; Thomas W Osborn Iii; Letha M Hines; Richard G Coe; George S Reising; Michael E Carrier
Original assignee: Procter & Gamble
Priority date: 1990-10-29
Filing date: 1991-10-18
Publication date: 1995-09-30
Also published as: CA2093350A1; DE69105994T2; FI931909A0; HU9301233D0; NO931524L; EP0555341A1; JPH06502336A; MX9101819A; TR28275A; PT8949T; IE65050B1; CN1031103C; PT99364A; IE913760A1; AR244991A1; DK0555341T3; US5674214A; KR0185565B1; NO301044B1; JP3506700B2

Abstract

1. Podpaska higieniczna majaca glówna wzdluz- n a linie srodkowa i glówna poprzeczna linie srodkowa i zawierajaca przepuszczalna dla plynów warstwe górna, nieprzepuszczalna dla plynów podkladke, wklad chlon- ny umieszczony pomiedzy warstwa górna a podkladka, znamienna tym, ze zawiera przepuszczalny dla plynów element dystansowy (44) do odsuwania warstwy górnej (28) od wkladu chlonnego (36), przy cz ym element dystansowy (44) jest usytuowany pomiedzy warstwa górna (28) i wkladem chlonnym (36), jest dopasowany do przyjmowania dwóch polozen w stanie rozprezonym i w stanie scisnietym pod wplywem sciskajacych sil bocznych (F) i sklada sie z czesci górnej (46), czesci dolnej (48) oraz lezacych naprzeciwko siebie scian bo- cznych (52), przy czym czesc górna (48) elementu dystansowego (44) jest ulozona pomiedzy warstwa gór- na (28) podpaski (20) i jego czescia dolna (48), a co najmniej pewne fragmenty czesci górnej (46), sa ulozone nad fragmentami czesci dolnej (48) w polozeniu rozpre- zonym elementu dystansowego (44), natomiast czesc dolna (48) przylega do wkladu chlonnego (36) w poloze- niu rozprezonym elementu dystansowego (44), a co najmniej pewien fragment czesci dolnej (48), jest pola- czony z co najmniej fragmentem wkladu chlonnego (36) tworzac sekcje laczaca (48a) czesci dolnej (48), a ponad- to w stanie scisnietym usytuowane naprzeciwko siebie sciany boczne (52) elementu dystansowego (44) sa zbli- zone do wewnatrz ku glównej wzdluznej linii srodkowej (11), zas co najmniej pewien fragment jego czesci górnej (46) jest odsuniety wraz z warstwa górna (28) podpaski od wkladu chlonnego (36) do góry. Fig. 4 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest podpaska higieniczna. Wynalazek odnosi się również do wszelkich innych artykułów chłonnych jednorazowego użytku, takich jak pieluchy, wkładki do majtek i tym podobne.

Zadaniem artykułów chłonnych, takich jak podpaski higieniczne, wkładki do majtek i pieluchy dla osób nie będących w stanie zatrzymać moczu, jest wchłanianie i zatrzymywanie płynów i innych wydzielin fizjologicznych oraz zapobieganie zabrudzeniu ciała i ubrania. W związku z tym istotne jest, aby artykuły chłonne, takie jak podpaski higieniczne, po założeniu zachowywały styczność z ciałem użytkowniczki. Pożądane jest możliwie ścisłe przyleganie podpasek higienicznych do ciała użytkowniczki. Uważa się, że podpaski ściśle dopasowane do ciała są bardziej skuteczne dzięki zmniejszeniu możliwości przepływania wydzieliny wokół nich i wyciekania na zewnątrz.

Szczególnie pożądane jest, żeby podpaski higieniczne utrzymywały styczność i dopasowywały się do ciała użytkowniczki w warunkach dynamicznych (podczas jej spacerowania, siadania, etc.). Istnieją pewne krytyczne warunki dynamiczne powodujące naprężanie podpaski i wykazywanie przez nią skłonności do pogorszenia styczności z ciałem użytkowniczki. Na

167 617 przykład, zaraz po założeniu podpaska jest zgniatana w kierunku bocznym przez górne części ud użytkowniczki. Siły wywierane przez uda użytkowniczki odkształcają podpaskę, zmniejszając jej wymiary czynne, a tym samym skuteczność.

Znane są podpaski higieniczne, na przykład z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 950 264 oraz zgłoszenia patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 07/179 817, które mają główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową oraz składają się z przepuszczalnej dla płynów warstwy górnej, nieprzepuszczalnej dla płynów podkładki i umieszczonego pomiędzy nimi wkładu chłonnego. Chociaż podpaski te spełniają dobrze funkcje chłonne, nie zapewniają one dobrej styczności podpaski z ciałem.

Jedno z rozwiązań, mających na celu dostosowanie artykułu chłonnego do sił ściskających, przedstawiono w brytyjskim zgłoszeniu patentowym 2 168 612 A. Opisano w nim ręcznik higieniczny ze sprężystą wkładką umieszczoną wewnątrz wkładu lub w sąsiedztwie jego powierzchni czołowej. Zadaniem tej wkładki jest zapobieganie trwałemu zniekształceniu ręcznika. Wkładka ta służy wyłącznie do powstrzymywania odkształceń ręcznika higienicznego, natomiast nie wykorzystuje się sił ściskających do poprawy styczności ręcznika z ciałem użytkowniczki. Ponadto w przedstawionym brytyjskim zgłoszeniu patentowym nie wspomina się o wykorzystaniu sił ściskających w celu dostosowania ręcznika higienicznego do ciała.

Znane podpaski higieniczne są na ogół mocowane do bielizny użytkowniczki za pomocą kleju samoprzylepnego lub innymi sposobami. Elementy mocujące są naprężone podczas poruszania się użytkowniczki ponieważ jej bielizna nie wykonuje ruchów skoordynowanych z ruchami ciała, a z kolei podpaska nie wygina się ani też nie skręca zgodnie z ruchami bielizny użytkowniczki. Nadmierne naprężenia powodują odczepienie kleju samoprzylepnego lub innego elementu mocującego od bielizny. W rezultacie podpaska zsuwa się z pożądanego położenia, co powoduje odsłonięcie otworu pochwy użytkowniczki.

Według wynalazku, podpaska higieniczna mająca główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową i zawierająca przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny umieszczony pomiędzy warstwą górną a podkładką, charakteryzuje się tym, że zawiera przepuszczalny dla płynów element dystansowy do odsuwania warstwy górnej od wkładu chłonnego, przy czym element dystansowy jest usytuowany pomiędzy warstwą górną i wkładem chłonnym, jest dopasowany do przyjmowania dwóch położeń w stanie rozprężonym i w stanie ściśniętym pod wpływem ściskających sił bocznych i składa się z części górnej, części dolnej oraz leżących naprzeciwko siebie ścian bocznych. Część górna elementu dystansowego jest ułożona pomiędzy warstwą górną podpaski i jego częścią dolną, a co najmniej pewne fragmenty części górnej są ułożone nad fragmentami części dolnej w położeniu rozprężonym elementu dystansowego, natomiast część dolnaprzylega do wkładu chłonnego w położeniu rozprężonym elementu dystansowego, a co najmniej pewien fragment części dolnej jest połączony z co najmniej fragmentem wkładu chłonnego tworząc sekcję łączącą części dolnej. W stanie ściśniętym usytuowane naprzeciwko siebie ściany boczne elementu dystansowego są zbliżone do wewnątrz ku głównej wzdłużnej linii środkowej, zaś co najmniej pewien fragment jego części górnej jest odsunięty wraz z warstwą górną podpaski od wkładu chłonnego do góry.

Korzystnie element dystansowy zawiera złożony pasek materiału, który jest zagięty wzdłuż co najmniej jednej linii wzdłużnej.

Korzystnie pasek materiału ma co najmniej dwie wzdłużne zakładki, a element dystansowy ma dwie wzdłużne krawędzie i dwie poprzeczne krawędzie, przy czym wzdłużne zakładki są ułożone w pobliżu wzdłużnych krawędzi elementu dystansowego.

Korzystnie sekcja łącząca części dolnej elementu dystansowego jest połączona z wkładem chłonnym za pomocą elementu mocującego element dystansowy, ułożonego w przybliżeniu w kierunku wzdłużnym.

Korzystnie część dolna elementu dystansowego składa się z co najmniej dwóch sekcji umieszczonych po przeciwnych stronach głównej wzdłużnej linii środkowej, przy czym te sekcje są połączone wkładem chłonnym za pomocą elementu mocującego, który stanowią dwa rozstawione w pewnej odległości od siebie, ułożone wzdłużnie obszarów przylepnych, umieszczonych po przeciwnych stronach głównej wzdłużnej linii środkowej.

167 617

Korzystnie element dystansowy jest odkształcalny od swojego położenia rozprężonego do swojego położenia ściśniętego pod wpływem działania bocznych sił ściskających o wartościach od około 0,48 do około 119,7 N/m².

Korzystnie co najmniej część warstwy górnej elementu dystansowego jest odsunięta od wkładu chłonnego na odległość od około 0,5 cm do około 4 cm w położeniu ściśniętym elementu dystansowego.

W innej odmianie wynalazku, podpaska higieniczna charakteryzuje się tym, że wkład chłonny jest oddzielony od podkładki co najmniej wzdłuż jednej jego krawędzi końcowej, a pomiędzy podkładką i wkładem chłonnym jest umieszczony zespół regulujący odsunięcie wkładu chłonnego od podkładki. Pomiędzy warstwą główną i wkładem chłonnym jest umieszczony przepuszczalny dla cieczy element dystansowy do odsuwania warstwy górnej od wkładu chłonnego, przy czym element dystansowy jest przymocowany do wkładu chłonnego i ma przeciwległe ściany boczne dostosowane do przyjmowania dwóch położeń, w jednym z których ściany boczne są zbliżone do głównej linii środkowej podpaski, przy czym w tym położeniu część górna elementu dystansowego jest odsunięta wraz z górną warstwą od wkładu chłonnego.

W kolejnej odmianie wynalazku, podpaska higieniczna charakteryzuje się tym, że zawiera przepuszczalny dla płynów element dystansowy do odsuwania warstwy górnej od wkładu chłonnego, przy czym element dystansowy jest usytuowany pomiędzy warstwą górną i wkładem chłonnym i stanowi go pasek materiału mający wzdłużną linię środkową zwróconą ku ciału górną powierzchnią i zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnią i mający dwie pary wzdłużnych zakładek, przy czym druga para wzdłużnych zakładek jest ułożona pod pierwszą parą wzdłużnych zakładek i do wewnątrz względem niej w kierunku wzdłużnej linii środkowej. Każda zakładka pierwszej pary jest usytuowana po każdej stronie linii środkowej i stanowi ją zagięcie paska materiału do wewnątrz pod jego zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię, zaś każda zakładka drugiej pary jest usytuowana po każdej stronie linii środkowej i stanowi ją zagięcie paska materiału na zewnątrz pod jego zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię. Wzdłużne krawędzie paska materiału wystają na zewnątrz w kierunku wzdłużnych krawędzi wkładu chłonnego, a ponadto pasek materiału ma przeciwległe ściany boczne dopasowane do przyjmowania dwóch położeń, w jednym z których ściany boczne są zbliżone do linii środkowej i w tym położeniu górna powierzchnia paska materiału jest odsunięta wraz z górną warstwą od wkładu chłonnego.

W jeszcze jednej odmianie wynalazku, podpaska higieniczna charakteryzuje się tym, że zawiera uszytwniający element dystansowy usytuowany pomiędzy górną warstwą i podkładką, ułożony symetrycznie względem głównej wzdłużnej linii środkowej i mający wzdłużne krawędzie. Poprzeczny wymiar usztywniający elementu dystansowego jest mniejszy niż szerokość wkładu chłonnego i część wkładu chłonnego wystaje na zewnątrz poza wzdłużne krawędzie usztywniające elementu dystansowego. Usztywniający element dystansowy ma sztywność znacznie większą od sztywności wkładu chłonnego, a grubość podpaski higienicznej jest mniejsza niż 7 mm.

Podpaska według wynalazku łatwo tamuje wydzieliny fizjologiczne dzięki utrzymywaniu styczności i dostosowywaniu się do kształtu żeńskich organów moczowo-płciowych i dolnej części tułowia. Zachowuje styczność z ciałem użytkowniczki podczas normalnych ruchów jakie musi ona wykonywać z założoną podpaską. Zapewnia również styczność z ciałem użytkowniczki podczas działania na nią sił towarzyszących zazwyczaj jej zakładaniu.

W podpasce higienicznej według wynalazku wykorzystano siły ściskające wywierane przez uda użytkowniczki do polepszenia styczności pomiędzy podpaską a ciałem użytkowniczki, a dzięki zaopatrzeniu podpaski w elementy zapewniające jej styczność i dopasowanie do ciała, nie mające żadnych ostrych naroży, krawędzi lub fałd, drażniących użytkowniczkę, zapewniono podpaskę bardzo wygodną w użyciu. Dodatkowy komfort uzyskano poprzez zastosowanie w podpasce zespołu koordynującego ruchy ciała użytkowniczki z ruchami jej bielizny podczas ruchu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia rzut poziomy podpaski higienicznej, fig. 2 - podpaskę z fig. 1 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii 2-2 z fig. 1, na którym pokazano podpaskę higieniczną w stanie

167 617 luźnym, fig. 3 - podpaskę z fig. 1 w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii 3-3 z fig. 1, na którym pokazano podpaskę higieniczną w stanie luźnym, fig. 4 - podpaskę z fig. 1 w przekroju poprzecznym podobnym do przekroju z fig. 1, przy czym pokazano podpaskę higieniczną w stanie ściśniętym, fig. 5 - podpaskę z fig. 1 w przekroju wzdłużnym podobnym do przekroju z fig. 3, przy czym pokazano podpaskę higieniczną w stanie ściśniętym i rozłożoną do położenia otwartego, fig. 6 - alternatywne rozwiązanie podpaski higienicznej, na której pomiędzy warstwą górną a elementem dystansowym znajduje się materiał przepuszczalny, fig. 7-11 przedstawiają alternatywne rozwiązania elementu dystansowego, fig. 12 i 13 - różne typy elementów nośnych do elementu dystansowego, fig. 14 przedstawia alternatywne rozwiązanie podpaski higienicznej, w której wewnątrz elementu dystansowego umieszczono pasek z cienkiej tkaniny, fig. 15 podpaskę higieniczną z wkładką międzywarstwową, fig. 16 - podpaskę pozbawioną wkładki międzywarstwowej w stanie ściśniętym, w przekroju wzdłużnym, fig. 17-20 przedstawiają alternatywne zespoły podpaski do regulacji odsuwania wkładu od podkładki.

Przedstawiona na fig. 1 - 5 podpaska higieniczna 20 ma górną powierzchnię 20a stykającą się z ciałem i dolną powierzchnię 20b stykającą się z ubraniem. Na fig. 1 pokazano podpaskę higieniczną 20 w widoku od strony górnej powierzchni 20a. Górna powierzchnia 20a jest umieszczana przy ciele użytkowniczki, zaś dolna powierzchnia 20b podpaski higienicznej 20 (pokazana na fig. 2) znajduje się po drugiej stronie i po założeniu podpaski 20 jest ułożona na bieliźnie użytkowniczki.

