PL159272B1 - Urzadzenie do przestawiania ruchomych czesci rozjazdu torowego w obszarze jego roz galezienia PL - Google Patents

Abstract

rozjazdu torow ego w obszarze jego rozgalezienia, zwla- szcza szyn iglicow ych, jednoszyn ow ych urzadzen odgale- ziajacych lub ruchom ych opornic, w którym ruchom e szyny doprow adza sie do stanu przylegania do nieru- chom ych czesci rozjazdu, znamienne tym, ze ruchome szyny (3 ,1 9 , 28) sa podparte w ich polozen iu przylegania przez biegnace w kierunku podluznym szyn dragi pod- pierajace (4 ,1 4 ,1 5 ,2 4 ,3 3 ), prow adzone przesuwnie przy podkladach lub podkladkach szynow ych w kierunku podluznym szyn, oraz ze dragi podpierajace maja postac czlonu nastawczego do przestaw iania oraz zawieraja podpory przesuwne (7, 32, 43), które wspólpracuja z podporam i przesuwnym i (1 0 ,3 0 ,3 8 ) ruchom ych szyn (3, 19, 28), w celu przesuwania szyn, przy czym co najmniej jedna ze wspólpracujacych ze sob a pow ierzchni podpór przesuwnych szyny i/lu b droga podpierajacego jest utworzona przez pow ierzchnie klinow a (8, 34, 44, 46), która przechodzi w pow ierzchnie podparcia (9, 35, 45, 47), równolegla w zasadzie d o podluznego kierunku droga podpierajacego (4, 14, 15, 24, 33), która to powierzchnia podparcia w spólpracuje z podpora prze- suwna (10, 30, 38) szyny w jej polozeniu przylegania. ( 1 2 ) OPIS PATENTOWY (1 9 )PL ( 1 1 ) 159272 ( 1 3 ) B 1 FIG 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do przestawiania ruchomych części rozjazdu torowego w obszarze jego odgałęzienia, zwłaszcza szyn iglicowych, jednoszynowych urządzeń odgałęziających lub ruchomych opornic, w którym ruchome szyny doprowadza się do stanu przylegania do nieruchomych części rozjazdu.

W konstrukcji podparcia szyn skrzydłowych, znanej z austriackiego opisu patentowego nr 328 488, przestawianie rozjazdu przeprowadzano w sposób konwencjonalny i z przesuwanymi częściami był każdorazowo połączony drąg suwakowy, biegnący w kierunku przesuwu. Z opisu patentowego USA nr 1 269444 znane jest rozwiązanie, w którym ruchome części szyn, doprowadzane na przemian do stanu przylegania do krzyżownicy, są przestawiane za pośrednictwem klinów, współpracujących pomiędzy nieruchomymi podporami z podkładami i szyjkami szyn. W tego rodzaju rozwiązaniach napęd przesuwu musi współpracować przegubowo z klinami, ponieważ kliny należy utrzymywać w stanie przylegania do s^^yki szyny. Dokładne prowadzenie mechanizmów przestawczych jest w takim rozwiązaniu niemożliwe bez większych trudności, a przede wszystkim nie jest bezproblemowo zapewnione określone położenie krańcowe. W znanym rozwiązaniu kliny muszą być wychylane razem z ruchomymi szynami, a podczas tego wychylania powstają wskutek geo me trii połączenia przegubowego zmiany długości w połączeniu napędowym, w związku z czym znane rozwiązanie wydaje się w żadnym razie nie zapewniać wymaganego stopnia bezpieczeństwa w przypadku odcinków, po których jeździ się z dużą prędkością.

Do przestawiania ruchomych części rozjazdu torowego w obszarze jego odgałęzienia, zwłaszcza szyn iglicowych, opracowano dotychczas szereg napędów rozjazdowych, które działały w kierunku przesuwu szyn iglicowych, przy czym zajęte każdorazowo położenie krańcowe było ryglowane za pomocą odpowiednich zamków. Znany przykład tego rodzaju zamków stanowi tzw. suwakowe zamknięcie nastawcze.

W szczególności w przypadku rozjazdów na duże prędkości, z dużymi promieniami krzywizny, powstaje w takich konwencjonalnych napędach szereg nie rozwiązanych dotychczas problemów, związanych z prawidłowym przestawianiem. I tak np. w przypadku tego rodzaju rozjazdów na duże prędkości przestawianie rozjazdu w jednym tylko miejscu za pomocą konwencjonalnego napędu jest z reguły niewystarczające do tego, aby na dłuższym obszarze zachować żądany duży promień krzywizny i zapewnić przejezdność z dużą prędkością, Zwielokrotnienie konwencjonalnych napędów szyn iglicowych wywołuje jednak szereg problemów regulacyjnych, ponieważ odpowiednie napędy, przyporządkowane tej samej szynie iglicowej w jej kierunku podłużnym, muszą być eksploatowane z zachowaniem wymaganego promienia krzywizny.

