PL193144B1 - Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, znamienny tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakteryjnego, jak triclosan czy sole srebra miesza się w temperaturze nie wyższej niż 60°C przez co najmniej 20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen, czy skrobia i/lub nośnikiem nieorganicznym, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy, ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole, polioksypropylenodiole, przy stosunku wagowym biocydu do nośnika wynoszącym od 1:100 do 1:0,01, korzystnie od 1:10 do 1:0,1, po czym do otrzymanej mieszaniny dodaje się włóknotwórczy polipropylen, a następnie całość miesza się i stapia w temperaturze 210-290°C formując włókna znanymi sposobami, przy czym zawartość biocydu w stopie wynosi co najmniej 0,01% wagowego, korzystnie 0,1-2% wagowych. 3. Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, znamienny tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakteryjnego, jak triclosan czy sole srebra, w ilości 0,5-20% wagowych miesza się w temperaturze 20-100°C, korzystnie 20-60°C w czasie nie krótszym niż 1 minuta, korzystnie 10-20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen czy skrobia, zawierającym ewentualnie 0,1-50% wagowych nośnika nieorganicznego, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy, ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole czy polioksypropylenodiole, w ilości nie niniejszej niż 0,1% wagowego, korzystnie 0,4-1% wagowego, po czym mieszaninę poddaje się regranulacji w temperaturze 180-240°C, a wytworzony koncentrat, w ilości 0,02-25% wagowych, miesza się z granulatem włóknotwórczego polipropylenu, a następnie otrzymaną mieszaninę stapia się formując w temperaturze 210-290°C włókna znanymi sposobami.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych.

Bioaktywne włókna polipropylenowe posiadają zdolność niszczenia lub hamowania rozwoju chorobotwórczych mikroorganizmów. Włókna te są zwykle nośnikami substancji aktywnej tzw. biocydu o właściwościach przeciwgrzybowych lub przeciwbakteryjnych, zapobiegają rozwojowi chorobotwórczych bakterii, grzybów i pierwotniaków, a jednocześnie sprzyjają tłumieniu procesów zapalnych, spowodowanych patogenną mikroflorą. Praktyczne działanie włókien bioaktywnych opiera się na kontrolowanym uwalnianiu biocydu z włókna. Włókna bioaktywne znajdują zastosowanie głównie w medycynie i profilaktyce, ale również wykorzystywane są do produkcji wyrobów codziennego użytku i wyrobów technicznych. Z udziałem włókien bioaktywnych wytwarza się materiały opatrunkowe, nici chirurgiczne, wyroby włókiennicze odporne na gnicie (dekoracyjne, obiciowe czy odzieżowe) oraz materiały filtracyjne typu włókniny.

Znane są z monografii „Volokna specjalnogo naznaczenija”, Moskva Izd. Chimija, s. 138-207, 1971 oraz z monografii „Volokna z osobymi svojstvami”, Moskva, Izd. Chimija, s. 142-190, 1980, z publikacji w „Przeglądzie Włókienniczym”, nr 7, 1979, s. 396 a także z polskiego patentu nr PL 130 834 i polskich zgłoszeń patentowych nr P.306315 i P.306638, metody wytwarzania włókien bioaktywnych polegające na modyfikacji gotowych włókien lub wyrobów włókienniczych wytwarzanych z ich udziałem, sposobem chemicznym poprzez powiązanie biocydu z tworzywem polimerowym, na przykład metodą szczepiania. W celu nadania wyrobom włókienniczym właściwości biocydowych stosuje się również nasycanie lub powlekanie ich odpowiednimi preparatami antybakteryjnymi lub antygrzybowymi. Jednakże biocydy naniesione metodą impregnacji nie utrzymują się długo na wyrobach i dość szybko wydzielają się w czasie użytkowania lub w procesie prania.

Z publikacji w czasopiśmie „Medical Textiles” nr 3, s. 2, 1996 r. znane są bioaktywne włókna polipropylenowe zawierające w swej strukturze środek o nazwie „Mircroban”.