Podpaska higieniczna 20 ma dwie linie środkowe - główną linię wzdłużną 11 oraz prostopadłą do niej główną linię poprzeczną tl. Podpaska higieniczna 20, po założeniu, jest ułożona linią wzdłużną 11 od przodu do tyłu krocza użytkowniczki. Wymiar podłużny podpaski higienicznej 20 jest określany w przybliżeniu w kierunku zgodnym z główną linią wzdłużną 11, natomiast wymiar poprzeczny w kierunku w przybliżeniu zgodnym z główną linią poprzeczną t1. Zazwyczaj wymiar wzdłużny podpaski higienicznej 20 jest większy niż wymiar poprzeczny.

Jak widać na fig. 1 podpaska higieniczna 20 ma również dwie, znajdujące się w pewnej odległości od siebie wzdłużne krawędzie 22 oraz dwie, znajdujące się w pewnej odległości od siebie, krawędzie poprzeczne 24, stanowiące razem jej obrzeże 26. Po założeniu podpaski higienicznej 20, pierwsza krawędź poprzeczna 24a znajduje się w położeniu zwróconym ku przodowi użytkowniczki, natomiast druga z krawędzi poprzecznych 24b jest zwrócona ku jej tyłowi.

Grubość podpaski higienicznej 20 może być dowolna, nawet bardzo mała lub bardzo duża. Przedstawione na rysunku rozwiązanie przedstawia przykład stosunkowo cienkiej podpaski higienicznej 20. Grubość podpaski higienicznej 20 wynosi w przybliżeniu poniżej 10 milimetrów, a korzystnie poniżej 7 milimetrów. Podaną powyżej grubość mierzono sprawdzianem porównawczym z obciążeniem testowym około 80,0 gramów. Sprawdzian porównawczy jest zaopatrzony w stopkę o wadze około 10 gramów i średnicy około 2,54 cm. Pole powierzchni sprawdzianu porównawczego powinno wynosić około 5,1 cm². Pole powierzchni górnej warstwy 28__ipodpaski higienicznej 20 według niniejszego wynalazku wynosi co najmniej około 100 cm2. Zapobiega to możliwości wypłynięcia wydzielin poza obszar chroniony podpaską higieniczną 20. Korzystnie, podpaska higieniczna 20 jest stosunkowo elastyczna, dzięki czemu jest wygodna dla użytkowniczki.

Na fig. 2 pokazano poszczególne elementy podpaski higienicznej 20. Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku składa się z przepuszczalnej dla płynów warstwy 28, nieprzepuszczalnej dla płynów podkładki 30, wkładu chłonnego 36 oraz przepuszczalnego dla płynów elementu dystansowego 44 do odsuwania warstwy górnej od wkładu chłonnego 36. Wkład chłonny 36 znajduje się pomiędzy warstwą górną 28 a podkładką 30. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2 element dystansowy 44 znajduje się pomiędzy warstwą górną 28 a wkładem chłonnym 36. Jak widać na fig. 2, element dystansowy 44 składa się z części górnej 46, części dolnej 48 oraz znajdujących się po przeciwległych stronach części bocznych 52.

Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku korzystnie jest również zaopatrzona w dowolne, znane w tej dziedzinie, opcjonalne elementy dodatkowe. Do elementów tego typu mogą należeć jedna lub kilka warstw wchłanialnych 58 (takie jak pokazano na fig. 6),

167 617 wkładka międzywarstwowa 60 (fig. 2), klapki boczne 62 (fig. 1 i 2), przylepne elementy mocujące 64 (fig. 2) oraz zdejmowalna taśma pokrywająca 66 (fig. 2). W rozwiązaniu, pokazanym na fig. 6, podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku jest zaopatrzona w warstwę wchłanialną 58 umieszczoną pomiędzy warstwą górną 28 a wkładem chłonnym 36. Jak widać na fig. 2, pomiędzy wkładem chłonnym 36 a podkładką 30 znajduje się wkładka międzywarstwowa 60. Podpaska higieniczna 20 korzystnie jest zaopatrzona w klapki boczne lub skrzydełka 62, zakładane wokół krokowej części majtek U użytkowniczki (pokazane na fig. 4, 12, 13). Przylepny element mocujący 64 służy jako element do mocowania podpaski higienicznej 20 do majtek U użytkowniczki. Przylepny element mocujący 64 jest przykryty zdejmowalną taśmą abhezyjną 66, która przed założeniem podpaski 20 chroni klej przed wysychaniem lub przyklejaniem się do powierzchni innych niż krokowa część majtek U.

Poszczególne elementy składowe podpaski higienicznej 20 według wynalazku mają zdolność odsuwania się od innych jej elementów. Odsuwanie się niektórych elementów podpaski 20 od innych powoduje rozluźnienie podpaski higienicznej 20. W podpasce higienicznej 20 według wynalazku odsuwaniu mogą ulegać nie tylko pewne pojedyncze jej elementy, ale również ich zespoły składające się z więcej niż jednego elementu, co określa się jako rozluźnienie zespołowe. Odsuwanie co najmniej dwóch zespołów elementów wchodzących w skład podpaski higienicznej 20 jest określane jako rozluźnienie podwójne lub zdwojone.

Pierwszy zespół elementów składowych, które mogą być odsuwane stanowi warstwa górna 28 i wkład chłonny 36. W takim przypadku, po założeniu podpaski higienicznej 20, istnieje możliwość odsunięcia co najmniej części warstwy górnej 28 od wkładu chłonnego 36 za pomocą elementu dystansowego 44. Drugi zespół składa się z wkładu chłonnego 36 i podkładki 30. Odsuwanie drugiego zespołu elementów jest opcjonalne. Dzięki możliwości odsuwania elementów następuje polepszenie kontaktu podpaski higienicznej 20 z ciałem użytkowniczki oraz polepszenie zabezpieczenia przed możliwością zabrudzenia bielizny.

Odsuwanie elementów lub rozluźnianie podpaski 20 polega na odsuwaniu jednego elementu od drugiego w kierunku prostopadłym do głównej linii wzdłużnej 11 i poprzecznej t1 podpaski higienicznej 20, to jest w kierunku Z (fig. 2). Kierunek Z jest kierunkiem prostopadłym do podpaski higienicznej 20 według niniejszego wynalazku w sytuacji kiedy podpaska 20 jest położona płasko w kartezjańskim układzie współrzędnych, tak jak pokazano na fig. 1, a jej powierzchnia dolna 20b stykająca się z ubraniem leży w płaszczyźnie utworzonej przez osie x i y. Główna linia wzdłużna II i poprzeczna t1 podpaski 20 leżą w płaszczyźnie utworzonej przez osie x i y. Kierunek Z jest kierunkiem prostopadłym do płaszczyzny każdej powierzchni leżącej płasko podpaski higienicznej 20.

Zazwyczaj, takjak w tym przypadku, odsuwanie się elementów od siebie albo rozluźnianie podpaski 20 odnosi się do sytuacji, w której fragmenty elementów są połączone lub przymocowane (natomiast pozostałe fragmenty nie są przymocowane) przed, podczas i po rozsprzężeniu. Podczas rozsprzęgania fragmenty nieprzymocowane poszczególnych elementów odsuwają się od siebie, natomiast fragmenty przymocowane pozostają nadal połączone. Alternatywnie, odsuwanie się elementów od siebie może odnosić się do sytuacji, w której następuje częściowe lub całkowite oddzielenie fragmentów przymocowanych od nieprzymocowanych. Oba typy rozluźniania mieszczą się w zakresie istoty niniejszego wynalazku.

Elementy podpaski higienicznej 20 charakteryzują się tym, że mają możliwość odsuwania się od siebie, ale nie muszą odsuwać się od siebie we wszystkich sytuacjach i w każdych warunkach. Mogą wystąpić pewne sytuacje, w których elementy podpaski higienicznej 20 pozostają w styczności ze sobą. Elementy odsuwają się tylko w takim stopniu, że podpaska higieniczna 20 spełnia swoje zadanie. Korzystnie, elementy mające możliwość odsuwania się w praktyce są rozsuwane po założeniu podpaski higienicznej 20.

Na fig. 2 pokazano podpaskę higieniczną 20, która ma przepuszczalną dla płynów warstwę górną 28, zachodzącą i założoną wokół kilku innych elementów podpaski higienicznej 20. Warstwa górna 28 jest skierowana ku ciału użytkowniczki i styka się z nim. Warstwa górna 28 stanowi tę część podpaski higienicznej 20, w którą najpierw wnikają wydzieliny fizjologiczne. Warstwa górna 28 ma zwróconą ku ciału powierzchnię 28a oraz zwróconą ku wkładowi powierzchnię dolną 28b. Zwrócona ku ciału górna powierzchnia 28a warstwy górnej 28 na ogół

167 617 stanowi co najmniej część stykającej się z ciałem powierzchni 20a podpaski higienicznej 20. Jak pokazano na fig. 1 warstwa górna 28 ma dwie krawędzie wzdłużne 28c i dwie krawędzie końcowe 28d.

Zadaniem warstwy górnej 28 jest swobodne przepuszczanie płynów do wkładu chłonnego 36. Z tego względu warstwa górna 28 jest przepuszczalna dla płynów. Ponadto warstwa górna 28 jest elastyczna, to znaczy łatwo dostosowująca się do kształtu ciała lub łatwo odkształcająca się pod wpływem sił zewnętrznych oraz delikatna dla skóry użytkowniczki. Korzystnie, warstwa górna 28 jest nieszeleszcząca, co zapewnia użytkowniczce dyskrecję. Warstwa górna 28 ma wygląd czysty i jest lekko nieprzezroczysta, tak że zgromadzone i wchłonięte we wkład chłonny 36 wydzieliny nie są widoczne. Ponadto warstwa górna 28 wykazuje dobrą odporność na przebicie i zmniejszoną skłonność do zwilżania, umożliwiając wydzielinom fizjologicznym szybkie przenikanie przez nią do wkładu chłonnego 36, ale uniemożliwiając im jednocześnie przenikanie z powrotem przez siebie na skórę lub ubranie.

Korzystnie, w warstwie górnej 28 znajdują się liczne otworki umożliwiające osiadającym na niej płynom przenikanie przez nią do wkładu chłonnego 36. Otworki tego typu korzystnie znajdują się również w każdym przedłużeniu warstwy górnej 28, stanowiącym część klapek 62. W przypadku gdy warstwa górna 28 jest perforowana, to otworki stanowią od około 5 do około 60% jej powierzchni, korzystnie około 25%, natomiast jej grubość korzystnie wynosi od około 0,01 do około 0,05 milimetra. W razie konieczności warstwa górna 28 jest pokryta cienką warstewką środka powierzchniowo czynnego, w celu intensyfikacji przenikania płynów do wkładu chłonnego 36. Środek powierzchniowo czynny korzystnie jest substancją niejonową i nie powinien drażnić skóry. Odpowiednia grubość warstwy środka powierzchniowo czynnego wynosi około 0,01 miligrama na centymetr kwadratowy powierzchni warstwy górnej 28. Warstwa górna 28 korzystnie ma własności chłonne, jeżeli wkład 36 ma strukturę kapilarną lub włókna ułożone zgodnie z kierunkiem Z.

Warstwa górna 28 o odpowiednich własnościach może być wykonana z wielu różnych materiałów, takich jak włókniny i perforowane folie poliolefinowe. Warstwa górna 28 jest wytwarzana dowolnym, odpowiednim do tego sposobem. Stwierdzono, że bardzo dobrze spełnia swoją rolę w podpasce higienicznej 20 elastycznie nierozciągliwa warstwa górna 28, wykonana z perforowanej folii.

Na fig. 2 pokazano podkładkę 30, stanowiącą element podpaski higienicznej 20, zapobiegający zmoczeniu przez wydzieliny stykającej się z nią bielizny. Podkładka 30 ma górną powierzchnię 30a, zwróconą ku wkładowi chłonnemu 36, oraz dolną powierzchnię 30b, zwróconą ku ubraniu. Co najmniej część górnej powierzchni 30a podkładki 30 jest skierowana ku wkładowi 36. Pewne fragmenty górnej powierzchni 30a podkładki 30 (na przykład skrzydełka 62) są zagięte w taki sposób, że niekoniecznie zawsze są zwrócone ku wkładowi chłonnemu 36. Zwrócona ku wkładowi chłonnemu 36 górna powierzchnia 30a stanowi tę powierzchnię podkładki 30, którajest połączona z warstwą górną 28 i wkładem chłonnym 36. Zwrócona ku ubraniu dolna powierzchnia 30b podkładki 30 na ogół stanowi zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię 20b podpaski higienicznej 20. Jak pokazano na fig. 1 podkładka 30 ma dwie krawędzie wzdłużne 30c i dwie krawędzie końcowe 30d.

Podkładka 30 jest wykonana z dowolnego elastycznego, nieprzepuszczalnego dla płynów materiału, zapobiegającego wydostawaniu się na zewnątrz zgromadzonych w podpasce higienicznej 20 wydzielin (zwłaszcza wydzielin, które nie zostały całkowicie wchłonięte przez wkład 36) oraz brudzeniu przez nie bielizny i ubrania użytkowniczki. Korzystnie, podkładka 30 jest nieszeleszcząca, zapewniając tym samym odpowiednią dyskrecję użytkowniczce. Podkładka 30 jest również nieprzepuszczalna dla nieprzyjemnych zapachów wytwarzanych przez wydzieliny fizjologiczne, tak że nie przenikają one na zewnątrz i nie są wyczuwalne zarówno dla użytkowniczki jak i dla innych.

Jak widać z fig. 2, podkładka 30 składa się, korzystnie, z dwóch warstw. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2 w skład podkładki 30 wchodzi pierwsza warstwa 32, stanowiąca warstwę górną, umieszczona na zwróconej ku wkładowi górnej powierzchni 30a. Zadaniem pierwszej warstwy 32 jest zapewnienie wygodnej powierzchni, nie drażniącej ciała użytkowniczki. Pierwsza warstwa 32 jest wykonana z dowolnego, nadającego się do tego celu materiału, na przykład

167 617 włókniny. Korzystnie, pierwsza warstwa 32 jest wykonana z włókniny hydrofobowej. Zwróconą ku ubraniu powierzchnię 30b podkładki 30 stanowi druga warstwa 34, która jest wykonana z folii nieprzepuszczalnej dla płynów. Stwierdzono, że materiałem o odpowiednich własnościach do wyrobu warstwy 34 jest folia z polietylenu o małej gęstości i o grubości od około 0,01 milimetra do około 0,05 milimetra, korzystnie około 0,02 milimetra. Podkładka 30 korzystnie również jest wytwarzana z miękkiego, przypominającego tkaninę materiału o własnościach hydrofobowych względem warstwy górnej 28. Stwierdzono, że odpowiednim do wyrobu podkładki 30 materiałem są włókna poliestrowe lub poliolefinowe. Szczególnie zalecanym materiałem do wyrobu miękkich, przypominających tkaninę podkładek 30 jest laminat włókniny poliestrowej z folią.

