NL9000424A

NL9000424A - Overdrachtsysteem voor gedigitaliseerde televisiebeelden.

Info

Publication number: NL9000424A
Application number: NL9000424A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1990-02-22
Filing date: 1990-02-22
Publication date: 1991-09-16
Also published as: US5699476A; DE69109346T2; FI101442B1; FI910791A; EP0443676A1; EP0443676B1; HK61596A; AU7121991A; JP3174586B2; DE69109346D1; JPH04216288A; FI101442B; AU641726B2; FI910791A0; JP2001186477A; CA2036585A1; DK0443676T3; CA2036585C

Description

Overdrachtsysteem voor gedigitaliseerde televisiebeelden.

A. Achtergrond van de uitvinding A(1) Gebied van de uitvinding

De uitvinding heeft in zijn algemeenheid betrekking op een werkwijze voor het overdragen van een reeks beelden van een full motion videoscene in een digitaalformaat via een of ander overdrachtsmedium. Meer in het bijzonder wordt dat overdrachtsmedium daarbij gevormd door een compact-disc-achtige plaat.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een weergeefapparaat waarin de overgedragen beelden worden verwerkt en geschikt worden gemaakt voor weergave op een beeldscherm; alsmede op een optisch leesbare plaat waarop de genoemde beelden zijn opgeslagen.

A(2) Beschrijving van de stand van de techniek

Ruim vijftien jaar geleden kwam de firma Philips op de markt met een optisch leesbare plaat waarop naast audiosignalen analoge videosignalen waren opgetekend. Deze plaat werd video long play (VLP) genoemd en was een aanvulling op de overbekende audio long play (ALP). Tegenover videobanden hebben dergelijkje optisch leesbare platen het voordeel dat hun kwaliteit door herhaald gebruik niet terugloopt. Ten opzichte van videobanden hebben zij echter het nadeel dat zij niet overschrijfbaar zijn.

De afgelopen tien jaar heeft zich een compleet nieuwe trend gevestigd. Namelijk die van de optisch leesbare audioplaten, algemeen bekend onder de naam CD-audio (compact disc audio). Door zijn algemene acceptatie en de steeds sterker wordende roep naar integratie van audio en video-apparatuur is een compact disc video onstaan, waarop naast gedigitaliseerde audiosignalen een analoog videosignaal aanwezig is dat correspondeert met een full motion videoscene met een duur van enige minuten.

Om deze speelduur te verlengen is men overgegaan tot het digitaliseren van het oorspronkelijk analoge videosignaal. Daarbij wordt een full motion videoscene beschouwd als een eindige reeks beelden waarvan er bijvoorbeeld vijftig of zestig per seconde optreden.

Zo'n beeld bestaat uit bijvoorbeeld 288 beeldlijnen, met elk 352 beeldelementen per beeldlijn. Door middel van een of ander verstandig gekozen kodeeralgorithme wordt elk beeld omgezet in een beeld-datablok dat zoveel digitale informatie bevat dat elk beeldelement van het beeld kan worden gereconstrueerd, eventueel met inroeping van de informatie uit andere beeld-datablokken. Het kodeeralgorithme wordt daarbij zodanig gekozen dat opeenvolgende beeld-datablokken een minimum aan redundante informatie bevat. Doordat de lengte van elk beeld-datablok (aantal bits in dat beeld-datablok) daardoor zeer beperkt is, kan een zeer groot aantal van dergelijke beeld-datablokken op zo'n plaat worden aangebracht.

B. Doelstelling en samenvatting van de uitvinding

De uitvinding beoogt een bijdrage te leveren in de bovengenoemde nieuwe ontwikkeling teneinde voor de consumentenmarkt bedoelde weergeefapparatuur voor een zeer breed publiek financieel bereikbaar te maken.

