Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania 1-hydroksycefalosporyn o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza atom wodoru lub grupe acylowa pochodzaca z kwasu karboksylowego, a R3 oznacza grupe zabezpieczajaca grupe karboksylowa.Znanych jest wiele antybiotyków nalezacych do klasy cefalosporyn. Antybiotyki te maja taka sama budowe pierscienia, skladajaca sie z 4-czlonowego pierscienia /Maktamowego, skondensowanego z 6-czlonowym pierscieniem dwuwodorotiazyny. Zwiazki te róznia sie miedzy soba budowa strukturalna i aktywnoscia biologiczna. Strukturalnie znane cefalosporyny róznia sie charakterem podstawnika 7-acyloamidowego, a takze podstawnikiem wpolozeniu-3 pierscienia dwuwodorotiazynowego.Kwasy cefalosporanowe, na przyklad cefclotyna, charakteryzuja sie w polozeniu-3 grupa acetoksymetyIo¬ wa.Kwasy dezacetoksycefalosporanowe, na przyklad cefaleksyna, maja podstawnik 3-metylowy. Ponadto znane sa cefalosporyny zawierajace w polozeniu 3 podstawiona grupe metylowa. Znane sa takze dezacetoksyce- falosporyny zawierajace podstawnik 3-hydroksymety Iowy i 3-alkilotiometylocefalosporyny.Oprócz tego znane sa kwasy 7-acyloamidocefemo-3-karboksylowe-4, które wpolozeniu-4 pierscienia dwuwodorotiazyny zawieraja tylko atom wodoru.Wynalczek dotyczy sposobu wytwarzania pochodnych cefalosporyny, które wpolozeniu-3 pierscienia dwuwodorotiazyny maja przylaczona grupe hydroksylowa.W sposobie wedlug wynalazku ester kwasu 7-acyloamido- lub 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 poddaje sie reakcji z ozonem, otrzymujac posredni ozonek, zawierajacy reszte 3-metylenowa, który rozklada sie z otrzymaniem estru kwasu 7-acyloamido- lub 7-aminó-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 wedlug reakcji przedstawionej na schemacie 1. We wzorach wystepujacych w tym schemacie R i R* maja wyzej podane znaczenie. ¦ W sposobie wedlug wynalazku ester kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 otrzymany na drodze ozonolizy pierscienia 3-eksometylenu moze byc acylowany znanym sposobem z wytworzeniem estru kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.2 94 828 Ester 3-hydroksycefemowy-3 moze byc nastepnie poddany reakcji, na przyklad z dwuazometanem lub dwuazoetanem z otrzymaniem estru kwasu 3-metoksy- lub 3-etoksycefemo-3-karboksylowego-4 albo z pierscie¬ niowym estrem alkoksylowym, estrem kwasu 7-amino-3-alkoksycefemo-3-karboksylowym-4. Nastepnie zwiazek mozna acylowac znanym sposobem, uzyskujac zadana pochodna kwasu karboksylowego lub ester kwasu 7-acyloamido-3-alkoksycefemo-3-karboksylowy-4.Odszczepienie grupy chroniacej grupe karboksylowa oznaczonej symbolem Rj prowadzi do wytworzenia zwiazku, w którym R oznacza grupe acylowa, a R2 oznacza atom wodoru.Estry cefalosporyny, otrzymane sposobem wedlug wynalazku stosuje sie jako antybiotyki do zwalczania infekcji wywolanych mikroorganizmami Gram—dodatnimi i Gram—ujemnymi.Sposobem wedlug wynalazku wytwarza sie pochodne cefalosporyny o wzorze 1, w którym R oznacza atom wodoru, lub grupe acylowa o wzorze R'-CO-, w którym R' oznacza grupe alkilowa o 1—7 atomach wegla, grupe alkenylowa ó 3f-7 atomach wegla, cyjanometylowa, chlorowcometylowa, 4-amino-4-karboksybutylowa, 4-throniona amino-4-ttarboksybutylowa lub R oznacza grupe okreslona symbolem R", który oznacza grupe 1,4-cyld«t»frsyledieny(owa, fenylowa, fenylowa podstawiona atomem chlorowca, grupe hydroksylowa, nitrowa, arriiffl^^Syjalfiowa, nizsza grupa alkilowa o 1—4 atomach wegla, nizsza grupa alkoksyIowa o 1—4 atomach wegla, hydroksymetylowa, aminometylowa, chroniona grupa aminometylowa, grupa karboksylowa lub karboksy- metylowa lub R oznacza grupe aryloalkilowa o wzorze R" -(Y)m-CHa-, w którym R" ma wyzej podane znaczenie, Y oznacza atom 0 lubS, a m oznacza liczbe 0 lub 1 albo R oznacza podstawiona grupe aryloalkilowa o wzorze 2, w którym R" ma takie samo znaczenie jak wymieniono powyzej dla oznaczenia symbolu R" lub oznacza grupe 2-tienylowa lub 3-tienylowa, Z oznacza grupe hydroksylowa lub chroniona grupe hydroksylowa lub R oznacza grupe heteroarylometylowa o wzorze R""-CH3-, w którym R"" oznacza grupe 2-tienylowa, 3-tienylowa, 2-furylowa, 3-furylowa, 2-tiazylowa, 2-oksazylowa, 5-tetrazylowa lub 1-tetrazylowa, a Ra oznacza grupe chroniaca funkcje karboksylowa.Okreslenia stosowane w przedstawionej powyzej definicji zwiazków wytwarzanych sposobem wedlug wynalazku maja nizej podane znaczenia.Termin „nizsza grupa alkilowa o 1—7 atomach wegla" dotyczy alifatycznych, lancuchowych rodników weglowodorowych, takich jak metylowy, etylowy, n-propylowy, n-butylowy, izo-butylowy, n-heksylowy lub n-heptylowy. Termin „nizsza grupa alkenylowa o 3—7 atomach wegla" dotyczy nienasyconych, lancuchowych rodników weglowodorowych, takich jak propenylowy (allil), butenylowy, pentenylowy, heksenylowy lub heptenylowy. Termin„grupa chlorowcometylowa" dotyczy grupy chlorometylowej lub bromometylowej. • Jezeli symbol R" oznacza podstawiona grupe fenylowa, moze on stanowic dwupodstawiona grupe chlorowcofenylowa, taka jak 4-chlorofenyIowa, 2,6-dwuchlorofenylowa, 2,4-dwuchlorofenyIowa, 3,4-dwuchloro- fenylowa, 3-chlorofenylowa, 3-bromofenylowa, 4-bromofenylowa, 3.4-dwubromofenylowa, 4-fluorofenylowa lub 2-fluorofenylowa; grupe jedno lub dwu-hydroksyfenyfowa, taka jak 4-hydroksyfenylowa, 3-hydroksyfenylowa lub 2,4-dwuhydroksyfenylowa; grupe nitrofenylowa, taka jak 3- lub 4*nitrofenylowa; grupe aminofenylowa, taka jak 4-aminofenylowa, 3-aminofenylowa lub 2-aminofenylowa, grupe cyjanofenylowa, na przyklad 4-cyjanofeny- lowa; jedno lub dwu- podstawiona nizsza grupe a I kilofenyIowa, taka jak 4-metylofenyIowa, 2,4-dwumetylofeny- lowa, 2-metylofenylowa, 4-izopropylofenylowa, 4-etylofenylowa, lub 3-n-propylofenylowa; jedno- lub dwupod¬ stawiona nizsza grupe a I kilofenyIowa, taka jak 2,6-dwumetoksyfenylowa, 4-metoksyfenylowa, 3-etoksyfenyIowa, 4-izopropoksyfenylowa, 4-t-butoksyfenylowa, 3-etoksy-4-metoksyfenylowa; grupe aminometylofenylowa, taka jak 3- lub 4-aminometylofenylowa; grupe karboksyfeny Iowa, taka jak 3- lub 4-karboksyfeny Iowa; lub R" oznacza grupe karboksymetylofenylowa, taka jak 3- lub 4-karboksymetylofeny Iowa. Ponadto R" oznacza dwupodstawio¬ na grupe fenylowa, która jako podstawnik zawiera, na przyklad grupe 3-metylo-4-hydroksyfenyIowa, 3-chloro- -4-hydroksyfenylowa, 2-metoksy-4-bromofenyIowa, 4-etylo-2-hydroksyfenyIowa, 3-hydroksy-4-nitrofenylowa lub 2-hydroksy-4-karbok$yfenylowa.Termin„chroniona grupa aminowa" dotyczy grupy aminowej podstawionej zazwyczaj stosowana chroniaca grupe aminowa, taka jak grupa lll.rzed.