Na fig. 2 przedstawiono sposób mocowania podkładki 30 do warstwy górnej 28. Warstwa górna 28 jest połączona ze zwróconą ku wkładowi 36 górną powierzchnią 30a podkładki 30 wzdłuż swoich wzdłużnych krawędzi 28c. Warstwa górna 28 podpaski 20 i podkładka 30 są również połączone wzdłuż co najmniej jednej linii poprzecznej, pokrywającej się, korzystnie, z krawędzią końcową 24a skierowaną po założeniu podpaski higienicznej 20, ku przedniej części ciała użytkowniczki. Korzystnie, warstwa górna 28 nie jest przymocowana do podkładki 30 wzdłuż krawędzi końcowej 24b, zwróconej ku tylnej części ciała użytkowniczki.

Na fig. 2 przedstawiono wkład chłonny 36 służący do wchłaniania wydzielin fizjologicznych. W szczególności, wkład chłonny 36 służy do gromadzenia i zatrzymywania wydzielin fizjologicznych, a zwłaszcza upławów menstruacyjnych, osadzających się na nim albo inaczej takich, które przenikają przez przepuszczalną dla płynów warstwę górną 28. Wkład chłonny 36 ma zwróconą ku ciału powierzchnię górną 36a oraz zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię 36b. Na fig. 1 widać, że wkład chłonny 36 ma dwie krawędzie wzdłużne 36b i dwie krawędzie końcowe 36d.

Całkowita chłonność wkładu 36 nie musi być dużo większa od całkowitej ilości wydzielin fizjologicznych jakie mają być wchłonięte. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2 wkład 36 jest korzystnie wąski i cienki, dzięki czemu jest wygodny dla użytkowniczki. W przypadku przedstawionego tu rozwiązania, pojemność wkładu 36 powinna wynosić co najmniej 2 gramy 0,9% roztworu soli. Wkład 36 powinien być również wygodny oraz nie powinien drażnić skóry. Jego wymiary są dopasowane do wymiarów warstwy górnej 28 i podkładki 30. Korzystnie, wkład 36 znajduje się pomiędzy warstwą górną 28 a podkładką 30. Takie położenie wkładu 36 zapobiega możliwości uszkodzenia materiału chłonnego z jakiego jest wykonany lub też jego oderwania podczas zakładania podpaski 20. Takie położenie wkładu 36 gwarantuje również odpowiednie zatrzymanie wydzielin fizjologicznych. Kształt wkładu 36 jest dowolny. Korzystnie, wkład 36 może mieć kształt prostokątny lub zbliżony do klepsydry.

Wkład chłonny 36 jest wykonany z wielu materiałów różnych typów. Odpowiednimi materiałami do wyrobu wkładów chłonnych 36 są różne kombinacje wojłoku, na przykład wata celulozowa i rozwłókniona masa celulozowa, warstwy bibułki oraz chłonne materiały żelujące.

Korzystnie, wkład 36 jest wykonany z laminatu chłonnych materiałów żelujących i cienkiego, lekkiego materiału chłonnego. Szczególnie zalecany i pokazany na rysunku wkład 36 składa się z dwóch warstw cienkiej bibułki, pomiędzy którymi znajdują się chłonne materiały żelujące 42. Obie warstwy cienkiej bibułki można wykonać z jednego kawałka materiału złożonego w sposób pokazany na fig. 2. Alternatywnie, obie warstwy można wykonać z oddzielnych kawałków bibułki. W tym drugim przypadku obie warstwy mogą być wykonane z tego samego materiału lub różnych materiałów. Przykładowo, górna połówka wkładu 36, to jest jego górna warstwa 38, znajdująca się bliżej warstwy górnej 28, może być wykonana z bibułki żeberkowanej na mokro, której wytrzymałość na rozciąganie w stanie mokrym wynosi około 15 gramów na centymetr szerokości. Dolna połówka wkładu 36, to jest jego dolna warstwa 40, znajdująca się bliżej podkładki 30, korzystnie jest wykonana z bibułki wytwarzanej na sucho, nasyconej chłonnymi materiałami żelującymi w ilości około 0,005 grama na centymetr kwadratowy. Zaletą dwuwarstwowej budowy wkładu 36 jest to, że bibułki zapobiegają stykaniu się chłonnych materiałów żelujących z ciałem użytkowniczki.

Pierwszy zespół elementów przystosowany do odsuwania składa się z warstwy górnej 28 podpaski 20 i wkładu chłonnego 36, pomiędzy którymi jest umieszczony przepuszczalny dla

167 617 płynów element dystansowy 44 przeznaczony do odsuwania warstwy górnej 28 od wkładu 36, pokazany na fig. 2.

Zadaniem elementu dystansowego 44 jest polepszenie styczności podpaski higienicznej 20, a zwłaszcza jej warstwy górnej 28, z ciałem użytkowniczki. Korzystnie, element dystansowy 44 jest odkształcalny pod wpływem sił ściskających wywieranych przez górne części ud użytkowniczki, które bezpośrednio stykają się z podpaską higieniczną 20 po jej założeniu. W przypadku działania na podpaskę higieniczną 20 sił ściskających wywieranych przez uda użytkowniczki, element dystansowy 44 odkształca się, a co najmniej pewien fragment jego górnej części 46 jest wypukły, z wypukłością skierowaną ku górze. Górna część 46 ma kształt sklepienia lub łuku, którego najwyższy punkt znajduje się u góry, to jest w sąsiedztwie warstwy górnej 28, natomiast podstawa w sąsiedztwie wkładu 36. Siły ściskające zmuszają fragmenty elementu dystansowego 44, a wraz z nim co najmniej część warstwy górnej 28 znajdującą się ponad elementem dystansowym 44, do odsuwania się od wkładu chłonnego 36 w kierunku wlotu do pochwy użytkowniczki.

Na fig. 2 ukazano element dystansowy 44, który znajduje się pomiędzy warstwą górną 28 a wkładem chłonnym 36. Istnieje również możliwość jego usytuowania w innych miejscach. Na przykład, jak widać na fig. 6, element dystansowy 44 korzystnie jest umieszczony pomiędzy dodatkową warstwą chłonną 58 a wkładem 36. W takim przypadku dodatkowa warstwa chłonna 58 korzystnie ma pewną pojemność chłonną i pełni zadania elementu chłonnego. Warstwa chłonna 58 jest traktowana jako część wkładu chłonnego 36. W związku z tym w rozwiązaniu pokazanym na fig. 6 element dystansowy 44 korzystnie może być umieszczony wewnątrz wkładu chłonnego 36, a nawet stanowić część wkładu chłonnego 36.

Element dystansowy 44, a także cała podpaska higieniczna 20 może znajdować się w położeniu rozprężonym i ściśniętym. Na fig. 2 pokazano podpaskę higieniczną 20 i element dystansowy 44 w położeniu rozprężonym, natomiast na fig. 4 w stanie ściśniętym. W położeniu rozprężonym na podpaskę higieniczną 20 i element dystansowy 44 nie działają żadne siły ściskające F, a zwłaszcza na podpaskę higieniczną 20 nie działają żadne boczne siły ściskające. W położeniu ściśniętym na podpaskę higieniczną 20 i element dystansowy 44 działają boczne siły ściskające F, pokazane na fig. 4. Boczne siły ściskające stanowią siły działające w kierunku poprzecznym od krawędzi wzdłużnych 22 ku środkowi podpaski higienicznej 20. W związku z tym, że zwykła czynność zakładania podpaski higienicznej 20 powoduje powstanie pewnych bocznych sił ściskających F, to podpaska higieniczna 20 może znajdować się w stanie rozprężonym tylko przed jej założeniem przez użytkowniczkę.

Jak widać na fig. 1, element dystansowy 44 ma wzdłużną linię środkową 12 oraz poprzeczną linię środkową t2. Element dystansowy 44 może być ułożony w różnych położeniach pod powierzchnią warstwy górnej 28. Na przykład, element dystansowy 44 korzystnie znajduje się w położeniu centralnym względem innych elementów podpaski higienicznej 20 i jest umieszczony w taki sposób, że jego linie środkowe, wzdłużne 12 i poprzeczne t2 pokrywają się z głównymi liniami środkowymi wzdłużnymi 11 i poprzecznymi t1 podpaski higienicznej 20. Alternatywnie, element dystansowy 44 jest umieszczony w położeniu przesuniętym względem środka podpaski higienicznej 20, w którym linie środkowe elementu dystansowego 44 są przesunięte względem obu linii środkowych podpaski higienicznej 20. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 1 element dystansowy 44 jest ułożony symetrycznie względem linii środkowych 11, t1 podpaski higienicznej 20.

Element dystansowy 44 może być symetryczny lub niesymetryczny względem głównych linii środkowych wzdłużnych 11 i poprzecznych t1 podpaski 20 oraz względem własnych linii t2. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 1 i 2, element dystansowy 44 jest symetryczny zarówno względem własnych linii środkowych 12, t2 jak i względem głównych linii środkowych, wzdłużnej 11 i poprzecznej t1 podpaski 20.

Kształt elementu dystansowego 44 jest dowolny pod warunkiem, że jest on w stanie odsuwać na pewną odległość warstwę górną 28 od wkładu 36 w wyniku działania na niego opisanych powyżej bocznych sił ściskających. Z tego względu cały element dystansowy 44 jest ściśliwy w kierunku poprzecznym, to znaczy pod działaniem bocznych sił ściskających F części elementu dystansowego 44 przemieszczają się do wewnątrz i nie wykazują skłonności do

167 617 sprężynowania w bok. Element dystansowy 44 jest również odkształcalny, to znaczy po przesunięciu się jego ścian bocznych 52 do wewnątrz, następuje uwypuklenie ku górze co najmniej fragmentu górnej części elementu dystansowego 44. Element dystansowy 44 korzystnie jest ściśliwy ze względu na to, że składa się z jednego lub kilku kawałków materiału, które mają ściśliwe właściwości. Jednakże, korzystnie, materiał z jakiego jest wykonany element dystansowy 44 jest nieściśliwy, a element dystansowy 44, którego kształt nadano poprzez zginanie lub w inny sposób, żeby był on ściśliwy w kierunku poprzecznym.

W jednym z zalecanych przykładów, pokazanym na fig. 2, element dystansowy 44 ma postać złożonego paska, mającego dwie powierzchnie, z których górna powierzchnia 44a jest zwrócona w kierunku ciała użytkowniczki, natomiast dolna powierzchnia 44b jest zwrócona w kierunku bielizny użytkowniczki. Pasek ma wymiar wzdłużny na ogół większy od jego wymiaru poprzecznego, ale jest również możliwa sytuacja odwrotna. Zazwyczaj pasek ma dwie krawędzie wzdłużne 44c, ułożone w kierunku wzdłużnym w podpasce higienicznej 20. W sąsiedztwie krawędzi wzdłużnych 44c są ułożone wzdłużne części 44c’ paska. Pasek materiału ma również dwie krawędzie lub końce poprzeczne 44d, które w przykładach pokazanych na fig. 1i 2 stanowią również krawędzie lub końce poprzeczne elementu dystansowego 44.

Pasek materiału jest składany wzdłuż co najmniej jednej linii biegnącej w kierunku wzdłużnym. Na pasku materiału mogą znajdować się linie lub nacięcia, wzdłuż których ma on być składany. W przypadku kiedy pasek ma postać, na przykład rękawa, jest on pozbawiony linii oznaczających miejsce składania. W sytuacji kiedy na pasku materiału znajdują się linie oznaczające miejsce składania, są one również ułożone w kierunku w przybliżeniu wzdłużnym. Pasek jest składany wzdłuż dowolnej liczby linii. W zalecanym rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, pasek jest złożony wzdłuż dwóch linii z utworzeniem zakładek 44e. Zakładki 44e znajdują się na wzdłużnych częściach 44c’ paska, znajdujących się w pobliżu krawędzi wzdłużnych 44f elementu dystansowego 44. Zakładki 44e nadają złożonemu paskowi własności sprężynujące.

Pasek materiału może być złożony na wiele różnych sposobów. Do odpowiednich sposobów składania należą takie, w których jego wzdłużne części 44c’ są składane tak, że pokrywają się, zachodzą lub są zginane podjedną z jego powierzchni. W innym przykładzie wzdłużne części 44c są założone zachodząco na jego przeciwległe powierzchnie, tworząc zakładkę przypominającą kształtem literę Z. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, wzdłużne części 44c’ są założone pod drugą powierzchnię 44b paska. Pasek materiału jest złożony tak, że zakładki 44e są ułożone wzdłuż jego krawędzi wzdłużnych 44c i pokrywają się równocześnie z wzdłużnymi krawędziami 44f elementu dystansowego 44. Zakładki 44e znajdują się więc na bocznych ścianach 52 elementu dystansowego 44. Pasek może być złożony tak, że jego krawędzie wzdłużne 44c znajdują się w pewnej odległości od siebie (co pokazano na fig. 2 i 4), stykają się ze sobą (fig. 7) lub zachodzą na siebie (fig. 8).

Element dystansowy 44 korzystnie ma postać rękawa (pokazanego na fig. 12) lub jego zwoju o więcej niż jednej zwitce (fig. 9). Poza tym taki rękaw lub zwój mogą być spłaszczone w kierunku Z (jak pokazano, odpowiednio, na fig. 7 i 9). Kształt przekroju poprzecznego jest różny dla kolejnych przykładów wykonania elementu dystansowego 44. Na przykład jego przekrój poprzeczny korzystnie jest spłaszczony, wskutek czego wyglądajak dwie warstwy, albo też przed odkształceniem może być okrągły, owalny, eliptyczny, wieloboczny (fig. 10) lub mieć postać litery C. Kształt elementu dystansowego 44 korzystnie jest tak dobrany, że nie zawiera żadnych ostrych naroży, krawędzi lub załamań (co najmniej w obszarze jego górnej części 46), które mogłyby drażnić użytkowniczkę. Korzystnie, jak widać na fig. 2, element dystansowy 44 jest kawałkiem materiału w kształcie litery C (lub złożonym w kształt litery C). W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, kawałek materiału jest ułożony tak, że otwarta część litery C, powstała po złożeniu materiału jest zwrócona w kierunku wkładu chłonnego 36.

Na fig. 7A pokazano odmianę elementu dystansowego 44 mającego po złożeniu kształt litery C. W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 7A, złożony w kształt litery C materiał jest ułożony tak, że otwarta część litery C jest zwrócona w kierunku warstwy górnej 28. W celu zapewnienia odpowiedniego działania elementu dystansowego 44, jego górna część 46 jest przymocowana (podobnie jak warstwa górna 28) do jednego z elementów podpaski 20 znajdującego się bezpośrednio nad nią.

