PL198220B1

PL198220B1 - Tkanina kompozytowa

Info

Publication number: PL198220B1
Application number: PL352510A
Authority: PL
Inventors: Dale B. Johnson; Ronald H. Seabrook; Richard Stone
Original assignee: Astenjohnson
Priority date: 1999-06-29
Filing date: 2000-06-27
Publication date: 2008-06-30
Also published as: NO20016410L; DE60013597D1; AU5667600A; CN1359432A; AU778312B2; MY125137A; EP1190131A1; NO20016410D0; PT1190131E; US6581645B1; BR0012062B1; AR024626A1; PL352510A1; ZA200110370B; DE60013597T2; CN1223713C; GB2351505A; BR0012062A; ATE275651T1; WO2001002634A1

Abstract

1. Tkanina kompozytowa zawieraj aca po laczenie warstwy od strony papieru, która ma powierzchni e od strony papieru, warstwy od strony maszyny i wewn etrznych osnowowych prz edz wiazacych warstwy od strony papieru, które wi aza ze sob a warstw e od strony papieru i warstw e od strony maszyny, znamienna tym, ze (i) ka zda warstwa od strony papieru i warstwa od strony ma- szyny zawieraj a prz edze osnowowe (101,102,103) i prz edze w at- kowe (1-24, 1'-12') tkane ze sob a w powtarzaj acy si e wzór, oraz warstwa od strony papieru i warstwa od strony maszyny s a tkane ze sob a co najmniej w 6 przesmykach, (ii) w warstwie od strony papieru wszystkie prz edze osnowowe sk la- daj a si e z par wewn etrznych osnowowych prz edz wi azacych (101,102), (iii) w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru po- wtarzaj acy si e wzór zapewnia scie zk e prz edzy osnowowej, w której prz edza osnowowa warstwy od strony papieru unosi si e nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi prz edzami w atkowymi (1-24) warstwy od strony papieru, (iv) ka zda z par wewn etrznych osnowowych prz edz wi azacych (101, 102) zajmuje w warstwie od strony papieru nieprzerwan a scie zk e osnowy, (v) stosunek prz edz w atkowych (1-24) warstwy od strony papie- ru do prz edz w atkowych (1'-12') warstwy od strony maszyny jest wybrany spo sród 1:1, 2:1, 3:2 i 3:1, a (vi) stosunek prz edz osnowowych (101, 102) warstwy od strony papieru do prz edz osnowowych (103) warstwy od strony maszyny jest wybrany od 1:1 do 3:1, przy czym pary wewn etrznych osnowo- wych prz edz wiazacych (101, 102) zawieraj ace wszystkie osnowo- we prz edze warstwy od strony papieru s a tkane tak, ze (a) w pierwszym odcinku (201, 203) nieprzerwanej scie zki osnowy: (1) pierwszy cz lon (101) pary przeplata si e z pierwsz a grup a w at- ków (24-6) warstwy od strony papieru zajmuj ac pierwsz a cz esc nieprze- rwanej scie zki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, (2) pierwszy cz lon (101) pary unosi si e nad 1 albo 2, albo 3, ….…. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest tkanina kompozytowa.

Chodzi tu zwłaszcza o tkaninę kompozytową do stosowania w maszynach papierniczych. Określenie tkanina kompozytowa oznacza tkaninę tworzącą kompozyt składającą się z dwóch tkanych struktur, które są warstwą od strony papieru i warstwą od strony maszyny. Każdą z tych warstw tka się w powtarzający się wzór, a dwa stosowane wzory mogą być w zasadzie takie same albo mogą być różne, przy czym co najmniej w jednym ze wzorów przewiduje się przędze wiążące, które służą do utrzymywania dwóch warstw ze sobą. Stosowane tu takie tkaniny różnią się od tkanin ujawnionych na przykład przez Johnsona w amerykańskim opisie patentowym nr US 4815499 albo przez Barretta w amerykańskim opisie patentowym nr US 5544678, które wymagają dodatkowych przędz wiążących, a zwłaszcza przędz wątkowych, w celu wzajemnego połączenia warstwy od strony papieru i maszyny. W tkaninach kompozytowych według niniejszego wynalazku warstwa od strony papieru i warstwa od strony maszyny są tkane w różne, lecz związane ze sobą wzory tkackie i są one połączone pomiędzy sobą za pomocą przędz wątkowych warstwy od strony papieru.

W tkaninach kompozytowych, które zawierają dwie w zasadzie oddzielnie tkane struktury, warstwa od strony papieru jest typowo jednowarstwową tkaną strukturą, która zapewnia początkowej wstędze papieru między innymi minimalny odcisk siatki tkaniny i odpowiednie ściekanie z niej cieczy. Warstwa od strony papieru powinna także maksymalizować płaskie podparcie dla włókien i innych substancji stałych tworzących papier w zawiesinie papierniczej, zapewniając jednocześnie wystarczająco duży otwarty obszar powierzchni w celu umożliwienia odpowiedniego ściekania. Warstwa od strony maszyny jest także typowo jednowarstwową strukturą tkaną, która powinna być mocna i trwała, zapewniać tkaninie kompozytowej stałość wymiarów, tak aby zminimalizować rozciąganie i zwężanie się tkaniny, oraz wystarczająco sztywna, aby zminimalizować kędzierzawienie na brzegach tkaniny. Znane jest także stosowanie dla jednej albo obydwóch warstw od strony papieru i maszyny struktur tkanych z podwójną warstwą.

Dwie warstwy tkaniny kompozytowej łączą się pomiędzy sobą albo za pomocą dodatkowych przędz wiążących albo za pomocą wewnętrznych przędz wiążących. Dodatkowe przędze wiążące nie przyczyniają się w znaczący sposób do podstawowej struktury tkackiej powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru i służą głównie do wiązania dwóch warstw ze sobą. Dla porównania, wewnętrzne przędze wiążące przyczyniają się zarówno do struktury warstwy od strony papieru, jak i służą do wiązania ze sobą warstw od strony papieru i maszyny tkaniny kompozytowej . Wybrane przędze mogą być albo przędzami osnowowymi albo przędzami wątkowymi. Ścieżki przędz są rozmieszczone w taki sposób, aby wybrane przędze przechodziły przez obydwie warstwy, łącząc je przez to ze sobą w pojedynczą tkaninę kompozytową. Przykłady tkanin kompozytowych według dotychczasowego stanu techniki, tkanych z zastosowaniem wewnętrznych osnowowych albo wątkowych przędz wiążących, są opisane przez Osterberga (US 4501303), Bugge (US 4729412), Chiu (US 4967805, US 5291004 i US 5379808), Givina (US 5052448), Wilsona (US 4987929 i US 5518042), Warda et al. (US 5454405), Vohringera (US 5152326), Johanssona (US 4605585), Hawesa (US 5454405), Wrighta (US 5564475) i Seabrooka et al. (US 5826627). Przy wytwarzaniu tkanin kompozytowych na skalę przemysłową dodatkowe przędze wiążące są korzystniejsze w porównaniu z wewnętrznymi przędzami wiążącymi, ponieważ uznano, że w mniejszym stopniu powodują występowanie nieciągłości, takich jak wgłębienia, w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru. Przykłady tkanin według dotychczasowego stanu techniki, tkanych z zastosowaniem dodatkowych przędz wiążących są opisane przez Johanssona et al. (CA 1115177), Borela (US 4515853), Vohringera (DE 3742101 i US 4945952), Fitzka et al. (US 5092372), Taipale (US 4974642), Huhtiniemi (US 5158117) i Barretto (US 5482567).

W tkaninach kompozytowych, w których wewnętrzne osnowowe przędze wiążące wykorzystano do wzajemnego połączenia warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny, dotychczasowy stan techniki na ogół sprzyjał modyfikowaniu ścieżki wybranych przędz osnowowych warstwy od strony maszyny, tak aby doprowadzić te przędze do warstwy od strony papieru i przepleść je z nią w wybranych wypukłościach wątkowych. Znana niedogodność związana z tą praktyką polega na tym, że obszar przylegający bezpośrednio do tych miejsc wiązania ma skłonność do ściągania się do dołu w strukturę tkaniny, dobrze poniżej płaszczyzny przyległych zgrubień, powodując odchylenie w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, określane zwykle jako wgłębienie. Te wgłębienia tworzą często wyraźną nierówność w powierzchni tkaniny od strony papieru, co może dać

PL 198 220 B1 w wyniku nieakceptowalny odcisk na każdym papierze na tkaninie. Pozostały odcisk wykonany przez tkacką strukturę tkaniny kompozytowej na stronie arkusza papieru stykającej się z tkaniną nazywa się odciskiem sitowym albo odciskiem.

Dla porównania ustalono, że wewnętrzne wątkowe przędze wiążące powodują mniejsze wgłębienia powierzchni od strony papieru, a zatem znaleziono korzystny sposób wzajemnego łączenia warstw tkanin kompozytowych, przy czym jednak istnieje szereg problemów związanych z ich stosowaniem.

Po pierwsze ustalono, że wewnętrzne wątkowe przędze wiążące powodują w niektórych wzorach tkackich zmiany jednorodności gęstości oczek w poprzecznym kierunku maszynowym powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, co daje w wyniku nieakceptowalny poziom odcisku sita w niektórych gatunkach papieru.

Po drugie, tkaniny tkane z zastosowaniem wewnętrznych wątkowych przędz wiążących są znane jako tkaniny podatne w czasie stosowania na skurcz boczny albo zwężenie. Skurcz boczny można określić jako stopień, w jakim tkanina zwęża się, gdy rozciąga się ją w kierunku maszynowym (albo wzdłużnym). Jeżeli tkanina zwęża się nadmiernie pod wpływem tego rozciągania, zwłaszcza przy napędzanych wałkach w sekcji formowania, to uzyskane zmiany szerokości powodują, że tkanina wybrzusza się albo tworzy podłużne wypukłości. Na ogół jednowarstwowe tkaniny i tkaniny kompozytowe, które mają dodatkowe albo wewnętrzne wątkowe przędze wiążące, wykazują o wiele wyższe stopnie bocznego skurczu niż jakiekolwiek tkaniny z podwójną warstwą albo dodatkowo podpartą podwójną warstwą, o porównywalnej gęstości oczek.

