Przedmiotem wynalazku jest sposób usuwania fenolu ze scieków.Ostatnio znane sa liczne metody usuwania fenolu ze scieków. Najczestsze z nich dotycza odfenolowania scieków powstajacych w koksownicach. Zazwyczaj scieki zawierajace fenol poddaje sie ekstrakcji, przy czym fenol zawarty w sciekach przechodzi do rozpuszczalnika ekstrahujacego. Fenol zebrany w ekstrahencie mozna odzyskiwac w najrozmaitszy sposób.Opracowano sposoby, w których oddziela sie rozpuszczalnik (ekstrahent) od fenoli poprzez oddestylowa¬ nie, o ile rozpuszczalnik ma nizsza temperature wrzenia niz fenol. Z drugiej strony znane sa równiez sposoby w których fenol oddziela sie od rozpuszczalnika przez destylacje i to w tych wypadkach, gdy rozpuszczalnik - - ekstrahent ma wyzszy punkt wrzenia niz fenol.Do odzyskania zebranego w rozpuszczalniku fenolu stosuje sie czesto metody, w których fenol wymywa sie alkaliami, zwlaszcza lugiem sodowym.Przy otrzymywaniu fenolu metoda kumenowa otrzymuje sie scieki, których sklad rózni sie znacznie od scieków otrzymywanych przy przeróbce smoly. Mozna powiedziec ze sklad tych scieków jest zupelnie inny i ogólnie biorac tylko fenol jest wspólnym skladnikiejn zawartych tam zanieczyszczen.W zwiazku z,tym, przy przeróbce scieków, jezeli powstawaly one przy otrzymywaniu fenolu metoda kumenowa, nalezalo opracowac nowe metody.Takze tu obrano droge ekstrakcji scieków rozpuszczalnikami proponujac uzycie np benzenu, toluenu, ksylolu, kumenu, acetofenonu, tlenku mezytylu, octanu butylu, fosforanu, trójkrezylu i innych substancji.Ponadto stosowano takze jako rozpuszczalniki szczególnie aktywne mieszaniny np. tlenek mezytylu z benzenem, toluenem, ksylenem albo kumenem. Podobnie jako szczególnie aktywna uzywa sie mieszanine acetofenonu z innymi zwiazkami aromatycznymi. Obok zastosowania do ekstrakcji czystych organicznych rozpuszczalników lub ich mieszanin zaproponowano obnizyc pH scieków, poniewaz w kwasnym srodowisku mozna przeprowadzic prawie zupelne odfenolowanie, przy czym wartosc bH lezy w granicach 2-4.Ponadto uzywa sie równoczesnie do wyodrebnienia fenolu z rozpuszczalnika ekstrakcyjnego, roztwór fenolanu sodowego, który powinien miec mozliwtó stala zawartosc wolnego wodorotlenku sodu. *; /2 85 835 W oparciu o przytoczone przyklady usuwania fenolu ze scieków jak tez odzyskiwania fenolu z ekstrakto- rów mozna dojsc do wniosku ze wiekszosc metod nie daje zadawalajacych wyników a stosowanie ich w skali technicznej napotyka na trudnosci ewentualnie czyni je prawie nieprzydatnymi. I tak techniczna realizacja sposobu opisanego w niemieckim patencie nr 1 075 119 okazala sie wyjatkowo kosztowna i to dlatego ze scieki poddawane odfenolowaniu trzeba bylo silnie zakwaszac. Ogólnie biorac, aby ekstrakcja fenolu kumenem przebiegala bez zaklócen, nalezalo wartosc pH utrzymac ok. 1, najczesciej nawet ponizej tej wartosci.Przy wyzszych wartosciach pH powstawaly podczas ekstrakcji warstwy, w których woda i kumen, zanieczyszczone skladnikami scieków, tworzyly rodzaj emulsji, której przy wartosci pH wiekszych od 1 nie mozna zniszczyc i nie tylko utrudnia ona przebieg procesu ale przez nia proces odfenolowania scieków staje sie praktycznie niemozliwym.Warstwy tej emulsji, dalej nazwane „warstwami mulmy" narastaly i prowadzily do tego, ze z jednej strony scieki opuszczajace osadniki zawieraly kumen a z drugiej strony wyplywajacy kumen byl zanieczyszczony sciekami. Scieki zawierajace kumen mialy jeszcze znaczne ilosci fenolu a kumen zanieczyszczony sciekami powodowal znaczne zaklócenia w podlaczonych dalej pluczkach kumenu z lugiem sodowym.Trudnosci te mozna bylo pokonac tylko przez bardzo silne zakwaszenie. Efektem tej koniecznosci bylo wyjatkowo duze zuzycie kwasu siarkowego, który uzywano do zakwaszania. Zanim te silnie kwasne scieki po odfenolowaniu mozna bylo odprowadzic do kolektora scieków, nalezalo je zneutralizowac i to przy odpowied¬ nio duzym zuzyciu lugu sodowego. Efektem tego postepowania byly wysokie zawartosci soli w sciekach. Takze z powodu silnego zakwaszenia scieków poddawanych odfenolowaniu, cale urzadzenie do odfenolowania powinno byc sporzadzone z wysokowartosciowej stali szlachetnej.Na skutek