PL200762B1 - Strzykawka bezigłowa - Google Patents

Abstract

1. Strzykawka bezig lowa zawieraj aca kor- pus, generator gazu, komor e rozpr ezania tego gazu, zbiornik zawieraj acy sk ladnik aktywny i system wstrzykiwania maj acy co najmniej jeden kana l wtryskowy, znamienna tym, ze kor- pus (2) ma budow e zwart a, w którym generator gazu (100) i zbiornik (7) zawieraj acy sk ladnik aktywny (8) s a umieszczone niewspó losiowo wzgl edem siebie, przy czym generator gazu (100) jest uruchomiony za pomoc a os lony (17) przykrywaj acej korpus (2) i umieszczonej na nim slizgowo. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest strzykawka bezigłowa. Strzykawka ta służy do wykonywania zastrzyków śródskórnych, podskórnych i domięśniowych z płynnego składnika aktywnego, stosowanego terapeutycznie w medycynie lub w weterynarii. Strzykawka ta jest jednorazowa i jest wstępnie napełniana.

Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3,945,379 ujawnia bezigłowe urządzenie wstrzykującego mające zwartą budowę. To urządzenie składa się z dwóch segmentów liniowych, które mają tę samą długość i są ustawione względem siebie pod kątem prostym. W ten sposób cała część napędowa dotycząca uwalniania gazu nie jest umieszczona w jednej linii z częścią zawierającą system wypychania płynnego składnika aktywnego. Uruchamianie urządzenia jest wykonywane za pomocą nacisku na przycisk umieszczony w bocznej ściance segmentu zawierającego zbiornik gazu.

Opisy patentowe Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,383,851, nr 5,399,163 i nr 5,520,639 opisują bezigłowe urządzenie wstrzykujące podskórnie mające również zwartą budowę. Urządzenie to składa się z dwóch segmentów liniowych, z których jeden stanowi część napędową urządzenia, zaś drugi stanowi część do wytryskiwania składnika aktywnego. Te dwa segmenty są umieszczone równolegle do siebie i są ze sobą połączone. Uruchomienie urządzenia jest wywoływane przez nacisk na przycisk umieszczony na jednym z końców segmentu zawierającego zbiornik gazu. Ten przycisk ma za zadanie rozerwanie zbiornika gazu pod ciśnieniem.

Opis patentowy nr EP 0853 952 ujawnia system wstrzykiwania przez skórę, mający kształt zwarty i który może być ponownie ładowany. Rzeczywiście ten system wstrzykiwania ma otwór, w który moż na wkł adać niezależ ny pojemnik zapł onowy zawierają cy pł ynny składnik aktywny. Po użyciu, ten pojemnik jest usuwany z systemu, po czym jest zastępowany przez nowy pojemnik gotowy do użytku. Generator pobudza substancję wybuchową, która jest inicjowana elektrycznie za pomocą baterii.

Stosowany w strzykawce według wynalazku płynny składnik aktywny jest płynem mniej lub bardziej lepkim lub mieszaniną płynu lub też żelem. Składnik aktywny może być ciałem stałym rozpuszczonym w rozpuszczalniku, odpowiednim dla danego zastrzyku. Może on być również sproszkowanym ciałem stałym w postaci zawiesiny mniej lub bardziej skoncentrowanej w odpowiednim płynie. Granulometria składnika aktywnego powinna być zgodna ze średnicą przewodów, w celu uniknięcia zatkania ich.

Występujące w opisie wyrażenie „zwarta budowa oznacza, że wysokość strzykawki ma wymiar tego samego rzędu wielkości co jej długość zachowując przy tym minimalny rozmiar. Określenie „tego samego rzędu wielkości odpowiada stosunkowi wysokości do długości zawartemu pomiędzy 0,5 i 2,5. Inaczej mówiąc żaden z tych zasadniczych wymiarów nie jest faworyzowany w stosunku do drugiego, odwrotnie niż na przykład w tradycyjnych strzykawkach igłowych wyposażonych w długi korpus.

Celem strzykawki bezigłowej według wynalazku jest wykonanie zastrzyku w kierunku prostopadłym do skóry pacjenta i zapewnienie przy tym pełnego bezpieczeństwa użycia.

Strzykawka bezigłowa zawierająca korpus, generator gazu, komorę rozprężania tego gazu, zbiornik zawierający składnik aktywny i system wstrzykiwania mający co najmniej jeden kanał wtryskowy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że korpus ma budowę zwartą, w którym generator gazu i zbiornik zawierający składnik aktywny są umieszczone niewspółosiowo względem siebie, przy czym generator gazu jest uruchomiony za pomocą osłony przykrywającej korpus i umieszczonej na nim ślizgowo.