-butyloksykarbonylowa (t-BOC), benzyloksykarbonyIowa, p-metoksyben- zyloksykarbonylowa, p-nitrobenzyloksykarbonylowa, p-nitrobenzyloksykarbonylowa, 2,2,2-trójchloroetoksykar- bonylowa, 1-karbometoksy-2-propenylowa otrzymana z acetooctanu metalu lub grupa trójmetylosililowa. Jezeli we wzorze 1, R' oznacza grupe 4-amino-4-karboksybutylowa, wówczas korzystnie jako chroniaca grupe aminowa stosuje sie grupe chloroacetylowa, propionylowa i 2,4-dwuchlorobenzoilowa.Termin „chroniona grupa hydroksylowa" dotyczy latwo rozszczepialnej grupy hydroksylowej, takiej jak formyloksyIowa, chloroacetoksylowa, benzyloksylowa, trójetyloksylowa, p-nitrobenzyloksylowa lub trójmetylisi- lilowa.Przykladem grupy acylowej o wzorze R'-CO-, w której R' ma wyzej podane znaczenie jest grupa acetylowa, propionylowa, butyrylowa, heksanoilowa, heptanoilowa, 2-pentenoilowa, akryloilowa, 5-aminoadipoilowa, chlo¬ roacetylowa lub bromoacetylowa.94 828 3 Przykladem grupy acylowej o wzorze R" -CO-, w której R" ma wyzej podane znaczenie jest grupa benzoilowa, 2,6-dwumetoksybenzoitowa, 4-chlorobenzoilowa, 4-metylobenzoilowa, 3,4-dwuchlorobenzoilowa, 4-cyjanobenzoilowa, 3-bromobenzoilowa, 3-aminobenzoilowa lub 4-nitrobenzoilowa.Przykladem grupy acylowej o wzorze R' -CO-, w której R' oznacza grupe o wzorze R"-(Y)^-CHj, w którym m oznacza liczbe 0, jest grupa cykloheksa-1,4-dieno-1-acetylowa, fenyloacetylowa, 4-chlorofenyloace- tylowa, 3-hydroksyfenyloacetylowa, 4-karboksyfenyloacetylowa, 3-cyjanofenyloacetylowa, 4~aminofenyloacety- lowa, 4-hydroksy-3-metylofenyloacety!owa, 4-bromofenyloacetylowa, 4-etoksyfenyloacetylowa, 4-nitrofenylo- acetylowa, lub 3,4-dwumetoksyfenyloacetylowa, a jezeli w wyzej wymienionym wzorze m oznacza liczbe 1, a Y oznacza atorn 0, wówczas odpowiednim przykladem jest grupa fenoksyacetylowa, 3-hydroksyfenyloksyace- tytowa, 4-chlorofenoksyacetylowa, 3,4-dwuchlorofenoksyacetylowa, 2-chlorofenoksyacetylowa, 4-metoksyfeno- ksyacetylowa, 3-aminofenoksyacetylowa, 4-karboksymetylofenoksyacetylowa, 4-aminoetylofenoksyacetylowa, 2-etoksyfenoksyacetylowa, 3,4-dwumetylofenoksyacetylowa, 4-izopropylofenoksyacetylowa, 3-cyjanofenoksy- acetylowa lub 3-nitrofenoksyacetylowa, natomiast gdy m oznacza liczbe 1, a Y oznacza atomS, wówczas odpowiednim przykladem jest grupa tiofenoksyacetylowa, taka jak tiofenoksyacetylowa, 2,6-dwuchlorotiofeno- ksyacetylowa, 4-chlorotiofenoksyacetylowa, 4-cyjanotiofenoksyacetylowa, 3-bromotiofenoksyacetylowa lub 3- -aminotiofenoksyacetylowa.Przykladem grupy acylowej jezeli R' oznacza podstawiona grupe aryloslkilowa o wzorze 2 jest grupa aryloalkilowa podstawiona grupa hydroksylowa, taka jak grupa mandeloilowa o wzorze 5, i podstawiona grupa mandeloilowa, na przyklad 4-metoksymandeloilowa, 4-hydroksymandeloilowa, 3,4-dwuchloromandeloilowa, 3-cyjanomandeloilowa, 3-bromomandeloilowa, 3-hydroksymandeloilowa, 4-aminomandeloilowa, 3-nitromandelo- ilowa, 4-fluoromandeloilowa, 4-karboksymandeloilowa, 4-karboksymetylomandeloilowa lub 4-aminometyloman- deloilowa, grupa o wzorze 6 lub grupa o wzorze 7.Przykladem grupy acylowej o wzorzs R'-CO-, w której R' oznacza grupe heteroarylometylowa o wzorze R"-CH2 jest grupa 2-tienyloacetylowa, 2-furyloacetylowa, 3-tienyloacetylowa, 2-oksazyloacetylowa o wzorze 8, 2-tiazyloacetylowa o wzorze 9, 1-tetrazylowa o wzorze 10.Wyzej wymienione cefalosporyny mozna wytwarzac róznymi sposobami. Jako substraty stosuje sie w kazdym przypadku ester kwasu 3-egzometylonocefamokarboksylowego-4. Substraty wytwarza sie znanym sposobem na drodze reakcji kwasu 7-acyloamJdocefalosporanowego z siarka zawierajaca atom nukleofilowy, do zastapienia atomu nukleofilowego grupa acetoksyiowa kwasu cefalospor anowego z otrzymaniem 7-acy!oamicio-3- -tio podstawionego kwasu metylocefamo-3-karboksylowego-4. Nastepnie otrzymany produkt poddaje sie reduk¬ cji wodorem w obecnosci niklu Raney'a lub cynku z kwasem mrówkowym i w obecnosci dwu metyloformam idu z wytworzeniem kwasu 3-metylenocefa*ocyyego. Na przyklad kwas 7-fenyloacetamidocefalosporynowy poddaje sie reakcji z etyloksantogenianem potasu z uzyskaniem kwasu 7-fenyloacfitamido-3-etoksytiokarbonylotiornetylo- cefemo-3-karboksylowego-4, który redukuje sie cynkiem i kwasem mrówkowym w obecnosci DMC, otrzymujac kwas 7-fenyloacetarnido-3-egzomety lenocefamokarboksylowy-4 o wzorze 11.• Podobnie pierscien 3-metylenocefamowy o wzorze 12 wytwarza sie na drodze reakcji estru kwasu 7-acyloamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 z pieciochlorkiem fosforu (PC|5) w obecnosci pirydyny z otrzymaniem posredniego chlorku iminowego, który poddaje sie reakcji z zimnym metanolem. Otrzymany ester iminowy latwo ulega hydrolizie do estru kwasu 7-amino-3-metylenocefemokarboksylowego-4. Grupe estrowa oddziela sie z uzyskaniem pierscienia 3-metylenocefamowego.W sposobie wedlug wynalazku ester kwasu 7-acyloamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 lub ester pierscienia 3-metylenocefamowego poddaje sie reakcji z ozonem do wytworzenia posredniego ozonku, z którego na drodze rozkladu uzyskuje sie odpowiedni ester 3-hydroksy-3-cefamokarboksylowego-4. Reakcje te przedstaw¬ iono na schemacie 2 i 3.Pierscieniowy ester 3-hydroksylowy o wzorze 16 moze byc acylowany z wytworzeniem esteru kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 o wzorze 1a.Zwiazki o wzorze 1, w którym R'-CO- oznacza grupe acylowa zdolna do reakcji z ozonem wytwarza sie na drodze acylowania esteru kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4. Na przyklad jezeli we wzo¬ rze 1, R' zawiera wegiel polaczony podwójnym wiazaniem z weglem, to jest gdy R' oznacza grupe alkenyIowa lub R' zawiera utleniany atom siarki, taki który tworzy pierscien tiofenowy, zwiazki takie zawieraja utleniana grupe acylowa i wytwarza sie je najlepiej przez acylowanie hydroksylowego, pierscieniowego estru.Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania estrów 3-hydroksycefemowych-3. Zgodnie z tym sposo¬ bem ester 3-metylenocefamowy o wzorze 3 poddaje sie reakcji z ozonem do wytwarzania posredniego ozonku, z którego na drodze rozkladu otrzymuje sie ester 3-hydroksycefemowy-3 o wzorze 13, w którym R2 oznacza grupe chroniaca funkcje karboksylowa, a R3 oznacza atom wodoru, grupe alkano i Iowa o 2-7 atomach wegla, cyjanoacetylowa, chlorowcoacetylowa, 5'-chroniona amino-5'-karboksywaleryIowa lub grupe acylowa o wzorze4 94 828 R" -C0-, w którym R" oznacza grupe fenylowa lub feny Iowa podstawiona atomem chlorowca, grupa hydroksylowa, nitrowa, aminowa, nizsza alkilowa ot—4 atomach wegla, nizsza alkoksyIowa o 1—4 atomach wegla, hydroksymetylowa, aminometylowa, karboksylowa lub karboksymetylowa albo R3 oznacza grupe aryloalkanoilowa o wzorze R"-(Y)m-CH2:CO-, w którym R" ma wyzej podane znaczenie, Y oznacza atom O lub S, a m oznacza liczbe 0 lub 1 albo R3 oznacza podstawiona grupe aryloalkanoilowa o wzorze 4, w którym R" ma wyzej podane znaczenie, a Q oznacza grupe hydroksylowa lub chroniona grupe hydroksylowa.Ozonolize esteru kwasu 7-amino-3-metylenocefamo-karboksylowego-4 lub esteru kwasu 7-acyloamido-3- -metylenocefamo-karboksylowego-4 o wzorze 2 prowadzi sie przepuszczajac ozon poprzez roztwór esteru 7-metylenocefamowego w obojetnym rozpuszczalniku w temperaturze okolo —80 do 0°C. Podwójne wiazanie egzometylenowe reaguje z ozonem do wytworzenia in situ posredniego ozonku, który ulega rozkladowi w sposób opisany powyzej z otrzymaniem estru 3-hydroksycefemowego-3 o wzorze 14. Jednakze 3-metylenowe cefalospo- ryny moga byc utleniane za pomoca ozonku do sulfotlenku, który w warunkach ozonizacji reaguje przez podwójne wiazanie egzo do wytworzenia ozonku. Otrzymanie sulfotlenku jest wynikiem wyzszego stopnia utlenienia.Zwazywszy, ze podwójne wiazanie egzo latwo reaguje z ozonem, reakcja poerscienia dwuwodorotiazyny przy atomie siarki daje w bardzo malym stopniu suIfotlenek. Na drodze ozonolizy wytwarza sie produkty utlenienia o wzorze 14 i 15.Ozon wytwarza sie za pomoca generatora ozonu, stosowanego zwykle w syntezie i analizie chemicznej do wytwarzania ozonu za pomoca wyladowan elektrycznych. Jako odpowiedni generator ozonu stosuje sie generator produkowany przez Welsback Corporation. Ozon wytwarza sie w strumieniu tlenu, i w tej postaci wprowadza do kotla reakcyjnego. Procent ozonu zawarty w strumieniu tlenu moze byc rózny i zalezny od ilosci tlenu plynacego przez generator oraz od intensywnosci wyladowan elektrycznych.Procentowa zawartosc ozonu w strumieniu tlenu okresla sie jodometrycznie za pomoca tiosiarczanu sodu i ilosci jodu wydzielonego przez badany strumien ozonu z wzorcowego roztworu jodku potasu. Procentowa zawartosc ozonu w strumieniu tlenu nie jest krytyczna, jednakze zazwyczaj do prowadzenia ozonolizy w sposobie wedlug wynalazku stosuje sie taka ilosc ozonu, ze reakcja mieszaniny reakcyjnej z ozonem jest zakonczona w okreslonym czasie i z minimalnym otrzymaniem zwiazków o wyzszym stopniu utlenienia.Ewentualnie reakcje ozonolizy mozna prowadzic chromatograficznie. Na przyklad wydziela sie mala ilosc mieszaniny reakcyjnej, rozlozonego ozenku, nieprzereagowanego substratu i produktu 3-hydroksycefemowego-3 obecnego w próbie i ocenia przez porównanie ze znana iloscia substratu i pochodnej 3-hydroksycefemowego-3. * Jako obojetne rozpuszczalniki do ozonolizy prowadzonej sposobem wedlug wynalazku stosuje sie rozpuszczalniki, w których estry 3-metylenowe sa co najmniej ciesciowo rozpuszczalne i które nie reaguja z ozonem w warunkach prowadzenia ozonolizy. Zazwyczaj stosuje sie organiczne rozpuszczalniki, takie jak metanol, etanol, octan etylu, octan metylu i chlorek metylenu.Stezenie substratów w obojetnym rozpuszczalniku nie jest krytyczne, przy czym korzystnie stosuje s[e rozpuszczalnik w ilosci odpowiedniej do wytworzenia roztworu. i Korzystnie reakcje ozonolizy prowadzi sie w temperaturze okolo —80 do -50°C.Zakonczenie ozonolizy okresla sie sposobem opisanym powyzej, a nadmiar ozonu w mieszaninie reakcyjnej usuwa sie przepuszczajac przez nia azot lub tlen.W celu otrzymania estru kwasu 3-hydroksy-cefemo-3-karboksylowego-4 po wydzieleniu nadmiaru ozonu rozklada sie ozonek przez dodanie do mieszaniny reakcyjnej slabo redukujacego reagenta, takiego jak dwusiarczyn sodu i fosforyn trójmetylowy. » Reakcje rozkladu prowadzi sie przez dodanie nadmiaru reagenta redukujacego i mieszanie mieszaniny reakcyjnej w temperaturze okolo -80° do 0°C az do otrzymania mieszaniny reakcyjnej dajacej wynik ujemny w próbie jodek potasu—skrobia.W reakcji do rozkladu posredniego ozonku korzystnie stosuje sie dwutlenek siarki. Reagent ten jest korzystny z tego wzgledu, ze utlenia sie calkowicie z mieszaniny reakcyjnej podczas nastepnej obróbki i w ten sposób upraszcza wydzielenie produktu reakcji.W sposobie wedlug wynalazku jako korzystny reagent utleniajacy stosuje sie ozon. Jednakze do wytwarza¬ nia estrów 3-hydroksycefemowych-3 mozna stosowac równiez inne znane utleniacze podwójnego wiazania miedzy atomami wegla, takie jak nadmanganiany, nadjodki i nadtlenki.W celu wydzielenia estru kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 z mieszaniny reakcyj¬ nej, mieszanine te odparowuje sie do sucha, a nastepnie z pozostalosci ekstrahuje produkt Oprócz tego acylowane estry 3-hydroksycefemowe-3 moga byc wydzielone z organicznej fazy cieklej przez oddzielenie tej fazy od substancji nierozpuszczalnych, nastepnie przemycie, suszenie i odparowanie warstwy organicznej.Pierscieniowy ester 3-hydroksylowy, a mianowicie ester kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylo- wy-4 wydziela sie najlepiej w postaci soli, na przyklad chlorowodorku lub bromowodorku.94 828 5 W celu ozonizowania estru kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego*4 o wzorze 3, w którym R* oznacza atom wodoru korzystnie stosuje sie jego sól, na przyklad chlorowodorek lub sól p-toluenosulfonylowa.Korzystnie w sposobie wedlug wynalazku ozonolize prowadzi sie, rozpuszczajac ester pemetoksybenzylo- wy, kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylowy-4 w octanie etylu i poddajac otrzymany roztwór reakcji z ozonem w temperaturze okolo —78°C. Nadmiar ozonu usuwa sie z zimnego roztworu przez wprowadze¬ nie do niego tlenu za pomoca belkotki. Ozonek rozklada sie przez dodanie do mieszaniny reakcyjnej