PL208583B1

PL208583B1 - Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu, sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, nowe pochodne bifenylobenzamidu, środki do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów i sposób wytwarzania środków do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów

Info

Publication number: PL208583B1
Application number: PL371442A
Authority: PL
Inventors: Heiko Rieck; Ralf Dunkel; Hans-Ludwig Elbe; Ulrike Wachendorff-Neumann; Astrid Mauler-Machnik; Karl-Heinz Kuck
Original assignee: Bayer Cropscience Ag; Bayer Cropscience Aktiengesellschaft
Priority date: 2002-02-23
Filing date: 2003-02-11
Publication date: 2011-05-31
Also published as: JP2005517712A; JP4426308B2; WO2003069995A1; US20050119347A1; US7186862B2; EP1480516A1; EP1480516B1; PL371442A1; AU2003210237A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem omawianego wynalazku jest zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów. Poza tym wynalazek dotyczy także nowych pochodnych bifenylobenzamidu oraz środków do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, sposobu zwalczania niepożądanych mikroorganizmów i sposobu wytwarzania środków do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów.

Znane jest już stosowanie pochodnych bifenylobenzamidu do zwalczania gatunków fitopatogennego grzyba Botrytis (porównaj opis EP-A 0 545 099). Ale skuteczność tych znanych związków, zwłaszcza w przypadku stosowania ich w małych ilościach, nie we wszystkich dziedzinach stosowania jest całkowicie zadowalająca.

Poza tym znane są określone pochodne bifenylobenzamidu, jak na przykład związki N-(2'-fluoro-1,1'-bifenyl-2-ilo)-2-(trifluorometylo)benzamid i N-(4'-fluoro-1,1'-bifenyl-2-ilo)-2-(trifluorometylo)benzamid (porównaj opis EP-A 0 545 099).

Dotychczas nic nie wiadomo o szerokiej możliwości grzybobójczego stosowania tych związków. Poza tym nic nie wiadomo o tym, w jakim stopniu związki te można stosować przeciwko innym drobnoustrojowym, np. bakteryjnym szkodnikom.

Obecnie wynaleziono, że pochodne bifenylobenzamidu o wzorze I

w którym ₁

R¹ oznacza grupę metylową, trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu, ₂

R oznacza atom wodoru lub fluoru, ₃

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C6-alkilową lub grupę C1-C6-fluorowcoalkilową, m oznacza liczby 1 lub 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2, bardzo dobrze nadają się do zwalczania fitopatogennych szkodliwych zarazków wybranych z gatunków Xanthomonas, gatunków Pseudomonas, gatunków Erwinia, gatunków Sphaerotheca, gatunków Cochliobolus, gatunków Uromyces, gatunków Puccinia, gatunków Tilletia, gatunków Ustilago, gatunków Pellicularia, gatunków Leptosphaeria.

Korzystne jest zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu, ₂

R² oznacza atom wodoru lub fluoru, ₃

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C4-alkilową lub grupę C1-C4-fluorowcoalkilową, m oznacza liczby 1 lub 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2.

Szczególnie korzystne jest zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową lub atom jodu, ₂

R² oznacza atom wodoru, ₃

R³ oznacza atom fluoru, chloru, bromu, jodu, grupę metylową, etylową, n-, izopropylową, n-, izo-, s, t-butylową lub grupę C1-C2-fluorowcoalkilową, ₃ m oznacza liczby 1,2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2.

Zwłaszcza szczególnie korzystne jest zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową lub atom jodu, ₂

R² oznacza atom wodoru, ₃

R oznacza atom fluoru, chloru, bromu, grup ę metylową lub trifluorometylową , m oznacza liczby 1, 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2.

PL 208 583 B1

Stosowane zgodnie z wynalazkiem pochodne bifenylobenzamidu o wzorze I określone powyżej bardzo dobrze nadają się do zwalczania fitopatogennych szkodliwych zarazków, zwłaszcza Xanthomonas campestris pv. oryzae, Pseudomonas syringae pv. lachrymans, Erwinia amylovora, Sphaerotheca fuliginea, Cochliobolus sativus (stadium konidialne: Drechslera, syn.: Helminthosporium), Uromyces appendiculatus, Puccinia recondita, Tilletia Karies, Ustilago nuda lub Ustilago avenae, Pellicularia sasakii, Leptosphaeria nodorum.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, w którym pochodne bifenylobenzamidu o wzorze I określone powyżej nanosi się na mikroorganizmy i/lub ich biotop.

Związki o wzorze I, w zależności od rodzaju podstawników, mogą występować jako geometryczne i/lub optyczne izomery lub mieszaniny izomerów o różnorodnym składzie. Wynalazek dotyczy zastosowania zarówno samych izomerów, jak też ich mieszanin.

Przez zastosowanie związków o wzorze I określonych powyżej korzystnie zwalcza się następujące zarazki grzybiczych i bakteryjnych schorzeń:

gatunki Pseudomonas, jak np. Pseudomonas syringae pv. lachrymans; gatunki Sphaerotheca, jak np. Sphaerotheca fuliginea; gatunki Cochliobolus, jak np. Cochliobolus sativus;

(stadium konidialne: Drechslera, syn.: Helminthosporium); gatunki Uromyces, jak np. Uromyces appendiculatus; gatunki Puccinia, jak np. Puccinia recondita;

gatunki Tilletia, jak np. Tilletia caries;

gatunki Ustilago, jak np. Ustilago nuda lub Ustilago avenae;

gatunki Pellicularia, jak np. Pellicularia sasakii;

gatunki Leptosphaeria, jak np. Leptosphaeria nodorum;

Przez zastosowanie związków o wzorze I określonych powyżej szczególnie korzystnie zwalcza się następujące zarazki grzybiczych i bakteryjnych schorzeń:

gatunki Sphaerotheca, jak np. Sphaerotheca fuliginea; gatunki Uromyces, jak np. Uromyces appendiculatus; gatunki Puccinia, jak np. Puccinia recondita;

gatunki Pellicularia, jak np. Pellicularia sasakii;

Stosowane zgodnie z wynalazkiem pochodne bifenylobenzamidu o wzorze I są częściowo znane (porównaj opis EP-A 0 545 099).

Nowymi związkami są pochodne bifenylobenzamidu o wzorze la, (grupa 1)

w którym

R oznacza atom wodoru lub fluoru, ₃

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C6-alkilową lub C1-C6-fluorowcoalkilową, n oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne.

Korzystne są pochodne bifenylobenzamidu o wzorze la, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R² oznacza atom wodoru lub fluoru, ₃

R oznacza atom fluorowca, grupę C1-C4-alkilową lub grupę C1-C4-fluorowcoalkilową, n oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne.

PL 208 583 B1

Nowymi związkami są również pochodne bifenylobenzamidu o wzorze Ib (grupa 2)

w którym ₁

R oznacza grupę metylową , trifluorometylową , atom chloru, bromu lub jodu,

R oznacza atom fluoru.

₃

R oznacza atom fluorowca, grupę C1-C6-alkilową lub grupę C1-C6-fluorowcoalkilową , m oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub róż ne.

Korzystne są pochodne bifenylobenzamidu o wzorze Ib, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R oznacza atom fluoru, ₃

R oznacza atom fluorowca, grupę C1-C4-alkilową lub grupę C1-C4-fluorowcoalkilową , m oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub róż ne.

Przedmiotem wynalazku są również środki do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, które zawierają co najmniej jedną pochodną bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) określonym powyżej i (Ib) określonym powyżej obok rozcieńczalników i/lub substancji powierzchniowo czynnych.

Kolejnym przedmiotem wynalazku jest zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) określonym powyżej i/lub (Ib) określonym powyżej, do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, w którym pochodne bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) określonym powyżej i/lub (Ib) określonym powyżej, nanosi się na mikroorganizmy i/lub ich biotop.

Kolejnym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania środków do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, charakteryzujący się tym, że pochodne bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) określonym powyżej i/lub (Ib) określonym powyżej miesza się z rozcieńczalnikami i/lub z substancjami powierzchniowo czynnymi.

Wynaleziono, że nowe pochodne bifenylobenzamidu o wzorach la, Ib posiadają bardzo dobre właściwości mikrobójcze i przydatne są do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów zarówno w ochronie roś lin, jak też w ochronie materiał ów.

Określenia względnie objaśnienia rodników, przytoczone wyżej ogólnie lub w korzystnych zakresach, mogą także wzajemnie być dowolnie komponowane, a więc pomiędzy każdorazowymi zakresami i korzystnymi zakresami. Dotyczy to odpowiednio produktów końcowych oraz substancji wstępnych i pośrednich. Poza tym mogą także odpaść poszczególne określenia.

Nasycone grupy węglowodorowe, jak grupa alkilowa, o ile możliwe każdorazowo są proste lub rozgałęzione.

Grupy podstawione fluorowcem, np. grupa fluorowcoalkilowa, są fluorowcowane jedno- lub wielokrotnie do maksymalnie możliwej liczby podstawników. W przypadku wielokrotnego fluorowcowania atomy fluorowca mogą być jednakowe lub różne. Przy tym fluorowiec oznacza fluor, chlor, brom lub jod, a zwłaszcza fluor, chlor lub brom.

Pochodne bifenylobenzamidu o wzorach la, Ib każdorazowo stanowią podgrupy zgodnie z wynalazkiem stosowanych związków o wzorze I. Związki te można wytwarzać zasadniczo w taki sam sposób. Z tego względu poniżej opisano przykładowo wytwarzanie związków o wzorze I.

