NL7907608A - Vinylchlorideharssamenstelling. - Google Patents

Description

4 te t

Vinylchlorideharssamenstelling.

De uitvinding heeft betrekking op een vinylchlorideharssamenstelling, die verbeterde verwerkbaarheid bezit en uitstekende mechanische eigenschappen. Meer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op een vinylchlorideharssamenstelling, 5 die een polymeer verwerkingshulpmiddel bevat, bestaande uit een alkylmethacrylaatcopolymeer en een copolymeer die als zijn essentiële bestanddelen een alkylmethacrylaat, een aromatisch vinylmono-meer en dialkeen bevat.

Hoewel vinylchloridepolymeren wijd verbreid 10 gebruikt worden vanwege hun uitstekende fysische en chemische eigenschappen, blijven er verschillende nadelige problemen bij hun verwerking over, zoals een nauw verwerkingstemperatuurtraject, waarbij vormen al of niet in een vorm kan worden uitgevoerd, vanwege slechts een klein verschil tussen de verwerkingstemperaturen en de 15 thermische ontledingstemperatuur van het polymeer, en ook een lage gelatineringssnelheid. Het is ook bekend dat dergelijke nadelen enigszins kunnen worden geelimineerd door toevoeging van een weekmaker. Toevoeging van een weekmaker geeft echter niet slechts alleen aanleiding tot andere problemen zoals verdamping of migratie van de weekmaker, 20 maar verslechtert ook de mechanische eigenschappen van gevormde polymeerprodukten.

Om een verbeterde verwerkbaarheid te verkrijgen, zodat de gevormde produkten van het polymeer een glad oppervlak zullen hebben, de gelatineringssnelheid zal worden verhoogd, en diep-25 trekken met succes zal worden uitgevoerd, zijn er anderzijds enkele pogingen gedaan om aan een vinylchloridepolymeer als polymeerver-werkingshulpmiddel een copolymeer toe te voegen, die ermee verenigbaar is, zoals een copolymeer van styreen en acrylonitril, welk copolymeer overwegend bestaat uit methylmethacrylaat en styreen, 30 of een copolymeer dat overwegend bestaat uit methylmethacrylaat en een alkylacrylaat.

790 76 08 4 2

Al deze tot nog toe bekende methodes ter verbete- ...... ring van de verwerkbaarheid van vinylchloridepolymeren hebben echter ernstige nadelen als volgt.

Een copolymeer dat overwegend bestaat uit styreen 5 en acrylonitril schaadtde thermische stabiliteit van het polymeer, en verbetert de verwerkbaarheid ervan niet aanzienlijk, zoals de gelatineringssnelhei?i§ieptrekeigenschappen.

In vergelijking met het copolymeer van dit type, versnellen copolymeren, die overwegend bestaan uit methylmethacry-10 laat en styreen en copolymeren die overwegend bestaan uit methyl- methacrylaat en een alkylacrylaat de gelatineringsnelheid effectief en vergroten ook de rek bij breuk bij een hoge temperatuur, waardoor voldoende dieptetrekeigenschappen kunnen worden verkregen en de aanpassing voor de fabricage, bijvoorbeeld de vacuumvorming, opmerke-15 lijk wordt verbeterd.

Deze copolymeren verlagen echter anderzijds de mechanische sterkte van een harssamenstelling. In het bijzonder heeft een samenstelling, verkregen door toevoeging van een polymeer- . verwerkingshulpmiddel zoals bovenibeschreven aan een samenstelling, t 20 bestaande uit een vinylchloridepolymeer en een stootsterkte-modifica-tiemiddel, zoals een acrylonitril/butadieen/styreencopolymeer of methylmethacrylaat/butadieen/styreencopolymeer een opmerkelijke verlaagde stootsterkte.

• Als resultaat van uitvoerige onderzoekingen van 25 aanvrager naar het verband tussen de verwerkbaarheid en mechanische eigenschappen, in het bijzonder de stootsterkte van een vinylchloridepolymeer, werd gevonden dat een polymeer verwerkingshulpmiddel, bestaande uit een nat mengsel van een copolymeer, overwegend bestaande uit een alkylmethacrylaat en een copolymeer overwegend 30 bestaande uit een alkylmethacrylaat, een aromatisch vinylmonomeer en dialkeen uitstekende verwerkbaarheid kan verlenen aan het vinylchloridepolymeer zonder de mechanische eigenschappen ervan ongunstig te beinvloeden. Qp basis van deze vondst werd de uitvinding gedaan.

