PL195724B1

PL195724B1 - Topnik do nakładania na sucho i sposób lutowania aluminium z topnikiem do nakładania na sucho

Info

Publication number: PL195724B1
Application number: PL00354781A
Authority: PL
Inventors: Hans-Walter Swidersky; Alfred Ottmann; Heinz-Joachim Belt
Original assignee: Solvay Fluor & Derivate
Priority date: 1999-10-25
Filing date: 2000-10-19
Publication date: 2007-10-31
Also published as: WO2001030531A1; AU774909B2; RO121807B1; EP1230065B1; US20040164130A1; CZ2002681A3; DK1230065T3; BR0014988A; SI20860A; US6733598B2; EP1230065A1; US20030071110A1; ATE249309T1; PL354781A1; JP2003512179A; MXPA01012238A; ES2200958T3; JP4493894B2; PT1230065E; RU2250813C2

Abstract

1. Topnik do nakladania na sucho na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego, znamienny tym, ze objetosciowy rozrzut wielkosci czastek topnika miesci sie w zakresie danych liczbo- wych przedstawionych w Tabeli A. 4. Sposób lutowania aluminium lub stopów aluminium, w którym stosuje sie topnik nakla- dany na sucho i elektrostatycznie na czesci przeznaczone do laczenia a czesci te lutuje sie stosujac ogrzewanie, znamienny tym, ze jako topnik stosuje sie topnik do nakladania na su- cho, na bazie fluoroglinianu metalu alkaliczne- go, korzystnie fluoroglinianu potasu, którego objetosciowy rozrzut wielkosci czastek miesci sie w zakresie danych liczbowych przedstawio- nych w Tabeli A, korzystnie w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli B. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy topnika do nakładania na sucho i sposobu lutowania aluminium z topnikiem do nakładania na sucho.

Od wielu lat znane jest lutowanie części konstrukcyjnych z aluminium lub stopów aluminium, zwłaszcza wymienników ciepła dla przemysłu motoryzacyjnego, z zastosowaniem topników na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego. W tym przypadku, topnik zwykle nakłada się w postaci zawiesiny na wymiennik ciepła. Podczas ogrzewania części konstrukcyjnej do temperatury powyżej temperatury topnienia topnika, w obecności lutu lub substancji wstępnej tworzącej lut, takiej jak proszek krzemu lub fluorokrzemian potasu, tworzy się trwałe, nie korodujące połączenie. Z opisu patentowego DE-OS 197 49 042 znany jest już sposób, w którym wydzielającą się w tym sposobie wodę zawraca się do obiegu. Krytyczne są jednak inne parametry sposobu: należy kontrolować stężenie zawiesiny topnika, należy wysuszyć wymienniki ciepła przed spawaniem, zawiesiny topnika, które ponownie zostają wprowadzone do obiegu mogą pobierać do siebie zanieczyszczenia. Wad tych można uniknąć, jeśli na części przeznaczone do łączenia nanosi się suchy topnik. Ma to miejsce w przypadku „sposobu nakładania topnika na sucho. W tym wypadku suchy proszek topnika nanosi się na części konstrukcyjne elektrostatycznie. Korzyść stanowi fakt, że nie musi być wytwarzana żadna zawiesina, nie musi być kontrolowane stężenie zawiesiny, nie musi być żadnego oddzielnego etapu suszenia części konstrukcyjnych i nie powstaje żadna woda odpadowa.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych nr US 4 989 775 znany jest proces lutowania aluminium z zastosowaniem topnika, w którym topnik i element aluminiowy poddawany lutowaniu są ogrzewane w piecu lutowniczym. Topnik może być nanoszony w postaci suchego proszku i osadzany jest na częściach aluminiowych metodą elektrostatyczną.

Zadaniem niniejszego wynalazku jest oddanie do dyspozycji topnika na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego, który daje się dobrze transportować pneumatycznie, który można dobrze rozpylać na sucho i który jest dobrze przyczepny do opylanych części i dlatego nadaje się do nakładania na sucho („nanoszenie topnika na sucho). Zadanie to rozwiązano przez opracowanie topnika o określonym rozrzucie wielkości cząstek.