Znane są także z publikacji w „Przeglądzie Włókienniczym” nr 1, s. 27, 1996 r. zmodyfikowane cięte włókna polipropylenowe Gynilene posiadające trwałe właściwości antybakteryjne. Włókna te są odporne na działanie mikroorganizmów przy zachowaniu właściwości i zalet włókien polipropylenowych, a przeznaczone są do wytwarzania wyrobów higienicznych i filtracyjnych, wykładzin samochodowych i dywanów.

Z publikacji w czasopiśmie „Vlakna a Textil”, nr 2, s. 45-48, 1995 r. znane są polipropylenowe włókna o właściwościach bakteriostatycznych wytwarzane na drodze modyfikacji włókien polipropylenowych preparatem Biostat opartym na zmikronizowanym kompleksie tlenku glinu z podstawionymi jonami srebra.

Znane są także z materiałów konferencyjnych kongresu „Man-Made Fibres Congress” Dornbirn, Austria, 1998 r. antymikrobowe włókna polipropylenowe otrzymywane przez wprowadzenie do włókien dodatków bioaktywnych podczas ich wytwarzania, przy czym dodatki wprowadza się w sposób analogiczny jak barwnik.

Znane sposoby wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych nie zapewniają otrzymania włókien charakteryzujących się optymalną aktywnością antymikrobową o przedłużonym, kontrolowanym działaniu. Ponadto włókna te charakteryzują się znacznie gorszymi parametrami mechanicznymi niż włókna standardowe.

Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, według wynalazku polega na tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakteryjnego, jak triclosan czy sole srebra miesza się w temperaturze nie wyższej niż 60°C przez co najmniej 20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen czy skrobia i/lub nośnikiem nieorganicznym, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy, ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole czy polioksypropylenodiole, przy stosunku wagowym biocydu do nośnika wynoszącym od 1:100 do 1:0,01, korzystnie od 1:10 do 1:0,1. Do otrzymanej mieszaniny dodaje się włóknotwórczy polipropylen, a następnie całość miesza się i stapia w temperaturze 210-290°C formując włókna znanymi sposobami, przy czym zawartość biocydu w stopie wynosi co najmniej 0,01% wagowego, korzystnie 0,1-2% wagowych.

Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, według wynalazku polega także na tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakPL 193 144 B1 teryjnego, jak triclosan czy sole srebra, w ilości 0,5-20% wagowych, miesza się w temperaturze 20-100°C, korzystnie 20-60°C w czasie nie krótszym niż 1 minuta, korzystnie 10-20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen czy skrobia, zawierającym ewentualnie 0,1-50% wagowych nośnika nieorganicznego, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy. Mieszanie prowadzi się ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole czy polioksypropylenodiole, w ilości nie mniejszej niż 0,1% wagowego, korzystnie 0,4-1%. Następnie mieszaninę poddaje się regranulacji w temperaturze 180-240°C, a wytworzony koncentrat, w ilości 0,02-25% wagowych, miesza się z granulatem włóknotwórczego polipropylenu, po czym mieszaninę stapia się formując włókna w temperaturze 210-290°C znanymi sposobami lub stopiony koncentrat, w ilości 0,02-25% wagowych, wprowadza się do stopu włóknotwórczego polipropylenu na drodze mieszania i/lub wtrysku, a następnie w temperaturze 210-290°C formuje się włókna znanymi sposobami.

W sposobach według wynalazku biocyd może stanowić mieszanina preparatu przeciwgrzybowego i preparatu przeciwbakteryjnego, w której stosunek wagowy składników wynosi od 0,1:10 do 10:0,1.