De vinylchlorideharssamenstelling volgens de 35 uitvinding, die verbeterde verwerkbaarheid en uitstekende mechanische 790 7 6 08 > 3 eigenschappen bezit, bestaat uit (1) 100 delen van een vinylchloride-polymeer en (2) 0,1-30 delen van een polymeer verwerkingshulpmiddel, bestaande uit (A) 40-90 delen van een copolymeer bestaande uit 80-100 % van een alkylmethacrylaat en 0-20% van een monomeer dat ermee 5 te copolymeriseren is, en (B) 60-10 delen van copolymeer bestaande uit 20-79% van een alkylmethacrylaat, 20-79% van een aromatisch vinylmonomeer, 1-49% dialkeen en 0-20% van een monomeer, dat ermee te copolymeriseren is, welke copolymeren (A) en (B) nat met elkaar gemengd zijn om te voorzien in 100 delen van het polymeer verwerkings-10 hulpmiddel, waarbij alle hoeveelheden in delen en percentages, zoals hierboven en elders uiteengezet, zijn naar het gewicht.

De uitvinding zal. nu worden geïllustreerd aan de hand van bijgaande figuren 1, 2 en 3, welke microfoto's zijn met een vergroting van 40 X die elk het oppervlak tonen van een gevormd 15 produkt (filament van vinylchloridehars) dat gebruikt wordt voor de waardering van de oppervlakte-gladheid van een produkt gevormd uit de samenstelling volgens de uitvinding.

Het polymeer-verwerkingshulpmiddel volgens de uitvinding bestaat uit een nat mengsel van een alkylmethacrylaat 20 copolymeer (A) en een copolymeer bestaande uit alkylmethacrylaat, een aromatisch vinylmonomeer en dialkeen. Onder de term "nat mengsel" wordt zowel een polymeermengsel verstaan verkregen door mengen van copolymeren (A) en (B) in latexvorm als een copolymeer verkregen door toevoegen en polymeriseren van de compónentmonomeren van elk van 25 de copolymeren in aanwezigheid van het andere copolymeer, In het laatste geval kan men de component monomeren van het copolymeer (B) toevoegen aan en polymeriseren met het copolymeer (A) of omgekeerd. Van deze mengmethodes, waaronder de latexmenging, is een bijzonder bevoorkeurde methode die waarbij men de componentmonomeren van het 30 copolymeer (B) toevoegt aan het copolymeer (A) en het geheel onderwerpt aan polymerisatie. Deze methode voorkomt, in vergelijking met de andere methodes, effectief het optreden van ongegeleerde deeltjes, en ze verzekert verder verbeterde oppervlakte gladheid en doorzichtigheid. Een polymeermengsel verkregen volgens de werkwijze anders dan 35 de bovenbeschreven natte menging, bijvoorbeeld een polymeer verkregen 790 7 6 08 4 «V.

♦ \ t l door mengen van de copolymeren (A) en (B) in poedervorm, zal leiden tot lagere verwerkbaarheid en doorzichtigheid van de verkregen samenstelling.

Onder de termen "toevoeging en polymerisatie" of 5 "polymerisatie van monomeren in aanwezigheid van een copolymeer" worden hier gebruikt in een wijdere zin dan "entpolymerisatie" en alle monomeren die men toevoert aan de tweede trapspolymerisatie, welke wordt uitgevoerd na de eerste trapspolymerisatie, behoeven niet noodzakelijkerwijze geent te zijn op het copolymeer verkregen 10 bij de eerste trap, maar delen van het polymeer kunnen gepolymeriseerd zijn in ongeente toestand tot een polymeermengsel.

Op 40-90 delen van het copolymeer (A) worden volgens de uitvinding 60-10 delen van het copolymeer (B) gebruikt.

Een kleinere hoeveelheid van het copolymeer (A) leidt tot een 15 slecht gedrag van het polymeer verwerkingshulpmiddel, terwijl het gebruik van dit copolymeer in grotere hoeveelheid ongewenst is vange wege het optreden van vele niet 'geleerde deeltjes.