Celem wynalazku jest zatem opracowanie takiego urządzenia wymienionego na wstępie rodzaju, służącego do przestawiania ruchomych części rozjazdu torowego w obszarze jego odgałęzienia, zwłaszcza szyn iglicowych lub ruchomych opornic, a w szczególności w przypadku rozjazdów, po których jeździ się z dużą prędkością, za pomocą którego możliwe jest w prosty sposób dokładne zachowanie żądanego promienia krzywizny podczas przestawiania, a jednocześnie niezawodne utrzymanie właściwej szerokości toru. W szczególności urządzenie przestawcze według wynalazku powinno również obniżyć koszt, jaki przy większej liczbie zamknięć dotychczasowej kontrukcji musiał być ponoszony, oraz zmniejszyć znacznie liczbę wymaganych napędów, zwłaszcza w przypadku odpowiednio długiego dla osiągnięcia dużych promieni krzywizny obszaru szyn iglicowych, osadzonego przesuwnie.

Zgodnie z wynalazkiem cel ten osiągnięto dzięki temu, że ruchome szyny zostały podparte w ich położeniu przylegania przez biegnące w kierunku podłużnym szyn drągi podpierające, prowadzone przesuwnie przy podkładach lub podkładach szynowych w kierunku podłużnym szyn, oraz że drągi podpierające mają postać członu nastawczego do przestawiania oraz zawierają podpory przesuwnie, które współpracują z podporami przesuwnymi ruchomych szyn, w celu przesuwania szyn, przy czym co najmniej jedna ze współpracujących ze sobą powierzchni podpór przesuwnych szyny i/lub drąga podpierającego jest utworzona przez powierzchnię klinową, która przechodzi w powierzchnię podparcia, równoległą w zasadzie do podłużnego kierunku drąga podpierającego, która to powierzchnia podparcia współpracuje z podporą przesuwną szyny w jej położeniu przylegania.

Przez podparcie drągów podpierających na podkładach lub podkładach szynowych uzyskuje się dokładne prowadzenie tych drągów, a przez umieszczenie podpór przesuwnych na drągu

159 272 podpierającym lub na ruchomej szynie można jednocześnie uzyskać napęd przestawczy, który w swym każdorazowym położeniu krańcowym powoduje zabezpieczenie ruchomych szyn przed działaniem sił poziomych. Wraz z tym zabezpieczeniem przed siłami poziomymi, wstępującymi w szczególności w przypadku rozjazdów, po których jeździ się z dużą prędkością, można jednak uzyskać przestawienie na drodze wyrobu współpracujących ze sobą każdorazowo powierzchni podpór przesuwnych w taki sposób, że przy większej liczbie leżących obok siebie w kierunku podłużnym szyn części obszarów ruchomych szyn następuje przestawienie z zachowaniem żądanego dużego promienia krzywizny, tak, iż zapewniona jest przejezdność z dużą prędkością. Podparcie, osiągane każdorazowo w położeniu krańcowym, jest zapewnione przez równoległe w zasadzie powierzchnie podparcia, zaczynające pracować w położeniu krańcowym, a po nabiegnięciu na przylegające do pochyłych powierzchni powierzchni podparcia, równoległe w zasadzie do kierunku podłużnego szyn, zapewniona jest określona droga przestawiania ruchomych szyn i to nawet wówczas, gdy np. wskutek wahań temperatury powstają zmiany długości w drągu podpierającym lub w ruchomej szynie. Tego rodzaju zmiany długości w wyniku wahań temperatury mają szczególne znaczenie zwłaszcza wskutek przesuwnej na dużej długości szyny części obszaru szyny iglicowej rozjazdu na duże prędkości.

Aby zmniejszyć straty tarciowe na podporach przesuwnych, można korzystnie przyjąć takie rozwiązanie, że jedna z obu współpracujących ze sobą podpór przesuwnych zawiera krążek. Same powierzchnie klinowe mogą być utworzone przez płaskie powierzchnie, przy czym można oczywiście wyobrazić sobie wykonanie powierzchni klinowych jako powierzchni krzywoliniowych, zwłaszcza wklęsłych powierzchni krzywoliniowych.

