PL202768B1

PL202768B1 - Ciekła czyszcząca kompozycja

Info

Publication number: PL202768B1
Application number: PL373841A
Authority: PL
Inventors: Michael Massaro; Rajesh Patel; Hans Steisslinger; Iris Strodtholz
Original assignee: Unilever Nv
Priority date: 2002-08-14
Filing date: 2003-08-01
Publication date: 2009-07-31
Also published as: US6787511B2; AU2003255359B2; US20040033914A1; JP2005535772A; ATE445692T1; MXPA05001671A; WO2004018601A1; ES2332454T3; EP1529097A1; KR100991343B1; RU2307867C2; CN1294244C; RU2005106860A; PL373841A1; AU2003255359A1; KR20050056978A; EP1529097B1; BR0313628B1; DE60329685D1; BR0313628A

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy wodnych, ciekłych czyszczących kompozycji, które są z natury dwufazowe. Bardziej dokładnie, takie kompozycje charakteryzują się tym, że mają (przy założeniu, że były pozostawione w bezruchu przez wystarczająco długi okres czasu po wstrząśnięciu) dwie warstwy: górną wodną warstwę i oddzieloną dolną wodną warstwę. W wynalazku tworzenie dwufazowych cieczy wywołuje się przez stosowanie wystarczającej ilości polidekstrozy, przy czym polidekstroza występuje w przybliżonym wąskim zakresie ciężaru cząsteczkowego. Ilość polidekstrozy wymagana do utworzenia dwufazowego układu może być mniejsza jeżeli stosuje się pewną ilość soli.

Ogólnie, dwufazowe ciecze definiowane tym, że ciecz jest podzielona na dwie fazy nie są nowe. Większość z takich cieczy zawiera jedną warstwę, która jest wodną warstwą, i drugą warstwę zawierającą niemieszający się z wodą olejowy materiał.

Na przykład publikacja St. Zjedn. Am. o numerze US-3718609 (Weimer) ujawnia ciekłą detergentową kompozycję mającą warstwę wodną i warstwę ciekłego, niemieszającego się w wodą olejowego materiału. Po wstrząśnięciu taka ciecz tworzy czasowo emulsję typu olej-w-wodzie.

Podobnie, publikacja US-3810478 (Olson Jr. i in.) ujawnia dwufazową kompozycję szamponu wytworzoną przez przygotowanie zasadniczo polarnej i lipofilowej części kompozycji szamponu.

Dwufazowe kompozycje zawierające górną i dolną wodną fazę także są ujawnione w stanie techniki. Zgłoszenie o patent St. Zjedn. Am. o numerze seryjnym 09/643142 (Williams'a i in.), zatytułowane „A separating Multi-Phase Personal Wash Composition in a Transparent or Translucent Package ujawnia dwufazowe kompozycje zawierające:

(a) 5% do 35% środka powierzchniowo czynnego;

(b) 1% do 12% środka zagęszczającego;

(c) 4% do 20% glikolu polialkilenowego; i (d) ilość niechelatującej soli mineralnej wystarczającą do wywołania rozdzielania faz.

Chociaż całkowita ilość soli/elektrolitu nie jest specyficznie omówiona w tym zgłoszeniu, to jak wynika z przykładów ilość wystarczająca do wytworzenia układu dwufazowych warstw wynosi co najmniej, w kolejności 4%, 5%, 6% i więcej. Przeciwnie do tego, w obecnym wynalazku sól wcale nie jest wymagana do utworzenia układu dwufazowego, i jeżeli w ogóle jest ona stosowana to w ilości mniejszej niż 3%, korzystnie około 2% wagowych albo mniej, a bardziej korzystnie około 1% wagowego lub mniej. Jak omówiono w dalszej części opisu, przy stosowaniu małych ilości soli (na przykład około 0,5% do 3%, korzystnie 0,5% do 1%) możliwe jest stosowanie mniejszej ilości polidekstrozy do wywoływania tworzenia układu dwufazowego.

Ponadto, przeciwnie niż kompozycje według publikacji Williams'a i in., dwufazowe kompozycje według niniejszego wynalazku są wywoływane przez polidekstrozę, są trwałe i nie wymagają ani środka zagęszczającego, ani glikolu polialkilenowego, które są wymagane dla kompozycji według Williamsa'a.

W publikacji EP-0116422 (Reckett&Coleman) także ujawniono wielowarstwowe kompozycje, w których dwie ciecze są dyspergowalne, i które po pozostawieniu w spokoju rozdzielają się . Także tutaj wymagane jest co najmniej 6% soli/elektrolitu w kompozycji (na przykład heksametafosforanu sodu) (patrz strona 4 wiersze 17 do 19). Dwufazowe ciecze według wynalazku wywołuje się polidekstrozą, nie poprzez sól, i sól nie jest niezbędna, chociaż jej małe ilości (na przykład do około 3%, korzystnie około 2% lub mniej, a bardziej korzystnie około 1,5% lub mniej, a jeszcze bardziej korzystnie około 1% lub mniej) mogą być stosowane.

Ponadto kompozycje według wynalazku są korzystnie stosowane w przezroczystych, albo prześwitujących kompozycjach (tj. ze względu na korzyści sensoryczne), a takie nie są ani ujawnione ani sugerowane w publikacji EP-0116422.

Nieoczekiwanie zgłaszający stwierdzili, że dwufazowe ciecze (tj. ciecze, które rozdzielają się na górną i dolną wodną ciecz) mogą być wywoływane tylko przez dodawanie wystarczającej ilości specyficznie określonej polidekstrozy.

Przedmiotem wynalazku jest ciekła czyszcząca kompozycja zawierająca:

(a) 5% do 75% wagowych środka powierzchniowo czynnego wybranego z anionowego, niejonowego, amfoterycznego/ obojniaczojonowego, kationowego środka powierzchniowo czynnego, oraz ich mieszanin; i (b) wodę, przy czym kompozycja zawiera co najmniej dwie widocznie rozdzielone wodne warstwy gdy jest pozostawiona bez wstrząsania albo mieszania, a kompozycja zawiera

PL 202 768 B1 (c) > 15% wagowych cząsteczki lub cząsteczek polidekstrozy, przy czym stopień polimeryzacji wynosi 4 do 22, co odpowiada ciężarowi cząsteczkowemu od 600 do 3600.

Korzystnie kompozycja zawiera 6% do 40% wagowych środka powierzchniowo czynnego.

Korzystnie ciężar cząsteczkowy polidekstrozy wynosi 700 do 1800, zwłaszcza 900 do 1500, korzystniej 900 do 1200.

Korzystnie kompozycja zawiera 5% do 10% wagowych środka powierzchniowo czynnego i > 40% wagowych polidekstrozy.

Korzystnie kompozycja zawiera > 35% wagowych środka powierzchniowo czynnego i > 15% wagowych polidekstrozy.

Także korzystnie kompozycja zawiera 0,5% do 3% wagowych soli.

Korzystnie kompozycja zawiera > 5% wagowych polidekstrozy i > 2% wagowych soli.

W innym wykonaniu w kompozycji stosuje się co najmniej 1% soli, a ilość polidekstrozy może wynosić 10%. Dalszym wykonaniem są kompozycje w których stosuje się co najmniej 2% soli, a ilość polidekstrozy może być tak mała jak 5%.

Wynalazek dotyczy dwufazowych ciekłych czyszczących kompozycji, w których tworzenie dwufazowej cieczy wywołuje się przez dodawanie wystarczającej ilości polidekstrozy, przy czym stopień polimeryzacji (określony przez liczbę połączonych grup glukozowych) wynosi 4 do 22. Odpowiada to w przybliżeniu ciężarowi cząsteczkowemu od około 600 do 3600. W korzystnym wykonaniu kompozycja zawiera:

(1) 5% do 75% wagowych środka powierzchniowo czynnego wybranego z grupy składającej się z anionowych, niejonowych, amfoterycznych/ obojniaczojonowych, kationowych środków powierzchniowo czynnych i ich mieszanin;

(2) co najmniej 15% polidekstrozy, przy czym jej stopień polimeryzacji (tj. liczba połączonych glukozowych jednostek) wynosi 4 do 22, albo ma ciężar cząsteczkowy od 600 do 3600; korzystnie ciężar cząsteczkowy wynosi 700 do 1800, a bardziej korzystnie 900 do 1500, a jeszcze bardziej korzystnie 900 do 1200; a (3) uzupełnienie stanowi woda i składniki mniejszościowe.