Het copolymeer (A) bestaat uit 80-100%, bij voorkeur 90-100% van een alkylmethacrylaat en 0-20%, bij voorkeur 0-10% 20 van een of meer monomeren, die er mee te copolymeriseren zijn.

Als alkylmethacrylaat gebruikt men er een met 1-8, bij voorkeur 1-4 koolstofatomen in de alkylgroep en methylmetha-crylaat wordt bijzonder bevoorkeurd.

De toevoeging van een kleinere hoeveelheid van 25 het alkylmethacrylaat aan het copolymeer (A) is ongewenst omdat het effect van het verbeteren van de verwerkbaarheid van de harssamenstelling slecht wordt.

Voorbeelden van monomeren, die te copolymeriseren zijn met het alkylmethacrylaat zijn alkylacrylaten, zoals methyl-30 acylaat, ethylacrylaat, n-butylacrylaat en 2-ethylhexylacrylaat; aromatische vinylverbindingen zoals styreen, α-methylstyreen en chloorstyreen? onverzadigde nitrilen zoals acrylonitril, en methacrylonitril? vinylethers zoals methylvinylether, en ethylvinyl-ether; vinylketonen zoals methylvinylketon, en ethylvinylketon; en 35 vinylesters zoals vinylacetaat, 790 76 08 5

Het copolymeer (B) bestaat uit 20-79%, bij voorkeur 30-69% van een alkylmethacrylaat? 20-79%, bijvoorkeur 30-69% van een aromatisch vinylmonomeer; 1-49%, bij voorkeur 1-30% dialkeen; en 0-20% van een of meer monomeren, die ermee te copolymeriseren 5 zijn.

Wanneer de hoeveelheid van een alkylmethacrylaat kleiner is of die van een aromatisch vinylmonomeer groter is dan de bovenaangegeven hoeveelheden, zal het gedrag van het verkregen mono-meer verwerkingshulpmiddel slecht zijn. Anderzijds zal in geval 10 een alkylmethacrylaat gebruikt wordt in grotere hoeveelheid of een aromatisch vinylmonomeer in kleinere hoeveelheid het polymeer-verwerkings-hulpmiddel niet uniform worden gedispergeerd in een vinylchloride-polymeer onder gewone verwerkingsomstandigheden, en er zullen talrijke niet-gegsLeerde deeltjes achterblijven.

15 Men voegt dialkeen toe in een hoeveelheid van 1-49% van het copolymeer (B). Minder dan 1% van het dialkeen verslechtert de mechanische eigenschappen, in het bijzonder de stootsterkte van de harssamenstelling, terwijl het dialkeen in overmaat boven de bovengenoemde hoeveelheid het copolymeer (A) omzet in een rubber, 20 hetgeen leidt tot slechte thermische stabiliteit van de samenstelling.

Om een transparante samenstelling te verkrijgen moet een vinylchloridepolymeer een brekingsindex hebben, die dicht ligt bij die van een eraan toe te voegen polymeerverwerkingshulpmid-del. .

25 Met het oog op dit vereiste, verdient het de voorkeur dat het copolymeer B) bestaat uit 30-69% van een alkylmethacrylaat, 30-69% van een aromatisch vinylmonomeer en 1-30% dialkeen.

Alle hierin gespecificeerde verhoudingen slaan op de verhoudingen tussen de gehaltes aan de respectievelijke componenten 30 van de samenstelling, polymeerverwerkingshulpmiddel of copolymeer.

Daar de polymerisatiegrens van elk polymeer gewoonlijk 95% of hoger is, ook in de hierna te geven voorbeelden, kunnen de bovengenoemde hoeveelheden echter beschouwd worden als nagenoeg identiek met die tussen detoegpvoerde monomeren.

35 Voor een alkylmethacrylaat, wat een van de componenten 790 7 6 08 ft 6 van het copolymeer (B) is, gebruikt men een alkylmethacrylaat met 1-8, bij voorkeur 1-4 koolstofatomen in de alkylgroep, en methyl-methacrylaat is erg gunstig.

Voor een aromatisch, vinylmonomeer, gebruikt men 5 styreen, a-methylstyreen of chloorstyreen, en styreen is bijzonder geschikt.

Als dialkeen gebruikt men butadieen, isopreen, of chloropreen.