Korzystnie generator gazu będący generatorem gazu pirotechnicznego zawiera ładunek pirotechniczny oraz urządzenie inicjujące.

Korzystnie generator gazu tworzy pierwszy podzespół liniowy korpusu zaś zbiornik zawierający składnik aktywny oraz system wstrzykiwania tworzy drugi podzespół liniowy korpusu przy czym oba podzespoły są ustawione względem siebie pod kątem mniejszym lub równym 90° i są połączone ze sobą komorą rozprężania.

Korzystnie oba podzespoły liniowe korpusu mają osie ustawione równolegle do siebie i są połączone ze sobą komorą rozprężania, która ma oś ustawioną prostopadle do osi tych podzespołów.

Korzystnie osłona jest umieszczona ślizgowo wzdłuż osi równoległej do osi obu podzespołów liniowych korpusu.

Korzystnie stosunek maksymalnej wysokości strzykawki do jej maksymalnej długości jest zawarty pomiędzy 0,8 i 1,8.

PL 200 762 B1

Korzystnie pomiędzy osłoną i korpusem jest umieszczony element ściskający.

Korzystnie zbiornik jest utworzony przez rurkę zamkniętą przez górny korek-tłok i dolny korek-tłok, pomiędzy którymi znajduje się składnik aktywny.

Korzystnie osłona przykrywa całkowicie korpus, zaś system wstrzykiwania wystaje z osłony.

Korzystnie system wstrzykiwania jest zakończony chowaną płytką ochronną.

Korzystnie osłona jest przedłużona podstawą zamykającą przykrywającą system wstrzykiwania, przy czym podstawa zamykająca ma taki sam przekrój poprzeczny jak osłona.

Korzystnie podstawa zamykająca ma płaskie dno i jest połączona z system wstrzykiwania za pomocą złącza bagnetowego, a ponadto zamyka osłonę stykając się z nią i stanowiąc jej przedłużenie.

Korzystnie urządzenie inicjujące zawiera spłonkę i przyrząd uderzeniowy, które posiada sprężynę i iglicę, która obejmuje sprężynę przy czym iglica ma kształt cylindrycznego elementu, pustego w środku, mającego na jednym końcu występ, a na zewnętrznej bocznej powierzchni co najmniej dwa występy, z których każdy ma pochyloną, zakrzywioną płaszczyznę.

Korzystnie na zewnętrznej bocznej powierzchni cylindrycznego elementu iglicy są umieszczone co najmniej dwa występy w kształcie równoległościennym, które są oparte o co najmniej dwa ograniczniki korpusu.

Korzystnie osłona ma co najmniej dwa blokujące występy, które są oparte o występy iglicy oraz ma co najmniej dwa występy, z których każdy jest zakończony pochyloną, zakrzywioną płaszczyzną, która styka się z pochyloną płaszczyzną występów iglicy.

Korzystnie osłona ma element chwytający korpus blokujący ją w położeniu maksymalnego wciśnięcia.

Strzykawki bezigłowe opisane w stanie techniki mają co prawda formę zwartą, ale nie mają żadnych specjalnych środków dotyczących specjalnego kształtu, geometrii lub systemu wyzwalania pozwalającego im osiągnąć wyżej wymieniony cel. Strzykawki bezigłowe według wynalazku mają taką zaletę, że są wykonane w postaci przedmiotu zwartego, zajmującego mało miejsca, którego kształt i wymiary zapewniaj ą ł atwe i naturalne uż ycie przy wykorzystaniu tylko jednej rę ki ponieważ część stykająca się ze skórą i system uruchamiania strzykawki podlegają jednoczesnemu naciskowi przez użytkownika. Wprowadza to lepszą kontrolę prostopadłego ustawienia strzykawki względem skóry użytkownika i zapewnia większą stabilność strzykawki w momencie wykonywania zastrzyku. Sposób uruchamiania strzykawki, który charakteryzuje się ruchem posuwistym osłony wzdłuż osi wstrzykiwania poprawia również tę stabilność. Ten zwarty kształt, nietypowy dla urządzenia wstrzykującego, ogranicza lub nawet, likwiduje, obawę jaką może odczuwać pacjent w fazie poprzedzającej zastrzyk, zwiększając w ten sposób skuteczność leczenia umożliwiając osiągniecie celu.

