PL197279B1 - Urządzenie rozdzielcze - Google Patents

Abstract

1. Urz adzenie rozdzielcze do przylaczania co najmniej jednego kabla rozgale znego wraz z co najmniej jednym przewodem do co najmniej jednego kabla g lównego zawieraj acego co najmniej jeden przewód, zawieraj ace obudow e styków zawieraj ac a pierwszy zespó l styków zapewniaj acych kontakt elektryczny z co najmniej jednym przewodem kabla g lównego oraz drugi zespó l styków, zapewniaj acych kontakt elektryczny z przewodami kabla rozgale zne- go, przy czym drugi zespó l styków mo ze by c po la- czony z pierwszym zespo lem styków, znamienne tym, ze zawiera obudow e podstawow a (1) wyposa- zon a w elementy (18) ustalaj ace po lo zenie w obu- dowie co najmniej jednego usytuowanego swobod- nie przewodu (15) kabla g lównego (2), przy czym przewód (15) kabla g lównego uzyskuje po laczenie elektryczne za po srednictwem pierwszego zespo lu styków (7) w momencie zamkni ecia obudowy pod- stawowej (1) z umieszczon a wewn atrz niej obudow a styków (3). PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 197279

Dd (21) Numer zgłoszenia: 347715 (²²) Data ^zgł^oszeni^a: 18.11.1999 (51) lnt.^c|.

H01R 9/03 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

18.11.1999, PCT/CH99/00548 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

25.05.2000, WO00/30218 PCT Gazette nr 21/00 (54)

Urządzenie rozdzielcze

(30) Pierwszeństwo: 18.11.1998,CH,2309/98	(73) Uprawniony z patentu: Reichle & De-Massari AG,,Wetzikon,CH
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 22.04.2002 BUP 09/02	(72) Twórca(y) wynalazku: Kurt Honegger,Wald,CH
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
31.03.2008 WUP 03/08	Łazewska Sławomira, Łazewska i Łazewski sp.j.

(57) 1t Urządzenie rozdzielcze do przyłączania co najmniej jednego kabla rozgałęźnego wraz z co najmniej jednym przewodem do co najmniej jednego kabla głównego zawierającego co najmniej jeden przewód, zawierające obudowę styków zawierającą pierwszy zespół styków zapewniających kontakt elektryczny z co najmniej jednym przewodem kabla głównego oraz drugi zespół styków, zapewniających kontakt elektryczny z przewodami kabla rozgałęźnego, przy czym drugi zespół styków może być połączony z pierwszym zespołem styków, znamienne tym, że zawiera obudowę podstawową (1) wyposażoną w elementy (18) ustalające położenie w obudowie co najmniej jednego usytuowanego swobodnie przewodu (15) kabla głównego (2), przy czym przewód (15) kabla głównego uzyskuje połączenie elektryczne za pośrednictwem pierwszego zespołu styków (7) w momencie zamknięcia obudowy podstawowej (1) z umieszczoną wewnątrz niej obudową styków (3)t

PL 197 279 B1

Opis wynalazku

Przedstawiony wynalazek dotyczy urządzenia rozdzielczego do kabli elektrycznych, zwłaszcza do łączenia kabla rozgałęźnego jedno- lub wieloprzewodowego z jedno- lub wieloprzewodowym kablem głównym.

Znana jest duża liczba urządzeń rozdzielczych stosowanych do jedno- lub wieloprzewodowych kabli elektrycznych. Z dokumentów EP 0 665 608 oraz GB 1 385 357 B znane są np. urządzenia rozdzielcze, w przypadku których styk elektryczny zarówno w odniesieniu do kabla głównego jak i do kabla stanowiącego rozgałęzienie realizowany jest przy użyciu kołków gwintowanych oraz przy użyciu zacisków gwintowych. Niekorzystne jest w tym przypadku to, że tego rodzaju urządzenia rozdzielcze mogą znajdować zastosowanie tylko do drogich kabli o przekroju płaskim i tym samym nie można ich stosować do znacznie częściej występujących instalacji domowych wykonywanych przy użyciu kabli o przekroju okrągłym. Przy tym wadę stanowią stosunkowo wysokie koszty, wynikające z czasochłonnego montażu takiego urządzenia rozdzielczego.

Z dokumentu patentowego US 5 520 549 znana jest np. możliwość równoległego łączenia kabli dwuprzewodowych. Niekorzystne jest w tym przypadku ograniczenie możliwości zastosowania do kabli dwuprzewodowych oraz brak możliwości wykorzystania do instalacji wykonywanych z kabli elastycznych, a w szczególności również z tego względu, że wspólna izolacja dwóch, również oddzielnie izolowanych przewodów kabla stanowiącego odgałęzienie, nie jest utrzymywana w stałym położeniu i brak jest możliwości przyłączenia urządzenia rozdzielczego.

Z dokumentu patentowego US 4 917 629 znana jest np. sposób łączenia, w którym izolowane przewody kabli wprasowywane są w zaciski tnące, znajdujące się w izolowanej obudowie z gniazdami wtykowymi. Niekorzystna jest w tym przypadku ograniczona możliwość stosowania ww. rozwiązania do złączy wtykowych oraz zatrzaskowych złączy końcówek kabli, a w szczególności nieprzydatność zastosowania do złączy rozgałęźnych oraz fakt, iż kable przy takim rozwiązaniu muszą być przecinane.