Overeenkomstig de uitvinding worden daartoe de beelden van de reeks onderworpen aan een hiërarchische kodering waarbij de oorspronkelijke reeks beelden wordt beschouwd als een aantal in elkaar vervlochten deelreeksen met in grootte toenemende rangorde en waarbij voor het koderen van een beeld van een deelreeks beelden uit deelreeksen van lagere rangorde in beschouwing worden genomen. Elk beeld wordt op deze wijze omgezet in een beeld-datablok en aan elk zo'n beeld-datablok wordt een etiket toegevoegd dat de rangorde aangeeft van de deelreeks waartoe het corresponderende beeld behoort.

Het weergeefapparaat is nu ingericht om al deze beeld-datablokken te ontvangen maar daarvan slechts diegene te selekteren die voorafbepaalde etiketten hebben. Alleen aldus geselekteerde beeld-datablokken worden in een videoverwerkingsschakeling aan een hiërarchische dekodering onderworpen ter opwekking van signalen die geschikt zijn voor weergave van het beeld op een weergeefscherm (bijvoorbeeld beeldbuis).

De uitvinding zal beslist worden gewaardeerd als het volgende wordt overwogen. De prijs van een videoverwerkingsschakeling neemt exponentieel toe met het aantal operaties (optellingen, aftrekkingen enzovoorts) dat hij per seconde kan uitvoeren. Als nu de snelheid van de beelden in de oorspronkelijke reeks gelijk is aan 50 Hz dan betekent dit dat de videoverwerkingsschakeling in staat moet zijn om elke seconde voor circa 5.106 beeldelementen de drie kleursignalen R, G en B te bepalen uit de overgedragen informatie. Het aantal operaties dat daardoor moet worden uitgevoerd is zodanig hoog dat dat alleen kan worden gerealiseerd met een zeer "krachtige" videoverwerkingsschakeling, die echter zo kostbaar is dat weergeefapparatuur alleen voor een selekte groep consumenten financieel bereikbaar is.

Overeenkomstig de uitvinding kan door de weergeefapparatuur uit de aangeboden beeld-datapakketten een selektie worden gemaakt, waardoor alleen beeld-datapakketten voor verdere verwerking aan de videoverwerkingsschakeling worden toegevoerd die voorafbepaalde etiketten hebben. Dit betekent dat de videoverwerkingsschakeling slechts een deel van alle beschikbare beeld-datapakketten hoeft te verwerken; bijvoorbeeld niet meer dan de helft. Dit gaat weliswaar ten koste van de beeldkwaliteit, maar die blijkt in de praktijk op een voldoende hoog niveau te blijven. Het betekent ook dat de videoverwerkingsschakeling aanmerkelijk minder krachtig hoeft te zijn, wat zeer gunstig is voor zijn prijs en daarmee voor die van het weergeefapparaat.

C. Korte beschrijving van de figuren

Figuur 1 toont schematisch een compact disc achtige plaat met een spoor en de opdeling daarvan in pakketten;

Figuren 2 tot en met 7 tonen enige diagrammen ter toelichting van het hiërarchische koderingsproces;

Figuur 8 een volgorde waarin de beeld-datablokken met verschillende etiketten kunnen worden overgedragen;

Figuur 9 toont schematisch de opbouw van een weergeefapparaat overeenkomstig de uitvinding;

Figuur 10 toont schematisch een andere uitvoering van het hiërarchische koderingsproces.

D. Toelichting op de uitvinding

In figuur 1 is bij A schematisch een deel van het spoor op een compact disc achtige plaat weergegeven. Tussen telkens twee opeenvolgende punten af b, c, d, e enzovoorts bevindt zich een pakket.

De opbouw van zo'n pakket is schematisch aangegeven bij B in figuur 1. Het omvat bijvoorbeeld 2352 bytes en is verdeeld in een pakketkop H dat uit 24 bytes bestaat en een dataveld D dat 2328 bytes omvat.

