PL193807B1 - Sposób dekarbonizacji strumieni gazowych przy użyciu adsorbentów zeolitowych i sposób oczyszczania powietrza zanieczyszczonego CO2 i H2O - Google Patents

Abstract

1. Sposób dekarbonizacji strumieni gazowych, zwlaszcza powietrza, zanieczyszczonych CO 2 , w którym kontaktuje sie oczyszczany strumien gazowy z co najmniej jednym adsorbentem, skladajacym sie zasadniczo z zeolitu typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, znamienny tym, ze stosuje sie zeolit typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, którego stopien wymiany sodowej, wyrazony jako stosunek liczby jonów sodowych do liczby atomów glinu w pozycji tetraedrycznej, jest równy co najmniej 98%, zas reszta zdolnosci wymiennej jest zajeta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomoca spoiwa, i zawartosc procentowa resztkowego obojetnego spoiwa w adsorbencie jest równa lub nizsza od 20% wagowych. 8. Sposób oczyszczania powietrza zanieczyszczonego CO 2 i H 2 O, w którym oczyszczane powietrze kontaktuje sie z co najmniej jednym srodkiem suszacym, korzystnie na bazie tlenku gli- nu, i z co najmniej jednym adsorbentem, skladajacym sie zasadniczo z zeolitu typu NaLSX o sto- sunku Si/Al od 1 do 1,15, znamienny tym, ze stosuje sie zeolit typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, którego stopien wymiany sodowej, wyrazony jako stosunek liczby jonów sodowych do liczby atomów glinu w pozycji tetraedrycznej, jest równy co najmniej 98%, zas reszta zdolnosci wymiennej jest zajeta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomoca spoiwa, i zawartosc procentowa resztkowego obojetnego spoiwa w adsorbencie jest równa lub nizsza od 20% wagowych. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek niniejszy dotyczy dziedziny oczyszczania strumieni gazowych zanieczyszczonych ditlenkiem węgla, zwłaszcza oczyszczania powietrza przed etapami separacji N2/O2.

Wytwarzanie z powietrza atmosferycznego czystych gazów, zwłaszcza N2 i O2, jest operacją techniczną praktykowaną na dużą skalę, która może być przeprowadzana przy wykorzystaniu procesów kriogenicznych bądź procesów adsorpcji opartych na zasadzie adsorpcji zmiennociśnieniowej (PSA, pressure swing adsorption), adsorpcji zmiennotemperaturowej (TSA, temperature swing adsorption) bądź kombinacji tych dwóch adsorpcji (PTSA). Ponadto, liczne gazy odlotowe z procesów przemysłowych zawierają znaczne ilości ditlenku węgla, który często warto oczyścić.

Wytwarzanie N2 lub O2 z powietrza wymaga przeprowadzenia wstępnego oczyszczenia przed etapem właściwej separacji, ponieważ przy prowadzeniu procesów kriogenicznych woda i ditlenek węgla obecne w powietrzu zasilającym mogą wywoływać zatykanie się aparatury z powodu tego, że operacje te prowadzi się w temperaturach dużo niższych od temperatury krzepnięcia tych zanieczyszczeń. W procesach adsorpcyjnych woda i ditlenek węgla są adsorbowane znacznie silniej niż azot iprzy długiej pracy wywołują zatrucie adsorbenta, czego konsekwencją jest zmniejszenie przeciętnego czasu życia.

W procesach tych dla zapewnienia eliminacji ditlenku węgla najczęściej stosuje się zeolit typu fojazytu (13X, w którym stosunek Si/Al jest wyższy niż 1,2), zaś wychwytywanie wody zwykle przeprowadza się na złożu tlenku glinu umieszczonym przed złożem sit molekularnych. Regeneracja jest typu TPSA, to jest łączy się niewielkie podwyższenie temperatury do około 150°C ze zmniejszeniem ciśnienia. Dzięki zastosowaniu tych środków gaz dochodzący do złoża składa się tylko z N2 i O2 i około 1% objętościowego argonu, którego zachowanie się w adsorpcji jest podobne do zachowania się tlenu.

Jest wiadomo od dawna, że zeolit X jest lepszym adsorbentem dla ditlenku węgla niż żel krzemionkowy czy węgiel aktywny (opis patentowy USA nr 2882244). W opisie tym podano także, że selektywność względem różnych adsorbatów zmienia się zależnie od temperatury i ciśnienia.