Ogólna koncepcja wynalazku polega na tym, że gdy dodaje się wystarczającą ilość określonej polidekstrozy, to następuje rozdzielenie faz. Na przykład, jak pokazano w zamieszczonych tutaj przykładach, gdy doda się 20% polidekstrozy MD180 (o ciężarze cząsteczkowym 1000) to wystąpi rozdzielenie faz. Mogą być stosowane różne układy środka powierzchniowo czynnego, a określony typ środka powierzchniowo czynnego nie jest czynnikiem ograniczającym.

Kompozycje według wynalazku mogą być stosowane w połączeniu z przezroczystym opakowaniem w celu umożliwienia oglądania kompozycji. Taki układ obejmuje przezroczyste albo prześwitujące opakowanie w kombinacji z cieczą.

Zazwyczaj, gdy dwufazowa kompozycja zostanie utworzona (na przykład kompozycja „ustali” się po wstrząśnięciu) to lepkość dolnej warstwy jest mniejsza niż lepkość górnej warstwy.

Także gęstość dolnej warstwy jest zazwyczaj większa niż gęstość górnej warstwy.

Zazwyczaj takie dwufazowe ciecze nie wykazują widocznej ponownej krystalizacji przy przechowywaniu kompozycji przez 6 miesięcy w temperaturze pokojowej.

Końcowy produkt będzie miał lepkość podobną do lepkości żelu pod prysznic, 100 do 5000 mPas, korzystnie 200 do 4000 mPas mierzone przy szybkości ścinania 10s^-1 w temperaturze 25°C, z użyciem reometru Haake RV20 Rotovisco Rheometer.

Jeśli zastosuje się małą ilość soli to ilość polidekstrozy wymagana do utworzenia dwufazowej cieczy jest mniejsza. Bardziej dokładnie, w takim wykonaniu kompozycja zawiera co najmniej 1% soli i co najmniej 10% polidekstrozy.

W innym wykonaniu kompozycja zawiera co najmniej 2% soli i co najmniej 5% polidekstrozy.

Różne komponenty kompozycji według wynalazku zostaną omówione bardziej szczegółowo poniżej.

Środek powierzchniowo czynny stanowi 5% do 75% wagowych całej kompozycji.

Środek powierzchniowo czynny jest środkiem powierzchniowo czynnym, który może być wybrany z grupy składającej się z anionowych, niejonowych, amfoterycznych/ obojniaczojonowych, kationowych środków powierzchniowo czynnych oraz ich mieszanin. Korzystnie występuje co najmniej jeden anionowy środek powierzchniowo czynny.

Nieograniczające przykłady anionowych środków powierzchniowo czynnych są ujawnione w publikacji McCutcheon's Detergent and Emulsifiers, North American Edition (1986), opublikowanej przez Allured Publishing Corporation; i McCutcheon's Functional Materials, North American Edition (1992), obie publikacje są niniejszym włączone do tego zgłoszenia jako odnośniki literaturowe.

PL 202 768 B1

Przykłady anionowych środków powierzchniowo czynnych obejmują sarkozyniany, siarczany, izetioniany, tauryniany, fosforany, mleczany, glutaminiany, i ich mieszaniny. Pomiędzy izetionianami korzystne są alkoksyloizetioniany takie jak kokoiloizetionian sodowy, lauroiloizetionian sodowy, oraz ich mieszaniny.

Alkilo- i alkiloeterosiarczany zazwyczaj mają odpowiedni wzór

R-OSO3-M i R-O-(C2H4O)x-SO3-M, gdzie R oznacza grupę alkilową lub alkenylową mającą od około 10 do około 30 atomów węgla, x oznacza liczbę od około 1 do około 10, a M oznacza kation rozpuszczalny w wodzie taki jak amoniowy, sodowy, potasowy, magnezowy i trietanoloaminowy.

Inną odpowiednią klasą anionowych środków powierzchniowo czynnych są rozpuszczalne w wodzie sole organiczne, produkty reakcji kwasu siarkowego, o wzorze ogólnym:

R₁-SO₃-M gdzie R1 jest wybrany z grupy składającej się z prostych lub rozgałęzionych łańcuchów, nasyconych alifatycznych węglowodorowych rodników mających od około 8 do około 24, korzystnie około 10 do około 16 atomów węgla, a M oznacza kation. Jeszcze inne anionowe syntetyczne środki powierzchniowo czynne obejmują klasę określaną jako bursztynianoamoniany, sulfoniany olefin mające około 12 do około 24 atomów węgla, i sulfoniany β-alkoksy-alkanów. Przykłady tych materiałów obejmują laurylosiarczan sodowy i laurylosiarczan amoniowy.

Inne użyteczne w wynalazku anionowe materiały to mydła (tj. sole metali alkalicznych, na przykład sole sodowe lub potasowe albo amoniowe lub sole trietanoloaminowe) kwasów tłuszczowych, zazwyczaj mające od około 8 do około 24 atomów węgla, korzystnie od około 10 do około 20 atomów węgla. Kwasy tłuszczowe stosowane do wytwarzania tych mydeł można uzyskać z naturalnych źródeł takich jak, na przykład z glicerydów pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (na przykład oleju palmowego, oleju kokosowego, oleju sojowego, oleju rycynowego, łoju, smalcu itp.). Kwasy tłuszczowe można także wytwarzać syntetycznie. Mydła są opisane bardziej szczegółowo w publikacji patentowej US-4557853.

Inne użyteczne anionowe materiały obejmują fosforany takie jak monoalkilo-, dialkilo- i trialkilofosforanowe sole.

Inne anionowe materiały obejmują alkanoilosarkozyniany odpowiadające wzorowi:

R-CON(CH3)CH2CH2CO2-M, gdzie R oznacza grupę alkilową lub alkenylową mającą około 10 do około 20 atomów węgla, a M oznacza rozpuszczalny w wodzie kation taki jak amoniowy, sodowy, potasowy lub alkanoloaminowy (na przykład trietanoloaminowy). Korzystnymi przykładami alkanoilowych sarkozynianów są lauroilosarkozynian sodowy, kokoilosarkozynian sodowy, lauroilosarkozynian amoniowy i mirystoilosarkozynian sodowy. Także użyteczne są sole TEA sarkozynianów.

Użyteczne także są tauryniany, które są oparte na taurynie, znanej także jako kwas 2-aminoetanosulfonowy. Szczególnie użyteczne są tauryniany mające łańcuch węglowy o długości pomiędzy C8 a C16. Przykłady taurynianów obejmują N-alkilotauryniany, takie jak wytwarzane przez poddawanie reakcji dodecyloaminy z izetionianem sodowym zgodnie z ujawnieniem w publikacji patentowej US-2658072, włączonej do niniejszego zgłoszenia jako odnośnik literaturowy. Dalsze nieograniczające przykłady obejmują sole amoniowe, sodowe, potasowe i alkanoloaminowe (na przykład trietanoloaminowe) lauroilometylotaurynianu, mirystoilometylotaurynianu i kokoilometylotaurynianu.

Również użyteczne są mleczany, zwłaszcza te które mają łańcuchy węglowe w zakresie pomiędzy C8 a C16. Nieograniczające przykłady mleczanów obejmują sole amoniowe, sodowe, potasowe i alkanoloaminowe (na przykład trietanoloaminowe) lauroilomleczanu, kokoilomleczanu i kaproilomleczanu.

Także użyteczne jako anionowe środki powierzchniowo czynne są alkiloaminokarboksylany takie jak glutaminiany, zwłaszcza o długości łańcucha węglowego pomiędzy C8 a C16. Nieograniczające przykłady glutaminianów obejmują sole amoniowe, sodowe, potasowe i alkanoloaminowe (na przykład trietanoloaminowe) lauroiloglutaminianu, mirystoiloglutaminianu i kokoiloglutaminianu.