De pakketkop H is verder opgedeeld in een synchronisatieveld SNC van 12 bytes, een rangnummerveld RF van vier bytes en een serviceveld SF van acht bytes. Het synchronisatieveld SNC markeert het begin van een pakket. Het omvat één byte dat uitsluitend uit M0"-bits bestaat, gevolgd door 10 bytes die uitsluitend uit "1"-bits bestaan en tenslotte weer één byte dat uitsluitend uit "O"-bits bestaat. De bytes in het rangnummerveld RF geven het rangnummer aan van het pakket in het spoor. Het serviceveld SF geeft aan of het pakket een videopakket, een audiopakket, dan wel een computerdatapakket is.

Het dataveld D is opgedeeld in datasleuven DS. Van een audiopakket zijn deze datasleuven zodanig gekozen dat in elk één 16-bits audiowoord van een digitaal audiosignaal kan worden overgebracht. Van een videopakket zijn zij zodanig gekozen dat in elk één 8-bits videowoord van een gedigitaliseerd videosignaal kan worden ondergebracht. Ook voor computerdatapakketten hebben deze datasleuven een lengte van één byte.

Zoals in het voorgaande reeds is vermeld, wordt elk beeld beschouwd als een matrix van 288*352 beeldelementen P(i,k). Hierin is i(= 1, 2, 3, ... 288) het rangnummer van de lijn en k(= 1, 2, ... 352) het rangnummer van het beeldelement op die lijn (kolom). De kleur van zo'n beeldelement wordt volledig bepaald door een bijbehorende helderheidswaarde Y(i,k) en twee kleurverschilwaarden U(i,k) en V(i,k). Zou van elk zo'n beeldelement deze drie waarden met acht bits nauwkeurigheid worden gekodeerd, dan zouden voor één beeld circa 130 videopakketten nodig zijn. Zonder vermindering van beeldkwaliteit kan dit aantal echter worden teruggebracht tot 54 videopakketten; namelijk door slechts van één op de twee beeldlijnen één op de vier kleurverschilsignaalwaarden over te dragen. In dit geval wordt dus een beeld volledig bepaald door een 288*352 helderheidsmatrix Y(i,k), een 144*88 kleurverschilmatrix U(r,s) én een 144*88 kleurverschilmatrix V(r,s), r = 1, 2, ... 144 en s = 1, 2, ... 88.

Vele koderingsmethoden zijn bekend om het aantal bits dat nodig is om een beeld te representeren, en daarmee het aantal videopakketten dat per beeld nodig is, nog verder te verminderen. Bij wijze van voorbeeld zal één zo'n methode hier aan de hand van figuur 2 nader worden toegelicht. In deze figuur 2 is met Sq een reeks opeenvolgende beelden B^, B2, ... B12 aangegeven van een full motion scene. De helderheidsmatrix behorende bij het beeld Bn (n = 1, 2, ...) zal worden aangeduid met Yn(i,k) en de kleurverschilmatrices met respektievelijk Un(r,s) en Vn(r,s). Voor elk beeld Bn wordt nu een voorspellingsbeeld Bn' bepaald, bestaande uit de voorspellingsmatrices Yn'(i,k), ün'(r,s) en Vn'(r,s) en uitgaande daarvan een verschilbeeld DBn bestaande uit de verschilmatrices DYn(i,k), DUn(r,s) en DVn(r,s) door verschilvorming van het beeld Bn en het voorspellingsbeeld Bn' of te wel mathematisch uitgedrukt: DBn = VV wat neerkomt op: DYn(i,k) = Yn(i,k) - Yn'(i,k) DUn(r,k) = ün(r,s) - Un'(r,s) DVn(r,s) = Vn(r,s) - Vn'(r,s)

Het voorspellingsbeeld Bn' wordt verkregen door voor het voorafgaande beeld Bn_1 een stelsel bewegingsvektoren Qn_-jjn te bepalen en de individuele beeldelementen van dit beeld Bn_^ te verschuiven overeenkomstig de bijbehorende bewegingsvektoren.