W opisie patentowym USA nr 3885927 (data publikacji 27.05.75) podano, że adsorpcję CO2 można przeprowadzić na zeolicie X wymienionym w stopniu powyżej 90% barem: w tych warunkach zawartość CO2w gazie nie przekracza 1000 ppm, a temperatura może być zawarta między -40°C a 50°C.

W europejskim zgłoszeniu patentowym nr 88107209.4 (05.05.88) podano, że dla przeprowadzenia takiego oczyszczenia można także zastosować zeolit X, wymieniony strontem.

Wpływ różnych kationów wymienialnych w zeolicie na adsorpcję CO2 badali Barrer i współpr. w „Molecular Sieves (Soc. Chim. Ind., London, 1968), str. 233, oraz Coughlan i współpr. w J.C.S. Faraday, 1, 1975, 71, 1809. Badania te wykazały, że zdolność adsorpcyjna zeolitu w stosunku do CO2 zwiększa się w miarę zmniejszania się stosunku Si/Al do granicy 1,2; zakresu niższego nie badano.

Zeolit X, w którym stosunek Si/Al jest zbliżony do 1,25 i który jest często stosowany jest bardzo selektywny w stosunku do CO2, tym bardziej im temperatura jest niższa. W temperaturach zbliżonych do temperatury otoczenia efektywność znacznie spada z powodu konkurencji z azotem, który jest obecny w dużo wyższych stosunkach molowych. Stosunek N2/CO2 w otaczającym powietrzu (przy zawartości CO2 ~300/400 vpm) jest rzędu 3000. Jest zatem konieczne wyposażenie stopnia dekarbonizacji w system chłodzący dla uniknięcia podwyższenia temperatury adsorpcji, które to podwyższenie może być znaczne (kilkadziesiąt stopni) z powodu wysokich ciepeł adsorpcji.

W opisie patentowym USA nr 5531808 (opublikowany 02.07.96) podano, że można adsorbować CO2 bardzo efektywnie za pomocą zeolitu typu X, mającego stosunek Si/Al poniżej 1,5. Zaleta w stosunku do „standardowego zeolitu X polega na tym, że nie jest konieczne zmniejszanie temperatury etapu dekarbonizacji za pomocą zespołu chłodzącego, ponieważ efektywność zeolitu jest taka, że selektywność względem CO2 w stosunku do azotu pozostaje wysoka nawet do 50°C.

Stwierdzono, że zdolność zeolitu NaLSX do adsorpcji CO2 wzrasta wraz ze wzrostem stopnia wymiany sodowej. Stwierdzono jednak także, że przyrost skuteczności zaczyna ulegać spłaszczeniu przy zbliżaniu się do stopnia wymiany rzędu 90%, na tyle że nie jest już celowe prowadzenie wymiany do więcej niż 95%. Stwierdzono, że jest to prawdziwe jedynie dla procesów prowadzonych przy relatywnie wysokich ciśnieniach cząstkowych CO2; bardzo duży przyrost efektywności można uzyskać dla dekarbonizacji pod niskimi ciśnieniami cząstkowymi CO2 rzędu 2 mbarów dla zeolitów LSX, których stopień wymiany sodu (zdefiniowany jako stosunek molowy jonów sodu do jonów glinu w pozycji tetraedrycznej, gdzie resztę stanowi potas) wynosi co najmniej 98%.

PL 193 807 B1

Ujawnienie wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób dekarbonizacji strumieni gazowych, a zwłaszcza powietrza, który polega na kontaktowaniu wspomnianych strumieni gazowych z adsorbentem zeolitowym typu NaLSX, który to adsorbent stanowi zeolit typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15. Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że stosuje się zeolit typu NaLSX, którego stopień wymiany sodowej jest równy co najmniej 98%, zaś reszta zdolności wymiennej jest zajęta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomocą spoiwa, i zawartość procentowa resztkowego obojętnego spoiwa w adsorbencie wynosi poniżej 20% wagowych, korzystnie nie więcej niż 5% wagowych.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób oczyszczania powietrza zanieczyszczonego CO2 i H2O, w którym kontaktuje się zanieczyszczone powietrze z co najmniej jednym środkiem suszącym, korzystnie na bazie tlenku glinu, i z co najmniej jednym adsorbentem, składającym się zasadniczo z zeolitu typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15. Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że stosuje się zeolit typu NaLSX, którego stopień wymiany sodowej jest równy co najmniej 98%, zaś reszta zdolności wymiennej jest zajęta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomocą spoiwa, i zawartość procentowa resztkowego obojętnego spoiwa w adsorbencie wynosi poniżej 20% wagowych, korzystnie nie więcej niż 5% wagowych.