U podstaw opracowania wynalazku leży wiedza, że wielkość cząstek, względnie rozrzut uziarnienia topnika z fluoroglinianu metalu alkalicznego, wywierają wpływ na transport pneumatyczny, przydatność do natrysku i przyczepność cząstek topnika do części konstrukcyjnych. Stwierdzono, że jest korzystne, jeśli w topniku są obecne mniejsze i większe cząstki a ich proporcje podlegają odpowiednim regułom.

Przedmiotem wynalazku jest więc topnik nadający się do nakładania na sucho („nakładanie topnika na sucho) na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego odznaczający się tym, że rozrzut objętościowy cząstek topnika mieści się w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli A, co graficznie obrazują krzywe 1i 2 na Figurze 10.

Rozrzut wielkości cząstek określa się metodą dyfrakcji promieni laserowych.

W przypadku korzystnego topnika, rozrzut objętościowy wielkości cząstek topnika mieści się w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli B, co graficznie obrazują krzywe 1i 2 na Figurze 11.

Figura 10 podaje dolną granicę (krzywa 1) i górną granicę (krzywa 2) dla krzywych rozrzutu objętościowego cząstek proszku nadającego się do stosowania w rozumieniu niniejszego wynalazku. Chodzi przy tym o skumulowany rozrzut objętościowy nanoszonego proszku w % w odniesieniu do wielkości cząstek. Proszki w rozumieniu niniejszego wynalazku stanowią proszki topnika, których skumulowany rozrzut objętościowy leży na, lub w obrębie krzywych 1 i 2 z Figury 10.

Skumulowany rozrzut objętościowy wielkości cząstek dla krzywych 1 i 2 z Figury 10 w stosunku do wielkości cząstek zestawiony został w następującej dalej tabeli A.

T ab el a A

Skumulowany rozrzut objętościowy wielkości cząstek dla krzywych 1i 2 z Figury 10 w stosunku do wielkości cząstek

Χ[μτ]	Q3 [%] granica dolna	Q3 [%] granica górna
1	2	3
0,45	0,25	3,00
0,55	1,40	4,00
0,65	2,00	5,30

PL 195 724 B1 cd tabeli A

1	2	3
0,75	2,70	6,80
0,90	3,80	8,80
1,10	5,00	12,20
1,30	5,80	15,80
1,55	7,00	20,00
1,85	8,50	25,00
2,15	10,00	29,00
2,50	11,50	32,50
3,00	14,00	41,00
3,75	17,00	53,00
4,50	16,00	63,00
5,25	19,00	71,00
6,25	23,00	79,00
7,50	28,00	86,00
9,00	33,00	90,00
10,50	38,00	94,00
12,50	40,00	96,00
15,00	42,00	98,00
18,00	44,00	98,70
21,50	48,00	99,50
25,50	54,00	100,00
30,50	65,00	100,00
36,50	77,50	100,00
43,50	89,00	100,00
51,50	93,00	100,00
61,50	94,00	100,00
73,50	95,80	100,00
87,50	96,00	100,00

Dolna granica = krzywa 1 Górna granica = krzywa 2

Przykład interpretacji: 40% objętości przypada na cząsteczki o średnicy 12,5 μm lub mniejszej. Stwierdzono, że topnik o skumulowanym rozrzucie objętościowym na lub w obrębie krzywych 1 i 2 z figury 11 wykazuje szczególnie korzystne własności do nakładania na sucho. Tabela B podaje ponownie wielkości liczbowe skumulowanego rozrzutu objętościowego w funkcji wielkości cząstek dla krzywych 1 i 2 z figury 11.

T ab el a B

Skumulowany rozrzut objętościowy wielkości cząstek dla krzywych 1i 2 z Figury 11

x[pm]	Q3 [%] granica dolna	Q3 [%] granica górna
1	2	3
0,45	0,94	2,28
0,55	1,53	3,49

