PL195730B1 - Element mocujący układu do cięcia diamentów - Google Patents

Abstract

1. Element mocujacy ukladu do ciecia dia- mentów posiadajacy podstawe z powierzchnia przylegania, element zaciskowy i kule zacisnie- ta na stale miedzy podstawa i elementem zaci- skowym, przy czym kula wyposazona w ele- ment zlaczny osadzona jest w otworze przelo- towym elementu zaciskowego, a os wzdluzna tego otworu jest prostopadla do plaszczyzny przylegania podstawy, znamienny tym, ze element zlaczny (5) jest polaczony obrotowo zkula (4), przy czym element zlaczny (5) przy zakonczeniu od strony podstawy (1) posiada trzpien (7), który osadzony jest w lozysku opo- rowym (8) kuli (4). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element mocujący układu do cięcia diamentów.

Z opisu DE-3344064 znana jest konstrukcja elementu mocującego posiadającego podstawę, element zaciskowy, kulę oraz element złączny połączony z kulą. Podstawa oparta jest powierzchnią przylegania na płycie podstawowej i jest zamocowana na niej za pomocą dwóch śrub. Płyta podstawowa spoczywa bezpośrednio na podłożu. Na powierzchni przeciwległej w stosunku do powierzchni przylegania, płyta podstawowa posiada występ, który ma otwór o kształcie półkolistym z gwintem zewnętrznym wykonanym na obwodzie otworu. Gwint ten współpracuje kształtowo z gwintem wewnętrznym elementu zaciskowego. Element zaciskowy posiada wewnątrz element łożyskowy w postaci tarczy, którego otwór przelotowy dopasowany jest swoją geometrią do zewnętrznego zarysu kuli. Kula spoczywa w otworze podstawy i za pomocą elementu zaciskowego, poprzez tarczowy element łożyskowy, dzięki obrotowi elementu zaciskowego, mocowana jest sztywno względem podstawy.

W kierunku powierzchni przylegania, z kuli wystaje element złączny w postaci trzpienia gwintowanego, który wchodzi do odpowiednio ukształtowanego gwintowanego otworu wykonanego na górnej powierzchni szyny prowadzącej.

Obrót szyny prowadzącej w płaszczyźnie równoległej, względnie pochylonej pod pewnym kątem do płaszczyzny utworzonej przez powierzchnię przylegania, jest według znanego rozwiązania możliwy tylko wtedy, gdy złącze zaciskowe między kulą, podstawą i elementem zaciskowym zostanie zdemontowane, tak że kula będzie mogła obracać się swobodnie, lub wychylać względem podstawy lub elementu zaciskowego.

Przedmiotem wynalazku jest element mocujący układu do cięcia diamentów posiadający podstawę z powierzchnią przylegania, element zaciskowy i kulę zaciśniętą na stałe między podstawą i elementem zaciskowym. Kula wyposażona w element złączny, osadzona jest w otworze przelotowym elementu zaciskowego, a oś wzdłużna tego otworu jest prostopadła do płaszczyzny przylegania podstawy.

Istota wynalazku polega na tym, że element złączny jest połączony obrotowo z kulą, przy czym element złączny przy za kończeniu od strony podstawy posiada trzpień, który osadzony jest w łożysku oporowym kuli.

Korzystnie, trzpień ma zasadniczo kształt walca, a łożysko oporowe posiada cylindryczny otwór.

Element złączny, przy zakończeniu przeciwległym w stosunku do trzpienia, posiada krzywkę mimośrodową, której mimośrodowa powierzchnia przekroju poprzecznego usytuowana jest prostopadle do osi wzdłużnej łożyska oporowego.

W elemencie złącznym, między trzpieniem i krzywką mimośrodową zamocowana jest sztywno dźwignia wychylna, wystająca bocznie z elementu złącznego.

Wolne zakończenie wychylnej dźwigni odgięte jest równolegle do osi wzdłużnej trzpienia w kierunku od podstawy i wystaje poza zewnętrzny zarys podstawy.

Kula w płaszczyźnie prostopadłej do osi wzdłużnej łożyska oporowego, która jednocześnie stanowi największą powierzchnię przekroju poprzecznego kuli, posiada wzdłuż całego obwodu zewnętrznego zagłębienie, w którym osadzona jest częściowo obrotowa szpilka podstawy, która zasadniczo usytuowana jest stycznie do tego zagłębienia.

Ukształtowanie elementu mocującego według wynalazku umożliwia, z jednej strony to, ze kula współpracująca z elementem złączonym jest sztywno zaciśnięta, a z drugiej strony element złączony, mimo to może się obracać względem kuli. W ten sposób szyna połączona z elementem złączonym może wychylać się w płaszczyźnie równoległej do powierzchni przylegania, lub ustawionej do tej powierzchni pod pewnym kątem, bez konieczności odłączania kuli od podstawy i elementu zaciskowego.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia element mocujący według wynalazku, fig. 2 - przekrój wzdłużny elementu mocującego według fig. 1 i według fig. 3, wzdłuż linii ll-II, i fig. 3 - widok z góry element mocujący według fig. 1 i 2.