Voorbeelden van monomeren, die te copolymeriseren 10 zijn met het alky lmethacry laat, aromatisch vinylmonomeer en dialkeen, zijn alkylacrylaten, zoals methylacrylaat, ethylacrylaat, n-butyl-acrylaat en 2-ethylhexylacrylaat; onverzadigde nitrilen zoals acrylonitril, en methacrylonitril; vinylethers zoals methylvinyl-ether, en ethylvinylether; vinylketoneh zoals methylvinylketon, 15 en ethylvinylketon; vinylesters zoals vinylacetaat; en polyfunctionele monomeren zoals divinylbenzeen, en ethyleenglycoldimethacrylaat.

Een of meer van deze monomeren kunnen gebruikt worden in een hoeveel heid van 0-20%.

Om het polymeerverwerkingshulpmiddel volgens , 20 de uitvinding te verkrijgen, bereidt men elk van de copolymeren (A) en (B) bij voorkeur door emulsiepolymerisatie, waarbij een bekende emulgator en een in water oplosbare, in olie oplosbare of redox-polymerisatie-initiator kan worden gebruikt.

De polymerisatiegraad kan vrijelijk worden 25 geregeld door conventionele combinaties van polymerisatietemperaturen en ketonoverdrachtmiddelen. Het verdient de voorkeur dat de polymeri-satiegraad van het polymeerverwerkingshulpmiddel zodanig is, dat de gereduceerde viscositeit ervan tenminste 0,1 dl/g, bij voorkeur 0,5 dl/g is,gemeten bij 20 °C met een oplossing van 0,4 g van het 3 30 polymeerverwerkingshulpmiddel in 100 cm chloroform.

De met het polymeerverwerkingshulpmiddel te mengen vinylchloridepolymeren volgens de uitvinding omvatten: polyvinylchloride; een copolymeer van tenminste 80% vinylchloride en een of meer monomeren die ermee te copolymeriseren zijn, zoals vinylideen-35 chloride, vinylacetaat, acrylzuurester, acrylonitril, etheen en 790 76 08 » 7 'm propeen; derivaten van het polyvinylchloride en het copolymeer; zoals harsen verkregen door verdere chlorering van de bovengenoemde polymeren? of een mengsel van twee of meer polymeren gekozen uit de bovengenoemde groepen.

5 Het polymeerverwerkingshulpmiddel volgens de uitvinding wordt toegevoegd in een hoeveelheid van 0,1-30 delen, bij voorkeur 0,5-15 delen per 100 delen van een vinylchloride-polymeer. Wanneer dit hulpmiddel wordt toegevoegd in kleinere hoeveelheid, wordt het effect van het verbeteren van de verwerk-10 baarheid van het polymeer slechter, terwijl grotere hoeveelheden van dit hulpmiddel de oorspronkelijke eigenschappen van het vinylchloridepolymeer verslechteren.

Desgewenst kan de harssamenstelling volgens de uitvinding naast het bovengenoemde vinylchloridepolymeer en 15 polymeerverwerkingshulpmiddel nog eventuele toevoegsels bevatten zoals stabilisatoren, antioxydantia, ultra-violet-absorptiemiddelen, smeermiddelen, stootsterkte modificatoren, weekmakers, kleurings-middelen, vulstoffen en opblaasmiddelen in conventionele hoeveelheden.

20 Het polymeerverwerkingshulpmiddel volgens de uitvinding is bijzonder effectief indien gebruikt in combinatie met een conventionele stootsterkte modificator voor vinylchloride-polymeren, zoals een acrylonitril/butadieen/styreencopolymeer en een methylacrylaat/butadieen/styreencopolymeer en kan de 25 verwerkingbaarheid van de verkregen harssamenstelling verbeteren zonder aanzienlijke verlaging van de stootsterkte ervan in vergelijking met bekende polymeerverwerkingshulpmiddélen.

Men gebruikt de stootsterkte modificator bij voorkeur in een hoeveelheid van 1-30 delen per 100 delen van een 3 0 vinylchloridepolymeer.

Om de aard en het nut van de uitvinding beter aan te geven zullen de volgende specifieke voorbeelden worden gegeven van het uitvoeren van voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding, waarbij duidelijk zal zijn dat deze voorbeelden slechts 35 als illustratie zijn bedoeld en op generlei wijze het kader van de 790 7 6 08 Λ 8 uitvinding beperken.