nadmiaru dwusiarczynu sodu i mieszanine reakcyjna miesza sie w temperaturze 0°C.Warstwe organiczna dekantuje sie znad substancji nierozpuszczalnej, przemywa woda, suszy i odparowuje, uzyskujac ester pemetoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksyc»femo-3-karboksylowego-4.Oprócz tego sposobem wedlug wynalazku korzystnie chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 rozpuszcza sie w metanolu i do otrzymanego roztworu wprowadza sie za pomoca bel kotki ozon w temperaturze okolo -78°C. Nadmiar ozonu usuwa sie z mieszaniny reakcyjnej za pomoca azotu, a ozonek rozklada sie wprowadzajac do mieszaniny reakcyjnej za pomoca belkotki dwutlenek siarki. Nastepnie mieszanine reakcyjna odparowuje sie do sucha i otrzymuje ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w postaci chlorowodorku.Jako substraty wozonolizie stosuje sie chlorowodorki estrów kwasu 7-amino-3-metylenocefamowego o wzorze 3, w którym R3 oznacza atom wodoru. Przykladem pierscieniowym estrów 3-metylenocefamowych sa ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester 2,2,2-trójchloroetylowy kwasu 7-amino-3-metylenocefamo- karboksylowego-4, ester benzydrylowy kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego i sole tych estrów z kwasem chlorowodorowym, bromowodorowym i p-tolueno-sulfonowym.Przykladem estrów kwasu 7-acyloamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 o wzorze 3, stosowanych jako substraty w sposobie wedlug wynalazku sa ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-acetamido-3-metylenocefamo- karboksylowego-4, ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-feny1oacetamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester benzhydrylowy kwasu 7- benzamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4, ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-propionamido-3-metyleno- cefamokarboksylowego-4, ester dwu-p-nitrobenzylowy kwasu 7-(5-karboksy-5-propionamidowaleramido)-3-mety- lenokarboksylowego-4, ester dwu-p-nitrobenzy'owy kwasu 7-(5-karboksy-5-chloroacetamidowaleramidocefemo- -3-karboksylowego-4.« ' Pochodne 3-hydroksycefemowe-3 moga miec charakter enoli, które moga wystepowac w równowadze z postacia keto, co przedstawiono na schemacie 4.Na podstawie widma absorpcji ultrafioletowej wyzej wymienionych zwiazków przy róznej wartosci pH postac enolowa ma przewage przy zasadowej lub obojetnej wartosci pH, a natomiast przy kwasnej wartosci pH przewage ma postac ketonowa. Na przyklad ester metylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3- -karboksylowego-4 wykazuje przy okreslonej wartosci pH nastepujace pasma absorpcji w zakresie 260 mu widma ultrafioletowego, absorbcje charakterystyczna A-3 nienasycone cefalosporyny w etanolu, odczyn obojetny: Xmax 268 m/i (e = 4,100), * etanolu, odczyn kwasny: Xmax 268 m/i (e = 2,600), etanolu, odczyn zasadowy: Xmax 275 m/x (e = 7,200), buforze o pH7 Xmax 273 m/i (e = 7,800).Widma absorpcyjne w zakresie 260 rnju widma ultrafioletowego charakteryzujacego wyzej wymienione zwiazki wskazuja na obecnosc pochodnych 3-hydroksycefemowych-3 czesciowo w postaci ketonowej i moga wchodzic w reakcji w warunkach odpowiednich dla postaci ketonowych.Korzystnymi pochodnymi 3-hydroksycefemowyrni-3 sa estry kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4, na przyklad ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4, ester p-metoksybentylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbok$ylowego-4, ester 2,2,2-trójchloroetylowy kwa¬ su 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4, ester benzhydrylowy, kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3- -karboksylowego-4, ester benzylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 i ich sole addycyjne z kwasem, takie jak chlorowodorki.Pierscieniowe estry 3-hydroksycefemowe-3 sa zwiazkami posrednimi w syntezie estrów cefalosporyny.Jak wspomniano powyzej moga byc one acylowane za pomoca pochodnych kwasu karboksylowego do estrów kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4, które mozna poddac reakcji z dwuazometa- nem, dwuazoetanem, dwufenylodwuazometanem lub 1-dwuazo-3-metylo-2-butanem otrzymujac ester cefalospo¬ ryny. Ponadto estry pierscieniowe moga reagowac ze zwiazkami dwuazowymi do odpowiednich eterowych pochodnych estrów pierscieniowych, które nastepnie poddaje sie acylowaniu.6 94 828 Acylowanie estrów kwasu 7^mino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 mozna prowadzic znanymi sposobami stosowanymi do acylowania innych pierscieniowych cefalosporyn, takich jak ? —ACA lub 7—ADCA.Na przyklad pierscieniowy ester hydroksylowy mozna poddac reakcji z aktywna pochodna kwasu karboksylowe* go, na przyklad estrem pieciochlorofenylowym, mieszany bezwodnik lub pochodna azydowa. Oprócz tego pierscieniowy ester 3-hydroksylowy moze byc acylowany odpowiednim kwasem karboksylowym w obecnosci srodka kondensujacego, na przyklad karbodwuimidu, takiego jak dwucykloheksylokarbodwuimid lub N-etoksy- karbonylo-2-etoksy-1,2-dwuwodorochinon (EEDQ). Acylowanie mozna takze prowadzic na drodze reakcji halogenku kwasu karboksylowego z pierscieniowym estrem 3-hydroksylowym w obecnosci akceptora chlorowcowodoru. Jako akceptory chlorowcowodoru stosuje sie trzeciorzedowe aminy, takie jak trójetyloamina i pirydyna, tlenki alkilenowe, takie jak tlenek propylenu, moczniki, na przyklad mocznik i mocznik etylenu oraz nieorganiczne zasady, takie jak dwuweglan sodu, dwuweglan potasu, weglan sodu lub dwusiarczyn sodu. Jezeli acylowanie prowadzi sie w warunkach bezwodnych grupa 3-hydroksylowa ulega O-acylowaniu lub estryfikowaniu po zakonczeniu reakcji z otrzymaniem mieszaniny zawierajacej jako produkt reakcji ester kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 i N,0-dwuacylowany produkt Na przyklad jezeli w warunkach bezwodnych ester p-nitrobenzylowy kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z chlorkiem tiofeno-2-acylowym w obecnosci moczni¬ ka otrzymuje sie N,0-dwuacylowany produkt o wzorze 16 obok zadanego estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-(2-)2- tienylo(-acetamido)-3-hydroksycefemo-3-karbokylowego-4. Produkty acylowania mozna oddzielac za pomoca chromatografii.Korzystny sposób acylowania pierscieniowego estru 3-hydroksylowego prowadzi sie