Przedstawiony wynalazek ma za zadanie uwzględnienie możliwości zastosowania urządzenia rozdzielczego do łączenia kabli jak również przedstawienie sposobu montażu i narzędzia, do realizacji tego sposobu. Wynalazek powinien umożliwiać prosty i szybki montaż kabli z zastosowaniem urządzenia rozdzielczego. Powinien on stwarzać możliwość łączenia kabli bez potrzeby ich cięcia. Ponadto, wynalazek powinien umożliwiać rozbudowywanie już istniejącej instalacji elektrycznej. Powinien on kwalifikować się do wszystkich rodzajów kabli elektrycznych. Powinien umożliwiać przeprowadzanie prac wykonywanych przy montażu kabli z urządzenia rozdzielczego z uwzględnieniem zabezpieczenia przed porażeniem i zwarciem. Powinien umożliwiać stosowanie wtykowych urządzeń rozgałęźnych. Przedmiot wynalazku powinien być kompatybilny z współczesnymi standartowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi stosowanymi w przemyśle elektrotechnicznym.

Przedmiotem wynalazku urządzenie rozdzielcze do przyłączania co najmniej jednego kabla rozgałęźnego wraz z co najmniej jednym przewodem do co najmniej jednego kabla głównego zawierającego co najmniej jeden przewód, zawierające obudowę styków zawierającą pierwszy zespół styków zapewniających kontakt elektryczny z co najmniej jednym przewodem kabla głównego oraz drugi zespół styków, zapewniających kontakt elektryczny z przewodami kabla rozgałęźnego, przy czym drugi zespół styków może być połączony z pierwszym zespołem styków.

Istotą wynalazku jest to, że urządzenie zawiera obudowę podstawową wyposażoną w elementy ustalające położenie w obudowie co najmniej jednego usytuowanego swobodnie przewodu kabla głównego, przy czym przewód kabla głównego uzyskuje połączenie elektryczne za pośrednictwem pierwszego zespołu styków w momencie zamknięcia obudowy podstawowej z umieszczoną wewnątrz niej obudową styków.

Korzystnie, pierwszy zespół styków połączony jest wtykowo z drugim zespołem styków znajdującym się w obudowie wtyczki za pośrednictwem co najmniej jednego kontaktu wtykowego znajdującego się w gnieździe znajdującym się w obudowie styków.

Korzystnie, co najmniej jeden przewód kabla rozgałęźnego oraz drugi zespół styków zyskują połączenie elektryczne po połączeniu w jedną całość zespołów wtyczki, obejmujących obudowę oraz pokrywę.

Korzystnie, zespół wtyczki posiada ponadto wkładki o różnych kolorach, względnie oznakowane różnymi kolorami, przy czym kolory względnie oznakowania kolorami przyporządkowane są co najmniej jednemu przewodowi kabla głównego.

Korzystnie, wkładki widoczne są przez otwory w postaci okienek wykonanych we wtyczce.

PL 197 279 B1

Korzystnie, pierwszy zespół styków ma postać zacisków nacinających izolację i/lub drugi zespół wtyków ukształtowany jest w postaci wtyków płytkowych.

Korzystnie, zaciski nacinające izolację składają się z dwóch powierzchni stykowych z ostrzami skierowanymi naprzeciw siebie, a na przedłużeniu wyposażone są w kontakty wtykowe.

Korzystnie, kontakty wtykowe od jednej strony mają płaską powierzchnie styku, a od strony przeciwległej mają one kształt falisty i zawierają grzbiet dociskowy, względnie punkt dociskający.

Drugi elementu stykowy może przykładowo mieć postać wtyku płaskiego, zapewniającego połączenie elektryczne z co najmniej jednym przewodem elektrycznym stanowiącym rozgałęzienie. Zaciski nacinające izolację oraz wtyki płaskie zapewniają styk elektryczny elementów złącznych łączonych kabli.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania przedstawiony jest na rysunku na którym fig. 1 stanowi widok zewnętrzny elementów składających się na przykładowe rozwiązanie konstrukcyjne urządzenia rozgałęźnego kabla pięcioprzewodowego oraz trójprzewodowego kabla stanowiącego rozgałęzienie; fig. 2 przedstawia widok wnętrza obudowy urządzenia rozdzielczego według fig. 1 wraz z przyłączonymi do niego przewodami kabla głównego; fig. 3: przedstawia widok zespołu zmontowanego urządzenia rozdzielczego według fig. 1; dla lepszego uwidocznienia częściowo usunięto obudowę podstawy oraz obudowę elementów wtykowych; fig. 4: przedstawia szczegół obrazujący sposób wykonania styku elektrycznego przewodu kabla głównego z przewodem kabla rozgałęźnego, z wykorzystaniem pierwszego i drugiego sposobu łączenia zastosowanego w konstrukcji urządzenia rozdzielczego według fig. 1; fig. 5: przedstawia kolejny szczegół konstrukcyjny styku elektrycznego według pierwszego sposobu w powiązaniu z drugim sposobem rozwiązania konstrukcyjnego urządzenia rozdzielczego według fig. 1; fig. 6: przedstawia widok części przykładowego rozwiązania konstrukcyjnego narzędzia do montowania kabli z zastosowaniem urządzenia rozdzielczego; a fig. 7: przedstawia widok zespołu innego przykładowego rozwiązania konstrukcyjnego urządzenia rozdzielczego dla pięcioprzewodowego kabla głównego oraz trójprzewodowego kabla rozgałęźnego pokazanego wewnątrz obudowy urządzenia rozdzielczego z przyłączonymi przewodami obu kabli głównych.