167 617

Element dystansowy 44 korzystnie jest złożony w każdy nadający się do tego sposób, włącznie ze zmodyfikowaną konfiguracją w kształcie litery C, pokazaną na fig. 11. Element dystansowy 44, pokazany na fig. 11, stanowi kawałek materiału z dwiema parami wzdłużnych zakładek 44e’ i 44e”, ułożonych jedna nad drugą oraz krawędziami wzdłużnymi 44c, ułożonymi na zewnątrz od wzdłużnej linii środkowej 12 przy wzdłużnych krawędziach 36c wkładu chłonnego 36. Pierwsza para wzdłużnych zakładek 44e’ składa się z jednej zakładki z każdej strony wzdłużnej linii środkowej 12 elementu dystansowego 44. Pierwsza para zakładek 44e' jest usytuowana w tym miejscu, w którym pasek jest założony do wewnątrz pod zwróconą ku ubraniu powierzchnią 44b elementu dystansowego 44. Druga para zakładek 44e’ ’ składa się z dwóch leżących po przeciwnych stronach linii środkowej 12 zakładek, usytuowanych w tym miejscu, w którym pasek jest założony w przeciwnym kierunku na zewnątrz pod zwróconą ku ubraniu powierzchnią 44b. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 11 Jedna z zakładek 44e drugiej pary znajduje się z każdej strony wzdłużnej linii centralnej 12 elementu dystansowego 44. W innych rozwiązaniach zakładki te mogą znajdować się bliżej siebie, a nawet stykać się ze sobą na wzdłużnej linii środkowej 12. Jak widać na fig. 1, druga para zakładek 44e znajduje się wewnątrz (to jest bliżej wzdłużnej linii środkowej 12) względem pierwszej pary zakładek 44e’. W przykładzie pokazanym na fig. 11, wzdłużne krawędzie 44c złożonego paska materiału są ułożone na zewnątrz od głównej wzdłużnej linii środkowej 11 podpaski 20, w przybliżeniu na takiej samej odległości jak wzdłużne krawędzie 36c wkładu chłonnego 36. W innych przykładach, wzdłużne krawędzie 44c mogą wystawać tylko na część odległości krawędzi wzdłużnych 36c wkładu 36 od wzdłużnej linii środkowej 11.

Jak widać na fig. 1, element dystansowy 44 ma wymiary wzdłużny i poprzeczny, które różnią się od wymiarów wzdłużnego i poprzecznego paska przed jego złożeniami. Wzdłużny wymiar elementu dystansowego 44 korzystnie jest większy od jego wymiaru poprzecznego, a element dystansowy 44 jest w stanie dopasować część powierzchni 20a podpaski higienicznej 20 do przestrzeni pomiędzy wargami sromowymi użytkowniczki. Element dystansowy 44 korzystnie jest ułożony na odcinku o długości stanowiącej od około 5% do około 100% długości wkładu chłonnego 36. W związku z tym długość bezwzględna elementu dystansowego 44 korzystnie wynosi od około 2 cm do około 32 cm, a korzystnie około 14 cm. Korzystnie, element dystansowy 44 stanowi około 70% długości wkładu chłonnego 36. Szerokość elementu dystansowego 44 wynosi od około 20% do około 80% szerokości wkładu 36, korzystnie od około 30% do około 70%, dzięki czemu po ściśnięciu elementu dystansowego 44 przez boczne siły ściskające F działające na podpaskę higieniczną 20 jest on na tyle wąski, że dopasowuje się do budowy anatomicznej użytkowniczki. Zatem bezwzględna szerokość elementu dystansowego 44 wynosi od około 2 cm do około 6 cm. Korzystnie, szerokość elementu dystansowego 44 wynosi około 4 cm.

Kształt elementu dystansowego 44 zrzutowanego na płaszczyznę poziomą po położeniu podpaski higienicznej 20 płasko, tak jak pokazano na fig. 1, może być również różny. Na przykład, poziomy kształt elementu dystansowego 44 może być prostokątny, owalny lub każdy inny, odpowiedni do tego celu. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 1 poziomy kształt elementu dystansowego 44 jest prostokątny.

Element dystansowy 44 składa się z części górnej 46, części dolnej 48 i leżących naprzeciwko siebie ścian bocznych 52, które korzystnie stanowią integralną część wykonaną z tego samego kawałka materiału.

Alternatywnie, poszczególne części elementu dystansowego 44 są wykonane z kilku oddzielnych kawałków materiału. Korzystnie, jak widać w zalecanym przykładzie, pokazanym na fig. 2, element dystansowy 44 stanowi jedną całość.

Górną część elementu dystansowego 44 pokazano na fig. 2. W rozprężonym stanie elementu dystansowego 44 jego część górna 46 jest ułożona nad jego innymi częściami w kierunku Z. W związku z tym, podpaska higieniczna 20 ma element dystansowy 44 z częścią górną 46, zachodzącą na jego pozostałe części.

Część górna 46 znajduje się pomiędzy warstwą górną 28 podpaski 20 a częścią dolną 48 elementu dystansowego 44. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, gdzie pomiędzy częścią górną 46 elementu dystansowego 44 a warstwą górną 28 podpaski 20 nie ma żadnej innej warstwy,

167 617 część górna 46 sąsiaduje co najmniej z fragmentem zwróconej ku wkładowi 36 powierzchni 28b warstwy górnej 28. Co najmniej pewien fragment części górnej 46 styka się z elementem leżącym bezpośrednio pod nim, tworząc obszar styku 54.

Część górna 46 musi stykać się z leżącym nad nią elementem tylko do pewnego stopnia podczas ściskania elementu dystansowego 44 (podczas przechodzenia elementu dystansowego 44 ze stanu rozprężonego do stanu ściśniętego). Siły F działające na obszar styku 54 wymuszają odsunięcie warstwy górnej 28 od wkładu chłonnego 36. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, elementem znajdującym się bezpośrednio nad elementem dystansowym 44 jest warstwa górna 28 podpaski 20. Alternatywnie, element znajdujący się nad częścią górną 46 może być elementem przepuszczalnym lub chłonnym tego samego typu, który znajduje się pomiędzy częścią górną 46 elementu dystansowego 44 a warstwą górną 28 podpaski 20. W celu ułatwienia opisu przedstawiono część górną 46 jako stykającą się z warstwą górną 28. Jednakże należy rozumieć, że opis w równym stopniu odnosi się do sytuacji, w której część górna 46 styka się z innym takim elementem.

Część górna 46 elementu dystansowego 44 korzystnie jest przymocowana do warstwy górnej 28 podpaski 20. Bardziej dokładnie, część górna 46 jest przymocowana do zwróconej ku wkładowi 36 dolnej powierzchni 28b warstwy górnej 28. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, element dystansowy 44 jest przymocowany do warstwy górnej 28 za pomocą elementów mocujących 74. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, elementem mocującym 74 warstwę górną 46 jest klej.

Element mocujący 74 korzystnie pokrywa dowolną część całej powierzchni warstwy górnej 28 pomiędzy jej krawędziami wzdłużnymi 28c i poprzecznymi 28d. Zatem, jak widać na fig. 2 i 3, element mocujący 74 może pokrywać się z całą powierzchnią części górnej 46. Alternatywnie, element mocujący 74 warstwę górną 28 pokrywa tylko pewien fragment powierzchni części górnej 46.

Element mocujący 74 warstwę górną 28, korzystnie również rozciąga się na zewnątrz poza krawędzie poprzeczne 44d i wzdłużne 44f elementu dystansowego 44. Wszystkie części elementu mocującego 74 wystające poza krawędzie elementu dystansowego 44 służą do mocowania zwróconej ku wkładowi 36 dolnej powierzchni 28b warstwy górnej 28 podpaski 20 do wkładu chłonnego 36. Korzystnie, element mocujący 74 przylega do końców poprzecznych 44d elementu dystansowego 44 albo znajduje się w położeniu wewnętrznym względem nich. Istnieje również możliwość, umieszczenia elementu mocującego 74 w położeniu wewnętrznym względem jednego końca 44d i zewnętrznym względem drugiego. Korzystnie, po założeniu podpaski higienicznej 20 przez użytkowniczkę, element mocujący 74 znajduje się co najmniej w położeniu wewnętrznym względem tego tylnego końca poprzecznego 44d' elementu dystansowego 44, który jest usytuowany z tyłu użytkowniczki.

Element mocujący 74 powinien być przepuszczalny dla upławów menstruacyjnych i innych wydzielin fizjologicznych przepływających do wkładu 36. W przypadku kiedy elementem mocującym 74 jest klej, istnieje kilka możliwości zagwarantowania przepływu upławów do wkładu 36. Korzystnie, stanowi go rozpylona cienka warstwa kleju, nie zatykająca dużej liczby otworków znajdujących się w warstwie górnej 28 podpaski 20. Alternatywnie, klej może być substancją rozpuszczalną, rozpuszczającą po zetknięciu się z wydzielinami fizjologicznymi. Istnieje wiele rodzajów klejów, które można wykorzystać jako elementy mocujące 74, na przykład kleje wodorozcieńczalne i topliwe.

Jak widać na fig. 2, jeżeli element dystansowy 44 znajduje się w stanie rozprężonym, jego dolna część 48 (lub co najmniej jej fragment) sąsiaduje z wkładem 36 podpaski higienicznej 20. Jeżeli element dystansowy 44 znajduje się w stanie rozprężonym, to dolna część 48 jest ułożona pod jego innymi częściami, to znaczy po położeniu podpaski higienicznej płasko w sposób pokazany na fig. 2, znajduje się poniżej innych jego części w kierunku Z.

W rozwiązaniu pokazanym na fig. 2, element dystansowy 44 zawiera co najmniej jeden podtrzymujący go element nośny 50, na którym opiera się element dystansowy 44 po podniesieniu się do położenia ściśniętego. Element nośny 50 zatem podpiera górną część 46 elementu dystansowego 44. Elementy nośne 50 korzystnie stanowi cała dolna część 48 lub jej fragmenty. Ponadto, lub alternatywnie, elementy nośne 50 stanowią całe przeciwległe ściany boczne 52 lub

167 617 ich części. Jak widać na fig. 2, usytuowanie elementu nośnego 50 zależy częściowo od mocowania elementu dystansowego 44 do wkładu chłonnego 36. W przypadku przymocowania całej dolnej części 48 elementu dystansowego 44 do wkładu 36, elementami nośnymi 50 będą co najmniej częściowo ściany boczne 52, ponieważ część dolna48 nie może zajmować położenia stojącego.

Zazwyczaj, jak widać na fig. 2, istnieją co najmniej dwa elementy nośne 50, po jednym z każdej strony wzdłużnej linii środkowej 12 elementu dystansowego 44. Korzystnie, element nośny 50 powinien również znajdować się z każdej strony głównej linii środkowej 11 podpaski higienicznej 20. Każdy element nośny 50 stanowi co najmniej fragment części wzdłużnych 44c', przyległych do krawędzi wzdłużnych 44c, złożonego paska materiału. Na fig. 2 poszczególne elementy nośne 50 oznaczono 50a i 50b. W podpasce 20 przedstawionej na fig. 12 element dystansowy 44 posiada tylko jeden element nośny 50, zaś podpaska 20 z fig. 13 ma więcej niż dwa elementy nośne 50. W przykładzie pokazanym na fig. 13 wzdłużne części 44c' elementu dystansowego 44 przeległe do krawędzi wzdłużnych 44c stanowią nieciągłe segmenty materiału. Zatem, jak widać na fig. 13, z każdej strony elementu dystansowego 44 znajduje się pięć takich segmentów, co łącznie daje dziesięć elementów nośnych 50.

W niektórych przedstawionych przykładach wykonania co najmniej pewien fragment części dolnej 48 elementu dystansowego 44 jest połączony co najmniej częścią wkładu 36 tworząc sekcję łączącą 48a dolnej części 48. Co najmniej jeden z elementów nośnych 50 korzystnie jest połączony z wkładem 36. Chociaż w rozwiązaniu pokazanym na fig. 2 oba elementy nośne 50 są połączone z wkładem 36, to w rozwiązaniach alternatywnych takie połączenie z wkładem 36 korzystnie tworzy tylko jeden element nośny 50. W jeszcze innym przykładzie alternatywnym (takim, jaki pokazano na fig. 11), element dystansowy 44 jedynie styka się z wkładem 36. Jeden element nośny 50 jest połączony z wkładem 36, w przykładzie, w którym pasek materiału, z którego wykonany jest element dystansowy 44jest złożony w kształt litery e. W takim przypadku jeden element nośny jest połączony z wkładem 36, natomiast inne z częścią elementu nośnego 44.

Elementy nośne 50 (lub co najmniej ich części) w pewnych przypadkach pełnią rolę połączenia przegubowego z wkładem 36. Połączenie pomiędzy elementami nośnymi 50 a wkładem 36 przypomina taki przegub w większym stopniu w sytuacji kiedy materiał, z jakiego jest wykonany element dystansowy 44 jest stosunkowo sztywny. W tych przypadkach elementy nośne 50 mają oś, wokół której mogą się obracać (lub co najmniej ich części). Korzystnie, oś ta jest ułożona w kierunku wzdłużnym. Elementy nośne 50 nie muszą mieć możliwości wykonywania wokół tej osi pełnego obrotu o 360°, ale jak widać na fig. 2 i 4, po ściśnięciu podpaski higienicznej 20 elementy nośne 50 muszą obracać się w stopniu umożliwiającym podniesienie do góry elementu dystansowego 44 z jego położenia rozprężonego do ściśniętego. Na ogół funkcję realizowaną zazwyczaj przez sworzeń przegubu spełnia element mocujący 76 do przytrzymywania elementów nośnych 50 z wkładem 36 (na przykład jedna lub kilka nitek kleju) (fig. 4).

Istnieje wiele różnych sposobów mocowania elementów nośnych 50 do wkładu 36. Podstawowym warunkiem jaki musi spełniać sposób mocowania elementów nośnych 50 do wkładu 36 jest to, żeby używane do tego celu elementy umożliwiały podnoszenie się elementu dystansowego 44 po ściśnięciu podpaski higienicznej 20 oraz żeby mocowanie było na tyle trwałe, aby wskutek działania sił ściskających nie nastąpiło wypchnięcie na jedną stronę elementu dystansowego 44. Zazwyczaj jako element mocujący 76 jest używany klej lub inne nadające się do tego celu środki. Elementy nośne 50 są mocowane do wkładu 36 w co najmniej jednym obszarze. Korzystnie, elementy mocujące 76 używane do mocowania elementów nośnych 50 do wkładu 36 są zorientowane w kierunku wzdłużnym. Orientacja taka umożliwia odpowiednie dostosowanie się elementu dystansowego 44 do przestrzeni pomiędzy wargami sromowymi użytkowniczki po założeniu podpaski higienicznej 20. W przypadku kiedy istnieje tylko jeden obszar mocowania, jest on usytuowany w pobliżu wzdłużnej linii środkowej 12 elementu dystansowego 44. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 4 istnieją co najmniej dwa rozstawione elementy mocujące 76, znajdujące się po przeciwległych stronach wzdłużnej osi środkowej 12 elementu dystansowego 44. W pewnych przypadkach rozstawienie elementów

167 617 mocujących 76 jest korzystne, ponieważ konstrukcja tego typu ułatwia podnoszenie się elementu dystansowego 44 i stabilizuje go dzięki zmniejszeniu prawdopodobieństwa wypchnięcia go na jedną stronę.