na drodze reakcji acylowania w obecnosci wody, na przyklad w wilgotnym rozpuszczalniku lub w mieszaninie organicznego rozpuszczalnika i wody. Jezeli wacylowanej mieszaninie reakcyjnej jest obecna woda acylowana zostaje jedynie grupa aminowa, przy czym przy stosowaniu nadmiaru reagentu acylujacego otrzymuje sie zadany ester 7-acyloamido-3-hydroksylowy.Dla acylowania pierscieniowego estru 3-hydroksycefalosporyny w warunkach wodnych stosuje sie chlorki lub bromki kwasu karboksylowego alto aktywowane estry, azydy lub mieszane bezwodniki.Jako rozpuszczalnik stosuje sie estry, takie jak czterowodórofuran lub dioksan, ketony, takie jak aceton lub metyloetyloketon, alkilonitrole, takie jak acetonitry I lub inny odpowiedni rozpuszczalnik organiczny, który nie reaguje z reagentem acylujacym.Reakcje acylowania prowadzi sie zazwyczaj w temperaturze okolo 5—25°C.Ilosc wody w mieszaninie reakcyjnej nie jest krytyczna, a ogólnie stosuje sie okolo 5% objetosciowych organicznego rozpuszczalnika.Przykladem acylowania w warunkach wodnych jest wytwarzanie estru p-nitrobenzyJowego kwasu 7-(2-)2'- tienylo(acetamido)-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego- 4 przedstawione ponizej. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 rozpuszcza sie w mieszaninie czterowodórofuran — woda (3 do 1 czesci objetosciowych) i w otrzymanym roztworze wytwarza sie zawiesine z nadmiaru dwusiarczynu sodu. Nastepnie do zawiesiny dodaje sie podczas mieszania nadmiar chlorku tiofeno-2-acetylowego w czterowo- dortlfranie. Mieszanine miesza sie wciagu okolo 2 godzin w temperaturze okolo 20-25°C. Rozpuszczalnik mieszajacy sie z woda odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i produkt reakcji wydziela sie z wodnej pozostalosci na drodze reakcji za pomoca niemieszajacego sie z woda rozpuszczalnika organicznego, na przyklad octanu etylu. < W sposób analogiczny do opisanego powyzej chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hy- droksycefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z chlorkiem O-formylomandeloilowym w wodnej mieszani¬ nie acetonu i w obecnosci dwusiarczanu sodu, otrzymujac ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(a-formyloksy-a-fenylo acetyloamino-3-hydroksycefemo-3-karboksy lowego-4. Podobnie w celu otrzymania estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-fenyloksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z chlorkiem fenoksyacetylowym w wodnej mieszaninie acetonu i w obecnosci tlenku propylenu. * W celu otrzymania zwiazków o wzorze 1, pierscieniowe estry 3-hydroksycefalosporynowe poddaje sie acylowaniu w róznego rodzaju reakcjach sprzegania amidu z róznego rodzaju grupami acylowymi.Zwiazki o wzorze 1, które wiaza tlenowa reszte reaktywnego acylu i które nie sa korzystne otrzymuje sie przez ozonolize odpowiedniego estru 7-acyloamido-3-egzometylenocefamowego i moga byc równiez wytworzone przezacylowanie pierscieniowego estru 3-hydroksycefalosporynowego w sposób opisany powyzej.Estry kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 wytwarza sie zazwyczaj na drodze reakcji pierscieniowego estru 3-hydroksylowego z ketonu w obecnosci wody i acetonu.Jak opisano powyzej w sposobie wedlug wynalazku grupe kwasu karboksylowego cefalosporyny chroni sie zdolnym do rozszczepiania estrem tworzacym wyzej wymieniona grupe.94 828 7 Podobnie w przypadku zwiazków o wzorze 1, w którym grupa acyloamidowa wiaze grupe hydroksylowa lub podstawnik grupy aminowej, na przyklad grupe mandeloilowa lub aminodopoilowa, takie reaktywne funkcje zabezpieczaja rozszczepialne grupy chroniace.Stosuje sie takie grupy, które stabilnie chronia grupy w warunkach opisanych powyzej dla prowadzenia ozonolizy i acylowania i które latwo sa odszczepiane za pomoca hydrolizy kwasowej lub zasadowej lub katalitycznej hydrogenolizy w warunkach nie wplywajacych destruktywnie na czasteczke cefalosporyny.Korzystnie grupy chroniace funkcje karboksylowe wedlug wynalazku stanowia grupe p-nitrobenzylowa, p-metoksybenzylowa i benzhydrylowa. Jednakze mozna równiez stosowac inne grupy chroniace funkcje karboksylowe, takie jak benzylowa 2,2,2-trójchloroetylowa i 7-butylowa.Korzystnie grupe chroniaca grupe hydroksylowa stanowi grupa formylowa, metoksyetylowa i grupa o wzorze CH3-0-CH-CH3 otrzymane przez reakcje grupy hydroksylowej z eterem metylowinylowym. ¦ Korzystnie grupe chroniaca grupe aminowa stanowi grupa t-butyloksykarbamidowa i 1-karbometoksy-2- -propenylowa otrzymane przez kondensacje grupy aminowej z estrem acetooctowym. < Ponizej przedstawiono wytwarzanie cefalosporyn 3-hydroksycefemowych-Z Jezeli w pierscieniu bocznym otrzymanych zwiazków obecne sa chroniace grupy hydroksylowe i aminowe wydziela sie je z wytworzeniem zwiazków wchodzacych w zakres wynalazku.Ponizsze przyklady dokladniej ilustruja przedmiot wynalazku.Przyklad I. Chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylo- wego-4. » Do roztworu 965 mg (2 mole) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokar- boksylowego-4 w 10 ml chlorku metylenu dodaje sie 175 mg bezwpdnej pirydyny oraz 460 mg pieciochlorku fosforu i mieszanine miesza w temperaturze pokojowej wciagu 6 godzin. Do mieszaniny reakcyjnej dodaje sie jeden ml izobutanolu i pozostawia w temperaturze 0°C. Wytworzony w postaci krystalicznego osadu chlorowodo¬ rek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 odsacza sie, otrzymujac 430 mg produktu (wydajnosc 58%).Analiza elementarna dla C15 H16N306S C|: obliczono: 46,69 C 4,18 H, 10,89 N znaleziono: 46,40 C, 4,20 H, 10,62 N W widmie w podczerwieni wnujolu wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 5,65 (j3-laktam) i 5,75 mikronów (ester) odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego, wykonywanym w DMSO d6 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 6,34 (2d, 2H, C2-H2), 4,98 (d, 1 H, C6-H); 4,7-4,4 (m, 6H, C4—H, ester CH2l C4—CH2 i C7^-H); i 2,4—1,6 (m, 4H, 4 aromatyczny).Przyklad II. Sól p-toluenosulfonowa estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokar- boksylowego-4. » Do roztworu 965 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylo- wego-4 w 10 ml chlorku metylenu dodaje sie 175 mg bezwodnej pirydyny oraz 460 g pieciochlorku fosforu i mieszanine miesza sie w ciagu 5 godzin w