Figura 1 przedstawia poszczególne części składowe pierwszego przykładowego rozwiązania konstrukcyjnego urządzenia rozdzielczego stosowanego do łączenia kabli, w postaci rysunku perspektywicznego. Urządzenie rozdzielcze służy do przyłączenia co najmniej jedno- lub dwu przewodowego kabla rozgałęźnego 12 do co najmniej jedno- lub wieloprzewodowego ciągłego kabla głównego 2. Urządzenie rozdzielcze dostosowane jest konstrukcyjnie odpowiednio do rodzaju zastosowanego kabla. Kable elektryczne mogą być wykonane dowolnie, jako jedno- lub wieloprzewodowe, o przekroju płaskim bądź też okrągłym. W przedstawionych rozwiązaniach konstrukcyjnych jest to co najmniej jeden pięcioprzewodowy kabel główny 2 stosowany w elektrycznej instalacji giętkiej oraz co najmniej jeden kabel rozgałęźny 12, zawierający trzy przewody stanowiące rozgałęzienia 14. Przedstawione rozwiązania konstrukcyjne nie stanowią jednak wymogu koniecznego. Specjalistom, znającym istotę przedstawionego wynalazku, stwarzają one wielorakie możliwości tworzenia odmian urządzeń rozdzielczych dostosowanych do konkretnych połączeń kabli. Tym samym możliwe staje się wykonywanie połączeń więcej niż jednego kabla rozgałęźnego z więcej niż jednym kablem głównym.

W skład urządzenia rozdzielczego wchodzi obudowa podstawowa 1 oraz obudowa styków 3. Obudowa podstawowa 1 jest przykładowo wykonana jako kształtka o konstrukcji skorupowej, metodą wtryskiwania z tworzywa sztucznego. Na wejściu i na wyjściu z obudowy podstawowej 1 utrzymywane są centrycznie płaszcze izolacyjne 16 kabla głównego 2. Wewnątrz obudowy podstawowej 1 znajduje się element ustalający 18 w postaci przykładowo co najmniej jednej przekładki rozdzielającej. W przedstawionym przykładzie przewidziano zastosowanie pięciu przekładek w dużej mierze równoległych względem siebie i oddzielonych od siebie, jak również nakładek mających za zadanie prowadzenie i utrzymywanie w zadanym położeniu pięciu oddzielnych przewodów kabla głównego 15. Obudowa styków 3 ma przykładowo postać kształtki wtryskowej o budowie skorupowej. Zawiera ona pierwszy element stykowy 7 mający postać przykładowo jednego względnie też wielu zacisków tnących izolację. W przedstawionym przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym zaciski tnące izolację mają kształt pojedynczych elementów zawierających kontakty wtykowe 8. Zaciski tnące izolację składają się przykładowo z dwóch połówek tworzących styk, w postaci skierowanych do siebie ostrzy. Zaciski tnące izolację usytuowane są w zakresie kątów od 0° do 360° względem kierunku wzdłużnego przewodów kabla głównego 15, a korzystnie w zakresie kątów od 45° do 135°. Odpowiednio współpracujące ze sobą ostrza tworzą ustawione skośnie płaszczyzny przekroju poprzecznego przewodów kabla głównego 15. Położenie zacisków tnących izolację oraz kontaktów wtykowych 8 ustalone jest przykładowo przez obudowę stanowiącą osłonę 9. Kontakty wtykowe 8 znajdują się wewnątrz gniazda

PL 197 279 B1 obudowy urządzenia rozdzielczego 3 i połączone są elektrycznie za pomocą wtyczki. Gniazdo 28 usytuowane jest w przybliżeniu równolegle do kierunku wzdłużnego kabla głównego 2.

Również pokrywa stanowiąca osłonę 9 wykonana jest przykładowo w postaci kształtki wtryskowej z tworzywa sztucznego. Jest ona dociskana za pomocą śruby 6 i nakrętki 13 do obudowy styków