Po trzecie, tkaniny kompozytowe zawierające wewnętrzne wątkowe przędze wiążące są mniej skuteczne przy tkaniu niż porównywalne wewnętrzne osnowowe struktury wiążące, ponieważ do zapewnienia niezawodnego wzajemnego połączenia pomiędzy warstwą od strony papieru i warstwą od strony maszyny jest wymagana większa liczba przędz wątkowych. Porównywalne tkaniny, w których konstrukcjach stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące wymagają mniej przędz wątkowych na jednostkę długości, ponieważ żadnej przędzy wątkowej nie stosuje się do wzajemnego łączenia warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny. Na przykład tkanina zawierająca wewnętrzne osnowowe przędze wątkowe, której warstwa od strony papieru jest tkana z zapewnieniem 31,5 przędz wątkowych/cm i 15,75 przędz wątkowych/cm na jej warstwie od strony maszyny (co daje stosunek 2:1 miana przędzy wątkowej warstwy od strony papieru do warstwy od strony maszyny), ma ogólne miano przędzy wątkowej 47,25 przędz/cm. Porównywalna tkanina zawierająca wewnętrzne wątkowe przędze wiążące, tkana przy 31,5 przędz wątkowych/cm w jej warstwie od strony papieru i przy 15,75 przędz/cm w jej warstwie od strony maszyny, i w której stosuje się dodatkowe przędze wątkowe do wzajemnego łączenia warstw, ma ogólne miano przędzy wątkowej od 55 do 63 przędz wątkowych/cm, ponieważ w celu związania ze sobą dwóch warstw należy zapewnić dodatkowe przędze wątkowe. Zatem tkaniny kompozytowe, w których stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące w celu wzajemnego połączenia ich warstw od strony papieru i warstw od strony maszyny, wymagają do 25% mniej przędz wątkowych do tkania każdej jednostki długości, co czyni je bardziej wydajnymi przy produkcji.

Po czwarte, tkanina, w której stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące, ma na ogół mniejszą grubość (i zapewnia mniejszą objętość pustek) niż porównywalna tkanina o podobnych właściwościach, w której stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące. Ponieważ występuje mniej przędz wątkowych na jednostkę długości, to pozostałe przędze nie przyczyniają się w znacznym stopniu do grubości tkaniny.

Korzyść wynikająca z tkanin kompozytowych, w których stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące, polega na ich zwiększonej odporności na rozwarstwienie w porównaniu z tkaniną kompozytową, w której stosuje się albo dodatkowe albo wewnętrzne wątkowe przędze wiążące. Odwarstwienie, które jest krytycznym rozdzieleniem warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny, jest spowodowane na ogół jednym z dwóch mechanizmów. Pierwszym mechanizmem jest ścieranie się przędzy wiążącej tam, gdzie jest ona odsłonięta na maszynowej stronie tkaniny, gdy przechodzi ona stykając się ślizgowo po różnych stacjonarnych elementach w sekcji wytwarzania. W tkaninach kompozytowych, w których stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące, możliwe jest zagłębianie się osnowowych przędz wiążących względem płaszczyzny ścierania się tkaniny w większym stopniu (na przykład od 0,05 do 0,076 mm dalej od płaszczyzny ścierania) niż jest to możliwe w porównywalnej tkaninie, w której stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące. Oznacza to, że więcej materiału przędzy osnowowej i wątkowej warstwy od strony maszyny musi być starte

PL 198 220 B1 z biegnącej strony tkaniny, w której stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące, zanim zostaną zerwane włókna wiążące i rozwarstwią się dwie warstwy, niż w porównywalnej tkaninie, w której stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące.

Drugi mechanizm odwarstwiania, który spotyka się rzadziej niż pierwszy, polega na wewnętrznym ścieraniu się przędz wiążących pomiędzy warstwą od strony maszyny i warstwą od strony papieru, gdy zginają się one albo przesuwają względem siebie. Obecność wypełniaczy ściernych w materiale podstawowym, takich jak glinka, dwutlenek tytanu i węglan wapnia, znacznie przyspiesza szybkość tego rodzaju ścierania. Tkaniny kompozytowe, których warstwy od strony papieru i maszyny są dobrze splecione ze sobą, co zapobiega względnemu ruchowi tych warstw (tak jak w tkaninach według niniejszego wynalazku, w których stosuje się wewnętrzne osnowowe przędze wiążące), doznają mniejszego ścierania wewnętrznego, niż porównywalne tkaniny, w których stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące, a zatem są one mniej podatne na rozwarstwienie na skutek ścierania wewnętrznego.

Zgodnie z powyższym zadaniem wynalazku jest opracowanie tkaniny kompozytowej, której struktura ma umożliwić przynajmniej złagodzenie problemów dotychczasowego stanu techniki.

Celem niniejszego wynalazku jest więc opracowanie tkaniny kompozytowej, która ma zmniejszoną podatność na zmiany jednorodności gęstości oczek warstwy od strony papieru, w kierunku poprzecznym do kierunku maszyny, w porównaniu z porównywalnymi tkaninami według dotychczasowego stanu techniki.

Dodatkowo tkanina kompozytowa, powinna być odporna na skurcz boczny, a także bardziej wydajna przy tkaniu niż porównywalne tkaniny, w których stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące do wzajemnego łączenia tkanych struktur warstw od strony papieru i maszyny.

Ponadto zgodnie z niniejszym wynalazkiem próbuje się opracować tkaninę kompozytową, która jest mniej podatna na wgłębienia powierzchni od strony papieru.

Korzystnie ma mniejszą objętość pustek niż porównywalna tkanina, w której stosuje się wewnętrzne wątkowe przędze wiążące.

Opracowana tkanina kompozytowa, ponadto ma być odporna na rozwarstwienie.

Tkanina kompozytowa zawierająca połączenie warstwy od strony papieru, która ma powierzchnię od strony papieru, warstwy od strony maszyny i wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru, które wiążą ze sobą warstwę od strony papieru i warstwę od strony maszyny, odznacza się według wynalazku tym, że (i) każdawarstwaod str^c^rn/ papieru i warstwa od str^c^rn/ maszyny zawierająprzędze osnowowe i przędze wątkowe tkane ze sobą w powtarzający się wzór, oraz warstwa od strony papieru i warstwa od strony maszyny są tkane ze sobą co najmniej w 6 przesmykach, (ii) w warwie od sTony papieru wszys1:kie przędzeosnowoweskładająsię z parwewnętrznych osnowowych przędz wiążących, (iii) w powierzchni od sironypapieruwarsiwy od sirony papieru się wzórzapewnia ścieżkę przędzy osnowowej, w której przędza osnowowa warstwy od strony papieru unosi się nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru, (iv) każda z par wewnętrznych osnowowych przędz wiążących zajmuje w warstwie od strony papieru nieprzerwaną ścieżkę osnowy, (v) stosunek przędz wątkowych warstwy od strony papieru do przędz wątkowych warstwy od strony maszyny jest wybrany spośród 1:1,2:1,3:2 i 3:1, a (vi) stosunek przędz osnowowych warstwy od strony papieru do przędz osnowowych warstwy od strony maszyny jest wybrany od 1:1 do 3:1, przy czym pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących zawierające wszystkie osnowowe przędze warstwy od strony papieru są tkane tak, że (a) w pierwszym odcinku nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) pi^i^^^^ człon piany przeppata się z pierwszą grupą wątków od p^iai^i^u z^j^ mując pierwszą część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, (2) pierwszy człon pary unosi się nad 1 albo 2, albo 3 koleenymi przędzami warsiwy od strony papieru, a (3) dr^rK^i cz^^pary się z j edną ppzędząwątkową w warsiwieod sirony maszyny, obok przędzy osnowowej warstwy od strony maszyny, która przeplata się z tą samą przędzą wątkową warstwy od strony maszyny,

PL 198 220 B1 (b) w drugim odcinku nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) druui ccłoo ppry przzelatasięz druug gruup wątkkw warstwy oOstrooy ppaieruzzjmując druug część niepizeiwanej ścieżki osnowy w powieuzchni od strony papiero warotwy od strony papiero, (2) droji ccton ppay puneśpię pnl 1 plbo P, plbo P Pklejąnmi pruzędzmiwątkc>warrliwarutwa po strony papiero, a (3) pieer/asz pctoo pρty pryzelatasię p j ąenn przędą wątkawą w warytwie po ptryny mussznn, obok puzędzy osnowowej waustwy od strony maszyny, któua puzeplata się z tą samą puzędzą wątkową waustwy od strony maszyny, (c) w tuzecim odcinku nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) pie-wszy człon pai-y puzeplata się z tuzecią guupą puzędz wątkowych od strony papiero, (2) duugi człon pauy puzeplata się z tą samą tuzecią guupą puzędz wątkowych od stuony papieuu, (3) zzrywao piejwazz octom, jąl i Prugi pctori, kaażd pnyni dę nieezleenie nna P albo P, albo 3 kolejnymi puzędzami wątkowymi od stuony papieuu i (4) zzryway pieιwazzccton,j ąl i drogiccton czarnoją roazm trzzeiącczśś cieerzzeu/asyjśśieeżi osnowy, (d) w warwie od ε^οηγ papieeu nńeewana ścćeżka onnowa οό^^β co jeden pie-wszy odcinek, co najmniej jeden duugi odcinek i co najmniej jeden tuzeci odcinek, a co najmniej jeden piei-wszy albo duugi odcinek jest usytuowany pomiędzy każdym z tuzecich odcinków, (e) piei-wszy, duugi i tuzeci odcinek mają taką samą albo uwżną długość, (f) niepryzjwasy śśieeżk onnywa w ppwieeuzcni oo stryny ppaiero oo ctryny ppaieeu, zajęta z kolei puzez piei-wszy i duugi człon każdej pauy wewnętuznych osnowowych puzędz wiążących ma pojedynczy wzwu powtwuzeń, (g) w πιθ-^ι-^^- ścieeżc pnnywaw ppwiejyzhni oo stryny ppaiejuwarytwa pOstryny ppaieuu, zajętej z kolei puzez pie-wszy i duugi człon każdej pauy wewnętuznych osnowowych puzędz wiążących, każdy kolejny odcinek jest oddzielony w powieuzchni od stuony papieuu waustwy od stuony papieuu puzez co najmniej jedną puzędzę wątkową od stuony papieuu, a (h) w jkaninie komppoąnowaj wzór pkac^ cztonu par- wewnęt^znyl-i ^ι^χ^^/νγσΤι puzędz wiążących jest taki sam albo uwżni się od wzouu tkackiego duugiego członu pa-y.

Kouzystnie niepuąerwana ścieżka osnowy waustwy od stuony papieuu zawieua tuzy odcinki, puzy czym każdy odcinek pojawia się tylko uaz w każdym pełnym powtwuzeniu wzouu tkackiego tkaniny kompozytowej.

Kouzystnie niepuze-wana ścieżka osnowy waustwy od stuony papieuu zawieua sześć odcinków, puzy czym każdy odcinek pojawia się dwa uazy w każdym pełnym powtwuzeniu wzouu tkackiego tkaniny kompozytowej.

Kouzystnie w niepuzei-wanej ścieżce osnowy waustwy od stuony papieuu każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 albo 2, albo 3 puzędzami wątkowymi waustwy od stuony papieuu.

Kouzystnie w niepuzei-wanej ścieżce osnowy waustwy od stuony papieuu każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 albo 2 puzędzami wątkowymi waustwy od stuony papieuu.