W rozwiązaniach pokazanych na fig. 2 i 4, w których zastosowano dwa rozstawione elementy mocujące 76, ich konfiguracja może się zmieniać. Jednakże korzystne jest zorientowanie takich rozstawionych elementów mocujących 76 w przybliżeniu w kierunku wzdłużnym. Elementy mocujące 76, albo ich części, korzystnie są ustawione pod pewnym kątem do wzdłużnej linii środkowej 12, pod warunkiem, że są zorientowane w kierunku wzdłużnym. W pokazanym rozwiązaniu główna wzdłużna linia środkowa 11 podpaski higienicznej 20 pokrywa się z wzdłużną linią środkową 12 elementu dystansowego 44, a elementy mocujące 76, są równoległe i rozstawione w równych odległościach od wzdłużnej linii środkowej 11 podpaski higienicznej 20.

Szerokość każdego elementu mocującego 76 oraz odległości w jakich znajdują się ich krawędzie wewnętrzne i zewnętrzne od głównej wzdłużnej linii środkowej 11 są różne w poszczególnych rozwiązaniach. Korzystnie, szerokości każdego pojedynczego obszaru (na przykład linii, taśmy lub nawet wzoru) kleju będącego elementem mocującym 76 oraz całkowita szerokość elementów mocujących 76 jest mniejsza lub równa szerokości dolnej części 48 elementu dystansowego 44. W jednym z zalecanych rozwiązań (fig. 4), w którym elementy mocujące 76 mają postać dwóch rozstawionych obszarów kleju, każdy z tych obszarów ma szerokość około 0,64 cm, przy czym oba obszary znajdują się po przeciwnych stronach głównej wzdłużnej linii środkowej 11, a odległość pomiędzy ich wewnętrznymi krawędziami wynosi około 6 mm. W rozwiązaniu tym element mocujący 76 rozciąga się na całej długości elementu dystansowego 44.

Sposób rozmieszczenia i nałożenia kleju jest dowolny, np. w postaci spirali lub rozłożonych w kierunku wzdłużnym plamek. Ponadto elementy mocujące 76 mogą mieć charakter ciągły lub nieciągły. Jednakże, korzystnie, elementy mocujące są ciągłe lub prawie ciągłe. Ponadto, korzystnie, górna część 46 elementu dystansowego 44 jest nieprzymocowana do żadnego z elementów leżących poniżej pomiędzy jego krawędziami wzdłużnymi 44f, wskutek czego po ściśnięciu elementu dystansowego 44 jest on w stanie zająć położenie podniesione.

Ściany boczne 52 elementu dystansowego 44 pokazanego na fig. 2 stanowią co najmniej dwie krawędzie złożonego paska materiału. Ściany boczne 52 elementu dystansowego 44 po jego ściśnięciu przemieszczają się do wewnątrz. Siły ściskające F działają na element dystansowy 44 poprzez działanie sił ściskających F na całą podpaskę higieniczną 20. Innymi słowy, element dystansowy 44 jest zazwyczaj ściskany pośrednio siłami przenoszonymi przez inne elementy podpaski higienicznej 20.

Element dystansowy 44 jest elastyczny i w związku z tym w przypadku ściskania go z boków, jego ściany boczne 52 przemieszczają się do wewnątrz w kierunku wzdłużnej linii środkowej 12. W wyniku tego co najmniej pewien fragment powierzchni styku 54 górnej części 46 powoduje odsunięcie warstwy górnej 28 od wkładu chłonnego 36 w kierunku w przybliżeniu prostopadłym do głównych linii środkowych, wzdłużnej 11 i poprzecznej tl podpaski higienicznej 20 (to jest w kierunku U). Dzięki odpowiedniemu kształtowi element dystansowy 44 jest na tyle sprężysty, że odkształca się do pożądanej postaci, natomiast nie wykazuje skłonności do powracania do położenia rozprężonego o ile nie przestaną działać boczne siły ściskające F. Korzystnie, element dystansowy 44 odkształca się pod wpływem sił powstających podczas zakładania podpaski higienicznej. Wielkość sił działających na podpaskę higieniczną 20 zależy od wielu czynników, a między innymi od wielkości i wagi użytkowniczki. Wartość bocznych sił ściskających F powstających podczas zakładania podpaski higienicznej może zawierać się w zakresie od lekko powyżej 0 (na przykład około 0,48) do około 119,7 N/m² oraz bardziej dokładnie, w przedziale od około 2,4 do około 21 N/m2. W razie konieczności określenia czy element dystansowy 44 ma zdolność odkształcania się w wyniku działania takich sił, należy skorzystać z opisanego poniżej testu pomiarowego. ,

W celu zagwarantowania prawidłowości badań, przed i podczas Pomiaru Ściskania Bocznego nie należy podpaski higienicznej 20 zginać, skręcać lub poddawać ją innym działaniom, które mogłyby w jakikolwiek sposób wpłynąć na wyniki badań. W związku z tym,

167 617 podpaska higieniczna 20 powinna być zazwyczaj badana wyłącznie w sposób określony w opisanej poniżej procedurze.

Przygotowanie podpaski higienicznej 20 do badań polega na usunięciu wszystkich dodatkowych pasków ochronnych 66, które mogą pokrywać wszystkie elementy przylepne 64 używane do mocowania podpaski higienicznej do bielizny użytkowniczki. Eliminuje to możliwość nadmiernego usztywnienia podpaski higienicznej 20 przez paski ochronne 66, których zwykle nie ma po jej założeniu. Klej znajdujący się na elementach mocujących 64 posypuje się skrobią kukurydzianą lub pudrem dla dzieci w celu maksymalnej eliminacji możliwości jego przywierania do wszelkich zespołów urządzenia pomiarowego.

Następnie podpaskę higieniczną 20 umieszcza się w odpowiednim urządzeniu pomiarowym, przystosowanym do wywierania na jej krawędzie wzdłużne 22 bocznych sił ściskających F, skierowanych do wewnątrz, w ten sposób, że jej górna powierzchnia 20a znajduje się u góry. Urządzenie pomiarowe jest zaopatrzone w znajdujące się po przeciwnych stronach ramiona mające możliwość poziomego poruszania się ku sobie. Na końcu każdego z ramion znajduje się uchwyt. Ramiona poruszają się w taki sposób, że uchwyty działają siłami ściskającymi w jednej płaszczyźnie i wzdłuż tej samej linii, dzięki czemu na podpaskę higieniczną 20 nie działają żadne siły zginające ani ścinające. Uchwyty są usytowane w taki sposób, żeby każda znajdująca się w nich część podpaski higienicznej 20 była trzymana pod kątem nachylonym o około 30° w dół względem płaszczyzny poziomej.

Następnie podpaska higieniczna 20 jest zaciskana w uchwytach urządzenia pomiarowego. Uchwyty są zaciskane na podpasce higienicznej 20 do wewnątrz (to jest ku głównej wzdłużnej linii środkowej 11) krawędzi wzdłużnych 22 podpaski higienicznej 20 i wkładu 36 i bezpośrednio na zewnątrz krawędzi wzdłużnych 44f elementu dystansowego 44. Uchwyty są zakładane w taki sposób, że znajdują się w obszarze poprzecznej linii środkowej t2 elementu dystansowego 44. Następnie przykłada się odpowiednie siły ściskające F i rejestruje się rozsprzężenie warstwy górnej 28 podpaski higienicznej 20, co kończy badanie.

Stosowany w niniejszym wynalazku element dystansowy 44 powinien być wystarczająco sprężysty, żeby po jego ściśnięciu bocznymi siłami ściskającymi F wywieranymi przez uda użytkowniczki, nie nastąpiło zapadnięcie się ścian bocznych 52 do wewnątrz. Jednakże stopień sprężystości powinien być dobrany w taki sposób, żeby element dystansowy 44 poddawał się odkształceniu pod działaniem sił ściskających F polepszając styk podpaski higienicznej 20 z ciałem użytkowniczki. W związku z tym, kształt samego elementu dystansowego 44 jest tak dobrany, poprzez odpowiednie złożenie lub w inny sposób, że jego sprężystość jest zwiększona. Alternatywnie lub dodatkowo, element dystansowy 44 może być wykonany z materiału o pewnych właściwościach sprężystych. Jeszcze korzystniej, materiał, z którego jest wykonany element dystansowy 44 jest nie tylko sprężysty, ale również sprężysty w stanie mokrym, dzięki czemu nie zapada się po zmoczeniu podpaski higienicznej 20 przez wydzieliny fizjologiczne.

Element dystansowy 44 może być wykonany z dowolnego, nadającego się do tego celu materiału. Zazwyczaj do wyrobu elementu dystansowego 44 jest używany cienki kawałek elastycznego, przepuszczalnego dla płynów materiału. Alternatywnie, element dystansowy 44 jest wykonany z kompozytu dwóch lub więcej warstw elastycznych materiałów przepuszczalnych dla płynów. Ponadto materiał zastosowany do wyrobu elementu dystansowego 44 powinien być również miękki i nie drażniący użytkowniczki po odkształceniu się elementu dystansowego 44 pod warstwą górną 28. Odpowiednimi materiałami do wyrobu elementu dystansowego 44 są włókniny, na przykład bibułki, chociaż same bibułki na ogół nie nadają elementowi dystansowemu 44 wspomnianych powyżej własności spężystych w stanie mokrym. Odpowiednimi do tego celu materiałami są również siatki z tworzyw sztucznych wykonane z włókien zawierających polimery nierozpuszczalne w wodzie. Do polimerów odpowiednich do wyrobu takich siatek należą poliolefiny, takie jak polipropylen, kopolimery propylenu z etylenem oraz polietylen dużej gęstości, poliamidy i poliestry.

Korzystnie, element dystansowy 44 jest również chłonny. Chłonność elementu dystansowego 44 jest szczególnie pożądana jeżeli warstwa górna 28 jest wykonana z folii perforowanej powlekanej środkiem powierzchniowo czynnym (w przypadku zastosowania jednej z opisanych powyżej odpowiednich warstw górnych 28). W razie wykonania warstwy górnej 28 z materiału

167 617 tego typu, element dystansowy 44 znajdujący się pod nią musi być zarówno materiałem chłonnym jak i stykać się z warstwą górną 28 w taki sposób, żeby powstawał gradient ciśnień związany ze zjawiskiem kapilarnym, niezbędny do wywołania przepływu cieczy przez warstwę górną 28 w kierunku wkładu chłonnego 36. Szczególnie odpowiednim materiałem chłonnym do wyrobu elementu dystansowego 44 jest folia sklejana z włókienek.

Kształt jaki przybiera element dystansowy 44 po odkształceniu może być dowolny, ale jego krawędzie powinny być zaokrąglone, a nie ostre, tak żeby podpaska higieniczna 20 była wygodna dla użytkowniczki. Korzystnie, cała podpaska higieniczna 20 odkształca się przybierając postać litery W, podobną do pokazanej na fig. 4. Jak widać na fig. 4, element dystansowy 44 stanowi centralną część struktury o kształcie litery W. Ponadto ta część podpaski higienicznej 20, która po założeniu znajduje się z tyłu użytkowniczki, przyjmuje kształt przynajmniej częściowo dopasowany do rowka między pośladkami użytkowniczki.

Odległość, na jaką element dystansowy 44 może odsuwać warstwę górną 28 od wkładu 36 może być różna. Odległość, na jaką element dystansowy 44 może odsuwać warstwę górną od wkładu 36 zależy od wielu czynników. Należą do nich sposób zakładania podpaski higienicznej 20 oraz miejsce, w którym jest mierzona odległość odsunięcia. Na przykład odległość, na którą warstwa górna 28 jest odsunięta od wkładu 36, jest na ogół większa w tej części podpaski higienicznej 20, która znajduje się z tyłu użytkowniczki, ponieważ element dystansowy 44 ma więcej miejsca na przesunięcie się w obszarze jej rowka międzypośladkowego.

Korzystnie, element dystansowy 44 odsuwa warstwę górną 28 od wkładu chłonnego 36 na odległość do około 6 cm, korzystnie, od około 0,5 cm do około 4 cm. Jeszcze korzystniej, element dystansowy 44 może odsunąć warstwę górną 28 od wkładu chłonnego 36 na odległość od około 1 cm do około 3 cm. Odsunięcie warstwy górnej 28 od wkładu chłonnego 36 może być dokonywane ręcznie lub mechanicznie poprzez ściśnięcie podpaski higienicznej 20 lub elementu dystansowego 44 z boku, bez względu na to czy takie odsunięcie rzeczywiście ma miejsce po założeniu podpaski higienicznej. Wielkość odsunięcia warstwy górnej 28 od wkładu 36 jest mierzona w opisanym poniżej teście.

Podpaska higieniczna 20 jest przygotowana w podobny sposób jak w teście określającym wielkość ściskania bocznego (z wyjątkiem posypywania kleju, znajdującego się na elemencie mocującym 64 skrobią kukurydzianą lub pudrem dla dzieci).

Najpierw całkowicie przecina się podpaskę higieniczną 20 w kierunku poprzecznym w taki sposób, że linia cięcia przechodzi w przybliżeniu przez poprzeczną linię środkową t2 elementu dystansowego 44. Po tej czynności jeden koniec podpaski higienicznej 20 jest otwarty.

Następnie mocuje się skierowaną ku ubraniu powierzchnię 30b podkładki 30 dowolnej połówki podpaski higienicznej 20 do sztywnej, płaskiej, równej powierzchni za pomocą elementu mocującego 64, który zazwyczaj służy do mocowania podkładki 30 do bielizny użytkowniczki. Podkładka 30 powinna stykać się z tą powierzchnią i być do niej równoległa. W tym samym czasie lub w dowolnej wygodnej chwili przed tą czynnością, skleja się albo w jakikolwiek inny sposób łączy się ze sobą wkład 36 i podkładkę 30 tak, że warstwa górna 28 i element dystansowy 44 mogą odsuwać się w zamierzony sposób od wkładu 36, natomiast wkład 36 nie może odsuwać się od podkładki 30.

Następnie ustala się położenie wzdłużnej linii środkowej 12 elementu dystansowego 44 na otwartym końcu podpaski higienicznej 20. W kolejnym kroku podnosi się część elementu dystansowego 44 znajdującą się na wzdłużnej linii środkowej 11 wzdłuż kierunku Z, to jest w kierunku w przybliżeniu prostopadłym do płaskiej, równej powierzchni. Element dystansowy 44 unosi się nad płaską, równą powierzchnię wkładając jeden koniec cienkiego, sztywnego przyrządu (na przykład pręta) pomiędzy jego górną część 46 a wkład 36. Dla celów niniejszego badania koniec pręta należy włożyć do otwartego końca na głębokość około 1 cm. W czasie kiedy jeden koniec pręta jest używany do podnoszenia elementu dystansowego 44, jego drugi koniec jest uniesiony ponad płaską, równą powierzchnię.

Koniec pręta unosi się ponad płaską, równą powierzchnię do chwili, w której dalszy ruch elementu dystansowego 44 jest niemożliwy bez naciągnięcia materiału z jakiego jest on wykonany. Po podniesieniu elementu dystansowego 44 w opisany sposób, mierzy się odległość w kierunku Z, prostopadle do płaskiej, równej powierzchni, pomiędzy zwróconą w kierunku

167 617 wkładu dolną powierzchnią 28b warstwy górnej 28 a zwróconą w kierunku ciała górną powierzchnią 36a wkładu 36. Pomiar ten można wykonać za pomocą oddzielnego przymiaru, zorientowanego w kierunku Z i w przybliżeniu prostopadłego do płaskiej, równej powierzchni. Pomiaru dokonuje się w miejscu odpowiadającym w kierunku wzdłużnym położeniu poprzecznej linii środkowej t2 elementu dystansowego 44. Po wykonaniu pomiaru badanie jest zakończone.