W szczególności wskutek dużych promieni krzywizny w przypadku rozjazdów na duże prędkości oraz wskutek faktu, że przy takich dużych promieniach krzywizny prowadzona ślizgowo część obszaru ruchomych szyn jest odpowiednio długa, przyjmuje się korzystnie takie rozwiązanie, że umieszczone w kierunku podłużnym podpory przesuwne drąga podpierające (lub drągów podpierających) i/lub ruchomych części szyn mają rozmaitą wysokość i/lub nachylenie powierzchni klinowych. W przypadku zastosowania konwencjonalnych napędów przestawczych rozjazdów byłyby potrzebne przy takich rozwiązaniach rozjazdów na duże prędkości niewątpliwie trzy lub nawet cztery napędy tradycyjnej konstrukcji, których zestrojenie i wzajemne wysterowanie wiązałoby się ze znacznie wyższymi kosztami, a jednocześnie w przypadku wahań temperatury i odpowiednich zmian długości współpraca z szynami iglicowymi byłaby możliwa jedynie przy odpowiednim luzie.

Korzystne jest także takie rozwiązanie, że każdy drąg podpierający i każda szyna zawiera co najmniej po trzy podpory, dzięki czemu można przesuwać w ściśle określonym stopniu dłuższe ruchome odcinki szyn i nastawiać dokładnie żądany promień krzywizny. Same szyny można łączyć ze sobą w tradycyjny sposób za pomocą rozporek torowych, tak, iż przesunięcie jednej z ruchomych szyn w kierunku przylegania do nieruchomej części rozjazdu powoduje jednocześnie przesunięcie przeciwległej szyny ruchomej, z zachowaniem zadanego odstępu od odpowiedniej przeciwległej części nieruchomej rozjazdu. W zasadzie można przy tym przewidzieć dla każdej ruchomej szyny oddzielne drągi podpierające, przy czym napęd musi następować fazowo w taki sposób, że w celu przesunięcia jednej szyny do stanu przylegania do nieruchomej części rozjazdu, należy najpierw zwolnić z jej położenia zaryglowania przeciwległą szynę, odsuwaną w danym przypadku od nieruchomej części rozjazdu.

W myśl wynalazku można jednak w szczególnie prosty sposób urzeczywistnić także takie rozwiązanie, że po obu stronach drąga podpierającego umieszczone są podpory przesuwne, których powierzchnie podparcia, równoległe w zasadzie do podłużnego kierunku drąga podpierającego, są przesunięte w kierunku podłużnym tego ostatniego. W tego rodzaju rozwiązaniu staje się możliwe jednoczesne dosuwanie ruchomej szyny do nieruchomej części rozjazdu oraz odsuwanie przeciwległej szyny ruchomej od nieruchomej części rozjazdu za pomocą jednego tylko drąga podpierającego, do czego można przyjąć w szczególnie prosty sposób np. takie rozwiązanie, że podpory przesuwne współpracują z członami sprzęgającymi przyporządkowanych sobie wzajemnie szyn ruchomych.

Można jednak przyjąć tu również takie rozwiązanie, że podpory przesuwne, połączone z danym drągiem podpierającym, zawierają wygięte, biegnące poprzecznie do osi podłużnej drąga

159 272 podpierającego listwy, których boki, zwrócone ku podporze przesuwnej i odwrócone od niej, współpracują z co najmniej jednym przeciwzderzakiem, zwłaszcza krążkiem, podpory przesuwnej szyny. Również za pomocą takiego rozwiązania staje się możliwe przeprowadzenie za pomocą jednego tylko drąga podpierającego jednoczesnego przestawiania dwóch szyn ruchomych w taki sposób, że każdorazowo jedna szyna zostaje dosunięta do nieruchomej części rozjazdu, natomiast druga szyna zostaje odsunięta od tego rodzaju przylegania do nieruchomych części rozjazdu.

Dodatkowo do powierzchni podparcia podpory przesuwnej, równoległych w zasadzie do kierunku położenia szyn, można uzyskać dalsze podparcia pomiędzy podporami przesuwnymi w prosty sposób dzięki temu, że pomiędzy podporami przesuwnymi danego drąga podpierającego i/lub danej szyny umieszczone są zderzaki do podpierania ruchomej szyny w stanie przylegania do nieruchomych części rozjazdu, które przy przesunięciu drągów podpierających w ich kierunku podłużnym przestają pracować, przy czym zwolniona zostaje droga przesuwu szyn ruchomych.

Urządzenie zebezpieecającookontrolne, niezbędne do kontroli położenia, można rozwiązać w prosty sposób tak, że drągi podpierające są połączone z urządzeniami do określania położenia tych drągów, np. z elektromagnetycznymi czujnikami położenia krańcowego lub indukcyjnego łącznikami zbliżeniowymi.