opisanych faktów i wynikajacych stad kosztów uzyskany dochód z odzyskanego lugu fenolanu lub ewentualnie z otrzymanego zen fenolu nie pokrywal w zadnym wypadku poniesionych kosztów.Liczne próby przeprowadzone celem usuniecia trudnosci zwiazanych z rozdzialem wykazaly, ze podczas ekstrakcji scieków powstajacych przy wytwarzaniu fenolu metoda kumenowa,do rozpuszczalnika ekstrakcyjnego ' przechodza nie tylko fenol, ale takze liczne inne zanieczyszczenia. Wlasnie na skutek obecnosci tych zanieczyszczen substancje tworzace „mulme" oddzialywuja wyjatkowo niekorzystnie W dalej podlaczonych pluczkach z lugiem, do lugu przechodza opróch fenolu, takze substancje tworzace „mulme" i z fenolanami, po ich rozlozeniu, dostaja sie do scieków poddawanych odfenolowywaniu.Przez ten obieg niezebdny w zakladzie narasta ilosc substancji tworzacych „mulme" i wywoluje opisane zaklócenia.Obecnie stwierdzono nieoczekiwanie, ze wymienionych trudnosci przy odfenolowywaniu scieków powsta¬ lych w kumenowej metodzie otrzymywania fenolu, przy uzyciu kumenu jako rozpuszczalnika ekstrakcyjnego, mozna uniknac w ten sposób, ze uzyty do ekstrakcji fenolu ze scieków, kumen, przemywany nastepnie celem oddzielenia fenolu roztworem lugu sodowego, poddaje sie przed tym przemywaniem dzialaniu 1—20% (wagowo) korzystnie 5^10% (wagowo) wodnego roztworu weglanu sodu, który ewentualnie moze zawierac siarczan sodu w ilosci 1 —15% wagowych.Przez to posuniecie wymywa sie z kumenu i usuwa z obiegu substancje pochodzace ze scieków i tworzace „mulme", przy czym skladników mulmy nie udalo sie jeszcze dotad zidentyfikowac.Wykazano w szeregu próbach, ze roztwory weglanu sodu dzialaja aktywnie w szerokim zakresie stezen 1—20% wagowych, przy czym najkorzystniejsze dzialanie pluczace odnosnie wymywania substancji tworzacych „mulme" wykazal zakres stezen 5-10% wagowych. Jezeli uzywa sie malych stezen wodnego roztwórLuweglanu sodowego, to proces rozdzialu mozna polepszyc przez dodatek siarczanu sodowego.Poczynjono podobne obserwacje odnosnie dodawania do wymienionych wodnych roztworów weglanu sodu niewielkich ilosci substancji niejonotwórczych, powierzchniowo czynnych jak np. eter arylopoliglikolowy.Dodatki te stosuje sie korzystnie w ilosci 0,001% wagowych. Ale takze ilosci ponizej dolnej granicy daja juz , wyrazny efekt.Natomiast wyklucza sie mozliwosc stosowania wiekszych ilosci glównie ze wzgledów gospodarczych.Substancje powierzchniowo czynne mozna dodawac albo do scieków poddawanych odfenolowywaniu albo do kumenu przeznaczonego do ekstrakcji lub do obu faz. Jako substancje niejonotwórcze, powierzchniowo czynne stosuje sie zwlaszcza eter arylopoliglikolowy na przyklad eter alkilofenylowy glikolu polietylenowego ewentualnie polipropylenowego, zwlaszcza eter normylofenylowy tych glikoli. W handlu produkty te znane sa pod nazwa „Tergitolnonionies".Szczególnie aktywny okazal sie eter arylopoliglikolowy dostarczony przez Firme Bayer pod nazwa Emulgator W/M.Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w ponizszych przykladach.85835 3 P rzyk l a d I. (porównawczy). Do 1-o litrowego cylindrycznego rozdzielacza z doszlifowanym korkiem wlewa sie kazdorazowo 500 ml scieków i 500 ml kumenu. Obie fazy silnie sie miesza w ciagu 1 minuty. Gdy nastapi rozdzial faz, mierzy sie objetosc warstwy mulmy zawartej miedzy faza wodna a faza kumenu.Scieki zawierajace fenol poddane analizie wykazuja: wartosc pH — 6,1, fenol—1,2% wagowy, aceton — 2,9% wagowy, pozostalosc po odparowaniu — 10,8% wagowy.Pozostalosc po odparowaniu skladala sie glównie z siarczanu sodu i zawierala niewielkie ilosci octanu sodu, mrówczanu sodu i nieznanych soli ewentualnie zwiazków podobnych do soli oraz produktów kondensacji i polimeryzacji Ph scieków zawierajacych fenol regulowano dodajac rózne ilosci kwasu siarkowego.Kumen stosowany do ekstrakcji posiadal nastepujacy sklad: Aceton 0 1% wagowych, keton metyloizobu- tylowy — 0,15% wagowych, etylobenzen — 0,25% wagowych, n-propylobenzen — slady, alfametylostyren — - 0,05% wagowych, butylobenzen — 3,25% wagowych, kumen — 96,1% wagowych.Uzyskane wyniki zestawiono w tabel i 1.Jak wynika z danych w tabeli 1, wraz ze spadkiem wartosci pH