PL 195 724 B1 cd tabeli B

1	2	3
0,65	2,19	4,73
0,75	2,91	6,00
0,90	3,91	8,07
1,10	4,97	11,69
1,30	5,89	15,30
1,55	7,03	19,58
1,85	8,43	24,20
2,15	9,91	28,19
2,50	11,76	32,18
3,00	14,58	37,01
3,75	18,94	43,07
4,50	22,24	48,09
5,25	25,31	52,30
6,25	29,74	57,13
7,50	34,30	64,82
9,00	37,26	72,07
10,50	38,78	77,06
12,50	40,25	81,89
15,00	41,87	86,27
18, 00	44,20	91,28
21,50	46,13	95,12
25,50	54,67	97,45
30,50	65,04	98,91
36,50	77,82	99,70
43,50	89,38	100,00
51,50	96,55	100,00
61,50	98,64	100,00
73,50	100,00	100,00
87,50	100,00	100,00

Dolna granica = krzywa 1 Górna granica = krzywa 2

Topnik według wynalazku można otrzymać przez odsianie niepożądanych udziałów ziaren oraz przez zmieszanie materiału o różnym uziarnieniu.

Wskaźnik opylania wynosi korzystnie 25, korzystniej 35, a zwłaszcza 45 lub więcej, a określony przy tym stosunek Hcieczy:H0 wynosi przynajmniej 1,05. Górna granica wskaźnika opylania wynosi 85, korzystnie 83,5. Oznaczanie wskaźnika opylania i stosunku Hcieczy do H0 (wysokość proszku ekspandowanego do proszku nieeksapandowanego) zostanie opisane w dalszej części opisu.

Topnik według wynalazku nadaje się bardzo dobrze do zastosowania jako topnik w sposobie nanoszenia topnika na sucho. W tym przypadku proszek wprowadza się działaniem powietrza lub azotu pod ciśnieniem z zasobnika do „armatki opylającej i tam jest on ładowany elektrostatycznie. Proszek opuszcza następnie głowicę natryskową armatki natryskowej i nakładany jest na części przeznaczone do lutowania. Części przeznaczone do lutowania są następnie, ewentualnie po zmontowaPL 195 724 B1 niu, lutowane w piecu do lutowania, najczęściej w atmosferze gazu obojętnego lub azotu lub też lutowane palnikiem.

Przedmiotem wynalazku jest więc również sposób lutowania aluminium lub stopów aluminium, w którym stosuje się topnik do nakładania na sucho i elektrostatycznie oraz nanosi na części przeznaczone do łączenia a części te lutuje się stosując ogrzewanie, który charakteryzuje się tym, że jako topnik stosuje się topnik na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego, korzystnie na bazie fluoroglinianu potasu o wyżej określonym objętościowym rozrzucie wielkości cząstek topnika.

Topnik według wynalazku wykazuje w stosunku do znanych topników użytkowe korzyści techniczne. Wykazuje on przykładowo bardzo dobre własności przepływowe. Związane jest to z wybranym rozrzutem wielkości cząstek. Te dobre własności przepływowe prowadzą do tego, że zmniejsza się tendencja do zatykania się („build-up/osadzania się). Materiał daje się dobrze ładować elektrycznie. Materiał jest dobrze przyczepny do części konstrukcyjnych przeznaczonych do spawania. Materiał jest bardzo jednorodny.

Wynalazek zostanie objaśniony bliżej na podstawie następujących dalej przykładów, bez ograniczenia jego zakresu.

P r zyk ł a dy

Oznaczenie objętościowego rozrzutu cząstek:

System: Sympatec HELOS

Wytwórca: Sympatec GmbH, System-Partikel-Technik

Budowa:

Aparat do oznaczania rozrzutu wielkości cząstek materiałów stałych za pomocą dyfrakcji promieni laserowych.

Aparat składa się z następujących elementów:

źródła promieni laserowych z kształtowaniem promienia, strefy pomiarowej, w której cząsteczki podlegające pomiarowi wzajemnie oddziaływają ze światłem laserowym, optyki obrazu, która przekształca rozrzut kątowy rozproszonego promieniowania laserowego w rozrzut miejscowy na fotodetektorze, wielo-elementowy-fotodetektor z jednostką autofokusa i podłączoną elektroniką, która pokazuje na wskaźniku cyfrowym mierzony rozrzut natężenia promieniowania.

