NL8201262A - Stralingsdetector. - Google Patents

Description

..-1- 22437/ JF/mv f

Korte aanduiding: S.tralingsdetector.

De uitvinding heeft betrekking op een stralingsdetector van het meerkanaalstype.

5 In het bijzonder heeft de onderhavige uitvinding betrekking op een stralingsdetector voor gebruik in een gecomputeriseerde tomografie-inrichting.

Er is een gecomputeriseerde tomografie-inrichting bekend voor het weergeven van een beeld van de dwarsdoorsnede van een voorwerp, zoals een 10 menselijk lichaam, door gebruik te maken van straling, zoals röntgenstralen.

Ten behoeve van de beschrijving van de stand van de techniek zal nu reeds worden verwezen naar de tekening, in het bijzonder naar de fig.

1 tot en met 6 daarvan, waarbij: 15 Fig. 1 en 2 een voorbeeld van een gecomputeriseerde tomografie- inrichting tonen;

Fig. 3 een aanzicht in perspectief van een normale stralingsdetector is;

Fig. 4 een dwarsdoorsnede aanzicht genomen langs de lijn IV-IV in 20 fig. 3 is, waarbij de inwendige electrodes zijn weggelaten;

Fig. 5 een aanzicht in perspectief is, dat gedeeltelijk een groep electrodes van een normale stralingsdetector toont; en

Fig; 6 een dwarsdoorsnede aanzicht genomen langs de lijn VX-VI in fig. 3 is.

25 De inrichting, zoals getoond in de fig. 1 of 2 is opgebouwd uit een röntgenstralenbron 1 voor het uitstralen van een waaiervormige röntgenstralenbundel FX en een röntgenstralendetector 2 met een reeks röntgen-stralen-aftastcellen, die tegenover de röntgenstralenbron 1 is aangebracht.

Een voorwerp P is aangebracht tussen de beide inrichtingen 1 en 2. Fig. 2 toont 30 een geval, waarin een divergentiehoek Θ2 tussen grens-röntgenstralen smaller is dan hoek Θ1 van fig. 1. De bron 1 en de detector 2 draaien rond het voorwerp P langs dezelfde meetkundige omtreksplaats en wel in dezelfde inrichting en met dezelfde hoeksnelheid om daardoor röntgenstralen- pro-jectiegegevens van de dwarsdoorsnede van het voorwerp vanuit elke hoekpo-35 sitie van het voorwerp te verzamelen. De verzamelde gegevens worden omgezet in electrisGhe signalen, die op hun beurt worden geanaliseerd door een computer om absorptie-indices van de röntgenstralen op elke plaats op de dwarsdoorsnede van het voorwerp te bepalen.

8201262 < -2- 22437/JF/mv

Een beeld van de dwarsdoorsnede van het voorwerp wordt gereconstrueerd door het verschaffen van toonwaarden, die overeenkomen met de absorptie aan het weergegeven gedeelte. De aldus opgebouwde inrichting kan voorzien in een helder tomogram voor zachte tot 5 harde organismen.

De röntgenstralendetector 2 heeft een aantal aftastcellen, die elk bestaan uit twee instelelectrodenplaten en een signaalelectrodeplaat, die afwisselend zijn aangebracht en zijn gevuld met ioniseerbaar gas, bijvoor*· beeld xenon, bij een hoge druk. De door het voorwerp P doorgelaten röntgen-Ί0 straal projecteert in elke cel, die een ionenkamer vormt, waar de röntgen-straalenergie wordt gedetecteerd als een ionisatiestroom. De ionisatiestroom van elke röntgenstraalbaan (een baan, die de bron 1 en de aftastcel verbindt) wordt met betrekking tot de tijd geïntegreerd. De geïntegreerde waarde van de stroom wordt ontladen door middel van een ontlaadschakeling met een 15 gegeven tijdconstante. De ontlaadtijd op dat moment wordt gebruikt voor de röntgenstralen tomografie gegevens in elke röntgenstralenbaan. Op deze wijze schrijden, wanneer de dataverzameling op één positie op de meetkundige omtreksplaats is volbracht, die inrichtingen voort naar de volgende positie teneinde een soortgelijke gegevensverzameling te bewerkstelligen.