maleje objetosc warstwy mulmy miedzy warstwa wody i kumenu.Godnym uwagi jest fakt, ze jeszcze przy wartosci pH = 3 i nawet w stosunkowo silnie kwasnych sciekach o pH = 2, objetosci warstwy mulmy sa tak znaczne, ze odfenolowywa nie nie moze przebiegac bez zaklócen.Dopiero dodatek do scieków dalszych znacznych ilosci kwasu celem uzyskania pH okolo 1 uniemozliwia tworzenie sie warstwy mulmy i tym samym pozwala przeprowadzic proces odfenolowywania bez zaklócen.Przyklad II (porównawczy). Aby dobitnie wykazac, ze substancje tworzace mulme pochodza ze scieków przemyslowych i przy niskich wartosciach pH w znacznej czesci przechodza do kumenu, wykonano próby porównawcze, w których badane scieki przemywano kumenem — ekstrahentem tak jak to opisano w przykladzie I.Scieki testowe sporzadzono odpowiednio do danych charakterystycznych dla scieków: wartosc pH —6,1; zawartosc fenolu — 1,2% wagowych, acetonu — 2,9% wagowych, pozostalosc po odparowaniu — 10,8% wago¬ wych. Pozostawlosc po odparowaniu zawieral glównie siarczan sodu i niewielkie ilosci octanu sodu i mrówczanu sodu. Ilosc nieznanych substancji nie mozna bylo dodac. Zgodnie z przykladem 1a wartosc pH scieków próbnych nastawiono na 5. Odfenolowanie przeprowadzone tak samo jak w przykladzie I wykazalo, ze po wytrzasaniu obu faz nastapil natychmiastowy rozdzial bez sladów tworzenia sie mulmy. Z tego mozna z cala pewnoscia wnioskowac, ze tak w próbnych sciekach jak i w kumenie nie bylo substancji tworzacych mulme a pochodza one tylko ze scieków fabrycznych i przy 'odpowiednio niskich pH przechodza glównie do fazy organicznej tzn. do kumenu.Przykladlll. Do prób stosowano te same scieki testowe jak w przykladzie II. Jako faze organiczna zastosowano kumen, który zgodnie z przykladem I, tabela 1, pkt 1e otrzymano przy przeróbce silnie kwasnych scieków przemyslowych.Po zmieszaniu scieków testowych z wymienionym kumenem tworzyla sie natychmiast gruba warstwa mulmy o objetosci okolo 20—30 ml. Przyklad ten udowadnia, ze skladniki tworzace mulme pochodzace ze scieków przemyslowych po silnym zakwaszeniu w glównej czesci przechodza do kumenu i potem po zmieszaniu ze sciekiem testowym, pozbawionym skladników mulmy, daja sie w pelni we znaki.Przyklad IV (porównawczy). Uzyskany zgodnie z tabela 1, przykladem 1e kumen, zawierajacy fenol, zadawano lugiem sodowym w celu usuniecia fenolu. Ten lug sodowy zawierajacy fenolany uzywano do neutralizacji produktu rozpadu powstalego w metodzie kumenowej przy rozkladzie nadtlenku wodoru kumenu za pomoca kwasu siarkowego. Otrzymywana tu faza wodna posiada sklad mniej wiecej taki jak w przykladzie 1 i jako sciek potraktowano ja kumenem o skladzie takim jak w przykladzie I. Praktycznie uzyskano te same wyniki jak w przykladzie I, w tabeli 1, to znaczy przy wartosciach pH 5,4 i 3 tworzyly sie znaczne ilosci mulmy które zmniejszaly sie przy pH = 2 a pH = 1 wystepowaly juz tylko jako slady. Przyklad ten wykazuje ze substancje tworzace mulme przechodza podczas ekstrakcji do kumenu, nastepnie podczas ekstrakcji fenolu za pomoca lugu przechodza do lugu i glównie do warstwy wodnej, to znaczy w warunkach fabrycznych przechodza do scieków i w ten sposób, na skutek istniejacego obiegu kolowego, wywieraja ujemny wplyw na proces odfenolowania.Przyklad V (wedlug wynalazku). Próbe przeprowadzano tak jak w przykladzie IV, z ta zmiana, ze kumen przed ekstrakcja fenolu za pomoca lugu sodowego przemywa sie 10% (wagowo) wodnym roztworem weglanu sodu. Po odfenolowaniu kumenu za pomoca lugu sodowego i uzyciu alkalicznego lugu fenolanu do zneutralizowania produktu rozpadu, zgodnie z przykladem IV, uzyskano faze wodna zawierajaca fenol, która odpowiadala wodnej fazie wedlug przykladu IV.Róznica wyszla na jaw w momencie gdy traktowano kumenem wodna faze tego przykladu celem4 ^ 85835 ekstrakcji fenolu. Nawet przy wysokich wartosciach pH wodnej fazy. to znaczy przy pH = 4,5 nie tworzyla sie mulma. Jedynie tylko na granicach faz zaobserwowano oznaki tworzenia sie mulmy.Próba ta wykazala, ze substancje tworzace mulme mozna wymyc z kumenu za pomoca wodnego roztworu weglanu sodu. Dzieki temu uniemozliwiono dalsze przejscie mulmy do lugu fenolanów a tym