NL7903663A

NL7903663A - Versterker voor toepassing in een lijncircuit.

Info

Publication number: NL7903663A
Application number: NL7903663A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1979-05-10
Filing date: 1979-05-10
Publication date: 1980-11-12
Also published as: DE3017566A1; AU5811880A; JPS6333755B2; FR2456431A1; GB2050762B; IT1131453B; IT8021868A0; SE446798B; DE3017566C2; AU543026B2; GB2050762A; BE883194A; JPS55151852A; SE8003419L; US4340869A; FR2456431B1; CA1151331A

Description

ft

Ss*.- * N.V, Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

02-05-T979 i phn 9452

Versterker voor toepassing in een lijncircuit.

De uitvinding heeft betrekking op een versterker voor toepassing in onder andere een lijncircuit bevattende een impedantie, een eindtransistor en een gelijkspannings-bron, waarbij de spanningsbron via de hoofdstroombaan van 5 de eindtransistor voor gelijkstroom met een uitgangsklem van de versterker is gekoppeld voor het via de impedantie leveren van een gelijkstroom en een met behulp van de versterker daarop gesuperponeerde wisselstroom aan een met de uitgangsklem gekoppelde belasting zoals een ader van 10 een abonneelijn.

Een dergelijke versterker toegepast in een lijncircuit is bekend uit het Amerikaanse octrooischrift 4.041.252.

Dergelijke lijncircuits worden op een "één per 15 abonneelijn" basis toegepast in abonneecentrales gebaseerd op tijdsverdelings of klein signaal ruimte netwerken. Daartoe wordt gestreefd deze lijncircuits zo goedkoop mogelijk te maken. Vanwege de zeer grote aantallen vereist dit een zo groot mogelijke integratiegraad. De versterker levert 20 zowel de wisselstroom als de gelijkstroom voor de abonnee-lijnen. De grootte van de lijnstroom is afhankelijk van de lengte van de abonneelijn. Om bij zeer lange lijnen voldoende lijnstroom te kunnen leveren bedraagt de spanning van de spanningsbron normaliter 48 of 60 Volt. Dit brengt met zich mede dat de lijnstroom bij zeer korte lijnen 7903563 Τ ν% 02-05-1979 2 ΡΗΝ 9^52 of bij een kortsluiting op de abonneelijn zeer groot kan zijn. Daartoe schrijven de administraties een in serie met de lijn opgenomen voedingsweerstand van 400 è. 800 Ohm voor waarmede de maximale lijnstroom tot 100 è. 200 mA wordt 5 begrensd.Omdat een abonneelijn een tweedraads transmissie-lijn is bevat ieder lijncircuit voor iedere ader een impedantie en een versterker welke zodanig zijn dat de lijncircuits symmetrisch zijn opgebouwd. De voedingsweerstand wordt door de twee impedanties gevormd die elk een waarde 10 van 200 è. 400 Ohm hebben. Deze impedanties vormen tevens de afsluitimpedanties van de abonneelijn. Om te voorkomen dat de impedanties common mode signalen op de abonneelijn in differentiële mode signalen omzetten vereisen de administraties dat genoemde impedanties ongeveer 0,1 °/o nauw-15 keurig zijn. De met behulp van de voedingsweerstand beperkte maximale lijnstroom is nog zo groot dat de eind-transistor van de versterker een relatief groot vermogen dissipeert. Deze dissipatie is tot nu toe een belemmering geweest om deze versterkers goedkoop met voldoende be-20 trouwbaarheid en lange levensduur voor telefonietoepas-singen, bijvoorbeeld 20 jaar, in geïntegreerde vorm te kunnen verwezenlijken.

De uitvinding beoogt dit bezwaar op te heffen en een versterker te realiseren waarvan de dissipatie in 25 de halfgeleidercomponenten klein is,waardoor deze gemakkelijk integreerbaar is en aan bovengenoemde eisen voldoet.