W zalecany sposób postępuje się w myśl wynalazku tak, że drąg podpierający (lub drągi podpierające) jest prowadzony (lub są prowadzone) przesuwnie w połączonych z podkładami lub podkładkami szynowymi prowadnicach, biegnących w kierunku podłużnym szyn, np. w kątownikach, przy czym kątowniki te mogą być korzystnie zespawane z podkładkami szynowymi. Tego rodzaju kątowniki służą przy tym obok podpierania i prowadzenia drągów podpierających również do dodatkowego przejmowania sił poprzecznych.

Aby zmniejszyć tarcie ślizgowe zwłaszcza w przypadku długich drągów podpierających, jakie wydają się niezbędne w napędach rozjazdów, które są zaprojektowane na ekstremalnie duże promienie krzywizny, oraz móc zachować małe wymiary tych napędów, przyjmuje się w myśl wynalazku korzystnie takie rozwiązanie, że drąg podpierający (lub drągi podpierające) jest podparty (lub są podparte) w prowadnicach ślizgowo i/lub sprężynująco za pośrednictwem krążków. Tego rodzaju sprężynujące podparcie zapewnia w szczególności to, że w przypadku źle podbitych torów, a tym samym nie leżących w jednej płaszczyźnie górnych krawędzi podkładów uzyskuje się niezawodne prowadzenie drągów podpierających nawet na dużych długościach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do przestawiania ruchomych szyn iglicowych rozjazdu według wynalazku w widoku z góry, fig. 2 - inny przykład wykonania urządzenia do przestawiania ruchomych szyn iglicowych rozjazdu według wynalazku w widoku z góry, fig. 3 - urządzenie do przestawiania opornic rozjazdu w widoku z góry, fig. 4 - pierwszy przykład wykonania drąga podpierającego z umieszczonymi po obu stronach podporami przesuwnymi, w powiększonej skali w widoku z boku, a fig. 5 - drugi przykład wykonania podwójnego układu podpór przesuwnych, w ujęciu, analogicznym do ujęcia według fig. 4.

Na fig. 1 liczbą 1 i 2 oznaczone są nieruchome opornice, połączone trwale śrubami z nie uwidocznionymi bliżej podkładami, ze wstawieniem pomiędzy nie podkładek szynowych itp., a liczbą 3 - ruchome szyny iglicowe. Do przestawiania i podpierania szyn iglicowych 3 przeznaczone są drągi podpierające 4, które są umieszczone w kierunku podłużnym biegnącej prostoliniowo opornicy 1 oraz są prowadzone w uwidocznionych schematycznie prowadnicach 5, zamocowanych np. na podkładach. Do uruchomienia drągów podpierających 4, w celu przestawienia szyn iglicowych, przeznaczone są napędy 6, które mogą być utworzone np. przez wciągarkowe silniki elektryczne lub cylindry hydrauliczne. W celu przestawiania i podpierania szyn iglicowych, drągi podpierające 4 zawierają podpory przesuwne 7, z których każda ma powierzchnię klinową 8, która przechodzi w powierzchnię podparcia 9, równoległą w zasadzie do kierunku podłużnego drągów podpierających 4. Podpory przesuwne 7 współpracują swymi powierzchniami klinowymi 8 lub swymi powierzchniami podparcia 9, równoległymi w zasadzie do drągów podpierających 4, z podporami przesuwnymi 10, przewidzianymi na szynach iglicowych 3. Szyny iglicowe są połączone ze sobą za pośrednictwem uwidocznionych schematycznie łączników 11. Na fig. 1 uwidocznione są ponadto podpory 12 pomiędzy opornicami 1 lub 2 a szynami iglicowymi 3.

159 272

W rozwiązaniu, przedstawionym na fig. 1, obydwa drągi podpierające 4 lub podpory przesuwne są obciążane przez napędy 6 zawsze w tym samym kierunku, przy czym w celu zmiany położenia, uwidocznionego na fig. 1, niezbędny jest ruch prostoliniowych drągów podpierających 4 poruszających się jedynie w kierunku podłużnym, ukazany strzałką 13. Przy jednoczesnym ruchu drągów podpierających 4 w tym samym kierunku następuje najpierw zwolnienie zabezpieczonego położenia w ten sposób, że podpory przesuwne 10 szyny iglicowej 3, przylegającej do opornicy 1, przestają współpracować z powierzchniami 9, biegnącymi równolegle do drąga podpierającego 4, po czym przy dalszym przesuwaniu drągów podpierających 4 w kierunku strzałki 13 powierzchnie klinowe 8 podpór przesuwnych 7, przyporządkowanych drugiej szynie iglicowej 3, zaczynają współpracować z podporami przesuwnymi 10 tej szyny iglicowej oraz powodują przestawienie rozjazdu za pośrednictwem łączników 11.