Włókna wytwarzane sposobem według wynalazku charakteryzują się przedłużonym, kontrolowanym działaniem przeciwmikrobowym, zarówno przeciwbakteryjnym jak i przeciwgrzybowym. Tego rodzaju charakterystyka włókien jest wynikiem stosowania nośnika polimerowego pozwalającego na stopniowe wydzielanie substancji bioaktywnej w ilości dostosowanej do istniejącego zagrożenia. Czynnikami decydującymi o stopniu spowolnienia substancji bioaktywnych jest rodzaj stosowanego nośnika, stopień jej powiązania z tworzywem m. in. wiązaniami wodorowymi, struktura cząsteczkowa, nadcząsteczkowa i morfologiczna zarówno włóknotwórczego polipropylenu jak i nośnika, a także rodzaj środowiska, do którego następuje uwalnianie.

Zastosowanie nośników polimerowych zawierających biocydy, zarówno przylegające do ich powierzchni jak i znajdujące się w tworzywie nośników w wyniku procesu stapiania, umożliwia równomierne wprowadzenie biocydów do tworzywa modyfikowanego włókna polipropylenowego. Stosowane biocydy ulegają stopieniu w temperaturze formowania włókien lub wytwarzania koncentratu na nośnikach polimerowych, bądź tworzą stabilną, subtelną zawiesinę w stopie polimeru.

Zaletą bioaktywnych włókien polipropylenowych, takich jak włókna ciągłe, cięte czy tasiemkowe, wytwarzanych sposobem według wynalazku jest trwały efekt przeciwmikrobowy nie ulegający osłabieniu w następstwie użytkowania czy prania, w przeciwieństwie do włókien impregnowanych biocydami. Ponadto włókna te charakteryzują się właściwościami mechanicznymi nie odbiegającymi w istotny sposób od standardowych włókien polipropylenowych. Ich wytrzymałość zawiera się w granicach ± 15% w stosunku do włókien standardowych.

Włókna polipropylenowe bioaktywne wytwarzane sposobem według wynalazku znajdują zastosowanie do wytwarzania bioaktywnych włókienniczych wyrobów dziewiarskich, sanitarnych czy technicznych.

Właściwości przeciwbakteryjne wobec Escherichia coli i właściwości przeciwgrzybowe wobec Aspergillus niger, Penicylinum finiculosum i Candida albicans włókien polipropylenowych bioaktywnych wytwarzanych sposobem według wynalazku oznaczano zmodyfikowaną metodą zgodnie z normą ISO -846. Do oceny właściwości przeciwbakteryjnych włókien wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli wykorzystywano podłoże Dextrose Broth firmy Difco z dodatkiem 0,7% agarozy. Badanie prowadzono na szalkach Petriego, a ocenę aktywności przeprowadzono po 24 i 48 godzinach inkubacji w temperaturze 37°C. Obserwowano strefę zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej wokół wiązki włókien o masie 0,05g i długości 5 cm. O dobrych właściwościach antybakteryjnych włókien świadczyła strefa zahamowania nie mniejsza niż 2 mm. Ocenę aktywności antygrzybowej wobec pleśni Aspergillus niger i Penicylinum finiculosum prowadzono na szalkach Petriego z mineralnym podłożem stałym, zaszczepionym powierzchniowo zawiesiną zarodników. Wiązkę włókien o masie 0,05g i długości 5 cm umieszczono na powierzchni podłoża i prowadzono inkubację w 27°C. Po 24 i 48 godzinach inkubacji obserwowano strefę zahamowania wzrostu pleśni wokół wiązki włókien. Obecność wokół wiązki włókien strefy zahamowania nie mniejszej niż 2 mm świadczyła o właściwościach antygrzybowych włókien. Badania aktywności antygrzybowej włókien wobec Candida albicans prowadzono na szalkach Petriego ze stałym podłożem agarowym Sabourada, na które posiewano 25000/ml blastoporów Candida albicans. Po 1 godzinie inkubacji w temperaturze 37°C, na powierzchni agaru umieszczano próbki włókien o masie 50 mg. Po inkubacji w czasie 23 godzin w temperaturze 37°C oceniano strefę zahamowania wzrostu grzybów wokół próbki, a także pod nią. Wokół włókien o do4

PL 193 144 B1 brych właściwościach antygrzybowych obserwowano strefę zahamowania wzrostu grzyba nie mniejszą niż 2 mm.