Omdat het dynamisch bereik van de helderheids- en kleurverschilwaarden van de verschilmatrices aanzienlijk kleiner is dan die van de oorspronkelijke matrices, kunnen deze waarden met aanzienlijk minder bits worden gerepresenteerd; bijvoorbeeld met slechts vier bits in plaats van de oorspronkelijke acht bits. Hoewel voor een nauwkeurige reconstructie van de oorspronkelijke beelden in het weergeefapparaat nu behalve de verschilbeelden DBn ook de berekende stelsels bewegingsvektoren Qn moeten worden overgedragen, heeft deze methode een aanzienlijke bitbesparing tot gevolg. Enerzijds kan daardoor een groter aantal beelden op de plaat worden opgeslagen, anderzijds is de tijd nodig om alle informatie voor een beeld van de plaat te lezen daardoor aanzienlijk verkort.

Bij deze bekende kodeermethode is elk verschilbeeld afhankelijk van het voorafgaande beeld. In het weergeefapparaat zal dan ook elk beeld van de reeks moet worden gereconstrueerd. Dit betekent dat de temporele resolutie van de door het weergeefapparaat weer te geven scenes gelijk is aan de temporele resolutie van de opname. Zoals reeds is opgemerkt betekent dit dat het weergeefapparaat een zeer krachtige videoverwerkingsschakeling moet bevatten.

De temporele resolutie kan worden beïnvloed en daarmee de eisen die aan de videoverwerkingsschakeling moeten worden gesteld door de beelden van de reeks te onderwerpen aan een hiërarchische kodering, zoals die bijvoorbeeld uitvoerig is beschreven in de Europese octrooiaanvrage nr. 0.340.843. Volledigheidshalve zal deze methode aan de hand van figuur 3 aan een voorbeeld nader worden toegelicht. In deze figuur 3 is bij SQ wederom de reeks opeenvolgende beelden B^, B2, ... Bi2 van een full motion scene aangegeven. Deze reeks wordt opgedeeld in een aantal deelreeksen, in dit geval vier, die respektievelijk met S2, S3 en zijn aangegeven.

Deelreeks Si bestaat uit de beelden B^ Bg, Bg, ..., deelreeks S2 bestaat uit de beelden b3' b7' B11' ·"' deelreeks S3 bestaat uit de beelden B2, Bg, Biq, ..., en deelreeks S4 bestaat uit de beelden B4, Bg, B^2, ____De beelden van deelreeks Si worden omgezet in verschilbeelden DB1, DBg, DBg, ... op de wijze zoals hierboven is toegelicht aan de hand van figuur 2. Meer in het bijzonder wordt, zoals in figuur 4 volledigheidshalve is aangegeven, voor elk beeld van deze deelreeks Si een stelsel bewegingsvektoren bepaald. Voor het beeld ΒΊ het stelsel Q^g, voor het beeld Bg het stelsel Q5^gr voor het beeld Bg het stelsel Q9J3 enzovoorts. Met behulp daarvan worden voorspellingsbeelden B-jr, Bg', Bg', ... berekend en door verschilvorming van het oorspronkelijke beeld Bm (m = 1, 5, 9, 13, ...) en het bijbehorende voorspellingsbeeld B^' wordt het verschilbeeld DBm verkregen van een reeks DS1.