samym w obieg.W ten sposób eliminuje sie zaklócenia wywolane przez skladniki mulmy.Przyklad VI (wedlug wynalazku). Próby prowadzone podobnie jak w przykladzie V, przy czym stezenie roztworu weglanu sodu wahalo sie w granicach od 0,3—18% wagowych. Uzyskano wartosci zestawiono w tabeli 2.Z prób zestawionych w tabeli 2 wynika, ze skladniki tworzace mulme, przechodzace do kumenu podczas ekstrakcji scieków kumenu, usuwa sie z niego przez przemywanie kumenu roztworem weglanu sodu i w ten sposób usuwa sie z obiegu.Z tabeli wynika poza tym, ze szczególnie korzystne jest przemywanie roztworem weglanu sodowego o stezeniu powyzej 5% (wagowo). W warunkach fabrycznych stosuje sie zwlaszcza roztwory weglanu sodu, o stezeniu weglanu sodu 5 do 10% wagowo.Przyklad VII (wedlug wynalazku). Jak wynika ztsbeli 2, przyklady 6d 6e. rozdzielenie obu faz podczas przemywania kumenu rozcienczonym roztworem weglanu sodu nie jest jeszcze calkowicie zadawalajace poniewaz zaobserwowano jeszcze pewne tworzenie sie mulmy. Rozdzielenie faz poprawia sie i zmniejsza tworzenie mulmy przez dodanie do roztworów weglanu sodu — siarczanu sodu. Wyniki ujeto w tabeli 3.Przyklad VIII (wedlug wynalazku). Jak widac z przykladów 6d i 6e w tabeli 2 obserwuje sie przy uzyciu rozcienczonych roztworów weglanu sodu zly rozdzial faz i powstawanie niewielkiej mulmy. Zjawisko to mozna poprawic przez dodatek siarczanu sodu tak jak w przykladzie VII.Podobna poprawe zaobserwowano dzieki dodaniu do roztworu weglanu sodu niewielkich ilosci substancji niejonotwórczych, powierzchniowo-czynnych z rodzaju niejonotwórczego eteru arylopoliglikolowego jak np: osiagalny w handlu emulgator W/M Farbenfabrik eh Bayer.Te substancje powierzchniowo-czynne mozna dodac tak do scieków jak i do kumenu lub tez do obu faz i osiaga sie jednkowa poprawe odnosnie rozdzialu faz jak tez tworzenia sie mulmy. Wyniki ujeto w tabeli 4. PLThe present invention relates to a method of removing phenol from waste water. Recently, numerous methods are known for removing phenol from waste water. The most common of them concern the dephenolation of sewage generated in coke ovens. Typically, phenol-containing wastewater is extracted, with the phenol contained in the wastewater passing into the extraction solvent. The phenol collected in the extractant can be recovered in a variety of ways. Methods have been developed which separate the solvent (extractant) from the phenols by distillation as long as the solvent has a lower boiling point than the phenol. On the other hand, there are also known methods in which phenol is separated from the solvent by distillation, in cases where the solvent - the extractant has a higher boiling point than phenol. Methods are often used to recover the phenol collected in the solvent. With alkali, especially soda lye. When obtaining phenol, the cumene method produces wastewater, the composition of which differs significantly from the wastewater obtained in the processing of tar. It can be said that the composition of these wastewater is completely different and, in general, only phenol is a common component of the pollutants contained therein. Therefore, in the treatment of wastewater, if they were formed during the production of phenol by the cumene method, new methods had to be developed. Also here the extraction path was chosen. of wastewater with solvents proposing the use of e.g. benzene, toluene, xylol, cumene, acetophenone, mesityl oxide, butyl acetate, phosphate, tricresyl and other substances. In addition, particularly active mixtures, e.g. mesityl oxide with benzene, toluene, xylene or cumene were also used as solvents. Likewise, a mixture of acetophenone with other aromatic compounds is used as particularly active. In addition to the use of pure organic solvents or their mixtures for extraction, it was proposed to lower the pH of the wastewater, because in an acidic environment, almost complete dephenolation can be carried out, with the bH value in the range of 2-4. In addition, a solution of sodium phenolate is used simultaneously to isolate phenol from the extraction solvent which should be able to contain a constant free sodium hydroxide