Przedmiot wynalazku ilustrują przedstawione poniżej przykłady nie ograniczając jego zakresu.

Przykład I.

Do mieszalnika obrotowego zawierającego 20 części wagowych granulatu polipropylenowego o wskaźniku szybkości płynięcia MFI równym 10,5 g/10 min wprowadzono 0,8 części wagowych triclosanu (eter 2,4,4'-trójchloro-2'-hydroksydwufenylu) oraz 0,2 części wagowej polioksyetylenodiolu o nazwie handlowej Polikol 400, po czym całość mieszano przez 20 minut w temperaturze 55°C, a następnie dodano 20 części wagowych granulatu polipropylenowego i mieszano dalej przez 10 minut. Z tak przygotowanej mieszaniny formowano włókno ciągłe na przędzarce ekstruderowej w temperaturze 228°C z prędkością 500 m/min.

Otrzymano modyfikowane ciągłe włókna polipropylenowe o masie liniowej 56,1 dtex, wytrzymałości właściwej 36,9 cN/tex i wydłużeniu 63,8%. Włókna poddano ocenie właściwości przeciwbakteryjnych wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej Escherichia coli wokół wiązki włókien wynosiła 10-30 mm.

Dla porównania w analogicznych warunkach wytworzono włókna ciągłe ze standardowego polipropylenu o indeksie płynięcia 10,5 g/10 min. Otrzymano włókno o masie liniowej 55,5 dtex, wytrzymałości właściwej 42,2 cN/tex i wydłużeniu 65,4%, które poddano również ocenie aktywności antybakteryjnej. Nie zaobserwowano strefy zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej Escherichia coli wokół wiązki tych włókien.

Przykład II.

Do mieszalnika obrotowego wprowadzono 25 części wagowych granulatu polipropylenowego o MFI = 22,5 g/10 min oraz 1 część wagową ketokonazolu ((±)-cis-1-acetylo-4-{4-[[2-(2,4-dichlorofenylo)-2(1H-imidazol-1-ilometylo)-1,3-dioksolan-4-ylo]-metoksy]-fenylo}-piperazyna) i całość mieszano przez 15 minut. Z uzyskanej mieszaniny wytłaczano żyłkę na wytłaczarce ślimakowej w temperaturze 200°C, którą po schłodzeniu granulowano. 26 części wagowych wytworzonego granulowanego koncentratu biocydu w polipropylenie zmieszano z 175 częściami wagowymi granulatu włóknotwórczego polipropylenu o MFI = 10,5 g/10 min, a następnie formowano włókno w temperaturze 260°C z szybkością 900 m/mm. Uzyskane włókno surowe poddano 4,5 krotnemu rozciągnięciu.

Otrzymano modyfikowane włókna polipropylenowe typu ciągłego o masie liniowej 62,4 dtex, wytrzymałości właściwej 48,8 cN/tex i wydłużeniu 32,7%. Włókna poddano ocenie aktywności antygrzybowej wobec pleśni Penicylinum finiculosum. Stwierdzono, że strefa zahamowania wzrostu pleśni wokół wiązki włókien wynosiła 10-20 min. Włókna poddano również ocenie aktywności antygrzybowej wobec Candida albicans. Stwierdzono aktywność mikrostatyczną wobec Candida albicans, przy czym strefa zahamowania wzrostu grzybów wynosiła 3-4 mm.

Przykład III.