3. Tym sposobem obudowa podstawowa 1, obudowa ssyków or^s^^ pokrywa stanowiąca osłonę 9 tworzą zwarty zespół konstrukcyjny. Przewody 15 kabla głównego oraz pierwszy element stykowy 7 rozmieszczone są przykładowo w obudowie podstawowej oraz w obudowie styków w ten sposób, że izolowane poszczególne przewody kabla głównego 2 po połączeniu obudowy podstawowej z obudową styków włączone zostają za pośrednictwem elementu stykowego 7 w obwód elektryczny. Obudowa podstawowa 1 i obudowa styków 3 blokowane są, korzystnie, za pomocą łącznika 26 z dociskiem kształtowym 27. Przedstawione rozwiązanie nie jest jednak wymogiem obowiązującym. Specjalista zaznajomiony z istotą przedstawionego wynalazku, ma szerokie możliwości stosowania odmian w zakresie kształtowania obudowy podstawowej oraz obudowy styków, jak również zapewnienia styku elektrycznego kabli głównych jedno- i wieloprzewodowych za pomocą pierwszego elementu stykowego. Oczywiście zamiast urządzenia zatrzaskowego 26, 27 względnie połączenia gwintowego 6, 13 obudowy podstawowej i obudowy styków do ich łączenia mogą być stosowane odpowiednie zaczepy. Przy tym zaczepy te mogą być ukształtowane w postaci mostków, mocowanych za pomocą dwóch śrub w rowku kabla.

Obudowa wtyczki 4 wraz z jej pokrywą 5 centrują i ustalają płaszcz izolacyjny kabla rozgałęźnego 12. Obudowa wtyczki 4 oraz pokrywa wtyczki 5 tworzą razem wtyczkę. Obudowa wtyczki 4 jest przykładowo kształtką wtryskową wykonaną z tworzywa sztucznego. Obudowa wtyczki 4 zawiera wkładki 10 obejmujące drugi element stykowy 11, mający przykładowo kształt płytek kontaktowych. Płytki te przebijają wykonanymi w tym celu zębami izolację przewodów 14 kabla rozgałęźnego 12 i tym samym zapewniają kontakt elektryczny. Kształt zębów 22 płytek kontaktowych może być dobrany dowolnie. Przykładowo zęby 22 ukształtowane są w postaci trójkątów równobocznych, bądź też są one trójkątami o kątach skierowanych w stronę płytek mniejszych od 90° (w kształcie zębów rekina). Specjalista ma również możliwość doboru innego kształtu zębów 22, np. o kształcie pośrednim między oboma wyżej przedstawionymi. Warunek przy ich kształtowaniu stanowi uniknięcie możliwości poślizgu zacisku pod wpływem sił rozciągających. Pokrywa wtyczki 5 może być wraz z obudową 4 połączona za pomocą złącza gwintowego z wtyczką oraz/lub unieruchomiona za pomocą co najmniej jednego zespołu zatrzaskowego 23, 24, korzystnie za pomocą dwóch łączników 23 z zapobiegającymi wysunięciu dociskami kształtowymi 24. W wtyczce umieszczone są obok siebie wkładki 10, różnokolorowe bądź też odpowiednio oznakowane, przy czym kolory względnie też naniesione symbole przyporządkowane są kolorom co najmniej jednego przewodu kabla głównego 15. Wkładki 10 widoczne są przez otwory 29 w kształcie okienek, wykonane w wtyczce. Tak skonstruowaną wtyczkę nasadzić można na gniazdo 28 obudowy styków 3. Specjalista, zaznajomiony z przedstawionym wynalazkiem, ma również w szerokim zakresie wariantów konstrukcyjnych dowolną możliwość kształtowania obudowy styków oraz ich pokrywy. Różnorodne warianty przedmiotu wynalazku, jak przedstawiono to na przykładzie 5-przewodowego kabla elektrycznej instalacji elastycznej, realizować można przy wykorzystaniu również innych istniejących znanych sposobów, jednak nie tak prostych jak przedstawiony powyżej.

Figura 2 przedstawia przekrój przez obudowę styków 3 widzianą od strony obudowy 1 wg fig. 1. Kabel główny 2 centrowany jest i mocowany w obudowie styków 3, połączonej z obudową 1 wg fig. 1 za pomocą śrub. Izolowane poszczególne przewody kabla głównego 2 połączone są elektrycznie za pośrednictwem elementów stykowych 7 mających formę przykładowo zacisków tnących izolację. Ścianki izolujące 19 obudowy zacisków 3 utrzymują kable w stałym położeniu i stanowią prowadzenie zacisków tnących izolację, korzystnie pod kątem 45 względnie 135°. Mostek środkowy 20 stanowi obejmę i izolację śruby 6 i nakrętki walcowej 20.

Figura 3 przedstawia widok całkowicie zmontowanego urządzenia rozdzielczego w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym według fig. 1 z pięcioprzewodowym kablem głównym 2 i trójprzewodowym kablem rozgałęźnym 12. Obudowę podstawową 1 pominięto ze względu na przejrzystość rysunku. Izolacja przewodów w przypadku przewodów 15 kabla głównego jest przykładowo przecięta przez zaciski tnące izolację pierwszego zespołu styków 7 i tym samym przewody kabla głównego 15 przyłączone są do sieci elektrycznej. Izolacja trzech przewodów kabla rozgałęźnego 14 przecięta jest przykładowo przez płytkowe elementy drugiego zespołu styków 11 i tym samym przewody te przyłączone są do zasilania elektrycznego. Pierwszy i drugi zespół styków 7, 11 przykładowo połączone są elektrycznie ze sobą za pomocą kontaktu wtykowego 8.