Kouzystnie w niepuzei-wanej ścieżce osnowy waustwy od stuony papieuu każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 p-zędzą wątkową waustwy od stuony papieuu.

Kouzystnie w niepuze-wanej ścieżce osnowy waustwy od stuony papieuu każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 2 puzędzami wątkowymi waustwy od stuony papieuu.

Kouzystnie we wzouze tkackim waustwy od stuony papieuu długości piei-wszego, duugiego i tuzeciego odcinka, każdej pauy wewnętuznych osnowowych puzędz wiążących zajmujących niepuzei-waną ścieżkę osnowy są identyczne.

Kouzystnie we wzouze tkackim waustwy od stuony papieuu długości pie-wszego, duugiego i tuzeciego odcinka, każdej pauy wewnętuznych osnowowych puzędz wiążących zajmujących niepuzei-waną ścieżkę osnowy są niejednakowe.

Kouzystnie długości piei-wszego i duugiego odcinka są takie same, a długość tuzeciego odcinka jest uóżna.

Kouzystnie długości piei-wszego i tuzeciego odcinka są takie same, a długość duugiego odcinka jest uóżna.

Kouzystnie długości duugiego i tuzeciego odcinka są takie same, a długość piei-wszego odcinka jest uóżna.

Kouzystnie we wzouze tkackim tkaniny kompozytowej ścieżki zajęte puzez każdą pauę wewnętuznych osnowowych puzędz wiążących waustwy od stuony papieuu są takie same, a punkty puze6

PL 198 220 B1 płatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są rozmieszczone regularnie i znajdują się w tej samej odległości od siebie.

Korzystnie we wzorze tkackim tkaniny kompozytowej ścieżki zajęte przez każdą parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru są różne, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są rozmieszczone nieregularnie i znajdują się w różnej odległości od siebie.

Korzystnie w tkaninie kompozytowej struktura tkacka jest wybrana tak że:

(1) długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka w warstwie od sti^(^rn/ papieru są takie same, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są rozmieszone regularnie albo (2) długoścc pierwszego, drugiego i odcinka, w w^ι^^t\^i^ od ssr^c^rn/ papieru są takke same, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone i znajdują się w różnej odległości od siebie, albo (3) długoścc pierwszego, drugieeo i odcćnka, w warsTwie od ε^οηγ papiem są różne, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone i znajdują w różnej odległości od siebie, albo (4) długgość pierwszzeo i drugieeo odcinkaw wanswie od sTony pppieeu są takkesame i róónią się od długości trzeciego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, albo (5) dierwszzeo i drugieeodddinka, w wskotwiedO staonk sapiem są itaie samm i tOż:nią się od długości trzeciego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są rozmieszczone nieregularnie, albo (6) ό^ο^ pir^rO^^^^ejc) i tazecieeo oc^c^ir^^a są takie ssmm i mórną się ool 0^^05^ drr^ę^ir^e^o oclcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, albo (7) dłL^c^cj^c^i ρΐί^η^^^^σ^ο i sazecieeo oc^c^ir^^^ są takie ssmm i mórną sśę od długości drr^c^ir^e^o oc^cinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są w nieregularnie rozmieszczone, albo (8) ό^οέα druuieeo i sazecieeo odcinka są sakii same i sóónią sśę od długgdci ρΐί^η^^^^σ^ο odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, albo (9) ό^οέα druuieeo i tazecieeo odcinka są sc^^i<^ same i sóónią ssę od długgnci ρΐί^η^^^^σ^ο odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone.

Korzystnie wzór tkacki warstwy od strony papieru jest wybrany z grupy obejmującej płaski splot 1x1, splot 1x2, splot 1x3, splot 1x4, splot koszowy 2x2, splot 3x6, splot 4x8, splot 5x10 i splot 6x12.

Korzystnie wzór tkacki warstwy od strony maszyny jest wybrany spośród niesymetrycznego wzoru N x 2N, wzoru satynowego i wzoru skośnego.

Korzystnie stosunek liczby przędz wątkowych warstwy od strony papieru do liczby przędz wątkowych warstwy od strony maszyny w tkaninie kompozytowej jest wybrany z grupy obejmującej 1:1, 2:1,3:2 albo 3:1.

Korzystnie stosunek przędz osnowowych warstwy od strony papieru do przędz osnowowych warstwy od strony maszyny wynosi 1:1,2:1 albo 3:1.

Korzystnie stosunek przędz wątkowych warstwy od strony papieru do przędz wątkowych warstwy od strony maszyny wynosi 2:1.

Korzystnie stosunek przędz wątkowych warstwy od strony papieru do przędz wątkowych warstwy od strony maszyny wynosi 3:2.

Korzystnie stosunek przędz osnowowych warstwy od strony papieru do przędz osnowowych warstwy od strony maszyny wynosi 1:1.

Korzystnie średnice przędzy są wybrane tak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 m³/m²/godz. i otwarty obszar powierzchni warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%.

Korzystnie ma przed stabilizacją termiczną stopień wypełnienia osnową od 100% do 125%.

Korzystnie ma po stabilizacji termicznej stopień wypełnienia osnową od 110% do 140%.

PL 198 220 B1

Korzystnie średnice przędzy są wybrane tak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 m³/m²/godz., obszar otwarty powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%, a wypełnienie osnową przed stabilizacją termiczną od 100% do 125%.

Korzystnie średnice przędzy są wybrane tak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 mrW/godz., obszar otwarty powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%, a wypełnienie osnową po stabilizacji termicznej od 110% do 140%.

W korzystnej postaci niniejszego wynalazku tkanina po tkaniu i przed stabilizacją termiczną ma wypełnienie osnową od 100 do 125%.

W dalszych korzystnych postaciach wynalazku tkanina ma po stabilizacji termicznej warstwę od strony papieru, która ma otwarty obszar, zmierzony według standardowej procedury badawczej, co najmniej 35%, tkanina ma wypełnienie osnową od 110 do 140% i przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badawczej, od mniej niż około 8200 m3/m2/godz. do około 3500 m3/m2/godz. przy różnicy ciśnień przez tkaninę 127 Pa. Odpowiednią procedurą badawczą do oznaczania przepuszczalności powietrza przez tkaninę jest norma ASTM D 737-96. Otwarty obszar warstwy po stronie papieru oznacza się metodą opisaną w arkuszu CPPA Data Sheet G-18, korzystając z widoku z góry tej warstwy tkaniny.

Zgodnie z wynalazkiem wymaga się, aby każda przędza osnowowa warstwy od strony papieru składała się z pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących, przy czym każdy człon każdej pary tworzy naprzemiennie część nieprzerwanej ścieżki we wzorze tkackim powierzchni od strony papieru. Wewnątrz każdego powtórzenia całego wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej każda wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca warstwy od strony papieru wchodzi do warstwy od strony maszyny przeplatając się co najmniej jeden raz z wątkiem albo wątkami warstwy od strony maszyny, wiążąc ze sobą warstwę od strony papieru i warstwę od strony maszyny w spójną tkaninę kompozytową. Miejsce, w którym każda wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca warstwy od strony papieru przeplata się z przędzą wątkową warstwy od strony maszyny, jest wybrane tak, aby pokrywało się ze wzniesieniem utworzonym przez przeplecenie się przędzy osnowowej warstwy od strony maszyny z przędzą wątkową warstwy od strony maszyny.

W korzystnym ukształtowaniu wynalazku, w każdym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej, przy każdym zgrubieniu wątkowym od strony maszyny, dwie przędze osnowowe przeplatają się z wątkiem warstwy od strony maszyny, przy czym jedna jest osnową warstwy od strony maszyny, a druga jest wewnętrzną osnowową przędzą wiążącą warstwy od strony papieru.

Widać zatem, że w tkaninach według niniejszego wynalazku warstwa od strony papieru nie zawiera żadnych konwencjonalnych przędz osnowowych, które przeplatają się tylko z przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru. Wszystkie osnowowe przędze od strony papieru są zapewnione przez pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru, które, oprócz zajmowania nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, również wiążą ze sobą warstwę od strony papieru i warstwę od strony maszyny.

W nieprzerwanej ścieżce osnowy każdy odcinek występuje korzystnie jeden raz w każdym pełnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej. Alternatywnie, w nieprzerwanej ścieżce osnowy w warstwie od strony papieru każdy odcinek występuje więcej niż jeden raz, na przykład dwa razy, w każdym pełnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej.

Każdy pierwszy, drugi i trzeci odcinek w nieprzerwanej ścieżce osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru jest oddzielony korzystnie od przyległego pierwszego albo drugiego odcinka przez 1, 2 albo 3 przędze wątkowe warstwy od strony papieru. Każdy pierwszy, drugi i trzeci odcinek w nieprzerwanej ścieżce osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru jest oddzielony korzystnie od przyległego pierwszego albo drugiego odcinka przez przędzę wątkową warstwy od strony papieru. Alternatywnie każdy pierwszy, drugi i trzeci odcinek w nieprzerwanej ścieżce osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru jest oddzielony od przyległego pierwszego albo drugiego odcinka dwiema przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru.

We wzorze tkackim warstwy od strony papieru długości pierwszego i drugiego odcinka, utworzone przez każdą parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących zajmujących nieprzerwaną ścieżkę osnowy, są korzystnie identyczne. Alternatywnie, długości pierwszego i drugiego odcinka,

PL 198 220 B1 utworzone przez każdą parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących zajmujących nieprzerwaną ścieżkę osnowy, są niejednakowe.

We wzorze tkackim tkaniny kompozytowej ścieżki zajęte przez każdą parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru są korzystnie takie same, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstw od strony maszyny są w regularnie rozmieszczone i w takiej samej odległości. Alternatywnie, we wzorze tkackim tkaniny kompozytowej ścieżki zajęte przez każdą parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru są różne, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone i znajdują się w różnej odległości od siebie.

W tkaninie kompozytowej struktura tkacka jest wybrana korzystnie tak, że (1) długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka w warstwie od strony papieru są takie same, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, albo (2) długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka w warstwie od strony papieru są takie same, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są w nieregularnie rozmieszczone i znajdują się w różnej odległości od siebie, albo (3) długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka w warstwie od strony papieru są różne, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone i znajdują się w różnej odległości od siebie, albo (4) długości pierwszego i drugiego odcinkaw warstwie od strony papieru są takie same i różnią się od długości trzeciego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, (5) długości pierwszego i drugiego odcinkaw warwie od ssrony papiem są takie same i różnią się od długości trzeciego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone, (6) długości pierwszego i trzeciego odcinka są takie same i różnią się od długości drugiego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszczone, albo (7) długości pierwszego i Irzeciego odcinka są takie s^i^^ i różn ią się od długości drugiego odcinka, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążącymi z wątkami warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszczone.

Należy nadmienić, że w tych korzystnych strukturach stosować można równie dobrze punkt (6), jak i (7), gdy długości drugiego i trzeciego odcinka są takie same i różnią się od długości pierwszego odcinka.