Elementy dystansowe 44 według rozwiązań alternatywnych lub według rozwiązań zalecanych mają pewne dodatkowe cechy charakterystyczne. Korzystnie, element dystansowy 44 nie tylko przyjmuje kształt wypukły ku górze, ale ma taki kształt, dzięki któremu warstwa górna 28 dopasowuje się do kształtu tkanki warg sromowych użytkowniczki. Element dystansowy 44 mający kształt, który jest dopasowany do przestrzeni pomiędzy wargami sromowymi użytkowniczki jest nawet bardziej korzystny. Jeszcze bardziej korzystnie, element dystansowy 44 ma kształt wymuszający, aby warstwa górna 28, stanowiąca element podpaski higienicznej 20 stykający się z ciałem, odpowiednio dopasowywała swój kształt w zależności od ruchów użytkowniczki. Na przykład, jeżeli w wyniku czynności wykonywanych przez użytkowniczkę jej nogi znajdują się bliżej siebie, element dystansowy 44 jest bardziej ściśnięty lub przyjmuje bardziej uniesiony ku górze kształt niż w przypadku gdy jej nogi znajdują się dalej od siebie. Całkowita szerokość elementu dystansowego 44 w kierunku poprzecznym jest mniejsza od jego wysokości mierzonej w kierunku Z. Korzystnie, z chwilą ponownego rozsunięcia nóg użytkowniczki w wyniku wykonywanych przez nią czynności, element dystansowy 44 przyjmuje kształt bardziej płaski, to jest całkowita jego szerokość powinna wzrosnąć, natomiast całkowita wysokość zmaleć.

Korzystnie, pod wpływem działania sił ściskających element dystansowy 44 ma kształt elementu wydrążonego. Jak widać na fig. 5 element dystansowy 44 ma wnękę 72, która w przekroju podłużnym przypomina kształtem rurkę. Kształt wnęki 72 w przekroju poprzecznym może być różny, na przykład nieregularny, taki jak pokazano na fig. 4. Oprócz takiego kształtu wnęki 72 jaki pokazano na fig. 4, może ona w przekroju poprzecznym przybierać w innych sytuacjach i innych rozwiązaniach również kształt prawie okrągły, eliptyczny lub jeszcze inny. Jak widać na fig. 4, element dystansowy 44 wyznacza granice co najmniej pewnej części obwodu wnęki 72. W sytuacji odsunięcia od siebie końców elementu dystansowego 44, część obwodu wnęki 72 jest utworzona również przez część dowolnego innego elementu podpaski 20, na przykład część wkładu 36. Całkowita długość obwodu wnęki 72 pozostaje zazwyczaj stała bez względu na kształt elementu dystansowego 44 oraz bez względu na to czy element dystansowy 44 znajduje się w stanie ściśniętym czy też rozprężonym. Wielkość wnęki 72 jest dobrana tak, aby zachować sprężystość ścian bocznych 52 elementu dystansowego 44 i zapobiec ich zapadaniu się.

W przedstawionym na fig. 14 rozwiązaniu alternatywnym, wewnątrz elementu dystansowego 44 (to jest pomiędzy częścią górną 47 a dolną 48) znajduje się warstwa lekkiej tkaniny w kształcie paska lub tasiemki 78.

W korzystnym przykładzie element dystansowy 44 ma kształt zbliżony do elementu sprężystego, który ma taką budowę, która umożliwia jego odkształcanie, a nie przeciwdziałanie odkształcaniu. Element sprężysty 44 ma taką budowę i jest wykonany z takich materiałów, że jego ściany boczne 52 mogą przemieszczać się do wewnątrz, a nie sprężynować na boki w wyniku działania bocznych sił ściskających F. Po zaprzestaniu działania tych sił, element dystansowy 44 wykazuje skłonność do powrotu do swojego pierwotnego kształtu. Poza tym element dystansowy 44 ma górną część 46, która po jego ściśnięciu odsuwa warstwę górną 28 podpaski higienicznej 20 od wkładu. Element dystansowy 44 musi mieć kształt zamknięty, w związku z tym podłużne krawędzie 44c złożonego paska są albo połączone ze sobą albo z innym elementem podpaski higienicznej 20. Materiał, z jakiego pasek jest wykonany, jest stosunkowo miękki, tak że jest wygodny dla użytkowniczki. Poza tym element dystansowy 44 jest przymocowany w pewien sposób do wkładu 36, tak że nie ma możliwości zmiany położenia.

Oprócz odsuwania warstwy górnej 28 od wkładu chłonnego 36 element dystansowy 44 realizuje inne zadania. Na przykład, element dystansowy 44 działa jako element chłonny do

167 617 rozprowadzania wchłoniętych płynów na większym obszarze wkładu chłonnego 36, a tym samym zwiększenia pojemności chłonnej podpaski higienicznej 20.

Podpaska higieniczna 20 według korzystnych przykładów niniejszego wynalazku jest zaopatrzona w dodatkowe elementy.

Podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku ma co najmniej jedną dodatkową warstwę chłonną umieszczoną pomiędzy wkładem chłonnym 36 a warstwą górną 28 lub podkładką 30, albo też w obu tych miejscach. Jak widać na fig. 6, pomiędzy warstwą górną 28 a wkładem chłonnym 36 znajduje się warstwa chłonna 58. Ponadto, w innym rozwiązaniu alternatywnym, warstwa chłonna 58 ma cechy charakterystyczne przypisane powyżej elementowi dystansowemu 44 i służy jako element dystansowy 44.

Jak widać na fig. 2, podpaska higieniczna 20 według niniejszego wynalazku jest również zaopatrzona w nieprzepuszczalną dla płynów wkładkę międzywarstwową 60 powiązaną z wkładem 36 i umieszczoną pomiędzy nim a podkładką 30. Wkładka międzywarstwowa 60 służy jako pierwsza bariera dla wszelkich wydzielin fizjologicznych wykazujących skłonność do migracji ku podkładce 30. Jednakże w przypadku braku wkładki międzywarstwowej 60 albo przeniknięcia przez nią jakichkolwiek wydzielin fizjologicznych, wydzieliny te są w zasadzie przechwycone i zatrzymane przez podkładkę 30. Wkładka międzywarstwowa 60 ma na ogół taką samą wielkość i ułożenie jak wkład 36.

Wkładka międzywarstwowa 60 korzystnie jest połączona z wkładem 36 na całej swojej powierzchni lub na dowolnej jej części. Jednakże skutkiem jej połączenia z wkładem 36 na całej powierzchni jest mniejsza elastyczność podpaski higienicznej 20. Korzystnie, wkładka międzywarstwowa 60 jest połączona z wkładem 36 tylko na obwodzie. W zalecanym rozwiązaniu, pokazanym na fig. 2, wkładka międzywarstwowa 60 jest połączona na obwodzie z dolną powierzchnią 36b wkładu 36, zwróconą w kierunku podkładki 30. Jeszcze korzystniej, jak pokazano na fig. 15, wkładka międzywarstwowa 60 jest owinięta wokół wzdłużnych krawędzi 36c wkładu 36 i połączona na obwodzie ze zwróconą ku ciału górną powierzchnią 36a wkładu 36, sąsiadującą z krawędziami wzdłużnymi 36c wkładu 36. Wkładka międzywarstwowa 60 korzystnie jest połączona z wkładem 36 techniką termozgrzewania lub za pomocą kleju. Odpowiednim materiałem do przyklejania wkładki międzywarstwowej 60 do wkładu chłonnego 36 jest dwustronna taśma chirurgiczna.

Korzystnie, wkładka międzywarstwowa 60 jest stosunkowo cienka i elastyczna. Korzystnie, grubość wkładki międzywarstwowej 60 jest co najmniej równa grubości podkładki 30, dzięki czemu zachowuje się ona cicho, co gwarantuje użytkowniczce zachowanie odpowiedniej dyskrecji po założeniu podpaski higienicznej 20 i w czasie zmian jej kształtu z położenia otwartego do zamkniętego i z powrotem (opisanych poniżej). Odpowiednia grubość wkładki międzywarstwowej 60 wynosi nie więcej niż 0,02 mm. W przypadku gdy wkładka międzywarstwowa 60 jest nieprzepuszczalna dla płynów, nie jest konieczne, żeby również podkładka 30 była nieprzepuszczalna dla płynów. W takim przypadku wkładka międzywarstwowa 60 działa jako podkładka, w związku z czym podkładka 30 musi być tylko odporna na płyny, to znaczy powinna jedynie utrudniać przepływ cieczy. Odpowiednia wkładka międzywarstwowa 60 korzystnie jest wykonana z opisanego powyżej polietylenu o małej gęstości, używanego do wyrobu podkładki 30 lub z folii z polietylenu o małej gęstości.

W razie potrzeby podpaska higieniczna 20 korzystnie ma klapki 62 wystające na zewnątrz od każdej jej krawędzi wzdłużnej 22.

Ponadto, jak widać na fig. 2, zwrócona ku ubraniu powierzchnia 30b podkładki 30 korzystnie jest zaopatrzona w elementy mocujące 64 do mocowania podpaski higienicznej 20 do bielizny użytkowniczki. Zalecanymi elementami mocującymi 64 są łączniki mechaniczne lub, bardziej korzystnie, elementy przylepne, na przykład kleje samoprzylepne. Klej samoprzylepny korzystnie jest naniesiony na zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię 30b podkładki 30 w postaci dwóch równoległych pasków lub dwóch symetrycznych pasków, znajdujących się naprzeciwko siebie i zwróconych wypukłościami na zewnątrz. Szerokość pasków kleju korzystnie wynosi od około 5 do około 35 mm. Korzystnie, wymiary pasków kleju i ich położenie są tak dobrane, że w obszarze krokowym podpaski higienicznej 20 odległość pomiędzy wewnętrz20

167 617 nymi krawędziami pasków wynosi około 11 mm, natomiast odległość pomiędzy ich zewnętrznymi krawędziami wynosi około 60 mm.

Alternatywnie, klej korzystnie jest nałożony na podkładkę 30 w postaci prostokątnej ścieżki (nie pokazanej) pokrywającej od około 30 do około 70% pola jej dolnej powierzchni 30b zwróconej ku ubraniu. W innym rozwiązaniu alternatywnym, pokazanym na fig. 1-3, klej znajduje się w środku długości i w pobliżu dalszego końca każdej klapki 62 (to jest tych końców klapek 62, które znajdują się w najdalszej odległości od głównej wzdłużnej linii środkowej 11 podpaski higienicznej 20).

Drugi zespół elementów przystosowanych do odsuwania składa się z wkładu chłonnego 36 oraz podkładki 30 podpaski higienicznej 20. Odsuwanie lub rozsprzęganie wkładu 36 i podkładki 30 pokazano na fig. 4 i 5. Na fig. 4 i 5 przedstawiono przybliżoną konfigurację, jaką podpaska higieniczna 20 może przyjąć po założeniu. W związku z tym jej konfiguracja w stanie ściśniętym może różnić się od konfiguracji pokazanej na rysunkach. Ponadto sposób odsuwania poszczególnych elementów może być również inny od pokazanego na rysunkach. W zakresie objętym niniejszym wynalazkiem mieszczą się wszystkie inne konfiguracje i sposoby odsuwania. Wymiary różnych elementów podpaski higienicznej 20 są na rysunkach nieco przesadzone, w celu lepszego pokazania odkształcenia elementu dystansowego 44 oraz wyraźniejszego przedstawienia odsuwania elementów podpaski higienicznej 20.

Odsuwanie wkładu 36 od podkładki może być alternatywne do odsuwania warstwy górnej 28 od podkładki 30. Zatem odsuwaniu wkładu 36 od podkładki 30 towarzyszy równoczesne odsuwanie się od niego warstwy górnej 28 (znajdującej się z drugiej strony wkładu 36). Takie odsuwanie jest użyteczne z punktu widzenia uzyskania podpaski higienicznej 20 przystosowanej do mocowania do bielizny użytkowniczki oraz do zachowania stałego położenia względem ciała użytkowniczki nawet wtedy, jak przedstawiono powyżej, kiedy ruchy bielizny użytkowniczki względem jej ciała nie zawsze są dokładnie takie same.

Ponadto dzięki odsuwaniu warstwy górnej 28 i wkładu 36 od podkładki 30 następuje intensyfikacja i zwiększenie elastyczności części podpaski higienicznej 20 sąsiadującej z ciałem użytkowniczki i do niego dopasowanej. Wynika to z mniejszego wpływu sztywności podkładki 30 ze względu na rozsprzężenie tych elementów i dalszą ich odległość od ciała użytkowniczki.

Odsuwanie wkładu 36 od podkładki 30 jest możliwe dzięki odpowiedniemu połączeniu wkładu 36 z podkładką 30. Wkład 36 jest połączony z podkładką 30 wzdłuż swoich wzdłużnych krawędzi 36c. Korzystnie, wkład 36 również połączony jest z podkładką 30 wzdłuż co najmniej jednego złącza poprzecznego 25a. Złączem poprzecznym 25a może być taki obszar jak linia lub krawędź. Wkład 36 nie jest przymocowany do podkładki 30 pomiędzy swoimi krawędziami wzdłużnymi 36c i w co najmniej jednym końcu 24 podpaski higienicznej 20. Całą nieprzymocowaną część wkładu 36 oznaczono 36’ (fig. 5). Nieprzymocowana część 36’ wkładu ma możliwość odsuwania się od podkładki 30. Zazwyczaj złącze poprzeczne 25a znajduje się w tej części podpaski higienicznej 20, która po jej założeniu jest usytuowana z przodu użytkowniczki. Jak widać na fig. 1 - 3 złącze poprzeczne 25a w przybliżeniu pokrywa się z krawędzią końcową 24, na przykład z krawędzią przednią 24a podpaski higienicznej 20. Ta krawędź końcowa 24, na której znajduje się złącze poprzeczne 25a stanowi złączową krawędź końcową. Druga krawędź końcowa 24 stanowi nieprzymocowaną krawędź końcową 25b. Zazwyczaj po założeniu podpaski higienicznej 20 nieprzymocowana krawędź końcowa 25b jest zorientowana ku tyłowi użytkowniczki (to jest znajduje się na krawędzi końcowej 24b).

Jak widać na fig. 4 i 5, wkład chłonny 36 jest pośrednio połączony z podkładką 30. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 4 i 5, wkład 36 jest połączony z wkładką między warstwową 60, która z kolei, jak opisano powyżej, jest połączona z podkładką 30 wzdłuż krawędzi wzdłużnych i na złączu poprzecznym 25a. W przykładach wykonania podpaski 20 pozbawionej wkładki międzywarstwowej, jak widać na fig. 16, wkład 36 jest bezpośrednio połączony z podkładką 30 wzdłuż swoich krawędzi wzdłużnych 36c oraz na złączu poprzecznym 25a.