PL 197 279 B1

Figura 4 przedstawia szczegółowe rozwiązania konstrukcyjne urządzenia rozdzielczego według fig. 1 odnośnie styku elektrycznego przewodów elektrycznych kabla głównego 15 z przewodami kabla rozgałęźnego 14. Uzyskano go przez zastosowanie pierwszego elementu stykowego 7, w postaci przykładowo zacisków tnących izolację, który w tym rozwiązaniu konstrukcyjnym łączy elektrycznie za pomocą zębów 22 kontaktów wtykowych 8 drugiego elementu stykowego 11, mających przykładowo kształt płytek kontaktowych wciśniętych w izolowane przewody 14 kabla rozgałęźnego 12 oraz przewody 15 kabla głównego z przewodami 14 kabla rozgałęźnego 12.

Figura 5 przedstawia przykład rozwiązania konstrukcyjnego kontaktu wtykowego 8 przeznaczonego do uzyskania połączenia elektrycznego pierwszego elementu stykowego z drugim elementem stykowym. Dla zapewnienia możliwie małej oporności przepływu prądu przez gniazdo, dążono do uzyskania możliwie dużej powierzchni styku między kontaktem wtykowym 8 a płytką kontaktową. Osiąga się to przykładowo przez wykorzystanie sprężystego oddziaływania kontaktu wtykowego 8. W tym celu jednej z powierzchni bocznych kontaktu wtykowego 8 nadano kształt płaskiej powierzchni styku, a dla powierzchni przeciwległej do niej dobrano kształt falisty i uformowano ją w postaci grzbietu dociskowego 25 względnie w postaci docisku punktowego. Grzbiet dociskowy 25 względnie docisk punktowy usytuowane są korzystnie na środku przeciwległej powierzchni kontaktu wtykowego 8. Wsuwana w nie płytka kontaktowa styka się jednostronnie całą powierzchnią z kontaktem wtykowym 8. Płytka wtykowa wyposażona jest w co najmniej jeden ząb 22, a korzystnie w trzy zęby 22. Wspomniane zęby 22 mogą mieć przykładowo kształt trójkąta równoramiennego względnie też kąt przylegający do płytki kontaktowej może być mniejszy niż 90° (o kształcie zęba rekina). Płytka wtykowa wyposażona jest w dźwignię 21. Wspomniana dźwignia służy do zablokowania płytki wtykowej w wkładce 10 po wciśnięciu zębów w powierzchnię przewodu rozgałęźnego 14.

Poniżej przedstawiono sposób montażu z zastosowaniem urządzenia rozdzielczego o przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym przedstawionym na fig. 1 do 5. Kabel główny 2 może być przykładowo zainstalowany w budynku. Przykładowo może to być trójfazowy energetyczny kabel elastyczny z pięcioma przewodami 15, przy czym trzy przewody służą do zasilania fazowego, jeden stanowi przewód zerowania oraz jeden przewidziany jest do zabezpieczenia przed zwarciem elektrycznym przy zastosowaniu uziemienia. W istniejącym układzie w związku ze zmianami w instalacji zainstalować należy rozgałęzienie jednofazowe. W tym celu postępować należy w poniżej przedstawiony sposób.

Kabel główny 2 odsłonić należy w miejscu wykonania przewidzianego rozgałęzienia. Powłokę izolacyjną 16 z kabla 2 należy częściowo usunąć i następnie założyć urządzenie rozdzielcze. Odsłonięte, zaizolowanie pięciu przewodów 15 kabla głównego umieszcza się w obudowie podstawowej 1 urządzenia rozdzielczego. Każdy z przewodów 15 kabla głównego wprowadza się pomiędzy elementy ustalające położenie 18 mające kształt mostków prowadzących, w ten sposób, że trzy przewody fazowe znajdują się z jednej strony mostka środkowego 20, a przewód zerowy oraz uziemienie zabezpieczające przed zwarciem w instalacji usytuowane jest z drugiej strony mostka środkowego 20. Następnie obudowę styków 3 wraz z elementem stykowym 7 zawierającym uprzednio zamontowane wstępnie przykładowo zaciski tnące izolację oraz z pokrywą stanowiącą osłonę 9 nakłada się na obudowę podstawową 1, a następnie mocuje przy użyciu śrub 6 i nakrętek 13. Wskutek tego zaciski tnące izolację przebiją izolację przewodów 15 kabla głównego i w konsekwencji zaciśnięcia tych przewodów wytworzone zostanie połączenie między przewodami kabla głównego 15 i zaciskami tnącymi izolację, przewodzące prąd elektryczny. Tym samym montaż kabli z zastosowaniem urządzenia rozdzielczego od strony rozdziału kabla zostaje zakończony.