PL 208 583 B1

Związki o wzorze I wytwarza się w ten sposób, że A) fluorowce benzoilu o wzorze II,

w którym

R¹ ma wyżej podane znaczenia, a

X¹ oznacza atom fluorowca, poddaje się reakcji z pochodnymi aniliny o wzorze III,

w którym

R², R³ i m mają wyżej podane znaczenia, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, lub

B) fluorowcobenzamidy o wzorze IV,

w którym 12

R¹ i R² mają wyżej podane znaczenia, a ₂

X² oznacza atom bromu lub jodu, poddaje się reakcji z pochodnymi kwasu boronowego o wzorze V,

w którym ₃

R³ i m mają wyżej podane znaczenia, a 12

G¹ i G² oznaczają każdorazowo atom wodoru lub razem grupę tetrametyloetylenową, w obecnoś ci katalizatora, ewentualnie w obecnoś ci ś rodka wiążącego kwas i ewentualnie w obecnoś ci rozcień czalnika, lub

PL 208 583 B1

C) pochodne kwasu benzamido-boronowego o wzorze VI,

w którym 12

R¹ i R² mają wyżej podane znaczenia,

G³ i G⁴ oznaczają każdorazowo atom wodoru lub razem grupę tetrametyloetylenową, poddaje się reakcji z pochodnymi fluorowcobenzenu o wzorze VII,

w którym ₃

R³ i m mają wyżej podane znaczenia, a ₃

X³ oznacza atom bromu, jodu lub grupę trifluorometylosulfonyloksy, w obecności katalizatora, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, lub

D) fluorowcobenzamidy o wzorze IV,

w którym 12

R¹ i R² mają wyżej podane znaczenia, a ₂

X² oznacza atom bromu lub jodu, w pierwszym etapie poddaje się reakcji z pochodną boroetanu (sześciowodorku diboru) o wzorze VIII,

G—O O—G⁵ \ /

B—B

G— O O-G⁸ (vm) w którym 56

G⁵ i G⁶ oznaczają każdorazowo grupę alkilową lub razem grupę alkanodrylową, w obecnoś ci katalizatora, ewentualnie w obecnoś ci ś rodka wiążącego kwas i ewentualnie w obecnoś ci rozcień czalnika, i bez przerobu poddaje się reakcji w drugim etapie z pochodnymi fluorowcobenzenu o wzorze VII,

PL 208 583 B1 w którym ₃

R³ i m mają wyżej podane znaczenia, a ₃

X³ oznacza atom bromu, jodu lub grupę trifluorometylosulfonyloksy, w obecności katalizatora, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika.

Jeżeli jako substancje wyjściowe stosuje się przykładowo chlorek 2-(trifluorometylo)benzoilu i 4'-chloro-1,1-bifenylo-2-aminę oraz zasadę , wówczas przebieg sposobu A) przedstawia nastę pują ce równanie reakcji:

Fluorowce benzoilu, konieczne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu A), określa ogólnie wzór II. We wzorze tym rodnik R¹ ma korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystnie te znaczenia, które już w opisie stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków o wzorze I podano dla tego rodnika jako korzystne, szczególnie korzystne itd. X' oznacza korzystnie atom chloru.

Fluorowce benzoilu o wzorze II są związkami znanymi i/lub można je wytwarzać znanymi sposobami (porównaj np. opis EP-A 0276 177).

Pochodne aniliny, potrzebne również do przeprowadzenia zgodnego z wynalazkiem sposobu A), określa ogólnie wzór III. We wzorze tym rodniki R², R³ i m mają korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystne te znaczenia, które już w opisie stosowanych według wynalazku związków o wzorze I podano dla tych rodników jako korzystne, szczególnie korzystne itd.

Pochodne aniliny o wzorze III są znane i/lub można je wytwarzać znanymi metodami (porównaj np. publikacje Bull. Korean Chem. Soc. 2000, 21, 165-166; Chem. Pharm. Bull. 1992, 40, 240-244; JP 9132567).

Jeżeli jako substancje wyjściowe stosuje się na przykład N-(2-jodofenylo)-2-(trifluorometylo)benzamid i kwas 4-chlorofenyloboronowy oraz katalizator i zasadę, to przebieg sposobu B) przedstawia następujące równanie reakcji:

Fluorowcobenzamidy, konieczne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu B), określa ogólnie wzór IV. We wzorze IV rodniki R¹ i R² mają korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystnie te znaczenia, które już w opisie stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków o wzorze I podano dla tych rodników jako korzystne, szczególnie korzystne itd. X² oznacza korzystnie atom bromu lub jodu.

Fluorowcobenzamidy o wzorze IV są jeszcze nie znane. Stanowią one nowe związki chemiczne.

Otrzymuje się je w ten sposób, że

E) fluorowce benzoilu o wzorze II,

PL 208 583 B1 w którym

R¹ ma wyżej podane znaczenia, a

X¹ oznacza atom fluorowca, poddaje się reakcji z 2-bromoaniliną lub 2-jodoaniliną.

Fluorowce benzoilu o wzorze II, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia zgodnego z wynalazkiem sposobu E), dalej opisano już powyżej w związku ze sposobem A).

2-bromoanilina lub 2-jodoanilina, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu E) są znanymi syntetycznymi chemikaliami.

Dalej pochodne kwasu boronowego, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu B), określa ogólnie wzór V. We wzorze tym rodniki R³ i m mają korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystnie te znaczenia, które już w opisie stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków o wzorze I podano dla tych rodników jako korzystne, szczególnie korzystne itd.. G¹ i G² oznaczają korzystnie każdorazowo atom wodoru lub razem grupę tetrametyloetylenową.

Pochodne kwasu boronowego o wzorze V są znanymi syntetycznymi chemikaliami. Można je także wytworzyć bezpośrednio przez reakcją wprost z pochodnych fluorowcobenzenu i estrów kwasu boronowego, i bez przerobu poddać dalszej reakcji.

Jeżeli jako substancje wyjściowe stosuje się na przykład N-(2-(4,4,5,5-tetrametylo-1,3,2-dioksaborolan-2-ylo)-fenylo]-2-(trifluorometylojbenzamid i kwas 4-chlorofenylo-trifluorometanosulfonowy oraz katalizator i zasadę, to przebieg sposobu C) przedstawia następujące równanie reakcji:

Pochodne kwasu benzamido-boronowego, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu C), określa ogólnie wzór VI. We wzorze VI rodniki R¹ i R² mają korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystnie te znaczenia, które już w opisie stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków o wzorze I podano dla tych rodników jako korzystne, szczególnie korzystne itd.. G³ i G⁴ oznaczają korzystnie każdorazowo atom wodoru lub razem grupę tetrametyloetylenową.

Pochodne kwasu benzamido-boronowego o wzorze VI nie są jeszcze znane. Stanowią one nowe związki chemiczne.

Wytwarza się je w ten sposób, że

F) fluorowce benzoilu o wzorze II,

w którym

R¹ ma wyżej podane znaczenia, a

X¹ oznacza atom fluorowca, poddaje się reakcji z pochodnymi kwasu anilinoboronowego o wzorze IX,

PL 208 583 B1

w którym

G³ i G⁴ mają wyżej podane znaczenia, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika.

Fluorowce benzoilu o wzorze II, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu F), dalej opisano już powyżej w związku ze zgodnym z wynalazkiem sposobem A).

Pochodne kwasu anilinoboronowego, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu F), określa ogólnie wzór IX. We wzorze tym G³ i G⁴ oznaczają korzystnie każdorazowo atom wodoru lub razem grupę tetrametyloetylenową.

Pochodne kwasu anilinoboronowego o wzorze IX, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu F) są znanymi syntetycznymi chemikaliami.

Pochodne fluorowcobenzenu, również potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu C), określa ogólnie wzór VII. We wzorze tym rodniki R³ i m mają korzystnie, szczególnie korzystnie względnie zwłaszcza szczególnie korzystnie te znaczenia, które już w opisie stosowanych zgodnie z wynalazkiem związków o wzorze I podano dla tych rodników jako korzystne, szczególnie korzystne itd.. X³ oznacza korzystnie atom bromu, jodu lub grupę trifluorometylosulfonyloksylową.

Jeżeli przykładowo jako substancje wyjściowe w pierwszym etapie stosuje się N-(2-bromofenylo)-2-(trifluorometylo)benzamid i 4,4,4',4',5,5,5',5'-oktametylo-2,2'-bis-1,3,2-dioksaborolan, a dalej w drugim etapie 4-bromo-1-chloro-2-metylobenzen, oraz w każdym etapie katalizator i zasadę, wówczas przebieg sposobu D) przedstawia poniższe równanie reakcji:

Fluorowcobenzamidy o wzorze IV, potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu D), dalej opisano już wyżej w związku ze sposobem B) według wynalazku.

Pochodne boroetanu, również potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu D), określa ogólnie wzór VIII. We wzorze tym G⁵ i G⁶ korzystnie oznaczają każdorazowo grupę metylową, etylową, propylową, butylową lub razem grupę tetrametyloetylenową.

PL 208 583 B1

Pochodne boroetanu o wzorze VIII są ogólnie znanymi syntetycznymi chemikaliami.

Pochodne fluorowcobenzenu o wzorze VII, także potrzebne jako substancje wyjściowe do przeprowadzenia sposobu D), dalej opisano już wyżej w związku ze zgodnym z wynalazkiem sposobem C).

Jako rozcieńczalniki do przeprowadzenia sposobów A), E) i F) brane są pod uwagę wszystkie rozpuszczalniki organiczne. Należą tu korzystnie alifatyczne, alicykliczne lub aromatyczne węglowodory, jak np. eter naftowy, heksan, heptan, cykloheksan, metylocykloheksan, benzen, toluen, ksylen lub dekalina; fluorowcowane węglowodory, jak np. chlorobenzen, dichlorobenzen, dichlorometan, chloroform, tetrachlorometan, dichloroetan lub trichloroetan; etery, jak eter dietylowy, eter diizopropylowy, eter metylowo-tert-butylowy, eter metylowo-tert-amylowy, dioksan, tetrahydrofuran, 1,2-dimetoksyetan, 1,2-dietoksyetan lub anizol, albo amidy, jak N,N-dimetyloformamid, N,N-dimetyloacetamid, N-metyloformanilid, N-metylopirolidon lub heksametylotriamid kwasu fosforowego.

Sposoby A), E) i F) przeprowadza się ewentualnie w obecności odpowiedniego akceptora kwasu, przy czym w rachubę wchodzą tu wszystkie zwykłe zasady nieorganiczne lub organiczne.