Wyliczanie rozrzutu wielkości cząstek prowadzi się z wykorzystaniem oprogramowania WINDOX. Zasada polega na ocenie mierzonego rozrzutu natężenia promieniowania w widmie dyfrakcyjnym (n. Fraunhofer'a). W tym wypadku HRLD (high resolution Laser diffraction/dyfrakcja promieni laserowych o wysokiej rozdzielczości). Wielkość cząstek dla cząstek nie-kulistych podawana jest jako rozrzut równoważnych wielkości cząstek dla rozproszonych kulek. Przed pomiarem, aglomeraty muszą zostać rozbite na pojedyncze cząstki. Aerozol proszku wymagany do pomiaru uzyskuje się waparacie dyspergującym, w tym przypadku systemu RODOS. Równomierne doprowadzanie proszku do aparatu do dyspergowania prowadzi się za pomocą przenośnika wstrząsowego (VIBRI).

Zakres pomiaru: Ocena:

Gęstość próbki: Nastawienie Czynnik kształtu: Ocena:

0,45.......87,5 μm

HRLD (wersja 3.3 rel. 1) ₂ g/cm² złożony wskaźnik załamaniam = n-ik; n=1; i=0

X oznacza średnicę cząstek w μm ₃

Q³ oznacza skumulowany udział objętościowy cząsteczek w % aż do podanej wielkości średnicy.

q³ oznacza rozrzut gęstości dla średnicy cząstek x x10 oznacza średnicę cząstek, dla której skumulowany udział objętościowy wynosi 10 % c-opt oznacza stężenie optyczne (gęstość aerozolu), przy którym prowadzi się pomiar

M1,3 i Sv nie są wykorzystywane przy ocenie.

Materiał wyjściowy:

Badano dwa proszki fluoroglinianu potasu o różniącym się rozrzucie wielkości cząstek pod kątem ich własności do napylania na sucho. Proszki można otrzymać przez odsiewanie frakcji niepożądanych.

W następującej dalej części zestawiony został w postaci tablicy rozrzut wielkości cząstek (objętościowy rozrzut wielkości). Rozrzut wielkości cząstek proszku 1 („proszek „grubszy) przedstawiony został optycznie na Figurze 1, zaś proszku 2 (proszek „drobniejszy) przedstawiony został na Figurze 2.

PL 195 724 B1

T ab e l a 1

Objętościowy rozrzut proszku 1

Rozrzut objętościowy
x0/pm	Q3/%	x0/p.m	Q3/%	x0/pm	Q3/%	x0/pm	Q3/%
0,45	2,27	1,85	16,42	7,50	50,85	30,50	98,21
0,55	3,40	2,15	18,61	9,00	58,91	36,50	99,44
0,65	4,55	2,50	20,94	10,50	66,02	43,50	100,00
0,75	5,70	3,00	24,07	12,50	73,96	51,50	100,00
0,90	7,41	3,75	28,64	15,00	81,58	61,50	100,00
1,10	9,59	4,50	33,19	18,00	88,02	73,50	100,00
1,30	11,63	5,25	37,70	21,50	92,85	87,50	100,00
1,55	13,95	6,25	43,64	25,50	96,08	-	-

X10 = 1,14 μm X50 = 7,35 μm X90 = 19,44 μm

Sv = 2,033 m²/cm³ Sm = 8132 cm²/g copt = 6,27%

Tabel a 2

Objętościowy rozrzut proszku 2

Rozrzut objętościowy
x0/pm	Q3/%	x0/pm	Q3/%	x0/pm	Q3/%	x0/p.m	Q3/%
0,45	4,03	1,85	334,62	7,50	90,93	30,50	100,00
0,55	6,13	2,15	40,35	9,00	94,38	36,50	100,00
0,65	8,33	2,50	46,57	10,50	96,30	43,50	100,00
0,75	10,59	3,00	54,65	12,50	97,69	51,50	100,00
0,90	14,03	3,75	65,19	15,00	98,59	61,50	100,00
1,10	18,60	4,50	73,63	18,00	99,22	73,50	100,00
1,30	23,09	5,25	80,00	21,50	99,68	87,50	100,00
1,55	28,49	6,25	86,05	25,50	99,93	-	-

X10 = 0,72 μm X50 = 2,71 μm X90 = 7,26 μm

Sv = 3,6046 m²/cm³ Sm = 14418 cm²/g copt = 6,74%

Najpierw bada się zdolność do fluidyzacji oraz właściwości przepływowe proszku 1 względnie proszku 2 oraz określonych mieszanin obydwu proszków.