Do mieszalnika zawierającego 10 części wagowych granulatu polipropylenowego o MFI = 22,5 g/ /10 min modyfikowanego węglanem wapnia (40%), wprowadzono 0,2 części wagowe siarczanu srebra. Całość mieszano przez 15 minut, po czym z mieszaniny na wytłaczarce ślimakowej wytłoczono żyłkę w temperaturze 200°C. Żyłkę po schłodzeniu zgranulowano i tak wytworzony koncentrat wymieszano z 40 częściami wagowymi granulatu włóknotwórczego polipropylenu o MFI = 10,5 g/10 min, a następnie formowano włókna w temperaturze 250°C z szybkością 500 m/min.

Otrzymano modyfikowane włókna polipropylenowe typu ciągłego, które po 4-krotnym rozciągnięciu charakteryzowały się masą liniową 11,2 dtex, wytrzymałością właściwą 28,5 cN/tex i wydłużeniem 74,2%. Włókna poddano ocenie aktywności antybakteryjnej wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej wynosiła 1-2 mm.

Przykład IV.

Na urządzeniu coumpounderowym w temperaturze 200°C wytworzono 20% koncentrat siarczanu srebra w polipropylenie o MFI = 3,7 g/10 min modyfikowany węglanem wapnia, jak w przykładzie III. 1 część wagową koncentratu umieszczono w mieszalniku i mieszano w temperaturze 100°C z 15 częściami wagowymi polipropylenu o MFI = 10,5 g/10 min. Następnie z uzyskanej mieszaniny granulatów w temperaturze 280°C formowano włókna.

Otrzymano modyfikowane włókna polipropylenowe, które po 4-krotnym rozciągnięciu charakteryzowały się masą liniową 73,6 dtex, wytrzymałością właściwą 36,4 cN/tex i wydłużeniem 53,1%. Włókna poddano ocenie aktywności antybakteryjnej wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej wokół włókien wynosiła 1-4 mm.

PL 193 144 B1

P r z y k ł a d V.

Jeden z ekstruderów przędzarki dwuekstruderowej zasilano 20% koncentratem siarczanu srebra w polipropylenie. W drugim ekstruderze w temperaturze 290°C stapiano polipropylen o MFI = 10,5 g/ /10 min. Dozowano obydwa stopy do zestawu filierowego, tak aby na 1 część wagową stopionego koncentratu przypadało 10 części wagowych stopionego polipropylenu.

Otrzymano modyfikowane ciągłe włókna polipropylenowe, które po 4-krotnym rozciągnięciu charakteryzowały się masą liniową 75,2 dtex, wytrzymałością właściwą 38,3 cN/tex i wydłużeniem 58%. Włókna poddano ocenie aktywności antybakteryjnej wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej wokół włókien wynosiła 2-5 mm.

P r z y k ł a d VI.

Do mieszalnika wprowadzono 0,1 części wagowej węglanu magnezowego oraz 0,1 części wagowej siarczanu srebra i całość mieszano przez 10 minut, a następnie dodano 2 części wagowe granulatu polipropylenowego o MFI = 12,5 g/10 min i dalej mieszano przez 15 minut. Z uzyskanej mieszaniny na wytłaczarce ślimakowej w temperaturze 200°C wytłoczono żyłkę, którą po schłodzeniu granulowano. 2,2 części wagowych wytworzonego koncentratu wymieszano z 5 częściami wagowymi granulatu polipropylenowego o MFI = 12,5 g/10 min i z uzyskanej mieszaniny formowano włókna.

Otrzymano modyfikowane cięte włókna polipropylenowe, które po 4-krotnym rozciągnięciu charakteryzowały się masą liniową 70,1 dtex, wytrzymałością właściwą 28,8 cN/tex i wydłużeniem 36,2%. Włókna poddano ocenie aktywności antybakteryjnej wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej wokół włókien wynosiła 3 mm.

P r z y k ł a d VII.