Korzystnie są to wodorki, wodorotlenki, amidki, alkoholany, octany, węglany lub wodorowęglany metali ziem alkalicznych lub metali alkalicznych, takie jak np. wodorek sodu, amidek sodu, metanolan sodu, etanolan sodu, butanolan tert-potasu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek amonu, octan sodu, octan potasu, octan wapnia, octan amonu, węglan sodu, węglan potasu, wodorowęglan potasu, wodorowęglan sodu lub węglan cezu, oraz trzeciorzędowe aminy, jak trimetyloamina, trietyloamina, tributyloamina, N,N-dimetyloanilina, N,N-dimetylobenzyloamina, pirydyna, N-metylomorfolina, N,N-dimetyloaminopirydyna, diazabicyklooktan (DABCO), diazabicyklononen (DBN) lub diazabicykloundecen (DBU).

Temperatura reakcji przy przeprowadzaniu sposobów A), E) i F) może zmieniać się w większym zakresie. Reakcję prowadzi się na ogół w temperaturze wynoszącej 0 do 150°C, korzystnie 20 do 110°C.

Do przeprowadzenia sposobu A), w celu wytworzenia związków o wzorze I, na mol fluorowca benzoilu o wzorze II stosuje się na ogół 0,2 do 5 moli, a korzystnie 0,5 do 2 moli pochodnej aniliny o wzorze III. Mieszaninę reakcyjną przerabia się zwykłymi metodami.

Do przeprowadzenia sposobu E), w celu wytworzenia związków o wzorze III, na mol fluorowca benzoilu o wzorze II stosuje się na ogół 0,2 do 5 moli, a korzystnie 0,5 do 2 moli 2-bromoaniliny lub 2-jodoaniliny. Mieszaninę reakcyjną przerabia się zwykłymi metodami.

Do przeprowadzenia sposobu F), w celu wytworzenia związków o wzorze VI, na mol fluorowca benzoilu o wzorze II stosuje się na ogół 0,2 do 5 moli, a korzystnie 0,5 do 2 moli pochodnej kwasu anilinoboronowego o wzorze IX. Mieszaninę reakcyjną przerabia się zwykłymi metodami.

Jako rozcieńczalniki do przeprowadzenia sposobów B), C) i D) można stosować wszystkie obojętne rozpuszczalniki organiczne. Korzystnie są to alifatyczne, alicykliczne lub aromatyczne węglowodory, jak np. eter naftowy, heksan, heptan, cykloheksan, metylocykloheksan, benzen, toluen, ksylen lub dekalina; etery, jak eter dietylowy, eter diizopropylowy, eter metylowo-tert-butylowy, eter metylowo-tert-amylowy, dioksan, tetrahydrofuran, 1,2-dimetoksyetan, 1,2-dietoksyetan lub anizol; nitryle, jak acetonitryl, propionitryl, n- lub izobutyronitryl, lub benzonitryl; amidy, jak N,N-dimetyloformamid, N,N-dimetyloacetamid, N-metyloformanilid, N-metylopirolidon lub heksametylotriamid kwasu fosforowego; estry, jak octan metylu lub octan etylu; sulfotlenki, jak dimetylosulfotlenek; sulfony, jak sulfolan; alkohole, jak metanol, etanol, n- lub izopropanol, n-, izo, s- lub tert-butanol, etanodiol, propano-1,2-diol, etoksyetanol, metoksyetanol, eter monometylowy glikolu dietylenowego, eter monoetylowy glikolu dietylenowego, lub ich mieszaniny z wodą, lub sama woda.

Temperatura reakcji przy przeprowadzaniu sposobów B), C) i D może zmieniać się w większym zakresie. Na ogół stosuje się temperaturę wynoszącą 0 do 150°C, zwłaszcza 20 do 110°C.

Sposoby B), C) i D przeprowadza się ewentualnie w obecności odpowiedniego akceptora kwasu. Bierze się tu pod uwagę wszystkie zwykłe nieorganiczne lub organiczne zasady. Są to korzystnie wodorki, wodorotlenki, amidki, alkoholany, octany, fluorki, fosforany, węglany lub wodorowęglany metali ziem alkalicznych lub metali alkalicznych, jak np. wodorek sodu, amidek sodu, diizopropyloamidek litu, metanolan sodu, etanolan sodu, tert-butanolan potasu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, octan sodu, fosforan sodu, fosforan potasu, fluorek potasu, fluorek cezu, węglan sodu, węglan potasu, wodorowęglan potasu, wodorowęglan sodu lub węglan cezu, a także trzeciorzędowe aminy, jak trimetyloamina, trietyloamina, tributyloamina, N,N-dimetyloanilina, N,N-dimetylobenzyloamina, pirydyna,

PL 208 583 B1

N-metylopiperydyna, N-metylomorfolina, N,N-dimetyloaminopirydyna, diazabicyklooktan (DABCO), diazabicyklononen (DBN) lub diazabicykloundecen (DBU).

Sposoby B), C) i D przeprowadza się w obecności katalizatora, jak np. soli lub kompleksu palladu. W tym celu w rachubę wchodzą korzystnie chlorek palladu, octan palladu, tetrakis(trifenylofosfino)pallad, dichlorek bis(trifenylofosfino)palladu lub chlorek 1,1'-bis(difenylofosfino)ferrocenopalladu(Il).

Kompleks palladu można wytwarzać także w mieszaninie reakcyjnej w ten sposób, że do mieszaniny reakcyjnej dodaje się oddzielnie sól palladu i ligand kompleksu, taki jak np. trietylofosfan, tri-tert-butylofosfan, tricykloheksylofosfan, 2-(dicykloheksylofosfano)bifenyl, 2-(di-tert-butylofosfano)bifenyl, 2-(dicykloheksylofosfano)-2'-(N,N-dimetyloamino)bifenyl, trifenylofosfan, tris-(o-tolilo)fosfan,

3-(difenylofosfino)benzenosulfonian sodu, tris-2-(metoksyfenylo)fosfan, 2,2'-bis(difenylofosfano)-1,1'-binaftyl, 1,4-bis(difenylofosfano)butan, 1,2-bis(difenylofosfano)etan, 1,4-bis(dicykloheksylofosfano)butan, 1,2-bis(dicykloheksylofosfano)etan, 2-(dicykloheksylofosfano)-2'-(N,N-dimetyloamino)bifenyl, bis(difenylofosfino)ferrocen lub fosforyn tris(2,4-tert-butylofenylu).

Do przeprowadzenia sposobu B), w celu wytworzenia związków o wzorze I, na mol fluorowcobenzamidu o wzorze IV stosuje się na ogół 1 do 15 moli, korzystnie 2 do 8 moli kwasu boronowego o wzorze V. Mieszaninę reakcyjną przerabia się zwykł ymi metodami.

Do przeprowadzenia sposobu C), w celu wytworzenia związków o wzorze I, na mol pochodnej kwasu benzamido-boronowego o wzorze VI stosuje się na ogół 1 do 15 moli, korzystnie 2 do 8 moli pochodnej fluorowcobenzenu o wzorze VII. Mieszaninę reakcyjną przerabia się zwykłymi metodami.

Do przeprowadzenia sposobu D), w celu wytworzenia związków o wzorze I na mol fluorowcobenzamidu o wzorze IV stosuje się na ogół 1 do 15 moli, korzystnie 1 do 5 moli pochodnej boroetanu o wzorze VIII i 1 do 15, korzystnie 1 do 5 moli pochodnej fluorowcobenzenu o wzorze VII.

Sposoby A), B), C), D), E) i F) przeprowadza się na ogół pod normalnym ciśnieniem. Jednakże możliwe jest również prowadzenie reakcji pod zwiększonym lub zmniejszonym ciśnieniem wynoszącym na ogół 0,1 do 10 barów (10 do 1000 kPa).

Zgodne z wynalazkiem substancje czynne o wzorach la, Ib, wykazują silne działanie mikrobójcze i można je stosować do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, jak grzybów i bakterii, w ochronie roś lin i w ochronie materiał ów.

Środki grzybobójcze można stosować w ochronie roślin do zwalczania Plasmodiophoromycetes, Oomycetes, Chytridiomycetes, Zygomycetes, Ascomycetes, Basidiomycetes i Deuteromycetes.

Środki bakteriobójcze można stosować w ochronie roślin do zwalczania Pseudomonadaceae, Rhizobiaceae, Enterobacteriaceae, Corynebacteriaceae i Streptomycetaceae.

Przykładowo, lecz nie ograniczająco wymienia się poniżej niektóre patogeny chorób grzybiczych i bakteryjnych, podpadających pod wyżej podane pojęcia nadrzędne. Są to:

gatunki Xanthomonas, jak np. Xanthomonas campestris pv. oryzae; gatunki Pseudomonas, jak np. Pseudomonas syringae pv. lachrymans; gatunki Erwinia, np. Erwinia amylovora;

gatunki Pythium. jak np. Pythium ultimum;

gatunki Phytophthora, jak np. Phytophthora infestans;

gatunki Pseudoperonospora, jak np. Pseudoperonospora humuli lub Pseudoperonospora cubensis;

gatunki Plasmopara, jak np. Plasmopara viticola;

gatunki Bremia, jak np. Bremia lactucae;

gatunki Peronospora, jak np. Peronospora pisi lub P. brassicae;

gatunki Erisiphe, jak np. Erysiphe graminis;

gatunki Sphaerotheca, jak np. Sphaerotheca fuliginea;

gatunki Podosphaera, jak np. Podosphaera leucotricha;

gatunki Venturia, jak np. Venturia inaequalis;

gatunki Pyrenophora, jak np. Pyrenophora teres lub P. graminea (stadium konidialne: Drechslera, syn.: Helminthosporium);

gatunki Cochliobolus, jak np. Cochliobolus sativus (stadium konidialne: Drechslera, syn.: Helminthosporium);

gatunki Uromyces, jak np. Uromyces appendiculatus; gatunki Puccinia, jak np. Puccinia recondita; gatunki Sclerotinia, jak np. Sclerotinia sclerotiorum; gatunki Tilletia, jak np. Tilletia caries;

PL 208 583 B1 gatunki Ustilago, jak np. Ustilago nuda lub Ustilago avenae;

gatunki Pellicularia, jak np. Pellicularia sasakii;

gatunki Pyricularia, jak np. Pyricularia oryzae;

gatunki Fusarium, jak np. Fusarium culmorum;

gatunki Botrytis, jak np. Botrytis cinerea;

gatunki Uncinula, jak np. Uncinula necator;

gatunki Septoria, jak np. Septoria nodorum;

gatunki Leptosphaeria, jak np. Leptosphaeria nodorum;

gatunki Cercospora, jak np. Cercospora canescens;

gatunki Alternaria, jak np. Alternaria brassicae;

gatunki Pseudocercosporella, jak np. Pseudocercosporella herpotrichoides.