Voorbeeld I

Men doet 300 délen gedestilleerd water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, dat opgelost is in water, 0,03 5 deel kaliumpersulfaat, 0,0075 deel natriumhydrogeensulfiet, 75 delen methylmethacrylaat en 0,075 deel n-dodecylmercaptan in een reactor, die voorzien is van een roerder. De atmosfeer binnen de reactor wordt lcL3.tl gespuit met stikstof en daarna/men de temperatuur in de reactor stijgen tot 50 °C onder roeren. Men onderwerpt het verkregen mengsel 10 aan een reactie bij deze temperatuur gedurende 6 uur. Daarna voegt ' men 0,01 deel kaliumpersulfaat, 0,0025 deel natriumhydrogeensulfiet, 9,0 delen methylmethacrylaat, 11,5 delen styreen, 4,5 delen butadieen en 0,25 deel n-dodecylmercaptan toe en onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij 50 °C gedurende 15 uur. Na afkoeling 15 van het reactiemengsel onderwerpt men de verkregen latex aan precipitatie met aluminiumsulfaat, en neutraliseert vervolgens, filtreert af, wast met water en droogt, waarna men een polymeer (polymeerverwerkingshulpmiddel nr, 1) verkrijgt. De omzetting is 99,0%. Dit polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 1 blijkt een gereduceer-20 de viscositeit te hébben van 3,27 dl/g gemeten bij 20 °C met een 3 oplossing van 0,4 g ervan in 100 cm chloroform,

Men mengt 5-15 delen van dit polymeer met 87 delen polyvinylchloride (gemiddelde pölymerisatiegraad 700), 13 delen van een stootsterktemodificator (methylmethacrylaat/butadieen/styreen-25 copolymeer: BTA/III vervaardigd door Kureha Kagaku Kogyo, K.K.

Japan), 2,0 delen van een dioctyltinmercaptoverbinding, 0,8 deel stearylalkohol en 0,2 deel gedeeltelijk verzeept butyleenglycol montanaat. De verkregen samenstelling wordt beproefd op. de eigenschappen, getoond in tabel A, De verkregen resultaten zijn weergegeven 30 in tabel B.

Voorbeeld II

Men doet 300 delen gedestilleerd water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, dat opgelost is in water, 0,02 deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 50 delen 35 methylmethacrylaat en 0,03 deel n-dodecylmercaptan in een reactor 7907608 * 9 die voorzien, is van een roerder, Men spuit de atmosfeer binnen de reactor met stikstof, en laat dan de temperatuur in de reactor stijgen tot 50 °C onder roeren. Men onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij deze temperatuur gedurende 6 uur. Daarna voegt men 0,02 5 deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 22 delen methylmethacrylaat, 22 delen styreen, 6 delen butadieen en 0,5 deel n-dodecylmercaptan toe, en onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij 50 °C gedurende 15 uur. Na afkoeling van het reactiemengsel onderwerpt men de verkregen latex aan pre-cipitatie met aluminium-10 sulfaat en neutraliseert vervolgens, filtreert af, wast met water en droogt, waarna men een polymeer (polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 2) verkrijgt.

Men beproeft dit polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 2 op de eigenschappen getoond in tabel A op precies dezelfde wijze 15 als in voorbeeld I en de resultaten zijn weergegeven in tabel B.

Voorbeeld III

Men doet 300 delen gedestilleerd water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, dat opgelost is in water, 0,02 - deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 50 delen 20 methylmethacrylaat en 0,03 deel n-dodecylmercaptan in een reactor, die voorzien is van een roerder. Men spuit de atmosfeer in de reactor met stikstof, en laat de temperatuur in de reactor dan stijgen tot 50 °C onder roeren. Men onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij deze temperatuur gedurende 16 uur. Daarna voegt 25 men 0,02 deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 20 delen methylmethacrylaat, 20 delen styreen, 9 delen butadieen en 0,6 deel n-dodecylmercaptan toe, en onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij 50 °c gedurende 15 uur. Na afkoeling van het reactiemengsel onderwerpt men de verkregen latex aan precipitatie 30 met aluminiumsulfaat en neutraliseert vervolgens, filtreert af, wast met water en droogt, waarna men een polymeer (polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 3) verkrijgt.