Nieograniczające przykłady korzystnych anionowych pieniących środków powierzchniowo czynnych użytecznych w niniejszym wynalazku są wybrane z grupy składającej się z laurylosiarczanu sodu, laurylosiarczanu amonu, lauretosiarczanu amonu, lauretosiarczanu sodu, tridecetosiarczanu sodu, cetylosiarczanu amonu, cetylosiarczanu sodu, kokoiloizetionianu amonu, lauroiloizetionianu sodu, lauroilomleczanu sodu, lauroilomleczanu trietanoloaminy, kaproilomleczanu sodu, lauroilosarkozynianu sodu, mirystylosarkozynianu sodu, kokoilosarkozynianu sodu, lauroilometylotauryniaPL 202 768 B1 nu sodu, kokoilometylotaurynianu sodu, lauroiloglutaminianu sodu, mirystoiloglutaminianu sodu i kokoiloglutaminianu sodu oraz ich mieszanin.

Szczególnie korzystne do stosowania w niniejszym wynalazku są lauroilosiarczan amonu, lauryloeterosiarczan amonu, lauryloeterosiarczan sodu, lauroilosarkozynian sodu, kokoilosarkozynian sodu, mirystoilosarkozynian sodu, lauroilomleczan sodu i lauroilomleczany trietanoloaminy.

Nieograniczające przykłady niejonowych pieniących środków powierzchniowo czynnych są ujawnione w publikacji McCutcheon's Detergent and Emulsifiers, North American Edition (1986), opublikowanej przez Allured Publishing Corporation; i McCutcheon's Functional Materials, North American Edition (1992), w całości obie publikacje są niniejszym włączone jako odnośniki literaturowe.

Niejonowe pieniące środki powierzchniowo czynne użyteczne w niniejszym wynalazku obejmują związki wybrane z grupy składającej się z alkiloglukozydów, alkilopoliglukozydów, amidów wielowodorotlenowych kwasów tłuszczowych, estrów alkoksylowanych kwasów tłuszczowych, etoksylowanych alkoholi, pieniących estrów sacharozy, tlenków amin i ich mieszanin.

Alkiloglukozydy i alkilopoliglukozydy są użyteczne w niniejszym wynalazku i mogą być szeroko opisane jako produkty kondensacji długołańcuchowych alkoholi, na przykład alkoholi C8 do C30 z cukrami lub skrobiami albo polimerami cukrowymi lub skrobiowymi, tj. glikozydami lub poliglikozydami. Te związki można przedstawić wzorem (S)n-O-R gdzie S oznacza ugrupowanie cukrowe takie jak glukozy, fruktozy, mannozy i galaktozy; n oznacza liczbę całkowitą od około 1 do około 1000, i R oznacza grupę alkilową C8 do C30.

Przykłady długołańcuchowych alkoholi, z których może pochodzić grupa alkilowa, obejmują alkohol decylowy, alkohol cetylowy, alkohol stearylowy, alkohol laurylowy, alkohol mirystylowy, alkohol oleinowy i podobne.

Korzystne przykłady tych środków powierzchniowo czynnych obejmują te związki, w których S oznacza ugrupowanie glukozy, R oznacza grupę C8 do C20 alkilową, a n oznacza liczbę całkowitą od około 1 do około 9. Handlowo dostępne przykłady takich środków powierzchniowo czynnych obejmują decylopoliglukozyd (dostępny jako APG 325 CS z firmy Henkel) i laurylopoliglukozyd (dostępny jako APG 600 CS i 625 CS z firmy Henkel). Również użyteczne są środki powierzchniowo czynne będące sacharozowymi estrami takie jak kokonian sacharozy i laurynian sacharozy.

Inne użyteczne niejonowe środki powierzchniowo czynne obejmują środki powierzchniowo czynne będące amidami wielowodorotlenowych kwasów tłuszczowych, bardziej dokładnie te przykłady obejmują glukozamidy o wzorze:

O R¹ _? li i

R -C-N-Z gdzie R¹ oznacza H, grupę C1-4 alkilową, 2-hydroksyetylową, 2-hydroksypropylową, korzystnie grupę C1-4 alkilową, bardziej korzystnie grupę metylową lub etylową, najbardziej korzystnie grupę metylową; R² oznacza grupę C5 do C31 alkilową lub alkenylową, korzystnie grupę C7 do C19 alkilową lub alkenylową, bardziej korzystnie grupę C9 do C17 alkilową lub alkenylową, a najbardziej korzystnie grupę C11 do C15 alkilową lub alkenylową; a Z oznacza wielowodorotlenowe ugrupowanie węglowodorowe mające liniowy węglowodorowy łańcuch o co najmniej 3 grupach hydroksylowych bezpośrednio przyłączonych do łańcucha; lub ich alkoksylowane pochodne (korzystnie etoksylowane lub propoksylowane). Podstawnik Z korzystnie oznacza ugrupowanie cukrowe wybrane z grupy składającej się z glukozy, fruktozy, maltozy, laktozy, galaktozy, mannozy, ksylozy i ich mieszanin.

Szczególnie korzystnym środkiem powierzchniowo czynnym odpowiadającym powyższemu wzorowi jest kokoalkilo-N-metyloglukozamid (tj. związek, w którym ugrupowanie R² CO pochodzi z kwasów tłuszczowych z oleju z orzecha kokosowego). Sposoby wytwarzania kompozycji zawierających amidy wielowodorotlenowych kwasów tłuszczowych są ujawnione, na przykład w publikacji patentowej GB-809060, opublikowanej 18 lutego 1959 przez Thomas Hedley and Co. Ltd.; w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki US-2965576 na rzecz E.R. Wilson, udzielonym 20 grudnia 1960; w patencie US-2703798 na rzecz A.M. Schwartz, udzielonym 8 marca 1955, i w patencie US-1985424 na rzecz Piggott udzielonym 25 grudnia 1934, które wszystkie, w całości są włączone do niniejszego opisu jako odnośniki literaturowe.

Inne przykłady niejonowych środków powierzchniowo czynnych obejmują tlenki amin. Tlenki amin są ogólnie opisane wzorem

Ri R2R3N ——O

PL 202 768 B1 gdzie R1 zawiera rodnik alkilowy, alkenylowy lub monohydroksyloalkilowy mający od około 8 do około 18 atomów węgla; od 0 do około 10 ugrupowań tlenku etylenu i od 0 do około 1 ugrupowania glicerylowego; a R2 i R3 zawierają od około 1 do około 3 atomów węgla i od 0 do około 1 grupy hydroksylowej, na przykład rodniki metylowy, etylowy, propylowy, hydroksyetylowy lub hydroksypropylowy. Strzałka w powyższym wzorze jest konwencjonalnym przedstawieniem wiązania semipolarnego.

Przykłady tlenków amin odpowiednich do stosowania w niniejszym wynalazku obejmują tlenek dimetylododecyloaminy, tlenek oleilodi(2-hydroksyetylo)aminy, tlenek dimetylooktyloaminy, tlenek dimetylodecyloaminy, tlenek dimetylotetradecyloaminy, tlenek 3,6,9-trioksaheptadecylodietyloaminy, tlenek di(2-hydroksyetylo)-tetradecyloaminy, tlenek 2-dodekoksyetylodimetyloaminy, tlenek 3-dodekoksy-2-hydroksypropylo-di(3-hydroksypropylo)aminy, tlenek dimetyloheksadecyloaminy.

Nieograniczające przykłady niejonowych środków powierzchniowo czynnych korzystnych do stosowania w niniejszym wynalazku są wybrane z grupy składającej się z C8 do C14 glukozoamidów, C8 do C14 alkilopoliglukozydów, kokonianu sacharozy, laurynianu sacharozy, tlenku lauryloaminy, tlenku kokoaminy i ich mieszanin.

Określenie „amfoteryczny pieniący środek powierzchniowo czynny stosowane w niniejszym opisie ma oznaczać także obojniaczojonowe środki powierzchniowo czynne, które są dobrze znane fachowcom w dziedzinie zestawiania kompozycji, jako podklasa amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych.

W kompozycjach według niniejszego wynalazku może być stosowana szeroka gama amfoterycznych pieniących środków powierzchniowo czynnych. Szczególnie użyteczne są te, które można szeroko opisać jako pochodne alifatycznych drugorzędowych i trzeciorzędowych amin, korzystnie te w których azot jest w postaci kationu, w których alifatyczne rodniki mogą być prostymi lub rozgałęzionymi łańcuchami i w których jeden z rodników zawiera ulegającą jonizacji w wodzie grupę nadającą rozpuszczalność, na przykład grupę karboksylową, sulfonianową, siarczanową, fosforanową lub fosfonianową.