Do mieszalnika obrotowego jak w przykładzie III, wprowadzono 50 części wagowych granulatu polipropylenowego o MFI = 3,2 g/10 min oraz 1,8 części wagowych triclosanu (eter 2,4,4'-trójchloro-2'-hydroksydwufenylu), po czym zawartość mieszano w ciągu 15 min w obecności 0,1 części wagowych Polikolu 400, w temperaturze 50°C. Następnie dodano 10 części wagowych granulatu polipropylenowego i mieszano przez dalsze 15 min. Z tak przygotowanej mieszaniny formowano włókna tasiemkowe w temperaturze 230°C z prędkością 150 m/min.

Otrzymano tasiemkowe włókna polipropylenowe o masie liniowej 103 tex, wytrzymałości właściwej 50,3 cN/tex i wydłużeniu 21%. Włókna te poddano ocenie właściwości przeciwbakteryjnych wobec Gram-ujemnych bakterii Escherichia coli. Strefa zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej Escherichia coli wokół wiązki włókien wynosiła średnio 15-20 mm. Dla porównania standardowe tasiemkowe włókna polipropylenowe o masie liniowej 101 tex charakteryzowały się wytrzymałością właściwą 51,2 cN/tex i wydłużeniem 21,5%. Nie zaobserwowano strefy zahamowania wzrostu murawy bakteryjnej Escherichia coli wokół wiązki tych włókien.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, znamienny tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakteryjnego, jak triclosan czy sole srebra miesza się w temperaturze nie wyższej niż 60°C przez co najmniej 20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen, czy skrobia i/lub nośnikiem nieorganicznym, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy, ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole, polioksypropylenodiole, przy stosunku wagowym biocydu do nośnika wynoszącym od 1:100 do 1:0,01, korzystnie od 1:10 do 1:0,1, po czym do otrzymanej mieszaniny dodaje się włóknotwórczy polipropylen, a następnie całość miesza się i stapia w temperaturze 210-290°C formując włókna znanymi sposobami, przy czym zawartość biocydu w stopie wynosi co najmniej 0,01% wagowego, korzystnie 0,1-2% wagowych.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że biocyd stanowi mieszanina preparatu przeciwgrzybowego i preparatu przeciwbakteryjnego, w której stosunek wagowy składników wynosi od 0,1:10 do 10:0,1.
3. 3. Sposób wytwarzania bioaktywnych włókien polipropylenowych ze stopu włóknotwórczego polipropylenu zawierającego w swej strukturze biocyd, znamienny tym, że biocyd w postaci preparatu przeciwgrzybowego, jak klotrymazol czy ketokonazol i/lub preparatu przeciwbakteryjnego, jak triclosan czy sole srebra, w ilości 0,5-20% wagowych miesza się w temperaturze 20-100°C, korzystnie 20-60°C

   PL 193 144 B1 w czasie nie krótszym niż 1 minuta, korzystnie 10-20 minut z nośnikiem polimerowym, jak polipropylen, polietylen czy skrobia, zawierającym ewentualnie 0,1-50% wagowych nośnika nieorganicznego, jak węglan wapniowy czy węglan magnezowy, ewentualnie w obecności substancji ułatwiających przyczepność, jak polioksyetylenodiole czy polioksypropylenodiole, w ilości nie niniejszej niż 0,1% wagowego, korzystnie 0,4-1% wagowego, po czym mieszaninę poddaje się regranulacji w temperaturze 180-240°C, a wytworzony koncentrat, w ilości 0,02-25% wagowych, miesza się z granulatem włóknotwórczego polipropylenu, a następnie otrzymaną mieszaninę stapia się formując w temperaturze 210-290°C włókna znanymi sposobami.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że stopiony koncentrat, w ilości 0,02-25% wagowych, wprowadza się do stopu włóknotwórczego polipropylenu na drodze mieszania i/lub wtrysku, a następnie w temperaturze 210-290°C formuje się włókna znanymi sposobami.
5. 5. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że biocyd stanowi mieszanina preparatu przeciwgrzybowego i preparatu przeciwbakteryjnego, w której stosunek wagowy składników wynosi od 0,1:10