Zoals reeds is opgemerkt geeft een vektor van bijvoorbeeld het stelsel Q1 g de richting en de afstand aan waarover een beeldelement of een groep beeldelementen van het beeld Bi moet worden verplaatst om te komen tot de plaats van dat beeldelement of groep beeldelementen in het beeld Bg. Voor de kodering van de beelden in de deelreeksen S2, S3 en S4 wordt eenvoudigheidshalve verondersteld dat een dergelijke verplaatsing lineair is. Dat betekent dan dat genoemde beeldelement van voor het beeld B2 een kwart van de totale verplaatsing heeft ondergaan, voor het beeld B3 de helft en voor het beeld B4 drie kwart. Voor de kodering van de beelden van de deelreeks S2 wordt nu te werk gegaan op de wijze zoals is aangegeven in figuur 5. Uitgaande van het beeld B1 en een stelsel . Λ bewegingsvektoren 2^1,5 elk dezelfde richting hebben als de bewegingsvektoren in het stelsel Q1fg, maar slechts half zo lang zijn, wordt een voorspellingsbeeld B.| 3 bepaald. Uitgaande van het beeld Bg en een stelsel bewegingsvektoren -jQ-j 5 die elk een richting hebben die tegengesteld is aan de richting van de bewegingsvektoren in het stelsel Q-jg en slechts half zo lang, wordt een voorspellingsbeeld Bg3 bepaald. Van beide voorspellingsbeelden B^3 en Bg 3 wordt de gemiddelde waarde genomen door beide voorspellingsbeelden bij elkaar op te tellen en door twee te delen. Het resultaat is het gewenste voorspellingsbeeld B3'. Door verschilvorming met het oorspronkelijke beeld B3 wordt het verschilbeeld DB3 verkregen van een reeks DS2.

Zoals in figuur 6 is weergegeven, wordt op overeenkomstige wijze, uitgaande van de beelden B^ en B3, een voorspellingsbeeld B2' bepaald dat door verschilvorming met B2 tot een verschilbeeld DB2 van een reeks DS3 voert. Tenslotte is in figuur 7 nog aangegeven hoe uitgaande van de beelden B3, B4 en Bg een verschilbeeld DB4 van een reeks DS4 wordt verkregen.

Voor overdracht van de aldus verkregen reeksen deelbeelden wordt de informatie voor elk deelbeeld geserialiseerd, waardoor een beeld-datablok wordt verkregen voor elk deelbeeld. Het beeld-datablok behorende bij het verschilbeeld DBn zal worden aangeduid met DB^. De aldus verkregen beeld-datablokken worden vervolgens overgedragen (dat wil zeggen op de disc geregistreerd) in de volgorde zoals bijvoorbeeld is aangegeven in figuur 8. Meer in het bijzonder wordt eerst een beeld-datablok (bijvoorbeeld DBg) behorende bij een verschilbeeld uit reeks DS1 overgedragen, daarna het beeld-datablok (DB3) van het onmiddellijk daaraan voorafgaande en tot reeks DS2 behorende verschilbeeld, vervolgens het beeld-datablok (DB2) van het onmiddellijk daaraan voorafgaande en tot reeks DS3 behorende verschilbeeld en tenslotte het beeld-datablok (DS|) van het onmiddellijk daaraan voorafgaande en tot reeks DS4 behorende verschilbeeld. Opgemerkt zij dat er bij figuur 8 vanuit is gegaan dat het eerste beeld van de scene is.

Om de beeld-datablokken van de verschilbeelden van reeks DSjl (i = 1, 2, 3, 4) te kunnen onderscheiden van die van de verschilbeelden van reeks DSj (j = 1, 2, 3, 4) en j # i wordt aan elk beeld-datablok een etiket toegevoegd dat de reeks aangeeft waartoe het corresponderende verschilbeeld behoort. In figuur 8 zijn deze etiketten met DS^, DS2, DS3 en DS^ aangegeven.

In figuur 9 is schematisch een uitvoeringsvoorbeeld weergegeven van een weergeefapparaat dat is ingericht om gedigitaliseerde beelden te ontvangen die door middel van een compact disc achtig overdrachtsmedium worden overgedragen in het in figuur 8 als voorbeeld aangegeven formaat. Dit weergeefapparaat is voorzien van een leesinrichting 1 met behulp waarvan op een compact disc achtige plaat 2 aanwezige informatie kan worden gelezen en omgezet in een elektrisch signaal dat aan een demultiplexer 3 wordt toegevoerd. Uitgaande van de informatie in het serviceveld SF van een pakket op de disc, levert deze demultiplexer aan zijn uitgang 3(1) de computer-datapakketten, aan zijn uitgang 3(2) de audiopakketten en aan zijn uitgang 3(3) de videopakketten.