Zgodne z wynalazkiem substancje czynne o wzorach la, Ib wykazują również silne działanie wzmacniające rośliny. Stąd odpowiednie są one do uruchomienia sił obronnych właściwych roślinom przeciwko porażeniu przez niepożądane mikroorganizmy.

Jako substancje wzmacniające rośliny (wywołujące odporność) w omawianym kontekście rozumie się substancje, które mogą stymulować układ obronny roślin tak, że potraktowane rośliny przy następnym porażeniu przez niepożądane mikroorganizmy wykazują w znacznym stopniu odporność wobec tych mikroorganizmów.

Przez niepożądane mikroorganizmy w omawianym przypadku rozumie się fitopatogenne grzyby, bakterie i wirusy. Zgodne z wynalazkiem substancje można zatem stosować w tym celu, aby przez pewien okres po traktowaniu chronić rośliny przed porażeniem przez wymienione patogeny. Okres, w ciągu, którego działa ochrona, wynosi na ogół 1 do 10 dni, zwłaszcza 1 do 7 dni po traktowaniu roślin substancjami czynnymi.

Dobra tolerancja substancji czynnych przez rośliny w stężeniach niezbędnych do zwalczenia chorób roślin pozwala na traktowanie nadziemnych części roślin, materiału sadzeniowego i siewnego oraz gleby.

Zgodne z wynalazkiem substancje czynne o wzorach la, Ib przyczyniają się także do zwiększania plonów. Poza tym są one mniej toksyczne i dobrze tolerowane przez rośliny.

Zgodne z wynalazkiem substancje czynne o wzorach la, Ib można stosować ewentualnie w określonych stężeniach i użytych ilościach także jako środki chwastobójcze, środki do wywierania wpływu na wzrost roślin oraz do zwalczania szkodników zwierzęcych. Ewentualnie można je stosować również jako półprodukty i produkty wyjściowe do syntezy dalszych substancji czynnych.

Zgodnie z wynalazkiem można traktować wszystkie rośliny i części roślin. Przy tym przez rośliny rozumie się wszystkie rośliny i populacje roślin, jak pożądane i niepożądane rośliny dzikie lub rośliny uprawne, łącznie z roślinami uprawnymi, występującymi naturalnie. Roślinami uprawnymi mogą być rośliny, które można otrzymać konwencjonalnymi metodami uprawy i optymalizacji lub metodami biotechnologicznymi i metodami inżynierii genetycznej lub kombinacjami tych metod, łącznie z transgenicznymi roślinami i łącznie z odmianami roślin chronionymi lub niechronionymi przez prawo ochrony gatunku. Jako części roślin rozumie się wszystkie nadziemne i podziemne części i narządy roślin, takie jak pęd, liść, kwiat i korzeń, przy czym przykładowo przytacza się liście, igły, łodygi, pnie, kwiaty, owocniki, owoce i nasiona jak również korzenie, bulwy i kłącza. Do części roślin zalicza się także zebrany plon oraz wegetatywny i generatywny materiał do rozmnażania, np. sadzonki, bulwy, kłącza, odkłady poziome i nasiona.

Zgodne z wynalazkiem traktowanie roślin i części roślin substancjami czynnymi o wzorach la, Ib przeprowadza się wprost na nie lub działa na ich otoczenie, biotop lub na przestrzeń magazynową, stosując zwykłe metody traktowania, np. przez zanurzanie, opryskiwanie, parowanie, zamgławianie, rozsiewanie, smarowanie, a w przypadku materiału służącego do rozmnażania, zwłaszcza nasion, także przez stosowanie jedno- lub wielowarstwowych otoczek.

A co dotyczy ochrony materiałów, zgodne z wynalazkiem substancje o wzorach la, Ib można stosować do ochrony materiałów technicznych przed zaatakowaniem i zniszczeniem przez niepożądane mikroorganizmy.

Jako materiały techniczne w omawianym kontekście określa się materiały nieożywione przygotowane do stosowania w technice. Przykładami technicznych materiałów, które należy chronić zgodnymi z wynalazkiem substancjami czynnymi przed mikrobiologiczną zmianą lub rozkładem, mogą być środki klejące, kleje, papier i karton, tekstylia, skóra, drewno, środki powłokowe i artykuły z tworzyw sztucznych, środki chłodząco-smarujące i inne materiały, które mogą być zaatakowane lub rozłożone

PL 208 583 B1 przez mikroorganizmy. Jako chronione materiały wymienia się również części urządzeń produkcyjnych, np. obiegi wody chłodzącej, które mogą ulec uszkodzeniu wskutek rozmnażania się mikroorganizmów. W ramach omawianego wynalazku jako materiały techniczne wymienia się przede wszystkim środki klejące, kleje, papier i karton, skórę, drewno, środki powłokowe, środki chłodząco-smarujące i chłodziwa obiegowe, a zwłaszcza szczególnie drewno.

Jako mikroorganizmy, które mogą powodować rozkład lub zmianę materiałów technicznych, wymienia się np. bakterie, grzyby, drożdże, glony i organizmy śluzowe. Zgodne z wynalazkiem substancje czynne działają szczególnie przeciwko grzybom, zwłaszcza przeciwko pleśniakom, grzybom przebarwiającym i rozkładającym drewno (Basidiomyceten) oraz przeciwko organizmom śluzowym i glonom.

Przykładowo wymienia się mikroorganizmy następujących gatunków:

Alternaria, jak Alternaria tenuis,

Aspergillus, jak Aspergillus niger,

Chaetomium, jak Chaetomium globosum,

Coniophora, jak Coniophora puetana,

Lentinus, jak Lentinus tigrinus,

Penicillium, jak Penicillium glaucum,

Polyporus, jak Polyporus versicolor,

Aureobasidium, jak Aureobasidium pullulans,

Sclerophoma, jak Sclerophoma pityophila,

Trichoderma, jak Trichoderma viride,

Escherichia, jak Escherichia coli,

Pseudomonas, jak Pseudomonas aeruginosa,

Staphylococcus, jak Staphylococcus aureus.

Zależnie od odpowiednich właściwości fizycznych i/lub chemicznych substancje czynne można przeprowadzać w zwykłe preparaty, takie jak roztwory, emulsje, zawiesiny, proszki, pianki, pasty, granulaty, aerozole, drobne kapsułki w substancjach polimerycznych i w masach powłokowych do nasion, oraz w preparaty ULV do mgławicowego rozpylania na zimno i ciepło.

Preparaty te wytwarza się w znany sposób, np. przez zmieszanie substancji czynnych z rozcieńczalnikami, a więc ciekłymi rozpuszczalnikami, znajdującymi się pod ciśnieniem skroplonymi gazami i/lub stałymi nośnikami, ewentualnie z zastosowaniem środków powierzchniowo czynnych, takich jak emulgatory i/lub dyspergatory, i/lub środki pianotwórcze. W przypadku użycia wody jako rozcieńczalnika można stosować również np. rozpuszczalniki organiczne jako pomocnicze rozpuszczalniki. Jako ciekłe rozpuszczalniki bierze się zasadniczo pod uwagę związki aromatyczne, takie jak ksylen, toluen lub alkilonaftaleny, chlorowane związki aromatyczne lub chlorowane węglowodory alifatyczne, jak chlorobenzeny, chloroetyleny lub chlorek metylenu, węglowodory alifatyczne, jak cykloheksan lub parafiny, np. frakcje ropy naftowej, alkohole, jak butanol lub glikol oraz ich etery i estry, ketony, jak aceton, keton metylowo-etylowy, keton metylowo-izobutylowy lub cykloheksanon, rozpuszczalniki silnie polarne, jak dimetyloformamid i dimetylosulfotlenek oraz woda. Jako skroplone gazowe rozcieńczalniki lub nośniki wymienia się ciecze, które w normalnej temperaturze i pod normalnym ciśnieniem są gazami, np. propelenty aerozolowe, jak fluorowcowęglowodory oraz butan, propan, azot i ditlenek wę gla.

Jako stałe nośniki w rachubę wchodzą np. naturalne mączki mineralne, takie jak kaoliny, tlenki glinu, talk, kreda, kwarc, atapulgit, montmorylonit lub ziemia okrzemkowa i syntetyczne mączki mineralne, jak kwas krzemowy o wysokim stopniu dyspersji, tlenek glinu i krzemiany. Jako stałe nośniki do wytwarzania granulatów wymienia się przykładowo pokruszone i frakcjonowane minerały naturalne, jak kalcyt, marmur, pumeks, sepiolit, dolomit oraz syntetyczne granulaty z nieorganicznych i organicznych mączek i granulaty z materiału organicznego, takiego jak trociny, łupiny orzechów kokosowych, kolby kukurydzy i łodygi tytoniu. Jako emulgatory i/lub środki pianotwórcze można stosować np. niejonowe i anionowe emulgatory, takie jak estry polioksyetylenu i kwasów tłuszczowych, etery polioksyetylenu i alkoholi tłuszczowych, np. etery alkiloarylowo-poliglikolowe, alkilosulfoniany, alkilosiarczany, arylosulfoniany oraz produkty hydrolizy biała. Jako środki dyspergujące stosuje się np. ligninowe ługi posiarczynowe i metylocelulozę.

Do preparatów można dodawać środki zwiększające przyczepność, takie jak karboksymetyloceluloza, polimery naturalne i syntetyczne, sproszkowane, ziarniste lub w postaci lateksu, jak gumę

PL 208 583 B1 arabską, polialkohol winylowy, polioctan winylu oraz naturalne fosfolipidy, jak kefaliny i lecytyny, i syntetyczne fosfolipidy. Jako dalsze dodatki można stosować oleje mineralne i roślinne.

Można też dodawać barwniki, jak nieorganiczne pigmenty, np. tlenek żelaza, tlenek tytanu, błękit żelazawocyjanowy, i barwniki organiczne, jak barwniki alizarynowe, azowe i metaloftalocyjaninowe oraz mikroelementy, jak sole żelaza, manganu, boru, miedzi, kobaltu, molibdenu i cynku.

Preparaty zawierają substancję czynną w ilości wynoszącej na ogół 0,1 do 95%, korzystnie 0,5 do 90% wagowych.