Ponadto strzykawki bezigłowe, według wynalazku, mają taką zaletę, że zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa przy pomocy prostych i funkcjonalnych elementów takich jak podstawa zamykająca, samoblokująca i łatwa do odblokowania, oraz szczególnie oryginalnych jak przyrząd uderzeniowy, który wymaga określonego zwiększania siły dla wyzwalania strzykawki. To bezpieczeństwo jest zwiększone przez to, że uruchomienie strzykawki może nastąpić tylko w dokładnie określonym położeniu strzykawki względem skóry pacjenta otrzymującego zastrzyk, przy określonym poziomie siły nacisku. Połączenie tej siły i położenia prostopadłego do skóry, pozwala uzyskać dokładny styk systemu wstrzykiwania ze skórą pacjenta i zabezpiecza przed ryzykiem powstania niewystarczającej wielkości ciśnienia podczas wykonywania zastrzyku.

Ponieważ osłona ma element chwytający korpus i umożliwiający jej pozostanie w położeniu maksymalnego wciśnięcia a korzystnie jest to klapka elastycznie odkształcalna, której koniec jest zagięty tworząc haczyk, to położenie osłony wciśniętej na korpus może być niezwłocznie pokazane wskazując na to, że strzykawka została użyta.

Ponieważ generator gazu tworzy pierwszy podzespół liniowy korpusu, a zbiornik zawierający składnik aktywny i system wtryskiwania tworzy drugi podzespół liniowy korpusu, i oba te podzespoły są ustawione względem siebie pod kątem mniejszym lub równym 90° i są połączone ze sobą komorą rozprężania to ten szczególny układ dwóch podzespołów jest podyktowany przez geometrię zwartej strzykawki. W ten sposób strzykawka, która zawiera kolejno urządzenie uderzeniowe, spłonkę, ładunek pirotechniczny, komorę rozprężania, zbiornik zawierający płynny składnik aktywny i system wtryskiwania, ma ogólnie kształt litery U. W odmianie wykonania wynalazku, dwa podzespoły liniowe mogą stykać się ze sobą.

PL 200 762 B1

Ponieważ osłona jest dostosowana do ślizgania się wzdłuż korpusu wzdłuż osi równoległej do tych obu podzespołów to takie ślizganie przyczynia się do zapewnienia stabilności strzykawki w momencie wykonywania zastrzyku. Dzięki umieszczeniu członu ściskającego, korzystnie w postaci sprężyny, pomiędzy osłoną i korpusem można uzyskać odstęp pomiędzy nimi, a ponadto taki element stawia opór przy nacisku co zwiększa siłę potrzebną do wciśnięcia osłony wzdłuż korpusu.

Dzięki zastosowaniu podstawy zamykającej i chowanej płytki strzykawka jest podwójnie zabezpieczona gdyż jest zablokowane ślizganie się osłony wzdłuż korpusu, a więc przypadkowe uruchamianie strzykawki i ponadto system wtryskiwania jest zabezpieczony przed szkodliwymi zanieczyszczeniami zanim nastąpi uruchomienie strzykawki. Ponadto strzykawka przed użyciem może stać pewnie na płaskiej powierzchni stanowiąc przedmiot o gładkim konturze, ograniczonych wymiarach i zupełnie pozbawiony niepotrzebnych nierówności. Złącze bagnetowe umożliwia proste odblokowanie strzykawki, za pomocą podstawy zamykającej przy obrocie o 90° wokół systemu wstrzykiwania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, którego: fig. 1 przedstawia strzykawkę bezigłową według wynalazku, mającą korpus w kształcie U, w przekroju wzdłużnym; fig. 2 - w widoku perspektywicznym strzykawkę bezigłową według wynalazku pokazując położenie podstawy zamykającej w stosunku do osłony; fig. 3a i 3b przedstawiają, w widoku perspektywicznym iglicę strzykawki bezigłowej według wynalazku, przy czym każdy z dwóch widoków jest pokazany pod innym kątem; fig. 4 - w widoku perspektywicznym i w przekroju poprzecznym osłonę strzykawki bezigłowej według wynalazku, przy czym płaszczyzna przekroju odpowiada płaszczyźnie symetrii; fig. 5 - wykres pokazujący siłę, jaką należy przyłożyć aby wcisnąć osłonę, w funkcji poziomu wciśnięcia osłony.