Men beproeft het aldus verkregen polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 3 op de eigenschappen, weergegeven in tabel A onder 35 dezelfde omstandigheden als in voorbeeld I. De resultaten zijn weer- 7907608 \ * 10 gegeven in tabel B.

Vergelijkingsvoorbeeld I

Men bereidt een polyvinylchlorideharssamenstelling onder dezelfde omstandigheden als in Voorbeeld I, maar nu voegt 5 men geen polymeerverwerkingshulpmiddel toe. Men beproeft de verkregen samenstelling op de eigenschappen getoond in tabel A op dezelfde wijze als in voorbeeld X, en verkrijgt de resultaten weergegeven in tabel B.

Vergelijkingsvoorbeeld II

10 Men doet 300 delen gedestilleerd water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, dat opgelost is in water, 0,02 deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 50 delen methylmethacrylaat en 0,03 deel n-dodecylmercaptan in een reactor, die voorzien is van een roerder. Men spuit de atmosfeer binnen een 15 reactor met stikstof, en laat de temperatuur in de reactor dan stijgen tot 50 °c onder roeren. Men onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij deze temperatuur gedurende 6 uur. Daarna voegt men 0,02 deel kaliumpersulfaat, 0,005 deel natriumhydrogeensulfiet, 25 delen methylmethacrylaat, 25 delen styreen en 0,5 deel n-dodecyl-20 mercaptan toe en onderwerpt het verkregen mengsel aan een reactie bij 50 °C gedurende 15 uur. Na afkoeling van het reactiemengsel onderwerpt men de verkregen latex aan precipitatie met aluminiumsulfaat, en neutraliseert vervolgens, filtreert af, wast met water en droogt, waarna men een polymeer (polymeerverwerkingshulpmiddel 25 nr. 5) verkrijgt.

Men beproeft dit polymeerverwerkingshulpmiddel nr.

5 op dezelfde wijze als in voorbeeld I en verkrijgt de resultaten getoond in tabel B.

Vergelijkingsvoorbeeld III

30 Men beproeft een in de handel verkrijgbaar polymeer verwerkingshulpmiddel, hoofdzakelijk bestaande uit methylmethacrylaat en een alkylacrylaat op dezelfde wijze als in voorbeeld I. De verkregen resultaten zijn weergegeven in tabel B.

Voorbeeld IV

35 Men onderwerpt een samenstelling, bestaande uit 300 7907608 11 delen water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, 0,04 deel kaliumpersulfaat, 0,01 deel natriumhydrogeensulfiet, 100 delen methylmethacrylaat en 0,06 deel n-dodecylmercaptan aan polymerisatie bij 50 °C gedurende 15 uur om een polymeerlatex (A) te verkrijgen.

5 Afzonderlijk onderwerpt men een samenstelling, bestaande uit 300 delen water, 1,0 deel natriumdodecylbenzeensulfonaat, 0,04 deel kaliumpersulfaat, 0,01 deel natriumhydrogeensulfiet, 44 delen methylmethacrylaat, 44 delen styreen, 12 delen butadieen en 1,0 n-dodecylmercaptan aan polymerisatie bij 50 °C gedurende 15 10 uur om een polymeerlatex (B) te verkrijgen.

Men onderwerpt de polymeerlatices (A) en (B), na grondig gemengd te zijn met elkaar, aan een nabehandeling onder dezelfde omstandigheden als in voorbeeld I ter verkrijging van een polymeer (polymeerverwerkingshulpmiddel nr. 4).

15 Dit polymeer-verwerkingshulpmiddel nr. 4 wordt beproefd op dezelfde wijze als in voorbeeld I en de resultaten zijn . weergegeven in tabel B,

Tabel A

treksterkte en rek bij breuk 20 Men kneedt elke polymeersamenstelling gedurende 3 min. met walsen, die een oppervlaktetemperatuur hebben van 160 °C en perst gedurende 3 min, bij 200 °C om een polymeervelmonster te verkrijgen van 1,0 mm dik.. Men snijdt dit velmonster in stroken, waaruit men JIS nr. 1 haltervormige proefstukjes snijdt met een vlakke 25 snijinrichting. De treksterkte en rek bij breuk van elk haltervormig proefstukje wordt gemeten met een Tensilon ΌΤΜ-L apparaat vervaardigd door Toyo Sokki K.K., Japan..