De versterker volgens de uitvinding is daardoor gekenmerkt dat deze een eerste weerstand bevat welke in serie met de hoofdstroombaan van de eindtransistor tussen 30 de spanningsbron en een met de aansluitklem gekoppelde uitgangsklem is aangesloten en dat de versterker een tweede transistor bevat, waarvan de basis-emitter overgang over de eerste weerstand is aangesloten en waarbij de spanningsbron via de serieschakeling van de hoofdstroombaan van de 35 tweede transistor en de impedantie met de aansluitklem van de versterker is gekoppeld.

Dit heeft het voordeel dat de gelijkstroom althans voor het grootste gedeelte buiten de eindtransistor 790 3 6 63 02-05-1979 3 ΡΗΝ 9^52 Μ * om wordt geleid hetgeen een aanzienlijke vermindering van de dissipatie in de eindtransistor ten gevolge heeft.

Weliswaar vloeit het gedeelte welke buiten de eindtransistor wordt omgeleid door de tweede transistor, maar 5 doordat over de tweede transistor, slechts een deel van de spanning valt, waarbij in het bijzonder bij het in verzadiging sturen van de tweede transistor met behulp van de impedantie de spanning tussen de collector en de emitter op een minimale waarde wordt ingesteld, is de dissipatie 10 in deze tweede transistor tot een kleine waarde begrensd.

De dissipatie treedt dan voornamelijk in de impedantie op, welke impedantie buiten het geïntegreerde circuit, bijvoorbeeld in de vorm van een extern aangesloten weerstand kan worden aangebracht.

15 Bij een geschikte uitvoeringsvorm, waarbij de emitter van de eindtransistor met de uitgangsklem is gekoppeld de collector via de eerste weerstand met de spanningsbron is gekoppeld en de emitter van de tweede transistor direct op de spanningsbron is aangesloten en de 20 impedantie een tweede weerstand bevat welke tussen de collector van de tweede transistor en de uitgangsklem is aangesloten en de versterker verder gekenmerkt is doordat de versterker een derde weerstand, aangebracht tussen de emitter van de eindtransistor en de uitgangsklem van de 25 versterker, bevat en een derde transistor bevat, waarvan de basis verbonden is met de emitter van de eindtransistor, de emitter verbonden is met de uitgangsklem van de versterker en de collector op de basis van de eindtransistor is aangesloten. Het voordeel hiervan is dat de stuurstroom en 30 daarmede het vermogen in de eindtransistor tot een bepaalde waarde wordt begrensd.

Volgens een ander uitvoeringsvoorbeeld is de versterker daardoor gekenmerkt, dat deze een gedefinieerde versterkingsfactor heeft, dat de impedantie een vierde 35 weerstand bevat aangesloten tussen de uitgangsklem en de aansluitklem en dat een terugkoppelketen, welke een referentiespanningsbron bevat, is aangesloten tussen de aansluitklem en de ingang van de versterker voor het 7903663 02-05-1979 4 PHN 9452 1? ^ terugkoppelen van een gedeelte van het spanningsverschil tussen de spanning van de aansluitklem en de spanning van de referentiespanningsbron. Dit heeft het voordeel dat de vierde weerstand, welke de maximale lijnstroom bepaalt en 5 om deze reden een grote nauwkeurigheid moet bezitten, een door de terugkoppelfactor bepaalde kleinere waarde dan de vereiste waarde van de afsluitimpedantie heeft, waarbij de verschilwaarde in de tweede weerstand verdisconteert wordt. De tweede weerstand behoeft niet nauwkeurig te zijn IQ en kan derhalve goedkoop zijn. De kleine waarde van de eerste weerstand geeft dat deze in verhouding goedkoop kan zijn omdat daarin weinig vermogen gedissipeerd wordt.

De uitvinding en haar voordelen zullen aan de hand van de in de figuren weergegeven uitvoeringsvoor-15 beelden nader worden toegelicht, waarbij overeenkomstige delen weergegeven in verschillende figuren met dezelfde verwijzingscijfers zijn aangeduid. Daarbij toont;

Figuur 1 een gedeeltelijk weergegeven versterker overeenkomstig de uitvinding.