Złącze poprzeczne 25a tworzy krawędź powstałą w wyniku przecięcia dwóch płaszczyzn, mianowicie płaszczyzny utworzonej przez wkład 36 i płaszczyzny utworzonej przez podkładkę 30. Złącze poprzeczne 25a działa jak zawiasa, umożliwiająca częściom podpaski higienicznej 20 (na przykład warstwie górnej 28, wkładowi 36 i wkładce międzywarstwowej 60) odchylanie

167 617 się względem podkładki 30 wokół złączowej krawędzi końcowej 24a. Jak wynika z porównania fig. 3 i 5, podpaska higieniczna 20 może znajdować się w położeniu zamkniętym i otwartym. W położeniu zamkniętym pokazanym na fig. 3, nieprzymocowane krawędzie końcowe 36d' i 30d' wkładu 36 i podkładki 30 znajdują się w przybliżeniu obok siebie i, korzystnie, w sąsiedztwie. W położeniu otwartym, pokazanym na fig. 5, nieprzymocowane krawędzie 36d’ i 30d' wkładu 36 i podkładki 30 są odsunięte od siebie w kierunku Z, w odniesieniu do ich położenia względem pozycji zamkniętej.

Jak widać na fig. 4 i 5, podpaska higieniczna 20 jest zaopatrzona w element do regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30. Element do regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 zapobiega niezamierzonemu, zbyt dużemu odkształceniu podpaski higienicznej 20 oraz jej wyjściu poza położenie otwarte.

Jednym z odpowiednich elementów do regulacji wielkości odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 jest arkusz 68 materiału z podłużnie ułożoną fałdą, łączącego bezpośrednio lub pośrednio wkład 36 z podkładką 30. Długość pofałdowanego arkusza 68 w kierunku wzdłużnym jest zazwyczaj, ale niekoniecznie, w przybliżeniu równa wzdłużnemu wymiarowi krótszego z elementów, wkładu 36 lub podkładki 30. Pofałdowany arkusz 68 ma również na ogół co najmniej jedną wzdłużnie zorientowaną linię zakładki 70, wskutek czego wzdłuż jej długości powstają dwie lub więcej warstw materiału ułożonych w kierunku Z. Pofałdowany arkusz 68 korzystnie jest przedłużeniem warstwy górnej 28, przedłużeniem podkładki 30 lub oddzielnym kawałkiem materiału, którego jeden koniec jest połączony bezpośrednio lub pośrednio z wkładem 36, natomiast drugi z podkładką 30. Korzystnie, podpaska higieniczna 20 zawiera dwa kawałki materiału, z których każdy ma wzdłużnie ułożone fałdy, po jednej w pobliżu każdej wzdłużnej krawędzi 36c wkładu chłonnego 36. Ponadto dodatkowy laminat lub inny materiał może być umieszczony pomiędzy dwiema warstwami pofałdowanego arkusza 68.

Jak pokazano na fig. 2, wzdłużnie pofałdowany arkusz 68 stanowi przedłużenie górnej warstwy 28. W przykładzie, pokazanym na fig. 2, warstwa górna 28 jest ułożona w kształt litery C. Jej wzdłużne krawędzie 28e zagięte pod środkową część górnej warstwy 28, otaczają z boku wzdłużne krawędzie 36c wkładu chłonnego 36 i są połączone z podkładką 30. Połączenie jest realizowane poprzez zgrzewanie lub sklejenie. Pofałdowany arkusz 68 korzystnie ma linię zakładki 70 pomiędzy wzdłużną krawędzią 28e górnej warstwy 28, która jest połączona z podkładką 30 i odpowiednią warstwą arkusza, tworzącą część wzdłużnie ułożonej fałdy usytuowanej bezpośrednio powyżej wzdłużnej krawędzi 28e.

Jak pokazano na fig. 2, wzdłużne krawędzie 28e górnej warstwy 28 są zagięte do wewnątrz (to jest w kierunku wzdłużnej środkowej linii 11) pod wkładem 36 i są połączone z podkładką 30. W położeniu zamkniętym górna warstwa 28 jest spłaszczona, a jej fałdy są ułożone poprzecznie, a ich materiał zwisa w kierunku Z. Kiedy podpaska higieniczna 20 jest uniesiona do położenia otwartego, linie zakładek 70 podłużnie zorientowanego pofałdowanego arkusza 68 są odsuwane do góry od podkładki 30 w kierunku Z. Powoduje to skasowanie wiotkości zwisającego materiału i umożliwia odsunięcie się elementów w kierunku Z do położenia, w którym następuje całkowite wyprostowanie zakładki 70. Korzystnie, szerokość fałd (to jest wymiar mierzony w kierunku poprzecznym pomiędzy wzdłużnymi końcami 28e paska materiału i linią zakładki 70 lub pomiędzy liniami założenia fałd, w przypadku więcej niż jednej fałdy) wynosi od około 2 mm do około 15 mm, a korzystnie od około 5 mm do około 8 mm.

Innym, odpowiednim sposobem regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 jest zastosowanie arkusza 68 z podłużnie zorientowanymi fałdami, złożonymi w harmonijkę, jak pokazano na fig. 17. Taki złożony w harmonijkę, pofałdowany arkusz 68 ma dwa końce dalsze, sekcję centralną, znajdującą się w zasadzie w środku pomiędzy końcami dalszymi oraz pewną liczbę wzdłużnie ułożonych linii zakładek 70, wyznaczających poszczególne fałdy. Fałdy złożone w harmonijkę można uzyskać z kawałka materiału stanowiącego przedłużenie warstwy górnej 28 lub podkładki 30. Alternatywnie, fałdy z oddzielnego kawałka materiału, którego jeden koniec jest bezpośrednio lub pośrednio przyłączony do wkładu 36, natomiast drugi koniec jest przyłączony do zwróconej w kierunku wkładu powierzchni 30b podkładki 30. Zaletą stosowaniu fałd złożonych w harmonijkę jest możliwość stosunkowo dużego odsunięcia elementów w

167 617 kierunku Z, bez konieczności nadmiernego powiększenia szerokości bocznej pofałdowanej sekcji materiału.

Materiał złożony w fałdy w kształcie litery C, fałdy typu harmonijkowego lub w inne dowolne, zorientowane wzdłużnie, zakładki 70, korzystnie zwęża się w kierunku wzdłużnym lub w celu ułatwienia produkcji, jak pokazano na rysunkach, może mieć stały kształt geometryczny w kierunku wzdłużnym. W przypadku kiedy materiał z fałdami typu C lub złożonymi w harmonijkę zwęża się w kierunku wzdłużnym, to w wyniku otrzymuje się w zasadzie równomierne ograniczenie ruchu na całej długości pomiędzy krawędziami końcowymi wkładu 36 i podkładki 30 (odpowiednio 36d' i 30d'), które zachowują się w ten sposób dzięki własnościom pofałdowanego arkusza 68. W przypadku wyboru materiału o stałej geometrii fałd, szerokość zakładek typu C lub fałd złożonych w harmonijkę na nieprzymocowanych krawędziach końcowych 36d' wkładu 36 i 30d' podkładki 30 stanowią regulację maksymalnego odsunięcia w kierunku Z, a tym samym rozsprzężenia wkładu 36 od podkładki 30.

Pożądany wzdłużny wymiar wzdłużnie zorientowanego pofałdowanego arkusza 68 jest dowolny, pod warunkiem, że arkusz 68 jest w stanie wytrzymać siły powstające podczas odsuwania w kierunku Z i zapobiec możliwości otwarcia się podpaski higienicznej 20 poza określone położenie otwarte. Na przykład, pofałdowany arkusz 68 jest znacznie krótszy w kierunku wzdłużnym od innych elementów podpaski higienicznej 20, na przykład wkładu 36 i podkładki 30. Istotne znaczenie ma wzdłużne dopasowanie, to jest w przybliżeniu taka sama odległość od głównej poprzecznej linii środkowej 11 wzdłużnie ułożonego pofałdowanego arkusza 68 do tej części podpaski higienicznej 20, dla której pożądana jest regulacja odsunięcia w kierunku Z. Innymi słowy, jeżeli pożądanajest regulacja odsunięcia tylnej krawędzi końcowej 24b podpaski higienicznej 20 lub głównej poprzecznej linii środkowej t1, należy arkusz 68 z podłużnie zorientowanymi fałdami odpowiednio rozmieścić w sąsiedztwie tylnej krawędzi końcowej 24b i 30d, albo w pobliżu głównej poprzecznej linii środkowej t1 podpaski higienicznej 20. W razie konieczności, oprócz pojedynczego kawałka pofałdowanego arkusza 68, umieszczonego po obu stronach pokazanej na rysunkach podpaski higienicznej 20, istnieje możliwość umieszczenia w obu wspomnianych powyżej miejscach, lub w innych położeniach, oddzielnych kawałków materiału z podłużnie zorientowanymi fałdami.

Jak widać na fig. 18, poprzeczne złącze 25a, w którym złączone są ze sobą wkład 36 i podkładka 30, nie musi pokrywać się z krawędzią końcową 24 podpaski higienicznej 20. Poprzeczne złącze 25a korzystnie jest przesunięte w kierunku wzdłużnym do wewnątrz to jest ku środkowi, ku głównej poprzecznej linii środkowej t1. W razie wyboru takiego rozwiązania, poprzeczne złącze 25a jest przesunięte ku środkowi od końca 24 podpaski higienicznej 20 na odległość wynoszącą około jednej piątej jej wzdłużnego wymiaru. Korzystnie, wzdłużne położenie poprzecznego złącza 25ajest dobrane tak, że w wyniku odsunięcia wkładu 36 od podkładki tomicznej użytkowniczki. W związku z tym poprzeczne złącze 25a jest umieszczone w takim położeniu, że warstwa górna 28 i wkład 36 unoszą się i dopasowują się przednią częścią podpaski higienicznej 20 do warg sromowych użytkowniczki w celu dokładniejszego przechwytywania upławów menstruacyjnych podczas ich wydzielania, a tylna część podpaski higienicznej 20 unosi się do góry i dopasowuje się do rowka międzypośladkowego użytkowniczki. Szczególnie zalecane położenie poprzecznego złącza 25a znajduje się w odległości stanowiącej około jedną trzecią wzdłużnej odległości od dowolnego z końców 24 podpaski 20.

Jak widać na fig. 18, w opisanym powyżej układzie uzyskuje się podpaskę higieniczną 20 z dwiema nieprzymocowanymi krawędziami końcowymi 25b i 25b’. Dwie nieprzymocowane krawędzie końcowe 25b i 25b' niezależnie wychylają się i przesuwają w kierunku Z. W związku z tym części podpaski higienicznej 20 (zwłaszcza nieprzymocowane krawędzie końcowe 25b i 25b'), znajduje się zarówno przed jak i za złączem poprzecznym 25a można odsuwać w kierunku Z.

Poprzeczne złącze 25a, bez względu na jego położenie w kierunku wzdłużnym, nie musi być połączone na całej szerokości podpaski higienicznej 20. Wkład 36 i podkładka 30 korzystnie są połączone tylko w obszarze krawędzi wzdłużnych 36c wkładu 36, jak pokazano na fig. 2. W innych rozwiązaniach alternatywnych wkład 36 jest połączony w sposób nieciągły w kierunku poprzecznym podpaski higienicznej 20.

167 617

W razie konieczności, poprzeczne złącze 25a korzystnie jest uformowane wskutek działania przeciwnie skierowanych sił wywieranych przez ciało i bieliznę na podpaskę higieniczną 20. Rozwiązanie tego typu jest skuteczniej wykorzystywane w przypadku bielizny stosunkowo ściślej dopasowanej. Rozwiązanie tego typu (nie pokazane) przypomina otwartą rurkę i nie ma poprzecznego złącza 25a w miejscu połączenia warstwy górnej 28 z podkładką 30. W tym przykładzie odsunięcie w kierunku Z jest mniejsze niż w przypadku rozwiązań opisanych powyżej, albowiem w innym przypadku występuje nadmierne przesunięcie w kierunku bocznym jednego elementu podpaski higienicznej 20 względem innych. Mniejsze odsunięcie uzyskuje się na przykład, dzięki podłużnie zorientowanym fałdom 68 o mniejszej szerokości. W takich rozwiązaniach odpowiednia szerokość wzdłużnie zorientowanych fałd 68 wynosi około 3 mm.

W skład podpaski higienicznej 20, według niniejszego wynalazku, korzystnie wchodzi poprzecznie zorientowany arkusz materiału z poprzeczną fałdą 80 (pokazaną na fig. 19), łączący wkład 36 z podkładką 30 na nieprzymocowanej krawędzi końcowej 25b. Korzystnie, materiał z fałdą poprzeczną 80 jest nieprzepuszczalny dla płynów, jego jeden koniec jest połączony ze zwróconą w kierunku ubrania dolną powierzchnią 36b wkładu 36, natomiast drugi ze zwróconą w kierunku wkładu górną powierzchnią 30a podkładki 30. W razie konieczności, wzdłużne krawędzie poprzecznej fałdy 80 są połączone z elementem do regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30. Zaletą materiału z fałdą poprzeczną 80 jest zatrzymywanie w podpasce higienicznej 20 tych upławów menstruacyjnych, których ilość przekroczy pojemność chłonną wkładu 36, albo tych, które migrują w kierunku wzdłużnym od lub za nieprzymocowaną krawędź końcową 25b podpaski 20.

W jeszcze jednym przykładzie, pokazanym na fig. 20, elementem do regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 podpaski higienicznej 20 jest po prostu zwisający luźno materiał 82, łączący wkład 36 z podkładką 30. Jest on wiotki w kierunku Z i ma możliwość przemieszczania się wraz z elementami z nim związanymi w kierunku Z. W rozwiązaniu tego typu nadmiar materiału z jednego z elementów, podkładki 30 lub warstwy górnej 28, jest bezpośrednio lub pośrednio połączony z drugim, albo z wkładem 36. Odsuwanie w kierunku Z odbywa się do takiego położenia, w którym dalsze przemieszczanie wkładu 36 i podkładki 30 jest wstrzymane wskutek naprężenia materiału 82. Rozwiązanie tego typu jest podobne do opisanych powyżej, z tym wyjątkiem, że element do regulacji odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 przybiera postacie przypadkowe i nieokreślone, które przy zamkniętej podpasce higienicznej 20 nie są ściśle określone. Takie rozwiązanie różni się od wspomnianych powyżej, w których element regulujący odsunięcie wkładu 36 od podkładki 30 ma zarówno w położeniu zamkniętym jak i otwartym dokładną, powtarzalną i ściśle określoną postać geometryczną.

Wielkość odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 może być zmienna. W przypadku podpaski higienicznej 20 z warstwą górną 28 o wymiarze wzdłużnym w granicach od około 13 do około 35 cm, maksymalne odsunięcie nieprzymocowanych krawędzi końcowych 25b i 25b’ w kierunku Z wynosi od około 1 do około 6 cm, a korzystnie od około 3 do około 4 cm. W razie mniejszego maksymalnego odsunięcia w kierunku Z, nie występuje pożądane rozsprzężenie elementów podpaski higienicznej 20. W wyniku tego może nastąpić utrata styczności pomiędzy bielizną i podkładką 30 oraz pomiędzy ciałem użytkowniczki i warstwą górną 28.1 na odwrót, w razie wystąpienia większego maksymalnego odsunięcia w kierunku Z nieprzymocowanych krawędziach końcowych 25b i 25b', podpaska higieniczna 20 może okazać się wiotka i niewygodna podczas noszenia. Ponadto skutkiem większego odsunięcia w kierunku Z może być zapadnięcie się podpaski higienicznej 20 w płaszczyźnie X-Y, zwłaszcza w kierunku poprzecznym, a tym samym względne przesunięcie pozycyjne jej wkładu 36 i podkładki 30.