Na fig. 1 pokazano strzykawkę bezigłową 1 według wynalazku, która zawiera korpus 2 w kształcie U, w którym umieszczone są kolejno: przyrząd uderzający 3, spłonka 4, ładunek pirotechniczny 5. Te trzy elementy tworzą generator gazu 100. Ponadto w korpusie 1 jest umieszczona komora rozprężania 6, zbiornik 7 zawierający płynny składnik aktywny 8 i system wtryskiwania 9. Generator gazu 100 tworzy pierwszy podzespół liniowy korpusu 2, zaś zbiornik 7 zawierający składnik aktywny 8 i system wtryskiwania 9 tworzą drugi podzespół liniowy tego korpusu 2. Te dwa podzespoł y mają osie ustawione równolegle do siebie i są połączone ze sobą przez komorę rozprężania 6, która ma oś prostopadłą do osi tych podzespołów. Zbiornik 7 jest utworzony przez szklaną rurkę 10 zamkniętą górnym korkiem-tłokiem 11 i dolnym korkiem-tłokiem 12, pomiędzy którymi znajduje się płynny składnik aktywny 8. Korki-tłoki 11, 12 są wykonane z materiału odkształcalnego na bazie elastomeru. Zbiornik 7 jest umieszczony w korpusie 2 w taki sposób, że jego zewnętrzna boczna ścianka styka się z korpusem 2 i jest przymocowany wzdłuż nie na stałe, z jednej strony, górną częścią za pomocą cylindrycznego elementu 13 mającego otwór środkowy umożliwiający połączenie górnego korka-tłoka 11 z komorą rozprężania 6, przy czym cylindryczny element 13 służy jako ogranicznik pomiędzy jednym z końców zbiornika 7 i korpusem 2, a z drugiej strony, dolną częścią za pomocą cylindrycznego elementu 14, pustego w środku, zamkniętego na jednym końcu i mającego kołnierz na drugim otwartym końcu. Cylindryczny element 14, który stanowi zasadniczy element systemu wtryskiwania 9, jest przymocowany wokół zbiornika 7 jak kołpak. Zbiornik 7 jest oparty na wspomnianym kołnierzu cylindrycznego elementu 14. Tak umieszczony cylindryczny element 14 ma wolną przestrzeń, która tworzy wewnętrzne wycięcie 15 mające w przybliżeniu wymiary dolnego korka-tłoka 2 i jest umieszczone bezpośrednio za nim, na jego przedłużeniu. Cylindryczny element 14 ma trzy obwodowe kanały wytryskowe 16 ustawione równolegle do jego osi, a które z jednej strony mają wylot do zamkniętej przestrzeni cylindrycznego elementu 14, a z drugiej strony wylot jest umieszczony w górnej części wycięcia 15 znajdującej się obok dolnego korka-tłoka 12. Cylindryczny element 14, który stanowi istotę systemu wtryskiwania 9, uniemożliwia bezpośrednie zetknięcie się końca szklanej rurki 10 z korpusem 2.

Osłona 17, wyposażona w otwór, obejmuje całkowicie korpus 2. Osłona 17 składa się z dwóch identycznych połówek formy, przylegających do siebie, i jest umieszczona wokół korpusu 2 tak, że styka się z nim w obszarze zewnętrznej bocznej ścianki tych dwóch podzespołów liniowych, pozostawiając wolną przestrzeń 18 pomiędzy elementem składowym korpusu 2 będącym komorą rozprężania 6 a wewnętrzną ścianką wierzchołka osłony 17, który stanowi zamkniętą część osłony 17 znajdującą się naprzeciwko jej otworu. Pomiędzy osłoną 17 i korpusem 2 jest umieszczony element ściskający 19 odpychający osłonę 17 od korpusu 2.

Elementem ściskającym 19 może być sprężyna zwojowa, której oś jest ustawiona równolegle do osi tych dwóch podzespołów liniowych korpusu 2, opiera się na dwóch końcach. Z jednej strony opiera się na wewnętrznej ściance wierzchołka osłony 17, a z drugiej strony opiera się na korpusie 2,

PL 200 762 B1 w obszarze wewnętrznej ścianki komory rozprężania 6. Sprężyna zwojowa 19 jest stabilizowana poprzecznie za pomocą dwóch występów położonych naprzeciwko siebie i umieszczonych na jednej linii, z których jeden wystaje z wewnętrznej powierzchni wierzchołka osłony 17, a drugi wystaje z zewnętrznej powierzchni korpusu 2, w obszarze komory rozprężania 6. Gdy osłona 17 jest w taki sposób umieszczona wokół korpusu 2, z jej otworu wystaje tylko część cylindrycznego elementu 14 systemu wtryskiwania 9.

Generator gazu 100 składa się z trzech odrębnych części umieszczonych na jednej linii. W ich skład wchodzi: przyrząd uderzeniowy 3 zawierający iglicę 20 i sprężynę 27 wstępnie ściśniętą umieszczoną wewnątrz iglicy 20; klasyczna spłonka 4 typu pobudzającego przebijający ładunek pirotechniczny 5 oraz ładunek pirotechniczny 5 zawierający proch przystosowany do wydzielania wielkiej ilości gazu, jak na przykład, ze zwykłego prochu wytworzonego z nitrocelulozy. Korzystnie, system inicjujący zawiera przyrząd uderzający i spłonkę. Jest również możliwe zastosowanie systemu inicjującego na bazie kryształu piezoelektrycznego lub zapalnika utworzonego przez dwie powierzchnie trące, których przesuwanie tworzy strefę zapłonu.