20 Figuur 2 een grafiek waarin enkele van de stro men optredend in de in figuur 1 weergegeven versterker als functie van de uitgangsstroom van de versterker zijn weergegeven;

Figuur 3 een uitvoeringsvoorbeeld van een lijn-25 circuit waarin de in Figuur 1 weergegeven versterker meermalen toepassing vindt;

Figuur 4 een ander uitvoeringsvoorbeeld van een in Figuur 3 weergegeven combinatie van twee versterkers volgens de uitvinding.

3Q Figuur 5 een ander uitvoeringsvoorbeeld van een gedeelte van een versterker volgens de uitvinding en toont

Figuur 6 een uitvoeringsvoorbeeld van een lijncircuit waarin nog een ander uitvoeringsvoorbeeld van versterkers volgens de uitvinding worden toegepast.

35 Het in Figuur 1 weergegeven uitvoeringsvoorbeeld van een versterker bevat een als emittervolger geschakelde uitgangstransistor waarvan de collector op de positieve pool 2 van een niet weergegeven spanningsbron is aangeslo- 7903663 *4 02-05-1979 5 PHN 9^52 ten, de emitter met de u±tgangsklem 3 is verbonden en de basis op niet weergegeven wijze met de ingang 4 van de versterker is gekoppeld. De koppeling tussen de ingangsklem 4 en de basis van transistor kan op elke bekende wijze zijn 5 uitgevoerd en is hoewel vereist voor de werking van de versterker, voor de uitvinding niet van belang.

De versterker dient voor toepassing in schakelingen waarin behalve een aan de ingangsklem 4 toegevoerd wissel-stroomsignaal versterkt aan de uitgangsklem 3 moét worden 10 toegevoerd, tevens voor het toevoeren van een gelijkstroom aan deze uitgangsklem 3» waarbij <Je gelijkstroom een waarde heeft welke de amplitude van het wisselstroomsignaal over-schreidt zoals onder andere vereist is bij lijncircuits in telef onie systemen in het bijzonder bij abonnee lijnstro omlopen.

De voor een lijnstroomloop door de administraties, met behulp van voorgeschreven voedingsspanningen en voedingsweerstand bepaalde lijnstroom bedraagt minimaal bijvoorbeeld 20 mA, optredend bij zeer lange abonneelijnen en maximaal bijvoorbeeld 120 mA, optredend bij zeer korte abonneelijnen of bij een kort-2o sluiting op een abonnee lijn. De transistor vereist ongeveer 5V collectorruimte bij toepassing in een telefoonlijncircuit om de aan de ingangsklem 4 toegevoerde, een spraaksignaal representerend, wisselstroomsignaal aan een met de uitgangsklem 3 gekoppelde ader van een abonneelijn te kunnen afgeven.

25 De transistor dissipeert dan bij de genoemde maximale lijnstroom 0,6 ¥att. Aangezien een lijncircuit tenminste twee van dergelijke versterkers bevat wordt de realisatie van dergelijke versterkers in geïntegreerde vorm door de genoemde grote dissipatie ernstig bemoeilijkt. Om hieraan tegemoet 30 te komen is tussen de collector van transistor en de pool 2 van de spanningsbron een eerste weerstand 5 aangesloten, bevat de versterker een tweede transistor T^, waarvan de basisemitterovergang over de eerste weerstand 5 is aangesloten en is de collector van de tweede transistor via 35 een tweede weerstand 6 op de uitgangsklem 3 aangesloten.

Hierdoor is verkregen dat bij een gelijkstroom door de weerstand 5 waarvoor de spanning over de weerstand 5 even groot is als de emitter - basisspanning 7903663 4 02-05-1979 6 PHN 9^52 van de transistor Tg, deze transistor in geleiding komt.

Bij een verdere toename van de belastingstroom zal het toegenomen deel van de stroom via de transistor Tg en de tweede weerstand 6 naar de uitgangsklem 3 vloeien en 5 blijft de gelijkstroom door transistor tot genoemde waarde begrensd en daarmede de dissipatie in transistor . In Figuur 2 zijn deze stromen als functie van de totale van uitgangsklem 3 afgenomen belastingstroom 1^ uitgezet, waarbij 1^ de stroom is welke door transistor 10 vloeit, Tg de stroom is welke door transistor Tg vloeit en 1^ de som van de stromen 1^ en Tg is welke met 1^ overeenkomt. Zoals uit deze figuur blijkt zal bij toename van de belastingstroom (lijnstroom) 1^ deze eerst via transistor T.j vloeien tot dat bij een belastingstroom met een 15 waarde I de sperspanning van transistor TQ wordt over- schreden en de verdere stroomtoename van de belastingstroom 1^ via transistor Tg vloeit, tot dat de belastingstroom de waarde I. heeft bereikt. Bij de waarde I, is transistor b o d verzadigd en zal bij een verdere stroomtoename van de 20 belastingstroom 1^ de stroom door transistor toenemen.