W instalacjach przemysłowych stosowanie adsorbentów zeolitowych w formie aglomeratów okazało się bardziej korzystne niż stosowanie proszków, ponieważ podczas manipulowania proszkami, na przykład w trakcie operacji załadowywania i wyładowywania złoży adsorbenta, czasem trudno jest uniknąć wysokich strat sproszkowanej substancji, spowodowanych zwłaszcza lotnością proszków, co jest z przemysłowego punktu widzenia nieekonomiczne.

Natomiast aglomeraty proszków, takie jak granulaty, kulki, blaszki, itp., nie posiadają takich niedogodności.

Aglomeraty zeolitów o zawartości spoiwa powyżej 5% wagowych można otrzymać w typowy sposób przez zmieszanie krystalicznego proszku zeolitu z wodą i spoiwem (najczęściej w formie proszku), następnie rozpylanie tej mieszaniny na aglomeraty zeolitu grające rolę zarodków aglomeracji. Podczas rozpylania aglomeraty zeolitu można poddać ciągłej rotacji na nich samych za pomocą techniki typu „kuli śniegowej, na przykład w reaktorze wyposażonym w oś obrotu. Tak otrzymane aglomeraty posiadają formę kulek.

Po wytworzeniu aglomeraty poddaje się wypalaniu w temperaturach zwykle zawartych między 500 a 700°C, korzystnie około 600°C. Jako przykłady spoiwa można podać kaolin, krzemionkę i tlenek glinu.

Korzystne są aglomeraty zawierające poniżej 5% wagowych spoiwa. Sposób wytwarzania takich aglomeratów o niskiej zawartości spoiwa polega na przekształceniu spoiwa dla aglomeratów opisanych powyżej w fazę zeolitową. W tym celu najpierw aglomeruje się proszek zeolitu LSX spoiwem zeolityzowalnym (na przykład kaolinem lub metakaolinem), po czym zeolityzuje przez wytrawianie alkaliczne, na przykład sposobem opisanym we francuskim zgłoszeniu patentowym nr 97 098283, po czym przeprowadza się wymianę sodową na granulacie zeolityzowanym. Można także łatwo otrzymać granulat o wysokiej sprawności o zawartości co najmniej 95% zeolitu wymienionego w stopniu 98%.

Sposoby realizacji wynalazku

Dekarbonizację sposobem według wynalazku można zrealizować przez przepuszczanie strumienia gazowego na jednym lub kilku złożach adsorbenta, połączonych równolegle lub mogących naprzemiennie przeprowadzać cyklicznie etap adsorpcji i etap desorpcji (przeznaczony do regeneracji adsorbenta); w procesie przemysłowym korzystnie wykorzystuje się technikę adsorpcji przez zmianę ciśnienia (PSA), a szczególnie korzystnie technikę adsorpcji przez zmianę ciśnienia i temperatury (PTSA). Techniki typu PSA i PTSA wymagają stosowania cykli ciśnienia. W fazie pierwszej, złoże adsorbenta zapewnia separację zanieczyszczenia przez adsorpcję tego składnika; w fazie drugiej adsorbent regeneruje się przez obniżenie ciśnienia. W każdym nowym cyklu bardzo ważne jest, aby desorpcja zanieczyszczenia była możliwie jak najpełniejsza i najskuteczniejsza, tak aby w każdym nowym cyklu uzyskać taki sam lub zasadniczo taki sam stan zregenerowania adsorbenta.

Ciśnienie cząstkowe CO2 obecnego w strumieniu gazowym zwykle nie przekracza 2,5 kPa (25 mbar), a korzystnie jest niższe niż 1 kPa (10 mbar).

Dla oczyszczania w sposób ciągły strumienia gazowego takiego jak powietrze zwykle zestawia się równolegle pewną liczbę złoży adsorbenta, które naprzemiennie poddaje się cyklom adsorpcji

PL 193 807 B1 ze sprężaniem i desorpcji z rozprężaniem. W procesach PSA i PTSA cykl postępowania, któremu poddaje się każde ze złoży składa się z następujących etapów:

a) przepuszczania zanieczyszczonego strumienia gazowego przez strefę adsorpcji, zawierającą złoże adsorbenta, które to złoże adsorbenta zapewnia separację zanieczyszczenia lub zanieczyszczeń (w tym przypadku CO2) przez adsorpcję;

b) desorpcji zaadsorbowanego CO2 przez ustanowienie gradientu ciśnienia i stopniowe obniżanie ciśnienia w strefie adsorpcji w celu odzyskania CO2 przez wlot do strefy adsorpcji;

c) podniesienia ciśnienia w strefie adsorpcji przez wprowadzenie strumienia czystego gazu przez wylot strefy adsorpcji.