Element mocujący przedstawiony na fig. 1 do 3 służy do trwałego utrwalenia szyn prowadzących na górnej powierzchni podłoża, która jest na górnej powierzchni podłoża, która jest obrabiana za pomocą nie przedstawionych na rysunku narzędzi, które przesuwane są wzdłuż szyny prowadzącej.

Element mocujący posiada podstawę 1, która dla lepszego przylegania do górnej powierzchni, nie przedstawionego tu elementu podłoża zaopatrzona jest w elementy stylowe posiadające powierzchnie przylegania 14. Na podstawie 1 są przykładowo usytuowane 4 elementy stykowe, z których widoczne na rysunku są tylko dwa. Podstawa 1 może być przykładowo zaopatrzona tylko w trzy elementy stykowe, dzięki czemu można osiągnąć tak zwany trójpunktowy układ przylegania. Do

PL 195 730 B1 małego ustalenia podstawy 1 na górnej powierzchni obrabianego podłoża służy, nie przedstawiona na rysunku śruba mocująca, przechodząca przez wzdłużny otwór 2 podstawy 1 i wkręcona w również nie przedstawiony na rysunku otwór wykonany wcześniej w podłożu.

Na powierzchni leżącej naprzeciwko powierzchni przylegania 14, podstawa 1 posiada otwór 6, zasadniczo o kształcie półkuli, który zwęża się w kierunku powierzchni przylegania 14, w którym usytuowana jest kula 4. Element zaciskowy 3 współdziałający z kulą 4i połączony z podstawą 1 służy do zaciśnięcia kuli 4 między podstawą 1 i elementem zaciskowym 3. Element zaciskowy 3 posiada, podobnie jak podstawa 1, otwór o kształcie półkuli 6, zwężający się w kierunku przeciwnym, niż otwór 6. Element zaciskowy 3 i podstawa 1 połączone są ze sobą wychylnie za pomocą obrotowej szpilki 12, której oś wzdłużna jest równoległa do powierzchni przylegania 14. Dokładne położenie tej szpilki zostanie bliżej przedstawione w dalszej części opisu.

Za pomocą śruby 16, która przechodzi przez otwór przelotowy elementu zaciskowego 3 i jest wkręcona w gwintowany otwór podstawy 1 można zredukować luz istniejący między półkulistym otworem 6 podstawy 1 i elementu zaciskowego 3 oraz zewnętrzną powierzchnią kuli 4, tak że kula 4 jest zaciśnięta między podstawą 1i elementem zaciskowym 3.

Między tłem śruby 16 i górną powierzchnią elementu zaciskowego 3 jest usytuowany element wyrównawczy 15, przykładowo składający się z dwóch krążków. Za pomocą tego elementu wyrównawczego uzyskuje się samoistnie właściwe podparcie łba śruby 16 na elemencie zaciskowym 3, podczas gdy element zaciskowy 3 pochylony jest względem płaszczyzny utworzonej przez powierzchnie przylegania 14.

Kula 4 posiada łożysko oporowe 8 w kształcie cylindrycznego otworu przelotowego, który rozszerza się stopniowo w kierunku powierzchni przylegania 14. Od góry i od dołu tego otworu usytuowane są tuleje łożyskowe 18, 19 posiadające kołnierze oporowe, przy czym tuleje te znajdują się w częściach otworu o mniejszej średnicy. Między znajdującymi się w pewnej odległości od siebie tulejami łożyskowymi, otwór przelotowy posiada dodatkowe promieniowe poszerzenie, w postaci podtoczenia 13. Tuleje łożyskowe 18, 19 służą do ułożyskowania elementu złącznego 5, którego trzpień 7 usytuowany jest w obydwu tulejach łożyskowych 18, 19, przy czym wolna powierzchnia pionowa trzpienia 7 i stopniowane przejście otworu przelotowego (łożyska oporowego 8) leżą w jednej płaszczyźnie. W wolnej powierzchni czołowej wałka 7 elementu złączonego 5 wykonany jest otwór gwintowany, w który wkręcona jest śruba 17, której łeb podpiera kolistą powierzchnię oporową, utworzoną poprzez stopniowane przejście przelotowego otworu, skierowaną w kierunku powierzchni przylegania 14. Zewnętrzna średnica trzpienia 7 odpowiada wewnętrznej średnicy tulei łożyskowych 18, 19, a ich średnica zewnętrzna odpowiada mniejszej średnicy centralnego otworu przelotowego kuli 4.