Bij een belastingstroom I heeft de stroom door 1^ een relatief kleine waarde waardoor de dissipatie in transistor kleiner is. Verder is transistor Tg in ver-25 zadiging waardoor de spanning tussen de collector en de emitter van deze transistor minimaal is hetgeen een kleine dissipatie in deze transistor geeft. Bijna de gehele dissipatie treedt dan op in de tweede weerstand 6,

Hierdoor is verkregen dat de versterker in geinte-30 greerde vorm gemakkelijk en betrouwbaar gerealiseerd kan worden, waarbij de tweede weerstand 6 extern aan de chip J, in figuur 1 met een streeplijn omlijnd, als een discrete component kan worden aangesloten.

Praktische waarden van in figuur 1 weergegeven com-35 ponenten zijn 70 Ohm voor de eerste weerstand 5 en een tweede weerstand 6 van 50 Ohm, waarbij 10 mA DC via transistor vloeit en ongeveer 100 mA DC via transistor Tg.

Opgemerkt wordt dat de transistor niet als 790 3 6 63 02-05-1979 7 PHH 9^52 ir » emittervolger geschakeld behoeft te zijn. Zo kan bijvoorbeeld de collector op de uitgangsklem 3 zijn aangesloten en de emitter op de eerste weerstand 5· He stuurspanning op de basis van deze transistor moet dan aan de voedings-5 spanningsbron gerefereerd worden.

De onderhavige versterker is bijzonder geschikt om in een voedingsbrug van een abonneelijnstroomloop te worden toegepast zoals in figuur 3 is weergegeven. Deze voedingsbrug bevat twee identieke integreerbare stuurcir-10 cuits 8 en 9· Elk van deze circuits bevat de in figuur 1 weergegeven versterker met de extern aangesloten tweede weerstand 6. Verder bevatten deze circuits een tweede versterker complementair aan de in figuur 1 weergegeven versterker. Deze tweede versterker bevat een aan de eind-15 transistor complementaire eindtransistor T^'^een eerste weerstand 51 en een aan de tweede transistor complementaire tweede transistor Tg*. Daarbij is de eerste weerstand 5' en de emitter van de tweede transistor ' op de negatieve pool 10 van de niet weergegeven spanningsbron 20 aangesloten, is de collector van de tweede transistor 1 op de gemeenschappelijke tweede weerstand 6 aangesloten en zijn de emitters van de eindtransistoren en ' zowel als de bases van deze eindtransistoren met elkaar verbonden. Hierdoor is het niet alleen mogelijk om gelijk-25 stroom via de uitgangsklem 3 aan de belasting toe te voeren maar kan ook gelijkstroom via deze uitgangsklem 3 van de belasting worden onttrokken. Tussen de bases en de emitters van de eindtransistoren en ’ is een weerstand 11 aangesloten. Deze dient om bij het overnemen van 30 de geleidingstoestand van eindtransistor door eindtransistor * en omgekeerd de niet lineaire vervorming tengevolge van de dubbele basis-emitterspanning te vermindering. Dit kan op bekende wijze ook gerealiseerd worden door tussen de basissen een of meer dioden aan te sluiten.

35 De uitgangsklem 3 respectievelijk 3* van het circuit 8 respectievelijk 9 is via een tot de versterkers van dit circuit gemeenschappelijke deeluitmakende vierde weerstand 13 respectievelijk 13' met een eveneens tot deze verster 7903663 * % O2-O5-I979 8 PHN 9^52 kers behorende gemeenschappelijke aansluitklem 12 respectievelijk 12' aangesloten.