Zatem każde złoże poddaje się cyklowi obróbki obejmującej fazę wytwarzania czystego gazu, drugą fazę rozprężania i trzecią fazę ponownego sprężania.

Jeśli jedynym zanieczyszczeniem usuwanym ze strumienia gazowego jest CO2, w strefie adsorpcji umieszcza się tylko jedno złoże adsorbenta składające się zasadniczo z aglomeratów zeolitu NaLSX takich jak opisano powyżej.

Jeśli jest kilka zanieczyszczeń do usunięcia, strefa adsorpcji może obejmować kilka złoży adsorbenta posiadającego zdolność adsorbowania niepożądanych zanieczyszczeń. Zatem, w celu usunięcia ditlenku węgla i wody zawartych w powietrzu, łączy się środek suszący do adsorbowania wody taki jak tlenek glinu lub żel krzemionkowy, oraz adsorbent według wynalazku.

Dla optymalizacji procesów PSA i PTSA, synchronizuje się fazy rozprężania i sprężania różnych złoży adsorbenta; szczególnie korzystne okazało się wprowadzenie etapów wyrównywania ciśnień między dwoma złożami adsorbenta, jednego będącego w fazie rozprężania i drugiego będącego w fazie ponownego sprężania.

Podczas realizacji sposobów według wynalazku ciśnienia adsorpcji są zwykle zawarte między 20 do 2000 kPa (0,2 do 20 bar), a korzystnie między 10 do 1000 kPa (1do 10 bar), natomiast ciśnienia desorpcji są zwykle zawarte między 2 do 500 kPa (0,02 do 5 bar), korzystnie między 10 do 200 kPa (0,1 do 2 bar).

Tak jak w sposobach dekarbonizacji znanych ze stanu techniki, temperatury w strefie adsorpcji są zwykle zawarte między 20 a 80°C, korzystnie między 30 a 60°C; w znanych sposobach dekarbonizacji temperatury regeneracji potrzebne dla uzyskania zadowalającej regeneracji adsorbenta są typowo w zakresie 130 do 170°C, co wymaga ogrzewania adsorbenta i zwiększa koszt instalacji przemysłowej.

W stosunku do stanu techniki wynalazek niniejszy posiada ważną zaletę dodatkową na etapie regeneracji adsorbenta. Dla uzyskania takiej samej sprawności adsorbenta po jego regeneracji wystarczające są temperatury regeneracji zawarte między 100 a 120°C, zatem znacznie niższe od temperatur stosowanych dotychczas.

Przykłady

W przedstawionych przykładach zeolit jest zeolitem typu LSX o stosunku Si/Al =1, otrzymanym w warunkach przedstawionych poniżej.

a) Wytwarzanie zeolitu LSX.

Syntetyzuje się zeolit typu fojazytu LSX o stosunku Si/Al = 1, mieszając następujące roztwory:

Roztwór A:

Rozpuszcza się 136 gramów wodorotlenku sodu, 73 gramy wodorotlenku potasu (w przeliczeniu na czystą substancję) w 280 graniach wody. Roztwór doprowadza się do wrzenia w temperaturze 100-115°C, następnie rozpuszcza się 78 gramów tlenku glinu. Po rozpuszczeniu roztwór pozostawia się do ochłodzenia i uzupełnia wodą do 570 gramów dla uzupełnienia wody odparowanej.

Roztwór B

Miesza się 300 gramów wody i 235,3 grama krzemianu sodu (25,5% zawartości SiO₂; 7,75% zawartości Na2O), stosując lekkie mieszanie. Roztwór krzemianu dodaje się w ciągu 2 minut do roztworu glinianu, stosując silne mieszanie za pomocą turbiny deflokulującej typu RAYNERI przy 2500 obrotów na minutę (szybkość obwodowa = 3,7m/s), po czym utworzony żel pozostawia się na 24 godziny bez mieszania. Po upływie tego czasu obserwuje się znaczne strącanie, charakterystyczne dla procesu krystalizacji. Przeprowadza się filtrację, po czym przemywa około 15 ml wody na gram osadu. Następnie osad suszy się w temperaturze 80°C w suszarce. Skład żelu syntetycznego jest następujący:

Na2O • 1,3K2O • 1AkOs • 2SO • 91H2O

PL 193 807 B1

Analiza chemiczna osadu uzyskanego w wyniku syntezy daje następujący skład:

0,77 Na2O • 0,23K2 • 2SiO2 • 1Al2O3

Rentgenograficzna analiza dyfrakcyjna potwierdza, że utworzony proszek stanowi praktycznie czysty fojazyt, z dodatkiem śladów zeolitu A, którego zawartość oszacowano na poniżej 2%. Po kalcynowaniu przez 2 godziny w 550°C w atmosferze obojętnej przeprowadzono pomiar zdolności adsorpcyjnej toluenu; stwierdzono, że zdolność adsorbcyjna w 25°C i pod ciśnieniem cząstkowym 0,5 wynosi 22,5%.

Przeprowadzono wymianę sodową w kilku kolejnych wymianach w temperaturze 90°C w ciągu3 godzin przy stosunku ciecz/ciało stałe (L/S) 10 ml/g, stosując roztwór chlorku sodu o zawartości 1mol NaCl na litr, po każdej wymianie przeprowadzając jedno lub kilka przemywań pośrednich. Zdolność adsorpcji CO2 mierzono po odgazowaniu pod próżnią w 300°C w ciągu 16 godzin.

P r zyk ł a d 1

Jako adsorbent zastosowano granulat otrzymany w opisany niżej sposób z proszku LSX opisanego powyżej.

Miesza się 42,5 gramów (wyrażone w równoważnikach kalcynowanych), 7,5 grama glinki włóknistej (wyrażone w równoważnikach kalcynowanych), 1 gram karboksymetylocelulozy i odpowiednią ilość wody do przeprowadzenia wytłaczania w formie wytłoczek o średnicy 1,6 mm i długości około 4 mm. Wytłoczki wysuszono w 80°C i następnie kalcynowano w 550°C przez 2 godziny w atmosferze obojętnej.

₃

W tabeli 1 przedstawiono uzyskane rezultaty zdolności adsorbcyjnej CO2 (w cm³/g) w 25°C, pod różnymi ciśnieniami CO2 dla granulatu zeolitu NaLSX zaglomerowanego z 15% spoiwa i o różnym stopniu wymiany sodowej. Wynika z nich jednoznacznie korzyść stosowania NaLSX o zwiększonym stopniu wymiany sodowej jako adsorbenta do dekarbonizacji pod niskimi ciśnieniami cząstkowymi.

T ab el a 1

Stopień wymiany sodowej	Ciśnienie
0,2 kPa (2 mbar)	0,5 kPa (5 mbar)	1 kPa (10 mbar)
94,5%	25	37,2	45,5
97,5%	29,2	40,3	47,8
99,5%	32,5	42	49

Jest wyraźnie widoczne, że względne przyrosty zdolności adsorbcyjnej są większe dla ciśnień niskich niż dla ciśnień wysokich.

P r zyk ł a d 2

Jako adsorbent zastosowano granulat (zeolityzowany), otrzymany z proszku zeolitu LSX takiego jak opisano powyżej.

Zastosowano proszek zeolitu LSX z przykładu 1, aglomerując go z mieszaniną glinki typu montmorylonitu (15%), glinki typu kaolinu (85%), niewielkiej ilości karboksymetylocelulozy i wody. Po wytłoczeniu prowadzono suszenie w 80°C i kalcynowanie w 500°C przez 2 godziny, w atmosferze obojętnej pozbawionej pary wodnej.

gramów tego aglomeratu zanurzono na 3 godziny w temperaturze 95°C w 17 ml roztworu wodorotlenku sodu o stężeniu 220 g/l. Aglomeraty następnie kolejno przemywano cztery razy przez zanurzenie w wodzie w stosunku 20 ml/g.

Przeprowadzono pomiary zdolności adsorpcyjnej toluenu w warunkach opisanych poprzednio, uzyskując następujące wartości.

LSX zaglomerowany (niepoddawany obróbce) 20,2%

LSX zaglomerowany (poddawany obróbce NaOH) 22,4%

Taką wartość adsorpcji toluenu tłumaczy fakt, że substancja adsorbenta składa się w ponad 95% z zeolitu. Wyniki te tłumaczą wysoką skuteczność substancji zeolitowych według wynalazku oraz odzwierciedlają lepszą krystaliczność LSX otrzymanego przez zeolityzację wodorotlenkiem sodu. Widmo krzemowe NMR wysokiej rozdzielczości wykazuje, że stosunek Si/Al w siatce krystalicznej jest równy 1,01.