content. *; / 2 85 835 Based on the examples of phenol removal from wastewater and phenol recovery from extractors, it can be concluded that most methods do not give satisfactory results and their application on a technical scale encounters difficulties or makes them almost unsuitable. Thus, the technical implementation of the process described in German Patent No. 1,075,119 turned out to be extremely expensive, and that is because the wastewater subjected to dephenolation had to be strongly acidified. Generally speaking, in order for the extraction of phenol with cumene to proceed smoothly, the pH value should be kept around 1, usually even below this value. At higher pH values, layers were formed during extraction, in which water and cumen, contaminated with waste components, formed a kind of emulsion, which when pH values greater than 1 cannot be destroyed and not only does it impede the course of the process, but by it the process of drainage of sewage becomes practically impossible. The layers of this emulsion, hereinafter referred to as "silt layers", grew and led to the fact that on the one hand the sewage leaving the settling tanks contained the cumene on the other hand the flowing cumene was contaminated with the sewage. The sewage containing the cumene still had considerable amounts of phenol, and the sewage-contaminated cumene caused considerable disturbance in the downstream cumene flush with soda liquor. These difficulties could only be overcome by very strong acidification. large acid consumption u sulfur, which was used for acidification. Before these highly acidic wastewaters could be drained to the wastewater collector after dephenolation, they had to be neutralized with a correspondingly large consumption of soda lye. The result of this procedure was high salt content in the sewage. Also due to the strong acidification of the drained sewage, the entire drainage device should be made of high-grade stainless steel. As a result of the described facts and the resulting costs, the income obtained from the recovered phenolate slurry or possibly from the phenol phenol obtained in no case covered the costs incurred. Tests carried out to overcome the difficulties associated with separation have shown that, during the extraction of the effluents from phenol production by the cumene method, not only phenol but also numerous other impurities pass into the extraction solvent. It is due to the presence of these impurities that the substances that form the "mud" have an extremely unfavorable effect. In the further connected rinses with the slurry, phenol residue passes into the slurry, and also the substances that form the "mud" with phenolates, after decomposing, get into the sewage subjected to drainage. The amount of substances forming the "mulme" necessary in the plant increases and causes the above-described disturbances. Now, it has been surprisingly found that the above-mentioned difficulties in draining the effluents from the cumene method of phenol production using cumene as an extraction solvent, can be avoided in this way that extraction of phenol from the sewage, cumene, then washed to separate the phenol with a sodium hydroxide solution, before this washing, is subjected to a 1-20% (by weight), preferably 5-10% (by weight) aqueous sodium carbonate solution, which may possibly contain sodium sulphate in an amount 1 - 15% by weight. Through this advance, it washes out of cumene and removes from the circulation substances originating from sewage and forming "mulme", but the components of the mud have not yet been identified. Several tests have shown that sodium carbonate solutions are active in a wide range of concentrations of 1-20% by weight, with the most favorable rinsing action with respect to elution of the mulme-forming substances, it showed a concentration range of 5-10% by weight. If low concentrations of sodium lycarbonate in water are used, the separation process can be improved by adding sodium sulphate. Similar observations have been made with regard to the addition of small amounts of nonionic surfactants, such as aryl polyglycol ether, to the above-mentioned aqueous sodium carbonate solutions. These additives are preferably used in amounts. 