Zaryglowanie w położeniu krańcowym następuje przy tym znowu w wyniku przylegania powierzchni 9 do podpór przesuwnych 10 w położeniu krańcowym drągów podpierających 4. Aby uwzględnić zachowanie się szyn iglicowych na krzywiznach w przypadku drągów podpierających 4, umieszczonych w zasadzie równolegle do opornicy 1, podpory przesuwne 10, przewidziane na szynach iglicowych 3 i współpracujące z podporami przesuwnymi 7, mają różne wymiary, a podpory przesuwne 7 mają odpowiednio do zachowania się szyn iglicowych 3 na krzywiznach różnie nachylone powierzchnie klinowe 8 oraz powierzchnie podparcia 9, biegnące w różnym odstępie od drągów podpierających 4 równolegle do nich.

Przy odpowiednim umieszczeniu podpór przesuwnych 7 na drągach podpierających 4 można uzyskać bez trudności również przeciwne kierunku ruchu tych drągów podczas przestawiania i ryglowania szyn iglicowych. W celu zmniejszenie tarcia podpór przesuwnych 10 na powierzchniach klinowych 8 podczas przestawienia, można przewidzieć w obszarze powierzchri przylegania podpór przesuwnych 10, np. krążki, przy czym ponadto dla łatwego toczenia się takich krążków można wybrać przebiegi powierzchni klinowej 8, odbiegające od jej przebiegu prostoliniowego. Prócz tego podpory przesuwne 10 można zukosować przynajmniej na części obszaru współpracy z nachyleniem, odpowiadającym współpracującej z nimi podporze przesuwnej.

W ujęciu według fig. 2 dla tych samych elementów konstrukcyjnych zachowane zostały oznaczenia według fig. 1. Do przestawiania szyn iglicowych 3 przeznaczone są znowu drągi podpierające, biegnące w zasadzie w kierunku podłużnym opornicy 1, przy czym w postaci wykonania, przedstawionej na fig. 2, te drągi podpierające są wykonane jako dzielone i części drągów są oznaczone liczbami 14 lub 15. Na drągach podpierających 14,15 przewidziane są znowu podpory przesuwne 7, z powierzchniami klinowymi 8 oraz z powierzchniami podparcia 9, biegnącymi w zasadzie równolegle do kierunku podłużnego drągów podpierających 14,15 współpracujące z podporami przesuwnymi 10 w przestawianiu i ryglowaniu szyn iglicowych w położeniu przylegania do oparnic.

W postaci wykonania według fig. 2 napęd jest utworzony przez silnik 16, uwidoczniony schematycznie w przybliżeniu pośrodku długości całych drągów podpierających 14,15, przy czym prócz tego uwidocznione są przekładnie 17. Przekształcanie ruchu obrotowego silnika na czysto postępowy ruch drągów podpierających 14, 15 następuje np. za pośrednictwem zębatek 18, za pomocą których drągi podpierające 14,15 są połączone ze sobą.

Zamiast napędów, uwidocznionych na fig. ł i 2, można przewidzieć inne znane napędy, przy czym np. zamiast napędów 6 według fig. 1 można zastosować wspólny napęd do uzyskania ruchu postępowego drągów podpierających 4, podczas którego drągi te są ze sobą sprzęgnięte. Ponadto możliwe jest zastosowanie dźwigni kątowych do przekształcania ruchu przestawczego napędu w czysto postępowy ruch drągów podpierających, przy czym te dźwignie kątowe zawierając w znany jako taki sposób odpowiednie prowadnice kulisowe lub wybrania. Te dźwignie kątowe można przewidzieć przy tym również na tarczach obrotowych itp., które są sprzęgnięte np. z tradycyjnym urządzeniem do przestawiania rozjazdów, umieszczonym poprzecznie do kierunku podłużnego szyn.