Op deze aansluitklemmen 12 en 12' worden de a en b ader van een abonneelijn aangesloten. De gelijkstroom voor 5 deze abonneelijn vloeit bij een positieve voorspanning op de doorverbonden basissen van de transistoren en * van circuit 8 en een evengrote doch tegengestelde voorspanning op de doorverbonden basissen van de eindtransistoren en 1 van circuit 9 vanaf1 de positieve pool 2 van de voe-10 dingsbron grotendeels via de tweede transistor van circuit 8 zoals aan de hand van figuur 1 nader is toegelicht, via de tweede weerstand 6, de uitgangsklem 3» de vierde weerstand 13 de aansluitklem 12 en via een ader van de abonneelijn naar een niet weergegeven abonneetoestel 15 en via de andere ader terug naar de aansluitklem 12', de vierde weerstand 13', de uitgangsklem 3' en grotendeels via de tweede weerstand 6' en transistor 1 van circuit 9 naar de negatieve pool 10'.

Worden de voorspanningen van de basissen van de eindtran-20 sistoren en ' van de circuits 8 en 9 verwisseld dan vloeit de gelijkstroom van de positieve pool 2' via circuit 9 op de wijze zoals hierboven voor circuit 8 is beschreven grotendeels via de tweede weerstand 6· en via uitgangsklem 3'en naar uitgangsklem 3 in omgekeerde richting 25 zoals hiervoor beschreven, verder grotendeels via de tweede weerstand 6 en de tweede transistor * naar de negatieve pool 10.

Het is dus mogelijk de voedingsspanningspolariteit op de abonneelijn te kiezen en om te keren. De vierde 30 weerstanden 13 en 13' dienen om de aan de abonnee geleverde gelijkstroom mede tot de maximale lijnstroom te begrenzen. Bij een voedingsspanning van 48 en een maximale lijnstroom • van 120 mA bedraagt de som van de waarden van een van deze weerstanden 13 met de tweede weerstand 6, 200/1 en bij een 35 voedingsspanning van 6 0 Volt en een maximale lijnstroom van Cr 100 mA bedraagt de som van de waarden 400 /1 . Met behulp van de bovenbeschreven circuits is het niet alleen mogelijk om de abonneelijn te voeden maar kan tevens 790 3 8 63 , 02-05-1979 9 PHN 9452 spraaksignaal op de lijn "worden geïnjecteerd. Daartoe is tussen de ingangsklemmen 4 en 4’ een spraaksignaalstroom-bron aangesloten welke via de versterkers het spraaksignaal in tegenfase aan de uitgangsklemmen 3 en 31 toevoert; Deze 5 spraaksignalen worden door de eindtransistor respectievelijk 1 op de gelijkstroom gesuperponeerd.

Figuur 4 toont een ander uitvoeringsvoorbeeld van een stuurcircuit met twee complementaire versterkers.

In plaats van dat de eerste weerstand in de collectorketen IQ van de eindtransistor respectievelijk f is opgenomei is deze weerstand 15 in de emitterketen opgenomen, welke gemeenschappelijk is voor beide eindtransistoren en 1. Deze figuur 4 toont verder dat de tweede weerstand in plaats van in de emitterketen van de tweede transistor respec-15 tievelijk ' in de collectorketen van deze transistor kan worden opgenomen. Deze tweede weerstanden zijn aangeduid met 16 respectievelijk 16'.

Figuur 5 toont een uitvoeringsvoorbeeld van een versterker waarbij ook de stuurstroom en daarmede de stroom 20 door transistor op een bepaalde waarde is begrensd. Hiertoe is de emitter van de eindtransistor via een derde weerstand 17 op de uitgangsklem 3 aangesloten en is de vierde weerstand 13 op de aansluitklem 12 aangesloten. Verder bevat de versterker een derde transistor waarvan 25 de basis op de emitter van de eindtransistor is aangesloten, de emitter op de uitgangsklem 3 is aangesloten en de collector op de basis van de eindtransistor is aangesloten. Bij een door een stroom bron 18 gerepresenteerde voorversterker afgegeven bepaalde stuurstroom is de stroom 3Q door de hoofdstroombaan van de eindtransistor zo groot dat de spanningsval over de derde weerstand gelijk is aan de basis-emitterspanning van de derde transistor . Een toename van de stuurstroom doet transistor geleiden welke deze stroomtoename buiten de eindtransistor om 35 aan de uitgangsklem 3 toevoert. De stuurstroom van de eindtransistor en daarmede de maximale stroom door deze eindtransistor is begrensd door de door de derde weerstand 17 bepaalde stroom.

