PL198686B1

PL198686B1 - Sposób wytwarzania kształtek wykonanych z samopowlekajacej się pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej

Info

Publication number: PL198686B1
Application number: PL342538A
Authority: PL
Inventors: Wilhelm Alexander Strietholt
Original assignee: Dow Global Technologies Inc
Priority date: 1999-09-20
Filing date: 2000-09-14
Publication date: 2008-07-31
Also published as: EP1085040B1; DE69921997T2; EP1085040A1; DE69921997D1; TR200002656A2; PL342538A1; ES2229603T3; ATE282657T1; TR200002656A3

Abstract

1. Sposób wytwarzania kszta ltek, wykonanych z samopowlekaj acej si e pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej, znamienny tym, ze polega on na reagowaniu, w zamkni etych formach, reak- tywnych kompozycji, zawieraj acych sk ladnik izocyjanowy, sk ladnik poliolowy oraz uk lad spieniaj acy, zawieraj acy trzeciorz edowy alkohol w ilo sciach ni zszych od 5% wagowych oraz czterofluoroetan w ilo sciach wahaj acych si e od 2 do 4% wagowych, przy czym wymienione procenty oblicza si e w od- niesieniu do ca lego sk ladnika poliolowego. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania kształtek, wykonanych z samopowlekającej sią pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej.

Ściślej biorąc niniejszy wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania kształtek, wykonanych z samopowlekającej są pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej, wytwarzanych bez środków porotwórczych lub spieniających o charakterze chlorofluoroalkanowym.

Pojęcie samopowlekająca się pianka jest pojęciem praktycznym i powinno być zrozumiałe dla specjalistów w branży. Samopowlekająca się pianka zasadniczo oznacza, że kompozycja pianki powoduje tworzenie się powłoki na powierzchni formowanego produktu, która jest bardzo pożądana w licznych rozmaitych zastosowaniach.

Pojęcie kształtki, używane w niniejszym wynalazku i w zastrzeżeniach, dotyczy końcowych wyrobów, wykonanych z porowatych polimerów na bazie grup uretanowych i mocznikowych, pokrytych cienką, integralną warstwą zwartego polimeru uretanowego. Przykładami takich końcowych wyrobów są: wewnętrzne elementy samochodów, takie jak podgłówki, pokrywy tuneli przekładni, tablice rozdzielcze, wewnętrzne płaty drzwi bocznych, pokrowce kół kierownic, gałki drążków przekładni itd., albo siodełka do rowerów lub motocykli, siedzenia do mebli lub pojazdów transportowych, poręcze foteli, szkielety konstrukcyjne dla urządzeń gospodarstwa domowego lub urządzeń elektronicznych, skrzynki dla elementów elektrycznych, ramy okienne, elementy umeblowania itd.

Sposób wytwarzania wyrobów, wykonanych z samopowlekającego się porowatego poliuretanu jest szeroko znany wszystkim, którzy działają na tym polu.

Sposób ten polega na załadowywaniu mieszanin zawierających reagenty poliuretanowe, do których dodano środki porotwórcze lub spieniające (w niniejszym wynalazku zwane środkami spieniającymi), katalizatory polimeryzacji i dalsze dodatki, takie jak regulatory komórek, stabilizatory itd., do form utrzymywanych w zadanej temperaturze.

Środek spieniający zasadniczo składa się ze związków chemicznych o charakterze chlorofluoroalkanowym (CFC), które wykazują temperatury wrzenia/skraplania w zakresie od 20 do 60°C.

W czasie polimeryzacji pod działaniem ciepła reakcji CFC odparowuje, działają c jako środek spieniający dla reaktywnej mieszaniny poliuretanowej. Gdy ta ostatnia styka się z zimnymi ściankami formy, CFC skrapla się wskutek ich temperatury, a także wskutek nacisku, wywieranego na te ścianki przez spienioną żywicą. Poliuretanowa żywica, która styka się ze ściankami formy, występującej dzięki temu w postaci zwartej.