Zgodne z wynalazkiem substancje czynne można stosować jako takie lub w postaci preparatów, także w mieszaninie ze znanymi substancjami grzybobójczymi, bakteriobójczymi, roztoczobójczymi, nicieniobójczymi lub owadobójczymi, aby tak na przykład rozszerzać spektrum działania lub zapobiegać uodpornianiu się szkodników. Przy tym w wielu przypadkach uzyskuje się efekty synergiczne, to znaczy skuteczność mieszaniny jest większa niż skuteczność poszczególnych składników.

Jako składniki mieszanin w rachubę wchodzą przykładowo następujące związki:

Substancje grzybobójcze, takie jak:

2-fenylofenol, siarczan 8-hydroksychinoliny, acibenzolar-S-metyl, aldimorf, amidoflumet, ampropylfos, ampropylfospotas, andoprim, anilazyna, azakonazol, azoksystrobina, benalaksyl, benodanil, benomyl, bentiawalikarb-izopropyl, benzamakryl, benzamakryl-izobutyl, bilanafos, binapakryl, bifenyl, bitertanol, blastycydyna-S, bromukonazol, bupirymat, butiobat, butyloamina, polisiarczek wapnia, kapsymycyna, kaptafol, kaptan, karbendazym, karboksyna, karpropamid, karwon, chinometionat, chlobentiazol, chlorofenazol, chloroneb, chlorotalonil, chlozolinat, klozylakon, cyazofamid, cyflufenamid, cymoksanil, cyprokonazol, cyprodynil, cyprofuram,

Dagger G, debakarb, dichlofluanid, dichlon, dichlorofen, diklocymet, diklomezyna, dikloran, dietofencarb, difenokonazol, diflumetorim, dimetyrymol, dimetomorf, dimoksystrobina, dinikonazol, dinikonazol-M, dinokap, difenyloamina, dipirytion, ditalimfos, ditianon, dodyna, drazoksolon, edifenfos, epoksykonazol, etaboksam, etyrymol, etridiazol, famoksadon, fenamidon, fenapanil, fenarymol, fenbukonazol, fenfuram, fenheksamid, fenitropan, fenoksanil, fenpiklonil, fenpropidyna, fenpropimorf, ferbam, fluazynam, flubenzimina, fludioksonil, flumetower, flumorf, fluoromid, fluoksastrobina, fluchinkonazol, flurprimidol, flusilazol, flusulfamid, flutolanil, flutriafol, folpet, fosetyl-Al, fosetyl-sód, fuberidazol, furalaksyl, furametpir, furkarbanil, furmecykloks, guazatyna, heksachlorobenzen, heksakonazol, hymeksazol, imazalil, imibenkonazol, trioctan iminooktadyny, tris(albesilan) iminooktadyny, jodokarb, ipkonazol, iprobenfos, iprodion, iprowalikarb, irumamycyna, izoprotiolan, izowaledion, kasugamycyna, krezoksym-metyl, mankozeb, maneb, meferimzon, mepanipirym, mepronil, metalaksyl, metalaksyl-M, metkonazol, metasulfokarb, metfuroksam, metiram, metominostrobina, metsulfowaks, mildiomycyna, myklobutanil, myklozolina, natamycyna, nikobifen, nitrotal-izopropyl, nowiflumuron, nuarymol.

ofurace, oryzastrobina, oksadiksyl, kwas oksolinowy, okspokonazol, oksykarboksyna, oksyfentiina, paklobutrazol, perfurazoat, penkonazol, pencykuron, fosdifen, ftalid, pikoksystrobina, piperalina, polioksyna, polioksorym, probenazol, prochloraz, procymidon, propamokarb, propanozyn-sód, propikonazol, propineb, prochinazyd, protiokonazol, piraklostrobina, pirazofos, piryfenoks, pirymetanil, pirochilon, piroksyfur, pirolonitryna, chinkonazol, chinoksyfen, chintocen, symekonazol, spiroksamina, siarka, tebukonazol, tekloftalam, teknazen, tetcyklacis, tetrakonazol, tiabendazol, ticyofen, tifluzamid, tiofanat-metyl, tiram, tioksymid, tolklofos-metyl, tolilofluanid, triadimefon, triadimenol, triazobutyl, triazoksyd, tricyklamid, tricyklazol, tridemorf, trifloksystrobina, triflumizol, triforina, tritykonazol, unikonazol, walidamycyna A, winklozolina, zineb, ziram, zoksamid, (2S)-N-[2-[4-[[3-{4-chlorofenylo)-2-propynylo]oksy]-3-metoksyfenylo]etylo]-3-metylo-2-[(metylosulfonylo)amino]-butanoamid, (1-naftalenylo)-1H-pirolo-2,5-dion,

2,3,5,6-tetrachloro-4-(metylosulfonylo)pirydyna,

2-amino-4-metylo-N-fenylo-5-tiazolokarboksyamid,

2-chloro-N-(2,3-dihydro-1,1,3-trimetylo-1H-inden-4-ylo)-3-pirydynokarboksyamid,

3,4,5-trichloro-2,6-pirydynodikarbonitryl, Actinovate,

PL 208 583 B1 cis-1-(4-chlorofenylo)-2-(1H-1,2,4-triazol-1-ilo)-cykloheptanol,

1-(2,3-dihydro-2,2-dimetylo-1H-inden-1-ylo)-1H-imidazolo-5-karboksylan metylu, węglan monopotasowy,

N-(6-metoksy-3-pirydylo)-cyklopropanokarboksyamid,

N-butylo-8-(1,1-dimetyloetylo)-1-oksaspiro[4.5]dekano-3-amina, tetratiowęglan sodu.

oraz sole i preparaty miedzi, jak mieszanina Bordeaux, wodorotlenek miedzi, naftenian miedzi, tlenochlorek miedzi, siarczan miedzi, kufraneb, tlenek miedzi, mankoper, Cu-oksyna.

Substancje bakteriobójcze:

bronopol, dichlorofen, nitrapiryna, dimetyloditiokarbaminian niklu, kasugamycyna, oktilinon, kwas furanokarboksylowy, oksytetracyklina, probenazol, streptomycyna, tekloftalam, siarczan miedzi i inne preparaty miedzi.

Substancje owadobójcze/roztoczobójcze/nicieniobójcze abamektyna, ABG-9008, acefat, acechinocyl, acetamipryd, acetoprol, akrynatryna, AKD-1022,

AKD-3059, AKD-3088, alanykarb, aldikarb, aldoksykarb, aletryna, aletryna izomer IR, alfa-cypermetryna (alfametryna), amidoflumet, aminokarb, amitraz, awermektyna, AZ-50541, azadirachtyna, azametyfos, azynfos metyl, azynfos-etyl, azocyklotyna,

Bacillus popilliae. Bacillus sphaericus. Bacillus subtilis, Baccillus thuringiensis, Baccillus thuringiensis szczep EG-2348, Baccillus thuringiensis szczep GC-91, Baccillus thuringiensis szczep NCTC11821, bakulowiren, Beauveria bassiana, Beauveria tenella, bendiokarb, benfurakarb, bensultap, benzoksymat, beta-cyflutryna, beta-cypermetryna, bifenazat, bifentryna, binapakryl, bioaletryna, bioaletryna-S-izomer cyklopentylowy, bioetanometryna, biopermetryna, bioresmetryna, bistrifluron, BPMC, brofenproks, bromofos-etyl, bromopropylat, bromofenwinfos (-metyl), BTG-504, BTG-505, bufenkarb, buprofezyna, butatiofos, butokarboksym, butoksykarboksym, butylopirydaben, kadusafos, kamfechlor, karbaryl, karbofuran, karbofenotion, karbosulfan, kartap, CGA-50439, chinometioanat, chlordan, chlorodimeform, chloetokarb, chloroetoksyfos, chlorofenapir, chlorofenwinfos, chlorofluazuron, chloromefos, chlorobenzilat, chloropikryna, chloropropoksyfen, chloropiryfosmetyl, chloropiryfos (-etyl), chlowaportryna, chromafenozyd, cis-cypermetryna, cis-resmetryna, cie-permetryna, klocytryna, kloetokarb, klofentezyna, klotianidyna, klotiazoben, kodlemon, koumafos, cyjanofenfos, cyjanofos, cyklopren, cykloprotryna, Cydia pomonella, cyflutryna, cyhalotryna, cyheksatyna, cypermetryna, cyfenotryna (izomer 1R-trans), cyromazyna,

DDT, deltametryna, demeton-S-metyl, demeton-S-metylosulfon, diafentiuron, dialifos, diazynon, dichlofention, dichlorwos, dikofol, dikrotofos, dicyklanil, diflubenzuron, dimetoat, dimetylowinfos, dinobuton, dinokap, dinotefuran, diofenolan, disulfoton, dokusat-sód, dofenapin, DOWCO-439, eflusilanat, emamektyna, benzoesan emamektyny, empentryna (izomer 1R), endosulfan, Entomophthora spp., EPN, esfenwalerat, etiofenkarb, etiprol, etion, etoprofos, etofenproks, etoksazol, etrimfos, famfur, fenamifos, fenazachin, tlenek fenbutytanu, fenflutryna, fenitrotion, fenobukarb, fenotiokarb, fenoksakrym, fenoksykarb, fenopropatryna, fenpirad, fenpirytryna, fenpiroksymat, fensulfotion, fention, fentrifanil, fenwalerat, fipronil, flonikamid, fluakrypirym, lluazuron, flubenzymina, flubrocytrynat, flucykloksuron, flucytrynat, flyfenerym, flufenoksuron, flufenproks, flumetryna, flupirazofos, flutenzyn (flufentezyna), fluwalinat, fonofos, formetanat, formotion, fosmetilan, fostiazat, fubfenproks (fluproksyfen), furatiokarb, gamma-HCH, gosyplur, grandlura, wirusy granulozy, halfenproks, halofenozyd, HCH, HCN-801, heptenofos, heksaflumuron, heksytiazoks, hydrametylnon, hydropren,