Meetomstandigheden:

Temperatuur: 150 °c 30 monsterlengte: 40 mm treksnelheid: 500 mm/min.

Oppervlaktegladheid

Men kneedt elke polymeersamenstelling gedurende 3 min. met walsen met een oppervlaktetemperatuur van 160 °C en vormt 35 tot een filament via een stroombeproevingsapparaat van het Koka-type.

790 7 6 08 * * 4 1* · 12

Men bepaalt de oppervlaktegladheid van dit filament door het oppervlak ervan 40 maal te vergroten met een optische microscoop. Ter waardering deelt men het filamentoppervlak in in 5'graden A,B,c, D en Ξ. De microfoto's van de filamentoppervlakken gebruikt als de 5 waarderingsstandaard worden getoond in de illustraties. Slechts de oppervlakken met waardering A, C en E worden getoond in respectievelijk getoond- figuur 1, 2 en 3,. en die met waardering B en D vallen ertussen. Filamentvervaardigingsomstandigheden: spuitmond : 1,0 mm^ x 20 mm 2 10 belasting : 150 kg/cm

/ temperatuur : 200 °C

voorverhitting : 4 min.

monster : 1,5 g

Doorzichtigheid 15 Elke polymeersamenstelling wordt gekneed geduren de 3 min, met walsen met een oppervlaktetemperatuur van 160 °C en geperst gedurende 3 min, bij 200 °C ter bereiding van een polymeer-velmonster van 3 mm dik. De parallelle straaldoorlating (Tp) en wazigheid (H) van dit velmonster worden gemeten met een hazeometer . 20 van het integrerende boltype met een C-filter volgens JIS K-6714.

Izod-stootsterkte:

Elke polymeersamenstelling wordt gekneed gedurende 3 min. met walsen met een oppervlaktetemperatuur van 160°C en geperst gedurende 7 min. bij 200 °C om een polymeervelmonster 25 te verkrijgen van 6 mm dik. Dit velmonster wordt gevormd tot proefstukjes met V-kerven volgens ASTM D-256-54T. De izod-stootsterkte van elk proefstukje wordt gemeten bij 23°C.

7907608 ·% 13

. +J

Μ αι

4J

to P ^ 3 ε cs <x> σ\

Jj \ οί n 0"i > OwQO *-? ^ wCfCcn’ o rocooo r- ο o o co eg inoa jo covdcn t" iQ . ["<-! vOO^-rfOOLO'rtlDCN o vo 0 O' ^

N A

H — O' Ό G Ή •h a) H O' ^ cn o tn - ® ^ ^ +1 +ί B op 'tf ι i nil ^ I [.^1 I η * I I n|[- 0101- co

Φ iH

Ο Ό *-t Γ" . OO^ VO

slg«5 3 , . 3 ! I S . I S . . 3 S I .- 3 . .

rj A a)

•Ö I

. Τί πί I

OHO Η > rtt η h a^S < i I <ii <ti <ii H .<ii <ι·ι·

>i ft a> O

rH G 0 -P A

φ τί A > 10 '—.

- ^ cm

IÖ A! S

> P 0 a) \ C +J O' Ο, $ 6 in vo n <» vö $ ® a) r-' I 1 t-~ i I r-~ I I r-~ i I r^'ii r-il

A -P -P

0 01 C ·η αι ή

.3θί H o * m . in JO

Φ x Φ λ σι oo co i00,i^ 2ii2ii

1 K # rl Ί I THlI th|I r-)ll ^ -rHlI THlI

« A ^

I P I

a) a) a c 0 a) ι-i ai p § C h

>iC OJ

rl 01 fl •η o o> a) ft c c A -η -η η ό a; ,

ID O' H H

φ φ φ a) > o s jo oaal-H m o m in o m mom mom i mom mom

,C CD > £ rt H -rH t—l -ί-Ιτ-4 Η n t-Cx-H

<*“·» c Φ 1 T) ® ^ <N n -tf ^ O' cm n 0 a) w

> Jj pxeeq^ooA pxasqj:ooAsfiup[.Cxxafi.raA

790 7 6 08 * V*· 14

Zoals uit tabel B blijkt, vertoont het polymeer-verwerkingshulpmiddel volgens de uitvinding, indien toegevoegd aan vinylchloridepolymeren, een opmerkelijk effect ter verbetering van de verwerkingbaarheid van de polymeren, op dezelfde wijze als 5 bekende polymeerverwerkingshulpmiddelen, waarbij bijvoorbeeld de oppervlaktegladheid wordt verbeterd en de rek bij breuk toeneemt bij hoge temperaturen van gevormde polymeerprodukten zonder dat de doorzichtigheid ervan nadelig wordt beïnvloed.