Wyroby, które wyjmuje się z form, zawierającą dzięki temu wewnętrzną masę o komórkowej strukturze, powleczoną z pełną adhezją zwartą powłoką o grubości nie większej niż kilka milimetrów.

Wprawdzie przedstawiony wyżej sposób nie stwarza problemów natury technicznej, ale wykazuje tą wadą, że jako środek spieniający trzeba w nim stosować gazy o charakterze chlorofluoroalkanowym, takie jak CFC, o których wiadomo, iż wywierają szkodliwy wpływ na środowisko i biorą udział w zmienianiu i niszczeniu warstwy ozonowej, występującej w stratosferze.

W związku z osiągnię tymi w skali międzynarodowej porozumieniami, sprzyjającymi stopniowemu zmniejszaniu wytwarzania CFC, silnie odczuwa się konieczność wprowadzania sposobów, który umożliwiłyby zamianę tych produktów na inne, mniej szkodliwe dla środowiska. Brytyjski patent 2,325,468 przedstawia np. sposób wytwarzania samopowlekających się pianek poliuretanowych, który polega na reagowaniu składników izocyjanowych ze składnikami poliolowymi w obecności układów spieniających, które nie zawierają CFC, a składają się z wody i przynajmniej jednego alkoholu trzeciorzędowego.

Zgłaszający obecnie odkrył inny sposób, który umożliwia wytwarzanie wyrobów, wykonywanych z samopowlekających się spienionych poliuretanów, a który nie wymaga stosowania CFC jako środka spieniającego oraz umożliwia stosowanie zmniejszonych ilości alkoholu trzeciorzędowego.

Niniejszy wynalazek dotyczy zatem sposobu wytwarzania kształtek, wykonanych z samopowlekającej się pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej, który polega na reagowaniu w zamkniętych formach reaktywnych kompozycji, zawierających składniki izocyjanowe, składniki poliolowe oraz układy spieniające, zawierające zasadniczo wodę w ilościach, wahających się od 0 do 0,4% wagowych, korzystnie od 0,01 do 0,2% wagowych, alkohol trzeciorzędowy w ilościach poniżej 5% wagowych, korzystnie od 1 do 3% wagowych, oraz czterofluoroetan w ilościach, wahających się od 2 do 4% wagowych, korzystnie od 2 do 3,5% wagowych, przy czym wymienione procenty oblicza się w odniesieniu do całkowitej masy składnika poliolowego.

PL 198 686 B1

Pianki poliuretanowe i/lub polimocznikowe, wytwarzane sposobem według niniejszego wynalazku, mogą być albo typu elastycznego, albo typu sztywnego, a ich gęstość waha się od 200 do 600 Kg/m³. Wyroby wyjmowane z formy mają więc zwartą zewnętrzną powierzchnię, która pokrywa wewnętrzną masę o strukturze komórkowej i przylega do niej w sposób ciągły. Grubość tej warstwy najczęściej wynosi od 0,3 do 5.

Składnik izocyjankowy stosowany w sposobie według niniejszego wynalazku stanowi zasadniczo przynajmniej jeden izocyjanian o liczbie izocyjanowych grup funkcyjnych równej lub większej od 2. W rozwiązaniach według niniejszego wynalazku można stosować dowolne organiczne poliizocyjaniany, zdolne do tworzenia żywic poliuretanowych i/lub polimocznikowych, ale korzystne są poliizocyjaniany alifatyczne, cykloalifatyczne i aromatyczne oraz odpowiednie pochodne podstawione alkilami.