Nieograniczające przykłady amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych użytecznych w niniejszym wynalazku są ujawnione w publikacji McCutcheon's Detergent and Emulsifiers, North American Edition (1986), opublikowanej przez Allured Publishing Corporation; i McCutcheon's Functional Materials, North American Edition (1992), w całości obie publikacje są niniejszym włączone jako odnośniki literaturowe.

Nieograniczające przykłady amfoterycznych lub obojniaczojonowych środków powierzchniowo czynnych to związki wybrane z grupy składającej się z betain, sultain, hydroksysultain, alkiloaminooctanów, iminodialkanonianów, aminoalkanonianów i ich mieszanin.

Przykłady betain obejmują betainy wyższych alkili, takie jak kokodimetylokarboksymetylobetaina, laurylodimetylokarboksymetylobetaina, laurylodimetylo-alfa-karboksyetylobetaina, cetylodimetylokarboksymetylobetaina, cetylodimetylobetaina (dostępna jako Lonaine 16SP z Lonza Corp.), laurylo-bis-(2-hydroksetylo)karboksymetylobetaina, oleilodimetylo-gamma-karboksypropylobetaina, laurylo bis-(hydroksy-propylo)-alfa-karboksyetylobetaina, kokodimetylosulfopropylobetaina, laurylodimetylosulfoetylobetaina, laurylo bis-(2-hydroksyetylo)-sulfopropylobetaina, amidobetainy i amidosulfobetainy (w których rodnik RCONH(CH2)3 jest przyłączony do atomu azotu betainy), oleilobetaina (dostępna jako amfoteryczny Velvetex OLB-50 z firmy Henkel) i kokoamidopropylobetaina (dostępna jako Velvetex BK-35 i BA-35 z firmy Henkel).

Przykłady sultain i hydroksysultain obejmują materiały takie jak kokoamidopropylohydroksysultaina (dostępna jako Mirataine CBS z firmy Rhone-Poulenc).

Korzystne do stosowania w niniejszym wynalazku są amfoteryczne środki powierzchniowo czynne o poniższej budowie

O R² ^{11 1} 4

R -(C-NH-(CH₂)_m)_n-N-R -X’

R³ gdzie R¹ oznacza niepodstawioną, nasyconą lub nienasyconą, prostą lub rozgałęzioną grupę alkilową mającą od około 9 do około 22 atomów węgla. Korzystnie R¹ ma od około 11 do około 18 atomów węgla, bardziej korzystnie od około 12 do około 18 atomów węgla; jeszcze bardziej korzystnie od około 14 do około 18 atomów węgla; m oznacza liczbę całkowitą od 1 do około 3, bardziej korzystnie od około 2 do około 3, a bardziej korzystnie wynosi około 3, n oznacza 0 albo 1, korzystnie 1; R²i R³ są niezależnie od siebie wybrane z grupy składającej się z grup alkilowych mających od 1 do około 3 atomów węgla, niepodstawionych lub mono podstawionych grupą hydroksylową, korzystnie R²

PL 202 768 B1 i R³ oznaczają grupę CH3; X jest wybrany z grupy składającej się z grup CO2, SO3 i SO4; R⁴ jest wybrany z grupy składającej się z nasyconych lub nienasyconych, prostych lub rozgałęzionych łańcuchów alkilowych, niepodstawionych lub mono podstawionych grupą hydroksylową, mających od 1 do około 5 atomów węgla. Gdy X oznacza grupę CO2 to R⁴ korzystnie ma od 1 do 3 atomów węgla, bardziej korzystnie 1 atom węgla. Gdy X oznacza grupę SO3 lub SO4 to R⁴ korzystnie ma od około 2 do około 4 atomów węgla, bardziej korzystnie ma 3 atomy węgla.

Przykłady amfoterycznych środków powierzchniowo czynnych odpowiednich do stosowania w niniejszym wynalazku obejmują nastę pują ce związki:

cetylodimetylobetaina (ten materiał ma także nazwę CTFA cetylobetaina):

CH₃ i

c₁₆h₃₃-⁺nh-ch₂-co₂'

I ch₃ kokoamidopropylobetaina:

kokoamidopropylohydroksysultaina gdzie R ma od około 9 do około 13 atomów węgla;

O CH₃ OH « ₊l I

R-C-NH-(CH₂)3- N-CH₂-CH-CH₂-SO₃I ch₃ gdzie R ma od około 9 do około 13 atomów węgla;

Kationowe środki powierzchniowo czynne są inną użyteczną klasą środków powierzchniowo czynnych, które mogą być stosowane jako środki pomocnicze. Są one szczególnie użyteczne jako środki dodatkowe służące do wzmacniania odczuć skóry i do zapewniania skórze korzyści w postaci kondycjonowania. Klasą kationowych środków powierzchniowo czynnych są heterocykliczne sole amoniowe takie jak chlorek cetylo- lub stearylopirydyniowe, metylosiarczan alkiloamidoetylopirydyniowy, chlorek lapirionowy.

Czwartorzędowe sole alkiloamoniowe są inną użyteczną klasą kationowych środków powierzchniowo czynnych. Przykłady obejmują chlorek lub bromek cetylo- lub stearylotrimetyloamoniowy; halogenki (uwodornionych reszt palmowych lub łojowych) trimetyloamoniowe; halogenki lub metylosiarczany behenylotrimetyloamoniowe, halogenki decyloizononylodimetyloamoniowe; halogenki diłojo (lub distearylo)dimetyloamoniowe; chlorek behenylodimetyloamoniowy.

Inne typy kationowych środków powierzchniowo czynnych, które mogą być zastosowane to różne etoksylowane czwartorzędowe aminy i estry czwartorzędowych związków amoniowych (quatów). Przykładami są PEG-5 mleczan stearyloamoniowy (na przykład Genamin KSL wytwarzany przez Clarion), PEG-2 chlorek kokoamoniowy, PEG-15 chlorek (uwodorniony łojo)amoniowy, PEG-15 chlorek stearyloamoniowy, chlorek dialmitoiloetylometyloamoniowy, metylosiarczan dipalmitoilohydroksyetylowy, mleczan stearyloamidopropylodimetyloaminy.

Jeszcze innymi użytecznymi kationowymi środkami powierzchniowo czynnymi są czwartorzędowe hydrolizaty białek jedwabiu, pszenicy i keratyny.

Związkiem dodawanym do kompozycji, który wywołuje tworzenie dwufazowej (wielofazowej) cieczy jest polidekstroza. Ogólnie biorąc, polidekstroza ma budowę przedstawioną poniżej:

gdzie n (określające liczbę przyłączonych glukozowych jednostek) wynosi od około 4 do około 22.

PL 202 768 B1

Związki polidekstrozy wywołujące tworzenie układów dwufazowych według wynalazku mogą być także definiowane przez ich ciężar cząsteczkowy, i powinny mieć ciężar cząsteczkowy mieszczący się w zakresie od 600 do 3600, bardziej korzystnie 700 do 3000, a bardziej korzystnie 700 do 1800, a jeszcze bardziej korzystnie 900 do 1500.

Niezależnie od tego czy jest definiowana przez glukozowe jednostki czy przez ciężar cząsteczkowy należy rozumieć, że krytycznym punktem jest to, że jej budowa jest taka, że wywołuje tworzenie wielofazowych /dwufazowych kompozycji określanych przez te właściwości, które z kolei definiują dwufazową ciecz (na przykład lepkość i trwałość w stanie dwufazowym).

Ilość polidekstrozy stosowanej do wywoływania stanu dwufazowego może zmieniać się w zależności od tego czy stosuje się sól/elektrolit.