Omdat binnen het kader van de onderhavige uitvinding alleen de verwerking van de videopakketten een rol speelt, zal hier niet nader worden ingegaan op de verwerking van de audio- en computer-datapakketten. De videopakketten worden toegevoerd aan een selekteerschakeling 4 die enerzijds de pakketkoppen van de videopakketten verwijdert, en uit de resterende beeld-datablokken die selekteert die van vooraf bepaalde etiketten zijn voorzien; bijvoorbeeld alleen die beeld-datablokken die van het etiket DS^ zijn voorzien, of zowel die beeld-datablokken die van het etiket DS^ zijn voorzien als die beeld-datablokken die van het etiket DS2 zijn voorzien enzovoorts. De aldus geselekteerde beeld-datablokken worden toegevoerd aan de videoverwerkingsschakeling 5 die voor elk weer te geven beeld een helderheidsmatrix Y(i,k) alsmede de bijbehorende kleurverschilmatrices U(r,s) en V(r,s) levert. In het weergegeven uitvoeringsvoorbeeld wordt de helderheidsmatrix Y(i,k) opgeslagen in een helderheidsgeheugen 6(1), de kleurverschilmatrix ü(r,s) in een U-geheugen 6(2) en de kleurverschilmatrix V(r,s) in een V-geheugen 6(3). Deze geheugens 6(.) worden daartoe op gebruikelijke wijze geadresseerd door adressen ADD van een adresgenerator 7 en door een lees-schrijf enable signaal R/W(.). Zodra dat de logische waarde "1" heeft kan er informatie in het betreffende geheugen geschreven worden; heeft het de logische waarde "0" dan kan de inhoud van het geheugen worden gelezen. De uit een geheugen 6(.) gelezen informatie wordt in een digitaal analoog omzetter 8(.) in een analoog signaal omgezet. Het aldus verkregen analoge helderheidssignaal Y(t) alsmede de beide analoge kleurverschilsignalen U(t) en V(t) worden in een dematriceringsschakeling 9 omgezet in de elementaire kleursignalen R, G en B en aan een beeldbuis 10 toegevoerd.

Het zal duidelijk zijn dat hoe krachtiger de videoverwerkingsschakeling 5 (en dus hoe kostbaarder) hoe meer reeksen verschilbeelden door de selekteerschakeling 4 kan worden geselekteerd (aantal verschillende etiketten) en dus hoe hoger de temporele resolutie.

In figuur 3 is stilzwijgend verondersteld dat de snelheid waarmee de beelden in de oorspronkelijke reeks optreden gelijk is aan 50 Hz. De onderhavige uitvinding biedt echter het hoofd aan het telkens opdoemende probleem dat verband houdt met het verschil tussen de zogenaamde 50 en 60 Hz rasterfrequentielanden. Veronderstel dat de in figuur 10 aangegeven beelden optreden met een frequentie van 60 Hz. Dan kan deze reeks worden opgedeeld in vijf deelreeksen S^r S2, S3, S4, S5. De beelden van de deelreeks S-j worden daarbij op de wijze zoals is aangegeven in figuur 4 omgezet in de reeks DS^ van verschilbeelden (stelsel bewegingsvektoren Q1 g, Qg 1g, ...). De beelden van de deelreeks S2 worden op de wijze zoals is aangegeven in figuur 5 omgezet in de reeks DS2 van verschilbeelden (stelsel bewegingsvektoren |Q1 g, gI ...). De beelden van de deelreeks S3 worden op de wijze zoals is aangegeven in figuur 6 omgezet in de reeks DS3 van verschilbeelden (stelsel bewegingsvektoren Jq1 g, g, Jq-, 6, 5^61111 · · ·) · De beelden van de deelreeks worden op de wijze zoals is aangegeven in figuur 7 omgezet in de reeks DB^ van verschilbeelden (stelsel bewegingsvektoren g, 2 12 * “5^1,6' 5^1,6' ”5®g ...). De beelden van deelreeks s5 tenslotte worden op de wijze zoals is aangegeven in figuur 7 en uitgaande van de beelden in de reeksen S-| en S^, omgezet in een reeks DS5 van verschilbeelden. Een en ander is in figuur 10 schematisch aangegeven. Meer in het bijzonder begint elke pijl bij een beeld met behulp waarvan een voorspellingsbeeld wordt berekend voor het beeld waar de pijlpunt van de betreffende pijl eindigt, een en ander met in achtneming van het juiste stelsel bewegingsvektoren. Door nu van de aldus verkregen reeksen verschilbeelden alleen de verschilbeelden van bijvoorbeeld de reeksen DS^, DS2, DS3 en DS^ te selekteren, en met onderling gelijke tussenposen weer te geven, wordt een beeldseguentie van 50 Hz verkregen. Door nu een weergeefapparaat overeenkomstig figuur 9 te voorzien van een selekteerschakeling 4 en de videobeelden op de disc te ordenen en op te tekenen op de wijze zoals hierboven in figuur 10 is aangegeven, kunnen de discs zowel in de zogenaamde 50 Hz landen als in de zogenaamde 60 Hz landen worden gebruikt en zijn de weergeefapparaten op eenvoudige wijze geschikt te maken voor toepassing in deze verschillende landen.