Kabel rozgałęźny 12 wyposażany jest następnie w wtyczkę. W tym celu z kabla rozgałęźnego usuwa się częściowo płaszcz izolacyjny 17. Korzystnie zdejmuje się izolację zewnętrzną z końcowej części kabla rozgałęźnego 12. Odsłonięte, zaizolowane przewody 14 kabla rozgałęźnego łączone są następnie elektrycznie z drugim elementem stykowym 11. Przykładowo wsuwa się je do wnętrza wkładek 10, wyposażonych w uprzednio zamontowane płytki wtykowe. Płytkę wtykową wciska się za pomocą odpowiedniego narzędzia, przykładowo przy użyciu kleszczy, do wnętrza wkładki 10 do położenia, w którym odstająca dźwignia 21 ulegnie zablokowaniu w wkładce 10. Pod działaniem wciskania za pomocą kleszczy zęby 22 przebijają izolację przewodów kabla rozgałęźnego i zapewniają tym samym kontakt elektryczny między płytką wtykową a przewodem 14 kabla rozgałęźnego. Wkładki 10 połączone w ten sposób z przewodami kabla rozgałęźnego ustawione zostają odpowiednio w prawidłowych położeniach w obudowie wtyczki 4. Wkładki 10 wykonane są w kolorach odpowiadających przewodom kabla rozgałęźnego. Przez zastosowanie otworów 29 w kształcie okienek wkładki 10 wy6

PL 197 279 B1 konanych w obudowie wtyczki przewody są bezpośrednio widoczne. Istnieje dzięki temu odpowiednie, jednoznaczne przyporządkowanie do zastosowanych przewodów 15 kabla głównego.

Przykładową konstrukcje narzędzia służącego do usuwania płaszcza zewnętrznego z kabla głównego 2 względnie z kabla rozgałęźnego 12 przedstawiono na fig. 6. Narzędzie to ma kształt podłużnego, smukłego uchwytu. Narzędzie to można otwierać, przykładowo daje się je rozchylać wzdłuż osi wzdłużnej. Dzięki zastosowaniu takiego kształtu jego zastosowanie możliwe jest również przy ograniczonej ilości miejsca, np. w podparapetowych kanałach kablowych itp. Narzędzie wyposażone jest w pierwszy otwór przelotowy zgodny z kierunkiem jego osi wzdłużnej 30, 36. Pierwszy otwór przelotowy ma średnicę taką samą względnie mniejszą, niż średnica kabla podlegającego odizolowywaniu. Narzędzie ma również drugi otwór przelotowy 30, 35. Drugi otwór przelotowy wykonany jest skośnie, przykładowo pod kątem 45° do osi wzdłużnej narzędzia i ma średnicę zbliżoną do średnicy kabla po jego odizolowaniu. Średnice otworów przelotowych odpowiadają odpowiednim średnicom kabli poddawanych odizolowywaniu, w związku z czym poszczególne narzędzia mogą być stosowane do pewnego zakresu średnic kabli, przykładowo dla średnic od 8 do 12 mm. Średnice otworów przelotowych można więc dobierać w miarę swobodnie. Wykwalifikowany pracownik zaznajomiony z niniejszym wynalazkiem wybierać może również mniejsze względnie większe średnice otworów przelotowych.

Dla sprawdzenia usytuowania cięcia poprzecznego na płaszczu izolacyjnym 16, 17 umieszcza się kabel główny 2 wzgl. kabel rozgałęźny 12 wewnątrz narzędzia. Narzędzie otwiera się i umieszcza się w nim kabel główny 2 względnie kabel odgałęźny 12 w pierwszym otworze przelotowym. Pierwszy otwór 30 od strony czoła usytuowany jest na pierwszym końcu narzędzia, a drugi otwór 36 - od strony czoła na drugim końcu narzędzia. Co najmniej jeden nóż do cięcia poprzecznego 33 znajduje się wówczas w sąsiedztwie drugiego otworu 36 przy drugim końcu narzędzia. Miejsce, w którym ma być wykonane na kablu nacięcie poprzeczne, ustawić należy w położeniu co najmniej jednego noża do cięcia poprzecznego 33. Co najmniej jedno wybrane miejsce oraz przykładowo oznaczenie na zewnętrznym obwodzie narzędzia, naniesione w środkowej strefie jego długości, pomoże instalatorowi w ustaleniu w kontrolowany sposób długości zamierzonego odcinka, z którego ma być usunięty zewnętrzny płaszcz izolacji.