Można zwłaszcza stosować dwuizocyjaniany o niskiej lub średniej masie cząsteczkowej o ogólnym wzorze (I):

OCN-R-NCO (I) w którym R oznacza rodnik alifatyczny C1-C12, cykloalifatyczny C5-C25 lub aromatyczny C6-C18, ewentualnie podstawiony alkilami C1-C4, takie jak dwuizocyjanian 2,2,4-trójmetylosześciometylenowy, dwuizocyjanian etylidenowy, dwuizocyjanian butylenowy, dwuizocyjanian sześciometylenowy, 1,4-dwuizocyjanian cykloheksylenowy, 1,2-dwuizocyjanian cykloheksylenowy, dwuizocyjanian dwuchlorosześciometylenowy, dwuizocyjanian ksylilenowy, dwuizocyjanian meta- i/lub para-fenylenowy, 1,5-dwuizocyjanian naftalenowy, 2,4-dwuizocyjanian 1-metoksyfenylowy, dwuizocyjanian 4,4'-dwufenylenowy, dwuizocyjanian 3,3'-dwumetylo-4,4'-dwufenylenowy, dwuizocyjanian 2,4-toluenowy albo sam, albo zmieszany z izomerem, dwuizocyjanianem 2,6-toluenowym, dwuizocyjanian 4,4'-dwufenylometanowy, ewentualnie zmieszany z izomerem 2,4',dwuizocyjanian 4,4'-dwucykloheksylometanowy, 1-izocyjaniano-3-izocyjaniano-metylo-3,3,5-trójmetylocykloheksan itd.

Korzystnym dwuizocyjanianem o ogólnym wzorze (l) jest dwuizocyjanian 4,4^l-dwufenylometanowy (MDI) albo sam, albo zmieszany z przynajmniej 5% wagowymi izomeru 2,4'.

Alternatywnie można stosować poliizocyjaniany o wysokiej masie cząsteczkowej i o różnych stopniach kondensacji, wytwarzane przez fosgenowanie kondensatów anilino-formaldehydowych. Produkty te stanowią mieszaniny poliizocyjanianów polimetyleno-polifenylenowych o ogólnym wzorze (II):

Φ—£-ch₂—ΦΊ_η<—^ch2—Φ dU

I I I

NCO NCO NCO w którym φ oznacza grupę fenylową, a n oznacza liczbę całkowitą większą niż lub równą 1.

Korzystnymi poliizocyjanianami o wysokiej masie cząsteczkowej stosowanymi w sposobie według niniejszego wynalazku są poliizocyjaniany polimetylenopolifenylenowe o średniej liczbie grup funkcyjnych, wahającej się od 2,6 do 2,8. Produkty te są dostępne na rynku pod różnymi nazwami handlowymi, takimi jak TEMIDON 31 (Enichem S.p.A.), SUPRASEC DNR (ICI) lub DESMODUR 44 V20 (Bayer).

Dalszymi przykładami poliizocyjanianów, które można stosować w sposobie według niniejszego wynalazku są modyfikowane poliizocyjaniany, tj. zawierające grupy uretanoiminowe i/lub karbodwuimidowe, albo zawierające grupy allofanianowe lub biuretowe, oraz izocyjanowe prepolimery, wytwarzane przez reakcje poliizocyjanianów o ogólnym wzorze (I) lub (II), ewentualnie modyfikowanych jak wyżej, z równoważnym niedoborem polieterów i/lub poliestrów polioli, wykazujących hydroksylowe lub aminowe grupy funkcyjne w liczbie przynajmniej 2 oraz wykazujących średnią masę cząsteczkową w zakresie od 500 do 8000.

Składnik poliolowy stanowi przynajmniej jeden polieter poliolu oraz środek przedłużający łańcuch i/lub sieciujący poprzecznie z funkcyjnymi grupami hydroksylowymi lub aminowymi.

Polieter poliolu zasadniczo stanowi produkt o średniej masie cząsteczkowej w zakresie od 300 do 8000 z funkcyjnymi grupami hydroksylowymi lub aminowymi w liczbie przynajmniej 2, wytwarzany przez kondensację przynajmniej jednego tlenku alkilenu, w którym grupa alkilenowa zawiera od 2 do 6 atomów węgla, na starterach, zawierających przynajmniej dwa aktywne atomy wodoru, najczęściej od 2 do 8 aktywnych atomów wodoru.