Na fig. 3 uwidocznione jest urządzenie do przestawiania jednoszybowego układu odgałęziającego z ruchomą opornicą. Ruchome odcinki opornicy są przy tym oznaczone liczbą 19, natomiast nieruchome szyny łączące, przymocowane trwale do nieuwidocznionych bliżej podkładów lub podkładek szynowych - liczbami 20 i 21, przy czym szyny łączące 20 stanowią części opornic, a

159 272 szyny łączące 21 należy rozpatrywać jako części szyn iglicowych w porównaniu z fig. 1 i 2. Ponadto uwidocznione są szyny łączące 22. Ruchome odcinki 19 opornic są połączone ze sobą za pomocą łączników 23, analogicznych do łączników 11 według fig. 1 i 2. Do przestawiania łub ryglowania opornic 19 przeznaczone są znowu umieszczone w kierunku podłużnym drągi podpierające 24, które są prowadzone i podpierane w uwidocznionych schematycznie prowadnicach, oznaczonych znowu liczbą 5. W charakterze napędu przewidziane są znowu wciągarkowe silniki elektryczne lub hydrauliczne zespoły cylinder-tłok 25. Drągi podpierające 24 zawierają znowu podpory przesuwne 7 z powierzchniami klinowymi 8 oraz z powierzchniami podparcia 9 biegnącymi w zasadzie równolegle do kierunku podłużnego drągów podpierających 24. Współpracujące z podporami przesuwnymi 7 podpory przesuwne 10 ruchomych części opornic 19 są przy tym - podobnie jak poszczególne podpory przesuwne - ukształtowane w sposób wzajemnie różny odpowiednio do zachowania się opornicy 19 na krzywiznach.

Do podpierania każdorazowego położenia krańcowego ruchomych opornic 19 przeznaczone są ponadto na szynach łączących 22 zderzaki 26, a na podkładach lub podkładkach szynowych zderz.aki 27, unieruchomione w nie przedstawiony bliżej sposób. Podczas przestawiania rozjazdu steruje się napędami 25 tak, iż najpierw zwalnia się zaryglowanie, uzyskane przez współpracę podpór przesuwnych 10 z powierzchniami podparcia 9, po czym następuje przestawienie opornic do innego położenia krańcowego przez przesunięcie drągów podpierających 24 w wyniku współpracy powierzchni klinowych 8 z podporami przesuwnymi 10. Przy tego rodzaju przestawianiu ruchomych opornic przenoszone są na nie duże siły, tak, iż należy przewidzieć odpowiednio stabilne i masywne rozwiązanie drągów podpierających 24 z odpowiednim napędem.

Na fig. 4 przedstawiona jest w powiększonej w porównaniu z. poprzednimi figurami skali szyna iglicowa 28, która przylega do opornicy 29. Z szyną iglicową 28 połączona jest podpora przesuwna 30, w której osadzone są krążki 31, które współpracują z podporami przesuwnymi 32 drąga podpierającego 33, ruchomego jedynie w kierunku podłużnym szyny. Podpory przesuwne 32 zawierają znowu pochyłe powierzchnie klinowe 34, a także powierzchnie podparcia 35, biegnące w zasadzie równolegle do podłużnego kierunku drąga podpierającego 33.

W położeniu uwidocznionym na fig. 4, następuje zaryglowanie szyny iglicowej w wyniku współpracy powierzchni podparcia 35, zwróconej ku szynie, z powierzchnią oporową 36, przewidzianą w płaszczyźnie krążka 31. W przypadku otwierania lub przełączania szyny iglicowej następuje przy ruchu drąga podpierającego 33 w kierunku strzałki 37 najpierw odryglowanie przylegających do siebie powierzchni 35 i 36, a bezpośrednio potem krążek 31, bardziej oddalony od szyny iglicowej 28, zostaje doprowadzony do stanu współpracy z leżącą na zewnątrz powierzchnią iglicową 34, a tym samym odsuwa szynę iglicową 28 od opornicy 29. W celu podpierania szyny iglicowej 28 na całej jej długości, umieszczona jest na drągu podpierającym 33 w kierunku podłużnym duża liczba podpór przesuwnych, analogicznie jak na poprzednich figurach.

W takiej postaci wykonania podwójnego układu podpór przesuwnych może odpaść sprzęganie szyn iglicowych, jak to jest uwidocznione na fig. 1 i 2, ponieważ za pośrednictwem podpór przesuwnych następuje nie tylko przestawianie i ryglowanie, lecz również otwieranie odpowiedniej szyny iglicowej, mianowicie przez podporę przesuwną, umieszczoną po drugiej stronie drąga podpierającego. Przy odpowiedniej stabilności drąga podpierającego oraz przy zastosowaniu napędu o odpowiednio dużej mocy drąg podpierający z umieszczonymi po obu jego stronach podporami przesuwnymi 32 może również współpracować z drążkiem łącznikowym pomiędzy szynami iglicowymi, tak, iż do przestawiania obu szyn iglicowych może wystarczać tylko jeden drąg podpierający. W tym celu uwidoczniona na fig. 4 podpora przesuwna 30, która jest połączona z szyną iglicową 28, jest wykonana jako łącznik iglicowy, który na fig. 1 był oznaczony np. liczbą 11.