Stosowana aparatura i sposób przeprowadzenia badania

Do jednostki wibracyjnej (Fritsch L-24) dobudowano 1 aparat pomiarowy do oznaczania zdolności proszku do fluidyzacji i właściwości przepływowych proszku (Binks-Sames powder fluidity indicator/wskaźnik właściwości przepływowych proszku) typu AS 100 - 451 195). Aparat pomiarowy wyposażony jest w cylinder do fluidyzacji z porowatą membraną w dnie. 250 g proszku każdorazowo poddawanego badaniu wprowadza się do cylindra, włącza się jednostkę wibracyjną i przez porowatą membranę wprowadza się do proszku równomierny strumień (kontrola przepływomierzem) suchego azotu. Proszek ekspanduje; w celu jednorodnego nastawienia pozwala się na działanie gazu przez 1 minutę. Przez pomiar wysokości przed i po ekspandowaniu można oznaczyć zdolność do fluidyzacji każdego proszku poddawanego badaniu.

Zdolność do fluidyzacji i właściwości przepływowe proszku każdorazowo poddawanego badaniu oznaczano na podstawie tak zwanego „wskaźnika opylania. Wskaźnik opylania stanowi kombinację czynnika ekspansji (zdolność do fluidyzacji) i przepływu masowego proszku (właściwości przepływowe). Wskaźnik opylania stanowi ważny wskaźnik dla zastosowania do natrysku na sucho. Oznacza się go jak następuje. Jak to już opisano wyżej w cylindrze do fluidyzacji ekspanduje się każdorazowo

PL 195 724 B1 proszek przeznaczony do badania. Następnie otwiera się na 30 sekund otwór wykonany z boku cylindra, proszek opuszczający cylinder przez ten otwór wyłapuje się do zlewki i waży. Stosunek ilości wyłapanego proszku w przeciągu 0,5 minuty określa się następnie jako wskaźnik opylania. Dla wyjaśnienia należy wspomnieć, że proszki bardzo dobrze nadające się do fluidyzacji i sypkie proszki wykazują wskaźnik opylania 140. Wskaźnik opylania dla bardzo źle ekspandujących i źle płynących proszków wynosi 7. W następującej dalej tabeli 3 podane zostały wskaźniki opylania oznaczone dla czystego proszku 1, czystego proszku 2 i pośrednich mieszanin o zawartości 90, 80, 70....10% wagowych proszku 1 z resztą z proszku 2.

Tabel a 3

Proszek 1 (%)	Proszek 2 (%)	Wskaźnik opylania (g/ 0,5 min)
100	0	71,88
90	10	63,56
80	20	35,54
70	30	25,33
60	40	22,51
50	50	21,52
40	60	14,76
30	70	13,83
20	80	11,28
10	90	9,77
0	100	7,35

₁ ¹ Wartość średnia z wielu pomiarów

Podczas pomiarów stwierdzono, że dobre właściwości przepływowe uzyskuje się przy wskaźniku opylania większym niż około 45 g/0,5 minuty.

Wskaźnik opylania można także wyliczyć w następujący sposób:

a) oblicza się wskaźnik ekspansji (cm/cm): Hcieczy:H0 z Hcieczy = wysokości ekspandowanego proszku, H0 = wysokości nie ekspandowanego proszku przy wyłączonym wibratorze i odłączonym doprowadzaniu azotu.

Określa się średnią z 5 pomiarów w różnych punktach przekroju. b) przepływ proszku w (g/0,5 minuty):

Masę proszku, która wypływa w ciągu 0,5 minuty z otworu, określa się jako wartość mediany z10 pomiarów.

Wyliczenie mediany:

mediana m = m9 + m2/2 dla 10 pomiarów, dla których m5<m3<m1<m7<m9<m2<m4<m8<m10<m6

Wskaźnik opylania Rm wynosi w tym przypadku Rm(g/0,5 min.) = m (g/0,5 min) x wskaźnik ekspansji.