Na drugiej wolnej powierzchni czołowej elementu złącznego 5 znajduje się krzywka mimośrodowa 9, której mimośrodowa powierzchnia przekroju poprzecznego leży w płaszczyźnie prostopadłej do osi trzpienia 7. Krzywka mimośrodowa 9 posiada dwie, wzajemnie równoległe i oddalone od siebie, oraz równoległe do osi trzpienia 7, prostoliniowe powierzchnie boczne.

Bezpośrednio na krzywce mimośrodowej 9 osadzona jest wychylna w kierunku powierzchni przylegania 14, dźwignia wychylna 10, przy czym wolne zakończenie dźwigni 10 zagięte jest pod kątem prostym w kierunku przeciwnym do powierzchni przylegania 14. To wygięte zakończenie dźwigni wychylnej 10 posiada przykładowo bliżej nie przedstawiony zarys rygla, za pomocą którego krzywka mimośrodowa 9 ryglowana jest poprzez zacisk w nie przedstawionej tu szynie prowadzącej, a zarys na ryglu współpracuje z szyną prowadzącą tworząc złącze kształtowe.

Bezpośrednio pod dźwignią wychylną 10 znajdują się powierzchnie 21 pod klucz, poprzez które cały element złączny 5 jest obracany za pomocą odpowiedniego, nie przedstawionego tu klucza widlastego.

Kula 4, w płaszczyźnie prostopadłej do osi łożyska oporowego 8, i w której kula 4 ma największą średnicę, posiada obwodowe zewnętrzne zagłębienie 11.

Szpilka 12 łącząca obrotowo podstawę 1 i element zaciskowy 3 usytuowana jest zasadniczo stycznie do zagłębienia 11 kuli 4 i równolegle do powierzchni przylegania 14 i przechodzi przez podstawę 1, jak i element zaciskowy 3 i częścią obwodu umieszczona jest w zagłębieniu 11 kuli 4, uzyskuje się to, że łożysko oporowe 8 pozostaje zawsze w pozycji prostopadłej do płaszczyzny utworzonej przez powierzchnie przylegania 14, również wtedy, gdy element złączny 5 obraca się względem kuli 4.

Ta część powierzchni szpilki 12, która umieszczona jest w zagłębieniu 11 kuli 4, jest zaopatrzona w jednostronne wybranie 20. Poprzez obrót szpilki 12, wybranie 20 trafia na zagłębienie 11, tak że szpilka 12 nie styka się z powierzchnią zagłębienia 11. Tym sposobem kula 4 może być obracana

PL 195 730 B1 tylko w jednej, w której oś wzdłużna łożyska oporowego 8 nie jest usytuowana prostopadle do płaszczyzny utworzonej przez powierzchnie przylegania 14.

Claims (7)

1. Element mocujący układu do cięcia diamentów posiadający podstawę z powierzchnią przylegania, element zaciskowy i kulę zaciśniętą na stałe między podstawą i elementem zaciskowym, przy czym kula wyposażona w element złączny osadzona jest w otworze przelotowym elementu zaciskowego, a oś wzdłużna tego otworu jest prostopadła do płaszczyzny przylegania podstawy, znamienny tym, że element złączny (5) jest połączony obrotowo z kulą (4), przy czym element złączny (5) przy zakończeniu od strony podstawy (1) posiada trzpień (7), który osadzony jest w łożysku oporowym (8) kuli (4).

2. Element według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że trzpień (7) ma zasadniczo kształt walca, a łożysko oporowe (8) posiada cylindryczny otwór.

3. Element według zastrzeżenia 1albo 2, znamienny tym, że element złączny (5), przy zakończeniu przeciwległym w stosunku do trzpienia (7), posiada krzywkę mimośrodową (9), której mimośrodowa powierzchnia przekroju poprzecznego usytuowana jest prostopadle do osi wzdłużnej łożyska oporowego (8).

4. Element według zastrzeżenia 3, znamienny tym, że w elemencie złącznym (5), między trzpieniem (7) i krzywką mimośrodową (9) zamocowana jest sztywno dźwignia wychylna (10), wystająca bocznie z elementu złącznego (5).

5. Element według zastrzeżenia 3, znamienny tym, że wolne zakończenie wychylnej dźwigni (10) odgięte jest równolegle do osi wzdłużnej trzpienia (7) w kierunku od podstawy (1).

6. Element według zastrzeżenia 5, znamienny tym, że wolne zakończenie wychylnej dźwigni (10) wystaje poza zewnętrzny zarys podstawy (1).

7. Element według zastrzeżenia 1 albo 6, znamienny tym, że kula (4) w płaszczyźnie prostopadłej do osi wzdłużnej łożyska oporowego (8), która jednocześnie stanowi największą powierzchnię przekroju poprzecznego kuli (4), posiada wzdłuż całego obwodu zewnętrznego zagłębienie (11), w którym osadzona jest częściowo obrotowa szpilka (12) podstawy (1), która zasadniczo usytuowana jest stycznie do zagłębienia (11).