20 Een voorbeeld van een stralingsdetector van het meerkanaalstype is getoond in de figuren 3 tot en met 6. Een lichaam 3 van de detector heeft een holte 4 voor het onderbrengen van een aantal electroden en een röntgenstralen doorlaatbaar venster 5, waarin de zijwand aan de invalzijde gedeeltelijk dunner is dan de resterende wand, overeenkomend met een divergen-25 tie hoek Θ van de waaiervormige röntgenstralenbundel, teneinde de röntgenstralenenergie de inwendige aftastcellen met een voldoende hoeveelheid te laten bereiken. De holte 4, die de aftastcellen bevat, is bedekt met een bedekking 6 en gevuld met ioniseerbaar gas, bijvoorbeeld xenon bij een hoge druk. Verder zijn in de holte 4 signaalelectrodeplaten 10 voor 30 signaalaftasting en instelelectrodeplaten 11 voor toevoeren van hoogspanning afwisselend aangebracht, zoals getoond in fig. 5. Deze platen 10 en 11 zijn stevig bevestigd aan de boven-en benedeneinden in de correcponderende groeven van steunorganen 12, waardoor gegeven gelijke intervallen of gegeven steken worden gehandhaafd. Êén signaalelectrodeplaat 10 en twee 35 instelelectrodeplaten 11, die aan beide zijden van de eerder genoemde zijn geplaatst, vormen samen een aftastcel. Een aantal aftastcellen zijn ondergebracht in de holte 4 van het lichaam 3, zoals getoond in fig. 6. De instelelectrodeplaten 11 zijn verbonden met een enkele leidingsdraad 14 voor de 8201262 --3- 22437/JF/mv X ^ toevoering van hoogspanning. De signaalelectrodeplaten 10 zijn elk verbonden met een leidingsdraad 13, voor het leiden van signalen van de cellen naar buiten.

In de gecomputeriseerde tomografie inrichting dienen de stralings-5 bron en de stralingsdetector met grote nauwkeurigheid op een gegeven' plaats te worden aangebracht, ten einde een uitstekend beeld van de dwarsdoorsnede van het voorwerp te verkrijgen. In het bijzonder dienen de aftastcellen van de stralingsdetector zodanig te worden ingericht, dat de divergentie-hoek Θ van de waaiervormige straling van de stralingsbron voldoend wordt 10 bedekt. Verder dienen de aftastcellen parallel aan radiale lijnen, die zich uitstrekken van de stralingsbron te worden aangebracht, ten einde de straling effectief te detecteren. In het algemeen zijn aftastcellen zodanig ontworpen en vervaardigd dat de openingen ervan zijn gericht naar de stralingsbron. Daardoor is het acceptabel min of meer het brandpunt van de stralingsbron sa-15 menvallend met het kruispunt van elke cel in de openingsrichting ervan in te stellen. Wanneer er een fout in de positionering van de stralingsbron is, wijkt de openingsrichting van de aftasteel af van de richting van de inkomende straling. Bij gevolg detecteert de inrichting incorrect de energie van de invallende straling waardoor een artifarct als een virtueel beeld 20 in de afbeelding wordt gevormd. Vanwege deze reden is het noodzakelijk een nauwkeurige uitrichting in het optische systeem inclusief de stralingsbron en de detector te verzekeren. Er is echter geen werkwijze om nauwkeurig een hoeveelheid positieafwijking van de stralingsbron van zijn juiste positie te meten. De positionering van de stralingsbron hangt alleen af van de 25 ervaring en opleiding van de bediener. Daardoor is hebpositioneringswerk moeilijk en tijdverslindend.

Overeenkomstig is het een doel van de onderhavige uitvinding kwantitatief een hoeveelheid uitrichtingsafwijking in een optisch systeem van een gecomputeriseerde tomografie-inrichting te meten.

30 Een ander doel van de onderhavige uitvinding is te voorzien in een stralingsdetector met een orgaan voor het kwalitatief meten van een hoeveelheid positieafwijking van de stralingsbron.