Wzór tkacki warstwy od strony papieru wybiera się korzystnie spośród płaskiego splotu 1x1, splotu 1x2, splotu 1x3, splotu 1x4, splotu koszowego 2x2, splotu 3x6, splotu 4x8, splotu 5x10 albo splotu 6x12. Wzór tkacki warstwy od strony maszyny jest strukturą N x 2N, taką jaka jest omówiona przez Barretta w amerykańskim opisie patentowym nr US 5544678. Alternatywnie, warstwę od strony papieru można łączyć z warstwą od strony maszyny tkaną splotem satynowym, splotem skośnym albo splotem skośnym łamanym.

Stosunek liczby przędz wątkowych warstwy od strony papieru do przędz wątkowych warstwy od strony maszyny w tkaninie kompozytowej korzystnie jest wybrany spośród 1:1,2:1,3:2 i 3:1.

Korzystnie stosunek przędz osnowowych warstwy od strony papieru do przędz osnowowych warstwy od strony maszyny wynosi 1:1, 2:1 albo 3:1, co umożliwia, że każda para wewnętrznych osnowowych przędz wiążących równa się pojedynczej przędzy osnowowej warstwy od strony papieru.

Tkanina kompozytowa według niniejszego wynalazku jest tkana we wzór wymagający co najmniej od 6 przesmyków do co najmniej 36 przesmyków. Liczba przesmyków wymagana do tkania tkaniny kompozytowej jest równa liczbie przesmyków wymaganej do tkania struktury każdej warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny wewnątrz ogólnego powtórzenia wzoru tkaniny kompozytowej.

Na ogół liczba przesmyków wymaganych do tkania wzoru tkackiego warstwy od strony papieru jest całkowitą wielokrotnością liczby przesmyków wymaganej do tkania wzoru tkackiego warstwy od strony maszyny. Wartość mnożnika zależy od stosunku liczby wątków warstwy od strony papieru do wątków warstwy od strony maszyny w tkaninie kompozytowej. Liczba przesmyków wymagana do

PL 198 220 B1 tkania warstwy od strony papieru wynosi na ogół co najmniej dwukrotną liczbę wymaganą do tkania warstwy od strony maszyny. Ten stosunek może wynosić tylko 1:1, co oznacza tę samą liczbę przesmyków do tkania zarówno warstwy od strony papieru, jak i warstwy od strony maszyny, gdy wzór tkacki warstwy od strony maszyny jest tkany z zastosowaniem dwukrotnej normalnie wymaganej minimalnej liczby przesmyków. Jeżeli na przykład 4-przesmykowy wzór tkacki warstwy od strony maszyny jest tkany w 8 przesmykach, to liczba przesmyków do tkania warstwy od strony papieru będzie wynosić co najmniej 8.

W tabeli 1 zebrano niektóre możliwe połączenia wzorów tkackich warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny wraz z wymaganiami liczby przesmyków dla każdego z nich.

T a b e l a 1

Splot PSL	Przesmyki PSL, A	Splot MSL	Przesmyki MSL, B	Ogólna liczba przesmyków	Stosunek A:B
1x1	12	6x6	12	24	1:1
1x1	12	6x6	6	18	2:1
1x1	12	6x12	6	18	2:1
1x2	12	6x12	6	18	2:1
1x1	4	1x1	2	6	2:1
1x2	6	1x2	3	9	2:1
3x6	6	1x2	3	9	2:1
3x6	12	6x12	6	18	2:1
1x1	8	1x3	4	12	2:1
4x8	8	1x3	4	12	2:1
1x1	8	1x3	8	16	1:1
4x8	8	4x8	4	12	2:1
4x8	16	1x3	4	20	4:1
4x8	16	4x8	4	20	4:1
1x1	20	5x5	5	25	4:1
3x6	12	1x2	3	15	4:1

W nagłówkach tabeli 1 PSL oznacza warstwę od strony papieru, a MSL oznacza warstwę od strony maszyny.

Ponieważ wszystkie pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących stanowiących przędze osnowowe warstwy od strony papieru wykorzystuje się do przeplatania z przędzami wątkowymi warstwy od strony maszyny, to ten wzór przeplatania poprawia moduł tkaniny, czyniąc tkaninę kompozytową bardziej odporną na rozciąganie i zniekształcenie, zmniejszając jednocześnie skurcz boczny i wszelką skłonność do odwarstwiania się warstwy tkaniny.

Ważnym rozróżnieniem pomiędzy tkaninami według dotychczasowego stanu techniki i tkaninami według wynalazku jest całkowite wypełnienie osnową, które jest dane zależnością wypełnienie osnową = (średnica osnowy x oczko x 100)%. Wypełnienie osnową można oznaczać albo przed albo po stabilizacji termicznej i w przypadku niektórych tkanin jest ono nieco wyższe po stabilizacji termicznej. We wszystkich tkaninach kompozytowych według dotychczasowego stanu techniki przed stabilizacją termiczną suma połączonych wypełnień osnową w warstwie od strony papieru i w warstwie od strony maszyny jest typowo mniejsza niż 95%. Tkaniny według niniejszego wynalazku mają przed stabilizacją termiczną ogólne wypełnienie osnową, które jest korzystnie większe niż 100% i wynosi typowo od 105 do 125%. Po stabilizacji termicznej tkaniny według niniejszego wynalazku mają ogólne wypełnienie osnową, które jest korzystnie większe niż 110% i wynosi typowo od 110 do 140%, co czyni je tkaninami wyjątkowymi. Inna różnica związana z tym

PL 198 220 B1 poziomem wypełnienia osnową polega na tym, że miano gęstości oczek warstwy od strony papieru tkanin według niniejszego wynalazku jest co najmniej dwa razy większe niż miano gęstości oczek warstwy od strony maszyny. Na przykład jedna z tkanin według niniejszego wynalazku jest tkana z zastosowaniem przędz osnowowych i wątkowych o średnicy 0,13 mm dając gęstość oczek warstwy od strony papieru (osnowa x wątek) 54,4 x 31,5 przędz/cm (licząc każdy z członów pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących). Warstwę od strony maszyny tkano stosując przędze osnowowe o średnicy 0,17 mm i przędze wątkowe o średnicy 0,33 mm otrzymując gęstość oczek warstwy od strony maszyny 27,2 x 15,75 przędz/cm. Otrzymana tkanina miała ogółem 81,6 przędz osnowowych/cm (54,4 + 27,2) i całkowite wypełnienie osnową 117% po stabilizacji termicznej.

W kontekście niniejszego wynalazku ważne są niektóre określenia.

Określenie nieprzerwana ścieżka osnowy dotyczy ścieżki w warstwie od strony papieru, która jest widoczna na powierzchni tkaniny od strony papieru, z par wewnętrznych osnowowych przędz wiążących, obejmujących wszystkie przędze osnowowe warstwy od strony papieru, i która jest zajęta z kolei przez każdy człon par tworzących wewnętrzne osnowowe przędze wiążące.

Określenie odcinek dotyczy części nieprzerwanej ścieżki osnowy zajętej przez określoną, wewnętrzną osnowową przędzę wiążącą albo przez parę określonych wewnętrznych przędz wiążących, a związane z nim określenie długość odcinka dotyczy długości szczególnego odcinka i wyraża się ją jako liczbę przędz wątkowych warstwy od strony papieru, za pomocą których człon pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących przeplata się wzajemnie wewnątrz odcinka, albo obydwa człony pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących przeplatają się jednocześnie.

Określenie unoszenie się odnosi się do przędzy, która przechodzi nad grupą innych przędz bez przeplatania się z nimi. Związane z tym określenie długość unoszenia się dotyczy długości unoszenia się, wyrażonej jako liczba wskazująca liczbę przepuszczonych nad nimi przędz.

Określenie przeplatanie się dotyczy punktu, w którym przędza od strony papieru owija się dookoła przędzy od strony maszyny tworząc pojedyncze zgrubienie, a związane z nim określenie splot wzajemny odnosi się do miejsca, w którym przędza od strony papieru tworzy wiele zgrubień z innymi przędzami warstwy od strony papieru wzdłuż części jej długości.

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku na którym fig. 1 przedstawia w widoku w przekroju poprzecznym jedną z postaci tkaniny kompozytowej według niniejszego wynalazku, pokazując ścieżki jednej pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących w przybliżeniu w półtora-krotnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej, fig. 2 - schemat tkacki tkaniny, której przekrój poprzeczny jest przedstawiony na fig. 1, fig. 3 - w widoku w przekroju poprzecznym drugie ukształtowanie tkaniny kompozytowej według wynalazku, pokazując ścieżki jednej pary na wewnętrznych osnowowych przędzach wiążących w przybliżeniu w półtora krotnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej, i fig. 4 przedstawia schemat tkacki tkaniny, której przekrój poprzeczny jest przedstawiony na fig. 3.

W każdym widoku w przekroju poprzecznym na fig. 1 i 3 cięte przędze wątkowe warstwy od strony papieru są numerowane w kierunku do góry przekroju poprzecznego od 1 do 24 w jednym powtórzeniu wzoru tkackiego, natomiast cięte wątki warstwy od strony maszyny w kierunku do dołu przekroju poprzecznego są ponumerowane w tym samym powtórzeniu od 1' do 12'. Ten sam wzór tkacki ciągnie się w każdym przypadku na figurze zarówno w kierunku lewym, jak i prawym, tak że na przykład na fig. 1 następne powtórzenie tkackie zaczyna się po prawej stronie przy 1 i 1'.

Na każdej z fig. 2 i 4 z widokami schematów tkackich przekroje poprzeczne są pokazane wzdłuż wszystkich osnów, zarówno w przypadku warstwy od strony papieru, jak i warstwy od strony maszyny, oddzielnie dla jednego pełnego powtórzenia wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej według wynalazku. Cięte przędze wątkowe warstwy od strony papieru znajdują się ponownie na górze, a przędze wątkowe warstwy od strony maszyny znajdują się ponownie na dole w każdym z przekrojów poprzecznych.

Na fig. 1 przedstawiono ilustrację w przekroju poprzecznym pierwszego rozwiązania tkaniny kompozytowej według niniejszego wynalazku, wziętym wzdłuż linii jednej z par wewnętrznych osnowowych przędz wiążących. Na fig. 1 człony pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej warstwy od strony papieru są oznaczone jako 101 i 102, natomiast przędzą osnowową warstwy od strony maszyny jest 103. Przędze wątkowe warstwy od strony papieru są ponumerowane od 1 do 24, a przędze wątkowe warstwy od strony maszyny są ponumerowane od 1' do 12'. Na fig. 1 przedstawiono w przybliżeniu półtora krotne powtórzenie wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej.

PL 198 220 B1

Pełne powtórzenie wzoru tkackiego jest pokazane pomiędzy przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru od 1 do 24.