Zatem na przykład, jeżeli nie stosuje się soli (nie stosowanie wcale albo stosowanie niewielkiej ilości soli, także odróżnia niniejszy wynalazek od innych dwufazowych cieczy ze stanu techniki, w których faktycznie do wywoł ania tworzenia dwufazowej cieczy wymagane jest stosowanie wzglę dnie dużych ilości soli, na przykład więcej niż 3% wagowych), wtedy potrzebne jest co najmniej 15% wagowych polidekstrozy do wywołania dwufazowego rozdzielania. Jeżeli dodaje się pewną ilość soli (na przykład co najmniej 0,5%, korzystnie co najmniej 1,0%), to ilość niezbędnej polidekstrozy zmniejsza się do 10% wagowych. Jeżeli stosuje się co najmniej 2% soli to ilość polidekstrozy może wynosić 5%.

Występuje także ogólne zrównoważenie pomiędzy ilością stosowanego środka powierzchniowo czynnego a ilością polidekstrozy. Ogólnie biorąc, wymagane są mniejsze ilości środka powierzchniowo czynnego, jeżeli zastosuje się większe ilości polidekstrozy, i na odwrót wymagane są większe ilości środka powierzchniowo czynnego przy mniejszych ilościach polidekstrozy. Zatem, na przykład 5% do 10% wagowych środka powierzchniowo czynnego może wymagać około 40% lub więcej polidekstrozy, a 35% środka powierzchniowo czynnego może wymagać tylko około 10% do 15% polidekstrozy, nawet przy braku soli.

Na ogół górna granica stosowanej polidekstrozy wynosi około 75%. Nie ma górnej granicy w odniesieniu do wywoł ywania tworzenia dwufazowej cieczy.

Jeżeli stosuje się elektrolit/sól to zazwyczaj w ilości 0,5% do nie więcej niż 4%, korzystnie nie więcej niż około 3% wagowych całej kompozycji.

Korzystnie elektrolit jest niechelatującym elektrolitem (które są zazwyczaj trudne do biodegradacji).

Zazwyczaj elektrolit powinien być solą siarczanem, kwaśnym siarczanem, węglanem, kwaśnym węglanem, fosforanem, chlorkiem itp. Przykłady obejmują siarczan sodu, potasu i siarczan amonu, chlorek sodu i chlorek magnezu.

Siarczan magnezu i chlorek sodu są szczególnie korzystne.

Na koniec, uzupełnienie kompozycji stanowi woda i składniki mniejszościowe.

Poniższe składniki ewentualne mogą być zastosowane w wielofazowych/dwufazowych kompozycjach według wynalazku.

Kompozycje mogą zawierać glikol polialkilenowy. Glikol polialkilenowy powinien być alkoholem, glikolem lub polieterem o minimalnym ciężarze cząsteczkowym, związkiem który nie powoduje podrażniania skóry.

Przykłady takich związków obejmują alkohole, w szczególności tlenki polialkilenowe mające ciężar cząsteczkowy 200 do 6000, korzystnie 200 do 3000. Glikol polialkilenowy może składać się z tlenku etylenu, tlenku propylenu, tlenku butylenu lub ich mieszanin, zarówno jako polimery jak i kopolimery. Specyficzne przykłady obejmują glikole polietylenowe takie jak PEG 400. Jak stwierdzono stosowanie takich alkoholi nie jest wymagane.

Kompozycje mogą zawierać środki zagęszczające. Ogólnie środek zagęszczający/modyfikator lepkości służy do zagęszczania górnej i/albo dolnej warstwy.

Środki zagęszczające, które mogą być zastosowane obejmują hydrofobowo zmodyfikowane polietery. Przykłady tej klasy środków zagęszczających, które mogą być tutaj zastosowane obejmują, ale nie są do nich ograniczone, cukrowe estry takie jak PEG(160) triizostearynian sorbitanu (Rheodol TWS-339C z firmy Kao Chemistry) lub PEG-120 tetrastearynian pentaerytrytylu z firmy Croda. Inne przykłady obejmują Glucam DOE 120 (PEG 120 glukozodioleinian metylu); Rewoderm^® (zmodyfikowany PEG kokonian, palmitynian lub łojan glicerylu) z firmy Rewo Chemicals; Antil^® 141 (z firmy Goldschmidt); i polimery typu Carbopol^® z firmy Noveon.

Inną klasą odpowiednich polimerów są hydrofobowo modyfikowane etery celulozy w tym, ale nie ograniczająco, hydroksyetyloceluloza, hydroksypropyloceluloza i etery celulozy z długimi bocznymi łańcuchami takie jak nonoksynylohydroksyetyloceluloza (Amerchol Polymer HM 1500).

PL 202 768 B1

Inną klasą odpowiednich polimerów są hydrofobowo modyfikowane kopolimery akrylanowe, takie jak Antil 208^® (z firmy Goldschmidt) (kopolimer akrylan/stearet-50 akrylan).

Inną klasą odpowiednich polimerów są hydrofobowo modyfikowane poliuretany takie jak z serii Acrysol (na przykład Acrysol RM-2020) z firmy Rom and Haas.

Inną klasą odpowiednich środków zagęszczających są gumy ksantanowe, gumy guar i chemicznie modyfikowane gumy guar.

Obok składników wymienionych powyżej kompozycje według wynalazku mogą zawierać hydrotropy, w tym ale nieograniczająco, krótkołańcuchowe monowodorotlenowe lub diwodorotlenowe alkohole, ksylenosulfonian i heksylenoglikol. Celem ich stosowania jest zapobieganie tworzenia ciekłokrystalicznych faz w wyniku rozdzielania materiału środka powierzchniowo czynnego do górnej fazy, a przez to zwiększaniu jego pozornego stężenia.

Kompozycje według wynalazku mogą zawierać środki korzystne. „Środkiem korzystnym może być dowolny materiał, który może oddziaływać na, na przykład skórę.

Środek korzystny może być materiałem nierozpuszczalnym w wodzie, który może chronić, nawilżać lub kondycjonować skórę przy nanoszeniu go z kompozycją według wynalazku. Obejmują one oleje i żywice silikonowe, tłuszcze i oleje, woski, węglowodory (na przykład wazelinę), wyższe kwasy tłuszczowe i estry, witaminy, środki chroniące przed szkodliwym działaniem promieniowania słonecznego (sunskriny). Mogą one obejmować dowolne środki, na przykład wymienione w kolumnie 8, wiersz 31 do kolumny 9 wiersz 13 publikacji patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki US-5759969, włączonej do niniejszego zgłoszenia jako odnośnik literaturowy.

Środek korzystny może być materiałem rozpuszczalnym w wodzie takim jak gliceryna, poliole (na przykład sacharydy), enzym i alfa- lub beta-hydroksykwas, zarówno pojedynczo jak i zatrzymane w olejowym środku korzystnym.

Środek korzystny może występować zarówno w górnej jak i w dolnej warstwie w zależności od jego rozpuszczalności i współczynnika podziału, na przykład olej może występować w górnej warstwie, podczas gdy środki bardziej rozpuszczalne w wodzie (na przykład alfa-hydroksykwasy) mogą występować w dolnej warstwie.

Kompozycje mogą zawierać środki zapachowe (perfumy), środki sekwestrujące (powodujące wytrącanie metali ciężkich) takie jak EDTA, EHDP w ilościach od 0,01% do 1%, korzystnie od 0,01% do 0,05%, środki kolorujące, środki powodujące mętnienie i nadające odcień perłowy, takie jak stearynian cynku, stearynian magnezu, TiO2, mika, EGMs (monostearynian etylenoglikolu) lub kopolimery styren/akrylan.

Kompozycje mogą ponadto zawierać środki przeciwmikrobowe takie jak 2-hydroksy-4-2',4'-trichlorodifenyloeter (DP300), 3,4,4'-trichlorokarbanilid, olejki eteryczne i środki konserwujące takie jak dimetylohydantoina (Glydant XL 1000), parabeny, kwas sorbinowy itp.

Kompozycje mogą także zawierać kokoacylomono- lub dietanoloamidy jako środki wzmacniające pienienie, a silnie jonizujące sole, takie jak chlorek sodu i siarczan sodu także korzystnie mogą być zastosowane.

Środki przeciwutleniające (przeciwutleniacze), takie jak na przykład butylowany hydroksytoluen (BHT) może być korzystnie stosowany w ilościach około 0,01% lub powyżej, gdy jest to pożądane.