W pewnych rozwiązaniach, zwłaszcza w takich, w których złącze poprzeczne 25a znajduje się na jednym z końców 24 podpaski higienicznej 20, wielkość odsunięcia w kierunku Z tej jej części, która znajduje się w środku długości (celowo umieszczonej w pobliżu lub dokładnie w miejscu otworu wlotowego do pochwy), jest również ważne i musi być brane pod uwagę. Często podpaska higieniczna 20 jest równomiernie rozłożona wokół i wycentrowana wzdłużnie względem pochwy użytkowniczki (to znaczy główna poprzeczna linia środkowa t1 podpaski higienicznej 20 jest wycentrowana względem pochwy). W razie takiego wycentrowania, odsunięcie w kierunku Z na głównej poprzecznej linii środkowej t1 stanowi około połowy odsunięcia w

167 617 kierunku Z na nieprzymocowanej krawędzi końcowej, na przykład 25b. W związku z tym odsunięcie na głównej poprzecznej linii środkowej t1 wynosi od około 0,5 cm do około 6 cm, a korzystnie od około 0,5 do 3 cm, a jeszcze korzystniej około 1,5 do 2 cm.

Ponadto, w przypadku wyposażenia podpaski higienicznej 20 w dwa zespoły elementów mających możliwość odsuwania się, odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 podczas użytkowania podpaski higienicznej 20 jest nieco mniejsze niż podane powyżej wartości. Podczas użytkowania całkowite odsunięcie obu zespołów elementów korzystnie zawiera się w podanym powyżej zakresie. Całkowite odsunięcie obu zespołów elementów jest ograniczone odległością pomiędzy ciałem użytkowniczki a jej bielizną. Po założeniu podpaski higienicznej 20, część miejsca pomiędzy ciałem użytkowniczki a jej bielizną jest zajęta przez przestrzeń utworzoną wskutek odsunięcia warstwy górnej 28 od wkładu 36. Pozostała część jest zajęta przez przestrzeń powstałą wskutek odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30.

Wielkość odsunięcia nieprzymocowanych krawędzi końcowych 36d’ i 30d’ wkładu 36 i podkładki 30, jest określana poprzez wielkość odsunięcia w kierunku Z.

Pomiar tego parametru dokonuje się następującym sposobem. Mocuje się podpaskę higieniczną 20 do sztywnej, płaskiej i równej powierzchni w taki sam sposób jak opisano powyżej w przypadku pomiaru odsunięcia warstwy górnej 28 od wkładu 36. Jednakże w tym przypadku wkład 36 nie jest przyłączony do podkładki 30. Następnie lokalizuje się miejsce przecięcia głównej wzdłużnej linii środkowej 11 z nieprzymocowaną krawędzią końcową 25b lub 25b’ podpaski higienicznej 20. Część wkładu 36, znajdująca się we wspomnianym miejscu przecięcia, podnosi się w kierunku Z do położenia, w którym wkład 36 jest całkowicie odsunięty od płaskiej, równej powierzchni i podpaska higieniczna 20 znajduje się w położeniu otwartym. Wkład 36 podnosi się do góry ponad płaską i równą powierzchnię wkładając cienką płytkę (na przykład linijkę lub przymiar o szerokości około 2,5 cm i grubości około 1 mm) pomiędzy wkład 36 a podkładkę 30. Koniec płytki jest wkładany do poprzecznego złącza 25a. Przeciwległy koniec płytki jest podnoszony ponad płaską, równą powierzchnię z jednoczesnym utrzymywaniem jej włożonego końca na podkładce 30 w sąsiedztwie poprzecznego złącza 25a.

Nieprzymocowana krawędź końcowa 36d’ wkładu 36 porusza się po łuku zorientowanym w kierunku wklęsłości poprzecznej złącza 25a i płaskiej, równej powierzchni. W miarę podnoszenia do góry środka długości wkładu 36 oraz ograniczenia możliwości przemieszczania się krawędzi podłużnych warstwy górnej 28 i wkładu 36 w wyniku działania elementu regulującego odsunięcie wkładu 36 od podkładki 30, warstwa górna 28 i wkład 36 ugina się tworząc lekko wklęsły kształt skierowany ku dołowi.

Koniec płytki unosi się ponad płaską, równą powierzchnię do położenia, w którym podpaska higieniczna 20 znajdzie się w pozycji otwartej. Po osiągnięciu położenia otwartego mierzy się odległość w kierunku Z, prostopadle do płaskiej, równej powierzchni, pomiędzy zwróconą ku wkładowi górną powierzchnią 30b podkładki 30 a zwróconą ku odzieży dolną powierzchnią 36b wkładu 36. Pomiar ten można wykonać za pomocą oddzielnej linijki, ustawionej w kierunku Z i w przybliżeniu prostopadłej do płaskiej, równej powierzchni. Pomiar jest wykonywany w takim miejscu na długości, które pokrywa się z nieprzymocowanymi krawędziami końcowymi 25b lub 25b’ podpaski higienicznej 20, znajdującej się w położeniu otwartym.

Innym parametrem określającym pożądane odsunięcie wkładu 36 od podkładki 30, jest kąt a, jaki w położeniu otwartym podpaski higienicznej 20 tworzą ze sobą zwróconą ku ubraniu dolna powierzchnia 36b wkładu 36 oraz zwrócona ku wkładowi górna powierzchnia 30a podkładki 30.

Pomiar kąta α przeprowadza się w podobny sposób do opisanego powyżej pomiaru wielkości odsunięcia wkładu 36 od podkładki 30 w kierunku Z. Podkładkę higieniczną 20 mocuje się za pomocą elementu 64 służącego do jej mocowania do bielizny użytkowniczki, do sztywnej, płaskiej i równej powierzchni. Wkład 36 odchyla się do położenia otwartego w opisany powyżej sposób. Mierzy się odsunięcie w kierunku Z tak, jak opisano to powyżej. Mierzy się również odległość w płaszczyźnie zwróconej ku ubraniu powierzchni 36b wkładu 36 pomiędzy poprzecznym złączem 25a a nieprzymocowaną krawędzią końcową 36d’ wzdłuż głównej wzdłużnej linii środkowej 11.

167 617

Następnie, na podstawie obu tych pomiarów wyznacza się trygonometryczny kąt a. Kąt a jest równy arcusowi sinusa wartości odsunięcia w kierunku Z podzielonej przez odległość pomiędzy poprzecznym złączem 25, a nieprzymocowaną krawędzią 36d’ wkładu 36. Korzystnie, kąt α podpaski higienicznej 20 wynosi od około 3° do około 60°, a jeszcze korzystniej od około 7° do około 20°.

Na rysunkach i w opisie przedstawiono kilka szczególnych przykładów rozwiązań według niniejszego wynalazku, jednakże dla każdego profesjonalisty jest oczywiste, że istnieje możliwość wprowadzenia szeregu zmian i modyfikacji bez odchodzenia od istoty i zakresu wynalazku. W związku z tym, załączone poniżej zastrzeżenia patentowe obejmują wszystkie takie zmiany i modyfikacje.

167 617

Fig. 7A

167 617

Fig. 8

44c'

167 617

Fig. 10

44b

Fig· 11

167 617

Fig. 13

167 617

Fig. 14

Fig. 15

167 617

Fig. 17

167 617

Fig. 18

24.24b.25b·

Fig. 19

36b

Fig. 20

167 617

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Podpaska higieniczna mająca główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową i zawierająca przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny umieszczony pomiędzy warstwą górną a podkładką, znamienna tym, że zawiera przepuszczalny dla płynów element dystansowy (44) do odsuwania warstwy górnej (28) od wkładu chłonnego (36), przy czym element dystansowy (44) jest usytuowany pomiędzy warstwą górną (28) i wkładem chłonnym (36), jest dopasowany do przyjmowania dwóch położeń w stanie rozprężonym i w stanie ściśniętym pod wpływem ściskających sił bocznych (F) i składa się z części górnej (46), części dolnej (48) oraz leżących naprzeciwko siebie ścian bocznych (52), przy czym część górna (48) elementu dystansowego (44) jest ułożona pomiędzy warstwą górną (28) podpaski (20) i jego częścią dolną (48), a co najmniej pewne fragmenty części górnej (46), są ułożone nad fragmentami części dolnej (48) w położeniu rozprężonym elementu dystansowego (44), natomiast część dolna (48) przylega do wkładu chłonnego (36) w położeniu rozprężonym elementu dystansowego (44), a co najmniej pewien fragment części dolnej (48), jest połączony z co najmniej fragmentem wkładu chłonnego (36) tworząc sekcję łączącą (48a) części dolnej (48), a ponadto w stanie ściśniętym usytuowane naprzeciwko siebie ściany boczne (52) elementu dystansowego (44) są zbliżone do wewnątrz ku głównej wzdłużnej linii środkowej (11), zaś co najmniej pewien fragment jego części górnej (46) jest odsunięty wraz z warstwą górną (28) podpaski od wkładu chłonnego (36) do góry.

2. Podpaska według zastrz. 1, znamienna tym, że element dystansowy (44) zawiera złożony pasek materiału, który jest zagięty wzdłuż co najmniej jednej linii wzdłużnej.

3. Podpaska według zastrz. 2, znamienna tym, że pasek materiału ma co najmniej dwie wzdłużne zakładki (44e), a element dystansowy (44) ma dwie wzdłużne krawędzie (44f) i dwie poprzeczne krawędzie (44d), przy czym wzdłużne zakładki (44e) są ułożone w pobliżu wzdłużnych krawędzi (44f) elementu dystansowego (44).

4. Podpaska według zastrz. 1, znamienna tym, że sekcja łącząca (48a) części dolnej (48) elementu dystansowego (44) jest połączona z wkładem chłonnym (36) za pomocą elementu mocującego element dystansowy (44), ułożonego w przybliżeniu w kierunku wzdłużnym.

5. Podpaska według zastrz. 3, znamienna tym, że część dolna (48) elementu dystansowego (44) składa się z co najmniej dwóch sekcji umieszczonych po przeciwnych stronach głównej wzdłużnej linii środkowej (11), przy czym te sekcje są połączone wkładem chłonnym (36) za pomocą elementu mocującego (76), który stanowią dwa rozstawione w pewnej odległości od siebie, ułożone wzdłużnie obszarów przylepnych, umieszczonych po przeciwnych stronach głównej wzdłużnej linii środkowej (11).

6. Podpaska według zastrz. 5, znamienna tym, że element dystansowy (44) jest odkształcalny od swojego położenia rozprężonego do swojego położenia ściśniętego pod wpływem działania bocznych sił ściskających (F) o wartościach od około 0,48 do około 119,7 N/m.

7. Podpaska według zastrz. 6, znamienna tym, że co najmniej część warstwy górnej (28) elementu dystansowego (44) jest odsunięta od wkładu chłonnego (36) na odległość od około 0,5 cm do około 4 cm w położeniu ściśniętym elementu dystansowego (44).

8. Podpaska higieniczna mająca główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową i zawierająca przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny umieszczony pomiędzy warstwą górną a podkładką, znamienna tym, że wkład chłonny (36) jest oddzielony od podkładki (30) co najmniej wzdłuż jednej jego krawędzi końcowej (36d), a pomiędzy podkładką (30) i wkładem chłonnym (36) jest umieszczony zespół regulujący odsunięcie wkładu chłonnego (36) od podkładki (30), zaś pomiędzy warstwą główną (28) i wkładem chłonnym (36) jest umieszczony przepuszczalny dla cieczy element dystansowy (44) do odsuwania warstwy górnej (28) od wkładu chłonnego (36), przy czym element dystansowy (44) jest przymocowany do wkładu chłonnego (36) i ma

167 617 przeciwległe ściany boczne (52) dostosowane do przyjmowania dwóch położeń, w jednym z których ściany boczne (52) są zbliżone do głównej linii środkowej (11) podpaski (20), przy czym w tym położeniu część górna (48) elementu dystansowego (44) jest odsunięta wraz z górną warstwą (28) od wkładu chłonnego (36).

9. Podpaska higieniczna mająca główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową i zawierająca przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny umieszczony pomiędzy warstwą górną a podkładką, znamienna tym, że zawiera przepuszczalny dla płynów element dystansowy (44) do odsuwania warstwy górnej (28) od wkładu chłonnego (36), przy czym element dystansowy (44) jest usytuowany pomiędzy warstwą górną (28) i wkładem chłonnym (36) i stanowi go pasek materiału mający wzdłużną linię środkową (12) zwróconą ku ciału górną powierzchnią (44a) i zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnią (44b) i mający dwie pary wzdłużnych zakładek (44e’, 44e”), przy czym druga para wzdłużnych zakładek (44e”) jest ułożona pod pierwszą parą wzdłużnych zakładek (44e’) i do wewnątrz względem niej w kierunku wzdłużnej linii środkowej (12), każda zakładka (44e’) pierwszej pary jest usytuowana po każdej stronie linii środkowej (12) i stanowi ją zagięcie paska materiału na zewnątrz pod jego zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię (44b), zaś każda zakładka (44e) drugiej pary jest usytuowana po każdej stronie linii środkowej (12) i stanowi ją zagięcie paska materiału na zewnątrz pod jego zwróconą ku ubraniu dolną powierzchnię (44b), a wzdłużne krawędzie (44c) paska materiału wystają na zewnątrz w kierunku wzdłużnych krawędzi (36c) wkładu chłonnego (36), a ponadto pasek materiału ma przeciwległe ściany boczne (52) dopasowane do przyjmowania dwóch położeń, w jednym z których ściany boczne (52) są zbliżone do linii środkowej (12) i w tym położeniu górna powierzchnia (44a) paska materiału jest odsunięta wraz z górną warstwą (28) od wkładu chłonnego (36).

10. Podpaska higieniczna mająca główną wzdłużną linię środkową i główną poprzeczną linię środkową i zawierająca przepuszczalną dla płynów warstwę górną, nieprzepuszczalną dla płynów podkładkę, wkład chłonny umieszczony pomiędzy warstwę górną a podkładką, znamienna tym, że zawiera usztywniający element dystansowy (44) usytuowany pomiędzy górną warstwą (28) i podkładką (30), ułożony symetrycznie względem głównej wzdłużnej linii środkowej (11) i mający wzdłużne krawędzie (44e), przy czym poprzeczny wymiar usztywniającego elementu dystansowego (44) jest mniejszy niż szerokość wkładu chłonnego (36) i część wkładu chłonnego (36) wystaje na zewnątrz poza wzdłużne krawędzie (44c) usztywniającego elementu dystansowego (44), przy czym usztywniający element dystansowy (44) ma sztywność znacznie większą od sztywności wkładu chłonnego (36), a grubość podpaski higienicznej (20) jest mniejsza niż 7 mm.