₃

W tabeli 2 przedstawiono uzyskane wyniki zdolności adsorpcyjnej CO2 (w cm³/g) pod różnymi ciśnieniami cząstkowymi CO2 dla granulatu NaLSX zawierającego 5% spoiwa zeolityzowanego i o różnych wartościach stopnia wymiany sodowej.

PL 193 807 B1

T ab el a 2

Stopień wymiany sodowej	Ciśnienie
0,2 kPa (2 mbar)	0,5 kPa (5 mbar)	1 kPa (10 mbar)
94%	30	43,4	53,5
97,5%	35	47	56
99%	38,5	49	58

Zastrzeżenia patentowe

Claims (9)

1. Sposób dekarbonizacji strumieni gazowych, zwłaszcza powietrza, zanieczyszczonych CO2, w którym kontaktuje się oczyszczany strumień gazowy z co najmniej jednym adsorbentem, składającym się zasadniczo z zeolitu typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, znamienny tym, że stosuje się zeolit typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, którego stopień wymiany sodowej, wyrażony jako stosunek liczby jonów sodowych do liczby atomów glinu w pozycji tetraedrycznej, jest równy co najmniej 98%, zaś reszta zdolności wymiennej jest zajęta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomocą spoiwa, i zawartość procentowa resztkowego obojętnego spoiwa w adsorbencie jest równa lub niższa od 20% wagowych.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się adsorbent o zawartości procentowej resztkowego obojętnego spoiwa nie większej niż 5% wagowych.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że prowadzi się adsorpcję techniką adsorpcji zmiennociśnieniowej (PSA), korzystnie techniką adsorpcji zmiennociśnieniowej i zmiennotemperaturowej (PTSA).

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się zeolit NaLSX o stosunku Si/Al = 1.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się ciśnienie adsorpcji w zakresie między 100 a 1000 kPa (1 do 10 bar) i ciśnienia desorpcji w zakresie od 10 do 200 kPa (0,1 do 2 bar).

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przeprowadza się cykl obróbki obejmujący etapy:

a) przepuszczenia zanieczyszczonego strumienia gazowego przez strefę adsorpcji zawierającą złoże adsorbenta, które to złoże adsorbenta zapewnia separację zanieczyszczenia lub zanieczyszczeń przez adsorpcję;

b) desorpcji zaadsorbowanego CO2 przez ustanowienie gradientu ciśnienia i stopniowe obniżanie ciśnienia w strefie adsorpcji w celu odzyskania CO2 przez wlot do strefy adsorpcji;

c) podniesienia ciśnienia w strefie adsorpcji przez wprowadzenie strumienia czystego gazu przez wylot strefy adsorpcji.

7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że adsorbent regeneruje się w temperaturze w zakresie między 100 a 120°C.

8. Sposób oczyszczania powietrza zanieczyszczonego CO2 i 10 H2O, w którym oczyszczane powietrze kontaktuje się z co najmniej jednym środkiem suszącym, korzystnie na bazie tlenku glinu, i z co najmniej jednym adsorbentem, składającym się zasadniczo z zeolitu typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, znamienny tym, że stosuje się zeolit typu NaLSX o stosunku Si/Al od 1 do 1,15, którego stopień wymiany sodowej, wyrażony jako stosunek liczby jonów sodowych do liczby atomów glinu w pozycji tetraedrycznej, jest równy co najmniej 98%, zaś reszta zdolności wymiennej jest zajęta przez jony potasowe, przy czym adsorbent zaglomerowany jest za pomocą spoiwa, i zawartość procentowa resztkowego obojętnego spoiwa w adsorbencie jest równa lub niższa od 20% wagowych.

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że przeprowadza się cykl obróbki obejmujący etapy: a) przepuszczenia zanieczyszczonego strumienia gazowego przez strefę adsorpcji zawierającą złoże środka suszącego i złoże adsorbenta, takie jak określono w zastrz. 1;

b) desorpcji zaadsorbowanego CO2 przez ustanowienie gradientu ciśnienia i stopniowe obniżanie ciśnienia w strefie adsorpcji w celu odzyskania CO2 przez wlot do strefy adsorpcji;

c) podniesienia ciśnienia w strefie adsorpcji przez wprowadzenie strumienia czystego gazu przez wylot strefy adsorpcji.