790 3 6 63 02-05-1979 10 PHN 9^52

De waarde van de derde weerstand 17 is zodanig gekozen dat transistor in geleiding komt bij een belastingstroom welke iets groter is dan de verzadigingsstroom van transistor , zodat de dissipatie van de eindtransistor 5 ook voor een belastingstroom welke de verzadigingsstroom van transistor T2 overschreidt is begrensd door de extra begrenzing van stroom door deze transistor.

Zoals eerder beschreven is de functie van de vierde weerstanden 13 en 13' hei mede begrenzen van de belasting-10 stroom tot een waarde van bijvoorbeeld 100 of 200 mA, doordat deze weerstanden tesamen met de waarde van de tweede weerstand (6, 16) een waarde van 400 respectievelijk 200 hebben. Het door deze weerstanden gedissipeerde vermogen bedraagt derhalve 4,- respectievelijk 2, 88 Watt. Deze 15 weerstanden dienen, behalve voor het begrenzen van de lijnstromen, als afsluitimpedanties van een op de aansluitklem-men 12, 12’ aangesloten abonneelijn. Om te voorkomen dat stoorsignalen in de vorm van in fase signalen, zogeheten common mode signalen, bij ongelijke waarden van de af-20 sluitimpedanties in tegenfase signalen, zogeheten differentiële mode signalen, worden omgezet, tot welke groep van signalen ook de spraaksignalen behoren eisen de administraties dat deze impedanties ongeveer 0,1 °/o nauwkeurig zijn. Deze nauwkeurigheid gecombineerd met het grote ver-25 mogen dat in deze impedanties wordt gedissipeerd maken de vierde weerstanden 13 en 13' betrekkelijk duur.

De uitvoeringsvorm van de versterkers in de stmur-circuits van het in figuur 6 weergegeven lijncircuit komt hieraan tegemoet. In deze figuur 6 is een met het in 30 figuur 3 overeenkomend lijncircuit weergegeven, waarbij de in figuur 3 weergegeven integreerbare delen van de stuurcircuits 8 en 9 verschilversterkers bevatten met sig-naalinverterende ingangen 20 en 20'. Van deze verschilversterkers zijn de uitgangsklemmen 3 en 3’ op de signaalin-35 verterende ingangen 20 en 20' aangesloten, waardoor deze versterkers een gedefinieerde versterkingsfactor bezitten.

Verder is iedere versterker van een terugkoppel-keten in de vorm van een spanningsdeler 21, 22 respectie- 7903663 i 02-05-1979 11 PHN 9^52 velijk 21' en 22’ voorzien -welke een referentiespanningsbron 23 bevatten. Deze spanningsdeIers zijn aangesloten tussen de aansluitklem 12 respectievelijk 12' en de positieve pool respectievelijk negatieve pool van de referen-5, tiespanningsbron 23· De aftakkingen van de spanningsdelers 21, 22 en 21 *, 22' zijn op de signaal niet-inverterende ingangen 4 en 4 ’ aangesloten.

Bij een zeer grote versterkingsfactor van de ver-schilversterkers 18 en 19 als de uitgangen 3 en 3' niet op 10 de signaalinverterende ingangen 20 en 20’ zijn aangesloten kan gemakkelijk worden aangetoond dat bij bet aangesloten zijn van de uitgangen 3 en 3' op de signaal inverterende ingangen 20 en 20* voor de uitgangsimpedantie , gezien vanaf aansluitklem 12 of 12' van de verschilversterker 18 geldt 15 dat! _ R21 + R22 0 ' R21 + R13 * 13