Jak pokazano na fig. 3a i 3b, iglica 20 ma kształt cylindrycznego elementu, pustego w środku, otwartego na jednym końcu i zamkniętego na drugim końcu pokrywą 21 o kształcie wklęsłym w stosunku do korpusu tego elementu cylindrycznego przy czym wierzchołek pokrywy 21 jest zakończony zaokrąglonym występem 22. Trzy elementy składowe generatora gazu 100 są ułożone w taki sposób, że są one umieszczone na jednej linii, a ich osie symetrii pokrywają się, przy czym przyrząd uderzeniowy 3 stanowi najwyższą część generatora gazu 100, zaś zaokrąglony występ 22 jest częścią iglicy 20 umieszczoną najbliżej spłonki 4.

Na zewnętrznej bocznej powierzchni iglicy 20 są umieszczone dwa występy 23 usytuowane naprzeciwko siebie i umieszczone w obszarze najbliższym otworowi. Każdy z występów 23 ma płaski wierzchołek 24 mający w przybliżeniu kształt trójkąta prostokątnego, którego jeden z boków jest ustawiony równolegle do osi iglicy 20 zaś drugi bok jest ustawiony prostopadle do osi iglicy 20. Występy 23 mają pochyloną, zakrzywioną płaszczyznę 25 przechodzącą w część śrubową, przy czym nachylenie płaszczyzny 25 jest realizowane przez segment łączący dwa boki płaskiego wierzchołka 24, inaczej mówiąc przez przeciwprostokątną tego trójkąta. Kształt jednego występu 23 odpowiada kształtowi drugiego występu po obrocie o 180° wokół osi iglicy 20. Na zewnętrznej powierzchni bocznej iglicy 20 są umieszczone dodatkowo dwa występy 26 w kształcie w przybliżeniu równoległościennym, które są oparte o co najmniej dwa ograniczniki korpusu 2. Te dwa występy 26 mają jeden bok równoległy do osi iglicy 20 a drugi bok prostopadły do tej osi. Każdy z występów 26 jest umieszczony pomiędzy występem 23 a zewnętrzną boczną ścianką iglicy 20. Sprężyna 27, która jest umieszczona w iglicy 20, jest wstępnie naprężona i jest oparta na płytce 101 stanowiącej podstawę generatora gazu 100. Płytka 101 jest umieszczona po przeciwnej stronie niż występ 22 iglicy 20.

Jak pokazano na fig. 1, iglica 20 jest umieszczona w generatorze gazu 100 w taki sposób, że opiera się o jego dwa ograniczniki umieszczone w obszarze jego dwóch występów 26, a dokładniej, w obszarze górnej krawę dzi każdego z dwóch występów 26 przy czym ta krawędź jest prostopadła do osi iglicy 20.

Jak pokazano na fig. 4, na wewnętrznej powierzchni osłony 17 są umieszczone dwa płaskie blokujące występy 29, z których każdy jest usytuowany na jednej połówce formy tworzącej osłonę 17, a oba wystę py 29 są umieszczone symetrycznie wzglę dem siebie. Wystę py 29 osł ony 17 opierają się o wystę py 26 iglicy 20, a dokł adniej, o jeden z dwóch brzegów wyst ę pów 26, który jest ustawiony równolegle do osi iglicy 20, uniemożliwiając obrót iglicy 20 wokół swojej osi.

Osłona 17 zawiera również dwa występy 30, z których każdy jest zakończony pochyloną, zakrzywioną płaszczyzną 31 przechodzącą w część śrubową. Płaszczyzna 31 styka się z pochyloną płaszczyzną 25 występów 23 iglicy 20 umożliwiając obrót iglicy 20 i niewspółosiowe ustawienie występów 26 względem ogranicznika korpusu 2. Występy 30 są umieszczone na wprost występów 23 iglicy 20 tak, aby zakrzywione płaszczyzny 25 występów 23 iglicy 20 znalazły się naprzeciwko pochylonych płaszczyzn występów 30 osłony 17 i w położeniach komplementarnych. Inaczej mówiąc, jeżeli pochylone płaszczyzny 31 tworzące zakończenie występów 30 osłony 17 mają zetknąć się z pochylonymi płaszczyznami 25 występów 23 iglicy 20 poprzez wykonanie prostego ruchu posuwistego, to współpracują one ze sobą doskonale. Osłona 17 ma klapkę 32 elastycznie odkształcalną, której koniec jest zagięty i tworzy haczyk. Chodzi o przyrząd sprzęgający umożliwiający osłonie 17, gdy ślizga się wzdłuż korpusu 2, zachować swoje położenie końcowe odpowiadające maksymalnemu wciśnięciu osłony 17 na korpus 2.