W tym ukształtowaniu warstwa od strony papieru jest tkana według 3-przesmykowego splotu skośnego 2x1. Warstwa od strony maszyny jest tkana w 6 przesmykach, według splotu 6x12 opisanego przez Barretta w amerykańskim opisie patentowym nr US 5544678. Tkanina kompozytowa jest tkana w 18 przesmykach, 12 dla warstwy od strony papieru i 6 dla warstwy od strony maszyny. Możliwe jest także tkanie tej tkaniny z zastosowaniem 24 przesmyków, 12 dla wzoru każdej warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny. Stosunek wątków warstwy od strony papieru do warstwy od strony maszyny wynosi 2:1. Mając na uwadze, że każda para wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej jest liczona jako pojedyncza przędza, stosunek przędzy osnowowej w warstwie od strony papieru do przędzy osnowowej warstwy od strony maszyny wynosi 1:1, a każda osnowa warstwy od strony papieru stanowi parę wewnętrznych osnowowych przędz wiążących. Schemat tkacki tej tkaniny jest pokazany na fig. 2.

Z fig. 1 i 2 widać, że nieprzerwana ścieżka osnowy utworzona przez człony pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej składa się z trzech różnych odcinków. Pierwszy odcinek jest utworzony przez wzajemne przeplatanie się członu 101 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z pierwszą grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, zajmując w ten sposób pierwszą część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru. Ten pierwszy odcinek zajmuje część powierzchni od strony papieru od 201 do 203 z udziałem przędz wątkowych 24 do 6. Drugi odcinek jest utworzony przez wzajemne przeplatanie się członu 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z drugą grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, zajmując w ten sposób drugą część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru. Ten drugi odcinek zajmuje część powierzchni od strony papieru od 204 do 201 z udziałem przędz wątkowych od 15 do 21. Trzeci odcinek jest utworzony przez wzajemne przeplatanie się zarówno pierwszego 101, jak i drugiego członu 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z trzecią grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, zajmując w ten sposób trzecią część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru. Ten trzeci odcinek zajmuje część powierzchni od strony papieru od 203 do 204 z udziałem przędz wątkowych od 9 do 12.

Wychodząc od lewej strony na fig. 1 w 201 pierwszy 101 człon pary przędzy osnowowej wznosi się z warstwy od strony maszyny i zamienia położenia w 201 z drugim członem 102 pary pod wątkami 22 i 23. Przędza osnowowa 101 tworzy wtedy pierwszy odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru wzoru tkackiego warstwy od strony papieru, gdy przeplata się z pierwszą grupą wątków warstwy od strony papieru, przechodząc nad wątkiem 24, pod wątkami 1 i 2, nad wątkiem 3, pod wątkami 4 i 5, a następnie nad wątkiem 6, tworząc część 3-przesmykowego, skośnego splotu 2x1, za pomocą którego jest tkana warstwa tkaniny kompozytowej od strony papieru. Osnowa 101 przechodzi następnie pod wątkami 7 i 8, gdzie zamienia położenia w 203 z wątkiem 102. Długość tego pierwszego odcinka wynosi zatem 7 przędz wątkowych, włącznie z wątkiem 24, 1,2, 3, 4, 5 i 6. Badanie tego pierwszego odcinka wskazuje także, że drugi człon pary osnowowej przędzy, osnowa 102, przeplata się w 202 z jedną wątkową przędzą 2' warstwy od strony maszyny, obok osnowowej przędzy 103 warstwy od strony maszyny, która także przeplata się z tą samą przędzą wątkową 2' warstwy od strony maszyny. Sprzyja to zagłębianiu się osnowy 102 od płaszczyzny ścierania tkaniny i zwiększa potencjał ścierania tkaniny.

Drugi odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru jest utworzony przez człon 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej i zajmuje część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, która zaczyna się w 204 i kończy w 201 w kierunku prawej strony na fig. 1. Osnowa 102 przeplata się z drugą grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, przechodząc nad wątkiem 15, pod wątkiem 16 i 17, nad wątkiem 18, pod wątkiem 19 i 20 i nad wątkiem 21, tworząc także część 3-przesmykowego, skośnego splotu 2x1 warstwy od strony papieru. Drugi odcinek kończy się tam, gdzie osnowa 102 przechodzi pod wątkiem 22 i zamienia położenia z osnową 101, gdy postępuje ona do dołu do warstwy od strony maszyny. Długość drugiego odcinka jest równa długości pierwszego odcinka i obejmuje 7 wątków: 15, 16, 17, 18, 19, 20 i 21. W tym drugim odcinku widać także, że drugi z członów pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących, przędza 101, przeplata się w 206 z przędzą wątkową 9' warstwy od strony maszyny, obok osnowowej przędzy 103 warstwy od strony maszyny, która także przeplata się z tą samą przędzą wąt12

PL 198 220 B1 kową 9' warstwy od strony maszyny. Jak opisano wyżej, taki układ sprzyja zagłębianiu się osnowy

101 od płaszczyzny ścierania tkaniny i zwiększa potencjał ścierania tkaniny.

Trzeci odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru znajduje się pomiędzy 203 i 204. Ten trzeci odcinek jest utworzony przez przeplatanie się pierwszego członu 101 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej i drugiego członu

102 pary osnowowej przędzy z trzecią grupą przędz wątkowych 9, 10, 11 i 12, tworząc razem część 3-przesmykowego, skośnego splotu 2x1 warstwy od strony papieru. Stąd zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej, zajmują razem ten trzeci odcinek ścieżki przędzy osnowowej. Ten układ różni się od układu pierwszego i drugiego odcinka, w których każdy jest zajęty tylko przez jeden z członów pary przędzy osnowowej. W każdym trzecim odcinku pierwszy człon pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych, drugi człon pary przeplata się z tą samą trzecią grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru dając ten sam ogólny wzór tkacki warstwy od strony papieru, co i odcinek pierwszy i drugi, tak że chociaż zarówno pierwszy, jak i drugi człon, biorą udział w trzecim segmencie, to wzór tkacki powierzchni od strony papieru wydaje się ciągnąć dalej bez widocznego przerwania.

W tym trzecim odcinku, poczynając od 203, wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 102 przechodzi nad wątkiem 9, a następnie pod wątkami 10, 11 i 12. Wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 przechodzi pod wątkami 9, 10 i 11 i nad wątkiem 12, kontynuując razem z osnową 102 nieprzerwaną ścieżkę osnowy. Ten trzeci odcinek kończy się w 204, gdzie osnowa 101 przechodzi do dołu z warstwy od strony papieru przeplatając się w 205 z wątkiem 9' warstwy od strony maszyny. Długość trzeciego odcinka wynosi zatem 4, obejmując przędze wątkowe 9, 10, 11 i 12. Pomiędzy tym trzecim odcinkiem i przyległym pierwszym i drugim odcinkiem znajdują się 2 przędze wątkowe, wątek 7 i 8 po lewej stronie i wątek 13 i 14 po prawej stronie. W powtórzeniu wzoru nieprzerwanej ścieżki osnowy kolejność odcinków jest następująca: pierwszy, trzeci, a następnie drugi odcinek, tak że pomiędzy każdym kolejnym trzecim odcinkiem znajduje się odcinek pierwszy i drugi.

Na tym przekroju poprzecznym widoczne są trzy cechy charakterystyczne tkanin kompozytowych według niniejszego wynalazku.

Po pierwsze, chociaż długości pierwszego i drugiego odcinka są takie same i obydwie są równe siedem, to trzeci odcinek jest krótszy i jego długość wynosi 4. Nie jest to jednak konieczne i możliwe są także inne połączenia długości odcinków. Na przykład każdy pierwszy, drugi i trzeci odcinek może mieć tę samą długość. Alternatywnie, pierwszy i drugi odcinek może mieć różną długość, nierówną długości trzeciego odcinka. Jako dalsza alternatywa długości pierwszego i drugiego odcinka mogą różnić się, natomiast długość trzeciego odcinka może być równa długości albo pierwszego albo drugiego odcinka.

Po drugie, pomiędzy każdym pierwszym, drugim i trzecim odcinkiem znajdują się dwie przędze wątkowe warstwy od strony papieru. Na fig. 1 wątki 7 i 8 znajdują się pomiędzy pierwszym i trzecim odcinkiem, wątki 13 i 14 - pomiędzy trzecim i drugim odcinkiem, wątki 22 i 23 - pomiędzy drugim i trzecim odcinkiem. W zależności od splotu tkackiego wybranego dla warstwy od strony papieru pomiędzy każdym z odcinków mogą znajdować się jedna, dwie albo trzy przędze wątkowe, przy czym pomiędzy każdym z odcinków musi znajdować się co najmniej jedna przędza wątkowa.

Po trzecie, każdy z członów 101 i 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przechodzi pod i przeplata się z oddzielnymi przędzami wątkowymi warstwy od strony maszyny, które są usytuowane w różnych punktach we wzorze tkackim warstwy od strony maszyny. W tej tkaninie wszystkie punkty przeplatania się są dobrane w taki sposób, aby pokrywały się z oddzielnymi zgrubieniami utworzonymi przez przeplatanie się przędz wątkowych warstwy od strony maszyny z przędzami osnowowymi warstwy od strony maszyny. Wewnątrz każdego powtórzenia wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej, w każdej wypukłości wątkowej od strony maszyny, dwie przędze osnowowe przeplatają się z wątkiem warstwy od strony maszyny, przy czym jedna jest osnową warstwy od strony maszyny, a druga jest wewnętrzną osnowową przędzą wiążącą warstwy od strony papieru.

Na fig. 2 jest przedstawiony diagram tkacki, którego przekrój jest pokazany na fig. 1. Na tym diagramie są pokazane ścieżki wszystkich przędz osnowowych stanowiących jedno powtórzenie wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej. Przędze wątkowe warstwy od strony papieru są ponumerowane

PL 198 220 B1 od 1 do 24 u góry figury, natomiast przędze wątkowe warstwy od strony maszyny są ponumerowane od 1' do 12' u dołu figury.