IKA-2002, imidaklopryd, imiprotryna, indoksakarb, jodofenfos, iprobenfos, izazofos, izofenfos, izoprokarb, izoksation, iwermektyna, japonilur, kadetryna, wirusy o jądrach wielościennych, kinopren, lambda-cyhalotryna, lindan, lufenuron, malation, mekarbam, mesulfenfos, metaldehyd, metam-sód, metakryfos, metamidofos, Metharhizium anisopliae, Metharhizium flavoviride, metidation, metiokarb, metomyl, metopren, metoksychlor, metoksyfenozyd, metolkarb, metoksadiazon, mewinfos, milbemektyna, milbemycyna, MKI-245, MON-45700, monokrotofos, moksydektyna, MTI-800, naled, NC-104, NC-170, NC-184, NC-194, NC-196, niklozamid, nikotyna, nitenpiram, nitiazyna, NNI-0001, NNI-0101, NNI-0250, NNI-9768, nowaluron, nowiflumuron,

PL 208 583 B1

OK-5101, OK-5201, OK-9601, OK-9602, OK-9701, OK-9802, ometoat, oksamyl, oksydemeton metyl,

Paecilomyces fumosoroseus, paration-metyl, paration (-etyl), permetryna (cis-, trans-), nafta, PH-6045, fenotryna (izomer 1R-trans), fentoat, forat, fosalon, fosmet, fosfamidon, fosfokarb, foksym, butoksyd piperonylu, pirymikarb, pirymifos-metyl, pirymifos-etyl, praletryna, profenofos, promekarb, propafos, propargit, propetamfos, propoksur, protiofos, protoat, protrifenbut, pimetrozyna, piraklofos, piresmetryna, piretrum, pirydaben, pirydalil, pirydafention, pirydation, pirymidifen, piryproksyfen, chinalfos, resmetryna, RH-5849, ribawiryna, RU-12457, RU-15525, S-421, S-1833, salition, sebufos, SI-0009, silafluofen, spinosad, spirodiklofen, spiromesifen, sulfluramid, sulfotep, sulprofos, SZI121, taufluwalinat, tebufenozyd, tebufenpirad, tebupirymifos, teflubenzuron, teflutryna, temefos, temiwinfos, terbam, terbufos, tetrachlorowinfos, tetradifon, tetrametryna, tetrametryna (izomer IR), tetrasul, tetacypermetryna, tiaklopryd, tiametoksam, tiapronil, tiatrifos, wodoroszczawian tiocyklamu, tiodikarb, tiofanoks, tiometon, tiosultap-sód, turingiensyna, tolfenpirad, tralocytryna, tralometryna, transflutryna, triaraten, triazamat, triazofos, triazuron, trichlofenidyna, trichlorofon, triflumuron, trimetakarb, wamidotion, waniliprol, werbutin, Verticillium lecanii,

WL-108477, WL-40027. YI-5201, YI-5301, YI-5302, XMC, ksylilokarb,

ZA-3274, zeta-cyper-metryna, zolaprofos, ZXI-8901, związek - karbaminian 3-metylo-fenylo-propylu (tsumacyd Z), związek - 3-(5-chloro-3-pirydylo)-8-(2,2,2-trifluoroetylo)-8-azabicyklo-[3.2.1]oktano-3-karbonitryl (reg. CAS nr 185982-80-3) oraz odpowiednie izomery 3-endo (reg. CAS nr 185984-60-5) (por. opisy WO-96/37494 i WO-98/25923), oraz preparaty zawierające owadobójczo skuteczne ekstrakty roślin, nicienie, grzyby lub wirusy.

W rachubę moż e wchodzić takż e mieszanina z innymi znanymi substancjami czynnymi, jak substancjami chwastobójczymi lub z nawozami i regulatorami wzrostu, środkami ochronnymi względnie semichemikaliami.

Zgodne z wynalazkiem związki o wzorze I wykazują poza tym bardzo dobre działania przeciwgrzybicze. Posiadają one bardzo szerokie spektrum działania przeciwgrzybiczego, zwłaszcza przeciw grzybicom skóry i drożdżakom, pleśni i grzybom dwufazowym, np. przeciw gatunkom Candida, jak Candida albicans, Candida glabrata, oraz przeciw Epidermophyton floccosum, gatunkom Aspergillus, jak Aspergillus niger i Aspergillus fumigatus, gatunkom Trichophyton, jak Trichophyton mentagrophytes, gatunkom Microsporon, jak Microsporon canis i audouinii. Wyliczenie tych grzybów w żadnym razie nie stanowi ograniczenia wykrywalnego spektrum grzybiczego, lecz ma tylko charakter objaśniający.

Substancje czynne można stosować jako takie, w postaci preparatów lub sporządzonych z nich gotowych form użytkowych, jak gotowych do zastosowania roztworów, zawiesin, proszków zwilżalnych, past, proszków rozpuszczalnych, środków do opylania i granulatów. Stosowanie przeprowadza się w zwykły sposób, np. przez podlewanie, opryskiwanie, opryskiwanie drobnokropliste, rozsypywanie, opylanie, spienianie, powlekanie itd. Poza tym substancje czynne można nanosić sposobem ultramałoobjętościowym lub preparat substancji czynnej lub samą substancję czynną wstrzykuje się do gleby. Można także traktować materiał siewny roślin.

W przypadku użycia zgodnych z wynalazkiem substancji czynnych jako środków grzybobójczych stosowane ilości mogą zmieniać się w większym zakresie, w zależności od sposobu stosowania. Do traktowania części roślin substancję czynną stosuje się na ogół w ilościach wynoszących 0,1 do 10.000 g/ha, korzystnie 10 do 1.000 g/ha. W przypadku traktowania materiału siewnego substancję czynną stosuje się na ogół w ilościach wynoszących 0,001 do 50 g na kilogram materiału siewnego, korzystnie 0,01 do 10 g na kilogram materiału siewnego. Natomiast do traktowania gleby stosowane ilości substancji czynnej wynoszą na ogół 0,1 do 10.000 g/ha, a korzystnie 1 do 5.000 g/ha.

Jak już wspomniano wyżej, zgodnie z wynalazkiem można traktować wszystkie rośliny i ich części. W korzystnej postaci wykonania traktuje się gatunki i odmiany roślin występujące dziko lub otrzymane konwencjonalnymi biologicznymi metodami uprawy, jak przez krzyżowanie lub przez fuzję protoplastów oraz ich części. W dalszej korzystnej postaci wykonania traktuje się transgeniczne rośliny i odmiany roślin, które otrzymano techniką inżynierii genetycznej, ewentualnie w połączeniu z konwencjonalnymi metodami (Genetic Modified Organisms) oraz ich części. Pojęcie części względnie części roślin objaśniono powyżej.

Zgodnie z wynalazkiem szczególnie korzystnie traktuje się rośliny odmian każdorazowo znajdujących się w handlu lub w użyciu. Przy tym przez odmiany roślin rozumie się rośliny z nowymi właściPL 208 583 B1 wościami (Traits), które otrzymano zarówno przez konwencjonalną uprawę, przez mutagenezę lub rekombinowanymi technikami DNA. Mogą to być odmiany, rasy, bio- i genotypy.

Zależnie od gatunków względnie odmian roślin, ich stanowiska i warunków wzrostu (gleba, klimat, okres wegetacji, odżywianie), w wyniku traktowania zgodnego z wynalazkiem mogą występować efekty ponadaddytywne (synergiczne). Dzięki temu możliwe jest przykładowo stosowanie mniejszych ilości i/lub rozszerzenie spektrum działania, i/lub wzmocnienie działania stosowanych zgodnie z wynalazkiem substancji i środków, dalej można uzyskać lepszy wzrost roślin, zwiększoną tolerancję roślin wobec wysokich i niskich temperatur, zwiększoną tolerancję wobec suszy lub wobec soli zawartej w wodzie wzglę dnie w glebie, zwię kszoną wydajność kwitnienia, uł atwione zbiory, przyspieszenie dojrzewania, większe plony, wyższą jakość i/lub większą wartość odżywczą zebranych plonów, większą zdolność przechowalniczą i/albo obrabialność plonów, co przekracza właściwie oczekiwane efekty.

Do korzystnych traktowanych zgodnie z wynalazkiem transgenicznych (otrzymanych techniką inżynierii genetycznej) roślin względnie odmian roślin należą wszystkie rośliny, które otrzymano w wyniku modyfikacji techniką inż ynierii genetycznej genetycznego materiał u, który nadaje tym roś linom szczególnie korzystne, cenne właściwości (Traits). Przykłady takich właściwości stanowią lepszy wzrost roślin, ich zwiększona tolerancja wobec wysokich i niskich temperatur, zwiększona tolerancja wobec suszy lub wobec soli zawartej w wodzie względnie w glebie, zwiększona wydajność kwitnienia, ułatwione zbiory, przyspieszenie dojrzewania, większe plony, wyższa jakość i/lub większa wartość odżywcza zebranych plonów, większa zdolność przechowalnicza i/lub obrabialność plonów. Dalszymi i szczególnie podkreślanymi przykładami takich właściwości są podwyższona obrona roślin przed zwierzęcymi i mikrobiologicznymi szkodnikami, jak przeciwko owadom, roztoczom, fitopatogennym grzybom, bakteriom i/lub wirusom oraz zwiększona tolerancja roślin wobec określonych chwastobójczych substancji czynnych. Jako przykłady transgenicznych roślin wymienia się ważne rośliny uprawne, takie jak zboża (pszenica, ryż), kukurydza, soja, ziemniaki, bawełna, rzepak i rośliny owocowe (z owocami jabłek, gruszek, owoców cytrusowych i winogron), przy czym szczególnie podkreśla się kukurydzę, soję, ziemniaki, bawełnę i rzepak. Jako właściwości (Traits) szczególnie akcentuje się zwiększoną obronę roślin przed owadami wskutek powstających w roślinach toksyn, zwłaszcza takich, które wytwarzane są w roślinach przez genetyczny materiał z Bacillus Thuringiensis (na przykład przez geny CrylA(a), CrylA(b), CrylA(c), CryllA, CrylllA, CryIIIB2, Cry9c, Cry2Ab, Cry3Bb i CrylF oraz ich kompozycje). Dalej takie rośliny określane są jako rośliny Bt Jako właściwości (Traits) szczególnie podkreśla się także zwiększoną obronę roślin przed grzybami, bakteriami i wirusami dzięki nabywaniu układowej odporności (SAR), dzięki systeminie, fitoaleksynie, elicytorom oraz genom odpornościowym i odpowiednio wytworzonym proteinom i toksynom. Jako właściwości (Traits) dalej szczególnie podkreśla się zwiększoną tolerancję roślin wobec określonych chwastobójczych substancji czynnych, na przykład imidazolinonów, sulfonylomoczników, glifozatu lub fosfinotrycyny (np. gen PAT). Każdorazowo wymagane właściwości (Traits) użyczających genów mogą występować w transgenicznych roślinach także we wzajemnej kompozycji. Jako przykłady roślin Bt wymienia się odmiany kukurydzy, bawełny, soi i ziemniaków, które są sprzedawane pod nazwami handlowymi YIELD GARD® (np. kukurydza, bawełna, soja), KnockOut® (np. kukurydza), StarLink® (np. kukurydza), Bollgard® (bawełna), Nucoton® (bawełna) i NewLeaf® (ziemniaki). Jako przykłady roślin tolerujących środki chwastobójcze można wymienić odmiany kukurydzy, bawełny i soi, które sprzedawane są pod nazwami handlowymi Roundup Ready® (tolerancja wobec glifozatu, np. kukurydza, bawełna, soja), Liberty Link® (tolerancja wobec fosfinotrycyny, np. rzepak), IMl® (tolerancja wobec imidazolinonów) i STS® (tolerancja wobec sulfonylomoczników, np. kukurydza). Jako rośliny odporne na środek chwastobójczy (konwencjonalnie uprawiane na tolerancję wobec środka chwastobójczego) można wymienić także odmiany (np. kukurydzy) sprzedawane pod nazwą Clearfield®. Te wypowiedzi dotyczą naturalnie także rozwijanych w przyszłości względnie trafiających w przyszłości na rynek odmian roślin z tymi lub rozwiniętymi w przyszłości genetycznymi właściwościami (Traits).