Niespodziewanie wskaźnik opylania nie zmienia się liniowo wraz ze składem mieszaniny proszkowej, lecz wykazuje znaczny skok własności w zakresie około 80-90% udziału próbki 1. Przedstawione to zostało graficznie na Figurze 3. Naniesiono tam wskaźnik opylania w g/0,5 minuty w stosunku do udziału procentowego proszku 1 w mieszaninie. Potwierdza to, że zawartość udziału drobnych cząstek proszku wywiera duży wpływ na własności przepływowe.

Badanie przyczepności do konstrukcyjnych części aluminiowych w zależności od rozrzutu wielkości cząstek.

Przyczepność bada się w bardzo prosty sposób, który pozwala na dobre wyciągnięcie wniosków odnośnie przydatności technicznej badanego proszku do nanoszenia topnika na sucho.

Płaską, kwadratową płytkę aluminiową o wymiarach 0,5 m x 0,5m powleka się na jednej stronie suchym proszkiem topnika poddawanego badaniu przez natrysk elektrostatyczny. Waży się obciążenie topnikiem; płytę upuszcza się w pozycji pionowej z wysokości 5 centymetrów na podłogę i określa się stra8

PL 195 724 B1 tę topnika jako procentowy udział pierwotnego obciążenia topnikiem. Prowadzi się każdorazowo 10 pomiarów dla proszku. Słabo przyczepne proszki wykazują porównywalnie wysokie utraty masy w porównaniu do niewielkiej utraty masy przy zastosowaniu proszku według wynalazku (patrz proszek 3 i proszek 4).

Badania w warunkach zbliżonych do praktycznych

Stosowano dwa różne urządzenia. Jedno urządzenie stanowiło urządzenie do nanoszenia topnika („Fluxing Booth/budka do pokrywania topnikiem) firmy Nordson, nadające się do pracy półciągłej. Wymiary jednostki: wysokość 216 cm, szerokość 143 cm, głębokość 270 cm. Ważniejsze elementy składowe urządzenia stanowił zasobnik, armatka natryskowa, dwa naboje filtracyjne i jednostka kontrolna. Część do powlekania topnikiem ustawiano na ruszcie, który można było ręcznie przesuwać do przodu i do tyłu. Armatka natryskowa poruszała się automatycznie z lewa na prawo i z powrotem w czasie około 21 sekund (21 sekund dla 65 cm, tzn. szybkość wynosiła 3,1 cm/sek)

Jako drugą jednostkę do nakładania topnika w tym systemie wbudowano zasobnik ITW/Gema wraz z armatką natryskową i jednostką kontrolną.

Odstęp między głowicą natryskową a rusztem wynosił 34 cm.

Zasada pracy

W zasobniku firmy Nordson wykorzystano zasadę fluidyzacji proszku dla umożliwienia doprowadzania topnika przez pompę Venturi i wąż doprowadzający do armatki natryskowej. Urządzenie do mieszania lub urządzenie wstrząsowe w zasobniku wspomagało fluidyzację topnika.

System ITW/Gema zawierał zasobnik wyposażony w przenośnik ślimakowy („Helix Screw Conveyor/śrubowy przenośnik ślimakowy) dla mechanicznego dostarczania proszku do leja zasypowego. Za pomocą pompy Venturi przesyłano topnik wężem do armatki natryskowej.

System ITW/Gema wyposażony był w wibratory w niektórych miejscach, w celu uniknięcia zaczopowania topnikiem. Armatki natryskowe pracowały przy 100 kV dla naładowania proszku.

Proszki podane w przykładach stosowano w aparaturze według Nordson'a względnie ITW/Gema w celu zbadania równomierności transportu topnika i przebiegu natrysku oraz obciążenia kształtek próbnych (wymiennik ciepła o powierzchni 4,8 m²). Jednostki kontrolne nastawiono pod kątem szybkości przepływu powietrza lub szybkości obrotów ślimaka tak, żeby uzyskać obciążenie topnikiem około 5 g/m². Następnie prowadzono doświadczenie przez 30 minut bez zmiany ustawienia aparatury. W okresach co 2-4 minuty umieszczano kształtki próbne na ruszcie, w celu natrysku topnika, a następnie prowadzono oznaczanie obciążenia topnikiem przez ważenie. Każda seria badań obejmowała 10 lub 11 pomiarów. Wyniki zostały zestawione w tabeli 4.