PL 200 762 B1

Jak pokazano na fig. 2, strzykawka bezigłowa 1 według wynalazku posiada podstawę zamykającą 33 mającą płaskie dno 34 i zasadniczo taki sam przekrój poprzeczny, jaki jest utworzony przez otwór osłony 17. Tak więc, wyposażona w podstawę zamykającą 33, strzykawka 1 ma kształt gładki i jednorodny nie ujawniający ani nierówności, ani szczelin czy wypukłości. Podstawa zamykają ca 33 jest przymocowana do strzykawki 1 w obszarze części cylindrycznego elementu 14 systemu wstrzykiwania 9, który wystaje z osłony 17. Dokładniej mówiąc, na dnie 34 podstawy zamykającej 33 jest umieszczony mały kołpak 35, który mocuje się wokół końca cylindrycznego elementu 14, który wystaje z osłony 17, za pomocą połączenia bagnetowego. Prosty obrót o 90° umożliwia usunięcie podstawy zamykającej 33, która chroni system wstrzykiwania 9 dzięki kołpakowi 35 i całkowicie uniemożliwia ślizganie się osłony 17 wzdłuż korpusu 2.

Należy dodać, że stosunek maksymalnej wysokości strzykawki do maksymalnej długości jest zawarty pomiędzy 0,8 i 1,8, a korzystnie pomiędzy 1,1 i 1,5. Wysokość strzykawki jest wymiarem strzykawki w osi dwóch podzespołów, a długość jest wymiarem w osi prostopadłej do osi dwóch połączonych podzespołów. Korzystnie, wysokość strzykawki jest mniejsza od 8 cm.

Strzykawka bezigłowa 1 według wynalazku działa w następujący sposób: użytkownik odblokowuje strzykawkę 1 zdejmując podstawę zamykającą 33 przez obrót o 90°, jak to pokazano strzałką na fig. 2. Przykłada system wstrzykiwania 9 do skóry pacjenta, który ma przyjąć zastrzyk, i przez nacisk palcem wciska osłonę 17, która ślizga się wzdłuż korpusu 2, aż do momentu gdy pochylone, zakrzywione płaszczyzny 31 występów 30 osłony 17 zetkną się z pochylonymi zakrzywionymi płaszczyznami 25 iglicy 20 znajdującymi się naprzeciwko. Podczas tej pierwszej fazy należy przyłożyć umiarkowaną siłę celem ściśnięcia sprężyny 19 umieszczonej pomiędzy korpusem 2 i osłoną 17. Kontynuując nacisk na osłonę 17 występy 29, które zetknęły się z występami 26 iglicy 20 przesuwają się tak, aby nie być już w kontakcie z występami 26 powodując odblokowanie iglicy 20 przez obrót. Jednocześnie, występy 30 opierają się na występach 23 iglicy 20 i powodują, dzięki pochylonym zakrzywionym płaszczyznom 25, 31, które się uzupełniają, obrót iglicy 20. Amplituda obrotu jest taka, że powoduje niewspółosiowe ustawienie ograniczników generatora gazu 100 względem występów 26 iglicy 20, która, nie będąc już blokowana, jest przyspieszana aby uderzyć swoim występem 22 w spłonkę 4 pod działaniem siły rozprężającej sprężyny 27, którą obejmuje. W tej fazie, siły, które należy przyłożyć zwiększają się ponieważ należy pokonać, podczas obrotu iglicy 20, opór stawiany przez sprężynę 27 wstępnie naprężoną umieszczoną w tej iglicy 20. Inicjacja spłonki 4 pociąga za sobą wybuch ładunku pirotechnicznego 5, który rozkłada się przez spalanie wytwarzając gazy. Gazy wpadają do komory rozprężania 6 i gdy ciśnienie jest wystarczające, wywierają nacisk na słupek płynu uformowany pomiędzy dwoma korkami-tłokami 11, 12 i na płynny składnik aktywny 8. Wówczas dolny korek-tłok 12, całkowicie zajmie wewnętrzne wybranie 15 umożliwiając to aby płynny składnik aktywny 8 wpłynął w obwodowe kanał y wytryskowe 16. Zablokowany w wybraniu 15, korek-tł ok 12 nieco się odkształ ca, aby zapewnić swobodny dostęp do obwodowych kanałów wtryskowych 16 i umożliwić wytrysk składnika aktywnego. Kontynuowanie nacisku na górny korek-tłok 11, powoduje to, że płynny składnik aktywny 8 jest wyrzucany przez kanały wtryskowe 16 tak długo aż górny korek-tłok 11 zetknie się z dolnym korkiem-tłokiem 12.

