PL151169B1 - Crawler chassis for heavy-duty vehicles - Google Patents

Description

	OPIS PATENTOWY	151169
RZECZPOSPOLITA
POLSKA
	Patent dodatkowy
	do patentu nr ------—	CZYTELNIA
	Zgłoszono: 86 10 23 /P. 262004/	0’ trtb Pai*nT0W*· ·
	Pierwszeństwo: 85 10 28 Austria	f · '
		Int. Cl.5 B62D 55/065
URZĄD
PATENTOWY	Zgłoszenie ogłoszono: 87 10 05
RP	Opis patentowy opublikowano: 1990 12 31

Twórca wynalazku? Horst Kolleth

Uprawniony z patentu: Voest-Alpine Aktiengesellschaft, Linz /Austria/

PODWOZIE GĄSIENICOWE DO POJAZDÓW CIĘŻKICH

Przedmiotem wynalazku jest podwozie gęsienicowe do pojazdów ciężkich z mechanizmem obrotowym dla ramion wysięgnika, takiego jak czerparka z kołem czerpakowym albo ładowarka kołowa, z co najmniej czterema gęsienicami, z których co najmniej dwie równoległe gęsienice leżę w większym odstępie od osi wzdłużnej pojazdu niż co najmniej dwie dalsze gęsienice przesunięte względem pierwszych wzdłuż osi pojazdu· Tego rodzaju podwozia gęsienicowe z mechanizmami obrotowymi służę w zasadzie do podtrzymywania dużych ramion wysięgnika, które sę połęczone z ramę podstawową obrotowo względem zasadniczo pionowej osi· Ramiona wysięgnika sę najczęściej wyważone przez ramiona przeciwwagi tak dalece, że siły podporowe pochodzące od podwozia sę przenoszone w zasadzie równolegle do pionowej osi obrotowej ramion wysięgnika i skupione sę w pobliżu tej osi·

Znany jeat szereg konstrukcji podwozi gąsienicowych w których stosowana jest duża liczba gąsienic do wspierania podstawy maszyny roboczej z ciężkimi elementami roboczymi· W tego rodzaju podwoziach gąsienicowych siły podporowe powinny być założone na większej powierzchni, co zapobiega osiadaniu podwozia· Obok podwozi, które posiadają głównie dwie gęsienice umiesz- . czone względem siebie równolegle, znane sę również podwozia z większę ilością gąsienic· W przypadku tylko dwóch gąsienic, kierowanie pojazdem następuje przez hamowanie albo przyspieszanie jednej z dwóch gąsienic względem drugiej· W przypadku podwozi z większę ilościę gęsienic, poszczególne z tych gęsienic mogę być wykonane jako gęsienice sterowane i wówczas sę obracane względem konstrukcji wsporczej, więżącej podwozie gąsienicowe·

W przypadku układu z trzema gąsienicami, dwie z nich sę umieszczone na ogół w tylnym obszarze podwozia równolegle do siebie i równolegle do osi wzdłużnej pojazdu, podczas gdy trzecia gąsienica jest wykonana jako sterowna i jest umieszczona w osi wzdłużnej pojazdu centralnie względem gęsienic niesterowanych· W przypadku tego rodzaju konstrukcji rama podstawowa

151 169

151 169 mechanizmu obrotowego jest podparta w trzech punktach i można powiedzieć, że na konstrukcji nośnej podwozia punkty te wyznaczają teoretyczny trójkąt wsporczy. Oś obrotowa dla obrotowych ramion wysięgnika podpartych na tego rodzaju ramach jest w dotychczasowych konstrukcjach sytuowana w środku ciężkości tego trójkąta wsporczego, a tym samym znajduje się w punkcie przecięcia linii ciężkości trójkąta wsporczego.

Znane jest również z opisu patentowego USA nr 3 451 494 podwozie maszyny roboczej zaopatrzone w dwie gąsienice sterowane hydraulicznie o zmniejszonym rozstawie i w dwie gąsienice niesterowane o zwiększonym rozstawie. Elementami roboczymi tego urządzenia nie są jednak elementy obracające się dookoła pionowej osi, co narzuca inne wymogi odnośnie stateczności całego pojazdu ciężkiego tego rodzaju.

Celem wynalazku było opracowanie podwozia gąsienicowego, które w porównaniu z konwencjonalnymi podwoziami gąsienicowymi o podobnym dopuszczalnym udźwigu charakteryzują się mniejszą długością podwozia gąsienicowego i mniejszą szerokością tego podwozia. Zgodnie z wynalazkiem, cel ten osiągnięto dzięki temu, że oś obrotu mechanizmu obrotowego jest przesunięta względem środka ciężkości teoretycznego trójkąta wsporczego rozpiętego na konstrukcji nośnej gąsienic w kierunku wierzchołka tego trójkąta wsporczego, czyli w kierunku przodu pojazdu.

W wyniku tego, że oś obrotu mechanizmu obrotowego jest przesunięta od środka ciężkości trójkąta wsporczego do gąsienic w kierunku wierzchołka tego trójkąta wsporczego, można zmienić rozkład sił układu względem podparcia tak dalece w porównaniu do konwencjonalnych urządzeń, że każda pojedyńcza gąsienica jest obciążona równomiernie. Równocześnie sterowność pojazdu zostaje znacz nie poprawiona i odstęp między gąsienicami może zostać zmniejszony przy zachowaniu sił podporowych, takich jak w dotychczasowych konstrukcjach.

W rozwiązaniu według wynalazku możliwe jest zastosowanie, w tej części podwozia, gdzi wierzchołek teoretycznego trójkąta wsporczego zlokalizowany jest w osi wzdłużnej pojazdu, dwóch równoległych gąsienic o niewielkim rozstawie, których punkt przyłączenia do podwozia znajduje się na osi wzdłużnej podwozia.