temperaturze pokojowej. Nastepnie mieszanine reakcyjna chlodzi sie do temperatury 0°C i dodaje 50 ml zimnego metanolu. Mieszanie kontynuuje sie w temperaturze pokojowej w ciagu jednej godziny w celu wydzielenia rozpuszczalnika i mieszanine reakcyjna odparowuje sie pod zmniejszo¬ nym cisnieniam a pozostala mieszanine zawierajaca produkt reakcji rozpuszcza sie w mieszaninie octanu etylu i wody. Odczyn doprowadza sie do wartosci pH 7 i warstwe octanu etylu wydziela sie, przemywa woda i suszy.Do bezwodnego roztworu dodaje sie jeden równowaznik kwasu p-toluenosulfonowego i chlodzi, przy czym wytwarza sie 600 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w postaci krystalicznego osadu. Otrzymany produkt oczyszcza sie przez rekrystalizacje z mieszaniny 12 ml metanolu, 24 ml eteru i 15 ml eteru naftowego. < Analiza elementarna dla C22 H23N30BS2 : obliczono: 50,66 C, 4,45 H, 8,06 N, znaleziono: 50,41, 4,51 H, 7,86 N W widmie w podczerwieni wnujolu wystepuja pasma absorpcji przy 5,65 l/Maktam) i 5,75 mikronów (ester) odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych. < W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w DMSO d6 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 7,70 (s, 3H, p-metyl); 6,39 (s, 2H, C2-H2); 4,98 (d, 1H, C6-H); 4,7-4,3 (m, 5H-C4-H, ester-CH2, C3-CH2 i C7-H); i 2,97-1,66 (m, 8H, H aromatyczny).W widmie w nadfiolecie w buforze o wartosci pH 6 wystepuja maksima absorpcji przy dlugosci fali 219 m/i (e - 19,600) i 268 m/i (e = 9,400).8 94 828 Przyklad III. Chlorowodorek estru p-metoksybenzylowy kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksy- lowego-4. « Do roztworu 4,3 g estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylo- wego-4 w 50 ml chlorku metylenu dodaje sie 880 mg bezwodnej pirydyny oraz 2,3 g pieciochlorku fosforu i mieszanine miesza sie ogrzewajac pod chlodnica zwrotna wciagu 3 godzia Nastepnie mieszanine reakcyjna chlodzi sie na lazni lodowej i dodaje 5ml izobutanolu. Mieszanine miesza sie chlodzac wciagu kilku godzin, przy czym wytraca sie 2,2 g chlorowodorku estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokar- boksylowego-4. Produkt saczy sie, przemywa zimnym chlorkiem metylenu i suszy pod zmniejszonym cisnieniem. * Analiza elementarna dla Cl6Hl9N204SC|: obliczono: 51,82 C, 5,16 H, 7,55 N znaleziono: 51,65 C 5,04 H 7,72 N Przyklad IV. Sól p-toluenosulfonowa estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefam- okarboksylowego-4. « Do roztworu 937 mg estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksy- lowego-4 w 10 ml chlorku metylenu dodaje sie 0,18 ml bezwodnej pirydyny i 460 mg pieciochlorku fosforu.Mieszanine miesza sie w temperaturze pokojowej w ciagu 2 godzin, a nastepnie chlodzi do temperatury 5°C. Do zimnej mieszaniny dodaje sie 50 ml zimnego metanolu i mieszanine pozostawia do ogrzania do temperatury pokojowej. Mieszanine reakcyjna odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie octanu etylu i wody. Odczyn roztworu doprowadza sie do wartosci pH 7 i warstwe octanu etylu wydziela sie, przemywa woda i suszy. Do bezwodnej warstwy eterowej dodaje sie jeden równowaznik kwasu p-toluenosulfonowego. Po czym chlodzac wytraca sie 600 mg soli p-toluenosulfonowej estru p-metoksybenzylo¬ wego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w postaci stalej substancji krystalicznej.Analiza elementarna dla C23H26N206S2 : obliczono: 54,53 Cf 5,17 H, 5,53 N znaleziono: 54,33 C, 5,05 H, 5,47 N W widmie w podczerwieni w nujolu wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali przy 5,65 (/Haktam) i 5,78 mikronów (ester) odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w DMSO d6 wystepuja ugrupowania sygnalów przy 7,69 (s, 3H, para-metyl), 6,41 (s, 2H, C2-H2), 6,23 (s, 3H, para metoksy), 5,0 (d, 1H, C6-H), 4,82 (s, 2H, ester CH2), 4,7-4,55 (m, 4H, C4-H, C3-CH2 i C7-H), 3,2-2,0 (m, 8H, H aromatyczny).Przyklad V. Chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksy- lowego-4.W sposób opisany w przykladzie I wytwarza sie roztwór 3,85 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w 600 ml metanolu, roztwór ten chlodzi sie na lazni lód — bezwodny aceton.Przez mieszanine reakcyjna przepuszcza sie ozon wciagu okolo 20 minut, w którym to czasie mieszanina reakcyjna zabarwia sie na kolor jasno niebieski. Nastepnie dla odpedzenia nadmiaru ozonu przez mieszanine reakcyjna przepuszcza sie azot, po czym posredni ozonek rozklada sie przez wprowadzenie do mieszaniny reakcyjnej dwutlenku siarki az do otrzymania negatywnego wyniku w próbie z jodkiem potasu i skrobia.Mieszanine reakcyjna odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i pozostalosc rozpuszcza sie w 200 ml 0,1 N roztworu chlorowodorku w chlorku metylenu. Roztwór odparowuje sie do sucha, a pozostalosc zawieraja¬ ca produkt reakcji rozpuszcza sie w acetonie. < Podczas chlodzenia wytraca sie 3,15 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7*arnino-3-hydro- ksycefemo-3-k£rrUcl^y1e\.vtgc-4 w postaci krystalicznej substancji stalej.W widmie w podczerwieni w nujolu wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 5,55 (karbonyI /Maktam) i 5,02 (ester, karbonyl, wodór przylaczone do grupy 3-hydroksylowej) mikronów odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych. « Elektromagnetyczne miareczkowanie (66% DMF) p Ha 4,0 i 6,3.Przyklad VI. Chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksyceferno-3-karboK- sylowego-4. Roztwór 4 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-arnino-3-metyienocefamokarboksylo- wego-4 w 620 ml metanolu chlodzi sie na suchej lazni lód — aceton i wprowadza za pomoca belkotki do zimnego roztworu ozon w ciagu okolo 20 minut. Mieszanine reakcyjna oczyszcza sie z pozostalosci pzonu przez przepuszczenie przez roztwór azotu i dodanie 10 g dwusiarczynu sodu.Mieszanine reakcyjna miesza sie wciagu jednej godziny w temperaturze lazni lodowej, przy czym mieszanina daje negatywny wynik w tescie z jodkiem potasu i skrobia.Mieszanine odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac amorficzna pozostalosc koloru zóltego. Pozostalosc ta rekrystalizuje sie z acetonu otrzymujac 3,4 g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w postaci krystalicznego solwatu acetonowego.94 828 9 W widmie w podczerwieni w