Przytoczone rośliny można szczególnie korzystnie traktować zgodnie z wynalazkiem związkami o wzorach ogólnych I, la, Ib, względnie zgodnymi z wynalazkiem mieszaninami substancji czynnych. Korzystne zakresy, podane wyżej w przypadku substancji czynnych względnie mieszanin, dotyczą także traktowania tych roślin. Podkreśla się zwłaszcza traktowanie roślin związkami względnie mieszaninami specjalnie przytoczonymi w omawianym opisie.

W poniższych przykładach przedstawiono wytwarzanie i zastosowanie zgodnych z wynalazkiem substancji.

PL 208 583 B1

Przykłady wytwarzania P r z y k ł a d 1

Sposób A):

Do roztworu 0,288 g (1,3 mmoli) 3'-chloro-4'-fluoro-1,1'-bifenylo-2-aminy w 3 ml tetrahydrofuranu dodaje się 0,36 ml (2,6 mmoli) trietyloaminy i 0,25 g (1,56 mmoli) chlorku kwasu 2-trifluorometylobenzoesowego (rozpuszczone w 3 ml tetrahydrofuranu). Następnie roztwór reakcyjny miesza się przez 16 godzin w temperaturze 60°C, po czym w celu przerobu zatęża. Otrzymany surowy produkt oczyszcza się za pomocą chromatografii kolumnowej (cykloheksan/octan etylu 2:1).

Otrzymuje się 0,491 g (97% teorii) N-(3'-chloro-4'-fluoro-1,1-bifenyl-2-ilo)-2-(trifluorometylo)benzamidu (związek 35, porównaj tabela 1) o log P(pH 2,3) = 3,81.

P r z y k ł a d 2

Sposób D)

226 mg (1,1 mmoli) 2-chloro-5-bromotoluenu, 245 mg (2,5 mmoli) octanu potasu i 279 mg (1,1 mmoli) estru pinakolowego kwasu diboronowego rozpuszcza się w 8 ml dimetyloformamidu (możliwie beztlenowego) i roztwór ten zadaje się katalityczną ilością (0,1 równoważnika) PdCl2(dppf). Całość miesza się przez 2 godziny w temperaturze 80 do 90°C i po ochłodzeniu dodaje 5 równoważników 2 molowego roztworu węglanu sodu, 344 mg (1,0 mmoli) N-(2-bromofenylo)-2-(trifluorometylo)benzamidu (rozpuszczonego w 4 ml dimetyloformamidu) i dalsze 0,1 równoważnika katalizatora. Roztwór reakcyjny miesza się przez 16 godzin w temperaturze 80 do 90°C. W celu przerobu dodaje się 2 ml wody i 8 ml octanu etylu. Fazę organiczną zatęża się i oczyszcza za pomocą chromatografii kolumnowej (cykloheksan/octan etylu 1:1).

Otrzymuje się 151 mg (39% teorii) N-(4'-chloro-3'-metylo-1,1'-bifenyl-2-ilo)-2-(trifluorometylo)benzamidu (związek 42, porównaj tabela 1) o wartości log P (pH 2,3) = 4,18.

Analogicznie do przykładów 1 i 2 oraz odpowiednio do ogólnych opisów zgodnych z wynalazkiem sposobów A) do D) można wytworzyć związki o wzorze I wymienione w poniższej tabeli 1. W ostatniej kolumnie tabeli podano, do której zgodnej z wynalazkiem grupy nowych związków należ y każdorazowo substancja.

PL 208 583 B1

Nr	R¹	R²	m	R³	logP (pH 2,3)	grupa
1	CF3	H	1 2	2,4-Ch	4,00
2	CF3	H	2	2-CH3, 4-CI	4,14	1
3	CF3	H	2	3,4-Cl2	4,13	1
4	CF3	H	2	3,4-F2	3,55	1
5	CF3	H	2	3-F, 4-CI	3,76	1
6	CF3	H	2	3-CI, 4-F	3,81	1
7	CF3	H	2	2,4-F2	3,41	1
8	CF3	H	2	3-F, 4-OCF3	4,08	1
9	CF3	H	2	3-CF3, 4-Cl	4,18	1
10	CF3	H	2	3-CF3, 4-CH3	4,18	1
11	CF3	H	2	3-CF3, 4-OCF3	4,41	1
12	CF3	H	2	3-CF3, 4-F	3,90	1
13	CF3	H	2	3-CH3, 4-CI	4,18	1
14	CF3	H	2	3,5-Cl2	4,16	1
15	I	H	2	3,4-Cl2	4,06	1
16	CF3	H	2	2-F, 4-CI	3,68	1
17	CF3	5'-F	2	3,4-CI2	4,11	1,2
18	CF3	3'-F	2	3,4-CI2	3,81	1,2

Wytwarzanie substancji wyjściowych o wzorze III P r z y k ł a d III-l

PL 208 583 B1

38,8 g (223 mmoli) kwasu 3-chloro-4-fluorofenyloboronowego i 40,6 g (186 mmoli) 2-jodoaniliny rozpuszcza się w 220 ml toluenu, 22 ml etanolu i 45 ml 4-molowego roztworu wodorowęglanu sodu, w atmosferze argonu. Do roztworu tego dodaje się 4,3 g (4 mmole) tetrakis(trifenylofosfino)palladu(0) i roztwór reakcyjny ogrzewa przez 2 do 16 godzin w temperaturze 80°C. W celu przerobu rozdziela się fazy, fazę organiczną suszy nad siarczanem magnezu i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się na drodze chromatografii kolumnowej (cykloheksan/octan etylu 3:1) i/lub przez krystalizowanie.

Otrzymuje się 19,8 g (48% teorii) 3'-chloro-4'-fluoro-1,1'-bifenylo-2-aminy o log P (pH 2,3) = 3,01.

Wytwarzanie substancji wyjściowych o wzorze IV

P r z y k ł a d IV-1

Do 7,5 g (0,044 mola) 2-bromoaniliny w 100 ml acetonitrylu dodaje się kolejno 7,8 g (0,057 mola) węglanu potasu i 10,0 g (0,048 mola) chlorku kwasu 2-trifluorometylobenzoesowego. Roztwór reakcyjny ogrzewa się przez 16 godzin przy orosieniu. W celu przerobu zatęża się mieszaninę reakcyjną i poddaje chromatografii na żelu krzemionkowym stosując układ cykloheksan/octan etylu.

Tak otrzymuje się 9,75 g (65% teorii) N-(2-bromofenylo)-2-(trifluorometylo)benzamidu o log P (pH 2,3) = 2,99.

Podane w powyższej tabeli i w przykładach wytwarzania wartości log P oznacza się według dyrektywy EEC 79/831 Annex V.A8 za pomocą ciśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC) na kolumnie z odwróconymi fazami (C 18) w temperaturze 43°C.

Oznaczanie w zakresie kwasowym przy pH 2,3 przeprowadza się z 0,1%-owym wodnym roztworem kwasu fosforowego i acetonitrylem jako eluentami; gradient liniowy od 10% acetonitrylu do 90% acetonitrylu.

Cechowanie wykonuje się z nierozgałęzionymi alkan-2-onami o 3 do 16 atomach węgla, których wartości log P są znane (wartości log P oznacza się za pomocą czasów retencji przez liniową interpolację pomiędzy dwoma kolejnymi alkanonami).

Przykłady zastosowania

P r z y k ł a d A

Test na Podosphaera (jabłoń/działanie zapobiegawcze)

Rozpuszczalnik: 24,5 części wagowych acetamidu

24,5 części wagowych dimetyloacetamidu

Emulgator: 1,0 części wagowych eteru alkiloarylowo-poliglikolowego

W celu wytworzenia odpowiedniego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podanymi ilościami rozpuszczalników i emulgatora, po czym koncentrat rozcieńcza wodą do wymaganego stężenia.

W celu zbadania działania zapobiegawczego młode rośliny opryskuje się mgławicowo podaną ilością preparatu substancji czynnej. Po przyschnięciu powłoki opryskowej rośliny poraża się wodną zawiesiną zarodników mączniaka jabłoniowego Podosphaera leucotricha. Potem rośliny umieszcza się w cieplarni w temperaturze około 23°C i przy względnej wilgotności powietrza około 70%.

Po upływie 10 dni od porażenia ocenia się uzyskane wyniki, przy czym 0% oznacza stopień działania, który odpowiada stopniowi działania kontroli, natomiast stopień działania 100% oznacza, że nie obserwuje się porażenia.