Voor verschilversterker 19 geldt dezelfde formule waarbij alle grootheden van een indices zijn voorzien. Verder 20 corresponderen de verwijzingscijfers van de met R weergegeven weerstanden met de in de figuur 6 weergegeven aan-duidingscijfers van de weerstanden. Bij een geschikte keuze van de waarde van deze weerstanden bijvoorbeeld R^i = 1 KJl en R= 9 K fi wordt een uitgangsimpedantie 25 Rq van 200 respectievelijk 400 ƒ! verkregen, bij een waarde van 20 respectievelijk 4θ Λ voor de vierde weerstand 13· Hetzelfde geldt voor de vierde weerstand 13' voor een overeenkomstige keuze van de weerstanden 21' en 22’ als voor de weerstanden 21 en 22 is voorgesteld, De vierde weerstand 30 R^ respectievelijk R.^» dissipeert bij 100 mA slechts 0,2 respectievelijk 0,4 Watt. Voor deze waarden zijn goedkope 0,1 procent nauwkeurige weerstanden in de handel verkrijgbaar.

De resterende 180 respectievelijk 360 A- van de 35 afsluitimpedanties 13 en 13' worden gevormd door de elec-tronische impedantie van de eindtransistoren en '.

Deze impedanties laten zich op eenvoudige wijze vertalen in een electronische impedantie in de collectorketen 790 3 6 63

Claims

1. Versterker voor toepassing in onder andere een lijncircuit bevattende een impedantie, een eindtransistor 15 en een gelijkspanningsbron, waarbij de spanningsbron via de hoofdstroombaan van de eindtransistor voor gelijkstroom met een aansluitklem van de versterker is gekoppeld voor het via de impedantie leveren van een gelijkstroom en een met behulp van de versterker daarop gesuperponeerde 20 wisselstroom aan een op de aansluitklem aangesloten belasting zoals een ader van een abonneelijn, daardoor gekenmerkt, dat de versterker een eerste weerstand bevat welke in serie met de hoofdstroombaan van de eindtransistor tussen de spanningsbron en een met de aanshuitklem gekop-25 pelde uitgangsklem is aangesloten, en dat de versterker een tweede transistor bevat, waarvan de basis-emitter over-gang over de eerste weerstand is aangesloten en waarbij de spanningsbron via de serieschakeling van de hoofdstroombaan van de tweede transistor en de impedantie met de aan-30 sluitklem van de versterker is gekoppeld.

2. Versterker volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de emitter van de eindtransistor met de uitgangsklem van de versterker is gekoppeld en de collector van de eindtransistor via de eerste weerstand met de spanningsbron 35 is gekoppeld en dat de emitter van de tweede transistor direct op de spanningsbron is aangesloten en dat de impedantie een tweede weerstand bevat, welke tussen de collector van de tweede transistor en de uitgangsklem is aange- 7903663 ¢- SS 02-05-1979 13 PHN 9452 sloten.

3. Versterker volgens conclusie 1, daardoor geken merkt dat de emitter van de eindtransistor via de eerste weerstand op de uitgangsklem van de versterker is aange-5 sloten, dat de collector van de eindtransistor op de spanningsbron is aangesloten, dat de emitter van de tweede transistor op de uitgang van de versterker is aangesloten en de collector van de tweede transistor via tenminste een deel van de impedantie op de spanningsbron is aangesloten.

4. Versterker volgens conclusie 2, daardoor geken merkt dat de versterker een derde weerstand aangebracht tussen de emitter van de eindtransistor en de uitgangsklem van de versterker bevat en een derde transistor bevat, waarvan de basis verbonden is met de emitter van de eind-15 transistor, de emitter verbonden is met de uitgangsklem van de versterker en de collector op de basis van de eindtransistor is aangesloten.

5. Versterker volgens één der voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat de versterker een gedefinieerde 20 versterkingsfactor heeft, dat de impedantie een vierde weerstand bevat aangesloten tussen de uitgangsklem en de aansluitklem en dat een terugkoppelketen welke een refe-rentiespanningsbron bevat is aangesloten tussen de aansluitklem en de ingang van de versterker voor het terug-25 koppelen van een gedeelte van het spanningsverschil tussen de spanning van de aansluitklem en de spanning van de referentie spanningsbron. 30 790 3 6 63 35