W rozwiązaniu według fig. 5 szyna iglicowa 28 jest uwidoczniona znowu w stanie przylegania do opornicy 29 i jest połączona z podporą przesuwną 38. Podpora przesuwna 38 zawiera krążki 39 i 40, które są ułożyskowane w przedłużeniu 41 podpory przesuwnej 38 i obejmują listwy 42, która jest połączona z podporą przesuwną 43, połączoną z kolei z drągiem podpierającym 33. Listwa 42, biegnąca np. poza płaszczyzną drąga podpierającego 33, zawiera przy tym pierwszą powierzchnię klinową 44, która przechodzi w pierwszą powierczhnię podparcia 45, biegnącą w zasadzie równolegle do podłużnego kierunku drąga podpierającego 33, i z którą współpracuje krążek 39, a także drugą powierzchnię klinową lub pochyłą 46, przechodzącą w drugą powierzchnię podparcia 47.

159 272

Przy ruchu drąga podpierającego 33 w kierunku strzałki 37, zmierzającym do otwarcia lub przełączenia szyny iglicowej 28, najpierw krążek 39 przestaje współpracować z powierzchnią podparcia 45, po czyni w wyniku współpracy krążka 40 z drugą powierzchnią klinową 46 listwy szyna iglicowa 28 zostaje odsunięta od opornicy 29. Do prowadzenia drąga podpierającego 33 przeznaczona jest połączona z nie uwidocznionymi bliżej podkładami prowadnica 48, zawierająca krążki prowadnicze 49 do beztarciowego przesuwu ślizgowego drąga podpierającego 33, przy czym uwidocznione są dalsze krążki 50, do poprawienia warunków prowadzenia. Podobnie jak w rozwiązaniu według fig. 4 można w uwidocznionej postaci wykonania drąga podpierającego z podporami przesuwnymi zrezygnować z drążków łącznikowych pomiędzy szynami iglicowymi, w przypadku, gdy każdej szynie iglicowej przyporządkowana jest tego rodzaju podpora przesuwna. Do przełączania rozjazdu może jednak również wystarczyć tylko jeden tego rodzaju drąg podpierający, jeśli przewidziane jest połączenie pomiędzy dwiema szynami iglicowymi, ponieważ także w postaci wykonania, uwidocznionej na fig. 5, osiąga się przez odpowiednie ukształtowanie i rozmieszczenie powierzchni klinowych i powierzchni podparcia przy przesuwaniu drąga podpierającego zarówno ruch przestawczy, jak i jednoczesny ruch otwierający.

Zastosowanie do rozjazdu urządzeń przestawczych z biegnącymi w kierunku podłużnym szyn drągami podpierającymi, przemieszczanymi jedynie ruchem postępowym, jest w myśl wynalazku szczególnie korzystne w przypadku rozjazdów o dużych łukach, w których należałoby przewidzieć szereg zamknięć o tradycyjnej budowie. Dzięki urządzeniu przestawczemu według wynalazku do przestawiania i zabezpieczania mogą wystarczyć drągi podpierające, przyporządkowane ruchomym szynom, oraz można uzyskać w prosty sposób docelowe podparcie i nastawienie krzywizny ruchomych części rozjazdu za pomocą żądanej liczby odpowiednio rozwiązanych podpór przesuwnych na tych drągach podpierających, które współpracują z odpowiednimi zwymiarowanymi zderzakami na ruchomych częściach rozjazdu.

Ponadto wynikają dalsze korzyści, że nie są potrzene żadne pola do zabudowania specjalnych zamknięć, że nie wystają żadne części do podłoża z tłocznia oraz, że przy zastosowaniu takich napędów, jakie zostały uwidocznione na fig. 1, 2 i 3, nie muszą być przewidziane żadne napędy boczne i ich osadzenia. Dalej przez przestawianie i ryglowanie położeń krańcowych ruchomych części szyn za pośrednictwem podpór przesuwnych, które zawierają powierzchnie klinowe, a także powierzchnie podparcia, biegnące w zasadzie równolegle do kierunku podłużnego drągów podpierających, umożliwione zostaje to, iż rozwarcie iglic można zredukować do minimum przy stałym zagwarantowaniu najwęższego przejścia. W przypadku zastosowania urządzenia do przestawiania zespołu iglicowego w postaci wykonania, uwidocznionej na fig. 1 i 2, iglica zostaje zaciśnięta pomiędzy podporami przesuwnymi przy udziale drążków łącznikowych każdorazowo przy odpowiednim układzie zderzaków na szynach iglicowych, dzięki czemu niemożliwe jest zwichrowanie lub skręcenie szyn iglicowych, a tym samym zapewnione jest zawsze prawidłowe przyleganie szyn iglicowych w każdym miejscu oraz dokładność przebiegu krawędzi jezdnej.