Przykładami tlenków alkilenowych, korzystnie stosowanych w sposobie według niniejszego wynalazku, są: tlenek etylenu, tlenek propylenu lub mieszaniny tlenku etylenu i tlenku propylenu, zawie4

PL 198 686 B1 rające tlenek etylenu w ilościach poniżej 70% wagowych, korzystnie od 1 do 50%. Przykładami starterów są glikole, triole, tetrole (alkohole trój- lub czterowodorotlenowe) itd., aminy, alkanoloaminy i poliaminy lub ich mieszaniny, takie jak: glikol dwupropylenowy; glikol 1,4-butylenowy; gliceryna; trójhydroksymetylopropan; pentaerytryt; etylenodwuamina; trójetanoloamina; albo hydroksyalkany o wielu grupach funkcyjnych, takie jak ksylit, arabit, sorbit, mannit itd.

Polietery polioli można stosować jako takie, albo mogą one zawierać w zawiesinie lub częściowo zaszczepione na łańcuchach poliolowych stałe cząstki, korzystnie polimeryczne o wymiarach poniżej 200 mikrometrów. Polimerami, nadającymi się do tego celu, są: poliakrylonitryl, polistyren, polichlorek winylu itd. lub ich mieszaniny, albo ich kopolimery, takie jak polimery styrenoakrylonitrylowe lub polimery bazujące na moczniku. Te stałe cząstki można wytwarzać przez polimeryzacją in situ w poliolu, albo można je wytwarzać osobno i dodawać następnie do poliolu.

Środki przedłużające łańcuch i/lub sieciujące poprzecznie, z liczbą funkcyjnych grup hydroksylowych lub aminowych większą lub równą 2, są produktami o niskiej masie cząsteczkowej i wybiera się je spośród produktów, uprzednio przedstawionych jako startery do wytwarzania polioli o wysokich masach cząsteczkowych. Korzystnymi środkami przedłużającymi łańcuch i/lub sieciującymi poprzecznie według niniejszego wynalazku są: glikol etylenowy, glikol dwuetylenowy, glikol propylenowy i glikol 1,4-butylenowy.

Układ spieniający, zazwyczaj uprzednio rozpuszczany w składniku poliolowym, jest związany z możliwością uż ycia wody, korzystnie w ilościach, wahających się od 0,01 do 0,2% wagowych w odniesieniu do całkowitej masy składnika poliolowego. Dzięki obecności wody i jej reakcji ze składnikiem izocyjanowym następuje powstawanie dwutlenku węgla, który bierze udział w procesie spieniania żywicy poliuretanowej.

W sposobie według niniejszego wynalazku jako środek spieniający można stosować dowolny alkohol trzeciorzędowy. Korzystny jest jednak tert-butanol z uwagi na jego dostępność i niski koszt.

Kompozycje poliolowe, zgodnie z przemysłowymi normami i wymaganiami, zawierają zazwyczaj również dalsze dodatki, zwykle stosowane przy wytwarzaniu pianek poliuretanowych, takie jak katalizatory aminowe, np. trójetylenodwuaminę, i/lub katalizatory zawierające metale, takie jak kaprylan cynawy, regulatory komórek, środki powierzchniowo czynne, środki zmniejszające palność, plastyfikatory, organiczne i nieorganiczne napełniacze, stabilizatory termoutleniania, pigmenty itd. Szczegóły polimeryzacji poliuretanów przedstawiono w tekście Saunders & Frisch - Polyuretanes, Chemistry and Technology, Interscience, Nowy Jork, 1964.

Warunki procesowe, w których realizuje się sposób według niniejszego wynalazku, są zwykłymi warunkami wytwarzania kształtek z samopowlekających się pianek poliuretanowych i/lub polimocznikowych, odpowiadającymi przemysłowym normom, i są powszechnie znane specjalistom.

Niektóre ilustrujące, ale nie ograniczające przykłady przedstawiono dla lepszego rozumienia niniejszego wynalazku.