Trzy górne wiersze są wierszami przykładowymi. W pierwszym wierszu wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 102 zajmuje drugi odcinek w warstwie od strony papieru pomiędzy wątkami 15 i 21 przeplata się w 205 z przędzą wątkową 2' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny. W drugim wierszu przędza osnowowa 103 warstwy od strony maszyny przeplata się w 205 i 206 z przędzami wątkowymi 2' i 9' warstwy od strony maszyny, obok wewnętrznych osnowowych przędz wiążących odpowiednio 102 i 101. W trzecim wierszu wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 zajmuje pierwszy odcinek pomiędzy wątkami 24 i 6 i przeplata się w 206 z przędzą wątkową 9' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny. Widać także, że trzeci odcinek jest usytuowany pomiędzy 203 i 204 i obejmuje on wątki 9, 10, 11 i 12, gdzie każda wewnętrzna, osnowowa przędza wiążąca 101 i 102 przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych 9, 10, 11 i 12 warstwy od strony papieru tworząc trzeci odcinek. Zatem pierwszy człon 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych, drugi człon 101 pary przeplata się z tą samą trzecią grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, każdy zarówno pierwszy, jak i drugi człon, unosi się niezależnie nad 1 przędzą wątkową warstwy od strony papieru i zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary zajmują razem trzeci odcinek zapewniając wzór tkacki pierwszego i drugiego odcinka. Badanie schematu tkackiego na fig. 2 wykazuje także, że pomiędzy każdym odcinkiem znajdują się dwa wątki, na przykład wątki 7 i 8, 13 i 14 i 22 i 23, i ma to miejsce w całym schemacie. Każda wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 i 102 przeplata się także jeden raz z wątkiem warstwy od strony maszyny w pierwszym i drugim odcinku, a osnowa warstwy od strony maszyny przeplata się w tym punkcie z tym samym wątkiem, jak pokazano w 205 i 206. Żadna z osnowowych przędz wiążących 101 i 102 nie przeplata się z wątkiem warstwy od strony maszyny w trzecim odcinku. Ten wspólny punkt przeplatania się utrzymuje się także w całym schemacie i przesuwa się on przez wątek dwóch warstw od strony maszyny (co jest równoważne czterem wątkom warstwy od strony maszyny) na prawo w przypadku każdego zbioru trzech osnów. Na przykład punkt przeplatania się przesuwa się od wątka 2' do wątka 4' w następnym zbiorze trzech wątków.

Dla tkanin według niniejszego wynalazku charakterystyczne jest to, że splot tkacki warstwy od strony papieru musi pasować do niezależnego splotu tkackiego warstwy od strony maszyny, przy czym istnieją ku temu dwie przyczyny. Po pierwsze, miejsca, w których przędze osnowowe warstwy od strony papieru przeplatają się z przędzami wątkowymi warstwy od strony maszyny wiążąc ze sobą dwie struktury, muszą pokrywać się z miejscami przeplatania się przędz osnowowych i wątkowych warstwy od strony maszyny. Struktury tkackie każdej warstwy tkaniny muszą zatem być takie, aby mogło to mieć miejsce bez powodowania niepożądanego odkształcenia powierzchni od strony maszyny. Przeplatanie się każdego członu pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej warstwy od strony papieru z przędzą wątkową warstwy od strony maszyny w tym samym punkcie, w którym przędza osnowowa warstwy od strony maszyny przeplata się z tym samym wątkiem, sprzyja zagłębianiu przędzy osnowowej warstwy od strony papieru możliwie daleko od odsłoniętej powierzchni od strony maszyny, znanej jako powierzchnia ścierania, warstwy od strony maszyny, zwiększając odporność tkaniny na zużycie ścierne. Po drugie, sploty tkackie warstwy od strony papieru i warstwy od strony maszyny powinny pasować w taki sposób, aby miejsca, w których każda z wewnętrznych osnowowych przędz wiążących przeplata się z wątkami warstwy od strony maszyny, mogły być odsunięte możliwie daleko od końców odcinków we wzorze tkackim warstwy od strony papieru, co zmniejszy albo zminimalizuje wgłębienia albo jakiekolwiek inne niedoskonałości powierzchni spowodowane przez doprowadzanie wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej warstwy od strony papieru do dołu do warstwy od strony maszyny.

Badanie fig. 1 i 2 pokazuje, że:

- w pierwszym odcinku biegnącym pomiędzy 201 i 203 punkt 205 przeplatania się znajduje się prawie w środku odcinka pod wątkiem 3 warstwy od strony papieru,

- w drugim odcinku biegnącym pomiędzy 204 i 201 punkt 206 przeplatania się znajduje się ponownie blisko środka odcinka pod wątkiem 17 warstwy od strony papieru,

- w trzecim odcinku biegnącym pomiędzy 203 i 204 brak jest przeplatania się któregokolwiek członu 101 albo 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z wątkiem warstwy od strony maszyny,

PL 198 220 B1

- pomiędzy każdym z trzech odcinków znajdują się dwie przędze wątkowe warstwy od strony papieru, a

- każdy trzeci odcinek jest oddzielony co najmniej pierwszym albo drugim odcinkiem od następnego trzeciego odcinka.

Na fig. 3 przedstawiono alternatywne ukształtowanie tkaniny według niniejszego wynalazku. Wzór tkacki tej tkaniny przedstawiono na fig. 4. W tym rozwiązaniu warstwę od strony papieru tka się według płaskiego splotu tkackiego 1x1 w 12 przesmykach, natomiast warstwę od strony maszyny tka się według splotu Barretta 6x12 w 6 przesmykach. Tkaninę kompozytową tka się stosując 18 przesmyków. Stosunek wątków wynosi 2:1, a stosunek osnów 1:1, mając na uwadze, że każdą parę wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej liczy się jako przędzę pojedynczą.

Badanie fig. 3 i 4 wykazuje, że nieprzerwana ścieżka osnowy utworzona w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru przez człony 101 i 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej składa się z trzech odcinków. Pierwszy w pełni przedstawiony odcinek jest utworzony przez przeplatanie się członu 101 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z pierwszą grupą przędz wątkowych 23, 24, 1, 2, 3, 4 i 5 warstwy od strony papieru, zajmując pierwszą część nieprzerwanej ścieżki osnowy. Ten pierwszy odcinek zajmuje część powierzchni od strony papieru od 201 do 203. Drugi odcinek jest utworzony przez przeplatanie się członu 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z drugą grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru 15, 16, 17, 18, 19, 20 i 21, zajmując drugą część nieprzerwanej ścieżki osnowy. Ten drugi odcinek zajmuje część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru od 204 do 201 po prawej stronie na fig. 3. Trzeci odcinek jest utworzony przez przeplatanie się zarówno pierwszego, jak i drugiego członu 101 i 102 wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z trzecią grupą przędz wątkowych 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13 warstwy od strony papieru, zajmując trzecią część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru w warstwie od strony papieru. Ten trzeci odcinek zajmuje część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru od 203 do 204.

Wychodząc od lewej strony na fig. 3 pierwszy człon 101 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przechodzi w 206 pod przędzą wątkową 9' warstwy od strony maszyny i wymienia w 201 położenia z członem 102 pary przędzy osnowowej pod wątkiem 22 warstwy od strony papieru. Wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 tworzy wtedy pierwszy odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru wzoru tkackiego warstwy od strony papieru, przeplatając się z pierwszą grupą przędz wątkowych 23, 24, 1, 2, 3, 4 i 5 warstwy od strony papieru, tworząc płaski splot 1x1. Długość tego pierwszego odcinka wynosi 7. Drugi człon pary, wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 102, przeplata się w 205 z jedną przędzą wątkową 2' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny, która także przeplata się z tą samą przędzą wątkową 2' warstwy od strony maszyny. Sprzyja to, jak opisano poprzednio, wgłębieniu osnowy 102 od płaszczyzny ścierania tkaniny.

Drugi odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy jest utworzony przez człon 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej i zajmuje tę część powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru od 204 do 201 po prawej stronie fig. 3. Wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 102 tworzy drugi odcinek, który kontynuuje nieprzerwany płaski wzór tkacki 1x1 warstwy od strony papieru, przeplatając się z drugą grupą przędz wątkowych 15, 16, 17, 18, 19, 20 i 21 warstwy od strony papieru. Długość tego drugiego odcinka wynosi zatem 7. W warstwie od strony maszyny pod tym drugim odcinkiem wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 przeplata się w 206 z jedną przędzą wątkową 9' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny, która także przeplata się z tą samą przędzą 9' warstwy od strony maszyny.

Trzeci odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru znajduje się pomiędzy 203 i 204. Ten trzeci odcinek jest utworzony przez przeplatanie się pierwszego członu 101 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej razem z drugim członem 102 wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej z trzecią grupą przędz wątkowych 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13 warstwy od strony papieru tworząc część płaskiego splotu tkackiego 1x1 warstwy od strony papieru. Stąd widać, że zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej zajmują razem ten trzeci odcinek nieprzerwanej ścieżki osnowy. Taki układ różni się od układu pierwszego i drugiego odcinka, z których każdy jest utworzony tylko przez jeden z członów pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej. W tym trzecim odcinku pierwszy człon pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, drugi

PL 198 220 B1 człon pary przeplata się z tą samą trzecią grupą przędz wątkowych warstwy od strony papieru, zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary unoszą się niezależnie nad 1 kolejną przędzą wątkową warstwy od strony papieru, i zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary, zajmują razem trzeci odcinek.

W tym trzecim odcinku, poczynając od 203, człon 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przechodzi nad wątkiem 7 warstwy od strony papieru, pod wątkami 8, 9 i 10, nad 11 i pod wątkiem 12 i 13, gdzie przechodzi wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101, a następnie nad wątkiem 15, który jest początkiem następnego odcinka. W tym samym trzecim odcinku wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 przechodzi pod wątkami 7 i 8, nad wątkiem 9, pod wątkami 10, 11 i 12 i nad wątkiem 13 kontynuując razem z osnową 102 nieprzerwaną ścieżkę osnowy. Ten trzeci odcinek kończy się w 204, gdzie osnowa 101 przechodzi do dołu od warstwy od strony papieru przeplatając się w 206 z wątkiem 9' warstwy od strony maszyny, a osnowa 102 kontynuuje nieprzerwaną ścieżkę osnowy w przyległym drugim odcinku. Długość trzeciego odcinka wynosi zatem 7, obejmując wątki 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13 warstwy od strony papieru. Pomiędzy tym trzecim odcinkiem i przyległym pierwszym i drugim odcinkiem znajduje się jedna przędza wątkowa: wątek 6 po lewej stronie i wątek 14 po prawej stronie. Jeden pierwszy odcinek biegnie od 201 do 203, a jeden drugi odcinek biegnie od 204 do 201 po prawej stronie na fig. 3, pomiędzy tym trzecim odcinkiem i następnym trzecim odcinkiem (nie pokazanym).

W tym przekroju poprzecznym są widoczne trzy cechy charakterystyczne tkanin kompozytowych według niniejszego wynalazku.

Po pierwsze, każdy pierwszy, drugi i trzeci odcinek mają tę samą długość 7, przy czym nie jest to konieczne i możliwe są inne połączenia długości odcinków. Na przykład, jak przedstawiono w przykładzie przedstawionym na fig. 1 i 2, trzeci odcinek może być krótszy niż odcinek pierwszy albo drugi. Alternatywnie, zarówno pierwszy, jak i drugi odcinek mogą mieć różną długość, z których żadna nie równa się długości trzeciego odcinka. Możliwe jest także, aby długość trzeciego odcinka mogła być równa długości pierwszego albo drugiego odcinka, które mają różną długość.