159 272

FIG. U

FIG. 3

FIG. 2

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 5000 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do przestawiania ruchomych części rozjazdu torowego w obszarze jego rozgałęzienia, zwłaszcza szyn iglicowych, jednoszynowych urządzeń odgałęziających lub ruchomych opornic, w któiym ruchome szyny doprowadza się do stanu przylegania do nieruchomych części rozjazdu, znamienne tym, że ruchome szyny (3,19, 28) są podparte w ich położeniu przylegania przez biegnące w kierunku podłużnym szyn drągi podpierające (4, 14, 15, 24, 33), prowadzone przesuwnie przy podkładach lub podkładkach szynowych w kierunku podłużnym szyn, oraz że drągi podpierające mają postać członu nastawczego do przestawiania oraz zawierają podpory przesuwne (7, 32, 43), które współpracują z podporami przesuwnymi (10, 30, 38) ruchomych szyn (3, 19, 28), w celu przesuwania szyn, przy czym co najmniej jedna ze współpracujących ze sobą powierzchni podpór przesuwnych szyny i/lub droga podpierającego jest utworzona przez powierzchnię klinową (8, 34, 44, 46), która przechodzi w powierzchnię podparcia (9, 35, 45, 47), równoległą w zasadzie do podłużnego kierunku droga podpierającego (4,14,15, 24, 33), która to powierzchnia podparcia współpracuje z podporą przesuwną (10, 30, 38) szyny w jej położeniu przylegania.
2. 2. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1, znamienne tym, że jedna z obu współpracujących ze sobą podpór przesuwnych (30, 38) zawiera krążek (31, 39, 40).
3. 3. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1 lub 2, znamienne tym, że każdy drąg podpierający (4, 14,15, 24) oraz każda szyna (3, 9) zawiera po co najmniej trzy podpory przesuwne (7).
4. 4. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1, znamienne tym, że po obu stronach drąga podpierającego (33) umieszczone są podpory przesuwne (32), których powierzchnie podparcia (35), równoległe w zasadzie do podłużnego kierunku drąga podpierającego, są przesunięte w kierunku podłużnym drąga podpierającego.
5. 5. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1, znamienne tym, że podpory przesuwne (43), połączone z drągiem podpierającym (33), zawierają wygięte, biegnące poprzecznie do osi podłużnej drąga podpierającego listwy (42), których boki (44, 46), zwrócone ku podporze przesuwnej i odwrócone od niej, współpracują z co najmniej jednyym przeciwzderzakiem, zwłaszcza krążkiem (39, 40), podpory przesuwnej (38) szyny (28).
6. 6. Urządzenie przestawcze według zastrz. 4 lub 5, znamienne tym, że podpory przesuwne (32, 43) współpracują z członami sprzęgającymi przyporządkowanych sobie wzajemnie szyn ruchomych.
7. 7. Urządzenie przestawcze wetdług zastrz. 1, znamienne tym, że umieszczone w kierunku podłużnym podpory przesuwne (7,10,30,32,38,43) drągów podpierających (4,14,15,24,33) i/lub ruchomych części szyn (3,19,28) mają różne wysokości i/lub nachylenie powierzchni klinowych (9, 35, 44, 46).
8. 8. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1 lub 7, znamienne tym, że pomiędzy podporami przesuwnymi (7, 10) danego drąga podpierającego (4, 14, 15, 24) i/lub danej szyny (3, 19) umieszczone są zderzaki (27) do podpierania ruchomej szyny (3, 19) w stanie przylegania do nieruchomych części szyn (1,2, 20, 21), które przy przesuwaniu drągów podpierających (4,14,15, 24) w ich kierunku podłużnym przestają współpracować, przy czym zwalnia się droga przesuwu ruchomych szyn (3,19).
9. 9. Urządzenie przestawcze według zastrz. 1, znamienne tym, że drągi podpierające (4,14,15,24, 33) są prowadzone przesuwnie w prowadnicach (5, 48), zwłaszcza kątownikach, połączonych z podkładami lub podkładkami szynowymi i biegnących w kierunku podłużnym szyn.
10. 10. Urządzenie przestawcze według zastrz. 9, znamienne tym, że drągi podpierające (33) są osadzone w prowadnicach (48) ślizgowo i/lub sprężynująco za pośrednictwem krążków (49, 50).

    159 272