W przykładach tych ilości różnych składników kompozycji wyraża się w częściach wagowych.

P r z y k ł a d 1

Składnik izocyjanowy części poliizocyjanianu polimetyleno-polifenylenowego o średniej liczbie grup funkcyjnych 2,4, dostępny w handlu jako TEMIDON 330.

Składnik poliolowy

70,4 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.p.A.);

6,5 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (ARCOL 2580 z firmy ARCO);

części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4800 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu, szczepionego polimerem styrenoakrylonitrylowym, SAN, (TERCAROL 5923 z firmy ENICHEM S.p.A.);

1,9 części glikolu dwuetylenowego;

6,5 części glikolu jednoetylenowego;

0,2 części katalizatora DABCO DC1;

0,8 części katalizatora DABCO 33LV.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 0,1% wagowego wody, 3,2% wagowych czterofluoroetanu i 1,5% wagowych tert-butanolu, dodaje się do składnika poliolowego.

PL 198 686 B1

Składnik izocyjanowy i składnik poliolowy wymieszano wstępnie w urządzeniu do mieszania, a następnie 640 g wytworzonego w ten sposób reaktywnego układu poliuretanowego załadowano do formy o kształcie równoległościanu, ogrzanej uprzednio do 45°C. Po zakończeniu polimeryzacji formę tę otwarto i wyjęto wyrób, którego zewnętrzna powierzchnia była zwarta bez wad powierzchniowych.

Następnie uformowany wyrób rozcięto na dwie części. Wewnątrz zawierał on jednorodną strukturę komórkową, utworzoną ze sztywnego materiału, który doskonale przylegał do zewnętrznej warstwy o średniej grubości około 2,5 mm.

P r z y k ł a d 2

Składnik izocyjanowy części TEMODONu 330.

Składnik poliolowy

5,0 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (ARCOL 2580 z firmy ARCO);

1,4 części glikolu dwuetylenowego;

5,0 części glikolu jednoetylenowego;

0,2 części katalizatora DABCO BL11

0,2 części katalizatora DABCO DC1;

1,0 część katalizatora DABCO 33LV.

Składnik izocyjanowy i składnik poliolowy wymieszano wstępnie w urządzeniu do mieszania, a następnie 640 g wytworzonego w ten sposób reaktywnego układu poliuretanowego załadowano do formy o kształcie równoległościanu, ogrzanej uprzednio do 45°C. Po zakończeniu polimeryzacji formę te otwarto i wyjęto wyrób, którego zewnętrzna powierzchnia była zwarta bez wad powierzchniowych.

Następnie uformowany wyrób rozcięto na dwie części. Wewnątrz zawierał on jednorodną strukturę komórkową, utworzoną z elastycznego materiału, który doskonale przylegał do zewnętrznej warstwy o średniej grubości około 2 mm.

P r z y k ł a d 3

Składnik izocyjanowy części TEMIDONu 330.

Składnik poliolowy

70,4 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.pA);

części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4800 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu, szczepionego polimerem styrenoakrylonitrylowym, SAN, (TERCAROL 5923 z firmy ENICHEM S.pA);

1,4 części glikolu dwuetylenowego;

5,0 części glikolu jednoetylenowego;

0,2 części katalizatora DABCO BL11

0,2 części katalizatora DABCO DC1;

1,0 część katalizatora DABCO 33LV.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 0,1% wagowego wody, 2% wagowe czterofluoroetanu i 1,5% wagowych tert-butanolu, dodaje się do składnika poliolowego.

Następnie stosuje się taki sam sposób postępowania, jak w poprzednich przykładach. Wytwarza się wyrób, wykonany z elastycznej pianki poliuretanowej, pokryty integralną powłoką o średniej grubości około 1,5 mm.

PL 198 686 B1

P r z y k ł a d 4 (Porównawczy)

Składnik izocyjanowy części TEMIDONu 330.