Po drugie, pomiędzy każdym pierwszym, drugim i trzecim odcinkiem znajduje się przędza wątkowa warstwy od strony papieru. Na fig. 3 i 4 są to: wątek 22 pomiędzy drugim i pierwszym odcinkiem, wątek 6 pomiędzy pierwszym i trzecim odcinkiem i wątek 14 pomiędzy trzecim i drugim odcinkiem. W zależności od wybranego splotu tkackiego dla warstwy od strony papieru pomiędzy każdym z odcinków może znajdować się jedna, dwie albo trzy przędze wątkowe warstwy od strony papieru, przy czym pomiędzy nimi musi znajdować się co najmniej jedna przędza.

Po trzecie, każdy z członów 101 i 102 pary wewnętrznej osnowowej przędzy wiążącej przechodzi pod i splata się z oddzielnymi przędzami wątkowymi warstwy od strony maszyny, które znajdują się w różnych punktach we wzorze tkackim warstwy od strony maszyny. W tej tkaninie wszystkie punkty przeplatania się wybiera się tak, aby pokrywały się one z oddzielnymi zgrubieniami utworzonymi przez przeplatanie się przędz wątkowych warstwy od strony maszyny z przędzami osnowowymi warstwy od strony maszyny. W każdym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej, w każdym zgrubieniu wątkowym warstwy od strony maszyny, z przędzą wątkową warstwy od strony maszyny przeplatają się dwie przędze osnowowe, z których jedna jest przędzą osnowową warstwy od strony maszyny, a druga jest członem pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących.

Schemat tkacki tkaniny pokazanej na fig. 3 jest przedstawiony na fig. 4. Na tym schemacie są przedstawione ścieżki wszystkich wewnętrznych osnowowych przędz wiążących tworzących tkaninę kompozytową. Przędze wątkowe warstwy od strony papieru są ponumerowane w górnej części figury od 1 do 24, natomiast przędze wątkowe warstwy od strony maszyny są ponumerowane w dolnej części figury od 1' do 12'. Pierwsze trzy wiersze u góry fig. 4 pokrywają się z ilustracją widoku w przekroju na fig. 3.

W pierwszym wierszu wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 102 zajmuje drugi odcinek w warstwie od strony papieru pomiędzy wątkami 15 i 21 i przeplata się w 205 z przędzą wątkową 2' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny. W drugim wierszu przędza osnowowa 103 warstwy od strony maszyny przeplata się odpowiednio w 205 i 206 z przędzami wątkowymi 2' i 9' warstwy od strony maszyny. W trzecim wierszu wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 zajmuje pierwszy odcinek pomiędzy wątkiem 23 i 5 i przeplata się w 206 z wątkiem 9' warstwy od strony maszyny, obok przędzy osnowowej 103 warstwy od strony maszyny. Badanie pierwszego i trzeciego wiersza (odpowiadających ścieżkom wewnętrznych osnowowych przędz wiążących odpowiednio 102 i 101) wykazuje, że trzeci odcinek znajduje się

PL 198 220 B1 pomiędzy 203 i 204 i obejmuje przędze wątkowe 7, 8, 9, ,10, 11, 12 i 13, gdzie każda z wewnętrznych osnowowych przędz wiążących 101 i 102 tworzy naprzemiennie zgrubienie z przędzami wątkowymi odpowiednio 9 i 13 i 7 i 11 warstwy od strony papieru, tworząc część tego trzeciego odcinka. Stąd pierwszy człon pary przędzy osnowowej, na przykład 102, przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych, drugi człon pary, na przykład 101, przeplata się z tą samą trzecią grupą przędz wątkowych od strony papieru, każdy zarówno pierwszy, jak i drugi człon unosi się nad 1, 2 albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru i zarówno pierwszy, jak i drugi człon pary zajmują razem trzeci odcinek. Badanie diagramu tkackiego na fig. 4 wykazuje także, że pomiędzy każdym odcinkiem znajduje się jeden wątek, na przykład wątki 6, 14 i 22. To samo dotyczy całego schematu tkackiego. Każda wewnętrzna osnowowa przędza wiążąca 101 i 102 przeplata się także jeden raz z wątkiem warstwy od strony maszyny w każdym pierwszym i drugim odcinku, a osnowa warstwy od strony maszyny przeplata się w tym punkcie z tym samym wątkiem, jak pokazano w 205 i 206. Ten wspólny punkt przeplatania się utrzymuje się w całym schemacie tkackim i przesuwa się on o dwa wątki warstwy od strony maszyny (co jest równoważne czterem wątkom warstwy od strony papieru) na prawo dla każdego zestawu trzech osnów. Na przykład punkt przeplatania się przesuwa się w następnym zestawie trzech osnów od wątka 2' do wątka 4'.

Próby doświadczalne

Dwie tkaniny próbne tkano według struktur przedstawionych na figurach. Próbkę tkaniny A tkano według struktury przedstawionej na fig. 1 i 2, natomiast próbkę tkaniny B tkano według struktury przedstawionej na fig. 3 i 4. Obydwie tkaniny tkano stosując standardowe okrągłe poliestrowe przędze osnowowe i wątkowe. Próbki tkanin miały następujące właściwości:

T a b e l a 2

Właściwość tkaniny	Próbka A	Próbka B
Gęstość oczek PS (osnowa x wątek na cm)	27,2 x 31,5	27,2 x 35,4
Gęstość oczek MS (osnowa z wątek na cm)	27,2 x 15,75	27,2 x 17,7
Średnica przędzy, osnowa PS (mm)	0,13	0,13
Średnica przędzy, osnowa MS (mm)	0,17	0,17
Średnica przędzy, wątek PS (mm)	0,13	0,13
Średnica przędzy, wątek MS (mm)	0,33	0,28
Obszar otwarty (%)	45,2	34,9
Wypełnienie osnową (przed stabilizacją termiczną)	106,0	106,0
Wypełnienie osnową (po stabilizacji termicznej)	117,0	117,0
Ramki cm-	570,4	962,6
Współczynnik podparcia włókien (Beran)	137,0	166,0
Przepuszczalność powietrza (m³/m2/godz.)	7720	6000

W tabeli 2 PS oznacza stronę papieru, MS oznacza stronę maszyny, obszar otwarty mierzy się według sposobu podanego w arkuszu CPPA Data Sheet G-18 i dotyczy części powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, która nie zawiera przędz osnowowych ani wątkowych i jest zatem otwarta umożliwiając ściekanie płynu ze wstęgi papieru, wypełnienie osnową = (średnica osnowy x gęstość oczek x 100)%, ramki cm² dotyczą liczby otworków albo ramek w jednym centymetrze kwadratowym powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, wskaźnik podparcia włókien oznacza się według zależności podanej w CPPA Date Sheet G-18 i dotyczy on wielkości podparcia zapewnionej przez powierzchnię od strony papieru warstwy od strony papieru, dostępnej do podparcia włókien papierniczych w odłożonym na niej produkcie wyjściowym. Przepuszczalności powietrza mierzono według normy ASTM D 737-96, stosując wysokociśnieniowe różnicowe urządzenie do pomiaru przepuszczalności powietrza, dostępne w firmie The Frazier Precision Instrument Company, Gaithersburg,

PL 198 220 B1

Maryland, USA, i z różnicą ciśnień 127 Pa przez tkaninę. Przepuszczalność powietrza mierzy się na tkaninie po stabilizacji termicznej.

Wybór odpowiednich średnic przędzy osnowowej i wątkowej do stosowania w tkaninach według niniejszego wynalazku zależy od wielu czynników, w tym gatunku produktu papierowego, przy produkcji którego będzie stosowana tkanina i który będzie wpływać na przepuszczalność powietrza otrzymanej tkaniny. Wybór odpowiednich średnic przędzy dokonuje się zgodnie z przewidywanym końcowym zastosowaniem tkaniny.

Z powyższej tabeli 2 widać, że tkaniny według niniejszego wynalazku zapewniają stosunkowo wysoki otwarty obszar, od 35 do 45% w podanych przykładach. Taki wysoki otwarty obszar umożliwia łatwe i jednorodne ściekanie płynów z początkowej wstęgi papieru do znajdującej się niżej struktury tkaniny. Poza tym tkaniny mają stosunkowo niską przepuszczalność powietrza, od około 7720 do 6000 m³/m²/godz. w próbkach tkanin, dla których dane są przedstawione w tabeli 2. Przepuszczalność powietrza przez tkaninę można dalej zmniejszyć przez odpowiedni dobór średnicy i gęstości oczek przędzy warstwy od strony papieru i ewentualnie od strony maszyny. Zmniejszając przepuszczalność powietrza płyn ścieka znacznie wolniej zarówno przez warstwę od strony papieru, jak i przez warstwę od strony maszyny, co daje w wyniku lepsze wytwarzanie i zmniejszone odciski sita. Analiza laboratoryjna arkuszy ręcznych wytwarzanych na tych próbkach tkanin opisanych w tabeli 2 potwierdza, że odciski sita zmniejszają się w porównaniu z innymi tkaninami według dotychczasowego stanu techniki oraz że arkusze mają lepsze właściwości drukowe.

Claims

1. Tkanina kompozytowa zawierająca połączenie warstwy od strony papieru, która ma powierzchnię od strony papieru, warstwy od strony maszyny i wewnętrznych osnowowych przędz wiążących warstwy od strony papieru, które wiążą ze sobą warstwę od strony papieru i warstwę od strony maszyny, znamienna tym, że (i) każdawarstwaod stronypapieru i warstwa od strony maszyny zawierają przędze osnowowe (101,102,103) i przędze wątkowe (1-24, 1'-12') tkane ze sobą w powtarzający się wzór, oraz warstwa od strony papieru i warstwa od strony maszyny są tkane ze sobą co najmniej w 6 przesmykach, (ii) w warsswieod stronypapieruwszystkie przędzeosnowoweskłaaająsię z par wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101,102), (iii) w pc^^i^e^c^ł^ni od stronypapieruwarstwy od skony papiem sit? wzór zapewnia ścieżkę przędzy osnowowej, w której przędza osnowowa warstwy od strony papieru unosi się nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi (1-24) warstwy od strony papieru, (iv) każda z par wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101, 102) zajmuje w od strony papieru nieprzerwaną ścieżkę osnowy, (v) stosunek ppzędz wątkowych (1 -24) warsswy od papiem do ppzędz wątkowych (1 '-12') warstwy od strony maszyny jest wybrany spośród 1:1,2:1,3:2 i 3:1, a (vi) stosunekppzędd osnowowych ((01, 102) wa^wy od strony papiem So pTzędd osnowowych (103) warstwy od strony maszyny jest wybrany od 1:1 do 3:1, przy czym pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101, 102) zawierające wszystkie osnowowe przędze warstwy od strony papieru są tkane tak, że (a) w pierwszym odcinku (201,203) nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) pierwszy człon (101) pary przeplata się z pierwszą grupą wątków (24-6) warstwy od strony papieru zajmując pierwszą część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, (2) pierwszy człon (101) pary unosi się nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi (24-6) warstwy od strony papieru, a (3) drugi człon (102) pary przeplata się z jedną przędzą wątkową (2') w warstwie od strony maszyny, obok przędzy osnowowej (103) warstwy od strony maszyny, która przeplata się z tą samą przędzą wątkową (2') warstwy od strony maszyny, (b) w drugim odcinku (204-201) nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) drugi człon (102) pary przeplata się z drugą grupą wątków (13-22) warstwy od strony papieru zajmując drugą część nieprzerwanej ścieżki osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru,