nujoiu wystepuja pasma absorpcji przy 5,60 (0-laktam) i 6,04 (ester karbonyl, wodór przylaczone do grupy 3-hydroksy) mikronach odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w DMSO d6 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 7,92 is, 3H, 1/2 mola acetonu), 6,22 (2d, 2Hf C2-Ha), 5,07 (d, iH, C6H), 4,8-4,5 (m, 3H, ester CH2 i C7 H), 2,4-1,6 (m, 4H, H aromatyczny).Przyklad VII. Chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4. Prowadzac ozonolize w sposób opisany w przykladach V j VI chlorowodorek estru p-nitrobenzylo¬ wego kwasu 7-aminc-3-metylenocefamokarbok$ylowego-4 ozonizuje sie w metanolu i posredni ozonek rozklada sie w temperaturze 0°C za pomoca 3,5 mol fosforynu trójmetylu. Mieszanine reakcyjna odparowuje sie i pozostalosc rozpuszcza sie w 100 ml 0,1 N HCL w-ehlorku metylenu. Otrzymany roztwór odparowuje sie i pozostalosc krystalizuje z acetonu, uzyskujac 2,8 g chlorowodorku p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hy- droksycefemo-3-karboksylowego-4.Przyklad VIII. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4. Czte¬ ry milimole chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 otrzymanego sposobem opisanym w przykladzie V rozpuszcza sie w wodzie i dodaje octan etylu. Odczyn otrzymanej papki doprowadza sie z wartosci pH 2,2 do wartosci pH 5 za pomoca 1 N wodorotlenku sodu.Warstwe octanu etylu oddziela sie, przemywa woda i suszy nad siarczanem magnezu. Osuszona warstwe eterowa odparowuje sie, uzyskujac w postaci krystalicznej pozostalosci 1,2 g ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-hy- droksycefemo-3-karboksylowego-4. « Analiza elementarna dla C14H13N3OeS: obliczono: 47,86 C, 3,73 H, 11,96 N, znaleziono: 47,87 C, 4,00 H, 12,11 N.W widmie w podczerwieni w nujoiu wystepuja pasma absorpcji przy 5,65 (szerokie, /Maktam i ester) i 6,0 (amid) mikronów odpowiadajace absorpcji grup karbonylowych. « W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w DMSO d6 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 6,63 (2 d, 2H, C2 H), 5,31 Id, 1H, C6 H), 4,89 (d, 1H, C7H), 4,62 (s, 2H, ester CH2), 4,30 (szerokie s, 2H, 7 N-H), 2,5-1,8 (m, 4H, H aromatyczny) i 1,2 (d, 1H, C3OH) tau.Przyklad IX. E$ter metylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4. '» Roztwór 1,6 g estru metylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w 300 ml chlorku metylenu chlodzi sie na lazni lodowej (aceton — suchy lód). Nastepnie poprzez zimny roztwór wprowadza sie ozon za pomoca belkotki w ciagu trzech minut, przy czym mieszanina reakcyjna zabarwia sie na kolor jasno niebieski. Nadmiar ozonu oddziela sie za pomoca strumienia tlenu i dodaje 10 g dwusiarczynu sodu.Mieszanine reakcyjna miesza sie i pozostawia do ogrzania do temperatury 0°C. Faze ciekla oddziela sie przez dekantacje i przemywa sukcesywnie 5% roztworem kwasu chlorowodorowego. Przemyta mieszanine suszy sie i odparowuje, uzyskujac 1,5 g surowego estru metylowego kwasu 7-fenoksaycetamido-3-hydroksycefemo-3-kar- boksylowego-4 w postaci amorficznej substancji stalej. ' Surowy produkt rozpuszcza sie w octanie etylu i ekstrahuje 5% roztworem dwuweglanu sodu. Do ekstraktu dodaje sie octan etylu i nastepnie zakwasza do wartosci pH 2 za pomoca 1N kwasu chlorowodorowego. Faze organiczna oddziela sie i przemywa nasyconym roztworem chlorku sodu i suszy. Ekstrakt po osuszeniu odparowuje sie do sucha uzyskujac 709 mg produktu reakcji zawierajacego mniejsza ilosc sulfotlenku 3-hydro- ksycefemowego-3 i nadtlenki. Otrzyrnany produkt oczyszcza sie za pomoca preparatywnej chromatografii cienkowarstwowej na zelu brzemionkowym z zastosowaniem chloroform: metanol (9:1).Analiza elementarna dla C16H16N206S» H2O: obliczono: 50,26 C, 4,75 H# 7,33 N 8,38 S znaleziono: 51,03 C, 4,62 H, 7,06 N, 8,37 S.W widmie w podczerwieni w chloroformie wystepuja pasma absorpcji szczytowej przy 2,8 (amitl NH), 5,6 (karbonyl 0-laktam), 5,85 (szerokie, amid i ester karbonylowy) i 6,6 (amid II) mikronów.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w CDC|3 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 6,65 (s, 2H, C2-H2), 6,13 (s, 3H, ester CH3), 5,40 (s, 2H, pierscien boczny CH2), 4,93 (d, 1H, C6H), 4,32 (q, iH, C7H), 3,15-2,38 (m, 6H, H aromatyczny i amidowy) i 1,60 (szerokie s, 1H,3-0H). , Elektromagnetyczne miareczkowanie (66% wodnym roztworem DHF) pKa 5,6. «' Przyklad X. Ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylo¬ wego-. » Roztwór 2,5 g estru p-metoksybenzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarbqksylowe- go-4 w 350 ml octanu etylu chlodzi sie na lazni aceton — suchy lód. Do zimnego roztworu wprowadza sie ozon10 94 828 za pomoca bel kotki wciagu 8 minut, a nastepnie przez zjonizowana mieszanine przepuszcza sie tlen, który oddziela nadmiar ozonu. Posredni ozonek rozklada sie, dodajac do mieszaniny reakcyjnej 25 g dwusiarczynu sodu podczas mieszania w temperaturze okolo 0°C. Roztwór reakcyjny dekantuje sie i przemywa sukcesywnie woda, 5% kwasem solnym i nasyconym roztworem chlorku sodu. Przemyta mieszanine suszy sie i odparowuje otrzymujac ester p-motoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w pos¬ taci stalej substancji amorficznej. < W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym wCDC|3 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 6,73 (s, 2H, C2H2), 6,23 (s, 3H, p-metoksy), 5,53 (s, 2H, pierscien boczny CH2), 5,03 (d, 1H, C6H), 4,87 (s, 2H, ester CH2), 4,47 (q, iH, C7H), 3,40-2,50 (m, 9H, H aromatyczny), 2,33 (d, 1H, NH amidowe), 1,53 (szerokie s, 1H, 30H). » Przyklad XI. Ester p-nibrobenzylowy kwasu 7-(2-)2-tienylo(acetamido)-3-hydroksycefemo-3-karbo- k$ylowego-4. » Do roztworu 1,55g chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4 w 30 ml acetonu zawierajacego 364 g (0,5 m/i, 3,6 mola) trójetyloaminy dodaje sie 962 mg mocznika. Nastepnie podczas mieszania w temperaturze pokojowej do mieszaniny wkrapla sie roztwór 730 mg (4,4 mola) chlorku 2-tiofenoacetylu w 20 ml acetonu. Po 2,5 godzinach mieszanine reakcyjna saczy sie i odparo¬ wuje. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i roztwór przemywa sie sukcesywnie woda, 5% roztworem dwuweglanu sodu, 5% kwasem solnym i nasyconym roztworem chlorku sodu. Przemyty roztwór suszy sie, a nastepnie zateza pod zmniejszonym cisnieniem uzyskujac 1,2 g krystalicznej pozostalosci stanowiacej produkt reakcji. Produkt rekrystalizuje sie z octanu etylu otrzymujac czysty ester p-nibrobanzylowy kwasu 7-{2-)2-tienylo( (-acetamido)-3-hydroksycefemo-3-karboksy lowego-4 o nastepujacych wlasciwosciach widma. » W widmie w podczerwieni w nujolu wystepuje szczyt absorpcji przy 3,0 (NH amidowe), 5,68 (karbonyl 0-laktam) i 6,1 (amid i ester, wodór przylaczone do 3—OH mikronów.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w CDC|3/DMSO d6 wystepuja pasma absorp¬ cji przy dlugosci fali 6,54 (2d, 2H, C2H2)r 6 16 (s, 2H, pierscien boczny CH2), 4,90 (d, 1H, C6H), 4,60 (d, 2H, ester CH2), 4,43 (q, 1H, C7H), 3,1-1,6 (m, 7H, H aromatyczny) i 1,30 (d, 1H, NH amidowe) tau. » Przyklad XII. Ester p-nibrobenzylowy kwasu 7-(2-)2-tienylo(acetamido)-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4. < W sposób analogiczny do opisanego w przykladzie V ester p-nitrobenzy!owy kwasu 7-amino-3-metylenoce- famokarboksylowego-4 w metanolu poddaje sie reakcji z ozonem, uzyskujac ozonek. Ozonek rozklada sie za pomoca dwutlenku siarki, otrzymujac produkt 3-hydroksylowy, który wyosabnia sie jako surowy produkt Surowy pierscieniowy ester 3-hydroksycefemowy rozpuszcza sie w 175 ml czterowodorofuranie i 50 ml wody. W otrzymanym roztworze zawiesza sie 2,1 g dwusiarczynu sodu i nastepnie wkrapla roztwór 4,8 g chlorku 2-tiofenoricetylu w 200 ml THF.Mieszanine miesza sie wciagu 2 godzin w temperaturze pokojowej i nastepnie do wodnej pozostalosci.Pozostalosc ta miesza sie z octanem etylu, warstwe organiczna oddziela sie i przemywa 5% kwasem solnym i woda. Przemyta warstwe suszy sie i odparowuje do sucha, uzyskujac produkt reakcji w postaci krystalicznej.Pozostalosc rozciera sie trzykrotnie eterem etylu do wydzielenia kwasu 2-tiofenooctowego, otrzymujac 2,9 g oczyszczonego, krystalicznego produktu stanowiacego ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(2-)2-tienylo(-acetamido)- -3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4. « Elektrometryczne miareczkowanie (66% wodnym roztworem DMF) pKa 5,9. « W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w CDC|3/D20 wystepuja ugrupowania sygna¬ lów przy nastepujacych wartosciach tau 6,60 (s, 2H, C2 H2), 6,13 (s, 2H, pierscien boczny CH2), 4,96 (d, 1H, C2H), 4,62 (d, 2H, ester CH2), 4,46 (d, 1H, C7H), i 3,1-1,7 (m, 7H, H aromatyczny).Przyklad XIII. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.Roztwór 10 mmoli chlorowodorku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4 w mieszaninie z 325 ml acetonu i 125 ml wody chlodzi sie na lazni lód — aceton. Podczas mieszania wciagu 30 minut do roztworu wprowadza sie strumien gazowego ketenu za pomoca belkotki. Nastepnie z mieszaniny odparowuje sie aceton i otrzymana pozostalosc miesza z octanem etylu. Warstwe octanu etylu oddziela sie i przemywa 5% kwasem chlorowdorowym i nasyconym roztworem chlorku sodu. Przemyty ekstrakt suszy sie i odparowuje pod zmniejszonym cisnieniem otrzymujac produkt reakcji w postaci krystalicznej pozostalosci. Pozostalosc rozciera sie z eterem etylu i suszy pod cisnieniem otrzymujac ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 o temperaturze topnienia 146-152°C z rozkladem. ' Analiza elementarna C16H15N307S: obliczono: 48,85 C, 3,84 H, 10,68 N znaleziono: 48,97 C, 3,96 H, 10,42 N.94828 11 W widmie w podczerwieni w CHC|3 wystepuja pasma absorpcji przy dlugosci fali 2,9 i 3,0 (NH amidowe i OH), 5,63 (karbonyl /Maktam) i 5,95 (szerokie, amid i ester karbonyl wodór przylaczone do 3 OH) mikronów.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego wykonanym w CDC|3 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 7,90 (s, 3H, 7-acetamido CH3), 6,55 (s, 2H, CjH^), 4,63 (m, 2H, ester CH2), 4,30 (q, 1H, C7H), 2,81 (d, 3H, NH amidowe), 2,5-1,8 (m, 4H, H aromatyczne), 2,8 (s, 1H, C3OH).Elektrometryczne miareczkowanie (66% wodny roztwór DMF) pKa 5,9.Przyklad XIV. E$ter p-nibrobenzylowy kwasu 7-fenyloacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowe- go-4.Postepujac w sposób opisany w przykladzie IX roztwór 350 mg estru p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenyloace- tamido-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w 250 ml chlorku metylenu chlodzi sie do —78°C i ozonizuje.Posredni ozonek rozklada sie in situ za pomoca dwutlenku siarki i produkt reakcji wydziela sie przez ekstrakcje octanu etylu.Analiza elementarna C22H19N307S: obliczono: 56,28 C, 4,80 H, . 8,95 N znaleziono: 51,11 C, 4,15 H, 8,74 N.W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego wykonanym w CDC|3 wystepuja ugrupowania sygnalów przy nastepujacych wartosciach tau 6,68 (2d, 2H, C2H2), 6,37 (s, 2H, pierscien boczny CH2), 5,03 (d, 1H, C6H), 6,66 (d, 2H, ester CH2), 4,40 (q, 1H, C7H), 2,7 (m, 6H, NH amidowa, H aromatyczny), 2,53-1,70 (qf 4H, aromatyczy H) i pojedynczy w niskim polu integrujacym dla 1H i C3 grupy hydroksylowej.W widmie w podczerwieni w nujolu wystepuja szczyty absorpcji przy 3,04 (amid) 5,60 i 6,0 (j3-laktam, karbonyl, estru i amidu) mikronach.Przyklad XV. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-(D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-hydroksycefe- mo-3-karboksylowego-4.Do roztworu 1,54 g chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karbo- ksylowego-4, w 120 ml acetonu i 40 ml wody dodaje sie 936 g dwusiarczynu sodu i podczas mieszania w temperaturze pokojowej wkrapla sie roztwór 960 mg chlorku kwasu 0-formylo-D-migdalowego. Mieszanine reakcyjna miesza sie w temperaturze pokojowej wciagu 16 godzin a nastepnie odparowuje w celu wydzielenia acetonu. Krystaliczna pozostalosc rozciera sie eterem etylowym, uzyskujac 1 g estru p-nitrobenzylowego kwasu 7- (D-a-fenylo-a-formyloksyacetamido)-3-karboksylowego-4.Analiza elementarna dla C23H19N309S: obliczono: 53,80 C, 3,73 H, 8,18 N znaleziono: 53,51 C, 3,81 H, 8,46 N.W widmie w podczerwieni w CHCI3 wystepuje szczyt absorpcji karbonylu przy 5,55, 5,73, 5,85 i 5,95 mikronach.W widmie magnetycznym rezonansu jadrowego w CDC|3 wystepuja zgrupowania sygnalów przy nastepuja¬ cych wartosciach tau 6,61 (s, 2H, C2H2), 4,95 (d, 1H, C6H), 4,61 (d, 2H, ester CH2), 4,39 (q, 1H, C7H), 3,70 (s, 1H, -CH), i 2,8-1,70 (m, 11H, NH amidowa i H aromatyczny). PL