Zaraz po tym jak iglica 20 uderzy w spłonkę 4 w celu uruchomienia strzykawki 1, osłona 17 jest nadal wciskana bez użycia istotnej siły kontynuując ruch i kończy swój ruch gdy sprężyna 19 umieszczona pomiędzy osłoną 17 a korpusem 2 zostaje maksymalnie ściśnięta. Podczas ślizgania się osłony 17 wzdłuż korpusu 2 klapka 32 ślizga się wzdłuż korpusu 2 odkształcając się elastycznie na wypukłości korpusu 2 i kończy ślizg przez zaczepienie się swoim zagiętym końcem o kołnierz korpusu 2. Po użyciu strzykawki bezigłowej 1 osłona 17 pozostaje w położeniu wciśniętym.

Mówiąc dokładniej iglica 20, która obejmuje sprężynę 27 wstępnie naprężoną jest blokowana w ruchu posuwistym przez co najmniej jeden ogranicznik korpusu 2. Ś lizganie osł ony 17 umoż liwia obrót iglicy 20 wokół osi o kąt wystarczająco duży, aby spowodować całkowite ustawienie niewspółosiowe iglicy 20 i ogranicznika korpusu 2. Iglica 20, która jest w ten sposób zwolniona w ruchu posuwistym, zostaje raptownie rzucona na spłonkę 4 pod działaniem rozprężającej się sprężyny 27. Taki przyrząd uderzeniowy 3 może również być stosowany w urządzeniu inicjującym wykorzystującym kryształ piezoelektryczny. Osłona 17 przykrywa całkowicie korpus 2, a system wstrzykiwania 9 wystaje z osł ony 17. Korzystnie, system wstrzykiwania 9 i osł ona 17 współ pracują w celu uruchomienia strzykawki. Rzeczywiście, względne położenie osłony 17 w stosunku do korpusu 2 strzykawki będzie warunkować uruchomienie strzykawki. Ponieważ w sposób korzystny, system wstrzykiwania 9 jest dołączony do korpusu 2 i będzie się stykał ze skórą pacjenta, za jego pośrednictwem dokonuje się

PL 200 762 B1 ślizganie osłony 17. Jest więc niezbędne dla uruchomienia strzykawki umieszczenie jej na powierzchni oparcia.

Strzykawki bezigłowe według wynalazku mają urządzenie wyzwalania zapewniające im dobrą niezawodność, jak również podwyższony poziom bezpieczeństwa. Rzeczywiście, takie urządzenie ma profil siły wciskania zmienny w funkcji wciskania osłony, analogiczny do pokazanego na fig. 5 gdzie są wyróżnione trzy fazy. Pierwszej fazie tego profilu odpowiada ruch odwracalny osłony 17 bez uruchamiania strzykawki. Odpowiada ona wciskaniu osłony 17, w trakcie którego następuje ściskanie sprężyny 19 lub płytki umieszczonej pomiędzy osłoną 17 i korpusem 2. W tej fazie zwolnienie nacisku na osłonę 17 powoduje natychmiastowy powrót osłony 17 w położenie początkowe spowodowane rozprężeniem sprężyny 19 lub płytki. Druga faza tego profilu odpowiada ruchowi nieodwracalnemu osłony 17 zapewniającemu uruchomienie strzykawki. Dokładniej mówiąc, ta faza zaczyna się wówczas gdy pochylone komplementarne płaszczyzny śrubowe osłony 17 i iglicy 17 zetkną się ze sobą, a kończy się gdy iglica 20, po wykonaniu obrotu wystarczająco dużego, aby ustawić niewspółosiowo ograniczniki korpusu 2, zostaje zwolniona i może uderzyć w spłonkę 4. Ta druga faza, oprócz siły potrzebnej do kontynuowania ściskania sprężyny 19 lub płytki umieszczonej pomiędzy osłoną 17 i korpusem 2, wymaga dodatkowej sił y wynikają cej z oporu, jaki stawia sprężyna 27 wstę pnie naprę żona umieszczona w iglicy 20, w momencie wykonywania obrotu przez iglicę 20. Na koniec, trzecia faza odnosi się do ruchu swobodnego osłony 17 aż do blokady. Ten ruch odpowiada kontynuacji ściskania sprężyny 19 lub płytki umieszczonej pomiędzy osłoną 17 i korpusem 2. Siła działająca podczas tej fazy jest kontynuacją siły działającej w pierwszej fazie. Ta trzecia faza kończy się gdy osłona 17 kończy ruch i gdy jest utrzymywana w tym położeniu przez swój człon blokujący. Ogólnie taki profil siły wskazuje, że strzykawka według wynalazku nie może być uruchamiana przez przeoczenie lub przez przypadek, a przeciwnie wykazuje, że dla uruchomienia strzykawki bezigłowej według wynalazku potrzebne jest świadome działanie.