Tabe la 4

Test 30-minutowy, obciążenie wymiennika ciepła topnikiem

Obciążenie docelowe: 5 g/m²	Proszek 1 Obciążenie topnikiem (g/m²)	Proszek 2 Obciążenie topnikiem (g/m²)
	min.	max .	różnica	min.	max.	różnica
Nordson	4,8	5,5	0,7	4,6	6,0	1,4
ITW/Gema	4,8	5,3	0,5	5,0	5,5	0,5

Na Figurach 4 do 7 przedstawione zostały na wykresie obciążenia topnikiem w stosunku do czasu dla proszku 1 względnie proszku 2 dla aparatury Nordson względnie ITW/Gema. Dla proszku 2 głowicę natryskową w aparaturze Nordson'a należało przedmuchiwać na pusto w celu uniknięcia zatykania.

Badania testu 30-minutowego jak to opisano wyżej przeprowadzono dla dalszych proszków. Proszek 3 wykazywał następujące własności: zmierzona wartość Rm wynosiła 59,25; Hcieczy:H0 (mm/mm) = 1,1;

utrata przyczepności 11,5% i następujący rozrzut wielkości uziarnienia: 90% wszystkich cząstek wykazywało wymiary <35,15 μm, 50% wszystkich cząstek wykazywało wymiary <9,76 μm, 10% wszystkich cząstek wykazywało wymiary <1,35 μm. Pik maksimum dla rozrzutu wielkości cząstek przypadał na 5 μm, a drugi pik maksymalny przypadał na 20 μm. Zsumowany rozrzut objętościowy tego proszku podany został na figurach 10 i 11, jako przykład dla dobrze nadającego się proszku. Ten materiał zapewniał bardzo dobre wyniki zarówno na aparaturze Nordson'a jak też na aparaturze ITW/Gema. Nie zauważało się w aparaturze ani „plucia, ani nie było potrzebne przedmuchiwanie głowicy. Utworzona warstwa była „bardzo piękna. Obciążenie topnikiem w funkcji czasu podane jest na figurze 8.

PL 195 724 B1

Dalszy materiał stanowił proszek 4, który wykazywał: wskaźnik natrysku Rm = 82,85; Hcieczy:H0 wynosił 1,10; utrata w badaniu przyczepności wynosiła 16,7%; rozrzut wielkości uziarnienia: 90% wszystkich cząstek wykazywało wymiary mniejsze niż 28,6 μm, 50% wszystkich cząstek wykazywało średnicę 8,9 μm, 10% wszystkich cząstek wykazywało średnicę mniejszą niż 1,67 μm; rozrzut wielkości cząstek wykazywał pik w zakresie 9,5, oraz 20 μ^ι. Także i ten materiał dawał doskonałe wyniki. Figura 9 ponownie podaje równomierność obciążenia topnikiem dla proszku 4 na wymienniku ciepła w stosunku do czasu.

Akceptowalne wyniki uzyskano także z następującym proszkiem fluoroglinianu potasu: Rm = 46,99; stosunek Hcieczy:H0 = 1,05; utrata obciążenia 6,39%; rozrzut wielkości uziarnienia: 90% wszystkich cząstek <19,84 μm, 50% wszystkich cząstek <7,7 μm, 10% wszystkich cząstek <1,16 μm. Pik maksimum dla rozrzutu wielkości cząstek 13.

Claims

1. Topnik do nakładania na sucho na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego, znamienny tym, że objętościowy rozrzut wielkości cząstek topnika mieści się w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli A.

2. Topnik według zastrz. 1, znamienny tym, że objętościowy rozrzut wielkości cząstek mieści się w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli B.

3. Topnik według zastrz. 1, znamienny tym, że stanowi topnik na bazie fluoroglinianu potasu.

4. Sposób lutowania aluminium lub stopów aluminium, w którym stosuje się topnik nakładany na sucho i elektrostatycznie na części przeznaczone do łączenia a części te lutujesię stosując ogrzewanie, znamienny tym, że jako topnik stosuje się topnik do nakładania na sucho, na bazie fluoroglinianu metalu alkalicznego, korzystnie fluoroglinianu potasu, którego objętościowy rozrzut wielkości cząstek mieści się w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli A, korzystnie w zakresie danych liczbowych przedstawionych w Tabeli B.