Składnik poliolowy

78,0 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.p.A.);

części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu, szczepionego polimerem styrenoakrylonitrylowym, SAN (TERCAROL 5923 z firmy ENICHEM S.p.A.);

5,8 części glikolu jednoetylenowego;

0,2 części katalizatora DABCO BL11

0,1 części katalizatora DABCO DC1;

0,9 części katalizatora DABCO 33LV.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 5,5% wagowych pentanu, dodaje się do składnika poliolowego.

Następnie stosuje się taki sam sposób postępowania, jak w poprzednich przykładach. Wytwarza się wyrób, wykonany z elastycznej pianki poliuretanowej, którego zewnętrzna powierzchnia nie jest zwarta, lecz wykazuje widoczne wady.

P r z y k ł a d 5 (porównawczy)

Składnik izocyjanowy części TEMIDONu 330.

Składnik poliolowy

58,1 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.p.A.);

3,5 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 4000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (ARCOL 2580 z firmy ARCO);

części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i o średniej masie cząsteczkowej 4800 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu, szczepionego polimerem styrenoakrylonitrylowym, SAN (TERCAROL 5923 z firmy ENICHEM S.p.A.);

2,3 części glikolu dwuetylenowego;

7,1 części glikolu jednoetylenowego;

1,3 części katalizatora DABCO 33LV;

0,7 części katalizatora SBF 2.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 0,4% wagowego wody, dodaje się do składnika poliolowego.

P r z y k ł a d 6 (porównawczy)

Składnik izocyjanowy części TEMIDONu 330.

Składnik poliolowy

68,9 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.p.A.);

części glikolu jednoetylenowego;

1,3 części katalizatora DABCO 33LV.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 14% wagowych 1,1-dwuchloro-1-fluoroetanu (141 B), dodaje się do składnika poliolowego.

PL 198 686 B1

P r z y k ł a d 7 (porównawczy)

Składnik poliolowy

0,4 części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i średniej masie cząsteczkowej 6000 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu (TERCAROL 427 z firmy ENICHEM S.p.A.);

części polieteru poliolowego o liczbie grup funkcyjnych 3 i o średniej masie cząsteczkowej 4800 na bazie tlenku propylenu, kończonego tlenkiem etylenu, szczepionego polimerem styrenoakrylonitrylowym, SAN, (TERCAROL 5923 z firmy ENICHEM S.p.A.);

1,9 części glikolu dwuetylenowego;

6,5 części glikolu jednoetylenowego;

0,2 części katalizatora DABCO DC1;

0,8 części katalizatora DABCO 33LV.

Układ spieniający, zawierający w odniesieniu do całego składnika poliolowego 0,1% wagowego wody i 1,5% wagowego tert-butanolu, dodaje się do składnika poliolowego.

Składnik izocyjanowy i składnik poliolowy wymieszano wstępnie w urządzeniu do mieszania, a następnie 640 g wytworzonego w ten sposób reaktywnego układu poliuretanowego załadowano do formy o kształcie równoległościanu, ogrzanej uprzednio do 45°C. Po zakończeniu polimeryzacji formę tę otwarto i wyjęto wyrób, którego zewnętrzna powierzchnia nie wykazywała oznak zagęszczania do zwartości.

Claims

1. Sposób wytwarzania kształtek, wykonanych z samopowlekającej się pianki poliuretanowej i/lub polimocznikowej, znamienny tym, że polega on na reagowaniu, w zamkniętych formach, reaktywnych kompozycji, zawierających składnik izocyjanowy, składnik poliolowy oraz układ spieniający, zawierający trzeciorzędowy alkohol w ilościach niższych od 5% wagowych oraz czterofluoroetan w ilościach wahających się od 2 do 4% wagowych, przy czym wymienione procenty oblicza się w odniesieniu do całego składnika poliolowego.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że układ spieniający zawiera wodę w ilościach wahających się w zakresie od 0,01 do 0,4% wagowych.

3. Sposób według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że trzeciorzędowy alkohol oznacza w nim tert-butanol.