Kationowe środki kondycjonujące, które mogą być zastosowane obejmują Quatrisoft LM-200 Polyquaternium-24, Merguat Plus 3330- Polyquaternium 39, i środki kondycjonujące typu Jaguar®.

Kompozycje mogą także zawierać glinki takie jak Bentonite^®, jak także substancje rozpuszczone takie jak substancje ścierne, nadające połysk i efekt migotania.

Kompozycje według wynalazku, gdy są niezmieszane to zazwyczaj mają lepkość dolnej warstwy, która jest mniejsza niż lepkość górnej warstwy, i gęstość dolnej warstwy, która jest większa niż gęstość górnej warstwy.

Kompozycje według wynalazku, w stanie rozdzielonym, są także trwałe w tym sensie, że nie występuje ponowna krystalizacja (rekrystalizacja) (na przykład w dolnej warstwie), nawet gdy kompozycje pozostawi się bez ruchu przez więcej niż 6 miesięcy w temperaturze 0°C.

Kompozycje według wynalazku mają taką zauważalną korzyść, że są przeznaczone do mieszania przez użytkownika dla wymieszania kompozycji i utworzenia widocznej jednej fazy przed ponownym rozdzieleniem po pewnym czasie, który może wynosić od około kilku sekund do nie więcej niż około 24 godzin.

PL 202 768 B1

Po zmieszaniu kompozycje mają lepkość, zazwyczaj w zakresie od 100 do 5000mPas, korzystnie 200 do 400 mPas mierzone przy szybkości ścinania 10 s^-1 w temperaturze 25°C, za pomocą reometru Haake RV20 Rotivisco Rheometer.

Na koniec, opakowania w których są zawarte kompozycje są korzystnie przezroczyste lub prześwitujące. Oznacza to materiały (na przykład tworzywa sztuczne) mające przepuszczalność światła większą niż 50%, korzystnie większą niż 75%, bardziej korzystnie większą niż 85% mierzone przy długości fali 460 nm, określone standardową metodą spektroskopową. W sensie praktycznym opakowanie powinno być wystarczająco przezroczyste, aby umożliwiało widzenie gołym okiem rozdzielenia dwóch lub więcej warstw.

Z wyjątkiem przykładów według wynalazku i przykładów porównawczych, lub gdy szczególnie nie wskazano inaczej to wszystkie cyfry w niniejszym opisie określające ilości lub stosunki materiałów lub warunki czy reakcje, fizyczne właściwości materiałów i/lub stosowanie należy rozumieć jako modyfikowane słowem „około.

Gdy w niniejszym opisie stosowane są zwroty „zawiera, „obejmuje, to mają one oznaczać że uwzględnia się obecność podanych cech, składników etapów, komponentów, ale nie wyklucza się obecności lub dodatkowego występowania jednej lub więcej cech, składników, etapów, komponentów lub ich grup.

Poniższe przykłady są pomyślane jako dalsza ilustracja wynalazku i nie mają na celu ograniczania wynalazku w jakikolwiek sposób.

Jeżeli nie podano inaczej to wszystkie procenty są rozumiane jako procenty wagowe.

Metodologia

Pomiary lepkości

Opis

Do pomiarów lepkości cieczy i półstałych produktów do mycia ciała stosowano reometr Haake Rheometer, przeznaczony do pracy na małą skalę i lepkości mierzono przy różnych szybkościach ścinania.

Aparatura

Stosowano reometr RV 20 Rotovisco RC 20, który obejmował statyw i jednostkę do kontrolowania temperatury próbek, zlewki i ciężarki do wprowadzania do próbek, łaźnię wodną którą utrzymywano w temperaturze 25°C, i komputer i ploter do obrabiania i zapisywania danych.

Procedura pomiarowa

Włączano reometr Haake, komputer, monitor i drukarkę.

Łaźnia wodna: napełniano wodą do wymaganego poziomu, ustawiano na odpowiednią temperaturę i łaźnię włączano.

Układ pomiarowy: próbkę umieszczano w reometrze i stabilizowano w temperaturze 25°C.

(a) wybierano odpowiednie dla produktu zlewkę i ciężarek, zgodnie z poniższym:

(i) NV dla pomiarów lepkości produktów o małej lepkości, na przykład rozcieńczonych roztworów, soków owocowych, itd.;

(ii) SV1 dla pomiarów lepkości cieczy o większych lepkościach w zakresie od niskiego do średniego zakresu, który składał się ze zlewki SV z mieszadłem (ciężarek). Jest to zlewka i ciężarek, które są zazwyczaj stosowane do pomiaru produktów w postaci żelu pod prysznic.

(b) mieszadło (ciężarek) mocowano na górze układu do mierzenia;

(c) reometr RV 20 zerowano, stosując guzik zero;

(d) próbkę wlewano do zlewki aż do wypełnienia prawie trzech czwartych (w przybliżeniu 20 gramów), i następnie zlewkę ostrożnie przesuwano przez miernik temperatury i mocowano na głównym segmencie reometru tak, że zanurzał się on w produkcie, a próbka była nieznacznie powyżej brzegu ciężarka;

(e) czekano 5 do 10 minut po włożeniu próbki dla zapewnienia zrównoważenia próbki w ustalonej temperaturze (podczas oczekiwania na ustabilizowanie się temperatury ustawiano parametry komputera).

Komputer:

(a) wprowadzano dyskietkę i ładowano wcześniej zebrane standardowe dane, jeżeli były zabezpieczone na dyskietce. Jeżeli nie, to do komputera wprowadzano poniższe dane:

i) pomiar: wybrany SV1, NV1, SV2P w zależności o stosowanego trzpienia obrotowego;

ii) wybierano cztery segmenty dla czterech szybkości ścinania 1, 10, 100, 400 w temperaturze 25°C, i w 10 etapach;

PL 202 768 B1 (b) na ekran komputera zgodnie z poniższymi etapami wprowadza się powyższe informacje: pomiar - identyfikacja (zapis danych o próbce); pomiar - parametr - wybrany SV1;

pomiar - prowadzony natychmiast (po ustabilizowaniu próbki);

(c) rozpoczynało to pomiar, który trwał około 10 minut;

(d) po zakończeniu pomiaru, wyniki zapisywano na dyskietce; wyniki były albo drukowane albo przedstawiane graficznie.

Wyniki

Wyniki zapisywano jako lepkość w mPas (cps) przy szybkościach ścinania: 1/sekundę,

10/sekundę i 100/sekundę. Temperaturę i wymiar trzpienia obrotowego (ciężarka) zapisywano dla każdego pomiaru próbki.

Materiały i metody

Materiały

T a b e l a 1: Surowce

	Znak towarowy	Budowa
Lauretoeterosiarczan Na	Steol CS-230	-
Kokoamidopropylobetaina	Tegobetaine F-50	-
Mieszanka Almeo	Almeo Blend	-
Sorbitol	Sorbitol	CHjOH HCOH HOCH HCOH HCOH CHjOH
Sacharoza	Sucrose	CH,OH H/j—0\Η CHiOH HOJ-Γ ° \h «η/ H OH νΜΨοΗ,ΟΗ
Glukoza	Glucose	CH»OH IćoH H/\| HO j-[OH H OH
Polideksteroza (średni ciężar cząsteczkowy MW=3600)	Maltrine M40	CHjOH ^H /—°\? L ® & 1
Polideksteroza (średni ciężar cząsteczkowy MW=1800)	Maltrine M10
Polideksteroza (średni ciężar cząsteczkowy MW=1000)	Maltrine M180
Polideksteroza (średni ciężar cząsteczkowy MW=720)	Maltrine M250
Siarczan magnezu	Mg*SO4

Wytwarzanie kompozycji (formulacji)

Przygotowywano zwykły roztwór środka powierzchniowo czynnego o stężeniu około 5% wagowych do około 35% wagowych bez jakichkolwiek sacharydów. Następnie dodawano sacharydy w żądanej ilości. Po dodaniu sacharydów, próbki ogrzewano przez 1 godzinę w temperaturze 60°C dla rozpuszczenia jakichkolwiek stałych, nierozpuszczonych substancji, a następnie pozostawiono do

PL 202 768 B1 ochłodzenia do temperatury pokojowej. Po osiągnięciu zrównoważenia próbki w pokojowej temperaturze, mieszano ją przez wytrząsanie i prowadzono obserwacje.