Indien gebruikt in combinatie met een stootsterkte-10 modificator voor vinylchloridepolymeren, blijken de polymeerverwerkings-hulpmiddelen volgens de uitvinding verder uitstekend te zijn in die zin dat de stootsterkte van de polymeren niet wordt verlaagd in die mate als bekende polymeerverwerkingshulpmiddelen doen.

t 790 7 6 08

Claims (12)

1. Vinylchlorideharssamenstelling, met het kenmerk dat deze bestaat uit 1) 100 delen van een vinylchloridepolymeer en 5 2) 0,1-30 delen van een polymeerverwerkingshulpmiddel, bestaande uiti A) 40-90 delen van een copolymeer bestaande uit 80-100% van een alkylmethacrylaat en 0-20% van een monomeer, dat ermee te copolymeriseren is, en

2. Vinylchlorideharssamenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat hetpdLyneerverwerkingshulpmiddel verkregen is door 60-10 gew.dln van de componentmonomeren van het copolymeer (B) te polymeriseren in aanwezigheid van 40-90 gew.dln 20 van het copolymeer (A).

3. Vinylchlorideharssamenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het polymeerverwerkingshulpmiddel verkregen is door 40-90 gew.dl van de componentmonomeren van het copolymeer (A) te polymeriseren in aanwezigheid van 60-40 gew.dln 25 van het copolymeer (B).

4. Vinylchlorideharssamenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het polymeerverwerkingshulpmiddel verkregen is door de copolymeren (A) en (B) in latexvorm samen te mengen.

5. Vinylchlorideharssamenstelling volgens een der conclusies 1-4, met het kenmerk, dat het alkylmethacrylaat een alkylgroep heeft met 1-8 koolstofatomen.

6. Vinylchlorideharssamenstelling volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat het alkylmethacrylaat methylmetha-35 crylaat is. 790 76 08

7. Vinylchlorideharssamenstelling volgens een der conclusies 1-6, met het kenmerk,dat het dialkeen gekozen is uit een groep hestaande uit butadieen, isopreen, en chloropreen.

8. Vinylchlorideharssamenstelling volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat het dialkeen butadieen is.

9. Vinylchlorideharssamenstelling volgens een der conclusies 1-8, met het kenmerk, dat het aromatische vinyl-monomeer gekozen is uit een groep bestaande uit styreen, a-methyl-styreen en chloorstyreen.

10. Vinylchlorideharssamenstelling volgens 10 conclusie 7, met het kenmerk, dat het aromatisch vinylmonomeer styreen is.

10 B) 60-10 delen van een copolymeer bestaande uit 20-79% van een alkylmethacrylaat, 20-79% van een aromatisch vinylmonomeer, 1-49% dialkeen en 0-20% van een monomeer, dat ermee te copolymeriseren is, welke copolymeren (A) en (B) nat gemengd zijn tot 100 delen van het polymeerverwerkingshulpmiddel, waarbij alle hoe-15 veelheden uitgedrukt in delen en percentages slaan op het gewicht,

11. Vinylchlorideharssamenstelling volgens een der conclusies 1-10, met het kenmerk, dat de componentmonomeren van het copolymeer (A) of (B) gekozen zijn uit de groep bestaande 15 uit methylacrylaat, ethylacrylaat, n-butylacrylaat, 2-ethylhexyl-acrylaat, acrylonitril, methacrylonitril, methylvinylether, ethylvinylether, methylvinylketon, ethylvinylketon, vinylacetaat, divinylbenzeen en ethyleenglycoldimethacrylaat.

12. Vinylchlorideharssamenstelling volgens een 20 der conclusies 1-11, met het kenmerk, dat de samenstelling bestaat uit 1-30 gew.dln van een stootsterktemodificator, gekozen uit de groep bestaande uit acrylonitril/butadieen/styreencopolymeren en methylmethacrylaat/butadieen/styreencopolymeren per 100 gew.dln van het vinylchloridepolymeer. 25 7907508