Met het oog hierop voorziet de onderhavige uitvinding in een inrichting van de in de aanhef genoemde soort, die het kenmerk heeft, dat deze aan 35 beide einden is voorzien van stralingsbron-positiedetectieorganen met elk ten minste één positieafwijking-aftastcel, die drie tot vijf afwisselend aangebrachte instel- en signaalelectrodeplaten bevat, van welke electrode-platen de midden-electrodeplaat een instelelectrodeplaat met een deklaag ...-4- 22437/JF/mv ί ί op beide oppervlakken is, terwijl de resterende electrodeplaten elk een deklaag op één oppervlak of op beide oppervlakken geen deklaag hebben, welke deklaag is vervaardigd van een materiaal met een kleiner secundaire electronen uitzendend vermogen voor de invallende straling dan dat van het 5 materiaal van de electrodeplaten en dat de electrodeplaten zodanig zijn ingericht, dat de deklaag ligt tegenover het blootliggende oppervlak van de naburige electrodeplaat.

Volgens de onderhavige uitvinding kunnen in de stralingsdetector invalshoeken van straling, die invalt op twee afwijkingsdetectiecellen 10 worden verkregen door gebruik te maken van een verschil tussen de secundaire electronen uitzendende vermogens van de zijden van de electrodeplaten van de afwijkingsdetectiecel.

Overeenkomstig kan een hoeveelheid positie- afwijking van de stra-lingsbron eenvoudig worden verkregen onder gebruikmaking van de invalshoe-15 ken.

De uitvinding zal nu nader worden beschreven aan de hand van voorkeursuitvoeringsvormen en onder verwijzing naar de resterende figuren van de tekening, waarbij:

Fig. 7 een grafische weergave is van het verband tussen de stra-20 lingsenergie en het secundaire electronen uitzendende vermogen van het materiaal van de electrodeplaten en de deklaag;

Fig. 8 een vooraanzicht is, dat de electrodegroep, die de aftastcel volgens de onderhavige uitvinding vormt, toont;

Fig. 9 een schematische weergave is, die het verband toont tussen - 25 de electrodeplaten van de afwijkingsaftastcel van de onderhavige uitvinding en de invallende straling;

Fig. 10 grafisch het verband weergeeft tussen een stralingsinvals-hoek en een signaalstroom;

Fig. 11 een grafiek is, die een invalshoek en de verhouding van 30 signaalstromen, die wordt verkregen van twee signaal electrodeplaten, toont;

Fig. 12 een schematische weergave is van een stralingsdetector-eenheid met afwijkingsdetectiecellen aan beide einden, volgens de onderhavige uitvinding;

Fig. 13 een aanzicht in perspectief is van een ander uitvoerings-35 vorm van een stralingsdetector volgens de onderhavige uitvinding; en

Fig. 14 een dwarsdoorsnede aanzicht genomen langs de lijn XIV-XIV in fig. 13 is.

Wanneer straling, bijvoorbeeld röntgenstralen, metaal treft, zendt 8201262 -5- 22437/JF/rav l * % het metaal secundaire electronen uit. Het secundaire electronen uitzendend vermogen van sommige metalen is getoond in fig. 7. Normaal bereikt de straling, die in een gecomputeriseerde tomografie-inrichting wordt gebruikt, een detector met een energie van rond 70 tot en met 80 KeV. Overeenkomstig 5 is in dit energiebereik, het uitzendende vermogen groter naar mate het atoomgetal van het materiaal groter is, zoals te zien aan de hand van fig, 7. De onderhavige uitvinding meet een afwijkingshoeveelheid in een uitrichting in een optisch systeem door gebruik te maken van het verschil in secundaire electronen uitzendend vermogen tussen deze materialen en heft met succes 10 de afwijking op.

De electrodeplaten, die worden gebruikt voor de afwijkingsaftasteel zijn vervaardigd uit een materiaal met een groot secundair electronen uitzendend vermogen, bijvoorbeeld molybdeen, wolfraam en tantaal, waardoor het mogelijk wordt overspraak te minimaliseren. Een deklaag gevormd pp een 15 gegeven oppervlak van de electrodeplaat wordt vervaardigd uit metaal met een kleiner secundair electronen uitzendend vermogen dan dat van het materiaal van de electrodeplaat, zoals aluminium, nikkel en koper. De deklaag kan op het oppervlak worden gevormd door een depositie-of plateer-proces of door het binden van een metalen blad op het oppervlak van de elec-20 trodeplaat'door een geschikt hechtmiddel. De voorkeursdikte van de deklaag ligt tussen 10 en 50 micrometer. Een praktische inrichting van een positie-detectieorgaan voor het detecteren van de positie van de stralingsbron is getoond in fig. 8. Zoals getoond hebben instelelectrodeplaten B2a en B2fe deklagen C op beide oppervlakken en de resterende instelelectrodeplaten 25 BI en BI . en BI. hebben op geen van de beide oppervlakken een deklaag, a ao o