PL 198 220 B1 (2) drugi człon (102) pary unosi się nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi warstwy od strony papieru, a (3) pierwszy człon (101) pary przeplata się z jedną przędzą wątkową (9') w warstwie od strony maszyny, obok przędzy osnowowej (103) warstwy od strony maszyny, która przeplata się z tą samą przędzą wątkową (9') warstwy od strony maszyny, (c) w trzecim odcinku (203-204) nieprzerwanej ścieżki osnowy:

(1) pierwszy człon (101) pary przeplata się z trzecią grupą przędz wątkowych (9-13) od strony papieru, (2) drugi człon (102) pary przeplata się z tą samą trzecią grupą przędz wątkowych (9-13) od strony papieru, (3) zarówno pierwszy człon (101), jak i drugi człon (102), każdy unosi się niezależnie nad 1 albo 2, albo 3 kolejnymi przędzami wątkowymi od strony papieru i (4) zarówno pierwszy człon (101), jak i drugi człon (102), zajmują razem trzecią część nie przerwanej ścieżki osnowy, (d) w warstwie od strony papieru nieprzerwana ścieżka osnowy obejmuje co najmniej jeden pierwszy odcinek, co najmniej jeden drugi odcinek i co najmniej jeden trzeci odcinek, a co najmniej jeden pierwszy albo drugi odcinek jest usytuowany pomiędzy każdym z trzecich odcinków, (e) pierwszy, drugi i trzeci odcinek mają taką samą albo różną długość, (f) nieprzerwana ścieżka osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zajęta z kolei przez pierwszy i drugi człon każdej pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101,102) ma pojedynczy wzór powtórzeń, (g) w nieprzerwanej ścieżce osnowy w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zajętej z kolei przez pierwszy i drugi człon (101,102) każdej pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących, każdy kolejny odcinek jest oddzielony w powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru przez co najmniej jedną przędzę wątkową (22, 23) od strony papieru, a (h) w tkaninie kompozytowej wzór tkacki pierwszego członu (101) pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących jest taki sam albo różni się od wzoru tkackiego drugiego członu (102) pary.

2. Tkanina weeług zastrz. 1, znamienna tym, śż nieerzzrwana ścieeka osnowywarstwy oo strony papieru zawiera trzy odcinki (201-203, 203-204, 204-201), przy czym każdy odcinek pojawia się tylko raz w każdym pełnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej.

3. T^e^r^h^^ waeług oastrz. ) znamienna tym, śż nieerzzer/ana 0cieeka osnawawarstwa oo strony papieru zawiera sześć odcinków, przy czym każdy odcinek pojawia się dwa razy w każdym pełnym powtórzeniu wzoru tkackiego tkaniny kompozytowej.

4. Tkaninawaeługzzstrz.1 namienaatym, żż w nieerzzer/anarścieeżcosnawawarstwaoO strony papieru każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 albo 2, albo 3 przędzami wątkowymi (22-23) warstwy od strony papieru.

5. Tkaninawaeług zzstrz.4,z namienaatym. żż w nieerzzer/anarścieeżc osnawawarstwao0 strony papieru każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 albo 2 przędzami wątkowymi (22-23) warstwy od strony papieru.

6. Tkaninawaeług zastrz.5.z namienaatym. żż w nieerzzrvanajś śieeżc osnawawarstwao0 strony papieru każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 1 przędzą wątkową (22) warstwy od strony papieru.

7. Tkaninawaeług zastrz.5.z namienaatym. żż w nieerzzer/anarścieeżc osnawawarstwao0 strony papieru każdy odcinek jest oddzielony od następnego odcinka 2 przędzami wątkowymi (22, 23) warstwy od strony papieru.

8. Tkaninawaeług zzstrz.11 z namienaatym. żż ww wazszzr kankan warstwao0 s Τοπο ppsio ru długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka (201-203, 204-201, 203-204), każdej pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101,102) zajmujących nieprzerwaną ścieżkę osnowy są identyczne.

9. Tkasinawaeług zzastrzl 1 z namienaatym. żż ww wazszzr kascm warstwao0 s Τοπο ppsio ru długości pierwszego, drugiego i trzeciego odcinka (201-203, 204-201, 203-204), każdej pary wewnętrznych osnowowych przędz wiążących (101,102) zajmujących nieprzerwaną ścieżkę osnowy są niejednakowe.

PL 198 220 B1

10. Tkanina według zastrz. 9, znamienna tym, że długości pierwszego i drugiego odcinka są takie same, a długość trzeciego odcinka jest różna.

11. Tkanńna według zaafrz. 9, znamienna tym, że długości pi^r^^^^e^co i frzeciego odetka są takie same, a długość drugiego odcinka jest różna.

12. Tkanina weełuu zasttz. 9, znrmiennr tym, że długooci drugieeo i ttzecieeo oocinka są takie same, a długość pierwszego odenka jest różna.

13. Tkanina według zasfrz. 1, znamienna tym, że we wzooze tkackim tkaniny kompozytowej śiieżki zajęte przez każdą parę wewnętrzny^ osnowowy^ przędz wiążących (101, 102) warstwy od strony papieru są takie same, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są rozmieszizone regularnie i znajdują się w tej samej odległość od siebie.

14. Tkanina według zas^z. 1, znamienna tym, że we wzooze tkac^m tkaniny kompozytowej śdeżki zajęte przez każdą parę wewnętrzny^ osnowowy^ przędz wiążących (101, 102) warstwy od strony papieru są różne, a punkty przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są rozmieszizone nieregularnie i znajdują się w różnej odległość od siebie.

15. Tkanina według 1, znamienna tym, że w tkaninie kompozytowee tkacka jest wybrana tak że:

(1) długość pierwszego, drugiego i trzedego odenka (201-203, 204-201,203-204) w warstwie od strony papieru są takie same, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są rozmieszizone regularnie albo (2) długość pierwszego, drugiego i trzedego odenka (201-203, 204-201, 203-204), w warstwie od strony papieru są takie same, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101,102) z wątkami (1' -12') warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszizone i znajdują się w różnej odległość od siebie, albo (3) długość pierwszego, drugiego i trzedego odenka (201-203, 204-201,203-204), w warstwie od strony papieru są różne, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1 '-12') warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszizone i znajdują w różnej odległość od siebie, albo (4) długość pierwszego i drugiego odenka w warstwie (201-203, 204-201), od strony papieru są takie same i różnią się od długość trzedego odenka (203-204), a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszizone, albo (5) długość pierwszego i drugiego odenka (201-203, 204-201), w warstwie od strony papieru są takie same i różnią się od długość trzedego odenka (203, 204), a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101,102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są rozmieszizone nieregularnie, albo (6) długość pierwszego i trzedego odenka (201-203, 203-204) są takie same i różnią się od długość drugiego odenka (204-201), a punkty (205-206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszizone, albo (7) długość pierwszego i trzedego odenka są takie same i różnią się od długość drugiego odenka, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są w nieregularnie rozmieszizone, albo (8) długość drugiego i trzedego odenka są takie same i różnią się od długość pierwszego odenka, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101, 102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są regularnie rozmieszizone, albo (9) długość drugiego i trzedego odenka są takie same i różnią się od długość pierwszego odenka, a punkty (205, 206) przeplatania się pomiędzy wewnętrznymi osnowowymi przędzami wiążąiymi (101,102) z wątkami (1'-12') warstwy od strony maszyny są nieregularnie rozmieszizone.

PL 198 220 B1

16. Tkanina według zastrz. 1, znamienna tym, że wzór tkacki warsswy od strony papieru jest wybrany z grupy obejmującej płaski splot 1x1, splot 1x2, splot 1x3, splot 1x4, splot koszowy 2x2, splot 3x6, splot 4x8, splot 5x10 i splot 6x12.

17. Tkanina według zas^z. 1, znamienna t^r^, że wzór jkacki warsswy od ssrony maszyny jess wybrany spośród niesymetrycznego wzoru N x 2N, wzoru satynowego i wzoru skośnego.

18. Tkanina według zastrz. 1, znamienna tym, że stosunek Ilczby przędz wątkowych (1-24) warstwy od strony papieru do liczby przędz wątkowych (1'-24') warstwy od strony maszyny w tkaninie kompozytowej jest wybrany z grupy obejmującej 1:1,2:1,3:2 albo 3:1.

19. Tkanina weeług zassz:. t, znamienna tym, że ssossunk przzęd osnowowych j(01--00) wa^wy od strony papieru do przędz osnowowych (103) warstwy od strony maszyny wynosi 1:1,2:1 albo 3:1.

20. Tkanina według zastoz. 1, znamienna t^r^, że s1:osunek (1 -24) warsswy od strony papieru do przędz wątkowych (1'-12') warstwy od strony maszyny wynosi 2:1.

21. Tkanina według zastoz. 1, znamienna t^r^, że s1:osunek (1 -24) warsswy od strony papieru do przędz wątkowych (1'-12') warstwy od strony maszyny wynosi 3:2.

22. Tkańina wedługzastrz. t, znnmiennatym, że stosunek przędz oonowowychj(01,102) warstwy od strony papieru do przędz osnowowych (103) warstwy od strony maszyny wynosi 1:1.

23. Tkanina według zas^z. 1, znamiennatym, że średnice pr^^c^^yy są wybrane żak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 m^m^godz. i otwarty obszar powierzchni warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%.

24. Tkanina według 1, znamienna tym, że ma pr^^^d st^t^ili^^(h^ stopień wypełnienia osnową od 100% do 125%.

25. Tkanina według zas^z. 1, znamienna t^r^, że ma po stabilizacjj termicznej stopień wypełnienia osnową od 110% do 140%.

26. Tkanina według zas^z. 1, znamiennatym, że średnice pi-^^c^^z- są wybrane tak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 m³/m²/godz., obszar otwarty powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%, a wypełnienie osnową przed stabilizacją termiczną od 100% do 125%.

27. Tkanina według zas^z. 1, znamiennatym, że średnice przędzy są wybrane tak, że zapewniają po stabilizacji termicznej przepuszczalność powietrza, zmierzoną według standardowej procedury badania, od 3500 do 8200 m3/m²/godz., obszar otwarty powierzchni od strony papieru warstwy od strony papieru, zmierzony według standardowej procedury badania, co najmniej 35%, a wypełnienie osnową po stabilizacji termicznej od 110% do 140%.