Substancje czynne, stosowane ilości i uzyskane wyniki przedstawiono w poniższej tabeli.

PL 208 583 B1

T a b e l a A

Test na Podosphaera (jabłoń)/działanie zapobiegawcze

	Substancja czynna	Stosowana ilość subst. czynnej g/h	Stopień działania w%

4		too	tao
5		«TO	IGO
6	F	«TO	1TO
3		KTO	«TO

PL 208 583 B1

. <	kontynuacja
	Substancja czynna	Stosowana ilość subst. czynnej g/h	Stopień działania w %
12	F	100	94
13	^CH1	i oo	100
1		100	100
2		100	99

P r z y k ł a d B

Test na Sphaerotheca (ogórki)/działanie zapobiegawcze

Rozpuszczalnik: 24,5 części wagowych acetonu

24,5 części wagowych dimetyloacetamidu

Emulgator: 1,0 części wagowych eteru alkiloarylowo-poliglikolowego

W celu wytworzenia odpowiedniego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podanymi ilościami rozpuszczalników i emulgatora, i następnie koncentrat rozcieńcza wodą do wymaganego stężenia.

W celu zbadania działania zapobiegawczego młode rośliny opryskuje się mgławicowo podaną ilością preparatu substancji czynnej. Po przyschnięciu powłoki opryskowej rośliny poraża się wodną zawiesiną zarodników Sphaerotheca fuliginea. Następnie rośliny umieszcza się w cieplarni w temperaturze około 23°C i przy względnej wilgotności powietrza około 70%.

PL 208 583 B1

Po upływie 7 dni od porażenia prowadzi się ocenę uzyskanych wyników. Przy tym 0% oznacza stopień działania, który odpowiada stopniowi działania kontroli, natomiast stopień działania 100% oznacza, że nie obserwuje się porażenia.

Tabela B

Test na Sphaerotheca (ogórki)/działanie zapobiegawcze

PL 208 583 B1

Tabela B

Test na Sphaerotheca (ogórki) / działanie zapobiegawcze

	Substancja czynna	Stosowana ilość subst. czynnej g/h	Stopień działania w %
12	p g f Λ	X ^cf₃	100	100
13		100	100
1	Cl	100	94
2	CF, O p Ar h i ’Μ’ f W	jr	100	100

P r z y k ł a d C

Test na Venturia (jabłoń/działanie zapobiegawcze)

Rozpuszczalnik: 24,5 części wagowych acetonu

24,5 części wagowych dimetyloacetamidu

Emulgator: 1,0 części wagowych eteru alkiloarylowo-poliglikolowego

W celu wytworzenia odpowiedniego preparatu substancji czynnej miesza si ę 1 część wagową substancji czynnej z podanymi ilościami rozpuszczalników i emulgatora, i koncentrat rozcieńcza wodą do wymaganego stężenia.

W celu zbadania dział ania zapobiegawczego mł ode roś liny opryskuje się mgł awicowo stosują c podaną ilość preparatu substancji czynnej. Po przyschnięciu powłoki opryskowej rośliny inokuluje się

PL 208 583 B1 wodną zawiesiną zarodników konidialnych parcha jabłoniowego Venturia inaequalis i potem pozostawia je na 1 dzień w kabinie do inkubacji o temperaturze około 20°C i 100%-owej względnej wilgotności powietrza.

Następnie rośliny umieszcza się w cieplarni w temperaturze około 21°C i względnej wilgotności powietrza około 90%.

dni po inokulacji prowadzi się ocenę uzyskanych wyników. Przy tym 0% oznacza stopień działania, który odpowiada stopniowi działania kontroli, natomiast stopień działania 100% oznacza, że nie obserwuje się porażenia.

Tabela C

Test na Venturia (jabłoń/działanie zapobiegawcze

PL 208 583 B1

Tabela C

Test na Venturia (jabłoń/działanie zapobiegawcze

Test na Pyrenophora teres (jęczmień)/działanie zapobiegawcze

Rozpuszczalnik: 25 części wagowych N,N-dimetyloacetamidu

Emulgator: 0,6 części wagowych eteru alkiloarylowo-poliglikolowego

W celu wytworzenia odpowiedniego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podanymi ilościami rozpuszczalnika i emulgatora, po czym koncentrat rozcieńcza wodą do wymaganego stężenia.

Dla zbadania działania zapobiegawczego młode rośliny opryskuje się mgławicowo podaną ilością preparatu substancji czynnej. Po przyschnięciu powłoki opryskowej rośliny opryskuje się mgławicowo zawiesiną zarodników konidialnych Pyrenophora teres, po czym rośliny pozostawia się na 48 godzin w kabinie do inkubacji o temperaturze około 20°C i 100% względnej wilgotności powietrza.

Następnie rośliny umieszcza się w cieplarni w temperaturze około 20°C i względnej wilgotności powietrza około 80%.

Tabela D

Test na Pyrenophora teres (jęczmień)/działanie zapobiegawcze

	Substancja	czynna	Stosowana ilość subst. czynnej g/h	Stopień działania w %
	CFj O	9
3		Λ Cl	500	100

PL 208 583 B1

P r z y k ł a d E

Test na Alternaria (pomidory) / działanie zapobiegawcze

Rozpuszczalnik: 49 części wagowych N,N-dimetyloformamidu

Emulgator: 1 część wagowa eteru alkiloarylowo-poliglikolowego

Dla zbadania działania zapobiegawczego młode rośliny pomidorów opryskuje się podaną ilością preparatu substancji czynnej stosując. Jeden dzień po traktowaniu rośliny inokuluje się zawiesiną zarodników Alternaria solani i pozostawia na 24 godziny w wilgotności względnej powietrza wynoszącej 100% i temperaturze 20°C. Następnie rośliny ustawia się w wilgotności względnej powietrza wynoszącej 96% i temperaturze 20°C.

Po upływie 7 dni od inokulacji przeprowadza się ocenę uzyskanych wyników. Przy tym 0% oznacza stopień działania odpowiadający stopniowi działania kontroli, natomiast stopień działania 100% oznacza, że nie obserwuje się porażenia.

Tabela E

Test na Alternaria (pomidory)/działanie zapobiegawcze

	Substancja czynna	Stosowana ilość subst. czynnej g/h	Stopień działania w %
4	Ok·	750	94

Zastrzeżenia patentowe

Claims

1. Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, w którym ₁

R² oznacza atom wodoru lub fluoru,

PL 208 583 B1

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C6-alkilową lub grupę C1-C6-fluorowcoalkilową, m oznacza liczby 1 lub 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2, do zwalczania fitopatogennych szkodliwych zarazków wybranych z gatunków Xanthomonas, gatunków Pseudomonas, gatunków Erwinia, gatunków Sphaerotheca, gatunków Cochliobolus, gatunków Uromyces, gatunków Puccinia, gatunków Tilletia, gatunków Ustilago, gatunków Pellicularia, gatunków Leptosphaeria.

2. Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I według zastrz. 1, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R² oznacza atom wodoru lub fluoru,

3. Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, według zastrz. 1, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową lub atom jodu,

R² oznacza atom wodoru,

R³ oznacza atom fluoru, chloru, bromu, jodu, grupę metylową, etylową, n-, izopropylową, n-, izo-, s, t-butylową lub grupę C1-C2-fluorowcoalkilową, m oznacza liczby 1,2, przy czym rodniki R³ mog ą być jednakowe lub róż ne, gdy m oznacza liczbę 2.

4. Zastosowanie według zastrz. 1 pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową lub atom jodu,

R² oznacza atom wodoru,

R³ oznacza atom fluoru, chloru, bromu, grupę metylową lub trifluorometylową, m oznacza liczby 1, 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne, gdy m oznacza liczbę 2.

5. Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorze I według zastrz. 1 do 4, do zwalczania Xanthomonas campestris pv. oryzae, Pseudomonas syringae pv. lachrymans, Erwinia amylovora, Sphaerotheca fuliginea, Cochliobolus sativus (stadium konidialne: Drechslera, syn.: Helminthosporium), Uromyces appendiculatus, Puccinia recondita, Tilletia Karies, Ustilago nuda lub Ustilago avenae, Pellicularia sasakii, Leptosphaeria nodorum.

6. Sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, znamienny tym, że pochodne bifenylobenzamidu o wzorze I według zastrz. 1 nanosi się na mikroorganizmy i/lub ich biotop.

7. Pochodne bifenylobenzamidu o wzorze la.

w którym

R¹ oznacza grupę metylową, trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R² oznacza atom wodoru lub fluoru,

8. Pochodne bifenylobenzamidu o wzorze la według zastrz. 7, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R² oznacza atom wodoru lub fluoru,

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C4-alkilową lub grupę C1-C4-fluorowcoalkilową, n oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub różne.

PL 208 583 B1

9. Pochodne bifenylobenzamidu o wzorze Ib w którym ₁

R¹ oznacza grupę metylową, trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R²⁰ oznacza atom fluoru, ₃

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C6-alkilową lub grupę C1-C6-fluorowcoalkilową, m oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub roż ne.

10. Pochodne bifenylobenzamidu o wzorze Ib według zastrz. 9, w którym

R¹ oznacza grupę trifluorometylową, atom chloru, bromu lub jodu,

R²⁰ oznacza atom fluoru, ₃

R³ oznacza atom fluorowca, grupę C1-C4-alkilową lub grupę C1-C4-fluorowcoalkilową, m oznacza liczbę 2, przy czym rodniki R³ mogą być jednakowe lub róż ne.

11. Środki do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, znamienne tym, że zawierają co najmniej jedną pochodną bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) według zastrz. 7, (Ib) według zastrz. 9 obok rozcieńczalników i/lub substancji powierzchniowo czynnych.

12. Zastosowanie pochodnych bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) według zastrz. 7 i/lub (Ib) według zastrz. 9, do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów.

13. Sposób zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, znamienny tym, że pochodne bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) według zastrz. 7 i/lub (Ib) według zastrz. 9, nanosi się na mikroorganizmy i/lub ich biotop.

14. Sposób wytwarzania środków do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, znamienny tym, że pochodne bifenylobenzamidu o wzorach (Ia) według zastrz. 7 i/lub (Ib) według zastrz. 9 miesza się z rozcieńczalnikami i/lub z substancjami powierzchniowo czynnymi.