Deze instelplaten zijn verbonden met een enkele leidingdraad 15 voor toe-voering van hoogspanning. Signaalelectrodeplaten S1a> S2a> S1^ en S2^ hebben deklagen C op slechts één van de oppervlakken ervan. De electrodeplaten zijn zodanig ingericht, dat de deklaag niet tegenover elkaar liggen, 30 dat wil zeggen de deklaag C van één electrodeplaat ligt tegenover het blootliggende oppervlak 1 zonder deklaag van de naburige electrodeplaat. De vijf electrodeplaten B1 , S1 , B2 , S2 en B1 . vormen één afwijkingsaftastcel.

3. & 3. 3. 3D

De resterende vijf electrodeplaten Β1^> S1^, B2^, S2^ eb B1^ vormen een andere afwijkingsaftasteel. De electrodeplaten S1 en S1. , die op de over-35 eenkomstige posities van de twee afwijkingsaftastcellen liggen, zijn te za-men verbonden door een enkele leidingdraad 16 voor het uitleiden van een signaal. De signaalelectrodeplaten S2a en S2b zijn te zamen verbonden met een andere leidingdraad 17 met het zelfde doel. In de voorkeursuitvoerings- 8201262 -6- 22437/JF/mv Ψ vorm is de electrodeplaat vervaardigd uit molybdeen en is bedekt met koper. De electrodeplaten zijn bevestigd aan de steunplaten 18 op vaste intervallen. De twee afwijkingsaftastcellen jdie in de uitvoeringsvorm worden toegepast, kunnen natuurlijk worden vervangen door een enkele.

5 Een systeem voor het verkrijgen van een hoeveelheid positieafwij- king van de stralingsbron in een enkele afwijkingsaftasteel die vijf electrodeplaten, zoals getoond in fig. 9 bevat zal worden beschreven. De opbouw van de aftastcel is hetzelfde als die in fig. 8. Fig. 9 toont een situatie waarbij de röntgenstralenbron afwijkt van zijn vooraf bepaalde 10 positie en bij gevolg projecteert de röntgenstraal XR schuin in de aftastcel onder een invalshoek c* (gedefinieerd tussen elke electrodeplaat en de invallende röntgenstraal). Na ontvangst van de röntgenstraal zendt elke electrodeplaat of zijn deklaag secundaire eleetronen uit in overeenstemming met zijn uitzendend vermogen. De stroom I' (°0 die door de se-15 cundaire eleetronen wordt veroorzaakt, te zamen met de ionisatiestroom 1° (Oi) resulterend uit het ioniserend van het vulgas, wordt gedetecteerd door de electrodeplaat. Specifieker bevat de uitgangsstroom 1^, gemeten aan de signaalelectrodeplaat SI de ionisatiestroom 1° () van- CL t

wege de ionisatie van het gas dat de ruimte vult tussen de instelelectro-20 deplaten B1a en Bl^ en de stroom lij (0<) van de secundaire electronen, opgewekt wanneer de röntgenstraal invalt op de instelelectrodeplaat BI

cl en signaalelectrodeplaat S1 . De uitgangsstroom I?, gemeten door de sig- naalelectrodeplaat S2 , bevat de ionisatiestroom I_ COi), vanwege de io- 3. ^ nisatie van het gas, dat de ruimte vult tussen de instelelectrodeplaten 25 B2 en B1 , en de stroom I’ C^O, veroorzaakt door de secundaire electro- 3. 3.D 2 nen, opgewekt wanneer de röntgenstraal de deklaag C van elk van de instelelectrodeplaten B2 en de signaalelectrodeplaat S2 treft.

a a

De stromen 1° ($0 en 1° (^) zijn elk afhankelijk van het effec tieve volume tussen de electrodeplaten. De effectieve volumes zijn in 30 essentie gelijk aan elkaar. Aangezien het gasvolume, geïoniseerd in evenredigheid met de toeneming van de invalshoek c< van de röntgenstraal, afneemt, nemen eveneens de stromen 1° (Pf) en Ig (&$ af en der halve zijn de hoeveelheden van hun afneming gelijk aan elkaar. Overeenkomstig geldt het volgende verband: 35 ï° (Or) = 1° (Or).

t I

De stromen I (0<) en 1^ ΡΌ zijn gerelateerd door 8201262 .»7- 22437/JF/mv * % I (CX)^I2 (Ot) , aangefcien er een verschil bestaat tussen de uitzenden de vermogens van de electrodeplaat en de deklaag. Verder is een hoeveelheid secundaire electronen evenredig aan een hoeveelheid röntgenstraling dat het blootgestelde oppervlak van de electrodeplaat of deklaag treft.