Lepkość i wygląd produktu

Kompozycje badano pod względem lepkości zgodnie ze standardowym protokołem PW przedstawionym w powyższej części dotyczącej metodologii. Kompozycje obserwowano pod względem przebarwienia i rekrystalizacji sacharydów w pokojowej temperaturze.

P r z y k ł a d y

Przykłady 1 do 6 i Przykłady porównawcze 1 do 4

Badano polidekstrozę (tj. Polydextrose M180) pod względem jej zdolności do wywoływania tworzenia dwufazowej kompozycji żelu pod prysznic, w porównaniu z sacharozą, sorbitolem i glukozą. Wyniki przedstawiono w poniższych Tabelach 1 i 2.

T a b e l a 1: porównanie sacharozy, sorbitolu, glukozy i polidekstrozy

	Przykład Por. 1	Przykład por. 2	Przykład por. 3	Przykład 1	Przykład 2
Składniki	%. skład n.	% składn.	% składn.	% składn.	% składn.
Lauretoeterosiarczan sodu	10,0	10,0	10,0	10,0	8,3
Koakoamidopropylobetaina	5,0	5,0	5,0	5,0	5,0

Sacharoza	10-50	-	-	-	-
Sorbitol	-	10-50	-	-	-
Glukoza	-	-	10-50	-	-
Polydextrose M180 (śr. MW=1000)	-	-	-	40,0	33,3

MgSO₄	-	-	-	-	-
NaCI	-	-	-	-	-
PEG-400	-	-	-	-	-

Woda	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100

Układ dwufazowy	NIE	NIE	NIE	TAK, nieznacznie	TAK, 80:20

Jak można zobaczyć z wyników z Tabeli 1, gdy zastosowano 15% do 16% środka powierzchniowo czynnego (SLES/CAPB), to tylko polidekstroza była zdolna do wywoływania rozdzielania faz przy nieobecności soli (Przykład 1 i Przykład 2).

W Tabeli 2, przedstawionej poniżej, testowano wpływ soli (na przykład MgSO4) jak też wpływ ilości środka powierzchniowo czynnego na niezbędną ilość polidekstrozy.

T a b e l a 2

	Przykład porów. 4	Przykład 3	Przykład 4	Przykład 5	Przykład 6
1	2	3	4	5	6
Składniki	% składn.	% składn.	% składn.	% składn.	% składn.
Lauretoeterosiarczan sodu	8,3-11,5	8,3-11,5	8,3	3,30	23,3
Koakoamidopropylobetaina	8,3-11,5	8,3-11,5	8,2	1,7	11,7

Polydextrose M040 (średnio MW=3600)	-	-	-	-	-

PL 202 768 B1 cd. tabeli 2

1	2	3	4	5	6
Polydextrose M100 (średnio MW=1800)	23,0-35,0	-	-	-	-
Polydextrose M180 (średnio MW=1000)		23,0-35,0	20,0	60,0	15,0
Polydextrose M250 (średnio MW=720)	-	-	-	-	-

MgSO4	-	-	1,0-3,0	-	-
NaCI	-	-	-	-	-
PEG-400	-	-	-	-	-

Woda	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100

Układ dwufazowy	NIE	TAK, 60:40	TAK, 80:20 do 50:50	TAK, 90:10	TAK, 90:10

Ta tabela także pokazuje kilka różnych aspektów. Po pierwsze, tabela pokazuje że ilość polidekstrozy może być zmniejszona bez zwiększania ilości środka powierzchniowo czynnego, jeżeli zastosuje się małą ilość soli (na przykład MgSO4) (patrz Przykład 4). Także wyniki z Tabeli 2 pokazują, że większe ilości polidekstrozy dopuszczają stosowanie znacznie mniejszych ilości środka powierzchniowo czynnego (patrz Przykład 5), i przeciwnie, większe ilości środka powierzchniowo czynnego pozwalają na stosowanie mniejszych ilości polidekstrozy (Przykład 6). Innym interesującym aspektem jest to że sama polidekstroza M100 nie tworzy układu dwufazowego. Jednak, jak widać z poniższej Tabeli 3, gdy dodaje się sól, to tworzy się układ dwufazowy, nawet przy mniejszych ilościach środka powierzchniowo czynnego.

Przykłady 7 do 12 i przykład porównawczy 5

Różne układy środków powierzchniowo czynnych także są zdolne do wytwarzania dwufazowych kompozycji, gdy są połączone z odpowiednimi ilościami polidekstrozy i soli. Tak jak z SLES/CAPB, mieszanka lauryloeterosiarczanu amonu, laurylosiarczanu amonu i kokoiloetanoloamidu także będzie wywoływała rozdzielanie faz (patrz tabela 3 poniżej). W Przykładach 7 do 9 i Przykładzie porównawczym 5 występuje polidekstroza M180 z i bez soli w mieszaninie środków powierzchniowo czynnych. Nie otrzymano rozdzielenia faz gdy zastosowano tylko 25% polidekstrozy M180 (Przykład porównawczy 5), ale można uzyskać rozdzielenie faz przy wprowadzeniu małych ilości MgSO4 albo NaCl (kompozycje 7 do 9).

Ponadto, dodawanie małych ilości soli wywołuje rozdzielenie faz z innymi polidekstrozami. Podobne dwufazowe kompozycje można wytworzyć z polidekstrozą M250 (Przykład 10), polidekstrozą M100 (Przykład 11) i polidekstrozą M040, chociaż dolna warstwa jest mętna w tych trzech kompozycjach (patrz poniżej Tabela 3). Przy stosowaniu małej ilości soli, do wywoływania tworzenia dwufazowych kompozycji środków powierzchniowo czynnych można stosować kilka różnych polidekstrozowych materiałów o różnych ciężarach cząsteczkowych i z różnymi liczbami glukozowych jednostek.

T a b e l a 3: mieszanka środka powierzchniowo czynnego

	Przykład porównawczy 5	Przykład 7	Przykład 8	Przykład 9	Przykład 10	Przykład 11	Przykład 12
1	2	3	4	5	6	7	8
Składniki	% skład nika	% składnika	% składnika	% składnika	% składnika	% składnika	% skład nika
Lauretoeterosiarczan sodu	-	-	-	-	-	-	-
Koakoamidopropylobetaina	2,0	2,0	2,0	2,0	2,0	2,0	2,0
Laurylosiarczan amonu, lauryloeterosiarczan amonu, kokoaminoetanoloamid	13,0	13,0	13,0	13,0	13,0	10,0	10,0

PL 202 768 B1 cd. tabeli 3

1	2	3	4	5	6	7	8
Polydextrose M040 (średnio MW=3600)	_-	_-	_-	_-	_-	_-	5,0
Polydextrose M100 (średnio MW=1800)	_-	_-	_-	_-	_-	5,0	_-
Polydextrose M180 (średnio MW=1000)	25,0	20,0	20,0	20,0	_-	_-	_-
Polydextrose M250 (średnio MW=720)	_-	_-	_-	_-	20,0	_-	_-

MgSO4	0,0	1,0	1,0	-	-	-	-
NaCI	-	-	-	1,5	3,0	3,0	3,0
PEG-400	-	-	2,0	-	-	-	-

Woda	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100	Do 100

Układ dwufazowy	NIE	TAK, 60:40	TAK, 60:40	TAK, 80:20	TAK, 50:50	TAK, 80:20	TAK, 40:60

Niżej przedstawione kompozycje według Przykładów 13 i 14 są podobne do kompozycji z Przykładów 11 i 12, z tym że stosowano 5% soli zamiast 3%.

	Przykład 13	Przykład 14
Składniki	% składnika	% składnika
Lauretoeterosiarczan sodu	-	-
Koakoamidopropylobetaina	2,0	2,0
Laurylosiarczan amonu, lauryloeterosiarczan amonu, kokoaminoetanoloamid	10,0	10,0

Sacharoza	-	-
Sorbitol	-	-
Glukoza	-	-
Polydextrose M040 (średnio MW=3600)	-	5,0
Polydextrose M100 (średnio MW=1800)	5,0	-
Polydextrose M180 (średnio MW=1000)	-	-
Polydextrose M250 (średnio MW=720)	-	-

MgSO4	-	-
NaCI	5,0	5,0
PEG-400	-	-

Woda	Do 100	Do 100

Układ dwufazowy	Tak, 50:50	Tak, 70:30

PL 202 768 B1

P r z y k ł a d 15

Poniższa Tabela 4 pokazuje zmiany parametrów kompozycji, które prowadzą do wytwarzania dwufazowych produktów jak wskazane w poniższej Tabeli.