0.001% by weight. But also amounts below the lower limit already have a pronounced effect. On the other hand, the possibility of using larger amounts is mainly for economic reasons. Surfactants can be added either to the drainage, or to the cumene for extraction, or to both. As non-ionic substances, surfactants are in particular an aryl polyglycol ether, for example an alkyl phenyl ether of polyethylene or polypropylene glycol, in particular the normyl phenyl ether of these glycols. These products are known commercially under the name "Tergitolnonionies". The aryl polyglycol ether supplied by Firme Bayer under the name Emulsifier W / M has been found to be particularly active. The subject of the invention is illustrated in the following examples. 85 835 Example 1 (comparative). To 1 - an o-liter cylindrical separator with a ground stopper is poured each time with 500 ml of sewage and 500 ml of cumene. Both phases are thoroughly mixed for 1 minute. When phase separation takes place, the volume of the silt layer between the aqueous phase and the cumene phase is measured. Phenol-containing waste water analyzed show: pH value - 6.1, phenol - 1.2% by weight, acetone - 2.9% by weight, residue after evaporation - 10.8% by weight. The retention after evaporation consisted mainly of sodium sulphate and contained small amounts sodium acetate, sodium formate and unknown salts, possibly salt-like compounds and condensation and polymerization products Ph of phenol-containing wastewater, were regulated by adding different amounts of sulfuric acid. The men used for the extraction had the following composition: Acetone 0 1% by weight, methyl isobutyl ketone - 0.15% by weight, ethylbenzene - 0.25% by weight, n-propylbenzene - traces, alpha-methylstyrene - - 0.05% by weight, butylbenzene - 3.25% by weight, cumene - 96.1% by weight. The obtained results are summarized in Table 1. As it results from the data in Table 1, as the pH value decreases, the volume of the mulma layer between the water and cumene layer decreases. that even at a pH value of 3 and even in relatively strongly acidic wastewater with a pH of 2, the volumes of the silt layer are so significant that the drainage cannot proceed without disturbances. Only the addition of further significant amounts of acid to the wastewater in order to obtain a pH of about 1 prevents the formation of of the silt layer and thus allows to carry out the process of dephenolation without disturbances. Example II (comparative). In order to clearly demonstrate that the substances forming the mulme come from industrial wastewater and, at low pH values, to a large extent pass into cumene, comparative tests were carried out, in which the tested wastewater was washed with cumene - the extractant as described in example I. The test wastewater was prepared in accordance with the data characteristic for sewage: pH value -6.1; phenol content - 1.2% by weight, acetone - 2.9% by weight, residue after evaporation - 10.8% by weight. The evaporation residue was mainly sodium sulphate and small amounts of sodium acetate and sodium formate. The quantity of unknown substances could not be added. In accordance with example 1a, the pH value of the test waste was adjusted to 5. The dephenolation carried out in the same way as in example 1 showed that after shaking of the two phases there was an immediate separation without traces of mud formation. From this it can be concluded with certainty that both in the test sewage and in cumene there were no mulme-forming substances, but they come only from the factory sewage and at a suitably low pH they pass mainly into the organic phase, i.e. into cumene. The same test paths were used for the tests as in Example II. Cumene was used as the organic phase, which, according to example I, table 1, item 1e, was obtained in the treatment of highly acid industrial sewage. After mixing the test sewage with the said cumene, a thick silt layer of about 20-30 ml was immediately formed. This example proves that the mulme components from industrial wastewater, after