5 Derhalve neemt de stroom 1^ (C*) en I2 C*) toe bij een afneming van de invalshoek Q(hetgeen wiskundig wordt uitgedrukt door: i’ (<*)<£ CX , I2 (C*)<t£ CX·

Wanneer θ(= 0 worden geen secundaire electronen uitgezonden, en 10 derhalve 1^ (0) = (0) = 0. Daardoor is 1^ = I2 = 1° (0) = I® (0).

Een verband tussen de stromen 1^ en I2 en de invalshoek CX van de röntgenstraling is getoond in fig. 10.

De verhouding R = van de uitgangsstromen 1^ en I2, verkregen uit de grafiek in Fig.. 10 is uitgezet tegen de invalshoek^, zoals getoond ^ in fig. 11, waardoor daartussen een referentiekurve wordt gevormd. Wanneer derhalve de referentiekurve van een specifiek positiedetectie-orgaan is uitgevoerd, zoals getoond in fig, 11, kan de invalshoek0<van de röntgenstraling worden verkregen door het meten van de verhouding R tussen de uitgangsstromen wanneer het positiedetectie-orgaan is ingericht in de rontgenstralendetector wanneer het opnieuw is vervaardigd of voordat deze wordt gebruikt. In het bijzonder worden electrodegroepen, die positiedetectie· -organen en vormen geïnstalleerd aan beide einden van de röntgenstralendetector 20, zoals getoond in fig, 12. De electrodegroep tussen de organen en M2 is voor het verzamelen van de röntgenstralen-^ gegevens, geabsorbeerd door het voorwerp. Het is mogelijk een hoeveelheid afwijking (als een coördinaatwaarde) van een bepaalde positie van de röntgenstralenbron 21 te verkrijgen door gebruik te maken van een invalshoek verkregen door het positiedetectie -orgaan aan de linker zijde en de invalshoek & door het positiedetectie-orgaan en twee aan de rechter zijde. Derhalve wordt de afgeweken positie van de stralingsbron 21 eenvoudig gecompenseerd om deze te corrigeren op de basis van de afwijkingshoeveelheid.

In de bovenstaande uitvoeringsvorm is de aftastcel samengesteld uit vijf electrodeplaten, getoond in fig, 9· Zoals duidelijk aan de hand van de voorgaande beschrijving, kan de afwijkingshoeveelheid van de invals-^ hoek van de röntgenstralen worden verkregen wanneer de stroom, veroorzaakt door secundaire electronen, uitgezonden door de electrodeplaat zelf en de deklaag kan worden gemeten door afzonderlijke signaalelectroden. Derhalve kan de aftastcel worden gevormd door minimaal drie electrodeplaten, dat wil 8201262 > ΐ -8- 22437/JF/mv de instelelectrodeplaat B2& met deklagen aan beide oppervlakken en twee signaalelectrodeplaten S1 en S2 naburig aan de beide zijden van de eerst-genoemde aangebracht en met de deklaag aan slechts één van de oppervlakken ervan. In dit geval is de hoeveelheid uitgangsstroom van de detectiecel 5 de helft van de cel getoond in fig. 9. Alternatief kan de aftastcel worden gevormd onder gebruikmaking van instelelectrodeplaten, bijvoorbeeld Β1^, aangebracht buiten één van de signaalelectroden, bijvoorbeeld SI, naast

<A

drie electrodeplaten B2 , S1 en S2 . Bij deze modificatie is de uitgangs- cl 3 3 stroom van de signaalelectrodeplaat S2 de helft van die van de signaal-10 electrodeplaat S1 . Overeenkomstig dient de uitgangsstroom van de eerst 3.

genoemde te worden gecorrigeerd om verdubbeld te worden.