Figura 6 pokazuje przykładowo oznaczenie 32 na narzędziu, usytuowane w środkowej strefie jego długości. Najkorzystniej odpowiada ono co najmniej znakowaniu narzędzia odnośnie dotrzymywania wymiarów dla montażu kabli w urządzeniu rozdzielczym. Przykładowo skrajny odcinek kabla ma sięgać od drugiego otworu przelotowego do znacznika na narzędziu 32. W tym celu okienko ustawić należy co najmniej przy znaczniku na narzędziu, aby kabel stał się widoczny w pierwszym otworze przelotowym. Zamknięcie narzędzia powoduje wywarcie nacisku na co najmniej jeden poprzeczny nóż tnący 33, który przecina w kierunku poprzecznym płaszcz izolacyjny 16, 17. Narzędzie jest przy tym trzymane przez instalatora przy pierwszym jego końcu. Korzystnie, narzędzie obracane jest wokół kabla. Po wykonaniu przecięcia poprzecznego w płaszczu izolacyjnym 16, 17 narzędzie jest otwierane i następnie zdejmowane z kabla. Czynność tę można powtórzyć, o ile zaistnieje potrzeba wykonania na kablu kolejnego nacięcia poprzecznego. Ma to przykładowo miejsce w przypadku takiego kabla głównego 2 wówczas, gdy powłoka izolacyjna 16 nie jest usuwana z końcowego odcinka kabla, w związku z czym niezbędne jest wykonywanie następnych nacięć poprzecznych na kablu głównym 2, aby można było zainstalować na nim urządzenie rozdzielcze. W tym przypadku narzędzie jest ponownie otwierane i kabel ponownie umieszczany jest w pierwszym otworze przelotowym. W miejscu, w którym powinno być wykonane następne nacięcie izolacji, kabla ustalane jest jego położenie względem co najmniej jednego noża do cięcia poprzecznego 33. Również w tym przypadku pomocny jest dla instalatora znacznik wykonany na narzędziu 32, który umożliwia określenie przewidywanej długości odcinka przeznaczonego do odizolowania, tj. w przedstawionym przypadku określenie kontrolowanej odległości między dwoma wykonywanymi nacięciami. Przykładowo instalator ustała położenie pierwszego nacięcia przy użyciu znacznika 32 znajdującego się na narzędziu. Narzędzie zostaje zamknięte i pod wpływem wywartego nacisku co najmniej jeden nóż 33 do cięcia poprzecznego wykonuje kolejne nacięcie poprzeczne w płaszczu izolacyjnym. Po wykonaniu następnego nacięcia w płaszczu izolacyjnym narzędzie jest otwierane i zdejmowane z kabla. Odpowiednio do potrzeb na drugim końcu narzędzia stosowany jest rozdzielacz 34. Rozdzielacz ten umożliwia segregowanie przewodów 15 kabla głównego względnie przewodów 14 kabla rozgałęźnego. Dla umożliwienia kontrolowanego ustalenia położenia nacięcia wzdłużnego w płaszczu izolacyjnym 16, 17 kabel główny względnie kabel rozgałęźny 12 umieszczany jest wewnątrz narzędzia. W tym celu narzędzie jest otwierane, a kabel główny 2 wzgl. kabel rozgałęźny 12 umieszczany jest w drugim otworze przelotowym. Pierwszy otwór 30 pokrywa się z powierzchnią czołową końca narzędzia, a drugi otwór 35 wyPL 197 279 B1 prowadzony jest na powierzchnię obwodową narzędzia. Kabel rozgałęźny 12 wprowadzany jest przez pierwszy otwór drugiego przejścia i wyprowadzany jest przez trzeci otwór 35 z drugiego przejścia. Narzędzie zostaje zamknięte. W drugim przejściu usytuowany jest nóż 31 w przeznaczony do cięcia wzdłużnego. Pod wpływem nacisku wywieranego przez kabel główny 2 względnie przez kabel rozgałęźny 12 na nóż do cięcia wzdłużnego 31, jak również pod wpływem ciągnięcia kabla głównego 2 względnie kabla rozgałęźnego 12 nad nożem do cięcia wzdłużnego 31, przykładowo pod wpływem przesuwania narzędzia wzdłuż kabla głównego 2 względnie wyciągania kabla rozgałęźnego 12 z drugiego otworu przelotowego następuje nacięcie wzdłużne płaszcza izolacyjnego 16, 17 kabla głównego 2 względnie kabla rozgałęźnego 12 przez nóż do cięcia wzdłużnego 31 w ich kierunku wzdłużnym. Narzędzie jest w tym przypadku trzymane przez instalatora w ręku od strony drugiego końca. Po wykonaniu nacięcia wzdłużnego w płaszczu izolacyjnym 16, 17 narzędzie jest otwierane i następnie zdejmowane z kabla.

Zalety przedmiotu wynalazku polegają na tym, że zarówno przy projektowaniu nowych instalacji jak również w przypadku istniejących starych instalacji domowych w dowolnym miejscu mogą być doprowadzone rozgałęzienia przewodów, z uwzględnieniem efektywności kosztów i bez dużych nakładów, przy czym kable główne nie muszą być przecinane oraz, przy korzystnym przedstawionym przykładzie realizacji, podczas montażu nie ma potrzeby dotykania do żadnego z przewodzących prąd elektryczny elementów kabla. Niebezpieczeństwo porażenia spowodowane przez dotknięcie przewodów kabla głównego przewodzących prąd jest tym samym praktycznie wykluczone. Do montażu nie są potrzebne żadne specjalne narzędzia. Narzędzie przedstawione na fig. 6 użyte do odizolowania kabla jest korzystne w zastosowaniu, lecz nie jest ono wymagane. Następną zaletę proponowanego wynalazku stanowią zawsze widoczne kolorowe oznakowania rozmieszczenia przewodów kabla, przy użyciu odpowiednich kolorowych wkładek. W odróżnieniu od dotychczas stosowanych systemów rozgałęzień, możliwe jest tym sposobem przykładowo szybsze i przejrzyste równomierne rozłożenie obciążeń prądowych spowodowanych przez rozgałęzienia jednofazowe, przyłożone do poszczególnych faz kabla głównego. Szczególnie korzystna jest możliwość umieszczenia dodatkowego równoległego kabla w prowadnicach (uchwytach) obudowy podstawowej przez równoległe przyłączenie jego przewodów. Kolejne przykładowe rozwiązanie konstrukcyjne według fig. 7 przedstawia sposób umieszczenia w obudowie styków 3 urządzenia rozdzielczego przewodów 15 dwóch kabli głównych 2. Tego rodzaju dodatkowy kabel może być zastosowany np. w celu przedłużenia istniejącego kabla, bądź też może on służyć jako dodatkowy kabel główny względnie rozgałęźny, który, jak przykładowo pokazuje fig. 7, może być wyprowadzony przez dodatkowy otwór znajdujący się w obudowie styków. Dodatkową zaletę proponowanego wynalazku stanowi możliwość zastosowania do urządzeń rozdzielczych przy projektowaniu różnej wielkości kątów wyjścia gniazd wtykowych. Kąty wyjścia mogą być dobierane w zakresie od w przybliżeniu równoległych do kierunku poprowadzenia kabla głównego do prostopadłych do kabla głównego. Następną zaletę proponowanego wynalazku stanowi swoboda doboru różnych sposobów konstruowania styków, które mogą być dobierane odpowiednio do zapotrzebowań rynkowych, jak przykładowo w postaci śrub dociskowych względnie połączeń gwintowych, jednak najkorzystniej w postaci zacisków szczękowych. Korzystna jest również możliwość stosowania proponowanego wynalazku do różnego rodzaju kabli, a przede wszystkim do najczęściej stosowanych kabli o przekroju okrągłym.