Claims (16)

1. Strzykawka bezigłowa zawierająca korpus, generator gazu, komorę rozprężania tego gazu, zbiornik zawierający składnik aktywny i system wstrzykiwania mający co najmniej jeden kanał wtryskowy, znamienna tym, że korpus (2) ma budowę zwartą, w którym generator gazu (100) i zbiornik (7) zawierający składnik aktywny (8) są umieszczone niewspółosiowo względem siebie, przy czym generator gazu (100) jest uruchomiony za pomocą osłony (17) przykrywającej korpus (2) i umieszczonej na nim ślizgowo.

2. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, ż e generator gazu (100) będący generatorem gazu pirotechnicznego zawiera ładunek pirotechniczny (5) oraz urządzenie inicjujące.

3. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, ż e generator gazu (100) tworzy pierwszy podzespół liniowy korpusu (2), zaś zbiornik (7) zawierający składnik aktywny (8) oraz system wstrzykiwania (9) tworzy drugi podzespół liniowy korpusu (2), przy czym oba podzespoły są ustawione względem siebie pod kątem mniejszym lub równym 90° i są połączone ze sobą komorą rozprężania (6).

4. Strzykawka wedł ug zastrz. 3, znamienna tym, ż e oba podzespoł y liniowe korpusu (2) mają osie ustawione równolegle do siebie i są połączone ze sobą komorą rozprężania (6), która ma oś ustawioną prostopadle do osi tych podzespołów.

5. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że osłona (17) jest umieszczona ślizgowo wzdłuż osi równoległej do osi obu podzespołów liniowych korpusu (2).

6. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że stosunek maksymalnej wysokości strzykawki (1) do jej maksymalnej długości jest zawarty pomiędzy 0,8 i 1,8.

7. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że pomiędzy osłoną (17) i korpusem (2) jest umieszczony element ściskający (19).

8. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że zbiornik (7) jest utworzony przez rurkę (10) zamkniętą przez górny korek-tłok (11) i dolny korek-tłok (12), pomiędzy którymi znajduje się składnik aktywny (8).

9. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że osłona (17) przykrywa całkowicie korpus (2), zaś system wstrzykiwania (9) wystaje z osłony (17).

10. Strzykawka według zastrz. 9, znamienna tym, że system wstrzykiwania (9) jest zakończony chowaną płytką ochronną.

PL 200 762 B1

11. Strzykawka według zastrz. 9, znamienna tym, że osłona (17) jest przedłużona podstawą zamykającą (33) przykrywającą system wstrzykiwania (9), przy czym podstawa zamykająca (33) ma taki sam przekrój poprzeczny jak osłona (17).

12. Strzykawka według zastrz. 11, znamienna tym, że podstawa zamykająca (33) ma płaskie dno (34) i jest połączona z system wstrzykiwania (9) za pomocą złącza bagnetowego, a ponadto zamyka osłonę (17) stykając się z nią i stanowiąc jej przedłużenie.

13. Strzykawka według zastrz. 2, znamienna tym, że urządzenie inicjujące zawiera spłonkę (4) i przyrzą d uderzeniowy (3), które posiada sprężynę (27) i iglicę (20), która obejmuje sprężynę (27), przy czym iglica (20) ma kształt cylindrycznego elementu, pustego w środku, mającego na jednym końcu występ (22), a na zewnętrznej bocznej powierzchni co najmniej dwa występy (23), z których każdy ma pochyloną, zakrzywioną płaszczyznę (25).

14. Strzykawka według zastrz. 13, znamienna tym, że na zewnętrznej bocznej powierzchni cylindrycznego elementu iglicy (20) są umieszczone co najmniej dwa występy (26) w kształcie równoległościennym, które są oparte o co najmniej dwa ograniczniki korpusu (2).

15. Strzykawka według zastrz. 12, znamienna tym, że osłona (17) ma co najmniej dwa blokujące występy (29), które są oparte o występy (26) iglicy (20) oraz ma co najmniej dwa występy (30), z których każ dy jest zakończony pochyloną , zakrzywioną pł aszczyzną (31), która styka się z pochyloną płaszczyzną (25) występów (23) iglicy (20).

16. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że osłona (17) ma element chwytający (32) korpus (2) blokujący ją w położeniu maksymalnego wciśnięcia.