W takim układzie, zawierającym parzystą liczbę gąsienic, przy odsunięciu środka ciężkości mechanizmu obrotowego od teoretycznego środka ciężkości trójkąta wsporczego w kierunk wierzchołka tego trójkąta leżącego na osi wzdłużnej pojazdu, korzystnym jest rozłożenie obciążę nia na pary gąsienic w taki sposób, że 50% sił wsporczych obciąża parę sterowanych gąsienic o małym rozstawie i 50% parę niesterowanych gąsienic o większym rozstawie, przesuniętą wzdłuż osi wzdłużnej pojazdu. Umożliwia to bardziej równomierne obciążenie poszczególnych gąsienic i zmniejsza niebezpieczeństwo wywrócenia się pojazdu.

Wynalazek zostanie bliżej objaśniony w przykładzie wykonania uwidocznionym na rysunku którego figura przedstawia schemat układu gąsienic podwozia z zaznaczeniem teoretycznego trójkąta wsporczego rozpiętego pomiędzy tymi gąsienicami.

Podwozie gąsienicowe 1 zawiera dwie pary gąsienic, a mianowicie zespół tylnych gąsienic 2 i zespół przednich gąsienic 9. Każda z gąsienic 2 położona jest w odległości £ od osi wzdłużnej 3 pojazdu. Punkty mocowania 5 tylnych gąsienic 2 stanowią wierzchołki, a więc niejako punkty zaczepienia myślowego-teoretycznego trójkąta wsporczego 4. Trzeci wierzchołek 8 trójkąta 4 leży na osi wzdłużnej 3 pojazdu i w rzeczywistości odpowiada mu punkt leżący na osi, wokół której może się obracać zespół przednich gąsienic 9, określony miejscem położenia osi sworznia przegubowego podwójnej gąsienicy. Rozstaw sterowanych równoległych do siebie gąsienic 9 jest mniejszy od rozstawu 2 a pomiędzy gąsienicami 2. Poprawia to sterowność zespołów gąsieni cowych. Prosta 6 łącząca punkty mocowania 5 trójkąta wsporczego 4 stanowi podstawę trójkąta 4 a spuszczona na nią z wierzchołka 8 prosta 7 jego wysokość.

Trójkąt wsporczy 4 posiada środek ciężkości 10 przypadający w punkcie przecięcia na jego linii ciężkości. Jedną z tych linii jest wysokość 7 tego trójkąta. Wzdłuż wysokości 7 przesunięta została o odcinek b w kierunku wierzchołka 8 oś obrotu mechanizmu obrotowego, przy czym ta oś obrotu oznaczona jest jako 11.

Przemieszczenie osi obrotu mechanizmu obrotowego nastąpiło zatem wzdłuż osi pojazdu, wzdłuż wysokości 7 myślowego trójkąta wsporczego 4, w kierunku punktu obrotu 8 dających się obracać zespołów gąsienicowych 9, przy czym odcinek b, o jaki nastąpiło przesunięcie został tak wypośrodkowany, że naciski występujące w zespołach gąsienic 2 i 9 są jednakowe. W ten sposób k

151 159 uzyskano to, że w odróżnieniu od konwencjonalnej konstrukcji z obrotowym zamocowaniem gąsienic w układzie trójkątnym, 50% obciążenia przypada na zespół gąsienic 2, a 50% obciążenia przypada na obracający się sterowany zespół gąsienic 9. Przez taki rozkład stabilność pojazdu została tak powiększona, że odstęp 2a pomiędzy zamocowanymi na stałe w tyle pojazdu zespołami gąsienic 2 może być zmniejszony w porównaniu z konstrukcjami konwencjonalnymi, przy czym nie występuje strata w wielkości siły podporowej· Jednocześnie długość c poszczególnych zespołów gąsienicowych w porównaniu z konwencjonalnymi podwoziami gąsienicowymi może zostać skrócona bez powodowania niedopuszczalnego wzrostu obciążenia powierzchniowego poszczególnych zespołów gąsienic 2 i 9.

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Podwozie gąsienicowe do pojazdów ciężkich z mechanizmem obrotowym dla ramion wysięgnika, takiego jak czerparka z kołem czerpakowym lub ładowarka kołowa, z co najmniej czterema gąsienicami, uszeregowanymi w pary gąsienic równoległych, przy czym gąsienice danej pary usytuowane są po przeciwnych stronach osi wzdłużnej pojazdu i co najmniej jedna para ma gąsienice umieszczone w większej odległości od osi wzdłużnej pojazdu, a para wspólnie obracanych gąsienic o mniejszym rozstawie ma wspólny dla obydwu gąsienic punkt przyłączenia do podwozia leżący na osi wzdłużnej pojazdu, gdzie ten punkt i punkty przyłączenia do podwozia gąsienic o szerszym rozstawie wyznaczają teoretyczny trójkąt wsporczy podwozia, znamienne t y m, że pionowa oś obrotu /11/ ramion wysięgnika pojazdu jest przesunięta względem środka ciężkości /10/ trójkąta wsporczego /4/ w kierunku jego wierzchołka /8/ leżącego na osi wzdłużnej pojazdu czyli w kierunku przodu pojazdu.
2. 2. Podwozie gąsienicowe według zastrz.l, znamienne tym, że oś obrotu /11/ ramion wysięgnika pojazdu jest usytuowana w punkcie wyznaczającym rozkład sił wsporczych układu gąsienic, przypadający w 50% na zespół przednich gąsienic /9/ o mniejszym rozstawie i w 50% na zespół równoległych gąsienic /2/ tylnych o większym rozstawie.