Naturalnie obowiązuje również w tym zakresie zasada, zgodnie z którą specjalista przy znajomości przedstawionego wynalazku może uwzględniać stosowanie różnorodnych odmian wymienionych rozwiązań przedstawionych w postaci przykładów konstrukcyjnych.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie rozdzielcze do co najmniej jednego kabla rozgałęźnego wraz z co najmniej jednym przewodem do co najmniej jednego kabla głównego zawierającego co najmniej jeden przewód, zawierające obudowę styków zawierającą pierwszy zespół styków zapewniających kontakt elektryczny z co najmniej jednym przewodem kabla głównego oraz drugi zespół styków, zapewniających kontakt elektryczny z przewodami kabla rozgałęźnego, przy czym drugi zespół styków może być połączony z pierwszym zespołem styków, znamienne tym, że zawiera obudowę podstawową (1) wyposażoną w elementy (18) ustalające położenie w obudowie co najmniej jednego usytuowanego swobodnie przewodu (15) kabla głównego (2), przy czym przewód (15) kabla głównego uzyskuje połączenie elektryczne za pośrednictwem pierwszego zespołu styków (7) w momencie zamknięcia obudowy podstawowej (1) z umieszczoną wewnątrz niej obudową styków (3).

   PL 197 279 B1
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, Zen pierwszy zespcó styków (7) pcdączony jest vWykowo o Zrggim enpcnłnm ptyóów (11) znajdującym zię w nbgZnwin wtyzeói (4) es cnśrnZyiZwnm zn ysjmyinj jnZyngn ónyrsórg wtyónwngn (8) oysjZgjczngn zię w gyinźZoin (28) znajdującym zię w nbgZnwin ptyóów (3).
3. 3. UrządZenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym i że co najmien 1 eden pczewód 1(4) kabla rnogsłęźyngn (12) nrso Zrggi onzcół ptyóów (11) okzógjc cnłczonyin nlnórrkzoyn co cnłczonyig w jnZyą zsłnść onzcnłów wtyzoói, nbnjmgjązkzh nbgZnwę (4) nrso cnóiywę (5).
4. 4. Urządzenie według 3, znam ienne tym, że ponadto zespół \wyczki ma wkładki (10) n różyjzh ónlnrszh woglęZyin noysónwsyn różnymi ónlnrsmi, proj zoym óolory woglęZyin noysónwsyis ónlnrsmi crokCnrocZónwsyn zą zn ysjmyinj jnZynmg cronwnZnwi (15) ósbls główyngn.
5. 5. Urządzesie we^n^łucj zestrz. Z, znamiennetym, zż weładZi 1(0) widZozoi zą pczos p-wo-z1 (2) w cnzrszi nóinynó wkónysykzh wn wtyzozn.
6. 6. Urządzesie weSZ.ιg zastrz. 1 zlbo Z, znamienne tym, Zż zespCd ztyków 1() mm pootyS zozizóów ysziysjązkzh ionlszję i/lgb Zrggi onzcół wtyóów (11) gózotełtowsyk jnzr w cnzrszi wtyóów ctytónwkzh.
7. 7. Urządzenie według 6, znamienne tytn, że zaciski nacinające izolację skóadają się o Zwózh cnwinrozhii ztyónwkzh o nzrrosmi zóinrnwsykmi yscronziw zinbin, s is cronZłgżnyig wycozsżnyn zą w ónyrsóty wtyónwn (8).
8. 8. UrządzesieweSług zestrz. 7, znamienne tym i Zen PontakłyzWykowe (() z- jeSzyr ptrzny mają Cłszóą cnwinrozhyię ztyóg, s oZ zrzoik cronziwlngłnj msją oin ózorsłr fslizty i oswinrsją grobinr Znzizónwk (25), woglęZyin cgiór Zozizósjązk.