strong acidification, mainly pass into cumene and then, when mixed with the test wastewater, without mud ingredients, they become fully marked. Example IV (comparative). The phenol-containing cumene obtained according to Table 1, Example 1, was treated with sodium hydroxide to remove phenol. This phenate-containing sodium liquor was used to neutralize the decomposition product of the cumene method when decomposing cumene hydrogen peroxide with sulfuric acid. The aqueous phase obtained here has a composition approximately as in Example 1 and was treated as the effluent with a cumene composition as in Example I. Practically the same results were obtained as in Example I, Table 1, i.e. at pH values of 5.4 and 3, significant amounts of mud were formed which decreased at pH = 2 and pH = 1 only appeared as traces. This example shows that the substances forming the mud pass into cumene during extraction, then during phenol extraction with the slurry they go into the slurry and mainly into the water layer, i.e. under factory conditions they go to the sewage and thus, due to the existing cycle cycle, have a negative effect on the dephenolation process. Example V (according to the invention). The tests were carried out as in Example IV, except that the cumene was washed with 10% (w / w) aqueous sodium carbonate solution before phenol extraction with sodium hydroxide. After dephenolating cumene with sodium liquor and using alkali phenolate liquor to neutralize the decomposition product according to example IV, a phenol-containing aqueous phase was obtained which corresponded to the aqueous phase according to example IV. The difference became apparent when the aqueous phase of this example was treated with cumene for the purpose4 ^ 85,835 phenol extraction. Even at high pH values of the aqueous phase. that is, at pH 4.5, no mud was formed. Only at the interfaces, signs of mud formation were observed. This test showed that the substances that formed the mud could be washed out of the cumene with an aqueous solution of sodium carbonate. As a result, the further passage of the slurry into the phenolate slurry and thus into the circulation is prevented, thereby eliminating the interference caused by the ingredients of the slurry. Example VI (according to the invention). The tests were carried out as in Example 5, but the concentration of sodium carbonate solution ranged from 0.3-18% by weight. The values obtained are summarized in Table 2 From the tests listed in Table 2 it results that the mulme-forming components that pass into cumene during the extraction of cumene effluents are removed from it by washing cumene with sodium carbonate solution and thus removed from the circulation. in that it is particularly advantageous to wash with a sodium carbonate solution of more than 5% (w / w). In the factory conditions, in particular sodium carbonate solutions with a sodium carbonate concentration of 5 to 10% by weight are used. Example VII (according to the invention). As shown by ztsbeli 2, examples 6d 6e. the separation of the two phases during the washing of cumene with dilute sodium carbonate solution is not yet completely satisfactory since some mud formation has still been observed. The phase separation improves and sludge formation is reduced by adding sodium carbonate - sodium sulfate to the solutions. The results are summarized in Table 3. Example VIII (according to the invention). As can be seen from the examples 6d and 6e in Table 2, bad phase separation and the formation of a small mud can be observed when using dilute sodium carbonate solutions. This phenomenon can be corrected by adding sodium sulphate as in example VII. A similar improvement was observed by adding to the sodium carbonate solution small amounts of non-ionic, surface-active substances of the non-ionic aryl polyglycol ether type, such as the commercially available W / M emulsifier Farbenfabrik eh Bayer. These surfactants can be added to the waste water as well as to the cumene or to both phases, and a single improvement is achieved with regard to phase separation and sludge formation. The results are presented in Table 4. PL