Opgemerkt zij nog dat er in het voorgaande van uit is gegaan dat de bewegingen in het beeld lineair zijn. Daardoor kan worden volstaan met het berekenen van stelsels "hoofd"-bewegingsvektoren voor de beelden in de deelreeks S^. De bewegingsvektoren van de beelden in de andere deelreeksen kunnen dan worden verkregen door een evenredig deel te nemen van deze hoofd-bewegingsvektoren. Het is echter ook mogelijk om in plaats van het evenredige deel van de hoofd-bewegingsvektoren, voor elk beeld de werkelijke bewegingsvektoren te berekenen.

Claims

1. Werkwijze voor het overdragen van een reeks beelden van een full motion video scene waarbij door middel van een kodeeralgorithme elk beeld wordt omgezet in een beeld-datablok dat zoveel digitale informatie bevat dat elk beeldelement van het beeld kan worden gereconstrueerd, met het kenmerk, dat de beelden van de reeks worden onderworpen aan een hiërarchische kodering waarbij de oorspronkelijke reeks beelden wordt beschouwd als in een aantal in elkaar vervlochten deelreeksen met in grootte toenemende rangorde en waarbij voor het koderen van een beeld van een deelreeks, beelden uit één of meer deelreeksen van lagere rangorde in beschouwing worden genomen; dat aan elk beeld-datablok een etiket wordt toegevoegd dat de rangorde aangeeft van de deelreeks waartoe het corresponderende beeld behoort.

2. Inrichting voor het weergeven van een full motion video scene waarvan de samenstellende beelden elk overeenkomstig de werkwijze van conclusie 1 zijn omgezet in beeld-datablokken, welke inrichting is ingericht voor het ontvangen van de beeld-datablokken, om voor elk beeldelement een met de kleur van dat beeldelement corresponderend kodewoord op te slaan, om de opgeslagen kodewoorden in de volgorde van gewenste weergave te reproduceren, om de gereproduceerde kodewoorden in analoge signalen om te zetten voor weergave op een weergeefscherm, met het kenmerk dat deze inrichting verder is ingericht om van de ontvangen beeld-datablokken diegene te selekteren die vooraf bepaalde etiketten bezitten, de aldus geselekteerde beeld-datablokken te onderwerpen aan een hiërarchische dekodering ter opwekking van de genoemde kodewoorden.

3. Optisch leesbare disc waarop een reeks beelden van een full motion video scene is opgeslagen in de vorm van een reeks beeld-datablokken die zijn verkregen overeenkomstig de werkwijze van conclusie 1.