T a b e l a 4: parametry kompozycji, które zapewniają tworzenie dwufazowych produktów co wskazano w kolumnie podającej rozdzielenie faz.

% cał ego środka powierzchniowo czynnego	% MD180	% MgSO4	% wody	Rozdzielenie faz	Górna (cm)	Dolna (cm)	% górnej warstwy
1	2	3	4	5	6	7	8
15,0	10,0	1,00	74,0	NIE	-	-	-
14,3	14,3	0,95	70,45	NIE	-	-	-
13,6	18,2	0,91	67,29	NIE	-	-	-
13,0	21,7	0,87	64,43	NIE	-	-	-
20,0	10,0	1,00	69,0	NIE	-	-	-
19,0	14,3	0,95	65,75	NIE	-	-	-
18,2	18,2	0,91	62,69	NIE	-	-	-
17,4	21,7	0,87	60,03	NIE	-	-	-
25,0	10,0	1,00	64,0	NIE	-	-	-
23,8	14,3	0,95	60,95	TAK	3,5	0,5	87,5
22,7	18,2	0,91	58,19	TAK	3,5	0,5	87,5
21,7	21,7	0,87	55,73	TAK	3,4	0,6	85,0
15,0	10,0	2,00	73,0	NIE	-	-	-
14,3	14,3	1,90	69,5	NIE	-	-	-
13,6	18,2	1,82	66,38	TAK	3,4	0,6	85,0
13,0	21,7	1,74	63,56	TAK	2,1	1,9	52,5
20,0	10,0	2,00	68.0	NIE	-	-	-
19,0	14,3	1,90	64,8	TAK	3,0	1,0	75,0
18,2	18,2	1,82	61,78	TAK	2,8	1,2	70,0
17,4	21,7	1,74	59,16	TAK	2,7	1,3	67,5
25,0	10,0	2,00	63,0	TAK	3,7	0,3	92,5
23,8	14,3	1,90	60,0	NIE	-	-	-
22,7	18,2	1,82	57,28	TAK	3,6	0,4	90,0
21,7	21,7	1,74	54,86	TAK	3,0	1,0	75,0
15,0	10,0	3,00	72,0	TAK	3,5	0,5	87,5
14,3	14,3	2,86	68,54	TAK	2,8	1,2	70,0
13,6	18,2	2,73	65,47	TAK	2,2	1,8	55,0
13,0	21,7	2,61	62,69	TAK	1,8	2,2	45,0
20,0	10	3,00	67,0	TAK	3,5	0,5	87,5
19,0	14,29	2,86	63,85	TAK	2,9	1,1	72,5
18,2	18,18	2,73	60,89	TAK	3,3	0,7	82,5
17,4	21,74	2,61	58,25	TAK	2,2	1,8	55,0

PL 202 768 B1 cd. tabeli 4

1	2	3	4	5	6	7	8
25,0	10	3,00	62,0	NIE	-	-	-
23,8	14,29	2,86	59,05	NIE	-	-	-
22,7	18,18	2,73	56,39	TAK	2,2	1,4	61,1
21,7	21,74	2,61	53,95	TAK	2,8	1,2	70,0
15,0	0,00	0	85,0	NIE	-	-	-
13,6	9,09	0	77,31	NIE	-	-	-
13,0	13,04	0	73,96	NIE	-	-	-
12,5	16,67	0	70,83	NIE	-	-	-
12,0	20,00	0	68,0	NIE	-	-	-
10,7	28,57	0	60,73	NIE	-	-	-
20,0	0,00	0	80,0	NIE	-	-	-
18,2	9,09	0	72,71	NIE	-	-	-
17,4	13,04	0	69,56	NIE	-	-	-
16,7	16,67	0	66,63	NIE	-	-	-
16,0	20,00	0	64,0	TAK	3,5	0,5	87,5
14,3	28,57	0	57,13	TAK	3,1	0,9	77,5
13,8	31,03	0	55,17	TAK	3,1	0,9	77,5
13,3	33,33	0	53,4	TAK	3,1	0,9	77,5
12,5	37,50	0	50,0	TAK	3,0	1,0	75,0
11,8	41,18	0	47,02	NIE	-	-	-
25,0	0,00	0	75,0	NIE	-	-	-
22,7	9,09	0	68,21	NIE	-	-	-
21,7	13,4	o	65,26	NIE	-	-	-
20,8	16,67	0	62,53	NIE	-	-	-
20,0	20,00	0	60,0	TAK	3,6	0,4	90,0
19,2	23,08	0	57,72	TAK	3,2	0,8	80,0
30,0	0,00	0	70,0	NIE	-	-	-
27,3	9,09	0	63,61	NIE	-	-	-
26,1	13,04	0	60,86	NIE	-	-	-
25,0	16,67	0	58,33	NIE	-	-	-
24,0	20,00	0	56,0	TAK	3,2	0,8	80,0
23,1	23,08	0	53,82	TAK	3,2	0,8	80,0
22,2	25,93	0	51,87	TAK	3,0	1,0	75,0
21,4	28,57	0	50,03	TAK	3,0	1,0	75,0
20,0	33,33	0	46,67	TAK	3,0	1,0	75,0
18,8	37,50	0	43,7	TAK	2,8	1,2	70,0
17,6	41,18	0	41,22	TAK	2,8	1,2	70,0
10,0	30,00	0	60,0	NIE	-	-	-

PL 202 768 B1 cd. tabeli 4

1	2	3	4	5	6	7	8
9,5	33,33	0	57,17	NIE	-	-	-
20,0	30,00	0	50,0	TAK	3,0	1,0	75,0
19,0	33,33	0	47,67	TAK	3,0	1,0	75,0
18,2	36,36	0	45,44	TAK	2,8	1,2	70,0
17,4	39,13	0	43,47	TAK	2,8	1,2	70,0
16,7	41,67	0	41,63	TAK	2,4	1,6	60,0
15,4	46,15	0	38,45	TAK	2,4	1,6	60,0
14,3	50,00	0	35,7	TAK	2,5	1,5	62,5
30,0	20,00	0	50,0	TAK	3,0	1,5	75,0
28,6	23,81	0	47,59	TAK	3,0	1,0	75,0
27,3	27,27	0	45,43	TAK	2,8	1,2	70,0
26,1	30,43	0	43,47	TAK	2,8	1,2	70,0

Zastrzeżenia patentowe

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Ciekła czyszcząca kompozycja zawierająca:

(a) 5% do 75% wagowych środka powierzchniowo czynnego wybranego z anionowego, niejonowego, amfoterycznego/ obojniaczojonowego, kationowego środka powierzchniowo czynnego, oraz ich mieszanin; i (b) wodę, przy czym kompozycja zawiera co najmniej dwie widocznie rozdzielone wodne warstwy gdy jest pozostawiona bez wstrząsania albo mieszania, znamienna tym, że kompozycja zawiera (c) >15% wagowych cząsteczki lub cząsteczek polidekstrozy, przy czym stopień polimeryzacji wynosi 4 do 22, co odpowiada ciężarowi cząsteczkowemu od 600 do 3600.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera 6% do 40% wagowych środka powierzchniowo czynnego.
3. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ciężar cząsteczkowy polidekstrozy wynosi 700 do 1800.
4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że ciężar cząsteczkowy polidekstrozy wynosi 900 do 1500.
5. Kompozycja według zastrz. 4, znamienna tym, że ciężar cząsteczkowy polidekstrozy wynosi 900 do 1200.
6. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienna tym, że zawiera 5% do 10% wagowych środka powierzchniowo czynnego i >40% wagowych polidekstrozy.
7. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4 albo 5, znamienna tym, że zawiera >35% wagowych środka powierzchniowo czynnego i >15% wagowych polidekstrozy.
8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera 0,5% do 3% wagowych soli.
9. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera >5% wagowych polidekstrozy i >2% wagowych soli.