In een in de figuren 13 en 14 getoonde uitvoeringsvorm zijn de po-* » sitiedetectie- Organen en Mg afzonderlijk vervaardigd en bevestigd aan de invallende oppervlakszijde van beide einden van de röntgenstralendetec-15 tor. De detector is voorzien van een gebruikelijke electrodegroep 25 voor het verzamelen van stralingsabsorptiegegevens van het voorwerp dat is ondergebracht in de holte 25 van het lichaam 23 en is gevuld met gas onder hoge druk met behulp van een rib 26. Deze uitvoeringsvorm maakt het mogelijk dat de positiedetectie-^organen indien noodzakelijk worden geschei-20 den van de detector.

Zoals hierboven beschreven kan de afwijking van de stralingsbron van de gecomputeriseerde tomografie-inrichting kwalitatief worden verkregen onder gebruik making van de stralingsdetector van de onderhavige uitvinding. Deze eigenschap maakt een correct positioneren van de stralingsbron 25 mogelijk en voorziet in een uitstekende afbeelding van de dwarsdoorsnede van het voorwerp.

A

.820 1 2 62 / J

Claims (10)

1. Stralingsdetector van het meerkanaalstype, met het kenmerk, dat deze aan beide einden is voorzien van stralingsbron-positiedetectieorganen 5 met elk ten minste één positieafwijking-aftasteel, die drie tot vijf afwisselend aangebrachte instel- en signaalelectrodeplaten bevat, van welke e-lectrodeplaten de midden-electrodeplaat een instelelectrodeplaat met een deklaag op beide oppervlakken is, terwijl de resterende electrodeplaten elk een deklaag op één oppervlak of op beide oppervlakken geen deklaag 10 hebben, welke deklaag is vervaardigd van een materiaal met een kleiner secundaire electronen uitzendend vermogen voor de invallende straling dan dat van het materiaal van de electrodeplaten en dat de electrodeplaten zodanig zijn ingericht, dat de deklaag ligt tegenover het blootliggende oppervlak van de naburige electrodeplaat.

2. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de afwijking-aftastcel drie electrodenplaten bevat, waarbij de midden- instelelectrodeplaat deklagen op beide zijden heeft en twee naburige signaalelectrodeplaten elk een deklaag hebben op slechts één oppervlak, dat verder af ligt van de midden- electrodeplaat.

3. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de afwijking- aftastcel vier electrodeplaten bevat, waarbij een centraal aangebrachte instelelectrodeplaat deklagen op beide oppervlakken heeft, aan beide zijden van de instelelectrodeplaat aangebrachte signaalelectrodeplaten elk een deklaag hebben op één zijoppervlak, dat verder af'ligt van de 25 instelelectrodeplaat en een andere instelelectrodeplaat zonder deklaag is aangebracht buiten elk van de signaalelectrodeplaten.

4* Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de afwijking- aftastcel vijf electrodeplaten bevat, waarbij een centraal aangebrachte instelelectrodeplaat deklagen op beide zijoppervlakken heefp 30 twee aan beide zijden van de instelelectrodeplaat aangebrachte signaalelectrodeplaten elk een deklaag hebben op het oppervlak, dat verder af ligt van de instelelectrodeplaat en een ander tweetal instelelectrodeplaten die buiten de signaalelectrodeplaten zijn aangebracht geen deklaag hebben.

5. Stralingsdetector volgens conclusie 1 of 4, met het kenmerk, 35 dat de afwijking- aftastcellen van twee of meer in een keten zijn gekoppeld, l waarbij de naburige afwijkingscellen een instelplaat zonder deklaag delen,

6. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het A materiaal van de electrodeplaat molybdeen, wolfraam of tantaal is. \ 8201262 Ir Λ .— 10- 22437/JF/mv

7. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het materiaal van de deklaag aluminium, nikkel of koper is.

8. Stralingsdetector volgens conclusie 1 of 7, met het kenmerk, dat de dikte van de deklaag loopt van 10 tot en met 50 micrometer.

9. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de stralingsbron- positiedetectieorganen in een lichaam van de stralingsdetector zijn ingericht,

10. Stralingsdetector volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de stralingsbron-positiedetectieorganen zijn gemonteerd aan de stralingsinval-10 zijde van een lichaam van de stralingsdetector. Eindhoven, maart 1982 8201262